ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΨΕΥΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ!

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ: Δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών για 870.000 φορολογούμενους ( Λαμόγια και απατεώνες διεθνούς εμβέλειας...)


13-11-2016

Ο φαύλος κύκλος της υπερφορολόγησης έχει γονατίσει εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενους, οι οποίοι προστίθενται στον κατάλογο των οφειλετών του δημοσίου ο οποίος ήδη φιλοξενεί περίπου τον μισό πληθυσμό της χώρας. Κάθε μήνας που περνάει, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία αυξάνουν κατά ένα δισεκατομμύριο ευρώ.

Βάσει των μνημονιακών επιταγών, η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων καταφεύγει στη μαζική επιβολή αναγκαστικών μέτρων –κυρίως δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών και κατασχέσεις υπέρ τρίτων- προκειμένου να επιτύχει τους στόχους που έχουν μπει με το μνημόνιο. Ήδη, αναγκαστικά μέτρα έχουν επιβληθεί σε τουλάχιστον 770 χιλιάδες φορολογούμενους ενώ για να επιτύχει τον στόχο της, η ΓΓΔΕ προγραμματίζει να επιβάλλει αναγκαστικά μέτρα σε τουλάχιστον 100.000 οφειλέτες ακόμη μέχρι το τέλος του χρόνου.

Ο φαύλος κύκλος, δεν θα σπάσει ούτε το 2017, έτος κατά το οποίο θα κυριαρχήσουν και πάλι τα νέα φορολογικά μέτρα. Έρχεται κατακόρυφη αύξηση φορολογικών επιβαρύνσεων –ταυτόχρονα με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών- για χιλιάδες επαγγελματίες ενώ και οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θα υποστούν τις συνέπειες από την πλήρη ενεργοποίηση της νέας φορολογικής κλίμακας υπολογισμού του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων αλλά και της εισφοράς αλληλεγγύης. ...
Η αύξηση των φορολογικών επιβαρύνσεων, θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών που έχουν ξεπεράσει τα 90 δις. ευρώ αλλά και αναγκαιότητα για λήψη ακόμη περισσότερων αναγκαστικών μέτρων.

Όσοι –ειδικά επαγγελματίες- έρχονται αντιμέτωποι με τα αναγκαστικά μέτρα της αγοράς, ουσιαστικά βγαίνουν εκτός αγοράς. Η εφορία, δια του αρμόδιου δικαστικού τμήματος, δεν προχωρά σε άρση της δέσμευσης του τραπεζικού λογαριασμού παρά μόνο αν αποπληρωθεί ολόκληρο το ποσό της οφειλής. Μόνο υπό εξαιρετικά ειδικές συνθήκες μπορεί η εφορία να επιτρέψει τη μερική άρση της δέσμευσης και αυτό προκειμένου να πληρωθούν εξαιρετικά επείγουσες υποχρεώσεις (μισθοδοσίες, ιατρικές δαπάνες κλπ). Όσοι έρχονται αντιμέτωποι με τα εισπρακτικά μέτρα, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ρυθμίσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους. Ωστόσο, με τη μοναδική διαθέσιμη λύση αυτή τη στιγμή να είναι οι 12 δόσεις, οι δόσεις που προκύπτουν είναι υπέρογκες και η τήρηση της ρύθμισης εξαιρετικά δύσκολη.

Έχει περάσει περίπου ένας μήνας από τότε που η κυβέρνηση εξήγγειλε –και μάλιστα για δεύτερη φορά καθώς αντίστοιχο μέτρο είχε ανακοινωθεί και το 2015- ότι θα παρέμβει στον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων για να αποτρέψει τους πλειστηριασμούς κύριας κατοικίας από δημόσιους φορείς. Προς το παρόν, η διάταξη δεν έχει έρθει στη Βουλή και πλέον θα κληθεί να τη διαχειριστεί η καινούργια αναπληρώτρια υπουργός που ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο των δημοσίων εσόδων.
enikonomia.gr

http://oimos-athina.blogspot.gr/

Ο MEΓΑΛΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ

Κυριακή, 13 Νοεμβρίου 2016



Η ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΣΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΗΝ ΜΟΝΟΚΡΑΤΟΡΙΑ...







Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός

Περίληψη: Οι ΗΠΑ και μαζί τους ολόκληρος ο κόσμος εισέρχονται σε μία καινούργια εποχή στην οποία μεγιστοποιείται ο κίνδυνος της ήδη υπάρχουσας ηθικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Κι αυτό μοιραία μετατρέπεται και σε κρίση παγκόσμιας ισχύος, συμπεριλαμβανομένου και του πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Σε αυτό το δοκίμιο παρουσιάζονται στοιχεία αποκλειστικά από αμερικανικές πηγές τα οποία, εκτός από το πώς και το γιατί των πρόσφατων αμερικανικών εκλογών, αφορούν στα σύγχρονα δομικά προβλήματα του μεγάλου Αμερικανού ασθενή, δηλαδή των ΗΠΑ. Κάτι που αφορά τρομακτικά σε όλο τον πλανήτη.


Υπάρχει έστω και ένας απλός αναγνώστης γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής στον κόσμο που να πιστεύει ότι όσα συνέβησαν πριν και μετά από τις αμερικανικές, εκλογές, 8 Νοεμβρίου, του 2016, ήταν κάτι που δεν είχε και έχει βαρύνουσες επιπτώσεις τόσο για την μοναδική –έως σήμερα…– υπερδύναμη του πλανήτη, τις ΗΠΑ, όσο και για τον πλανήτη ολόκληρο; Εάν έστω και τα μισά από όσα αλληλοκατηγορούνταν οι δύο προεδρικοί αντίπαλοι είναι αλήθεια τότε ποια μεγίστη παρακμή οδήγησε τα κόμματα τους, την κοινωνία, να τους επιλέξει;

 Και, είναι ποτέ δυνατόν το πανθομολογούμενο τόσο χαμηλό επίπεδο των δύο υποψηφίων στις μεταξύ τους διαμάχες να μην σημασιοδοτεί μια βαθύτερη παθογένεια; Μια παθογένεια που είχε κορυφαίο, εξόφθαλμο σύμπτωμα το ότι ο εν ενεργεία πρόεδρος και η σύζυγός του, για πρώτη φορά από όσο γνωρίζω στην παγκόσμια ιστορία, εξετέθησαν αμετάκλητα ως λαϊκιστές ατζέντηδες-προπαγανδιστές της κ. Κλίντον; Δεν χρειάζεται να εμφορείται κάποιος από αντιαμερικανικά αισθήματα για να νιώσει προσβεβλημένος ως άνθρωπος με όσα συνέβησαν σε αυτή την απερίγραπτη προεκλογική περίοδο.

Υποθέτω, ότι αυτά δεν θεραπεύονται δια μαγείας με τις μηχανικές-αμήχανες δηλώσεις του νικητή των εκλογών, κ. Τραμπ, περί «του σπουδαίου έργου και της προσφοράς» της αντιπάλου του, την οποία επί μήνες παρουσίαζε, ως άξια σύλληψης και φυλάκισης για βαρύτατα αδικήματα. Ούτε σβήνει με την παλαιού τύπου γομολάστιχα ο Διχασμός στον οποίο αναφέρθηκε ο νυν πρόεδρος κ. Ομπάμα, με δήλωσή του, στις 9/11/2016, λέγοντας πως περίπου αυτόματα θα επανέλθει η ενότητα του αμερικανικού λαού και θα επικρατήσει η αγάπη στην πατρίδα.


Για κάθε ορθοφρονούντα είναι ζητούμενο στη θέση του παγκόσμιου ηγέτη να βρίσκεται μία ισχυρή, δημοκρατική Πολιτεία η οποία θα εποπτεύει επ’ αγαθώ τον πλανήτη. Ή μήπως κάτι τέτοιο μοιάζει εκτός τόπου, χρόνου και συνθηκών με ό,τι αυτό σημαίνει;

Στην περίπτωση που κάποιος δεν πείθεται, ότι όσο πιο βάρβαρα θίγεται ή και εξανδραποδίζεται η ηθική διάσταση των πραγμάτων τόσο διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη μια Πολιτεία, ε, τότε ας χρησιμοποιήσουμε μια γλώσσα που καταλαβαίνουν καλά στις ΗΠΑ. Την γλώσσα των οικονομικών μεγεθών, του κέρδους, του χρήματος. Ίσως τότε εκείνοι που φαντασιώνονται ότι μια υπερδύναμη μπορεί να συνεχίζει επ’ άπειρον να διατηρεί την ισχύ της καταπατώντας κάθε έννοια Πολιτείας, όπως την έθεσαν οι παντελώς άγνωστοί τους Πλάτωνας και Αριστοτέλης, φοβάμαι πως θα δυσαρεστηθούν. 

Τα όσα ήδη αναφέρθηκαν και όσα ακολουθούν γνωματεύουν πως ήδη έχουμε να κάνουμε με τον «μεγάλο Αμερικανό ασθενή». Έτσι, ας δούμε μια σειρά από ντοκουμέντα, δηλώσεις και κείμενα που προέρχονται από Αμερικανούς και όχι από κάποιους αντιπάλους τους.

1. Ο ίδιος ο κ. Τραμπ κατάγγειλε πριν από μερικές εβδομάδες, ότι το χρέος των ΗΠΑ είναι σήμερα περί τα 18 τρις δολάρια, τονίζοντας με έμφαση, πως οι οικονομολόγοι προβλέπουν, ότι σύντομα θα φτάσει στα 24 τρις δολάρια. Και κατέληξε, λέγοντας, πως αυτό θα σημάνει το τέλος της Αμερικής.

2. Έχω στο αρχείο μου ένα αξιοπρόσεκτο κείμενο του έγκριτου και έγκυρου BenTarnoff σχετικό με την οικονομία, τις εκλογές και τους ψηφοφόρους των ΗΠΑ,δημοσιευμένο ήδη! από τις 21 Ιουλίου 2016, στο www.theguardian.comΟ Tarnoffγράφει: «Τα οικονομικά δεδομένα κατά τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες καθιστούν σαφή την ύπαρξη κρίσης.

 Μετά το 1970, η οικονομία των ΗΠΑ έχει γνωρίσει πολύ χαμηλότερα επίπεδα ανάπτυξης από ό, τι κατά τη διάρκεια της εποχής του «χρυσού αιώνα» (δηλαδή από το 1920-1970), όταν το πραγματικό κατά κεφαλήν ΑΕΠ αυξήθηκε σε μέσο όρο με το εντυπωσιακό 2,41% ετησίως. Ενώ, από το 1970 έως το 2014 επιβραδύνθηκε σημαντικά, στο 1,77%. Η επιβράδυνση της παραγωγικότητας της εργασίας ήταν ακόμη πιο έντονη.»

Εδώ σημειώνω πως δεν υπήρξε ποτέ στους αιώνες του ανθρώπινου πολιτισμού μεγαλύτερη απάτη από την δήθεν «αειφόρο ανάπτυξη». Αυτήν την προσφιλέστατη θεωρία του υπερ-καπιταλισμού, αμερικάνικου και μη, που καταστρέφει τον πλανήτη και που την ληστρική εφαρμογή της εισήγαγαν και στην Ελλάδα οι ένοχοι Έλληνες πολιτικοί της εγκληματικής, εκ του αποτελέσματος 3 Μνημονίων, Μεταπολίτευσης.

Αλλά, ας δούμε τι γράφει στη συνέχεια ο Tarnoff: «Μακροπρόθεσμα, η στασιμότητα δεν είναι μόνο απειλή για τον καπιταλισμό, λόγω περιορισμού της ανάπτυξης, αλλά είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να μεταστραφούν οι άνθρωποι εναντίον του καπιταλισμού, καθώς οι μισθοί και το βιοτικό επίπεδο θα χαμηλώσουν. Κι αυτό ήδη συμβαίνει...» […] 

«Μια έρευνα του Χάρβαρντ, τον Απρίλιο (2016) διαπίστωσε, ότι η πλειοψηφία των γεννημένων από το 1980-2000 λένε τώρα πως απορρίπτουν τον καπιταλισμό, και το ένα τρίτο δηλώνει ότι υποστηρίζουν το σοσιαλισμό. Η ακρίβεια της δημοσκόπησης αυτής μπορεί να είναι συζητήσιμη, αλλά είναι σαφές ότι οι νέοι Αμερικανοί, οι οποίοι κερδίζουν λιγότερα χρήματα από ό, τι οι γονείς τους στην ηλικία τους, και έχουν υψηλότερα ποσοστά φτώχειας και ανεργίας, κινούνται αριστερά.

 Είναι ασφαλές να υποθέσουμε ότι το επόμενο αμερικανικό εκλογικό σώμα θα αποτελείται από περισσότερους μη λευκούς, περισσότερους προερχόμενους από την εργατική τάξη, και πιο αριστερούς. Και, είναι πιθανό να απαιτήσουν περισσότερη δημοκρατία, όχι λιγότερη -όχι μόνο από το πολιτικό σύστημα, αλλά από το οικονομικό σύστημα, πράγμα που τους θέτει σε πορεία σύγκρουσης με την ελίτ.»

3. Αν κάποιος υποθέσει, ότι όσα λέει ο Ben Tarnoff είναι πρόσκαιρα και «περαστικά» θα του έλεγα πως υπάρχουν αδιάψευστα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα προαναφερθέντα προβλήματα έχουν ανελέητη συνέχεια στο χρόνο· και στο πρόσφατο παρελθόν. 

Έτσι, μία πολύ σοβαρή έρευνα που δημοσιεύτηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2013, από το Georgetown University Center, έδειξε πως: «…μόνον το 47% των ενηλίκων Αμερικανών εργάζονταν με όρους πλήρους απασχόλησης το 2012.

Για τους οικονομικούς αναλυτές, το μέσο οικογενειακό εισόδημα στις ΗΠΑ μειώνεται για πέντε συνεχόμενα έτη στη σειρά, ενώ το 20% των Αμερικανών δεν είχαν κάποια στιγμή μέσα στο 2012 αρκετά χρήματα για να αγοράσουν φαγητό για τους ίδιους και την οικογένειά τους. Το ποσοστό αυτό είναι οριακά μικρότερο από το 20,4% που είχε σημειωθεί τον Νοέμβριο του 2008.

Σήμερα το 15% τουλάχιστον των Αμερικανών ζουν μέσα στη φτώχεια. Όμως οι άνθρωποι που στερούνται ρευστής διαθέσιμης περιουσίας, που δεν έχουν δηλαδή τραπεζικές καταθέσεις, ανέρχονται στο 43,9% του συνολικού πληθυσμού. 

Αυτό σημαίνει πως 132,1 εκατομμύρια Αμερικανοί στερούνται αποταμιεύσεων για την κάλυψη βασικών αναγκών τους σε περίπτωση που χάσουν τη δουλειά τους, ή χρειαστεί επειγόντως να νοσηλευτούν ή να αντιμετωπίσουν κάποια άλλη μορφή κρίσης.»

Τι ακριβώς από όσα λέει η μελέτη του εν λόγω πανεπιστημίου δεν κατάλαβε η απερχόμενη κυβέρνηση του κ. Ομπάμα, η οποία επιδείνωσε τους οικονομικούς δείκτες των ΗΠΑ, και η αποτυχούσα μετά πολλών επαίνων κ. Κλίντον; Όσο για το τι θα καταλάβει από όλα αυτά η επερχόμενη κυβέρνηση του κ. Τραμπ μένει να το δούμε. Θα κριθεί από τα έργα και όχι από τα λόγια του.

Θα μπορούσα να παραθέσω μία ατελείωτη σειρά στοιχείων που είναι γραμμένα από έγκυρους και έγκριτους Αμερικανούς, οι οποίοι θέλουν την Αμερική ευημερούσα για τους πολίτες της και ως υπερδύναμη να εγγυάται με την ισχύ της την ειρήνη στον πλανήτη μέσω του δικαίου και των αρχών της δημοκρατίας. Στοιχεία που ως γνωστό χλευάζονται από τους Επικυρίαρχους υπερ-καπιταλιστές οι οποίοι, όμως σταδιακά καταστρέφουν και την ίδια την Αμερική.

4. Τα όσα έγραψε ο Ben Tarnoff, όπως και αυτά που ανακοίνωσε το Georgetown University Center αιτιολογούν απόλυτα το αποτέλεσμα των εκλογών. Αλλά, ας δούμε και μερικά ακόμη στοιχεία που ανήκουν πλέον στη χορεία των ιστορικών γεγονότων για τα οποία καμία προπαγάνδα δεν θα μπορεί να λέει ότι δεν συνέβησαν: η κ. Κλίντον έχασε στο Άρκανσο, δηλαδή ακόμη και στον τόπο καταγωγής του συζύγου της.

 Έχασε από την ανεργία σε βόρειες, κεντρικές και νότιες πολιτείες. Έχασε στην Πενσυλβάνια, αλλά και την Φλόριντα. Έχασε όπου ψήφιζαν ισπανόφωνοι, που υποτίθεται θα την υπερψήφιζαν λόγω των γνωστών δηλώσεων του κ. Τραμπ εναντίον τους. Αλλά, έχασε και όπου ψήφιζαν μαύροι, μεγάλο μέρος των οποίων δεν πήγε καν να ψηφίσει.

 Έχασε, γιατί οι Αμερικανοί δεν θέλουν να υπάρχουν και να αυξάνονται διαρκώς ανεξέλεγκτα τα 250 εκατομμύρια δολάρια στο ίδρυμα Κλίντον. Έχασε γιατί το FBI «κατάφερε να ελέγξει», μέσα σε 3 ημέρες, προ των εκλογών, 650.000 μηνύματα στον διακομιστή του υπολογιστή της. Έχασε ακόμη, γιατί η απίστευτη προπαγάνδα υπέρ της, από τον κ. Ομπάμα, έριξε το επίπεδο πιο κάτω και από εκεί που το κατέβασε η κ. Μαντόνα, όταν υποσχόταν συγκεκριμένη σεξουαλική παροχή στους ψηφοφόρους τής κ. Κλίντον. 

Έχασε, γιατί ο σύζυγός της, όταν ήταν εν ενεργεία Πρόεδρος καταξευτέλισε τον θεσμό του Προέδρου της υπερδύναμης με πράξεις του στο Οβάλ γραφείο, τις οποίες ομολόγησε στις κάμερες και στο εμβρόντητο παγκόσμιο κοινό. Πόσο μυαλό χρειάζεται για να σκεφτεί κάποιος, ότι πέραν του εξευτελισμού του ύπατου θεσμού στον πλανήτη, η γνωστή νεαρή γυναίκα υπέστη βιασμό πρώτα από τον θεσμό του κ. Προέδρου και μετά από τον ίδιον ο οποίος καταχράστηκε τον θεσμό; Και αντί να παραιτηθεί ακαριαία, μετά την ομαλή(!!!) λήξη της θητείας του και να εξαφανιστεί από προσώπου γης, σύστησε χρυσοφόρο Ίδρυμα και περιέρχεται τον κόσμο και διδάσκει. Τι ακριβώς, από όσα έπραξε στο Οβάλ γραφείο;

Όλη αυτή η παρακμή και η ασθένεια, πέραν της καθημερινής ένοπλης βίας στους δρόμους, και τις πρόσφατες πρωτοφανείς διαδηλώσεις εναντίον του εκλεγμένου Προέδρου κ. Τραμπ αδικούν τον μεγάλο αμερικανικό λαό και την Αμερική της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας που ξέραμε. Γιατί αυτή που βλέπουμε τώρα είναι η Αμερική του Διχασμού. 

Και εκείνο που, τελικά, δεν μπορεί να συλλάβει το μυαλό κάποιων (το οποίο δεν γεμίζει ούτε μία δακτυλήθρα) είναι το ότι η Ηθική διάσταση των πραγμάτων, η Αισθητική, το Επίπεδο και η Αξιοπρέπεια σε μια ευνομούμενη Δημοκρατία είναι στοιχεία εκ των ων ουκ άνευ.

5. Ο Michael Rubin ειδικός με διατριβή σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Εξωτερικής Άμυνας των ΗΠΑ στο βιβλίο του: «Χορεύοντας με τον διάβολο: Οι κίνδυνοι του να μπλέκεις με άτιμα καθεστώτα», έγραψε στις 10 Μαρτίου του 2015 στο www.aei.org τα εξής: «Ο κόσμος ποτέ δεν ήταν τόσο επικίνδυνος όσο είναι τώρα. Άτιμα καθεστώτα-κυβερνήσεις και ομάδες που αποφεύγουν τη διπλωματική επικοινωνία και ομαλότητα είναι χορηγοί της τρομοκρατίας, πολλαπλασιάζουν τα πυρηνικά όπλα και απειλούν τις ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο. Επειδή οι κυρώσεις και η στρατιωτική δράση είναι τόσο δαπανηρή, η πρώτη αμερικανική στρατηγική λύση είναι ο διάλογος (μαζί τους), με τη θεωρία ότι «ποτέ δεν έβλαψε να μιλάς με τους εχθρούς.» Σπάνια μια τέτοια συμβατική σοφία αποδείχτηκε τόσο λάθος.»

Ο Rubin, και όχι βέβαια κάποιος αντιαμερικανός, αποδομεί την επί τρεις δεκαετίες λανθασμένη πολιτική των ΗΠΑ με το Ιράν, Βόρεια Κορέα, Ιράκ, κίνημα Ταλιμπάν, Λιβύη, του Μουαμάρ Καντάφι, Πακιστάν, Αφγανιστάν, Χεζμπολάχ, Χαμάς, ISIS, και τα παρακλάδια του. Ενώ, αναδεικνύει την πικρία των σύγχρονων παραδοσιακών συμμάχων των ΗΠΑ, όπως το Ισραήλ, τη Σαουδική Αραβία και την Ιαπωνία.

Αν επιλέγω να αναφερθώ σε αυτό το βιβλίο είναι γιατί η κ. Κλίντον με εξαιρετική «ορμή» και «πάθος», προφανώς αντιεπαγγελματική, αν θυμηθούμε το χοροπηδητό της μπροστά στις εικόνες του σκυλεμένου νεκρού Καντάφι, υπηρέτησε αυτήν την πολιτική. Και όχι μόνο, αφού ομολόγησε την διαπλοκή της με τρομοκράτες και κατηγορήθηκε ευθέως από τον κ. Τραμπ, ως η αρχηγός των τρομοκρατών.

Μπροστά σε αυτό το τραγικό σύμπτωμα θα αναρωτηθεί κάποιος: είναι δυνατόν! να λέγονται αυτά από τον συνυποψήφιό της και από τον Ιανουάριο Πρόεδρο των ΗΠΑ; Δηλαδή, αν ο λόγος του κ. Τραμπ είναι φερέγγυος τι θα κάνει στο άμεσο μέλλον, θα αφήσει την «αρχηγό» των τρομοκρατών να κυκλοφορεί ελεύθερη ή θα την συλλάβει; Αχαρακτήριστα πράγματα!

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι ο μεγάλος ασθενής είναι υπαρκτός. Μόνο που και σήμερα αρκεί να φτερνιστεί (οπλικά και οικονομικά) για να συγκλονιστεί, αν δεν διαλυθεί ο κόσμος. Από την άλλη τα οικονομικά μεγέθη με γνώμονα τα οποία πάντοτε πολιτεύθηκε η ηγεσία των ΗΠΑ είναι πιεστικά. Το υπό ευρεία έννοια «αμερικάνικο χρέος», δηλαδή ηθικό, δημοκρατικό, οικονομικό οδηγεί μαθηματικά σε εκχώρηση μέρους της εξουσίας τους. Αν βέβαια ο στόχος είναι να διατηρηθεί το αγαθό της παγκόσμιας ειρήνης. Υπάρχει, όμως, και η Ιστορία η οποία διδάσκει πωςστο σύστημα της δύναμης δεν υπάρχει η λογική της εθελοντικής εκχώρηση ισχύος, παρά μόνο μετά από ήττα η οποία πάντοτε αρχίζει εκ των έσω.

Παρεπιμπτόντως, θέλω να σημειώσω, ότι δεν συνάντησα πουθενά στα βιβλία που διαβάζω συστηματικά, και ως συγγραφέας επί σαράντα χρόνια, έστω και έναν από τους αθέατους, πλην γνωστούς και σήμερα, οικονομικούς Επικυρίαρχους ο οποίος να πήγε να πολεμήσει, ή να «έβγαλε τα κάστανα από τη φωτιά» για οποιαδήποτε χώρα· ακόμη και για εκείνη η οποία πρωτίστως εξυπηρετεί τα σχέδιά του.

Πέραν όλων αυτών υπάρχει ένας κορυφαίος, απολύτως ασυμπίεστος παράγοντας: το ότι ποτέ άλλοτε στην ιστορία του πλανήτη μας δεν υπήρξαν τόσα πολλά όπλα μαζικής καταστροφής. Και για τις καταργήσεις των «Συμφωνιών για τη μη διάδοση πυρηνικών όπλων» ευθύνονται και οι ΗΠΑ. Συμφωνίες στις οποίες πρέπει να επανέλθει ο πλανήτης ΑΜΕΣΑ με εκατέρωθεν συμβιβασμούς. Η λογική λέει πως ακόμα και αν κάποιοι δεν πιστεύουν στην παγκόσμια ειρήνη θα πρέπει να ωθήσουν δραστικά τις υπερδυνάμεις να βρουν μεταξύ τους νέες ισορροπίες. Ένα νέο status quo.

Γιατί, πριν από την ευημερία, τη δικαιοσύνη και την ελευθερία η ύπαρξη και η διατήρηση της ζωής στον πλανήτη αποτελεί το μεγαλύτερο αγαθό για όλους.

http://oimos-athina.blogspot.gr/

ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ " ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ!!





Ντροπή! Οι απολύσεις είναι περισσότερες από τις προσλήψεις και η κυβέρνηση πανηγυρίζει

13-11-2016


Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΞΕΠΕΡΝΑ ΚΑΘΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ - ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΩΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ... ΕΚ ΠΕΡΙΤΡΟΠΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ

Μόνο για το μήνα Οκτώβριο χάθηκαν 82.810 θέσεις εργασίας, οι απολύσεις ξεπέρασαν τις προσλήψεις και στην κυβέρνηση διατρανώνουν ότι όλα πάνε καλά και ότι το τελευταίο δεκάμηνο έχουν αυξηθεί οι θέσεις εργασίας. 
Στην προσπάθειά της να κρατηθεί στην εξουσία με «νύχια και με δόντια» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. έχει χάσει πλέον κάθε επαφή με την πραγματικότητα και επιδίδεται σε χυδαία προπαγάνδα που μόνο εξοργίζει το λαό και τους πολίτες. 
Τη θλιβερή πραγματικότητα της φτώχειας και της ανέχειας τη ζει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού στο πετσί του και παρόλα αυτά τα κυβερνητικά στελέχη επιμένουν να μας παρουσιάζουν μια άλλη εικόνα που ουδεμία σχέση έχει με την αλήθεια. 
Ο απόλυτος παραλογισμός, η απόλυτη έλλειψη πολιτικής αξιοπρέπειας: ακόμα και αυτή την ύστατη ώρα που ένας λαός έχει υποστεί το μεγαλύτερο εξευτελισμό στην Ιστορία του, να τον κοροϊδεύεις κατάμουτρα λέγοντάς του ότι ζει σε μια χώρα που ευημερεί και βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης. 
Να γνωρίζεις δηλαδή ότι πάνω από 1,5 εκατομμύρια πολίτες βιώνουν την απόλυτη φτώχεια χωρίς ούτε ένα πιάτο φαγητό και άλλοι τόσοι ζουν «γονατιστοί» με 500 ευρώ το μήνα, κι εσύ να διατείνεσαι στα κανάλια και στις τηλεοράσεις ότι η Ελλάδα γυρίζει σελίδα και ότι το τελευταίο 10μηνο έχουν αυξηθεί. 
Το πιο εξοργιστικό απ' όλα είναι ότι τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. αποκρύπτουν ότι οι όποιες θέσεις δημιουργούνται τους τελευταίους μήνες είναι θέσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης και όχι μισθωτές θέσεις εργασίας. 
Είναι θέσεις με πενιχρές απολαβές από 100 μέχρι 400 ευρώ σε μια Ελλάδα που «ματώνει» και με μια κυβέρνηση που ζητά συνεχώς νέους φόρους και έσοδα για να γεμίσει τα δημόσια ταμεία. 
Οι ουρές στα συσσίτια μεγαλώνουν, οι κάρτες σίτισης τείνουν να γίνουν μόνιμο καθεστώς σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αυξάνουν, τα «κόκκινα» δάνεια όλο και πολλαπλασιάζονται, τα λουκέτα έχουν ξεπεράσει τα 600.000 και ο κ. Τσίπρας μας λέει ότι έρχεται η ανάπτυξη. 
Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία των ροών μισθωτής απασχόλησης του Οκτωβρίου 2016, που δημοσίευσε η ΕΡΓΑΝΗ,  οι αναγγελίες πρόσληψης ανήλθαν σε 185.895, ενώ οι αποχωρήσεις σε 268.705. Από τις 268.705 συνολικά αποχωρήσεις, οι 78.337 προήλθαν από οικειοθελείς αποχωρήσεις και οι 190.368 από καταγγελίες συμβάσεων αορίστου χρόνου ή λήξεις συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Τον Οκτώβριο 2015 το αντίστοιχο αρνητικό ισοζύγιο ήταν 56.473 θέσεις εργασίας.
Δείτε εδώ τον πίνακα με το αρνητικό ρεκόρ απολύσεων. 



Ωστόσο, η κυρία Ράνια Αντωνοπούλου, αναπληρώτρια υπουργός για την καταπολέμηση της ανεργίας δίνει τη δική της ερμηνεία, κάνοντας το μαύρο... άσπρο.
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Στον Κόκκινο», απέδωσε την απώλεια των θέσεων εργασίας στην εποχικότητα και είπε ότι αυξήθηκαν οι νέες δουλειές μιλώντας για «πρωτιά από το 2001»!
Όπως είπε, ο Οκτώβριος είναι ο μήνας που ουσιαστικά λήγει η τουριστική περίοδος, υπάρχουν δηλαδή απολύσεις.
«Πέρσι είχαμε χάσει 56.000 την ίδια εποχή και είχαμε φτάσει στο μάξιμουμ των θέσεων εργασίας των 200 χιλιάδων, φέτος χάθηκαν παραπάνω θέσεις, αλλά το μάξιμουμ που δημιουργήθηκε φέτος -που ήταν πρωτιά από το 2001- ήταν 254.000 θέσεις εργασίας. Έτσι λοιπόν με τα τελευταία 2 χρόνια βλέπουμε ότι έχουν γίνει περισσότερες προσλήψεις», είπε χαρακτηριστικά.
Στον πίνακα που ακολουθεί με τα στοιχεία του 10μήνου φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι απολύσεις αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο και αυτό δεν ανησυχεί καθόλου ούτε την κυρία Αντωνοπούλου, ούτε βεβαίως το Μέγαρο Μαξίμου.


Για ποιες προσλήψεις μιλάει η κυρία Αντωνοπούλου; 
Για το τρικ με την μετατροπή των επιδομάτων σε απασχόληση; 
Για προσλήψεις εκ περιτροπής από τα προγράμματα που λαμβάνουν οι ΟΤΑ και οι Δήμοι με αμοιβές 400 ευρώ; 
Δείτε τον πίνακα και θα καταλάβετε 



Η κοροϊδία και η κυβερνητική προπαγάνδα πρέπει να έχουν όρια.
Ο κ. Τσίπρας και οι σύμβουλοί του στο Μαξίμου και στο οικονομικό επιτελείο πρέπει να μας εξηγήσουν τα ακόλουθα:
  • Ποιος μπορεί να ζήσει την οικογένειά του με εκ περιτροπής εργασία; 
  • Ποιος μπορεί να αποπληρώσει τους φόρους που ζητάει το κράτος με μεροκάματα τύπου χαρτζιλίκι των 200 και των 300 ευρώ; 
Κύριε Πρωθυπουργέ της Ελλάδας, έχετε υπόψη σας ότι κανένα ψέμα δεν αντέχει στο χρόνο.
Και κάτι ακόμα πιο σημαντικό: μετά το όριο της πείνας, είμαστε όλοι ίδιοι... αν αυτό σας λέει κάτι. 


Read more: http://www.newsbomb.gr/oikonomia/news/story/745004/ntropi-oi-apolyseis-einai-perissoteres-apo-tis-proslipseis-kai-i-kyvernisi-panigyrizei#ixzz4PsVFZRwM


Η Ελλάδα της ντροπής


13-11-2016
Γράφει ο Ιάκωβος Ιωάννου
Πόσο πρέπει να εξαθλιωθούμε για να συνειδητοποιήσουμε ότι, σιωπώντας όπως τα πρόβατα που οδηγούνται στη σφαγή, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι; Τι μπορούμε να περιμένουμε όταν οι δανειστές δεν βλέπουν απέναντι τους έναν λαό αποφασισμένο να πολεμήσει για την ελευθερία και την εθνική του ανεξαρτησία;
.
«Ακόμα και στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, ο «νομοταγής Έλληνας πολίτης» δεν αντιλαμβάνεται ότι, κανείς δεν μπορεί να μας νικήσει όταν είμαστε ενωμένοι, για έναν κοινό και ξεκάθαρο σκοπό. Όμως, η ένωση και η συλλογικότητα προϋποθέτουν, έστω σε ένα βαθμό, το συμβιβασμό και την αναγνώριση του άλλου, ως άξιου σεβασμού – δεδομένο που προσκρούει δυστυχώς στην κλασική ελληνική έκφραση «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»
Ο ατομικισμός είναι επίσης αλληλένδετος με μία πρωτοφανή έλλειψη παιδείας, καθώς επίσης με μία συλλογική αυταπάτη/ουτοπία. Και σε αυτό το κομμάτι έκανε πολύ καλή δουλειά το σύστημα, μέσω του ατελέστατου εκπαιδευτικού συστήματος – όπως επίσης μέσω των «συστημικών» ΜΜΕ, τα οποία επί δεκαετίες έτρεφαν τους θεατές, τους ακροατές και τους αναγνώστες με σκουπίδια. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκαν στρατιές «λοβοτομημένων» οι οποίοι, μετά από μία τελική πλύση εγκεφάλου, απλά αναπαράγουν άθλια στερεότυπα και σαθρά πρότυπα – ενώ είναι ανίκανοι για συνδυαστική σκέψη και για απλή λογική.
Τέλος, άλλος ένας ανασχετικός παράγοντας στην ελεύθερη σκέψη και στην όποια ανατρεπτική δράση, είναι η θυματοποίηση και η προσωπολατρία – πιθανότατα σαν αποτέλεσμα της 400ετούς υποδούλωσης μας από τους Τούρκους. Η συντριπτική πλειοψηφία των «πολιτών» αναμένουν και λατρεύουν όποιον «ηγέτη» θα τους υποδείξει το σωστό – όντας ανίκανοι ή αρκετά βολεμένοι για να σκεφτούν από μόνοι τους.
Την ίδια στιγμή που οι «χαρισματικοί ηγέτες» απομυθοποιούνται, εξευτελίζονται και «αποκαλύπτονται» καθημερινά, το ηρωικό Ελληνικό έθνος προτιμά έναν «αρχηγό», ο οποίος τον εξαθλιώνει συστηματικά και ανερυθρίαστα – αντί να είναι αυτόνομο και να δρα συλλογικά επειδή έχει πεισθεί ότι, χωρίς ηγέτες θα έλθει το χάος, ενώ ο πολίτης είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το κατάντημα της χώρας του«.
.

Άποψη

Διάφοροι ειδικοί έχουν επανειλημμένα επιβεβαιώσει ότι, η οικονομική εξαθλίωση, η ανεργία, η ανασφάλεια, η αβεβαιότητα για το μέλλον, καθώς επίσης η κατάρρευση της εικόνας του εαυτού (ποιος είμαι; τι κάνω; πού βρίσκομαι σε σχέση με τους άλλους;), οδηγούν αναπόφευκτα σε κατάθλιψη, σε νευρώσεις, σε παθητικότητα, σε εσωστρέφεια, σε αδυναμία αντίδρασης και, τελικά, στην ολοκληρωτική καταστροφή.
Στην περίπτωση της Ελλάδας βέβαια, δεν διαπιστώνουμε μόνο κατάθλιψη και ηττοπάθεια – αλλά, επίσης, ένα πρωτοφανές φαινόμενο «συλλογικής αποχαύνωσης», άρνησης της πραγματικότητας, δημιουργίας ψευδαισθήσεων και, πιθανότατα, «άκρατου μαζοχισμού», αφού δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να κατηγορούμε τον εαυτό μας για όλα μας τα δεινά, χωρίς όμως να προσπαθούμε να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα, ιδίως τα ελαττώματα του πελατειακού μας κράτους.
Περαιτέρω, είναι απορίας άξιο το πώς εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να ανέχονται υπομονετικά ένα καθεστώς «ακραιφνώς απολυταρχικό» – το οποίο τους οδηγεί με μαθηματική σιγουριά στην απόλυτη εξαθλίωση. Δεν εννοούμε φυσικά τις κατοχικές ελληνικές κυβερνήσεις που επιβάλλουν οι κατ’ επίφαση δανειστές, αλλά τους ίδιους – είτε αποκαλούνται «Τρόικα», είτε «Θεσμοί», είτε οτιδήποτε άλλο.
Οι άνθρωποι αυτοί, τα εκατομμύρια των Ελλήνων, συνεχίζουν να πιστεύουν πως «κάτι θα αλλάξει» – με τρόπο μαγικό και χωρίς εκείνοι να πάρουν κανένα ρίσκο. Θεωρούν με αφέλεια ότι, εάν η σημερινή κυβέρνηση καταρρεύσει (ως διά μαγείας), τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο!
Συνεχίζοντας το περίεργο είναι το ότι, πριν ξεσπάσει η κρίση και οδηγηθεί η Ελλάδα στον αστερισμό των μνημονίων στο διηνεκές (το τέταρτο, εάν μας εγκριθούν νέα δάνεια, θα συνοδεύεται ασφαλώς από τη δραχμή), οι συζητήσεις σχετικά με το κράτος καταστολής, με την παθογένεια του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου, καθώς επίσης με τις αδηφάγες βλέψεις του μονοπωλιακού καπιταλισμού, αποτελούσαν, σε πολύ μεγάλο βαθμό, σχεδόν αποκλειστικότητα του «εναλλακτικού» πολιτικού χώρου.
Δηλαδή, η πλειοψηφία των σημερινών εξαθλιωμένων Πολιτών αντιμετώπιζε όλα τα παραπάνω ως «γραφικά» και υπερβολικά – ως εμμονές ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου ο οποίος, κατά τους ίδιους, ζούσε μάλλον εκτός πραγματικότητας. Έννοιες όπως η άμεση δημοκρατία, το σύστημα του χρέους, η αυτοοργάνωση, η αυτοδιάθεση, η αλληλεγγύη και πολλές άλλες, ακούγονταν μάλλον εξωτικές και ουτοπικές – στα πλαίσια μιας κοινωνίας ατομιστών, η οποία ονειρευόταν την καταξίωση και την καριέρα, ενώ φαντασιωνόταν παράλληλα ένα λαμπρό μέλλον (American dream), στολισμένο με «χλιδάτα» σπίτια, πολυτελή αυτοκίνητα και ακριβά ρούχα.
Όμως παρά το γεγονός ότι, έννοιες όπως οι παραπάνω δεν αντιμετωπίζονται πλέον ως τόσο «εξωτικές», φαίνεται ότι οι φαντασιώσεις περί λαμπρού μέλλοντος είναι αρκετά ισχυρές, αφού αντιστέκονται στην ίδια την πραγματικότητα. Σε αυτά τα οδυνηρά χρόνια που μεσολάβησαν, η αδιαμφισβήτητη και προκλητική σαθρότητα του συστήματος, σε όλες της τις εκφάνσεις, δεν ήταν αρκετή για να ξυπνήσει μια και καλή τους «ωραίους κοιμωμένους» του καπιταλισμού.
Απορούμε λοιπόν σχετικά με το πόσα τερατώδη νομοσχέδια, ρυθμίσεις και μέτρα πρέπει ακόμη να υπερψηφιστούν, χωρίς καμία αντίδραση; Πόσους νόμους πρέπει να καταπατήσουν οι κυβερνώντες, χωρίς καμία τιμωρία; Πόσο περισσότερο πρέπει να εξαθλιωθούμε, για να συνειδητοποιήσουμε ότι, σιωπώντας όπως τα πρόβατα που οδηγούνται στη σφαγή, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι;
Γιατί δεν καταλαβαίνουμε πως χωρίς τη δική μας βοήθεια (συν Αθηνά και χείρα κίνει) έστω απλά και μόνο πλημμυρίζοντας τους δρόμους με πορείες διαμαρτυρίας, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να προωθήσει αυτά που δικαιούμαστε; Πως η γερμανίδα καγκελάριος δεν έχει κανένα λόγο να μας μάθει να κολυμπάμε, αφού συμφέρει τη χώρα της να μας διατηρεί στα όρια του πνιγμού; Πόσο μάλλον όταν οι Γερμανοί μας θεωρούν επαίτες και «γύφτους» (όχι τσιγγάνους, αλλά με τη μεταφορική έννοια της λέξης), επειδή ποτέ δεν αναρωτηθήκαμε, έστω θεωρητικά, εάν μπορούμε να πληρώσουμε τα χρέη μας;
Το μοναδικό παρήγορο πάντως είναι το ότι, η αξιωματική αντιπολίτευση επιτέλους συνειδητοποίησε πως το χρέος μας δεν είναι πια βιώσιμο– κρίνοντας από τις πρόσφατες δηλώσεις του αντιπροέδρου της, σύμφωνα με τις οποίες θα επικροτήσει την κυβέρνηση, εάν καταφέρει να το μειώσει. Δεν φτάνει βέβαια μόνο αυτό, αφού η οικονομία της χώρας μας έχει πλέον «αποδημήσει εις Κύριον» – ενώ δεν υπάρχει κανένας που να έχει θεϊκές ιδιότητες, οπότε να μπορεί να επαναλάβει την Ανάσταση του Λαζάρου
Εν τούτοις θα ήταν μία αρχή, την οποία δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς καθόλου – επειδή έτσι θα μπορούσε να δρομολογηθεί μία αντίστοιχη μείωση του ιδιωτικού χρέους, η οποία θα άνοιγε ένα παράθυρο αισιοδοξίας για το μέλλον. Δυνατότητες πάντως υπάρχουν, παρά τις ανοησίες που λέγονται, σύμφωνα με τις οποίες οι κυβερνήσεις των άλλων κρατών δεν θα μπορούσαν να περάσουν κάτι τέτοιο από τα Κοινοβούλια τους – αφού είναι σε θέση η ΕΚΤ να παγώσει ένα μεγάλο μέρος του χρέους μας με μηδενικά επιτόκια, να το διαχειρισθεί ανάλογα ο ESM κοκ.
Πώς όμως θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο, όταν κανένας ιθαγενής δεν διαμαρτύρεται και κανένας δεν διαδηλώνει, ενώ το μοναδικό σχεδόν θέμα που απασχολεί τους δήθεν επαναστάτες δημοσιογράφους μας είναι οι άδειες των καναλιών και η αποτυχία της κυβέρνησης να επιβάλλει το συγκεκριμένο νόμο της; Γιατί θα το έκαναν οι δανειστές, όταν δεν βλέπουν απέναντι τους έναν λαό αποφασισμένο να πολεμήσει για την ελευθερία και την εθνική του ανεξαρτησία; Γιατί να ενδιαφερθούν αυτοί για την Ελλάδα, όταν αδιαφορούν οι ίδιοι οι Έλληνες;

πηγή:http://www.analyst.gr/

«Πυρ» κατά του προέδρου της ΕΕ, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ

Πλευρά Τραμπ: «Υπάρχει μεγάλος φάκελος στο FBI για τα «ξεπλύματα» της ιταλικής μαφίας από τον Γιουνκέρ»!

13-11-2016
Πλευρά Τραμπ: «Υπάρχει μεγάλος φάκελος στο FBI για τα «ξεπλύματα» της ιταλικής μαφίας από τον Γιουνκέρ»!Πλευρά Τραμπ: «Υπάρχει μεγάλος φάκελος στο FBI για τα «ξεπλύματα» της ιταλικής μαφίας από τον Γιουνκέρ»!
«Πυρηνικά» κατά του προέδρου της ΕΕ
ΕΞΥΒΡΙΣΕ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
«Πυρ» κατά του προέδρου της ΕΕ, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, εξαπέλυσαν συνεργάτες του νεοεκλεγέντα προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, μετά την επίθεση του τελευταίου στο νέο πρόεδρο τον οποίο χαρακτήρισε ως «αγεωγράφητο» και ότι «εγείρει τον κίνδυνο της διατάραξης της διατλαντικής σχέσης στα θεμέλιά της και στη δομή της», αλλά και την επίθεση του Γάλλου επιτρόπου υπουργού των Οικονομικών Π.Μοσκοβισί που μίλησε για «προσπάθειες φοροαποφυγής» του Ν.Τραμπ και… πιθανή δίωξή του!
«Ο Γιουνκέρ ως πρωθυπουργός και υπουργός Οικονομικών του Λουξεμβούργου, είχε μετατρέψει το Δουκάτο σε παράδεισο φοροδιαφυγής, ένα είδος νησιών Καιμάν στην καρδιά της Ευρώπης.
Με την βοήθεια των φορολογικών αρχών της χώρας, μεγάλες ευρωπαϊκές και πολυεθνικές εταιρείες απέφευγαν να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούσαν στην χώρα τους ή σε εκείνη όπου σημειώνουν το βασικό κύκλο εργασιών τους.
Πραγματικά δεν πρέπει να βάζει στο στόμα του το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ. Υπάρχει μεγάλος φάκελος για την δραστηριότητά του στο FBI, εξ όσων γνωρίζουμε«!
Ο Γιούνκερ είχε προσπαθήσει να περιορίσει τις σχετικές έρευνες, οι οποίες είχαν ξεκινήσει στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Νωρίτερα, το 1997, όταν το Λουξεμβούργο προήδρευε της ΕΕ, ο Γιούνγκερ είχε καταφέρει ο σχετικός «κώδικας ηθικής» των κρατών μελών να μην γίνει και νόμος. Έκτοτε στο Λουξεμβούργο μεγάλες επιχειρήσεις κατέφευγαν στο φιλόξενο Δουκάτο και επειδή και στις Βρυξέλλες είναι το χρήμα και τα lobby που βασιλεύουν, όλοι έκαναν τα στραβά μάτια».
Το «ξέπλυμα μαύρου χρήματος» στο δουκάτο επί επχής Γιουνκέρ ήταν ο κανόνας και όχι μόνο μεγάλες εταιρείες, αλλά ακόμα και η ίδια η μαφία είχε μεγάλες εταιρείες που «καθάριζαν» το χρήμα από τις δραστηριότητες στην περιοχή της Νάπολι και του Παλέρμο.

http://grothia.gr/