Τα γεράκια και η αρκούδα

ΔΕΥΤΕΡΑ 22-2-2016

Η παγκόσμια ηγεμονία των Η.Π.Α. συρρικνώνεται, αφού όλο και περισσότερες χώρες απομακρύνονται από τη σφαίρα επιρροής τους – κυρίως επειδή η επίθεση στη Ρωσία, με τα «οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής», δεν απέδωσε τα αναμενόμενα

Σημείωση: Η πρόσφατη ανάπτυξη νέων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στις βαλτικές χώρες, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία και στη Ρουμανία, είναι μία πολύ σοβαρή εξέλιξη (πηγή) – αφού σκληραίνει σε πολύ μεγάλο βαθμό το παιχνίδι ισχύος στην περιοχή, επί πλέον σε αυτά που διαδραματίζονται στη Συρία ή/και σχεδιάζονται για το Αιγαίο. Ίσως λοιπόν το παλαιότερο άρθρο μας να είναι αρκετά επίκαιρο.

 .

«Όποιος θέλει να κυριαρχήσει στον πλανήτη, θα πρέπει να κυριαρχήσει στην Ευρασία. Όποιος θέλει να κυριαρχήσει στην Ευρασία, θα πρέπει να κυριαρχήσει στην καρδιά της – στη Ρωσία.

Όποιος θέλει να κυριαρχήσει στη Ρωσία, θα πρέπει προηγουμένως να αποσπάσει την Ουκρανία από τη ρωσική σφαίρα επιρροής. Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία δεν μπορεί να θεωρηθεί ως η αυτοκρατορία της Ευρασίας» (Brzezinski).

.

Ανάλυση

Οι απώλειες των Η.Π.Α., όσον αφορά τους συμμάχους, καθώς επίσης τα «μέσα» που τους εξασφαλίζουν την παγκόσμια ηγεμονία, πολλαπλασιάζονται. Οι χώρες των BRICS ιδρύουν το δικό τους ΔΝΤ, η Μ. Βρετανία συμμετέχει στην κινεζική ουσιαστικά παραλλαγή της Παγκόσμιας Τράπεζας (AIIB), η Ρωσία και η Κίνα εγκαθιστούν τα δικά τους Swift, το δυτικό Swift με έδρα τις Βρυξέλλες όχι μόνο δεν διώχνει τη Ρωσία, όπως ήθελε η υπερδύναμη αλλά, αντίθετα, της προσφέρει μία έδρα στη διοίκηση του, το πετροδολάριο κινδυνεύει από το πετρογουάν, η ΕΕ αρνείται να κλιμακώσει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας κοκ.

Πρόσφατα δε, παρά τις συγκρούσεις τους για τα νησιά της περιοχής, η Κίνα, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, έκαναν ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της τριμερούς συνεργασίας τους – με τη συνάντηση των υπουργών εξωτερικών στη Σεούλ, με σκοπό την προετοιμασία μίας σύσκεψης κορυφής των ηγετών τους.

Σχεδιάζουν επί πλέον τη δημιουργία μίας ζώνης ελευθέρου εμπορίου, καθώς επίσης μία κοινή πολιτική απέναντι στο πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας – γεγονός που σημαίνει πως οι Η.Π.Α. απομονώνονται σταδιακά από την ευρύτερη περιοχή.

Επομένως, η ισχύς των Η.Π.Α. βαίνει συνεχώς μειούμενη, αφού όλο και περισσότερες χώρες απομακρύνονται σταδιακά από τη σφαίρα επιρροής τους – κυρίως επειδή η βίαιη επίθεση στη Ρωσία, με τα «οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής», δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Δηλαδή, είτε την ανατροπή του προέδρου Putin και τη συμβιβαστική συνθηκολόγηση της χώρας, είτε το «διαμελισμό» της – με αποτέλεσμα να ενθαρρυνθούν όλοι οι υπόλοιποι «υποτελείς» της υπερδύναμης, διαπιστώνοντας τις αδυναμίες της.

.

Η Ρωσία

Ο ηγέτης τώρα που έχει πρώτος αμφισβητήσει το μονοπολικό πλανήτη της δεκαετίας του 1980, την απόλυτη ηγεμονία δηλαδή των Η.Π.Α., ο πρόεδρος Putin, πρότεινε πρόσφατα τη δημιουργία μίας νομισματικής ένωσης στην Ευρασία, κατά το παράδειγμα της Ευρωζώνης, με πρώτα μέλη τη Λευκορωσία και το Καζακστάν – τις χώρες που ήδη συμμετέχουν στην τελωνειακή ένωση που έχει ιδρυθεί στην περιοχή.

Ουσιαστικά σχεδιάζει μία ευρύτερη οικονομική και πολιτική ένωση, η οποία θα αποτελείται κυρίως από τα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έτσι ώστε να καταπολεμηθούν τα προβλήματα από την υποχώρηση της ισοτιμίας του ρουβλίου, καθώς επίσης των τιμών του πετρελαίου – ενώ η πρόταση του για τη συναλλαγματική ένωση δεν αντιμετωπίσθηκε αρνητικά, αφού τόσο η Λευκορωσία, όσο και το Καζακστάν, έχουν ανάλογα προβλήματα με τις ισοτιμίες των δικών τους νομισμάτων.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το οποίο θα μπορούσε να προσελκύσει επίσης χώρες της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως, για παράδειγμα, την Ελλάδα, θα προκαλούσε εύλογα την οργή της υπερδύναμης – η οποία θεωρεί τόσο την Ευρώπη, όσο και την Ιαπωνία, αποκλειστικά δικά της «προτεκτοράτα».

.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός των Η.Π.Α. από τον Brzezinski

Στα πλαίσια αυτά οι αναφορές του Brzezinski στο βιβλίο του «Δεύτερη ευκαιρία», όπου επικρίνει τους τρεις αμερικανούς προέδρους (Bush I, Clinton und Bush II), λέγοντας πως δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν σωστά το δώρο της μοναδικής ηγεμονικής δύναμης στον πλανήτη, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και πριν την άνοδο της Κίνας, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.

Όπως ισχυρίζεται ο Brzezinski, ειδικά ο πρόεδρος Bush II έπαιξε και έχασε στα χαρτιά με εγκληματικό τρόπο τις αμερικανικές δυνατότητες, αφού δεν κατάφερε να διατηρήσει την ηγεμονία των Η.Π.Α. στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς επίσης στην Τουρκία, μέσω της διεύρυνσης της βορειοατλαντικής συμμαχίας(ΝΑΤΟ).

Στο στρατηγικό του σχεδιασμό, η Ευρώπη και η Ιαπωνία έχουν το ρόλο των υποτελών (προτεκτοράτα), οι οποίοι θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ως «προγεφυρώματα», με στόχο τον αποκλεισμό της ρωσικής ενδοχώρας τόσο από τα δυτικά, όσο και από τα ανατολικά – χωρίς να τους επιτρέπεται μία δική τους αυτόνομη πολιτική. Όπως επεξηγεί δε αναλυτικά και χωρίς κανέναν ενδοιασμό,

«Εάν χρησιμοποιήσει κανείς την ορολογία που θυμίζει την πιο βάρβαρη εποχή των αρχαίων αυτοκρατοριών, τότε οι τρεις βασικές επιταγές της ιμπεριαλιστικής γεωστρατηγικής είναι οι εξής: Η αποτροπή των αθέμιτων συμπράξεων μεταξύ των υποτελών, η διατήρηση της εξάρτησης τους σε θέματα ασφαλείας, παράλληλα με την υπακοή και την προστασία τους, καθώς επίσης  η φροντίδα να αποκλείονται οι συμμαχίες των βάρβαρων λαών«.

Περαιτέρω, η απόσπαση της Ουκρανίας από τη ρωσική σφαίρα επιρροής, έτσι ώστε να μπορέσει να εξουδετερωθεί η Ρωσία, ευρίσκεται στο επίκεντρο του στρατηγικού οράματος του Brzezinski, με μία αξιοσημείωτη παραλλαγή.

Αναλυτικότερα, προειδοποιώντας για τους νέους ανταγωνιστές, όπως η Κίνα, η Ινδία και διάφοροι άλλοι, αναπτύσσει την εναλλακτική ιδέα, μέσω του εκδημοκρατισμού και του εκσυγχρονισμού της Ουκρανίας, να δεσμεύσει ακόμη και τη Ρωσία στη διευρυμένη δυτική στρατιωτική συμμαχία – μία Ρωσία όμως χωρίς τον Putin, η οποία θα υποτάσσεται, ως τοπική δύναμη, στην απόλυτη ηγεμονία των Η.Π.Α.

Υπάρχει βέβαια και ένα διαφορετικό «στρατηγικό όραμα» στις Η.Π.Α., το οποίο θεωρείται κάπως πιο ανόητο –έχει εκφραστεί δε από το διοικητή της σκιώδους CIA και το έχω ήδη αναφέρει σε ανάλογο άρθρο μου (Η πραγματική παγκόσμια τάξη).

Σύμφωνα με το δεύτερο αυτό «όραμα», θα έπρεπε να εμποδιστεί με κάθε τρόπο τυχόν συμμαχία της Γερμανίας με τη Ρωσία, ενώ ο στόχος δεν πρέπει να είναι η κατάκτηση της Ρωσίας, αλλά η πρόκληση ζημιών στην οικονομία της – έτσι ώστε να αποδυναμωθεί εντελώς, οπότε να μπορεί να ελέγχεται πλήρως από τις Η.Π.Α.

Ολοκληρώνοντας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Μονάχου στις αρχές Φεβρουαρίου, όπου τοποθετηθήκαν στις θέσεις τους αυτοί που θα δρομολογούσαν το πραξικόπημα του Κιέβου (άρθρο), ήταν η τελευταία πρόβα πριν την πρώτη παράσταση του παρόντος δράματος – χωρίς φυσικά την ενεργό παρουσία του Brzezinski.

Εκεί ανακοινώθηκε η «αναγέννηση της δυτικής συμμαχίας», η οποία ορίσθηκε ρητά από τον υπουργό εξωτερικών των Η.Π.Α. ως η νέα πολιτική πρόκληση, με την οποία θα είναι αντιμέτωπη η Δύση τα επόμενα χρόνια – εάν θέλει να διατηρηθεί η ειρήνη στον πλανήτη, καθώς επίσης η δική της οικονομική ευημερία.

.

Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα του στρατηγικού σχεδιασμού των Η.Π.Α.

Εισαγωγικά, οι περισσότεροι Ουκρανοί είναι εχθρικά διακείμενοι απέναντι στη Ρωσία, ειδικά όσον αφορά το σημερινό της πρόεδρο, τον οποίο θεωρούν δικτάτορα αντίστοιχο του Stalin – ενώ η εχθρότητα τους είναι εύλογη, όπως επίσης αυτή ορισμένων γειτονικών χωρών, (α) επειδή έχουν υποστεί εγκλήματα στο παρελθόν, (β) λόγω των σημερινών συγκρούσεων στην ανατολική Ουκρανία, καθώς επίσης (γ) ένεκα της εισβολής στη χώρα τους, με τη βίαιη προσάρτηση της Κριμαίας.

Συνεχίζοντας στο θέμα μας, ο εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας ανατράπηκε πραξικοπηματικά, με την τοποθέτηση μία πρόχειρης, φιλοδυτικής κυβέρνησης. Αντί όμως να εκδημοκρατισθεί, καθώς επίσης να εκσυγχρονισθεί η χώρα, σύμφωνα με τα σχέδια των Η.Π.Α., «διαμελίστηκε» στα τρία, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος, ενώ η επόμενη κυβέρνηση που εκλέχθηκε την οδήγησε σε μία οικονομική καταστροφή – με την υποτίμηση του νομίσματος της, με τη ραγδαία άνοδο του πληθωρισμού, με την εισβολή του ΔΝΤ, με τραπεζικές χρεοκοπίες (πρόσφατα έκλεισαν τρεις τράπεζες και διασώθηκαν από την κεντρική – πηγή) κοκ.

Ένας περαιτέρω κατακερματισμός της Ουκρανίας, κατά μήκος των συνόρων της, όπου ευρίσκονται οι ηγεμονίες των «ολιγαρχών», θεωρείται πολύ πιθανός – ενώ η κυβέρνηση του Κιέβου, υποστηριζόμενη από τη Δύση, εξοπλίζεται στρατιωτικά, με στόχο τη βίαιη αποκατάσταση της κεντρικής τουλάχιστον ενότητας της χώρας.

Από την άλλη πλευρά η Ρωσία, αντί να συμμετέχει στην «αναδιάρθρωση» της Ουκρανίας, σύμφωνα με τα σχέδια του Brzezinski, υποχρεώθηκε στην άμυνα και εκδιώχθηκε από τη δυτική συμμαχία – ενώ η Ουκρανία αναγκάσθηκε, μετά από πιέσεις της Ευρώπης, να επιλέξει μεταξύ της συμμετοχής της στην ΕΕ ή στην ευρασιατική ένωση. Έτσι προκλήθηκε μία κατά μέτωπο σύγκρουση της ΕΕ με τη Ρωσία, αφού η τελευταία θεωρούσε ως απαραίτητη, ως θεμελιώδη καλύτερα την είσοδο της Ουκρανίας στην ευρασιατική ένωση.

Ακολούθησε ο χρηματοπιστωτικός πόλεμος εκ μέρους της Δύσης εναντίον της Ρωσίας, με την επιβολή κυρώσεων, με τη χειραγώγηση των τιμών του πετρελαίου, με την εκροή των ξένων κεφαλαίων, με τις νομισματικές επιθέσεις κοκ. – ενώ η Ρωσία επιβαρύνθηκε επί πλέον από το κόστος της ενσωμάτωσης της Κριμαίας, από την ενίσχυση των επαναστατών στην ανατολική πλευρά, καθώς επίσης από την κατάρρευση των οικονομικών σχέσεων της με την Ουκρανία.

Εν τούτοις ο πρόεδρος της δεν ζημιώθηκε, αφού η δημοτικότητα του αυξάνεται ευθέως ανάλογα με τις πιέσεις που ασκούνται στη χώρα του – κάτι που δεν ήταν αναμενόμενο από τη Δύση, η οποία έχει διαφορετικές εμπειρίες (ανάλογα με τους Ρώσους συμπεριφέρονται και οι Έλληνες, όπως τεκμηριώνεται από την άνοδο των εκλογικών ποσοστών της νέας κυβέρνησης, όταν αυξάνονται οι πιέσεις της Ευρώπης).

Αντί λοιπόν ο κ. Putin να ανατραπεί, όπως ήλπιζε η Δύση, σταθεροποιήθηκε – ενώ η Ρωσία απομακρύνθηκε ακόμη περισσότερο από την φιλελεύθερη οικονομική πολιτική, από την οποία άλλωστε έχει αποστασιοποιηθεί, μετά την εποχή των εγκλημάτων του ΔΝΤ (άρθρο).

.

Ο πολυπολιτισμικός οργανισμός

Κανένας στη Δύση δεν περίμενε μία τέτοια αντίδραση της Ρωσίας – αν και έπρεπε να ήταν αναμενόμενη, τουλάχιστον μετά τον πόλεμο της Γεωργίας. Τότε, για πρώτη φορά μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η χώρα αντιστάθηκε στις προσπάθειες διεύρυνσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ – φανερώνοντας πως δεν θα ήταν πρόθυμη να ανεχθεί περαιτέρω ενέργειες περιορισμού της από τη Δύση, χωρίς να αμυνθεί με όλες τις δυνάμεις της, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων.

Η αιτία είναι η βαθειά παρανόηση που διαπιστώνεται στη Δύση, όσον αφορά τη μεγάλη αυτή σε έκταση χώρα, η οποία δεν είναι ούτε ευρωπαϊκή, ούτε ασιατική, αλλά ευρασιατική – με πολλούς διαφορετικούς λαούς στο εσωτερικό της, οι οποίοι όμως είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ τους.

 .

 

.

Με απλά λόγια, η Ρωσία δεν είναι εν μέρει ευρωπαϊκή και εν μέρει ασιατική – αλλά ένας ιστορικά μετεξελιγμένος κοινωνικός, πολιτιστικός και εθνικός οργανισμός, μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας. Ένας ενδιάμεσος πολυπολιτισμικός χώρος λοιπόν, ο οποίος συμπεριλαμβάνει την ανατολική και τη δυτική Ευρασία, απόλυτα αμιγής και συνεκτικός.

Περαιτέρω, μία ενδιαφέρουσα διαπίστωση πηγάζει από την παρατήρηση των δύο παγκοσμίων πολέμων – του 1914/18 καθώς επίσης του 1939/1945. Εκείνες τις εποχές οι πολυπολιτισμικές αυτοκρατορίες, όπως αυτή των Αψβούργων, καθώς επίσης των Οθωμανών, διαμελίσθηκαν – ενώ οι λαοί που τις αποτελούσαν διαχωρίστηκαν μεταξύ τους, μετά από πολέμους.

Αντίθετα, η ρωσική-ευρασιατική πολυπολιτισμική αυτοκρατορία επιβίωσε από τους δύο μεγάλους πολέμους, με τη μορφή της Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς να διαμελισθεί, σαν μία αμιγής φυλή ειδικής μορφής. Ο χαρακτήρας της του ενδιάμεσου χώρου, της προσδίδει μία ιστορική ποιότητα ενός «ρωσικού οργανισμού», ο οποίος σε εποχές ειρήνης αναπτύσσει μία έντονη ενδο-πολιτιστική ζωή, ενώ σε εποχές πολέμου και αμφισβήτησης, οικονομικής, στρατιωτικής ή πολιτικής, τα διάφορα μέρη του συγκλίνουν μεταξύ τους – έρχονται πιο κοντά και αμύνονται από κοινού.

Το γεγονός αυτό, κρίνοντας από την ιστορία, μπορεί να οδηγήσει προσωρινά σε μία «βίαιη καταστολή», σε μία υποχώρηση καλύτερα του βιοτικού επιπέδου στο εσωτερικό της χώρας, όταν την ίδια στιγμή «βγάζει αγκάθια» προς τα έξω – με στόχο την προστασία των λαών της ως σύνολο και όχι ως επί μέρους οντότητες.

Αυτός λοιπόν που δεν γνωρίζει τα συγκεκριμένα, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ρωσίας, ως μίας ενδιάμεσης περιοχής της Ευρασίας, θέλοντας παρ’ όλα αυτά να την κατακτήσει, να την ελέγξει ή να κυριαρχήσει στο εσωτερικό της, είναι καταδικασμένος να ηττηθεί – γεγονός που έχει αποδειχθεί από τις προσπάθειες του Σουηδού Karl August, του Ναπολέοντα, της Βέρμαχτ στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, του Χίτλερ στο δεύτερο, καθώς επίσης των Η.Π.Α. σήμερα, που δεν δείχνει να τα καταφέρνει! .

Η αιτία είναι το ότι, οι λαοί της γνωρίζουν από την ιστορία τους πως ο διαμελισμός της χώρας τους είναι συνώνυμος με την ανασφάλεια, με το χάος, με τους εμφυλίους πολέμους κοκ. – με μία κατάσταση δηλαδή, η οποία θα ήταν απείρως τρομακτικότερη και οδυνηρότερη, από αυτήν που βιώνει σήμερα η δύστυχη Ουκρανία.

.

Τα νέα σχέδια των Η.Π.Α.

Η υπερδύναμη, διαπιστώνοντας πως η Ρωσία αντιστέκεται στο χρηματοπιστωτικό πόλεμο που της έχει κηρύξει, με αποτέλεσμα να «χάνει το πρόσωπο της» απέναντι στους συμμάχους της, σχεδιάζει την ανεξαρτητοποίηση της Ευρώπης από τη ρωσική ενέργεια – με στόχο αφενός μεν την άσκηση ακόμη μεγαλύτερων οικονομικών πιέσεων στη χώρα, αφετέρου την αύξηση της δικής της οικονομικής ισχύος.

Διευρύνει λοιπόν σταδιακά τη σύγκρουση της με τη Ρωσία στα επίπεδα των αγωγών παροχής ενάργειας, στα ατομικά εργοστάσια και στα λιμάνια – ενώ η ΕΕ επιδιώκει μία στρατηγική ενεργειακή συνεργασία με την Ουκρανία, προγραμματίζοντας την επέκταση των υποδομών των αγωγών και αυξάνοντας την ενεργειακή δυναμικότητα της Ουκρανίας, έτσι ώστε να περιορίσει την εξάρτηση της από τη Ρωσία.

Την ίδια στιγμή οι αμερικανοί δηλώνουν πως οι πρώην χώρες της Σοβιετικής Ένωσης θα πρέπει να απελευθερωθούν από τις οικονομικές παρενοχλήσεις της Μόσχας των τελευταίων δεκαετιών – προγραμματίζοντας την κατασκευή νέων αγωγών φυσικού αερίου, σε μία περιοχή που καλύπτει το 70% των αναγκών της από τη Ρωσία.

Παράλληλα, οι αμερικανικές επιχειρήσεις του κλάδου της σχιστολιθικής, καθώς επίσης της πυρηνικής ενέργειας, επιδιώκουν την επέκταση τους στην Ευρώπη, έτσι ώστε να εκτοπίσουν τους ρωσικούς ομίλους – όπως στο παράδειγμα της επίσκεψης του αμερικανού υπουργού εξωτερικών στη Βουλγαρία, η οποία εισάγει το 85% των αναγκών της από τη Ρωσία, με στόχο την κατασκευή ενός πυρηνικού εργοστασίου από τις πολυεθνικές των Η.Π.Α.

Αμυνόμενη η Ρωσία, αγοράζει ενεργειακές υποδομές στην Ευρώπη, ενώ προσπαθεί να επεκταθεί στις χώρες της Μεσογείου, με κέντρο βάρους την Ελλάδα, την Ιταλία, την Κύπρο και την Αίγυπτο – όταν οι αμερικανοί σχεδιάζουν να μειώσουν κατά 20% το μερίδιο της στην ανατολική Ευρώπη, έως το 2020, αφενός μεν με την οικονομική βοήθεια της ΕΕ, αφετέρου με τη δική τους τεχνική και πολιτική στήριξη.

Περαιτέρω, η (εξαιρετικά εχθρική προς τη Ρωσία) Πολωνία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία, ξεκίνησαν να προμηθεύουν την Ουκρανία με φυσικό αέριο, το οποίο οι ίδιες αγοράζουν από τη Ρωσία, έτσι ώστε να τη βοηθήσουν να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση – ενώ κατασκευάσθηκε ένας νέος αγωγός μεταξύ της Μολδαβίας και της Ρουμανίας.

Η Ρωσία τώρα, συνειδητοποιώντας προφανώς τη στρατηγική των Η.Π.Α. προσπαθεί να κερδίσει τους Ευρωπαίους μεγάλους πελάτες της – μεταξύ άλλων σχεδιάζοντας στην Τουρκία την κατασκευή ενός νέου αγωγού, με την ονομασία «Turkey Stream» (χάρτης). Δήλωσε δε πως εάν οι Ευρωπαίοι επιθυμούν την προμήθεια τους με φυσικό αέριο, θα πρέπει οι ίδιοι να κατασκευάσουν έναν δικό τους αγωγό, έως τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία.

 .

 

Χάρτης – οι διάφορες εναλλακτικές παροχής φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

 .

Σύμφωνα με τη Ρωσία, οι δύο κεντρικοί διανομείς φυσικού αερίου μελλοντικά θα είναι η Τουρκία και η Γερμανία – οι δύο σύμμαχοι του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Εν τούτοις, είναι δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού η Τουρκία θέλει να πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του κόστους κατασκευής η Ρωσία (Gazprom), ενώ απαιτεί πολύ υψηλά τέλη διέλευσης.

Από την άλλη πλευρά, η ΕΕ σχεδιάζει με τη σειρά της την ανεξαρτητοποίηση της από τη Ρωσία, συνεργαζόμενη στρατηγικά με το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν – γεγονός που συνδέεται με την ευρύτερη στρατηγική των Η.Π.Α. στην περιοχή.

.

Επιμύθιο

Προφανώς το σκάκι, ο υπόγειος πόλεμος καλύτερα των αμερικανικών γερακιών με τη ρωσική αρκούδα, θα συνεχιστεί στο ευρωπαϊκό πεδίο μάχης – με στόχο να περιορισθεί η Ρωσία στο επίπεδο μίας τοπικής δύναμης, ελεγχόμενης από τις Η.Π.Α.

Εν τούτοις, οι προοπτικές επιτυχίας ενός τέτοιου σχεδίου είναι ελάχιστες, ενώ η Ευρώπη θα ήταν καλύτερα να επιδιώξει τη συνεργασία της με τη Ρωσία, αντί τη σύγκρουση μαζί της, η οποία θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη, ειδικά για την ίδια.

Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη θα πρέπει να προσπαθήσει να κατανοήσουν οι Η.Π.Α. πως δεν μπορεί καμία δύναμη πλέον να κυριαρχήσει στον πλανήτη – οπότε θα ήταν καλύτερη η επιδίωξη συνεργασιών, έτσι ώστε να μην εξελιχθεί η υφιστάμενη σύγκρουση σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, πυρηνικό αυτή τη φορά, ο οποίος κατά τον Αϊνστάιν θα ήταν ο τελευταίος στον πλανήτη.

Βιβλιογραφία: K. Ehlers, Brzezinski, Chicago Council, Stratfor, DWN, Faz

Αλέξης Ζακυνθινός, Senior Analyst (Geopolitics)

Η δικτατορία των αγορών

ΔΕΥΤΕΡΑ 22-2-2016

Η πέμπτη εξουσία είναι αυτή που βασιλεύει σήμερα στη Δύση, διοικώντας την απολυταρχικά – ενώ ο σκοπός της είναι η καταστροφή της μεσαίας τάξης, για να μην ηττηθεί από τη Δημοκρατία, με στόχο την κυριαρχία του πλανήτη από την ελίτ    

.

«Από τη στιγμή που ο πλανήτης υπερχρεώθηκε, το χρηματοπιστωτικό τέρας, η παγκόσμια ελίτ όπως συχνά χαρακτηρίζεται, κυβερνάει απολυταρχικά – ανεβάζοντας ή κατεβάζοντας κυβερνήσεις και οδηγώντας τις εξελίξεις, χωρίς καμία αντίσταση από κανέναν» (πηγή).

.

Ανάλυση

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές κατά το παρελθόν στην πέμπτη εξουσία, στις αγορές δηλαδή, οι οποίες κυβερνούν σήμερα απολυταρχικά τον πλανήτη – απαντώντας στην εξής κλασσική ερώτηση πολλών ανθρώπων: «Ποιές είναι αυτές οι αγορές, από τις οποίες εξαρτώνται όλες οι χώρες;»

Προφανώς οι περισσότεροι δεν συνειδητοποιούν πως είναι κυρίως τα δικά τους χρήματα, οι αποταμιεύσεις τους δηλαδή – με τη μορφή των καταθέσεων, των συντάξεων ή των ασφαλειών ζωής. Τα χρήματα αυτά, μαζί με τα χρήματα της ελίτ των ελίτ και όλα τα υπόλοιπα, έχουν γεννήσει και εκθρέψει ουσιαστικά το αχόρταγο τέρας των χρηματοπιστωτικών αγορών – τις παγκόσμιες τραπεζικές καταθέσεις, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα επενδυτικά κεφάλαια, τα κερδοσκοπικά (Hedge funds) κοκ.

Το χρηματοπιστωτικό τέρας είναι λοιπόν εκείνο που χρηματοδοτεί το συσσωρευμένο, τεράστιο παγκόσμιο χρέος (πάνω από 200 τρις $), το οποίο διογκώνεται είτε φυσικά με τις νέες «αποταμιεύσεις», είτε τεχνητά – μέσω των παραγώγων προϊόντων (μόχλευση) ή της παροχής ρευστότητας εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών. Στόχος του είναι μεταξύ άλλων η καταστροφή της μεσαίας τάξης, η οποία στήριζε ανέκαθεν το μεγαλύτερο του εχθρό και ανταγωνιστή στην κατάκτηση της εξουσίας: τη Δημοκρατία.

Παράλληλος στόχος του είναι η κυριαρχία του πλανήτη από την ελίτ – όπου όμως η άνοδος των χωρών της Ασίας, όσον αφορά τη συμμετοχή τους στο παγκόσμιο ΑΕΠ, καθώς επίσης στο ρυθμό ανάπτυξης, δεν είναι τόσο εύκολο να αντιμετωπισθεί.

Ειδικότερα, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, η Κίνα ναι μεν συμμετέχει με 20% στο ΑΕΠ του πλανήτη (38% η Ασία), αλλά με 42% στο ρυθμό ανάπτυξης (74% η Ασία). Οι Η.Π.Α. συμμετέχουν με 17% και 7% αντίστοιχα, ενώ η Ευρωζώνη μόλις με 11% και 6%. Εύλογα λοιπόν λέγεται πλέον πως όταν φτερνίζεται η Κίνα, ο πλανήτης αρρωσταίνει βαριά – όπως κάποτε λεγόταν για τις Η.Π.Α.

.

.

Περαιτέρω, όσον αφορά το ρόλο του χρηματοπιστωτικού τέρατος στην Ευρωζώνη, έχει ενδιαφέρον η θέση ενός από τους βασικούς υποστηρικτές των αγορών – του Γερμανού κ. Issing, από τη θέση του ως εκπροσώπου του λόμπι της Goldman Sachs στην Ευρώπη, η οποία είναι η παρακάτω:

«Ο ευρωπαϊκός έλεγχος της εκάστοτε εθνικής δημοσιονομικής πολιτικής, δηλαδή η τήρηση του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης, έχει αποτύχει. Είναι λογικό να φοβάται κανείς πως δεν θα γίνει καλύτερος στο μέλλον. Απαιτείται λοιπόν ένας φρουρός, ένας Θεματοφύλακας, ο οποίος να είναι ανεξάρτητος από την πολιτική.

Εν προκειμένω, οι χρηματαγορές θα έπρεπε να αποκτήσουν έναν σημαντικό ρόλο – δηλαδή, να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, έτσι ώστε να αναλάβουν και να εκπληρώσουν καλύτερα την αποστολή τους, ως Θεματοφύλακες της Ευρώπης. Ο ευρωπαϊκός έλεγχος της πολιτικής των εθνικών κρατών θα πρέπει να γίνει πιο αυστηρός – επαναλαμβάνοντας πως οι χρηματαγορές, στο ρόλο του μη πολιτικού ελεγκτή, είναι απαραίτητες» (πηγή: ΗΒ 21.2.2014).

Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η άποψη ενός πρώην διοικητή της Deutsche Bank, η οποία είχε δημοσιευθεί ήδη από το 2000 – πολύ πριν την κρίση λοιπόν που ως εκ τούτου θα μπορούσε να θεωρηθεί σκόπιμη, προσχεδιασμένη, με στόχο την κατάληψη από τις αγορές του θρόνου της Ευρώπης. Ο τίτλος του άρθρου του Γερμανού τότε ήταν «Η πέμπτη εξουσία», ενώ τα σημαντικότερα σημεία του τα εξής (πηγή):

«Η πολιτική θα πρέπει σήμερα, περισσότερο από ποτέ, να διαμορφωθεί με το βλέμμα της στραμμένο στις χρηματαγορές. Είτε το θέλει κανείς είτε όχι, οι χρηματαγορές έχουν αναλάβει, ως η πέμπτη εξουσία κατά κάποιον τρόπο δίπλα στα ΜΜΕ, στην τέταρτη εξουσία, έναν σημαντικό ρόλο – όσον αφορά την περιφρούρηση των κρατών, την κηδεμονία τους προς όφελος τους.

«Σέρνεται» η πολιτική από τις χρηματαγορές; θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς. Υπό αυτήν την οπτική γωνία, θα υπήρχε μία διάσταση συμφερόντων μεταξύ των στόχων αυτών που συμμετέχουν στις αγορές, καθώς επίσης των αντίστοιχων της πολιτικής. Όμως, δεν επικρατεί και στους δύο, στην πολιτική και στις αγορές, η επιθυμία για μία πιο σταθερή ανάπτυξη και άνοδο της ευημερίας;

Οι φιλελεύθερες χρηματαγορές αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. Η υπεροχή του συστήματος της ελεύθερης οικονομίας, σε σχέση με τον κομμουνισμό, το έχει τεκμηριώσει. Εάν λοιπόν η πολιτική του 21ου αιώνα, υπό αυτήν την έννοια, «σέρνεται» από τις χρηματαγορές, τότε δεν θα ήταν τόσο κακό. 

Λόγω της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων, δεν υπάρχει πλέον καμία προνομιακή πρόσβαση των κρατών στις εκάστοτε εθνικές αποταμιεύσεις. Οι επενδυτές δεν είναι υποχρεωμένοι να καθορίζουν τις ενέργειες τους, με κριτήριο τις επενδυτικές δυνατότητες που τους επιτρέπουν οι κυβερνήσεις – αντίθετα,οι κυβερνήσεις καθορίζουν την πολιτική τους, με βάση τις επιθυμίες των επενδυτών«.

Ο ίδιος Γερμανός, σε ένα επόμενο κείμενο του (7.1.15), είχε συμπληρώσει τα εξής: «Οι κεντρικές τράπεζες αφενός μεν στηρίζουν ανεπιφύλακτα τη θέση, σύμφωνα με την οποία οι κυβερνήσεις θα πρέπει να καθορίζουν την πολιτική τους με βάση τις επιθυμίες των επενδυτών, αφετέρου την επιβάλλουν στα κράτη (ανάλογα προφανώς και η Τράπεζα της Ελλάδας που ανήκει επίσης πλειοψηφικά στη χρηματοπιστωτική ελίτ του πλανήτη).

Σύμφωνα με τον κεντρικό τραπεζίτη της Γερμανίας, κατά την ομιλία του το 2013 στο συνταγματικό δικαστήριο της χώρας, «για να εξασφαλίσουμε την τήρηση του συμφώνου σταθερότητας, καθώς επίσης για να εμποδίσουμε τη διάδοση των σαθρών, μη υγιών δημοσιονομικών ενός μέλους της Ευρωζώνης στα υπόλοιπα, θα πρέπει να υιοθετηθούν κανόνες – έτσι ώστε να απαγορεύεται η ανάληψη της ευθύνης της ένωσης για το εκάστοτε μέλος της. Επί πλέον, η ανάγκη χρηματοδότησης των κρατών από τις αγορές, είναι η μοναδική δυνατότητα δημιουργίας κινήτρων εξυγίανσης των οικονομικών».

Με βάση τον πρώην Γερμανό διοικητή της Deutsche Bank λοιπόν, δεν υπάρχει καμία συμβατική ή νόμιμη υποχρέωση, σύμφωνα με την οποία τα κράτη πρέπει να χρηματοδοτούνται από τις αγορές ομολόγων. Το μόνο που υπάρχει είναι η ομοφωνία των διοικητών των εθνικών κεντρικών τραπεζών της Ευρωζώνης, η οποία επιβάλλεται στα κράτη απολυταρχικά – με την έννοια πως οι κεντρικές τράπεζες είναι αυτές που τελικά αντιτίθενται στην έκδοση ευρωομολόγων, καθώς επίσης στη χρηματοδότηση των χωρών της Ευρωζώνης απ’ ευθείας από την ΕΚΤ.

.

Οι επενδυτές

Ποιοί είναι όμως αυτοί οι επενδυτές, οι οποίοι τελικά χρηματοδοτούν τα κράτη; Κρίνοντας από το ότι, τα περισσότερα ομόλογα αγοράζονται από τις εμπορικές τράπεζες, αυτές είναι οι επενδυτές – οπότε οι εθνικές κεντρικές τράπεζες, σε συνεργασία με την ΕΚΤ, φρόντισαν και συνεχίζουν να φροντίζουν έτσι ώστε οι προστατευόμενοι τους, οι τράπεζες, να αναρριχηθούν στην εξουσία, εκδιώκοντας την πολιτική από το θρόνο. Περαιτέρω, ξανά κατά το Γερμανό της Deutsche Bank τα εξής:

«Η παρούσα δομή των παγκόσμιων χρηματαγορών αντικατοπτρίζει του κανόνες των αξιών των δυτικών βιομηχανικών κρατών. Η συμβατική ελευθερία, η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και η προστασία των υφισταμένων συμβάσεων σε διεθνές επίπεδο, συνιστούν τα θεμέλια της Δημοκρατίας: της ελευθερίας του ατόμου και της νομικής εξασφάλισης, με τη μορφή της υιοθέτησης των αντίστοιχων εργαλείων.

Είναι επομένως επείγον και απαραίτητο να σκέφτεται, καθώς επίσης να ενεργεί η Πολιτική συνειδητοποιώντας τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης – δηλαδή, να δημιουργεί εκείνους τους κανονισμούς και τους Θεσμούς που εξασφαλίζουν τη σταθερότητα, τους καθαρούς όρους του παιχνιδιού και τους μηχανισμούς επίλυσης συγκρούσεων.

Η συνδεδεμένη με όλα αυτά εν μέρει παράδοση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών σε υπερεθνικούς οργανισμούς, υπηρετεί το στόχο της καλύτερης εκπλήρωσης των κυβερνητικών υπευθυνοτήτων– οι οποίες δεν μπορούν να επιτευχθούν σωστά σε εθνικό επίπεδο.

Η Ευρωζώνη αποτελεί ένα θαυμάσιο παράδειγμα της αυτονομίας των κρατών, μέσω της ολοκλήρωσης τους. Ταυτόχρονα πρέπει οι εκάστοτε κυβερνήσεις, λόγω της σημερινής πολυπλοκότητας, να εμπιστεύονται την εξειδίκευση του ιδιωτικού τομέα – ενώ ο χρηματοπιστωτικός κλάδος τεκμηριώνει πως η αυτορρύθμιση της βιομηχανίας είναι η περισσότερο αποτελεσματική λύση».

Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, όλοι γνωρίζουν πλέον πού μας έχει οδηγήσει η αυτορρύθμιση των χρηματαγορών, την οποία εγκωμιάζει ο Γερμανός τραπεζίτης – όπως επίσης όλοι οι υπόλοιποι κεντρικοί τραπεζίτες της Δύσης, κυρίως της Fed και της ΕΚΤ:

στη μοναδική στα χρονικά υπερχρέωση του πλανήτη, σε συνεχείς, άκρως επικίνδυνες φούσκες, σε καταστροφικά κραχ, στην κοινωνικοποίηση των ζημιών των τραπεζών όταν την ίδια στιγμή ιδιωτικοποιούν τα κέρδη τους, καθώς επίσης στην καταιγίδα των καταιγίδων που διαγράφεται πλέον καθαρά στον ορίζοντα (ανάλυση).

Εν τούτοις, οι αγορές έχουν πάρει πια τα ηνία από την πολιτική, ενώ προσπαθούν να συνδέσουν ακόμη περισσότερο τη Δύση, δρομολογώντας νέες συμφωνίες μεταξύ των διαφόρων περιοχών της – στην περίπτωση της Ευρωζώνης το οικονομικό ΝΑΤΟ, το οποίο στη συνέχεια θα διευρυνθεί συμπεριλαμβάνοντας τα υπόλοιπα βιομηχανικά κράτη.

Ο μεγάλος εχθρός εν προκειμένω είναι αφενός μεν η μεσαία τάξη στο εσωτερικό της Δύσης, αφετέρου η Κίνα και η Ρωσία στο εξωτερικό – οπότε εύλογα προβλέπει κανείς που θα μας οδηγήσει η δικτατορία των αγορών, εφόσον δεν υπάρξουν υγιείς αντιστάσεις εκ μέρους των Πολιτών.

Στη λεηλασία της μεσαίας τάξης από την ελίτ του 1%, η οποία άλλωστε ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών, καθώς επίσης σε πολλαπλούς πολέμους με τους εξωτερικούς ανταγωνιστές και «εχθρούς» της Δύσης – σε οικονομικό, χρηματοπιστωτικό, νομισματικό, ενεργειακό και στρατιωτικό επίπεδο.

.

Επίλογος

Μέχρι στιγμής, νικητής σε όλες τις μάχες είναι η ελίτ – ενώ τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να αμυνθούν αποτελεσματικά. Όσον αφορά τη Δημοκρατία, υποχωρεί άτακτα – αφού οι αγορές κρατούν σφικτά τα γκέμια του χρέους, μη επιτρέποντας να αυτονομηθεί κανένας.

Όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, το συνολικό χρέος, το δημόσιο και το ιδιωτικό δηλαδή των περισσοτέρων κρατών, είναι εκτός ελέγχου – οπότε δεν είναι σε θέση να αντισταθούν καθόλου, απέναντι στις αγορές.

.

Κόσμος, χρέος – η κατάταξη της κάθε χώρας με βάση το συνολικό χρέος. Οι γαλάζιες στήλες αντιπροσωπεύουν το δημόσιο χρέος (ως % επι του ΑΕΠ), οι πράσινες το χρέος των επιχειρήσεων (πλην του χρηματοπιστωτικού κλάδου) και οι πορτοκαλή στήλες το χρέος των νοικοκυριών.

.

Επομένως, πρόκειται για μία άνιση μάχη, με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα – το οποίο δεν είναι καθόλου ευχάριστο για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων και των κρατών της υφηλίου. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να είναι κανείς απαισιόδοξος αλλά απλά και μόνο ότι, δεν είναι σωστό να εθελοτυφλεί – ενώ ο χρόνος που περνάει ανεκμετάλλευτος εκ μέρους μας δεν είναι προς όφελος μας.

Άρης Οικονόμου, Senior Analyst (finance & markets)

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ:Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΟΣΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 22-2-2016

 ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΣΤΑΠΑΙΔΙΚΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΕΝΖΥΜΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ, ΣΥΝΔΕΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ, ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ!

2 ΒΙΝΤΕΟ

Όλοι οι γιατροί που σκοτώθηκαν στη Φλόριντα (μεταξύ αυτών οι Dr. Gonzalez και Dr. Bradstreet) είχαν ένα κοινό: Είχαν ανακαλύψει ότι η nagalase, μία ενζυμική πρωτεΐνη, σκόπιμα προστίθεται στα εμβόλια που χορηγούνται σε ανθρώπους.Η Nagalese εμποδίζει την βιταμίνη D από το να παράγεται στο σώμα, και σταματά το ανθρώπινο σώμα από τη δυνατότητα που έχει να σκοτώνει τα φυσικά καρκινικά κύτταρα.

Η Nagalase είναι μια πρωτεΐνη που επίσης δημιουργείται από όλα τα καρκινικά κύτταρα. Αυτή η πρωτεΐνη βρίσκεται επίσης σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις στα αυτιστικά παιδιά. Και την βάζουν στα εμβόλια μας !! Αυτό εμποδίζει το σώμα να χρησιμοποιήσει την απαραίτητη βιταμίνη D για την καταπολέμηση του καρκίνου και την πρόληψη του αυτισμού. Η Nagalese απενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι επίσης γνωστό ότι προκαλεί διαβήτη τύπου 2.

Έτσι, βασικά ...ο θάνατος των γιατρών αυτών σχετίζεται με το ότι είχαν βρει τη θεραπεία για τον καρκίνο ή είχαν βρει την επιτυχή θεραπεία του αυτισμού. Οι γιατροί είχαν την έρευνα και την απόδειξη ότι τα εμβόλια που κάνουν στα πολύτιμα παιδιά μας προκαλούν καρκίνο και αυτισμό !! Και αυτό, προφανώς, γίνεται συνειδητά και σκόπιμα! Ο γιατροί που σκοτώθηκαν στη Φλόριντα είχαν συνεργαστεί και ετοιμάζονταν να δημοσιοποιήσουν τις πληροφορίες.

Η μείωση του πληθυσμού 101 προσθέτει δηλητήριο στα εμβόλια ... και κάνει νόμο, όπου όλα τα παιδιά πρέπει να είναι εμβολιασμένα για να παρακολουθήσουν το σχολείο. Δηλαδή μια αργή μάθοδος θανάτωσης.

Ο Δρ Ted Broer αναφέρει τις ανωτέρω πληροφορίες (σχετικά με την nagalese) σε αυτό το βίντεο. Ο ίδιος τα εξηγεί πολύ καλύτερα. Το κλιπ είναι σύντομο (από συνέντευξή του στις 25 Ιουλίου στο Hagmann & Hagmann) και ΟΣΟΙ ΞΕΡΕΤΕ ΑΓΓΛΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ!

Τους πήρε μια ολόκληρη ώρα μόνο για να τον βγάλουν στον αέρα η τρίωρη εκπομπή τους ανατράπηκε και κάθε γραμμή που επιχειρούσαν να χρησιμοποιήσουν αποσυνδεόταν, ενώ στη συνέχεια οι διακομιστές ( servers ) έπεσαν. Ζήτησαν ένα πλήθος PPL για να ανταπεξέλθουν στην επίθεση και τελικά του τηλεφώνησαν από ασφαλή γραμμή. Αφού έχασαν έτσι μια ολόκληρη ώρα εκπομπής, ήταν τελικά πίσω στον αέρα για να συνδεθεί με τον Δρ Broer και το πρώτο πράγμα που είπε ήταν: " Δεν είμαι σε καμία περίπτωση αυτόχειρας."

Ήταν εξαιρετικά νευρικός επειδή είχε αυτές τις πληροφορίες ... Φοβόταν ότι δεν θα μπορέσει να τις δώσει στον Hastings κι ότι θα χάσει την ευκαιρία να τις πει δημοσίως. Είναι ένα κλιπ 19 λεπτών, αλλά το πιο σημαντικό είναι οι πληροφορίες, εντός των πρώτων 10 λεπτών. Είναι μερικές από τις πιο σημαντικές ειδήσεις που έχετε ακούσει ποτέ.

Και πρέπει να διαδοθούν. Και αν θέλετε να ακούσετε περισσότερα από τη συνέντευξή του αυτό το επόμενο βίντεο συνεχίζει εκεί από όπου το τελευταίο κλιπ σταμάτησε. Το πρώτο βίντεο είναι απλά ένα απόσπασμα από το πιο σημαντικό μέρος, αν έχετε χρόνο μόνο για να ακούσετε ένα μικρό κομμάτι από αυτό. Όμως ο Δρ Ted Broer συνεχίζει και εξηγεί γιατί το κάνουν αυτό. Γιατί επιτίθενται σκόπιμα στο ανοσοποιητικό μας σύστημα. Αυτό το επόμενο κλιπ είναι συναρπαστικό. Ο Δρ Ted Broer συνεχίζει ...

ΠΗΓΗ

http://oimos-athina.blogspot.gr/

Το υπερκράτος Ευρώπη στήθηκε

γράφτηκε στον Τοίχο about 19 hours ago -  1 Comments

Ο Κάμερον ανακοίνωσε το Ευρωπαϊκό Υπερκράτος και τον Ευρωστρατό-Ο Ντάισελμπλουμ ζήτα την κατάργηση της νομοθετικής εξουσίας των κρατών-μελών. Σιγή ιχθύος από το ελληνικό πολιτικό σύστημα. 

22-2-2016

Μαρία Τσολακίδη-Κατερίνα Γκαράνη

Η Βρετανία κατάφερε να ξεφύγει από τον ολοκληρωτισμό του υπερκράτους της Ε.Ε, πράγμα το οποίο θα συμβεί άμεσα. Είναι κάτι που εδώ και δύο χρόνια "ψήνεται" μεθοδικά από τις Βρυξέλλες με αφορμή την τραπεζική κρίση και την δήθεν οικονομική που χτύπησαν τις πιο αδύναμες χώρες. Τα συμπεράσματα από την τελευταία Συμφωνία Ε.Ε - Βρετανίας που αφορούσε στην απόφαση των Βρετανών με το επικείμενο δημοψήφισμα για παραμονή ή όχι στην Ε.Ε, είναι τραγικά για την εθνική ανεξαρτησία των κρατών μελών της Ε.Ε και βέβαια για την δημοκρατία των κρατών όπως μέχρι τα ξέραμε.

Ο Κάμερον εκπροσωπώντας μία αυτοκρατορία έδειξε στους "μικρούς" εταίρους του πώς διεξάγεται πολιτική όταν ένα κράτος μπορεί να είναι σε μία Ένωση αλλά με δικό της νόμισμα και εκτός Συνθηκών, όπως η Σένγκεν, που συμφέρει αποκλειστικά τις ισχυρές οικονομικά χώρες της Ευρώπης και όχι τις χώρες που οι εξαγωγές τους βάση παραγωγής είναι σε σημείο μηδέν.

Κατάφερε επίσης όχι μόνο να μείνει έξω από το υπερκράτος της Ε.Ε αλλά και να μπορεί να απελάσει μετανάστες υπηκόους των κρατών-μελών της Ε.Ε όταν αυτοί γίνονται οικονομικό βάρος ή δεν συμφέρουν την εγχώρια οικονομία της βρετανικής  "αυτοκρατορίας" που αυτό σημαίνει ότι οι Βρετανοί είναι πολίτες με μεγαλύτερα δικαιώματα στην Ε.Ε από οποιονδήποτε άλλο πολίτη μέλους-κράτους.

Το υπερκράτος σημαίνει το τέλος της εθνικής νομοθετικής εξουσίας

Η δήλωση του Κάμερον έρχεται να επιβεβαιώσει όλον τον σχεδιασμό των Βρυξελλών ότι η Ε.Ε οδεύει πραγματικά προς ένα οικονομικό σύστημα, μία δικαιοσύνη και βέβαια μία διακυβέρνηση. Αυτό βέβαια δεν θα γίνει μέσα σε ένα βράδυ αλλά αυτό που συνέβη τρεις ημέρες πριν την συμφωνία Βρυξελλών-Λονδίνου συντομεύει τα πράγματα προς την δημιουργία του υπερκράτους, αρχής γενομένης με τα κράτη-μέλη που αν και με την επίβλεψη της Τρόικα και παρόλα τα δις ευρώ που δανειστήκαν, οι χώρες δεν μπορούν να ανακάμψουν.

Συγκεκριμένα, στις 17 Φεβρουαρίου ο επικεφαλής του Eurogroup, Γέρουν Ντάισελμπλουμ, με αφορμή τις διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης και την πορεία των δημοσιονομικών, τάχθηκε υπέρ της «μεταφοράς» ορισμένων αποφάσεων από τα εθνικά κοινοβούλια σε κεντρικό ευρωπαϊκό επίπεδο."Τα μεγαλύτερα προβλήματα στην Ευρωζώνη οφείλονται στις εφαρμοζόμενες εθνικές πολιτικές και όχι στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης", είπε ο επικεφαλής ο οποίος εμμέσως πλην σαφώς εννοούσε την Ελλάδα και τις χώρες που βρίσκονται κάτω από Μνημόνια ή είναι σε επίβλεψη αν και τα Μνημόνιά τους έλαβαν τέλος, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.

Με λίγα λόγια ο εκπρόσωπος των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, ζητά την εκχώρηση της νομοθετικής εξουσίας των χωρών στις Βρυξέλλες ακυρώνοντας κατ' αυτόν τρόπο την δημοκρατία στα κράτη για το καλό των πολιτών!

"Το να υπάρξει μεταφορά αρκετών δικαιοδοσιών από τα εθνικά κοινοβούλια σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα ήταν θετικό και θα βοηθούσε να επιτευχθούν οι βασικοί στόχοι", δήλωσε ο Ντάισελμπλουμ.

Ανάμεσα σε αυτά που συμφώνησε η Βρετανία με την Ε.Ε είναι κάτι πολύ σημαντικό που προμηνύει την δημιουργία υπερκράτους από το οποίο μόνο η Βρετανία θα απέχει: 
Μια ειδική εξαίρεση της Βρετανίας από την περαιτέρω ολοκλήρωση της Ε.Ε, στο πλαίσιο μιας διαδικασίας που αποκαλείται «όλο και πιο στενή ολοκλήρωση».

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Ε.Ε που σε Συνθήκη της θα μπει ο όρος "ολοκλήρωση" και δεν ακούστηκε ούτε ένα βέτο από καμία από τις 28 χώρες ειδικά από τις χώρες που είναι σε κατάσταση υπό την κηδεμονία της Τρόικα, όπως η Ελλάδα, και θα είναι οι πρώτες που θα δεχθούν και την τυπική παράδοση εθνικής κυριαρχίας τους.  
Να προσθέσουμε ότι η μείωση των βουλευτικών εδρών που ζητά ο πρόεδρος της ΝΔ,Μητσοτάκης, αφορά αποκλειστικά την αποδυνάμωση της δημοκρατίας εντός του εθνικού κοινοβουλίου. Τι τούς χρειάζεσαι τους βουλευτές από την στιγμή που οι νόμοι θα έρχονται απευθείας από τις Βρυξέλλες; 

Υπερκράτος με έναν υπερστρατό

Τα πράγματα για την Ελλάδα είναι τραγικότερα ακόμη κι αν ο κ. Τσίπρας περιχαρής στην Σύνοδο Κορυφής δήλωνε ότι η Ε.Ε κέρδισε αφού το θέμα εξόδου από την Σένγκεν θεωρείταιτελειωμένο.  Ο Κάμερον επανέλαβε ότι η Βρετανία δεν θα υπάρξει μέρος ευρωπαϊκού υπερκράτους, και τόνισε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα γίνει μέρος ενός ευρωπαϊκού στρατού.

Ο ευρωπαϊκός στρατός είναι κάτι που συχνά πυκνά ακούγεται από υπουργούς κρατών της Ε.Ε όταν πρώτος τον Μάρτιο του 2015 ο πρόεδρος της Κομισιόν, Γιούνκερ, έκανε την επίσημη πρόταση του που βρήκε θετική πρώτη απ' όλους την Γερμανία, πριν ακόμα αρχίσουν οι "τρομοκρατικές" επιθέσεις ισλαμιστών στην καρδιά της Ευρώπης.  Άλλωστε η επέκταση της Frontex σε ένα όργανο φύλαξης τόσο των εξωτερικών όσο και των εσωτερικών συνόρων σηματοδοτεί την ενοποίηση όλων των εθνικών στρατών κάτω από μία σημαία. Ακόμη και η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο υπό γερμανική διοίκηση δεν είναι τίποτε άλλο από μία πρόβα τζενεράλε ενός ευρωστρατού που με αφορμή το προσφυγικό θα γίνει άμεση ανάγκη αφού απεδείχθη μεθοδευμένα και με την συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης ότι η Ελλάδα δεν είναι ικανή να φυλάξει τα σύνορά της.

Τσίπρας: Ο πρώτος που ζήτησε υπερκράτος

Όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις έπαιξαν το ρόλο τους για την δημιουργία υπερκράτους της Ε.Ε χρησιμοποιώντας το όπλο των εταίρων που δεν ήταν άλλο από τα Μνημόνια. Η συνεχόμενη ύφεση της οικονομίας, τα δημοσιονομικά κενά που δεν λένε να κλείσουν με όλους τους απίστευτα υψηλούς φόρους που κατέστρεψαν ολοσχερώς την ιδιωτική και δημόσια οικονομία, η τρομοκράτηση των πολιτών ότι η έξοδος από το ευρώ θα σήμαινε νέα "μικρασιατική καταστροφή" και η άρνηση των κυβερνήσεων να αναλάβουν την ευθύνη αποκλειστικής διακυβέρνησης του ελληνικού κράτους από κυβέρνηση ελληνική και όχι με κυβέρνηση που απλά υπηρετούν τις εντολές του υπερκράτους της Ε.Ε, ήταν τα σκαλοπάτια που ως τελικόστόχο ήταν το υπερκράτος της Ε.Ε.

Ο κ. Τσίπρας  είναι αυτός που πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου επικαλούμενος τον ευρωπαϊκό κανονισμό 413/2013 κάλεσε με επιστολή του τον Γερμανό πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, "να λειτουργήσει ως ο έσχατος εγγυητής της δημοκρατικής λογοδοσίας και συμβατότητας της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη με το ευρωπαϊκό πολιτικό και κοινωνικό κεκτημένο", ανοίγοντας την πόρτα στο Ευρωκοινοβούλιο να κάνει την δουλειά που θα έπρεπε να κάνει το εθνικό κοινοβούλιο. Ως φερετζέ ο κ. Τσίπρας ανέφερε την Χάρτα Δικαιωμάτων της Ευρώπης που ως γνωστόν δεν ισχύει για πολίτες χωρών που έχουν υπογράψει Μνημόνια. Ο σκοπός του ήταν η Ευρωβουλή να κάνει την πρεμιέρα της ως ανώτατο νομοθετικό όργανο στην Ελλάδα με την μορφή  του πέμπτου "θεσμού".

Οι πολιτικοί και ιδεολογικοί αντίπαλοι του κ. Τσίπρα, οι Ευρωπαίοι Φιλελεύθεροι (ακραίοιφεντεραλιστές) έκαναν πρόταση μετά την επιστολή Τσίπρα να είναι το Ευρωκοινοβούλιο ο πέμπτος θεσμός επιτήρησης της Ελλάδας αφού είχαν και την συναίνεση του πρωθυπουργού της Ελλάδας. Έτσι, από τις  21 Ιανουαρίου του 2016  το Ευρωκοινοβούλιο είναι ο επόπτης του "προγράμματος σωτηρίας" με τον φιλελεύθερο, Γκι Φερχόφστατ να τρίβει τα χέρια του δηλώντας: "Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα εκλεγμένα μέλη, μπορούν τώρα να παίξουν το ρόλο που τους έχει ανατεθεί, για να συμβάλουν σε εποικοδομητικές αλλαγές στην Ελλάδα".  

Έρχεται το υπερκράτος της Ε.Ε με την συμβολή όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων της Ελλάδας και με όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα να συμφωνούν για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την μετάλλαξη των χωρών από κράτη σε ευρωπαϊκές πολιτείες.  Άλλωστε μέλημά τους αυτή την στιγμή δεν είναι ότι το Αιγαίο θα τελεί υπό μόνιμη γερμανική διοίκηση με γερμανική σημαία στα ΝΑΤΟϊκά σκάφη, αλλά τα ανοικτά εσωτερικά σύνορα της Ε.Ε λες και η Βρετανία που τα είχε και τα έχει κλειστά έχασε ή θα χάσει από την μη προσχώρησή της στο Ευρωπαϊκό Υπερκράτος.

Αλ Τσαντίρι Νιούζ: Μαθήματα υποτέλειας και ραγιαδισμού!

Γράφει: Δημήτρης Κουφοβασίλης       ΔΕΥΤΕΡΑ 22-2-2016

Η ηγ   εσία του ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζοντας την παραπλάνηση του ελληνικού λαού και θέλοντας να πείσει για το «πρώτη φορά αριστερά», επιχειρεί ένα ιδεολογικό πολιτικό «μασάζ» ώστε να αποδεχτεί ο λαός τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του, τις θεαματικές κωλοτούμπες και τη βαθειά αντιλαϊκή – μνημονιακή πολιτική του, την εφαρμογή και την προώθηση των συμφερόντων των ξένων ευρωπαϊκών κολοσσών, της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και τα γεωστρατιωτικά σχέδια της υπερατλαντικής δύναμης. Σ’ αυτά τα προπαγανδιστικά πλάνα δεν θα μπορούσε να λείψει ο γνωστός σατιρικός «αντιμνημονιακός, αντιρατσιστής, υπερδημοκράτης» Λάκης Λαζόπουλος.

Στο τελευταίο Αλ τσαντίρι νιούζ, (εκπομπή από την οποία εξαπέλυε βόμβες αντιμνημονιακής σάτιρας ενάντια σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ) τα κανόνια του υπεραντιμνημονιακού Λάκη όχι μόνο στόμωσαν αλλά με εμετικές μεθόδους και υποκριτικά θεατρικά τεχνάσματα επιχείρησε να δικαιώσει τις κωλοτούμπες και τις μνημονιακές πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ. 

Με τον πιο αντιδιαλεκτικό, αντιεπιστημονικό τρόπο, με ρατσιστική οσμή και συριζέϊκο «αριστερό πνεύμα» προσπάθησε να εξηγήσει πως τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και ο λαός μας – τα οποία κατά την πρόβλεψή του θα οξυνθούν – προέρχονται από τον Σόιμπλε. Και γιατί: 

Γιατί – με βαθυστόχαστο ύφος ανέλυσε – πως οι άνθρωποι που είναι σε αναπηρικό καροτσάκι όπως ο Σόιμπλε είναι από το λόγο αυτό κολλημένοι σε μια ιδέα. Συγκεκριμένα είπε: 
«Ο Σόϊμπλε έχει δύο εμμονές – όσο κι αν φανεί σκληρό αυτό που θα πω. ¨Όταν ένας άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε μια καρέκλα σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται και σε μια ιδέα, εγώ το λέω παράνοια, το λέω παραφροσύνη…..» 

Με βάση αυτή την «επιστημονική» διαπίστωση εξήγησε στους τηλεθεατές πως εξυφαίνονται σκοτεινά σχέδια και μέσα σ‘ αυτά έμπλεξε όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους, Μητσοτάκη, Σαμαρά, Βενιζέλο, Θεοδωράκη κ.α. 

Όμως η διαλεκτική σκέψη, η επιστημονική, η πολιτική σκέψη, η ανθρώπινη εμπειρία, η πραγματική αριστερή σκέψη εκτιμούν εντελώς διαφορετικά το φαινόμενο Σόιμπλε: ο Σόιμπλε παρά την αναπηρία του, παρότι είναι αναγκασμένος να ζει πάνω σένα καροτσάκι είναι ένας ευφυέστατος πολιτικός, αποφασιστικός, με ψύχραιμη πολιτική σκέψη και εξυπηρετεί με την πολιτική και τους σχεδιασμούς του τα κολοσσιαία κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα του γερμανικού ιμπεριαλισμού. 

Σε αντίθεση με τα μυαλά της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που με συνεχείς πολιτικές κολοτούμπες, με μόνιμη «τρικυμία εν κρανίω» και για να κρατηθούν στην εξουσία – και όχι για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του λαού – γίνονται μαριονέτες του Σόιμπλε και των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών. 

Ο λαλίστατος θεατρίνος Λαζόπουλος δεν έμεινε μόνο εκεί.Επιχείρησε να τρομοκρατήσει θεατές και τηλεθεατές συνιστώντας ψυχραιμία για να αποφύγουμε πάση θυσία ένα νέο διαφαινόμενο εμφύλιο πόλεμο. 
Και προχώρησε με ανυπέρβλητο θράσος. Προς το τέλος της εκπομπής «εκμυστηρεύτηκε» στο κοινό τη συμβουλή που του έδωσε πρόσφατα αριστερός αγωνιστής της εθνικής αντίστασης, που για δεκαετίες υπηρέτησε το λαό, την εξής: 
«Στη διάρκεια της χούντας – του είπε ο παλαίμαχος – ήθελα να ανοίξω ένα κρεοπωλείο για να θρέψω την οικογένειά μου όμως δεν μου έδιναν άδεια. Οι χουντικές αρχές με εκβίασαν να βάλω στο κέντρο του μαγαζιού μια μεγάλη φωτογραφία του Παπαδόπουλου… Τελικά το έκανα, έπρεπε να ζήσω την οικογένεια. Μήπως επειδή έβαλα την φωτογραφία του Παπαδόπουλου έπαψα να είμαι κομμουνιστής;» 

έκλεισε την συμβουλή του ο παλαίμαχος, την οποία υιοθέτησε ο Λάκης και τη σύστησε στον ελληνικό λαό! 

Με αυτού του είδους «ανάταση » του αγωνιστικού πνεύματος, με αυτή τη ραγιάδικη πολιτική επιχειρεί να εμποτίσει το πνεύμα του ελληνικού λαού για να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ προωθώντας τα ξένα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τα συμφέροντα της ντόπιας πλουτοκρατίας. 

Όμως η ιστορία έχει διδάξει και ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει πώς στο τέλος του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει και πώς τους λακέδες του ιμπεριαλισμού, τους ρίχνει στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. 

ΠΗΓΗ: 
https://www.alfavita.gr/apopsin/al-tsa