Ο Ν. Μπογιόπουλος σχολιάζει μια "αδιανόητη είδηση"

Η κυβέρνηση με νομοθετική διάταξη διπλασιάζει τον μισθό στελεχών του ΟΔΔΥ φτάνοντας τον στα 8.315 ευρώ (Ηχητικό)


10-3-2017

Ε, τέρμα, παραδινόμαστε! "Δεν σχολιάζω άλλο" που θα ‘λεγε και ο Γιώργος Χελάκης σε περιγραφή ποδοσφαιρικού αγώνα! Η είδηση που ήρθε στην δημοσιότητα πριν από λίγη ώρα -εμείς την μάθαμε από τον ραδιοφωνικό σταθμό reαl fm και στο ηχητικό που παραθέτουμε ακούμε τον Ν. Μπογιόπουλο να την σχολιάζει- μας λέει κάτι το εξωφρενικό.

Σύμφωνα λοιπόν μ' αυτή την γνωστοποίηση σήμερα κατατέθηκε στην βουλή ένα νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο περιλαμβάνει μια διάταξη με την οποία προβλέπεται σχεδόν ο διπλασιασμός του μισθού του γενικού διευθυντή και του αναπληρωτή διευθυντή του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΥ). Μέχρι τώρα δηλαδή, αυτοί οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι βίωναν απόλυτα στερημένα,  αφού έπαιρναν μηνιαίο μισθό  μόνο  4.631 ευρώ και η κυβέρνηση με αυτή την νομοθετική διάταξη έρχεται να αποκαταστήσει αυτή την αδικία καθορίζοντας τον μισθό τους σε 8.315 ευρώπουλα τον μήνα.

Να μην παραλείψουμε εμείς να αναφέρουμε και μια άλλη είδηση που ακούσαμε νωρίτερα. Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΔΕΣΦΑ έκανε δώρο ένα «χρυσό» εφάπαξ στον εαυτό του 258.000 ευρώ.
Αφού ο Σωτήρης Νίκας προήχθη σε διευθύνοντα σύμβουλο κίνησε άμεσα τις διαδικασίες συνταξιοδότησης του. Λόγω της προαγωγής του πήρε εφάπαξ αυξημένο κατά 100.000 ευρώ. 

Σημειωτέον ότι ο υπουργός Γιώργος Σταθάκης τον κάλυψε απόλυτα όπως ακούμε και στο παρακάτω βίντεο που περιλαμβάνεται μαζί με το ηχητικό! Και το πιο εξωφρενικό της υπόθεσης είναι, όπως αναφέρουν δημοσιογραφικές πληροφορίες, ότι τη στιγμή που δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι αναμένουν το εφάπαξ ολόκληρα χρόνια -το οποίο είναι και μειωμένο κατά 50% σύμφωνα με πρόσφατο νόμο- αυτός το καρπώθηκε μέσα σε 3 μήνες.

Εμείς δηλώσαμε από την αρχή την αδυναμία μας να σχολιάσουμε αυτές τις ειδήσεις με κόσμιο τρόπο.


http://tsak-giorgis.blogspot.gr/

Μια θάλασσα, Αλέξη, τα έκανες όλα,

"Μεγάλη" διαφορά όμως με τους προηγούμενους. Όποιος τη βρει, κερδίζει ένα συλλεκτικό γκλομπ από τα ΜΑΤ, με αίμα συνταξιούχου επάνω


10-3-2017

Γράφει ο mitsos175.

 Αχ! ωχ! Πονάω! Αλλά έχει διαφορά! Τα ΜΑΤ τώρα βαράνε με το αριστερό. Και τις κλωτσιές, αν πέσει κάτω διαδηλωτής, με το αριστερό τις ρίχνουν, το πρόσεξα. Αν πονάμε περισσότερο η λιγότερο; Κοίτα, δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εγώ τον πόνο τον συνήθισα πλέον. Το καταραμένο τσούξιμο δε λέει να φύγει. Πως να φύγει; Αφού το τρίτο (με το συμπάθιο) Μνημόνιο είναι το μακρύτερο. Και δεν παίρνουν μια προφύλαξη αυτοί οι δανειστές! Μας έχουν γκαστρώσει!

"Μεγάλη" διαφορά όμως με τους προηγούμενους. Όποιος τη βρει, κερδίζει ένα συλλεκτικό γκλομπ από τα ΜΑΤ, με αίμα συνταξιούχου επάνω. Τη βρήκα! Λείπει ο φράχτης. Όχι αυτός στον Έβρο, αυτόν τον διόρθωσαν! Ο άλλος στη Βουλή. Μόνο αυτόν έμεινε να επαναφέρουν, να στήσουν πάλι τα "σύμβολα".

Η προηγμένη χούντα είχε το πουλί. Όπου γύρναγες έβλεπες κι ένα... πουλί. Ψητό μάλλον, γιατί είχε φωτιά από κάτω. Είχα ρωτήσει κι εγώ μικρός "Πότε θα ψηθεί το πουλερικό να φάω;". "Τι λες, ρε κωλόπαιδο, το πουλί είναι η Ελλάδα" πετάχτηκε ένας χαφιές. " Κι αυτός με τ' όπλο, ο κυνηγός που τη σκότωσε είναι"; Του απάντησα αθώα. Μπήκε τότε ένας φίλος κι αφού με μάλωσε, μου είπε "Τράβα ρε να παίξεις με τα άλλα τα παιδιά, και μη λες ότι σου κατέβει". Έτσι μάλλον γλίτωσα την ανάκριση στην ΕΣΑ...

Τότε περίπου κατάλαβα πως οι μεγάλοι που κυβερνούσαν, έπαιξαν με το πουλί τους. Ενώ σήμερα... πάλι το πουλί τους παίζουν! Κάτι δεν πάει καλά... Για να βλέπω το σήμερα και να θυμάμαι το τότε, κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Δεν ξέρω, μόνο εγώ το έχω; Ν' ανησυχήσω;
Μπα! Δεν ανησυχώ, μας έσωσε ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ! Από το πολύ σώσιμο αποδεκατιστήκαμε. Σε λίγο αν μας "σώσουν" ξανά, δεν θα μείνει κανένας. Θα κλείσει κι η συμφωνία. Προφυλάξεις να πάρουμε μόνο, επιμένω. Τόσο sex με εκατομμύρια όλα αυτά τα χρόνια είναι επικίνδυνο.

Προχθές ήταν  η μέρα της γυναίκας, χρόνια πολλά σε όλες. Μετά αιώνες καταπίεσης είπαν να γιορτάσουν κι οι γυναίκες μια μέρα. Μην είμαστε πλεονέκτες εμείς οι άντρες. Έχουμε δικές μας 364, τα δίσεκτα 365. Η μέρα "του θύματος του μνημονίου" πότε είναι; Ποτέ! Πάνε μαζί μνημόνιο και γιορτή; Ούτε καν κόλλυβα. Θάψιμο, κάψιμο, μαγείρεμα... ότι πουν οι τοκογλύφοι.

"Βαράν τα ΜΑΤ". Πότε δεν βάραγαν; Μια ζωή βαράνε. Μόνο από κάτι "ιπτάμενους Αναρχικούς" τα βρήκαν σκούρα κι έπεσαν όλοι στα ΜΜΕ να τους φάνε. Βέβαια... Γιατί "κι ο μπάτσος εργαζόμενος είναι"! Κι ο δήμιος, επίσης. Εκεί στη Σαουδική Αραβία πληρώνεται, και "δόξα τον Αλλάχ" μια χαρά κόβει λαιμούς. Οι επαγγελματίες δολοφόνοι κι οι μαφιόζοι πρέπει να ασφαλιστούν. Κρίμα είναι, ο μόνος κλάδος που βιαιοπραγεί παράνομα...

Μην με παρεξηγείτε, από το χτύπημα τα λέω. Χτύπησα λίγο... Το κεφάλι μου στον τοίχο, όταν από απροσεξία άνοιξα την TV κι άκουσα τι λένε. Πάω να βάλω ένα τραγούδι να συνέλθω:

Μια θάλασσα, Αλέξη, τα έκανες όλα, τα ΜΑΤ βαράνε στο ψαχνό,
μας πας σε άλλο κόσμο, "σωτήρα" μου, απόψε, σκοτεινό - φασιστικό.
"Σφάξε μ' αγά μου, το deal θα το κλείσω, τον πισινό θα στήσω"...
Αμάν μαμά μου! Μνημόνιο βαθιά μου, ξανά θ' αγκομαχήσω.

Μια θάλασσα, Αλέξη, τα έκανες όλα, τα ΜΑΤ βαράνε στο ψαχνό,
μας πας σε άλλο κόσμο, "σωτήρα" μου, απόψε, σκοτεινό - φασιστικό.
"Ρίξτε τους ξύλο", οι μπάτσοι λυσσάξαν, να μας ξεκάνουν πάνε,
μα ήρθε η ώρα, οι δούλοι, να πούνε "ξανά δεν προσκυνάμε"!

Μια θάλασσα, Αλέξη, τα έκανες όλα, μα 'χουν ξυπνήσει οι πολλοί,
να δούμε που θα πας να κρυφτείς, ρε Αλέξη, το "ντου" σα γίνει στη Βουλή... 

http://tsak-giorgis.blogspot.gr/

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΛΙΤΟΤΗΤΑ Η... ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ!!!

Παρασκευή, 10 Μαρτίου 2017



 «ΜΕΤΑΛΙΤΟΤΗΤΑ»



Η αυτού μεταλιτότης ο αντιταχυδακτυλουργός της ψευτοαριστεράς

Γράφει ο Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου


Μεταλιτότητα μας είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης
είναι μια νέα εποχή παραδεισιακή που θα ζήσει η Ελλάδα
που για χρόνια πολλά οι κυβερνήσεις την έριζαν στον Καιάδα

Μέγας λογοπλάστης και οπορτιουνιστής του μαρξισμού
και οικονομολόγος του ακράτου μακιαβελλισμού
έπλασε τη μοντέρνα ορολογία της «μεταλιτότητας»
μετά περισσής πολιτικής αδιστάκτου χυδαιότητας.

Μας θυμίζει τον μεγάλο ιστορικό μας Θουκυδίδη
που καυτηρίασε το πρόστυχο πολιτικό παιχνίδι
γράφοντας πως «για να δικαιολογούν οι άνθρωποι με παραφορά
τις αίσχιστες πράξεις τους άλλαζαν τη σημασία των λέξεων
βαφτίζοντας το εθνικό έγκλημα πατριωτική συμπεριφορά
και τον ανασκολοπισμό της κοινωνίας μεγίστη προσφορά»

Αυτό κάνει και τώρα ο πούρος ανανεωτής του μαρξισμού
για να κρατήσει την καρέκλα στην κυβέρνηση του χαμού
και του ιστορικού και εθνικού κουλουτομπισμού.

Επιβεβαίωσε έτσι απόλυτα τον Κάρολο τον Μαρξ
που δίδασκε στον Πρόλογο της Πολιτικής του Οικονομίας:
«Το τι είναι οι άνθρωποι δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους 
αλλά, αντίθετα, αυτή καθορίζεται από το Κοινωνικό του ΕΙΝΑΙ»

Όπερ σημαίνει δηλαδή ότι ο μαρξιστής αντιπρόεδρος
άλλαξε συνείδηση παίρνοντας το κυβερνητικό πόστο
γιατί μαζί μ’ αυτό απέκτησε ενδιαφέρον και το ατομικό συμφέρον.

Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς και ο κυβερνητικός αντιπρόεδρος
χάνοντας τη γραμματεία του ΚΚΕ
στο δέκατο τρίτο συνέδριο το 1991, για λίγους ψήφους
«διαφώνησε» με το κόμμα το κομμουνιστικό
και προσχώρησε στον θολό ανανεωτισμό
φορώντας τον σκούφο του δημοκρατικού «σοσιαλισμού»
λέγοντας και κάνοντας τ’ αντίθετα από όσα θα έκανε
αν εκλεγόταν γραμματέας του.. ορθοδόξου μαρξισμού\!

Ω! Καιροί! Ω! ήθη (Ο! Tempora! O mores)
πως αποδεικνύονται οι κλέβοντες ιδεολογικές οπώρες

http://oimos-athina.blogspot.gr/

Με ΛΑ.Ε στη Βουλή, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είχε πέσει



 Και το μνημονιακό μπλοκ θα είχε κλονιστεί συθέμελα



10-3-2017

Συνέντευξη του Παν. Λαφαζάνη στην εφημερίδα ”Η Άποψη” (4/3) και στον δημοσιογράφο Σπύρο Παπαδάκη.
Αδίστακτη κατοχική εξουσία με έδρα το Hilton και ντεκόρ Τσίπρα, δίνει την χαριστική βολή στη χώρα με τέταρτο και χειρότερο μνημόνιο.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μεταλλαγμένο νεομνημονιακό μόρφωμα που εκλιπαρεί το εναπομείναν αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ να του προσφέρει σωσίβιο.
”Η χώρα ζει κάτω από τη μπότα μιας αδίστακτης και ανελέητης κατοχικής εξουσίας, της οποίας η έδρα αυτές τις μέρες βρίσκεται στο Χίλτον. Η Ελλάδα γνωρίζει την διάλυση, την κοινωνική λεηλασία, την οικονομική κατεδάφιση και μια άνευ προηγουμένου παρακμή. Ηκαταστροφή στη χώρα από τότε που μπήκαμε σταμνημόνια δεν έχει παγκόσμιο ιστορικό προηγούμενο σε ειρηνική περίοδο. Η χώρα υπό την σκαιά επιβολή του κουαρτέτου των “θεσμών” βαδίζει ολοταχώς σε ένατέταρτο μνημόνιο και ίσως το χειρότερο, διότι δεν θα περιλαμβάνει ούτε καν χρηματοδότηση, ενώ θα δώσει την χαριστική βολή στα λαϊκά εισοδήματα και τις συντάξεις.”
Με αυτήν την απάντηση ξεκίνησε τη συνέντευξη του στην εφημερίδα ‘‘Η ΑΠΟΨΗ” του Σαββάτου (4/3) και στονΣπύρο Παπαδάκη ο ΠαναγΛαφαζάνης, Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑ.Ε.
Ο ΠαναγΛαφαζάνης τόνισε ότι ” ούτε εγώ ούτε οι άλλοι σύντροφοι/σες από την Αριστερή Πλατφόρμα δεν θα μπορούσαμε να διαπράξουμε το μέγα έγκλημα σε βάρος της πατρίδας μας και του λαού μας να ψηφίσουμε το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο και γι’ αυτό αποχωρήσαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ”.
ΠαναγΛαφαζάνης απέκλεισε κάθε περίπτωσηεπιστροφής του στον ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας ότι ο ριζοσπαστικός ΣΥΡΙΖΑ που ιδρύσαμε δεν υπάρχει πια. ”Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μεταλλαγμένονεομνημονιακό μόρφωμα που εκλιπαρεί το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ να του προσφέρει σωσίβιο. Ο τόπος χρειάζεται σήμερα ένα μεγάλο ενωτικό μέτωπο όλων των αριστερών, ριζοσπαστικών, προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, την ΝΔ και τις διάφορες ενδιάμεσες παραφυάδες τους.”
Ο Παναγ. Λαφαζάνης υπογράμμισε ότι ”Αν η ΛΑ.Ε ήταν στη Βουλή η κυβέρνηση Τσίπρα θα είχε πέσει και το μνημονιακό μπλοκ θα είχε κλονιστεί συθέμελα. Στις προηγούμενες εκλογές πολλοί δεν είχαν αντιληφθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μεταλλαχθεί και τις οδυνηρές συνέπειες που θα είχε αυτή η μετάλλαξη του. Ελπίζουμε τώρα να γίνει αντιληπτή από το λαό η εθνική και κοινωνική ανάγκη όχι μόνο να μπει η ΛΑ.Ε στη Βουλή αλλά και να μπει με μια ισχυρή εκλογική δυναμική ανατροπής για την “απελευθέρωση” της χώρας από μνημόνια και αδίστακτες ολιγαρχίες.”
Απαντώντας σε ερώτηση για το εθνικό νόμισμα, ο Παναγ. Λαφαζάνης τόνισε ότι ”το εθνικό νόμισμα αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος”, που θα περιλαμβάνει ”τη διαγραφή τουχρέους, την διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, τηνεθνικοποίηση των τραπεζών, την σεισάχθεια σταιδιωτικά χρέη των αδυνάτων, το σταμάτημα της λιτότηταςκαι της εκποίησης του εθνικού πλούτου, την απόκτηση της εθνικής κυριαρχίας και την άσκηση μιαςπολυδιάστατης οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής, συνιστούν τη μόνη διέξοδο για τη χώρα. Καταστροφή για τη χώρα είναι η δογματική εμμονή στο μεταμφιεσμένομάρκο, που το ονομάζουν ευρώ και μαζί με αυτό η δογματική προσήλωση σε ακραίες νεοφιλελεύθερες πελατειακές πολιτικές λιτότητας και φτώχειας που στραγγαλίζουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία.”
Αναφερόμενος στον ΚυρΜητσοτάκη, τόνισε ότι ”ζητάει εκλογές μόνο και μόνο γιατί πιστεύει ότι θα έλθει αυτός στην κυβέρνηση. Ζητάει εκλογές για την πρωθυπουργικήκαρέκλα. Η καρέκλα της εξουσίας στην Ελλάδα και τα προνόμια της είναι το υπέρτατο και τελικά το μοναδικό πρόγραμμα για τους πολιτικούς του συρμού. Εμείς αποδείξαμε ότι ασκούμε πολιτική αρχών και συνέπειας και όχι όπου φυσάει ο άνεμος και πάση θυσία στην εξουσία. Οι εκλογές έχουν αξία όχι για να φύγει ο Τσίπρας και να έρθει ο Μητσοτάκης. Η χώρα πρέπει να απαλλαγεί και από τους δύο. Οι εκλογές έχουν αξία για να ανατραπεί το μνημονιακό σκηνικό και όχι να αλλάξει διαχειριστή η καταστροφή. Φτάνει πια.”
Ολόκληρη η συνέντευξη του Παναγ. Λαφαζάνη έχει ως εξής:
  1. Κ. πρόεδρε να μου σχολιάσετε την κατάσταση στην οποία μας έχει φέρει σήμερα η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Βαδίζουμε προς το τέταρτο μνημόνιο;
Η Ελλάδα γνωρίζει την διάλυση, την κοινωνική λεηλασία, την οικονομική κατεδάφιση και μια άνευ προηγουμένου παρακμή. Η καταστροφή στη χώρα από τότε που μπήκαμε στα μνημόνια δεν έχει παγκόσμιο ιστορικό προηγούμενο σε ειρηνική περίοδο. Η χώρα ζει κάτω από τη μπότα μιας αδίστακτης και ανελέητης κατοχικής εξουσίας, της οποίας η έδρα αυτές τις μέρες βρίσκεται στο Χίλτον. Η χώρα υπό την σκαιά επιβολή του κουαρτέτου των “θεσμών” βαδίζει ολοταχώς σε ένα τέταρτο μνημόνιο και ίσως το χειρότερο, διότι δεν θα περιλαμβάνει ούτε καν χρηματοδότηση, ενώ θα δώσει την χαριστική βολή στα λαϊκά εισοδήματα και τις συντάξεις.
  1. Υπήρξατε στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα και αποτελούσατε το αντίπαλο δέος στο κόμμα. Γιατί δεν τον αντιμετωπίσατε απευθείας και αποχωρήσατε;
Τον Τσίπρα τον αντιμετώπισα πρόσωπο με πρόσωπο και πάλεψα μέχρι την τελευταία στιγμή, στο πλαίσιο του Αριστερού Ρεύματος και της Αριστερής πλατφόρμας, για να αποτρέψω την εξευτελιστική υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Και πάλεψα, παλέψαμε ως αριστερή πτέρυγα, τότε, με θεούς και δαίμονες αφού είχαμε απέναντι μας, όπως το έχουμε και τώρα, σύσσωμο το εγχώριο και το ευρωπαϊκό κατεστημένο και φυσικά το σύνολο, σχεδόν, των μέσων ενημέρωσης να μας λοιδορούν, να μας κατηγορούν και να μας απαξιώνουν. Αποχωρήσαμε – δεν φυγομαχήσαμε! – από τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε μόνο όταν ο Αλ. Τσίπρας έφερε για ψήφιση στη Βουλή το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο. Εμείς δεν μπορούσαμε να διαπράξουμε αυτό το μέγα έγκλημα σε βάρος της πατρίδας μας και του λαού μας να ψηφίσουμε το τρίτο μνημόνιο. Το καταψηφίσαμε και η αποχώρηση μας μετά την καταψήφιση του μνημονίου από το νεομνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ ήταν υποχρεωτική.
  1. Πως θα χαρακτηρίζατε τον Τσίπρα ως άνθρωπο και ως πολιτικό;
Αν επιχειρούσα να αναφέρω τους χαρακτηρισμούς που θα έκανα για τον Τσίπρα σήμερα θα ήταν πολύ προσβλητικοί. Γι’ αυτό θα τους αποφύγω. Νομίζω ότι ο ελληνικός λαός έχει βγάλει τα συμπεράσματα του για τον Τσίπρα και ως πρόσωπο και ως πολιτικό.
  1. Τι έφταιξε και δεν μπήκατε στη βουλή; Υπήρξαν φωνές για αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος. Ισχύει και αν ναι γιατί δεν προχωρήσατε σε ενστάσεις;
Έχουν ακουσθεί και γραφτεί πολλά για αθέμιτες παρεμβάσεις σε βάρος της ΛΑ.Ε όσον αφορά το τελικό εκλογικό μας αποτέλεσμα. Δεν είχαμε τα οικονομικά μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό για να ζητήσουμε γενική διερεύνηση της καταμέτρησης. Η ΛΑ.Ε ήταν ο κύριος στόχος στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη του 2015. Παραμένει και σήμερα ο κατ’ εξοχήν αντίπαλος της κατοχικής εξουσίας στην χώρα μας. Αν η ΛΑ.Ε ήταν στη Βουλή η κυβέρνηση Τσίπρα θα είχε πέσει και το μνημονιακό μπλοκ θα είχε κλονιστεί συθέμελα. Στις προηγούμενες εκλογές πολλοί δεν είχαν αντιληφθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μεταλλαχθεί και τις οδυνηρές συνέπειες που θα είχε αυτή η μετάλλαξη του. Ελπίζουμε τώρα να γίνει αντιληπτή από το λαό η εθνική και κοινωνική ανάγκη όχι μόνο να μπει η ΛΑ.Ε στη Βουλή αλλά και να μπει με μια ισχυρή εκλογική δυναμική ανατροπής για την “απελευθέρωση” της χώρας από μνημόνια και αδίστακτες ολιγαρχίες.
  1. Έχει δίκιο ο Μητσοτάκης που ζητάει εκλογές; Είναι η μόνη λύση για τη χώρα;
Ο Κ. Μητσοτάκης ζητάει εκλογές μόνο και μόνο γιατί πιστεύει ότι θα έλθει αυτός στην κυβέρνηση. Ζητάει εκλογές για την πρωθυπουργική καρέκλα. Η καρέκλα της εξουσίας στην Ελλάδα και τα προνόμια της είναι το υπέρτατο και τελικά το μοναδικό πρόγραμμα για τους πολιτικούς του συρμού. Εμείς αποδείξαμε ότι ασκούμε πολιτική αρχών και συνέπειας και όχι όπου φυσάει ο άνεμος και πάση θυσία στην εξουσία. Οι εκλογές έχουν αξία όχι για να φύγει ο Τσίπρας και να έρθει ο Μητσοτάκης. Η χώρα πρέπει να απαλλαγεί και από τους δύο. Οι εκλογές έχουν αξία για να ανατραπεί το μνημονιακό σκηνικό και όχι να αλλάξει διαχειριστή η καταστροφή. Φτάνει πια.
  1. Πολλοί σας κατηγορούν για «εμμονή» με τη δραχμή. Δεν θα είναι καταστροφικό το ενδεχόμενοGrexit;
Η έξοδος από την ευρωζώνη και η θεσμοθέτηση εθνικού νομίσματος στην βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος για τη διαγραφή του χρέους, την διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, την εθνικοποίηση των τραπεζών, την σεισάχθεια στα ιδιωτικά χρέη των αδυνάτων, το σταμάτημα της λιτότητας και της εκποίησης του εθνικού πλούτου, την απόκτηση της εθνικής κυριαρχίας και την άσκηση μιας πολυδιάστατης οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής, συνιστούν τη μόνη διέξοδο για τη χώρα. Καταστροφή για τη χώρα είναι η δογματική εμμονή στο μεταμφιεσμένο μάρκο, που το ονομάζουν ευρώ και μαζί με αυτό η δογματική προσήλωση σε ακραίες νεοφιλελεύθερες πελατειακές πολιτικές λιτότητας και φτώχειας που στραγγαλίζουν την ελληνική οικονομία και κοινωνία.
  1. Όσο ήσασταν στον ΣΥΡΙΖΑ και στη κυβέρνηση με τον Τσίπρα, ζημιώθηκε η χώρα εξαιτίας της καθυστέρησης της διαπραγμάτευσης 9,5 δις ευρώ. Το είχατε προβλέψει αυτό; Προσπαθήσατε να τον σταματήσετε;
Πράγματι η κυβέρνηση Τσίπρα ακολούθησε μια πολύ επιζήμια τακτική υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης. Βεβαίως είναι υπερβολές τα περί απωλειών ύψους 9,5 δισ. Και λέω υποτιθέμενης διαπραγμάτευσης διότι δεν μπορείς να διαπραγματευτείς πραγματικά με την Γερμανία αν δεν διαθέτεις μια βιώσιμη εναλλακτική λύση χωρίς τις πιστώσεις της Γερμανίας και της ΕΕ, η οποία εναλλακτική λύση να έχει οδυνηρές συνέπειες για τους τελευταίους. Η Ελλάδα είχε μια τέτοια εναλλακτική λύση με το εθνικό νόμισμα, την οποία πρότεινα στον Τσίπρα να την θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως βιώσιμη ελληνική εναλλακτική επιλογή, εφόσον οι πιστωτές θα ξεπερνούσαν κάποιες κόκκινες γραμμές. Ο Τσίπρας, όμως, εγκλωβισμένος στο ευρώ, θεωρούσε την δραχμή καταστροφή. Έτσι, όμως, μεταβάλλετο σε άθυρμα στα χέρια των Γερμανών. Δεν διαπραγματεύετο, ήταν όμηρος και παρακόλουθος. Όπως όμηρος είναι και σήμερα και δεν μπορεί να διαπραγματευτεί. Προσπάθησα μέχρι τέλους να πιέσω για να αλλάξει η κυβερνητική γραμμή και να μη πέσουμε στην παγίδα του τρίτου μνημονίου. Αν εγκατέλειπα πρόωρα την προσπάθεια και αποχωρούσα πριν την μοιραία υπογραφή, κανένας δεν θα μας καταλάβαινε και δε θα μας συγχωρούσε την πτώση της κυβέρνησης. Θα χρέωναν σε μας την ευθύνη του μνημονίου.
  1. Θα ξαναγυρίζατε στο ΣΥΡΙΖΑ κι αν ναι κάτω από ποιες προϋποθέσεις;
Ο ΣΥΡΙΖΑ που ήξερα και στον οποίο υπήρξα ιδρυτικό στέλεχος και πάλεψα για να έχει μια ριζοσπαστική πορεία, δεν υπάρχει πια. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μεταλλαγμένο νεομνημονιακό μόρφωμα που εκλιπαρεί το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ να του προσφέρει σωσίβιο. Όχι μόνο δεν υπάρχει πιθανότητα επιστροφής μου στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάθε απόπειρα ανόρθωσης και ανασυγκρότησης του τόπου περνάει από την συντριβή αυτού του ΣΥΡΙΖΑ και την ήττα συνολικά του μνημονιακού μπλοκ. Ο τόπος χρειάζεται σήμερα ένα μεγάλο ενωτικό μέτωπο όλων των αριστερών, ριζοσπαστικών, προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, την ΝΔ και τις διάφορες ενδιάμεσες παραφυάδες τους.
  1. Έχετε μιλήσει για «εργασιακούς σκλάβους», ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον απολέσει το κοινωνικό προβάδισμα που είχε ως την πολιτική δύναμη του απλού πολίτη;
Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον απλό πολίτη, τον μισθωτό, τον επαγγελματία, τον μικρό επιχειρηματία, τον αγρότη και πολύ περισσότερο τη νεολαία αλλά και αποτελεί το όχημα συνέχισης και κλιμάκωσης ενός νέου ραγιαδισμού στη χώρα και την κοινωνία. Μια ανάσα στη χώρα που θα της δώσει την δυνατότητα ανασυγκρότησης και στην πορεία επαναθεμελίωσης και αναγέννησης της περνάει μέσα από μια μεγάλη σύγκρουση που θα φέρει στο προσκήνιο ένα νέο πολιτικό μπλοκ δυνάμεων, με αρχές, ειλικρίνεια, εντιμότητα, ανιδιοτέλεια, αξίες και ένα συνεκτικό πρόγραμμα προοδευτικής ανόρθωσης της οικονομίας και της κοινωνίας μας. Αυτόν τον αγώνα δίνει σήμερα η ΛΑ.Ε

Η Δικαιοσύνη στην υπηρεσία του φόβου


του Γιάννη Λαζάρου

Η απόφαση του Αρείου Πάγου που κρίνει πως είναι συνταγματικό και νόμιμο οι εργοδότες να χρησιμοποιήσουν για ποινική και αστική διεκδίκηση τα στοιχεία που είναι καταγεγραμμένα στον σκληρό δίσκο των υπολογιστών των απασχολουμένων στην επιχείρησή τους, με την προϋπόθεση ωστόσο οι εργαζόμενοι να παραιτήθηκαν και ανέλαβαν εργασία σε άλλη ανταγωνιστική επιχείρηση, φαίνεται να είναι σωστή σε πρώτη ανάγνωση.
Ο επαγγελματικός υπολογιστής που χορηγείται στον εργαζόμενο είναι εργαλείο δουλειάς και ιδιοκτησία της εταιρείας οπότε μπορεί και να τον κάνει ότι θέλει. Να τον ανοίξει, να τον ψάξει, να τον σπάσει. Όμως ας την δούμε και από την σκοπιά του εργαζόμενου.
Φυσικά ο εργαζόμενος που άλλαξε εργοδότη και εργάζεται πια σε ανταγωνιστική εταιρεία θα ήταν βλάκας να αποστέλλει από τον εταιρικό υπολογιστή τα προϊόντα κλοπής αλλά αυτό μάλλον δεν το «σκέφτηκαν» οι δικαστές. Επίσης εκείνο που δεν έλαβαν υπ' όψιν τους είναι πως σήμερα μπορεί ο καθένας να «φυτέψει» στον υπολογιστή του ύποπτουό,τι θέλει και με όποια χρονολογία τον συμφέρει.
Ουσιαστικά η απόφαση είναι κόλαφος για ένα και μόνο λόγο: Για τον φόβο που θα προκαλέσει στον εργαζόμενο κρατώντας τον δέσμιο της επιχείρησης η οποία με την σειρά της μπορεί αυτό να το εκμεταλλευτεί εις βάρος του από τις συνθήκες εργασίας μέχρι την αμοιβή.
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου προσαρμόζοντας τις αποφάσεις της στην εποχή του εργαζόμενου-σκλάβου, έρχεται παρακάτω και χειραγωγεί τον άνθρωπο-εργαζόμενο με θρησκευτικού τύπου νουθεσίες: 
«Οι εργαζόμενοι έχουν καθήκον πίστης προς τον εργοδότη τους και υποχρεούνται να μην ενεργούν ανταγωνιστικές πράξεις οι οποίες να βλάπτουν τα συμφέροντα του εργοδότη τους, όπως είναι η άσκηση για δικό τους λογαριασμό και με άγνοια του εργοδότη, εμπορικών εργασιών, ομοίων ή παρομοίων με αυτών του εργοδότη που απασχολούνται»
Φυσικά το «καθήκον πίστης» έχει τον χαρακτήρα εμπιστοσύνης στην απόφαση αλλά η αγαπητή μας δικαιοσύνη ξεχνά βασικά πράγματα που αφορούν την εργασία μεταμορφώνοντας τον εργαζόμενο σε κολίγο. Διότι αυτό που γνωρίζαμε μέχρι χτες είναι το πώς ο εργαζόμενος πουλούσε το μυαλό του ή την μυϊκή του δύναμη και κάποιος αγόραζε με ένα αντίτιμο που το έλεγαν μεροκάματο ή μισθό. Γι' αυτό και στο σύστημα που υπήρχε ο κάθε εργαζόμενος όπου έβρισκε καλύτερη αμοιβή πούλαγε και την «δουλειά» του. 
Η δικαιοσύνη έρχεται με την απόφαση αυτή να καθιερώσει νεοσκλάβους και να φοβίσει περισσότερο τον εργαζόμενο ζητώντας του πίστη  μόνο, σε μια αγορά που η εργασία είναι ανύπαρκτη. Η κατάργηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων ανάγκασε ανθρώπους να βιώσουν την αγριότητα της ανεργίας αλλά και την εκμετάλλευση της μαύρης εργασίας από το νέο καθεστώς. 
Στο νέο σύστημα οικονομίας-αγοράς που καθιερώνεται ο φόβος αναγκάζει τους εργαζόμενους να απαρνηθούν ακόμη και την αξιοπρέπειά τους πολλές φορές για τα προς το ζην, όμως δεν φτάνουν μόνο αυτά. Πρέπει να είναι και «νόμιμα» όλα όσα θα χρησιμοποιήσει η επιχείρηση εναντίον του «εχθρού». Μόνο που ο νόμος στην προκειμένη περίπτωση είναι φόβος και υπηρετεί την μια πλευρά. 
Το δυστύχημα είναι πως δεν καθιερώνουν μια κι έξω το  νέο μοντέλο αγοράς εργασίας, αφ' ενός για να αποφεύγονται οι εξευτελισμοί της ιδέας της δικαιοσύνης και αφ΄ ετέρου να πάρουν τις αποφάσεις τους οι εργαζόμενοι άνθρωποι (μονάδες) για το πώς θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Είναι λογικό να περάσουν κάποια χρόνια για την επιβολή των νέων συνθηκών, αλλά είναι και λογικό να σκεφτεί ειδικά η δικαιοσύνη, πως θυσιάζονται ζωές  στον βωμό των ολίγων. 
Παρότι τυφλή βλέπει πολύ καλά πως αυτό δεν είναι δίκαιο και θα ήταν καλό να μην την αναγκάσουν οι σημερινοί αδύναμοι να επιτελέσει το καθήκον της αν δεν πάνε τα πράγματα όπως τα σχεδίασαν αυτοί που τους βολεύουν οι αποφάσεις αυτές

http://www.stontoixo.com/

Πώς μπορεί μια χώρα να αποχωρήσει από ένα κοινό νόμισμα


 και να υιοθετήσει νέο εθνικό νόμισμα

Πώς μπορεί μια χώρα να αποχωρήσει από ένα κοινό νόμισμα και να υιοθετήσει νέο εθνικό νόμισμα
Σε μια  μελέτη που ανέθεσε η Φιλανδία σε επιστήμονες  πολλών ειδικοτήτων , οι Tuomas Malinen, PhD in Economics, Peter Nyberg, PhD in Economics, Heikki Koskenkylä, PhD in Economics, Elina Berghäll, PhD in Economics, Ilkka Mellin, LicPolSc in Statistics, MSc in Mathematics, Sami Miettinen, MSc in Economics, Jukka Ala-Peijari, MSc in Economics, Stefan Törnqvist, MSc in Finance, MSc in Technology, βάσει της θέσης τους η οποία βασίζεται στην εμπειρία της Ευρωζώνης και σε ιστορικά παραδείγματα, ότι η ένταξη σε νομισματικές ενώσεις δεν είναι μη αντιστρέψιμη, εξετάζουν όλες σχεδόν οι πτυχές της διαδικασίας αποχώρησης από ένα κοινό νόμισμα – στην προκειμένη περίπτωση από το ευρώ.  Το κείμενο αποκαλύπτει πόσο σκόπιμη είναι η καταστροφολογία που συνοδεύει το ενδεχόμενο εξόδου μιας χώρας από την Ευρωζώνη. Η μελέτη αυτή,  από κοινού με την πρόσφατη απόφαση της Ολλανδίας να συζητηθεί στο Κοινοβούλιο το θέμα του ευρώ, τα υπέρ και τα κατά, μετά τις εκλογές που θα διεξαχθούν τον τρέχοντα μήνα και άλλες παλιότερες όπως της Nordea Bank (http://www.tometopo.gr), δείχνει ότι διεξάγεται μια σοβαρή συζήτηση σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, μια συζήτηση που στη χώρα μας δαιμονοποιείται συστηματικά από το πολιτικό κατεστημένο και τα ΜΜΕ, προφανώς για ευνόητους ιδιοτελείς --οικονομικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς-- λόγους


Από τη μελέτη επιλέχθηκαν ορισμένα τμήματα που συμπυκνώνουν τις θέσεις των συγγραφέων. Ολόκληρη η μελέτη μπορεί να διαβαστεί στα αγγλικά, στον εξής σύνδεσμο:

 https://poseidon01.ssrn.com/ delivery.php?ID= 555064031119104008091084069124 003096018036019060022069010066 117091125089029071001088027107 042044056060004121010096103023 008106107084089093088002103067 126098026118005089080047021109 095016000010012084122102097077 071086121094116112095098022073 126124026000&EXT=pdf)

Όπως τονίζεται στη σύνοψη της μελέτης, το πώς θα αποχωρήσει μια χώρα από τη νομισματική ένωση έχει γίνει σημαντικό οικονομικό θέμα τα τελευταία χρόνια μετά την ενδημική κρίση της Ευρωζώνης , συνεπώς είναι επείγον ζήτημα να εξεταστούν ποια είναι τα αναγκαία βήματα, ποιοι οι σκόπελοι, πώς μπορούν να ξεπεραστούν και πώς μπορεί η έξοδος από τη νομισματική ένωση να σχεδιαστεί και να πραγματοποιηθεί  αποτελεσματικά ώστε να ελεγχθούν οι πιθανοί κίνδυνοι.  Η εξασφάλιση της λειτουργίας του συστήματος πληρωμών, οι  πολιτικές αντιδράσεις και η φερεγγυότητα των δημόσιων και ιδιωτικών θεσμών αποτελούν, σύμφωνα με τη μελέτη, τους καθοριστικούς παράγοντες μιας εξόδου. Ζητήματα που αφορούν τη νομιμοποίησή της μπορούν να προκύψουν μόνο αν δεν υπάρχει πολιτική και λαϊκή υποστήριξή της.
 Αξίζει να επισημανθεί εξ αρχής το τμήμα εκείνο που εστιάζει στις διεθνείς εμπειρίες αποχωρήσεων χωρών από νομισματικές ενώσεις. Εκεί επισημαίνονται τα εξής:
«Ο  Rose (2007) ανέλυσε τη μακροοικονομική επίδοση 69 χωρών ή εδαφικών οντοτήτων που αποχώρησαν από νομισματικές ενώσεις από το 1946 μέχρι το 2005. Βρήκε ότι υπάρχει πολύ μικρή μακροοικονομική μεταβλητότητα πριν και μετά την έξοδο από τη νομισματική ένωση. Αυτό δείχνει ότι οι έξοδοι από  νομισματικές ενώσεις είχαν χαμηλό οικονομικό κόστος, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Υπό το φως αυτής της μελέτης για τις εξόδους από νομισματικές ενώσεις, της μόνης που βρέθηκε, τα επιχειρήματα, περί «τεράστιου οικονομικού κόστους», εναντίον μιας εξόδου από τη νομισματική ένωση φαίνονται  εντελώς υπερβολικά. Εφόσον δεν υπάρχουν στατιστικά μετρήσιμες μακροοικονομικές διακυμάνσεις στην περίοδο της εξόδου, δεν μπορεί να υπάρχει μεγάλο κόστος. Οι έξοδοι από νομισματικές ενώσεις μπορεί, όμως,  να επιφέρουν πολιτικό κόστος, το οποίο ίσως να προκαλέσει μακροπρόθεσμες οικονομικές συνέπειες». 

Στην εργασία επιδιώκεται να απαντηθεί το ερώτημα πώς μπορεί μια χώρα να βγει από μια σύγχρονη νομισματική ένωση χωρίς μεγάλες οικονομικές, χρηματοπιστωτικές και πολιτικές αναστατώσεις. Επειδή κάποιες αναστατώσεις μπορεί να προκύψουν από απρόβλεπτες πολιτικές αντιδράσεις της ίδιας της  νομισματικής ένωσης ή των αγορών στην έξοδο, οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι ενώ  δεν υπάρχουν  μέθοδοι πλήρους πρόβλεψης,  μπορούν όμως να βρεθούν οι γενικοί κανόνες για μια σταθερή και ομαλή έξοδο. Η χώρα που θα αποχωρήσει θα αντιμετωπίσει αρκετές οικονομικές και πολιτικές προκλήσεις. Οι πιο σημαντικές απ’ αυτές είναι: να διατηρήσει ένα λειτουργικό σύστημα πληρωμών, να επανιδρύσει την κεντρική της τράπεζα με αξιόπιστη νομισματική πολιτική, να  παράσχει στις εγχώριες τράπεζες επαρκές κεφάλαιο και ρευστότητα  στο νέο νόμισμα και να  χειριστεί τις σχέσεις με τις υπόλοιπες χώρες.  Υποστηρίζουν ότι με προσεκτικό σχεδιασμό οι περισσότερες από αυτές τις προκλήσεις μπορούν να ελεγχθούν και οι συναφείς κίνδυνοι να ελαχιστοποιηθούν. Επιπλέον, παρουσιάζουν ποιες πλευρές της εξόδου παραμένουν αβέβαιες καθώς τα ρίσκα τους δεν μπορούν να μετριαστούν εντελώς ακόμη και με μια προληπτική στρατηγική, άρα  απαιτείται ειδική προσοχή και ηγετική ικανότητα. Μια χώρα που σχεδιάζει να βγει από μια νομισματική ένωση πρέπει να είναι προετοιμασμένη  για να διευθετεί απρόβλεπτα θέματα καθώς (ή αν) προκύπτουν. Το κείμενο ασχολείται κατ’ αρχάς με το γιατί τα οφέλη μιας εξόδου (και άρα η ευέλικτη ισοτιμία) υπερκερνούν το κόστος (Κεφ. 2), με το σύστημα πληρωμών και την κεντρική τράπεζα, τον κίνδυνο πολιτικών αντιποίνων, με θέματα αξιοπιστίας και νομισματικής ασυμβατότητας στον ιδιωτικό τομέα, με θέματα δημόσιας διαχείρισης, με το πώς θα ληφθεί η απόφαση επιστροφής στο νέο νόμισμα και με τη νομική προετοιμασία (Κεφ. 3). Το 4ο κεφάλαιο εμπεριέχει τα συμπεράσματα, τα οποία παρατίθενται αυτούσια.  
«Οι παρατεταμένες κρίσεις που κατατρύχουν την Ευρωζώνη έχουν θέσει προς συζήτηση την έξοδο μιας ή αρκετών χωρών από τη νομισματική ένωση. Σ’ αυτό το κείμενο, υπογραμμίσαμε τις προκλήσεις που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια χώρα που μελετά την αποχώρηση  από την Ευρωζώνη ή κάποια άλλη σύγχρονη νομισματική ένωση. Ενώ αυτές οι προκλήσεις είναι μεγάλες, δεν είναι ανυπέρβλητες. Οι νομισματικές ενώσεις δεν είναι αιώνιες, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των αμυντόρων του ευρώ. Το βασικό μέλημα στην περίπτωση μιας εξόδου θα ήταν να διασφαλιστεί  η λειτουργία του συστήματος πληρωμών. Τα δυνητικά αντίποινα από τα εναπομείναντα μέλη της νομισματικής ένωσης πιθανώς θα είναι προσωρινά. Τα δυνητικά προβλήματα ρευστότητας των εγχώριων τραπεζών και επιχειρήσεων μπορούν να λυθούν, εάν διατηρηθεί το σύστημα μεταβίβασης κεφαλαίων και χρήματος. Εάν αναμένεται υποτίμηση του νέου νομίσματος, η ικανότητα της χώρας να μετατρέψει τα δάνεια στο νέο νόμισμα βάσει του lex monetae (δικαίου του χρήματος) θα πρέπει να ελεγχθεί εκ τω προτέρων. Σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχει υπέρτατη ανάγκη μυστικότητας περί της εξόδου. Αυτό δεν σημαίνει ότι η έξοδος  από μια νομισματική ένωση δεν θα έπρεπε να γίνει με ανοιχτή συζήτηση και μακροχρόνιο σχεδιασμό πριν ληφθεί η απόφαση, αλλά κάτι τέτοιο θα απαιτούσε την εφαρμογή ελέγχων κεφαλαίου και νομίσματος για μακρές χρονικές περιόδους, αυξάνοντας το κόστος μιας εξόδου.  Εντούτοις, είναι πιθανό να χρειάζεται η εφαρμογή  ελέγχων κεφαλαίου και νομίσματος  κατά τη διάρκεια και μετά την έξοδο, προκειμένου να τιθασευτούν οι κερδοσκοπικές διακυμάνσεις και η φυγή κεφαλαίων. Δεν δίνονται εκτιμήσεις για το κόστος μιας εξόδου, επειδή αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, είναι αβέβαιο και θα πρέπει να υπολογιστεί ανά χώρα. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιοριστεί το κόστος, τόσο μέσα στη νομισματική ένωση όσο και στη χώρα που αποχωρεί απ’ αυτήν. Σ'  ένα σύγχρονο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η έξοδος μιας χώρας από νομισματική ένωση δεν θα πρέπει να γίνεται αψήφιστα. Οι οικονομικές, χρηματοπιστωτικές και πολιτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ χωρών είναι ισχυρές. Οι έξοδοι προκαλούν μεγάλες οικονομικές αναστατώσεις κατά τη διάρκειά τους και αμέσως μετά. Αυτές οι αβεβαιότητες μπορούν να μειωθούν μέσω προσεκτικού σχεδιασμού, όπως υπογραμμίστηκε σ’ αυτή την εργασία. Παρά την αβεβαιότητα σχετικά με το κόστος μιας εξόδου, δεν έχει κανένα νόημα η παραμονή σε μια δυσλειτουργική νομισματική ένωση, ιδίως εάν απειλείται η μακροοικονομική ανάπτυξη μιας χώρας. Με τα λόγια του Τζόζεφ Στίγκλιτς (2016b): “Οι καλές νομισματικές διευθετήσεις δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ευημερία, οι κακές οδηγούν σε υφέσεις και κρίσεις ”.
 Όταν λαμβάνεται υπόψη η μακροχρόνια ευημερία των πολιτών , μια νομισματική διευθέτηση με την οποία δεν μπορεί να ευημερήσει μια χώρα πρέπει να εγκαταλείπεται, οποιοδήποτε κι αν είναι το κόστος». 

Ηττα ή Συντριβή; O Τσίπρας διαλέγει!


ΣΤΑΘΗΣ

9-3-2017



Ζωντανό τον τρώνε τον κ.Ξυδάκη τέως συνάδελφοί του στην «Καθημερινή». Στην Ελλάδα ζούμε. Στο δε ίδιο του το κόμμα τον κανιβαλίζουν. Στην Ελλάδα ζούμε...

Καλημέρα σας! «Ο Τσίπρας πανηγυρίζει και η Ελλάδα βουλιάζει» γράφει το «Focus».
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και μεγάλο μέρος του γερμανικού Τύπου επ’ εσχάτοις. Η κυρίαρχη πολιτική (Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών) στη Γερμανία θέλει την Ελλάδα Προτεκτοράτο, το ίδιο και η πλειοψηφία του Τύπου που υποστηρίζει την εν λόγω πολιτική. Παρά ταύτα, η αλήθεια, ενίοτε, γράφεται.
Ο Ναπολέων έλεγε ότι ο καλός στρατηγός διακρίνεται από τη σύνθεση του επιτελείου του - τον κ. Φλαμπουράρη, τον κ. Παππά, τον (τρόμο των διαπραγματεύσεων) κ. Τσακαλώτο, την Πασιονάρια κ. Αχτσιόγλου, τον κ. Πολάκη, τον κ. Καρανίκα κι άλλους Ικανάτους.
Αλλά, αν ο Τσίπρας διακρίνεται για το επιτελείο του, διακρίνεται περισσότερο για τις στρατηγικές του επιλογές. Απ’ όταν φόρεσε στο «Οχι» τον φερετζέ της αγυρτείας και το παρένδυσε σε «Ναι», όλα όσα επιχείρησε του βγήκαν Φάουσες, Αρπυιες και Χίμαιρες.
Εν πρώτοις το Χρέος. Πάντα ο Τσίπρας προχωρούσε στις (προαναγγελλόμενες από όλους τους άλλους) υποχωρήσεις του, ευαγγελιζόμενος ως αντίτιμο μιαν υποσχετική έστω για τη διευθέτηση του Χρέους. Ουδέποτε συνέβη.
Τώρα τελευταία επικαλέσθηκε (για λίγο και δι’ ολίγων) τη «συμμαχία των λογικών» - του απάντησε δεόντως η Ιερά Συμμαχία και ο ρέκτης ρήτωρ αναδιπλώθηκε ησύχως. Αντιθέτως, επιμένει στην, παλιά άλλωστε, εκτίμησή του για το χάσμα Βορρά - Νότου στον βαθμό που κάτι τέτοιο συνεπάγεται τη δημιουργία ενός Μετώπου του Νότου. Υπερφανής επιβεβαίωση αυτής της στρατηγικής εκτίμησης Τσίπρα είναι η πρόσφατη σύνοδος των Τεσσάρων στις Βερσαλλίες (για την Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων), όπου οι τρεις από τις τέσσερις χώρες, η Γαλλία του Νότου, η Ιταλία του Νότου και η Ισπανία του Νότου προσχώρησαν, οι προδότρες, στον σιδηρόφρακτο Βορρά (Γερμανία).
Την ίδια αλά Μπρανκαλεόνε επιτυχία έχει να επιδείξει ο Τσίπρας στις εκτιμήσεις του για αντιθέσεις Μέρκελ - Σόιμπλε, για αντιθέσεις Ευρωπαϊκής Ενωσης - ΔΝΤ, για στροφή της Ευρώπης προς τη Σοσιαλδημοκρατία και άλλα συναφή παρόμοια. Η μόνη αντίθεση
που αυτός ο μαρξιστής-σε-επίπεδο-Καρανίκα δεν ανακάλυψε είναι η αντίθεση του Δου με το Νου κι όλο μαζί ΔουΝουΤου. Ομως, όλον αυτόν τον καιρό που ο Τσίπρας έπεφτε έξω σε όλες του τις εκτιμήσεις, τη μία μετά την άλλη, δεν παρέλειπε να παίρνει «αντίμετρα» υποσχόμενος ισοδύναμα και παράλληλα σύμπαντα άλλοτε χωρίς κόστος (εκτός από την επίδειξη μωρίας) κι άλλοτε με κόστος, όπως με το φιάσκο της... δέκατης τρίτης... σύνταξης.
Δεν μιλάμε εδώ για τα ψέματα, τους ευφημισμούς, τις σοφιστείες και τους λεονταρισμούς που μετέρχεται αυτή η κυβέρνηση στο κατς που παίζει με την πραγματικότητα, αλλά για στρατηγικές αποτυχίεςστους στόχους και τις εκτιμήσεις της.
Και τώρα;Tο κόστος αυτής της συμφωνίας, αν επιτευχθεί θα είναιοδυνηρό και αν δεν επιτευχθεί οδυνηρότερο. Επαχθές και ειδεχθές, είτε έτσι, είτε αλλιώς. Ταυτοχρόνως η Ευρώπη δεν πρόκειται να ωθήσει τον Τσίπρα σε εκλογές - τον χρειάζεται για να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά. Οσο για
τον ίδιο, ο μόνος λόγος για να βαδίσει με δική του πρωτοβουλία προς μια εκλογική ήττα τώρα, θα ήταν για να αποφύγει μια εκλογικήσυντριβή αργότερα.

Βεβαίως, στον σχεδιασμό που είναι σε θέση να κάνει το επιτελείο Τσίπρα - Καρανίκα, το παιγνίδι που κάνουν με τον χρόνο μπορεί να ποντάρει στο ενδεχόμενο της ποσοτικής χαλάρωσης, στο απρόβλεπτο και στο γεγονός ότι δεν τραβάει ο κ. Μητσοτάκης. Σε αυτήν την εκδοχή παραγνωρίζεται ή υποτιμάται η τιμωρητική διάθεση των Ελλήνων, που όσον οι ημέρες και όσον τα βάσανα, μεγαλώνει.
Ο Τσίπρας είναι τώρα υποχρεωμένος (στρατηγικό κατόρθωμα) να επιλέξει μεταξύ ήττας και συντριβής. Αν η ήττα τον οδηγήσει σε μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, θα συντρίψει το κόμμα του - ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτό. Συνεπώς η ήττα ως συντριβή ή η ήττα ως την τελική συντριβή είναι πλέον θέμα χρόνου και ταυτοχρόνως μονόδρομος. Εκτός απρόβλεπτων γεγονότων. Στα οποία δεν μπορεί κανείς να υπολογίζει, αλλά μόνον να ποντάρει.
Ο Τσίπρας δεν άλλαξε τίποτα (φέρ’ ειπείν, Νόμος περί Ευθύνης Υπουργών), πρόδωσε πολλά (φέρ’ ειπείν, Γερμανικές Πολεμικές Επανορθώσεις) και προσχώρησε στην πεπατημένη του νεοφιλελευθερισμού, της εθνικής υποτέλειας και των αντιμεταρρυθμίσεων.
Εκτός λοιπόν από την εμφάνιση του Φρειδερίκου του Μεγάλου πάνω στην Πύλη του Αδριανού, σε τι άλλο μπορεί να ελπίζει ένας ιμιτασιόν Αλκιβιάδης;

 ΠΗΓΗ: 
http://www.enikos.gr/stathis/503317/itta-i-syntrivi

Ο Δούρειος Ίππος της λέξης… »Θεσμοί»


Του Κώστα Γιαννιώτη
(Επικαιροποιημένη αναδημοσίευση)
Δεν περνά ούτε μέρα, ούτε ώρα, που να μη μας υπενθυμίσουν την ύπαρξη της Τρόικας και την παρουσία της στη ζωή μας.
Μόνο που τώρα δεν είναι Τρόικα. Είναι… «Θεσμοί»!
Εδώ πρόκειται για ένα έγκλημα, που θα έπρεπε να έχει αφυπνίσει την κοιμισμένη συνείδηση όλων αυτών που κόπτονται, τάχα, για την πατρίδα, για την εθνικοφροσύνη τους ή για την «αριστεροσύνη» τους και να απαιτήσουν την προσαγωγή σε δίκη, των υπευθύνων της μετονομασίας, με την κατηγορία της παράδοσης της χώρας σε ξένες δυνάμεις!
Τα «παλικάρια» της κυβέρνησης κομπορρημονούν ότι έδιωξαν την Τρόικα…

Όχι μόνο δεν την έδιωξαν, οι πολιτικοί αγύρτες, αλλά, αντίθετα, της παρέδωσαν και τα κλειδιά της πόλης.
Γκρέμισαν τα τείχη και έκαναν τους ξένους αφεντικά του τόπου!
Τους έκαναν καθεστώς!
Και καμαρώνουν ότι… «τώρα δε συζητούν με την Τρόικα αλλά με τους Θεσμούς»!
* * * *
Φοβούμενος ότι ξέχασα τη γλώσσα μου, άνοιξα το λεξικό ψάχνοντας να δω γιατί με τρομάζει τόσο πολύ το γεγονός ότι τόσον καιρό ακούω από μεγάφωνα, μικρόφωνα και παράφωνα φερέφωνα να διαλαλούν τους… «ΘΕΣΜΟΥΣ»!
Και το λεξικό μού απάντησε αυτό που φοβόμουν:
• Θεσμός: Κανόνας δικαίου που διαμορφώθηκε από παράδοση ή με κοινή συμφωνία.
• Θεσμοί: Θεμελιώδεις καταστατικοί νόμοι του κράτους.
Ας διαλέξουν όποια θέλουν από τις δυο ερμηνείες της λέξης κι ας μας απαντήσουν στην ερώτηση:
Τι είναι, γι’ αυτούς, αυτό που «αντικατέστησε» την Τρόικα; 
Κανόνας δικαίου, που διαμορφώθηκε από παράδοση; 
Θεμελιώδεις νόμοι του κράτους; 
Σε οτιδήποτε, από τα δύο, κι αν ανέδειξαν την… εκδιωχθείσα Τρόικα, οφείλουν να απολογηθούν.
Γιατί οι «ΘΕΣΜΟΙ» παράγουν δίκαιο. Και από τη στιγμή που αποδέχεσαι ξένες δυνάμεις να παράγουν δίκαιο για λογαριασμό της χώρας σου, είσαι αυτουργός προδοσίας!
Γιατί όταν αποδέχεσαι ότι αποτελούν «ΘΕΣΜΟ», θεμελιώδεις νόμους (δηλ. σύνταγμα) της χώρας σου, τα κελεύσματα και οι εντολές ξένων δυνάμεων, τότε έχεις παραχωρήσει γη και ύδωρ σε αλλότριες δυνάμεις!
Έχεις παραδώσει και προδώσει το σύνταγμα (όσο «κουτσό» κι αν είναι) της χώρας σου!
Έχεις προδώσει και παραδώσει την ίδια σου τη χώρα!  
Αυτοί που σκαρφίστηκαν τη μετονομασία της Τρόικας σε «Θεσμούς», απέβαλαν ακόμα και το φύλλο συκής που κρατούσαν οι προηγούμενοι μπροστά στα σκέλια τους, για να μη φανεί το ξεβράκωμά τους και αποκαλυφθούν τα ανύπαρκτα αχαμνά τους!
Και μιας και είπαμε για τους προηγούμενους…
Είναι αυτοί που πολύ θα ήθελαν να έχουν οι ίδιοι την «τιμή» αυτής της μετονομασίας, αλλά δεν το τόλμησαν! Είναι αυτοί που σήμερα επιχαίρουν για το έγκλημα και το επικροτούν σιωπηρά.
Αυτοί που θρασύτατα τόλμησαν να βαφτίσουν την Τρόικα «Θεσμούς» δεν το έκαναν ούτε από άγνοια, ούτε για να δείξουν ότι, τάχα, έδιωξαν την Τρόικα.
Ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Το έκαναν με… άνωθεν εντολές και συνειδητά!
Γιατί…
Κάθε μέρα που περνά, μέσα από τη μακρόχρονη χρήση και την επανάληψη της λέξης… «θεσμοί», στοχεύουν στο μιθριδατισμό της κοινωνίας στο άκουσμά της.
Επιδιώκουν να χτίσουν το… δίκαιο της λαϊκής αποδοχής του όρου, χωρίς να υπάρξει καμιά αντίδραση.
Χτίζουν το τετελεσμένο, το «δεδικασμένο» της κοινωνικής αποδοχής του όρου, ώστε αν αύριο τους χρειαστεί για την υπεράσπισή τους, να το χρησιμοποιήσουν.
Οι «κύριοι» της κυβέρνησης, αλλά και όλοι οι άλλοι που παρακολουθούν το διαρκές έγκλημα και σιωπούν, ας ετοιμάζουν από τώρα τις απολογίες τους!
Αργά ή γρήγορα, θα τις χρειαστούν!

https://seisaxthia.wordpress.com/