Μόνο που η πολιτική ανατροπή, έχει και μια κρίσιμη λεπτομέρεια

25-5-2017

Ας μην κοροϊδευόμαστε… Σ αυτόν τον κόσμο που τα πάντα έχουν αλλοτριωθεί και οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους μέσα στη σήψη, στην υστεροβουλία, στη συνδιαλλαγή και στον πολιτικό εκφυλισμό…


Σχετική εικόνα

Μέσα σ αυτό το περιβάλλον που βομβαρδίζει καθημερινά τα μυαλά των ανθρώπων με success, με προσδοκίες απροσδιόριστες και διαπραγματεύσεις αμφιβόλου κύρους, καλό είναι να έχουμε πάντα ξεκάθαρο, ποιο είναι το κυρίαρχο όταν μιλάμε για «χαμένους» και «κερδισμένους» στις μικρές ή μεγάλες συγκρούσεις της ζωής και των εξελίξεων.
  • «Ποιος κέρδισε»;;; Είναι λοιπόν το κλασικό ερώτημα, που όλοι το έχουμε ακούσει να διατυπώνεται πάρα πολύ συχνά στην καθημερινότητά μας. 
Όμως… Αν αυτή είναι η απορία που ανακύπτει ως κυρίαρχη, μεταξύ συνομιλητών που επιχειρούν να αξιολογήσουν μια κατάσταση, τότε είναι σαφές πως κάποιοι θα πρέπει να συνομιλούν για ποδόσφαιρο, για στοίχημα, για μπαρμπούτι, για μπίζνα, για λαμογιά ή στην καλύτερη περίπτωση για...
κάποιο παιδικό παιχνίδι. Πρόκειται για μια συζήτηση που σε κάθε περίπτωση υπονοεί και αποδέχεται την έννοια του «αντιπάλου».
  • «Τι κερδίσαμε»;;;  ή αν θέλετε «τι χάσαμε»;;; Είναι το ερώτημα που οφείλουν να υποβάλουν και κυρίως να απαντούν, οι πρωταγωνιστές των γεγονότων. 
Πολύ δε περισσότερο όταν ισχυρίζονται πως θέλουν να αντιστοιχίζουν το μπόι τους, με το μπόι των προσδοκιών που έχουν όλοι αυτοί στους οποίους θέλουν να απευθύνονται.

Η διαφορά είναι κρίσιμη. Είναι όμως και καταλυτική, ΚΑΙ για την ταυτότητα της απάντησης, ΚΑΙ  για το εύρος της επίγνωσης της όποιας κατάστασης, ΚΑΙ για το πραγματικό μπόι των πολιτικών ταγών, αλλά ΚΑΙ για το βαθμό της αποστασιοποίησής τους ή μη, από την ίδια την κοινωνία την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπούν σε τελευταία ανάλυση.

Όταν αυτό που αναζητείται λοιπόν είναι η ταυτότητα του κερδισμένου, τότε αυτός που την αναζητεί, απλώς διαχειρίζεται απάτη (ότι κι αν ισχυρίζεται), και για το λόγο αυτό καταφεύγει σε επιπόλαιες στοιχίσεις με κόστος για τους πάντες, όντας ο ίδιος πρωτίστως ένοχος για τον κοινωνικό διχασμό. Γι αυτό και για το μόνο για το οποίο νοιάζεται, είναι να βγάλει τον εαυτό του έξω από το κάδρο  των πολιτικών ή άλλων συνεπειών…

Όταν όμως αυτό που απασχολεί, είναι η ίδια η φυσιογνωμία του κέρδους ή της ζημιάς, τότε οι πολιτικοί ταγοί, δεν αναζητούν στοιχίσεις και δεν επενδύουν στο διχασμό. Μπαίνουν μπροστά και εμπνέουν  το σημαντικότερο. Δηλαδή την συστράτευση των πάντων.

Αλλά για να μπορείς να συστρατεύεις τους πάντες, χρειάζεται να μπορείς να τοποθετείς απέναντι σου, τον αντίπαλο και τα δεκανίκια του, και όχι τον ίδιο σου τον εαυτό. Και βεβαίως όχι αυτούς για λογαριασμό των οποίων υποτίθεται ότι αγωνίζεσαι και εκπροσωπείς.

Αυτή είναι η κακοδαιμονία της Ελλάδας...
Αποδέχτηκε ως "ηγέτες" όλους αυτούς που είχαν την ικανότητα να εξαπατούν το λαό, κι ελάχιστες φορές αναρωτήθηκε γιατί δεν είχαν κανενός είδους δισταγμό για να το κάνουν... 
Αποδέχτηκε ως "καταλληλότερους" όλους αυτούς που είχαν την εκφραστική ικανότητα να περιγράφουν το δράμα της, λες κι ο ασφαλέστερος τρόπος της περιγραφής, δεν είναι η ίδια η βιωματική εμπειρία του καθένα...
Υποκλίθηκε σε φαφλατάδες κάθε λογής, γοητευμένη επειδή κάποιοι απετόλμησαν να καταδείξουν τ αυτονόητα, που όλοι οι υπόλοιποι επιμένουν να αποκρύπτουν επιμελώς, γι αυτό και κωλοσυγυράει χωρίς περίσκεψη σε νέες Βαρουφακειάδες.

Μόνο που η πολιτική ανατροπή, έχει και μια κρίσιμη λεπτομέρεια. 
Δεν είναι παραμυθάκι για να την αφηγηθείς. Είναι διεργασία σύνθετη που οφείλεις να την οργανώσεις. Έχει κανόνες που δεν μπορείς να παραβείς. Και βέβαια αυτό που απαιτεί απ όσους θα αποτολμούσαν να ηγηθούν του μεγαλείου της, είναι την κρίσιμη στιγμή να μην πυροβολούν τα πόδια τους, γιατί απλώς είναι ανίκανοι να κάνουν το βήμα που πρέπει.

17 ώρες εξαντλητική διαπραγμάτευση, ήταν μια βολική δικαιολογία. Αναλογίσου τι ακολούθησε από κει και μετά.

Κι οφείλεις να το κάνεις γιατί οι βολικές δικαιολογίες δε θα εκλείψουν ποτέ, μιας και αποτελούν ιστορικά το μεγαλύτερο πλυντήριο της ατολμίας.

Αυτό που ζητά ο Σόιμπλε, μόνο γενίτσαροι μπορούν να το προσυπογράψουν

25-5-2017

Οι ευρωπαίοι δανειστές είναι αποφασισμένοι να φτάσουν την υπόθεση του ελληνικού χρέους στα άκρα. Ο όρος που θέτουν για να βγει η Ελλάδα στις αγορές και τα μνημόνια είναι να μπει πρώτα στον ζουρλομανδύα της λιτότητας και να παραμείνει εκεί τουλάχιστον για τις επόμενες δύο γενιές...

Ποιος κοροϊδεύει ποιον; Θέλουν πλεονάσματα 2,5%-3,5% για 42 χρόνια!

Το χαρτί της συμφωνίας που έχει ρίξει ο Wolfgang Schaeuble στο τραπέζι υποχρεώνει την ελληνική οικονομία να πετύχει το αδιανόητο: πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ ως το 2022 και 2,5% από εκεί και μετά για τα...
επόμενα σαράντα χρόνια. Είναι ένας στόχος που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ και ο παραλογισμός του έγκειται στο ότι ζητούν να τον φέρει σε πέρας μια χρεοκοπημένη χώρα που έχει να παρουσιάσει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης εδώ και μια δεκαετία.

Είναι προφανές πως όποιος από την πλευρά των δανειστών και της ελληνικής κυβέρνησης, δεχτεί έναν τέτοιο όρο, θα το κάνει για να εξαπατήσει ή για να καταστρέψει. Είναι αδύνατο στο διάστημα αυτό των 40 χρόνων να προβλέψει κανείς οτιδήποτε και πολύ περισσότερο να διαβεβαιώσει ότι τέτοιοι στόχοι για την ανάπτυξη και τα πλεονάσματα μπορούν να επιτευχθούν. Αν ένας μέσος οικονομικός κύκλος διαρκεί 7 με 10 χρόνια, η Ελλάδα θα πρέπει να ξαναγράψει από την αρχή όλες τις οικονομικές θεωρίες για να αποφύγει τα τρία-τέσσερα βαριά υφεσιακά επεισόδια που λογικά θα μεσολαβήσουν, και να ελπίζει ότι θα τις εφαρμόσει επιτυχώς για να επιβιώσει ως έθνος. 

Το σχέδιο Schaeuble για το ελληνικό χρέος είναι προφανές πως δεν επιφυλάσσει τίποτα καλό για την Ελλάδα. Ακόμη κι αν ανοίξει το δρόμο για επιμήκυνση ενός μέρους των δανείων κατά 15-20 χρόνια, ή για άλλα «παραμετρικά» μέτρα διευθέτησης, έχει έναν και μόνο στόχο: να δεσμεύσει νομικά την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν πρέπει να προσδοκά ποτέ σε διαγραφή χρέους καθώς θα φορτώσει αποκλειστικά στις πλάτες των Ελλήνων φορολογούμενων το βαρύ κόστος της εξυπηρέτησης των τόκων.
Είναι ουσιαστικά ένα σχέδιο που οδηγεί σε de facto αποφάσεις «μη ρύθμισης» του χρέους το οποίο θα δεσμεύσει νομικά όλες τις μελλοντικές κυβερνήσεις.

Αν πράγματι η τελική συμφωνία βασίζεται στην υποχρέωση της Ελλάδας να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 2,2% - 2,6% του ΑΕΠ για τα επόμενα 40 χρόνια, θα συμβούν δύο πράγματα: από τη μια η κυβέρνηση θα νομιμοποιήσει τον εγκλωβισμό της χώρας σε αέναη λιτότητα για τον επόμενο μισό αιώνα, και από την άλλη θα αποδεχτεί δια της κοινοβουλευτικής οδού πως η μείωση του ελληνικού χρέους την οποία σήμερα διεκδικεί, δεν είναι απαραίτητη εφόσον οι τόκοι εξυπηρετούνται μέσα από τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτό θα επιτρέψει στους ευρωπαίους δανειστές να κλωτσούν το τενεκεδάκι μιας βιώσιμης λύσης όλο και πιο μακριά αποφεύγοντας οποιαδήποτε μείωση που θα έχει μελλοντικό κόστος έστω και σε όρους καθαρής παρούσας αξίας.

Ήδη το πρώτο σκέλος της συμφωνίας το οποίο σύμφωνα με το Eurogroup έχει πλέον κλειδώσει, δεσμεύει την Ελλάδα σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 μέχρι το 2023.

Αυτό στην πράξη σημαίνει πως η Ελλάδα έχει πλέον αποδεχτεί ότι θα καταβάλει σε τόκους το 17,5% του ΑΕΠ της (πάνω από 30 δισ. ευρώ) μέσα στο επόμενα πέντε χρόνια. Τα ποσά αυτά θα φτάσουν στο 100% του ΑΕΠ της τα επόμενα 40 χρόνια εφόσον τα πρωτογενή πλεονάσματα καθοριστούν στο 2,2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Σε σημερινές αξίες, δηλαδή, η χώρα θα πρέπει να εξοικονομήσει 180 δισ. ευρώ και να τα βγάλει εκτός χώρας για την πληρωμή τόκων σε βάθος 40 ετών, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι θα μπορεί να επιτυγχάνει υψηλούς (άνω του 1,5% - 2%) ρυθμούς ανάπτυξης σε μόνιμη βάση ώστε όλοι στόχο να επιτευχθούν χωρίς περαιτέρω βαθιές περικοπές.
Σύμφωνα με τα σενάρια που έχουν επεξεργαστεί οι ευρωπαίοι δανειστές, η δική τους άσκηση διασφάλισης της βιωσιμότητας του χρέους χωρίς έμμεσο ή άμεσο «κούρεμα», βγαίνει όσο η Ελλάδα παρουσιάζει μακροπρόθεσμα πλεονάσματα πάνω από 2,2- 2,6%.

Οτιδήποτε κάτω από 2% καθιστά μη βιώσιμο το χρέος και απαιτεί πολύ μεγαλύτερες παρεμβάσεις απομείωσης-διαγραφής όπως ζητά να γίνουν το ΔΝΤ, το οποίο με τη σειρά του θεωρεί άπιαστα τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και τη δυνατότητα της ελληνικής οικονομίας να αναπτύσσεται σταθερά με ρυθμούς άνω του 1,5%-2%.

Η διαφορά αυτής της λογιστικής άσκησης βιωσιμότητας του χρέους σε σχέση με όσες είχαν γίνει στο παρελθόν, είναι ότι οι προηγούμενες αποτελούσαν απλώς παραδοχές που συνόδευαν τις εκθέσεις που εκπονούσαν οι δανειστές. Η συμφωνία την οποία διεκδικεί να επιτύχει η ελληνική κυβέρνηση ως το 2018, είναι κάτι διαφορετικό. Θα πρέπει να επικυρωθεί από τη Βουλή όπως συνέβη με το PSΙ και συνεπώς οι στόχοι που θα προβλέπει, θα είναι δεσμευτικοί για τη χώρα και θα πρέπει να τηρούνται ευλαβικά.

Το πολιτικό ερώτημα που εύλογα τίθεται είναι αν η κυβέρνηση έχει την πολιτική νομιμοποίηση να υπογράψει ρύθμιση και μάλιστα τέτοια που ενώ δεν θα οδηγεί σε ουσιαστική ελάφρυνση, ταυτόχρονα θα δεσμεύει τη χώρα σε πρωτογενή πλεονάσματα 2,2-2,6% για 40 χρόνια.
Ένα δεύτερο ερώτημα είναι ποια θα είναι η στάση της αντιπολίτευσης απέναντι σε αυτή τη διακύβευση, από την οποία εν πολλοίς εξαρτάται η επόμενη μέρα της χώρας.
Στο θετικό σενάριο που η Ελλάδα επιστρέψει στις αγορές, τα πλεονάσματα που θα προβλέπονται στη συμφωνία διευθέτησης του χρέους θα αποτελούν τη νομική βάση με την οποία θα μας αξιολογούν οι επενδυτές, ενώ στο αρνητικό σενάριο που οδεύσουμε σε νέο μνημόνιο μετά το 2018, θα είναι και πάλι μια επιπρόσθετη εγγύηση της Ελλάδας απέναντι στους επίσημους δανειστές της.

Σε κάθε περίπτωση με μια τέτοια συμφωνία όπως αυτή που βρίσκεται στο τραπέζι προς διαπραγμάτευση, το κυνήγι των υψηλών πλεονασμάτων και η ανακύκλωση της ύφεσης δεν θα σταματήσει ποτέ. Και αυτό ισοδυναμεί με καταδίκη της χώρας σε αιώνια λιτότητα επειδή όσο θα υπάρχει «κόφτης», οποιαδήποτε απόκλιση από τους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων ακόμη και αν αυτά δημιουργούνται από την ύφεση, θα  θεραπεύεται ες αεί με μειώσεις δαπανών και νέα εισπρακτικά μέτρα.

Μνημόνια και σκληρή λιτότητα για 20 χρόνια!

Σόιμπλε και ESM κόβουν κάθε συζήτηση για το χρέος: 

25-5-2017



Σόιμπλε και ESM κόβουν κάθε συζήτηση για το χρέος: Μνημόνια και σκληρή λιτότητα για 20 χρόνια!

«Μουδιασμένη» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που θριαμβολογούσε για λύση - Απίστευτη «κωλοτούμπα» Τσίπρα μέσα σε λίγες ώρες - Οι... γραβάτες ξαναμπαίνουν στην ντουλάπα!

Ελληνικό χρέος | Ειδήσεις: Απόλυτα εγκλωβισμένη στο μνημονιακό «λαβύρινθο» που έχουν στήσει εδώ και καιρό ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Κλάους Ρέγκλινγκ εμφανίζεται η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, μετά και τη διαρροή εγγράφου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), με το οποίο προτείνεται η Ελλάδα να παραμείνει μόνιμα εγκλωβισμένη σε καθεστώς σκληρής επιτροπείας από τους τεχνοκράτες.
Εμπιστευτικό έγγραφο του Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ESM) αποκαλύπτει τις προθέσεις των δανειστών για την Ελλάδα και το υπέρογκο χρέος της.
Σύμφωνα με τη μελέτη που προετοιμάστηκε από τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ και έχει στα χέρια του το πρακτορείο Reuters, η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους, εάν διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 3% για 20 χρόνια.
Το έγγραφο αποκαλύπτει πως ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και οι «δορυφόροι» της Γερμανίας επιμένουν ότι το εάν η Ελλάδα χρειάζεται ελάφρυνση χρέους, μπορεί να αποφασιστεί μόνο με τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος, στα μέσα του 2018.
Σε αντίθεση με το γερμανικό μπλοκ, το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι είναι ξεκάθαρη από τώρα η ανάγκη ελάφρυνσης.

Απίστευτη «κωλοτούμπα» Τσίπρα μέσα σε λίγες ώρες

TSIPRAS
Οι εξελίξεις, όπως διαμορφώνονται για την ελληνική κυβέρνηση, μετά και το απίστευτο φιάσκο στο Eurogroup της Δευτέρας όπου συζητήθηκε το ελληνικό χρέος είναι πλέον δραματικές, καθώς διαφαίνεται ότι η Γερμανία επιχειρεί να εξοντώσει με κάθε τρόπο την Ελλάδα, ενώ την ίδια στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει να... παίζει με τις λέξεις, αφού άλλα είπε το πρωί για τις προτάσεις Σόιμπλε και άλλα το βράδυ της Τετάρτης από τη Θεσσαλονίκη.
Αρχικά, το πρωί της Τετάρτης (24/05/20170 σε δηλώσεις του στο υπουργείο Ενέργειας, ο πρωθυπουργός άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο για την αποδοχή της πρότασης Σόιμπλε: «Πιστεύω πως ο στρατηγικός στόχος να μπορέσει η χώρα με το πέρας του τρίτου προγράμματος που είναι τον Αύγουστο του 2018 να έχει μια σταθερή δυνατότητα δανεισμού με βιώσιμα επιτόκια από τις αγορές είναι στρατηγικός στόχος που παραμένει και είναι κοντά. Μπορεί να επιτευχθεί είτε πάρουμε μια λύση που μας παρουσίασε ο κ. Σόιμπλε και αρνηθήκαμε, πόσο δε μάλλον με μια καλύτερη λύση για την οποία διαπραγματευόμαστε. Δυνατότητα πρόσβασης στις αγορές θα έχουμε με καλούς όρους».
Ωστόσο, το βράδυ της ίδιας ημέρας, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε στροφή 180 μοιρών και μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη, επιτέθηκε στη Γερμανία και τους δανειστές, λέγοντας: «Υπήρξε μια προσπάθεια να προωθηθεί και πάλι μια θολή λύση. Μια λύση μετάθεσης του προβλήματος. Μια λύση που δεν αντιστοιχούσε στο οικονομικό κλίμα, στα δημοσιονομικά αποτελέσματα της ελληνικής οικονομίας αλλά ούτε και στις θυσίες του ελληνικού λαού. Μια λύση που δεν έδινε οριστικό τέλος στις αμφιβολίες για τη συμμετοχή ή μη του ταμείου. Διότι εμπεριείχε μεν μια πρόταση ρύθμισης του ελληνικού χρέους αλλά αυτή δεν ήταν αρκετή. Και δεν ήταν αρκετή κυρίως διότι έδινε πάτημα για τη συνέχιση της επαμφοτερίζουσας στάσης του Ταμείου».
Όπως γίνεται απολύτως κατανοητό, μιλάμε για δύο διαμετρικά αντίθετες τοποθετήσεις του πρωθυπουργού μέσα σε λίγες ώρες για το ίδιο θέμα. Αυτή η συμπεριφορά φανερώνει ένα και μόνο πράγμα: Πανικό.
Και τούτο, γιατί πλέον καταρρέει σαν χάρτινος πύργος το αφήγημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για σύντομη έξοδο από τα Μνημόνια και τη σκληρή επιτροπεία.
Σημειώνεται, εξάλλου, ότι τη Δευτέρα (25/05/2017) επιβεβαιώθηκε πλήρως το ρεπορτάζ του Newsbomb.gr, για το φιάσκο στο Eurogroup της 22ας Μαΐου, μετά και τη δήλωση που έκανε ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Νίκος Παππάς, στον ραδιοσταθμό Real FM, ζητώντας να υπάρξει «εθνική συνεννόηση» για το θέμα του χρέους. (Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σε πανικό ο Τσίπρας: Έκκληση στους δανειστές να υποχωρήσουν στο θέμα του χρέους

Σε πανικό ο Τσίπρας: Έκκληση στους δανειστές να υποχωρήσουν στο θέμα του χρέους

Τα τρία σενάρια του ESM

Το πρώτο σενάριο 
Πιο συγκεκριμένα, με βάση το πρώτο σενάριο, η μελέτη του ESM υποθέτει ότι δεν θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους, εάν η Αθήνα διατηρήσει πρωτογενή πλεονάσματα τουλάχιστον 3,5% ως το 2032 και πάνω από το 3% ως το 2038.
Η ΕΚΤ αναφέρει ότι τέτοιες μεγάλες περίοδοι υψηλών πλεονασμάτων δεν είναι πρωτοφανείς: Η Φινλανδία, για παράδειγμα, είχε πρωτογενές πλεόνασμα 5,7% επί 11 χρόνια την περίοδο 1998-2008 και η Δανία 5,3% για 26 χρόνια, από το 1983 ως το 2008.
esm euro
Μια δεύτερη επιλογή στο σενάριο Α υποθέτει ότι η Ελλάδα διασφαλίζει την ανώτατη δυνατή ελάφρυνση χρέους με βάση τη συμφωνία του Μαΐου του 2016.
Η Ελλάδα θα έπρεπε σε αυτή την περίπτωση να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022, αλλά μετά θα μπορούσε να το μειώσει περίπου στο 2% ως τα μέσα της δεκαετίας του 2030 και στο 1,5% ως το 2048, με μέσο πλεόνασμα της περιόδου 2023-2060 στο 2,2%.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η ανώτατη δυνατή ελάφρυνση χρέους που εξετάζεται είναι μια επέκταση της μέσης σταθμισμένης ωρίμανσης των δανείων κατά 17,5 χρόνια από τα τρέχοντα 32,5 χρόνια, με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το 2080.
Επίσης, ο ESM θα περιόριζε τις αποπληρωμές δανείων από την Ελλάδα στο 0,4% του ΑΕΠ ως το 2050, θέτοντας «ταβάνι» στο επιτόκιο των δανείων στο 1% ως το 2050.
Παράλληλα, ο ESM θα αγόραζε το 2019 τα 13 δισ. ευρώ που οφείλει η Ελλάδα στο ΔΝΤ, καθώς αυτά τα δάνεια είναι πολύ ακριβότερα από αυτά της ευρωζώνης.
Οι ανωτέρω παρεμβάσεις θα περιόριζαν τις ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας στο 13% ως το 2060, και θα μείωνε τον λόγο χρέους/ΑΕΠ στο 65,4% το 2060 από περίπου 180% στην παρούσα φάση.
Το σενάριο Α υποθέτει ότι η Ελλάδα θα εμφανίζει μέση ετήσια ανάπτυξη 1,3% στην περίοδο που επιχειρείται η πρόβλεψη.
Το ΔΝΤ θεωρεί ότι τέτοιες υποθέσεις ανάπτυξης και πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι ρεαλιστικές στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου οι θεσμοί παραμένουν αδύναμοι και η παραγωγικότητα είναι χαμηλή.
ESM
Το δεύτερο σενάριο
To δεύτερο σενάριο, σύμφωνα με τον Real, βασίζεται στις προβλέψεις του ΔΝΤ για μια μέση ανάπτυξη 1% και μια επιστροφή σε πρωτογενή πλεονάσματα 1,5% από το 2023, μετά από πέντε χρόνια με πλεονάσματα 3,5%. Το σενάριο αυτό προβλέπει ότι το ελληνικό χρέος θα αυξάνεται από το 2022 και έπειτα, αγγίζοντας το 226% το 2060.
Οι ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθούν και οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας θα ανέρχονταν στα τέλη της δεκαετίας του 2020 πάνω από το «ταβάνι» του 15% του ΑΕΠ που έχουν υποσχεθεί οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, ξεπερνώντας το 50% το 2060.
Για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο, με βάση τις εκτιμήσεις αυτές, η ευρωζώνη θα έπρεπε να προχωρήσει σε μια βαθύτερη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, από αυτήν που πρόσφερε το 2016, κάτι που δεν δέχεται το Eurogroup.
Toν Μάιο του 2016, η ευρωζώνη υποσχέθηκε να επεκτείνει τις ωριμάνσεις και την περίοδο χάριτος στα ελληνικά δάνεια, ώστε οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας να μείνουν κάτω από το 15% του ΑΕΠ μετά το 2018 μεσοπρόθεσμα και κάτω από το 20% από εκεί και έπειτα.
Δεσμεύτηκε επίσης ότι θα εξέταζε μια αντικατάσταση των πιο ακριβών δανείων του ΔΝΤ προς την Ελλάδα με φθηνότερη ευρωπαϊκή πίστωση και θα επέστρεφε τα κέρδη που αποκόμισαν οι κεντρικές τράπεζες από τα ελληνικά ομόλογα.
Αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν μόνο αν η Ελλάδα εφάρμοζε τις μεταρρυθμίσεις ως τα μέσα του 2018 και μόνο αν η ανάλυση χρέους έδειχνε πως είναι αναγκαία μια ελάφρυνση για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα.
greece
Το τρίτο σενάριο
Ένα τρίτο σενάριο, είναι αυτό ενός συμβιβασμού ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο, προβλέποντας έναν ρυθμό ανάπτυξης 1,25%, ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% ως το 2022, το οποίο θα υποχωρήσει στη συνέχεια στο 1,8% αντί για 2,2% την περίοδο 2023-2060.
Στο σενάριο αυτό, το ελληνικό χρέος θα γινόταν βιώσιμο με μια επιμήκυνση των μέσων ωριμάνσεων των ευρωπαϊκών δανείων κατά 15 έτη, με τα τελευταία να λήγουν το 2018, με ταυτόχρονο «κλείδωμα» του επιτοκίου στο 1% ως το 2050 και ένα «ταβάνι» απόσβεσης στο 0,4% του ελληνικού ΑΕΠ.


Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/794994/soimple-kai-esm-kovoyn-kathe-syzitisi-gia-to-xreos-mnimonia-kai-skliri-litotita-gia-20-xronia#ixzz4i5dk1pgU

Ο λογαριασμός του 4ου μνημονίου


25.05.2017 | από Σύνταξη
Ο λογαριασμός του 4ου μνημονίου
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Δημοσίευση: Φύλλο 360 - 20/5/2017 του δρόμου της αριστεράς
Οι φτωχοί θα πληρώσουν τα νέα μέτρα που προνομοθέτησε ο θίασος των 153

Από το «δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα», τελικά τα νέα μέτρα ξεπερνούν τα 5 δισ. ευρώ και θα αφαιρεθούν από την τσέπη των πλέον αδυνάτων, για να είναι ικανοποιημένος ο «ταξικά μεροληπτικός» υπουργός οικονομικών Ε. Τσακαλώτος.
Οι συντάξεις θα μειωθούν κατά 2,5 δισ. το 2019 και η μείωση θα φτάσει το 2021 στα 2,8 δισ. ευρώ. Περικόπτουν τις οικογενειακές παροχές, τα επιδόματα συζύγων και τις προσωπικές διαφορές του νόμου Κατρούγκαλου σε κύριες και επικουρικές συντάξεις. Πρακτικά, αυτά σημαίνουν ότι όλοι οι συνταξιούχοι θα χάσουν, επιπλέον από ό,τι έχουν χάσει μέχρι τώρα, από μιάμιση έως τρεις συντάξεις, ανάλογα με το ύψος της σύνταξής τους σήμερα. Αυτό είναι το έργο και η τήρηση της υπόσχεσης των «αριστερών» που εκλέχτηκαν για να δώσουν πίσω την 13η σύνταξη…
Και ο τραγέλαφος για όλους τους βουλευτές τους που θα ψηφίσουν τα μέτρα: Με νέα ρύθμιση μετατίθεται την 1/1/2022 η έναρξη αναπροσαρμογής (αύξησης) των συντάξεων βάσει του ΑΕΠ και του τιμάριθμου. Οι ΣΥΡΙΖΑίοι παρέλαβαν την ημερομηνία έναρξης αυξήσεων για τις συντάξεις στην 1/1/2017, και την παραδίδουν 5 χρόνια αργότερα, αφού προηγούμενα, κατά τη διάρκεια της θητείας τους, πετσόκοψαν τις συντάξεις κατά 35% και πλέον.
Στα φορολογικά, παρέλαβαν το αφορολόγητο το 2015 στα 9.550 ευρώ, είχαν υποσχεθεί ότι θα το ανέβαζαν στις 12.000 και αφού το μείωσαν το 2016 κάτω από τις 9.000 ευρώ, τώρα το πηγαίνουν στα 5.700 το 2020. Υπάρχει, όμως, και ένα τρικ στο πότε θα εφαρμοστεί. Αν οι δανειστές προβλέπουν ότι η εφαρμογή του μέτρου είναι αναγκαία για την επίτευξη του πλεονάσματος 3,5% τότε το αφορολόγητο θα μειωθεί σε 5.700 ευρώ το 2019.
Πρακτικά θα μας παίρνουν άλλα 2,1 δισ. ευρώ το χρόνο, κύρια από τα χαμηλότερα εισοδήματα. Και για να έχουμε μια καλύτερη εικόνα, ο συνταξιούχος που θα λαμβάνει εκείνη την περίοδο την τρομερά υψηλή σύνταξη των 720 ευρώ, ενώ σήμερα «φορο-αποφεύγει», τότε θα πληρώσει φόρο πάνω από 600 ευρώ το χρόνο, δηλαδή, θα χάσει μία ακόμα σύνταξη επιπλέον όσων αναφέραμε παραπάνω!

Και «κρυφές» επιβαρύνσεις
Εκτός από τις παραπάνω «χοντρές» επιβαρύνσεις υπάρχουν και τα «ψιλά» που είναι κρυμμένα στις λεπτομέρειες, για να δικαιωθεί η γερμανική εφημερίδα που έγραφε το Μάιο του 2016 ότι ο Ε. Τσακαλώτος έχει μεγάλη φαντασία στο να δημιουργεί νέα έσοδα.
Από όσα αλιεύσαμε, γιατί θα υπάρχουν κι άλλα:
– Καταργούνται αναδρομικά από 1/1/2017 οι εκπτώσεις φόρου για ιατρικές δαπάνες. Από 1/1/2018 καταργείται η έκπτωση 1,5% στη μηνιαία παρακράτηση φόρου σε μισθούς και συντάξεις και μειώνεται κατά 58 εκατ. ευρώ το ποσό για επίδομα πετρελαίου θέρμανσης.
– Από 1/1/2018 αυξάνονται οι ασφαλιστικές κρατήσεις του ΕΦΚΑ για τους ελεύθερους επαγγελματίες.
– Οι «αθεόφοβοι» έβαλαν στο στόχαστρο μέχρι και τους άπορους, τους άνεργους και τους ανάπηρους. Καταργούνται κοινωνικές παροχές, όπως επιδόματα ένδειας, απροστάτευτων τέκνων, ανεργίας νεοεισερχόμενων στην εργασία, φορολογούνται ως εισόδημα βοηθήματα αναπηρίας κ.λπ.
– Υπάρχουν, επίσης, σημαντικές μειώσεις στα ειδικά μισθολόγια (κυρίως ένστολοι και δικαστικοί).
Όλα αυτά αθροίζουν ετησίως μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ πριν τα μέτρα του 2019, και είναι επιπλέον των 5 δισ. των μέτρων της περιόδου 2019-2020.

Από κοντά και οι… μεταρρυθμίσεις
Επιπλέον, προωθούνται μεταρρυθμίσεις με σημαντικές αρνητικές οικονομικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα. Σταχυολογούμε χωρίς να εξαντλούμε το θέμα:
– Θεσμοθετούνται οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί. Η λαϊκή περιουσία για χρέη προς τράπεζες και δημόσιο θα βγαίνει στο σφυρί με συνοπτικές και αδιαφανείς διαδικασίες. Το μέγεθος της κλοπής από το Δημόσιο περιγράφεται στο ότι συνεχίζει να φορολογεί τα ακίνητα με τις αντικειμενικές αξίες, που είναι πολύ μεγαλύτερες πλέον από τις εμπορικές, κατάσχει τα ακίνητα για απλήρωτα χρέη που δημιουργούνται από αυτή την πολιτική και τα εκποιεί στις εμπορικές αξίες.
– Διευκολύνεται η διαδικασία των ομαδικών απολύσεων. Καταργείται ο προεγκριτικός έλεγχος και το βέτο από πλευράς υπουργείου Εργασίας ενώ το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας ελέγχει μόνο τη νομιμότητα των ενεργειών από πλευράς εργοδότη. Δηλαδή, ουσιαστικά απελευθερώνονται οι απολύσεις, όπως χαρακτηριστικά είπε ο εκπρόσωπος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.
– Κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Το νομοσχέδιο προβλέπει τον «εκσυγχρονισμό» της χώρας σύμφωνα με τον εξ Αμερικής υπουργό «μας» κ. Παπαδημητρίου. Συνεπώς, θα έχουμε άνοιγμα όλων των καταστημάτων τις Κυριακές από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο (6 μήνες). Χαράς ευαγγέλια για τα μεγάλα εμπορικά συγκροτήματα και θρήνος για τα μικρά. Ο αφανισμός των μικρο-μεσαίων συνεχίζεται με κάθε τρόπο, ανελέητα.
Η κυβέρνηση κομπάζει ότι περνά μέτρα και δεν υπάρχουν κοινωνικές αντιδράσεις. Θέλει να αγνοεί ότι: α) η ίδια ευνούχισε το κίνημα που δημιουργήθηκε την περίοδο 2010-2012 (πλατείες, απεργίες, πολύμορφες κινητοποιήσεις και τοπικά κινήματα και κινήσεις), καλλιεργώντας την αντίληψη ότι δεν χρειάζεται η ανάπτυξη και δράση του κινήματος αλλά αρκεί η ψήφος προς τον ΣΥΡΙΖΑ, β) έχει οδηγήσει τις λαϊκές μάζες στην απογοήτευση, καθώς επαναλαμβάνει πλέον την θεωρία της μη ύπαρξης εναλλακτικής λύσης στα μνημόνια, όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, την περίοδο 2012-2015 αρνήθηκε συνειδητά, ακόμα και σε δυνάμεις εντός ΣΥΡΙΖΑ που ζητούσαν συγκεκριμένες τοποθετήσεις, να προετοιμάσει ένα εναλλακτικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα και απλά περιορίστηκε στο «ψηφίστε με, αυτό αρκεί».
Ένα δείγμα της κατακραυγής της κυβερνητικής πολιτικής ήταν η ακρόαση των κοινωνικών φορέων στις σχετικές επιτροπές της Βουλής για το πολυνομοσχέδιο του 4ου μνημονίου. 31 εκπρόσωποι φορέων, ανεξάρτητα τι αντιπροσωπεύει καθένας από αυτούς και πόσο κοντά ή μάλλον μακριά βρίσκονται από τα λαϊκά συμφέροντα. Όλοι ανεξαιρέτως κατακεραύνωσαν την κυβέρνηση για το πολυνομοσχέδιο που επισύρει νέα δεινά σε ό,τι αυτοί εκπροσωπούν. Κανείς δεν βρέθηκε να πει έστω ένα λόγο συμπόνιας και κατανόησης των δυσκολιών που, όπως λέει, αντιμετωπίζει η κυβέρνηση με τους δανειστές. Αντίθετα σε κάποιες περιπτώσεις ακούστηκαν από τους φορείς βαριές κουβέντες σε βάρος της κυβέρνησης…

Ο λαός θα πληρώσει τον ξαφνικό «έρωτα» Τσίπρα-Λαγκάρντ

Η κυβέρνηση πιστεύει ότι στο πρόσωπο της κ. Λαγκάρντ βρήκε το σύμμαχο που θα υποχρεώσει τώρα τη Γερμανία να συμβιβαστεί στο θέμα του χρέους, αλλιώς το πρόβλημα θα είναι της Γερμανίας αν το ΔΝΤ υποχρεωθεί σε αποχώρηση από το δανειακό πρόγραμμα της Ελλάδας.
Τα κυβερνητικά στελέχη διαπιστώνουν «απόλυτη ταύτιση» στο θέμα του χρέους με το ΔΝΤ. «Είμαστε στην ίδια σελίδα με την διευθύντρια του ΔΝΤ», μας μήνυσε μέσω twitter ο κ. Τσίπρας. Τα μηνύματα που διαρρέουν είναι τόσο αισιόδοξα που φθάνουν στο επίπεδο της «ιλαροτραγωδίας». Ετοιμάζεται ο πρωθυπουργός να βάλει γραβάτα, έγραψαν τα ΜΜΕ, αφού έχει δεσμευτεί ότι θα το πράξει αν ρυθμιστεί το χρέος.
Φυσικά, η όποια ρύθμιση χρέους, με τα όσα γνωρίζουμε τουλάχιστον μέχρι σήμερα σημαίνει κάποια μέτρα διευκόλυνσης πληρωμών, αλλά καμία διαγραφή μέρους του χρέους. Θα το πληρώσουμε στο ακέραιο εμείς, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.
Συνεπώς, πέφτοντας σε εφήμερους… έρωτες η κυβέρνηση κάθε άλλο παρά επιτυχίες είχε στους σκοπούς της. Το αντίθετο μάλιστα, προχώρησε σε επώδυνους συμβιβασμούς. Απλά προσπαθεί και κερδίζει χρόνο παραμονής στην εξουσία με ό,τι αυτό σημαίνει για τα οφέλη που ποικιλοτρόπως απολαμβάνουν κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές.
Όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα, όταν και όποιο είναι αυτό, σε κάθε περίπτωση, δεν θα είναι επί της ουσίας καλό για το λαό…

Παύλος Δερμενάκης

Το ψέμα ως μέσο πολιτικής, το φαγοπότι ως στόχος


25.05.2017 | από Σύνταξη
Το ψέμα ως μέσο πολιτικής, το φαγοπότι ως στόχος
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δημοσίευση: Φύλλο 360 - 20/5/2017 του δρόμου της αριστεράς
Το success story της κεντροαριστερής διαχείριση αλά ΣΥΡΙΖΑ
Του Σπύρου Παναγιώτου

Το πολιτικό σύστημα σε όλες του τις εκδοχές, παλιό και νέο μνημονιακό, είναι ενιαίο, ταυτόσημο. Έχει ίδια αντίληψη, τους ίδιους στόχους στην πολιτική του. Έχει την ίδια μέθοδο ως εργαλείο άσκησης της πολιτικής. Ας αφήσουμε οριστικά τις αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση και μετά. Οι αυταπάτες ηττήθηκαν οριστικά, δεν έχει νοστιμάδα η επανάληψη. Ας δούμε την κυβέρνηση όπως πολιτεύεται τώρα.
Ο κυνισμός, το συστηματικό ψέμα, ο εκβιασμός των πολιτών, η παρουσίαση μιας πλασματικής πραγματικότητας, η ξεδιάντροπη περιφρόνηση της νοημοσύνης μας είναι στην ημερήσια διάταξη. Και το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε πολύ ικανό στη καλλιέργεια εντυπώσεων μέσω των fake news, μέσω του ψέματος. Αυτό που με πομπώδες ύφος ανακοινώνεται χθες καταργείται σήμερα. Το ζοφερό παρών προβάλλεται ως παράθυρο ελπίδας. Ξέρουν καλά ότι δεν τους πιστεύει κανείς. Οι συνέπειες μιας 7χρονης κοινής πολιτικής δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες στους πολίτες.
Τι μ’ αυτό; Δεν τους καίγεται καρφάκι. Αισθάνονται σίγουροι. Γιατί το πρώτο που αποδόμησαν είναι η πεποίθηση ότι η υπέρβαση της μνημονιακής επιτροπείας ήταν και είναι εφικτή.
Τώρα απολαμβάνουν κυνικά την επιτυχία τους. Γνωρίζουν, όμως, ότι το ψέμα από μόνο του δεν φτάνει. Θέλει και μέσα για να γίνει πιστευτό. Κι από εκεί ξεκινούν οι παρεμβάσεις για τον έλεγχο των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Η «έγκυρη, πλουραλιστική, δημοκρατική» ενημέρωση γίνεται υπόθεση των Μαρινάκη, Σαββίδη, Καλογρίτσα και συντροφίας. Το «χτύπημα της διαπλοκής» προϋποθέτει τη δημιουργία μια νέας διαπλοκής, με νέα τζάκια. Ό,τι ακριβώς γίνεται στη χώρα εδώ και δεκαετίες.

Φρουρά… Φέρτε τις αγορές!
Κατεδάφισαν την ελπίδα για να χτίσουν ένα νέο παραμύθι. Η μνημονιακή επιτροπεία θα τελειώσει όταν η χώρα βγει στις αγορές, λένε χωρίς ντροπή. Και στις αγορές θα μας βγάλει το ΔΝΤ και η Λαγκάρντ που πιέζει για ρύθμιση του χρέους, συμπληρώνουν. Ο δανεισμός από τις αγορές αλά ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφέρει σε τίποτα από τον αντίστοιχο του Σαμαρά. Ούτε στους στόχους ούτε στις προϋποθέσεις. Θα συμβεί, αν και όταν συμβεί, με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών και με τους όρους που αυτοί θα θέσουν. Η Ελλάδα θα παραδοθεί στα ληστρικά επιτόκια των αγορών όπως στο παρελθόν για να συνεχίσει να αποπληρώνει χρέη στους δανειστές. Αυτό είναι το νέο όραμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ίδιο και απαράλλακτο με το παλιό. Και ταυτόχρονα, ανατινάζονται όλες οι γέφυρες παραγωγικής ανάταξης της χώρας με την επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Ίδια και απαράλλακτα με πριν.
Αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις αποδέχτηκαν και μεθόδευσαν το σχέδιο πλήρους αποδιάρθρωσης κάθε παραγωγικής δυνατότητας της χώρας, αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις στήριξαν τις δεκαετίες του «θριάμβου τους» σε μια πλαστή ανάπτυξη στηριγμένη στα δανεικά και τον μεταπρατικό παρασιτισμό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κάνει το επόμενο βήμα. Το νέο όραμα «ανάπτυξης» είναι ο μεταπρατισμός σε συνθήκες διαρκούς αποικίας. Η κυβέρνηση ψηφίζει ύφεση για πέντε χρόνια ακόμα, πέρα και από την δική της θητεία. Εγγράφει στους καταλόγους ιδιωτικοποιήσεων ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο πλούτο, τις υποδομές και τις δημόσιες επιχειρήσεις. Μεταξύ αυτών αεροδρόμια, σιδηρόδρομους, ταχυδρομεία, οργανισμούς ύδρευσης, ΔΕΗ, ΕΛΒΟ και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Η χώρα εκχωρεί κάθε στρατηγικό σημείο επανεκκίνησης της οικονομίας της, σε επενδυτές που φιλοδοξούν να μετατρέψουν τη χώρα σε χώρο ελεύθερων ζωνών επιχειρηματικής δραστηριότητας των μονοπωλίων τους. Σε χώρους αποθήκευσης και διαμετακόμισης εμπορευμάτων που παράγονται αλλού και προορίζονται να πωληθούν σε άλλες αγορές.
Η Ελλάδα καταδικάζεται να παρακολουθεί σαν αποθηκάριος τις παγκόσμιες εξελίξεις και να περιμένει υπομονετικά τα νέα επεισόδια της οικονομικής κρίσης ή τους ανταγωνισμούς Δύσης και Ανατολής για να διαπιστώσει αν οι «επενδυτές» θα συνεχίσουν να την κρατούν στη ζωή με τεχνητή αναπνοή ή θα αποφασίσουν να την βγάλουν από την… πρίζα. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρο όπου δεν ισχύουν η φορολογική ούτε η εργασιακή νομοθεσία. Την ίδια ώρα καμώνονται πως δίνουν μάχη για τη σωτηρία του ασφαλιστικού, το εργασιακά δικαιώματα και την ελάφρυνση των φόρων.
Η ανάπτυξη αλά ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει διαρκή καταδίκη κάθε παραγωγικής δυνατότητας της χώρας και μαζί υπονόμευση κάθε δυνατότητας υπέρβασης του καθεστώτος επιτροπείας. Σημαίνει ακόμα, διαιώνιση της φτώχειας, διάλυση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος, μεγέθυνση της φυγής των νέων επιστημόνων και ολοκληρωτικής συντριβής των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Κεντροαριστερή καταστροφή με… ευαισθησία
Κανένας δεν είναι ηλίθιος στη κυβέρνηση και την Κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό και κανένας δεν είναι αθώος. Γνωρίζουν τι σημαίνει το σχέδιο που επιλέγουν. Και νομίζουν ότι έχουν και τη λύση.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να ασκεί πολιτική μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο των επιταγών των δανειστών στο οικονομικό και των ΝΑΤΟϊκών στο γεωπολιτικό πεδίο.
Θα εξυπηρετεί κάθε επίδοξο επενδυτή αδιαφορώντας για τη τύχη της χώρας, διαιωνίζοντας το μνημονιακό, αποικιακό καθεστώς ως αναπόδραστη πραγματικότητα.
Θα επιχειρεί να βολεύει λίγους μεγάλους επιχειρηματίες και να εκτρέφει κάθε λογής λαμόγια για να συγκροτήσει το δικό της σύστημα εσωτερικής ηγεμονίας.
Θα αφήσει στη μοίρα τους τα μικρομεσαία στρώματα να ζουν με τα ψίχουλα που θα πέφτουν από το τραπέζι των μεγάλων μέχρι να οδηγηθούν στον αφανισμό. Θα μοιράζει «ευαισθησία» την φτωχολογιά, παλιά και νέα, μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα με τη συνδρομή των ΜΚΟ και της κ. Φωτίου.
Και μαζί μ’ αυτά, υψηλές δόσεις παροχολογίας, νέας σοδειάς σκανδαλολογίας, πολιτικούς αιφνιδιασμούς και εκβιασμούς, ότι όποιος αντιδρά στη μοίρα ταπείνωσης ανοίγει το δρόμο στον Κούλη κ.λπ.
Ο Τσίπρας έχει λύσεις για όλα. Έτσι τουλάχιστον νομίζει…