Λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;

21-9-2016

Λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;Λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;
Λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;
Ως γνωστόν ο Μιλόσεβιτς ήταν «χασάπης». Και «εγκληματίας». Και «δολοφόνος». Και έκανε «γενοκτονία». Και ειδικά στο Κόσσοβο έκανε και «εθνοκάθαρση». Για να καταλάβετε πόσο «κάθαρμα» ήταν, ακόμα κι αυτός ο Πρετεντέρης – όπως έγραφε τότε – μόλις τον είδε στο εδώλιο της Χάγης (τον Μιλόσεβιτς ) «ανατρίχιασε» (ο Πρετεντέρης…).
Στις 11 Μαρτίου 2006, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς πέθανε στις φυλακές της Χάγης. Προηγουμένως είχε καταγγείλει τους δεσμοφύλακές του ότι τον οδηγούσαν στο θάνατο, αρνούμενοι να του παράσχουν την αναγκαία ιατροφαρμακευτική αγωγή για τα καρδιακά προβλήματα που αντιμετώπιζε.
Δέκα χρόνια αργότερα, πριν από ένα περίπου μήνα, ο Μιλόσεβιτς… αθωώθηκε. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης τον απάλλαξε – μετά θάνατο – από την κατηγορία για την υποτιθέμενη συνενοχή του Βελιγραδίου στη σφαγή 8.000 Βοσνίων μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα, τον Ιούλιο του 1995.
Φυσικά η είδηση της αθώωσης του Μιλόσεβιτς πέρασε στα «ψιλά». Τα βαποράκια του ΝΑΤΟ, που μετά έγιναν βαποράκια του ΔΝΤ, όσοι τότε έγραφαν λιβέλους διεκδικώντας ρόλο νεκροθάφτη στο γουέστερν της Νέας Τάξης, όσοι ελεεινολογούσαν πάνω στο φέρετρο του Μιλόσεβιτς, τα «κοράκια» και οι «αντικειμενικοί» αναλυτές, τα αθύρματα που εκτόξευαν μύδρους κατά του «χασάπη» με ταυτόχρονους επαίνους για την… κακομοίρα τη Δύση που ήθελε (!) αλλά «δεν κατάφερε να αποτρέψει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας» (!), δεν ψέλλισαν λέξη.
«Και συ πρόστυχη πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα», που έλεγε ο Βάρναλης.
Δεν θα ασχοληθούμε άλλο μαζί τους. Αρκετά με το φύραμά τους. Οι ίδιοι «αμερικανόδουλοι» με τον Οτσαλάν, οι ίδιοι ΝΑΤΟφρονες στο Γιουγκοσλαβικό, οι ίδιοι «ενσωματωμένοι» στο Ιράκ, οι ίδιοι «πρόθυμοι» του ΔΝΤ και πάντα δραγουμάνοι της πλουτοκρατίας.
Θα σταθούμε στην Ιστορία. Και η ιστορία λέει ότι ο Μιλόσεβιτς αρνήθηκε να υπογράψει την κατοχή της χώρας του από το ΝΑΤΟ. Αυτό έγινε το 1999 στο Ραμπουγέ, δυο μήνες πριν τους βομβαρδισμούς. Η κατάπτυστη συμφωνία (άρθρο 8), που ζητούσε η Ολμπράιτ, προέβλεπε ότι:
«Το προσωπικό του ΝΑΤΟ θα απολαμβάνει, μαζί με τα οχήματα, σκάφη, αεροσκάφη και υλικά του, ελεύθερη και απεριόριστη διάβαση και ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλη την ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, περιλαμβανομένου του εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων. Αυτό θα περιλαμβάνει (αλλά δεν περιορίζεται σε αυτά) τα δικαιώματα σε στρατοπέδευση, γυμνάσια, καταυλισμούς και χρήση οποιασδήποτε περιοχής ή διευκολύνσεων, όπως απαιτείται, για υποστήριξη, εκπαίδευση και επιχειρήσεις».
Γι’ αυτό έγινε η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Όχι γιατί ο Μιλόσεβιτς ήταν «χασάπης» ή «Χίτλερ» κατά τους διώκτες του, αλλά επειδή αρνήθηκε να υπογράψει κάτι αντίστοιχο με αυτό που ζητούσε ο Μουσολίνι από τον ελληνικό λαό το 1940.
Αν την ιστορία την έγραφαν τα «κοράκια» και οι «νεκροθάφτες», η ανθρωπότητα δε θα γνώριζε τι σημαίνει το «Όχι». Ευτυχώς, ακόμα κι αν το τίμημα είναι βαρύ, η Ιστορία των λαών δεν γράφεται έτσι. Παρά μόνο των «ραγιάδων».
Ο Μιλόσεβιτς δολοφονήθηκε. Οι εκτελεστές του Μιλόσεβιτς, πριν τον βγάλουν από τη μέση, είχαν εκτελέσει τη χώρα του, βομβαρδίζοντάς την ανελέητα για 78 μέρες και νύχτες. Οι δολοφόνοι του Μιλόσεβιτς, πριν εφαρμόσουν το «δίκαιο» της Χάγης, είχαν εφαρμόσει το «δίκαιο» των «έξυπνων όπλων»:
  • Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ, επιστρατεύοντας 1.000 και πλέον βομβαρδιστικά, πραγματοποίησε 35.788 (!) αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας και επιτέθηκε εναντίον 200 (!) γιουγκοσλαβικών πόλεων. Από αυτές, η πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, η Πρίστινα – την οποία υποτίθεται ότι οι ΝΑΤΟικοί ήθελαν να σώσουν από την «εθνοκάθαρση» – βομβαρδίστηκε 374 φορές, το Πρίζρεν 232, το Ουρόσεβατς 205, το ίδιο το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε 212 φορές…
  • Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας δέχτηκε 35.450 «δέσμες» από το είδος των απαγορευμένων (μέσα από διεθνείς συμβάσεις) βομβών. Από τις 2.500.000 βόμβες που έπεσαν στη Γιουγκοσλαβία, οι 500.000 περιείχαν εξασθενημένο ουράνιο. Το ουράνιο προκαλεί καρκίνο… Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τουλάχιστον 10.000 θάνατοι από καρκίνο στην πρώην Γιουγκοσλαβία σχετίζονται με τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ…
  • Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, οι «έξυπνες» βόμβες κατέστρεψαν 480 εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γιουγκοσλαβίας (μεταξύ αυτών το 50% των σχολείων του Κοσσυφοπεδίου), 350 μοναστήρια, πολιτιστικά κέντρα και ιστορικά μνημεία, 33 νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα, 14 αεροδρόμια, 61 γέφυρες, 5 εθνικούς και 23 επαρχιακούς δρόμους, 121 εργοστάσια και βιομηχανικές εγκαταστάσεις, 29 εγκαταστάσεις παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και ύδρευσης…
  • Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ προκάλεσε τόσες υλικές ζημιές στη Γιουγκοσλαβία που θα χρειαστούν 40 χρόνια για την αποκατάστασή τους, ανάγκασε 600.000 εργάτες να ζουν άνεργοι και 2.500.000 ανθρώπους να μη διαθέτουν το ελάχιστο προς το ζην…
  • Μέσα σε αυτές τις 78 μέρες, το ΝΑΤΟ δολοφόνησε, σύμφωνα με τη Γιουγκοσλαβία, πάνω από 2.000 ανθρώπους. Οι τραυματίες ανήλθαν σε περισσότερους από 6.000. Μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, οι ίδιοι οι Αμερικανοί υπολόγιζαν ότι ο αριθμός των νεκρών ξεπέρασε τους 5.000… Από τις ανθρώπινες απώλειες, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιουγκοσλαβίας, το 30% των νεκρών ήταν παιδιά… Παιδιά ήταν και το 40% των τραυματισμένων… Μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, η γιουγκοσλαβική επιτροπή συνεργασίας με τη UNISEF ανακοίνωσε ότι τουλάχιστον «ένα παιδί τη μέρα έχανε τη ζωή του στο διάστημα των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας»…
Αυτός ήταν ο «ανθρωπισμός» που επέδειξαν στη Γιουγκοσλαβία οι «δίκαιοι δικαστές» του Μιλόσεβιτς.
Ήταν οι ίδιοι που εκτός από τον «γενοκτόνο» ρόλο του Μιλόσεβιτς στη Σρεμπρένιτσα είχαν ανακαλύψει και τον εξίσου «γενοκτόνο» ρόλο του στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο έσπευσαν να… σώσουν.
Αλλά, ας θυμηθούμε:
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, από την 1/3/1998 έως τις 24/3/1999 (μέρα έναρξης των βομβαρδισμών), οι πρόσφυγες του Κοσσυφοπεδίου δεν ξεπερνούσαν τους 197.330. Από αυτούς οι 55.000 είχαν μεταναστεύσει στη Σερβία (επομένως, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ήταν «κυνηγημένοι Αλβανοί»), ενώ οι 100.000 είχαν μεταναστεύσει στην Ευρώπη.
Ακόμα κι αν αποδεχτούμε ότι οι τελευταίοι έφυγαν από τις εστίες τους γιατί εκδιώχτηκαν από τους Σέρβους (και όχι για να βρουν, λόγω οικονομικής δυσπραγίας, καλύτερη τύχη στις χώρες της Δύσης, όπου, άλλωστε, ζουσαν από χρόνια χιλιάδες Αλβανοί Κοσσοβάροι), τότε πως εξηγείται:
  • α) Στον ένα χρόνο που πέρασε πριν το NATO επιτεθεί στο Κοσσυφοπέδιο (και όπου υποτίθεται συντελείτο «γενοκτονία») είχαν μεταναστεύσει εκτός Κοσσυφοπεδίου 100.000 άνθρωποι. Όσο διάστημα διήρκεσαν οι βομβαρδισμοί μετανάστευσαν περίπου 1.000.000!
  • β) Σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία, στις 78 μέρες των βομβαρδισμών, οι πρόσφυγες Κοσσοβάροι που είχαν καταφύγει ειδικά στην Αλβανία ανέρχονταν στις 778.500. Αντίθετα, ο αριθμός των προσφύγων προς την Αλβανία, μέχρι τις 24 Μάρτη, την ημέρα που ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί, ήταν 18.500…
Αν υπήρξε, λοιπόν, «γενοκτονία», είναι προφανές ποιος την διέπραξε.
Μήπως, όμως, τους ήταν άγνωστα τα πραγματικά στοιχεία, όταν ένα από τα προσχήματα του ΝΑΤΟ για να εξαπολύσουν το βομβαρδισμό εναντίον της Γιουγκοσλαβίας ήταν ότι ήθελαν να σταματήσουν την «εθνοκάθαρση» που συντελούνταν, τάχα, στο Κοσσυφοπέδιο;
Ας δούμε:
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες μέχρι και της CIA που «έσκαψε» όλο το Κοσσυφοπέδιο ούτε «ομαδικοί τάφοι» ανακαλύφθηκαν ούτε «γενοκτονία» προέκυψε («Βήμα», 22/10/99).
  • Από τους 100.000 «εκτελεσμένους» Αλβανούς που «είδε» ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ το Μάη του 1999, για να δικαιολογήσει τους βομβαρδισμούς, ακόμα και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, τέσσερις μήνες αργότερα, δεν μπόρεσε να μιλήσει για πάνω από 2.108 νεκρούς, αφού τόσους είχε «ανακαλύψει», θύματα του πολέμου, που ούτε καν η Κάρλα ντελ Πόντε μπορούσε να εμφανίσει σαν «θύματα γενοκτονίας».
  • Ο Ισπανός ιατροδικαστής Εμίλιο Περέθ Πουγιόλ, που οι Δυτικοί τον έστειλαν να «ανακαλύψει» τους περίφημους «90 ομαδικούς τάφους», μετά από τρεις μήνες σκάψιμο, αναγκάστηκε στις 12 Σεπτέμβρη 1999 να ανακοινώσει ότι στην περιοχή δε βρέθηκαν πάνω από 187 θύματα, ως αποτέλεσμα των εχθροπραξιών και όχι κάποιας «εκκαθάρισης».
  • Σε διακοίνωσή του στις 28 Δεκέμβρη 1998 προς το Διοικητικό Δικαστήριο της Κάτω Σαξονίας, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, ανέφερε:
  • «Κατά την κρίση και γνώση του υπουργείου Εξωτερικών, τα μέτρα των δυνάμεων ασφαλείας της Γιουγκοσλαβίας έχουν ως στόχο, κυρίως, την καταπολέμηση του UCK, που, χρησιμοποιώντας τρομοκρατικά μέσα, παλεύει για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, σύμφωνα δε, με μερικούς εκπροσώπους τους και για τη δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας»».
  • Με διακοίνωσή του στις 15 Μάρτη 1999, εννέα μόλις μέρες πριν από την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας, το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας τόνιζε προς το Διοικητικό Δικαστήριο του Μάιντς:«Όπως αναφέρεται στην έκθεση, στις 18 Νοέμβρη 1998, ο UCK, μετά την εν μέρει αποχώρηση των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας, επανακατέλαβε τις θέσεις του, έτσι ώστε τώρα να ελέγχει και πάλι εκτεταμένες εκτάσεις στην περιοχή των συγκρούσεων. Και πριν από την έναρξη της άνοιξης του 1999 υπήρχαν συγκρούσεις μεταξύ του UCK και των δυνάμεων ασφαλείας, αν και δεν είχαν φτάσει να έχουν την ένταση των μαχών του καλοκαιριού/ άνοιξης του 1998»(Δηλαδή, όπως ομολογούσε ένας εκ των επιτιθέμενων, η Γερμανία, η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο, λίγο πριν από την εισβολή του NATO, ήταν υποτονική, συγκρινόμενη με τα προ έτους γεγονότα και σε κάθε περίπτωση δε συνιστούσε «εθνοκάθαρση», αλλά πολεμική σύγκρουση μεταξύ αντιμαχομένων).
  • Από το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας προς το Διοικητικό Δικαστήριο του Τριρ, σε αναφορά της 12/1/1999, με αριθμό πρωτοκόλλου (ΑΖ: 514 – 516 80/32 426), σημειωνόταν:
  • «Ακόμα και στο Κόσσοβο ένας ανοιχτός διωγμός που να έχει σχέση με την αλβανική εθνότητα δεν είναι επαληθεύσιμος. Οι ενέργειες των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας δεν κατευθύνονται κατά των Κοσσοβο-Αλβανών, ως εθνοτικά προσδιορισμένη ομάδα, αλλά εναντίον του στρατιωτικού αντιπάλου…».
  • Στην απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου της Βαυαρίας, της 29/10/1999 με αριθμό πρωτοκόλλου (ΑΖ: 22 ΒΑ 94,34252), τονιζόταν:
  • «Οι αποφάσεις του υπουργείου Εξωτερικών της Γερμανίας της 6/5, 8/6 και 13/7 του 1998, δεν επιτρέπουν την εξαγωγή του συμπεράσματος ότι υπάρχει ομαδικός διωγμός εθνοτικών Αλβανών από το Κόσσοβο… Ένα (γιουγκοσλαβικό) κρατικό πρόγραμμα διωγμών που έχουν ως στόχο ολόκληρη την εθνοτική ομάδα των Αλβανών ούτε υπάρχει τώρα ούτε υπήρξε νωρίτερα…».
  • Στις 11 Μαρτίου 1999, δυο βδομάδες μόλις πριν την έναρξη των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, στην απόφαση του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου του Μίνοτερ (ΑΖ: 13Α 3894/94 Α), τονιζόταν: «Οι εθνοτικοί Αλβανοί στο Κόσσοβο ούτε εξετέθησαν ούτε εκτίθενται τώρα σε τοπικούς ή καθ’ άπασαν τη χώρα διωγμούς στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας»!
Πότε, λοιπόν, έλεγαν αλήθεια το NATO, η ΕΕ και τα στελέχη τους, όπως ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας ή ο τότε «κεντροαριστερός» Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Γ. Φίσερ;
Όταν διά επίσημων εγγράφων ομολογούσαν ότι στο Κοσσυφοπέδιο δεν συντελούνταν «εθνοκάθαρση » ή όταν λίγες μέρες αργότερα δολοφονούσαν αμάχους για να τους «σώσουν» από την …«εθνοκάθαρση »;
Όσο για τα εγχώρια ΝΑΤΟ – «παπαγαλάκια» τέτοιες απορίες δεν είχαν και δεν έχουν.
Όσοι είχαν μάτια έβλεπαν τι πραγματικά συνέβαινε στα Βαλκάνια και τι πραγματικά ξεκινούσε για τον κόσμο πριν από δυο δεκαετίες.
Το προφανέςμόνο οι απροκάλυπτα ΝΑΤΟφρονες δεν αποδέχονταν, τότε (και σήμερα), και παρέμεναν «ενσωματωμένοι» στα ρεπορτάζ του CNN που ξεχείλιζαν από ιστορίες εκδιωγμένων Αλβανόφωνων από Σέρβους.
Μόνο οι ψυχή τε και σώματι «ανήκοντες εις την Δύσιν» δεν έβλεπαν τότε (και σήμερα) πίσω από τις ΝΑΤΟικές βόμβες την πραγματική γενοκτονία και την πραγματική εθνοκάθαρση.
Μόνο οι υπέρμαχοι του ευρωατλαντισμούσυνέχιζαν τότε (και σήμερα) να ισχυρίζονται ότι το έγκλημα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ έγινε για «ανθρωπιστικούς» λόγους.
Μόνο οι «αμερικανοτσολιάδες» και οι «ευρωτσολιάδες» έβλεπαν παντού τον – αθωωμένο – Μιλόσεβιτς, αλλά πουθενά τα «έξυπνα» όπλα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Σε πλήρη ανάπτυξη η επιχείρηση «Καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ»


21.09.2016 
Δημοσίευση: Φύλλο 325 - 17/9/2016 του δρόμου της αριστεράς


       
Τάσεις, ρυθμοί και συνεπαγόμενα ζητήματα μιας στάσης απέναντι  στη διακυβέρνηση Τσίπρα που διανύει το δεύτερο χρόνο στην εξουσία
του Ρούντι Ρινάλντι

 Στην τρέχουσα πολιτική ορολογία η έννοια καθεστώς υποδηλώνει αφενός την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων (οικονομική κοινωνική πολιτιστική) δηλαδή το σύστημα, τον τρόπο οργάνωσης μιας κοινωνίας και αφετέρου τον ειδικό τύπο διακυβέρνησης το καθιερωμένο σύστημα θεσμών, μεθόδων, μηχανισμών ελέγχου και χειρισμού, αξιών και αντιλήψεων. Τα δύο αυτά επίπεδα της έννοιας καθεστώτος πρέπει να τα εξετάσουμε και στην περίπτωση της άσκησης διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, που διανύει το δεύτερο χρόνο στην εξουσία, να δούμε τις τάσεις, τους ρυθμούς και τα συνεπαγόμενα ζητήματα μιας στάσης απέναντί του.

Μισοαποικιακό μνημονιακό καθεστώς που υπηρετείται  από το σύνολο του πολιτικού συστήματος

Στη χώρα μας από το 2010 έχουμε εισέλθει σε μια ειδική καθεστωτική φάση που υποβαθμίζει και διαλύει τον τόπο μέσα από την γενική εκποίηση και φτωχοποίηση. Μάλιστα, από την πρώτη φάση της επιχειρούμενης διάλυσης που κτύπησε κυρίως εργαζόμενους συνταξιούχους και μεσαία αστική τάξη, περνάμε σε μια δεύτερη φάση όπου η εκκαθάριση αφορά ακόμα και τις ελίτ της μεγαλοαστικής τάξης, ιδιαίτερα όσους είχαν σχέση με παραγωγικές δραστηριότητες. Στο έδαφος αυτό πραγματοποιείται μια ευρύτατη αναδιανομή μέσα στους κόλπους των κορυφών (και απόηχός της είναι όσα συμβαίνουν στο μιντιακό περιβάλλον). Να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή: παλιός και νέος πολιτικός κόσμος στηρίζεται αλλά και στηρίζει την υπάρχουσα μνημονιακή μισοαποικιακή τάξη πραγμάτων (άλλοι με αγαστή προθυμία άλλοι μετά από ένα αναγκαίο «μασάζ», όπως ήταν η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ). Επομένως όλες οι κυβερνήσεις που υπόγραψαν μνημόνια και αποδέχθηκαν να υπηρετήσουν αυτό το καθεστώς είναι γνήσια καθεστωτικές δυνάμεις, δυνάμεις που βλάπτουν τον τόπο και τον λαό, τους αδύναμους και κατατρεγμένους αυτής της χώρας. Άσχετα από τα λόγια, τις διακηρύξεις, τις φανφάρες, τις λοβιτούρες. Για να είμαστε σαφέστεροι, όχι μόνο υπηρετούν το καθεστώς αυτό αλλά και το υπερασπίζονται σαν μοναδική λύση για την χώρα. Ο ανοικτά προδοτικός ρόλος τους δεν έγκειται στο ότι αλλάζουν πολιτική και από τις αντιμνημονιακές διακηρύξεις (βλέπε Σαμαρά, Καμμένο, Τσίπρα) καταλήγουν να υπερθεματίζουν για την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, αλλά γιατί υπηρετούν και υπερασπίζονται ένα σύστημα κι ένα καθεστώς που διαλύει την χώρα και την κοινωνία και αυτό το γνωρίζουν καλά. Μια καθεστωτική πολιτική δύναμη εντέλλεται να βρει τρόπους να υπερασπιστεί και να υπηρετήσει την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων, να διαμεσολαβήσει και να περάσει χωρίς κλυδωνισμούς όλα όσα υπαγορεύουν οι σύγχρονοι αποικιοκράτες, οι αγορές και οι μεγάλες δυνάμεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ σεβάστηκε την «συνέχεια του κράτους», τις «διεθνείς συμφωνίες», τα μνημόνια και μάλιστα έγινε ο αντιπρόσωπος που εισάγει στην χώρα όλα τα σχέδια διάλυσης και ερημοποίησής όπως ακριβώς τα παραγγέλλουν οι «διεθνείς θεσμοί». Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί -τούτη την στιγμή- τη βασική καθεστωτική πολιτική δύναμη υλοποίησης των μνημονιακών προγραμμάτων.

Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ να καταστεί ηγεμονική καθεστωτική δύναμη

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπίζεται και υπηρετεί το ειδικό καθεστώς στη χώρα μας δεν είναι όμως ακόμα ηγεμονική δύναμη με ριζωμένα ερείσματα στο κράτος και τον οικονομικό κόσμο που να τον καθιστούν αδιαμφισβήτητα ηγεμονική δύναμη, δεν είναι ακόμα «καθεστώς». Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να διανυθεί μια πορεία που αποφασιστικά της βήματα είναι: να αποκτήσει έναν ελεγχόμενο κρατικό μηχανισμό, να δημιουργήσει νέα τζάκια στο χώρο της οικονομίας και των Μίντια, να συνδιαλλαγεί με τα υπάρχοντα οικονομικά μπλοκ, να μην περάσει τις κόκκινες γραμμές που υπαγορεύουν τα διεθνή κέντρα με τα οποία έχει ιδιαίτερες σχέσεις. Η κυριαρχία του δεν είναι εμπεδωμένη, πρέπει να επιταχύνει όλες τις διεργασίες για να το πετύχει. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία να καταστεί ηγεμονική καθεστωτική δύναμη είναι να εκφέρει έναν πολιτικό λόγο που θα είναι συμβατός με τις ανάγκες διαιώνισης του μισοαποικιακού μνημονιακού καθεστώτος και να διατηρεί συγκεκριμένες σχέσεις με ιδιαίτερα κοινωνικά στρώματα στη βάση ενός προφίλ γενικά και αχνά αριστερού (αντιδεξιός λόγος, δικαιωματισμός, ιδιαίτερη έμφαση στους δημόσιους υπαλλήλους κ.λπ).
Μετά από 21 μήνες στην διακυβέρνηση και έχοντας περάσει διάφορα κρας-τεστ και λαχτάρες, έχοντας πραγματοποιήσει θεαματικές κωλοτούμπες, τώρα πλέον στο επιτελείο Τσίπρα δημιουργείται η αίσθηση και η πεποίθηση ότι έχει ανοίξει ο δρόμος για μια διακυβέρνηση που θα μπορέσει να κρατήσει για καιρό και να πάρει ανοικτά χαρακτηριστικά «καθεστώτος ΣΥΡΙΖΑ». Σε αυτό συντείνουν ορισμένα στοιχεία ισχνότητας που έχουν οι αντιπολιτευόμενες σε αυτόν δυνάμεις, καθώς και ότι το ειδικό σχέδιο της ευρωκρατίας περνά μέσα από μια ριζική εκκαθάριση ακόμα και των ελίτ της μεγαλοαστικής τάξης και την γενική εκποίηση και ερημοποίηση της χώρας. Μια πολιτική δύναμη που τάχα δεν έχει δεσμούς με την παραδοσιακή αστική τάξη της χώρας, που επιδεικνύει τυχοδιωκτισμό και κυνισμό για συνεργασίες με αμφίβολης αξιοπιστίας δυνάμεις (Μελισανίδης, Μαρινάκης, Σαββίδης, Καλογρίτσας κ.λπ), μπορεί να κριθεί ως ιδιαίτερα συμβατή με την δεύτερη φάση αποικιοποίησης της χώρας. Πόσο μάλλον αν έχει τη δυνατότητα να πλασάρει όλο αυτό ως «προοδευτική» κατεύθυνση που αντιπαλεύει το παλιό.

Ο τρόπος που προωθείται το σχέδιο
Είναι δύο οι τρόποι: Ο κλασικός και ο ειδικός που απορρέει από τη φύση του ΣΥΡΙΖΑ ως χώρου προερχόμενου από την Αριστερά.
Ο κλασικός συνίσταται στην χρησιμοποίηση των παραδοσιακών τρόπων που άσκησαν όλες οι δυνάμεις που βρέθηκαν στην κυβέρνηση: πελατειακές σχέσεις, κρατικό μηχανισμό, έλεγχο των θεσμών, κατάληψης θέσεων επίκαιρων στη Διοίκηση, μοίρασμα προγραμμάτων και χρημάτων, αστυνομία, ΚΥΠ και ότι άλλο προσφέρεται στα χέρια μιας κυβέρνησης. Όπως όλοι είδαμε η κυβέρνηση κατέφυγε στις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, στα προεδρικά διατάγματα, στις διαδικασίες παρωδία στην Βουλή, στον διαγωνισμό για τις άδειες των καναλιών σε παγκόσμια πρωτοτυπία, ακύρωσε δημοψηφίσματα κ.λπ. Όλα αυτά δείχνουν πως ότι υπάρχει από το παλαιό οπλοστάσιο το χρησιμοποιεί χωρίς ενδοιασμό και τύψεις. Κυνική και αδίστακτη.
Ο ειδικός τρόπος, δηλαδή οι μεθοδολογίες που προέρχονται από τον χώρο της Αριστεράς και είναι καινοφανείς για τα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας (αφού γνωρίζει στην πράξη το «πρώτη φορά Αριστερά») αφορούν και θα μπορούσε να τους αποδοθεί ο όρος «αριστερός καθεστωτισμός»:
α) Η «ηθικολογική» ταξινόμηση των πολιτών. Όποιος διαφωνεί με τον ΣΥΡΙΖΑ θέλει το παλιό, ταυτίζεται με τον Κούλη, είναι εθνικιστής, ρατσιστής, φασίστας. Έχουμε μια ηθικολογική ποινικοποίηση της διαφωνίας. Οι ρίζες αυτής της αντίληψης ανάγεται σε παλαιά σχήματα που η όποια διαφωνία ανακηρύσσονταν ως αντικομμουνισμός ή ακόμα χειρότερα ως χουλιγκανισμός.
β) Απροκάλυπτος αυταρχισμός που ξεφεύγει από τον συνήθη αυταρχισμό αστικού τύπου. Τόσο ο δημόσιος λόγος λειτουργών της κυβέρνησης (πχ η εκπρόσωπος τύπου) περιέχουν ειρωνεία, αλαζονεία, πνεύμα ελέγχου και παρέμβασης π.χ. στον χώρο του Τύπου (ευθεία κριτική για το πώς πρόβαλλαν την συνάντηση χωρών του Νότου), οι μεθοδεύσεις για τα κανάλια με κραυγαλέες παρεμβάσεις στο ζήτημα του αριθμού αλλά και του στημένου τρόπου που διεξήχθη ο διαγωνισμός, ο τόνος και το ύφος του Τσίπρα απέναντι στους δημοσιογράφους στην συνέντευξη της Θεσσαλονίκης, αλλά και η τραμπούκικη στάση του Πολάκη που ευθέως καλύπτεται από του Μαξίμου, η ανοικτή επίθεση σε τμήματα της κοινωνίας που αντιδρούν στην πολιτική της κυβέρνησης και φυσικά η εκτεταμένη χρησιμοποίηση του ψέματος ως βασικού εργαλείου προπαγάνδας, είναι μεθοδολογίες αριστερής προέλευσης, είναι μεθοδολογίες που καλλιεργήθηκαν από την θητεία τους και την υπηρεσία που πρόσφεραν σε ένα άλλο καθεστώς αυτό του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και της μεθοδολογίας αντιμετώπισης της διαφωνίας στο εσωτερικό του. Ο αυταρχισμός δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από μάσκες πολυφωνικού, πλουραλιστικού, ανθρώπινου κ.λπ. «σοσιαλισμού» (όρος που έχει φύγει οριστικά από φρασεολογία και όραμα).
Στόχος της σταθεροποίησης στην εξουσία μέσω της δημιουργίας ενός «κράτους του ΣΥΡΙΖΑ» περνά από διάφορα στάδια και δεν είναι διασφαλισμένο το αποτέλεσμα. Είναι αρκετά ρευστή η κατάσταση και η πορεία από την επιφάνεια του πολιτικού σκηνικού σε βαθύτερα υποστρώματα εξουσίας και ελίτ, περνά σίγουρα μέσα από την απόκτηση διαρκώς και περισσότερων καθεστωτικών χαρακτηριστικών. Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε τώρα.

Η στάση απέναντι στον «αριστερό καθεστωτισμό»
Είναι σαφές ότι ο «αριστερός καθεστωτισμός» που περιγράψαμε δεν έχει τίποτα προοδευτικό. Είναι αντιδραστικός, αφορά μια αντιδραστική υπόθεση και στόχευση που ζημιώνει την χώρα και τον λαό. Κι όχι μόνο. Πέρα από μια εθελόδουλη κυβέρνηση που καταστρέφει την χώρα, εμπεδώνει την εξάρτηση και την φτωχοποίηση (παρουσιάζοντάς τα σαν επιτυχίες και βήματα προς την ανάπτυξη και την νέα Ελλάδα) έχουμε ένα ειδικό καθεστωτικό λόγο που στηρίζεται στο ψέμα και στην εγκατάλειψη ενός κινήματος και ριζοσπαστισμού που την στήριξαν. Με συνειδητό και στοχευμένο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ προώθησε και προωθεί την χειραγώγηση του λαϊκού παράγοντα (διαδικασία που άρχισε να γίνεται συστηματικά από το 2012) και θέλει να εμπεδώσει τον εξανδραποδισμό. Να γίνουμε σαφείς επ’ αυτού: δεν αρκεί να είναι πουλημένοι οι ίδιοι, οφείλουν να διαχύσουν σε όλη την κοινωνία την ενοχή και την αποδοχή του πουλήματος αυτού.
Όμως, ο «αριστερός καθεστωτισμός» γίνεται πιο εύκολα αντιληπτός γιατί στηρίζεται κραυγαλέα στην διπλή γλώσσα και στην υποκρισία. Χρησιμοποιεί την «ηθικολογική» ταξινόμηση για υπηρετήσει μια πολιτική στόχευση. Δημιουργεί και επιδιώκει «μικρούς εμφύλιους» μέσα στην κοινωνία γιατί ακριβώς θέλει να διαλύσει κάθε αντίδραση, να χειραγωγήσει και σκοπεύει να την εξανδραποδίσει.
Η αποαριστεροποίηση είναι η λογική και πραγματική αντίδραση. Το αποτέλεσμα όλης αυτής της κατεργασίας. Οι αντιδράσεις του κόσμου θα κτυπάνε στα σημεία που ξεχωρίζουν. Θα ελκυσθούν από τα νέα στοιχεία όπως η αλαζονεία, ο αυταρχισμός, η ακατάσχετη παπαρολογία (κουρουπλήδων, γεροβασίληδων, χριστοδουλόπουλων, καρακωσταίων, μπαλαούρων, φίληδων, μπαλτάδων, τσακαλώτων, δριτσαίων και τόσων άλλων), το ψέμα (πχ δεν μειώνονται οι συντάξεις) τις ξεχασμένες υποσχέσεις, τις αμετροεπείς δηλώσεις (Πολάκης, Φίλης κ.λπ.). Το μεγάλο βάσανο και ο μεγάλος κίνδυνος για τον Τσίπρα είναι η βουβή αποδοκιμασία του κόσμου απέναντί του. Δεν είναι διόλου μικρό το τμήμα της κοινωνίας που περνά από τον θυμό στην οργή…
Η πάλη ενάντια σε ένα φαύλο πολιτικό σύστημα εμπεριέχει και την πάλη ενάντια στην επιχείρηση «καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ». Η πάλη για την πολιτική οικονομική και κοινωνική διέξοδο της χώρας συνεπάγεται το γκρέμισμα συνολικά του πολιτικού συστήματος και της χειρότερης εκδοχής του που είναι το εκκολαπτόμενο «καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ». Η διάχυση σε ολόκληρη την κοινωνία της προδοτικής, ξεπουληματικής, φιλοαποικιακής, μνημονιακής κατάστασης πραγμάτων, μέσω του καθεστώτος ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να αποτραπεί και το εγχείρημα να σαρωθεί γιατί είναι βαθύτατα αντιδραστικό. Οι «μαυρογιαλούροι της Αριστεράς» πρέπει να εισπράξουν την λαϊκή περιφρόνηση και την συσσωρευμένη οργή. Η τύχη της χώρας δεν μπορεί να αφεθεί σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα που δουλεύει για πάρτη του. Ένα πολιτικό κίνημα διεξόδου είναι υπεραναγκαίος παράγοντας ψηλάφησης και οικοδόμησης αυτής της προοπτικής.

Εγκληματικές συμμορίες με στόχο τη χώρα

Τρίτη, 20 Σεπτεμβρίου 2016

 αλλά και την πραγματική προσφυγιά (ΒΙΝΤΕΟ)

Τα προβλήματα που σχετίζονται με τον ανεξέλεγκτο εποικισμό της χώρας μόλις τώρα ξεκινούν, και η ταχύτατη όσο και ανεξέλεγκτη κλιμάκωσή τους, προϊδεάζουν ότι σύντομα όλη η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με απρόβλεπτες εξελίξεις... 


Κανείς δε δικαιούται να σιωπά... Κανείς δε δικαιούται να κρύβεται... Κανείς πολύ περισσότερο δεν δικαιούται να υποκρίνεται πως δεν ήξερε... Δεν υπολόγισε... Δεν πρόβλεψε... Δεν το περίμενε...

Το παραμύθι του ρατσισμού, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος και αποτεφρώθηκε στις στάχτες της Μόριας τη χθεσινή νύχτα.

Μαζί του κατέρρευσε και το κυβερνητικό παραμύθι περί "υπεύθυνης και ουμανιστικής μεταναστευτικής πολιτικής".

Η κυβέρνηση της ανευθυνότητας και του εθνομηδενισμού, εγκληματεί σε βαρος της χώρας.. Εγκληματεί και σε βάρος της πραγματικής προσφυγιάς.

Το έγκλημα σε βάρος της χώρας, συντελείται οργανωμένα στη βάση ενός σχεδίου εκτεταμένου ισλαμικού εποικισμού σε ολόκληρη την επικράτεια.

Το έγκλημα σε βάρος των πραγματικών προσφύγων ξεκινά με την αποδοχή της λαθραίας μετανάστευσης με ενορχηστρωτή την τουρκική εξωτερική πολιτική, και ολοκληρώνεται με την αποδοχή εκ μέρους τις χώρας μας της... 
παράνομης και αντιπροσφυγικής συνθήκης του Δουβλίνου.

Όπως έχουμε ήδη τονίσει, η ιδιότητα του πρόσφυγα αρχίζει να ισχύει από τη στιγμή που ο κυνηγημένος βγαίνει από τα σύνορα της χώρας του και περάσει σε γειτονική χώρα, και ακυρώνεται από τη στιγμή που θα μετακινηθεί από τη γειτονική αυτή χώρα παράτυπα και λαθραία και χωρίς να είναι εφοδιασμένος με το ειδικό διαβατήριο Nensen που προβλέπεται από τη Συνθήκη του ΟΗΕ και το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης.

Με τη στάση της λοιπόν η Ελληνική κυβέρνηση και ολόκληρος ο συρφετός του ψευδεπίγραφου "ανθρωπισμού", του κίβδηλου "διεθνισμού" και του "αντιρατσισμού" της νεοταξίτικης δουλεμπορικής μπίζνας, όχι μονάχα δε στηρίζουν την προσφυγιά - όπως ψευδώς ισχυρίζονται - αλλά εγκληματούν σε βάρος και της χώρας και της πραγματικής προσφυγιάς,υπονομεύοντας με δόλιο τρόπο τα πραγματικά της δικαιώματα.

Η Γερμανία για παράδειγμα δε θα μπορούσε να επαναπροωθήσει στην Κρήτη τις χιλιάδες των λαθραίων μεταναστών υλοποιώντας το βρώμικο σχέδιο της που απεκάλυψε το ΕΠΑΜ, αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν εφοδιασμένοι με το διαβατήριο Nensen.

Τους επαναπροωθεί ως λαθρομετανάστες και όχι ως πρόσφυγες, γιατί ως πρόσφυγες δε θα είχε κανέναν δικαίωμα να τους επαναπροωθήσει.

Τους επαναπροωθεί, επειδή αυτοί οι άνθρωποι ακόμη και αν είναι πραγματικοί πρόσφυγες, έχουν ήδη απολέσει την ιδιότητα του πρόσφυγα και όλα της τα πολιτικά ευεργετήματα, από τη στιγμή που που εγκατέλειψαν με παράτυπο τρόπο την Τουρκία.

Υπεύθυνοι γι αυτή την πραγματικά ανθρώπινη τραγωδία, είναι η ελληνική κυβέρνηση, οι συμμορίες των "ανθρωπιστών", οι νεοταξίτικες ΜΚΟ, και όλο αυτός ο εγκληματικός συρφετός που ταμπουρώνεται πίσω από την ταμπέλα του "ανθρωπισμού" για να συγκαλύψει το εκτεταμένο του έγκλημα.

Τα χθεσινά μεγάλης έκτασης επεισόδια που σημειώθηκαν στο hot spot της Μόριας, όταν ξέσπασαν πυρκαγιές με αποτέλεσμα να σημάνει συναγερμός και οι αρχές να προχωρήσουν στην εκκένωση του καταυλισμού, δεν αφήνουν περιθώρια για κανενός είδους εφησυχασμό.

Στην έναρξη των επεισοδίων, οι εμπρησμοί οδήγησαν στην πλήρη αποτέφρωση 10 στρεμμάτων με ελιές ενώ ακολούθησε ένταση μεταξύ προσφύγων διαφορετικών εθνικοτήτων και χρειάστηκε η παρέμβαση της αστυνομίας.

Το απόγευμα ωστόσο στον χώρο που διαμένουν οι Αφρικανοί ξέσπασαν βίαια επεισόδια κατά Σύριων την ώρα του φαγητού.


Σύντομα η ένταση επεκτάθηκε και στον υπόλοιπο χώρο του hotspot, όπου άνδρες ήρθαν στα χέρια ενώ άλλοι προσπαθούσαν να προστατεύσουν τις οικογένειές τους. Πολλές οικογένειες μάλιστα έφυγαν άρον άρον από τη Μόρια προκειμένου να γλιτώσουν από τη γενικευμένη ταραχή. 

Άλλη μία "φήμη" λοιπόν πυροδότησε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και νέες καταστροφές στη Λέσβο. Όλα κρέμονται από μία κλωστή. Όλα εξαρτώνται από μια φήμη. Μια φήμη άλλωστε περί κατάργησης των μνημονίων έφερε αυτό το τσίρκο στην κυβέρνηση, κι αντί να φέρει τη λύτρωση εδραίωσε τον όλεθρο στη ζωή μας.


Οι "πρόσφυγες και μετανάστες" ανεξέλεγκτοι καταστρέφουν τα πάντα δικαιώνοντας και κυρίως τιμώντας έτσι την ιδιότητα του πρόσφυγα... 

Οι ΜΚΟ ανεξέλεγκτες διαδίδουν φήμες δικαιώνοντας έτσι το ρόλο τους ως καθ όλα ύποπτες και με εθνικά επικίνδυνο ρόλο μισθωμένες συμμορίες... 

Οι φιλάνθρωποι ανεξέλεγκτοι θα αρχίσουν και πάλι να ανταποκρίνονται μαζικά στο κάλεσμα αυτών που θα αναζητήσουν δεκανίκι αντιπερισπασμού απέναντι στα τραγικά τους αδιέξοδα... 

Και οσονούπω θα μπουν στο παιχνίδι οι συμμορίες των νεοναζιστών για να ευτελίσουν και να εκτρέψουν τις αντιδράσεις των κατοίκων...

Όλα οσα χρειάζονται για να στηθεί μια επικίνδυνη και εκτεταμένη προβοκάτσια είναι εδώ. Μόνο που αυτές οι προβοκάτσιες κατά κανόνα εξελίσσονται σε εθνικές τραγωδίες... 

Οι προειδοποιήσεις του ΕΠΑΜ υπήρξαν σαφείς και παραμένουν νωπές. Τα γεγονότα τις δικαιώνουν στο ακέραιο. Οι λαλίστατοι προβοκάτορες και άθλιοι συκοφάντες της χθεσινής μέρας, σήμερα απλώς έβγαλαν το σκασμό και περιμένουν το σύνθημα. 

Η κοινωνία οφείλει να αφυπνιστεί. Έρχονται πραγματικά πολύ δύσκολες μέρες.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Ζητούν πλέον επίσημα και τη στρατιωτική κατοχή στην χώρα

Τρίτη, 20 Σεπτεμβρίου 2016


Τα ζητήματα περαιτέρω φύλαξης των «ευρωπαϊκών συνόρων» και των χωρών που δέχονται την μεγαλύτερη πίεση από το μεταναστευτικό-προσφυγικό συζήτησαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες μεταξύ άλλων στην Μπρατισλάβα...

του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου*

-Μέρκελ: «Ασφάλεια, μεταναστευτικό, σύνορα της Ευρώπης συζητήθηκαν εκτενώς και δεχθήκαμε με μεγάλη χαρά σοβαρές προτάσεις από όλες τις πλευρές. Εάν δεν είναι δυνατό να εξαλείψουμε την παράνομη μετανάστευση, πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να την περιορίσουμε

-Ολάντ: «Η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει πλήρως τις ευθύνες της στη φύλαξη των συνόρων της, είτε πρόκειται για παράνομη μετανάστευση είτε για οικονομικούς μετανάστες. Οφείλουμε να στηρίξουμε με κάθε τρόπο τις χώρες που δέχονται τις μεγαλύτερες πιέσεις, όπως η Ελλάδα».

Είναι προφανές εδώ, πως εμμέσως πλην σαφώς παραδέχονται την πλήρη αποτυχία της κατάπτυστης συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας. Μιας συμφωνίας που επιτεύχθηκε κατά παράβαση κάθε... έννοιας διεθνούς και κυρίως εθνικού δικαίου, όσον αφορά τα ζητήματα τόσο της προστασίας των προσφύγων όπως ακριβώς προβλέπει η συνθήκη της Γενεύης και οι αναθεωρήσεις της, όσο και της προστασίας των λαών που υφίστανται τα σημερινά ανεξέλεγκτα κύματα μετανάστευσης.

Και αντί να καταγγείλουν ως όφειλαν την συμφωνία αυτή (ΕΕ-Τουρκίας) και να προχωρήσουν στις προβλεπόμενες κυρώσεις και ανάλογες κινήσεις ενάντια στο καθεστώς Ερντογάν, αντί να καταγγείλουν τις ιμπεριαλιστικές πολεμικές επιχειρήσεις και οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζονται στις χώρες που διαλύουν, αυτοί προχωρούν σε «οδικό χάρτη» τρομάρα τους, για την ενίσχυση της φύλαξης των ευρωπαϊκών συνόρων.

Θα μου πείτε... περίμενε κανείς Μέρκελ και Ολάντ να καταγγείλουν τις δικές τους κυβερνήσεις για την ανείπωτη τραγωδία που προκαλούν στους αδύναμους απανταχού γης; Όχι βέβαια!

Θα περίμενε όμως ο καλοπροαίρετος πολίτης, να καταγγείλουν τις πρακτικές αυτές και να εναντιωθούν φύσει και θέσει οι χώρες που δέχονται την μεγαλύτερη πίεση. Κι αν ο Ρέντσι τολμά να διαχωρίζει σχετικά τη θέση του, το δικό μας αστροπελέκι του κυβερνητικού θιάσου φρόντισε υποκριτικά και αβασάνιστα να δεχθεί εκ των προτέρων την ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή και ακτοφυλακή στην ελληνική επικράτεια.

Που και πως;

Μα στην προηγηθείσα επίσης άτυπη σύνοδο των χωρών του Νότου της Ευρώπης, όπου στην διακήρυξή της ζητούν κατηγορηματικά:

«Ειδικότερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει: Να διασφαλίσει την προστασία των εξωτερικών συνόρων της μέσω συστηματικών ελέγχων, αναγκαίων τεχνολογιών, διασύνδεσης των σχετικών βάσεων δεδομένων και αποτελεσματικής δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Συνοριοφυλακής και Ακτοφυλακής πριν το τέλος του έτους

Με τα τελευταία αναπόφευκτα γεγονότα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Μόρια της Μυτιλήνης, γεγονότα που ενισχύουν κι εκμεταλλεύονται αλληλέγγυοι ριζοσπάστες της αριστεράς και του υποκριτικού ανθρωπισμού της επιδότησης των ΜΚΟ από την μία και τα τάγματα εφόδου της ΧΑ από την άλλη, σε συνδυασμό με την ανικανότητα και εσκεμμένη αδυναμία, δηλαδή με την ανυπαρξία της παρουσίας του κράτους ως εγγυητή της ασφάλειας των πολιτών και των προσφύγων - μεταναστών, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι η οικονομική κατοχή που βιώνει η Ελλάδα στα 6 χρόνια μνημονίων και η απώλεια εθνικής κυριαρχίας, θα μετατραπεί και σε στρατιωτική κατοχή με τις ευλογίες της ΕΕ και των δοσίλογων αριστερών και δεξιών κατσαπλιάδων που βάλθηκαν ν' αποτελειώσουν αυτήν την χώρα και τους πολίτες της.

Η γερμανική, η γαλλική ή με όποιο άλλο όνομα στρατιωτική μπότα, ή ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή, βρίσκεται προ των πυλών στην χώρα. Στο όνομα της ασφάλειας, της δήθεν προστασίας των πολιτών, στο όνομα του νέου οδικού χάρτη της ΕΕ προς αποκατάσταση της ευημερίας στην Ευρώπη, το σύμπλεγμα των νησιών που υποφέρουν από το μεταναστευτικό θα μετατραπεί σε γκρίζα ζώνη.

Η απάντηση στην κεκαλυμμένη κατάκτηση και τον επερχόμενο διαμελισμό της χώρας, βρίσκεται μόνο στην αντίσταση του ίδιου του λαού.

Με τις οικονομικές πολιτικές φτωχοποίησης κι εξανδραποδισμού, φρόντισαν πρώτα να εξαθλιωθούμε, να ελαχιστοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας και να δεχθούμε την παράδοση λέγοντας κι ευχαριστώ.

Οργανωμένη και μαζική αντίσταση, πριν ζήσουμε ότι απεύχονταν οι παππούδες κι οι πατεράδες μας.
Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι χρειάζεται ενότητα στον σκοπό. Στον σκοπό της απελευθέρωσης. Ενότητα στην οργάνωση. Οργάνωση μία και ενιαία που να εξυπηρετεί τον σκοπό.

Πριν να είναι αργά. Πριν χάσουμε έδαφος.

*Ο Θ. Συμβουλόπουλος είναι γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού του ΕΠΑΜ

Ο Μηχανισμός του Ευρώ και η Ελλάδα

Ο Μηχανισμός του Ευρώ  είναι τέτοιος ώστε τα χρέη των κρατών μελών της ευρωζώνης να εξοφλούνται σε αυτό νόμισμα και μόνο σε αυτό.

Ο Μηχανισμός του Ευρώ είναι τέτοιος ώστε τα χρέη των κρατών μελών της ευρωζώνης να εξοφλούνται σε αυτό νόμισμα και μόνο σε αυτό.221-9-2016
Ο Μηχανισμός του Ευρώ είναι τέτοιος ώστε τα χρέη των κρατών μελών της ευρωζώνης να εξοφλούνται σε αυτό νόμισμα και μόνο σε αυτό.
Σπύρος Στάλιας, Οικονομολογος Ph.D
Στην καρδία αυτής της συμφωνίας, υπάρχουν οι Τραπεζίτες και οι Διεθνείς Δανειστές που έχουν αναλάβει, πέραν των Λαών της Ευρωζώνης και των Κυβερνήσεων, την διατήρηση της αξίας αυτού του νομίσματος σταθερής.
Τα Κράτη Μελή με βάση τα παραπάνω, κατ’ ανάγκη αναζητούν το Ευρώ μέσω των εξαγωγών, καθιστώντας τα Κράτη Μελή σκληρούς ανταγωνιστές. Άλλος τρόπος ανεύρεσης του Ευρώ δεν υπάρχει. Ο ανταγωνισμός όμως αυτός έχει νικητές και ηττημένους. Το έλλειμμα τους ενός είναι πλεόνασα του άλλου. Αυτό κατ’ ανάγκη, και μέσω της ανάγκης γίνεσαι δούλος.
Δεδομένων αυτών, τα Κράτη Μελή αποκλείεται καθ’ οιονδήποτε να αφεθούν να πτωχεύσουν, να πληθωρισμών, να υποτιμήσουν ή να αναπτυχθούν μέσω της άσκησης πολίτικων της εσωτερικής ενεργού ζήτησης, δηλαδή να ασκήσουν ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική, νομισματική πολιτική και συναλλαγματική πολιτική
Αντίθετα όταν τα Ευρώ ‘πετούν’ έξω από την Χώρα ή τα Ευρώ δεν πλησιάζουν την Χώρα, το μόνο εργαλείο για να επανέλθει η Χώρα στην ‘ανάπτυξη’, είναι η εφαρμογή του αποπληθωρισμού ή πιο κατανοητά στην εφαρμογή δραματικής μείωσης μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων, και στην κατακόρυφη μείωση των κρατικών δαπανών, που ούτως ή άλλως αποτελούν εισόδημα του ιδιωτικού τομέα. Δηλαδή η όλη πολιτική αποσκοπεί στην καθολική φτώχεια του Λαού.
Η διαδικασία αυτή υποτίθεται ότι θα αυξήσει τις εξαγωγές, αφού μέσω των χαμηλών αμοιβών εργασίας τα ευρώ θα επανέλθουν μέσω των επενδύσεων και η Χώρα θα γίνει παράδεισος ξανά!!
Αυτά όμως ούτε θεωρητικώς είναι ορθά ούτε ιστορικά έχουν αποδεδειχθεί. Αντίθετα τα ζόμπι αυτά οικονομικά προκαλούν μόνιμη ύφεση, κοινωνική αστάθεια αλλά και Πόλεμους.
Ο σκοπός του ‘μηχανισμού του Ευρώ’ αποσκοπεί στην πρωταρχική προστασία του πλούτου των Τραπεζιτών και αυτός είναι ο λόγος που ως πολιτική επιλέγεται ο αποπληθωρισμός, αφού αυξάνει την αξία των χρεών σε σχέση με την σχετική πτώση των μισθών, των ημερομισθίων και των κερδών.
Μέσω της διαδικασίας αυτής ουδέποτε τα χρέη μπορούν να εξοφληθούν, γι αυτό παράλληλα εξαγοράζονται αντί πινακίου φακής οι βασικές υποδομές της Χώρας και οτιδήποτε έχει άξια που ανήκει στον ιδιωτικό τομέα (ήδη άρχισαν οι πλειστηριασμοί) αφού πρώτα ελεγχθεί πλήρως το Τραπεζικό Σύστημα της Χώρας. Η Χωρά υποδουλώνεται, ανεπαισθήτως!
Οίκοθεν νοείται ότι τα παραπάνω εκτελούνται από εσωτερικούς ‘Εφιάλτες’ που περιήλθαν στην κατάσταση αυτή είτε από αγνοία ( που μακροχρονίως, αν δεν είσαι βλάξ, δεν δικαιολογείται), είτε από αγυρτεία, είτε από πλεονεξία ή από κακόβουλη φιλοδοξία.
Είναι καιρός να απαλλαγούμε από το θλιβερό αυτό Κατεστημένο όπως εκφράζεται συνολικά μέσα στη «Βουλή των Ελλήνων’, και που στηρίζεται από σκουπιδοκάναλα και από ελεεινούς δημοσιογράφους που ούτε στα παιδιά τους δεν θα μπορούν να απολογηθούν.
Η επιστροφη στο Εθνικο Νομισμα αποτελει ιστορικη αναγκαιοτητα για την σωτηρια τους Εθνους μας. Χωρις κανενα οπλο αμυνας για την ζωη μας οι Τραπεζιτες μεσω της ‘Ευρωπαϊκης Αλληλεγγυης’ θα μας αφανισουν χωρις δισταγμο και θα μετατρεψουν τη Χωρα σε αποθηκη χαμενων φθηνων ψυχων.
spyridonstalias@hotmail.com

Ο Σύριζα, το Άρδην και η πατριωτική Αριστερά





σκίτσο του Αρκά από την σειρά ο Προφήτης
Kαι η σαγήνη του νεαρού απατεώνα …
Του Γιώργου Καραμπελιά από την Ρήξη τ. 126 
Στα έξι χρόνια της κρίσης, η αποσύνθεση μιας παρασιτικής κοινωνίας παρήγαγε ελάχιστα θετικά αντισώματα, ενώ, αντίθετα, βιώνουμε έναν κατήφορο στον βόρβορο, χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Εξάλλου από το 2010 επισημαίνουμε πως ο άναρθρος χαρακτήρας του κινήματος ενάντια στα μνημόνια δεν προοιωνιζόταν τίποτα το θετικό και προσπαθούσαμε απεγνωσμένα, από το εσωτερικό του, να το μετασχηματίσουμε σε κίνημα ανάταξης της χώρας.
Υπογραμμίζαμε διαρκώς πως, αν συνεχιζόταν αυτή η πορεία, η χώρα θα μεταβαλλόταν σε ένα αποτυχημένο κράτος, διοικούμενο από μαφιόζους και ολιγάρχες. Σήμερα, το κατ’ εξοχήν κόμμα της ελληνικής διανόησης (με την ευρεία έννοια του όρου, δηλαδή όσοι διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στην κοινωνική αναπαραγωγή –εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες, «διαχειριστές» της κοινωνικής συναίνεσης, στα ΜΜΕ, στην ψυχική υγιεινή κ.λπ. ), ο ΣΥΡΙΖΑ, άνοιξε τον δρόμο στον Λεβέντη, στον Σώρρα, τον Μαρινάκη, τον Καλογρίτσα…
Στο βιβλίο μου Η αποστασία των διανοουμένων, που εκδόθηκε το 2013, περιέγραφα την παρακμή της ελληνικής διανόησης, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πως το κόμμα της όχι απλώς θα άνοιγε τον δρόμο στους ολιγάρχες, μέσα από την αποτυχία του, αλλά θα είχε το θράσος να τους εισαγάγει το ίδιο στην πολιτική και την επικοινωνιακή ηγεσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως ατζέντης του Καλογρίτσα. Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα των διανοουμένων, ο… «διανοούμενος» Κιμούλης, ο «διανοούμενος»-βουλευτής Δημήτρης Σεβαστάκης, ο «διανοούμενος» υπουργός Νίκος Ξυδάκης και ο νεορθόδοξος βουλευτής Κώστας Ζουράρης –για να μην αναφέρω άλλες λεπταίσθητες ψυχές των Εξαρχείων και του Κολωνακίου, που ασχολούνται με τις «έμφυλες ταυτότητες»–, λειτουργούν ως ατζέντηδες και υπηρέτες μαφιόζων και ολιγαρχών.
Τι ακριβώς κάνουν όλες αυτές οι δεκάδες χιλιάδες των λεπτών ψυχών, καλλιτεχνών, ηθοποιών, συγγραφέων, λογοτεχνών, εκπαιδευτικών και «πνευματικών ανθρώπων» που στήριξαν –φανατικά ή έστω «κριτικά»– την άνοδο αυτής της αριστερής μαφίας στην εξουσία; Ακόμα περισσότερο, τι κάνουν όσοι, όταν το Άρδην έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου από το 2014, μας καλούσαν να μη δειχνόμαστε τόσο «υστερικοί» και να περιμένουμε, προσφέροντας την «κριτική μας υποστήριξη».
Το Άρδην και ο Σύριζα
Βέβαια, είναι αλήθεια πως από πολύ παλιότερα είχαμε έρθει σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο μάλιστα ενισχύονταν οι εθνομηδενιστικές του τάσεις. Αυτή η εθνομηδενιστική ροπή αποτέλεσε και την αφετηρία της ρητής άρνησης συμμετοχής μας στις αρχικές κινήσεις για τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και της αποστασιοποίησής μας από τον Αλέκο Αλαβάνο, ο οποίος, όταν έγινε πρόεδρος του Συνασπισμού –και του ΣΥΡΙΖΑ– εγκατέλειψε τάχιστα τις πατριωτικές του ευαισθησίες.
Ωστόσο, επειδή δεν θέλαμε να προτάξουμε με ιδεοληπτικό τρόπο τις αντιρρήσεις μας, προσπαθούσαμε πάντοτε να διατηρούμε καλές σχέσεις, ιδιαίτερα με όσους έδειχναν όντως κάποιες πατριωτικές ευαισθησίες. Έτσι, συχνά-πυκνά, καλούσαμε στις εκδηλώσεις μας στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Λαφαζάνης, ο Ρινάλντι, κατ’ εξοχήν ο Γλέζος. Παλαιότερα, μάλιστα, ο Μανώλης Γλέζος, ιδιαίτερα, αλλά και ο Λαφαζάνης, είχαν θελήσει «να μεσολαβήσουν» για μια ένταξή μας στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο επιχείρησε δυο τρεις φορές στη συνέχεια και ο παλιός γνωστός μας, από τον «αγώνα των τυφλών», στις αρχές της δεκαετίας του 1980, Παναγιώτης Κουρουμπλής.
Παρότι θεωρούσαμε ανέφικτη μια τέτοια συνεύρεση, δεδομένων των τεράστιων διαφορών μας, για να μη φανούμε «ακατάδεκτοι» και επειδή πολλοί φίλοι από την «πατριωτική αριστερά» μας πίεζαν σχετικά, συμφωνήσαμε να πραγματοποιήσουμε, τουλάχιστον, μια συζήτηση μαζί τους… Η απάντηση αναμένεται ακόμα. Και ήταν αναμενόμενο. Ιδιαίτερα όσοι Συριζαίοι μας γνώριζαν από το παρελθόν, όπως η Τασία Χριστοδουλοπούλου, ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος, ο Αντώνης Νταβανέλος, ο Θόδωρος Δρίτσας και άλλοι – ορισμένοι από αυτούς και παλιά μέλη της Ρήξης–, αντέταξαν ένα αποφασιστικό βέτο και στην υποψία συζήτησης μαζί μας. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι εμείς δεν ανήκαμε σε εκείνες της ομάδες της «πατριωτικής αριστεράς» που θα έκαναν γαργάρα τις απόψεις τους, αλλά αντίθετα θα συγκρουόμασταν ανοικτά με τον εθνομηδενισμό. Ορθώς, λοιπόν, από τη σκοπιά ενός εθνομηδενιστικού κόμματος, οι άνθρωποι απέκλεισαν κάθε σχετική πρόταση και ο Γλέζος, ο Λαφαζάνης, ο Κουρουμπλής, εγκατέλειψαν κάθε σχετική προσπάθεια.
Παρ’ όλα ταύτα, επειδή ακόμα κάποιοι θεωρούσαν πως οι αποκλίνοντες δρόμοι μας αποτελούσαν συνέπεια μιας παρεξήγησης, –ιδιαίτερα με τον Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο δεν είχαμε μέχρι τότε κάποιες προσωπικές σχέσεις–, προσπάθησαν να αρθούν οι «παρεξηγήσεις» –τις οποίες χρέωναν και στην οξύτητα της κριτικής μας–, μέσω κάποιας προσωπικής επαφής μαζί του.
Κάποιος, πολύ παλιός φίλος του Άρδην, αλλά και του Αλέξη Τσίπρα, προσπάθησε, ήδη από το 2012, και μετά την έντονη κριτική μας στον αναδυόμενο τυχοδιωκτισμό του, να διευθετήσει κάποια συνάντησή μας μαζί του ώστε να αρθούν οι πιθανές «παρεξηγήσεις». Και πάλι, παρά την πεποίθησή μας πως μια τέτοια συνάντηση θα ήταν χωρίς νόημα, μετά την επιμονή του κοινού φίλου, την αποδεχτήκαμε. Εντούτοις, ως αναμένετο, αυτή η συνάντηση, από αναβολή σε αναβολή, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Εξάλλου ο Τσίπρας, την ίδια εποχή, βρισκόταν σε πυρετώδεις διαβουλεύσεις με τον Βαρδινογιάννη, τον Ψυχάρη και τους αντιπροσώπους των πρεσβειών. Μάλιστα, στα πλαίσια των εγγυήσεων που προσέφερε, είχε ήδη από το φθινόπωρο του 2012 συμφωνήσει μαζί τους για τη σύνθεση των ευαίσθητων υπουργείων που αφορούν τις εξωτερικές σχέσεις και την άμυνα της χώρας (όπως είχαμε πληροφορηθεί έκπληκτοι από σοβαρή πηγή)1.
Ακόμα και μέχρι το δημοψήφισμα του 2015, αρκετοί διανοούμενοι της «πατριωτικής αριστεράς» προσπαθούσαν να μας πείσουν να μην είμαστε τόσο αρνητικοί στις τοποθετήσεις μας απέναντι στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι «ο Αλέξης είναι πατριώτης κατά βάθος και απλώς περιστοιχίζεται από εθνομηδενιστές» – όλως τυχαίως. Ένας μάλιστα ασκούσε έντονη κριτική στον εθνομηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και στην αίθουσα «Ρήγας Βελεστινλής», στην Ξενοφώντος, όπου παρευρισκόταν συχνά ως ομιλητής, αλλά σίγησε μετά την υποψηφιότητά του στις ευρωεκλογές του 2014 και…. παραμένει υπουργός.
Στη σαγήνη του νεαρού απατεώνα –και, κατά βάθος, του ίδιου του οπορτουνισμού τους– έπεσαν ακόμα και διανοούμενοι εκτός ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και από τον χώρο της ορθόδοξης διανόησης, ή ακόμα και κάποιοι που στέκονταν «κριτικά» απέναντί του, όπως μια άλλοτε στενή φίλη, καθηγήτρια φιλοσοφίας, η οποία δημοσιεύει επικριτικά (προς τιμήν της) κείμενα για τον εθνομηδενισμό στην ιστοσελίδα του… Αντώνη Λιάκου(sic!). Και αυτή όμως μας δήλωσε πως δεν μπορεί να παραχωρήσει το σχετικό κείμενο στο Άρδην, διότι η ίδια, ο Λιάκος και ο Τσίπρας (ίσως και ο Καλογρίτσας), παρά τις διαφωνίες τους, ανήκουν επιτέλους στην… αριστερά, την οποία εμείς πολεμούμε!
Μέχρις εδώ θα μπορούσαμε να τα δεχθούμε όλα, στο πλαίσιο μιας συγκαταβατικής αντίληψης για τα ανθρώπινα. («Ο άνθρωπος είναι ένα δεμάτι χόρτα, τρίβεται…», αναφέρει ο Σεφέρης). Οι άνθρωποι, ακόμα και οι καλύτεροι, συχνά ακολουθούνε το ρεύμα, εξάλλου δεν παρακολουθούν όλοι επισταμένως τα πολιτικά τεκταινόμενα.
Τι γίνεται όμως όταν το ίνδαλμά τους ξεπουλάει αδιάντροπα και ανοικτά τις ελληνικές τράπεζες και την ελληνική δημόσια περιουσία στους ξένους, όταν μεταβάλλει τη χώρα σταδιακώς σε ένα απέραντο χοτ σποτ, όταν παραδίδει την ενημέρωση στους ολιγάρχες, όταν προχωράει ταχύτατα στην οριστική εκποίηση της Κύπρου, όταν έχει μεταβάλει σε προσωπικότητα της πολιτικής ζωής τον Βασίλη Λεβέντη, όταν, όταν… Τι κάνουν όλοι αυτοί, οι έστω πλανημένοι και εύπιστοι; Μήπως αποφασίζουν να ενωθούν επιτέλους σε κάποιο κίνημα εθνικής σωτηρίας, ή έστω να υπογράψουν μια καταγγελία για τα κανάλια όπως αθρόα υπέγραφαν στο παρελθόν κατά της επαράτου δεξιάς; Όχι. Απλώς δηλώνουν «απογοητευμένοι», «απατημένοι», και φροντίζουν να επιμηκύνουν όσο περισσότερο γίνεται την παραμονή τους τις βίλες και τα νησιά τους, για να πνίξουν τον πόνο τους με κρασί Σαντορίνης σε κάποια μαγευτική ελληνική παραλία.
Σημείωση
1. Χαρακτηριστικό της αμοιβαίας συμπάθειας μας, είναι το γεγονός ότι όταν το 2013 βρεθήκαμε να συνταξιδεύουμε δίπλα-δίπλα σε πολύωρη πτήση, δεν ανταλλάξαμε ούτε καλημέρα, παρότι γνωριζόμαστε, – ούτε καν με την παρούσα «συντρόφισσα Μπέττυ», η οποία στα νιάτα της στην Πάτρα, ως φοιτήτρια, συμμετείχε σε συναντήσεις της Ρήξης

«Αντιρατσιστικές» υστερίες της ψεύτικης αριστεράς!

 Τρομοκρατία και «άλλοθι» για την ποινικοποίηση των λαϊκών αντιστάσεων…

21-9-2016


Από τους μεγαλύτερους 
χρηματοδότες του «αντιρατσισμού» 
και του «ανθρωπισμού»!!!
 





Τα μεγάλα στόματα της «δημοκρατίας» και της «ανθρώπινης ευαισθησίας», τα κραυγαλέα λαρύγγια της «προόδου» και των υπόδουλων «αριστερών» στοχαστών, οι «ανθρωπιστές» όλων των χρωμάτων της πολιτικής ίριδας, ΟΛΟΙ σε ολοκληρωτικό συναινετικό «παλμό», άγγιξαν τα όρια της αντιρατσιστικής παράκρουσης, με αφορμή το «ρατσισμό» των κατοίκων του Ωραιοκάστρου…

Η απόφαση του Συλλόγου των γονέων του 5ου Δημοτικού Συμβουλίου Ωραιοκάστρου, μια απόφαση που αρνιόταν τη φοίτηση παιδιών των «προσφύγων» στο σχολείο τους, πυροδότησε μια «αντιρατσιστική» υστερία, ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΗΣ ενορχήστρωσης.

  
Τέτοια ΚΑΘΟΛΙΚΗ ιδεολογική και πολιτική ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ δεν έχει ιστορικό προηγούμενο: ΟΛΕΣ οι πολιτικές δυνάμεις (κυβερνητικές και μη), ΟΛΑ τα ΜΜΕ, το ΣΥΝΟΛΟ, σχεδόν, των «αριστερών», «μαρξιστών» και «αριστεριστών»… 

Εδώ πλέον καταργούνται τα «ταξικά όρια», τα πολιτικά προσχήματα… 

Στα ζητήματα των «προσφύγων», του «ρατσισμού», του «ανθρωπισμού» (ψευτοανθρωπισμός) κ.λπ. ΣΥΝΑΙΝΟΥΝ οι πάντες στις ΕΠΙΤΑΓΕΣ της πλανητικής εξουσίας και των νεοταξικών μύθων: Πολιτικοί απατεώνες κάθε ποικιλίας, δημοσιογραφικές πόρνες, «αριστεροί», δεξιοί, σοσιαλίζοντες, «προοδευτικοί» κάθε απόχρωσης και «ακροαριστεροί», επαγγελματίες «αντιρατσιστές» και «χρήσιμοι ηλίθιοι», ΟΛΟΙ, αγκαλιά, συμμετέχουν, με υστερικό πάθος, στον «αντιρατσιστικό» χορό… 

Ένα χορό που τον σέρνει δεκαετίες τώρα η «προοδευτική» διανόηση (υπόδουλοι στοχαστές), οι ενσωματωμένοι «αριστεροί» και η πολυχρωμία των «αριστεριστών»: 
Πολλοί «επαγγελματίες» του είδους, άλλοι «φουσκωμένοι» από τα λύτρα της προδοσίας (ΜΚΟ) –εδώ «συνωστίζονται και πολλοί (σήμερα) υπουργοί της κυβέρνησης- καθώς και το πλήθος των «χρήσιμων ηλιθίων»… 

Και μόνο αυτή η παρά φύση και εκτρωματική «αντιρατσιστική» ΣΥΜΜΑΧΙΑ, είναι και από μόνη της αρκετή για να δείξει ότι εδώ κάτι βρωμάει. Να δείξει ότι όλη αυτή η «αντιρατσιστική» (συναινετική) ΥΣΤΕΡΙΑ, ΟΧΙ μόνο είναι σκηνοθετημένη και ενορχηστρωμένη από τους ισχυρούς του χρήματος (Νέα Τάξη), αλλά και ότι η «αριστερά» (στις ποικίλες αποχρώσεις της) είναι ο φανατικός πρωταγωνιστής του λαθρομεταναστευτικού ΕΦΙΑΛΤΗ («προσφυγικό» τον έχουν βαπτίσει), της «ανθρωπιστικής» ΑΠΑΤΗΣ και της «αντιρατσιστικής» μυθολογίας… 

Η Συναινετική, «αντιρατσιστική» αυτή θύελλα δεν είναι δίχως δόλο και υπολογισμό. Είναι σκηνοθετημένη και ενορχηστρωμένη, με συγκεκριμένες στοχεύσεις: 

α). Να λειτουργήσει ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΑ στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας… 
β). Να προλειάνει το έδαφος για την ποινικοποίηση των λαϊκών αντιστάσεων… 

Βεβαίως η σκηνοθεσία και η ενορχήστρωση δεν φαίνονται με μια πρώτη ματιά. Φαίνεται ότι το ταξικό μωσαϊκό των «αντιρατσιστικών» και «ανθρωπιστικών» δυνάμεων αντέδρασε «αυθόρμητα», «αυτόματα»… 

Ακριβώς,
 αυτός ο «αυτοματισμός» των «αντιρατσιστικών» αντανακλαστικών των ετερόκλητων δυνάμεων είναι που δείχνει και αποδεικνύει την βαθύτερη θεμελίωση της σκηνοθεσίας και ενορχήστρωσης… 

Μια θεμελίωση που λειτουργεί αυτόματα, ακριβώς διότι στηρίζεται στη βαθιά και ριζωμένη νεοταξική κατήχηση, στη βαθιά και ριζωμένη μυθολογία του υπερεθνικού ιμπεριαλισμού… 

Τα αντανακλαστικά όλων αυτών των δυνάμεων των εκτρωματικών συναινέσεων πάνω στα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης, καθοδηγούνται και ενορχηστρώνονται, χωρίς «συνωμοτικές» ηγεσίας, αλλά αυτόματα. Είναι τόσο ποτισμένοι, ΟΛΟΙ αυτοί (μέχρι και στο μεδούλι) με τα νέα ιδεολογήματα της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης («αντιεθνικισμός», «αντιρατσισμός», «αντιφασισμός», «ανθρωπισμός» και CIA), που κάθε «κρούσμα» που αντιστέκεται στη Νέα Τάξη και αμφισβητεί τους μύθους της, κινητοποιεί, αυτόματα (αλλά και συνειδητά και σκόπιμα σε πολλούς) τις μυθολογικές υστερίες των μαφιόζων του χρήματος… 

Χρόνια τώρα, ολόκληρες δεκαετίες, από την εποχή της σημιτικής ισοπέδωσης και βαρβαρότητας, τα νέα ιδεολογήματα της Παγκοσμιοποίησης, μπολιάστηκαν βαθιά στο σώμα των «προοδευτικών» και των «αριστερών» κάθε απόχρωσης. 

Ιδεολογήματα που αποτέλεσαν το τεκμήριο και το άλλοθι της μαζικής εισαγωγής παράνομων αλλοδαπών δούλων και του λαθρομεταναστευτικού εποικισμού, που σήμερα όλα αυτά εμφανίζονται με το δόλιο και καλόηχο όρο: «Προσφυγικό»… 

Συνεπώς, με τέτοια πολύχρονη και συστηματική πλύση εγκεφάλου δεν χρειάζονται, όλοι αυτοί οι υστερικοί της νέας εισαγόμενης δουλείας, τα καθεστωτικά μαντεία και τα «αριστερά» άλλοθι, κανένα συγκεκριμένο «καθοδηγητή» και καμία συγκεκριμένη ΕΝΤΟΛΗ: Λειτουργούν πλέον αυτόματα (εκτός από τους επαγγελματίες και τους «εγκάθετους»), δίχως καν να το αντιλαμβάνονται πολλοί, ΥΠΕΡ του καθεστώτος, ΥΠΕΡ της Νέας Τάξης (των στόχων της, των «αξιών» της, των ιδεολογημάτων της)… 

Το Ωραιόκαστρο έδωσε την αντικειμενική αφορμή για να «ξεχυθεί» όλη η λαίλαπα της «αντιρατσιστικής» μυθολογίας. Να εκδηλωθεί αυτό το συναινετικό «αντιρατσιστικό» παραλήρημα:Ένα παραλήρημα που αντανακλά τον ΤΡΟΜΟ του καθεστώτος και των πολύχρωμων «παραγωγών», «εμπόρων» και «μπράβων» της νεοταξικής μυθολογίας. 
Οι πολιτικοί διαχειριστές του 4ου Ράιχ, οι εντολοδόχοι των νέων αποικιοκρατών και οι πολύχρωμοι ιδεολογικοί «μπράβοι» νιώθουν το ΜΕΓΑ και ΘΑΝΑΣΙΜΟ κίνδυνο από τα εκρηκτικά προβλήματα που συσσωρεύονται στην ελληνική κοινωνία από την αλλοδαπή κατοχή της, από την αποθήκη «ψυχών» της νέας δουλείας… 

Ήδη η καταστροφή πολλών νησιών από την ΑΠΑΤΗ του «προσφυγικού» έχει κινητοποιήσει τα αντανακλαστικά ΑΥΤΟ-ΑΜΥΝΑΣ των κατοίκων. Μέρα με την ημέρα πληθαίνουν οι αντιδράσεις και οι αντιστάσεις του ελληνικού λαού εναντίον της ολοκληρωτικής καταστροφής τους και ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ, από τις οργανωμένες και καθοδηγούμενες στρατιές εισαγόμενων «προσφύγων», κάτω από τους δόλιους «σπαραγμούς» και ήχους των «ανθρωπιστικών» δακρύων… 

Η συνέχιση και η επέκταση αυτού του «προσφυγικού» ΕΦΙΑΛΤΗ (η «κατασκευή» νέων δούλων για τις ανάγκες και τα κέρδη των ιμπεριαλιστών μαφιόζων) θα πυροδοτήσει, με τους ρυθμούς της γεωμετρικής προόδου, τις αντιδράσεις και αντιστάσεις του ελληνικού λαού στο ΣΥΝΟΛΟ της ελληνικής κοινωνίας… 

Η ΩΡΑ της γενικής λαϊκής ανάφλεξης και έκρηξης δεν είναι μακριά. Το «προσφυγικό» θα επιφέρει αλυσιδωτούς κοινωνικούς και λαϊκούς σεισμούς. Θα καταποντίσει και θα πετάξει στον σκουπιδοτενεκέ όλους αυτούς τους υστερικούς του «αντιρατσισμού» και της νέας δουλείας, ιδιαίτερα την καθεστωτική «αριστερά», την «αριστερά» των νεοταξικών «προνομίων» (ΜΚΟ) και των νεοταξικών μύθων… 

Αυτός ο ΤΡΟΜΟΣ του σκουπιδοτενεκέ πολλαπλασιάζει την «αντιρατσιστική» λύσσα των «γενιτσάρων» του καθεστώτος και της Νέας Τάξης: Αγωνιούν για την τύχη τους…
 

Έτσι, σε κάθε εκδήλωση λαϊκής ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στην αλλοδαπή κατοχή και «προσφυγική», νέα δουλεία, αφηνιάζουν «αντιρατσιστικά», στιγματίζουν τον ελληνικό λαό που σηκώνει κεφάλι, σαν «ρατσιστή» και «φασίστα», ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και το σπουδαιότερο: Στρώνουν το έδαφος για το στιγματισμό και τη «ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ» ποινικοποίηση των αγωνιστικών αντιστάσεων… 

Μετά την ιδεολογική τρομοκρατία και τον πολιτικό στιγματισμό των λαϊκών αντιστάσεων, έρχονται οι εισαγγελείς:Έρχεται το ποινικό Δίκαιο, ως ο ανώτατος ρυθμιστής των πολιτικών συγκρούσεων… 

Αυτό το δρόμο της «ρατσιστικής» ποινικοποίησης των λαϊκών αντιστάσεων στην «προσφυγική» ΕΠΕΛΑΣΗ της νέας δουλείας,έρχονται να ανοίξουν οι υστερικοί του «αντιρατσισμού» της «αριστεράς»… 

Θα το δούμε και αυτό: Θα διωκόμαστε και θα φυλακιζόμαστε πλέον, ΟΧΙ σαν Επαναστάτες, αλλά σαν «ρατσιστές»… 
Με τις ευλογίες και με ιδεολογικούς δικαστές τους παλιούς διωκόμενους, που σήμερα αποτελούν τους «αριστερούς» της Νέας Τάξης: Η ιστορία εδώ μορφάζει μακάβρια…

ΡΕΣΑΛΤΟ - Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης