ΤΟ ''ΤΥΡΙ'' ΚΑΙ Η ''ΦΑΚΑ'' ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 22-2-2016 

Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ*  

Μια από τις πιο δοκιμασμένες και αποτελεσματικές τακτικές του αστικού πολιτικού συστήματος για την αντιμετώπιση των λαϊκών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων είναι η προσπάθεια πολυδιάσπασης του κινήματος. Τη δοκιμασμένη αυτή μέθοδο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει και η κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τον κλοιό που έχουν δημιουργήσει οι κινητοποιήσεις των αγροτών που αντιδρούν στο αντιασφαλιστικό και φορομπηχτικό σχέδιο της κυβέρνησης, το οποίο υλοποιεί στο συγκεκριμένο τομέα το 3^ο μνημόνιο.  που θα οδηγήσει την πλειονότητα των μικρών και μεσαίων αγροτών στην καταστροφή.

Το δόλωμα, αλλά και το φύλλο συκής, είναι ο δήθεν διάλογος. Αρωγοί στην κυβερνητική αυτή προσπάθεια έρχονται τόσο τα πραγματικά διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ μικρομεσαίων και μεγάλων αγροτών αλλά  και οι γνωστοί πρόθυμοι που τρέχουν να πιάσουν «καρέκλα» στο τραπέζι  του προσχηματικού διαλόγου.  Τόσο η κυβέρνηση όσο και οι εκπρόσωποι των μεγαλοαγροτών αλλά και διάφοροι αγροτοπατέρες χρησιμοποιούν ως άλλοθι για την αποδοχή της πρότασης για «διάλογο» τις διάφορες φήμες-υποσχέσεις για δήθεν βελτιώσεις των καταστροφικών μνημονιακών επιταγών

Ας δούμε τις πιο βασικές από τις φημολογούμενες προτάσεις

Βασικός κορμός της κυβερνητικής πρότασης είναι ο εξής:

Α) Η αναβάθμιση του μητρώου αγροτών και αυστηροποίηση των προϋποθέσεων του επαγγελματία αγρότη, ώστε να έχουν τάχα καλύτερη μεταχείριση στην φορολογία και στις ενισχύσεις οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες  Μια άκρως διασπαστική πρόταση που κλείνει το μάτι στους μεγαλοαγρότες για μεγαλύτερο κομμάτι από την πίττα των επιδοτήσεων και ταυτόχρονα «χαϊδεύει αυτιά» και δημιουργεί προσδοκίες σε αρκετούς νέους αγρότες και σε μερικούς  αφελείς  μικρομεσαίους ότι θα γίνουν «αγρότες επιχειρηματίες» αν το επάγγελμα του αγρότη κατοχυρωθεί και μετατραπεί σε κλειστό επάγγελμα και γλυτώσουν από τους αγρότες  «Κολωνακίου».

Δεν  αναρωτιούνται βέβαια πως είναι δυνατόν από τη μια  οι «θεσμοί» να επιβάλλουν το άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων πώς είναι δυνατόν να …κατοχυρωθεί το δικό τους ως κλειστό επάγγελμα. Στην  πραγματικότητα θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Οι «αγρότες του Κολωνακίου», βιομήχανοι, επιχειρήσεις της εκκλησίας - γιατί μην ξεχνάμε ότι οι μονές ανά την Ελλάδα είναι από τους μεγαλύτερους δικαιούχους αγροτικών επιδοτήσεων - κάθε λογής επενδυτικός όμιλος θα παίρνει πλέον «κομμάτι από την πίτα» των αγροτικών κονδυλίων, όχι από το «παράθυρο», αλλά από την «πόρτα». Ας δούμε τον τρόπο

Μητρώο αγροτών και αγροτικών εκμεταλλεύσεων υπάρχει και εγγράφονται οι επαγγελματίες αγρότες,καθώς και τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα που είναι αποδεδειγμένα κάτοχοι, με οποιονδήποτε νόμιμο τρόπο, αγροτικής εκμετάλλευσης στην Επικράτεια. Και επαγγελματίας αγρότης(κατά κύριο επάγγελμα) είναι το ενήλικο φυσικό πρόσωπο που πληροί αθροιστικά τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

1.    Είναι κάτοχος αγροτικής εκμετάλλευσης.

2.    Ασχολείται επαγγελματικά με αγροτική δραστηριότητα στην εκμετάλλευση τουλάχιστον κατά 30% του συνολικού ετήσιου χρόνου εργασίας του.

3.    Λαμβάνει από την απασχόλησή του σε αγροτική δραστηριότητα το 35% τουλάχιστον του συνολικού ετήσιου εισοδήματός του και

4.    Είναι ασφαλισμένος στον Οργανισμό Γεωργικής Ασφάλισης (Ο.Γ.Α.)  

Με βάση τα παραπάνω σήμερα δύναται να χαρακτηρισθούν κατά κύριο επάγγελμα αγρότες περίπου 270.000 από τους 900.000 παραγωγούς αγροτικών προϊόντων. . Με την φημολογούμενη πρόταση της κυβέρνησης για αύξηση του εισοδήματος αγροτικής δραστηριότητας από το 35% στο 51%(ίσως και παραπάνω)  «οι τυχεροί» που θα τηρούν τις προϋποθέσεις δεν θα ξεπεράσουν τις 150.000 και είναι μεγαλοαγρότες, ελάχιστοι μεσαίοι και νομικά πρόσωπα που ασκούν αγροτική δραστηριότητα.¨ Ολοι οι υπόλοιποι (μικρομεσαίοι) που για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους υποχρεώνονται να εργασθούν είτε ως οικοδόμοι είτε ως γκαρσόνια είτε ως μικροεπαγγελματίες, είτε στο τοπικό εργοστάσιο μεταποίησης αγροτικών προϊόντων και επιλέγουν να ασφαλίζονται στο ΙΚΑ, για να έχουν δικαίωμα είσπραξης του επιδόματος ανεργίας θα πρέπει να τιμωρηθούν !!! με αυξημένη φορολογία και εξοστρακισμό ακόμα και από τις πενιχρές ενισχύσεις που παίρνουν.

Β) Η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα διατηρηθεί ο ΟΓΑ για ένα μεταβατικό στάδιο και τη δημιουργία τριών ασφαλιστικών κλάσεων στον ΟΓΑ, από τις επτά που   υπάρχουν   σήμερα,   με   χαμηλότερες   εισφορές, και δυνατότητες αλλαγής ασφαλιστικής κλάσης ανά τριετία, αλλά με άμεση σύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών με τις παρεχόμενες συντάξεις

Εκείνο που αποκρύπτει η κυβέρνηση είναι πως η κατάργηση της στήριξης τν συντάξεων του ΟΓΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό, όσες δήθεν βελτιώσεις προτείνει,  οι συντάξεις θα μειωθούν τραγικά και αναπότρεπτα. Η πρόταση περιλαμβάνει επίσης την πρόβλεψη  πως  προϋπόθεση για τη λήψη των ενισχύσεων είναι η  υποχρέωση ρύθμισης των ασφαλιστικών εισφορών. Η πρόβλεψη αυτή θα έχει τραγικά αποτελέσματα. Σήμερα το 40% των ασφαλισμένων στον ΟΓΑ αδυνατεί να ανταποκριθεί στις οφειλές του προς τον ΟΓΑ και παραμένει ανασφάλιστο. Η αύξηση των εισφορών και της φορολογίας  θα έχει σαν αποτέλεσμα το ποσοστό αυτό να αυξηθεί δραματικά. Πόσοι επομένως  θα καταφέρουν να αποκτήσουν το «εισιτήριο» της ασφαλιστικής ενημερότητας για να πάρουν ενισχύσεις, ή να έχουν πρόσβαση σε διάφορα  προγράμματα, ή ακόμα χειρότερα να έχουν την δυνατότητα να πουλήσουν την παραγωγή τους στις λαίκές αγορές;

Γ) Η παροχή ρευστότητας στους αγρότες μέσω της  «κάρτας αγρότη» υπόσχεται ότι θα λύσει το πρόβλημα ρευστότητας που προφανώς υπάρχει, μετά το ξεπούλημα της ΑΤΕ. Στην πραγματικότητα η «κάρτα αγρότη» αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο ομηρίας των μικρομεσαίων αγροτών στις Τράπεζες. Με τη μέθοδο αυτή οι τράπεζες αποκτούν δικαιώματα επί των ενισχύσεων ενώ χωρίς την ανάληψη του παραμικρού ρίσκου θα κατευθύνουν ένα σημαντικό μέρος των ενισχύσεων προς τα χρεοκοπημένα ταμεία τους μέσω των τόκων. Η  Πειραιώς σήμερα  τους μόνους που διασφαλίζει ως προς τις πληρωμές, είναι τους εμπόρους και τις εταιρίες γεωργικών εφοδίων με τις οποίες έχει συμβληθεί, ενώ στον αγρότη μένουν μόνο τα χρέη και στο βάθος χρόνου …οι κατασχέσεις. Το ίδιο θα συμβεί αν υλοποιηθεί η φημολογούμενη  πρόταση για παροχή ρευστότητας από όλες τις Τράπεζες με εγγύηση τις άμεσες ενισχύσεις.  

Η κυβέρνηση εν ολίγοις προσπαθεί να διασπάσει τους μικρομεσαίους αγρότες ,που δίνουν αγώνα επιβίωσης στα μπλόκα χρησιμοποιώντας σ όπλο της την παραπλάνηση.  Συσκοτίζει  τον πραγματικό στόχο που δεν είναι άλλος από την συνέχιση και  ολοκλήρωση της συγκέντρωσης της γης  σε λίγα χέρια επιχειρηματιών του αγροτικού τομέα. Μια διαδικασία η οποία σε άλλες χώρες έχει προχωρήσει με ρυθμούς ταχύτατους.  Μοχλός για την υλοποίηση του στόχου αυτού στην Ελλάδα είναι τα μέτρα που προτείνονται από την κυβέρνηση. Μέσα  από την ασφυξία που θα προκαλέσει στην παραγωγή, την αδυναμία επιβίωσης  της μικρομεσαίας αγροτιάς και την υπερχρέωση θα τους οδηγήσουν υποχρεωτικά στην εγκατάλειψη της γης τους και την μετατροπή τους ή σε εργάτες γής τύπου Μανωλάδας ή, σε μετανάστες ή θα τους ρίξει στην «χωματερή» της ανεργίας.

Αποκρύπτει η κυβέρνηση συνειδητά ότι «ο ξαφνικός θάνατος των αγροτών» έχει πρoταθεί στο Eurogroup της 5^ης Μαίου 2014, από τον τότε Υπ .Οικονομικών Γ. Στουρνάρα (Μελέτη Mc Kinsey) και είναι η βασική κατεύθυνση των νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών ελίτ.. Αυτό το σχέδιο ανάπτυξης της Ελλάδας  με ορίζοντα δεκαετίας για τον αγροτικό τομέα προβλέπει να υπάρξουν μόνο τέσσερις εταιρίες που θα μονοπωλούν την καλλιέργεια, παραγωγή και την επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων, τα οποία θα διοχετεύουν σε μια μόνο εταιρία που θα τα εξάγει, εξουδετερώνοντας κάθε παραγωγό αγρότη που θα υποχρεωθεί αντί να πουλάει τα προϊόντα του για ένα κομμάτι ψωμί, να μετατραπεί σε εργάτη γής στα ίδια του τα χωράφια. Όλα  τα προτεινόμενα μέτρα φορολογικά, ασφαλιστικά, κάρτα αγρότη, συμβολαιακή γεωργία κλπ., αυτό το σχέδιο υπηρετούν.

Το μέλλον που ετοιμάζουν στους αγρότες είναι αυτό της ελαστικής χωρίς δικαιώματα εργασίας, υπό το ζυγό των «επενδυτών», που σαν την ακρίδα θα πέφτουν πάνω στη γη, την οποία οι πρόγονοί τους και οι ίδιοι «πότισαν» με το αίμα και τον ιδρώτα τους .  

*Η Μαρία Παπαμιχαλοπούλου είναι Γεωπόνος, μέλος της Σ.Ε. του τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της Λαϊκής Ενότητας

http://www.iskra.gr/index.php

Τα γεράκια και η αρκούδα

ΔΕΥΤΕΡΑ 22-2-2016

Η παγκόσμια ηγεμονία των Η.Π.Α. συρρικνώνεται, αφού όλο και περισσότερες χώρες απομακρύνονται από τη σφαίρα επιρροής τους – κυρίως επειδή η επίθεση στη Ρωσία, με τα «οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής», δεν απέδωσε τα αναμενόμενα

Σημείωση: Η πρόσφατη ανάπτυξη νέων δυνάμεων του ΝΑΤΟ στις βαλτικές χώρες, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία και στη Ρουμανία, είναι μία πολύ σοβαρή εξέλιξη (πηγή) – αφού σκληραίνει σε πολύ μεγάλο βαθμό το παιχνίδι ισχύος στην περιοχή, επί πλέον σε αυτά που διαδραματίζονται στη Συρία ή/και σχεδιάζονται για το Αιγαίο. Ίσως λοιπόν το παλαιότερο άρθρο μας να είναι αρκετά επίκαιρο.

 .

«Όποιος θέλει να κυριαρχήσει στον πλανήτη, θα πρέπει να κυριαρχήσει στην Ευρασία. Όποιος θέλει να κυριαρχήσει στην Ευρασία, θα πρέπει να κυριαρχήσει στην καρδιά της – στη Ρωσία.

Όποιος θέλει να κυριαρχήσει στη Ρωσία, θα πρέπει προηγουμένως να αποσπάσει την Ουκρανία από τη ρωσική σφαίρα επιρροής. Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία δεν μπορεί να θεωρηθεί ως η αυτοκρατορία της Ευρασίας» (Brzezinski).

.

Ανάλυση

Οι απώλειες των Η.Π.Α., όσον αφορά τους συμμάχους, καθώς επίσης τα «μέσα» που τους εξασφαλίζουν την παγκόσμια ηγεμονία, πολλαπλασιάζονται. Οι χώρες των BRICS ιδρύουν το δικό τους ΔΝΤ, η Μ. Βρετανία συμμετέχει στην κινεζική ουσιαστικά παραλλαγή της Παγκόσμιας Τράπεζας (AIIB), η Ρωσία και η Κίνα εγκαθιστούν τα δικά τους Swift, το δυτικό Swift με έδρα τις Βρυξέλλες όχι μόνο δεν διώχνει τη Ρωσία, όπως ήθελε η υπερδύναμη αλλά, αντίθετα, της προσφέρει μία έδρα στη διοίκηση του, το πετροδολάριο κινδυνεύει από το πετρογουάν, η ΕΕ αρνείται να κλιμακώσει τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας κοκ.

Πρόσφατα δε, παρά τις συγκρούσεις τους για τα νησιά της περιοχής, η Κίνα, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα, έκαναν ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της τριμερούς συνεργασίας τους – με τη συνάντηση των υπουργών εξωτερικών στη Σεούλ, με σκοπό την προετοιμασία μίας σύσκεψης κορυφής των ηγετών τους.

Σχεδιάζουν επί πλέον τη δημιουργία μίας ζώνης ελευθέρου εμπορίου, καθώς επίσης μία κοινή πολιτική απέναντι στο πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας – γεγονός που σημαίνει πως οι Η.Π.Α. απομονώνονται σταδιακά από την ευρύτερη περιοχή.

Επομένως, η ισχύς των Η.Π.Α. βαίνει συνεχώς μειούμενη, αφού όλο και περισσότερες χώρες απομακρύνονται σταδιακά από τη σφαίρα επιρροής τους – κυρίως επειδή η βίαιη επίθεση στη Ρωσία, με τα «οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής», δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Δηλαδή, είτε την ανατροπή του προέδρου Putin και τη συμβιβαστική συνθηκολόγηση της χώρας, είτε το «διαμελισμό» της – με αποτέλεσμα να ενθαρρυνθούν όλοι οι υπόλοιποι «υποτελείς» της υπερδύναμης, διαπιστώνοντας τις αδυναμίες της.

.

Η Ρωσία

Ο ηγέτης τώρα που έχει πρώτος αμφισβητήσει το μονοπολικό πλανήτη της δεκαετίας του 1980, την απόλυτη ηγεμονία δηλαδή των Η.Π.Α., ο πρόεδρος Putin, πρότεινε πρόσφατα τη δημιουργία μίας νομισματικής ένωσης στην Ευρασία, κατά το παράδειγμα της Ευρωζώνης, με πρώτα μέλη τη Λευκορωσία και το Καζακστάν – τις χώρες που ήδη συμμετέχουν στην τελωνειακή ένωση που έχει ιδρυθεί στην περιοχή.

Ουσιαστικά σχεδιάζει μία ευρύτερη οικονομική και πολιτική ένωση, η οποία θα αποτελείται κυρίως από τα κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έτσι ώστε να καταπολεμηθούν τα προβλήματα από την υποχώρηση της ισοτιμίας του ρουβλίου, καθώς επίσης των τιμών του πετρελαίου – ενώ η πρόταση του για τη συναλλαγματική ένωση δεν αντιμετωπίσθηκε αρνητικά, αφού τόσο η Λευκορωσία, όσο και το Καζακστάν, έχουν ανάλογα προβλήματα με τις ισοτιμίες των δικών τους νομισμάτων.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το οποίο θα μπορούσε να προσελκύσει επίσης χώρες της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως, για παράδειγμα, την Ελλάδα, θα προκαλούσε εύλογα την οργή της υπερδύναμης – η οποία θεωρεί τόσο την Ευρώπη, όσο και την Ιαπωνία, αποκλειστικά δικά της «προτεκτοράτα».

.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός των Η.Π.Α. από τον Brzezinski

Στα πλαίσια αυτά οι αναφορές του Brzezinski στο βιβλίο του «Δεύτερη ευκαιρία», όπου επικρίνει τους τρεις αμερικανούς προέδρους (Bush I, Clinton und Bush II), λέγοντας πως δεν κατάφεραν να εκμεταλλευτούν σωστά το δώρο της μοναδικής ηγεμονικής δύναμης στον πλανήτη, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και πριν την άνοδο της Κίνας, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.

Όπως ισχυρίζεται ο Brzezinski, ειδικά ο πρόεδρος Bush II έπαιξε και έχασε στα χαρτιά με εγκληματικό τρόπο τις αμερικανικές δυνατότητες, αφού δεν κατάφερε να διατηρήσει την ηγεμονία των Η.Π.Α. στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς επίσης στην Τουρκία, μέσω της διεύρυνσης της βορειοατλαντικής συμμαχίας(ΝΑΤΟ).

Στο στρατηγικό του σχεδιασμό, η Ευρώπη και η Ιαπωνία έχουν το ρόλο των υποτελών (προτεκτοράτα), οι οποίοι θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ως «προγεφυρώματα», με στόχο τον αποκλεισμό της ρωσικής ενδοχώρας τόσο από τα δυτικά, όσο και από τα ανατολικά – χωρίς να τους επιτρέπεται μία δική τους αυτόνομη πολιτική. Όπως επεξηγεί δε αναλυτικά και χωρίς κανέναν ενδοιασμό,

«Εάν χρησιμοποιήσει κανείς την ορολογία που θυμίζει την πιο βάρβαρη εποχή των αρχαίων αυτοκρατοριών, τότε οι τρεις βασικές επιταγές της ιμπεριαλιστικής γεωστρατηγικής είναι οι εξής: Η αποτροπή των αθέμιτων συμπράξεων μεταξύ των υποτελών, η διατήρηση της εξάρτησης τους σε θέματα ασφαλείας, παράλληλα με την υπακοή και την προστασία τους, καθώς επίσης  η φροντίδα να αποκλείονται οι συμμαχίες των βάρβαρων λαών«.

Περαιτέρω, η απόσπαση της Ουκρανίας από τη ρωσική σφαίρα επιρροής, έτσι ώστε να μπορέσει να εξουδετερωθεί η Ρωσία, ευρίσκεται στο επίκεντρο του στρατηγικού οράματος του Brzezinski, με μία αξιοσημείωτη παραλλαγή.

Αναλυτικότερα, προειδοποιώντας για τους νέους ανταγωνιστές, όπως η Κίνα, η Ινδία και διάφοροι άλλοι, αναπτύσσει την εναλλακτική ιδέα, μέσω του εκδημοκρατισμού και του εκσυγχρονισμού της Ουκρανίας, να δεσμεύσει ακόμη και τη Ρωσία στη διευρυμένη δυτική στρατιωτική συμμαχία – μία Ρωσία όμως χωρίς τον Putin, η οποία θα υποτάσσεται, ως τοπική δύναμη, στην απόλυτη ηγεμονία των Η.Π.Α.

Υπάρχει βέβαια και ένα διαφορετικό «στρατηγικό όραμα» στις Η.Π.Α., το οποίο θεωρείται κάπως πιο ανόητο –έχει εκφραστεί δε από το διοικητή της σκιώδους CIA και το έχω ήδη αναφέρει σε ανάλογο άρθρο μου (Η πραγματική παγκόσμια τάξη).

Σύμφωνα με το δεύτερο αυτό «όραμα», θα έπρεπε να εμποδιστεί με κάθε τρόπο τυχόν συμμαχία της Γερμανίας με τη Ρωσία, ενώ ο στόχος δεν πρέπει να είναι η κατάκτηση της Ρωσίας, αλλά η πρόκληση ζημιών στην οικονομία της – έτσι ώστε να αποδυναμωθεί εντελώς, οπότε να μπορεί να ελέγχεται πλήρως από τις Η.Π.Α.

Ολοκληρώνοντας, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Μονάχου στις αρχές Φεβρουαρίου, όπου τοποθετηθήκαν στις θέσεις τους αυτοί που θα δρομολογούσαν το πραξικόπημα του Κιέβου (άρθρο), ήταν η τελευταία πρόβα πριν την πρώτη παράσταση του παρόντος δράματος – χωρίς φυσικά την ενεργό παρουσία του Brzezinski.

Εκεί ανακοινώθηκε η «αναγέννηση της δυτικής συμμαχίας», η οποία ορίσθηκε ρητά από τον υπουργό εξωτερικών των Η.Π.Α. ως η νέα πολιτική πρόκληση, με την οποία θα είναι αντιμέτωπη η Δύση τα επόμενα χρόνια – εάν θέλει να διατηρηθεί η ειρήνη στον πλανήτη, καθώς επίσης η δική της οικονομική ευημερία.

.

Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα του στρατηγικού σχεδιασμού των Η.Π.Α.

Εισαγωγικά, οι περισσότεροι Ουκρανοί είναι εχθρικά διακείμενοι απέναντι στη Ρωσία, ειδικά όσον αφορά το σημερινό της πρόεδρο, τον οποίο θεωρούν δικτάτορα αντίστοιχο του Stalin – ενώ η εχθρότητα τους είναι εύλογη, όπως επίσης αυτή ορισμένων γειτονικών χωρών, (α) επειδή έχουν υποστεί εγκλήματα στο παρελθόν, (β) λόγω των σημερινών συγκρούσεων στην ανατολική Ουκρανία, καθώς επίσης (γ) ένεκα της εισβολής στη χώρα τους, με τη βίαιη προσάρτηση της Κριμαίας.

Συνεχίζοντας στο θέμα μας, ο εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας ανατράπηκε πραξικοπηματικά, με την τοποθέτηση μία πρόχειρης, φιλοδυτικής κυβέρνησης. Αντί όμως να εκδημοκρατισθεί, καθώς επίσης να εκσυγχρονισθεί η χώρα, σύμφωνα με τα σχέδια των Η.Π.Α., «διαμελίστηκε» στα τρία, ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος, ενώ η επόμενη κυβέρνηση που εκλέχθηκε την οδήγησε σε μία οικονομική καταστροφή – με την υποτίμηση του νομίσματος της, με τη ραγδαία άνοδο του πληθωρισμού, με την εισβολή του ΔΝΤ, με τραπεζικές χρεοκοπίες (πρόσφατα έκλεισαν τρεις τράπεζες και διασώθηκαν από την κεντρική – πηγή) κοκ.

Ένας περαιτέρω κατακερματισμός της Ουκρανίας, κατά μήκος των συνόρων της, όπου ευρίσκονται οι ηγεμονίες των «ολιγαρχών», θεωρείται πολύ πιθανός – ενώ η κυβέρνηση του Κιέβου, υποστηριζόμενη από τη Δύση, εξοπλίζεται στρατιωτικά, με στόχο τη βίαιη αποκατάσταση της κεντρικής τουλάχιστον ενότητας της χώρας.

Από την άλλη πλευρά η Ρωσία, αντί να συμμετέχει στην «αναδιάρθρωση» της Ουκρανίας, σύμφωνα με τα σχέδια του Brzezinski, υποχρεώθηκε στην άμυνα και εκδιώχθηκε από τη δυτική συμμαχία – ενώ η Ουκρανία αναγκάσθηκε, μετά από πιέσεις της Ευρώπης, να επιλέξει μεταξύ της συμμετοχής της στην ΕΕ ή στην ευρασιατική ένωση. Έτσι προκλήθηκε μία κατά μέτωπο σύγκρουση της ΕΕ με τη Ρωσία, αφού η τελευταία θεωρούσε ως απαραίτητη, ως θεμελιώδη καλύτερα την είσοδο της Ουκρανίας στην ευρασιατική ένωση.

Ακολούθησε ο χρηματοπιστωτικός πόλεμος εκ μέρους της Δύσης εναντίον της Ρωσίας, με την επιβολή κυρώσεων, με τη χειραγώγηση των τιμών του πετρελαίου, με την εκροή των ξένων κεφαλαίων, με τις νομισματικές επιθέσεις κοκ. – ενώ η Ρωσία επιβαρύνθηκε επί πλέον από το κόστος της ενσωμάτωσης της Κριμαίας, από την ενίσχυση των επαναστατών στην ανατολική πλευρά, καθώς επίσης από την κατάρρευση των οικονομικών σχέσεων της με την Ουκρανία.

Εν τούτοις ο πρόεδρος της δεν ζημιώθηκε, αφού η δημοτικότητα του αυξάνεται ευθέως ανάλογα με τις πιέσεις που ασκούνται στη χώρα του – κάτι που δεν ήταν αναμενόμενο από τη Δύση, η οποία έχει διαφορετικές εμπειρίες (ανάλογα με τους Ρώσους συμπεριφέρονται και οι Έλληνες, όπως τεκμηριώνεται από την άνοδο των εκλογικών ποσοστών της νέας κυβέρνησης, όταν αυξάνονται οι πιέσεις της Ευρώπης).

Αντί λοιπόν ο κ. Putin να ανατραπεί, όπως ήλπιζε η Δύση, σταθεροποιήθηκε – ενώ η Ρωσία απομακρύνθηκε ακόμη περισσότερο από την φιλελεύθερη οικονομική πολιτική, από την οποία άλλωστε έχει αποστασιοποιηθεί, μετά την εποχή των εγκλημάτων του ΔΝΤ (άρθρο).

.

Ο πολυπολιτισμικός οργανισμός

Κανένας στη Δύση δεν περίμενε μία τέτοια αντίδραση της Ρωσίας – αν και έπρεπε να ήταν αναμενόμενη, τουλάχιστον μετά τον πόλεμο της Γεωργίας. Τότε, για πρώτη φορά μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η χώρα αντιστάθηκε στις προσπάθειες διεύρυνσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ – φανερώνοντας πως δεν θα ήταν πρόθυμη να ανεχθεί περαιτέρω ενέργειες περιορισμού της από τη Δύση, χωρίς να αμυνθεί με όλες τις δυνάμεις της, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων.

Η αιτία είναι η βαθειά παρανόηση που διαπιστώνεται στη Δύση, όσον αφορά τη μεγάλη αυτή σε έκταση χώρα, η οποία δεν είναι ούτε ευρωπαϊκή, ούτε ασιατική, αλλά ευρασιατική – με πολλούς διαφορετικούς λαούς στο εσωτερικό της, οι οποίοι όμως είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι μεταξύ τους.

 .

 

.

Με απλά λόγια, η Ρωσία δεν είναι εν μέρει ευρωπαϊκή και εν μέρει ασιατική – αλλά ένας ιστορικά μετεξελιγμένος κοινωνικός, πολιτιστικός και εθνικός οργανισμός, μεταξύ της Ευρώπης και της Ασίας. Ένας ενδιάμεσος πολυπολιτισμικός χώρος λοιπόν, ο οποίος συμπεριλαμβάνει την ανατολική και τη δυτική Ευρασία, απόλυτα αμιγής και συνεκτικός.

Περαιτέρω, μία ενδιαφέρουσα διαπίστωση πηγάζει από την παρατήρηση των δύο παγκοσμίων πολέμων – του 1914/18 καθώς επίσης του 1939/1945. Εκείνες τις εποχές οι πολυπολιτισμικές αυτοκρατορίες, όπως αυτή των Αψβούργων, καθώς επίσης των Οθωμανών, διαμελίσθηκαν – ενώ οι λαοί που τις αποτελούσαν διαχωρίστηκαν μεταξύ τους, μετά από πολέμους.

Αντίθετα, η ρωσική-ευρασιατική πολυπολιτισμική αυτοκρατορία επιβίωσε από τους δύο μεγάλους πολέμους, με τη μορφή της Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς να διαμελισθεί, σαν μία αμιγής φυλή ειδικής μορφής. Ο χαρακτήρας της του ενδιάμεσου χώρου, της προσδίδει μία ιστορική ποιότητα ενός «ρωσικού οργανισμού», ο οποίος σε εποχές ειρήνης αναπτύσσει μία έντονη ενδο-πολιτιστική ζωή, ενώ σε εποχές πολέμου και αμφισβήτησης, οικονομικής, στρατιωτικής ή πολιτικής, τα διάφορα μέρη του συγκλίνουν μεταξύ τους – έρχονται πιο κοντά και αμύνονται από κοινού.

Το γεγονός αυτό, κρίνοντας από την ιστορία, μπορεί να οδηγήσει προσωρινά σε μία «βίαιη καταστολή», σε μία υποχώρηση καλύτερα του βιοτικού επιπέδου στο εσωτερικό της χώρας, όταν την ίδια στιγμή «βγάζει αγκάθια» προς τα έξω – με στόχο την προστασία των λαών της ως σύνολο και όχι ως επί μέρους οντότητες.

Αυτός λοιπόν που δεν γνωρίζει τα συγκεκριμένα, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Ρωσίας, ως μίας ενδιάμεσης περιοχής της Ευρασίας, θέλοντας παρ’ όλα αυτά να την κατακτήσει, να την ελέγξει ή να κυριαρχήσει στο εσωτερικό της, είναι καταδικασμένος να ηττηθεί – γεγονός που έχει αποδειχθεί από τις προσπάθειες του Σουηδού Karl August, του Ναπολέοντα, της Βέρμαχτ στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, του Χίτλερ στο δεύτερο, καθώς επίσης των Η.Π.Α. σήμερα, που δεν δείχνει να τα καταφέρνει! .

Η αιτία είναι το ότι, οι λαοί της γνωρίζουν από την ιστορία τους πως ο διαμελισμός της χώρας τους είναι συνώνυμος με την ανασφάλεια, με το χάος, με τους εμφυλίους πολέμους κοκ. – με μία κατάσταση δηλαδή, η οποία θα ήταν απείρως τρομακτικότερη και οδυνηρότερη, από αυτήν που βιώνει σήμερα η δύστυχη Ουκρανία.

.

Τα νέα σχέδια των Η.Π.Α.

Η υπερδύναμη, διαπιστώνοντας πως η Ρωσία αντιστέκεται στο χρηματοπιστωτικό πόλεμο που της έχει κηρύξει, με αποτέλεσμα να «χάνει το πρόσωπο της» απέναντι στους συμμάχους της, σχεδιάζει την ανεξαρτητοποίηση της Ευρώπης από τη ρωσική ενέργεια – με στόχο αφενός μεν την άσκηση ακόμη μεγαλύτερων οικονομικών πιέσεων στη χώρα, αφετέρου την αύξηση της δικής της οικονομικής ισχύος.

Διευρύνει λοιπόν σταδιακά τη σύγκρουση της με τη Ρωσία στα επίπεδα των αγωγών παροχής ενάργειας, στα ατομικά εργοστάσια και στα λιμάνια – ενώ η ΕΕ επιδιώκει μία στρατηγική ενεργειακή συνεργασία με την Ουκρανία, προγραμματίζοντας την επέκταση των υποδομών των αγωγών και αυξάνοντας την ενεργειακή δυναμικότητα της Ουκρανίας, έτσι ώστε να περιορίσει την εξάρτηση της από τη Ρωσία.

Την ίδια στιγμή οι αμερικανοί δηλώνουν πως οι πρώην χώρες της Σοβιετικής Ένωσης θα πρέπει να απελευθερωθούν από τις οικονομικές παρενοχλήσεις της Μόσχας των τελευταίων δεκαετιών – προγραμματίζοντας την κατασκευή νέων αγωγών φυσικού αερίου, σε μία περιοχή που καλύπτει το 70% των αναγκών της από τη Ρωσία.

Παράλληλα, οι αμερικανικές επιχειρήσεις του κλάδου της σχιστολιθικής, καθώς επίσης της πυρηνικής ενέργειας, επιδιώκουν την επέκταση τους στην Ευρώπη, έτσι ώστε να εκτοπίσουν τους ρωσικούς ομίλους – όπως στο παράδειγμα της επίσκεψης του αμερικανού υπουργού εξωτερικών στη Βουλγαρία, η οποία εισάγει το 85% των αναγκών της από τη Ρωσία, με στόχο την κατασκευή ενός πυρηνικού εργοστασίου από τις πολυεθνικές των Η.Π.Α.

Αμυνόμενη η Ρωσία, αγοράζει ενεργειακές υποδομές στην Ευρώπη, ενώ προσπαθεί να επεκταθεί στις χώρες της Μεσογείου, με κέντρο βάρους την Ελλάδα, την Ιταλία, την Κύπρο και την Αίγυπτο – όταν οι αμερικανοί σχεδιάζουν να μειώσουν κατά 20% το μερίδιο της στην ανατολική Ευρώπη, έως το 2020, αφενός μεν με την οικονομική βοήθεια της ΕΕ, αφετέρου με τη δική τους τεχνική και πολιτική στήριξη.

Περαιτέρω, η (εξαιρετικά εχθρική προς τη Ρωσία) Πολωνία, η Ουγγαρία και η Σλοβακία, ξεκίνησαν να προμηθεύουν την Ουκρανία με φυσικό αέριο, το οποίο οι ίδιες αγοράζουν από τη Ρωσία, έτσι ώστε να τη βοηθήσουν να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση – ενώ κατασκευάσθηκε ένας νέος αγωγός μεταξύ της Μολδαβίας και της Ρουμανίας.

Η Ρωσία τώρα, συνειδητοποιώντας προφανώς τη στρατηγική των Η.Π.Α. προσπαθεί να κερδίσει τους Ευρωπαίους μεγάλους πελάτες της – μεταξύ άλλων σχεδιάζοντας στην Τουρκία την κατασκευή ενός νέου αγωγού, με την ονομασία «Turkey Stream» (χάρτης). Δήλωσε δε πως εάν οι Ευρωπαίοι επιθυμούν την προμήθεια τους με φυσικό αέριο, θα πρέπει οι ίδιοι να κατασκευάσουν έναν δικό τους αγωγό, έως τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία.

 .

 

Χάρτης – οι διάφορες εναλλακτικές παροχής φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

 .

Σύμφωνα με τη Ρωσία, οι δύο κεντρικοί διανομείς φυσικού αερίου μελλοντικά θα είναι η Τουρκία και η Γερμανία – οι δύο σύμμαχοι του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Εν τούτοις, είναι δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο, αφού η Τουρκία θέλει να πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του κόστους κατασκευής η Ρωσία (Gazprom), ενώ απαιτεί πολύ υψηλά τέλη διέλευσης.

Από την άλλη πλευρά, η ΕΕ σχεδιάζει με τη σειρά της την ανεξαρτητοποίηση της από τη Ρωσία, συνεργαζόμενη στρατηγικά με το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν – γεγονός που συνδέεται με την ευρύτερη στρατηγική των Η.Π.Α. στην περιοχή.

.

Επιμύθιο

Προφανώς το σκάκι, ο υπόγειος πόλεμος καλύτερα των αμερικανικών γερακιών με τη ρωσική αρκούδα, θα συνεχιστεί στο ευρωπαϊκό πεδίο μάχης – με στόχο να περιορισθεί η Ρωσία στο επίπεδο μίας τοπικής δύναμης, ελεγχόμενης από τις Η.Π.Α.

Εν τούτοις, οι προοπτικές επιτυχίας ενός τέτοιου σχεδίου είναι ελάχιστες, ενώ η Ευρώπη θα ήταν καλύτερα να επιδιώξει τη συνεργασία της με τη Ρωσία, αντί τη σύγκρουση μαζί της, η οποία θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη, ειδικά για την ίδια.

Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη θα πρέπει να προσπαθήσει να κατανοήσουν οι Η.Π.Α. πως δεν μπορεί καμία δύναμη πλέον να κυριαρχήσει στον πλανήτη – οπότε θα ήταν καλύτερη η επιδίωξη συνεργασιών, έτσι ώστε να μην εξελιχθεί η υφιστάμενη σύγκρουση σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, πυρηνικό αυτή τη φορά, ο οποίος κατά τον Αϊνστάιν θα ήταν ο τελευταίος στον πλανήτη.

Βιβλιογραφία: K. Ehlers, Brzezinski, Chicago Council, Stratfor, DWN, Faz

Αλέξης Ζακυνθινός, Senior Analyst (Geopolitics)

Η δικτατορία των αγορών

ΔΕΥΤΕΡΑ 22-2-2016

Η πέμπτη εξουσία είναι αυτή που βασιλεύει σήμερα στη Δύση, διοικώντας την απολυταρχικά – ενώ ο σκοπός της είναι η καταστροφή της μεσαίας τάξης, για να μην ηττηθεί από τη Δημοκρατία, με στόχο την κυριαρχία του πλανήτη από την ελίτ    

.

«Από τη στιγμή που ο πλανήτης υπερχρεώθηκε, το χρηματοπιστωτικό τέρας, η παγκόσμια ελίτ όπως συχνά χαρακτηρίζεται, κυβερνάει απολυταρχικά – ανεβάζοντας ή κατεβάζοντας κυβερνήσεις και οδηγώντας τις εξελίξεις, χωρίς καμία αντίσταση από κανέναν» (πηγή).

.

Ανάλυση

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές κατά το παρελθόν στην πέμπτη εξουσία, στις αγορές δηλαδή, οι οποίες κυβερνούν σήμερα απολυταρχικά τον πλανήτη – απαντώντας στην εξής κλασσική ερώτηση πολλών ανθρώπων: «Ποιές είναι αυτές οι αγορές, από τις οποίες εξαρτώνται όλες οι χώρες;»

Προφανώς οι περισσότεροι δεν συνειδητοποιούν πως είναι κυρίως τα δικά τους χρήματα, οι αποταμιεύσεις τους δηλαδή – με τη μορφή των καταθέσεων, των συντάξεων ή των ασφαλειών ζωής. Τα χρήματα αυτά, μαζί με τα χρήματα της ελίτ των ελίτ και όλα τα υπόλοιπα, έχουν γεννήσει και εκθρέψει ουσιαστικά το αχόρταγο τέρας των χρηματοπιστωτικών αγορών – τις παγκόσμιες τραπεζικές καταθέσεις, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα επενδυτικά κεφάλαια, τα κερδοσκοπικά (Hedge funds) κοκ.

Το χρηματοπιστωτικό τέρας είναι λοιπόν εκείνο που χρηματοδοτεί το συσσωρευμένο, τεράστιο παγκόσμιο χρέος (πάνω από 200 τρις $), το οποίο διογκώνεται είτε φυσικά με τις νέες «αποταμιεύσεις», είτε τεχνητά – μέσω των παραγώγων προϊόντων (μόχλευση) ή της παροχής ρευστότητας εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών. Στόχος του είναι μεταξύ άλλων η καταστροφή της μεσαίας τάξης, η οποία στήριζε ανέκαθεν το μεγαλύτερο του εχθρό και ανταγωνιστή στην κατάκτηση της εξουσίας: τη Δημοκρατία.

Παράλληλος στόχος του είναι η κυριαρχία του πλανήτη από την ελίτ – όπου όμως η άνοδος των χωρών της Ασίας, όσον αφορά τη συμμετοχή τους στο παγκόσμιο ΑΕΠ, καθώς επίσης στο ρυθμό ανάπτυξης, δεν είναι τόσο εύκολο να αντιμετωπισθεί.

Ειδικότερα, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, η Κίνα ναι μεν συμμετέχει με 20% στο ΑΕΠ του πλανήτη (38% η Ασία), αλλά με 42% στο ρυθμό ανάπτυξης (74% η Ασία). Οι Η.Π.Α. συμμετέχουν με 17% και 7% αντίστοιχα, ενώ η Ευρωζώνη μόλις με 11% και 6%. Εύλογα λοιπόν λέγεται πλέον πως όταν φτερνίζεται η Κίνα, ο πλανήτης αρρωσταίνει βαριά – όπως κάποτε λεγόταν για τις Η.Π.Α.

.

.

Περαιτέρω, όσον αφορά το ρόλο του χρηματοπιστωτικού τέρατος στην Ευρωζώνη, έχει ενδιαφέρον η θέση ενός από τους βασικούς υποστηρικτές των αγορών – του Γερμανού κ. Issing, από τη θέση του ως εκπροσώπου του λόμπι της Goldman Sachs στην Ευρώπη, η οποία είναι η παρακάτω:

«Ο ευρωπαϊκός έλεγχος της εκάστοτε εθνικής δημοσιονομικής πολιτικής, δηλαδή η τήρηση του συμφώνου σταθερότητας και ανάπτυξης, έχει αποτύχει. Είναι λογικό να φοβάται κανείς πως δεν θα γίνει καλύτερος στο μέλλον. Απαιτείται λοιπόν ένας φρουρός, ένας Θεματοφύλακας, ο οποίος να είναι ανεξάρτητος από την πολιτική.

Εν προκειμένω, οι χρηματαγορές θα έπρεπε να αποκτήσουν έναν σημαντικό ρόλο – δηλαδή, να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, έτσι ώστε να αναλάβουν και να εκπληρώσουν καλύτερα την αποστολή τους, ως Θεματοφύλακες της Ευρώπης. Ο ευρωπαϊκός έλεγχος της πολιτικής των εθνικών κρατών θα πρέπει να γίνει πιο αυστηρός – επαναλαμβάνοντας πως οι χρηματαγορές, στο ρόλο του μη πολιτικού ελεγκτή, είναι απαραίτητες» (πηγή: ΗΒ 21.2.2014).

Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η άποψη ενός πρώην διοικητή της Deutsche Bank, η οποία είχε δημοσιευθεί ήδη από το 2000 – πολύ πριν την κρίση λοιπόν που ως εκ τούτου θα μπορούσε να θεωρηθεί σκόπιμη, προσχεδιασμένη, με στόχο την κατάληψη από τις αγορές του θρόνου της Ευρώπης. Ο τίτλος του άρθρου του Γερμανού τότε ήταν «Η πέμπτη εξουσία», ενώ τα σημαντικότερα σημεία του τα εξής (πηγή):

«Η πολιτική θα πρέπει σήμερα, περισσότερο από ποτέ, να διαμορφωθεί με το βλέμμα της στραμμένο στις χρηματαγορές. Είτε το θέλει κανείς είτε όχι, οι χρηματαγορές έχουν αναλάβει, ως η πέμπτη εξουσία κατά κάποιον τρόπο δίπλα στα ΜΜΕ, στην τέταρτη εξουσία, έναν σημαντικό ρόλο – όσον αφορά την περιφρούρηση των κρατών, την κηδεμονία τους προς όφελος τους.

«Σέρνεται» η πολιτική από τις χρηματαγορές; θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς. Υπό αυτήν την οπτική γωνία, θα υπήρχε μία διάσταση συμφερόντων μεταξύ των στόχων αυτών που συμμετέχουν στις αγορές, καθώς επίσης των αντίστοιχων της πολιτικής. Όμως, δεν επικρατεί και στους δύο, στην πολιτική και στις αγορές, η επιθυμία για μία πιο σταθερή ανάπτυξη και άνοδο της ευημερίας;

Οι φιλελεύθερες χρηματαγορές αποτελούν ένα σημαντικό εργαλείο για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. Η υπεροχή του συστήματος της ελεύθερης οικονομίας, σε σχέση με τον κομμουνισμό, το έχει τεκμηριώσει. Εάν λοιπόν η πολιτική του 21ου αιώνα, υπό αυτήν την έννοια, «σέρνεται» από τις χρηματαγορές, τότε δεν θα ήταν τόσο κακό. 

Λόγω της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων, δεν υπάρχει πλέον καμία προνομιακή πρόσβαση των κρατών στις εκάστοτε εθνικές αποταμιεύσεις. Οι επενδυτές δεν είναι υποχρεωμένοι να καθορίζουν τις ενέργειες τους, με κριτήριο τις επενδυτικές δυνατότητες που τους επιτρέπουν οι κυβερνήσεις – αντίθετα,οι κυβερνήσεις καθορίζουν την πολιτική τους, με βάση τις επιθυμίες των επενδυτών«.

Ο ίδιος Γερμανός, σε ένα επόμενο κείμενο του (7.1.15), είχε συμπληρώσει τα εξής: «Οι κεντρικές τράπεζες αφενός μεν στηρίζουν ανεπιφύλακτα τη θέση, σύμφωνα με την οποία οι κυβερνήσεις θα πρέπει να καθορίζουν την πολιτική τους με βάση τις επιθυμίες των επενδυτών, αφετέρου την επιβάλλουν στα κράτη (ανάλογα προφανώς και η Τράπεζα της Ελλάδας που ανήκει επίσης πλειοψηφικά στη χρηματοπιστωτική ελίτ του πλανήτη).

Σύμφωνα με τον κεντρικό τραπεζίτη της Γερμανίας, κατά την ομιλία του το 2013 στο συνταγματικό δικαστήριο της χώρας, «για να εξασφαλίσουμε την τήρηση του συμφώνου σταθερότητας, καθώς επίσης για να εμποδίσουμε τη διάδοση των σαθρών, μη υγιών δημοσιονομικών ενός μέλους της Ευρωζώνης στα υπόλοιπα, θα πρέπει να υιοθετηθούν κανόνες – έτσι ώστε να απαγορεύεται η ανάληψη της ευθύνης της ένωσης για το εκάστοτε μέλος της. Επί πλέον, η ανάγκη χρηματοδότησης των κρατών από τις αγορές, είναι η μοναδική δυνατότητα δημιουργίας κινήτρων εξυγίανσης των οικονομικών».

Με βάση τον πρώην Γερμανό διοικητή της Deutsche Bank λοιπόν, δεν υπάρχει καμία συμβατική ή νόμιμη υποχρέωση, σύμφωνα με την οποία τα κράτη πρέπει να χρηματοδοτούνται από τις αγορές ομολόγων. Το μόνο που υπάρχει είναι η ομοφωνία των διοικητών των εθνικών κεντρικών τραπεζών της Ευρωζώνης, η οποία επιβάλλεται στα κράτη απολυταρχικά – με την έννοια πως οι κεντρικές τράπεζες είναι αυτές που τελικά αντιτίθενται στην έκδοση ευρωομολόγων, καθώς επίσης στη χρηματοδότηση των χωρών της Ευρωζώνης απ’ ευθείας από την ΕΚΤ.

.

Οι επενδυτές

Ποιοί είναι όμως αυτοί οι επενδυτές, οι οποίοι τελικά χρηματοδοτούν τα κράτη; Κρίνοντας από το ότι, τα περισσότερα ομόλογα αγοράζονται από τις εμπορικές τράπεζες, αυτές είναι οι επενδυτές – οπότε οι εθνικές κεντρικές τράπεζες, σε συνεργασία με την ΕΚΤ, φρόντισαν και συνεχίζουν να φροντίζουν έτσι ώστε οι προστατευόμενοι τους, οι τράπεζες, να αναρριχηθούν στην εξουσία, εκδιώκοντας την πολιτική από το θρόνο. Περαιτέρω, ξανά κατά το Γερμανό της Deutsche Bank τα εξής:

«Η παρούσα δομή των παγκόσμιων χρηματαγορών αντικατοπτρίζει του κανόνες των αξιών των δυτικών βιομηχανικών κρατών. Η συμβατική ελευθερία, η ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και η προστασία των υφισταμένων συμβάσεων σε διεθνές επίπεδο, συνιστούν τα θεμέλια της Δημοκρατίας: της ελευθερίας του ατόμου και της νομικής εξασφάλισης, με τη μορφή της υιοθέτησης των αντίστοιχων εργαλείων.

Είναι επομένως επείγον και απαραίτητο να σκέφτεται, καθώς επίσης να ενεργεί η Πολιτική συνειδητοποιώντας τους κανόνες της παγκοσμιοποίησης – δηλαδή, να δημιουργεί εκείνους τους κανονισμούς και τους Θεσμούς που εξασφαλίζουν τη σταθερότητα, τους καθαρούς όρους του παιχνιδιού και τους μηχανισμούς επίλυσης συγκρούσεων.

Η συνδεδεμένη με όλα αυτά εν μέρει παράδοση της εθνικής κυριαρχίας των κρατών σε υπερεθνικούς οργανισμούς, υπηρετεί το στόχο της καλύτερης εκπλήρωσης των κυβερνητικών υπευθυνοτήτων– οι οποίες δεν μπορούν να επιτευχθούν σωστά σε εθνικό επίπεδο.

Η Ευρωζώνη αποτελεί ένα θαυμάσιο παράδειγμα της αυτονομίας των κρατών, μέσω της ολοκλήρωσης τους. Ταυτόχρονα πρέπει οι εκάστοτε κυβερνήσεις, λόγω της σημερινής πολυπλοκότητας, να εμπιστεύονται την εξειδίκευση του ιδιωτικού τομέα – ενώ ο χρηματοπιστωτικός κλάδος τεκμηριώνει πως η αυτορρύθμιση της βιομηχανίας είναι η περισσότερο αποτελεσματική λύση».

Χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, όλοι γνωρίζουν πλέον πού μας έχει οδηγήσει η αυτορρύθμιση των χρηματαγορών, την οποία εγκωμιάζει ο Γερμανός τραπεζίτης – όπως επίσης όλοι οι υπόλοιποι κεντρικοί τραπεζίτες της Δύσης, κυρίως της Fed και της ΕΚΤ:

στη μοναδική στα χρονικά υπερχρέωση του πλανήτη, σε συνεχείς, άκρως επικίνδυνες φούσκες, σε καταστροφικά κραχ, στην κοινωνικοποίηση των ζημιών των τραπεζών όταν την ίδια στιγμή ιδιωτικοποιούν τα κέρδη τους, καθώς επίσης στην καταιγίδα των καταιγίδων που διαγράφεται πλέον καθαρά στον ορίζοντα (ανάλυση).

Εν τούτοις, οι αγορές έχουν πάρει πια τα ηνία από την πολιτική, ενώ προσπαθούν να συνδέσουν ακόμη περισσότερο τη Δύση, δρομολογώντας νέες συμφωνίες μεταξύ των διαφόρων περιοχών της – στην περίπτωση της Ευρωζώνης το οικονομικό ΝΑΤΟ, το οποίο στη συνέχεια θα διευρυνθεί συμπεριλαμβάνοντας τα υπόλοιπα βιομηχανικά κράτη.

Ο μεγάλος εχθρός εν προκειμένω είναι αφενός μεν η μεσαία τάξη στο εσωτερικό της Δύσης, αφετέρου η Κίνα και η Ρωσία στο εξωτερικό – οπότε εύλογα προβλέπει κανείς που θα μας οδηγήσει η δικτατορία των αγορών, εφόσον δεν υπάρξουν υγιείς αντιστάσεις εκ μέρους των Πολιτών.

Στη λεηλασία της μεσαίας τάξης από την ελίτ του 1%, η οποία άλλωστε ευρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με τη βοήθεια των κεντρικών τραπεζών, καθώς επίσης σε πολλαπλούς πολέμους με τους εξωτερικούς ανταγωνιστές και «εχθρούς» της Δύσης – σε οικονομικό, χρηματοπιστωτικό, νομισματικό, ενεργειακό και στρατιωτικό επίπεδο.

.

Επίλογος

Μέχρι στιγμής, νικητής σε όλες τις μάχες είναι η ελίτ – ενώ τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να αμυνθούν αποτελεσματικά. Όσον αφορά τη Δημοκρατία, υποχωρεί άτακτα – αφού οι αγορές κρατούν σφικτά τα γκέμια του χρέους, μη επιτρέποντας να αυτονομηθεί κανένας.

Όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, το συνολικό χρέος, το δημόσιο και το ιδιωτικό δηλαδή των περισσοτέρων κρατών, είναι εκτός ελέγχου – οπότε δεν είναι σε θέση να αντισταθούν καθόλου, απέναντι στις αγορές.

.

Κόσμος, χρέος – η κατάταξη της κάθε χώρας με βάση το συνολικό χρέος. Οι γαλάζιες στήλες αντιπροσωπεύουν το δημόσιο χρέος (ως % επι του ΑΕΠ), οι πράσινες το χρέος των επιχειρήσεων (πλην του χρηματοπιστωτικού κλάδου) και οι πορτοκαλή στήλες το χρέος των νοικοκυριών.

.

Επομένως, πρόκειται για μία άνιση μάχη, με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα – το οποίο δεν είναι καθόλου ευχάριστο για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων και των κρατών της υφηλίου. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να είναι κανείς απαισιόδοξος αλλά απλά και μόνο ότι, δεν είναι σωστό να εθελοτυφλεί – ενώ ο χρόνος που περνάει ανεκμετάλλευτος εκ μέρους μας δεν είναι προς όφελος μας.

Άρης Οικονόμου, Senior Analyst (finance & markets)

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ:Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΟΣΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 22-2-2016

 ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΣΤΑΠΑΙΔΙΚΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΕΝΖΥΜΑ ΚΑΡΚΙΝΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ, ΣΥΝΔΕΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ, ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΟΛΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΙ!

2 ΒΙΝΤΕΟ

Όλοι οι γιατροί που σκοτώθηκαν στη Φλόριντα (μεταξύ αυτών οι Dr. Gonzalez και Dr. Bradstreet) είχαν ένα κοινό: Είχαν ανακαλύψει ότι η nagalase, μία ενζυμική πρωτεΐνη, σκόπιμα προστίθεται στα εμβόλια που χορηγούνται σε ανθρώπους.Η Nagalese εμποδίζει την βιταμίνη D από το να παράγεται στο σώμα, και σταματά το ανθρώπινο σώμα από τη δυνατότητα που έχει να σκοτώνει τα φυσικά καρκινικά κύτταρα.

Η Nagalase είναι μια πρωτεΐνη που επίσης δημιουργείται από όλα τα καρκινικά κύτταρα. Αυτή η πρωτεΐνη βρίσκεται επίσης σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις στα αυτιστικά παιδιά. Και την βάζουν στα εμβόλια μας !! Αυτό εμποδίζει το σώμα να χρησιμοποιήσει την απαραίτητη βιταμίνη D για την καταπολέμηση του καρκίνου και την πρόληψη του αυτισμού. Η Nagalese απενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι επίσης γνωστό ότι προκαλεί διαβήτη τύπου 2.

Έτσι, βασικά ...ο θάνατος των γιατρών αυτών σχετίζεται με το ότι είχαν βρει τη θεραπεία για τον καρκίνο ή είχαν βρει την επιτυχή θεραπεία του αυτισμού. Οι γιατροί είχαν την έρευνα και την απόδειξη ότι τα εμβόλια που κάνουν στα πολύτιμα παιδιά μας προκαλούν καρκίνο και αυτισμό !! Και αυτό, προφανώς, γίνεται συνειδητά και σκόπιμα! Ο γιατροί που σκοτώθηκαν στη Φλόριντα είχαν συνεργαστεί και ετοιμάζονταν να δημοσιοποιήσουν τις πληροφορίες.

Η μείωση του πληθυσμού 101 προσθέτει δηλητήριο στα εμβόλια ... και κάνει νόμο, όπου όλα τα παιδιά πρέπει να είναι εμβολιασμένα για να παρακολουθήσουν το σχολείο. Δηλαδή μια αργή μάθοδος θανάτωσης.

Ο Δρ Ted Broer αναφέρει τις ανωτέρω πληροφορίες (σχετικά με την nagalese) σε αυτό το βίντεο. Ο ίδιος τα εξηγεί πολύ καλύτερα. Το κλιπ είναι σύντομο (από συνέντευξή του στις 25 Ιουλίου στο Hagmann & Hagmann) και ΟΣΟΙ ΞΕΡΕΤΕ ΑΓΓΛΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΤΕ!

Τους πήρε μια ολόκληρη ώρα μόνο για να τον βγάλουν στον αέρα η τρίωρη εκπομπή τους ανατράπηκε και κάθε γραμμή που επιχειρούσαν να χρησιμοποιήσουν αποσυνδεόταν, ενώ στη συνέχεια οι διακομιστές ( servers ) έπεσαν. Ζήτησαν ένα πλήθος PPL για να ανταπεξέλθουν στην επίθεση και τελικά του τηλεφώνησαν από ασφαλή γραμμή. Αφού έχασαν έτσι μια ολόκληρη ώρα εκπομπής, ήταν τελικά πίσω στον αέρα για να συνδεθεί με τον Δρ Broer και το πρώτο πράγμα που είπε ήταν: " Δεν είμαι σε καμία περίπτωση αυτόχειρας."

Ήταν εξαιρετικά νευρικός επειδή είχε αυτές τις πληροφορίες ... Φοβόταν ότι δεν θα μπορέσει να τις δώσει στον Hastings κι ότι θα χάσει την ευκαιρία να τις πει δημοσίως. Είναι ένα κλιπ 19 λεπτών, αλλά το πιο σημαντικό είναι οι πληροφορίες, εντός των πρώτων 10 λεπτών. Είναι μερικές από τις πιο σημαντικές ειδήσεις που έχετε ακούσει ποτέ.

Και πρέπει να διαδοθούν. Και αν θέλετε να ακούσετε περισσότερα από τη συνέντευξή του αυτό το επόμενο βίντεο συνεχίζει εκεί από όπου το τελευταίο κλιπ σταμάτησε. Το πρώτο βίντεο είναι απλά ένα απόσπασμα από το πιο σημαντικό μέρος, αν έχετε χρόνο μόνο για να ακούσετε ένα μικρό κομμάτι από αυτό. Όμως ο Δρ Ted Broer συνεχίζει και εξηγεί γιατί το κάνουν αυτό. Γιατί επιτίθενται σκόπιμα στο ανοσοποιητικό μας σύστημα. Αυτό το επόμενο κλιπ είναι συναρπαστικό. Ο Δρ Ted Broer συνεχίζει ...

ΠΗΓΗ

http://oimos-athina.blogspot.gr/