ΚΙΝΔΥΝΟΣ-ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΚΥΠΡΟ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ “ΝΑΥΑΓΙΟ” ΤΗΣ ΓΕΝΕΥΗΣ. 

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μερικοί Κύπριοι φίλοι (που δεν έζησαν από κοντά το έγινε στην Ελλάδα το 2015) υποστηρίζουν ότι υποτίμησα στο τελευταίο άρθρο μου για το κυπριακό ( http://www.konstantakopoulos.gr/) την απόφαση Τσίπρα-Κοτζιά να “αντισταθούν”. Μακάρι νά έχουν αυτοί δίκιο κι εγώ άδικο. Αν έχουν δίκιο μικρό το κακό. Αν έχουν άδικο, κινδυνεύουμε με νέα μεγάλη απάτη (όπως κυπριακές τράπεζες 2013, τρίτο μνημόνιο 2015, πάλι με Αναστασιάδη και Τσίπρα). Στη δεύτερη περίπτωση, οι ‘Ελληνες απειλούνται με νέες, ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές!
Το αν θα “λυθεί” το κυπριακό, δηλαδή αν θα διαλυθεί το κυπριακό κράτος (όπως η Ελλάδα υπογράφοντας τα μνημόνια και ακόμα χειρότερα), δεν εξαρτάται από Αναστασιάδη, Ακιντζί, Κοτζιά, Τσίπρα. Εξαρτάται:
α) από το τι θα πράξουν οι Κύπριοι πολίτες, μόνοι σε θέση να υπερασπιστούν το κράτος τους, σε τυχόν νέο δημοψήφισμα
β) από το αν θα τα βρουν αυτοί που όντως διαπραγματεύονται την Κύπρο, δηλαδή Ερντογάν, Νούλαντ, διάφορες ομάδες της Ουάσιγκτων, Νετανιάχου, στα πλαίσια ευρύτερων διακανονισμών. Μπορεί να μην τα βρούνε και να γλυτώσουμε. Αν τα βρούνε όμως, θάταν θανάσιμη αυταπάτη να βασιστούμε για να σωθούμε στις ανύπαρκτες “αντιστασιακές” ικανότητες/διαθέσεις Αθήνας-Λευκωσίας.
Στην εποχή μας και στην Ευρώπη, δεν καταλύονται τα κράτη και δεν καταστρέφονται λαοί και έθνη με εισβολές και πραξικοπήματα, αλλά με σύγχυση, παραπλάνηση, μεγα-χειραγώγηση κοινωνιών και μικρο-χειραγώγηση ηγεσιών. Μας βάζουν να αυτοκτονούμε, αφού πρώτα μας εξαπατήσουν! Τα Μνημόνια αριστεράς και δεξιάς στην Ελλάδα και το σχέδιο Ανάν στην Κύπρο γράφτηκαν δια χειρός ανθρώπων που μελέτησαν σε βάθος και εφαρμόζουν επί των Ελλήνων την Δίκη του Κάφκα, ένα ακόμα επεισόδιο της οποίας παρακολουθούμε τώρα από τη θέση πάντα του Κυρίου Κ.
Σκοπός των συνομιλιών: η διάλυση του κυπριακού κράτους
Υπενθυμίζουμε ότι, μεταξύ όλων των “παικτών”, “προσκηνίου” και “παρασκηνίου”, περιλαμβανομένων Κυπρίων και Ελλαδιτών, δεν υφίσταται διαφορά ως προς την επιδιωκόμενη λύση που ισοδυναμεί με κατάλυση, “αρπαγή” του κυπριακού κράτους. Εκεί που ενδεχομένως υφίσταται διαφορά είναι μεταξύ “διεθνούς παράγοντα” και Ερντογάν. Ο πρώτος επιδιώκει τη “μπαχαλοποίηση” της Κύπρου (αυτή είναι διαχρονικά η ουσία όλων των σχεδίων λύσης) για να αφαιρέσει τον έλεγχο του στρατηγικού νησιού από τους ‘Ελληνες, όχι όμως για να τον δώσει στην ‘Αγκυρα. Επιπλέον δεν έχει τώρα την εμπιστοσύνη πούχε στο παρελθόν στην Τουρκία να αφήσει 20 ή 30.000 στρατιώτες να περιπολούν ελεύθερα και να ενεργούν όπως κατέβει στο μυαλό του Ερντογάν, μέσα στο “μπάχαλο” που ούτως ή άλλως θα εγκαταστήσει στο νησί η “λύση”. Αλλά και η ‘Αγκυρα έχει λιγότερους λόγους από το παρελθόν να επιθυμεί λύση του κυπριακού.
Η διαφωνία διεθνούς παράγοντα και Ερντογάν είναι η πιθανή αιτία της αποτυχίας στη Γενεύη, αλλά ίσως δεν συνιστά και τη μόνη δυνατή ερμηνεία. Στην Κύπρο, ο “διεθνής παράγων” αντιμετωπίζει ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα, όπως σε όλη την Ευρώπη. Πως θα κερδίσει ένα δημοψήφισμα που ήδη έχασε το 2004. Πως θα πείσει τους Κυπρίους να αλλάξουν γνώμη και να αυτοκτονήσουν; Πολύ δύσκολο πρόβλημα, αν κρίνουμε από τα δημοψηφίσματα του 2004, του 2015 και όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά.
Εκεί ίσως πρέπει να αναζητηθεί ένα άλλο πιθανό “κλειδί” του “ναυαγίου” της Γενεύης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτά γίνονται συνειδητά από όσους συμμετέχουν. Ο Οθέλλος δεν πρέπει να ξέρει το τέλος του έργου, το ξέρει όμως ο Σαίξπηρ. Κι εμείς πρέπει να το φανταστούμε, αν είναι να γλυτώσουμε.
Η εμπειρία του ελληνικού Όχι πού έγινε Ναι
Ας πάμε σε γνωστό παράδειγμα, το 2015 στην Ελλάδα. Την άνοιξη Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ είχαν δημοτικότητα 80% δηλαδή πολιτική ισχύ που δεν είχε καμιά κυβέρνηση στη νεώτερη ελληνική ιστορία, πλην του ΕΑΜ στα τέλη της Κατοχής. Η στάση (φαινομενικής δυστυχώς) υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας απέναντι στους δανειστές εκτόξευσε τον ΣΥΡΙΖΑ σε θέση παντοδύναμου ηγετικού εθνικού-κοινωνικού υποκειμένου. Όταν φτάνεις όμως να έχεις περίπου τη θέση πούχαν κάποτε ο Ιωάννης Μεταξάς η ο ‘Αρης Βελουχιώτης στη συνείδηση του έθνους σου, η καταστροφή που επακολουθεί όταν συνθηκολογήσεις είναι απερίγραπτη. Γι’ αυτό η ελληνική κοινωνία αφήνει τώρα να την μακελεύουν, σχεδόν χωρίς αντίσταση, γι’ αυτό μισό ή ένα εκατομμύριο ‘Ελληνες έχουνε πάθει κατάθλιψη. (Και γι’ αυτό κατέρρευσε ξαφνικά προ 25 ετών μια υπερδύναμη, όταν ο ίδιος ο αρχηγός της είπε πόσο καλύτερα τα καταφέρνουν οι εχθροί της!).
Η “Ελλάδα που αντιστέκεται και υπερασπίζεται την Κύπρο” είναι ο μύθος που χρειάζονται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο οι Κύπριοι. “Παιδί” που το “πρόδωσε” η ίδια του η “μάνα”, όλη του τη ζωή παλεύει να επουλώσει αυτό, το πιο οδυνηρό τραύμα ολάκερης της ύπαρξής του, να διαψεύσει δηλαδή τη συμπεριφορά που τόσο το πλήγωσε και τόσο το τρόμαξε. ‘Εχει απεγνωσμένη ανάγκη να ξαναπιστέψει στη μάνα και είναι γι’ αυτό έτοιμο να εξαπατηθεί και να παραπλανηθεί από αυτήνα, έστω και λίγο να του δείξει ότι το σκέφτεται.
Φυσικά σκόπιμο είναι να θυμίσουμε ότι δεν πρόδωσε η “Ελλάδα” τον “Κύπρο”, αντίθετα επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό ο Καραμανλής (1958, 1974) και, κυρίως, η δικτατορία (1967) για να “λυθεί” το κυπριακό. Δεν μπορούμε να ταυτίζουμε τον ελληνικό λαό με τους ηγέτες του, ιδίως όταν δεν προέκυψαν από δημοκρατικές διαδικασίες. Ο ελληνικός λαός έδωσε νεκρούς για την ‘Ενωση στους δρόμους της Αθήνας και νομίζω μεγάλη ντροπή ότι δεν είδα καμία αναφορά στο γεγονός όταν επισκέφθηκα το Μουσείο του αγώνα στη Λευκωσία.
Αν όμως η μάνα που πρόδωσε το παιδί και το απαρνήθηκε, του δώσει τώρα την αγάπη και αυτό τη πιστέψει για να το ξαναπροδώσει μετά, τότε κινδυνεύει να χάσει πια κάθε αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, να χάσει κάθε κουράγιο να αντισταθεί και να παραδοθεί εν τέλει μόνο του όπως ο Κύριος Κ. στη Δίκη. Να επιδιώξει δηλαδή τον θάνατο (του κράτους του εν προκειμένω) ως λύτρωση, όπως τόσοι και τόσοι ‘Ελληνες (σε ατομικό επίπεδο) μετά το 2010.
Υπάρχει άλλωστε ήδη αυτός ο “πειρασμός” και εκφράζεται με την κουβέντα αρκετών Κυπρίων: “Κουραστήκαμε. Να λυθεί επιτέλους το κυπριακό”. Δεν έσκαβαν όμως, από τι κουράστηκαν λοιπόν; Από τη ζωή στην εθνική και προσωπική αξιοπρέπεια που μόνο η κρατική υπόσταση τους παρέχει; Γιατί δεν βρίσκονται ασφαλώς στη θέση των Παλαιστινίων ή άλλων λαών που θα μπορούσαν πιο δικαιολογημένα να πούνε “κουραστήκαμε”. Και καλό θα είναι να μη βρεθούν στη θέση τους, γιατί όχι μόνο θα “κουραστούν”, δεν θα μπορούν να κάνουν και τίποτα.
Μόνο οι πολίτες μπορούν να υπερασπιστούν το κράτος
Το δημοψήφισμα του 2004 ήταν η πρώτη (ανολοκλήρωτη) δημοκρατική επανάσταση στην ιστορία της Κύπρου, πούχε γνωρίσει μέχρι τότε μόνο εθνικά κινήματα. Η Ιστορία θέτει τώρα τους Κύπριους πολίτες ενώπιον του διλήμματος είτε να ολοκληρώσουν αυτή την Επανάσταση, είτε να την προδώσουν, καταστρεφόμενοι οι ίδιοι και συμβάλλοντας στο τέλος της Ελλάδας. Στον ελληνικό λαό στο σύνολό του μπαίνει τώρα το ίδιο καθήκον που μπήκε στους προγόνους μας πριν από δύο αιώνες. Να σώσει το κυπριακό κράτος από τη διάλυση και να ξαναπάρει το ελληνικό από τους ξένους που το κατέχουν. Κι αν το 1821 υπήρχε αντικειμενικά η επιλογή της αναμονής, τώρα δεν υπάρχει τέτοια επιλογή, χωρίς να μπει σε κίνδυνο η επιβίωση των Ελλήνων ως συγκροτημένου έθνους.
Το ζήτημα της παραμονής του τουρκικού στρατού και των εγγυήσεων είναι από τα κρισιμότερα του κυπριακού και κινητοποιεί έντονα το συναίσθημα λόγω του βιώματος της εισβολής. Αλλά οι αόρατοι εχθροί είναι πιο επικίνδυνοι από τους ορατούς. Ακόμα κι αν έφευγαν αύριο το πρωί τα τουρκικά στρατεύματα, οι Κύπριοι χρειάζονται κράτος και όχι μπάχαλο, όπου θα παίρνονται οι αποφάσεις από ξένους ή δια κληρώσεως, με δέκα βουλές και γερουσίες και αναρίθμητα βέτο.
Κράτος χωρίς στρατό και αστυνομία, αλλά με ξένους να το φυλάνε! Οι θέσεις της Αθήνας για την ασφάλεια
Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών έχει καταθέσει non paper για την ασφάλεια στο οποίο προβλέπει την εγκατάσταση στο νησί “διεθνούς αστυνομίας” από ίσο αριθμών χριστιανικών και μουσουλμανικών κρατών. Διερωτώμεθα τι κράτος θα είναι αυτό, μόνο παγκοσμίως χωρίς δικαίωμα στρατού και αστυνομίας, όπου η κάθε κοινότητα θα τρέχει στους Σουηδούς ή τους Σαουδάραβες “αστυνομικούς” να της λύσουν τα προβλήματα. Τρελαθήκαμε αδέρφια; Δεν καταλάβαμε επίσης γιατί ο κ. Κοτζιάς έδειχνε τόσο κατανόηση στην ιδέα ότι οι Τούρκοι στρατιώτες δεν μπορούν να φύγουν αμέσως, χρειάζονται χρονοβόρα προετοιμασία. Χρειάστηκαν πολύ χρόνο οι Τούρκοι να πάνε στην Κύπρο; Ποιός θα τους διώξει αν αλλάξουν γνώμη, αφού προηγουμένως αυτοδιαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία; Περιμένουμε από το 1974, γιατί δεν περιμένουμε όσο χρόνο χρειάζονται οι Τούρκοι στρατιωτικοί να ετοιμάσουν τα πράγματά τους;
Το σχέδιο Ανάν, μια παραλλαγή του οποίου διαπραγματεύεται ο κ. Αναστασιάδης με την πλήρη συμπαράσταση της Αθήνας στο σημείο αυτό, παραβιάζει μαζικά τις πιο θεμελιώδεις πρόνοιες του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, του ευρωπαϊκού, του συνταγματικού και του διεθνούς δικαίου. Δεν είναι συνταγή συμφιλίωσης Ελλήνων και Τούρκων αλλά τρόπος για να τσακωθούν ακόμα και άγγελοι μεταξύ τους.
Είναι άραγε εξτρεμισμός, αδιαλλαξία, εθνικισμός να απαιτεί κανείς να ισχύσουν και στην Κύπρο οι βασικότερες αρχές του δικαίου, αντί να κάνουμε αλλοπρόσαλλα πειράματα με την ίδια την εθνική μας υπόσταση και το κράτη μας, σε μια διεθνή κατάσταση εξαιρετικά ασταθή και επικίνδυνη;
Μήπως θα έπρεπε να γίνει τώρα ένα δημοψήφισμα στην Κύπρο, για το τί είναι έτοιμοι και τι δεν θέλουν να παραχωρήσουν οι Κύπριοι πολίτες, σε αυτές τις απερίγραπτες διαπραγματεύσεις-αυτοκτονία;
Δημοσιεύτηκε στο Παρόν της Κυριακής, 

Στοιχεία - σοκ: Η κρίση σε αριθμούς!

 Πόσα χρήματα έχασαν τα ελληνικά νοικοκυριά [ Κάθε σπίτι έχασε σε εννέα χρόνια 67.703 ευρώ και η οικονομία επέστρεψε στα επίπεδα του 2003]


5-12-2016


- Στοιχεία - σοκ αποτυπώνουν με τον πλέον σκληρό τρόπο το πώς η κρίση "γονάτισε" τα ελληνικά νοικοκυριά
- Κάθε σπίτι έχασε σε εννέα χρόνια 67.703 ευρώ και η οικονομία επέστρεψε στα επίπεδα του 2003
- Το 2008 η Ελλάδα κατανάλωνε 14 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, περισσότερο από ό,τι παρήγαγε, και έτσι βρεθήκαμε στην... αγκαλιά της τρόικας
- Στα χρόνια της κρίσης οι τιμές των ακινήτων υποχώρησαν κατά 45%-50%
- Πώς επηρέασε τις ελληνικές επιχειρήσεις το... "Varoufakis effect"

Ύστερα από 6 χρόνια βαθιάς ύφεσης και 3 χρόνια στασιμότητας, κατά την 9ετή περίοδο της κρίσης, η ελληνική οικονομία πραγματικά καταστράφηκε και επέστρεψε το 2016 στα επίπεδα του 2003. Όπως αναφέρει ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα της Κυριακής», το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 57 δισ. ευρώ, ενώ η συνολική περιουσία των Ελλήνων υποχώρησε κατά 622 δισ. δολ. (587 δισ. ευρώ), καθώς κάθε νοικοκυριό είδε την περιουσία του να μειώνεται κατά 71. 766 δολάρια.
Από το 1999 ως το 2009 μόνο οι τράπεζες και το Δημόσιο δανείστηκαν πάνω από 50 δισ. ευρώ και 200 δισ. ευρώ αντίστοιχα
Συγκεκριμένα, τα ελληνικά νοικοκυριά έχασαν κατά μέσο όρο 71,766 δολάρια (67,703 ευρώ), αφού η μεσαία αξία της περιουσίας τους από τα 175.335 δολάρια (165.410 ευρώ) το 2007, υποχώρησε κατά 41% ως το 2016 στα 103.569 δολάρια (97.706), με βάση τα στοιχεία για το 2016 του ινστιτούτου μελετών της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse, που εξετάζει την εξέλιξη του πλούτου σε πάνω από 200 χώρες.
Όλα αυτά συνέβαλαν στη μείωση της κατανάλωσης και ως εκ τούτου στη συρρίκνωση της εγχώριας ζήτησης για αγαθά και υπηρεσίες, ενώ βάσει των προϋπολογισμών του γερμανικού κολοσσού της Allianz, η μεσαία τάξη της χώρας μας αποτελεί πλέον μόνο το 20% του πληθυσμού, από το 50% την εποχή που η Ελλάδα έγινε μέλος του ευρώ.
Η ανάπτυξη με δανεικά
Βέβαια καθώς σύμφωνα με υπολογισμούς των κορυφαίων τραπεζιτών την περίοδο 1996-2007 εισέρρευσαν στη χώρα από τις διεθνείς αγορές, από άλλες πηγές και από τους επίσημους φορείς 400-500 δισ. ευρώ, εύλογα τα περιουσιακά στοιχεία των ελληνικών νοικοκυριών, σύμφωνα με τα στοιχεία της Credit Suisse, από το 2000 ως το υψηλό τους το 2007 υπερδιπλασιάστηκαν καθώς από τα 631 δισ. δολάρια (595 δισ. ευρώ) ξεπέρασαν το 1,5 τρισ. δολάρια (1,41 δισ, ευρώ). ...

Το 0,7% του πληθυσμού, περίπου 33 εκατ. άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και 77.000 Έλληνες εκατομμυριούχοι ελέγχουν περιουσιακά στοιχειά σε χρηματοοικονομική και φυσική μορφή - αξίας 116.6 τρισ. δολαρίων του παγκόσμιου πλούτου
Από το 1999 ως το 2009 εξάλλου μόνο οι τράπεζες και το Δημόσιο δανείστηκαν πάνω από 50 δισ. ευρώ και 200 δισ. ευρώ αντίστοιχα, συντηρώντας το ελληνικό μοντέλο με δανεικά, αφού τα λεφτά που «έπεσαν» στη χώρα χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγική της ανασυγκρότηση.
Το 2008, μάλιστα, καθώς άρχιζε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση η χώρα κατανάλωνε 14 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, περισσότερο από ό,τι παρήγαγε και έτσι βρέθηκε εκτός αγορών και συνεπακόλουθα στην... αγκαλιά της τρόικας - κουαρτέτου σήμερα.
Στα χρόνια της κρίσης οι τιμές των ακινήτων υποχώρησαν κατά 45%-50%, ενώ μελέτη της PwC κατέδειξε ότι η σύγκλιση προσφοράς και ζήτησης θα λάβει χώρα περί το 2047, ενώ οι τιμές θα προσεγγίσουν τα προ κρίσης επίπεδα μετά το 2050.
Το «Varoufakis effect»
Παράλληλα, οι μετοχές έχασαν το 90% της αξίας τους, σημειώνοντας πτώση 158 δισ. ευρώ από το υψηλό στο χαμηλό, ενώ οι αποδόσεις των ομολόγων και το κόστος δανεισμού εκτινάχθηκαν. Επιπρόσθετα, οι καταθέσεις των τραπεζών μειώθηκαν στο μισό, ενώ τα «κόκκινα δάνεια» εκτινάχθηκαν περίπου στο 50% του συνόλου και καθώς το τραπεζικό σύστημα δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την ελληνική οικονομία ακόμη και μετά από τρεις ανακεφαλοποιήσεις.
Ττο μικρό «γύρισμα» στην ανάπτυξη ( +0,7%) το 2014, που σύμφωνα με τα στοιχεία της PwC επέτρεψε στις ελληνικές επιχειρήσεις να προσελκύσουν 15 δισ. ευρώ διεκόπη από το «Varoufakis effect», η περίοδος δηλαδή που διετέλεσε υπουργός Οικονομίας ο Γιάνης Βαρουφάκης, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Berenberg, υπολογίζονται σε 7% του ΑΕΠ, ενώ η επίπτωση στο χρέος σε ένα επιπλέον 25% του ΑΕΠ, αν συνυπολογιστεί και το μακροπρόθεσμο κόστος της νέας διάσωσης των τραπεζών.
Εγκλωβισμένη η χώρα


Οι οικονομολόγοι υποστηρίζουν πως σήμερα η χώρα είναι εγκλωβισμένη σε μία περίοδο ισχνής ανάπτυξης, προβλέποντας πως ύστερα από μία μηδενική ή οριακή (+ 0,1%) ανάπτυξη το 2016, το 2017 -αν οι μεταρρυθμίσεις και το σχέδιο διάσωσης εφαρμοστούν επιτυχώς- το ΑΕΠ θα αυξηθεί 1%-2% έναντι του επίσημου στόχου του 2,7%.



Φωτογραφία από: Το Βήμα της Κυριακής

Aυτό που επίσης εκτιμάται είναι ότι η χώρα χρειάζεται πάνω από 100 δισ. ευρώ τα επόμενα πέντε χρόνια σε επενδύσεις, με το ενδιαφέρον να στρέφεται στη στήριξη από ισχυρά κράτη όπως η Κίνα ή η Γερμανία ή σε διεθνή funds που ειδικεύονται σε καταστάσεις χρεοκοπίας, αφού οι μακροπρόθεσμοι επενδυτές απέχουν.
Πηγή: Το Βήμα της Κυριακής

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Γλάστρες πολιτικοί!! Κρίμα τα νιάτα τους



5-12-2016



Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς 

Τ​​ο 1966, ακριβώς πριν από πενήντα χρόνια, ο Μάρτιν Χάιντεγκερ, από τους σημαντικότερους φιλοσόφους στην ευρωπαϊκή ιστορία και κορυφαίος του 20ού αιώνα, δήλωνε την αγωνία του, αν μπορεί να υπάρξει πολιτικό σύστημα, και ποιο, ικανό να λειτουργήσει μέσα στον κόσμο που διαμορφώνει η ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία, αυτονομημένη από τις ανθρώπινες ανάγκες, σαν αυτοσκοπός. «Πάντως το συμβατό με την καινούργια εποχή πολίτευμα δεν μπορεί να είναι η δημοκρατία».

Η δραματική, αγωνιώδης αυτή πρόβλεψη γινόταν, όταν δεν υπήρχαν ακόμα “προσωπικοί υπολογιστές” ούτε κινητά τηλέφωνα και η τηλεόραση ήταν ακόμα στα σπάργανα. Γεννούσε τότε στον Χάιντεγκερ πανικό το γεγονός και μόνο της αυτονομημένης από τις ανθρώπινες ανάγκες παραγωγής, η εξέλιξη των μέσων παραγωγής και της παραγωγής σαν αυτοσκοπός. Ηταν κιόλας φανερό ότι η τεχνολογία των μέσων και ο στόχος της παραγωγής δεν απέβλεπαν πια στην ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών. Οι ανθρώπινες ανάγκες υποτάσσονταν στην προτεραιότητα καταξίωσης της παραγωγής ως αυταξίας, αυτή η προτεραιότητα απαιτούσε και τη συνεχή τεχνολογική εξέλιξη των μέσων παραγωγής.

Ο Χάιντεγκερ διαπίστωνε, στη συνέντευξη του 1966, ότι η εξέλιξη της παραγωγικής τεχνολογίας διαστέλλει τον άνθρωπο από την παραγωγή, «τον ξεριζώνει από τη γη του, ενώ (έλεγε) σύμφωνα με την ανθρώπινη εμπειρία και Ιστορία, όσο εγώ τουλάχιστον γνωρίζω, κάθε τι ουσιαστικό και σημαντικό γεννήθηκε μόνο από το γεγονός ότι ο άνθρωπος είχε μια πατρίδα και ήταν ριζωμένος σε μια παράδοση».

Η παραγωγή ως αυταξία και η αδιάκοπη τεχνολογική εξέλιξη που την υπηρετεί, ταυτίστηκαν αξιωματικά με την «πρόοδο», τον «εκσυγχρονισμό», την προϋπόθεση «καλύτερης ζωής». Οι επιφυλάξεις, ο προβληματισμός, η περίσκεψη στιγματίστηκαν σαν γνωρίσματα «συντηρητισμού», «οπισθοδρομικότητας», στείρας ατολμίας. Ηταν περισσότερο από φανερό ότι, με τη βοήθεια της ραγδαία εξελισσόμενης τεχνολογίας, η παραγωγή, αυτονομημένη από τις ανθρώπινες ανάγκες, υπηρετούσε ιδιωτικά, όχι κοινωνικά, συμφέροντα, αύξανε κατακόρυφα το κέρδος ιδιωτών, ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής.

Οταν αυτό φτάσει να συμβαίνει, η δημοκρατία είναι «εκ των πραγμάτων» ή «εξ ορισμού» ανέφικτη.

Παύουν να αποφασίζουν οι πολίτες για τις ανάγκες τους, χάνεται η ίδια η συνείδηση-επίγνωση των αναγκών τους. Για τις ανάγκες των πολιτών αποφασίζουν οι «αγορές». Και οι διαχειριστές των κοινών (οι ακόμα επονομαζόμενοι «πολιτικοί») διεκπεραιώνουν απλώς τα συμφέροντα των αγορών.

Η διορατική πρόγνωση του Χάιντεγκερ επαληθεύεται με πολλήν ευκρίνεια σήμερα. Ισως όχι παντού – υπάρχουν ακόμα κοινωνίες, όπου η παντομίμα της «αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας» σώζει ακόμα τόσες επιφάσεις, ώστε να ξεγελάει όχι μόνο τους αφελείς και τους επιπόλαιους. Πάντως, από τις εμφατικές επαληθεύσεις είναι η περίπτωση της ελλαδικής πολιτείας. Ισως επειδή συνδυάζει την κατάλυση της δημοκρατίας τόσο με την άσκεφτη και ανεξέλεγκτη (γι’ αυτό και ενθουσιώδη) παραδοχή του ηγεμονικού ρόλου της «παραγωγικής» τεχνοκρατίας όσο και με τον μακροχρόνιο βυθισμό στη μειονεξία του μεταπρατισμού και μιμητισμού.

Στο ελλαδικό κράτος σήμερα συντηρούμε όλα τα προσχήματα της δημοκρατίας (λαϊκής κυριαρχίας) χωρίς κανένα πραγματικό αντίκρισμα. Η Βουλή δεν βουλεύεται, παρά μόνο για τις εντυπώσεις, ψηφίζει αποφάσεις που υπαγορεύουν οι δανειστές της χώρας, νομοθετήματα εκατοντάδων σελίδων, που με τον εκβιασμό του «κατεπείγοντος» αφαιρείται από τους βουλευτές έστω και το ενδεχόμενο να ξέρουν (να έχουν διαβάσει) τι ψηφίζουν. Δεν ψηφίζουν αποφάσεις, ψηφίζουν απλώς την παραμονή τους στο κόμμα όπου είναι ενταγμένοι, δηλαδή ψηφίζουν επαγγελματική εξασφάλιση. Η κυβέρνηση δεν κυβερνάει, απλώς διεκπεραιώνει τις αποφάσεις των δανειστών καρυκευμένες με ολίγη σάλτσα «διαπραγματεύσεων», για να συντηρείται το κουκλοθέατρο της τάχα και δημοκρατίας.

Το κράτος επιτροπεύεται πανομοιότυπα, όπως θα επιτροπευόταν και από στρατό ξενικής κατοχής.

Σε κάθε υπουργείο, σε κάθε Τράπεζα, σε κάθε δημόσιο οργανισμό υπάρχει επίτροπος ελεγκτής κάθε λειτουργικής λεπτομέρειας – η κρατική ανεξαρτησία, η αυτοδιάθεση και εθνική αυτονομία έχουν προσφερθεί αντάλλαγμα για την ποδηγέτησή μας, προκειμένου, το συντομότερο (άγνωστο πότε) «να βγούμε στις Αγορές», δηλαδή να παραδοθούμε, με εχέγγυα κάποιας παραγωγικότητας, βορά στους πλανητικά κυρίαρχους, ελεύθερους (που θα πει παντελώς ανεξέλεγκτους) διεθνείς τοκογλύφους. Οι οποίοι έχουν από τώρα απαιτήσει ως υποθήκη ακόμα και το νερό που πίνουμε.

Ενας λαός, όχι με τίτλους ιλιγγιωδών επιτευγμάτων πολιτισμού αλλά μόνο με στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης, θα είχε δικάσει αμείλικτα τους φυσικούς αυτουργούς της καταστροφής του: όσους υπέγραψαν τον εξωφρενικό υπερδανεισμό της χώρας, για να συντηρήσουν το πελατειακό τους κράτος. Θα είχε διακρίνει την εξόφθαλμη ανικανότητα και τον λοιμώδη εκφαυλισμό ολόκληρου του κομματικού φάσματος και θα είχε βρει τη δημοκρατική οδό για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης επιστρατευμένων ανθρώπων έκτακτης ποιότητας, για να ηγηθεί στον εθνικο-απελευθερωτικό αγώνα αποτίναξης του ζυγού των «μνημονίων».

Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε την αναπηρία των κομματαρχών μας: έχουν συνείδηση παίκτη, όχι κοινωνικού ηγήτορα. Παίζουν, όπως σκάκι ή τάβλι, όπου όλη η προσοχή τους είναι στον αντίπαλο: να εξουδετερώσουν κάθε κίνησή του, να μπλοκάρουν τις πρωτοβουλίες του, να τον πτοήσουν με τεχνάσματα, να αποδυναμώσουν ή να αποτρέψουν επιτυχίες του. Στο πεδίο της αντιπαλότητας Τσίπρα - Μητσοτάκη η κοινωνία απουσιάζει ολοκληρωτικά, ο λαός είναι ανύπαρκτος, το ήθος, η πείρα και σοφία της παράδοσης, το θάμβος της γλωσσικής κληρονομιάς, όλα λησμονημένα, παγερώς αδιάφορα. Το μόνο που ενδιαφέρει είναι πώς «να του τη φέρω», πώς «να μη μου τη φέρει», «τι λάθος έκανε να το εκμεταλλευτώ», «πώς να τον παρασύρω για να την πατήσει».

Ισως δεν φταίνε που ιστορικά βυθίζονται στην ντροπή, στιγματισμένοι με τόση ευτέλεια, οι δυο μονομάχοι. Αυτό ξέρουν, αυτό έμαθαν για πολιτική, «παιδιά του σωλήνα» (κομματικού ή οικογενειακού) είναι και οι δυο, μόνο σαν «παίκτες», ταβλαδόροι ή σκακιστές, ξέρουν να κινούνται στην πολιτική, όχι σαν κοινωνικοί ηγήτορες. Κρίμα τα νιάτα τους.

Η ελλαδική φάρσα «δημοκρατίας», αποτυπωμένη θρασύτατα στο πρωθυπουργοκεντρικής απολυταρχίας, παπανδρεϊκό Σύνταγμα του 1985, δεν προβλέπει τον παραμικρό κοινωνικό έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας. Ενας λαός προικισμένος με πολιτισμική δυναμική ικανή να τον διατηρεί ενεργό συντελεστή του ιστορικού γίγνεσθαι, βυθίζεται αδυσώπητα στην ιστορική ανυπαρξία.

Διεθνώς κωμική ατραξιόν και η περί εκλογών κοκορομαχία Τσίπρα - Μητσοτάκη.

Πηγή "Καθημερινή"

ΣΑΡΩΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΧΑΛΕΠΙ!

Χαλέπι: Μήνυμα συριακού στρατού σε εξτρεμιστές: «Φεύγετε ή θα αντικρύσετε τον θάνατο»

5-12-2016
Χαλέπι: Μήνυμα συριακού στρατού σε εξτρεμιστές: «Φεύγετε ή θα αντικρύσετε τον θάνατο»Χαλέπι: Μήνυμα συριακού στρατού σε εξτρεμιστές: «Φεύγετε ή θα αντικρύσετε τον θάνατο»
Οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις συνέχισαν την προέλασή τους την Κυριακή προκειμένου να διώξουν τους μαχητές της αντιπολίτευσης από τις περιοχές που ελέγχουν οι αντάρτες, σε περιοχές του ανατολικού Χαλεπίου.
Σήμερα έγιναν συγκρούσεις στην περιοχή Καράμ αλ Ταράμπ, όπου οι αντάρτες προσπάθησαν να καταλάβουν περιοχές που τις έλεγχαν από το 2012.
Ο στρατός της Συρίας δια του στρατηγού Σαμίρ Σουλεϊμάν δήλωσε στο πρακτορείο Associated Press ότι ο στρατός έχει, ήδη, καταλάβει τις μισές γειτονικές στο ανατολικό Χαλέπι και ότι οι ειδικές δυνάμεις μάχονται στα στενά δρομάκια του κέντρου της ιστορικής πόλης.
Ο ίδιος έστειλε μήνυμα προς τους αντάρτες του Χαλεπίου «να εγκαταλείψουν αμέσως την πόλη, ειδάλλως θα αντικρύσουν το θάνατο».

Το παραδέχονται και οι Δυτικοί: Μετά το Χαλέπι τελειώνει η δυτική κυριαρχία στη Μ.Ανατολή

Καθοριστικής σημασίας ήταν η ρωσική εμπλοκή στη Συρία.

Ακόμη και οι δυτικοί δημοσιογράφοι παραδέχονται πλέον την οικτρή ήττα της Δύσης (και ιδιαίτερα των ΗΠΑ) σε έναν πόλεμο που εκείνοι προκάλεσαν στη Συρία.
Είναι ενδεικτικό πως μέχρι και δημοσιογράφοι της Washington Post, όπως ο Charles Krauthammer, σχολιάζουν την εξέλιξη των πραγμάτων στη Συρία ως"το τέλος της δυτικής κυριαρχίας" στη Μ.Ανατολή. Μάλιστα ενστερνίζονται τις απόψεις των Ρώσων συναδέλφων τους, που εδώ και καιρό μιλάνε για σαρωτικές και ιστορικές νίκες της Ρωσίας επί ξένου εδάφους.
Και είναι αλήθεια, καθώς πάνω από το 50% του Χαλεπίου έχει ήδη απελευθερωθεί, γεγονός που επιβεβαιώνει και ο συριακός στρατός. 
"Η ζωή είναι έτοιμη να επιστρέψει και πάλι στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας", τονίζουν αξιωματούχοι της Δαμασκού. Πρόκειται για μία πόλη που έχει πληγεί όσο καμία άλλη στον 5ετή πόλεμο της Συρίας, με τη ρωσική εμπλοκή να αποτελεί τον καταλυτικό παράγοντα της δυτικής οπισθοχώρησης.


ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ!

exΙΤ... η πρώτη μεγάλη ήττα της ευρωπαϊκής "δικαιωματικής"-συμβιβασμένης "αριστεράς";


Από το "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://nikosklitsikas.gr/

5-12-2016
"Συνταγματικές αναθεωρήσεις"... το νέο πεδίο επίθεσης του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και των τραπεζών.
Δεν αρκεί η πολιτική της "λιτότητας", η καταστρατήγηση κάθε αστικού κοινωνικού δικαιώματος, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις όλων των κοινωνικών αγαθών, η εξαφάνιση των δικαιωμάτων σε Υγεία, Παιδεία... η "ελεύθερη αγορά", το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης απαιτεί τις αναθεωρήσεις όλων των κρατών-εθνών, μελών της "μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας".
"Αυτή τη Συνταγματική αναθεώρηση μας την ζητάει η  Ευρώπη"... ομολογεί ο "αριστερός" δοτός πρωθυπουργός της Ιταλίας, το πρώην στέλεχος της δεξιάς και μασόνος Matteo Renzi. Σύντομα θα ακολουθήσουν -αν πετύχει ο ιταλικός στόχος- οι "Συνταγματικές αναθεωρήσεις" σε όσες χώρες-έθνη έχουν αστικά Συντάγματα, που όμως εμπεριέχουν εμπόδια για την απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (διευθυντήριο) απαιτεί "μεταρρυθμίσεις" που στοχεύουν: τον περιορισμό της αστικής δημοκρατίας, ισχυρές κυβερνήσεις και... κοινοβούλια σε ρόλο επικύρωσης αποφάσεων που λαμβάνονται εκτός των χωρών τους. Πρόκειται για τις "Συνταγματικές αναθεωρήσεις" που επιθυμεί το διεθνές τραπεζικό σύστημα και που οι κυβερνήσεις θα πρέπει να υλοποιήσουν σχετικές "αναθεωρήσεις", πάντα με περιτύλιγμα τον "εκσυγχρονισμό", το "ρεαλισμό" και όλα όσα ακούμε και στην πατρίδα μας.
Η πιο εύστοχη πολιτική ανάλυση αυτών των εξελίξεων, περιγράφεται από τον Θύμιο Παπανικολάου, στο περιοδικό ΡεσάλτοΙταλία: Ταραχή και υστερίες κι εδώ…
Σήμερα θα αποφασίσει ο ιταλικός λαός αν επιθυμεί τις "αναγκαίες μεταρρυθμίσεις" της "Ευρώπης".
Ο Renzi οδηγήθηκε υποχρεωτικά στο σημερινό δημοψήφισμα,από τη δυνατότητα που δίνει το Σύνταγμα στους πολίτες να ζητούν ενυπογράφως δημοψήφισμα. Στην Ελλάδα όλα είναι ευκολότερα, αφού η "αναθεώρηση του Συντάγματος" είναι υπόθεση της βουλής κι όχι του λαού και με το περιτύλιγμα της "διαβούλευσης" λαμβάνει και επιπρόσθετο "δημοκρατικό" χαρακτήρα, αγνοώντας (;) πως η πατρίδα μας είναι υπό "επιτήρηση" κι η ελληνική βουλή -η τεράστια πλειοψηφία των μνημονιακών πολιτικών κομμάτων- έχει αποδεχτεί κι υπερψηφίσει πως δεν μπορεί να αποφασίσει τίποτα, χωρίς προηγούμενη έγκριση της τρόικα.
Πόσο σημαντική είναι για τον διεθνή παράγοντα μια απλή "Συνταγματική αναθεώρηση" στην Ιταλία, όπου οι ΗΠΑ παίρνουν σαφή κι επίσημη θέση για την υπερψήφισή της;
Ο Barack Obama δεν διστάζει να καλέσει το λαό της Ιταλίας να υπερψηφίσει τη "Συνταγματική αναθεώρηση" του Renzi.
Οι ΗΠΑ τάσσονται υπέρ της "μεταρρυθμιστικής" προσπάθειας του Matteo Renzi και της κυβέρνησής του. Ο John R. Phillips, πρέσβης των ΗΠΑ στην Ιταλία, ανακοινώνει την αναγκαιότητα να ψηφίσει ο ιταλικός λαός "ΝΑΙ" και μεταξύ άλλων επισημαίνει: "Εκείνο που χρειάζεται στην Ιταλία είναι η σταθερότητα και οι μεταρρυθμίσεις που εγγυώνται την σταθερότητα... Γι' αυτό το δημοψήφισμα φέρνει μια ελπίδα... Με το ΄ΟΧΙ΄ η Ιταλία κάνει ένα βήμα πίσω..." (βλ.: Il Giornale)
Κι η κυρία Λαγκάρντ παίρνει μέρος στην υποστήριξη της υπερψήφισης του "ΝΑΙ" στη Συνταγματική αναθεώρηση... Τι λοιπόν αναγκάζει το αφεντικό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να μπει στο χορό στήριξης της προσπάθειας του Renzi;
Ο Γιούνγκερ, οι Επίτροποι της "μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας" παροτρύνουν τους Ιταλούς πολίτες να ψηφίσουν "ΝΑΙ"... για το καλό της Ιταλίας.
H Angela Merkel, η νέα Φύρερ της E.E., αλλά κι ο Wolfgang Schäuble μαζί με τον Pierre Moscovici, κάνουν προεκλογικό αγώνα υπέρ του Renzi, για να περάσει η "απλή" κι "εκσυγχρονιστική" Συνταγματική αναθεώρηση...
Φυσικά... την αναγκαιότητα υπερψήφισης του "ΝΑΙ", επισημαίνει κι η JP Morgan...
Ο Renzi δίνει τη μάχη για λογαρισμό της νέας τάξης στην Ευρώπη. Έτσι η κυβέρνηση αποφάσισε να προσλάβει και να αναθέσει όλη την εκλογική καμπάνια για την υπερψήφιση του "ΝΑΙ" στον αμερικανό επικοινωνιολόγο (political stafferJim Messina, γνωστό για τις προεκλογικές επιτυχίες με τους πελάτες του Barack Obama και David Cameron.

Ο Jim Messina, σ' αυτό το ηγεμονικό μπλοκ παγκόσμιων δυνάμεων και πολιτικών έχει και τη μεγάλη συνεισφορά των λεγόμενων διανοούμενων, των ακαδημαϊκών (ας είναι καλά τα ευρωπαϊκά προγράμματα), αλλά κι όλων των ΜΜΕ και τηλεοπτικών σταθμών. Για όλους αυτούς, για το σύστημα της διαπλοκής των "διανοουμένων" έχει μιλήσει και περιγράψει πολύ καλά ο Costanzo Preve:  "Ένα κοπάδι ψαριών, έτοιμο να ακολουθήσει τα ρεύματα του ρεαλισμού και της εξουσίας".

Η άλλη όχθη... το Κομιτάτο για το ΟΧΙ (Comitato per il No nel referendum sulle modifiche alla Costituzione) με επικεφαλής προέδρους δύο πρόσωπα που δεν είναι πολιτικοί. Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Alessandro Pace κι ο πρώην πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας Gustavo Zagrebelsky.
Αντιπρόεδρος του Κομιτάτου για το ΟΧΙ, η Πασιονάρια αυτής της καμπάνιας που απόψε θα γνωρίζουμε τα αποτελέσματα, η 45χρονη δικηγόρος Anna Falcone. Σοσιαλίστρια από γεννησιμιού της, ακόμη και την περίοδο των μεγάλων δικαστικών διώξεων εναντίον του σοσιαλιστή ηγέτη Μπετίνο Κράξι.
O αγώνας της Άννας, από μια κραυγή της: "Εξεγειρόμαστε σ' αυτές τις μαυρογιαλούρικες μεθόδους ψηφίζοντας ΕΛΕΥΘΕΡΑ! Ψηφίστε ΟΧΙ γιατί καταλάβατε με ποιους είναι η κάστα!".
ΤοΚομιτάτου για το ΟΧΙ στηρίζει κι Beppe Grillo με το "Κίνημα 5 Αστέρων", διανοούμενοι και καλλιτέχνες που δεν υποτάσσονται στα "ρεύματα της εξουσίας", αλλά κυρίως η ANPI - Associazione Nazionale Partigiani d'Italia (Εθνική Ένωση Ανταρτών της Ιταλίας),το ιταλικό ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.
Μια άλλη σοσιαλίστρια που δεν "εκσυγχρονίζεται" κι αυτή, η Stefania Craxi, πρώην Αναπληρωτής υπουργός των Εξωτερικών της Ιταλίας, κόρη του σοσιαλιστή ηγέτη Μπετίνο Κράξι κι ειδική σε γεωπολιτικά ζητήματα, τάσσεται υπέρ του ΟΧΙ.
Αναφορικά με την παρέμβαση του ααμερικανού πρεσβευτή στην εσωτερική εκλογική διαδικασία του δημοψηφίσματος, σε συνέντευξή της στο Intelligonews επισημαίνει: "υποστήριξη του δημοψηφίσματος Renzi από εκείνους που ο ίδιος ο Renzi χαρακτηρίζει ‘ισχυρές εξουσίες’... μέχρι τώρα (υπέρ του Renzi) άκουσα τραπεζίτες, χρηματιστές, ξένες δυνάμεις. Αναρωτιέμαι: αυτό το δημοψήφισμα ενδιαφέρει τους Ιταλούς πολίτες ή τις ‘ισχυρές εξουσίες’ που ο Renzi λέει πως πολεμάει; Πρόκειται για μια μεταρρύθμιση που απορρυθμίζει και αρέσει στις ‘ισχυρές εξουσίες’".
Υπάρχει και μια δεύτερη Επιτροπή για το ΟΧΙ, από τα πολιτικά κόμματα της δεξιάς -που δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση Renzi- κι ακροδεξιάς: Forza Italia, Lega Nord και Fratelli d'Italia.
Το "κόλπο" ταύτισης των λαϊκών δυνάμεων με το τμήμα της δεξιάς που υπερψηφίζει το ΟΧΙ, δεν πέρασε στη γειτονική Ιταλία.
Ο φιλόσοφος Diego Fusaro: Μαζί με τον Τσίπρα; Με τίποτα!«Ο Τσίπρας που είδε τη γενοκτονία του λαού του από το ευρώ… και θέλει να διατηρήσει το ευρώ! Οι δούλοι του κεφαλαίου είναι άφθονοι! Μπορείς να “αναμορφώσεις” το καθεστώς των ευρωκρατών; Όχι. Αυτό μπορείς μόνον να το γκρεμίσεις. Ο Τσίπρας είναι δωσίλογος κι ως τέτοιος είναι εχθρός των εργαζομένων και του λαού. Αγωνίσου πάντα εναντίον του κεφαλαίου! Υπερασπίσου τους λαούς και τους καταπιεσμένους του πλανήτη! Με τον Μάρξ και τον Γκράμσι κι όχι τους δούλους του κεφαλαίου!
O Τσίπρας κι η Spinelli: η αριστερά που αγωνίζεται για το κεφάλαιο. Με μια λέξη: η αριστερά που πρόδωσε...»), δεν αφήνει περιθώρια: "Ότι δεν κατόρθωσε οJunio Valerio Borghese κι ο Licio Gelli, θα μπορούσε τώρα να το υλοποιήσει η Ευρωπαίκή Ένωση με το διεθνές τραπεζικό σύστημα και τους πράκτορες του".
Το μεγαλύτερο πλήγμα για την λεγόμενη "ανανεωτική και δικαιωματική ΄αριστερά΄", του πρώην Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας (το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα της δύσης), ήρθε από τον  Aldo Tortorella, τον βιογράφο τουEnrico Berlinguer, αντάρτη του ιταλικού ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με το αντάρτικο όνομα "Alessio", πολιτικό, δημοσιογράφο και από τους τελευταίους ιστορικούς ηγέτες της ιταλικής αριστεράς, που τάχθηκε υπέρ του "ΟΧΙ"!
O 90χρονος Aldo Tortorella, σύμβολο για κάθε αριστερού πολίτη, είναι ότι έχει απομείνει αριστερό στην Ιταλία. Το 1999 αντιτάχθηκε στους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, με παραίτηση από το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος, αλλά και καταδίκη της "αριστερής" διαπλοκής στο συνεταιριστικό κίνημα της Ιταλίας και το μεγάλο σκάνδαλο σην κομματική ασφαλιστική εταιρία.
Μια συγκινητική δημόσια επιστολή του, με τίτλο "Η προδοσία του Συντάγματος από την αναθεώρηση", ίσως να είναι η χαριστική βολή για την έκβαση του αποψινού αποτελέσματος.
Μεταξύ πολλών, επισημαίνει ο Aldo Tortorella: "Συντρόφισσες και σύντροφοι... βρίσκω σκανδαλώδη την εμπλοκή της δημόσιας εξουσίας, ώστε με κάθε μέσο, ακόμη και παρανομιών, να τροφοδοτεί την παραπληροφόρηση με ψέματα... Η τηλεόραση σε όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας προπαγανδίζει υπέρ του πρωθυπουργού... Η αλήθεια είναι πως θέλουν μια βουλή που θα δίνει περισσότερες εξουσίες στην κυβέρνηση... Με το κόμμα στα χέρια κεντροαριστεράς, ετοιμάζεται ο ακόμη χειρότερος δρόμος... Πυροβολούν με δήθεν περικοπές, ανύπαρκτες, που διαψεύδει ακόμη και το κρατικό υπουργείο οικονομικών... Τα προβλήματα της Ιταλίας δεν εξαρτώνται από το Σύνταγμα. Μ' αυτό το Σύνταγμα ανοικοδομήσαμε την Ιταλία κι εγγυηθήκαμε την ανάπτυξη, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Τα προβλήματα της Ιταλίας προέρχονται από το γεγονός την μη εφαρμογής του Συντάγματος...Τώρα έχουμε την τελική επίθεση εναντίον του Συντάγματος και μας λένε πως παρέχει πολλές εγγυήσεις και παρωχημένες... Η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί νέα προβλήματα... Στις πόρτες της Ιταλίας, πέρα από τη θάλασσα, έχουμε πολέμους στη γη των πετρελαίων, από ηγεμονικές χώρες που είναι σύμμαχες μας... Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια απελπισμένων και προσφύγων. Γι' αυτό επιλέγουν την αναθεώρηση, αυτός είναι ο κίνδυνος... Η προσωπική μου πορεία είναι στο τέλος της και δεν έχω τίποτα να φοβηθώ, αλλά φοβάμαι για αυτούς τους σημερινούς νέους. Η σωτηρία του Συντάγματος είναι απαραίτητη, αν και δεν αρκεί. Λένε πως όποιος υποστηρίζει το Σύνταγμα είναι παράσιτο. Το λένε αυτοί οι μεταρρυθμιστές που προκαλούν μόνον προβλήματα.... Σήμερα το όχι είναι ο καλύτερος τρόπος να πεις ναι στο μέλλον κι ο μοναδικός τρόπος να αφήσεις ανοιχτές τις πόρτες στην ελπίδα".
Σκέψεις, ίσως χρήσιμες όταν φθάσει η ώρα της δικής μας "Συνταγματικής αναθεώρησης". Αναθεώρηση ενός αστικού Συντάγματος σε χώρα χωρίς κυριαρχία και ήδη στη συζήτηση-διαβούλευση μπήκαν σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα.
Η Fiorella Mannoia, στρατευμένη καλλιτέχνης, μας δίνει το πλαίσιο του "ΟΧΙ":
"Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί δεν διαθέτω την ικανότητα να καταλάβω τα 47 σημεία του Συντάγματος που θέλουν να αλλάξουν και δεν καταλαβαίνω πως...
Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί δεν με πείθει πως η νέα Γερουσία, που θα σχηματίζουν με διορισμό δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, θα είναι κάτι διαφορετικό από τους μισούς δήμους της Ιταλίας που διώκονται για διαφθορά και θα αποκτήσουν βουλευτική ασυλία...
Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί οι Γερουσιαστές δεν θα εκλέγονται από εμάς...
Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί δεν πιστεύω πως θα έχουμε εξοικονόμηση πόρων και μπορούμε να εξοικονομήσουμε πολλά περισσότερα αν αποσύραμε τις δυνάμεις μας από το Αφγανιστάν, που είμαστε για περισσότερα από 20 χρόνια και στοιχίζουν 2.600.000 εκατομμύρια την ημέρα, πάνω από 900.000.000 εκατομμύρια το χρόνο...
Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί δεν καταλαβαίνω τι ενδιαφέρον βρίσκουν σ' αυτό το δημοψήφισμα οι τραπεζίτες κι ακόμη ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ...
Ψηφίζω ΟΧΙ γιατίη ψήφος μου θα είναι η κληρονομιά που αφήνω στις επόμενες γενιές...".
Ο Renzi δήλωσε πως η νίκη του ΟΧΙ θα γυρίσει 30 χρόνια πίσω την Ιταλία!
Δηλαδή... στο 1986...
Απόψε θα γνωρίζουμε αν ο λαός της Ιταλίας θέλει να επιστρέψει στο 1986...
Το 1986:
- η Ιταλία είχε εθνικό νόμισμα και κυριαρχία...
- δεν υπήρχαν εργασιακές σχέσεις part time, προσωπικές συμβάσεις εργασίας, jobact, voucher, εξάρτηση από ΦΠΑ κ.α.π...
- έβγαινες στη σύνταξη σε ηλικία που μπορούσες να ζήσεις αξιοπρεπώς και να απολάυσεις τους κόπους δουλειάς και κρατήσεων, για την υπόλοιπη ζωή σου...
- δεν είχε καταργηθεί το άρθρο 18 του εργασιακού νόμου, για την πλήρη προστασία του εργαζόμενου...
- η βενζίνη στοίχιζε σε λιρέτες £ 1.258, δηλαδή σε σημερινά ευρώ € 0,65 το λίτρο...
- η κρατική τηλεόραση δεν είχε "ανταγωνιστές" ιδιωτικά κανάλια και έδινε ταινίες πρώτης προβολής, εκπομπές που απαγορευόταν η διακοπή τους από διαφημίσεις...
- όλοι οι πολίτες είχαν από τη γέννησή τους δωρεάν  ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δημόσια και ΔΩΡΕΑΝ, χωρίς συμμετοχή του ασφαλισμένου...
- οι νέοι μπορούσαν να κάνουν οικογένεια από τα 25 τους χρόνια...
- τα παιδιά έπαιζαν ελεύθερα, χωρίς κανέναν κίνδυνο στους δρόμους...
- ο Μπερλουσκόνι ήταν επιχειρηματίας κι όχι πολιτικός...
- ο Ρέντζι ήταν στο δημοτικό το παιδάκι του μπαμπά και της μαμάς, που παρακαλούσε τους συμμαθητές του να τον παίζουν, γιατί ήταν μαμμόθρεφτο...
- δεν υπήρχε η "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" που έχουν βαπτίσει "καλό σχολείο", αλλά τα σχολεία ήταν πραγματικά καλά!
Απόψε μάλλον θα έχουμε καλά νέα από την Ιταλία... την πρώτη ήττα της υποταγμένης, της "δικαιωματικής αριστεράς" της κοινωνίας των πολιτών του Σόρος... την πρώτη ήττα στην Ευρώπη της συμβιβασμένης κι εξαγορασμένης "αριστεράς"...
Τότε, μετά το Brexit, τον Τραμπ... θα έχουμε κάτι νέο κι ελπιδοφόρο...
Καλά, ο Τσίπρας το 2015 μετέτρεψε το 62% ΟΧΙ του λαού, σε ΝΑΙ... δεν θα μπορέσει να κάνει το ίδιο ο σύντροφος Renzi;
Δύσκολο για πολλούς λόγους. Ο βασικότερος είναι πως αυτή την "αριστερά" που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός, της έχουν ήδη γευτεί στην Ιταλία και δεν επιστρέφουν στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, τη δεξιά. Στις εκλογές του 2013, το κόμμα του Beppe Grillo ήταν πρώτο, αλλά ο εκλογικός νόμος έδωσε το μπόνους εδρών στο "σχηματισμό κομμάτων". Και βασική του πολιτική είναι σήμερα η έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ: 7 Σεπτέμβρη 2016 - ΣΟΚ στην Ιταλία! Το κόμμα του Beppe Grillo τάχθηκε υπέρ της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα!
 Ποια είναι τα όπλα σας; Δεν τα βλέπετε;
Υπάρχουν!
Βρίσκονται σ' εκείνο το βιβλιαράκι που οι πατεράδες σας
το ονόμασαν ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Pietro Ingrao

ΜΕΤΑ ΤΟ BREXIT ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΕ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ - ΥΠΟΧΩΡΕΙ ΕΛΑΦΡΑ ΤΟ ΕΥΡΩ

Βαριά ήττα για την ΕΕ και τον άνθρωπό της στην Ιταλία, τον αριστερό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, αποτελεί το αποτέλεσμα του σημερινού δημοψηφίσματος για την συνταγματική μεταρρύθμιση, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις που βασίζονται στα στοιχεία από την αρχική καταμέτρηση των ψήφων και τα πιο "επεξεργασμένα" exit polls.
 
(Ανανέωση 03.00): Με καταμετρημένο το 90,8% των ψήφων το «Οχι» συγκεντρώνει ποσοστό 59,7% και το «Ναι» 40,3%.  
 
Οι Ιταλοί είπαν ένα βροντερό "ΟΧΙ" στην εκχώρηση εθνικών εξουσιών στο υπερεθνικό (ελεγχόμενο από το Βερολίνο...) κέντρο των Βρυξελλών και δίνουν ένα ποσοστό που κυμαίνεται σύμφωνα με την αρχική πρόβλεψη του Piepoli Institute/IPR για το δίκτυο RAI 57%-61% στο ΟΧΙ".
 
«Αναλαμβάνω την ευθύνη της ήττας», δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι σε τηλεοπτικό του διάγγελμα. «Αύριο το απόγευμα θα συγκαλέσω συνεδρίαση του τελευταίου υπουργικού συμβουλίου και θα ανέβω στο προεδρικό μέγαρο να παραιτηθώ», πρόσθεσε ο Ρέντσι.
 
«Έχασα και το λέω με δυνατή φωνή: έκανα ότι μπορούσα, αλλά με την ήττα δεν μπορείς να σφυρίζεις αδιάφορα», τόνισε ο Ιταλός κεντροαριστερός πρωθυπουργός. Ευχαρίστησε την σύζυγό του Ανιέζε και τα παιδιά του, με έντονη συγκίνηση. «Για να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα, δεν μπορούμε να μείνουμε γραπωμένοι στις καρέκλες μας», δήλωσε ο Ρέντσι, και εξήγησε ότι «οι ηγέτες του μετώπου του όχι θα πρέπει να αναλάβουν, τώρα, την πρωτοβουλία για την έγκριση νέου εκλογικού νόμου».
 
«Μπορεί να χάσει, κανείς, ένα δημοψήφισμα, αλλά η χώρα μας είναι η ωραιότερη του κόσμου», είπε, παράλληλα, ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος προσπαθώντας να διασκεδάσει την συντριπτική ήττα..
 
Λίγο ενωρίτερα είχε δηλώσει:
 
«Σας ευχαριστώ όλους σε κάθε περίπτωση. Σε λίγο θα ειμαι ζωντανά απο το Παλάτσο Γκίτζι.  Ζήτω η Ιταλία! Υ.Γ.: Έρχομαι, έρχομαι» μέσω του αγαπημένου του μέσου, του twitter.
 
Η ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου υποχωρεί πέφτοντας στο χαμηλότερο επίπεδό της τους τελευταίους 20 μήνες στις πρώτες συναλλαγές σήμερα στα ασιατικά χρηματιστήρια μετά τη νίκη του "όχι" στο δημοψήφισμα στην Ιταλία, ένα πλήγμα για τον πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι ο οποίος ανακοίνωσε την παραίτησή του.
 
Το ευρώ υποχώρησε μόλις τα exit-polls τα οποία ανακοινώθηκαν αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης στις 07.00 ώρα Τόκιο (24.00 ώρα Ελλάδας) έδιναν νίκη στο "όχι", με ποσοστό πάνω από 54% και μάλιστα κοντά στο 60%.
 
Στη συνέχεια το ευρώ έφθασε το 1,0506 δολάριο στις 08.22' ώρα Τόκιο (01.22' ώρα Ελλάδας) έναντι 1,0664 την Παρασκευή στη Νέα Υόρκη.
 
Πρόκειται για το χαμηλότερο επίπεδο από τον Μάρτιο του 2105: το ευρώ είχε πέσει τότε στο 1,0458 δολάριο.
 
Οι εκτιμήσεις αυτές παραπέμπουν σε ακόμη μεγαλύτερη ήττα για τον Ρέντσι από εκείνη που προέβλεψαν τα exit poll.
 
Η πρώτη προβολή της δημοσκοπικής εταιρίας Emg Acqua, επί δείγματος πραγματικών ψήφων, δίνει ποσοστό 59,2% στο «όχι» και 40,8% στο «ναι», όπως μετέδωσε το ιταλικό ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι La 7.
 
Ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της παράταξης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι Forza Italia στη ιταλική Βουλή, δήλωσε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σημαίνει ότι ο Ματέο Ρέντσι οφείλει να παραιτηθεί.
 
«Είναι μια μεγάλη λαϊκή νίκη. Ο Ρέντσι πρέπει να παραιτηθεί», δήλωσε ο γραμματέας της Λέγκα Ματτέο Σαλβίνι, σχολιάζοντας τα exit poll σχετικά με το ιταλικό δημοψήφισμα.
 
«Δεν είμαστε προληπτικοί και ευχαριστούμε τους πολίτες για την μεγάλη προσέλευση στις κάλπες», πρόσθεσε ο Σαλβίνι, σύμφωνα με τον οποίο «αν το αποτέλεσμα επιβεβαιωθεί πρόκειται για ήττα των ισχυρών εξουσιών, των χρηματιστών, τραπεζιτών και του προέδρου της Ιταλικής Ένωσης Βιομηχάνων».
 
Η Λέγκα ζητά άμεση προκήρυξη εκλογών, χωρίς τον σχηματισμό νέων κυβερνήσεων.
 
Την ίδια στιγμή έγινε γνωστό πως θα συγκληθεί εκτάκτως συνεδρίαση του Δημοκρατικού Κόμματος την ερχόμενη Τρίτη, με αρκετούς να εκφράζουν φόβους ακόμα και για την παραμονή του Ρέντσι στην προεδρία του κόμματος. 
 
Από το αποτέλεσμα επηρεάζεται και η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου, καθώς επεκτείνει τις απώλειες κατά 1% από το επίπεδο της περασμένης εβδομάδας στις ΗΠΑ.
 
Τα πρώτα exit polls που δημοσιεύθηκαν αφού έκλεισαν οι κάλπες στην Ιταλία για το δημοψήφισμα σχετικά με τη συνταγματική αναθεώρηση έδιναν ένα 55-59% υπέρ του «Όχι», ενώ το ποσοστό του «Ναι» έφτανε στο 41-45%. Αυτά τα ποσοστά έδωσαν το La7 και η Mediaset. Προβάδισμα του «Όχι» έδινε και η RAI με εκτιμώμενο ποσοστό 54-58%, έναντι 42-46%.
 
Η προσέλευση των Ιταλών για το δημοψήφισμα άγγιξε το 70%.
 
Οι πρώτες εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα του ιταλικού δημοψηφίσματος που βασίζονται στα στοιχεία από την καταμέτρηση των ψήφων παραπέμπουν σε σαφή ήττα του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι. 
 
Το «ciao» του Μπερλουσκόνι στον Ρέντσι
 
Νωρίτερα, την αποθέωση προκάλεσε η εμφάνισή του πρώην πρωθυπουργού της χώρας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος έκανε αισθητή την παρουσία του όταν πλήθος υποστηρικτών φώναζε ρυθμικά: «Σίλβιο, Σίλβιο, Σίλβιο».
 
Ο πρώην Καβαλιέρε, συνοδευόμενος από τη σύντροφό του Φραντσέσκα Πασκάλε, δεν έχασε ευκαιρία να παρακινήσει τους πολίτες να ψηφίσουν ώστε να έχουν τη δυνατότητα να πουν «ciao», υπονοώντας ότι με την ψήφο τους θα αποχαιρετήσουν τον πρωθυπουργό της χώρας, Ματέο Ρέντσι, ο οποίος αρχικά είχε δεσμευτεί ότι αν επικρατήσει το «όχι» θα αποχωρήσει.
 
«Πηγαίνετε να ψηφίσετε. Μη χάσετε την ευκαιρία να πείτε ciao, να κάνετε κάτι για την Ιταλία», είπε στους πολίτες. 
 
«Υπάρχει μία μάχη που πρέπει να δώσουμε από εδώ και στο εξής. Πρέπει να την κάνετε κυρίως εσείς που έχετε δυνάμεις. Εγώ θα προσπαθήσω, αλλά...», είπε ο Μπερλουσκόνι, ο οποίος ακόμα δεν έχει ανακτήσει τις δυνάμεις του έπειτα από την επέμβαση ανοιχτής καρδιάς στην οποία υποβλήθηκε τον περασμένο Ιούνιο.

Φιντέλ Κάστρο: Η τέφρα του "comandante" στην "μήτρα" της κουβανικής επανάστασης



Φιντέλ Κάστρο: Η τέφρα του `comandante` στην `μήτρα` της κουβανικής επανάστασης

4-12-2016
 
Στο Σαντιάγο  η τέφρα του Φιντέλ Κάστρο
- Έπειτα από τρεις ημέρες ολοκληρώνει το ταξίδι, φτάνοντας στην κοιτίδα της κουβανικής επανάστασης
Σήμερα η κηδεία του ανθρώπου που άφησε το στίγμα του στον προηγούμενο και τον τωρινό αιώνα
- Θα μιλήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου ο αδελφός του, Ραούλ Κάστρο, ο οποίος τον διαδέχθηκε το 2006
- Το παρών θα δώσει και ο φίλος του, Ντιέγκο Μαραντόνα
Η τέφρα του Φιντέλ Κάστρο ολοκληρώνει σήμερα το ταξίδι της στην Κούβα φθάνοντας στην κοιτίδα της κουβανικής επανάστασης, το Σαντιάγο, για μια μεγάλη τελετή στη μνήμη του εκλιπόντος ηγέτη πριν από την κηδεία του που θα πραγματοποιηθεί αύριο Κυριακή.
Ατελείωτες ουρές για το “τελευταίο αντίο” στον Φιντέλ Κάστρο

Το τελευταίο αντίο
Έπειτα από τρεις ημέρες ταξιδιού, η τέφρα, που βρίσκεται μέσα σ' ένα κιβώτιο από ξύλο κέδρου τυλιγμένο με την κουβανική σημαία, πέρασε τη νύκτα στο Μπαγιάμο και το πρωί θα διασχίσει τα 130 χλμ. που απομένουν μέχρι το Σαντιάγο ντε Κούβα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.


Στους πρόποδες της Σιέρα Μαέστρα, αυτή η πόλη λιμάνι είδε να γεννιέται ο θρύλος του Φιντέλ Κάστρο. Έπειτα από μια πομπή που θα διασχίσει τους δρόμους της, θα ακολουθήσει το βράδυ μια μεγάλη τελετή. Ο Ραούλ Κάστρο, ο οποίος διαδέχθηκε το 2006 τον αδελφό του, θα εκφωνήσει λόγο μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Πολλοί ξένοι αξιωματούχοι και προσωπικότητες αναμένεται να συμμετάσχουν σ' αυτές τις εκδηλώσεις, όμως λίγοι απ' αυτούς είχαν επιβεβαιώσει μέχρι την Παρασκευή την παρουσία τους  μεταξύ αυτών η γαλλίδα υπουργός Οικολογίας Σεγκολέν Ρουαγιάλ και ο Αργεντινός θρύλος του ποδοσφαίρου Ντιέγκο Μαραντόνα, φίλος του Φιντέλ Κάστρο.
Σήμερα Κυριακή η τέφρα του πρώην προέδρου, ο οποίος πέθανε πριν από μια εβδομάδα σε ηλικία 90 ετών, θα ενταφιαστεί στο κοιμητήριο της Σάντα Ιφιχένια του Σαντιάγο. Εδώ και μερικές ημέρες το κοιμητήριο έχει κλείσει για τους επισκέπτες και μέχρι χθες το βράδυ δούλευαν εκεί πολλοί εργάτες.
Η κηδεία αυτή, η οποία παρουσιάζεται ως «ιδιωτική» από τις αρχές, θα πραγματοποιηθεί μακριά από τις κάμερες των ξένων μέσων ενημέρωσης. Θα σφραγίσει το τέλος του εννεαήμερου εθνικού πένθους που κηρύχθηκε μετά τον θάνατό του, η απροσδόκητη ανακοίνωση του οποίου προκάλεσε σοκ σε πολλούς Κουβανούς.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Φωτογραφίες: Reuters

Πολιτική Υποταγής και Παραπλάνησης στο Κυπριακό

4-12-2016

Η Τουρκία, μετά την εισβολή στη Κύπρο το 1974, την εκρίζωση του ελληνικού στοιχείου από τα κατεχόμενα εδάφη, τον εποικισμό και την συνεχιζόμενη στρατιωτική κατοχή επί 42 χρόνια, καθιέρωσε την στρατηγική του εξαναγκασμού (compellence) για να ολοκληρώσει τη στοχοθεσία της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, που τέθηκε από την δεκαετία του 1950...


Tου Φοίβου Κλόκκαρη

Η στρατηγική της, βασίζεται στην απειλή άσκησης βίας (Τουρκικές δυνάμεις κατοχής, επιθετικότητα κατά  της ΑΟΖ Κύπρου) και χρησιμοποιεί ως μέσον τις διακοινοτικές συνομιλίες (ΔΣ), για να αναγκάσει τους Έλληνες της Κύπρου, να...
αποδεχθούν λύση Τουρκικών όρων. Το έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό. Οι ΔΣ, έχουν μετατρέψει το πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε διακοινοτική διαφορά. Είναι μόνο κατ’ όνομα διακοινοτικές, αφού οι συζητήσεις γίνονται με την υποτελή διοίκηση της «ΤΔΒΚ», που εγκατέστησε η Τουρκία παράνομα και βίαια στο νησί. Η αναποτελεσματική πολιτική του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας που ακολουθήσαμε, είχε ως αποτέλεσμα την αποδοχή της Διζωνικής Δικοινωτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) ως λύσης, που επιβλήθηκε από την Τουρκία και Βρετανία. Η λύση αυτή διχοτομεί το έδαφος, τον λαό και την εξουσία. Διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) και την αντικαθιστά με ένα δικέφαλο δυσλειτουργικό και αντιδημοκρατικό κράτος , που θα τελεί υπό Τουρκική επικυριαρχία, και θα παραβιάζει μόνιμα τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών.

Η Τουρκική επικυριαρχία θα ασκείται με τον πολιτικό έλεγχο του Κυπριακού κράτους. Επιτυγχάνεται με τα ήδη συμφωνηθέντα στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, Νομοθετικής και Δικαστικής εξουσίας στο επίπεδο της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, που  θα αποτελέσει τον δούρειο ίππο εκπόρθησης εκ των ένδον του Κυπριακού κράτους από την Τουρκία. Είναι μέγα επίτευγμα της Τουρκικής πολιτικής, που μεθοδεύθηκε με την εκμετάλλευση της χρονοβόρας και λανθασμένης για τον Ελληνισμό, επιλογής των ΔΣ, που κράτησαν 41 χρόνια. Η πολιτική της οικοδομήθηκε με παράλληλη δράση προς δύο άξονες
(1)  Τον εξαναγκασμό των Ελληνοκυπρίων (ΕΚ) σε συνεχείς υποχωρήσεις προς τις Τουρκικές θέσεις. 
(2) Την δημιουργία συνθηκών προσάρτησης των κατεχομένων μέσω συστηματικού εποικισμού και διμερών συμφωνιών πλήρους εξάρτησης από την Τουρκία της υποτελούς διοίκησης που εγκατέστησε εκεί, χωρίς ουσιαστική αντίδραση της Κυπριακής δημοκρατίας(ΚΔ)

Η Τουρκία μέσω του Τουρκοκυπριακού (ΤΚ) κρατιδίου, που θα υποστηρίζει τα συμφέροντα της, και μέσω των συμφωνηθέντων στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, όπου θα απαιτείται συναπόφαση των δύο κρατιδίων για όλα τα θέματα του κράτους, θα επιτυγχάνει τον πολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου.

Οι υποχωρήσεις μας, οδήγησαν σε εξίσωση του 82% των ΕΚ με το 18% των ΤΚ, σε όλες τις εξουσίες: Εκτελεστική, Νομοθετική, Δικαστική.

Η εξίσωση θα επιτυγχάνεται είτε με αριθμητική ισότητα (Δικαστική Εξουσία, Άνω Βουλή) είτε με το ΒΕΤΟ στους ΤΚ (Εκτελεστική Εξουσία, Κάτω Βουλή). Είναι διευθέτηση που θα οδηγεί σε αναρίθμητα αδιέξοδα. Ο μηχανισμός επίλυσης των αδιεξόδων, με καταφυγή σε ξένο δικαστή (Δικαστική Εξουσία) και στο εφεύρημα της κλήρωσης (Εκτελεστική, Νομοθετική Εξουσία) προσβάλλει το κύρος του κράτους και παραβιάζει την έννοια της δημοκρατίας και της αρχής της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων. Δεν υπάρχει άλλο κράτος στο κόσμο, το οποίο λαμβάνει τις αποφάσεις για τα ζωτικής φύσεως θέματα του με κλήρωση. Για παράδειγμα η απόφαση αν το φυσικό αέριο της Κύπρου διακινηθεί στην ΕΕ μέσω Ελλάδας ή Τουρκίας, θα λαμβάνεται με κλήρωση; Η απόφαση για καταγγελία παραβιάσεων του θαλάσσιου και εναέριου χώρου της Κύπρου από την Τουρκία, η οποία δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ της ΚΔ, θα λαμβάνεται με κλήρωση;

Και αν ακόμα ικανοποιηθούν στις συνομιλίες, οι θέσεις μας στο εδαφικό και την ασφάλεια/εγγυήσεις, το κράτος μας δεν θα μπορεί να λειτουργήσει. Δεν θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις και θα παραλύσει από τα αδιέξοδα ή για να μην συμβεί αυτό, θα αναγκάζονται οι ΕΚ να υποχωρούν προς τις θέσεις των ΤΚ και θα μετατραπούν σε υποτελείς της Τουρκίας. Με τον πολιτικό έλεγχο της Κύπρου η Τουρκία δεν θα χρειάζεται στρατεύματα και εγγυήσεις, αφού θα είναι παρούσα στο νησί μέσω του ΤΚ κρατιδίου, και θα επιβάλλει τις αποφάσεις στο Κυπριακό κράτος. Βέβαια επειδή η Τουρκία τα θέλει όλα, θα επιδιώξει οφέλη και στο κεφάλαιο των εγγυήσεων/ασφάλειας.

Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνηση μας, παρουσιάζει τα συμφωνηθέντα στο κεφάλαιο της διακυβέρνησης ως πρόοδο. Αυτό μόνο ως υποτίμηση της νοημοσύνης μας και παραπλάνηση μπορεί να θεωρηθεί. Αποκοιμίζει τους πολίτες, που στρέφουν το βάρος της προσοχής τους προς τα κεφάλαια του εδαφικού και της ασφάλειας/εγγυήσεων και νομίζουν ότι αν έχουμε θετική εξέλιξη στα κεφάλαια αυτά, θα οδηγηθούμε σε λύση λειτουργική και βιώσιμη. Είναι μία ψευδαίσθηση. Αυτό που συμφωνήσαμε είναι την μετατροπή της Κύπρου σε Τουρκικό προτεκτοράτο. Όταν γίνει αντιληπτό από τους πολίτες, τι περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, που είναι εξίσου σοβαρό όπως εκείνα του εδαφικού και ασφάλειας/εγγυήσεων, θα υποστούν σοκ και τρόμο. Ελπίζω αυτό να μην συμβεί, μετά την εφαρμογή αυτής της μορφής λύσης γιατί θα είναι πολύ αργά και δεν θα υπάρχει δυνατότητα επιστροφής μετά τη διάλυση της ΚΔ. 

Ο ορθά και αντικειμενικά ενημερωμένος πολίτης, είναι η μοναδική ασπίδα προστασίας, που μας απέμεινε, για ανακοπή με την ψήφο του της καταστροφικής λύσης που εξυφαίνεται. Το έργο της ενημέρωσης είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα σχέδιο χιλιάδων σελίδων, με δαιδαλώδεις διαδικασίες, διχοτομικά στοιχεία και  τόσες δυσλειτουργικές και πολύπλοκες διατάξεις,  που .ακόμα και έμπειροι νομικοί θα είναι δύσκολο να κατανοήσουν.

*Ο Φοίβος Κλόκκαρης είναι Αντιστράτηγος ε.α. πρώην Υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας και πρώην  Υπαρχηγός της Εθνικής Φρουράς.