Η κυπριακή τραγωδία και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» της ιστορίας

4-12-2016


Του Γεωργίου Παπασίμου, δικηγόρου, www.gpapasimos.gr, Twitter: @PapasimosG
Οι τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις στο Κυπριακό και η διαφαινόμενη αποτυχία των μυστικών συνομιλιών Αναστασιάδη – Ακιντζί στην Ελβετία, με την παρέμβαση Ερντογάν στο υποχείριό του Τουρκοκύπριο «ηγέτη», για το θέμα της επιστροφής της Μόρφου, αποτρέπουν προς το παρόν την προετοιμαζόμενη «λύση» του νέου σχεδίου.
Γεγονός που αποτελεί, ουσιαστικά, την «νεκρανάσταση» του «εκτρωματικού» σχεδίου Ανάν, που απορρίφθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τον Κυπριακό Λαό και το οποίο, εάν υλοποιηθεί, θα οδηγήσει την Κύπρο και τον Ελληνισμό γενικότερα σε μείζονα «εθνικό ακρωτηριασμό».
Είναι ακατανόητη, πραγματικά, η «σπουδή» της κυπριακής ηγεσίας, με την σύμφωνη γνώμη της αντίστοιχης ελληνικής, να επιχειρήσουν στις σημερινές συνθήκες τη λύση του Κυπριακού προβλήματος, σε μια περίοδο, που η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη από την καταστροφική μνημονιακή κηδεμονία και, ουσιαστικά, περισσότερο από ποτέ, ασκεί έντονη «κατευναστική» πολιτική απέναντι στην επιθετικότητα και τον αναθεωρητισμό της Τουρκικής ηγεσίας. ...


Παράλληλα, η Τουρκία, υπό την ηγεσία του Ερντογάν, έχει φτάσει να αμφισβητεί ευθέως και πολλαπλώς ακόμα και αυτή τη Συνθήκη της Λωζάννης, που αποτελεί και την ιδρυτική πράξη του σύγχρονου Τουρκικού Κράτους. Πρόκειται, στην κυριολεξία, για «αυτοκτονική» πολιτική, η οποία μπορεί να αποδοθεί μόνο στην διαχρονική υποτέλεια, που επιδεικνύουν οι πολιτικοοικονομικές «ελίτ» της Αθήνας και της Λευκωσίας έναντι των Η.Π.Α., αλλά και των νεότευκτων «προστατών», που είναι οι δανειστές, με «πρωθιερέα» το Βερολίνο.
Οι Η.Π.Α., όμως, βρίσκονται στο λεγόμενο «Φθινόπωρο» της παγκόσμιας ηγεμονίας τους, δηλαδή στην αρχή του τέλους της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, όπως σηματοδότησε εμφανώς και η εκλογή Τραμπ. Κάτι που έχει ως συνέπεια την έντονη ρευστότητα στις διεθνείς σχέσεις και τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις.
Είναι προφανές ότι, σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα και τον ιστορικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας, η «λύση» ενός παγκόσμιου ακανθώδους θέματος, όπως το Κυπριακό με βάση τον κεντρικό πυρήνα του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν, που είναι η κεκαλυμμένη Συνομοσπονδία δύο Κρατών, αφενός θα κατοχυρώσει για πάντα τα παράνομα «κεκτημένα» της Τουρκίας από την εισβολή του 1974 και, αφετέρου, θα της δώσει την δυνατότητα, μέσω της χαλαρής κεντρικής κυβέρνησης, να ασκεί και τον πολιτικό έλεγχο στο ελεύθερο κομμάτι της Κύπρου, με την κατάλυση του βασικού βραχίονα άμυνας του ελληνισμού, που είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, ως μέλος του Ο.Η.Ε και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το συζητούμενο σχέδιο επιφυλάσσει για την Μεγαλόνησο την μοίρα μιας μεταμοντέρνας «αποικίας», που αποτελεί τον μακροπρόθεσμο στρατηγικό στόχο του βαθέως τουρκικού πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου, μέσω της αποδοχής της υπάρξεως δύο ξεχωριστών Κρατών, και όχι δύο Κοινοτήτων, όπως προϋποθέτει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, με εξασφάλιση και ικανοποίηση όλων των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων των Κυπρίων πολιτών.
Βρισκόμαστε, αντικειμενικά, στην «αυτοπαγίδευση» του ελληνισμού, με βάση την πολιτική που άσκησαν όλα αυτά τα χρόνια οι υποτελείς πολιτικοοικονομικές «ελίτ» της Αθήνας και της Λευκωσίας, οι οποίες μετέτρεψαν ένα κορυφαίο διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε ένα διμερές εσωτερικό ελληνοτουρκικό πρόβλημα.
Έστω και τώρα, για την βιώσιμη και δίκαιη λύση του Κυπριακού, απαιτείται η χάραξη μιας ανεξάρτητης πατριωτικής στρατηγικής, όπου, αφενός, θα είναι απαγορευτικός όρος κάθε σχέδιο, που «πριμοδοτεί» την εκ πλαγίου λύση της Συνομοσπονδίας δύο Κρατών.

Εκεί οδηγεί η επιχειρούμενη διζωνική – δικοινοτική Ομοσπονδία, η οποία, πλέον, έχει μετατραπεί σε Συνομοσπονδία, αποτελώντας το «όχημα» της Τουρκίας για τον πολιτικό έλεγχο ολόκληρου του νησιού, μέσω του κυβερνητικού – νομοθετικού «εκτρώματος», που προβλέπεται (με έξι Βουλές και Γερουσίες, με τα αναρίθμητα veto, με τους εναλλασσόμενους Προέδρους, με ξένους να παίρνουν τις τελικές αποφάσεις κ.λπ.).
Αφετέρου θα «τσακίσει» τον υποδόριο «νενεκισμό» στην Κύπρο και στην Ελλάδα, που έχει προσδώσει στον ελληνισμό τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου» της Ιστορίας.
Η απάντηση που έδωσε ο Ομπάμα στην Αθήνα, ως προς τα αποτελέσματα του προωθούμενου σχεδίου, με την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την δημιουργία «μεταβατικού Κράτους» ή «Κράτους – γέφυρα», θα πρέπει να σημάνει συναγερμό και εγρήγορση σε κάθε Έλληνα και Ελληνοκύπριο για την στοιχειώδη προστασία των συμφερόντων του ελληνισμού στην περιοχή.
Πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους ότι, εάν επέλθει η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η έμμεση «αιχμαλωσία» των Ελλήνων της Κύπρου, αυτό θα αποτελέσει και την «χαριστική βολή» στη σημερινή παραπαίουσα και αποδυναμωμένη Ελλάδα, που υπόκειται σε αδυσώπητο οικονομικό πόλεμο και, ουσιαστικά, «νεοαποικιακή κατάκτηση», μέσω της μετατροπής της σε ιδιότυπη «αποικία χρέους»
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Έφυγε ο ηγέτης της κουβανέζικης Επανάστασης

4-12-2016



Έφυγε ο Φιντέλ Κάστρο: Ένας από τους πιο ιστορικούς και ασυμβίβαστους ηγέτες και εμβληματικούς Επαναστάτες του 20ού αιώνα. 
Ο Φιντέλ, ακριβώς επειδή έγινε επαναστατικό σύμβολο, βρέθηκε στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα… 
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης άρχισε μια ενορχηστρωμένη καμπάνια κατασυκοφάντησης του κουβανικού καθεστώτος και του ηγέτη του, Φιντέλ Κάστρο: Τα εναπομείναντα επαναστατικά σύμβολα…


Από τους πρώτους που έσυραν το χορό εναντίον της Κούβας και του Φιντέλ ήταν οι υπόδουλοι «προοδευτικοί στοχαστές και τα «αριστερά» νεοταξικά μορμολύκεια (τύπου «Ιών» και ΙΝΤΥ). 

Κατόπιν «συνωστίστηκαν» στον ίδιο χορό κάθε καρυδιάς καρύδι. Όλες οι ποικιλίες του αντικομουνισμού, τα ποικίλα «βαποράκια» των μυστικών υπηρεσιών… 

Ποτάμια χολής και μίσους ξεχύθηκαν εναντίον του Φιντέλ, από όλους τους μισθοφόρους και τα φερέφωνα της παγκοσμιοποίησης, κάθε χρώματος. 

Ο αντικομουνισμός, στο πρόσωπο του Φιντέλ, πήρε μορφές υστερικών γαυγισμάτων. 

Γιατί τέτοια παράκρουση κατασυκοφάντησης της Κούβας και του ηγέτη της; 



 

Ο βασικός λόγος (για την κατασυκοφάντηση του Φιντέλ) είναι το γεγονός ότι οι λαοί, κάτω από τα θανατηφόρα κτυπήματα του νεοταξικού φασισμού αρχίζουν να ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ, δηλαδή να αναζητούν τις αγωνιστικές τους κατακτήσεις και τα επαναστατικά τους οράματα: Εξ αντικειμένου ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ… 

Η κατασυκοφάντηση του Φιντέλ Κάστρο έχει όμως και μια άλλη παράμετρο. 

Η Κούβα του Φιντέλ Κάστρο αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα μιας σοσιαλιστικής Επανάστασης ΕΘΝΙΚΟ-απελευθερωτικής. 

Η κουβανέζικη Επανάσταση κατέγραψε και καταγράφει τη δυναμική του «εθνικού στοιχείου», αυτό δηλαδή που τρέμει και θέλει να καταργήσει σήμερα η Νέα Τάξη. 

Στις σημερινές συνθήκες είναι αυτό το «εθνικό στοιχείο» που αποτελεί τον επαναστατικό καταλύτη, που συσπειρώνει και ενώνει τους λαούς, που αποτελεί τη χειμαρρώδη ενέργεια επαναστατικών ανατροπών και σοσιαλιστικών προοπτικών. 

Αυτό τρέμουν και μισούν θανάσιμα και το συκοφαντούν αγρίως τα πλανητικά κέντρα εξουσίες, οι «αριστερές» ελίτ εκπόρνευσης των επαναστατικών ιδεών και τα ποικίλα παπαγαλάκια της παγκοσμιοποίησης… 

Είναι τόσο σημαντικές, πολυάριθμες και ΤΟΣΟ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ οι επιτεύξεις και τα μαθήματα της κουβανέζικης Επανάστασης που οι σύγχρονοι «αριστεροί» δωσίλογοι και τα πρακτορεία της Νέας Τάξης θέλουν να τις εξαφανίσουν, εστιάζοντας, αποκόβοντας και διογκώνοντας κάποια ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ελαττώματα του καστρικού καθεστώτος. 

Ελαττώματα ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ, αν σκεφτεί κανείς με τι είχε να πολεμήσει η πολιορκημένη Κούβα, μέσα σε ποιο ασφυκτικό ιμπεριαλιστικό κλοιό βρισκόταν κλπ. 

Κάτω από τέτοιες τρομακτικά δυσμενείς συνθήκες είναι αναπόφευκτες κάποιες παραμορφώσεις και δημοκρατικές αλλοιώσεις. Το να πετάς όμως έξω από τη σκάφη μαζί με τη σαπουνάδα και το παιδί αυτό είναι δολιότητα πρώτου μεγέθους, άξια για τους προοδευτικούληδες και αριστερούλιδες γλείφτες της εξουσίας. 

Τι θέλουν να αφανίσουν οι αντιεθνικιστές κοσμοπολίτες: 

Πρώτον. Ότι η κουβανέζικη επανάσταση άρχισε σαν εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα δημοκρατικής ελευθερίας και ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, για να ικανοποιήσει και αυτά τα στοιχειώδη εθνικά και δημοκρατικά αιτήματα, προχώρησε στην απαλλοτρίωση και τον διωγμό των καπιταλιστών. 

Δεύτερο. Ξεκίνησε από κάτω με την ΕΝΟΤΗΤΑ των πληβειακών τάξεων και μικροαστικών κοινωνικών στρωμάτων και στη δυναμική της εξέλιξη κατέληξε σε σοσιαλιστικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης. 

Τρίτον. Ήταν μια επανάσταση που «διαμόρφωσε» την ηγεσία. 

Δεν είχε δηλαδή μια παγιωμένη και ιδεολογικά ομοιογενοποιημένη ηγεσία. Η ηγεσία της κουβανέζικης επανάστασης ήταν ένα γιακωβίνικο επιτελείο, που μέσα από τους διαδοχικούς σταθμούς της επαναστατικής εξέλιξης «ξεκαθάριζε» από τα αστικο-φιλελεύθερα στοιχεία της. Οι διαδοχικές κρίσεις στο κυβερνητικό επιτελείο, οι αλλαγές στρατοπέδου μιας σειράς εκπροσώπων της παλιάς αστικής «δημοκρατίας» (όπως ο Ουρούτια, ο πρώτος πρόεδρος της Επανάστασης, όπως ο Πρίο Σοκάρας, όπως οι στρατιωτικοί ηγέτες σαν τους Ντιάζ Λανς, Χούμπερ Μάττος κλπ) δεν είναι παρά μια έκφραση των κοινωνικών μετασχηματισμών που επέβαλε η δυναμική της Επανάστασης. 

Αυτά ΤΡΕΜΟΥΝ σήμερα τα πλανητικά κέντρα εξουσίας και οι υπάλληλοί τους. Και τα τρέμουν γιατί η ΑΛΩΣΗ των εθνών που επιδιώκουν, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ τις προϋποθέσεις της επαναστατικής ΕΝΟΤΗΤΑΣ των κοινωνιών. 

Το παράδειγμα της Κούβας είναι ΥΛΟΠΟΙΗΣΙΜΟ σήμερα και στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. 

Δεν μας προκαλεί συνεπώς καμιά έκπληξη η χολή που χύνουν τα «αριστερά» μορμολύκεια και τα ακροδεξιά κατακάθια, κατά του Κάστρο…

http://resaltomag.blogspot.gr/

Ο Τσίπρας υμνητής του Κάστρο!!!

4-12-2016


Ο Τσίπρας θα περάσει στην ιστορία ΟΧΙ μόνο ως το θλιβερό δωσίλογο ανδρείκελο του 4ου Ράιχ, αλλά και ως ο πλέον αισχρός και μοχθηρός έμπορας και καπηλευτής της Ιστορίας και των συμβόλων της Αριστεράς. Αυτήν την τραγωδία της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και της καπηλείας την έχουμε ζήσει στην Ελλάδα σε πολλά επεισόδια και από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του καθεστώτος.

Το Πολυτεχνείο το πλέον κραυγαλέο παράδειγμα: Έγινε προνομιούχα μετοχή στο εκλογικό χρηματιστήριο, στο χρηματιστήριο της κάλπης. 

Μετά την πτώση της χούντας όλοι τρέχανε να καταθέσουν τα πακέτα των «αντιστασιακών» μετοχών τους για να αναρριχηθούν στο μεταδικτατορικό πολιτικό σκηνικό, να εισπράξουν τα εκλογικά λύτρα του σφετερισμού της εξέγερσης του ελληνικού λαού… 

Όλοι τρέχανε να εξαργυρώσουν στο καθεστωτικό χρηματιστήριο ακόμα και το πέρασμά τους από την Πατησίων και Στουρνάρη, ακόμα και το βήχα τους εναντίον της χούντας. 

Και εδώ οι συριζαίοι έγραψαν τα πιο μελανά επεισόδια αυτής της ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ: Της τραγωδίας της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και της καπηλείας… 

ΟΙ Διαχειριστές των νέων αποικιοκρατών που σπέρνανε την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και τη ΦΡΙΚΗ, υμνούσαν το Πολυτεχνείο, η κυβέρνηση της δωσίλογης αυθάδειας, εμπορευόταν το Πολυτεχνείο!!! 

Η ίδια αυτή «αριστερή» συνταγή της ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ (τραγωδία της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και της εμπορίας) και για τον θάνατο του μεγάλου ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ: Φιντέλ… 

Σπεύδει ο φτηνός και γελοίος πολιτικός εμποράκος, ο Τσίπρας, να τιμήσει τον Κάστρο με «αμερικανική προφορά» (!!!) (στο σημερινό του κείμενο ο Στάθης τα περιγράφει εύστοχα). 

Το ανδρείκελο των νέων αποικιοκρατών και του αμερικανισμού (Τσίπρας) σπεύδει να …τιμήσει τον ΤΙΤΑΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΣΑΤΗ που όρθωσε το ανάστημά του κατά των αποικιοκρατών και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. 

Τέτοιος χλευασμός της Ιστορίας και τέτοια αυθάδεια πολιτικής εμπορίας και καπηλείας, από το θλιβερό και γελοίο «αριστερό» ανδρείκελο… 

http://resaltomag.blogspot.gr/

Ποιός Σημίτης; Ο Τσίπρας!

4-12-2016

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ


Η ξεφτίλα – αν και αναμενόμενη – ξεπέρασε κάθε όριο. Ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Τόσο που αν υποθέσουμε ότι είχε κοπεί κάποτε (πότε;) το νήμα του αμερικανοτσολιαδισμού που ξεκίνησε με τις βόμβες ναπάλμ και τα «Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας», η παρθενορραφή που του πέρασε ο Τσίπρας κάνει την επανασύνδεση να φαίνεται σαν καινούργια.
Θα μπορούσαν να γραφτούν σελίδες επί σελίδων. Αλλά το θέμα δεν ενδείκνυται για φιοριτούρες. Προέχει η καταγραφή της κατάντιας. Προέχει να αποτυπωθεί χωρίς φλυαρίες η κατάντια. Μετρήστε ξεφτιλίκια:
  • Ένας πρωθυπουργός που στέκεται δίπλα στον Ομπάμα και μέσα στην μικρότητα και την υπετροφική του κατωτερότητα αρχίζει να τραυλίζει τα ελληνικά με αμερικάνικη προφορά.
  • Μια «αριστερή» κυβέρνηση που για το χατίρι του επισκέπτη μετατρέπει την Αθήνα σε «νεκρή» πόλη κατά τα πρότυπα της εισόδου των Γερμανών το ’41, που απαγορεύει διαδηλώσεις και φτάνει στο σημείο να στέλνει καρακόλια γα να θυροκολλήσουν την απαγόρευση στα γραφεία κομμάτων και οργανώσεων.
  • Ένα υπουργικό συμβούλιο «αριστερής» κυβέρνησης να χειροκροτεί αντάμα με τους Γλίξμπουργκ και τους Λάτσηδες τον Ομπάμα την ώρα που αυτός εξυμνεί την υπέρ των ναζί πολιτική των ΗΠΑ στην Ουκρανία.
  • Ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας που παίρνει την έκκληση του Ελύτη προς τον Ηλιο της Δικαιοσύνης για να την προσφέρει με μορφή ζητιανιάς στον… «ήλιο» – (τέως) πλανητάρχη.
  • Ένας αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης που ξελιγώνεται να του ρίξει μια ματιά ο Ομπάμα και να έχει μια κατ’ ιδίαν συνομιλία μαζί του διάρκειας… ενός λεπτού.
  • Σωτήρες του τόπου τύπου Σταύρος Θεοδωράκης και Βασίλη Λεβέντη να διαμαρτύρονται γιατί δεν τους κάλεσαν στο δείπνο προς τιμήν Ομπάμα να φάνε αντάμα με τον Χριστόδουλο και την κυρία Μαριάνα τις συναγρίδες.
ΤΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ» ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ!
Ο κ.Τσίπρας φρόντισε κατά την επίσκεψη του Μπάρακ Ομπάμα να διεκπεραιώσει και το ξέπλυμα της πολιτικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού
Ας επιστρέψουμε, όμως, στον (αριστερό) πρωθυπουργό μας. Αυτό που απολαύσαμε ήταν:
Ένας πρωθυπουργός που εξύμνησε την θητεία του Ομπάμα «κατά τη διάρκεια τη οποίας άλλαξε η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε ολόκληρο τον κόσμο».
Αλήθεια, ρώτησε ο κ. Τσίπρας πως φαντάζει η εικόνα των ΗΠΑ και στα μάτια των βομβαρδισμένων – επί Ομπάμα – παιδιών της Συρίας, της Λιβύης και όλης της Μέσης Ανατολής ή στα μάτια των λαών σε 130 χώρες του πλανήτη όπου οι ΗΠΑ διατηρούν στρατιωτικές επιχειρησιακές δυνάμεις;
Ένας πρωθυπουργός που εξύμνησε τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας για να καταλήξει ότι «η Ελλάδα υποδέχεται έναν Αμερικανό Πρόεδρο που καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του υπερασπίστηκε με σθένος τις αξίες αυτές».
Μπα; Αυτός είναι ο λόγος, η… χρηματοδότηση των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που επί Ομπάμα οι ΗΠΑ δαπάνησαν 900 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από όσα δαπάνησαν επί Μπους σε πολέμους και για την δημιουργία Φρνακενστάιν τύπου ISIS;
Ενας πρωθυπουργός που δεν ξέχασε να γλύψει τον Ομπάμα επιδαψιλεύοντάς του δάφνες γιατί «αγωνίστηκε για τα δικαιώματα όλων των πολιτών ανεξάρτητα από το χρώμα, τη θρησκεία ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό».
Αλήθεια; Αυτό καταλαβαίνει ο Τσίπρας όταν ακούει την λέξη «Γκουντανάμο», το οποίο θα έκλεινε ο Ομπάμα; Αυτό καταλαβαίνει όταν μαθαίνει για τους μαύρους που δολοφονούνται σαν τα κοτόπουλα από την αμερικανική αστυνομία επί Ομπάμα; Τα δικαιώματα των πολιτών που προστατεύει ο Ομπάμα βλέπει ο Τσίπρας στο γεγονός ότι σήμερα στις ΗΠΑ οι φυλακισμένοι μαύροι είναι περισσότεροι από τον αριθμό των δούλων στα μέσα του 19ου αιώνα;
Ενας πρωθυπουργός που είδε στον Ομπάμα τον άνθρωπο «που συνέβαλλε με όλες του τις δυνάμεις και όλη του την επιρροή για μια ανθρωπιστική λύση στη μεγάλη Προσφυγική κρίση».
Αλλά αν δεν κάνουμε λάθος ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός μιας χώρας που στα νερά της πνίγονται προσφυγόπουλα – αυτά που βομβαρδίζει ο Ομπάμα και οι φίλοι του. Όχι;
Ενας πρωθυπουργός που ξεχείλισε από θαυμασμό για το γεγονός ότι υποδεχόταν «έναν Πρόεδρο που απέναντι στην οικονομική κρίση του 2008, οδήγησε την αμερικανική οικονομία σε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από αυτόν που η Ευρώπη επέλεξε».
Αλλά γιατί ο Τσίπρας δεν ρωτάει τους φίλους του, τον Στίγκλιτς και τον Κρούγκμαν να του εξηγήσουν τι σημαίνει (και) αυτό το «άλλο μείγμα» πολιτικής επί κρίσης. Θα του επιβεβαιώσουν ότι το 95% των κερδών που παράχθηκαν από το «μοντέλο Ομπάμα» στις ΗΠΑ κατέληξαν στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού και από αυτά τα κέρδη το 60% πήγε στους μεγιστάνες που αποτελούν το μόλις 0,1% του πληθυσμού των ΗΠΑ.
Ενας πρωθυπουργός που θυμίζοντας τα προ έτους δικά του Μνημόνια έφτασε να πει: «Και θέλω, με την ευκαιρία, να αναγνωρίσω και δημόσια τον ρόλο και την συνεισφορά του Προέδρου Ομπάμα, εκείνες τις κρίσιμες ώρες, να αναγνωρίσω την ηθική και πολιτική στήριξη που παρείχε στην κυβέρνηση μου στην προσπάθεια να υπάρξει μια θετική διέξοδος».
Για όσους δεν κατάλαβαν, το Μνημόνιο που σαρώνει τη χώρα, το τρίτο Μνημόνιο, το «αριστερό» Μνημόνιο Τσίπρα, έχει τη σφραγίδα του Ομπάμα και των ΗΠΑ. Το ξέραμε. Το μόνο που δεν ξέραμε ήταν ότι ο Τσίπρας θα έφτανε σε σημείο ώστε το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» του Σημίτη στα Ίμια να ωχριά απέναντι στα δικά του ξεφτιλίκια.
Ενας πρωθυπουργός που θα έδιωχνε το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα να στέκεται σούζα στον Ομπάμα και να δηλώνει: «Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίσαμε τη σημασία που έχει (…) η συνέχιση της επιχείρησης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο».
Είπαμε, μπροστά του ο Σημίτης ήταν ένα προσκοπάκι της αμερικανοδουλείας.
Με τούτα και με εκείνα, είδαμε έναν Έλληνα πρωθυπουργό να απευθύνεται στον Ομπάμα και – παραμονές του Πολυτεχνείου – να του λέει: «Κύριε Πρόεδρε σας υποδέχομαι ως πρόεδρο των ΗΠΑ που υπηρέτησε τον σεβασμό του ανθρώπου και την υπεράσπιση της Δημοκρατίας»…
Έτσι, λοιπόν, μετά το ξέπλυμα της πολιτικής των Μνημονίων, της τρόικας, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, μετά το ξέπλυμα της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ την οποία η παρούσα κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει με το εξόχως «αριστερό» επιχείρημα ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική», ο κ.Τσίπρας φρόντισε κατά την επίσκεψη του Μπάρακ Ομπάμα να διεκπεραιώσει και το ξέπλυμα της πολιτικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.
Συνεπώς μετά το ταξίδι Ομπάμα κατά το οποίο ήλθε, εξυμνήθηκε και απήλθε, εκείνο το οποίο απέμεινε για τα ελληνικού λεγόμενου ενδιαφέροντος θέματα ήταν τα κυβερνητικά πανηγύρια. Που, όμως και για να το πούμε ευγενικά, είναι για τα πανηγύρια…
Εκείνο που έμεινε από το ταξίδι του Ομπάμα, είναι:
Πρώτο, η ΝΑΤΟική επικυριαρχία. Είστε παράδειγμα προς μίμηση που παρέχεται το 2% του ΑΕΠ σας στο ΝΑΤΟικό ταμείο, συνεχάρη τον κ.Τσίπρα ο Ομπάμα. Πράγματι. Η Ελλάδα των Παπανδρέου, Σαμαρά, Βενιζέλου και τώρα Τσίπρα, την τελευταία 7ετία των μειώσεων μισθών και συντάξεων, έχει προσφέρει στο ΝΑΤΟ «συμμαχικά» λύτρα που ξεπερνούν τα 30 δισ. ευρώ!
Δεύτερο, το καθεστώς διαμόρφωσης των διεθνών σχέσεων της χώρας με πυξίδα το «ανήκομεν εις την Δύσιν».
Τρίτο, οι τουρκικές και κάθε λογής υποδαυλισμένες από τις ΗΠΑ προκλήσεις και κινήσεις κατά της Ελλάδας. Η σιωπή του Ομπάμα για τη Συνθήκη της Λοζάνης και τα προβλήματα με την ΠΓΔΜ (σσ: την αναγνωρισμένη από τις ΗΠΑ σαν «Μακεδονία»), αλλά και η επιμονή του για την «επίλυση» του Κυπριακού με όρους ξαναζεσταμένου σχεδίου Ανάν, ήταν χαρακτηριστικά.
Εκεί, δε, που η εγχώρια προπαγάνδα πνίγηκε από τα ίδια της τα σάλια είναι η περίφημη υπόθεση του χρέους. Η εγχώρια προπαγάνδα θέλησε να εμφανίσει τον Ομπάμα – τον μεταφορέα των απόψεων του ΔΝΤ, δηλαδή – σαν τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου. Μόνο που φεύγοντας από την Αθήνα και κατά την άφιξή του στο Βερολίνο ήταν ο ίδιος Ομπάμα που έπλεξε το εγκώμιο της Μέρκελ της οποίας δήλωσε… ψηφοφόρος και φανατικός οπαδός.
Συνεπώς δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών. Η όποια διευθέτηση του χρέους, όποτε και αν γίνει, προοιωνίζεται για τον ελληνικό λαό ένα νέο μνημόνιο, όπως κι αν αυτό ονομαστεί. Αυτό το γνωρίζουν πρώτα και κύρια οι εγχώριοι φίλοι του κ. Ομπάμα που δεν έπαυσαν να τον χειροκροτούν με πάθος ακόμα κι όταν αυτός τους προέτρεπε να επιταχύνουν τις «μεταρρυθμίσεις» και ως γνωστόν όταν οι ΗΠΑ μιλούν για «μεταρρυθμίσεις» δεν εννοούν τίποτα λιγότερο απ’ ό,τι εννοεί το ΔΝΤ.
Ιστορικό, επομένως, το ταξίδι Ομπάμα στην Αθήνα. Πράγματι. Αλλά για άλλους λόγους.
Ο πρώτος είναι το κόστος της επίσκεψης, όπως αυτό θα αποτυπωθεί πολύ σύντομα στα ζητήματα της οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής.
Ο δεύτερος – και απολύτως σχετικός με τη λέξη «φιλότιμο» που μνημόνευσε ο καλός μας καλεσμένος – δεν είναι παρά οι… αναξιοπρεπείς αμερικανιές στις οποίες επιδόθηκε το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα της χώρας. Και το απόγειο αυτών: Η άνευ προηγουμένου καταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ ως το κόμμα της ριζοσπαστικής αμερικανίλας.
*Πηγή: thepressproject.gr

Σήκω Κάστρο να τον δεις…


4-12-2016

Ο Τσίπρας σε ένα ντελίριο υποκρισίας.  Δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν οποιοσδήποτε Έλληνας πρωθυπουργός, και φυσικά ο Αλ. Τσίπρας, έσπευδε να αποτίσει με σεμνότητα και κυρίως με ειλικρίνεια, χωρίς διάθεση φτηνής εκμετάλλευσηςκαι φτηνού αντιπερισπασμούφόρο τιμής στον εκλιπόντα μεγάλο επαναστάτη Φιντέλ.
Ο Τσίπρας, όμως, έσπευσε στην Αβάνα με περισσήθρασύτητα και αλαζονεία και ιδιαίτερα με διάθεση ευτελούς καπηλείας του Φιντέλ για λόγους κυνικής εσωτερικήςκατανάλωσης.
Δεν είναι δυνατόν ο Αλ. Τσίπρας να λέει στις δηλώσεις του από την Αβάνα ότι ο Φιντέλ ενέπνευσε την επαναστατική φλόγαόχι μόνο στον Κουβανέζικο λαό, όχι μόνο στη Λατ. Αμερικήαλλά και σε όλο τον κόσμο και αυτή η επαναστατική φλόγα που ενέπνευσε  ο Φιντέλ να μεταφράζεται από τον ίδιο, με την πρώτη δυσκολία και πίεση, σε μια ταπεινωτική και εξευτελιστική μνημονιακή συνθηκολόγηση.
Δεν είναι δυνατόν, στις ίδιες δηλώσεις του, ο Τσίπρας να ισχυρίζεται, με τόση ευκολία και τόσο ψεύτικα, ότι ”τον λαό της Κούβας και της Ελλάδας ενώνει η μεγάλη αξία της κοινωνικής απελευθέρωσης”, όταν ήταν αυτός που ξεπούλησε το ΟΧΙ του ελληνικού λαού για να το μετατρέψει, περιφρονώντας τη θέληση του για μνημονιακή κοινωνικήαπελευθέρωση, σε νεοαποικιακό ΝΑΙ της παράδοσης του λαού μας και του εξευτελισμού της πατρίδας μας.
Μπορεί ο Φιντέλ να είναι νεκρός, μπορεί αρκετοί από τους γραφειοκράτες που τον έχουν διαδεχθεί να σκέπτονται μόνο με όρους δημοσίων σχέσεων, αλλά υπάρχουν και στην Ελλάδα και στην Κούβα αρκετοί, πολύ περισσότεροι απ’ όσο νομίζουν οι έμποροι της πολιτικής αγοράς, που καταλαβαίνουν την υποκρισία, την ψευτιά και τον ξεπεσμό.
Πράγματι Αλ. Τσίπρα έχει και η Ευρώπη δυνάστες, όπως είπες στον επικήδειο σου. Μόνο που εσύ είσαι διεκπεραιωτής των εντολών τους και υπάλληλος τους και παίζεις ανεπίτρεπτα και χωρίς καμιά ντροπή κακότεχνο θέατρο πάνω από τη τέφρα ενός επαναστάτη, τον οποίο οι περισσότεροι υβρίζουν σκαιότατα και μερικοί ασελγούν για εσωτερική κατανάλωση στη μνήμη του.
Λίγη ειλικρίνεια και σεμνότητα δεν θα έβλαπτε.
ΜΑΙΡΗ ΗΛΙΑΔΗ
http://www.iskra.gr/

ΚΡΙΣΗ ΣΕ ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ

Η ΦΤΩΧΗ ΚΑΙ ΡΑΘΥΜΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΤΩΝ "ἉΓΟΡΩΝ"



4-12-2016



Του Απ. Αποστολόπουλου


Σε αλλεπάλληλα κύματα εκδηλώνεται η κρίση στην Υφήλιο με διάφορες μορφές και εντάσεις. Τα Δυτικά ΜΜΕ ελέγχονται απολύτως από τους υποστηρικτές της αμερικάνικης παγκοσμιοποίησης, την ηττημένη Κλίντον, τον παραιτημένο Ομπάμα, τη Μέρκελ, επίδοξο χαλίφη στην ηγεσία του Δυτικού Κόσμου κλπ. Η πληροφόρηση που δεχόμαστε διαμορφώνεται ακόμα από τους ηττημένους αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων στις ΗΠΑ και στην ΕΕ, μας διοχετεύουν εικόνα στρεβλή, παραποιημένη.

 Ο κόσμος σε ΗΠΑ και ΕΕ ψηφίζει αντισυστημικά, θέλει δουλειά και ειρήνη, αλλά τα ΜΜΕ επιμένουν να σκιαμαχούν εναντίον του Πούτιν, ασχολούνται πχ με το πώς έβηξε ο Τραμπκαι όχι με τη διακήρυξή του ότι θα καταργήσει την ΤΤΙΠ, την απόρρητη συμφωνία που μετατρέπει την ΕΕ σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Ο Τραμπ και ο Πούτιν, θέλουν να ματαιώσουν τη στρατηγική σύγκρουσης των ισχυρών ελίτ, Ευρώπης και Αμερικής, αλλά παρά τις τακτικές νίκες τους είναι σε θέση άμυνας, ιδίως ο Ρώσος πρόεδρος.

Ο λαϊκός παράγων αφυπνίζεται στις χώρες της Δύσης, ΗΠΑ και Ευρώπη (ΕΕ), αλλά με ρυθμούς ατμομηχανής του περασμένου αιώνα και με ασαφή προσανατολισμό. Η λαϊκή παρέμβαση εκφράζει διάθεση για αλλαγή αλλά η «άλλη πολιτική» παραμένει ζητούμενο. Η έλλειψη ηγεσίας είναι έκδηλη.
Δικαιώνεται απολύτως ο Μαρξ όταν έλεγε ότι κυρίαρχη ιδεολογία είναι η ιδεολογία τηςκυρίαρχης τάξης. Κυρίαρχη παραμένει η ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης με τη συμβολή και τηςενσωματωμένης Αριστεράς- Μπλερ, Ολάντ, Τσίπρας κλπ-και όχι η «ιδεολογία του Έθνους». 

Αυτό εκφράστηκε πεντακάθαρα από τον εξουθενωμένο Ομπάμα όταν μόλις προ ημερών ανέθεσε στη Μέρκελ τα καθήκοντα του ηγέτη του Δυτικού Κόσμου, των ιδεών και των αξιών του. ΟΣόϊμπλε έμεινε στα κρύα του λουτρού και ο Τραμπ θεωρείται αντίπαλος, η νίκη του ασήμαντο γεγονός, μη αποδεκτό.

Διόλου τυχαία, ο δεξιός Τραμπ και ο Κόρμπιν, θεωρούμενος αριστερός και «εθνικιστής» ηγέτης του Βρετανικού εργατικού κόμματος, αντιμετωπίζονται με την ίδια εχθρική διάθεση ενώ ο Μπλερ που έχει ομολογήσει ότι με ψέματα προκάλεσε/διευκόλυνε την επέμβαση στο Ιράκ και τη διάλυση της χώρας, απειλεί να επανέλθει στην πολιτική. 

Αλήθεια είναι επίσης ότι η απόπειρα νεκρανάστασης του Μπλερ αποκαλύπτει σοβαρές ελλείψεις υπηρετικού προσωπικού της Παγκοσμιοποίησης. Ωστόσο η έλλειψη αυτή αντισταθμίζεται πλήρως από την αντίστοιχη φτώχεια ηγεσίας στα αριστερά του φάσματος, λες και οι κοινωνίες απαλλάσσονται ενστικτωδώς από τα περιττά ράκη. Με τη (σχετική) εξαίρεση της Λεπέν, η «λειψανδρία» βγάζει μάτι. Το αδαές πλήθος εκφοβίζεται με τα φαντάσματα του Στάλιν και του Χίτλερ μιας και οι σημερινές «ακραίες» ηγεσίες δεν θυμίζουν ούτε καν χάρτινες τίγρεις.

Στη Γαλλία η αριστερά φυτοζωεί και στη δεξιά επικρατεί εμφύλιος με τον πρώην πρωθυπουργό Φ. Φιγιόν να προπορεύεται. Ο Φιγιόν έχει ομολογήσει στον (πολιτικό άνδρα) Φιλίπ ντε Βιλιέ ότι «όχι οι εκλεγμένες κυβερνήσεις αλλά η λέσχη Μπίλντεμπεργκ κυβερνάει τον Κόσμο», όπως τουλάχιστον αναφέρει το ιστολόγιο «agora vox, 22-10-2015».

 Όποια και αν είναι τελικά η επιρροή τους, Λεπέν και Φιγιόν αποτελούν δυο ισχυρές προσωπικότητες, όχι εχθρικά διακείμενες στη Ρωσία και ως εκ τούτου συγκεντρώνουν τα πυρά του «παγκοσμιοποιημένου» πολιτικού προσωπικού και των ΜΜΕ. Αμερικανικές πηγές και δημοσιεύματα υποστηρίζουν (από τα μέσα του περασμένου καλοκαιριού) ότι η Ιταλία θα ψηφίσει «όχι» στο δημοψήφισμα, ο Ρέντσι θα παραιτηθεί, η χώρα θα φύγει από το ευρώ και η ΕΕ θα οδεύσει σε διάλυση. 

Οι προβλέψεις αυτές έχουν μια καλή δόση επιθυμιών και προπαγάνδας αλλά εκδηλώνουν και την πρόθεση των ΗΠΑ να σπρώξουν όσο μπορούν τα πράγματα, ώστε η Γερμανία του Σόϊμπλε να υποκύψει.

Αμερικανικές πηγές διαρρέουν, επίσης, πληροφορίες, με ισχυρή δόση προπαγανδιστικού εκφοβισμού και εδώ, ότι η Ελλάδα μη μπορώντας να καταλήξει σε στοιχειωδώς ανεκτή συμφωνία με τους δανειστές, θα καταφύγει στη λύση του διπλού νομίσματος, οπότε προφανώς το αμερικανικής επιρροής ΔΝΤ θα συνεχίσει να είναι αδιάλλακτο για να πετύχει τη ρήξη Αθήνας-Βρυξελλών. Θα είναι και η τελική δικαίωση του Βαρουφάκη, υποστηρικτή εξαρχής αυτής της λύσης.

Καίριο θέμα των ημερών και τελευταίο αυτής της σύντομης επισκόπησης είναι το Κυπριακό. Μετά από σαράντα τόσα χρόνια ακινησίας οι υδρογονάνθρακες ωθούν πιεστικά σε λύση του ζητήματος.Ελλαδική και Κυπριακή πλευρά δείχνουν ότι παζαρεύουν ουσιώδεις αλλά τελικά δευτερεύουσες πλευρές του Κυπριακού προβλήματος. 

Αν το Κυπριακό ήταν και είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής, όπως λέει η Αθήνα, τότε πριν και πάνω από όλα το κύριο θέμα είναι να παραμείνει ακέραιη η «Κυπριακή Δημοκρατία», η επίσημη, αναγνωρισμένη, διεθνής προσωπικότητα της Κύπρου. Αυτή με την οποία πορεύθηκε όλα τα χρόνια της Κατοχής, με παρόντα τα στρατεύματα Κατοχής, χωρισμένη στα δυο και με κατεχόμενα εδάφη. 

Η Κυπριακή Δημοκρατία υπήρχε με όλα αυτά. Και δεν νοείται τώρα για να κερδηθούν «μερικά χωράφια» να χαθεί η διεθνής υπόσταση της Κύπρου, δηλαδή το όλον. Διότι αυτό υποκρύπτει η ιδέα Κοτζιά περί αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων Κατοχής. 

Η αποχώρηση είναι αυτονόητη, αλλιώς τι νόημα έχει η όποια διαπραγμάτευση; Άλλο θέμα η ρύθμιση των όρων της αποχώρησης ή της διευθέτησης του εδαφικού. Αλλά αυτά δεν νοείται να είναι ανταλλάγματα για την εξαφάνιση της διεθνούς υπόστασης της Κύπρου. Η Τουρκία επιδιώκει να πάρει όλη την Κύπρο, αυτό που δεν μπορούσε, πολιτικά, το 1974. Αλίμονο αν ό,τι δεν έγινε τότε να γίνει τώρα με τη συνενοχή του πολιτικού κόσμου και του λαού.

http://oimos-athina.blogspot.gr/

Μίκης Θεοδωράκης: Ο Τσίπρας είναι το παιδί που κάνει τα θελήματα της Μέρκελ!

4-12-2016

Μίκης Θεοδωράκης: Ο Τσίπρας είναι το παιδί που κάνει τα θελήματα της Μέρκελ!
Σε παρέμβασή του, με τίτλο «Προδομένη Δημοκρατία», που αναρτήθηκε στην προσωπική του ιστοσελίδα,  ο μουσικοσυνθέτης αναφέρει: «Σύντροφε Αλέξη, σε παραδέχομαι, γιατί είσαι μάγκας. Ο πιο μεγάλος μάγκας στην Ελλάδα από το 450 π.Χ. έως σήμερα. Γιατί κάνεις ό,τι θέλεις χωρίς να λογαριάσεις κανένα. Παίρνεις το προσωπικό σου αεροπλάνο, το γεμίζεις με φίλους και φίλες και πας στην Κούβα και αφήνεις τον λογαριασμό, 300.000 δολάρια να τον πληρώσουν τα κορόιδα με τα 300 ευρώ το μήνα στην καλλίτερη περίπτωση. Κάνεις το κέφι σου. Μιλάς στην πλατεία της Επανάστασης όπου μιλούσε και ο Φιντέλ σαν ένας γνήσιος και σκληρός επαναστάτης. Υψώνεις το πελώριο ανάστημά σου ενάντια στον Καπιταλισμό-Ιμπεριαλισμό. Τρως τον αγλέορα (600 ευρώ για ένα γεύμα πληρωμένο από το Υπουργείο των Εξωτερικών, δηλαδή τα τσιράκια σου). Το διασκεδάζεις, το γλεντάς, την ώρα που τα κορόιδα οι Έλληνες κάθονται στις ουρές για σύνταξη, ΔΕΗ, τράπεζες, νοσοκομεία και προ παντός λιτότητα στη λιτότητα. Το παίζεις επαναστάτης κι όταν γυρίσεις, ξαναγίνεσαι αυτό που ήσουν, το παιδί που κάνει τα θελήματα της Μέρκελ, του Ομπάμα και του Γιούνγκερ που κατακεραύνωσες στην Αβάνα και πάλι σε βάρος του έξυπνου ελληνικού λαού, γιατί αυτός αποφάσισε να τον κυβερνούν άτομα χωρίς οπαδούς και φιλότιμο, που το παίζουν κυβέρνηση.Καλή αντάμωση στα Γουναράδικα.»
Στο ίδιο κείμενο, ο κ. Θεοδωράκης αναφέρει μεταξύ άλλων: «Άλλωστε, όλοι είναι ίδιοι: Εξουσιαστές, Σκληροί, Άπονοι. Ενώ ο λαός σέρνεται πάνω στη λάσπη της λιτότητας, αυτοί αγοράζουν πανάκριβα αεροπλάνα (βλέπε Σαμαράς 2013). Τι να κάνουν; Να τα πουλήσουν και να ταξιδέψουν όπως οι βλάκες ψηφοφόροι τους. Για 300.000 δολλάρια, μια οικογένεια με 1.000 το μήνα θα έπρεπε να δουλεύει 300 μήνες, με 300 το μήνα, 1000 μήνες… Πόσες ανθρώπινες κατοικίες για τους πρόσφυγες; Πόσα κρεβάτια νοσοκομείων;
Περικυκλωμένοι από εχθρούς. Σε κρίσιμη στιγμή. Απειλές. Κινδύνους. Γιατί το ταξίδι; Για να μιλήσει ένας προσκυνημένος, συμβιβασμένος από το βήμα ενός όρθιου, ασυμβίβαστου!
Ένας αληθινός Εθνικός Μάγκας. Γιατί, είναι μαγκιά να μπορείς να κοροϊδεύεις 10 εκατομμύρια υπηκόους για να κάνεις το κέφι σου. Πας και βρίζεις την Μέρκελ και μόλις ξαναγυρίσεις πίσω, της τηλεφωνείς και επαιτείς βοήθεια από τη Μέρκελ! Να ποια είναι η Μεγάλη, η Παγκόσμια Μαγκιά. Γιατί μπορείς και λες βλάκες τους έξυπνους Έλληνες κατάμουτρα, χωρίς ενδοιασμούς και ντροπές!
Τελειώνοντας, οφείλω να μιλήσω στον Αλέξη Τσίπρα στη γλώσσα που αποπνέουν οι πράξεις του. Δηλαδή στη γλώσσα του «μάγκα», για να με καταλάβουν όσοι φίλοι του απομείνανε, αλλά και όσοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι ορισμένοι -δεν φτάνει ότι μας σπρώχνουν προς την καταστροφή- αλλά μας κοροϊδεύουν κι από πάνω!».


Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/751324/mikis-theodorakis-o-tsipras-einai-to-paidi-poy-kanei-ta-thelimata-tis-merkel#ixzz4RqjRXn3t

Οι βασικοί άξονες και τα σχέδια της Ρωσικής πολιτικής



    4-12-2016


    Οι βασικοί άξονες και τα σχέδια της Ρωσικής πολιτικής εκφράστηκαν στην 13η ομιλία του Βλαδίμηρου Πούτιν προς την Ομοσπνδιακή Βουλή.


    Εκφράζοντας το αίτημα του Ρωσικού λαού προς την εξουσία για δικαιοσύνη και σεβασμό προς τους πολίτες και τις πρωτοβουλίες τους, ανέφερε τα μέτρα που θα εφαρμοστούν.
    Ας διαβάσουν και οι πολιτικοί εδώ στην Ελλάδα πως ένας ηγέτης που τον αγαπά και τον σέβεται ο λαός του σχεδιάζει και εφαρμόζει μέτρα που αποσκοπούν στην ευημερία των πολιτών και την πρόοδο και όχι στην συμπεριφορά του να βλέπουμε τον πολίτη ως πορτοφόλι που πρέπει συνεχώς να φορολογείται και να δίνει, χωρίς να τον λαμβάνει υπόψιν κανείς, ούτε να του προσφέρονται οι ανάλογες υπηρεσίες.
     Στα κυριότερα σημεία της ομιλίας του αναφέρθηκε στην οικονομία, τα κοινωνικά ζητήματα, την εσωτερική πολιτική και συνοπτικά, στο τέλος στην εξωτερική πολιτική.
     Αρχίζοντας από τις αξίες της διακαιοσύνης του σεβασμού και της ετοιμότητας να ακούσεις τους άλλους, ο πρόεδρος κάλεσε τα μέλη της συνέλευσης να  συγκροτήσουν την πολιτική της χώρας και να συνεργασθούν με τους πολίτες.
    Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας του Πούτιν είναι τα εξής:
    1. Αύξηση του ρόλου της κρατικής Δούμας και ενίσχυση της νομοθετικής εξουσίας, και επίσης ανάπτυξη των θεσμών της άμεσης δημοκρατίας.
    Πολλά από αυτά που ανέφερε ο ρώσος πρόεδρος υπήρχαν ως υποσχέσεις στο προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματός του και οι στόχοι και τα καθήκοντα που εξέφρασε είναι η εκπλήρωση των αιτημάτων αυτού του τμήματος των πολιτών, που βάσει των επιθυμιών τους συντάχθηκε το πρόγραμμα του κόμματος της εξουσίας.
    2. Ελευθερία της σκέψης και κατάργηση της λογοκρισίας, στη βάση του σεβασμού της γνώμης του άλλου.
    Απευθύνθηκε στους «δημιουργούς» που θεωρούν ότι στην αυτοέκφραση δεν υπάρχουν όρια, και στους «φύλακες» που για κάποιο λόγο πιστεύουν ότι η αυστηρή καλλιτεχνική τους κρίση μπορεί να λειτουργήσει ως επιβεβαίωση για την καταστροφή έργων τέχνης ή διατάραξη θεατρικών παραστάσεων.
    Αφενός «αυτό δεν σημαίνει ότι με περίτεχνα ωραίες εκφράσεις και υπό το πρόσχημα της ελευθερίας μπορεί ο οποιοσδήποτε να προσβάλει τα αισθήματα των άλλων ανθρώπων και τις εθνικές παραδόσεις».
    Αφετέρου, ο ρώσος πρόεδρος θεωρεί απαράδεκτη «την αντίπαλη επιθετική αντίδραση, πολύ περισσότερο αν αυτή οδηγεί στο βανδαλισμό και στην παραβίαση του νόμου. Σε ανάλογα γεγονότα το κράτος πρόκειται να αντιδράσει αυστηρά.
    3. Η επέτειος της επανάστασης του 1917 είναι ευκαιρία για ενότητα και όχι διχασμό. 
    4. Η διατήρηση του έθνους. 
    Αναφέρθηκε στην γεννητικότητα και την ιατρική. Εάν η γεννητικότητα είναι σε λίγο πολύ καλά επίπεδα, τα ποσοστά είναι υψηλότεροι από το μέσο όρο των ευρωπαϊκών, και η παιδική θνησιμότητα μειώνεται σταθερά, αλλά στην υγεία γενικά τα πράγματα δεν είναι πολύ καλά.
    Ο Πούτιν στάθηκε σε ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα, τον αριθμό των ανθρώπων που λαμβάνουν ιατρική βοήθεια υψηλής τεχνολογίας, που σε 11 χρόνια αυξήθηκε κατά 15 φορές, από 60.000 σε 900.000 ανθρώπους. Αλλά παραμένουν σοβαρά προβλήματα στη πρωτοβάθμια φροντίδα, ελλείψεις ειδικευμένων επαγγελματιών, ουρές, έλλειψη πληροφόρησης.
    5. Υψηλής ποιότητας δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
    Αναφέρθηκε στην κατάργηση της τρίτης και στη συνέχεια της δεύτερης βάρδιας, η ανάπτυξη των παιδικών τεχνοπάρκων, η δημιουργία στις περιφέρειες κέντρων στήριξης χαρισματικών μαθητών, και επίσης εξωσχολικών προγραμμάτων στο θέατρο, στο κινηματογράφο, στη τηλεόραση, στα μουσεία και στο διαδίκτυο.
    Οι βασικοί στόχοι για τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς είναι «να δώσουν γνώσεις και να διαπαιδαγωγήσουν ηθικούς ανθρώπους», θεμελιώδες αρχή «κάθε παιδί, κάθε έφηβος προικισμένος να αποκαλύψει το ταλέντο του αυτός είναι ο στόχος που πρέπει να έχουμε όλοι μας». Αυτό σημαίνει ότι ο σεβασμός πρέπει να επεκταθεί όχι μόνον στους ενήλικες αλλά και στα παιδιά.
    6. Στήριξη του εθελοντισμού 
    Έδωσε  προσοχή στον εθελοντισμό και στους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Στις ομοσπονδιακές και περιφερειακές αρχές τέθηκε ο στόχος όχι απλώς να μην εμποδίζουν τις πρωτοβουλίες των πολιτών, αλλά να τις υποστηρίζουν.
    «Θέλω ώστε να με ακούσουν και οι κυβερνήτες και οι δημοτικοί άρχοντες. Σας ζητώ αυτό που ονομάζεται μη τσιγκουνεύεστε, και μην χρηματοδοτείτε από συνήθεια αποκλειστικά κρατικές εταιρείες, αλλά στο μέγιστο δυνατό να προσελκύσετε στην εφαρμογή των κοινωνικών υπηρεσιών και μη κερδοσκοπικές οργανώσεις», είπε στους διοικητικούς υπαλλήλους ο πρόεδρος.
    7. Βελτίωση χάριν των ανθρώπων, και όχι χάριν της βελτίωσης. 
    Κάλεσε το «Πανρωσικό Λαϊκό Μέτωπο»  ΠΛΜ και την κοινωνία των πολιτών να ενταχθούν στην επίλυση «στόχων όπως την ολοκλήρωση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, της διατήρησης σπανίων ειδών ζώων και φυτών, τη δημιουργία ενός ανθρώπινου συστήματος διαχείρισης των αδέσποτων ζώων.
    Επίσης κάλεσε τα μέλη του να οργανώσουν «αποτελεσματικό έλεγχο, και με τη βοήθειά του να επιτευχθούν συγκεκριμένα αποτελέσματα» στη προσπάθεια να απορροφηθούν 20 δις ρούβλια που θα κατευθυνθούν στις περιφέρειες για βελτίωση των όρων ζωής.
    8. Η οικονομία από τη σταθερότητα στην ανάπτυξη. 
    Ανέφερε ότι η χώρα με ελάχιστες απώλειες πέρασε την παρούσα κρίση και ότι αυτό μπορεί να γίνει η κινητήριος δύναμη της ανάπτυξης, και παρουσίασε αναλυτικά αριθμούς και στοιχεία. Δημιουργήθηκε ένα ισχυρό αγροτοβιομηχανικό σύμπλεγμα, παρά τις φωνές της αντιπολίτευσης και τα έσοδα από τις εξαγωγές των προϊόντων τον περασμένο χρόνο ξεπέρασαν τα έσοδα από το εμπόριο οπλικών συστημάτων, όπως επίσης και τη σφαίρα της τεχνολογίας πληροφοριών και επικοινωνίας.
    Ο αγροτοβιομηχανικός κλάδος απέφερε 16,2 δις δολ. από την εξωτερική αγορά, η αμυντική βιομηχανία 14,5 δις. δολ. και η τεχνολογία των πληροφοριών και επικοινωνίας 7 δις δολ. Η ανάπτυξη θα συνεχιστεί στην ίδια κατεύθυνση με πιστωτική ενίσχυση των αγροτών, παροχές επί των ασφαλίστρων για τις εταιρείες τεχνολογίας πληροφοριών και επικοινωνίας, με την αύξηση του αριθμού των μη στρατιωτικών προϊόντων που παράγει η αμυντική βιομηχανία.
    Το φορολογικό σύστημα θα παραμείνει αμετάβλητο μέχρι το τέλος του 2018, και από την 1η Ιανουαρίου 2019 θα αρχίσει να ισχύει το νέο, το οποίο επίσης θα παραμείνει αμετάβλητο για πολλά χρόνια. 
    Να μη διώκεται με ευκολία η επιχειρηματικότητα από τον νόμο. Στις περιφερειακές τράπεζες πρέπει να επιτραπεί να αξιολογούν τους δανειολήπτες-εκπροσώπους των μικρών επιχειρήσεων λιγότερο αυστηρά, ενώ το κράτος πρέπει να υποστηρίζει τους αυτοαπασχολούμενους, και όχι να τους κατηγορεί για «παράνομη επαγγελματική δραστηριότητα».
    9. «Η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν είναι θέαμα». 
    Ο ρώσος Πρόεδρος υπενθύμισε ότι υπάρχει το τεκμήριο της αθωότητας και δήλωσε ότι η καταπολέμηση της διαφθοράς τότε μόνο θα έχει τη στήριξη της κοινωνίας, όταν θα γίνει επαγγελματική, σοβαρή και υπεύθυνη. Έγινε δηλαδή λόγος για σεβασμό προς τον άνθρωπο, την αποτροπή της μετατροπής ενός σοβαρού ζητήματος σε φάρσα.
    10. Η επιστήμη και η υψηλή τεχνολογία είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας.
    «Πρέπει να μετατραπούν τα ευρήματα της επιστημονικής έρευνας σε επιτυχημένα εμπορικά προϊόντα». «Πάντα είχαμε το πρόβλημα ότι από την έρευνα μέχρι την εφαρμογή περνά πάρα πολύ χρόνος».
    Για να αντιστραφεί αυτή η τάση, έχει γίνει επεξεργασία μιας σειράς μέτρων: η στήριξη της τεχνικής, μηχανικής και πληροφοριακής εκπαίδευσης, η οικονομική ενίσχυση των επιστημονικών ερευνών, μεταξύ αυτών και από την Τράπεζα Εξωτερικής Οικονομίας (VEB), επιδοτήσεις, που υπολογίζονται για επτά χρόνια εργασίας, η δημιουργία εργαστηρίων, η επιστροφή των επιστημόνων που έφυγαν στο εξωτερικό.
    11. «Ασφάλεια και δυνατότητα ανάπτυξης όχι μόνον για τους εκλεκτούς αλλά για όλες τις χώρες και τους λαούς». 
     Η εξωτερική πολιτική ήταν το τελευταίο θέμα που αναφέρθηκε ο ρώσος πρόεδρος. Η Ρωσία ήταν και παραμένει κράτος φιλειρηνικό, που ενδιαφέρεται για συνεργασία με όλα τα κράτη.
    Ως παράδειγμα έφερε τη ρωσο-κινεζική συνεργασία, η οποία αποτελεί «πρότυπο σχέσεων της παγκόσμιας τάξης, βασισμένο όχι στην ιδέα της κυριαρχίας της μιας χώρας, όσο ισχυρή να είναι αυτή, αλλά στην αρμονικό σεβασμό των συμφερόντων όλων των κρατών».
    Ο Πούτιν υπογράμμισε ότι είναι απαράδεκτη η λογοκρισία στον παγκόσμιο πληροφοριακό χώρο, ότι είναι απαράδεκτη η θεωρία της «αποκλειστικότητας» κάποιας χώρας, και επίσης κάλεσε την νέα αμερικανική ηγεσία να πολεμήσει με την «πραγματική απειλή και όχι με τη φανταστική- δηλαδή να πολεμήσει εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας» και προειδοποίησε ότι «οι προσπάθειες να σπάσει η στρατηγική ισορροπία είναι πολύ επικίνδυνες και μπορούν να οδηγήσουν σε παγκόσμια καταστροφή».
    Ο Πούτιν εξέφρασε επίσης την ευγνωμοσύνη του προς όλους αυτούς που πολεμούν τη τρομοκρατία τόσο εκτός του ρωσικού εδάφους όσο και εντός.
    Στο τέλος της ομιλίας του ο ρώσος πρόεδρος σημείωσε, ότι την ώρα της κρίσης «εμείς δεν βυθιστήκαμε σε δευτερεύοντες λεπτομέρειες της καθημερινότητας, δεν ασχοληθήκαμε μόνον με τα προβλήματα της επιβίωσης, επικεντρωθήκαμε στην ατζέντα της ανάπτυξης και την εξασφαλίσαμε, και σήμερα αυτή η ατζέντα γίνεται η κύρια, βγαίνει στο προσκήνιο».
    «Το μέλλον της χώρας εξαρτάται μόνον από εμάς, από τη δουλειά και το ταλέντο όλων των πολιτών, από την ευθύνη και την επιτυχία τους. Κι οπωσδήποτε θα επιτύχουμε στους στόχους που έχουμε θέσει και θα επιλύσουμε τα προβλήματα της σημερινής και αυριανής ημέρας».
     Έτσι ολοκλήρωσε την ομιλία του ο Πούτιν, που ήταν και η πρώτη με τη νέα σύνθεση της Κρατικής Δούμας.

    http://www.el.gr/index.php/top-news/117-top-news/34257-oi-basikoi-axones-kai-ta-schedia-ths-rwsikhs-politikhs