Η Δύση είναι τελειωμένη – αλλά γιατί;


28-2-2017

Η Δύση είναι τελειωμένη – αλλά γιατί;


Του Andre Vltchek.
Παρά κάποιες οικονομικές και κοινωνικές καθυστερήσεις και προβλήματα, η δυτική αυτοκρατορία τα πάει αρκετά καλά, αν μετρήσουμε, δηλαδή, την επιτυχία με την ικανότητα ελέγχου του κόσμου, επηρεασμού της σκέψης των ανθρώπων σε όλες τις ηπείρους και συντριβής  σχεδόν όλων των ουσιωδών διαφωνιών, εντός και εκτός των χωρών της.
Αυτό που έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τη ζωή σε μέρη όπως η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο ή το Παρίσι είναι η απλή ανθρώπινη χαρά, που είναι τόσο οφθαλμοφανής όταν υπάρχει. Παραδόξως, στα ίδια τα κέντρα εξουσίας, οι άνθρωποι φαίνεται να έχουν αγωνιώδη, άδεια σχεδόν τρομακτική ζωή.
Όλο αυτό κάπως δεν ταιριάζει. Δεν θα έπρεπε οι πολίτες των κατακτητικών χωρών του κόσμου, του νικηφόρου καθεστώτος, να είναι τουλάχιστον βέβαιοι για τον εαυτό τους και αισιόδοξοι;
Βεβαίως, υπάρχουν πολλοί λόγοι που δεν είναι και κάποιοι φίλοι μου ήδη έχουν περιγράψει με λεπτομερή και παραστατική γλώσσα τις βασικές, τουλάχιστον, αιτίες για την κατάθλιψη και την έλλειψη ικανοποίησης από τη ζωή που στην κυριολεξία καταβροχθίζουν ζωντανούς εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.
Η κατάσταση αναλύεται κυρίως από κοινωνικο-οικονομική σκοπιά.  Ωστόσο, πιστεύω ότι οι πιο σημαντικές αιτίες της παρούσας κατάστασης πραγμάτων είναι πολύ πιο απλές: η Δύση και οι αποικίες της κατέστρεψαν σχεδόν ολοκληρωτικά τα πιο ουσιαστικά ανθρώπινα ένστικτα: την ικανότητα των ανθρώπων να ονειρεύονται, να είναι παθιασμένοι, να εξεγείρονται και να «ανακατεύονται» - να συμμετέχουν.
Η προσήλωση, η αποφασιστικότητα, η αισιοδοξία, η αθωότητα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.  Όμως αυτά ακριβώς είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που πάντα κινούσαν προς τα εμπρός τους ανθρώπους.
***
Παρά αυτά που σήμερα πιστεύουν συνήθως στη Δύση, δεν είναι η «γνώση» ούτε απόλυτα η «επιστήμη» που βρίσκονταν πίσω από τα μεγαλύτερα άλματα του ανθρώπινου πολιτισμού.
Πάντα υπήρχε ένας βαθύς και ενστικτώδης ανθρωπισμός, συνοδευόμενος από πίστη (δεν μιλώ για κάποια θρησκευτική πίστη)  και τεράστια αφοσίωση και  αφιέρωση στο σκοπό. Χωρίς αθωότητα, χωρίς απλοϊκότητα, δεν θα μπορούσε ποτέ να  επιτευχθεί  τίποτε μεγάλο.
Η επιστήμη πάντα υπήρχε και ήταν σημαντική για τη βελτίωση πολλών πρακτικών πλευρών της ανθρώπινης ζωής, αλλά δεν ήταν ποτέ η βασική κινητήρια δύναμη  μιας χώρας προς μια δίκαιη, εξισορροπημένη και «αξιοβίωτη» κοινωνία.  Όταν χρησιμοποιήθηκε από κάποιο φωτισμένο σύστημα, η επιστήμη έπαιξε σημαντικό ρόλο στο χτίσιμο ενός καλύτερου κόσμου, αλλά ποτέ αντίστροφα.
Η πρόοδος  πάντα τροφοδοτούνταν και προκαλούνταν από τα ανθρώπινα συναισθήματα, από φαινομενικά παράλογα και μη επιτεύξιμα όνειρα, από ουτοπίες, από την ποίηση και από μια ευρεία κλίμακα παθών που φλόγιζαν τις καρδιές.  Οι πιο ωραίες ιδέες για τη βελτίωση του πολιτισμού συχνά δεν φαίνονταν καν λογικές, γεννήθηκαν απλά από κάποια ευγενικά ανθρώπινα ένστικτα, εμπνεύσεις και επιθυμίες (η λογική εφαρμόστηκε αργότερα, όταν έπρεπε να προχωρήσουν στις πρακτικές λεπτομέρειες).
Τώρα, η «γνώση», η ορθολογικότητα και η «λογική» , τουλάχιστον στη Δύση, σπρώχνουν τις ανθρώπινες υπάρξεις στη γωνία.  Η «λογική» παίρνει τη θέση των παραδοσιακών θρησκειών – γίνεται κάτι σαν θρησκεία. Η εμμονή με τα «γεγονότα», με την «κατανόηση» των πάντων, γίνεται παράλογα ακραία, δογματική, ακόμη και φονταμενταλιστική.
Όλη αυτή η φανατική συλλογή γεγονότων συχνά μοιάζει εξωπραγματική, «μεταλλική», ψυχρή και εντελώς αφύσικη για πολλούς από εκείνους που έρχονται «απέξω» (γεωγραφικά ή πνευματικά).
Ας μην ξεχνούμε ότι τα «γεγονότα» που καταναλώνουν οι μάζες, ακόμη και οι σχετικά μορφωμένοι Δυτικοί, προέρχονται κατά κανόνα από τις ίδιες πηγές. Χρησιμοποιείται ο ίδιος τύπος λογικής και εφαρμόζονται αρκετά κοινά εργαλεία ανάλυσης. Η κατανάλωση υπερβολικής ποσότητας ειδήσεων, «γεγονότων» και «αναλύσεων» συνήθως δεν οδηγεί στην σε βάθος κατανόηση ή σε αληθινά κριτικές σκέψεις, το αντίθετο – στην πραγματικότητα σκοτώνει την ικανότητα να εξετάσουμε ολοκληρωτικά νέες έννοιες και ειδικά να εξεγερθούμε ενάντια στα διανοητικά κλισέ και στερεότυπα. Έτσι δεν εκπλήσσει το ότι η μεσαία τάξη των Ευρωπαίων και των Βορειοαμερικανών περιλαμβάνει τους πιο κομφορμιστές ανθρώπους στη Γη.
Η συλλογή βουνών από «δεδομένα» και «πληροφορίες» δεν οδηγεί πουθενά, στις περισσότερες περιπτώσεις. Για εκατομμύρια ανθρώπους είναι απλώς ένα χόμπι, όπως κάθε άλλο, όπως τα βιντεοπαιχνίδια και το PlayStation. Κρατά ένα άτομο «στην αιχμή των γεγονότων», έτσι ώστε να μπορεί να εντυπωσιάζει τους γνωστούς ή απλά να ικανοποιεί μια νευρωτική ανάγκη συνεχούς κατανάλωσης ειδήσεων.
Και το χειρότερο είναι ότι  οι περισσότεροι Δυτικοί (και σχεδόν όλοι οι εκδυτικισμένοι ξένοι) είναι μονίμως κλειδωμένοι  σε έναν περίπλοκο ιστό «πληροφοριών» και προσλήψεων, με τα μέλη της οικογένειάς τους, τους φίλους και τους συνεργάτες. Υπάρχει συνεχής πίεσης προσαρμογής σε ένα χώρο πολύ μικρό και σχεδόν καμιά ανταμοιβή για το αληθινό πνευματικό θάρρος ή αυθεντικότητα.
***
Τα καθεστώτα έχουν ήδη καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να τυποποιήσουν τη «γνώση» αξιοποιώντας κυρίως την ποπ κουλτούρα και κατηχώντας τους ανθρώπους μέσα από τους «εκπαιδευτικούς» θεσμούς.
Οι άνθρωποι κλείνονται εκούσια επί χρόνια στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, χάνοντας το χρόνο τους, πληρώνοντας τα χρήματά τους, φορτώνονται ακόμη και με χρέη, προκειμένου να διευκολύνουν το σύστημα να τους κατηχεί και να τους μετατρέπει σε καλούς και υπάκουους  υποτελείς της αυτοκρατορίας.
Ήδη, εδώ και δεκαετίες, το σύστημα παράγει επιτυχώς ολόκληρες γενιές συναισθηματικά νεκρών και τελούντων εν συγχύσει ατόμων.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσο κατεστραμμένοι που δεν μπορούν να παλέψουν για τίποτε πια (εκτός, μερικές φορές, για τα δικά τους προσωπικά και ιδιοτελή συμφέροντα). Δεν μπορούν να πάρουν θέση και δεν μπορούν ούτε να αναγνωρίσουν τους δικούς τους σκοπούς και επιθυμίες. Προσπαθούν μονίμως (και αποτυγχάνουν) «να βρουν κάτι που να έχει νόημα» και να «εκπληρώσουν» αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν στη ζωή τους. Πάντα ψάχνουν να βρουν κάτι, όχι να ενωθούν σε αγώνες που έχουν νόημα ή να επινοήσουν κάτι τελείως νέο για χάρη της ανθρωπότητας. Συνεχίζουν να «επιστρέφουν στο σχολείο», να φωνάζουν για «χαμένες ευκαιρίες», επειδή «δεν σπούδασαν αυτό που νόμιζαν ότι έπρεπε να σπουδάσουν πραγματικά» (ανεξάρτητα από το τι  πραγματικά σπουδάζουν ή κάνουν στο σχολείο της ζωής, αισθάνονται ανικανοποίητοι, ούτως ή άλλως).  
Πάντα φοβούνται ότι θα τους απορρίψουν, τρομοκρατούνται με τη σκέψη ότι η άγνοια και η ανικανότητά τους να κάνουν κάτι με αληθινό νόημα θα μπορούσε να αποκαλυφθεί και να γελοιοποιηθεί (πολλοί αντιλαμβάνονται πόσο άδεια είναι η ζωή τους).
Είναι δυστυχισμένοι, κάποιοι σε άθλια κατάσταση, ακόμη και αυτοκτονικοί. Όμως η απελπισία τους δεν τους ωθεί στη δράση. Οι περισσότεροι δεν εξεγείρονται ποτέ, δεν αντιμετωπίζουν στα ίσα το καθεστώς, δεν αμφισβητούν το άμεσο περιβάλλον τους.
Αυτές οι εκατοντάδες εκατομμύρια τσακισμένοι και αδρανείς άνθρωποι (εκ των οποίων αρκετοί είναι ευφυείς) αποτελούν μια τρομακτική απώλεια για τον κόσμο. Αντί να σηκώνουν οδοφράγματα, να γράφουν οργισμένα διηγήματα και να γελοιοποιούν ανοικτά αυτή τη δυτική φαρσοκωμωδία, υποφέρουν σιωπηλά, υποκύπτουν στην κακοποίηση ή σκέφτονται την αυτοκτονία.
Εάν φανεί η ευκαιρία να αλλάξουν πραγματικά τη ζωή τους δεν μπορούν να την αναγνωρίσουν πια. Δεν μπορούν να την αρπάξουν. Γιατί δεν μπορούν να αγωνιστούν. Έχουν «εξημερωθεί» από την πολύ νεαρή ηλικία, από το σχολείο.
Έτσι ακριβώς θέλει το σύστημα τους πολίτες του. Είναι όπου τους πήγε.
Είναι σοκαριστικό το ότι κανείς δεν λέει αυτό τον εφιάλτη με το πραγματικό όνομά του – τερατώδες έγκλημα!
***
Οι άνθρωποι αγοράζουν βιβλία για να βγάλουν κάποιο νόημα για το τι συμβαίνει, αλλά δεν καταφέρνουν να τα διαβάσουν μέχρι το τέλος. Είναι πολύ απασχολημένοι, τους λείπει η συγκέντρωση και η αποφασιστικότητα. Ούτως ή άλλως, τα περισσότερα βιβλία που βρίσκονται στα ράφια δεν δίνουν ουσιαστικές απαντήσεις.
Κι όμως, πολλοί προσπαθούν: αναλύουν και αναλύουν και αναλύουν, άσκοπα. «Δεν καταλαβαίνουν και θέλουν να μάθουν». Δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό το μονοπάτι της συνεχούς σκέψης, εφαρμόζοντας τα προκαθορισμένα εργαλεία ανάλυσης, είναι μια τεράστια παγίδα.
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτε για να κατανοηθεί.  Από τους ανθρώπους έχουν κλέψει τη ζωή, τα φυσικά ανθρώπινα αισθήματα, τη ζεστασιά, το πάθος ακόμη και την αγάπη (αυτό που αποκαλούν «έρωτα» συχνά είναι ένα υποκατάστατο και τίποτε άλλο).
Όλα αυτά δεν αναφέρονται ούτε καν στα βιβλία φαντασίας, εκτός αν διαβάζει κανείς στα ισπανικά ή τα ρωσικά. Η επιτυχία της αυτοκρατορίας στην παραγωγή υπάκουων, φοβισμένων και στερημένων φαντασίας υπάρξεων είναι τώρα πλήρης.
Οι μεγάλες εταιρείες προκόβουν, οι ελίτ μαζεύουν τεράστια λεία, ενώ η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων στη Δύση χάνει σταδιακά την ικανότητά της να ονειρεύεται και να αισθάνεται. Χωρίς αυτές τις προϋποθέσεις, δεν είναι δυνατή η εξέγερση. Η έλλειψη φαντασίας, μαζί με τη συναισθηματική αναισθητοποίηση αποτελεί  τον πιο αποτελεσματικό τρόπο στασιμότητας, ακόμη και οπισθοδρόμησης.
Γι’ αυτό η Δύση είναι τελειωμένη.
***
Η γκροτέσκα εμμονή με την επιστήμη, με τις ιατρικές πρακτικές και με τα «γεγονότα» συντελούν στο να αποσπάται η προσοχή από τα πραγματικά και τρομακτικά θέματα.
Οι συνεχείς συζητήσεις, αναλύσεις και το να «δούμε τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες» δεν οδηγούν παρά μόνο στην παθητικότητα. Το να δρα κανείς είναι πολύ τρομακτικό και οι άνθρωποι δεν είναι συνηθισμένοι να παίρνουν μεγάλες αποφάσεις πια ή ακόμη και  να κάνουν δραματικές χειρονομίες.
Η κατάσταση αυτή  οδηγεί επίσης στο  ότι, στη Δύση, κανείς σχεδόν δεν είναι πλέον έτοιμος να στρατευθεί κάτω από μια ιδεολογική σημαία ή να ενστερνιστεί με όλη του την καρδιά αυτά που αποκαλούνται υποτιμητικά «ταμπέλες».
Επί χιλιετίες, οι άνθρωποι συμμετείχαν αυθόρμητα σε διάφορα κινήματα, πολιτικά κόμματα και ομάδες. Καμιά σημαντική αλλαγή δεν έγινε ποτέ από μεμονωμένα άτομα  (αν και κάποιος ισχυρός ηγέτης επικεφαλής ενός κινήματος, κόμματος ή ακόμη και κυβέρνησης θα μπορούσε να πετύχει πολλά πράγματα).
Το να είναι κανείς μέρος κάποιου σημαντικού ή επαναστατικού κινήματος συμβόλιζε συχνά το αληθινό νόημα της ζωής. Οι άνθρωποι ήταν (και σε πολλά μέρη του κόσμου είναι ακόμη) αφοσιωμένοι, δεσμευμένοι  σε σημαντικούς και ηρωικούς αγώνες. Προσπαθώντας να χτίσουν έναν καλύτερο κόσμο, να αγωνιστούν για έναν καλύτερο κόσμο, ακόμη και να πεθάνουν γι’ αυτό το σκοπό: αυτό συχνά θεωρούνταν το πιο τιμητικό που θα μπορούσε να πράξει ένας άνθρωπος στη διάρκεια της ζωής του.
Στη Δύση, αυτή η αντίληψη είναι νεκρή, βαθιά κατεστραμμένη. Εκεί βασιλεύει ο κυνισμός. Πρέπει να αμφισβητείς τα πάντα, να μην εμπιστεύεσαι τίποτα και να μην αφοσιώνεσαι σε τίποτα.
Το αναμενόμενο είναι να μην εμπιστεύεσαι καμιά κυβέρνηση. Να πρέπει να γελοιοποιείς όποιον πιστεύει σε κάποιο σκοπό, ιδίως αν κάτι είναι αγνό και ευγενικό. Πρέπει να διασύρεις και να λασπώνεις κάθε μεγάλη προσπάθεια να βελτιωθεί ο κόσμος, είτε αυτή γίνεται στο Εκουαδόρ, στις Φιλιππίνες, στην Κίνα, στη Ρωσία ή στη Νότια Αφρική.
Η επίδειξη συμπάθειας προς κάποιον ηγέτη, πολιτικό κόμμα ή κυβέρνηση χώρας που ακόμη έχει αγωνιστικό πάθος αντιμετωπίζεται με λοιδορία και σαρκασμό σε μέρη όπως το Λονδίνο ή η Νέα Υόρκη: «Είμαστε όλοι κλέφτες και άρα όλες οι κυβερνήσεις είναι ίδιες», αυτή είναι η θανάσιμα τοξική «σοφία».
Βεβαίως: όταν ξοδεύονται ώρες επί ωρών για να αναλύεται κάποιος φλογερός ηγέτης ή κίνημα για παράδειγμα στη Λατινική Αμερική, κάποια «βρομιά» θα βγει στο τέλος, καθώς κανένας άνθρωπος και καμιά ομάδα δεν είναι τέλεια. Αυτό δίνει στους Δυτικούς το θαυμάσιο άλλοθι να μη συμμετέχουν σε τίποτα.  Ιδού πώς είναι το σχέδιο: «Χάνοντας την ελπίδα για έναν τέλειο κόσμο σημαίνει απλά ότι δεν μπορείς να πιστέψεις σε τίποτα πλέον και άρα πήγαινε να λικνιστείς σε κανένα κλαμπ στο Λονδίνο ή στη Νέα Υόρκη». Μετά, γύρνα στο σχολείο ή κάνε την  ανούσια δουλειά σου. Ή μαστούρωσε.
Αυτό είναι πολύ πιο εύκολο από το να προσπαθείς σκληρά να σώσεις τον κόσμο ή τη χώρα σου. Είναι πολύ πιο εύκολο από το να διακινδυνεύεις τη ζωή σου και να αγωνίζεσαι για τη δικαιοσύνη. Είναι πολύ πιο εύκολο από το να προσπαθείς να σκεφτείς πραγματικά, να επινοήσεις κάτι νέο για τον φοβισμένο κόσμο μας.
***
Μια παλιά ρωσική μπαλάντα λέει «Είναι τόσο δύσκολο να αγαπάς … και τόσο εύκολο να φεύγεις…»
Η επανάσταση, τα κινήματα, οι αγώνες, ακόμη και οι κυβερνήσεις που υποστηρίζεις μοιάζουν πολύ με την αγάπη. Την αγάπη ποτέ δεν την εξετάζεις λεπτομερώς, δεν την αναλύεις πλήρως, αλλιώς δεν είναι αγάπη. Δεν υπάρχει τίποτε και δεν πρέπει να υπάρχει τίποτα ορθολογικό και μόνο όταν πεθαίνει αρχίζεις να την αναλύεις, ψάχνοντας δικαιολογίες για να κλείσεις πίσω σου την πόρτα.
Όταν όμως υπάρχει, είναι ζωντανή, θερμή και παλλόμενη, το να εφαρμόζουμε την «αντικειμενικότητα» στο άλλο πρόσωπο θα ήταν βάρβαρο και ασεβές, θα ήταν κατά κάποιο τρόπο προδοσία.
Μόνοι οι «νέοι Δυτικοί» μπορούν να κάνουν τέτοιες καρικατούρες, αναλύοντας τον έρωτα, γράφοντας «οδηγούς» για το πώς να αντιμετωπίζει κανείς τα ανθρώπινα αισθήματα, πώς να μεγιστοποιεί τα κέρδη από τις συγκινησιακές του επενδύσεις.
Πώς θα μπορούσε ένας άνδρας που αγαπά μια γυναίκα να κάτσει σ’ ένα καναπέ και να αναλύει: «Την αγαπώ, αλλά θα πρέπει να το σκεφτώ δυο φορές, διότι η μύτη της είναι πολύ μεγάλη και τα οπίσθιά της πολύ φαρδιά». Αυτό είναι μια απόλυτη ανοησία. Η γυναίκα που αγαπά κανείς  αληθινά είναι η ομορφότερη στον κόσμο.
Το ίδιο και ο αγώνας.
Αλλιώς, χωρίς αφοσίωση τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ ούτε να βελτιωθεί.
Ας μην ξεχνάμε όμως – η αυτοκρατορία δεν θέλει να αλλάξει ο κόσμος της ούτε κατά κεραία. Γι’ αυτό διασπείρει τον απεριόριστο κυνισμό και μηδενισμό. Γι’ αυτό σπιλώνει κάθε αγνό και φυσικό, εμφυτεύοντας αλλόκοτα «μοντέλα τελειότητας», έτσι ώστε ο κόσμος πάντα να συγκρίνει με βάση αυτά, να κρίνει με βάση αυτά, να έχει αμφιβολίες και να απέχει από τη σοβαρή δράση.
Η αυτοκρατορία θέλει να σκέφτονται οι άνθρωποι, αλλά με τον τρόπο που τους προγραμματίζει. Θέλει να αναλύουν, αλλά μόνο χρησιμοποιώντας τις δικές της μεθόδους. Και θέλει να περιφρονούν, ακόμη και να απορρίπτουν τα φυσικά ένστικτα και τα συναισθήματά τους.
Το αποτέλεσμα είναι σαφές: ατομισμός, ιδιοτέλεια, σύγχυση, διαλυμένες κοινωνίες, κατάρρευση σχέσεων και  γενική απέχθεια για τις  υψηλές προσδοκίες.
Και αυτό δεν αφορά μόνο τα μαρξιστικά ή επαναστατικά πολιτικά κόμματα, τις εξεγέρσεις ή τους διεθνιστικούς, αντιιμπεριαλιστικούς αγώνες.
Έχετε παρατηρήσει πόσο ρηχές, πόσο ασταθείς έχουν γίνει οι μεταξύ των ανθρώπων σχέσεις στη Δύση; Κανείς δεν θέλει να «εμπλέκεται» πραγματικά. Οι άνθρωποι δοκιμάζουν ο ένας τον άλλο. Συνεχώς σκέφτονται, δύσκολα αισθάνονται. Τα μεγάλα πάθη καταλαγιάζουν (τα συναισθηματικά ξεσπάσματα θεωρούνται «μη αξιοπρεπή» ακόμη και ντροπιαστικά): τώρα αίφνης όλα περιστρέφονται γύρω από το «αισθάνομαι καλά», πάντα «ήρεμα», αλλά παραδόξως κανείς δεν αισθάνεται καλά ούτε είναι ήρεμος πια σ’ αυτή τη «νέα Δύση». 
Όλα μεταλλάσσονται στο ακριβώς αντίθετο από αυτό που κάποτε ήταν είτε η αγάπη είτε το αληθινά επαναστατικό έργο (πολιτικό ή καλλιτεχνικό) και απλώς να θυμίσω ότι αυτό ήταν το πιο όμορφο, η πιο τρελή αναταραχή , η απόλυτη απομάκρυνση από τη ζοφερή κανονικότητα. 
Στη Δύση, δεν γράφεται πλέον μεγάλη ποίηση, ούτε μελωδίες που στοιχειώνουν, ούτε στίχοι.
Ξαφνικά, η ζωή έγινε ρηχή, προβλέψιμη και προγραμματισμένη.
Αν κανείς δεν μπορεί να αγαπήσει με πάθος, να έχει δοτικότητα, να κάνει θυσίες χωρίς όρους, δεν μπορεί να γίνει μεγάλος επαναστάτης.
Βεβαίως, στην απαθή Δύση με την εμμονή σ’ εκείνον τον τύπο της γνώσης που δεν φωτίζει, με τις εφαρμοσμένες επιστήμες και τον βαθιά ριζωμένο εγωκεντρισμό, δεν υπάρχει γόνιμο έδαφος για μεγάλα πάθη και άρα πιθανότητα για αληθινή επανάσταση.
“Εξεγείρομαι, άρα υπάρχω», έλεγε πολύ σωστά ο Αλμπέρ Καμί.
Η συλλογική εξέγερση κορυφώνεται στην επανάσταση. Χωρίς την επανάσταση ή τη μόνιμη προσδοκία γι’ αυτήν, δεν υπάρχει ζωή.
Η Δύση έχασε την ικανότητα να αγαπά και να εξεγείρεται.
Και γι΄αυτό είναι τελειωμένη.
***
Υπάρχει μια εύστοχη ρήση: «Δεν μπορείς να καταλάβεις τη Ρωσία με το νου. Μπορείς μόνο να πιστεύεις σ’ αυτήν». Το ίδιο ισχύει για την Κίνα, την Ιαπωνία και για πολλά άλλα μέρη.
Είναι πραγματικά τρελό να πάει κανείς στην Ασία ή τη Ρωσία και ν’ αρχίσει να τις περιηγείται προσπαθώντας να τις «καταλάβει».  Δεν υπάρχει λόγος να το κάνει ούτε η πιθανότητα να το πετύχει σε λίγους μήνες, ακόμη και σε χρόνια.
Η νευρωτική και βαθιά δυτική αντίληψη περί συνεχούς προσπάθειας «κατανόησης» των πάντων με το νου μπορεί να τα καταστρέψει όλα και  δια παντός απ’ την αρχή. Ο καλύτερος τρόπος για να αρχίσεις να κατανοείς την Ασία είναι με την απορρόφηση, αφήνοντας να σε οδηγούν ευγενικά άλλοι, βλέποντας, αισθανόμενος, αγνοώντας όλες τις προκαταλήψεις και τα κλισέ. Η κατανόηση δεν έρχεται απαραιτήτως μέσω της λογικής. Στην πραγματικότητα, δεν έρχεται καν μέσω αυτής. Έχει να κάνει με τις αισθήσεις και τις συγκινήσεις και συνήθως έρχεται ξαφνικά, απροσδόκητα.
Η επανάσταση, και όλοι οι έντιμοι αγώνες επίσης προετοιμάζονται επί πολύ καιρό και επίσης έρχονται απροσδόκητα, ξεπηδώντας κατευθείαν από την καρδιά
Όταν έρχομαι στη Νέα Υόρκη, αλλά ιδίως στο Λονδίνο ή το Παρίσι και όταν συναντώ εκείνους τους γνωστούς «θεωρητικούς αριστερούς», χαμογελάω με πικρία ακούγοντας τις άνευ ουσίας, μακροσκελείς συζητήσεις τους για κάποια θεωρία που είναι πλήρως διαχωρισμένη από την πραγματικότητα. Και αφορά αποκλειστικά τους ίδιους: είναι τροτσκιστές, και γιατί. Ή πιθανώς είναι αναρχοσυνδικαλιστές, και γιατί. Ή μαοϊκοί … Ό,τι και να είναι, πάντα αρχίζουν σ’ έναν καναπέ ή στα σκαμνιά του μπαρ και εκεί τελειώνουν, αργά το βράδυ.
Στην περίπτωση που μόλις έχεις έλθει από τη Βενεζουέλα ή τη Βολιβία, όπου οι άνθρωποι δίνουν πραγματικές μάχες επιβίωσης των επαναστάσεών τους, αυτή είναι μια εμπειρία που σοκάρει. Οι περισσότεροι άνθρωποι στο Altiplano δεν έχουν ακούσει ποτέ για τον  Τρότσκι ή τον αναρχοσυνδικαλισμό. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι βρίσκονται σε πόλεμο, αγωνίζονται για όλους μας, για έναν πολύ καλύτερο κόσμο και χρειάζονται άμεση και συγκεκριμένη υποστήριξη: οικονομική βοήθεια, διαδηλώσεις, στελέχη. Και το μόνο που παίρνουν είναι λόγια. Δεν παίρνουν σχεδόν τίποτε από τη Δύση και δεν θα πάρουν ποτέ.
Διότι δεν είναι αρκετά καλοί για τους Βρετανούς και τους Γάλλους. Είναι πολύ «πραγματικοί», όχι «αρκετά αγνοί». Κάνουν λάθη. Είναι πολύ ανθρώπινοι, δεν είναι αποστειρωμένοι και «δεν συμπεριφέρονται καλά». «Παραβιάζουν πού και πού κάποια δικαιώματα». Είναι πολύ συναισθηματικοί. Είναι αυτό ή εκείνο, και τελικά «δεν μπορεί κανείς να ρίξει όλο του το βάρος  για να τους υποστηρίξει».
Κάνουν λάθη από «επιστημονικής απόψεως». Αν κάποιος κάθεται δέκα ώρες στην παμπ ή στο σαλόνι συζητώντας γι’ αυτούς, τελικά θα υπάρξουν αρκετά επιχειρήματα γι να μην τους δοθεί καμιά στήριξη. Το ίδιο ισχύει για τους επαναστάτες και για τις επαναστατικές αλλαγές στις Φιλιππίνες και σε τόσους άλλους τόπους.
Μ’ αυτό τον τρόπο σκέψης, η Δύση δεν μπορεί να συνδεθεί. Δεν βλέπει τον παραλογισμό στη δική της συμπεριφορά και τη στάση. Έχει χάσει το πνεύμα της, την καρδιά της, τα αισθήματα, από τη δεξιά μέχρι και την αριστερά.  Αντί γι’ αυτά το μυαλό; Υπάρχει άραγε κάτι πολύ σημαντικό που να έρχεται μόνο απ’ αυτό;
Και γι’ αυτό είναι τελειωμένη.
Οι άνθρωποι της Δύσης δεν είναι πρόθυμοι να στρατευθούν σε κάτι πραγματικό. Να στρατευθούν σε κάποια αληθινή επανάσταση, κίνημα, κυβέρνηση, εκτός αν αυτά είναι όμοια με εκείνες τις πλαστικές τοξικές γυναίκες από τα φανταχτερά μαγαζιά μόδας: τέλειες για τους άνδρες που έχουν χάσει όλη τη φαντασία και την ατομικότητά τους, αλλά εντελώς βαρετά προϊόντα μαζικής παραγωγής για όλους τους υπόλοιπους.
* Ο Andre Vltchek είναι φιλόσοφος, διηγηματογράφος,
γυρίζει ταινίες και υπηρετεί την ερευνητική δημοσιογραφία.
Έχει καλύψει πολέμους και συγκρούσεις σε δεκάδες χώρες.

http://antapocrisis.gr/

Πηγή: Counterpunch
Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου

ΤΡΑΠΕΖΕΣ: δεν έχουν ούτε δεκάρα τσακιστή στα ταμεία τους!!! ~ Προσέξτε ….


28/02/2017
Εσκασε η πρώτη

Δεν μπορούν να εκτελέσουν ούτε τα μικροεμβάσματα μέχρι 1.000 ευρώ στο εξωτερικό, αφού έχουν εξαντλήσει το Target2, όπου χρωστάνε περίπου 75 Δις και, ταυτόχρονα, δεν έχουν δεκάρα τσακιστή στα ταμεία τους, επειδή ακόμη και τα ελάχιστα ρευστά διαθέσιμά τους (10,47Δις), τα χρωστάνε σε ΤτΕ και ΕΚΤ !

Όποιος διάβασε την πρόσφατη (01/2017) έκθεση της ΕΚΤ με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της 31/12/2016 για το σύνολο του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης, κατάλαβε – ακόμη και χωρίς να γνωρίζει τραπεζικά – ότι τα μαθηματικά που θα μπορούσαν να λύσουν τον γόρδιο δεσμό του ελληνικού τραπεζικού συστήματος δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί !!!
Και πως να έχουν ανακαλυφθεί, όταν η εξίσωση είναι η εξής :


ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΡΕΥΣΤΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥ: 10,47 ΔΙΣ
με τα οποία οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να εξυπηρετήσουν και να καλύψουν
ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΠΑΘΗΤΙΚΟΥ: 350 ΔΙΣ
δλδ Καταθέσεις 134 Δις + Οφειλές ELA & TARGET2 150 Δις + Οφειλές ΕΚΤ Πυλώνα ΙΙ 50 Δις + TAX CREDIT 16 Δις!
Δείτε στο βίντεο : 6.00′ – 15.00′:

Και όλα αυτά, χωρίς να έχει ακόμη ανοίξει το μαύρο κουτί των πιστωτικών εσόδων του Προϋπολογισμού 2015 & 2016, που κατά το Ελεγκτικό Συνέδριο κρύβουν μια μαύρη τρύπα 692,8 Δις, για την οποία κανείς – ούτε ακόμη ο καθ’ ύλην αρμόδιος ΟΔΔΗΧ – δεν τολμά να απαντήσει και να ενημερώσει τον Ελληνικό Λαό. Πόσα άραγε από αυτά τα 692,8 Δις είναι εν τοις πράγμασι κρυφές υποχρεώσεις των ελληνικών τραπεζών που, αργά ή γρήγορα, μόλις σκάσουν, θα φορτωθούν στο δημόσιο χρέος, αφού είναι με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου ;;;

Πιστεύει λοιπόν κανείς ότι μπορεί να λυθεί αυτή η εξίσωση και ότι, σήμερα, υπάρχουν ακόμη καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες ;

Advertisements



https://cretanpatriot.wordpress.com/

Μη φτύνεις τα μούτρα σου!


Τελικά φαίνεται πως ο λαός αυτός, όχι μόνο δεν είναι ‘’ραγιάς’’, αλλά, αντίθετα, κρύβει μέσα του μια ενστικτώδη σοφία, που τον βοηθά να φιλτράρει τις καταστάσεις, χτίζοντας -αργά και βασανιστικά μεν, αλλά σίγουρα- εκείνη την οργανωμένη δομή, που θα προέλθει από τη συσπείρωση των διάσπαρτων πατριωτικών δυνάμεων!
Μια συσπείρωση, ένα Μέτωπο, πέρα από χρώματα και κομματικές ταμπέλες, που θα τον βοηθήσει να δείξει για άλλη μια φορά τις αστείρευτες δυνάμεις που έχει να ανοίγει δρόμους, στο πέρασμα της ιστορίας, όταν πρόκειται για την ανεξαρτησία αυτού του τόπου!

Τελευταία πλήθυναν οι κραυγές για το… ‘’λαό ραγιάδων’’, που έσκυψε το κεφάλι και δε λέει να το σηκώσει!
  • Είναι, πράγματι, έτσι;
  • Είναι ραγιάς αυτός ο λαός;
  • Είναι παραιτημένος και… ‘’υπάκουος’’;
  • Ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Το εξοργιστικό είναι ότι στη χορωδία αυτών που κραυγάζουν, αφορίζοντας το ‘’ραγιά’’, έχουν προστεθεί και πολλοί όψιμοι ‘’πατριώτες’’ δημοσιογράφοι και… δημοσιολογούντες, που, πριν λίγο μόλις καιρό, πάσχιζαν μέσα από το ‘’γυαλί’’ να με πείσουν ότι… ‘’οι Γερμανοί είναι φίλοι μας’’ και οι Έλληνες… ‘’ακαμάτηδες, λαμόγια, αχάριστοι και αντιευρωπαίοι’’!!
Είναι οι άνθρωποι ΟΦΑ!
Οι άνθρωποι… Όπου Φυσάει ο Άνεμος!
Οι άνθρωποι που… καλωδιωμένοι με τις πληροφορίες, ενημερώνονται πιο γρήγορα από κάθε άλλον για τις τάσεις που επικρατούν στην κοινωνία.
Και οι πληροφορίες τους, τους ειδοποιούν πως το τοπίο αλλάζει!
Τους χτυπούν την καμπάνα της αλλαγής τάσεων μέσα στην κοινωνία!
Τους προειδοποιούν πως η κοινωνία άρχισε να τουμπάρει προς την πλευρά της σύγκρουσης με το καθεστώς των εγχώριων δωσίλογων και την ‘’ευρωκρατία’’!
Κι άλλαξαν ρότα, για να διασφαλίσουν την αυριανή τους επιβίωση!
Έγιναν όχι μόνο… ‘’αντιευρωπαϊστές’’ αλλά και… ‘’’κριτές’’ αυτών που δεν ‘’κατάλαβαν ακόμα και κάθονται αραχτοί στον καναπέ’’!
Μ` ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, λέει κι ο λαός μας!
Αυτοί θέλουν και επιδιώκουν κάτι παραπάνω!
Μ` ένα σμπάρο… τρία τρυγόνια, παίζοντας σε… διπλό ταμπλό!
  • Ενώ από τη μια επιδιώκουν να στρώσουν το άλλοθί τους για το αύριο που έρχεται και να παρουσιαστούν σαν οι μεγάλοι ‘’διδάχοι του ξεσηκωμού’’, οι ινστρούχτορες, που θα διεκδικήσουν το αυριανό ‘’μπράβο’’ για τις επιλογές και τις… ‘’διδαχές’’ τους…
  • την ίδια στιγμή παίζουν και το παιγνίδι του κατοχικού καθεστώτος σπέρνοντας την εικόνα μιας -τάχα- ηττοπαθούς κοινωνίας του καναπέ και του ωχαδερφισμού…. μήπως και κατορθώσουν, την ύστατη στιγμή και μπολιάσουν την κοινωνία με απαισιοδοξία και πραγματική ηττοπάθεια!
Αν όχι, τότε…
  • Να προσφέρουν μια τελευταία -ίσως-  και απέλπιδα υπηρεσία στο κατοχικό καθεστώς!
  • Να εκβιάσουν και να σπρώξουν την κοινωνία σε μια τυφλή, αδιέξοδη και επιζήμια -για την ίδια την κοινωνία- εξέγερση, στο όνομα τής… ‘’απελευθέρωσης’’!
  • Μια αυθόρμητη, ανοργάνωτη και ανεξέλεγκτη εξέγερση, που το σύστημα όχι μόνο δεν τη φοβάται, αλλά -ποιος ξέρει, ίσως- να την επιδιώκει κιόλας, ώστε να την καταπνίξει στο αίμα και να μετατρέψει την πολιτική ζωή του τόπου σε ένα γιγαντιαίο κατασταλτικό μόρφωμα!
  • Να αποκαθηλώσει τις ελπίδες του λαού και να τον στείλει στη μοναξιά, την απογοήτευση και την υποταγή, για πολλά πολλά χρόνια!
Η ιστορία λέει πως καμιά επανάσταση δεν έγινε, ποτέ, από πλειοψηφίες, αλλά από μειοψηφίες!
Η ιστορία έχει δείξει ότι η απελευθέρωση των λαών γίνεται από τον αγώνα μιας κρίσιμης, αναγκαίας και ικανής μάζας του λαού, με την προϋπόθεση ότι αυτή η μάζα θα είναι οργανωμένη και έτοιμη να συγκρουστεί με το καθεστώς, με κοινό στόχο την εθνική απελευθέρωση, χωρίς ιδεολογικοπολιτικές αγκυλώσεις και προαπαιτούμενα!
Τρανό παράδειγμα το ΕΑΜ!
Σε μια περίοδο που… ‘’όλα τα` σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά’’ ανδρώθηκε ένα κίνημα αντίστασης που έγινε ο φόβος και ο τρόμος του ναζισμού και αναπτέρωσε την ελπίδα των λαών της Ευρώπης, που στέναζαν κάτω από τη φρίκη του ναζιστικού τέρατος!
Ήταν το Μέτωπο που κατάφερε να κάνει τη χώρα μας την πρώτη χώρα της Ευρώπης που απελευθερώθηκε, σχεδόν στο σύνολό της, πλην της Αττικής, πριν ακόμα αποχωρήσουν οι κατακτητές!
Ήταν το τιτάνιο και επικό κατόρθωμα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ!
Αλλά τι ήταν το ΕΑΜ;
Ήταν, μήπως, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού;
Μήπως την εποχή εκείνη, που σήμερα την επικαλούμαστε με περηφάνια, δεν υπήρχε ένα κομμάτι της κοινωνίας που -δίπλα δίπλα με τους ναζιστές- γέμιζε ταβέρνες και εστιατόρια, την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού βίωνε τη φρίκη;
Ή μήπως δεν υπήρχε άλλο ένα κομμάτι της κοινωνίας παραιτημένο, που το μόνο μέλημά του ήταν η προσωπική του επιβίωση, με οποιοδήποτε τρόπο;
Κι όμως το ΕΑΜ γεννήθηκε και μεγαλούργησε! Και ήταν μειοψηφία!
(Σε ένα σύνολο πληθυσμού 7.344.860 κατοίκων ( σύμφωνα με την απογραφή τού 1940) τα μέλη του ΕΑΜ αριθμούσαν 1.520.000 μέλη, δηλαδή το 20,7% του πληθυσμού )!
Μια μειοψηφία που, όμως, κατάφερε να κατακτήσει τη… ‘’σιωπηρή αποδοχή, την εκτίμηση, και, τελικά το σεβασμό και την υποστήριξη’’ της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού!!
Αντίστοιχα κομμάτια της κοινωνίας του `40 – `44 υπάρχουν και σήμερα, γεμίζοντας ταβέρνες και σκυλάδικα, ή -αντίθετα- καναπέδες, σε τρώγλες απελπισμένων και παραιτημένων!
Από την άλλη όμως, αν σήμερα μπορούσε κάποιος να αθροίσει αυτούς που αντιτίθενται στο καθεστώς κατοχής που ζούμε και που είναι διατεθειμένοι να αγωνιστούν, θα διαπίστωνε ότι το ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο εκείνου της α΄κατοχής!
Παρ` όλα αυτά, σήμερα λείπει -ακόμα- ένας παράγοντας που στην πρώτη κατοχή ήταν παρών και κυρίαρχος στη διαδικασία συγκρότησης του Εθνικού Απελευθερωτικού ΜΕΤΩΠΟΥ!
Λείπει το ΚΚΕ -των ημερών της α΄κατοχής- που έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο και αποτέλεσε τη συγκολλητική ουσία, για τη δημιουργία του Μετώπου, συνενώνοντας τις διάσπαρτες πατριωτικές δυνάμεις!
  • Ένα ΚΚΕ που δε ζήτησε από κανένα συμμετέχοντα στο Μέτωπο να δώσει διαπιστευτήρια πίστης στα δόγματά του και την κοσμοθεωρία του!
  • Ένα ΚΚΕ που πρόταξε την ανάγκη της απελευθέρωσης της πατρίδας, βάζοντας στην άκρη τον… ‘’κομματικό πατριωτισμό’’ και τους στρατηγικούς του στόχους!
Τον καπιταλισμό τον βίωνε και τότε η πατρίδα μας, και μάλιστα στην πιο άγρια και ακραία μορφή του: το φασισμό και το ναζισμό!
Αλλά το -τότε- ΚΚΕ δεν έβαλε το κάρο μπροστά από το άλογο και δεν ανέμενε πρώτα να αποδεχτεί η κοινωνία την ανάγκη ανατροπής του καπιταλισμού και μετά να παλέψει για την απελευθέρωση της χώρας και την επιβίωση των κατοίκων της!
Αντίθετα!
Πρόταξε σαν κυρίαρχο στόχο τον ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ!!
Δε φορούσε τα γυαλιά του αόμματου που φορά η σημερινή ηγεσία του Περισσού, δεσμεύοντας πολυάριθμες και πολύτιμες πατριωτικές δυνάμεις του λαού στο… σταθμό αναμονής του λεωφορείου που θα τις οδηγήσει στην ανατροπή του καπιταλισμού!!
Λένε πως όποιος δε διδάσκεται από την ιστορία, είναι καταδικασμένος να ξαναζήσει τα φρίκης της ιστορίας! Κι έχουν δίκιο!
Και φαίνεται πως το σημερινό ΚΚΕ δε διδάσκεται από την ιστορία!
Ή συμβαίνει κάτι άλλο, ώστε να κρατά εγκλωβισμένες και παροπλισμένες, πολύτιμες πατριωτικές δυνάμεις, να αναμένουν την… ‘’ωρίμανση των αντικειμενικών συνθηκών’’ και ξορκίζοντας όποιον δεν βαφτίζεται στα νάματα του Περισσού;
Τελικά φαίνεται πως ο λαός αυτός, όχι μόνο δεν είναι ‘’ραγιάς’’, αλλά, αντίθετα, κρύβει μέσα του μια ενστικτώδη σοφία, που τον βοηθά να φιλτράρει τις καταστάσεις, χτίζοντας -αργά και βασανιστικά μεν, αλλά σίγουρα- εκείνη την οργανωμένη δομή, που θα προέλθει από τη συσπείρωση των διάσπαρτων πατριωτικών δυνάμεων!
Μια συσπείρωση, ένα Μέτωπο, πέρα από χρώματα και κομματικές ταμπέλες, που θα τον βοηθήσει να δείξει για άλλη μια φορά τις αστείρευτες δυνάμεις που έχει να ανοίγει δρόμους, στο πέρασμα της ιστορίας, όταν πρόκειται για την ανεξαρτησία αυτού του τόπου!
Μπορεί οι χαμαιλέοντες να παίζουν το παιγνίδι τους, φτύνοντας ένα ολόκληρο λαό!
Εμείς όμως;
Θα παίξουμε στο ίδιο ταμπλό; Θα τους σιγοντάρουμε;
Ο λαός μας χρειάζεται το σεβασμό μας και την εμπιστοσύνη μας!
Γιατί ανήκουμε κι εμείς σ` αυτόν!
Και δεν είμαστε ραγιάδες!
Γιατί, φτύνοντάς τον, φτύνουμε… τους εαυτούς μας!

Οι σύγχρονοι Γκέμπελς και η βελούδινη κατοχή της χώρας

 28/02/2017 

Η βίαιη κατοχή της Ελλάδας απο τους Γερμανούς 1941-44 άφησε πίσω της 700.000 νεκρούς, 1,5 εκ. άστεγους και μια ερειπωμένη χώρα. Οι Γερμανοί δολοφόνησαν αθώους στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στην Κοκκινιά και αλλού,ισοπέδωσαν και έκαψαν πάνω απο 500 χωριά και πόλεις, φέρθηκαν με κτηνώδη τρόπο στην κατεχόμενη χώρα. Πενήντα επτά χρόνια αργότερα οι Γερμανοί ξανάρχονται. Αυτή τη φορά καταλαμβάνουν και πάλι την Ελλάδα όχι με πάντζερ, Γκεστάπο και SS αλλά με ένα πιο πονηρό και πιο αποτελεσματικό τρόπο. Με τον έλεγχο του νομίσματος που παρέδωσαν ατα χέρια τους ντόπιοι νεο-Γερμανοτσολιάδες.Και συνεχίζουν να το κάνουν.
Με το νόμισμα που ελέγχουν απο την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που εδρεύει στην Φραγκφούρτη, ελέγχουν τις ελληνικές τράπεζες οι οποίες χρηματοδοτούν τα ΜΜΕ τα οποία πληρώνουν στρατιές πουλημένων δημοσιογράφων για να επιτελούν πιο αποτελεσματικά το έργο της Γκεστάπο. Ελέγχουν το μυαλό των πολιτών, μοιράζοντας φόβο, λέγοντας ψέματα και διαστρεβλώνοντας την αλήθεια.
Αρωγοί στο σύστημα ελέγχου της πολιτικής βούλησης είναι στρατιές τραπεζιτών, αναλυτών, οικονομολόγων, και διάφοροι τυχοδιώκτες πρόθυμοι να κάνουν μελέτες που να αποδεικνύουν ότι «οι άνθρωποι περπατούν με τα χέρια και όχι με τα πόδια». Είναι τόσο τεράστιος ο βομβαρδισμός από τις απίθανες στρεβλώσεις που σερβίρουν τα ΜΜΕ που κάτι μένει τελικά. Πες ψέματα όλο και κάτι θα μείνει έλεγε ο Γιόζεφ Γκέμπελς, πατέρας των σύγχρονων διαστρεβωτών της πραγματικότητας, γενήτορας της φαιάς προπαγάνδας
Το σύστημα αξιοποιεί και ένα άλλο σύγχρονο κόλπο. Αφήνει ανενόχλητες τις διαμαρτυρίες,απεργίες, κινητοποιήσεις ακόμα και τις ύβρεις. Δεν τουφεκίζει τους εχθρούς, απλώς τους φιμώνει ή τους λοιδορεί. Δεν βασανίζει τους διαμαρτυρόμενους, απλώς τους αφήνει να εκτονωθούν. Με τη βελούδινη αυτή μέθοδο αποφεύγονται τα κύματα μαζικής οργής και αποτρέπεται η λαϊκή συσπέιρωση.
Η βελούδινη μέθοδος κατοχής λειτουργεί ως βαλβίδα εκτόνωσης των αγανακτισμένων που χωρίς πυξίδα,στόχους και ηγεσία πελαγοδρομούν και στο τέλος πέφτουν κατάκοποι στην πολυθρόνα του αδιέξου της απελπισίας και της ήττας, όπου συνεχίζουν να ψεκάζονται απο τα κατοχικά ΜΜΕ. Και η ζωή συνεχίζεται  ή μάλλον τελειώνει για τη χώρα μας την οποία βιάζουν ασύδοτα οι απόγονοι των Ναζί με τους εδώ Γερμανοτσολιάδες τους.
Αλλά η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία.Και οι Γερμανοτσολιάδες αυτή τη φορά δεν θα πρέπει να τη γλυτώσουν όπως οι πρόγονοί τους.

Η αλήθεια για τις Γερμανικές Οφειλές


Σε σχέση με τα ψεύδη που διακινούνται και αναπαράγονται από τη Γερμανία αναφορικά με τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.
1. Οι ελληνικές αξιώσεις είναι ενιαίες και αδιαίρετες και περιλαμβάνουν α. το κατοχικό δάνειο, β. τις επανορθώσεις για την καταστροφή των υποδομών και την αρπαγή του πλούτου του ελληνικού λαού, γ. την επιστροφή των κλαπέντων και λεηλατηθέντων αρχαιολογικών θησαυρών και δ. και πιο σημαντικό, ηθικά και συμβολικά, τις αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας.
Τακτικά, έχει προταθεί στο παρελθόν ότι πρέπει πρώτα να γίνει η διεκδίκηση του κατοχικού δανείου αλλά σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται η σαλαμοποίηση των αξιώσεών μας.
2. Οι αξιώσεις μας είναι ηθικά βαρύνουσες, απαράγραπτες και πλήρως τεκμηριωμένες ιστορικά, νομικά, πολιτικά.
3. Παρά το γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις στο παρελθόν δεν διεκδίκησαν όσο αποτελεσματικά έπρεπε την απόδοση των γερμανικών οφειλών, εντούτοις ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Ή ΑΛΛΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΣΕΩΝ ΜΑΣ.
Η προπαγανδιστική αναφορά των Γερμανών στη συμφωνία του 1959 ανατρέπεται από την ίδια την απαντητική ρηματική διακοίνωση της Γερμανίας (της Γερμανικής Πρεσβείας στην Αθήνα) της 31ης Μαρτίου 1967! Η επίκληση δε άλλων ισχυρισμών, συνήθως αντιφατικών μεταξύ τους, δεν έχει νομική βάση.
(link sends e-mail)
Γερμανικές οφειλές: προπαγάνδα και αλήθεια!
 «Λίγοι λαοί της Ευρώπης υπέφεραν από τη Γερμανική Κατοχή όσο οι Έλληνες. Όμως οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που, μετά το τέλος της ναζιστικής βαρβαρότητας, έτειναν χείρα φιλίας προς τους Γερμανούς». (…) «Δίστομο, Καλάβρυτα, Καισαριανή, όπως και να ονομάζονται οι διάφοροι τόποι, ο Γερμανός πολίτης όταν επισκέπτεται αυτά τα μνημεία της ναζιστικής θηριωδίας αισθάνεται ντροπή μπροστά στη συμφιλιωτική διάθεση των Ελλήνων. Αυτό θα πρέπει να αναλογίζεται όποιος προσπαθεί, χρησιμοποιώντας νομικά προσχήματα, να θεωρήσει το θέμα οριστικά λήξαν».[1] (Gerd Hoehler, ανταποκριτής της εφημερίδας FrankfurterRundschau στην Αθήνα, 1995).
Η διαρροή, λίγο πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, στα ΜΜΕ μέρους του πορίσματος της επιτροπής του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, προκάλεσε την ανησυχία μας λόγω της δραματικής υποεκτίμησης του ύψους του κατοχικού δανείου[2].
Όμως, ακόμα κι αυτή η εξωφρενικά χαμηλή προσέγγιση, που θα ήταν έγκλημα να υιοθετηθεί από την ελληνική κυβέρνηση, δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει την επίδειξη αλαζονείας από τη Γερμανία, η οποία δια χειλέων του κ. Γιέγκερ, εκπροσώπου του κ. Σόιμπλε, απέρριψε πάραυτα και προκλητικά τις ελληνικές αξιώσεις, ανακυκλώνοντας ψεύδη και φαντασιώσεις. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν, εντελώς συνοπτικά, να απαντήσουμε με στέρεες αλήθειες στους αστήρικτους μύθους της γερμανικής προπαγάνδας.
Μύθος 1ος: το ζήτημα έχει κλείσει με υπογραφή Καραμανλή το 1960 και την καταβολή 115 εκατομμύρια μάρκων.
Αλήθεια: οι Γερμανοί για να πετύχουν την αποφυλάκιση του Μαξ Μέρτεν, του σφαγέα 54.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης, που είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια φυλάκιση, συμφώνησαν να καταβάλουν στη χώρα μας 115 εκατομμύρια μάρκα ως αποζημίωση, την οποία «δικαιούνται Έλληνες υπήκοοι διωχθέντες από 6 Απριλίου 1941 μέχρι τέλους του 1945, υπό οργάνων του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Καθεστώτος δια λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς ή αντιθέσεως προς την εθνικοσοσιαλιστικήν κοσμοθεωρίαν»[3], δηλαδή υπέρ κυρίως των Εβραίων – θυμάτων του Γ’ Ράιχ. Ως αντάλλαγμα γι’ αυτήν τη ντροπιαστική συμφωνία της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή πέτυχαν τη θέσπιση του νόμου 3933/1959 και του νομοθετικού διατάγματος 4016/1959, με αποτέλεσμα να εκδοθεί στη Γερμανία ο Μέρτεν, να ανασταλεί η δίωξη εγκληματιών πολέμου και να κλείσει το ελληνικό γραφείο εγκλημάτων πολέμου, ενώ τα αντίστοιχα γραφεία στις ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Αυστραλία λειτουργούν ακόμη!
Όπως όμως σημείωσε ο ευπατρίδης πρεσβευτής της χώρας μας στη Βόννη Θωμάς Υψηλάντης, σε απαντητική επιστολή του προς τον Υφυπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας (η οποία αποτελεί μέρος της συμφωνίας): «επιφυλάσσεται (η Ελλάδα) εντούτοις όπως προβάλη νέας απαιτήσεις, αίτινες προέρχονται εξ εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεως κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής…»[4]. Συνεπώς ζήτημα παραίτησης της Ελλάδας από τις αξιώσεις της δεν υφίσταται, κάτι που ομολογεί και η Γερμανία στην απαντητική ρηματική διακοίνωσή της στις 31.3.1967!
Μύθος 2ος: 70 χρόνια μετά την Κατοχή, οι όποιες αξιώσεις της Ελλάδας έχουν πλέον απωλέσει τη νομιμοποιητική τους βάση.
Αλήθεια: Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται και συνεπώς οι αξιώσεις μας παραμένουν στο ακέραιο. Σε ό,τι δε αφορά το κατοχικό δάνειο υπάρχει σύμβαση που δεσμεύει τη Γερμανία, η οποία μάλιστα καλείται να πληρώσει και πολύ υψηλούς τόκους υπερημερίας.
Αξίζει επίσης να επισημάνουμε ότι βάσει της Συνθήκης του Λονδίνου του 1953 το ζήτημα παρέμεινε στην κατάψυξη έως την επανένωση της Γερμανίας και την υπογραφή Συνθήκης Ειρήνης, προκειμένου η Γερμανία να έχει, απερίσπαστη, τα χρονικά περιθώρια να επουλώσει τις πληγές της και να ανορθώσει την οικονομία της. Και πράγματι, με τη μεγαλοψυχία των αντιπάλων της και νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των οποίων και η καθημαγμένη Ελλάδα, η Γερμανία πέτυχε το οικονομικό θαύμα, που σήμερα όλοι θαυμάζουμε.
Όμως, επί 25 χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας (31.8.1990) και την υπογραφή της Συνθήκης της Μόσχας (η λεγόμενη Συνθήκη των «2+4»), η Γερμανία μετέρχεται νομικίστικων τεχνασμάτων αρνούμενη, παράνομα και προκλητικά, να εκπληρώσει τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Έχει, αλήθεια, κανείς αναλογιστεί πού θα βρισκόταν σήμερα η Ελλάδα, από πλευράς οικονομικής ανάπτυξης και υποδομών, αν της είχαν αποδοθεί οι γερμανικές οφειλές; Και πού θα βρισκόταν σήμερα η Γερμανία αν δεν είχαν δείξει τόση μεγαλοψυχία η Ελλάδα και οι άλλες 19 σύμμαχες χώρες απέναντί της;
Επίσης, αν το ζήτημα των κατοχικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων είχε χάσει τη νομιμοποιητική του βάση, τότε γιατί το Υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας το Μάιο του 2013 ανέλαβε την υποχρέωση αποζημίωσης, πέραν των όσων ήδη έχει καταβάλλει, των Εβραίων που επέζησαν του Ολοκαυτώματος; Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στις αρχές του 2000, η κυβέρνηση Σρέντερ αποζημίωσε, διά του γερμανικού ιδρύματος «Μνήμη, Ευθύνη και Μέλλον», εκατοντάδες χιλιάδες ομήρους (ανάμεσά τους και μόλις 5.500 Έλληνες ομήρους λόγω αβελτηρίας της τότε ελληνικής κυβέρνησης, όπως καταγγέλλει ο Μανώλης Γλέζος και το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα), που μαρτύρησαν στα ναζιστικά κολαστήρια.
Μύθος 3ος: Η Χάγη έκλεισε οριστικά το θέμα των αποζημιώσεων.
Αλήθεια: Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στη δίκη μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας, η οποία αναφέρεται στο ζήτημα των αποζημιώσεων των θυμάτων του Διστόμου, δεν βοήθησε την υπόθεσή μας αλλά δεν δεσμεύει τη χώρα μας, καθώς η Ελλάδα παρενέβη στη δίκη ως μη διάδικο μέρος[5].
Ωστόσο, είναι σημαντικό ότι η Χάγη αναγνώρισε ότι το ζήτημα των αποζημιώσεων υφίσταται, δεν παραγράφεται κι αποτελεί διακρατική διαφορά, για την επίλυση της οποίας προτρέπει τα κράτη να συνεργαστούν.
 Αξίζει όμως να σταθούμε στη μεταγενέστερη, πολύ πρόσφατη (Οκτώβριος 2014), απόφαση του Ιταλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, η οποία, σε αντίθεση με την απόφαση της Χάγης, δέχεται αφενός ότι η ετεροδικία δεν ισχύει όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και αφετέρου ότι πολίτες μπορούν να εγείρουν ατομικές αξιώσεις εναντίον κράτους. Η απόφαση αυτή των Ιταλών δικαστών ανοίγει νέους δρόμους για τη δικαίωση των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και για τους Έλληνες δικαστές.
Μύθος 4ος: τώρα, εν μέσω κρίσης, θυμήθηκε η Ελλάδα τις γερμανικές οφειλές;
Αλήθεια: παρά τη διαχρονική ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων, που δεν διεκδίκησαν σθεναρά κι αποτελεσματικά το ζήτημα, η Ελλάδα ουδέποτε έχει παραιτηθεί των αξιώσεών της, τις οποίες, μάλιστα, έχει θέσει ενώπιον της Γερμανίας ή διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων περίπου 15 φορές, αρχής γενομένης από τη Διάσκεψη των Παρισίων στα τέλη του 1945[6], ενώ το ζήτημα συμπεριλήφθηκε στην ημερήσια διάταξη διμερών κυβερνητικών συζητήσεων[7]! Βεβαίως η διεκδίκηση δεν έγινε όσο σθεναρά και μεθοδικά θα έπρεπε και συνεπώς δεν έφερε αποτελέσματα, τουλάχιστον μέχρι σήμερα…

Τέλος, θεωρούμε ανάξιο σχολιασμού
 και ενδεικτικό της ξεδιάντροπης προπαγάνδας της γερμανικής πλευράς, τον ισχυρισμό ότι με τη χρηματοδότηση της Ελλάδας από τους ευρωπαϊκούς ή τους ΝΑΤΟικούς πόρους έχουν ικανοποιηθεί οι ελληνικές αξιώσεις. Το αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας των υπερεθνικών αυτών θεσμών δεν επιτρέπει τέτοιου είδους συμψηφισμούς, όπως επιβεβαιώνει, άλλωστε και η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 1995 σε ερώτηση του τότε ευρωβουλευτή Αλέκου Αλαβάνου[8].
Πριν προχωρήσουμε στις προτάσεις για την ανάληψη δράσης, ας αναλογιστούμε τον συγκλονιστικό απολογισμό της ναζιστικής τρομοκρατίας στην Ελλάδα: 
  • περισσότερα από 100 ολοκαυτώματα πόλεων και χωριών σε όλη την Ελλάδα, 56.225 αθώοι πολίτες εκτελέστηκαν,
  • 105.000 κατέληξαν όμηροι στα κρεματόρια της φρίκης κι ελάχιστοι εξ αυτών επέζησαν,
  • 1.770 χωριά καταστράφηκαν,
  • 400.000 σπίτια πυρπολήθηκαν,[9]
  • ενώ στη χώρα μας καταστράφηκε το 70% των λιμενικών εγκαταστάσεων,
  • το 75% του εμπορικού μας στόλου,
  • μεγάλο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και
  • το σύνολο των σιδηροδρομικών γεφυρών και τούνελ[10].
  • Παράλληλα δημεύτηκε το 80% των μέσων μεταφοράς και
  • το 51% των δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Ως αποτέλεσμα του δολοφονικού σεληνιασμού των οργάνων του Άξονα και ιδίως του Γ’ Ράιχ εις βάρος των Ελλήνων, της συστηματικής και καλά σχεδιασμένης οικονομικής αφαίμαξης, λεηλασίας και καταστροφής των δομών και υποδομών της χώρας μας,
  • μία στις δύο οικογένειες θρήνησαν θύματα κατά τη διάρκεια του πολέμου και της Κατοχής,
  • ένας στους δέκα Έλληνες υπέστη αναπηρία,
  • ενώ το 75% των παιδιών υπέφερε από ασθένειες
Ακόμα και μετά τη λήξη του πολέμου[11].
Οι συνολικές απώλειες, λόγω των εκτελέσεων, της πείνας, των ασθενειών και της υπογεννητικότητας κατά τη διάρκεια της Κατοχής ανήλθαν σε 1.106.000 ανθρώπους, ή στο 13,5% του ελληνικού πληθυσμού, δηλαδή το υψηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη την Ευρώπη[12].
Μια αληθινή γενοκτονία ήταν το τίμημα που πλήρωσε η Ελλάδα επειδή δεν υποτάχθηκε στη «νέα τάξη» του Αδόλφου Χίτλερ και συντέλεσε αποφαστικά στην απελευθέρωση της Ευρώπης και της ίδιας της Γερμανίας από το ναζιστικό ζυγό.
 Κι όμως, η Γερμανία 70 χρόνια μετά εξακολουθεί να μη σέβεται τον πόνο των Ελλήνων, να μην αναλαμβάνει έμπρακτα τις ευθύνες της για τα φοβερά δεινά που προκάλεσε στη χώρα μας το Γ’ Ράιχ και να επιχειρεί τον αποπροσανατολισμό της γερμανικής, της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης. Από την άλλη, η ελληνική πλευρά δεν απαντά τολμηρά και ουσιαστικά στην ωμή προπαγάνδα των Γερμανών και δεν διεκδικεί όσα μας οφείλει.
[1] Μπουρλογιάννης – Τσαγγαρίδης Ι., «Η διεκδίκηση γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων: το πολιτικό πλαίσιο. Η ματιά ενός διπλωμάτη» στο: «Περράκης Στ. (επιμέλεια) «Το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων στην Ελλάδα. Διεθνείς και εθνικές διαστάσεις», Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα 2012, σελ. 123-124.
[2] Ενδεικτικό είναι ότι, σύμφωνα με τις διαρροές, το πόρισμα της επιτροπής του ΓΛΚ φέρεται να υπολογίζει το ύψος του κατοχικού δανείου σε 11 δις ευρώ (στοιχείο που έχει ανησυχητική ταύτιση με διαρροές της γερμανικής κυβέρνησης τον Οκτώβριο του 2013), τη στιγμή που σύμφωνα με την μετριοπαθή εκτίμηση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα το κατοχικό δάνειο υπολογίζεται σε 54 δις ευρώ χωρίς τους νόμιμους τόκους! Άλλες προσεγγίσεις το ανεβάζουν σε δυσθεώρητα ύψη.
[3] Άρθρο 3, παρ. 1, ΝΔ 4178/1961 («Περί κυρώσεως της μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας συμβάσεως περί παροχών υπέρ Ελλήνων υπηκόων θιγέντων υπό εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεων και άλλων τινών συναφών διατάξεων»).
[4] Μανώλης Γλέζος, «Και ένα μάρκο να ήταν…Οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα», Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2012.
[5] Πληρεξούσιος της Ελληνικής Δημοκρατίας στη συγκεκριμένη δίκη ήταν ο Καθηγητής Στέλιος Περράκης και μαζί του οι Καθηγητές Αντώνης Μπρεδήμας και Μαρία-Ντανιέλλα Μαρούδα, που έδωσαν σκληρή μάχη για την υποστήριξη των ελληνικών θέσεων.
[6] Συγγελάκης Α., « “Δικαιοσύνη και Αποζημίωση!” Το ζήτημα των γερμανικών οφειλών: το παρόν ως Ιστορία», Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου, Έρευνας και Κριτικής, τεύχος 62-63, καλοκαίρι – φθινόπωρο 2013.
[7] Περράκης Στ. & Μαρούδα Μ. –Ντ., «Πολεμικές επανορθώσεις στο σύγχρονο Διεθνές Δίκαιο. Η διεθνής πρακτική και η ελληνική περίπτωση. Μία σύνθεση κι ένας αναστοχασμός» στο Περράκης Στ. (επιμέλεια), «Το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων στην Ελλάδα. Διεθνείς και εθνικές διαστάσεις», Εκδόσεις Σιδέρη, Αθήνα 2012.
[8] Εφημερίδα «Καθημερινή», 28.9.1995.
[9] Ανταίος Π, Αρώνης Π, Γλέζος Μ, Κακολύρη Α, Κουλουφάκος Π, Κυριακάκος Γ, Κωνστανταράκης Φ, Μαγκάκης Γ-Α, Παπαγιαννάκης Κ, Ρούπας Χ, «Η Μαύρη Βίβλος της Κατοχής», Έκδοση του Εθνικού Συμβουλίου για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, β’ έκδοση, Αθήνα 2006.
[10] Με βάση τα στοιχεία που κατέθεσε ο Καθηγητής Αθανάσιος Σμπαρούνης, εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διασυμμαχική Διάσκεψη των Παρισίων, η οποία έλαβε χώρα από 9 Νοεμβρίου – 21 Δεκεμβρίου 1945, ενώ η τελική συμφωνία («Συμφωνία των Παρισίων για τις πολεμικές επανορθώσεις») υπεγράφη στις 14 Ιανουαρίου 1946.
[11] Katerina Kralova. Στη σκιά της Κατοχής. Οι ελληνογερμανικές σχέσεις την περίοδο 1940-2010. Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2013.
[12] Μανώλης Γλέζος, ό.π.
[13] Πρόκειται για την υπ’ αριθμόν 137/1997 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς, την οποία επικύρωσε και κατέστησε τελεσίδικη και αμετάκλητη η υπ’ αριθμόν 11/2000 απόφαση της Ολομελείας του Αρείου Πάγου, χάρη στις προσπάθειες του πρωτοπόρου της δικαστικής διεκδίκησης αείμνηστου Ιωάννη Σταμούλη. 

από επιστολή του
 Αριστομένη Ι. Συγγελάκη
Μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου
Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
και της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου

ΤΟ ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΓΟΣΜΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ


28-2-2017Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ   ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΕΛΛΑΣ 



Της Αθηνάς Κατσαφάδου*

Με αφορμή την Επίθεση στην Σεξουαλική κανονικότητα των Ελληνοπαίδων από το Υπουργείο Παιδείας

Η πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας προς τις διευθύνσεις της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και όλα τα γυμνάσια της χώρας, με βαθμό μάλιστα “Εξαιρετικά Επείγον”, καλεί τους μαθητές και τους γονείς τους σε ειδικά σεμινάρια στο πλαίσιο των διδακτικών ωρών μιας σχολικής εβδομάδας υπό τον τίτλο “Σώμα και Ταυτότητα” να ενημερωθούν σχετικά με το φύλο τους! 

Τι άραγε ενημέρωση θα λάβουν; Μερικά από τα θέματα που περιλαμβάνει ο θεματικός άξονας των “Έμφυλων Ταυτοτήτων” είναι: “Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο”, “Αποδομώντας τα Έμφυλα Στερεότυπα” (εννοώντας ως έμφυλα στερεότυπα το να είναι κάποιος άνδρας ή γυναίκα!), “Φύλο, Σεξουαλικός Προσανατολισμός και Ανθρώπινα Δικαιώματα”, “Ομοφοβία και Τρανσοφοβία στην Κοινωνία και το Σχολείο”.

Ουσιαστικά καλούνται τα παιδιά να διαλέξουν αυτά το φύλο τους (gender), ανεξαρτήτως εάν έχουν γεννηθεί αγόρι ή κορίτσι. Δηλαδή να μάθουν τα παιδιά στην προεφηβική ηλικία ότι δεν υπάρχουν κανονικότητες και αποκλίσεις στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, ότι το φύλο είναι κοινωνικό, ότι η ερωτική έλξη προς το ίδιο φύλο και οι ομόλογες σεξουαλικές πρακτικές είναι τόσο κανονικές, όσο και οι παραδοσιακές μεταξύ των δύο φύλων. 

Ότι το βιολογικό φύλο έρχεται σε δεύτερη μοίρα και μπορεί να μανιπουλάρεται από τον φορέα του κοινωνικού φύλου δηλαδή το πρόσωπο που επιθυμεί την αλλαγή του ώστε να είναι συμβατό με το κοινωνικό φύλο όπως το αισθάνεται ο καθένας.

Εν ολίγοις, το φύλο όπως μας το έδωσε ο Θεός ή η φύση για τους μη πιστεύοντες αποτελεί μία μη δεσμευτική προϋπόθεση ζωής. Μπορούμε να την αλλάξουμε όποτε το θελήσουμε. Και όλα αυτά σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας. Αποτελεί ή δεν αποτελεί ενημέρωση-προτροπή του υπουργείου παιδείας στα Ελληνόπουλα προς άλλες κατευθύνσεις όλως αντίθετες από το ήθος, την ηθική και την ορθόδοξη πίστη της μέγιστης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού; Ανθρώπινο δικαίωμα σού λένε οι “δικαιωματιστές αριστεροί”. 

Όσοι αντιδρούν είναι ρατσιστές, ακροδεξιοί, φασίστες. Οι δε γονείς μάς επιβάλλει η εγκύκλιος να έρχονται αρωγοί στις επιλογές αυτές των παιδιών τους, αφού με την σχετική κατήχηση θα μάθουν (θέλουν δεν θέλουν) να “αποδομούν” μέσα τους τα “έμφυλα στερεότυπα” (το άνδρας και το γυναίκα) και να μη προσπαθούν να τα αποτρέψουν γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί “ομοφοβία και τρανσοφοβία”.

Πάραυτα, η χρωματιστή νεολαία (Colour Youth) με τα αρχικά τού αγγλικού αλφαβήτου LGBTQ Νέων Αθήνας χαιρετίζει την έκδοση της εγκυκλίου για τις έμφυλες ταυτότητες και συγχαίρει το υπουργείο Παιδείας. Από κοντά, συγχαίρει τον κ. Γαβρόγλου και το Κιδησο του Γιώργου Παπανδρέου (ναι, αυτόν που περιμάζεψε το εναπομείναν Πασόκ): “Ο “φοβικός” λόγος απέναντι σε αυτόν που δεν είναι λευκός, χριστιανός, ετερόφυλος και άρρεν, δεν έχει καμμία δικαιολογία: είναι μισαλλόδοξος, ρατσιστικός και φαλλοκρατικός”. Είπεν και ελάλησεν το ανασυρθέν από τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας κομματίδιο τού επανακάμψαντος Παπανδρέου.

Η χρωματιστή Νεολαία (μήπως είναι και παρδαλή;) επίσης καλεί τον υπουργό “να μη υποκύψει στις φωνές τού συντηρητισμού, συναισθανόμενος τις ευθύνες του για μία “συμπεριληπτική” εκπαίδευση, και να μην αποσύρει την εγκύκλιο Φ20.1/220482/Δ2. Του δίνει επίσης εντολές να εισαγάγει σχολικό μάθημα για την σεξουαλική αγωγή, τις διάφορες σεξουαλικότητες και την ταυτότητα των φύλων ...., να εκδώσει άμεσαεξειδικευμένη εγκύκλιο για την διαχείριση ... και ότι σκοπεύει εντός τού πρώτου εξαμήνου του 2017 να διεξάγει έρευνα για το σχολικό κλίμα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση... κλπ.

 (Για να μη τρελλαθούμε. Ως τι θα διεξάγει έρευνα η χρωματιστή; Aπό πού αρύεται το δικαίωμα να ελέγξει και να αποφανθεί για ο,τιδήποτε; Πού στηρίζει αυτήν την αναιδή, αντιδημοκρατική, παράνομη, αντισυνταγματική και προσβλητική για τους θεσμούς της χώρας μας απαίτηση; 

Aπό πού και ώς πού η όποια χρωματιστή, παρδαλή ή θεοπάρδαλη ανθυπομειοψηφία χαράσσει εθνική πολιτική στην παιδεία μας, και από πότε γίνεται τιμητής και κήνσορας στην κανονικότητα της ζωής των Ελλήνων στον τρόπο που εκείνοι βλέπουν και θέλουν να βλέπουν και να βιώνουν τις σχέσεις τους και την ζωή τους εδώ και χιλιάδες χρόνια;).





Ποια είναι τέλος πάντων αυτή η χρωματιστή νεολαία, που δίνει μάλιστα και εντολές στον υπουργό; Και από πότε η μειοψηφία της μειοψηφίας καθορίζει την συμπεριφορά της πλειοψηφίας; Αυτό έγινε επί χούντας. Ένας μικρός αριθμός επίορκων στρατιωτικών κινήθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού και κατέλαβε την εξουσία. Κατελύθη η δημοκρατία. Επεβλήθη η δικτατορία. 

Βασικός κανόνας της δημοκρατίας ήταν και παραμένει η αρχή της πλειοψηφίας. Γιατί την καταπατά συνεχώς η κυβέρνηση; Όπως τότε, στο δημοψήφισμα. Πώς ενθαρρύνει και πλειοδοτεί τις ετερόφωτες και ξενοκίνητες πνευματικά και υλικά μειοψηφίες, καταπατώντας το συνταγματικό καθήκον της περί σεβασμού της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού; 

Ο υπουργός πρόθυμος, όπως όλοι οι αξιωματούχοι τής “Πρώτης φοράς Αριστεράς”, έσπευσε να υλοποίηση τις ντιρεκτίβες της χρωματιστής Νεολαίας, παρακαλώ. Όχι, αυτήν την νεολαία δεν θα την δείτε ποτέ να διαδηλώνει και να διαμαρτύρεται για τα εθνικά μας θέματα, ή για την μνημονιακή υποδούλωση και εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές ή για τα δίκαια του ελληνικού λαού ή για τον σφαγιασμό της δημοκρατίας από την επιβολή του κατοχικού δικαίου. (Είναι αλήθεια πως μέχρι σήμερα γνωρίζαμε την νεολαία των κομμάτων, των συλλόγων, των δήμων... Τώρα πληροφορηθήκαμε και την χρωματιστή!). Είναι οι “δικαιωματιστές” ομοϊδεάτες ψηφοφόροι του Σύριζα.

Η χώρα είναι περικυκλωμένη από εχθρικούς γείτονες που επιβουλεύονται την εδαφική μας ακεραιότητα, ο λαός μας, κατακρεουργημένος, βρίσκεται στο έλεος των δανειστών και των μνημονίων που επέβαλε στην χώρα ο στρατολογημένος Γιώργος Παπανδρέου, το Κυπριακό, με τις πολιτικές Αναστασιάδη είναι στην άκρη του γκρεμού, το Αιγαίο κινδυνεύει άμεσα από τον ισλαμοφασισμό και την εισβολή των παράνομων μεταναστών, οι Βορειοηπειρώτες κακοποιούνται και εκδιώκονται από τις πατρογονικές τους εστίες από την Αλβανική κυβέρνηση, η Θράκη άμεσα απειλείται από την πολιτική του Τουρκικού Προξενείου, και η “Πρώτη φορά Αριστερά” καταταλαιπωρεί επιπλέον τον ελληνικό λαό με τούς έμφυλους και τρανσέξουαλς και υπονομεύει τους θεσμούς και κάθε έννοια εθνικής ταυτότητας και εθνικού φρονήματος! 

Την ίδια στιγμή, αφαιρεί τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη, την Αντιγόνη του Σοφοκλέους και τού προτείνεται από το Ινστιτούτο Παιδαγωγικής Πολιτικής να αφαιρέσει την ελληνιστική, μυκηναϊκή, μινωϊκή και αιγαιακή περίοδο, τους περσικούς πολέμους και την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τα ήδη πολύ αφελληνισμένα σχολικά εγχειρίδια. Τυχαίο; Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Το υπουργείο όμως δεν περιορίζεται στην επίθεση κατά της εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας τών Ελλήνων, αναλαμβάνει τώρα και μία νέα επίθεση. Μια καθαρά φασιστική επίθεση από πλευράς υπουργείου με την μορφή μάλιστα του εξαιρετικά επείγοντος (γιατί άραγε;) στην ανθρώπινη φυσιολογία και οντολογία.

Κάποιοι αποφάσισαν ότι η φυσιολογία αποτελεί περιορισμό της ελευθερίας του ανθρώπου. Γινόμαστε επομένως μάρτυρες σκοτεινών και απρόβλεπτων για τον άνθρωπο πολιτικών εξελίξεων, οι οποίες στρέφονται μεθοδικά κατά των κοινωνικών θεσμών, π.χ. οικογένεια, και της ίδιας της φύσης. Η εξάλειψη του φυσικού προσδιορισμού γίνεται στο όνομα της ελευθερίας του ατόμου (αυτοπροσδιορισμός) και της ισότητας (όπου ισότης σημαίνει γι΄ αυτούς ισοπέδωση). “Άνδρας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι”. 

Δηλαδή, δεν υπάρχει βιολογική σταθερά στον πυρήνα της ανθρώπινης ταυτότητας, υπάρχουνδήθεν μόνον αυθαίρετα κοινωνικά στερεότυπα “άνδρας”-”γυναίκα”, τα οποία δήθεν στόχο έχουν την “κυριαρχία του άνδρα” επί της γυναίκας και την καταπίεση των ατόμων με “διαφορετικό σεξουαλικό προσδιορισμό”. Έχει όμως αυτή η ιδεολογία επιστημονική τεκμηρίωση; Ο καθηγητής της Εξελικτικής βιολογίας Ulrich Kutschera στο πανεπιστήμιο Stanford – Kassel υποστηρίζει πως εδώ έχουμε μία ψευτοεπιστήμη, μία ανοησία, η οποία διαδίδεται μέσω πολιτικών προγραμμάτων, και έχει καταστροφική επίδραση στην οικογένεια και στην κοινωνία.

 Οι εξελικτικοί βιολόγοι γνωρίζουν, επισημαίνει, ότι τα νεογέννητα είναι 99% αρσενικά ή θηλυκά και ότι τους πρώτους μήνες επιδεικνύουν αναλόγως διαφορετικές συμπεριφορές. Το φύλο στον άνθρωπο σχηματίζεται κατά τον δεύτερο μήνα της κύησης. Σπάνιες εξαιρέσεις αποτελούν ατυχήματα της εξέλιξης. Η καταπίεση αυτής της εξελικτικής κληρονομιάς, όπου λένε “είστε όλοι όντα Unisex (ενός φύλου)” είναι απαράδεκτη, και θα έπρεπε να απαγορευτεί αμέσως δια νόμου, προσθέτει εξοργισμένος ο καθηγητής. 

Το να ανατρέφουμε τα παιδιά μας ως ουδετερόφυλα (σαν να μην έχουν άρρεν ή θήλυ γένος) έχει ως συνέπεια την δημιουργία ψυχικής αναπηρίας στα παιδιά. Το πρόγραμμα αυτό επιδιώκει, κατά την γνώμη του καθηγητή, την κατάργηση της οικογένειας. 

Το άτομο από την φύση του δεν έχει, υποτίθεται, συγκεκριμένη σεξουαλική ταυτότητα. Και επειδή η φύση είναι πλήρως αδιάφορη στους κανόνες που επιβάλλει “η Νέα Τάξη” και συνεχίζει να καθορίζει τα νεογνά σε άρρεν ή θήλυ, επιστρατεύονται από τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα για την εξάλειψη των φυσικών εμποδίων. 

Εγχειρήσεις, ορμονικές προσαρμογές, τεχνολογία ανάπτυξης των εμβρύων μέσα στον σωλήνα μέχρι και τεχνικές κλωνοποίησης και μηχανικής προσθετικής (κυβερνοοργανισμό, δηλαδή υβρίδιο ανθρώπου – μηχανής).




"Δεν υπάρχει ταυτότητα. Είσαι αυτό που νοιώθεις"

Στην Αμερική, στην ατέλειωτη ιστορία των “δικαιωμάτων”, που ολοένα ανακαλύπτονται νέα (μόνο το δικαίωμα του πτωχού έναντι του πλουσίου περιέργως δεν ανακαλύπτεται, όταν όλο και περισσότερο μεγαλώνει πλανητικά η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και πτωχών), μέγα θέμα έχει γίνει ο λεγόμενος “ρατσισμός της τουαλέτας” και οι “τουαλέττες ουδέτερου φύλου”. Εδώ, έχουμε το δικαίωμα να πηγαίνει ο καθένας στις τουαλέττες που “αισθάνεται” ότι είναι του φύλου του. 

Ο Μπρούς Σπρίνγκστιν (μετά και ο Ρίνγκο Στάρ και ο Μπράϊαν Άνταμς και άλλοι) αποφάσισε να διακόψει την συναυλία του στην Βόρεια Καρολίνα εξαιτίας ενός νόμου που δεν επιτρέπει να χρησιμοποιούν τουαλέττες γυναικών τρανσέξουαλ και άνδρες που νοιώθουν γυναίκες! Επίσης στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα βίντεο από το Ινστιτούτο Οικογενειακής Πολιτικής της Ουάσιγκτον, το οποίο δείχνει τα αποτελέσματα του κωμικοτραγικού και απέραντα απάνθρωπου αυτού ιδεολογήματος των έμφυλων ταυτοτήτων. Οι σκέψεις που σου υποβάλλει είναι θλίψης και σιχασιάς για το μέλλον του ανθρώπου. Ποιος σκοτεινός και μισάνθρωπος νους το 'χει συλλάβει;

Ο διευθυντής του παραπάνω Ινστιτούτου, Joseph Backholm, έθεσε στους φοιτητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με την ταυτότητα φύλου, φυλής, ηλικίας και ύψους. Οι φοιτητές σε μεγάλο βαθμό συμφώνησαν πως αν ο Backholm, οοποίος είναι λευκός, αυτοχαρακτηρίζεται Κινέζα, τότε είναι Κινέζα.

Ομοίως, οι φοιτητές συμφώνησαν ότι αν ο Backholm αυτοχαρακτηρίζεται ως επτά ετών, αν και θα ήταν δύσκολο να τα πιστέψει κανείς εξ αρχής, θα το δέχονταν. “Εάν αισθάνεσαι επτά στην καρδιά, τότε ας είναι έτσι, αφού είναι καλό για σένα”, είπε γελώντας μία φοιτήτρια. “Αν αυτό είναι που αισθάνεσαι ψυχικά, τότε πιστεύω να υπάρχουν κοινότητες που θα σε δεχτούν, για να εγγραφείς στην πρώτη τάξη του δημοτικού”! (Πονηρός ο Backholm, σού λέει, αισθάνομαι που αισθάνομαι Κινέζα, να μην αισθάνομαι και επτά ετών;).

 Σύμφωνα με τους φοιτητές που ο Backholm πήρε συνέντευξη, η ταυτότητα φύλου, η ταυτότητα φυλής και ακόμη και η ταυτότητα ηλικίας καθορίζεται από τα συναισθήματα και όχι από την φυσική πραγματικότητα. Οι φοιτητές είχαν μεγάλη δυσκολία να αποδεχτούν ότι ο Backholm, ο οποίος έχει 1,76 ύψος, θέλει να τον βλέπουν ως 1,96, γιατί έτσι “αισθάνεται”. (Έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου. 

Η παγκοσμιοποίηση του παραλογισμού και της τρέλλας. Ποιος ωφελείται; Ποιος επιδιώκει την καταστροφή των κρατών με την δημιουργία χάους; Χάους; Δημιουργικού χάους, αναλύει στα άρθρα του ο Τζώρτζ Σόρος. Δεν είναι απαραίτητα καταστροφικό το χάος, μάς λέει ο φιλοσοφών κερδοσκόπος. Είναι επιδιωκόμενο το δημιουργικό χάος για τις μπίζνες, ευνοούνται οι μπίζνες. Οι δικές του. Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος.....).


Η εφημερίδα Daily Mail ανέφερε την περίεργη ιστορία ενός τρανσέξουαλ (βιολογικού άνδρα, πρώην τραπεζίτη), που ήθελε να γίνει δράκος. Και πριν απ΄ αυτόν είχαμε έναν Καναδό πατέρα επτά παιδιών που αυτοχαρακτηρίζεται ως εξάχρονο κορίτσι. Και μία εικοσάχρονη Νορβηγίδα που αυτοπροσδιορίζεται και ζει ως γάτα. Νομίζω ότι εδώ, στον τόπο αυτό, θα τα βρουν σκούρα και θα τα βάψουν μαύρα οι χρωματιστοί. Θα συγκρουστεί η μπουρδολογία με τον Ελληνικό Ορθό Λόγο.

Ο Ignazio Silone (1900-1978), επιφανής διανοητής συγγραφέας και πολιτικός -μέλος της βουλής των αντιπροσώπων της Ιταλίας, από τα ιδρυτικά μέλη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος- αντιτάχθηκε στον σταλινισμό και διεγράφη το 1931 από το ΙΚΚ. Κορυφαίος μεταξύ των αντιφαστών συγγραφέων της Ευρώπης, ο Silone γνώριζε πολύ καλά τα συστήματα και τους μηχανισμούς του Μουσολινικού φασισμού. Θεωρούμενος μία από τις φωτεινότερες πέννες της εποχής του, έγραφε: “Ο νέος φασισμός δεν θα πει: Είμαι ο Φασισμός. Θα πει: είμαι ο Αντιφασισμός”. Ο αντιρατσίστας, ο δικαιωματιστής, ο αλληλέγγυος, θα προσέθετα εγώ. 

Η Παγκοσμιοποίηση, με την θεωρία της Πολιτικής Ορθότητας και με εργαλεία τις ΜΚΟ, τις μειοψηφίες ομοφυλοφύλων και τρανσέξουαλς, τούς αντιεξουσιαστές, αλληλέγγυους και λαθραίως εισαχθέντες μετανάστες (όχι τους πρόσφυγες), υγροποιεί τις έννοιες, ρευστοποιεί τις αξίες και εκποιεί τα ιδανικά. 

Διαμορφώνει, προωθεί και εγκαθιστά τον μηδενισμό. Το άτομο δεν πιστεύει σε τίποτα. Δεν διαθέτει κριτήριο. Είναι ένα μηδενιστικό άτομο. Eίναι ένα απαίδευτο άτομο. Δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό. Ζει όπως του αρέσει. Έχει μπερδέψει την έννοια της ελευθερίας με την ελευθεριότητα. Γι' αυτό και αποθεώνει ήσσονος μεγέθους πρόσωπα σαν την lady Gaga και την Madona. Οι συγκεκριμένες αποτελούν ένα παγκοσμιοποιητικό χολυγουντιανό προϊόν, το οποίο ανεδείχθη μέσα από τις τεράστιες διαφημιστικές καμπάνιες της παγκόσμιας βιομηχανίας του θεάματος προωθώντας πειθήνια όλα τα κελεύσματα της Νέας Τάξης, η οποία τα “περνάει” στις νεολαίες όλου του πλανήτη ως μόδα.

 Θυμηθείτε την Μadona, ένθερμη οπαδό της Χίλαρι, και αυτά τα χυδαία που πρότεινε στους αλαλάζοντες θαυμαστές της σε περίπτωση που καταψηφίσουν τον Τραμπ και ψηφίσουν την Χίλαρι, πρωτάκουστα ακόμα και σε αυτόν τον “ανοιχτό δυτικό πολιτισμό” (τώρα, εάν αυτό λέγεται πολιτισμός είναι άλλης τάξεως συζήτηση) ή - εδώ, θα χαρεί η χρωματιστή – η ερωτική εξομολόγησή της από σκηνής με προτάσεις για δεσμό σε δεκαοχτάχρονη Ελληνοαμερικανίδα θαυμάστριά της παρουσία της μητέρας της μάλιστα, οι οποίες και παραληρούσαν... Αυτό πάντως δεν είναι πολιτισμός.

 Είναι η σύγχρονη βαρβαρότητα, ο πλήρης εξευτελισμός του ανθρώπου. Αυτό το μοντέλο ζωής μάς προτείνουν οι κυβερνώντες. Μας προτείνουν τον μηδενισμό. Μας προτείνουν την ασχήμια. Μας προτείνουν την ευτέλεια. Και ξεκινούν από τα παιδιά μας. Όπως τότε, με το ξαναγράψιμο των βιβλίων της ιστορίας. Που συνεχίζεται.

 Δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να παραθέσω μερικά χαριτωμένα σχόλια του Ένγκελς για την παιδεραστία από επιστολή του στον Καρλ Μάρξ, στις 22 Ιουνίου του 1869:
“Οι παιδεραστές έχουν αρχίσει να μετριούνται μεταξύ τους και ανακάλυψαν ότι είναι δύναμη στο κράτος. Και, φυσικά, μιας και έχουν ανθρώπους σε όλα τα κόμματα, από τον Ρόσνικ ώς τον Σβάϊτσερ, δεν μπορεί παρά να νικήσουν. Το σύνθημα θα είναι τώρα “πόλεμος στα αιδοία, ειρήνη στους πρωκτούς”. Εσύ και εγώ, είμαστε τυχεροί που, λόγω ηλικίας, δεν έχουμε φόβο να πληρώσουμε 'σε είδος τους νικητές'”.

Στο οπλοστάσιο της αποδόμησης και της ρευστοποίησης εννοιών σημαντική θέση έχει ο φιλόσοφοςDerrιda, με την φιλοσοφική του εμμονή στην έννοια της διαφοράς (la difference). Oι μειονότητες “νέας κοπής” από τους “ανθρώπους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό”, ώς τους μετανάστες, αξιώνουν να γίνονται σεβαστοί επειδή είναι “διαφορετικοί”. Στην δημόσια σφαίρα, στα προγράμματα της ΕΕ, στα σχολεία μας, επιτακτικά, προβάλλεται η αξίωση να γίνεται σεβαστή η διαφορετικότητα. 

Ο καθηγητής φιλοσοφίας Κωνσταντίνος Ρωμανός, στο βιβλίο του Αντίλογος στην σοφιστική της Νέας Τάξης, αναλύει διεξοδικά την αποδόμηση των εννοιών: “....η διαφορετικότητα καθαυτή δεν έχει τίποτε άξιον σεβασμού, πέραν της αρχικής καλής θελήσεως που οφείλουμε να έχουχε απέναντι σε κάθε άγνωστο άνθρωπο. 

Διαφορετικοί είναι και οι βιαστές, οι ληστές και οι δολοφόνοι. Δεν σεβόμεθα κάποιον επειδή είναι διαφορετικός, αλλά εάν και εφ' όσον είναι και άξιος σεβασμού, παρά το ότι είναι διαφορετικός. Τελεία και παύλα”.

Γίνεται κατανοητό από όλους τους Έλληνες πως πρέπει να αντιδράσουμε παντοίω τρόπω και σε αυτήν την ασχήμια του υπουργείου Παιδείας. Να κατακλυσθεί το υπουργείο Παιδείας κατ΄ αρχήν με διαμαρτυρίες γονέων.
E-mail υπουργού Παιδείας: minister@minedu.gov.gr, τηλ. 210 3442887

*Αθηνά Κατσαφάδου, δικηγόρος, τέως πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά.


ΠΗΓΗ