ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ:ΓΕΝΝΑΙΑ ομιλία του πρόεδρου της Αιγύπτου Φατάχ ΑΛ Σίσι

1-6-2017

Η όντως ΓΕΝΝΑΙΑ ομιλία που έδωσε στην Αμερικανική Ισλαμική Διάσκεψη Κορυφής, ο πρόεδρος της Αιγύπτου Φατάχ ΑΛ Σίσι, θα πρέπει να γραφτεί στην ΙΣΤΟΡΙΑ, ως μια από τις πιο ΓΕΝΝΑΙΕΣ   ε π ι θ έ σ ε ι ς εναντίον των υποστηρικτών της τρομοκρατίας, ενώ βρίσκοταν ανάμεσά τους!
 
ΔΕΙΤΕ ΤΟΝ ΣΤΟ ‘ΒΙΝΤΕΑΚΙ’ ΝΑ ΤΑ ΛΕΕΙ  Ο Λ Α, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΝΤ.ΤΡΑΜΠ!
Αποτέλεσμα εικόνας για αλ σισι
«Τρομοκρατία δεν σημαίνει μόνο τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά σημαίνει και εξοπλισμός αυτών και περίθαλψη τους σε νοσοκομεία!
 
Τρομοκράτες είναι εξ ίσου όσοι τους  ε ξ ο π λ ί ζ ο υ ν, τους εκπαιδεύουν, τους  χ ρ η μ α τ ο δ ο τ ο ύ ν  και τους παρέχουν πολιτική ιδεολογική κάλυψη!
Σας ερωτώ ποιος τους εκπαίδευσε αυτούς τους τρομοκράτες (‘ISIS-AL QUEDA’) και ποιος τους παρείχε νοσοκομειακή περίθαλψη;
Ποιός τους εξόπλισε και τους έδωσε άρματα;
 
Ποιός κάνει ‘μπίζνες’ με αυτούς και τους δίνει χρήματα αγοράζοντας πετρελαιο απο τις περιοχές που έχουν κατακτήσει;
Ποιος τους παρέχει τη δυνατότητα να πουλούν ναρκωτικά αλλά να είναι και αρχαιοκάπηλοι πουλώντας αρχαία μνημεία;
Πώς απέκτησαν υποστήριξη των ΜΜΕ και απο που έρχονται οι δωρεές προς αυτούς;
 
Όποιος πράτει τα παραπάνω είναι το ίδιο 
τρομοκράτης και βασικός υποστηρικτής της τρομοκρατίας!
 
Δυστυχώς υπάρχουν χώρες που έχουν βοηθήσει αυτές τις τρομοκρατικές οργανώσεις και τους παρέχουν ασφάλεια!
Υπάρχουν επίσης χώρες, που αρνούνται να παρέχουν πληροφορίες ακόμα και στην ‘ιντερπόλ’ σχετικά με τις τρομοκρατικές ομάδες αυτές, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπιστούν!»
 
Ο ΣΤΡΑΤΑΡΧΗΣ ΑΛ ΣΙΣΙ, ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΤΙΣ ΗΠΑ,ΤΗΝ ΣΑΟΥΔΙΚΗ …ΒΑΡΒΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΩΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ!
ΕΙΝΑΙ «ΕΠΟΜΕΝΟ» πώς το σύνολο των δυτικών μέσων …διαστρεβλώσεως & παραπληροφορήσεως , «απλώς» Ε Ξ Α Φ Α Ν Ι Σ Ε  απο προσώπου γής την ΜΝΗΜΕΙΩΔΗ ομιλία του Αιγυπτίου προέδρου!
ΣΑΣ …ΠΟΝΕΣΕ ΚΥΡΙΟΙ;
(ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ΕΠΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΠΙΠΕΔΟΥ, ΑΝΟΙΞΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ, ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΑΝΟΙΚΤΑ, ΔΗΜΟΣΙΩΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΒΡΩΜΕΡΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ;
Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ, ΙΣΩΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ, ΙΣΩΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΙΜΑΤΗΡΟΤΑΤΕΣ ΚΑΤΑ ΚΟΠΤΩΝ ΒΟΜΒΙΣΤΙΚΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ, ΙΣΩΣ…
ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ  Α Λ Η Θ Ε Ι Α Σ  ΗΤΑΝ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΡΥ ΚΑΙ «ΚΟΣΤΙΖΕΙ» ΚΑΙ …ΑΙΜΑ!)
 
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ»

H δικαίωση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη








1-6-2017
Πριν από λίγες ώρες, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναπαύτηκε στα πάτρια εδάφη της Κρήτης ,έφυγε πλέον από τη ζωή - κάτι που πολλοί θεωρούσαν αδύνατο, αφού καμιά δεκαετία πριν, εκεί γύρω στα 90 του, όταν και τον βλέπαμε να κάνει μακροβούτια στη θάλασσα, είχαμε πειστεί βαθιά πως θα ζήσει για πάντα.
Τελικά, έζησε 99 χρόνια, τα εβδομήντα σχεδόν εκ των οποίων, με μικρότερη ή μεγαλύτερη εμπλοκή στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.
Σίγουρα, το μάκρος του πολιτικού του βίου καθιστά απαγορευτικό οποιοδήποτε αφορισμό. Σε ένα χρονικό διάστημα που κρατάει όσο δύο γενιές, ο οποιοσδήποτε έχει κάνει λάθη και μπορεί να επικριθεί ακόμα κι από τους κοντινότερους του ιδεολογικά.
Τα πεπραγμένα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη είναι γνωστά, οπότε ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του.
Αυτό που έχει αξία να τονιστεί είναι πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης «έφυγε» απολύτως δικαιωμένος. Όσο επηρέασε ο Ανδρέας Παπανδρέου την Ελλάδα στη δεκαετία του '80, τόσο την επηρέασε ο Μητσοτάκης τα τελευταία 15 χρόνια. Το αποτύπωμα του, βεβαίως, δεν έχει να κάνει με το πόσο ήταν στο τιμόνι της χώρας - από τα τρία χρόνια της κυβέρνησης του στις αρχές της δεκαετίας του '90, σίγουρα αδικείται.
Πρέπει όπως να νιώθει δικαιωμένος, διότι αυτό που επιχείρησε να εισάγει στην Ελλάδα πριν από σχεδόν τρεις δεκαετίες (τον νεοφιλελευθερισμό, που είχε ήδη ηγεμονεύσει στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία), αυτή τη στιγμή, θεωρείται δόγμα, πλαίσιο και απόλυτη συνθήκη.
Ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ, ξεπούλημα ακίνητης περιουσίας, «πάγωμα» ή «ψαλίδι» στους μισθούς, διόγκωση δημόσιου χρέους, κρατικοδίαιτη ιδιωτική πρωτοβουλία, πλειοδοσία στον πατριωτικό λόγο και μειοδοσία στον πατριωτισμό, άγρια καταστολή, πολιτικοί τυχοδιωκτισμοί και κομπρεμί - στην Ελλάδα, έχουμε μπει στη χρονομηχανή και δεν το έχουμε καταλάβει.
Φρόντισε και ο ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτό. Παγιώνοντας το "ΤΙΝΑ" της - αγαπημένης του Μητσοτάκη - Μάργκαρετ Θάτσερ, εδώ και δύο χρόνια σχεδόν, προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Όχι δηλαδή απλώς να μας απογοητεύσει, να μας αποθαρρύνει ή να μας αποστρατεύσει, αλλά και συμβάλλει στο να καθιερωθεί ο μνημονιακός νεοφιλελευθερισμός ως καθεστώς. Κι αν φτάνει να αντιβαίνει ακόμα και στο ίδιο το αστικό Σύνταγμα, ε ας αλλάξει και αυτό!
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να υιοθετήσει αυτό το δόγμα, με αντάλλαγμα τη διατήρηση του στην εξουσία βραχυπρόθεσμα και την καθιέρωση του ως έναν από τους δύο πόλους του νέου δικομματισμού μεσοπρόθεσμα. Και για να βεβαιωθεί πως θα μπορεί να πλαγιοκοπεί και το αμιγώς δεξιό ακροατήριο, όπως κάθε πόλος του δικομματισμού πρέπει να μπορεί να κάνει (δηλαδή, να διεμβολίζει τον αντίπαλο), έχει τον Πάνο τον Καμμένο και τον Προκόπη τον Παυλόπουλο ως εξαπτέρυγα που μόνο που δεν φαρμακώθηκαν για τον θάνατο του Μητσοτάκη.
Ζούμε σίγουρα ξανά μια νέα περίοδο δικομματισμού υπό εκκόλαψη, που πάει να παγιωθεί. Αλλά σε αυτή την παρτίδα δικομματισμού, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έχει ήδη πάρει την εκδίκηση του από τον Ανδρέα Παπανδρέου - έστω και υστερόχρονα. Σαν έναν προπονητή που απολύεται από την ομάδα του, αλλά το ποδόσφαιρο που προτείνει γίνεται τόσο κυρίαρχο που καταλήγουν να το παίζουν οι περισσότεροι.
ΥΓ: κάθε δόγμα χρειάζεται τους προφήτες του. Για τον ελληνικό νεοφιλελευθερισμό, τέτοιοι ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος και ο Στέφανος Μάνος. Αλλά χρειάζεται και τους ανόητους του. Τέτοιος ήταν, είναι και θα είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης: χρειάζεται σπάνια δεξιότητα να στέκεσαι γελοίος ακόμα και μπροστά στο θάνατο.

Πλειοψηφικό το ρεύμα της δραχμής αλλά χωρίς εκπροσώπηση στη Βουλή







1-6-2017

Έχετε προσέξει πως τελευταία δεν δημοσιοποούνται δημοσκοπήσεις που να αποφαίνονται για τις προτιμήσεις των πολιτών σε σχέση με το ευρώ ή τη δραχμή; Ο λόγος είναι αυτονόητος.Είναι τόσο μεγάλο πλέον το ρέυμα υπερ της δραχμής που δεν τολμούν να εμφανίσουν τα συμπεράσματα των δημοσκοπήσεων.Για αυτό και προτιμούν να τα αποσιωπούν.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις συστημικών εταιρειών για το ίδιο θέμα που δημοσιοποιήθηκαν πριν από δυο μήνες περίπου έδειχναν ότι τώρα πια οι  Έλληνες πολίτες που υποστηρίζουν τη δραχμή είναι περισσότεροι είτε μοιράζονται στο ερώτημα αν προτιμούν το ευρώ ή τη δραχμή.

Με δεδομένο το  ιστορικό των συστημικών αυτών εταιρειών που αποτελούν ουρά του κατοχικού ευρωκαθεστώτος, είναι περισσότερο από φανερό ότι το ρεύμα της δραχμής είναι πλειοψηφικό στη χώρα μας, ακολουθώντας τη ραγδαία άνοδο του ευρωσκεπτικισμού σε όλη την Ευρώπη.

Οι συστημικές εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν αλλοιώνουν ολοκληρωτικά την πραγματικότητα. Απλώς την παραποιούν ως ένα βαθμό, έτσι ώστε να είναι κατά πρώτο λόγο αληθοφανείς και κατά δεύτερο, να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πελατών τους που δεν είναι άλλοι από τα συστημικά ΜΜΕ τα οποία κατ’ επέκταση, ελέγχονται από το ευρωκαθεστώς. Αναδεικνύοντας τον νικητή πριν την έκβαση του αγώνα, πριμοδοτούν εκείνον που έχει επιλέξει ο πελάτης και χρηματοδότης τους.

Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν θα υπήρχαν αν δεν είχαν πελάτες. Υποχρεώνονται να κάνουν προβλέψεις ανάλογα και με τις επιθυμίες των πελατών τους, αλλά χωρίς να υπερβάλλουν γιατί τότε θα είναι εντελώς αναξιόπιστες.

Πριν από δύο χρόνια περίπου, ο ακραία καθεστωτικός τηλεοπτικός Sky,διέκοψε τη σύμβαση σταθερής συνεργασίας που είχε με την εταιρεία Public Issue όταν η τελευταία στην τελευταία της δημοσκόπηση, έδειξε την άποψη υπέρ της δραχμής να βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτήν υπέρ του ευρώ. Η περίπτωση αυτή έγινε μάθημα στην ίδια εταιρεία αλλά και σε όσες άλλες ήθελαν να βάλλουν την αντικειμενικότητά τους ποιο πάνω από τη βούληση των πελατών τους.

Με τα ως άνω δεδομένα, όπως και από τις περισσότερες ανεξάρτητες διαδικτιακές δημοσκόπησεις που έχουν γίνει αλλά και από εσωτερική πληροφόρηση, γνωρίζουμε ότι, το ρεύμα υπέρ της δραχμής υπερτερεί σαφώς πλέον αυτού του ευρώ. Φυσικά το ρεύμα αυτό θα ήταν συντριπτικά μεγαλύτερο, αν τα καθεστωτικά κεντρικά ΜΜΕ παραχωρούσαν έστω και ελάχιστο χρόνο παρουσίας σε σοβαρούς αναλυτές και καλούς γνώστες της ανάγκης και της θετικής προοπτικής για συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή.

Στα κεντρικά ΜΜΕ ως υποστηρικτές της δραχμής εμφανίζονται  είτε άτομα με ελάχιστη γνώση του θέματος, ή εναλλακτικά,  εθνομηδενιστές ή υπερφίαλοι εγωκεντρικοί πατριδοκάπηλοι. Ελάχιστες φορές, εμφανίζονται σημαντικοί διεθνείς υποστηρικτές του Grexit όπως ο κορυφαίος Γερμανός οικονομολόγος Hans Werner Zinn, ενισχύοντας έτσι τη δήθεν αξιοπιστία και το κύρος των καθεστωτικών ΜΜΕ.

Πριν απο δυόμιση περίπου  χρόνια, ένας από τους περισσότερο επώνυμους κεντρικούς παρουσιαστές ειδήσεων, απολύθηκε από τον Sky μία εβδομάδα περίπου ύστερα από τη συζήτηση με επώνυμο υποστηρικτή της δραχμής, όπου «κάηκαν» και τα μηχανάκια τηλεθέασης λόγω του υψηλού ενδιαφέροντος που είχε η συζήτηση από το κοινό που διψά να ακούσει σοβαρούς εκφραστές αυτής της άποψης. Όπως και στην περίπτωση της Public Issue, αυτό ήταν ένα καλό μάθημα για όλους του συναδέλφους τους για να μην το κάνουν ξανά. Και δεν το έκαναν φυσικά.Έτσι η σοβαρή πρόταση για τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή απαγορεύεται να ακούγεται από τα καθεστωτικά κεντρικά ΜΜΕ. Τόσο απλά και απολύτως δημοκρατικά.

Είναι γνωστό ότι ο ψεύτης και ο κλέφτης τους πρώτους χρόνους χαίρονται. Οι ψεύτες του «πάση θυσία στο ευρώ» που φούσκωσαν με φρούδες ελπίδες τους πολίτες και έκλεψαν την ψήφο τους, αποκαλύπτονται τώρα ύστερα από τη συνεχόμενη απέραντη φτωχοποίηση που μας έχει επιβάλλει το μνημονιακό ευρωκαθεστώς.

Πολίτες και δημόσια πρόσωπα που υποστήριζαν με πάθος το ευρώ, έχουν αλλάξει στάση και τοποθετούνται ανοικτά πλέον εναντίον της ευρωκόλασης. Την οποία μόνο οι πραιτοριανοί, οι καθεστωτικοί, οι αδιάβαστοι, οι παραπλανημένοι, οι ψεκασμένοι δε βλέπουν ότι, είναι συνυφασμένη με την «Καιαδοποίηση» της χώρας μας και τη νέα γερμανική κατοχή της, με όπλο το κοινό νόμισμα, τ5ην παγίδα χρεόυς, τον έλεγχο των τραπεζών και της οικονομίας.

Όμως όπως συνέβη με το Brexit και με την εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ, κάποτε η πραγματικότητα ανατρέπει τους προγραμματισμούς του μέλλοντος που κάνουν οι σκοτεινοί σχεδιαστές του όπως θα έλεγε και ο Hegel. Τώρα πια, το ρεύμα της δραχμής είναι πλέον πλειοψηφικό στον ελληνικό λαό και αυτό δύσκολα ανατρέπεται. Θα γίνει πράξη στα πλαίσια και της αντίστασης στη παγκοσμιοποίηση και στη Νέα Τάξη πραγμάτων που συντελείται αυτον τον καιρό διεθνώς.Η οποία βέβαια αντιστέκεται λυσσωδώς και έχει ορισμένες επι μέρους νίκες όπως αυτές στις εκλογές στη γαλλία. Αλλά στο τέλος θα χάσει τη μάχη.

1-6-2017

Το θέμα έχει τεράστιες πολιτικές προεκτάσεις αφού συνδέεται  με την αλλοίωση της πραγματικής βούλησης του ελληνικού λαού. Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι, πως είναι δυνατόν οι μισοί περίπου Έλληνες που υποστηρίζουν τη δραχμή, αν και ελλιπέστατα ενημερωμένοι από σοβαρούς γνώστες του θέματος, να μην εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο; Αν αυτό δεν αποτελεί οξεία παραβίαση των κανόνων της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, τότε ας μη μιλάμε πια για δημοκρατία αλλά για δικτατορία των καθεστωτικών ΜΜΕ, των κατοχικών τραπεζών, την Νέας Τάξης και της Ευρώπης της Γερμανίας.

ΕΝΑΣ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ



Πέμπτη, 1 Ιουνίου 2017


ΑΝ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΦΤΥΣΙΜΟ ΑΘΛΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ





Τελευταία, γράφω όλο και λιγότερο σε αυτό το μπλογκ, που ξεκίνησα πριν από επτά χρόνια για να σημάνω συναγερμό σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα. 

Και δεν είναι επειδή δεν υπάρχει πια τίποτα να γραφτεί, αλλά επειδή όσα έχω γράψει τείνουν να επαναλαμβάνονται μέχρι αηδίας. 

Στην αρχή, όλα ήταν προειδοποιήσεις, προβλέψεις, ίσως εικασίες· τώρα, πάει καιρός που έχουν γίνει πραγματικότητα, φλέγουσες αλήθειες, αναμφισβήτητα γεγονότα που δεν θέλουν παρα μόνο λίγο χρόνο για να γίνουν Ιστορία. Ντροπιαστική Ιστορία.

Σήμερα θα είμαι σύντομος. Εδώ και τέσσερις μήνες, έχω έναν νέο γείτονα στην Αθήνα. Είναιένας γέροντας, ασπρομάλλης και αδύνατος. 

Μένει στο δρόμο μου. Μένει στο δρόμο. Ανάμεσα σε ένα σωρό κουρέλια και σκουπίδια που έχει μαζέψει γύρω του. Εδώ και καιρό, περνάει τη μέρα του ξαπλωμένος σε ένα στρώμα, ακίνητος, κάτω από μια κουβέρτα και ένα πλαστικό κάλυμμα. 

Ίσως για αυτό, όταν είμαι στο κρεββάτι μου, τον σκέφτομαι ιδιαίτερα. Κυρίως τις μέρες με καταιγίδα και άνεμο, τις μέρες που η βροχή ακούγεται να χτυπάει στα τζάμια.

Στην αρχή, όταν κινούνταν, του άφηνα κάποια χρήματα και λίγο φαγητό. Σήμερα έσκυψα να τον ρωτήσω στο αυτί αν μπορούσα να κάνω κάτι για αυτόν: βοήθεια για να ανασηκωθεί, φαγητό, να καλέσω ασθενοφόρο (το ασθενοφόρο ρωτάει αν θέλει να τον πάρουνε οι Γιατροί του Κόσμου λένε ότι πρέπει να προσέλθει ο ίδιος· το κοινωνικό υπνωτήριο, ότι υπάρχει λίστα αναμονής…)

Δεν έχει σημασία. Δεν θέλει να τον πάνε πουθενά. Ήθελε μόνο νερό, και του το έδωσα, ξαπλωμένος καθώς ήταν –δεν μπορεί να κουνηθεί–, αφήνοντάς το να κυλήσει από το χέρι μου ως τα πληγιασμένα του χείλη. 

Είναι γεμάτος κακάδια και βρωμιά, έχει το δέρμα κολλημένο στα κόκκαλα, τα μάτια θολωμένα από καταρράκτη και, από τη μέση και κάτω, σαπίζει στα ίδια του τα περιττώματα. Δεν θέλει να τον πάνε πουθενά. Θέλει μόνο να πεθάνει, υποθέτω.

Το ότι τώρα δεν θέλει να κινηθεί, δεν μπορεί να είναι λόγος για να μείνουμε με τη συνείδησή μας ήσυχη. Είναι σίγουρο ότι ούτε πριν θα ήθελε να βρεθεί σε τέτοια μιζέρια, ούτε να ζει στο δρόμο, ούτε να τελειώσει τη ζωή του έτσι. Αν είναι τυχερός, σύντομα θα αφήσει αυτόν τον κόσμο και θα έρθουν να περιμαζέψουν τη σορό του. 

Αν αυτοί που παίρνουν αποφάσεις για να οργανώσουν την κοινωνία δεν έχουν μπορέσει να κάνουν κάτι ώστε τούτος ο γέροντας –ο πατέρας τους– να μην πεθάνει σαπισμένος στο δρόμο, εγώ απαιτώ από αυτούς να το βουλώσουν, τουλάχιστον να το βουλώσουν, να μην μας πούνε ούτε μια μέρα ακόμα για μέτρα ανάπτυξης, ούτε για έξοδο στις αγορές, ούτε για νέους επενδυτές, ούτε για φως στο τέλος του τούνελ.

 Όσο υπάρχει ακόμα και ένας άνθρωπος στο δρόμο, να το βουλώσουν. Από σεβασμό στα θύματά τους. Γιατί το πρόσωπο αυτού του ετοιμοθάνατου ανθρώπου είναι το πρόσωπο της αποτυχίας τους. Της παταγώδους αποτυχίας τους.

Σε "ιδιώνυμη" καταστολή και με την απειλή πολιτικής εκτροπής όλη η χώρα

1-6-2017

Οι εξελίξεις του τελευταίου τριημέρου, δεν αποτελούν μια σειρά από γεγονότα και χειρισμούς που δεν αλληλοσυνδέονται με δυναμικό τρόπο μεταξύ τους, και με αυτή την έννοια δεν μπορούν να προσεγγίζονται αποσυνδεδεμένα από το νέο επικίνδυνο πολιτικό φορτίο που εναποθέτουν, για να επιβαρύνουν δραματικά τις εξελίξεις της επόμενης μέρας…


Πρόκειται για εξελίξεις που στο σύνολό τους συνθέτουν ένα περιβάλλον εκτροπής, η οποία σε τελευταία ανάλυση εκδηλώνεται…
  • Πρώτον: Με την καταφανή εμπλοκή του σκοτεινού παρακράτους στην χορογραφημένη απόπειρα εκτροπής των πολιτικών εξελίξεων σε διεργασίες με πρωταγωνιστή όχι την κοινωνία αλλά τους μηχανισμούς, τις μυστικές υπηρεσίες και τα κέντρα που ενορχηστρώνουν το καθεστώς κατοχής στη χώρα….
  • Δεύτερον: Με την βίαια επιβολή ενός καθεστώτος «ιδιώνυμης» παρεμβατικότητας των μηχανισμών,  με την οποία για πρώτη φορά ποινικοποιείται ακόμη και το ίδιο το θυμικό της κοινωνίας των εξαθλιωμένων, και αυτό συνιστά θεσμική εκτροπή πρώτου μεγέθους…
  • Τρίτον: Με τη διευκόλυνση των πρωταγωνιστών της καταστροφής οι οποίοι επιδιώκουν την – πάση θυσία – ποινικοποίηση τη πολιτικής κριτικής, την οποία (πολιτική κριτική) στοχοποιούν και υποδεικνύουν ως κατ εξοχήν υπεύθυνη, και εμφανίζουν ως θερμοκοιτίδα της ενορχηστρωμένης πολιτικής βίας. 
  • Και αυτό βεβαίως είναι μια πρακτική, που ελάχιστα απέχει από τη θεμελίωση όρων ικανών να νομιμοποιήσουν την γενικευμένη πολιτική εκτροπή, ως μέσο και... όχημα για την πολιτική τους επιβίωση και την βίαια «απενοχοποίηση» του καταστροφικού έργου που έχουν επιτελέσει. Είναι χαρακτηριστική άλλωστε η εσπευσμένη παρέμβαση Βενιζέλου, ο οποίος επιχειρεί δόλια να παραπέμψει στο «αντιμνημονιακό μίσος» το οποίο προσδιορίζει ως «αιτία της ακραίας βίας».
Το πρόβλημα επομένως, δεν είναι αν πραγματοποιήθηκε ή αν τελικά διαψεύδεται - έστω και με μεγάλη καθυστέρηση -  η «σύλληψη» του Γ. Φιλιππάκη, αλλά η ανάγκη να δοθούν απαντήσεις με όρους αφυπνισμένης και μαχόμενης κοινωνίας, στα παρακάτω ερωτηματικά:
  • Γιατί συντηρήθηκε μέχρι τις 11:30 της τρέχουσας ημέρας, η ασάφεια σε σχέση με τον αν υπήρξε όντως σύλληψη του δημοσιογράφου, ενώ η είδηση κόβει βόλτες στο διαδίκτυο από την προηγούμενη νύχτα χωρίς να υπάρχει επίσημη διάψευση??? Ποιες λογικές… Ποιες σκοπιμότητες… Και εν τέλει πιο βρώμικο σχέδιο υπηρετεί η καλλιέργεια αυτού του πέπλου της «ιδιώνυμης» απειλής πάνω από τη χώρα???
  • Πως προέκυψε ξαφνικά αυτή η ξέφρενη ετοιμότητα των πρωταγωνιστών της καταστροφής, να αξιοποιήσουν επικοινωνιακά τον απόηχο της «τρομοκρατικής» επίθεσης του παρακράτους, προκειμένου να καθαγιάσουν και πάντως να θέσουν στο απυρόβλητο της κριτικής τις ολέθριες επιλογές τους, σε μια στιγμή που το λογικά αναμενόμενο θα ήταν να παρακολουθούν μουδιασμένοι τις εξελίξεις ανησυχώντας για πιθανή συνέχεια στο έργο των «τιμωρών»???
  • Ποια ακριβώς είναι η «Δημοκρατία που χρειάζεται επαγρύπνηση» σύμφωνα με τις δηλώσεις των ιδίων??? Η Δημοκρατία των «ιδιώνυμων» που επιβάλει αναγκαστική σιωπή και ποινικοποίηση της σκέψης ή η Δημοκρατία που αποφασίζει να επαναφέρει τους βιασμένους θεσμούς σε πλήρη λειτουργία, μετά τους ολέθριους χειρισμούς όλων αυτών των κυρίων που εκχώρησαν δικαιώματα θεσμικής αρμοδιότητας σε υπερθεσμικά τέρατα, κατά παράβαση των νόμων, του Συντάγματος, του όρκου τους και της εθνικής τους ευθύνης???
Είναι προφανές ότι τα ερωτήματα, δεν είναι εγκυκλοπαιδικά. Είναι προφανές πως επί της ουσίας, δεν συνιστούν καν ερωτήματα, αλλά προκλήσεις αφύπνισης και δράσης σε μια κοινωνία η οποία βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με ένα ύπουλο αλλά καλά οργανωμένο σχέδιο, που στοχοποιεί τη σκέψη, τη δράση, το ίδιο το δικαίωμά της σε τελευταία ανάλυση να αντισταθεί συντεταγμένα με βάση τα προβλεπόμενα από το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας.

Είναι προφανές ότι αυτή η κοινωνία, οφείλει να αντισταθεί, στο ύπουλο σχέδιο όλων αυτών που σπεύδουν να προσφέρουν το απαραίτητο άλλοθι στους επίορκους του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι επιχειρούν να ταυτίσουν προκαταβολικά τη δική της αντίσταση με το μαφιόζικο έργο των δολοφονικών συμμοριών, και να ποινικοποιήσουν τον οργανωμένο της πολιτικό αγώνα για να αποτρέψουν την πολιτική ανατροπή και μέσα από αυτήν να εμποδίσουν την προσωπική τους παραδειγματική τιμωρία, από το φυσικό δικαστή και όχι από τις συμμορίες των εντεταλμένων μαφιόζων.

Και είναι φανερό ότι αυτή η κοινωνία οφείλει να οργανώσει πολιτικά την αντίστασή της σε αυτό το ύπουλο σχέδιο, διότι η προειδοποίηση των φοβισμένων πρωταίτιων της δουλοπρέπειας υπήρξε απολύτως σαφής και συνοψίζεται στο παρακάτω εκβιαστικό αλλά πολύ ξεκάθαρα τοποθετημένο δίλημμα:

"Ή αποδέχεστε την ήπια πολιτική εκτροπή, παραδίδοντας τη σκέψη σας οικειοθελώς στην "ιδιώνυμη" φυλακή που επιβάλουμε... Ή σας θυμίζουμε την αποφασιστικότητά μας να χρησιμοποιήσουμε τους διαθέσιμους μηχανισμούς κράτους και παρακράτους, για να επιβάλουμε καραμπινάτη και απροσχημάτιστη πολιτική εκτροπή καταλύοντας τα πάντα".

Σ αυτό το δίλημμα, όσες φορές οι κοινωνίες απάντησαν ιστορικά με μισόλογα και συμβιβασμούς, αυτό που ακολούθησε ήταν περίοδοι με βαριά... πέτρινα χρόνια.

Ο καθένας λοιπόν οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του... Τον συμβιαβασμένο δεν τον σέβεται κανείς...

Μητσοτάκης: το πορτραίτο Dorian Gray- Vampire της ελληνικής αστικής τάξης

1-6-2017

Γράφει: Ο Ανδρέας Ζαφείρης 

Ανάμεσα στις προσωπικές αγιογραφήσεις και τα ανάθεμα στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, χάνεται μια αλήθεια. 
Ο «επίτιμος», στο σύνολο του βίου και της πολιτείας του, αποτελεί ένα πορτραίτο «Dorian Gray», του συνόλου των χαρακτηριστικών της ελληνικής μεγαλοαστικής τάξης. Αποκρουστικό, καθώς αποτυπωθήκαν στη μεγέθυνσή τους.
 
1. Υπηρέτης ξένων κέντρων (ενίοτε και δύο αφεντάδων) την περίοδο της Κατοχής.


Ο διπλός του ρόλος, ανάμεσα σε Γερμανούς και Άγγλους δεν ήταν προσωπική στάση. Η πλειοψηφία της αστικής τάξης της χώρας διχάστηκε ανάμεσα σε αυτούς που κρύφτηκαν στην Αίγυπτο και σε αυτούς που συνεργάστηκαν, πάντα με ρεαλισμό. Και οι μεν και οι δε κρατούσαν τους δίαυλους επικοινωνίας ανοιχτούς -για κάθε ενδεχόμενο. 

Ο δοσιλογισμός, σε αντίθεση με άλλες χώρες, αποτέλεσε δομικό χαρακτηριστικό της αστικής τάξης, απόρροια του βαθιά εξαρτημένου της χαρακτήρα, σε όλα τα επίπεδα (πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό).Και στη συνέχεια η πορεία του (και της τάξης του) ήταν ανάλογη- έως και σήμερα. 

2. Νεποτισμός. Κρατικοδίαιτη Οικογενειοκρατία. Δυναστεία επαγγελματιών πολιτικών υπαλλήλων. 


Και αυτό το χαρακτηριστικό της αστικής τάξης της χώρας, στην περίπτωση Μητσοτάκη αγγίζει την καρικατούρα. 

Όμως παραμένει ένα ερώτημα:
 γιατί σε καμιά άλλη χώρα της Δύσης δεν υπάρχει σε αυτό το τραγελαφικό βαθμό το φαινόμενο; Ίσως τις ρίζες του μπορούμε να τις διακρίνουμε στο φαινόμενο των «κομματαρχών», του «Γκόρτσου», προϊόν της μη ομαλής λειτουργίας του κοινοβουλευτικού συστήματος στη χώρα. Αποτελεί όμως και προϊόν των λούμπεν χαρακτηριστικών ολόκληρων τμημάτων της αστικής τάξης και την, αναγκαστική ως εκ τούτου, λειτουργία στο στενό, ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον. Θυμίζει Μαφία; Καθόλου τυχαία! 

3. Αρχομανία. Κυνικός αμοραλισμός.
 

Παραβατικά χαρακτηριστικά.
 Χαρακτηριστικά που συνοδεύουν, λίγο ή πολύ, όλους τους πολιτικούς εκπροσώπους του καθεστώτος. Σε μια χώρα που ακόμη και οι μη δημοκρατικοί -στην ουσία- κανόνες του αστικού κοινοβουλευτισμού αποτελούν ανέκδοτο, τα φαινόμενα αυτά είναι λογικό να ευδοκιμούν σε βαθμό επιθεώρησης κακής ποιότητας. 

4. Πελατειακό κράτος. Μια αστική τάξη που δε μπορεί να χτίσει-λόγω των χαρακτηριστικών της- μεγάλες κοινωνικές συμμαχίες, συντήρησε και συντηρεί το πελατειακό κράτος σαν εργαλείο πολιτικής στήριξης. 

5. Διαπλοκή, διαφθορά και σε συνωμοσίες. 

Η εξάρτηση από τα ξένα κέντρα των πολιτικών εκπροσώπων του καθεστώτος ήταν και είναι τόσο βαθιά που συχνά ξεπερνάει κάθε όριο, ακόμη και αυτό της συγκάλυψης. Και παράλληλα ένας κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας, στήριγμα και τέκνο του καθεστώτος. Η Αποστασία και η Siemens, ούτε απέχουν ούτε είναι οι μοναδικές περιπτώσεις. Αλλά μάλλον ο κανόνας 

6. Καταστολή και μίσος για το λαό.
 

Η στυγνότητα στην επιβολή αντιλαϊκών πολιτικών δεν είναι ένα στοιχείο που συναντούμε μόνο τα τελευταία μνημονιακά χρόνια. Ούτε φυσικά μόνο στη περίοδο της ΕΑΣ ή της καταστολής του κινήματος την περίοδο του ΄91. Αποτελούν κι αυτά διαχρονικά χαρακτηριστικά ενός καθεστώτος, που ο «εχθρός λαός» δε μπορούσε πάντα να «συμμεριστεί» -καθώς υλικά δε χωρούσε- τις τακτικές ή στρατηγικές του επιδιώξεις και τις αμφισβήτησε με δύο επαναστάσεις, δεκάδες εξεγέρσεις και χιλιάδες μεγάλα στιγμιότυπα σκληρής πάλης. 

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατάφερε να συμπυκνώσει στο πρόσωπό του όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, στο μέγιστο βαθμό.
Και να γίνει έτσι ο πιο αντιδημοφιλής Έλληνας πολιτικός. Σε αντιδιαστολή με δεκάδες άλλους Dorian Gray του ελληνικού πολιτικού συστήματος, που κατάφεραν και καταφέρνουν να κρύψουν επιμελώς τα δικά τους απεχθή πορτραίτα. Ενίοτε και πίσω από κουρτίνες με αριστερή ούγια. 

Μακροημέρευσε. Αλλά ο βιολογικός του θάνατος δεν αποτελεί το τέλος για τη τάξη του.
 Μια τάξη που είναι το πραγματικό vampire, ένα vampire που 200 σχεδόν χρόνια τρέφεται παρασιτικά από το σώμα της χώρας. Και πλέον απειλεί να την θανατώσει. 

ΠΗΓΗ: 

Αστοί και τα δημοσιοκαφρικά τσιράκια τους τρομοκρατημένα διαπιστώνουν κλίμα "υπέρ της τρομοκρατίας"

1-6-2017



Μεγάλο ταράκουλο πρέπει να έχει πάθει όλο το αστικό υπηρετικό προσωπικό των αστών βλέποντας τον τρόπο που υποδέχτηκε ο κόσμος το σκάσιμο της στρακαστρούκας στα χέρια του Παπαδήμου.
Αυτό πρέπει να συμπεράνουμε ακούγοντας τις δημοσιογραφικές ντουντούκες του - οι οποίες πιάνουν στον αέρα τις επιθυμίες των αφεντικών τους- και οι όπως φαίνεται πρέπει να έχουν χάσει εντελώς την ψυχραιμία τους αιφνιδιαζόμενοι από τις αντιδράσεις του κόσμου που δέχτηκε με αδιαφορία, αν όχι με χαμόγελα τον ψιλοτραυματισμό του πρώην πρωθυπουργού.

Κάποιοι απ’ αυτούς ξεπέρασαν εντελώς το μέτρο - όπως ο Ευαγγελάτος που παρομοίασε το τρομοκρατικό χτύπημα στο Μάντσεστερ με την επίθεση στον Παπαδήμο και ο Πορτοσάλτε με βρήκε ομοιότητες με την ενέργεια της δολοφονίας Καποδίστρια- γι’ αυτό και έγιναν καταγέλαστοι από τους χρήστες του διαδικτύου.

Αυτός πάντως που έδωσε ρεσιτάλ όλες αυτές τις μέρες είναι η ενσάρκωση της βλακείας και της αγραμματοσύνης, που ονομάζεται Κωνσταντίνος Μπογδάνος.
Και τι δεν ακούσαμε απ’ τα χείλη του αυτές τις μέρες! Και δεν μιλάμε απλώς ότι μας είπε το γνωστό ανέκδοτο με το μπουζούκι και τον μπάτσο, σε δική του απόδοση:
«Αν βάλεις Παπαδήμος ίσον προδότης, προδότης ίσον κρεμάλα, σημαίνει ίσον Παπαδήμος ίσον κρεμάλα. Οποιος έχει χρησιμοποιήσει το "ο Παπαδήμος είναι προδότης" και έχει χρησιμοποιήσει και το "τους προδότες τους κρεμάν" ή "κρεμάλα στους προδότες", έχει οπλίσει το χέρι εκείνων που χτες σκέφτηκαν "και τι έγινε; Θα γουστάρουν κι όλας", όπως φάνηκε από τους μισούς χρήστες του ελληνικού τουίτερ και του ελληνικού φέιμπουκ». (Που τους βρήκε τους μισούς χρήστες του διαδικτύου να αποδοκιμάζουν την ενέργεια που είχε στόχο τον πρώην πρωθυπουργό; Εμείς μόνο κάτι κραγμένους τύπους, του φυράματος του συναντήσαμε μόνο).

Αναφερόμαστε κύρια στην συγχορδία που έκανε μαζί με τον ομόσταβλο του, Γιάννη Πιτταρά (είναι ο δημοσιοκάφρος που σύμφωνα με δημοσιεύματα φιλοδοξεί να πολιτευτεί με την Ν.Δ) και ζητούσαν να ποινικοποιηθεί ο διάλογος -πράγμα φυσικά αδύνατο- στο διαδίκτυο.
Δείχνει όμως την «λογική» που κουβαλούν τα τσιράκια του Αλαφούζου.

Βλέπε παρακάτω: 

Στην ίδια ρότα και η φυλλάδα του Βαγγέλη Μαρινάκη «Ελευθερία του τύπου» η οποία ανακαλύπτει «άκρως επικίνδυνο διχασμό, για την δολοφονική επίθεση κατά του Παπαδήμου» και διαπιστώνει πρωτοσέλιδα «Εκρήξεις παράνοιας στα social media υπέρ της τρομοκρατίας». (Αρχική φωτογραφία).

Το έχουμε ξαναγράψει. Αυτό που πραγματικά τρομοκρατεί τους αστούς και τους κολαούζους τους, είναι ότι για πρώτη φορά, τις τελευταίες δεκαετίες, στην συνείδηση μεγάλου μέρους του κόσμου η στοχευμένη βία οργανώσεων ένοπλης πάλης δείχνει να είναι νομιμοποιημένη.
Κι' όλοι μπορεί να υποθέσουμε τι σημαίνει αυτό και για την ψυχολογία των μελών των οργανώσεων ένοπλης μειοψηφικής βίας, αλλά και για τους κρατικούς μηχανισμούς που βλέπουν πια κάθε προσπάθεια δημιουργίας κλίματος τρομοϋστερίας να πέφτει στο κενό.

Είναι και ένα άλλο στοιχείο που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Για πρώτη φορά μετά την μεταπολίτευση βλέπουμε μια πολιτική οργάνωση με το πρόσημο της αναρχίας και με κύριο χαρακτηριστικό δράσης της την μη αποδοχή της αστικής νομιμότητας να μαζικοποιείται τόσο πολύ και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Μιλάμε για τον «Ρουβίκωνα» φυσικά.

Πριν πάμε να ρίξουμε μια ματιά τι λένε οι χρήστες του διαδικτύου για την ψιλοπεριπέτεια που πέρασε ο Παπαδήμος ας θυμηθούμε απόσπασμα περασμένης ανάρτησής μας:

Καμιά εκτίμηση δεν έχουμε στον Μάκη Κουρή και στην βδομαδιάτικη φυλλάδα του «Το Παρόν». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν του αναγνωρίζουμε ότι κάποιες φορές δεν έχει πρόβλημα να γράψει τα πράγματα όπως είναι και να προβεί σε αποκαλύψεις.
Όπως το συγκεκριμένο σημερινό του δημοσίευμα που αναφέρει ότι ο Παπαδήμος πλήρωσε 511 ευρώ φόρο για αποδοχές 2.238.484 ευρώ!

«Για τους .. σωτήρες μας, τις περιλάλητες προσωπικότητες που θέλουν, δια διορισμού, όχι με την ψήφο του λαού να μας κυβερνήσουν, δεν ισχύει ό,τι οι νόμοι προβλέπουν για τους κοινούς θνητούς, τον λαουτζίκο, τον φτωχοσυνταξιούχο, τον περιπτερά, εκείνον που έχει ένα ψιλικατζίδικο. Για τους κυρίους αυτούς δεν υπάρχουν φόροι ούτε περικοπές ούτε μειώσεις ούτε απολύσεις ούτε ανεργία, φτώχεια και πείνα. Ο διορισμένος πρωθυπουργός μας, που την άλλη Κυριακή λήγει η θητεία του ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Ο,τι βγάζει ο Κ. Παπαδήμος είναι όλα αφορολόγητα», γράφει ανάμεσα στα άλλα.

Ας πάρουμε και μια ακόμα γεύση (η πρώτη είναι εδώ) για τις αντιδράσεις των χρηστών του διαδικτύου όταν έγινε γνωστή η έκρηξη της στρακαστρούκας στα χέρια του δοτού πρώην πρωθυπουργού:










http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2017/05/blog-post_939.html
=====================

Ποιος ήταν ο πολιτικός Κώστας Μητσοτάκης



30-5-2017














Η γελοιογραφία είναι της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ έτος αποστασίας 1965! Δεξιά απεικονίζετε ο Κώστας Μητσοτάκης!
Γράφει ο Θανάσης Μ.Σιαβρακάς

Στο καταβόδιο του πρώην Πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη εκφράζω τη λύπη μου στους οικείους του για την απώλεια, του δικού τους ανθρώπου, του πατέρα, του παππού Κ. Μητσοτάκη.
Η απώλεια της ζωής, ο θάνατος είναι επώδυνο γεγονός για όλους μας. Ωστόσο .στο δημόσιο και κοινωνικό βίο, ουδείς στο απυρόβλητο
Και ο λαός και οι πολίτες οφείλουν να έχουν μνήμη και έχουν μνήμη!
Στο καταβόδιο λοιπόν του πολιτικού που κυριάρχησε για 50 χρόνια στον Ελληνικό πολιτικό στίβο, για τους δε ήταν ο στυλοβάτης του σάπιου μετεμφυλιακού, αλλά και του μεταπολιτευτικού συστήματος!
Για τους μεν ήταν ο αποστάτης της Δημοκρατίας! Που άνοιξε το δρόμο στην δικτατορία του 1967!
Στον πολιτικό αντίποδα ο Κώστας Μητσοτάκης ως πολιτικός υπήρξε ο πολιτικός εφιάλτης των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που πάλευαν και παλεύουν για καλύτερες συνθήκες δουλειάς! Των πολιτών που ήθελαν και θέλουν την πατρίδα ελεύθερη, ανεξάρτητη! Μακρυά από τα τα ευρώ δεσμά της ιδιότυπης ευρώ κατοχής! Των πολιτών που επιζητούσαν και επιζητούν μια δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, μια ανθρώπινη κοινωνία των ίσων ευκαιριών, με καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία!
Σήμερα και αφού οι πλουσιοπάροχα αμοιβόμενες δημοσιογραφικές πόρνες του συστήματος της ευρώ κατοχής που σιωπούσαν για κάποια χρόνια αφήνοντας τον απόμαχο πολιτικό στην συνταξιοδοτική του ησυχία, ξαφνικά σύσσωμες και ενορχηστρωμένες, όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις και οι προπαγανδιστικοί τους κρουνοί (ΜΜΕ), έχουν εξαπολύσει μια κατακλυσμιαία νεροποντή «αγιοποίησης», «δικαίωσης» και «ηρωοποίησης» του Μητσοτάκη.
Μπροστά σ’ αυτήν τη νεροποντή, ενστικτωδώς, …ξεπετάγονται οι στίχοι του Μανόλη Αναγνωστάκη:
«Πέθανες- κι έγινες καὶ σύ: ο καλός,
Ὁ λαμπρὸς άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Τριάντα έξη στέφανα σὲ συνοδέψανε, τρεις λόγοι αντιπροέδρων,
Εφτὰ ψηφίσματα γιὰ τὶς υπέροχες υπηρεσίες ποὺ προσέφερες.
Α, ρὲ Λαυρέντη, εγὼ ποὺ μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Τί κάλπικος παράς, μιὰ ολόκληρη ζωὴ μέσα στὸ ψέμα
Κοιμού ἐν ειρήνῃ, δὲν θὰ ῾ρθω τὴν ησυχία σου νὰ ταράξω…»
Για τα πολύχρωμα ανδρείκελα του 4ου Ράιχ, πράγματι, ο Μητσοτάκης είναι «δικαιωμένος»!!!
Ο ακραίος και βάρβαρος νεοφιλελευθερισμός του Μητσοτάκη έχει γίνει πλέον γρανιτένιο καθεστώς, με «θώρακα» τα Μνημόνια των τοκογλύφων…
Καθεστώς, επίσης, έχει γίνει και η «εθνική» πτυχή της πολιτικής Μητσοτάκη. Η πολιτική της δουλικής ΥΠΟΤΑΓΗΣ στα ξένα κέντρα αποφάσεων: Στα πλανητικά κέντρα της Νέας Τάξης, στο σύγχρονο 4ο Ράιχ…
Υπάρχει, τέλος, και η «ηθική δικαίωση» του Μητσοτάκη. Ο καθεστωτικός φαρισαϊσμός, οι «πολιτικές πτήσεις» και «επιμειξίες», καθώς και το ψεύδος στις πιο αποκρουστικές τους μορφές, δηλαδή η μακάβρια γκριμάτσα της κοινοβουλευτικής αχρειότητας και παρακμής: αυτό που ονομάζουμε «μητσοτακισμό».
Ο Μητσοτάκης, αποτύπωσε πιο ακραία και καταχρηστικά, αλλά και πιο μοχθηρά την παρακμή και τη σήψη των αστικών κοινοβουλευτικών θεσμών, όλη την αχρειότητα του αστικού κόσμου και των θεσμών του.
Λογικό, συνεπώς, ο σημερινός πολιτικός κόσμος και τα δημοσιογραφικά φερέφωνα του καθεστώτος, να καταλαμβάνονται από την υστερία της «αγιοποίησης» και της «δικαίωσης» του Μητσοτάκη: Ο Μητσοτάκης μπορεί να «έφυγε», αλλά ο «μητσοτακισμός» ζει και βασιλεύει, αποτελεί την κυρίαρχη αθλιότητα της πολιτικής μας ζωής…
Θρηνείστε, λοιπόν, τους νεκρούς σας…
Όμως ο κόσμος σας δεν είναι ο κόσμος του λαού, ο κόσμος των εργαζομένων, ο κόσμος των θυμάτων της πολιτικής σας. Αυτός ο κόσμος έχει τελεσίδικα ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ και τον Μητσοτάκη και τον κόσμο σας…
Υστερόγραφο μνήμης !!
Αποστασία του 1965
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Με τον όρο Αποστασία ή Ιουλιανά περιγράφεται η πολιτική κρίση στην Ελλάδα, η οποία επικεντρώνεται στην παραίτηση του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου του 1965 και στο διορισμό, από τον βασιλιά Κωνσταντίνο, διαδοχικών πρωθυπουργών από το ίδιο το κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου, την Ένωση Κέντρου, για να τον αντικαταστήσει. Αυτοί οι πρώην υποστηρικτές του Γεωργίου Παπανδρέου που αποσκίρτησαν από την Ένωση Κέντρου αποκλήθηκαν αποστάτες. Η αποστασία προανήγγειλε μία παρατεταμένη περίοδο πολιτικής αστάθειας, η οποία αποδυνάμωσε τη μετεμφυλιακή δημόσια τάξη και τελικά οδήγησε στη Χούντα των Συνταγματαρχών το 1967.
Η ορκωμοσία των Κ. Μητσοτάκη και Δ. Παπασπύρου στην κυβέρνηση Νόβα είχε οριστεί για το πρωί της 16ης Ιουλίου, αλλά αυτοί δίσταζαν, αποθαρρημένοι από τη στάση της τεράστιας πλειοψηφίας των βουλευτών της Ένωσης Κέντρου εναντίον του εγχειρήματος Νόβα. Έτσι η τελετή αναβλήθηκε για τις 19:00 το ίδιο βράδυ. Στις 17:30 ο εκ της τριανδρίας υπουργός Άμυνας Σταύρος Κωστόπουλος τηλεφώνησε αναστατωμένος στον Αμερικανό επιτετραμμένο Νόρμπερτ Άνσουτς και του εξήγησε την κατάσταση, υποστηρίζοντας ότι, αν δεν προχωρήσουν στην ορκωμοσία του Κ. Μητσοτάκη και του Δ. Παπασπύρου, οι δύο Παπανδρέου θα γίνουν πολύ ισχυροί. Ζήτησε τη γνώμη του Άνσουτς, ο οποίος συμφώνησε και πρόσθεσε ότι "η δύναμη που θα κατορθώσει να συγκεντρώσει η κυβέρνηση Νόβα, ακόμη κι αν δεν φθάσει να σχηματίσει βιώσιμη κυβέρνηση, θα διευκολύνει τον επόμενο ηγέτη που θα κληθεί να δοκιμαστεί". Λίγο μετά από αυτή την επικοινωνία ο Στ. Κωστόπουλος τηλεφώνησε και πάλι στον Άνσουτς και του δήλωσε περιχαρής ότι ο Κ. Μητσοτάκης θα ορκιστεί στις 19:45.
Στη φωτογραφία η κυβέρνηση των αποστατών!