Ανδρέας Αθηναίος:"Η Νέα Δραχμή μόνη ελπίδα της Ελλάδας"

Πλειοψηφικό το ρεύμα της δραχμής

 Το εθνικό νόμισμα  μπορεί και πρέπει να διαχειριστεί το μέλλον της χώρας

17/01/2017 


Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις και ιδιαίτερα της πιο πρόσφατης από την ALCO, το ρεύμα της δραχμής είναι πλέον πλειοψηφία στο ελληνικό λαό, παρ' όλο τον αρνητικό βομβαρισμό που υφίσταται η θέση αυτή από τα κεντρικά συστημικά ΜΜΕ και το σύνολο του κοινοβουλίου που βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχα με το λαϊκό αίσθημα. Στην πραγματικότητα η εναντίωση στο ευρώ ξεπερνά και το 60% της κοινής γνώμης. Οι συστημικές εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν αλλοιώνουν ολοκληρωτικά την πραγματικότητα. Απλώς την παραποιούν ως ένα βαθμό, έτσι ώστε να είναι κατά πρώτο λόγο αληθοφανείς και κατά δεύτερο, να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πελατών τους που δεν είναι άλλοι από τα συστημικά ΜΜΕ τα οποία κατ’ επέκταση, ελέγχονται από το ευρωκαθεστώς. 
Προσπαθούν χωρίς επιτυχία πάντοτε, να αναδείξουν τον νικητή πριν την έκβαση του αγώνα, πριμοδοτώντας εκείνον που έχει επιλέξει ο πελάτης και χρηματοδότης τους. Έτσι σπρώχνουν το ευρώ, αφού αυτό επιθυμούν οι πελάτες. Αλλά φυσικά δεν μπορούν να το παρακάνουν γιατί θα γίνουν εντελώς αναξιόπιστες.Τους αρκεί να είναι μερικώς αξιόπιστες.Άλλωστε δε θα υπήρχαν αν δεν είχαν πελάτες. 
Περισσότερο απο όλους, ο  ακραία καθεστωτικός τηλεοπτικός Sky, τηρεί μια εξόφθαλμα μονομερή αισχρή στάση στα πολιτικά θέματα διαχειριζόμενος ένα δημόσιο αγαθό όπως είναι ο τηλεοπτικός χώρος. Αυτός ο ακατανόμαστος τηλεοπτικός δικτατορίσκος, πριν απο περίπου δύο χρόνια,διέκοψε τη σύμβαση σταθερής συνεργασίας που είχε με την εταιρεία Public Issue όταν η τελευταία στην τελευταία της δημοσκόπηση, έδειξε την άποψη υπέρ της δραχμής να βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτήν υπέρ του ευρώ. Η περίπτωση αυτή έγινε μάθημα στην ίδια εταιρεία αλλά και σε όσες άλλες ήθελαν να βάλλουν την αντικειμενικότητά τους ποιο πάνω από τη βούληση των πελατών τους.
Το ρεύμα της δραχμής θα ήταν συντριπτικά μεγαλύτερο, αν τα καθεστωτικά κεντρικά ΜΜΕ παραχωρούσαν έστω και ελάχιστο χρόνο παρουσίας σε σοβαρούς αναλυτές και καλούς γνώστες της ανάγκης και της θετικής προοπτικής για συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή.Στα κεντρικά ΜΜΕ ως υποστηρικτές της δραχμής εμφανίζονται  είτε άτομα με ελάχιστη γνώση του θέματος, ή εναλλακτικά,  εθνομηδενιστές ή υπερφίαλοι εγωκεντρικοί πατριδοκάπηλοι. Ελάχιστες φορές, εμφανίζονται σημαντικοί διεθνείς υποστηρικτές του Grexit όπως ο κορυφαίος Γερμανός οικονομολόγος Hans Werner Zinn, ενισχύοντας έτσι τη δήθεν αξιοπιστία και το κύρος των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Η σοβαρή άποψη για τη δραχμή απλώς απαγορεύεται στα πλαίσια της σημερινή τηλεοπτικής δικτατορίας. Πριν απο δύο χρόνια, ένας από τους περισσότερο επώνυμους κεντρικούς παρουσιαστές ειδήσεων, απολύθηκε από τον Sky μία εβδομάδα περίπου ύστερα από τη συζήτηση μαζί με σοβαρό επιστήνονα υποστηρικτή της συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή μου για το θέμα της δραχμής, όπου «κάηκαν» και τα μηχανάκια τηλεθέασης. 
Όπως και στην περίπτωση της Public Issue, αυτό ήταν ένα καλό μάθημα για όλους του συναδέλφους τους για να μην το κάνουν ξανά. Και δεν το έκαναν φυσικά.Έτσι η σοβαρή πρόταση για τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή απαγορεύεται να ακούγεται από τα καθεστωτικά κεντρικά ΜΜΕ. Τόσο απλά και απολύτως δημοκρατικά.
Είναι γνωστό ότι ο ψεύτης και ο κλέφτης τους πρώτους χρόνους χαίρονται. Οι ψεύτες του «πάση θυσία στο ευρώ» που φούσκωσαν με φρούδες ελπίδες τους πολίτες και έκλεψαν την ψήφο τους, αποκαλύπτονται τώρα ύστερα από τη συνεχόμενη απέραντη φτωχοποίηση που μας έχει επιβάλλει το μνημονιακό ευρωκαθεστώς.
Πολίτες και δημόσια πρόσωπα που υποστήριζαν με πάθος το ευρώ, έχουν αλλάξει στάση και τοποθετούνται ανοικτά πλέον εναντίον της ευρωκόλασης. Την οποία μόνο οι πραιτοριανοί, οι καθεστωτικοί, οι αδιάβαστοι, οι παραπλανημένοι, οι ψεκασμένοι δε βλέπουν ότι, είναι συνυφασμένη με την "Καιαδοποίηση" της χώρας μας και τη νέα γερμανική κατοχή της, με όπλο το κοινό νόμισμα, τ5ην παγίδα χρεόυς, τον έλεγχο των τραπεζών και της οικονομίας.
Όμως όπως συνέβη με το Brexit, με την εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ, με το δημοψήφισμα στην Ιταλία και αλλού, κάποτε η πραγματικότητα ανατρέπει τους προγραμματισμούς του μέλλοντος που κάνουν οι σκοτεινοί σχεδιαστές του όπως θα έλεγε και ο Hegel. Τώρα πια, το ρεύμα της δραχμής είναι πλέον πλειοψηφικό στον ελληνικό λαό και αυτό δύσκολα ανατρέπεται. Θα γίνει πράξη στα πλαίσια και της αντίστασης στη παγκοσμιοποίηση και στη Νέα Τάξη πραγμάτων που συντελείται αυτον τον καιρό διεθνώς.
Το θέμα έχει τεράστιες πολιτικές προεκτάσεις αφού συνδέεται  με την αλλοίωση της πραγματικής βούλησης του ελληνικού λαού. Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι, πως είναι δυνατόν οι μισοί περίπου Έλληνες που υποστηρίζουν τη δραχμή, αν και ελλιπέστατα ενημερωμένοι από σοβαρούς γνώστες του θέματος, να μην εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο; 
Αν αυτό δεν αποτελεί οξεία παραβίαση των κανόνων της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, τότε ας μη μιλάμε πια για δημοκρατία αλλά για δικτατορία των καθεστωτικών ΜΜΕ, των κατοχικών τραπεζών, την Νέας Τάξης και της Ευρώπης της Γερμανίας.
Όμως, σύντομα το κενό θα καλυφθεί απο σοβαρές πολιτικές δυνάμεις που μακριά από εθνομηδενιστές και εθνοκάπηλους, έχουν σημαία τους την πατρίδα και τη δημοκρατία και βασικό εργαλείο για την ανάσταση της χώρας, τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή, το ήθος και την εντιμότητα, τις δεξιότητες αποτελεσματικής διαχείρισης, τη γνώση των ιστορικών ευθυνών τους και τη συνέπεια σε αρχές και αξίες.

Υπό του μηδενός


του Simple Man 
Αγαπητέ παραλήπτη, 
όταν σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας σαν πουτάνες που κλαίμε όταν μας κόβουν το μερίδιο από τα δεδουλευμένα μας και όταν αυξάνουν τα ποσοστά παρακρατήσεων των υπηρεσιών που δίνουμε, ίσως πάρουμε μπροστά. Διότι εσύ με το σκυμμένο κεφάλι που νομίζεις ότι τελείωσε ο κόσμος γιατί μίκρυνε ο δικός σου μικρόκοσμος πρέπει να δεις από κάτοψη την όλη κατάσταση και να σταματήσεις να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο. 
Εκτός αν είσαι κομματοβολεμένο κτήνος και χάνεις τα ποσοστά από το νταβατζιλίκι. Εσύ κομματόσκυλο της όποιας παράταξης, ούτως ή άλλως πουτάνα είσαι εκ γενετής. Πεθαμένος από την μήτρα της μάνας σου. Προδοτική λανθάνουσα γέννα που πρέπει να εξαλειφθεί από κύτταρο χωρίς ίχνος οίκτου. 
Αλλά απευθύνομαι στον άλλον, σε αυτόν που δούλεψε, που ονειρεύτηκε έναν καλύτερο κόσμο και πέρα από τον κώλο του, που έκανε οικογένεια γιατί το πόθησε και όχι για τα μόρια διορισμού. Σε αυτόν που τα χέρια του ακόμα και στις τσέπες κρυμμένα γίνονται γροθιές όταν βλέπει το άδικο να εξελίσσεται μπροστά του κι ας μην είναι δική του δουλειά. 
Εσύ, λοιπόν, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να φέρεσαι σαν πόρνη. Εσύ και μόνο εσύ έχεις το δικαίωμα να επιζήσεις και να ξαναρχίσεις από την αρχή. Αν σκεφτείς ότι στεναχωριέσαι για πολύχρωμα χαρτάκια με το όνομα χρήμα θα μειδιάσεις. 
Εσύ δεν γεννήθηκες για να ανταλλάσσεσαι, μην το κάνεις λοιπόν τώρα στα δύσκολα. Το χρήμα εφευρέθηκε για τους ανάπηρους στην ψυχή. Γι'αυτούς που δεν μπορούσαν να κατακτήσουν το όνειρο με την ψυχή τους αλλά να το κλέψουν από αυτούς που μπορούσαν να το δημιουργήσουν. 
Ρώτα τον εαυτό σου: Αν από αύριο το πρωί σου έδιναν 10,000 ευρώ μισθό μέχρι τον θάνατό σου, θα ήσουν καλά; Αν σκεφτόσουν ότι «είμαι πλούσιος αλλά πατρίδα να σταθώ δεν έχω» τότε είσαι από αυτούς που γεννήθηκαν με την κατάρα του Δικαίου. 
Έχεις δικαίωμα να πατάς αυτό το χώμα γιατί απ’ ό,τι είδες η ελευθεριότητα να το πατά το τακούνι της κάθε πουτάνας μάς έφερε εδώ που μάς έφερε. Αν δεις καθαρά τα πρόσωπα όλων αυτών, που σε εκφοβίζουν με νομικίστικους και οικονομικούς όρους μέσω των ΜΜΕ καθημερινά, θα βάλεις τα γέλια. 
Πάρτους έναν- έναν και πες μου ποιον θα εμπιστευόσουν από αυτούς να σταθεί στο πλάι σου σε έναν πόλεμο που μπορεί να ξεκινήσει ίσως κι αύριο. Βρήκες κανέναν, διότι εγώ, όταν τους βλέπω τελευταία από κάτοψη, σκέφτομαι ότι σε έναν πόλεμο που ίσως ξεκινήσει αύριο, δεν θα περπατήσω μέχρι τα σύνορα να απωθήσω τον εχθρό. Θα πάω στα σπίτια τους. Από εκεί θα ξεκινήσω τον πόλεμο για να έχω τουλάχιστον τα νώτα μου σίγουρα. 
Να μην σκοτωθώ από εγχώρια πουτάνα, ούτε από εισαγόμενο νταβαντζή. Να σκοτωθώ από αυτόν που εγώ θα επιλέξω. 
Κάνει πολύ κρύο τις τελευταίες ημέρες και το πετρέλαιο έχει φθάσει στην τελευταία γραμμή στον λέβητα ενώ στο ντουλάπι έχουν μείνει τρία πάκα μακαρόνια, δύο κιλά ρύζι και δύο γάλατα. Ίσως αύριο να μην έχω καν σύνδεση να δω αν διάβασες τούτο το γράμμα. 
Σίγουρα αύριο όμως θα είμαι με 3 κουβέρτες πάνω μου και θα σε σκέφτομαι, Έλληνα, να είσαι κι εσύ στην ανάλογη θέση με μένα. 
Σήκωσε το κεφάλι σου, χάραξε τον δρόμο, σφίξε στην αγκαλιά το παιδί σου και ετοιμάσου για τα δύσκολα που δεν θα βρίσκουν λύση ούτε με όλο το χρυσό του κόσμου. Και πάρτο απόφαση ότι οι δικές σου πληγές δεν γιατρεύονται με χρήμα. Είναι τόσο βαθιές όσο και οι ρίζες τούτης της χώρας. 

Με εκτίμηση 
Simple Man

http://www.stontoixo.com/

Οργάνωση: Κόλαση ή μήπως όχι;



Οι μηχανισμοί που ξεπηδούν από τις σημερινές σχέσεις παραγωγής και αντιστοιχούν σε αυτές - κράτος, κόμματα, ΜΜΕ, ΜΚΟ, Παιδεία, Εκκλησία, Δημόσια Διοίκηση, οικογένεια κ.λ.π. - είναι μορφές οργάνωσης που έχουν σαν σκοπό τη διατήρηση και αναπαραγωγή τόσο της οικονομικής βάσης του καθεστώτος, όσο και της απαραίτητης και αντιστοιχούσας σε αυτό ιδεολογίας. Είναι απαραίτητη για το σύστημα η διαμόρφωση της κοινής γνώμης, δηλαδή η διαμόρφωση της συνείδησης σε πλατιά στρώματα του πληθυσμού στην κατεύθυνση που το εξυπηρετεί.
Σήμερα η κυρίαρχη μερίδα στον Αστικό Συνασπισμό Εξουσίας είναι το χρηματικό (τοκοφόρο) κεφάλαιο – σε διάκριση από το “χρηματιστικό κεφάλαιο” - και ένας ελάχιστος αριθμός γιγαντωμένων παραγωγικών και εμπορικών επιχειρήσεων που είναι άμεσα συνδεδεμένες με την χρηματοπιστωτικό μπλοκ. Αυτή η κυριαρχία έχει πάρει παγκόσμιο (κοσμοπολίτικο) χαρακτήρα. Αναπόφευκτα, η κυριαρχία του χρηματικού κεφαλαίου στην οικονομική βάση του σημερινού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού έχει ανακλαστεί σε εθνικούς και διεθνείς μηχανισμούς, στο κράτος, τα πολιτικά κόμματα, τον συνδικαλισμό, τα ΜΜΕ κ.λ.π., αλλά και στην συνείδηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού.

Σήμερα, στην Ελλάδα, η επικράτηση του κοσμοπολίτικου κεφαλαίου είναι πλήρης. Η υπογραφή των μνημονίων από τις κυβερνήσεις-όργανά του και η υποταγή του πληθυσμού στις επιταγές του είναι ολοκληρωτική. Η απομύζηση του ανθρώπινου κεφαλαίου της από τις ισχυρές χώρες, η καταστροφή της παραγωγικής βάσης, η φτωχοποίηση, εξαθλίωση και καταστροφή της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού είναι φανερές, ακόμα και στα πιο “αθώα” μάτια.
Σε αυτή την πραγματικότητα υπάρχουν συνειδήσεις οι οποίες συνηγορούν είτε επειδή ωφελούνται είτε επειδή πιστεύουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Δίπλα τους υπάρχουν συνειδήσεις οι οποίες διαφωνούν και θα ήθελαν “κάτι άλλο”, αλλά δεν βρίσκουν τι θα μπορούσε να είναι αυτό και συνειδήσεις οι οποίες αντιδρούν πρακτικά.

Οι αντιδράσεις στην σημερινή κατάσταση που εκφράστηκαν κυρίως με τις, “ξεχασμένες πια”(!), συγκεντρώσεις των Αγανακτισμένων και με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου 2015. Σήμερα εκφράζονται με κινήματα του είδους “Ενάντια στους Πλειστηριασμούς”, “Δεν Πληρώνω” και με άλλες, παρόμοιες ενέργειες. Όμως τέτοιου είδους κινητοποιήσεις, οι οποίες αφήνουν, βέβαια, μια σημαντική παρακαταθήκη και, η ύπαρξή τους, είναι πολύ θετική, έχουν αυθόρμητο χαρακτήρα. Αμύνονται στην συγκυρία της κάθε στιγμής, προσπαθούν να αμβλύνουν, απλώς, τις επιπτώσεις από τις κατοχικές πολιτικές, αλλά δεν μπορούν να ακολουθήσουν επιθετική πολιτική και να δώσουν συνολική λύση, εκτός αν είναι ενταγμένες σε συγκεκριμένη στρατηγική. Tην ίδια στιγμή αποτελούν τα έμβρυα της συνειδητής, οργανωμένης δράσης και τους προπομπούς ευρύτερων αγώνων.

Διάφορες μορφές οργάνωσης όπως πολιτικά κόμματα, συνδικάτα, σωματεία, σύλλογοι, “μέτωπα” κ.λπ έχουν διαβρωθεί – στην πλειοψηφία τους - από τις μνημονιακές πολιτικές. Μερικοί από αυτούς τους φορείς προπαγανδίζουν συνεχώς, δημόσια και ανερυθρίαστα υπέρ της σημερινής κατάστασης και οι υπόλοιποι στηρίζουν τις κατοχικές πολιτικές στην πράξη, έστω κι αν φαίνεται να διαφωνούν στα λόγια.
Όμως, όταν οι λάτρεις των μνημονίων και το αφεντικό τους, η παγκοσμιοποίηση, είναι οργανωμένοι σε όλα τα επίπεδα, οριζόντια και κάθετα, μην αφήνοντας τίποτα στην τύχη, θα ήταν καθαρή τρέλα να απορρίψει κάποιος την αναγκαιότητα της οργάνωσης του ενάντιου στρατοπέδου, επειδή κάποιοι ξεπουλήθηκαν. Η πάλη ενάντια στην κρατούσα κατάσταση απαιτεί αγώνα σε πολλούς τομείς, όπως στην διάδοση των απόψεων σε ατομικό και μαζικό επίπεδο, την προσέλκυση του κόσμου, την φροντίδα των οικονομικών, την οργάνωση κινητοποιήσεων, την περιφρούρηση και πολλά άλλα πράγματα, τα οποία μόνο μια οργανωμένη δύναμη μπορεί να πραγματοποιήσει.

Ποτέ, κανένας λαός στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν αποτίναξε δεσμά και δεν κατάκτησε στόχους, αν δεν ήταν οργανωμένος. Η ύπαρξη της δυστυχίας δεν είναι ικανός όρος για οποιαδήποτε ανατροπή. 
Η απόρριψη του αναγκαίου της οργάνωσης οδηγεί το άτομο σε αποσύνδεση από την κοινωνική πραγματικότητα, το αποσπά από την συνολική θεώρηση των πραγμάτων, το αποκλείει από τους κοινωνικούς αγώνες, το αφήνει εκτεθειμένο στην θέληση των κυριάρχων δυνάμεων και το περιορίζει στην προσπάθεια εξεύρεσης ατομικών λύσεων, οι οποίες το οδηγούν μόνο στην αποτυχία και την υποταγή.

Στην σημερινή συγκυρία η μόνη λύση είναι – κι αυτό πρέπει να λέγεται και να ξαναλέγεται μέχρι να λιώσουν τα στόματα – η δημιουργία ενός πλατιού, οργανωμένου μετώπου για την κατάργηση των μνημονίων με ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ επιστροφή της χώρας σε εθνικό νόμισμα, εφαρμογής στάσης πληρωμών στους διεθνείς τοκογλύφους, πλήρους σεισάχθειας των ιδιωτικών χρεών, εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος κ.λπ, και στο οποίο πρέπει να συμμετέχουν όλοι οι φορείς και τα άτομα που έχουν την θέληση να αγωνιστούν ενάντια στο “επαχθές και επονείδιστο”, ανεξάρτητα από τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές 

http://www.stontoixo.com/

«Η Ελλάδα Δεν Αλλάζει!»


 Τοποθέτηση του Ι.Κ.Ε. 

Δημήτρης Μπάτσης 

στη Συζήτηση Στρογγυλού Τραπεζιού 

του Συλλόγου 

Ελλήνων Περιφερειολόγων

«Η Ελλάδα Δεν Αλλάζει!» Τοποθέτηση του Ι.Κ.Ε. Δημήτρης Μπάτσης στη Συζήτηση Στρογγυλού Τραπεζιού του Συλλόγου Ελλήνων Περιφερειολόγων
Τοποθέτηση του Ι.Κ.Ε. Δημήτρης Μπάτσης στη Συζήτηση Στρογγυλού Τραπεζιού του Συλλόγου Ελλήνων Περιφερειολόγων: «Η Ελλάδα Δεν Αλλάζει!», Αθήνα 20 Δεκεμβρίου 2016, Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας
Εισηγητής: Κώστας Παπουλής
Μέλος του ΔΣ του Ι.Κ.Ε. Μπάτσης [1]
  1. 1.Δυστυχώς, και αντίθετα με τον τίτλο της συζήτησης, η Ελλάδα έχει ήδη αλλάξει. Η μείωση του ΑΕΠ είναι στο 25%, η ανεργία βρίσκεται στο 30%, ενώ αν δεν υπήρχε η μετανάστευση, η πρόωρη συνταξιοδότηση, και η αύξηση της υποαπασχόλησης [2] θα είχαμε σπάσει τα ρεκόρ της Ν. Αφρικής, και το 40% και πλέον ανεργία. Τα εργατικά δικαιώματα σαρώνονται, οι εργασιακές σχέσεις αποδιαρθρώνονται, ενώ το αναιμικό κοινωνικό κράτος διαλύεται. Η μετανάστευση εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού και επιστημόνων οδηγεί σταθερά σε μία οικονομία όλο και χαμηλότερης παραγωγικότητας, άρα και χαμηλών μισθών. Η Ελλάδα αλλάζει, σύμφωνα με το μοντέλο που επιβλήθηκε, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, στις «ανατολικές» χώρες.

  • 2.Η ύφεση πλήττει τις οικονομίες κλίμακας των ελληνικών επιχειρήσεων, και σε συνδυασμό με τους φόρους και τα υψηλά επιτόκια δανεισμού, ο ιδιωτικός τομέας σαρώνεται. Το έλλειμμα διεθνούς ανταγωνιστικότητας διευρύνεται. Η Ελλάδα θα αλλάξει και άλλο προς αυτή την κατεύθυνση, όσο ακολουθείται η εφαρμοζόμενη πολιτική παραμονής μας στην Ευρωζώνη (ΕΖ) και ευρύτερα στις «ευρωπαϊκές» συντεταγμένες, μετατρεπόμενη σε μόνιμα παρηκμασμένη και αποψιλωμένη περιφέρεια της ΕΖ-ΕΕ, με «οάσεις» τύπου Μαϊάμι, λόγω τουρισμού.
  • 3.Όπως μας διδάσκει η οικονομική επιστήμη, κάθε εθνική οικονομία αποτελείται από τρεις διακριτούς τομείς, ήτοι τον Ιδιωτικό (νοικοκυριά και επιχειρήσεις), το Δημόσιο και τον Εξωτερικό. Επίσης, σύμφωνα με τις συμβολές του Μ. Kalecki και του J. M. Keynes, για να βγει μία οικονομία από την κρίση (και η ελληνική κρίση είναι ιστορικά η πιο οξεία, τόσο σε όρους χρονικής διάρκειας, όσο και σε όρους ύφεσης, ανεργίας, παραγωγικής αποδιάρθρωσης, η οποία έχει εκδηλωθεί μεταπολεμικά σε εθνικό κοινωνικό μετασχηματισμό με μέσο ή υψηλό επίπεδο κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης), η αναγκαία συνθήκη συνίσταται στο να λειτουργήσει – τουλάχιστον – ένας εξ αυτών των τριών τομέων ως «ατμομηχανή», δηλαδή να καθοδηγήσει την τόνωση της συνολικής ενεργού ζητήσεως. Τέλος, αυτή η τόνωση επιτυγχάνεται μέσω δημοσιονομικών, νομισματικών, συναλλαγματικών, εμπορικών και διαρθρωτικών πολιτικών. Ωστόσο, αυτοί οι μοχλοί οικονομικής πολιτικής-τόνωσης της ζήτησης, έχουν πλήρως αδρανοποιηθεί εξ αιτίας της συμμετοχής της χώρας στην ΟΝΕ.
  • 4.Ειδικότερα, ο επιχειρηματικός τομέας έχει, όπως ήδη ειπώθηκε, σαρωθεί. Ο δημόσιος τομέας έχει χρεοκοπήσει. Τέλος, ο εξωτερικός τομέας δεν ανταποκρίνεται στην διαδικασία εσωτερικής υποτίμησης, η οποία οδηγεί (όποτε και εάν οδηγεί) σε βραδεία ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, αντίθετα από την εξωτερική, η οποία οδηγεί άμεσα σε ταχεία αύξηση αυτής. Περαιτέρω, η ελληνική οικονομία, χρησιμοποιεί ένα από τα πιο «σκληρά» νομίσματα του κόσμου, δηλαδή το ευρώ, για να ανταγωνισθεί με τις υπόλοιπες οικονομίες, ενώ, εντός ΕΖ, ανταγωνίζεται απολύτως ελεύθερα (χωρίς οικονομικούς και κοινωνικούς περιορισμούς) με πολύ πιο προηγμένες οικονομίες από την ίδια. Τέλος, μία οικονομία, σε όση λιτότητα και εάν εξαναγκαστεί, δεν δύναται να στηριχτεί μόνο σε Άμεσες Ξένες Επενδύσεις (ΑΞΕ). Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ιστορικό παράδειγμα χώρας. Αντιθέτως, μάλιστα, οι ΑΞΕ είναι καταρχήν επιβλαβείς για την Ελλάδα, διότι δεν πρόκειται (και θα πρόκειται) για επενδύσεις εξαγοράς δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων ή υποδομών, μειώνοντας μεσοχρονίως-μακροχρονίως τα έσοδα του δημοσίου τομέα και αποστραγγίζοντας περαιτέρω την οικονομία, δια της ελεύθερης (ελέω και «Μάαστριχτ»!) εξαγωγής κερδών στο εξωτερικό. Και δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι: Πρώτον, ακόμα και κατά τα «χρυσά χρόνια» του ευρώ, οι ΑΞΕ συνέβαλαν κατά λιγότερο από 0.5% στη χρηματοδότηση του ελλείματος του ελληνικού Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών. Δεύτερον, οι μεγαλύτερες από αυτές τις επενδύσεις ήταν τύπου εξαγοράς ελληνικών μονάδων παραγωγής υπηρεσιών. Τρίτον, ούτε ο Μαρκεζίνης, πριν και μετά την – κατά τα λοιπά – επιτυχημένη εξωτερική υποτίμηση του 1953, και παρά τα συσταλτικά μέτρα οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκαν, μπόρεσε να προσελκύσει σημαντικές ΑΞΕ.
  • 5.Και από την πλευρά μας, δηλαδή του «Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών Δημήτρης Μπάτσης», θεωρούμε ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει άρδην, αλλά προς άλλη κατεύθυνση και όρους. Συνεπώς, το πρωτεύον ζήτημα είναι: Προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να είναι οι αλλαγές; Προς αυτήν που ορίζουν τα συμφέροντα άλλων ή προς εκείνη που ορίζουν τα γενικά συμφέροντα του εργαζόμενου ελληνικού λαού;
  • 6.Από τις μελέτες μας για την ελληνική οικονομία, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η παρούσα κρίση είναι κυρίως αποτέλεσμα της συμμετοχής της χώρας στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και ιδιαίτερα στην ΟΝΕ και στην ΕΖ. Η εν λόγω συμμετοχή είναι, με άλλα λόγια, ο «παράγοντας σταθερής επενέργειας» που βρίσκεται πίσω από την παρούσα κρίση. Η χώρα πληρώνει την ευρωπαϊκή πόλωση (και όχι ολοκλήρωση!), την οποία δημιουργεί, τελικά και αναπόφευκτα, η σχέση «κέντρου-περιφέρειας» (για να το εκφράσουμε εν συντομία). Ήδη, από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο GunnarMyrdalείχε υποδείξει τη διαδικασία «κυκλικής και σωρευτικής αιτιότητας», την οποία ενεργοποιεί η προαναφερθείσα σχέση, ενώ στο μακρινό έτος 1962, ο Η. Ηλιού είχε χαρακτηρίσει, προσφέροντας αρκετά οικονομολογικά και πολιτικά επιχειρήματα, την είσοδο της πατρίδας μας στην ΕΟΚ ως είσοδο στο «Λάκκο των Λεόντων». Τέλος, ήταν σαφές, σύμφωνα μάλιστα και βάσει της κυρίαρχης οικονομικής επιστήμης, δηλαδή της «Θεωρίας των Άριστων Νομισματικών Περιοχών» (R. A. Mundell), ότι το κόστος της ΟΝΕ θα ήταν πρωτοφανές για την Ελλάδα (και, γενικά, για τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες και περιφέρειες χωρών). 36 χρόνια μετά την ένταξη στην ΕΟΚ, το κατακεφαλήν εισόδημα στην πατρίδα μας βρίσκεται, σε σταθερές τιμές ευρώ, στα επίπεδα εκείνου του έτους 1980!
  • 7.Πρέπει, λοιπόν, να θεωρείται δεδομένο και μη-συζητήσιμο ότι η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη να ανακτήσει όσους περισσότερους μοχλούς οικονομικής πολιτικής μπορεί, προκειμένου να εξέλθει από την κρίση, δηλαδή, τους μοχλούς της δημοσιονομικής, νομισματικής, συναλλαγματικής, εμπορικής, βιομηχανικής και, τέλος, αγροτικής πολιτικής. Επειδή η συζήτησή μας διεξάγεται στο ΤΕΕ, ας το διατυπώσουμε, τελικά, ως εξής: Εντός-Ευρώ είναι τόσο πιθανόν να ανακάμψει η χώρα, όσο πιθανό είναι να αντέξει ένας πρόβολος-μπαλκόνι σε μεγάλο φορτίο, όταν του έχεις τοποθετήσει κάτω τον οπλισμό, δηλαδή ανάποδα. Ωστόσο, για να είμαστε οικονομολογικά σαφείς, εκτιμούμε, βάσει μελετών μας, ότι, για να έρθει η ανεργία κοντά στο 10%, όπου ήταν πριν την κρίση, απαιτείται ετήσιος ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας κοντά στο 5.4% για μια πενταετία και δημιουργία περίπου 181.000 θέσεων εργασίας ανά έτος. Για να αρχίσει να μειώνεται, έστω ελάχιστα, η μη-αλχημιστικά μειούμενη ανεργία απαιτείται ρυθμός ανάπτυξης της τάξης του 2%-2.5%. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι, ακόμη και εάν επιβεβαιωθούν οι επίσημες προβλέψεις περί ανάπτυξης της τάξης του 2.5% με 3%, για την επόμενη τριετία (προβλέψεις που δεν στηρίζονται, βεβαίως, πουθενά από πλευράς οικονομικής λογικής και μετρήσεων), ελάχιστα θα βελτιωθεί η κατάσταση στην αγορά εργασίας [3]. Από τις υπόλοιπες μελέτες μας, συμπεραίνουμε ότι προαπαιτούνται τα εξής:

    • Έξοδος από τα «Μνημόνια» και την ΕΖ, με πυλώνα ένα εθνικοποιημένο τραπεζικό σύστημα και μια νέα, Δημόσια Τράπεζα της Ελλάδας, ώστε να εξυγιανθούν οι τράπεζες με δημόσιες εγγυήσεις και να παίξουν ρόλο χρηματοδότη στοχευόμενων επενδύσεων και αναπτυξιακών πολιτικών.
    • Νομισματική υποτίμηση για την άμεση ανάκτηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, την τόνωση της ενεργού ζητήσεως, τη μετατόπιση της ζήτησης προς εγχώρια αγαθά και την υποκατάσταση των εισαγωγών από τις εξαγωγές. Με βάση (i) την ελαστικότητα των ελληνικών τιμών στην ονομαστική συναλλαγματική ισοτιμία, και (ii) τις τιμιακές ελαστικότητες των εισαγωγών-εξαγωγών της ελληνικής οικονομίας, έχουμε εκτιμήσει ότι μια υποτίμηση της τάξης του 30%-50% οδηγεί, έπειτα από την παρέλευση διαστήματος της τάξης των 12 μηνών («φαινόμενο καμπύλης-J»+ιδιαίτερες συνθήκες νομισματικής αλλαγής), σε μια αύξηση του ΑΕΠ κατά 4% με 7%, αντιστοίχως, διότι η διεθνής ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθεί κατά 23% με 37%. Επίσης, η εν λόγω διόρθωση της συναλλαγματικής ισοτιμίας είναι απαραίτητος όρος για τη δημιουργία θετικής καθαρής εθνικής αποταμίευσης, η οποία είναι, με τη σειρά, αναγκαίος όρος για τη διενέργεια θετικών καθαρών επενδύσεων, αφού ο αγωγός του εξωτερικού δανεισμού είναι κλειστός για την ελληνική οικονομία. Και πρέπει να τονιστεί, σε αυτό το σημείο, ότι η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα της ΕΖ, η οποία είχε, κατά μήκος όλης της πρώτης δεκαετία ύπαρξης του κοινού νομίσματος, αρνητική καθαρή εθνική αποταμίευση. Αντιθέτως, από το έτος 1960 έως την είσοδο στην ΟΝΕ, αυτό το μέγεθος ήταν πάντοτε θετικό.
    • Ανάκτηση του εκδοτικού προνομίου της Τράπεζας της Ελλάδος, ώστε να χρηματοδοτηθούν δημόσιες δαπάνες συγκεκριμένης κατεύθυνσης, δηλαδή για συγκεκριμένους «κλάδους-κλειδιά», σύμφωνα με: (i) τους πιο υψηλούς κλαδικούς πολλαπλασιαστές εγχώριας απασχόλησης και προϊόντων, και (ii) τους πιο χαμηλούς κλαδικούς πολλαπλασιαστές εισαγωγών. Και τέτοια χαρτογράφηση, δηλαδή για το ποιοι είναι οι «κλάδοι-κλειδιά» (αλλά και οι «κλάδοι-αντί-κλειδιά») της ελληνικής οικονομίας, έχουμε κάνει. Μάλιστα, ήδη τον Σεπτέμβριο του 2011, ο Πρόεδρος του Ι.Κ.Ε. Μπάτσης Καθηγητής Θεόδωρος Μαριόλης είχε ανακοινώσει [4] ότι – συνεπεία της μετά το έτος 2010 εφαρμοζόμενης συσταλτικής πολιτικής – η συνολική διαχρονική ύφεση της ελληνικής οικονομίας θα είναι στα επίπεδα του 29%, γιατί οι δημόσιες δαπάνες στην Ελλάδα έχουν υψηλό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα και, συγκεκριμένα, ο πολλαπλασιαστής προϊόντος τους είναι της τάξης του 1.71. Ο πολλαπλασιαστής προϊόντος των δημοσίων δαπανών, ο οποίος είναι κατά κανόνα μεγαλύτερος του 1.0 και όχι – όπως μας έλεγαν οι ιεροφάντες του Δ.Ν.Τ. – 0.5, και στην Ελλάδα αρκετά υψηλός, θα λειτουργήσει, φυσικά, και προς την επιθυμητή κατεύθυνση, όταν λάβει χώρα λελογισμένη αντιστροφή της οικονομικής πολιτικής, μετά (και μόνο μετά) την έξοδο από την ΕΖ. Δηλαδή, μία στοχευμένη επεκτατική πολιτική θα συμβάλλει σημαντικά στην ανάκαμψη, ιδίως όταν η υποαπασχόληση κεφαλαίου και εργασίας είναι, όπως πράγματι είναι στην Ελλάδα, πρωτόγνωρη.
    • Σύμφωνα με το γνωστό ως «Ασύμβατο Τρίγωνο του R.A. Mundell, ή Τρίλημμα  της Ανοικτής Οικονομίας», μπορούν να συνυπάρξουν μόνο δύο από τους ακολούθους τρεις όρους: (i) Σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία, (ii) Πλήρης ελευθερία στη διεθνική κίνηση χρηματικών κεφαλαίων, (iii) Εθνικά ανεξάρτητη νομισματική πολιτική. Συνεπώς, οι ελληνικές οικονομικές αρχές θα πρέπει να επιβάλλουν φραγμούς στην ελεύθερη διεθνική κίνηση χρηματικών κεφαλαίων. Το πρόσφατο πετυχημένο παράδειγμα της Ισλανδίας (και παλαιότερα, 1997-8, της Μαλαισίας) πρέπει να μελετηθεί ιδιαίτερα.
    • Το ως άνω μείγμα επεκτατικής, νομισματικής και δημοσιονομικής, πολιτικής σε συνδυασμό με τη νομισματική υποτίμηση, μπορεί να οδηγήσει βραχυχρόνια στους ρυθμούς μεγέθυνσης που απαιτούνται για να μειωθεί η ανεργία, ιδίως αν στοχεύσουμε σύμφωνα με τους κλαδικούς πολλαπλασιαστές ζήτησης. Από την έρευνά μας, όμως, διαπιστώνουμε ότι η μεγάλη «μαύρη τρύπα» της ελληνικής οικονομίας είναι η Βιομηχανία. Ο βιομηχανικός τομέας της είναι ο αδύναμος κρίκος σε όρους πολλαπλασιαστών προϊόντος, απασχόλησης και εισαγωγών. Μάλιστα, όχι μόνο είναι ο πιο εξαρτημένος τομέας από εισαγόμενες εισροές, αλλά το εύρος της εξάρτησής του καθορίζει σε σημαντικό βαθμό το σύνολο της οικονομίας. Συνεπώς, μεσχρόνια είναι απολύτως απαραίτητη η άσκηση βιομηχανικής πολιτικής, που θα οδηγήσει σε δομική μεταβολή της παραγωγικής βάσης του συστήματος. Ο κύριος μοχλός πρέπει να είναι η υποκατάσταση εισαγωγών στους κλάδους εκείνους που εμφανίζουν υψηλό εμπορικό έλλειμμα και συγκριτικό μειονέκτημα και η ανάπτυξη της παραγωγής εμπορευμάτων υψηλής εισοδηματικής ελαστικότητας ζήτησης. Αυτό συνεπάγεται ότι θα πρέπει να ανακτηθούν μέσα προστατευτισμού, δασμολογικά και μη δασμολογικά (επιδοτήσεις εξαγωγών, αξίωση ελαχίστου εγχώριου μεριδίου παραγωγής, ποσοστώσεις εισαγωγών, προμήθειες Δημοσίου). Το εάν η χώρα θα επιλέξει, σε βάθος χρόνου, να παραμείνει στον «Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο» (Ε.Ο.Χ.), όπως η Ισλανδία και η Νορβηγία, θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα ικανοποίησης των ελληνικών όρων όσον αφορά στη βιομηχανική, εμπορική – αλλά – και αγροτική πολιτική.
    1. 8.Για να κλείσω, εμείς δεν λέμε «να απομονωθούμε», αλλά υποστηρίζουμε, μέσω συγκεκριμένων μελετών και, κυρίως, εμπειρικών ποσοτικών ευρημάτων, ότι όντως υπάρχει δι-έξοδος, ότι υπάρχει ηλιοφάνεια έξω από τη «Ζώνη της Θύελλας», τη ζώνη της υπερ-παγκοσμιοποίησης, δηλαδή την ΕΕ και τον σκληρό πυρήνα της, την ΕΖ, όπου η πατρίδα μας και ο λαός της δεν μπορούν να επιβιώσουν. Υποστηρίζουμε την ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα άσκησης μίας Νέας Οικονομικής Πολιτικής. Όπως περίπου θα έλεγε και ο Καθηγητής D. Rodrik, δεν είναι απαραίτητο να σφραγίσεις τα παράθυρα της οικονομίας στην παγκοσμιοποίηση για να γλυτώσεις από την θανατηφόρα ελονοσία που φέρνει μαζί της. Απλώς, η Τυπική, έστω, Λογική λέει ότι κάθε μία όχι ισχυρή-όχι διεθνώς ανταγωνιστική οικονομία, όπως (και) η ελληνική, υποχρεούται να βάλει σήτες και, εν συνεχεία, να κοιτάξει να αναδομηθεί, στηριζόμενη στις δυνατές πλευρές της παραγωγικής βάσης της, αναπτύσσοντας νέες πλευρές και, τέλος, αμβλύνοντας τις αρνητικές πλευρές της. Αποτελεί μεγάλο μύθο, με εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες, ιδίως για τις χώρες μέσου και χαμηλού επιπέδου ανάπτυξης, ότι το έθνος-κράτος δεν μπορεί να οργανώσει την ανάπτυξη, «και ας κάνουν οι όποιες συζητήσεις περί ενίσχυσης του έθνους-κράτους πολλούς σεβαστούς διανοητές να τρέχουν, λες και κάποιος πρότεινε να ξαναζήσουμε την Μαύρη Πανώλη. Η έννοια του έθνους-κράτους μπορεί να αποτελεί ένα κειμήλιο που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση, αλλά μέχρι στιγμής είναι ό,τι καλύτερο διαθέτουμε.» (Rodrik).

    Η παραγωγική Ελλάδα υπάρχει και με εθνικό νόμισμα μπορεί να εκτιναχτεί


    1

    Η Iskra παραθέτει, αξιοποιώντας εργασίες στο διαδίκτυο,  έναν βασικό κατάλογο, κυρίως ορυκτών αλλά και αγροτικών προϊόντων, για τα οποία η Ελλάδα έχει βασική θέση στην Ευρώπη ανεξαρτήτως της απόλυτης ακρίβειας των στοιχείων.
    Ο κατάλογος αυτός, βεβαίως δεν βεβαιώνει την παραγωγική δυναμική της ελληνικής οικονομίας, η οποία πράγματι είναι φθίνουσα αλλά σε κάθε περίπτωση αναδεικνύει δυνατότητες, τις μεγάλες αναξιοποίητες δυνατότητες που διαθέτει η χώρα μας και οι οποίες με εθνικό νόμισμα και ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης μπορούν να δώσουν μια ισχυρότατη παραγωγική αναπτυξιακή και κοινωνική ώθηση στην πατρίδα μας.
    Η Ελλάδα δεν είναι ούτε ήταν ποτέ «ψωροκώσταινα». Μια εθελόδουλη πολιτική τάξη και ο «καναπές» μας την έχουν καταστήσει μνημονιακό «προτεκτοράτο».
    Σημαντικός ο παραγωγικός ιστός της χώρας
    1) Μαγνήσιο: Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης.
    2) Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, που χρησιμοποιείται για χιλιάδες εφαρμογές.
    3) Βωξίτης: Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και άλλων.
    4) Σμηκτίτες: Η Ελλάδα είναι η 2η χώρα στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά κ.α.
    5) Νικέλιο: Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφος της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται.
    6) Λάδι: Είμαστε η  στην παγκόσμια παραγωγή ελιάς και λαδιού, με ιδιαίτερα καλή ποιότητα, το οποίο δεν αξιοποιούμε. Έχουμε το 15% της παγκόσμιας παραγωγής (ελιάς-λαδιού).
    7) Είμαστε 3η χώρα σε παραγωγή κρόκου (saffron) Κοζάνης χωρίς να το αξιοποιούμε.
    8) Είμαστε 5η χώρα σε εξαγωγές σπαραγγιών.
    9) Είμαστε 7η χώρα παγκοσμίως σε εξαγωγές βαμβακιού (το 2004 ήμασταν ). Είμαστε 11η σε παραγωγή βαμβακιού.
    10) Ακόμη: 14η σε αφίξεις τουριστών (18,2 εκ.).
    11) Είμαστε 16η σε εξαγωγές τυροκομικών προϊόντων… Και φυσικά είμαστε το νούμερο 1 της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας.
    Εδώ και πολλούς μήνες ευρύτατα τμήματα του πολιτικού συστήματος, δυστυχώς και δυνάμεις της Αριστεράς (ποιας Αριστεράς; ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον Αριστερά) διακινούν ή αναπαράγουν απίστευτα σενάρια τρομολαγνείας γύρω από τις δήθεν καταστροφικές επιπτώσεις που θα είχε η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ!
    Τα σενάρια αυτά, φτάνουν στο σημείο να κάνουν λόγο ακόμα και για σκηνές πείνας και «ανθρωποφαγίας», εξαιτίας της έλλειψης αυτάρκειας σε βασικά αγροτικά προϊόντα. Όμως σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ), Τζανέτο Καραμίχα, «ακόμα και αν πάμε στη δραχμή οι Έλληνες δε θα πεινάσουμε», καθώς η αυτάρκεια της χώρας σε βασικά αγροτικά διατροφικά προϊόντα φτάνει το…. 94%!
    Τα παραπάνω ειπώθηκαν από τον κ. Καραμίχα στην τελευταία συνεδρίαση του ΔΣ της ΠΑΣΕΓΕΣ στη Θεσσαλονίκη, σε μια προσπάθεια να αναδειχθούν ο δυναμισμός και οι δυνατότητες της ελληνικής αγροτικής οικονομίας. Μιας αγροτικής οικονομίας, που συνεχίζει να «υπάρχει» παρά τη συνεχή χτυπήματα της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ και των στρεβλών, πολλές φορές, επιδοτήσεων. Βάσει της σχετικής μελέτης της ΠΑΣΕΓΕΣ, το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας μας σε μια σειρά βασικών αγροτικών, διατροφικών προϊόντων φυτικής και ζωικής παραγωγής διαμορφωνόταν κατά μέσο όρο στο 94% το 2010. Μάλιστα, από τότε η αγροτική παραγωγή έχει αυξηθεί οριακά κατά 2% (βλέπε παρακάτω)! Στη φυτική παραγωγή, όπως προκύπτει η αυτάρκεια είναι 99% κατά μέσο όρο και διαφοροποιείται μεταξύ επιμέρους κατηγοριών προϊόντων, όπως τα δημητριακά όπου η αυτάρκεια ανέρχεται στο 82% περίπου, το μικρότερο ποσοστό εντοπίζεται στο μαλακό σιτάρι (32%) και το υψηλότερο στο ρύζι (171%). Στα εσπεριδοειδή τη μεγαλύτερη αυτάρκεια παρουσιάζουν τα πορτοκάλια (167%), ενώ στα λεμόνια περιορίζεται στο 67%. Στα φρούτα η αυτάρκεια παραμένει υψηλή (128%), ενώ χαμηλή διαπιστώνεται στον κλάδο των οσπρίων (39%).
    Στη ζωική παραγωγή το ποσοστό αυτάρκειας ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 73%. Στο κρέας καταγράφεται αυτάρκεια 56%, με το μικρότερο ποσοστό στο βόειο κρέας (30% και το υψηλότερο στο αιγοπρόβειο (94%). Στην κατηγορία των γαλακτοκομικών-τυροκομικών προϊόντων, η φέτα με ποσοστό αυτάρκειας 147% υπερβαίνει το μέσο όρο της κατηγορίας, που κυμαίνεται στο 80%.
    Στο μέλι και στα αυγά, καταγράφεται ποσοστό αυτάρκειας 92% και 91% αντίστοιχα. Εξελίξεις στην αγροτική οικονομία Σημαντική πτώση της αξίας της παραγωγής του γεωργικού τομέα της Ελλάδος καταγράφεται στο διάστημα της εξαετίας 2006-2011, ιδιαίτερα έντονη κατά το 2006 – με κάμψη μεγαλύτερη του 14%, αλλά και κατά τη διετία 2008-2009, με πτώση άνω του 4%. Τη διετία 2010-2011 εκτιμάται ότι υπήρξε οριακή αύξηση, όχι πάνω από 2%. Ιδιαίτερα έντονη είναι η πτώση της αξίας της φυτικής παραγωγής στο διάστημα 2005-2011, που συνδέεται κυρίως με την κάμψη των τιμών παραγωγού. Βάσει εκτιμήσεων της ευρωπαϊκής στατιστικής υπηρεσίας, η αξία της φυτικής παραγωγής σε βασικές τιμές, περιορίστηκε σε 6,89 δισ. ευρώ το 2011 από 8,24 δισ. ευρώ το 2006 (-16%). Αναφορικά με την τραπεζική χρηματοδότηση των επιχειρήσεων κατά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας, προκύπτει ότι ο τομέας της γεωργίας απορροφά μόλις το 1,7% του συνόλου των δανείων. Τον Οκτώβριο του 2011, το υπόλοιπο των δανείων που προορίζονται για τις επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα ανερχόταν σε 2,018 δισ. ευρώ, ενώ από το 2009, από την έναρξη της ύφεσης στην οικονομία μέχρι και πρόσφατα, ο ρυθμός επιβράδυνσης της τραπεζικής χρηματοδότησης προς τις γεωργικές επιχειρήσεις, με βάση τη μεταβολή του υπολοίπου των δανείων (2009: 3,962 δισ., Οκτώβριος 2011: 2,018 δισ. Euro) καταγράφει πτώση της τάξεως του 49% και πλέον. Στην τρέχουσα χρονική περίοδο, σύμφωνα με μελέτη της ΠΑΣΕΓΕΣ, η δυνατότητα τραπεζικής χρηματοδότησης των αγροτών και των επιχειρήσεών τους είναι μηδενική. Εξέλιξη αγροτικού εισοδήματος Σε φθίνουσα πορεία βρίσκεται το αγροτικό εισόδημα στη χώρα μας από το 2008 και με μια εξαίρεση το 2009, οπότε και καταγράφηκε μικρή άνοδος 2,1%, το 2010 διολίσθησε κατά 9,3% και το 2011 κατά 5,3%. Στο διάστημα της εξαετίας 2006-2011 το αγροτικό εισόδημα στην Ελλάδα, όπως εκτιμάται από τη Eurostat, μειώθηκε κατά 22,6 ποσοστιαίες μονάδες, ενώ στο ίδιο διάστημα, συγκριτικά, το αγροτικό εισόδημα στην ΕΕ-27 αυξήθηκε κατά 19% και στις χώρες της ευρωζώνης κατά 5% περίπου. Κρίσιμη παράμετρος της πτώσης του αγροτικού εισοδήματος παραμένει η σημαντική αύξηση του κόστους παραγωγής, με το μέσο γενικό δείκτη εισροών, σύμφωνα με τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας, να καταγράφει νέα σημαντική αύξηση, της τάξεως των 7,5 ποσοστιαίων μονάδων, προερχόμενη κυρίως από τη σημαντική αύξηση στους δείκτες της ενέργειας (17,1%), των ζωοτροφών (11,9%) και των λιπασμάτων (10,7%).
    Η εξαιρετικά μεγάλη αύξηση της δαπάνης για ενέργεια, που αντιπροσωπεύει το 25% και πλέον του συνολικού κόστους των εισροών στον αγροτικό τομέα, συνδέεται και με τη σημαντική αύξηση του αγροτικού τιμολογίου της ΔΕΗ κατά 6% το 2011, ενώ και νέα αύξηση, κατά 9%, επιβλήθηκε το 2012. Από την άλλη πλευρά, σημαντική κάμψη καταγράφεται στο πρώτο 10μηνο του 2011 στις τιμές παραγωγού, ιδιαίτερα έντονη στα κηπευτικά – με μεγάλη μείωση του δείκτη εκροών τον Οκτώβριο του 2011 στη νωπή τομάτα (-33,9%) και σε ορισμένα άλλα είδη, με συνέπεια την πτώση του γενικού δείκτη εκροών κατά 3,8 ποσοστιαίες μονάδες. Είμαστε η 1η χώρα του κόσμου με 350.000 τόνους κομπόστα ροδάκινο (από τους νομούς Πέλλας, Ημαθίας, Πιερίας) με δεύτερους τους Ισπανούς με 250.000 τόνους.

    Ντόναλντ Τράμπ : Η Ελλάδα πρέπει να φύγει από το ευρώ

     Και να γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα τη δραχμή.


    Κυρ, 16/01/2017 

    Σε πρόσφατη δήλωσή του που έχει αποκρυφτεί από τα συστημικά ΜΜΕ, ο Ντόναλντ Τράμπ δήλωσε : «Η Ελλάδα πρέπει να φύγει από το ευρώ και να γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα. Χάνεται χρόνος" ( Greece  should get out of the euro and go back to its own currency. They are loosing time). Η τελευταία αυτή δήλωση είναι μια πιο προχωρημένη και ξεκάθαρη από εκείνη που έκανε προεκλογικά λέγοντας ότι "Η Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στην ευρωζώνη. Το πρόβλημα του χρέους της πρέπει να το λύσει η Γερμανία, αλλιώς θα το λύσει η Ρωσία"(Greece should not entered the euro zone. Germany must solve the problem of its debt, otherwise Russia will do it).

    Οι δηλώσεις αυτές και ιδιαίτερα η τελευταία, αποτελούν στην ουσία προαναγγελία της εξόδου μας από το ευρώ, αφού η ιστορία έχει διδάξει ότι, παρόμοιου μεγέθους εξελίξεις διαμορφώνονται στα υψηλά κλιμάκια του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι, η πτώση της δικτατορίας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα το 1974 είχε προαναγγελθεί ένα μήνα πριν από τον τότε περιώνυμο Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρυ Κίσιγκερ.

    Εχει αποδειχτεί πλέον περίτρανα ότι, η παραμονή της χώρα μας στην επάρατη ευρωζώνη έχει επιβληθεί από την Ουάσιγκτον, στα πλαίσια της πολιτικής που ακολουθούσε η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα. Την ίδια πολιτική θα ακολουθούσε και η Χίλαρυ Κλίντον αν είχε εκλεγεί κάτι που, προς έκπληξη και απογοήτευση του διεθνούς κατεστημένου της Νέας Τάξης δεν έγινε.

    Η εκλογή του Ντόναλντ Τράμπ έχει φέρει τα πάνω κάτω στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, με κύρια αιχμή την ανατροπή της κυριαρχίας της Νέας Τάξης, της παγκοσμιοποίησης, της κυριαρχίας των πολυεθνικών και της διεύρυνσης των εισοδηματικών ανισοτήτων. Ωφελημένοι φέρονται να είναι η εργατική και αγροτική τάξη σε όλες τις χώρες, η εθνική παραγωγή που θα προστατεύεται από την έγερση φραγμών στην ασυδοσία του παγκόσμιου εμπορίου, της χειραγώγησης των νομισματικών ισοτιμιών προς όφελος της παγκοσμιοποίησης και των πολυεθνικών.

    Στη Μέση Ανατολή, ο Τράμπ έχει ξεκαθαρίσει ότι, θέλει να τελειώνει αποφασιστικά με το Ισλαμικό Κράτος που γέννησε η πολιτική των Ομπάμα-Κλίντον, με τη συμμαχία της Τουρκίας του Σουλτάνου Ερντογκάν και των Σουνιτών βασιληάδων της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, οι οποίοι από τη Νέα Τάξη θεωρούνται "δημοκράτες" έναντι του "δικτάτορα" Άσαντ ! 

    Ο Ντόναλντ Τράμπ είναι σαφές ότι προτίθεται να τα βρει με τον Πούτιν αποσπώντας τη Ρωσία από την Κίνα, με την οποία είναι περισσότερο πιθανό να συγκρουστεί σε οικονομικό επίπεδο. Η προσέγγιση αυτή, υποβαθμίζει το ρόλο της Γερμανίας ως προκεχωρημένου φυλάκιου της δύσης απέναντι στη Ρωσική αρκούδα,γεγονός που θα έχει καταλυτικές επιπτώσεις στο Ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και στην Ελλάδα ειδικότερα. 

    Ο σαρωτικός αέρας του ευρωσκεπτικισμού παντού στην Ευρώπη με εμπροσθοφυλακή του στην Ιταλία και στη Γαλλία, σε συνδυασμό με το Brexit και την ανατρεπτική πολιτική του νέου Πλανητάρχη, προδικάζει τις μεγάλες αλλαγές που θα επέλθουν μέσα στο 2017.

    Και αυτή τη φορά δε θα υπάρξει κάποιος Ομπάμα ή Κλίντον για να αποτρέψει το Grexit και την επιστροφή της χώρας μας στο εθνικό μας νόμισμα. Η οποία πρέπει να γίνει με μελετημένο και συντεταγμένο τρόπο και διαδικασίες ώστε να διασφαλιστεί η έξοδός μας από τη σύγχρονη Ελληνική Τραγωδία που βιώνουμε εδώ και οχτώ χρόνια μέσα από τη νέα γερμανική ευρωκατοχή.

    Λάβρος ο Τραμπ κατά της Μέρκελ

    Με σκληρά λόγια επιτέθηκε κατά της Άνγκελας Μερκελ ο Ντόναλντ Τραμπ, αποκαλύπτοντας το σκοτεινό της ρόλο στα ηνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε κοινή συνέντευξή του στη γερμανική Bild και τους βρετανικούς Times.

    Χωρίς υπαινιγμούς και με χαρακτηριστική καθαρότητα λόγου, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ κατηγόρησε ευθέως τη γερμανίδα καγκελάριο ότι χρησιμοποιεί την Ευρωπαϊκή Ένωση ως μέσον για την επιβολή της γερμανικής πολιτικής και την εξυπηρέτηση των γερμανικών συμφερόντων στην Ευρώπη και κατ’ επέκταση στον κόσμο, γεγονός που έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη των λαών στην ιδέα της ενωμένης Ευρώπης, όπως άλλωστε κατέστη προφανές με την πρόσφατη απόφαση για αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ.
    «Εξόχως καταστροφικό λάθος» ήταν το άνοιγμα των συνόρων της Γερμανίας κατά την προσφυγική κρίση. Η Γερμανία άφησε «όλους αυτούς τους ανθρώπους» να μπουν στη χώρα, ανεξάρτητα από το πού προέρχονται. «Γνωρίζετε ότι αγαπώ τη Γερμανία, διότι ο πατέρας μου κατάγεται από την Γερμανία και δεν θα ήθελα να βρεθώ σε αυτήν την θέση».
    Γι αυτό και οι ΗΠΑ θα ακολουθήσουν μια πολιτική ασφαλών συνόρων από την πρώτη μέρα της ανάληψη της προεδρίας υπό τον ίδιο, τόνισε. Το να αφήσει όλους αυτούς του παράνομους στη χώρα «ήταν ένα τεράστιο λάθος». Η Γερμανία πήρε «μια σαφή ιδέα» για τις συνέπειές του από την επίθεση στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου με τους 12 νεκρούς.
    Αντί να δεχτεί πρόσφυγες στο έδαφός της θα ήταν προτιμότερο να είχε δραστηριοποιηθεί περισσότερο για τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας στη Συρία. «Οι χώρες του Κόλπου θα έπρεπε να πληρώσουν γι΄αυτό, αφού σε τελευταία ανάλυση έχουν τόσα λεφτά όσο κανένας άλλος», είπε χαρακτηριστικά ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος αναλαμβάνει τη προεδρία των ΗΠΑ την Παρασκευή, σε κοινή συνέντευξή του στη γερμανική Bild και τους Times.
    Πρόσθεσε πάντως ότι είχε πάντα «μεγάλο σεβασμό» για τη καγκελάριο Μέρκελ, αλλά αυτό ήταν και το μοναδικό θετικό το οποίο είπε για την Γερμανία. Όλα τα άλλα μπορούν χαρακτηρισθούν ως λεκτικά χαστούκια παρατηρεί η Deutsche Welle.
    Η γερμανική προσφυγική πολιτική ήταν εκείνη η οποία οδήγησε στην έξοδο της Μ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά τον Ντόναλντ Τραμπ. «Εάν δεν εξαναγκαζόταν να δεχτεί όλους αυτούς τους πρόσφυγες, τόσο πολλούς, με όλα τα προβλήματα που συνεπάγεται αυτό, δεν θα είχε γίνει το Brexit. «Οι πολίτες, οι χώρες επιθυμούν να διατηρήσουν την ταυτότητά τους, η Μ. Βρετανία ήθελε (να διατηρήσει) την δική της. Οι πολίτες δεν θέλουν να έλθουν άλλοι στη χώρα τους και να την καταστρέψουν». Η έξοδος, μάλιστα της Μ. Βρετανίας θα αποδειχτεί ότι ήταν μια «θαυμάσια υπόθεση».
    «Κοιτάξτε την Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή είναι (στην ουσία) η Γερμανία. Κατά βάση η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το μέσον για την επίτευξη του στόχου της Γερμανίας. Γι αυτό θεωρώ ότι ήταν έξυπνο από μέρους της Μ. Βρετανίας να αποχωρήσει» πρόσθεσε στην συνέντευξή του ο Τραμπ, ο οποίος είπε, επίσης, ότι πιστεύει πως το πρότυπο της Μ. Βρετανίας θα το ακολουθήσουν και άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.


    Πάντως για τις ΗΠΑ δεν παίζει κανέναν ρόλο το εάν η ΕΕ είναι ενωμένη ή διχασμένη. «Ποτέ δεν πίστεψα ότι έχει κάποια σημασία. Κοιτάξτε, η ΕΕ δημιουργήθηκε εν μέρει για να χτυπήσει το εμπόριο των ΗΠΑ, έτσι δεν είναι; Επομένως το ίδιο μου κάνει εάν είναι διχασμένη ή ενωμένη, για μένα αυτό δεν παίζει κανέναν ρόλο».
    Ο Τράμπ απείλησε επίσης τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία με υψηλές δασμολογικές κυρώσεις, εάν παράγει αυτοκίνητα στο γειτονικό Μεξικό και όχι στις ΗΠΑ. «Θα έλεγα στην BMW, εάν κατασκευάζετε ένα εργοστάσιο στο Μεξικό και θέλετε να πουλήσετε αυτοκίνητα στις ΗΠΑ χωρίς να καταβάλετε φόρο 35%, τότε ξεχάστε το», απάντησε ο Τραμπ στο ερώτημα για το πως σχολιάζει την πρόθεση της αυτοκινητοβιομηχανίας του Μονάχου να κατασκευάσει εργοστάσιο στο Μεξικό το 2019. «Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να κατασκευάσουν το εργοστάσιο τους στις ΗΠΑ» διευκρίνισε.
    Εκτός τούτων ο Τραμπ επέκρινε τις εμπορικές σχέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών και των αμερικανικών αυτοκινητοβιομηχανιών ως μονόπλευρες: «Εάν κάποιος περπατά στην 5η λεωφόρο θα διαπιστώσει ότι όλοι έχουν μια Μερτσέντες μπροστά στο σπίτι τους, έτσι δεν είναι; Το γεγονός είναι ότι κάνατε αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στις ΗΠΑ» είπε επικριτικά για τους Γερμανούς.
    Πρόσθεσε δε ότι είναι υπέρμαχος του ελευθέρου εμπορίου, αλλά θα πρέπει να είναι ένα έξυπνο εμπόριο για να μπορεί να λέγεται θεμιτό.


    Read more: http://www.newsbomb.gr/kosmos/news/story/762727/lavros-o-tramp-kata-tis-merkel#ixzz4Vw5quRGk