Η αλήθεια για τις Γερμανικές Οφειλές


Σε σχέση με τα ψεύδη που διακινούνται και αναπαράγονται από τη Γερμανία αναφορικά με τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.
1. Οι ελληνικές αξιώσεις είναι ενιαίες και αδιαίρετες και περιλαμβάνουν α. το κατοχικό δάνειο, β. τις επανορθώσεις για την καταστροφή των υποδομών και την αρπαγή του πλούτου του ελληνικού λαού, γ. την επιστροφή των κλαπέντων και λεηλατηθέντων αρχαιολογικών θησαυρών και δ. και πιο σημαντικό, ηθικά και συμβολικά, τις αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας.
Τακτικά, έχει προταθεί στο παρελθόν ότι πρέπει πρώτα να γίνει η διεκδίκηση του κατοχικού δανείου αλλά σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται η σαλαμοποίηση των αξιώσεών μας.
2. Οι αξιώσεις μας είναι ηθικά βαρύνουσες, απαράγραπτες και πλήρως τεκμηριωμένες ιστορικά, νομικά, πολιτικά.
3. Παρά το γεγονός ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις στο παρελθόν δεν διεκδίκησαν όσο αποτελεσματικά έπρεπε την απόδοση των γερμανικών οφειλών, εντούτοις ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Ή ΑΛΛΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΣΕΩΝ ΜΑΣ.
Η προπαγανδιστική αναφορά των Γερμανών στη συμφωνία του 1959 ανατρέπεται από την ίδια την απαντητική ρηματική διακοίνωση της Γερμανίας (της Γερμανικής Πρεσβείας στην Αθήνα) της 31ης Μαρτίου 1967! Η επίκληση δε άλλων ισχυρισμών, συνήθως αντιφατικών μεταξύ τους, δεν έχει νομική βάση.
(link sends e-mail)
Γερμανικές οφειλές: προπαγάνδα και αλήθεια!
 «Λίγοι λαοί της Ευρώπης υπέφεραν από τη Γερμανική Κατοχή όσο οι Έλληνες. Όμως οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που, μετά το τέλος της ναζιστικής βαρβαρότητας, έτειναν χείρα φιλίας προς τους Γερμανούς». (…) «Δίστομο, Καλάβρυτα, Καισαριανή, όπως και να ονομάζονται οι διάφοροι τόποι, ο Γερμανός πολίτης όταν επισκέπτεται αυτά τα μνημεία της ναζιστικής θηριωδίας αισθάνεται ντροπή μπροστά στη συμφιλιωτική διάθεση των Ελλήνων. Αυτό θα πρέπει να αναλογίζεται όποιος προσπαθεί, χρησιμοποιώντας νομικά προσχήματα, να θεωρήσει το θέμα οριστικά λήξαν».[1] (Gerd Hoehler, ανταποκριτής της εφημερίδας FrankfurterRundschau στην Αθήνα, 1995).
Η διαρροή, λίγο πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, στα ΜΜΕ μέρους του πορίσματος της επιτροπής του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, προκάλεσε την ανησυχία μας λόγω της δραματικής υποεκτίμησης του ύψους του κατοχικού δανείου[2].
Όμως, ακόμα κι αυτή η εξωφρενικά χαμηλή προσέγγιση, που θα ήταν έγκλημα να υιοθετηθεί από την ελληνική κυβέρνηση, δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει την επίδειξη αλαζονείας από τη Γερμανία, η οποία δια χειλέων του κ. Γιέγκερ, εκπροσώπου του κ. Σόιμπλε, απέρριψε πάραυτα και προκλητικά τις ελληνικές αξιώσεις, ανακυκλώνοντας ψεύδη και φαντασιώσεις. Ας επιχειρήσουμε λοιπόν, εντελώς συνοπτικά, να απαντήσουμε με στέρεες αλήθειες στους αστήρικτους μύθους της γερμανικής προπαγάνδας.
Μύθος 1ος: το ζήτημα έχει κλείσει με υπογραφή Καραμανλή το 1960 και την καταβολή 115 εκατομμύρια μάρκων.
Αλήθεια: οι Γερμανοί για να πετύχουν την αποφυλάκιση του Μαξ Μέρτεν, του σφαγέα 54.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης, που είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια φυλάκιση, συμφώνησαν να καταβάλουν στη χώρα μας 115 εκατομμύρια μάρκα ως αποζημίωση, την οποία «δικαιούνται Έλληνες υπήκοοι διωχθέντες από 6 Απριλίου 1941 μέχρι τέλους του 1945, υπό οργάνων του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Καθεστώτος δια λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς ή αντιθέσεως προς την εθνικοσοσιαλιστικήν κοσμοθεωρίαν»[3], δηλαδή υπέρ κυρίως των Εβραίων – θυμάτων του Γ’ Ράιχ. Ως αντάλλαγμα γι’ αυτήν τη ντροπιαστική συμφωνία της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή πέτυχαν τη θέσπιση του νόμου 3933/1959 και του νομοθετικού διατάγματος 4016/1959, με αποτέλεσμα να εκδοθεί στη Γερμανία ο Μέρτεν, να ανασταλεί η δίωξη εγκληματιών πολέμου και να κλείσει το ελληνικό γραφείο εγκλημάτων πολέμου, ενώ τα αντίστοιχα γραφεία στις ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Αυστραλία λειτουργούν ακόμη!
Όπως όμως σημείωσε ο ευπατρίδης πρεσβευτής της χώρας μας στη Βόννη Θωμάς Υψηλάντης, σε απαντητική επιστολή του προς τον Υφυπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας (η οποία αποτελεί μέρος της συμφωνίας): «επιφυλάσσεται (η Ελλάδα) εντούτοις όπως προβάλη νέας απαιτήσεις, αίτινες προέρχονται εξ εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεως κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής…»[4]. Συνεπώς ζήτημα παραίτησης της Ελλάδας από τις αξιώσεις της δεν υφίσταται, κάτι που ομολογεί και η Γερμανία στην απαντητική ρηματική διακοίνωσή της στις 31.3.1967!
Μύθος 2ος: 70 χρόνια μετά την Κατοχή, οι όποιες αξιώσεις της Ελλάδας έχουν πλέον απωλέσει τη νομιμοποιητική τους βάση.
Αλήθεια: Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται και συνεπώς οι αξιώσεις μας παραμένουν στο ακέραιο. Σε ό,τι δε αφορά το κατοχικό δάνειο υπάρχει σύμβαση που δεσμεύει τη Γερμανία, η οποία μάλιστα καλείται να πληρώσει και πολύ υψηλούς τόκους υπερημερίας.
Αξίζει επίσης να επισημάνουμε ότι βάσει της Συνθήκης του Λονδίνου του 1953 το ζήτημα παρέμεινε στην κατάψυξη έως την επανένωση της Γερμανίας και την υπογραφή Συνθήκης Ειρήνης, προκειμένου η Γερμανία να έχει, απερίσπαστη, τα χρονικά περιθώρια να επουλώσει τις πληγές της και να ανορθώσει την οικονομία της. Και πράγματι, με τη μεγαλοψυχία των αντιπάλων της και νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μεταξύ των οποίων και η καθημαγμένη Ελλάδα, η Γερμανία πέτυχε το οικονομικό θαύμα, που σήμερα όλοι θαυμάζουμε.
Όμως, επί 25 χρόνια μετά την επανένωση της Γερμανίας (31.8.1990) και την υπογραφή της Συνθήκης της Μόσχας (η λεγόμενη Συνθήκη των «2+4»), η Γερμανία μετέρχεται νομικίστικων τεχνασμάτων αρνούμενη, παράνομα και προκλητικά, να εκπληρώσει τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Έχει, αλήθεια, κανείς αναλογιστεί πού θα βρισκόταν σήμερα η Ελλάδα, από πλευράς οικονομικής ανάπτυξης και υποδομών, αν της είχαν αποδοθεί οι γερμανικές οφειλές; Και πού θα βρισκόταν σήμερα η Γερμανία αν δεν είχαν δείξει τόση μεγαλοψυχία η Ελλάδα και οι άλλες 19 σύμμαχες χώρες απέναντί της;
Επίσης, αν το ζήτημα των κατοχικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων είχε χάσει τη νομιμοποιητική του βάση, τότε γιατί το Υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας το Μάιο του 2013 ανέλαβε την υποχρέωση αποζημίωσης, πέραν των όσων ήδη έχει καταβάλλει, των Εβραίων που επέζησαν του Ολοκαυτώματος; Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στις αρχές του 2000, η κυβέρνηση Σρέντερ αποζημίωσε, διά του γερμανικού ιδρύματος «Μνήμη, Ευθύνη και Μέλλον», εκατοντάδες χιλιάδες ομήρους (ανάμεσά τους και μόλις 5.500 Έλληνες ομήρους λόγω αβελτηρίας της τότε ελληνικής κυβέρνησης, όπως καταγγέλλει ο Μανώλης Γλέζος και το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα), που μαρτύρησαν στα ναζιστικά κολαστήρια.
Μύθος 3ος: Η Χάγη έκλεισε οριστικά το θέμα των αποζημιώσεων.
Αλήθεια: Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στη δίκη μεταξύ Γερμανίας και Ιταλίας, η οποία αναφέρεται στο ζήτημα των αποζημιώσεων των θυμάτων του Διστόμου, δεν βοήθησε την υπόθεσή μας αλλά δεν δεσμεύει τη χώρα μας, καθώς η Ελλάδα παρενέβη στη δίκη ως μη διάδικο μέρος[5].
Ωστόσο, είναι σημαντικό ότι η Χάγη αναγνώρισε ότι το ζήτημα των αποζημιώσεων υφίσταται, δεν παραγράφεται κι αποτελεί διακρατική διαφορά, για την επίλυση της οποίας προτρέπει τα κράτη να συνεργαστούν.
 Αξίζει όμως να σταθούμε στη μεταγενέστερη, πολύ πρόσφατη (Οκτώβριος 2014), απόφαση του Ιταλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, η οποία, σε αντίθεση με την απόφαση της Χάγης, δέχεται αφενός ότι η ετεροδικία δεν ισχύει όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και αφετέρου ότι πολίτες μπορούν να εγείρουν ατομικές αξιώσεις εναντίον κράτους. Η απόφαση αυτή των Ιταλών δικαστών ανοίγει νέους δρόμους για τη δικαίωση των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και για τους Έλληνες δικαστές.
Μύθος 4ος: τώρα, εν μέσω κρίσης, θυμήθηκε η Ελλάδα τις γερμανικές οφειλές;
Αλήθεια: παρά τη διαχρονική ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων, που δεν διεκδίκησαν σθεναρά κι αποτελεσματικά το ζήτημα, η Ελλάδα ουδέποτε έχει παραιτηθεί των αξιώσεών της, τις οποίες, μάλιστα, έχει θέσει ενώπιον της Γερμανίας ή διεθνών δικαιοδοτικών οργάνων περίπου 15 φορές, αρχής γενομένης από τη Διάσκεψη των Παρισίων στα τέλη του 1945[6], ενώ το ζήτημα συμπεριλήφθηκε στην ημερήσια διάταξη διμερών κυβερνητικών συζητήσεων[7]! Βεβαίως η διεκδίκηση δεν έγινε όσο σθεναρά και μεθοδικά θα έπρεπε και συνεπώς δεν έφερε αποτελέσματα, τουλάχιστον μέχρι σήμερα…

Τέλος, θεωρούμε ανάξιο σχολιασμού
 και ενδεικτικό της ξεδιάντροπης προπαγάνδας της γερμανικής πλευράς, τον ισχυρισμό ότι με τη χρηματοδότηση της Ελλάδας από τους ευρωπαϊκούς ή τους ΝΑΤΟικούς πόρους έχουν ικανοποιηθεί οι ελληνικές αξιώσεις. Το αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας των υπερεθνικών αυτών θεσμών δεν επιτρέπει τέτοιου είδους συμψηφισμούς, όπως επιβεβαιώνει, άλλωστε και η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 1995 σε ερώτηση του τότε ευρωβουλευτή Αλέκου Αλαβάνου[8].
Πριν προχωρήσουμε στις προτάσεις για την ανάληψη δράσης, ας αναλογιστούμε τον συγκλονιστικό απολογισμό της ναζιστικής τρομοκρατίας στην Ελλάδα: 
  • περισσότερα από 100 ολοκαυτώματα πόλεων και χωριών σε όλη την Ελλάδα, 56.225 αθώοι πολίτες εκτελέστηκαν,
  • 105.000 κατέληξαν όμηροι στα κρεματόρια της φρίκης κι ελάχιστοι εξ αυτών επέζησαν,
  • 1.770 χωριά καταστράφηκαν,
  • 400.000 σπίτια πυρπολήθηκαν,[9]
  • ενώ στη χώρα μας καταστράφηκε το 70% των λιμενικών εγκαταστάσεων,
  • το 75% του εμπορικού μας στόλου,
  • μεγάλο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και
  • το σύνολο των σιδηροδρομικών γεφυρών και τούνελ[10].
  • Παράλληλα δημεύτηκε το 80% των μέσων μεταφοράς και
  • το 51% των δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Ως αποτέλεσμα του δολοφονικού σεληνιασμού των οργάνων του Άξονα και ιδίως του Γ’ Ράιχ εις βάρος των Ελλήνων, της συστηματικής και καλά σχεδιασμένης οικονομικής αφαίμαξης, λεηλασίας και καταστροφής των δομών και υποδομών της χώρας μας,
  • μία στις δύο οικογένειες θρήνησαν θύματα κατά τη διάρκεια του πολέμου και της Κατοχής,
  • ένας στους δέκα Έλληνες υπέστη αναπηρία,
  • ενώ το 75% των παιδιών υπέφερε από ασθένειες
Ακόμα και μετά τη λήξη του πολέμου[11].
Οι συνολικές απώλειες, λόγω των εκτελέσεων, της πείνας, των ασθενειών και της υπογεννητικότητας κατά τη διάρκεια της Κατοχής ανήλθαν σε 1.106.000 ανθρώπους, ή στο 13,5% του ελληνικού πληθυσμού, δηλαδή το υψηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη την Ευρώπη[12].
Μια αληθινή γενοκτονία ήταν το τίμημα που πλήρωσε η Ελλάδα επειδή δεν υποτάχθηκε στη «νέα τάξη» του Αδόλφου Χίτλερ και συντέλεσε αποφαστικά στην απελευθέρωση της Ευρώπης και της ίδιας της Γερμανίας από το ναζιστικό ζυγό.
 Κι όμως, η Γερμανία 70 χρόνια μετά εξακολουθεί να μη σέβεται τον πόνο των Ελλήνων, να μην αναλαμβάνει έμπρακτα τις ευθύνες της για τα φοβερά δεινά που προκάλεσε στη χώρα μας το Γ’ Ράιχ και να επιχειρεί τον αποπροσανατολισμό της γερμανικής, της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης. Από την άλλη, η ελληνική πλευρά δεν απαντά τολμηρά και ουσιαστικά στην ωμή προπαγάνδα των Γερμανών και δεν διεκδικεί όσα μας οφείλει.
[1] Μπουρλογιάννης – Τσαγγαρίδης Ι., «Η διεκδίκηση γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων: το πολιτικό πλαίσιο. Η ματιά ενός διπλωμάτη» στο: «Περράκης Στ. (επιμέλεια) «Το ζήτημα των πολεμικών επανορθώσεων στην Ελλάδα. Διεθνείς και εθνικές διαστάσεις», Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα 2012, σελ. 123-124.
[2] Ενδεικτικό είναι ότι, σύμφωνα με τις διαρροές, το πόρισμα της επιτροπής του ΓΛΚ φέρεται να υπολογίζει το ύψος του κατοχικού δανείου σε 11 δις ευρώ (στοιχείο που έχει ανησυχητική ταύτιση με διαρροές της γερμανικής κυβέρνησης τον Οκτώβριο του 2013), τη στιγμή που σύμφωνα με την μετριοπαθή εκτίμηση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα το κατοχικό δάνειο υπολογίζεται σε 54 δις ευρώ χωρίς τους νόμιμους τόκους! Άλλες προσεγγίσεις το ανεβάζουν σε δυσθεώρητα ύψη.
[3] Άρθρο 3, παρ. 1, ΝΔ 4178/1961 («Περί κυρώσεως της μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας συμβάσεως περί παροχών υπέρ Ελλήνων υπηκόων θιγέντων υπό εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεων και άλλων τινών συναφών διατάξεων»).
[4] Μανώλης Γλέζος, «Και ένα μάρκο να ήταν…Οι οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα», Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2012.
[5] Πληρεξούσιος της Ελληνικής Δημοκρατίας στη συγκεκριμένη δίκη ήταν ο Καθηγητής Στέλιος Περράκης και μαζί του οι Καθηγητές Αντώνης Μπρεδήμας και Μαρία-Ντανιέλλα Μαρούδα, που έδωσαν σκληρή μάχη για την υποστήριξη των ελληνικών θέσεων.
[6] Συγγελάκης Α., « “Δικαιοσύνη και Αποζημίωση!” Το ζήτημα των γερμανικών οφειλών: το παρόν ως Ιστορία», Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου, Έρευνας και Κριτικής, τεύχος 62-63, καλοκαίρι – φθινόπωρο 2013.
[7] Περράκης Στ. & Μαρούδα Μ. –Ντ., «Πολεμικές επανορθώσεις στο σύγχρονο Διεθνές Δίκαιο. Η διεθνής πρακτική και η ελληνική περίπτωση. Μία σύνθεση κι ένας αναστοχασμός» στο Περράκης Στ. (επιμέλεια), «Το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων στην Ελλάδα. Διεθνείς και εθνικές διαστάσεις», Εκδόσεις Σιδέρη, Αθήνα 2012.
[8] Εφημερίδα «Καθημερινή», 28.9.1995.
[9] Ανταίος Π, Αρώνης Π, Γλέζος Μ, Κακολύρη Α, Κουλουφάκος Π, Κυριακάκος Γ, Κωνστανταράκης Φ, Μαγκάκης Γ-Α, Παπαγιαννάκης Κ, Ρούπας Χ, «Η Μαύρη Βίβλος της Κατοχής», Έκδοση του Εθνικού Συμβουλίου για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, β’ έκδοση, Αθήνα 2006.
[10] Με βάση τα στοιχεία που κατέθεσε ο Καθηγητής Αθανάσιος Σμπαρούνης, εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Διασυμμαχική Διάσκεψη των Παρισίων, η οποία έλαβε χώρα από 9 Νοεμβρίου – 21 Δεκεμβρίου 1945, ενώ η τελική συμφωνία («Συμφωνία των Παρισίων για τις πολεμικές επανορθώσεις») υπεγράφη στις 14 Ιανουαρίου 1946.
[11] Katerina Kralova. Στη σκιά της Κατοχής. Οι ελληνογερμανικές σχέσεις την περίοδο 1940-2010. Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2013.
[12] Μανώλης Γλέζος, ό.π.
[13] Πρόκειται για την υπ’ αριθμόν 137/1997 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λειβαδιάς, την οποία επικύρωσε και κατέστησε τελεσίδικη και αμετάκλητη η υπ’ αριθμόν 11/2000 απόφαση της Ολομελείας του Αρείου Πάγου, χάρη στις προσπάθειες του πρωτοπόρου της δικαστικής διεκδίκησης αείμνηστου Ιωάννη Σταμούλη. 

από επιστολή του
 Αριστομένη Ι. Συγγελάκη
Μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου
Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
και της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου

ΤΟ ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΓΟΣΜΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ


28-2-2017Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ   ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΕΛΛΑΣ 



Της Αθηνάς Κατσαφάδου*

Με αφορμή την Επίθεση στην Σεξουαλική κανονικότητα των Ελληνοπαίδων από το Υπουργείο Παιδείας

Η πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας προς τις διευθύνσεις της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και όλα τα γυμνάσια της χώρας, με βαθμό μάλιστα “Εξαιρετικά Επείγον”, καλεί τους μαθητές και τους γονείς τους σε ειδικά σεμινάρια στο πλαίσιο των διδακτικών ωρών μιας σχολικής εβδομάδας υπό τον τίτλο “Σώμα και Ταυτότητα” να ενημερωθούν σχετικά με το φύλο τους! 

Τι άραγε ενημέρωση θα λάβουν; Μερικά από τα θέματα που περιλαμβάνει ο θεματικός άξονας των “Έμφυλων Ταυτοτήτων” είναι: “Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο”, “Αποδομώντας τα Έμφυλα Στερεότυπα” (εννοώντας ως έμφυλα στερεότυπα το να είναι κάποιος άνδρας ή γυναίκα!), “Φύλο, Σεξουαλικός Προσανατολισμός και Ανθρώπινα Δικαιώματα”, “Ομοφοβία και Τρανσοφοβία στην Κοινωνία και το Σχολείο”.

Ουσιαστικά καλούνται τα παιδιά να διαλέξουν αυτά το φύλο τους (gender), ανεξαρτήτως εάν έχουν γεννηθεί αγόρι ή κορίτσι. Δηλαδή να μάθουν τα παιδιά στην προεφηβική ηλικία ότι δεν υπάρχουν κανονικότητες και αποκλίσεις στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, ότι το φύλο είναι κοινωνικό, ότι η ερωτική έλξη προς το ίδιο φύλο και οι ομόλογες σεξουαλικές πρακτικές είναι τόσο κανονικές, όσο και οι παραδοσιακές μεταξύ των δύο φύλων. 

Ότι το βιολογικό φύλο έρχεται σε δεύτερη μοίρα και μπορεί να μανιπουλάρεται από τον φορέα του κοινωνικού φύλου δηλαδή το πρόσωπο που επιθυμεί την αλλαγή του ώστε να είναι συμβατό με το κοινωνικό φύλο όπως το αισθάνεται ο καθένας.

Εν ολίγοις, το φύλο όπως μας το έδωσε ο Θεός ή η φύση για τους μη πιστεύοντες αποτελεί μία μη δεσμευτική προϋπόθεση ζωής. Μπορούμε να την αλλάξουμε όποτε το θελήσουμε. Και όλα αυτά σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας. Αποτελεί ή δεν αποτελεί ενημέρωση-προτροπή του υπουργείου παιδείας στα Ελληνόπουλα προς άλλες κατευθύνσεις όλως αντίθετες από το ήθος, την ηθική και την ορθόδοξη πίστη της μέγιστης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού; Ανθρώπινο δικαίωμα σού λένε οι “δικαιωματιστές αριστεροί”. 

Όσοι αντιδρούν είναι ρατσιστές, ακροδεξιοί, φασίστες. Οι δε γονείς μάς επιβάλλει η εγκύκλιος να έρχονται αρωγοί στις επιλογές αυτές των παιδιών τους, αφού με την σχετική κατήχηση θα μάθουν (θέλουν δεν θέλουν) να “αποδομούν” μέσα τους τα “έμφυλα στερεότυπα” (το άνδρας και το γυναίκα) και να μη προσπαθούν να τα αποτρέψουν γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί “ομοφοβία και τρανσοφοβία”.

Πάραυτα, η χρωματιστή νεολαία (Colour Youth) με τα αρχικά τού αγγλικού αλφαβήτου LGBTQ Νέων Αθήνας χαιρετίζει την έκδοση της εγκυκλίου για τις έμφυλες ταυτότητες και συγχαίρει το υπουργείο Παιδείας. Από κοντά, συγχαίρει τον κ. Γαβρόγλου και το Κιδησο του Γιώργου Παπανδρέου (ναι, αυτόν που περιμάζεψε το εναπομείναν Πασόκ): “Ο “φοβικός” λόγος απέναντι σε αυτόν που δεν είναι λευκός, χριστιανός, ετερόφυλος και άρρεν, δεν έχει καμμία δικαιολογία: είναι μισαλλόδοξος, ρατσιστικός και φαλλοκρατικός”. Είπεν και ελάλησεν το ανασυρθέν από τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας κομματίδιο τού επανακάμψαντος Παπανδρέου.

Η χρωματιστή Νεολαία (μήπως είναι και παρδαλή;) επίσης καλεί τον υπουργό “να μη υποκύψει στις φωνές τού συντηρητισμού, συναισθανόμενος τις ευθύνες του για μία “συμπεριληπτική” εκπαίδευση, και να μην αποσύρει την εγκύκλιο Φ20.1/220482/Δ2. Του δίνει επίσης εντολές να εισαγάγει σχολικό μάθημα για την σεξουαλική αγωγή, τις διάφορες σεξουαλικότητες και την ταυτότητα των φύλων ...., να εκδώσει άμεσαεξειδικευμένη εγκύκλιο για την διαχείριση ... και ότι σκοπεύει εντός τού πρώτου εξαμήνου του 2017 να διεξάγει έρευνα για το σχολικό κλίμα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση... κλπ.

 (Για να μη τρελλαθούμε. Ως τι θα διεξάγει έρευνα η χρωματιστή; Aπό πού αρύεται το δικαίωμα να ελέγξει και να αποφανθεί για ο,τιδήποτε; Πού στηρίζει αυτήν την αναιδή, αντιδημοκρατική, παράνομη, αντισυνταγματική και προσβλητική για τους θεσμούς της χώρας μας απαίτηση; 

Aπό πού και ώς πού η όποια χρωματιστή, παρδαλή ή θεοπάρδαλη ανθυπομειοψηφία χαράσσει εθνική πολιτική στην παιδεία μας, και από πότε γίνεται τιμητής και κήνσορας στην κανονικότητα της ζωής των Ελλήνων στον τρόπο που εκείνοι βλέπουν και θέλουν να βλέπουν και να βιώνουν τις σχέσεις τους και την ζωή τους εδώ και χιλιάδες χρόνια;).





Ποια είναι τέλος πάντων αυτή η χρωματιστή νεολαία, που δίνει μάλιστα και εντολές στον υπουργό; Και από πότε η μειοψηφία της μειοψηφίας καθορίζει την συμπεριφορά της πλειοψηφίας; Αυτό έγινε επί χούντας. Ένας μικρός αριθμός επίορκων στρατιωτικών κινήθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού και κατέλαβε την εξουσία. Κατελύθη η δημοκρατία. Επεβλήθη η δικτατορία. 

Βασικός κανόνας της δημοκρατίας ήταν και παραμένει η αρχή της πλειοψηφίας. Γιατί την καταπατά συνεχώς η κυβέρνηση; Όπως τότε, στο δημοψήφισμα. Πώς ενθαρρύνει και πλειοδοτεί τις ετερόφωτες και ξενοκίνητες πνευματικά και υλικά μειοψηφίες, καταπατώντας το συνταγματικό καθήκον της περί σεβασμού της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού; 

Ο υπουργός πρόθυμος, όπως όλοι οι αξιωματούχοι τής “Πρώτης φοράς Αριστεράς”, έσπευσε να υλοποίηση τις ντιρεκτίβες της χρωματιστής Νεολαίας, παρακαλώ. Όχι, αυτήν την νεολαία δεν θα την δείτε ποτέ να διαδηλώνει και να διαμαρτύρεται για τα εθνικά μας θέματα, ή για την μνημονιακή υποδούλωση και εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές ή για τα δίκαια του ελληνικού λαού ή για τον σφαγιασμό της δημοκρατίας από την επιβολή του κατοχικού δικαίου. (Είναι αλήθεια πως μέχρι σήμερα γνωρίζαμε την νεολαία των κομμάτων, των συλλόγων, των δήμων... Τώρα πληροφορηθήκαμε και την χρωματιστή!). Είναι οι “δικαιωματιστές” ομοϊδεάτες ψηφοφόροι του Σύριζα.

Η χώρα είναι περικυκλωμένη από εχθρικούς γείτονες που επιβουλεύονται την εδαφική μας ακεραιότητα, ο λαός μας, κατακρεουργημένος, βρίσκεται στο έλεος των δανειστών και των μνημονίων που επέβαλε στην χώρα ο στρατολογημένος Γιώργος Παπανδρέου, το Κυπριακό, με τις πολιτικές Αναστασιάδη είναι στην άκρη του γκρεμού, το Αιγαίο κινδυνεύει άμεσα από τον ισλαμοφασισμό και την εισβολή των παράνομων μεταναστών, οι Βορειοηπειρώτες κακοποιούνται και εκδιώκονται από τις πατρογονικές τους εστίες από την Αλβανική κυβέρνηση, η Θράκη άμεσα απειλείται από την πολιτική του Τουρκικού Προξενείου, και η “Πρώτη φορά Αριστερά” καταταλαιπωρεί επιπλέον τον ελληνικό λαό με τούς έμφυλους και τρανσέξουαλς και υπονομεύει τους θεσμούς και κάθε έννοια εθνικής ταυτότητας και εθνικού φρονήματος! 

Την ίδια στιγμή, αφαιρεί τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη, την Αντιγόνη του Σοφοκλέους και τού προτείνεται από το Ινστιτούτο Παιδαγωγικής Πολιτικής να αφαιρέσει την ελληνιστική, μυκηναϊκή, μινωϊκή και αιγαιακή περίοδο, τους περσικούς πολέμους και την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τα ήδη πολύ αφελληνισμένα σχολικά εγχειρίδια. Τυχαίο; Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Το υπουργείο όμως δεν περιορίζεται στην επίθεση κατά της εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας τών Ελλήνων, αναλαμβάνει τώρα και μία νέα επίθεση. Μια καθαρά φασιστική επίθεση από πλευράς υπουργείου με την μορφή μάλιστα του εξαιρετικά επείγοντος (γιατί άραγε;) στην ανθρώπινη φυσιολογία και οντολογία.

Κάποιοι αποφάσισαν ότι η φυσιολογία αποτελεί περιορισμό της ελευθερίας του ανθρώπου. Γινόμαστε επομένως μάρτυρες σκοτεινών και απρόβλεπτων για τον άνθρωπο πολιτικών εξελίξεων, οι οποίες στρέφονται μεθοδικά κατά των κοινωνικών θεσμών, π.χ. οικογένεια, και της ίδιας της φύσης. Η εξάλειψη του φυσικού προσδιορισμού γίνεται στο όνομα της ελευθερίας του ατόμου (αυτοπροσδιορισμός) και της ισότητας (όπου ισότης σημαίνει γι΄ αυτούς ισοπέδωση). “Άνδρας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι”. 

Δηλαδή, δεν υπάρχει βιολογική σταθερά στον πυρήνα της ανθρώπινης ταυτότητας, υπάρχουνδήθεν μόνον αυθαίρετα κοινωνικά στερεότυπα “άνδρας”-”γυναίκα”, τα οποία δήθεν στόχο έχουν την “κυριαρχία του άνδρα” επί της γυναίκας και την καταπίεση των ατόμων με “διαφορετικό σεξουαλικό προσδιορισμό”. Έχει όμως αυτή η ιδεολογία επιστημονική τεκμηρίωση; Ο καθηγητής της Εξελικτικής βιολογίας Ulrich Kutschera στο πανεπιστήμιο Stanford – Kassel υποστηρίζει πως εδώ έχουμε μία ψευτοεπιστήμη, μία ανοησία, η οποία διαδίδεται μέσω πολιτικών προγραμμάτων, και έχει καταστροφική επίδραση στην οικογένεια και στην κοινωνία.

 Οι εξελικτικοί βιολόγοι γνωρίζουν, επισημαίνει, ότι τα νεογέννητα είναι 99% αρσενικά ή θηλυκά και ότι τους πρώτους μήνες επιδεικνύουν αναλόγως διαφορετικές συμπεριφορές. Το φύλο στον άνθρωπο σχηματίζεται κατά τον δεύτερο μήνα της κύησης. Σπάνιες εξαιρέσεις αποτελούν ατυχήματα της εξέλιξης. Η καταπίεση αυτής της εξελικτικής κληρονομιάς, όπου λένε “είστε όλοι όντα Unisex (ενός φύλου)” είναι απαράδεκτη, και θα έπρεπε να απαγορευτεί αμέσως δια νόμου, προσθέτει εξοργισμένος ο καθηγητής. 

Το να ανατρέφουμε τα παιδιά μας ως ουδετερόφυλα (σαν να μην έχουν άρρεν ή θήλυ γένος) έχει ως συνέπεια την δημιουργία ψυχικής αναπηρίας στα παιδιά. Το πρόγραμμα αυτό επιδιώκει, κατά την γνώμη του καθηγητή, την κατάργηση της οικογένειας. 

Το άτομο από την φύση του δεν έχει, υποτίθεται, συγκεκριμένη σεξουαλική ταυτότητα. Και επειδή η φύση είναι πλήρως αδιάφορη στους κανόνες που επιβάλλει “η Νέα Τάξη” και συνεχίζει να καθορίζει τα νεογνά σε άρρεν ή θήλυ, επιστρατεύονται από τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα για την εξάλειψη των φυσικών εμποδίων. 

Εγχειρήσεις, ορμονικές προσαρμογές, τεχνολογία ανάπτυξης των εμβρύων μέσα στον σωλήνα μέχρι και τεχνικές κλωνοποίησης και μηχανικής προσθετικής (κυβερνοοργανισμό, δηλαδή υβρίδιο ανθρώπου – μηχανής).




"Δεν υπάρχει ταυτότητα. Είσαι αυτό που νοιώθεις"

Στην Αμερική, στην ατέλειωτη ιστορία των “δικαιωμάτων”, που ολοένα ανακαλύπτονται νέα (μόνο το δικαίωμα του πτωχού έναντι του πλουσίου περιέργως δεν ανακαλύπτεται, όταν όλο και περισσότερο μεγαλώνει πλανητικά η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και πτωχών), μέγα θέμα έχει γίνει ο λεγόμενος “ρατσισμός της τουαλέτας” και οι “τουαλέττες ουδέτερου φύλου”. Εδώ, έχουμε το δικαίωμα να πηγαίνει ο καθένας στις τουαλέττες που “αισθάνεται” ότι είναι του φύλου του. 

Ο Μπρούς Σπρίνγκστιν (μετά και ο Ρίνγκο Στάρ και ο Μπράϊαν Άνταμς και άλλοι) αποφάσισε να διακόψει την συναυλία του στην Βόρεια Καρολίνα εξαιτίας ενός νόμου που δεν επιτρέπει να χρησιμοποιούν τουαλέττες γυναικών τρανσέξουαλ και άνδρες που νοιώθουν γυναίκες! Επίσης στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα βίντεο από το Ινστιτούτο Οικογενειακής Πολιτικής της Ουάσιγκτον, το οποίο δείχνει τα αποτελέσματα του κωμικοτραγικού και απέραντα απάνθρωπου αυτού ιδεολογήματος των έμφυλων ταυτοτήτων. Οι σκέψεις που σου υποβάλλει είναι θλίψης και σιχασιάς για το μέλλον του ανθρώπου. Ποιος σκοτεινός και μισάνθρωπος νους το 'χει συλλάβει;

Ο διευθυντής του παραπάνω Ινστιτούτου, Joseph Backholm, έθεσε στους φοιτητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με την ταυτότητα φύλου, φυλής, ηλικίας και ύψους. Οι φοιτητές σε μεγάλο βαθμό συμφώνησαν πως αν ο Backholm, οοποίος είναι λευκός, αυτοχαρακτηρίζεται Κινέζα, τότε είναι Κινέζα.

Ομοίως, οι φοιτητές συμφώνησαν ότι αν ο Backholm αυτοχαρακτηρίζεται ως επτά ετών, αν και θα ήταν δύσκολο να τα πιστέψει κανείς εξ αρχής, θα το δέχονταν. “Εάν αισθάνεσαι επτά στην καρδιά, τότε ας είναι έτσι, αφού είναι καλό για σένα”, είπε γελώντας μία φοιτήτρια. “Αν αυτό είναι που αισθάνεσαι ψυχικά, τότε πιστεύω να υπάρχουν κοινότητες που θα σε δεχτούν, για να εγγραφείς στην πρώτη τάξη του δημοτικού”! (Πονηρός ο Backholm, σού λέει, αισθάνομαι που αισθάνομαι Κινέζα, να μην αισθάνομαι και επτά ετών;).

 Σύμφωνα με τους φοιτητές που ο Backholm πήρε συνέντευξη, η ταυτότητα φύλου, η ταυτότητα φυλής και ακόμη και η ταυτότητα ηλικίας καθορίζεται από τα συναισθήματα και όχι από την φυσική πραγματικότητα. Οι φοιτητές είχαν μεγάλη δυσκολία να αποδεχτούν ότι ο Backholm, ο οποίος έχει 1,76 ύψος, θέλει να τον βλέπουν ως 1,96, γιατί έτσι “αισθάνεται”. (Έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου. 

Η παγκοσμιοποίηση του παραλογισμού και της τρέλλας. Ποιος ωφελείται; Ποιος επιδιώκει την καταστροφή των κρατών με την δημιουργία χάους; Χάους; Δημιουργικού χάους, αναλύει στα άρθρα του ο Τζώρτζ Σόρος. Δεν είναι απαραίτητα καταστροφικό το χάος, μάς λέει ο φιλοσοφών κερδοσκόπος. Είναι επιδιωκόμενο το δημιουργικό χάος για τις μπίζνες, ευνοούνται οι μπίζνες. Οι δικές του. Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος.....).


Η εφημερίδα Daily Mail ανέφερε την περίεργη ιστορία ενός τρανσέξουαλ (βιολογικού άνδρα, πρώην τραπεζίτη), που ήθελε να γίνει δράκος. Και πριν απ΄ αυτόν είχαμε έναν Καναδό πατέρα επτά παιδιών που αυτοχαρακτηρίζεται ως εξάχρονο κορίτσι. Και μία εικοσάχρονη Νορβηγίδα που αυτοπροσδιορίζεται και ζει ως γάτα. Νομίζω ότι εδώ, στον τόπο αυτό, θα τα βρουν σκούρα και θα τα βάψουν μαύρα οι χρωματιστοί. Θα συγκρουστεί η μπουρδολογία με τον Ελληνικό Ορθό Λόγο.

Ο Ignazio Silone (1900-1978), επιφανής διανοητής συγγραφέας και πολιτικός -μέλος της βουλής των αντιπροσώπων της Ιταλίας, από τα ιδρυτικά μέλη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος- αντιτάχθηκε στον σταλινισμό και διεγράφη το 1931 από το ΙΚΚ. Κορυφαίος μεταξύ των αντιφαστών συγγραφέων της Ευρώπης, ο Silone γνώριζε πολύ καλά τα συστήματα και τους μηχανισμούς του Μουσολινικού φασισμού. Θεωρούμενος μία από τις φωτεινότερες πέννες της εποχής του, έγραφε: “Ο νέος φασισμός δεν θα πει: Είμαι ο Φασισμός. Θα πει: είμαι ο Αντιφασισμός”. Ο αντιρατσίστας, ο δικαιωματιστής, ο αλληλέγγυος, θα προσέθετα εγώ. 

Η Παγκοσμιοποίηση, με την θεωρία της Πολιτικής Ορθότητας και με εργαλεία τις ΜΚΟ, τις μειοψηφίες ομοφυλοφύλων και τρανσέξουαλς, τούς αντιεξουσιαστές, αλληλέγγυους και λαθραίως εισαχθέντες μετανάστες (όχι τους πρόσφυγες), υγροποιεί τις έννοιες, ρευστοποιεί τις αξίες και εκποιεί τα ιδανικά. 

Διαμορφώνει, προωθεί και εγκαθιστά τον μηδενισμό. Το άτομο δεν πιστεύει σε τίποτα. Δεν διαθέτει κριτήριο. Είναι ένα μηδενιστικό άτομο. Eίναι ένα απαίδευτο άτομο. Δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό. Ζει όπως του αρέσει. Έχει μπερδέψει την έννοια της ελευθερίας με την ελευθεριότητα. Γι' αυτό και αποθεώνει ήσσονος μεγέθους πρόσωπα σαν την lady Gaga και την Madona. Οι συγκεκριμένες αποτελούν ένα παγκοσμιοποιητικό χολυγουντιανό προϊόν, το οποίο ανεδείχθη μέσα από τις τεράστιες διαφημιστικές καμπάνιες της παγκόσμιας βιομηχανίας του θεάματος προωθώντας πειθήνια όλα τα κελεύσματα της Νέας Τάξης, η οποία τα “περνάει” στις νεολαίες όλου του πλανήτη ως μόδα.

 Θυμηθείτε την Μadona, ένθερμη οπαδό της Χίλαρι, και αυτά τα χυδαία που πρότεινε στους αλαλάζοντες θαυμαστές της σε περίπτωση που καταψηφίσουν τον Τραμπ και ψηφίσουν την Χίλαρι, πρωτάκουστα ακόμα και σε αυτόν τον “ανοιχτό δυτικό πολιτισμό” (τώρα, εάν αυτό λέγεται πολιτισμός είναι άλλης τάξεως συζήτηση) ή - εδώ, θα χαρεί η χρωματιστή – η ερωτική εξομολόγησή της από σκηνής με προτάσεις για δεσμό σε δεκαοχτάχρονη Ελληνοαμερικανίδα θαυμάστριά της παρουσία της μητέρας της μάλιστα, οι οποίες και παραληρούσαν... Αυτό πάντως δεν είναι πολιτισμός.

 Είναι η σύγχρονη βαρβαρότητα, ο πλήρης εξευτελισμός του ανθρώπου. Αυτό το μοντέλο ζωής μάς προτείνουν οι κυβερνώντες. Μας προτείνουν τον μηδενισμό. Μας προτείνουν την ασχήμια. Μας προτείνουν την ευτέλεια. Και ξεκινούν από τα παιδιά μας. Όπως τότε, με το ξαναγράψιμο των βιβλίων της ιστορίας. Που συνεχίζεται.

 Δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να παραθέσω μερικά χαριτωμένα σχόλια του Ένγκελς για την παιδεραστία από επιστολή του στον Καρλ Μάρξ, στις 22 Ιουνίου του 1869:
“Οι παιδεραστές έχουν αρχίσει να μετριούνται μεταξύ τους και ανακάλυψαν ότι είναι δύναμη στο κράτος. Και, φυσικά, μιας και έχουν ανθρώπους σε όλα τα κόμματα, από τον Ρόσνικ ώς τον Σβάϊτσερ, δεν μπορεί παρά να νικήσουν. Το σύνθημα θα είναι τώρα “πόλεμος στα αιδοία, ειρήνη στους πρωκτούς”. Εσύ και εγώ, είμαστε τυχεροί που, λόγω ηλικίας, δεν έχουμε φόβο να πληρώσουμε 'σε είδος τους νικητές'”.

Στο οπλοστάσιο της αποδόμησης και της ρευστοποίησης εννοιών σημαντική θέση έχει ο φιλόσοφοςDerrιda, με την φιλοσοφική του εμμονή στην έννοια της διαφοράς (la difference). Oι μειονότητες “νέας κοπής” από τους “ανθρώπους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό”, ώς τους μετανάστες, αξιώνουν να γίνονται σεβαστοί επειδή είναι “διαφορετικοί”. Στην δημόσια σφαίρα, στα προγράμματα της ΕΕ, στα σχολεία μας, επιτακτικά, προβάλλεται η αξίωση να γίνεται σεβαστή η διαφορετικότητα. 

Ο καθηγητής φιλοσοφίας Κωνσταντίνος Ρωμανός, στο βιβλίο του Αντίλογος στην σοφιστική της Νέας Τάξης, αναλύει διεξοδικά την αποδόμηση των εννοιών: “....η διαφορετικότητα καθαυτή δεν έχει τίποτε άξιον σεβασμού, πέραν της αρχικής καλής θελήσεως που οφείλουμε να έχουχε απέναντι σε κάθε άγνωστο άνθρωπο. 

Διαφορετικοί είναι και οι βιαστές, οι ληστές και οι δολοφόνοι. Δεν σεβόμεθα κάποιον επειδή είναι διαφορετικός, αλλά εάν και εφ' όσον είναι και άξιος σεβασμού, παρά το ότι είναι διαφορετικός. Τελεία και παύλα”.

Γίνεται κατανοητό από όλους τους Έλληνες πως πρέπει να αντιδράσουμε παντοίω τρόπω και σε αυτήν την ασχήμια του υπουργείου Παιδείας. Να κατακλυσθεί το υπουργείο Παιδείας κατ΄ αρχήν με διαμαρτυρίες γονέων.
E-mail υπουργού Παιδείας: minister@minedu.gov.gr, τηλ. 210 3442887

*Αθηνά Κατσαφάδου, δικηγόρος, τέως πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά.


ΠΗΓΗ

Στην κόψη του ξυραφιού - Ριζική στρατηγική μεταστροφή τώρα

28-2-2017

Οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν εγκλωβιστεί μάλλον αμετάκλητα στη ρητορική της έντασης και στην πρακτική των τετελεσμένων... 


Και από αυτή την άποψη στους όποιους σχεδιασμούς των επιτελείων, τα ίδια τα γεγονότα πλέον φλερτάρουν όλο και πιο δραματικά, με την απρόβλεπτη  όσο και ανεξέλεγκτη δυναμική του «τυχαίου».

Η πρώτη διαπίστωση, είναι πως συνιστά ολέθριο σφάλμα στρατηγικής διαχείρισης, ο μονομερής προσανατολισμός στην ενασχόληση με τη δίκη προθέσεων του ισλαμοπαράφρονα Ερντογάν. Ακόμη και οι πλέον εύστοχες προσεγγίσεις σ αυτή την αδιέξοδη ενασχόληση, βολεύουν αλλά δεν αφυπνίζουν, αναφορικά με το τι δεν κάναμε δεκαετίες ολόκληρες, και φτάσαμε στο σημείο να έχει αντικατασταθεί και τυπικά πια, η έννοια των «ελληνοτουρκικών σχέσεων» με αυτή των «ελληνοτουρκικών προβλημάτων».

Πρόκειται για μια επικίνδυνη στρατηγική εξαλλαγή, που...
στην ουσία διευκολύνει τις στρατηγικές επιδιώξεις της Άγκυρας.

Η δεύτερη διαπίστωση, είναι πως συνιστά θεμελιακό λάθος τακτικής διαχείρισης, η διολίσθηση στην επιλογή της Άγκυρας, μέσα από την οποία αναβαθμίζονται τα επικοινωνιακά τερτίπια - στα πλαίσια ενός ιδιότυπου υβριδικού πολέμου - και αναγορεύονται σε συστατικό στοιχείο στα πλαίσια μιας ιδιότυπης ρητορικής. Και συνιστά θεμελιακό λάθος αυτή η επιλογή, για δυο κυρίως λόγους:
  • Πρώτον γιατί αυτή επιλογή, όχι μονάχα δεν ακυρώνει, αλλά αντίστοιχα ενισχύει όλα εκείνα τα στοιχεία στα πλαίσια της αποσπασματικής (και όχι τόσο ρεαλιστικής εκτίμησης) πως ο παροξυσμός των τουρκικών προκλήσεων, προσβλέπει στην εσωτερική κατανάλωση με αποδέκτη την τουρκική κοινή γνώμη. Και…
  • Δεύτερον γιατί από μόνη της συνδυάζεται με ένα διπλό τακτικό λάθος.
Η μια του πλευρά, είναι ότι προσπερνά αβασάνιστα το γεγονός, πως το επικοινωνιακό φορτίο με το οποίο επιχειρεί να επιβαρύνει τις εξελίξεις ο Ερντογάν, έρχεται να «κουμπώσει» εύκολα με τον παραλογισμό και τον τυχοδιωκτισμό στην επιχειρησιακή διαχείριση. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο τυχοδιωκτικής επικοινωνίας και τυχοδιωκτικής πρακτικής που αλληλοτροφοδοτείται αδιάκοπα.

Η άλλη του πλευρά, είναι το γεγονός ότι παραβλέπει πως η υιοθέτηση μιας μεγαλόστομης επικοινωνιακής ρητορικής από τη μεριά της Ελλάδας, οφείλει να συνοδεύεται από την απαραίτητη ετοιμότητα, αποφασιστικότητα και κυρίως την πολιτική βούληση, έτσι ώστε στην επόμενη πρόκληση να καταδειχτεί στους πάντες πως δεν ήταν κούφια και ανέξοδη ρητορική, αλλά μέρος του επιχειρησιακού σχεδιασμού που οφείλει ΚΑΙ να προειδοποιεί ΚΑΙ να εννοεί αυτά που δηλώνει.

Είναι προφανές πως δεν έχουμε πληροφόρηση – και σωστά δεν έχουμε – για το μέτρο της αποφασιστικότητας της πολιτικής ηγεσίας στο πλαίσιο των εν εξελίξει χειρισμών. Οφείλουμε ωστόσο να προειδοποιήσουμε πως: 
  • Αν η επόμενη πρόκληση μείνει πρακτικά αναπάντητη…
  • Αν το ποτήρι της υπομονής αντικαθίσταται διαρκώς με όλο και μεγαλύτερο προκειμένου να μην ξεχειλίσει…
  • Αν η εξοικείωση με την υπομονή, μας καθιστά επιρρεπείς σε όλο και πιο αυξημένη δόση. Τότε…

Η όποια δυναμική αποτροπής της ρητορικής των προειδοποιήσεων θα έχει πρακτικά ακυρωθεί…
Η ασάφεια των ορίων της ανοχής θα προκαλεί τον τυχοδιώκτη αντίπαλο να δοκιμάσει και σε κάθε περίπτωση να προκαλέσει τα όρια της.
Και φυσικά ο εναγκαλισμός των εξελίξεων με την ναρκοθετημένη περιοχή του «τυχαίου», θα γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός και από αυτή την άποψη απρόβλεπτος.

Η τρίτη διαπίστωση, είναι πως ο μονομερής προσανατολισμός στη ρητορική της «εσωτερικής κατανάλωσης», οδηγεί και αυτός με τη σειρά του σ ένα τριπλό τακτικό με στρατηγικές προεκτάσεις ολίσθημα.
  • Πρώτον: Στο επίπεδο της εθνικής αφύπνισης η όλη διαχείριση δείχνει να προσβλέπει στην εσωτερική κατανάλωση με θύμα τον Ελληνικό λαό, εγκλωβισμένη (η διαχείριση) στην ψευδαίσθηση ότι αυτό ακριβώς κάνει και ο Ερντογάν στην Τουρκία.
  • Δεύτερον: Στο επίπεδο της συνολικής πολιτικής διαχείρισης, η κυβέρνηση δεν αποτολμά καν να αποστασιοποιήσει την πολιτική ζωή του τόπου από τη ρητορική της επαναδιαπραγμάτευσης και επαναξιολόγησης, συναισθανόμενη το μέγεθος των πραγματικών εθνικών προκλήσεων για τη χώρα.
  • Τρίτον: Στο επίπεδο της διπλωματικής διαχείρισης υπάρχει μια πρωτοφανής νιρβάνα, με αποτέλεσμα η Ελληνική διπλωματία… 
ΟΥΤΕ συνειδητοποιεί πως παράλληλα με την επιχειρησιακή προκλητικότητα, υπάρχει και ένας οργασμός σε διπλωματικό επίπεδο όπου η Τουρκία επιχειρεί να δημιουργήσει μια σειρά από καινούρια τετελεσμένα ανατροπής του διεθνούς δικαίου. Και δυστυχώς… 

ΟΥΤΕ αναλαμβάνει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες επιθετικής διπλωματίας με στόχο την κατάδειξη της απαίτησης για καθολικό σεβασμό και προάσπιση των διεθνών συμφωνιών σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα.

Συμπερασματικά θα λέγαμε πως ο συνδυασμός όλων αυτών των στοιχείων που συνθέτουν μια φοβική, αποσπασματική, και στρατηγικά ασυνεχή διαχείριση, που κάπως έτσι σέρνεται και μέσα στο χρόνο, δεν οδηγούν απλά στην καταγραφή φαινομένων τακτικής ανικανότητας στην πολιτική διαχείριση των σοβαρών εθνικών προκλήσεων, αλλά δυστυχώς καταγράφουν και μια δυσάρεστη πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα αυτή τη στιγμή εμφανίζεται ασφυκτικά συμπιεσμένη και τραγικά μόνη, σε μια στιγμή που όφειλε να είχε συστρατεύσει τη διεθνή κοινότητα σε μια καθολική διπλωματική αντεπίθεση στη βάση της υπεράσπισης του Διεθνούς Δικαίου… Του δικού της Δικαίου σε τελευταία ανάλυση…

Στο βίντεο που ακολουθεί, η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τις αθέατες πλευρές των πρόσφατων εξελίξεων


Απόρρητη έκθεση της CIA: Τι λένε οι Αμερικάνοι για την Ελλάδα και το Δίκαιο της Θάλασσας

28 Φεβρουαρίου 2017





Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, όταν άρχισε η Τρίτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο τη Θάλασσας, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την δημιουργία του νέου Συντάγματος των Θαλασσών και των Ωκεανών αφού το νερό καλύπτει το 71% του πλανήτη Γη. Έτσι άρχισαν να μελετούν όχι μόνο τις επιπτώσεις για την Αμερική αλλά και για άλλα παράκτια κράτη.

Έτσι, το 1974 η CIA εκπόνησε μελέτες για την τότε Σοβιετική Ένωση, την Μεγάλη Βρετανία, την Ρουμανία, την Αργεντινή, την Κίνα, την Ταϊλάνδη, και την Ελλάδα. Δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάποια μελέτη για την Τουρκία ή την Κύπρο.
Η απόρρητη μελέτη για την Ελλάδα συντάχθηκε τον Απρίλιο του 1974, έφερε τον τίτλο «Law of the Sea Country Study – Greece” και αποχαρακτηρίστηκε το 2001. Η έκθεση ασχολείται με τις γενικές θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης (περίοδος χούντας),  που αφορούσαν το Καθεστώς των Νήσων, τα Όρια της Αιγιαλίτιδας Ζώνης, τα Στενά Διεθνούς Ναυσιπλοΐας, το Αρχιπέλαγος, και την υφαλοκρηπίδα. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ΑΟΖ , γιατί το θέμα αυτό δεν είχε ακόμα συζητηθεί στη Διάσκεψη. ...
Η έκθεση, στην αρχή, ασχολείται με γενικά θέματα αναφέροντας ότι δεν υπάρχει καμία περιοχή της Ελλάδας που να απέχει περισσότερα από 50 μίλια από την θάλασσα. Η τοπογραφία του βυθού του Ιονίου Πελάγους είναι πιο βαθιά αλλά και πιο κανονική από του Αιγαίου Πελάγους. Το βάθος σε απόσταση 6 ν.μ. από την ακτή δεν ξεπερνά τα 360 μέτρα. Η βόρεια πλευρά του Ιονίου έχει βάθος από 720 μέχρι 1260 μέτρα, ενώ η νοτιοδυτική πλευρά φτάνει, σε ορισμένα σημεία, σε βάθος 3,600 μέτρων.
Το Αιγαίο Πέλαγος έχει έναν ακανόνιστο βυθό στα περισσότερα σημεία γύρω στα 180 μέτρα. Διαθέτει τρεις μεγάλες λεκάνες, την περιοχή βόρεια της Κρήτης με βάθος 1,800 μέτρα, την περιοχή του Θερμαϊκού Κόλπου και την περιοχή ανάμεσα στην Τήνο και την Σάμο που φτάνει σε βάθος 3,600 μέτρων. Ακολουθεί μια αναφορά στους ορυκτούς πόρους επισημαινοντας ότι από το 1968 δόθηκαν άδειες για έρευνες σε μια δωδεκάδα εταιριών και η πρώτη ανακάλυψη έγινε έξω από την Θάσο με τις τότε εκτιμήσεις για αποθέματα πετρελαίου 2,5 εκατ. τόνων και φυσικού αερίου 50 εκατ. κυβικών ποδιών.
Για την αλιεία αναφέρουν ότι οι Ελληνες δεν έχουν δείξει την κατάλληλη φροντίδα και εισάγουν το ένα τέταρτο της ζήτησης από εισαγωγές. Η υπερεκμετάλλευση έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στον κλάδο και η πτώση της παραγωγής έχει αναγκάσει τους Έλληνες αλιείς να στραφούν για αλιεύματα στον κεντρικό και βόρειο Ατλαντικό. Η Ελλάδα δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για άλλα μεταλλεύματα,  που μπορεί να υπάρχουν στους βυθούς των θαλασσών της αλλά δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την προστασία των εναλίων αρχαιολογικών θησαυρών της.

Ο πατέρας της ΑΟΖ Θεόδωρος ΚαρυώτηςΟ πατέρας της ΑΟΖ 
Θεόδωρος Καρυώτης

Αναφερόμενοι στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό οι αναλυτές της CIA είχαν την γνώμη ότι διέθετε τον μικρότερο στόλο από όλα τα κράτη του ΝΑΤΟ και ήταν προσανατολισμένο στην προστασία της ηπειρωτικής χώρας. Κάνουν, επίσης, μνεία στα αμερικανικά αντιτορπιλικά, που είχαν χρησιμοποιηθεί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τότε είχαν δοθεί στην Ελλάδα με αποτέλεσμα το ελληνικό ναυτικό να  διαθέτει καλύτερες δυνατότητες για να υπερασπιστεί τις ακτές και καλύτερη επιμελητεία υποστήριξης για την μεταφορά στρατευμάτων ανάμεσα στην ηπειρωτική χώρα και στα νησιά. Το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας είχε αναπτύξει μια καλή συνεργασία με το ιταλικό ναυτικό αλλά σχεδόν μηδενική συνεργασία με το τουρκικό ναυτικό, που θεωρείται μια δυνητική εχθρική δύναμη.
Για την πολιτική που σκεφτόταν να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση, σχετικά με τις συζητήσεις που διεξάγονταν στον ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι αναλυτές της CIA πίστευαν ότι οι δικτάτορες στην Αθήνα δεν είχαν τα προσόντα να ασχοληθουν με θεματα διεθνούς δικαιου.
Στην έκθεση αυτή εκθειάζουν μόνο τον Νομικό Σύμβουλο του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Γεώργιο Ζωτιάδη. Βέβαια, ο Ζωτιάδης, τον Απρίλιο του 1973, ήταν της γνώμης ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να υποστηρίξει την δημιουργία ενός συστήματος, στο οποίο τα χωρικά ύδατα θα είχαν το ίδιο μήκος σε όλη την έκταση των ακτών και ιδιαίτερα των ακτών των νήσων. Επρόκειτο για τραγικό λάθος που, αργότερα, διόρθωσε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Στην Έκθεση οι Αμερικανοί αναφέρουν ότι ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της χούντας του Ιωαννίδη,  Σπυρίδων Τετενές είχε προτείνει την ιδέα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων του Αιγαίου με την Τουρκία πέραν των 12 ν.μ. (Εδώ πρέπει να απολογηθώ στους Αμερικανούς διότι πάντα ανέφερα ότι οι πρώτοι διδάξαντες την ιδέα της συνεκμετάλλευσης ήταν οι ΗΠΑ).
Καστελόριζο
Τέλος, μια άλλη έκθεση της CIA, τον Αύγουστο του 1964 με τίτλο:
CASTELLORIZO (KASTELLORIZON) ISLAND
(Turkish-Meis; Italian-Castelrosso; French-Chateau-Rouge)
δεν αμφισβητεί καθόλου την ελληνικότητα του νησιού επισημαίνοντας ότι κατοικείται από Έλληνες για εκατοντάδες χρόνια και ότι παραχωρήθηκε στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947.
Αναφέρει, επίσης, ότι αποτελεί ένα σύμπλεγμα νήσων με τον Άγιο Γεώργιο, το Μαράθι, την Υψηλή (Στρογγυλό) και τα βράχια Βουτζάκι). Το Καστελόριζο απέχει 1,25 ν.μ. από τις τουρκικές ακτές, 72 ν.μ. από την Ρόδο και 150 ν.μ. από την Κύπρο. Οι νησίδες ανάμεσα στην Στρογγύλη και τις τουρκικές ακτές ανήκουν στην Τουρκία. Στη συνέχεια, η έκθεση περιγραφει την ιστορία του νησιού, τον πληθυσμό, την οικονομία του, τις τηλεπικοινωνίες, τα μεταφορικά μέσα και καταλήγει με αυτόν τον απίστευτο επίλογο:
«Μια παράδοση του Καστελόριζου στην Τουρκία από την Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί γενναιόδωρη. Το νησί είναι γενικά άγονο, δεν έχει καμία γεωργική ή βιομηχανική μονάδα και υποστηρίζει έναν φθίνοντα πληθυσμό. Προσφέρει μόνο ένα προστατευμένο μικρό λιμάνι αλλά δεν είναι εξοπλισμένο με ναυτικές επιδιορθώσεις, αποθήκες ή διευκολύνσεις ανεφοδιασμού. Το Καστελόριζο δεν είναι κατάλληλο για την δημιουργία αεροδρομίου».       
Ο Ρεξ Τίλλερσον και η επερχόμενη βαθιά ελληνοτουρκική ρήξη 
Ξαφνικά τα σύννεφα στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος έχουν ένα βαθύ μαύρο χρώμα. Ο σουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η καρέκλα του έχει  αρχίσει να τρίζει επικίνδυνα και προετοιμάζεται να παίξει το τελευταίο του χαρτί για την επιβίωσή του. Γι’ αυτό παίζει με την φωτιά παριστάνοντας τον φίλο του Πούτιν και θέλει να προμηθευτεί τα πιο σύγχρονα ρωσικά αντιαεροπορικά S-400, χωρίς να υπολογίζει τις αμερικανικές αντιδράσεις. Κανείς δεν γνωρίζει στην Ουάσιγκτον τι σκέπτεται, εάν σκέπτεται, ο Ντόναλντ Τραμπ για τον Τούρκο Σουλτάνο, μια και όλοι γνωρίζουν ότι αντιπαθεί ιδιαίτερα τους ισλαμιστές. Έτσι η μοναδική διέξοδος για τον ΅Ερντογάν δεν είναι τίποτε άλλο από το να παγιδεύσει τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις σε μια κίνηση που θα έχει σαν αποτέλεσμα ακόμα και μια σύντομη σύγκρουση.
Οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι θέλουν θάλασσα και όχι νησιά, αλλά για να αποκτήσουν θάλασσα πρέπει να έχουν νησιά. Για αυτό το λόγο εποφθαλμιούν το Καστελόριζο και δυο νησιά στο βόρειο Αιγαίο. Βάσει του UNCLOS το ποσοστό που δικαιούται η Τουρκία σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα είναι 7,5% της συνολικής έκτασης του Αιγαίου, όπως δείχνει ο παρακάτω χάρτης.

ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΟΖ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Πηγή: Θεόδωρος Καρυώτης «Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ», Αθήνα, Εκδόσεις Λιβάνη, 2014, σελ. 62

Πηγή: Θεόδωρος Καρυώτης «Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ», Αθήνα, Εκδόσεις Λιβάνη, 2014, σελ. 62

Αυτό τον εφιαλτικό χάρτη βλέπει ο Ταγίπ Ερντογάν και αντιλαμβάνεται ότι δεν τον συμφέρει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και προτιμά να μας παγιδεύσει.
Όπως, πρόσφατα, έγραψε ο Μιχάλης Ιγνατίου:
«Είναι, λοιπόν, πιθανή μία ελληνοτουρκική σύγκρουση; Η απάντηση αβίαστα είναι θετική καταφατική, και όπως πάντα δεν είναι η Ελλάδα αυτή που θα την προκαλέσει. Η Τουρκία του ευρισκόμενου σε εξαιρετικά δύσκολη θέση Ταγίπ Ερντογάν, είναι απρόβλεπτη όπως και ο ηγέτης της. Δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε ούτε να αντιδρούμε εντελώς σπασμωδικά στις προκλήσεις της Τουρκίας. Αντιθέτως, πρέπει επειγόντως να λάβουμε τα μέτρα μας.»
Έτσι, δεν επιτρέπεται πλέον καμία άλλη καθυστέρηση. Πρέπει ο Νίκος Κοτζιάς να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον και να συναντήσει τον Ρεξ Τίλλερσον. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ κάνει πολλά και δικαιολογημένα ταξίδια τους τελευταίους μήνες,  αλλά έπρεπε ήδη να έχει έρθει στην Ουάσιγκτον για να συζητήσει με τον νέο Αμερικανό ομόλογό του. Ο Ρεξ Τίλλερσον είναι ο πιο ικανός υπουργός του Ντόναλντ Τραμπ και ίσως ο μοναδικός από τη νέα κυβέρνηση που γνωρίζει τα θέματα του Δίκαιου της Θάλασσας. Ως Πρόεδρος της EXXONMOBIL υπήρξε άριστος γνώστης της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας μια και η εταιρία του είχε αλωνίσει δεκάδες θαλάσσιες περιοχές για να εντοπίσει υδρογονάνθρακες. Η τελευταία ενέργειά του, ως  Πρόεδρος της εταιρίας του ήταν να διεκδικήσει  η EXXONMOBIL το οικόπεδο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ.
Το τελευταίο που θα ήθελε η νέα κυβέρνηση Τραμπ θα ήταν ένα πολύ θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο. Ήδη έχουμε τα πρώτα δείγματα γραφής ότι οι Αμερικανοί που κυβερνούν σήμερα τις ΗΠΑ δεν συμπαθούν και μάλλον αντιπαθούν την σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Πρέπει, επιτέλους, να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τα γνωμικά του Τσακαλώτου και να ασχοληθούμε, στα σοβαρά, με την κυβέρνηση Τραμπ. Όπως είπε κάποτε ο πρόεδρος Ρούσβελτ, «we have nothing to fear but fear itself».
mignatiou.com
http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

«Ναι» Γερμανίας στον «πόλεμο» με ΗΠΑ






γερμανίας
Εντυπωσιακά αντιαμερικανικό ήταν το εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού Spiegel στις αρχές του μήνα: Έδειχνε ένα σκίτσο του νέου προέδρου των ΗΠΑ Donald Trumpο οποίος κρατούσε ένα αιματοβαμμένο μαχαίρι και είχε μόλις αποκεφαλίσει το άγαλμα της Ελευθερίας, ενώ από το κεφάλι του συμβολικού αυτού αγάλματος έσταζαν σταγόνες αίμα! Για όποιον γνωρίζει τη μεταπολεμική νοοτροπία της Γερμανίας, αυτό το εξώφυλλο ήταν ακραία εξτρεμιστικό.
Ο λόγος είναι απλούστατος. Η μισητή ναζιστική Γερμανία που ηττήθηκε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν χάρη στις ΗΠΑ που αντί να διαμελιστεί και να μοιραστεί στους νικητές, παρέμεινε δύο κράτη, ένα υπό δυτική και ένα υπό σοβιετική κατοχή, με τελικό αποτέλεσμα τα δύο αυτά κράτη να ενωθούν σε μια ενιαία Γερμανία, η οποία έχει πάλι υπό την επιρροή της ολόκληρη την Ευρώπη. Η μεταπολεμική νοοτροπία της Γερμανίας, στην οποία ήδη αναφερθήκαμε, χαρακτηριζόταν λοιπόν από την επίδειξη υπέρτατου σεβασμού προς τις ΗΠΑ, αφού λόγω των αποφάσεων της Ουάσιγκτον συνέχισε να υπάρχει ελεύθερο το γερμανικό έθνος. Το κύριο όμως στο περιοδικό του Spiegel που αναφερόμαστε δεν είναι το εξώφυλλο, αλλά το κύριο άρθρο του περιοδικού στη σελίδα 6, που μετά τον προκλητικό τίτλο «Ο Νέρων Trump», από τον υπότιτλό του κιόλας υπογραμμίζει την πολιτική του Βερολίνου: «Ο πρόεδρος των ΗΠΑ γίνεται κίνδυνος. Η Γερμανία πρέπει να προετοιμάσει την αντίσταση»!!! Είναι απίστευτα τα όσα γράφονται εκεί: «Ταυτόχρονα πρέπει η Γερμανία να χτίσει μια συμμαχία εναντίον του Donald Trump αλλιώς αυτή η συμμαχία δεν θα υπάρξει. Όμως πρέπει να υπάρξει».
Και το κύριο άρθρο του Spiegel συνεχίζει: «Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ένας παθολογικός ψεύτης (προκαλεί σωματικό πόνο το να γράψεις αυτή τη φράση). Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ένας ρατσιστής (παρομοίως). Προσπαθεί να κάνει το πραξικόπημα από τα πάνω, θέλει να εγκαταστήσει την ανελεύθερη δημοκρατία ή κάτι χειρότερο… Έτσι μιλούσε ο Νέρων, ο Κάιζερ και οι καταστροφείς της Ρώμης. Έτσι σκέπτονται οι τύραννοι»! Το κύριο άρθρο συνεχίζει: «Είναι παράλογο ότι η πυρηνική υπερδύναμη των ΗΠΑ, η οποία κυριαρχεί επί δεκαετίες στον κόσμο οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτιστικά, εμφανίζεται τώρα ως θύμα και φωνάζει με κάθε σοβαρότητα “Πρώτα η Αμερική” και θέλει να αποσπάσει από τον υπόλοιπο κόσμο ταπεινωτικέςπαραχωρήσεις». Και το Spiegel καταλήγει: «Η απειλή δεν θα παραμεριστεί από μόνη της. Η γερμανική οικονομία είναι ο αντίπαλος της αμερικανικής εμπορικής πολιτικής, η γερμανική δημοκρατία είναι για όλο τον κόσμο ο σαφής αντίπαλος του Trump»!!!
Φυσικά, οι Γερμανοί θέλουν να ωθήσουν ολόκληρη την Ευρώπη να συγκρουστεί με την Αμερική του Trump, βεβαίως υπό τη δική τους ηγεμονία. Γράφει το Spiegel στο κύριο άρθρο του: «Η Γερμανία πρέπει να τοποθετηθεί εναντίον του 45ου προέδρου των ΗΠΑ και της κυβέρνησής του… Θα είναι ακόμη δυσκολότερο να πετύχει η αντίσταση εναντίον της κυβέρνησης της Αμερικής μόνο από κοινού με τους Ασιάτες και Αφρικανούς εταίρους. Σίγουρα μόνο από κοινού με τους εταίρους στην Ευρώπη, με την ΕΕ… Αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη πρέπει να δυναμώσει και η πολιτική όπως και η οικονομική άμυνα να σχεδιαστούν. Εναντίον του επικίνδυνου προέδρου της Αμερικής», καταλήγει. Είναι προφανές, η Γερμανία αναζητεί ηγεμονικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο και οι Γερμανοί νομίζουν, σε επίπεδο κυβέρνησης, ότι η άνοδος του Trump στην εξουσία των ΗΠΑ τους νομιμοποιεί ώστε να διεκδικήσουν τώρα τον ρόλο αυτό. Αν όμως ο Trump εξελέγη όντως από τον αμερικανικό λαό προκειμένου να ακολουθήσει αντιγερμανική πολιτική και η ελίτ των ΗΠΑ συγκλίνει προς την άποψη αυτή, τότε σίγουρα δύσκολες μέρες περιμένουν την ΕΕ. Ιδίως αν οι πανίσχυροι μηχανισμοί των ΗΠΑ, με τις αλλαγές που κάνει ο Trump στους μηχανισμούς αυτούς, δεχτούν να υπηρετήσουν τη γραμμή Trump. Πρόκειται για ριζική αλλαγή πολιτικής, όπως άλλωστε αποδεικνύει η συγκλονιστική διαπάλη που γίνεται στις ΗΠΑ. Κανένας, κυριολεκτικά κανένας πρόεδρος των ΗΠΑ δεν αντιμετώπισε τόσο λυσσώδη αντίσταση πριν καλά καλά αναλάβει την εξουσία. Λογικό όμως αυτό.
Ο Trump θέλει να αλλάξει εκ βάθρων την πολιτική των ΗΠΑ στον οικονομικό τομέα και επιθυμεί ουσιαστικά τη διάλυση της ΕΕ ή τη ραγδαία υποβάθμισή της, αν ισχύουν οι βασικές εκτιμήσεις μας. Θα τα καταφέρει; Πρέπει να περιμένουμε για να δούμε, χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε προς τα πού θα πάει η κατάσταση, τουλάχιστον για την ώρα.
*Πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ, Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2017.