Εδώ παππάς, εκεί παππάς…

ΤΡΊΤΗ, 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΊΟΥ 2016


Η ΝΕΟΔΙΑΠΛΟΚΗ ΚΑΙ Ο ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ 
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ 

 
Ο ευρωατλαντικός κόσμος ετοιμάζεται να εισέλθει σε μια νέα, ακόμη πιο οξυμένη περίοδο κρίσης. Το 2007, το παγκόσμιο χρέος ήταν 200% του ΑΕΠ, σήμερα έχει φτάσει το 250%. 
Οι χρηματιστηριακές αγορές έχουν χάσει φέτος 10 τρισ. δολάρια, λόγω της έντονης μεταβλητότητας στο πετρέλαιο. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν χάσει το 25% της αξίας τους.
 
Μέσα σε αυτό το τοπίο ο πόλεμος αποτελεί μια λύση.


Παράλληλα οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές και οι ενδοαστικές αντιθέσεις. Η πρόσφατη υπενθύμιση Βρετανού συντηρητικού βουλευτή, του Μπιλ Κας, ότι η Βρετανία κέρδισε δυο πολέμους σε βάρος της Γερμανίας, σαν απάντηση σε απειλητικές δηλώσεις του «δεξιού χεριού» της Μέρκελ, Κριχμπάουμ, με αφορμή το δημοψήφισμα για το Brexit, είναι ενδεικτικές. 

Στη χώρα μας, με αφορμή και αιτία, την αναδιάρθρωση του τηλεοπτικού σκηνικού, και επομένως και της πολιτικής-οικονομικές επιρροής που αυτό συνεπάγεται, έχει δημιουργηθεί ένα περιβάλλον ακήρυχτου πολέμου. 

«Παλιά» και «νέα» τζάκια από τη μία, πολιτικοί εκπρόσωποι των μεν και των δε από την άλλη. 

Συμμαχίες και ισορροπίες που ανατρέπονται συνεχώς,
 μέχρι να επέλθει ο τελικός συμβιβασμός και η νέα ισορροπία. Το βέβαιο είναι ότι το τοπίο της διαπλοκής, της σύμφυσης δηλαδή οικονομικών, επικοινωνιακών και πολιτικών συμφερόντων αλλάζει. 

Και με την εμφάνιση και ενεργητική παρέμβαση ξένων επιχειρηματικών ομίλων και των «τοπικών» διαμεσολαβητών. 

Είναι γνωστό εδώ και χρόνια το αμερικανικό ενδιαφέρον για τα γενικότερα ενεργειακά θέματα και προβλήματα της Ευρώπης (στο μέτρο που αυτά σχετίζονται και με τις ευρω-ρωσικές σχέσεις), για γεωπολιτικούς και επιχειρηματικούς λόγους. 

Στενή σχέση με αυτούς τους επιχειρηματικούς όμιλους των ΗΠΑ, που εκπροσωπούνται και από το Ινστιτούτο Κλίντον, φαίνεται να αναπτύσσουν τα τελευταία χρόνια επιχειρηματικοί κύκλοι όπως της οικογένειας Αγγελοπούλου και του εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη. 

Το όψιμο ενδιαφέρον και των δύο για τηλεοπτική άδεια μόνο τυχαίο δεν είναι.
 

Στο ίδιο μήκος κύματος
 κινείται και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, με ανάλογες επαφές με «ομογενείς επιχειρηματίες στις ΗΠΑ». 

(Η προεκλογική υπόθεση της συνάντησης Δούρου-Μαρινάκηαλλά και η «περιπέτεια» με τον Μελισσανίδη και το γήπεδο της ΑΕΚ ήταν η κορυφή του παγόβουνου τέτοιων ανοιγμάτων και «προσεγγίσεων»…). 

Με «αριστερό προφίλ» δημιουργούνται νέα πλέγματα επιχειρηματικών σχέσεων και συμφερόντων, τα οποία δεν θα περιορίζονται μόνον στο εσωτερικό. Είναι ολοφάνερο ότι έχουν και γεωπολιτικές φιλοδοξίες – και στο επίπεδο αυτό εικάζεται ότι, από κυβερνητικής πλευράς, αισθητά αναβαθμισμένος θα είναι ο ρόλος του ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά. 

Τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια είναι θαυμάσιο περιβάλλον για να δημιουργηθούν «συμμαχίες» και οι «υπερχρεωμένοι» επιχειρηματίες θαυμάσια πρώτη ύλη. 

Ενδεικτικό της επιθυμίας του περιβάλλοντος γύρω από το πρωθυπουργό να πραγματοποιηθεί στη χώρα , υπό την άμεση εποπτεία του, αναδιάταξη του επιχειρηματικού χάρτη είναι ότι η εποπτεία των ιδιωτικών επενδύσεων πέρασε από τον Γιώργο Σταθάκη στην αρμοδιότητα του υπουργού Επικρατείας Νίκου Παππά. Όπως και το θέμα των τηλεοπτικών αδειών. 

Το πιο πιθανό είναι να γίνει στο τέλος ένας έντιμος συμβιβασμός. Με απώλειες ένθεν και ένθεν. 

Και το παραμύθι της «σύγκρουσης» με τη διαπλοκή να συναγωνίζεται αυτό της Κοκκινοσκουφίτσας.
 



ΠΗΓΗ: 
http://iskra.gr/index.php?

ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΜΙΑΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΑΝΤΕΘΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ


16-2-2016

O KAΡAMANΛHΣ MΠHKE ΣTHN EYΡΩΠH, ΟΧΙ Η ΕΛΛΑΔΑ


ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ

Σημαντική παράλειψη του άρθρου είναι η αναφορά στην αντεθνική και καταστροφική πολιτική της εισόδου της χώρας στην ζώνη του ληστρικού νομίσματος του Ευρώ, με απαράδεκτη ισοτιμία αλλά κυρίως με την παράδοση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)  του πριν κυριαρχικού μας δικαιώματος να εκδίδουμε και να ελέγχουμε το νόμισμά μας! Η υπερχρέωση της χώρας είναι συνέπεια του γεγονότος ότι το ευρώ δεν το εκδίδουμε αλλά το δανειζόμαστε από την ΕΚΤ η οποία επιβάλλει όποτε θέλει έλεγχο κεφαλαίων (capital control) όπως τώρα!

Ο Καραμανλής μπήκε εις την Ευρώπη, όχι η Ελλάδα!


-Η εθνική κρίση και η επιστροφή εις το 1980- 

Γράφει ο Γεώργιος Εμ.Δημητράκης

Η οδυνηρότατη κρίση χρέους που βιώνουμε από το 2009 με τις συνεχείς διαπραγματεύσεις, οι οποίες καταλήγουν σε οδυνηρά Μνημόνια, αλλά και η αναμενόμενη αποτυχία της νυν Κυβέρνησης με τις «κόκκινες γραμμές» οφείλεται εις την ουσία και εις την αποτυχία των Ελλήνων να αντιληφθούμε την  ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα της συμπεριφοράς μας απέναντι της Ευρώπης. 


Δεν είναι όμως εύκολη υπόθεση η παραδοχή της αλήθειας, αυτής της οδυνηρής πραγματικότητας, ότι όσο περισσότερο συνεχίζονται οι ατέρμονες διαπραγματεύσεις, τόσο περισσότερο δυσοίωνο διαγράφεται το μέλλον της χώρας μας, αλλά και τόσο περισσότερο  αυξάνεται η απαισιοδοξία σε όλες τις πλευρές. Παράλληλα και τόσο περισσότερο δυσχεραίνεται η συνειδητοποίηση και κατανόηση των πραγματικών αιτίων και των συμπεριφορών όλων εκείνων των υπευθύνων που οδήγησαν την χώρα μας εις την καταστροφή. 

Όμως η έννοια της καταστροφής συγχέεται με την έννοια της κρίσης. Η οποία εις την πραγματικότητα ξεκίνησε ήδη από το 1981, όπου επικράτησε μία καταναλωτική κουλτούρα σε πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, στηριζόμενη δυστυχώς και κυρίως σε καταχρήσεις κοινοτικών κονδυλίων, επιδοτήσεων και ξένων δανείων, δημιουργώντας έτσι μία σκληρή οικονομική πραγματικότητα. 

Εκ του λόγου αυτού η ειλικρινής επικοινωνία εντός της ελληνικής κοινωνίας και εις την πολιτική είναι έννοιες απαραίτητες για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο π.χ. κοινωνική οντότητα. Η έννοια της πολιτικής έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο από τότε που οι άνθρωποι την θέσπισαν ως τρόπο οργάνωσης και επίλυσης των διαφορών τους. Άρα υπό την έννοια αυτή δεν πρέπει να υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ εκείνων που ψηφίζουν, δηλαδή των πολιτών, και εκείνων που εκλέγονται, δηλαδή των Πολιτικών. Διότι η ευθύνη για ότι συμβαίνει σε μία χώρα είναι κοινή για όλους. Ορθώς επιμένουμε για τον «Νόμο περί ευθύνης των Πολιτικών», αλλά ουδείς θα ήθελε π.χ. ένα «Νόμο περί ευθύνης των πολιτών για τις λάθος επιλογές»!

Εις τις προγραμματικές δηλώσεις ενώπιον της Βουλής της 8.Μαίου 2015 ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας ανέφερε ότι «πολιτική απόφαση ήταν η ένταξη της Ελλάδος το 1981 εις την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως και πολιτική απόφαση ήταν και η ένταξη της Ελλάδος εις την Ζώνη του Ευρώ το 2001, διότι η χώρα μας δεν πληρούσε και εις τις 2 περιπτώσεις τους όρους της Ε.Ε.».

Εις το σημείο αυτό πρέπει να αναφερθεί η δήλωση του τέως Καγκελαρίου Helmut Schmidt το έτος 1987 προς τον Γιάννη Βαρβιτσιώτη, ο οποίος συναίνεσε τον Δεκ.1979 για την ένταξη της Ελλάδος (1981) εις την τότε ΕΟΚ.: «Ο Καραμανλής ήταν ένας φλογερός Ευρωπαίος. Πρέπει να αντιληφθείτε εσείς οι Ελληνες ότι: δεν μπήκε η Ελλάδα εις την Ευρώπη. Ο Καραμανλής  μπήκε εις την Ευρώπη!». Εκδόσεις Λιβάνη, βιβλίο του Γιάννη Βαρβιτσιώτη: «Όπως τα έζησα 1961-1981».


Μόλις 2 ημέρες αργότερα, την 10.Μαίου 2015 ο Γενικός Γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων κ. Ρωμανιάς δήλωσε δημοσίως, ότι: «οι κύριες συντάξεις θα κατέλθουν εις το ανώτατο επίπεδο των 200-300 Ευρώ, αν ισχύσει η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος». Αυτό αυτομάτως σημαίνει επαναφορά και των μισθών εις το επίπεδο του έτους 1980!

Αν οι επιγραμματικές αυτές δηλώσεις Πολιτικών Ηγεσιών και διαφόρων Οργάνων είναι άκρως δυσάρεστες για όλους μας, παράλληλα θα θέλαμε να ακούσουμε από όλους αυτούς, όχι μόνον μισόλογα, αλλά τώρα όλες τις αλήθειες για όλα όσα έχουν συμβεί μετά το 1980, τα οποία οδήγησαν την χώρα μας εις την καταστροφή. Ώστε και εμείς ως Λαός να αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες, για τις εσφαλμένες πολιτικές και κομματικές επιλογές που κάναμε τα τελευταία 41 χρόνια. Αλλά και να αναζητήσουμε ευθύνες από όλους εκείνους τους πολιτικούς και συνοδοιπόρους, τους δεκάδες χιλιάδες παρατρεχάμενους κηφήνες, τους χιλιάδες οικονομικούς συμβούλους(!),οι οποίοι χρησιμοποίησαν την Εξουσία, τους Κρατικούς Μηχανισμούς και Θεσμούς για να στήσουν εις την χώρα μας το πάρτι του αιώνα.


Ποίοι ευθύνονται για την μεταστροφή του φρονήματος της εθνικής ευθύνης και φιλοπατρίας των εργατικότατων και έντιμων Ελλήνων σε μία τώρα αντιπαραγωγική και άκρως καταναλωτική κοινωνία η οποία κατέστρεφε κυριολεκτικώς την υπόσταση του Έθνους; Ποίοι ευθύνονται από το 1981 για την λάθος πορεία της χώρας και την ολοκληρωτική εξάρτηση και έλεγχο αυτής από τις επιδοτήσεις, χρηματοδοτήσεις της Ε.Ε. και τις Διεθνείς Τράπεζες; Ποίοι ευθύνονται για την μείωση και καταστροφή της πρωτογενούς παραγωγής και την διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, των επιδοτήσεων και των κοινοτικών κονδυλίων για τον εκσυγχρονισμό και  ανάπτυξη της Εθνικής Οικονομίας, αλλά και την κατασπατάληση των τεραστίων δανείων από εγχώριες και ξένες Τράπεζες; Ποίοι ευθύνονται για την διόγκωση ενός αδηφάγου, άκρως αντιπαραγωγικού, σπάταλου Δημόσιου και Πελατειακού Κράτους με τις εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις, τις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, και ως συνέπεια αυτών και την από δεκαετίες ήδη διαφαινόμενη κατάρρευση των εκατοντάδων Ασφαλιστικών Ταμείων; Ενώ η χώρα μας από το 1981 επέπεσε σε ένα καθεστώς «αντιπαραγωγικότητας» με ταυτόχρονη τεράστια εισαγωγή καταναλωτικών προϊόντων, ποίοι ευθύνονται για τον επταπλασιασμό των μισθών και συντάξεων, τον αυθαίρετο ανταγωνισμό και εξίσωση αυτών με τους μισθούς, συντάξεις και παροχές των χωρών των ισχυρότατων Οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης;  

Τέλος ποίοι ευθύνονται και για την ενθάρρυνση, την συμμετοχή και προστασία εξωγενών παραγόντων, των μιζαδόρων και κερδοσκόπων εις το πάρτι της Ελλάδος; Το οποίο όχι μόνον κατέστρεψε την χώρα μας, αλλά παράλληλα η Πατρίδα μας ανέχεται τώρα και τις εθνικές ταπεινώσεις, τους εκβιασμούς, τις απειλές και  όλων εκείνων οι οποίοι συνεχίζουν να κερδοσκοπούν ακόμη και επάνω εις το κουφάρι της Ελλάδος που δημιούργησαν ενδογενείς και εξωγενείς εθνοκτόνοι.

Δεν μας εκπλήσσουν οι προειδοποιητικές δηλώσεις των Πολιτικών Ηγεσιών και Θεσμικών Οργάνων της χώρας μας, των χιλιάδων πολιτικών και παρατρεχάμενων, των δεκάδων χιλιάδων οικονομικών συμβούλων και  επαγγελματιών Συνδικαλιστών, οι οποίοι επί δεκαετίες γνώριζαν, αλλά σιωπούσαν για ιδιοτελείς λόγους, για τις συνέπειες των αντεθνικών συμπεριφορών των, και παριστάνουν τώρα τους «Αναμάρτητους», τους «Συμβουλάτορες», αλλά και τους «Προφήτες». 

Μας φοβίζει και μας εξοργίζει όμως αφάνταστα οι προμελετημένες προειδοποιήσεις ότι θα επανέλθουμε σε μισθούς και συντάξεις κάτω από το ανώτατο επίπεδο των 200 έως 300 Ευρώ της προ του 1980 εποχής. Αλλά τώρα δυστυχώς σε μία χώρα με τελείως κατεστραμμένους κοινωνικούς και παραγωγικούς ιστούς, με ένα Λαό  καθημαγμένο από τα επαχθή και καταστροφικά Μνημόνια.

Όμως όλοι οι οποίοι ευθύνονται για την κατάντια της Πατρίδας μας οφείλουν να γνωρίζουν ότι πολύ σύντομα η απάθεια του Λαού μας θα μετατραπεί σε μία ανεξέλεγκτη οργή και έκρηξη, με όλες τις συνέπειες.

Γεώργιος Εμ.Δημητράκης

http://oimos-athina.blogspot.gr/

EΚΤΑΚΤΟ - OPEC και Ρωσία: "Παγώνουμε την παραγωγή πετρελαίου"

ΣΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΟΥ 2011 ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ

16/02/2016

Translate this page: EN FR DE ES RU AR
του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου
Mε στόχο να σταματήσουν την ανεξέλεγκτη πτώση τιμών, κατ'αρχήν, και εν συνεχεία να τις πιέσουν ανοδικά, δύο χώρες που βρίσκονται στον προθάλαμο ένοπλης αναμέτρησης, η Ρωσία με την Σαουδική Αραβία να ηγείται της κίνησης των χωρών του OPEC, συμφώνησαν να "παγώσουν" την παραγωγή πετρελαίου, καθώς η επανείσοδος στην παγκόσμια αγορά του Ιράν, θα πίεζε ακόμα περισσότερο τις τιμές.
Το «πάγωμα» στα επίπεδα του Ιανουαρίου του 2011 αποφάσισαν σήμερα οι υπουργοί Πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας, της Ρωσίας, και άλλων μελών του OPEC, σε συνάντησή τους στην Ντόχα του Κατάρ.
Στις συζητήσεις έλαβαν μέρος ο Σαουδάραβας υπουργός Ali al-Naimi και ο Ρώσος ομόλογός του Alexander Novak, ωστόσο υπήρχαν συνομιλίες και διαβουλεύσεις με τους υπουργούς της Βενεζουέλας και του Κατάρ.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το Κατάρ θα συντονίσει τις ενέργειες για το «πάγωμα» της παραγωγής.
Το τελευταίο διάστημα είχαν γίνει προσπάθειες τόσο από τη Ρωσία όσο και από τη Βενεζουέλα για μείωση της παραγωγής ωστόσο δεν υπήρχαν σημάδια ότι οι χώρες του OPEC, και κυρίως η Σαουδική Αραβία θα δεχόταν κάτι τέτοιο.
Πρόκειται για μια ιστορική απόφαση με στόχο να σταθεροποιηθεί η τιμή πετρελαίου, που έχει χάσει τα 2/3 της αξίας του από το καλοκαίρι του 2014.
Μάλιστα, οι περισσότεροι αναλυτές αιφνιδιάστηκαν από την απόφαση καθώς δεν περίμεναν να υπάρξει συγκεκριμένο αποτέλεσμα από τη σημερινή συνάντηση.
«Η χαμηλή τιμή πετρελαίου δεν έχει επίδραση στην οικονομία της Σαουδικής Αραβίας» δήλωσε μετά τη συνάντηση ο Ali al-Naimi, προσθέτοντας ταυτόχρονα ότι η ζήτηση για το πετρέλαιο αυξάνεται.
Τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης για το πετρέλαιο μπρεντ μετρίαζαν σήμερα τα κέρδη τους μετά τις δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας του Κατάρ ότι η χώρα του συμφώνησε να παγώσει την παραγωγή στα επίπεδα του Ιανουαρίου μαζί με τη Σαουδική Αραβία, τη Ρωσία και τη Βενεζουέλα.
Στις 11.00 ώρα Ελλάδας, τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης ενισχύονταν κατά 48 σεντς στα 33,87 δολάρια το βαρέλι, έχοντας νωρίτερα ανέλθει από τα 35,55 δολάρια.
Από το "πάγωμα" βγαίνει κερδισμένες η Βενεζουέλα και η Ρωσία καθώς η δεύτερη εξάγει το ιρανικό πετρέλαιο μέσω της Rosneft! Το "πάγωμα" της παραγωγής πετρελαίου ήταν πάγιο αίτημα της Μόσχας 
Τα νέα που κυκλοφορούσαν για την οικονομία της Σαουδικής Αραβίας τους τελευταίους μήνες ήταν εξόχως απογοητευτικά. Λόγω της μείωσης κατά 60% της τιμής του αργού πετρελαίου από τα μέσα του 2014, με το βαρέλι να πωλείται σταθερά πλέον κάτω από τα 30 δολάρια, ο προϋπολογισμός της χώρας παρουσιάζει έλλειμμα ρεκόρ της τάξεως των 98 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Παρά το γεγονός ότι το ΔΝΤ περίμενε πολύ περισσότερα (κοντά στα 130 δισ. δολάρια), ακόμα και τα 90 δισ. δολάρια που τελικά ανακοινώθηκαν είναι ιδιαίτερα μεγάλο ποσό για να το αντέξει η χώρα.
Για να ανταπεξέλθει σ' αυτή την κρίσιμη κατάσταση, η κυβέρνηση ανέλαβε... δράση, ακολουθώντας την τυπική σ' αυτές τις περιπτώσεις οδό. Ανέβασε τις τιμές της βενζίνης προς τους καταναλωτές κατά το εξοντωτικό ποσοστό του 40%. Ήταν σαφές λοιπόν ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει.
Παρασκηνιακά πίσω από το Ριάντ βρίσκονται οι ΗΠΑ οι οποίες και οι ίδιες έχουν βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση καθώς αμερικανικές πετρελαϊκές παραγωγής σχιστολιθικού πετρελαίου βαράνε "κανόνια" η μία μετά την άλλη, ενώ και οι μεγάλες "αδελφές" (BP,Exxon Mobil,Shell, Total κ.λ.π) αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας.
Οι ΗΠΑ προσπαθούσαν να χτυπήσουν την ρωσική οικονομία ρίχνοντας τις τιμές του πετρελαίου με την ελπίδα ότι πρώτα θα κατέρρεε η Ρωσία και μετά οι ίδιες, όμως υποτίμησαν  την πολύ μεγάλη δυνατότητα επάρκειας και αυτάρκειας που διαθέτει η Μόσχα, αφού ότι χρειάζεται για να συντηρηθεί ο ρωσικός λαός με ένα αποδεκτό βιοτικό επίπεδο βρίσκεται εντός της ρωσικής επικράτειας
Πρώτοι στο pronews.gr είχαμε θίξει το γεγονός ότι οι ΗΠΑ πυροβολούν "τα πόδια τους" με τις αντιρωσικές εμμονές τους και προκάλεσαν μια νέα παγκόσμια οικονομική κρίση, καθώς οι τιμές του πετρελαίου αποτελούν "βαρόμετρο" για την παγκόσμια ανάπτυξη.
Οι πτωχεύσεις αμερικανικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στους κλάδους πετρελαίου και φυσικού αερίου, σύμφωνα με στοιχεία της Federal Reserve of Dallas ξεπερνούν κάθε προσδοκία και "ξεβρακώνουν" όσους πίστευαν ότι οι ΗΠΑ είναι το "αφεντικό" και ότι η ρωσική οικονομία δέχεται συντριπτικά πλήγματα.   
Τουλάχιστον εννέα αμερικανικές εταιρείες, των οποίων το συνολικό χρέος ξεπερνά τα δύο δισ. δολάρια, έχουν καταθέσει αίτηση για προστασία από τους πιστωτές τους κατά τη διάρκεια του δ' τριμήνου του 2015!   
«Οι χαμηλότερες τιμές πετρελαίου έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα στους παραγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου των ΗΠΑ, εν μέρει γιατί βρίσκονται αντιμέτωπες με υψηλότερο κόστος παραγωγής σε σύγκριση με τους διεθνείς ανταγωνιστές τους», τονίζουν οι Navi Dhaliwal και Martin Stuermer, οικονομολόγοι στη Federal Reserve of Dallas και προσθέτουν «εάν οι χρεοκοπίες συνεχίσουν με αυτό τον ρυθμό, τότε θα έχουμε αρκετές και εντός του 2016».   
Παράλληλα οι δύο οικονομολόγοι στην έκθεσή τους υπογραμμίζουν ότι το συνολικό εργατικό δυναμικό στον κλάδο έχει υποχωρήσει κατά 70.000 εργαζόμενους.   
Πέρσι τέτοια εποχή γράφαμε:   
Η πτώση των τιμών του πετρελαίου χτυπά πρωτίστως τις αμερικανικές εταιρείες παραγωγής σχιστολιθικών υδρογονανθράκων αφού η τιμή του βαρελιού έχει πέσει χαμηλότερα από την τιμή παραγωγής του.      
Συνεπώς εάν αυτό οφείλεται σε αμερικανικές πιέσεις για να έρθει σε δύσκολη θέση η ρωσική οικονομία, τότε οι ΗΠΑ αυτή τη στιγμή πυροβολούν τα "πόδια" τους, διότι η Ρωσία διαθέτει πλεονάσματα για να ανταπεξέλθει, ενώ οι ΗΠΑ με το "γαλαξιακό" χρέος τους δεν θα αντέξουν για καιρό χωρίς την βασική πηγή εσόδων τους που είνια οι υδρογονάνθρακες.      
Οι αμερικανικές εταιρείες εξόρυξης έχουν δανειστεί τεράστια ποσά, και θέτουν σε κίνδυνο εκ νέου και το τραπεζικό σύστημα καθώς δεν μπορούν να τα αποπληρώοσυν πράγοντας πετρέλαιο με ζημία.      
Έντεχνα όλα τα δυτικά και εγχώρια ΜΜΕ προσπαθούν να περάσουν την εικόνα ότι οι ΗΠΑ είναι το "αφεντικό" ο πραγματικός κερδισμένος όμως είναι η Σ.Αραβία, και αυτή ορίζει το παιχνίδι, διότι τα δικά της κοιτάσματα επειδή είναι κοντά στις ακτές της παράγονται φθηνότερα και συνεχίζουν να έχουν μεγάλα κέρδη ακόμα και με χαμηλές τιμές.      Με χαμηλές τιμές δημιουργείται πρόβλημα στις πρωτίστως στις ΗΠΑ οι οποίες παράγουν σχιστολιθικό πετρέλαιο με τιμή 85 δολάρια το βαρέλι, ενώ η τιμή πώλησης έπεσε στα 75 και έπεται συνέχεια.      
Στην πραγματικότητα στη διεθνή σκηνή έχουμε τώρα το φαινόμενο μιας επισώρευσης πολέμων: τον ψυχρό πόλεμο Δύσης εναντίον Ρωσίας, τον θερμό πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία, τον ατέρμονα πλέον και ολοένα διευρυνόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», τον νομισματικό πόλεμο Κίνας-Ρωσίας-BRICS κατά της κυριαρχίας του δολαρίου και τον πόλεμο του πετρελαίου – άθροισμα ορατό αλλά ελλιπές, που δεν προοιωνίζεται παρά πολύ σκοτεινές εξελίξεις
Όπως δήλωσε ο Ντάνιελ Ντίκερ, πρόεδρος της Εταιρείας Διαχείρισης Πλούτου Μερκ Μπλοκ, με 25ετή πείρα εμπορίας πετρελαίου στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης: «΄Ολοι παριστάνουν τους χαμογελαστούς, ότι μπορούν να τα καταφέρουν με τιμή πετρελαίου σε 80 δολ., αλλά πρόκειται για χοντρά παραμύθια.    
Η «επανάσταση του σχιστόλιθου» δεν περπατάει με 80 δολάρια. Τελεία και παύλα.»      
Το ακούσατε αυτό; Το καταλάβατε; Και όμως τα δυτικά ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι η Ρωσία που δεν χρωστάει σε κανέναν έιναι σε δύσκολη θέση, ενώ οι Αμερικανοί που χρωστάνε πιθανότατα και σε...εξωγήινους, έχει το πάνω "χέρι".      
Αναφέρεται ότι στο μισό περίπου των υπό εκμετάλλευση πεδίων σχιστολίθου η εξόρυξη είναι ζημιογόνος με τιμή κατώτερη των 80 δολ το βαρέλι.   Συμβαίνει δε πλήθος εταιρειών να έχουν δανεισθεί μεγάλα κεφάλαια για την επένδυση προκειμένου να συμμετάσχουν στο «νέο Ελντοράντο».      
Κατά τα στοιχεία του Μπλούμπεργκ, 61 από αυτές τις επιχειρήσεις έχουν συσσωρεύσει χρέος 199 δισεκατομμυρίων!       
Αρκετές άρχισαν ήδη να κλείνουν και η επιδημία των φαλιμέντων θα πάρει μεγάλη έκταση, με αλυσιδωτές επιπτώσεις, εάν δεν υπάρξει συμφωνία διάσωσης των τιμών      Η Σαουδική Αραβία δεν άφησε όμως περιθώρια αισιοδοξίας. Ο υπουργός Πετρελαίου Αλί αλ-Ναϊμί δήλωσε χθες: « Κανείς δεν πρέπει να περιορίσει την παραγωγή. Η αγορά θα σταθεροποιηθεί μόνη της.»      
Και σε απάντηση στις απόψεις άλλων μελών του ΟΠΕΚ για την ανάγκη παρέμβασης, ο Σαουδάραβας υπουργός απάντησε αποκαλυπτικά: «Γιατί να περικόψει η Σαουδική Αραβία την παραγωγή της; 
Οι ΗΠΑ έχουν τώρα επίσης μεγάλη παραγωγή. Θα πρέπει να την περικόψουν και αυτές;»    
Και μόλις πριν δύο μήνες είχαμε επανέλθει στο θέμα γράφοντας:    
Για πρώτη φορά τα άλλοτε κραταιά και πάμπλουτα κράτη του Περσικού Κόλπου αναγκάζονται να υιοθετήσουν μέτρα βαριάς και καθολικής φορολόγησης ώστε να αναταπεξέλθουν στην πτώση των τιμών του πετρελαίου, που έχει σαν αποτέλεσμα τα έσοδα να μην επαρκούν για να διατηρήσουν το άλλοτε πλουσιοπάροχο βίο των κρατών αυτών.      
Το Συμβούλιο για την Συνεργασία στον Περσικό Κόλπο αποφάσισε την εισαγωγή ΦΠΑ στις χώρες τους για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων στρατιωτικών εξόδων τους και τα μειωμένα έσοδα από το πετρέλαιο στον προϋπολογισμό τους.      
Ο οργανισμός συνεργασίας της Σαουδικής Αραβίας, του Κουβέιτ, του Ομάν, του Μπαχρέιν, του Κατάρ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων έφτασε σε αυτήν την απόφαση μετά και την αυξανόμενη εμπλοκή αυτών των χωρών σε στρατιωτικές αποστολές είτε άμεσα όπως στην Υεμένη, είτε κρυφά και έμμεσα όπως στην Συρία (μόνο η Σ.Αραβία έχει απελευθερώσει εκατοντάδες βαρυποινίτες που τους έστειλε στην μαρτυρική χώρα με σκοπό να πολεμήσουν κατά της νόμιμης συριακής κυβέρνησης), σε συνδυασμό με τις μειούμενες τιμές πώλησης του πετρελαίου που έχει οδηγήσει σε ελαττωμένα έσοδα.      
Η φορολογία, προκρίνεται ως η μόνη λύση για να μπορέσουν να συντηρηθούν οι κοστοβόροι προϋπολογισμοί των κρατών αυτών και ιδιαίτερα της πολύ "ακριβής διαβίωσης" της άρχουσας τάξης τους.      
Το μέτρο που θα εφαρμοσθεί ταυτόχρονα κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, με κοινή απόφαση και εφαρμογή, για να αποφευχθεί τυχόν λαθρεμπόριο από εκείνους που θα επιδιώξουν να επωφεληθούν από την διαφορά στους συντελεστές του φόρου, δεν θα βρει εφαρμογή, σύμφωνα με την απόφαση, στον τομέα της υγείας, της παιδείας, των κοινωνικών υπηρεσιών, καθώς και σε 94 προϊόντα τροφίμων που εξαιρέθηκαν ήδη.      
Η πτώση στις τιμές του πετρελαίου οφείλεται στην παράλογη και εμμονική απόφαση των φιλοαμερικανικών καθεστώντων του Κόλπου για αύξηση της παραγωγής τους, με σκοπό να χτυπηθεί η οικονομία της Ρωσίας.      
Μόνο που η Ρωσία που είναι ο σιτοβολώνας του πλανήτη και διαθέτει όλες τις πρώτες ύλες στο έδαφός της, ώστε να μπορεί να ζήσει ακόμα και σε πλήρη απομόνωση από τον υπόλοιπο κόσμο και λόγω της τεχνολογικής της υπεροχής είναι σε θέση να κατασκευάσει ή και να αντιγράψει τα πάντα, ενώ αντίθετα οι αραβικές χώρες το μόνο που διαθέτουν σε αφθονία είναι... η άμμος της ερήμου.      Οι δε ΗΠΑ έχουν πυροβολήσει τα "πόδια" τους καθώς έχουν σοβαρά προβλήματα και οι κλασικές εταιρείες πετρελαίου, ενώ οι εταιρείες παραγωγής σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου έχουν κυριολεκτικά καταρρεύσει.   
Σημειώνεται ότι ένα βαρέλι σχιστολιθικού πετρελαίου απαιτεί 70-80 δολάρια για την εξόρυξή του.      
Οι Αμερικανοί ποντάρουν ότι η Ρωσία θα καταρρεύσει πρώτη, αλλά με ένα χρέος της τάξεως του 17%, μια κλειστή αυτάρκη οικονομία όπως η ρωσική και έναν σκληρό λαό από πίσω, που έχει μάθει να τρώει και "πέτρες" όταν χρειάζεται, αυτό φαντάζει ανεδαφικό.   
Αντίθετα οι ΗΠΑ έχουν ένα υπέρογκο χρέος 18 τρισ.δολαρίων και έναν πολύ καλομαθημένο λαό που αντιδρά ακόμα και στην πιο μικρή μείωση του βιοτικού του επιπέδου.Σύμφωνα με αναλυτές, η ραγδαία και σε τόσο μεγάλη κλίμακα υποχώρηση των τιμών του πετρελαίου δεν είναι βιώσιμη, πολλές επενδύσεις θα αποτύχουν, αν ακυρωθούν πολλά έργα στον κλάδο της ενέργειας, η προσφορά θα υποχωρήσει απότομα και οι τιμές θα εκτοξευτούν.       
Ο επικεφαλής της Ιταλικής εταιρείας ενέργειας Eni Spa, Claudio Descalzi πριν έξι μήνες δήλωσε: “Εάν ο OPEC δεν αντιδράσει ώστε να σταθεροποιηθούν οι τιμές του πετρελαίου, υπάρχει ο κίνδυνος μελλοντικά οι τιμές να εκτοξευτούν ακόμα και πάνω από 200 δολάρια το βαρέλι”.       
Ενώ συνέχισε λέγοντας: “Χρειαζόμαστε σταθερότητα. Ο OPEC πρέπει να αναλάβει ρόλο κεντρικής τράπεζας ώστε να σταθεροποιεί τις τιμές και οι επενδύσεις να συνεχίζονται κανονικά”.       
Οι εκτιμήσεις του ιδίου ήταν οτι οι τιμές θα διατηρηθούν χαμηλά για τον επόμενο ένα με ενάμιση χρόνο, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται σήμερα.   Όμως σημασία έχει η προπαγάνδα και η παρουσίαση του "άσπρου ως μαύρου", γιατί ο μέσος νους εκφοβίζεται εύκολα λόγω άγνοιας.       
Δεν είναι τυχαίο που καθημερινά τα εγχώρια ΜΜΕ με μηδενικά επιχειρήματα προσπαθούν να προβάλουν ότι προβλήματα αντιμετωπίζει η Ρωσία και γενικώς οποιοσδήποτε στέκεται ενάντια στην αμερικανική ηγεμονία ώστε ο ελληνικός λαός να μην προσδοκά κανενός άλλου την βοήθεια πέραν των δυναστών του στην Ευρώπη και στο ΔΝΤ.    
Στην πραγματικότητα στη διεθνή σκηνή έχουμε τώρα το φαινόμενο μιας επισώρευσης πολέμων: τον ψυχρό πόλεμο Δύσης εναντίον Ρωσίας, τον θερμό πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στην Ουκρανία, στη Συρία, το Ιράκ, και τώρα στην Υεμένη, τον ατέρμονα πλέον και ολοένα διευρυνόμενο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», ο οποίος έχει καταντήσει ανέκδοτο καθώς βλέπουμε τις ΗΠΑ να στεκονται δίπλα στις Σαουδική Αραβία και Κατάρ που έχουν δημιουργήσει και χρηματοδοτήσει ISIL και Κατάρ, τον νομισματικό πόλεμο Κίνας-Ρωσίας-BRICS κατά της κυριαρχίας του δολαρίου και τον πόλεμο του πετρελαίου.      
Ο πόλεμος όμως του πετρελαίου τείνει να καταστρέψει την πλειοψηφία των αμερικανικών εταιρειών εξόρυξης πετρελαίου κάτι που στο μεσοπρόθεσμο μέλλον μπορεί να επιφέρει άνοδο της τιμής του πετρελαίου μέχρι και στα 200 δολάρια το βαρέλι.       
Προς το παρόν η Σαουδική Αραβία κρατά ψηλά την παραγωγή της ακριβώς για να καταστρέψει τους σχιστολιθικούς ανταγωνιστές της κρατώντας με νύχια και με δόντια το μερίδιό της, αλλά και ικανοποιώντας το "βαθύ" αμερικανικό κράτος που πάντα έχει άλλα σχέδια από το "επίσημο" αμερικανικό κράτος.      
Οι ΗΠΑ "τυφλωμένες" από το προκατειλημμένο "μίσος" κατά της Ρωσίας (δεν αντέχει ο αμερικανικός ψυχισμός ανταγωνιστές στην παγκόσμια κυριαρχία) συνεχίζουν ακάθεκτες την υπερπαραγωγή πετρελαίου αν και τώρα που βλέπουν τη ρωσική οικονομία να έχει σταθεροποιηθεί και να έχει ανεξαρτητοποιηθεί ακόμα περισσότερο διαβλέπουν ότι έχουν προχωρήσει σε στρατηγικά λάθη, που μπορεί σύντομα να τους στοιχίσουν πολύ.   
Η δε Σαουδική Αραβία ελπίζει ότι θα εξουδετερώσει έτσι και το Ιράν, όμως και αυτό έχει έτσι και αλλιώς προσαρμοσμένη κλειστή οικονομία, και έχει μάθει να αντέχει σε "άνυδρες" περιόδους.      
Ο οικονομικός proxy war που εφάρμοσαν οι ΗΠΑ κατά της Ρωσίας με αιχμή την Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου τα οποία έριξαν τις τιμές πετρελαίου γύρισε μπούμερανκ καθώς το ΔΝΤ τις προειδοποιεί πως βρίσκονται στα πρόθυρα χρεοκοπίας.    
Την ίδια στιγμή η Ρωσία αποφάσισε οι εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου να γίνονται σε ρούβλια, ένα ακόμη χτύπημα κατά του δολαρίου!   Η πολιτική μείωσης των τιμών πετρελαίου είχε ως αποτέλεσμα το έλλειμα της Σ.Αραβίας να εκτοξευτεί στο 20% το 2015 από 3,4% το 2014 και η χώρα να εκδώσει για πρώτη φορά μονοετή ομόλογα.      
Ταυτόχρονα, η χρηματοδότηση του πολέμου στην Υεμένη, των ισλαμιστών στη Συρία, το γεγονός ότι το 90% των εσόδων της προέρχεται από το πετρέλαιο με τις τιμές να έχουν πέσει κατά 50% εξαφανίζουν το αποθεματικό των 650 δισ. που διέθετε!      
Και το πιο σημαντικό: Οι οικονομίες των χωρών αυτών εξαρτώνται αποκλειστικά από το πετρέλαιο την ίδια στιγμή που η Ρωσία σύναψε τεράστιες οικονομικές συμφωνίες με την Κίνα ενώ διαθέτει και έσοδα από μια αμυντική βιομηχανία...      
"Αν οι παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου παραμείνουν όπως έχουν γύρω στα 50 δολ. το βαρέλι, τότε τα κράτη του Κόλπου θα έχουν ένα πολύ σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στο μέλλον" τονίζει ο οικονομολόγος του ΔΝΤ Bruno Versailles.      
"Τα επόμενα πέντε χρόνια ή ακόμη και λιγότερο, τα κράτη του Κόλπου θα έχουν χρεοκοπήσει αν η τωρινή τάση στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου συνεχιστεί" λέει ο οικονομολόγος.   
Ασφαλώς, μια χώρα μπορεί να διαλέξει να τυπώσει περισσότερο χρήμα αλλά αυτό θα οδηγούσε στην υποτίμηση του εθνικού νομίσματος. Παρόλ΄αυτά τα κράτη του Κόλπου δεν μπορούν καν να κάνουν αυτή την επιλογή.      
"Το τύπωμα χρήματος δεν είναι επιλογή, τα κράτη του Κόλπου είναι συνδεδεμένα με το αμερικανικό δολάριο" τονίζει ο οικονομολόγος του ΔΝΤ.      
"Χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, το Ομάν και το Μπαχρέιν παράγουν το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος τους από τις εξαγωγές πετρελαίου. Συνεπώς αντιμετωπίζουν υψηλό ρίσκο χρεοκοπίας. Οι οικονομίες αυτών των χωρών δεν μπορούν να βασιστούν σε άλλες βιομηχανίες για να διατηρήσουν τις οικονομίες τους σε θετική τροχιά" εξηγεί ο Versailles.      
Η εμμονή των ΗΠΑ με τους Ρώσους έχει προκαλέσει μια νέα περίοδο υποανάπτυξης σε όλον τον πλανήτη.    
Το ζήτημα είναι ότι τώρα δεν μπορούν να υποχωρήσουν, αν το κάνουν θα γίνουν... ρεζίλι για δεκαετίες, εάν επιμείνουν μπορεί να προκαλέσουν ένα νεό οικονομικό "κραχ" που η κρίση του 2008 θα φαίνεται σαν μια απλή "ιωσούλα".       
Αυτά γιατί εδώ στο pronews.gr ξέρουμε να διαβάζουμε του αριθμούς και να συνδυάζουμε τα δεδομένα χρησιμοποιώντας κάτι πολύ απλό... την κοινή λογική, κάτι που έχει καταργηθεί προ πολλού από το σύνολο της πολιτικής και των ΜΜΕ.   
Η αλήθεια είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν πλέον δύο επιλογές μπροστά τους, πολύ δυσάρεστες: Είτε υποχωρούν και χάνουν οικτρά στο "chicken game" είτε το "χοντραίνουν" με κίνδυνο να συμβούν πολύ άσχημα πράγματα στον πλανήτη.   
Υπάρχει όμως και μια τρίτη επιλογή: Μια κυβερνητική αλλαγή πορείας που να επιτρέπει μια "έντιμη κυβίστηση" όπως η εκλογή ενός προέδρου τύπου... Ν.Τραμπ, αυτοδημιούργητου, που καταλαβαίνει από οικονομία, και γνωρίζει τι σημαίνει η πολιτική win-win για να τα βρει με την έτερη υπερδύναμη της Ρωσίας και να οδηγήσουν τις χώρες τους στην ευμάρεια και την ασφάλεια και μαζί τους, όλον τον πλανήτη






Στην περιδίνηση μιας γενικευμένης εθελοδουλίας


Τρίτη, 16 Φεβρουαρίου 2016


Το τελευταίο διάστημα απ’ αφορμή το ασφαλιστικό είμαστε μάρτυρες ενός επαναληπτικού δίχως νόημα διαλόγου που χαρακτηρίζει το θέατρο του παράλογου...
Αποτέλεσμα εικόνας για δουλοπρεπειατου ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ  
Πρόκειται για το διάλογο τον οποίο προκαλεί η κυβέρνηση πάνω σ’ ένα σχέδιο της για την επίλυση του ασφαλιστικού. Στο βαθμό όμως που εκείνος που τελικά θα αποφασίσει δεν είναι ο λαός μας αλλά οι δανειστές, δυνάστες μας με τη σύμπραξη μιας υποτελούς σε αυτούς κυβέρνησης διερωτάται κανείς τι νόημα έχει αυτός ο διάλογος πέρα από το να ντύσει με ένα δημοκρατικό μανδύα μια κατεξοχήν αντιδημοκρατική διαδικασία.  
Και αυτό δεν αφορά μόνον στο συνταξιοδοτικό ή έστω μόνον όσα ζητήματα άπτονται των οικονομικών όπως πχ το κλείσιμο των τραπεζών ή τον έλεγχο κεφαλαίων, αλλά και ζητήματα όπως εκείνο τηςπαιδείας οπότε το προτεινόμενο από την κυβέρνηση σχέδιο αποσύρθηκε άρον άρον και παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες επειδή διαφωνούσαν με αυτό οι δυνάστες.  
Άλλωστε η μέχρι σήμερα εμπειρία έχει αποδείξει περίτρανα ότι οι δυνάστες μας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τη γνώμη του λαού μας και συνεπώς η λογική του έντιμου, κοινά επωφελούς συμβιβασμού μαζί τους είναι όνειρο θερινής νυκτός.
Τρανταχτή απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι ναι μεν το...
«όλον όχι» στο δημοψήφισμα, τουλάχιστον όσον αφορά μια σημαντική μερίδα του, μάλλον τη λογική την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο εξέφραζε παρά ηρωική πράξη όπως επιμένουν να το παρουσιάζουν ορισμένοι, από την άλλη όμως καθόλου δεν φάνηκε να επηρεάζει τους δυνάστες.  
Το επικίνδυνο είναι ότι η πλειονότητα αποδέχεται ακόμη αυτήν τη λογική του δίχως νόημα διάλογου και της δυνατότητας δίκαιου συμβιβασμού οδηγούμενη σε μια καταστροφική γενικευμένη εθελοδουλία.  
Θυμίζω ότι ο Μάνος Χατζιδάκης απ’ αφορμή την είσοδο μας στην ΕΕ εκτιμούσε ότι αυτή θα σήμαινε τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια επαρχία την οποία θα διοικεί η Ευρώπη, θα σήμαινε μια νέα σκλαβιά η οποία σε αντίθεση με την Τουρκική θα έχει επιτευχθεί με την θέληση μας.  
Από την πλευρά της η ελληνική κυβέρνηση όπως άλλωστε και οι προηγούμενες παίζει ρόλο ανάλογο με εκείνο των αυτόχθονων διοικητών των σατραπειών της Περσίας που τοποθετούνταν από τον Μέγα Αλέξανδρο για να εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντα του κατακτητή. Η υπογραφή των μνημονίων δεν είναι τίποτε άλλο παρά η δήλωση αυτής της υποταγής.  
Κάτω από αυτές τις συνθήκες δυο είναι οι δρόμοι που μπορεί να ακολουθήσουμε. Τρίτος δεν υπάρχει. Και αυτοί οι δρόμοι είναι ή η αποδεδειγμένα καταστροφική υποταγή στα πλαίσια της ΕΕ, ή η άμεση έξοδος από αυτήν και συνακόλουθα ή η σύμπραξη με τους σύγχρονους σατράπηδες ή η ξεκάθαρη εναντίωση με αυτούς και η πάλη για την ανατροπή τους.
Αυτή η έξοδος αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση τόσο της εξόδου από την κρίση όσο και σε βάθος χρόνου της πορείας προς το σοσιαλισμό.
Προφανώς αυτή η έξοδος σημαίνει αυτομάτως και την έξοδο από το ευρώ η οποία από μόνη της είναι ανεπαρκής και δεν επιτρέπει καμιά απολύτως προοδευτική μεταρρύθμιση από εκείνες που περιέχουν τα προγράμματα όσων την προτείνουν.  
Με αιχμή λοιπόν την έξοδο από το λάκκο των λεόντων της ΕΕ θα πρέπει να συγκροτηθεί και τοπολιτικό μέτωπο των δυνάμεων που στοχεύουν σε μια φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση. Βεβαίως αυτό δεν αποκλείει επί μέρους μέτωπα ή συνεργασίες για την αντιμετώπιση επί μέρους προβλημάτων όπως πχ το ασφαλιστικό.  
Η λογική ότι η έξοδος από την ΕΕ δεν θα πρέπει να προτάσσεται διότι αυτό μπορεί να φοβίσει ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις και να περιορίσει την απήχηση του μετώπου, αντικειμενικά δεν διαφέρει από την ευρωλαγνεία του ΣΥΡΙΖΑ η οποία αποδεδειγμένα πια οδήγησε στην συνέχιση της καταστροφικής πολιτικής της υποτέλειας και από την άλλη εμπόδισε την ανάπτυξη της λαϊκής συνειδητότητας, απαραίτητης για την όποια προοδευτική εξέλιξη.  

Καρατζαφέρης: Η νεκρανάστασή του σε νέα επεισόδια…



16-2-2016

Η κυβέρνηση των «αριστερών» ανδρεικέλων» δεν χρειάστηκε παρά μόνο ένα χρόνο για να ξεπλύνει όλα τα προηγούμενα μνημονιακά ανδρείκελα και να τα νεκραναστήσει… Ακόμα και ο Γιώργος Καρατζαφέρης ένα από τα γιγαντοκύτταρα του πολιτικού αμοραλισμού, της πατριδοκάπηλης κακοήθειας και της θεαματικής κωλοτούμπας νεκραναστήθηκε…

Αυτός ο παλιάτσος του πολιτικού κιτς, που έπαιξε το ρόλο του «λαγού» και του αλαλάζοντος κυμβάλου των «νταβάδων» στους «άμβωνες» των ΜΜΕ, ενώ είχε πεταχτεί, σαν στημένη λεμονόκουπα, στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, νεκραναστήθηκε: «Άθλος» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και αυτό… 

Όταν ο Μπαλτάκος και άλλοι πρώην νεκραναστημένοι μνημονιακοί στήνουν επιχείρηση αναπαλαίωσης της Δεξιάς πολυκατοικίας και ανοικοδόμησης μιας νέας «αντιμνημονιακής» και «καθαρής» Δεξιάς (ακροδεξιάς), θα απουσιάσει από αυτόν τον ακροδεξιό «συνωστισμό» ο Καρατζαφέρης, με τόσα χρόνια αγώνα στο έργο της ακροδεξιάς ανοικοδόμησης; 

Γι αυτό έσπευσε ταχύτατα για να μην χάσει το τρένο της νέας ακροδεξιάς και «αντιμνημονιακής» αναπαλαίωσης. Αυτό μας έλειπε:Να τρυγήσουν τις δάφνες οι διάφοροι Μπαλτάκοι… 

«Συνωστισμός» και ανταγωνισμός, λοιπόν, στο χώρο της ακροδεξιάς …ανοικοδόμησης. Αγώνας δρόμου στο ποιος θα καλύψει το πολιτικό κενό: Μιας «φροντισμένης» και μακιγιαρισμένης με «αντιμνημονικά» χρώματα ακροδεξιάς… 

Ο Καρατζαφέρης είναι ένα πολύ χρήσιμο «εργαλείο» των «νταβάδων». Γι αυτό, στο παρελθόν, τον περιέφεραν, σκανδαλωδώς, από κανάλι σε κανάλι σαν βασικό «αναλυτή» και «σχολιαστή»… 

Αφού τον άφησαν να …ξαποστάσει λίγο, τον βγάλανε από τη ναφθαλίνη για νέους ρόλους, με πιο βασικό: Την αναπαλαίωση της Δεξιάς… 

Στη ΝΔ θα υπάρξουν πολλές φουρτούνες, πολλές εσωτερικές ζυμώσεις και σπασμοί για νέες γέννες. Ο Καρατζαφέρης σ’ αυτό το παιχνίδι γίνεται απαραίτητος: Είναι ένας από τους πιστούς «κομιστές» των «νταβάδων»… 

Θα τον ακούμε, λοιπόν, πάλι να κελαηδάει από τα ΜΜΕ… 

Ήδη έσπευσε να «συνωστιστεί» και ένας άλλος χαμαιλέοντας: Ο Νικολόπουλος… 

Τέτοια επεισόδια στο σήριαλ της νέας ακροδεξιάς ΑΠΑΤΗΣ θα παιχτούν πάρα πολλά… 

Θα πρέπει να κάνουν, όλοι αυτοί, μνημείο στον Τσίπρα και την «αριστερή» κυβέρνηση: Τους ανέσυραν από τον σκουπιδοτενεκέ…

ΡΕΣΑΛΤΟ - Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης

Το τέλος…


by 16-2-2016

Το κουαρτέτο, οι αγρότες και το προσφυγικό σφίγγουν σαν τανάλια μια κυβέρνηση που παραπαίει
Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 120 
Δεν χρειάζεσαι να είσαι μετεωρολόγος για να δεις κατά πού φυσάει ο άνεμος (Μπομπ Ντίλαν), ούτε να έχεις το προ-ορατικό χάρισμα του… Μίκη Θεοδωράκη για να διακρίνεις πως η κυβέρνηση πνέει τα λοίσθια.
Φωτογραφία: Από την “κηδεία της κυβέρνησης” που πραγματοποίησαν διαδηλωτές αγρότες στο Ρέθυμνο


Ο διχασμός
Όπως είχαμε διαπιστώσει ήδη από πέρσι τον Φεβρουάριο, αυτή η κυβέρνηση χαρακτηρίζεται από μια βασική αδυναμία: Δεν μπορεί να κυβερνήσει, ενώ είναι ικανότατη στην παραγωγή παρόλας και παραμυθιών, εξ ου και η ανάγκη να αναβαπτίζεται διαρκώς στην κολυμβήθρα των εκλογικών «αναμετρήσεων». Και δεν μπορεί να κυβερνήσει για δύο λόγους. Ο πρώτος, προφανής διά γυμνού οφθαλμού – πρόκειται για ένα συνονθύλευμα ανικάνων, μπαρόβιων και εραστών των τσιπουράδικων. Ο δεύτερος και κυριότερος, διότι διχάζεται ανάμεσα σε μια φαντασιακή, δήθεν αριστερή ιδεοληψία (ευρωπαϊστικού χαρακτήρα όμως, δηλαδή της φαντασίωσης ότι οι ίδιοι είναι «αριστεροί», σε μια χώρα που βρέχεται από τη Βόρεια Θάλασσα ή τον Ατλαντικό και δεν γειτονεύει με την Τουρκία και τα Σκόπια) και την υλική και ταξική της πραγματικότητα – φλαμπουράρηδων, τσακαλώτων και άλλων εκπροσώπων των ανώτερων παρασιτικών μεσοστρωμάτων, που επιτάσσει τον συμβιβασμό και την υποταγή.
Το εκκρεμές ανάμεσα στις δύο αυτές υποστάσεις της την ιδεολογική φαντασίωση και την ταξική της πραγματικότητα, έχει ως αποτέλεσμα τη μηδενική παραγωγή κυβερνητικού έργου και την ακινησία, διότι, όχι απλώς η «αριστερά» αγνοεί τι ποιεί η «δεξιά», αλλά αλληλοακυρώνονται. Είναι “θεωρητικώς” κατά των μνημονίων, αλλά υπογράφουν μνημόνια, είναι “υπέρ” των αγροτών, αλλά τους στραγγαλίζουν, είναι υπέρ των ανοικτών συνόρων και δημιούργησαν ένα τεράστιο προσφυγικό ζήτημα, αλλά τώρα φέρνουν το ΝΑΤΟ και τους Τούρκους για να ελέγχουν αυτά τα… ανοικτά σύνορα. Το αποτέλεσμα είναι μια αδιάκοπη παλινωδία, μια αφάνταστη λεξιλαγνεία, μία …. γενικευμένη ιλαροτραγωδία.
Δεν διαθέτουν τον χρόνο ώστε να γίνει σχετικά ομαλά η μετάλλαξή τους, γι’ αυτό και κυριαρχεί ο διχασμός. Και επειδή ο χρόνος τρέχει, τα προβλήματα συσσωρεύονται σε τέτοιο βαθμό και η εναλλακτική λύση αναζητείται πλέον μεταξύ αποικίας και απόλυτης καταστροφής, το παιχνίδι παίρνει τέλος και ο ηθοποιός εξέρχεται. Και αυτό παρότι σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (τέσσερις, αν συνυπολογίσουμε και τις ευρωεκλογές του 2014), οι Έλληνες έδειξαν εμπιστοσύνη στον Τσίπρα. Πάντα είχαν αδυναμία στους λαοπλάνους και τους απατεώνες –ιδίως τους νεαρούς–, από την εποχή του Αλκιβιάδη. [Βέβαια εκείνος, ο Αλκιβιάδης, ήταν μαθητής του Σωκράτη και ο Τσίπρας των σφαιριστηρίων, αλλά δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα. Εξάλλου, εάν σήμερα τον Σωκράτη έχει αντικαταστήσει ο Πελεγρίνης, γιατί όχι και ο Τσίπρας τον Αλκιβιάδη; O tempora, o mores.]
Σενάρια…
O κύκλος οδηγείται στο τέλος του: Από τη μία πλευρά το κουαρτέτο και από την άλλη οι αγρότες και το προσφυγικό, σφίγγουν σαν τανάλια μια κυβέρνηση που παραπαίει και αναζητά, παρά τους παλικαρισμούς, τον δρόμο προς την έξοδο.
Η ομιλία του Τσίπρα στις 10 Φεβρουαρίου, στο υπουργικό συμβούλιο, προοιωνίζεται όντως το τέλος της «ενάρετης» (κατά Τσακαλώτο) διαδρομής στα σαλόνια της εξουσίας. Οι δε κορώνες κατά των καναλιών και κατά των διαπλεκομένων, πέραν του ότι αποτελούν άσφαιρα πυρά (διότι θα ακολουθήσουν μακρόχρονοι δικαστικοί αγώνες, ασφαλιστικά μέτρα κ.λπ.), έχουν σαφώς πολιτικάντικο χαρακτήρα ώστε να συγκρατήσουν τους βουλευτές και τους εναπομείναντες συριζαίους ψηφοφόρους για τις επερχόμενες «μάχες» ενάντια στα διαπλεκόμενα και στο μνημόνιο, που οι ίδιοι έχουν… υπογράψει!
Το αδιέξοδο είναι πασίδηλο. Θα ήταν ικανοί, θεωρητικά, από την εξουσιομανία τους, ώστε να διατηρήσουν τους θώκους τους όσο το δυνατόν περισσότερο, να προσχωρούσαν ακόμα και στην εκδοχή grexit αλά Σόιμπλε, αν δεν φοβόντουσαν το ειδικό δικαστήριο και τον Κορυδαλλό, ειδικά με τους γεωπολιτικούς κινδύνους που θα δημιουργούσε ένα grexit σήμερα. Εξάλλου, η “επαναστατική”-πραξικοπηματική πτέρυγα, αλά Ζωή, έχει εξέλθει του κόμματος.
Εάν ο Τσίπρας ήθελε όντως να παραμείνει στην εξουσία και να ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση, θα ήταν υποχρεωμένος να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις στους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες και να διευρύνει, παράλληλα, τις τάξεις των πληττόμενων από το συνταξιοδοτικό, στους μισθωτούς του δημόσιου τομέα και τους ήδη συνταξιούχους. Έτσι, όμως, θα έστρεφε εναντίον του και τις τελευταίες κοινωνικές και εκλογικές εφεδρείες που διαθέτει, δηλαδή το δημόσιο και τους συνταξιούχους. Αντ’ αυτού, φαίνεται να προκρίνει μια στρατηγική σύγκρουσης μέχρι το τέλος, με τους αγρότες, θεωρώντας πως αυτούς, ούτως ή άλλως, τους έχει χάσει· και αν μεν αντέξει στο μπρα ντε φερ –όπερ και απίθανο– να επιβάλει το συνταξιοδοτικό του Κατρούγκαλου. Στην περίπτωση –όπερ και πιθανότερο– που δεν αντέξει αυτήν τη σύγκρουση, μετά την κάθοδό τους στην Αθήνα, έχει δύο πιθανές λύσεις: Είτε την οικουμενικά στηριζόμενη κυβέρνηση τεχνοκρατών, που είναι η νουνεχέστερη λύση, είτε μια ακόμα φυγή προς τις εκλογές, ώστε τουλάχιστον να διατηρηθούν ως αξιωματική αντιπολίτευση και να αφήσουν την καυτή πατάτα του μνημονίου στα χέρια του Μητσοτάκη και του Άδωνι, που γνωρίζει από μνημόνια!
Η «οικουμενική» επιλογή συμβαδίζει με το στενό συμφέρον των περισσότερων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ώστε να συνεχισθεί η παρούσα κοινοβουλευτική περίοδος και επομένως η παρουσία τους στη Βουλή, διότι, μετά τις επόμενες εκλογές, θα απουσιάσουν από αυτή και μάλλον οριστικά. Και το ίδιο συμβαίνει με την μάζα των άρτι διορισθέντων στον κρατικό μηχανισμό κομματικών στελεχών. Για την πλειοψηφία των βουλευτών, προπαντός, η «οικουμενική», αποτελεί την ιδανική λύση, διότι και την έδρα τους διατηρούν και η ευθύνη για την ψήφιση και εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων μετακυλίεται στις πλάτες περισσοτέρων κομμάτων.
Από την άλλη πλευρά όμως, για τον Τσίπρα και τη στενή παρέα των συν αυτώ, η παραδοχή της ήττας και η αποδοχή της «οικουμενικής» υπονομεύει τον ίδιο τον ηγετικό τους ρόλο στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι βέβαιο πως πιθανή παραίτηση της κυβέρνησης και αποδοχή οικουμενικού σχήματος, θα οδηγήσει σε ανάδειξη των «συναινετικών» Δραγασάκη-Σταθάκη-Χουλιαράκη κ.λπ. ως διαχειριστών της οικουμενικής επιλογής. Παράλληλα δε το κύρος του Τσίπρα θα πληγεί ανεπανόρθωτα, με το να βρίσκεται στη Βουλή, ως αποτυχημένος πρωθυπουργός, εκδιωχθείς από την εξουσία, όπως είχε γίνει με τον ΓΑΠ, με την κυβέρνηση Παπαδήμου. Κατά συνέπεια, το συμφέρον του, αρχικώς, είναι να παραμείνει στην εξουσία με κάθε τίμημα. Αλλά αν δεν μπορέσει να τα βγάλει πέρα με τους αγρότες, να προχωρήσει σε εκλογές ως βαλλόμενος από τα «συμφέροντα» και το κουαρτέτο, έτσι ώστε και να απεκδυθεί της ευθύνης εφαρμογής του μνημονίου, να παραμείνει επικεφαλής στη «νέα μάχη» και να διατηρήσει σε διψήφιο ποσοστό την εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, που διαφορετικά θα συρρικνωθεί σε μονοψήφια ποσοστά!
Οι βουλευτές λοιπόν, ιδιαίτερα της επαρχίας και οι «άσημοι», καθώς και τα κομματικά/κρατικά στελέχη, θα προκρίνουν συνέχιση της ζωής της παρούσας Βουλής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ η ηγετική-κομματική ομάδα θα επιλέξει αυτό που ξέρει να κάνει, εκλογές, για να διατηρήσει τον έλεγχο του κόμματος. Ποιος άραγε θα κερδίσει;
Στην τελική επιλογή, πάντως, θα συμμετάσχουν, ίσως καθοριστικά, και άλλοι παράγοντες, οι Αμερικανοί –που θέλουν να τελειώνουν με το Κυπριακό και τα Σκόπια–, οι Γερμανοί, που θέλουν λύσεις στο προσφυγικό, που μόνο ο Τσίπρας μπορεί να τους προσφέρει κ.λπ. Πάντως η κυβέρνηση αυτή, με την παρούσα μορφή και σύνθεση, έχει τελειώσει, σε λιγότερο από πέντε μήνες μετά τη συγκρότησή της.
Περιοδικό Άρδην – Εφημερίδα Ρήξη