Οι ρόλοι βγήκαν στο κλαρί. Εσύ διαλέγεις τον δικό σου...

Σάββατο, 11 Μαρτίου 2017

Κι άλλες ομορφάδες... Το ΔΝΤ λέει πιέζει για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο, και τελικά θέλουν δεν θέλουν οι Ευρωπαίοι θα υποκύψουν εγκαταλείποντας την αδιαλλαξία του Σόιμπλε, αφού σε διαφορετική περίπτωση το ΔΝΤ δεν είναι διατεθειμένο να βάλει άλλα φράγκα στο τρούπιο βαρέλι...


Τι εννοεί ομως το ΔΝΤ όταν αναφέρεται στην αποκατάσταση της βιωσιμότητας του Δημοσίου χρέους; Μα φυσικά το αυτονόητο... Αυτό δηλαδή που θα πρότεινε κάθε επικυρίαρχος που σέβεται τον εαυτό του ως καθώς πρέπει νταβατζής.
Επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μικρότερα επιτόκια.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Μα φυσικά και πάλι το αυτονόητο...
Το εργαλείο που χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την επιβολή της κατοχής, παραμένει ιερό και αμετακίνητο...
Η καταλυτική του επίπτωση πάνω στη χώρα επεκτείνεται μέσα στο χρόνο (μιλάμε για τον 22ο αιώνα και βάλε)...
Κι εμείς θα πρέπει να χειροκροτήσουμε το καλό ΔΝΤ που με αυτή του την παρέμβαση, θα διασφαλίσει πιθανόν απαιτήσεις για μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Λαμπρά...

Πάμε να δούμε πως αντιστοιχίζεται όλο τούτο το πράγμα με...
την καθημερινότητα ενός υπερχρεωμένου πολίτη οπως όλοι μας...
Έστω οτι η πιστωτική μας κάρτα ειναι φεσωμένη μέχρι το λαιμό. Μας ειδοποιεί λοιπόν η τράπεζα, οτι μειώνει τη δόση που θα πρέπει να καταβάλουμε από την επόμενη φορά. Ανακουφιζόμαστε...
Ανακουφιζομαστε μεχρι που αίφνης διαπιστώνουμε πως κάθε φορά που πληρώνουμε, το χρέος μας στην τράπεζα αντί να μειώνεται μεγαλώνει. Μεγαλώνει μέχρι να πνίξει τον οφειλέτη... Μέχρι να βγουν στο σφυρί ακόμη και τα σώβρακα...
Συμπέρασμα:
Το χρέος έτσι δεν καθίσταται βιώσιμο.
Δεν καθίσταται βιώσιμη ούτε η ζωή μας.
Το μοναδικό πράγμα που καθίσταται βιώσιμο και ισχυρό, είναι το ανεξέλεγκτο "δικαίωμα" του νταβατζή να αποκτά τον έλεγχο της ζωής πάνω στο υποταγμένο θύμα του.
Και όλοι εμείς καλούμαστε να αγαπήσουμε τα τερτίπια της κατοχής που καταπίνει τη χώρα.
Όλοι αυτοί, βγήκαν στην πιάτσα και αναζητούν εναγωνίως αφελείς που θα γίνουν κομπάρσοι σε ιστορίες πολιτικής εξαπάτησης.
Η ζωή και η πατρίδα μας, αναζητούν αποφασισμένους και ασυμβίβαστους, πολίτες περήφανους που θα γίνουν πρωταγωνιστές της ανατροπής και της οικοδόμησης μιας πραγματικά ελεύθερης Ελλάδας.
Οι ρόλοι βγήκαν στο κλαρί. Εσύ διαλέγεις ποιος σου ταιριάζει.

ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, ΣΕ ΕΝΑ ΕΓΩ:ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ.

Σάββατο, 11 Μαρτίου 2017

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΟΥΜΑΝΤΟ Ο ΘΕΟΣ...



11-3-2017



Γράφει ο Νίκος Καραβαζάκης

Την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στην χώρα μας μπορεί να χαρακτηρίσουμε με μια λέξη: αφασία! Αφασία των πολιτικών και των κομμάτων, ιδίως των βουλευτών, που αμετροεπώς σκιαμαχούν και αναιδώς αφαιμάζουν τα δημόσια ταμεία. 

Αφασία και των πολιτών, τουλάχιστον εκείνων που ανταπεξέρχονται στα προς το ζην, που αδιαφορούν για τον περίγυρό τους και στρουθοκαμηλίζουν.


 Όσο για τους άλλους; Εκείνους όλους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα; Κι αυτοί κατατεθλιμμένοι, απελπισμένοι, παραιτημένοι, φυγομαχούν στην μεταφυσική ή στην απόσυρση.

Σε πείσμα όλων μας πάντως, υπάρχει φαίνεται κάποιος Θεός (ή, θεός) που προστατεύει την πατρίδα μας. Αυτός, που οξύνει την αποδόμηση της Δύσης και ειδικά της Ευρωζώνης, ανοίγοντας περιθώρια παρεμβάσεων της Ελλάδας, όταν και εφόσον αυτή ορθώσει το ανάστημά της. 

Αυτός, που διαλύει την Τουρκία και ειδικά τις ένοπλες δυνάμεις της, στέλλοντας συνεχώς λιποτάκτες-πρόσφυγες στην αγκαλιά μας, διαβρώνοντας το ηθικό των Τούρκων και βαθαίνοντας το μεταξύ τους εμφύλιο μίσος. 

Αυτός, που υποχρεώνει τους δωσίλογους πολιτικούς μας, στην Κύπρο και στην Ελλάδα να συνάπτουν εθνικές συνέργειες εξωτερικής πολιτικής. 

Αυτός, ο ίδιος που έχει πια ξεφτιλίσει τα δόγματα και τις ιδεολογίες, που έχει γελοιοποιήσει τις ιδεοληψίες, που έχει ξεγυμνώσει την κυνική ιδιοτέλεια και την χυδαία υστεροβουλία, των λογάδων και φανφαρόνων, των δημαγωγών και κολάκων, των κάθε δήθεν και δε μας αφήνει πια κανένα άλλοθι ή λαγούμι για να αποφύγουμε το καθήκον μας. Έναντι των αγαπημένων μας, έναντι της κοινωνίας και της πατρίδας μας, έναντι της τιμής μας.

Από τα τρία εκατομμύρια εξακόσιες χιλιάδες (3.600.000) πολιτών που ψήφισαν «ΟΧΙ» τον Ιούλιο του 2015, δεν υπάρχουν τριακόσιες εξήντα χιλιάδες (360.000=10%) να μπορούν να απαγκιστρωθούν εκλογικά; 

Κι απ’ αυτούς δεν υπάρχουν τρείς χιλιάδες εξακόσιοι (3.600=10%=0,1%) να χειραφετηθούν πολιτικά; 

Και απ’ αυτούς τριακόσιοι εξήντα (360=0,01%) να προσφερθούν για το σύνολο; Οπωσδήποτε ΝΑΙ! 

Και γι’ αυτό λυσσομανούν η πολυδιάσπαση και ο κατακερματισμός, τα κομφετί κομμάτων και αρχηγίσκων, ο εσμός των παντοειδών εγκαθέτων και ρουφιάνων, ώστε να αποτραπεί αυτή η απελευθερωτική σύμπτυξη.

 Την οποία όμως θα συντήξουν όλοι όσοι θα εισφέρουν την ανιδιοτέλεια και την ψυχή τους, σε ένα πολιτικό πρόταγμα και σε όποιον εθελοντή θυσιαστεί να τους οδηγήσει.

Το δικό μας στοίχημα έχει έναν αριθμό: 2021 ._

Νίκος Καραβαζάκης


http://oimos-athina.blogspot.gr/

Η πολιτική Τραμπ φέρνει παγκόσμια άνοδο της ταξικής πάλης

11-3-2017

 Γράφει: Χρήστος Χατζής 
 
Ενδοκαπιταλιστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές 
ισορροπίες 30 χρόνων γκρεμίζονται 
με πάταγο από τις εξελίξεις που 
ξεκίνησαν από την Αμερική
 

Η πολιτική που κυριαρχούσε στον παγκόσμιο καπιταλισμό τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η πολιτική των «ανοιχτών συνόρων», των φτηνών μεροκάματων μέσω της εισαγωγής ξένων εργατών, καθώς και της μετανάστευσης των βιομηχανιών από τα ανεπτυγμένα δυτικά κράτη προς την Ασία. 
Το αποτέλεσμα ήταν η αποβιομηχάνιση των ανεπτυγμένων χωρών, η εκρηκτική άνοδος της ανεργίας, και ο υπερδανεισμός, προκειμένου να μην καταβαραθρωθεί η κατανάλωση. Το σύστημα χτυπήθηκε από μια παγκόσμια οικονομική κρίση, επιβεβαιώνοντας περίτρανα τις μαρξιστικές αναλύσεις.


Η λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση» αποδείχθηκε επικερδής μόνο για τους μεγαλοκαπιταλιστές, ενώ οδήγησε στη φτωχοποίηση ολόκληρης της εργατικής τάξης και του μεγαλύτερου τμήματος των λεγόμενων μεσαίων στρωμάτων. 

Η Κίνα, που αρχικά ήταν το εφαλτήριο της εκτίναξης των κερδών των «ξενιτεμένων» εταιρειών, με την ανάπτυξη της δικής της βιομηχανίας έγινε ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής των ΗΠΑ. 

Μέσα από όλες αυτές τις εξελίξεις, άρχισε στην Αμερική η στροφή προς την πολιτική του εθνικού προστατευτισμού. Ο Τραμπ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Τα πρώτα δείγματα γραφής είχαν φανεί επί διακυβέρνησης Ομπάμα, καθώς τότε ξεκίνησε η κατασκευή του τείχους στα σύνορα με το Μεξικό, αλλά και οι δασμοί στα εισαγόμενα κινεζικά προϊόντα. 

Ο πιο συνεπής εκφραστής αυτής της πολιτικής, ο Τραμπ, ήταν φυσικό να νικήσει και έρχεται τώρα να σφραγίσει τη στροφή της Αμερικής στον προστατευτισμό. Έτσι, μεταξύ άλλων: 

α). Υπογράφει το διάταγμα αποχώρησης των ΗΠΑ από το Σύμφωνο Συνεργασίας του Ειρηνικού (TPP) και θέτει σε επαναδιαπραγμάτευση την εμπορική συμφωνία NAFTA με το Μεξικό και τον Καναδά. 

β). Πιέζει αμερικανικές (αλλά και ξένες) εταιρείες να μη μεταφέρουν δραστηριότητες και θέσεις εργασίας σε άλλες χώρες, απειλώντας τες με δασμούς. Παράλληλα, αναγγέλλει μειώσεις φόρων και χρηματοδότηση εταιρειών με συνοπτικές διαδικασίες, προς την ίδια κατεύθυνση. 

Το σύνθημά του: «Αγοράστε αμερικανικά προϊόντα, προσλάβετε Αμερικανούς».
 

γ). Εγκρίνει την κατασκευή του τείχους στα σύνορα με το Μεξικό για την αντιμετώπιση της μετανάστευσης. 

δ). Αναγγέλλει τη συνέχιση της κατασκευής πετρελαιαγωγών για την ανάπτυξη του ενεργειακού τομέα, αδιαφορώντας βέβαια για τις οικολογικές συνέπειες. 

ε). Υπόσχεται ότι θα εξαλείψει την ισλαμική τρομοκρατία, μεταξύ άλλων απαγορεύοντας την είσοδο στην Αμερική πολιτών από 7 συγκεκριμένες μουσουλμανικές χώρες και συνεργαζόμενος με τη Ρωσία στο χτύπημα του ISIS στη Συρία. 

στ). Το σημαντικότερο, απευθύνει ευθείες απειλές στη Γερμανία και δηλώνει την υποστήριξή του προς το Brexit, αλλά και την εχθρότητά του προς την ιδέα της ευρωπαϊκής «ενοποίησης». 

Από την πρώτη στιγμή, οι διακηρύξεις του Τραμπ ξεσήκωσαν αντιδράσεις, με μαζικές διαδηλώσεις σε πολλές αμερικανικές πόλεις. Οι αντιδράσεις αυτές εκφράζουν κατ’ αρχάς μια ανησυχία για την περιστολή ατομικών δικαιωμάτων, την άνοδο του εθνικισμού κ.λπ., αλλά κατά βάση υποστηρίζονται από το ηττημένο Δημοκρατικό Κόμμα και εμφορούνται από «φιλελεύθερες» αντιλήψεις, άσχετες με τα συμφέροντα της αμερικανικής εργατικής τάξης. 

Ο Τραμπ είναι γέννημα της χρεοκοπίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Η χρεοκοπία αυτή έφερε σαν φυσική συνέπεια τη στροφή στον προστατευτισμό και θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη διάσπαση του παγκόσμιου καπιταλισμού σε αντιμαχόμενα στρατόπεδα, ενώ θα επιταχύνει την κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις,
 όπως η Γερμανία και η Κίνα, θα απαντήσουν, φυσικά, με προστατευτικά μέτρα στον αμερικανικό προστατευτισμό. 

Ένα μεγάλο κομμάτι της αμερικανικής εργατικής τάξης υποστήριξε τον Τραμπ, λόγω του ότι είχε πληγεί βάναυσα από την προηγούμενη πολιτική. Βέβαια, και το κόστος των μεταξύ τους συγκρούσεων οι ιμπεριαλιστές θα κοιτάξουν να το φορτώσουν και πάλι στην εργατική τάξη. 

Ωστόσο, η διάσπαση του καπιταλιστικού στρατοπέδου θα φέρει ευνοϊκότερες συνθήκες για άνοδο της ταξικής πάλης, ιδίως στην Ευρώπη. Για την εργατική τάξη είναι μια μεγάλη ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τη διάσπαση αυτή, καθώς και την αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού, για να προωθήσει τις θέσεις της. Για να το πετύχει αυτό, θα χρειαστεί πραγματικά επαναστατικές ηγεσίες, που να παλεύουν ξεκάθαρα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς φτώχεια, χωρίς πολέμους. 

ΠΗΓΗ: 
http://socialistikiprooptiki.blogspot.gr/2017/02/blog-post_95.html
 

Η ΜΑΎΡΗ ΒΊΒΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΑΣ

του Γιάννη Λαζάρου

Σε έναν λαό(;) που έχει πεισθεί πως η βαριά του βιομηχανία είναι ο τουρισμός, ο Αρναούτογλου είναι δημοσιογράφος, ο Τσίπρας πρωθυπουργός, ο Ζουράρις σοβαρός άνθρωπος, ο Κούλης αυτοδημιούργητος, ο Μιχαλολιάκος πατριώτης, η Κανέλη κομουνίστρια, η Φώφη σοσιαλίστρια, μπορείς να του αλλάξεις τα πάντα.
Τα ονόματα τυχαία αναφέρθηκαν, θα μπορούσαμε να γράψουμε από την αρχή τον τηλεφωνικό κατάλογο της Ελλάδας βάζοντάς τους όλους ή για να μην κουραζόμαστε βάζουμε τον οπαδό λαό που άνευ Ευρώπης δεν μπορεί. 
Ο οπαδός λαός δεν μπορεί πια να αναμασάει το "δεν ήξερα", "δεν πήρα χαμπάρι", "με κορόιδεψαν", τσεπώνοντας το χαρτζιλίκι που του πετάνε και περιμένοντας να ξαναέρθουν οι ένδοξες μέρες της εύπεπτης ζωής. Κι αυτό γιατί είναι τέτοια τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα ώστε ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο χωριό φτάνουν τα μαντάτα αλλά και τα πεπραγμένα των δυναστών που υλοποιούνται από τους ντόπιους υπαλλήλους τους.
Η σεμνή τελετή έλαβε τέλος και η Ευρώπη είναι έτοιμη να ανακοινώσει την Λευκή Βίβλο με την οποία σε πρώτο στάδιο η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία θα είναι στην πρώτη γραμμή και οι υπόλοιποι θα είναι η πλέμπα της Ευρώπης. Αυτό γίνεται βέβαια για καθαρά πληθυσμιακούς λόγους και όχι γιατί οι οικονομίες των Γαλλίας, Ισπανίας και Ιταλίας δεν έχουν πρόβλημα. Στη δεύτερη φάση θα πέσουν κι αυτές όταν ωριμάσουν οι συνθήκες.
Την Λευκή Βίβλο την λένε και "Ευρώπη πολλών ταχυτήτων". Για να μην κουράζεσαι με αναλύσεις του τι μπορεί να σημαίνει αυτό θα σου πούμε πολύ απλά πως:
Στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, ΕΣΥ θα είσαι στο μυαλό του Γερμανού ότι ήταν ο Βούλγαρος για σένα πριν λίγα χρόνια. Με την διαφορά πως ο Βούλγαρος μπορούσε να βγάλει και κανένα μεροκάματο παραπάνω σε κάποια Ελλάδα. ΕΣΥ δεν θα μπορείς γιατί δεν θα σου το επιτρέπουν οι νόμοι της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων.
Το σχέδιο Ευρώπη (μπορείς να το δεις εδώ), δεν άλλαξε στο ελάχιστο το πρόγραμμά του και συνεχίζει την ολοκλήρωσή του με Λευκές Βίβλους και άλλες μπουρδολογίες που πλασάρουν οι δυνάστες οι οποίοι στο κάτω- κάτω δεν φταίνε και τίποτε διότι ο οπαδός λαός μόνος του παραδόθηκε και ακόμη σκίζεται για το συμφέρον των κατακτητών του.
Προτιμά αυτός ο λαός να πληρώνει 200 εκατ. ευρώ για να τρώει εισαγόμενη προτηγανισμένη πατάτα και όχι να την φτιάχνει μόνος του. Προτιμά αυτός ο οπαδός λαός να έχει διαστημική υπηρεσία και να αγοράζει έξτρα παρθένο γερμανικό ελαιόλαδο από ανύπαρκτες γερμανικές ελιές. 
Από την εποχή που ο κάθε θεονήστικος τεμπέλης γλείφοντας κατουρημένες ποδιές διορίστηκε στο δημόσιο και μετατράπηκε σε εργαλείο εξουσίας, τα πράγματα τελείωσαν. Τώρα που του πλασάρουν την Βίβλο θα επαναστατήσει. Όχι για άλλους λόγους αλλά γιατί μπορεί να του στερήσουν το όνειρο. Γιατί αφού διορίζονταν τα όνειρα ξεκίναγαν από τις διακοπές στη Μύκονο και τελείωναν στο SUB να σκάσουν οι γείτονες. Να γιατί έδιναν στους εαυτούς τους αυξήσεις και προνόμια, διότι με τρεις κι εξήντα δεν πας ταξίδια στη Βιέννη και τη Μαγιόρκα.
Οι εξουσιαστές μπορεί να προβληματίζονται για το πέρασμα της Λευκής Βίβλου στις Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία αλλά δεν ανησυχούν για το πως θα περάσει στην Ελλάδα. Η «αριστερά» να είναι καλά. Θα βρει όνομα και γι' αυτό. Εξ' άλλου δεν υπήρχε λόγος να κατεβάσουν το παρακράτος της δεξιάς αντικαθιστώντας το για λίγο με το παρακράτος της «αριστεράς» των λιγούρηδων.
Είναι τραγικό να σου λένε σήμερα πως ενδιαφέρονται για τις προκλήσεις που θα κληθεί η Ευρώπη να απαντήσει μέσα στην επόμενη δεκαετία, όπως η ενίσχυση της κοινωνικής διάστασης της Ε.Ε, η εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, η ενίσχυση της συνεργασίας σε θέματα ασφάλειας και άμυνας, η ενδυνάμωση των ευρωπαϊκών κοινωνιών αλλά και η τιθάσευση της παγκοσμιοποίησης, και να κάθεσαι να τους ακούς.
Ακόμη πιο τραγικό είναι πως σε ενημερώνουν πως σε σχέση με την ασφάλεια η Ε.Ε πρέπει να είναι έτοιμη να αναλάβει περισσότερες ευθύνες, παραμένοντας προσηλωμένη στην ενίσχυση της κοινής ασφάλειας και άμυνας.
Ποιας κοινής ασφάλειας και άμυνας; Μα φυσικά αυτής που θα τους συμφέρει σε οικονομικό επίπεδο αλλά και στην θυσία αν χρειαστεί έμψυχου δυναμικού το οποίο θα βρίσκουν εύκολα στις αποικίες που θα αισθάνονται ίσες μ' αυτούς.
Στις 25 Μαρτίου στη Ρώμη θα γιορτάσουν τα 60 χρόνια από την ίδρυση της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί λοιπόν, πολύ γλυκά θα πλασάρουν το μήνυμα με ένα Σχέδιο Δήλωσης όπου θα γίνεται έμμεση αλλά σαφέστατη αναφορά στην Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, δηλαδή "στο δικαίωμα ορισμένων χωρών να προχωρούν μπροστά σε ορισμένους τομείς εάν κάποιοι άλλοι δεν θέλουν να ακολουθήσουν". 
Δεν χρειάζεται να είσαι προφήτης για να καταλάβεις ποιες χώρες θα προχωρούν μπροστά εάν κάποιοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν. 
Δεν χρειάζεται να είσαι προφήτης για να καταλάβεις ότι ΕΣΥ απαγορεύεται να προχωρήσεις γιατί η καθυστέρηση ή όπισθεν είναι το κέρδος των χωρών που πρέπει να είναι μπροστά. 
Χρειάζεται όμως να καταλάβεις πως ο πρωτογενής, δευτερογενής και τριτογενής τομέας σε διάφορες κατηγορίες είναι η βαριά σου βιομηχανία. Να καταλάβεις πως σε όλους τους καιρούς τα επιδόματα δεν είναι αμοιβή και τέλος πως όταν η αξιοπρέπεια όπως και η εθνική κυριαρχία φεύγουν δεν γυρνάνε πίσω ποτέ.-

http://www.stontoixo.com/

Η σκληρή διαπραγμάτευση και τα… παραμύθια της Χαλιμάς


Η σκληρή διαπραγμάτευση και τα… παραμύθια της Χαλιμάς 
Ακόμα και οι δανειστές τον… βγάζουν στη σέντρα.
Ο λόγος για τον Έλληνα πρωθυπουργό που εδώ και μήνες προσπαθεί να μας πείσει ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια σκληρή διαπραγμάτευση και ότι η κυβέρνησή του απαιτεί δήθεν να εκδιώξει το ΔΝΤ από την οικονομική επιτροπεία της Ελλάδας.
Όπως αντιλαμβάνεστε οι κυβερνητικές κορώνες περί αποχώρησης του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα δεν είναι τίποτα άλλο από… καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς.
Η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ αποκάλυψε χθες 10/03/2017, με συνέντευξή της στην εφημερίδα «Le Parisien» ότι ο ίδιος ο Τσίπρας την παρακάλεσε να μείνει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
lagarde
Απαντώντας σε ερώτημα σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, και τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, η κ. Λαγκάρντ, δήλωσε:
«Για να δεσμευθούμε δίπλα στην Ελλάδα - πράγμα που μου έχει ζητήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός - εκτός από τις μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να είναι βιώσιμο το χρέος της χώρας. Τούτο απαιτεί μια αναδιάρθρωση, που θα μπορούσε να γίνει με διάφορες ενέργειες όπως με σημαντική επιμήκυνση των αποπληρωμών ή με πολύ χαμηλά τα ανώτατα όρια των επιτοκίων».
Τα όσα ισχυρίζεται η κυρία Λαγκάρντ εκθέτουν ανεπανόρθωτα τον Έλληνα πρωθυπουργό και γκρεμίζουν το επαναστατικό του αφήγημα.
Άλλωστε όπως έχει ήδη γραφτεί στον Τύπο, μέχρι και τα γκαρσόνια στο Χίλτον ξέρουν ότι η οδυνηρή συμφωνία με τους δανειστές έχει «κλειδώσει» και απλά αναζητούνται τρόποι για να περάσει στη βάση της ελληνικής κοινωνίας με τις λιγότερες αντιδράσεις.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το Βατερλώ της ελληνικής κυβέρνησης έγκειται στο γεγονός ότι ενώ αρχικά η διαπραγμάτευση περιστρέφονταν γύρω από τα μακροπρόθεσμα μέτρα που ζητούσε η Ελλάδα για το χρέος, αυτή η συζήτηση έχει φύγει εντελώς από το τραπέζι.
Όπως θα έχετε διαπιστώσει, όλες οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από την ένταξη των ελληνικών ομολόγων σε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και γύρω από την ύπαρξη αντιμέτρων προκειμένου να μετριάσουν τα βάρη από τη σκληρή φορολογία των προληπτικών μέτρων για μετά το 2019.
Η βασική διεκδίκηση της Ελλάδας, πάει περίπατο.
Όλα όσα ζητούσαν οι μνημονιακές, ελληνικές κυβερνήσεις για  νέα επιμήκυνση για τον χρόνο αποπληρωμής και να «παγώσουν» τα επιτόκια για ορισμένα χρόνια, αποδεικνύονται «όνειρο απατηλό».
Είναι δηλαδή υπαρκτός ο κίνδυνος, το ΔΝΤ να ισχυριστεί στο μέλλον ότι με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα το «χρέος κατέστη βιώσιμο» και συνεπώς δεν χρειάζονται μακροπρόθεσμα.
Θυμίζουμε ότι κάτι αντίστοιχο είχε ψελλίσει πριν από ένα χρόνο ο Γέρουν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος είχε πει πως αν βγει το νέο μνημόνιο, δεν θα χρειάζονται μέτρα για το χρέος.
Από τα λεγόμενα της κυρίας Λαγκάρντ, γίνεται επίσης αντιληπτό ότι ο κ. Τσίπρας υπόσχεται τα πάντα σε όλους. Άλλα λέει στο ΔΝΤ κι άλλα λέει στους Ευρωπαίους και στους Γερμανούς.
Το επικρατέστερο σενάριο είναι να κλείσει η αξιολόγηση μετά το Πάσχα, η Ελλάδα να πάρει δάνειο «γέφυρα» για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της, να οριστικοποιηθούν τα μεσοπρόθεσμα για το χρέος και στη συνέχεια το ΔΝΤ να αποφανθεί ότι το χρέος είναι βιώσιμο.
Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα παραμένει δεμένη χειροπόδαρα για ένα νέο 4ο μνημόνιο και ο κ. Τσίπρας διασφαλίζει την παραμονή του στην εξουσία μέχρι το τέλος της τετραετίας.


Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/776502/h-skliri-diapragmateysi-kai-ta-paramythia-tis-xalimas#ixzz4b0P5DVmG