ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΚΡΑΥΓΗ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ Σ' ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: “ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!”
(Β΄ ΜΕΡΟΣ)
Γράφει η Κατερίνα Χατζηθεοδώρου
Σε αυτό το κείμενο συμβαίνει μια πρωτοτυπία, προηγείται ο επίλογος!
Επίλογος.
Ας το στοχαστούν “όσοι πιστοί”
σε τούτη την πολύχρονη πατρίδα:
ας το τολμήσουν οι αγρότες
-η πιο ρωμαλέα πολιτική δύναμη-
και ας σαλπίσουν την έναρξη,
ας το κατανοήσουν οι άνεργοι, οι άστεγοι,
οι υποαμειβόμενοι και ας πράξουν ομοίως,
ας το συνειδητοποιήσουν οι μελλοντικοί άνεργοι
και άστεγοι και ας προστρέξουν...
Ας ηγηθούν (ίσοι μεταξύ ίσων) οι δικαστές,
οι δικηγόροι, οι γιατροί, οι μηχανικοί,
ας ακολουθήσουν οι μικρομεσαίοι, οι συνταξιούχοι,
οι ανοσήλευτοι, οι ανασφάλιστοι,
ας προτάξουν στήθη οι επιφορτισμένοι με την άμυνα της πατρίδας,
ας ξεσηκωθούν οι γονείς που τα παιδιά τους αφ-ελληνίζονται και εκ-φυλίζονται...
Ας συμπαρασταθεί η Εκκλησία και ας προσευχηθούν οι ασκητές.
Τώρα ή ποτέ, σε λίγο θα είναι πια πολύ αργά...
Υπάρχει ελπίδα;
Πριν από την αγωνιστική κινητοποίηση των αγροτών συνάντησα ένα γνωστό μου ταξιτζή, που ξέρω ότι έχει την ενστικτώδη σοφία τού λαϊκού ανθρώπου, ενισχυόμενη από το γεγονός ότι ανήκει σ' έναν κλάδο, ο οποίος έχει επικοινωνία (συχνά εκ βαθέων) με πάρα πολλούς ανθρώπους.
-Πώς νιώθεις τα πράγματα, τον ρωτάω. Υπάρχει ελπίδα;
-Όχι, καμία, μου απαντάει. Βλέπεις κανέναν Έλληνα στο δρόμο; Βλέπεις κάποιους από όσους θα μπορούσαν να ηγηθούν να είναι στο δρόμο; Βλέπεις τη νεολαία στο δρόμο; Όλοι μπροστά σ' έναν κομπιούτερ, κάνουν την επανάσταση από εκεί!
Ξανασκέφτηκα τα λόγια αυτά και τότε διέκρινα το βάθος που κρύβουν. Λίγο αν τα σκεφτείτε, θα το διακρίνετε κι' εσείς. Όλη η Ελλάδα ένα απέραντο πεδίο σχολιασμών! Λόγια, λόγια, λόγια...και καμία συνεννόηση κανενός με κανέναν, καμία ουσιαστική δράση άμυνας και αντίστασης. Μοιραίοι κι' άβουλοι αντάμα, περιμένουμε και πάλι τους βαρβάρους: να προκύψει “μια κάποια λύση” μέσα από τις επόμενες εκλογές!
Βέβαια, μέσα στο πλήθος των αναλύσεων όποιος αναζητάει βρίσκει αξιόλογα κομμάτια ενημέρωσης, γνώσης, πρότασης... Και το ψηφιδωτό της πραγματικότητας παίρνει ξεκάθαρο σχήμα και χρώμα, διευρύνοντας τη συνειδητότητα όσων επιλέγουν τι διαβάζουν και τι ακροώνται.
Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχει σαβούρα και μάλιστα δηλητηριώδης, οξείας δράσης. Εισάγει στη συνείδηση φόβο, ανασφάλεια, μοιρολατρεία, υποτακτικότητα και κυρίως... σύγχυση. Σύγχυση ως προς το τι να αποδεχτεί ο πολίτης και τι να απορρίψει. Ευρώ ή εθνικό νόμισμα -φοίνικας, δραχμή, οβολός ή όπως το πούμε; Εντός της Σένγκεν ή εκτός; Καλό το διπλό νόμισμα αλά Σόιμπλε ή καταστροφικό; Eντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή εκτός;
Και ενώ οι απαντήσεις είναι λογικά ξεκάθαρες, αν κάποιος έχει γνώμονα μόνον το “κοινό συμφέρον” (δηλ. της πατρίδος μας, μέσα στο οποίο βρίσκεται το συμφέρον όλων μας), το τσουνάμι της σύγχυσης το φουσκώνουν μεθοδευμένα αυτοί που θέτουν υπεράνω όλων το προσωπικό τους συμφέρον, συνήθως ταυτισμένο το συμφέρον της ντόπιας και ξένης Ολιγαρχίας που σαν πιστά σκυλιά υπηρετούν, διαστρέφοντας με λογικοφανή τρόπο την εικόνα της Πραγματικότητας μέσα στον Έλληνα.
Εγκλωβισμένος στη σύγχυση ο πολίτης ανέχεται πολιτικές αποφάσεις ενάντια στα πιο στοιχειώδη -σχεδόν επιβίωσης!- συμφέροντά του, πεπεισμένος για ένα πράγμα: ότι οι καταστάσεις είναι εξαιρετικά πολύπλοκες για να μπορεί να τις αντιμετωπίσει ο ίδιος -μην έχοντας κατανοήσει στο ελάχιστο τι σημαίνει δημοκρατία και πώς λειτουργεί. Αυτό ακριβώς θέλουν και τα τσιράκια της Ν.Τ.Π.: να μένει ο πολίτης στη γωνία, στην άκρη του, να ιδιωτεύει, να είναι ιδιώτης=idiot= ηλίθιος! Πόσο πιο ηλίθιος μπορεί να είναι κανείς όταν αφήνει τη ζωή του στα χέρια άλλων και μάλιστα των εχθρών του;
Παθητική αντίσταση... μπορεί να είναι η οδός προς τη λύτρωση;
Σ' αυτήν την παραζαλισμένη κοινωνία διαχέονται, πέρα από κάθε αμφιβολία, πάμπολλες ιδεο-πολιτικές απάτες και ψευδαισθήσεις, που υψώνουν διαχωριστικούς τοίχους μεταξύ των μελών της, ένας από τους λόγους που η συνοχή της διαλύεται. Η συνοχή οικοδομείται μόνον πάνω στο θεμέλιο της δημοκρατίας, όχι βέβαια της “εικονικής δημοκρατίας” πού κυριαρχεί παντού σήμερα και μετεξελίσσεται ραγδαία σε απανταχού χούντα.
Ωστόσο, αν, όσοι σχολιάζουν με αλήθεια και εντιμότητα συνείδησης τα τρέχοντα, αφιέρωναν λίγο απ' αυτόν το χρόνο στο να συναντηθούν μεταξύ τους και να αναζητήσουν τρόπους και δρόμους, μέσω των οποίων θα μπορούσε να σωθεί η Ελλάδα, σίγουρα θα βρίσκανε κάποιους, τουλάχιστον για μιαν αρχή. Ασφαλώς υπάρχουν μερικοί απλοί, ακίνδυνοι και ανέξοδοι τρόποι αντίστασης, οι τρόποι της παθητικής αντίστασης. Αυτή η μεγάλη ψυχή (μαχα-άτμα), ο Μαχάτμα Γκάντι, με παθητική αντίσταση ελευθέρωσε μια αχανή χώρα (σημερινό Πακιστάν και Ινδία μαζί!) από την πιο σκληροτράχηλη αποικιοκρατική κατοχή. Ας μελετηθούν, από όλους όσους επιθυμούμε τη λευτεριά μας, οι τρόποι του.
Εμείς οι Έλληνες, για πολλούς ψυχολογικούς (ανυπομονησία για άμεσο αποτέλεσμα, προχειρότητα, φιλαυτία...) και ιστορικούς λόγους, έχουμε εθιστεί να να διεκδικούμε τη λευτεριά μας με τρόπους βίας. Όμως, στην παρούσα συγκυρία δεν είναι οι πλέον κατάλληλοι. Επειδή δεν υπάρχουν προς το παρόν, παρά τα τόσα δεινά, πολλοί Έλληνες αποφασισμένοι να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους για την πατρίδα τους, ενώ σε ειρηνικές ενέργειες παθητικής αντίστασης πάρα πολλοί θα ήσαν πρόθυμοι να συμμετέχουν.
Συν Αθηνά και χείρα κίνει...
Θέλετε, άμεσα, έναν τρόπο παθητικής αντίστασης; Θα μπορούσε να κληθεί ο λαός (βεβαίως από κάποια συλλογικότητα είτε υπάρχουσα είτε δημιουργημένη προς τούτο) μία συγκεκριμένη ημέρα και ώρα να βγει ακριβώς έξω από το σπίτι, το μαγαζί, το γραφείο του ή το αυτοκίνητο, το καφενείο, το χώρο που εκείνη τη στιγμή βρίσκεται τέλος πάντων. Και να παραμείνει εκεί για έναν ορισμένο χρόνο. Αρχίζοντας από μισή , οι ώρες θα μπορούσαν να γίνουν μία, δύο, και βάλε... έως ότου ο λαός συνειδητοποιήσει το μεγάλο “εκτόπισμα” και τη μεγάλη δύναμή του. Ένα ποτάμι, που αν κινηθεί όχι ανεξέλεγκτα, αλλά συντονισμένα, τίποτα δεν μπορεί να του αντισταθεί. Όμως ο κίνδυνος είναι ακριβώς αυτός, ο λαός στην απελπισία του να κινηθεί ανεξέλεγκτα. Τότε διακινδυνεύει και τη ζωή και το στόχο του.
Οι τρόποι παθητικής αντίστασης απαιτούν βέβαια οργάνωση, μέθοδο, θέληση και επιμονή από μεγάλο μέρος του λαού, αν θέλει τη λευτεριά του. Ωστόσο, δεν προϋποθέτουν αίμα, εφ' όσον έχουν οργανωθεί έτσι ώστε να προστατεύεται η αντίσταση από προβοκάτσια. Και κανείς , μα απολύτως κανείς, δε θα μπορούσε να χτυπήσει μια πανελλήνια (πολύ σημαντικό αυτό, επειδή η τοπικά εστιασμένη χτυπιέται πιο εύκολα) προ-δηλωμένα ειρηνική διαμαρτυρία-“έγερση”, χωρίς κανένα όπλο, ούτε καν μαγκούρα και χωρίς συνθηματικές κραυγές παρά μόνον μία εντολή:
ΦΥΓΕΤΕ!
Σκεφθείτε τι θα γινόταν αν όλοι αυτοί οι διάσπαρτοι -αλλά πολλοί!- άνθρωποι , κάποια στιγμή, συντεταγμένα ξεκινούσαν πεζοπορία ακτινωτά προς τις πλησιέστερες πόλεις, μεταξύ των οποίων και η Αθήνα. Το πολιτικό αυτεξούσιο και η απελευθέρωση από κάθε είδους κατοχή δεν έρχεται, αν συν τη Αθηνά δεν κινηθεί και χείρα! Σε μισή ώρα θα είχαν εγκαταλείψει οι πάντες τις ματωμένες με το αίμα τού ελληνικού λαού (που συνέχεια χύνεται αλλά δε φαίνεται) καρέκλες τους και όπου φύγει-φύγει... Και χαμός στα διεθνή μέσα προς κάλυψη των συμβαινόντων στην Ελλάδα -που θα πρέπει να έχουν κληθεί να είναι παρόντα.
Αν χτυπηθεί μια τέτοια διαμαρτυρία -και μόνον με προβοκάτσια θα μπορούσε να χτυπηθεί - αυτή θα είναι τόσο προφανής, που θα ξεσήκωνε την παγκόσμια κοινή γνώμη υπέρ των Ελλήνων. Δεν πρόκειται ποτέ να πράξουν κάτι τέτοιο οι δωσίλογοι τοποτηρητές της “κατοχής”. Επειδή μια τέτοια προβοκάτσια δημιουργεί τεράστια “παράπλευρη απώλεια” για τους παγκόσμιους Ολιγάρχες. Αφυπνίζει τους λαούς προς βαθύτερη επίγνωση της Πραγματικότητας, όπως τώρα εξελίσσεται. Κάτι που το φοβούνται όπως ο διάβολος το λιβάνι. Τίποτ' άλλο δε φοβούνται περισσότερο από τη συνειδησιακή αφύπνιση της ανθρωπότητος, επειδή η γνώση, και κυρίως η επίγνωση που αυτή φέρνει, είναι Δύναμη και συνεπώς Ελευθερία. Δεν ειπώθηκε τυχαία: “Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς”.
Το ψέμα έχει τόση δύναμη όση το Μηδέν
Εν κατακλείδι: δύναμή μας είναι μόνον η ένωσή μας σε κοινή δράση κάτω από το προγονικό ιδανικό της ελευθερίας και της αυτεξουσιότητας τού κάθε Έλληνα. Κόμματα, ηγετίσκοι, παραγοντίσκοι, μασονίσκοι και όλοι οι -ίσκοι(!) ας πεταχτούν στα “εν αχρηστεία” αυτής της πατρίδας. Τούτη η πατρίδα είναι πολύ μεγάλη για το μπόϊ τους, όση δύναμη ψευτιάς και υποκρισίας αν διαθέτουν. Το ψέμα, ως μη ον, (εφ' όσον το ψέμα αντιπροσωπεύει κάτι που δεν υπάρχει, σε αντίθεση προς το αληθινό -που είναι αυτό που πραγματικά υπάρχει!) έχει τόση δύναμη όση το Μηδέν, θα τους έλεγε ο μεγάλος μας φιλόσοφος Παρμενίδης. Σύντομα θα το διαπιστώσουν στην πράξη.
Η φιλοξενία και ο εποικισμός.
Στο σημείο αυτό, ας μου επιτραπούν δυο λόγια για τον επιχειρούμενο εποικισμό της Ελλάδος και μάλιστα χωρίς αυτή να ηττηθεί σε πόλεμο. Οι ελληνικές μου ρίζες δεν μου επιτρέπουν να μη φιλοξενήσω τον ξένο. Για “τις ρίζες μου”, αυτοί που έρχονται είναι ξένοι και αυτήν την ιδιότητα θα πρέπει να διατηρούν όσο παραμένουν εδώ. Τους παρέχουμε φιλοξενία τώρα στην ανάγκη τους, όσο καλύτερα μπορούμε. Αλλά όταν η εμπόλεμη πατρίδα τους ειρηνεύσει -και πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να συμβάλλουμε σε αυτό- θα πρέπει να επιστρέψουν στην πατρώα γη τους. Αλλιώς μεταβάλλονται σε οικονομικούς μετανάστες.
Η φιλοξενία αφορά τον ξένο και όχι αυτόν που ήρθε να κατοικήσει μόνιμα στο σπίτι μας, ίσως διώχνοντας και εμάς του ίδιους από αυτό. Συνεπώς χωρίς αναστολές, οι οικονομικοί μετανάστες θα πρέπει να πάνε σε χώρες που η οικονομία τους αντέχει ή και επιδιώκει οικονομικούς μετανάστες ή στην πατρίδα τους. Ως τότε, άτεγκτη θα πρέπει να είναι η τιμωρία όσων θελήσουν, με οποιοδήποτε τρόπο, να στραφούν ενάντια σε αυτήν εδώ τη χώρα που τους φιλοξενεί. Ακόμα και μια απλή κλοπή θα πρέπει να σημαίνει άμεση απέλαση, αλλιώς εκτός από τα hot spots θα πρέπει να χτίσουμε και φυλακές!
Ακόμη, θα πρέπει να καταγγείλουμε στον Ο.Η.Ε. και τη διεθνή κοινή γνώμη τον άμεσο κίνδυνο που διατρέχει η Ελλάδα, αν το θέμα αυτό -όπως ήδη τείνει- γίνει εντελώς ανεξέλεγκτο. Εκ μέρους της Ελλάδας δεν υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης μιας τυχόν ανεξέλεγκτης κατάστασης από το επαναπατρίζονται άμεσα οι οικονομικοί μετανάστες -τουλάχιστον αυτοί! Γιατί ο ελληνικός Στρατός να υπηρετεί νεαρότατους και ακμαιότατους οικονομικούς μετανάστες και να μην τους επαναπροωθεί με C-130 στην πατρίδα τους, κόβοντας έτσι και το ρεύμα προς τα εδώ; Θα στοίχιζε περισσότερο κάτι τέτοιο από τη διαμονή και την τροφή τους; Αλλά, άλλα είναι τα σχέδια, καταχθόνια και ύπουλα.
Αλλιώς, όμως, θα πράξουμε, όταν πάρουμε την “κλεμμένη” πατρίδα μας πίσω -ακόμα ένας λόγος που πρέπει να την πάρουμε επειγόντως και πάλι υπό την κυριαρχία μας! Ο Νάσερ έδιωξε τους Έλληνες- Αιγύπτιους πολίτες, από αιώνες ριζωμένους στην Αίγυπτο. Και δε θα μπορέσουμε εμείς να στείλουμε στις πατρίδες τους τούς “εξ' ορισμού” ξένους; Γιατί όχι; Για να παίξουμε το παιχνίδι της Ν.Τ.Π.;
Όμως αδέλφια Έλληνες, ποτέ δε θα κάνουμε εμείς κουμάντο στον τόπο μας και στη ζωή μας, αν δε φύγουμε από όλες τις εστίες της Ν.Τ.Π.: Ευρωζώνη, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ. Μόνον εντελώς ανεγκέφαλοι ή προδότες μπορούν ακόμα να ισχυρίζονται ότι αυτοί οι θεσμοί μάς προστατεύουν. Το λάκκο τού αφανισμού μας σκάβουν, όπως ήδη αναφέρθηκε στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου. Οι “φυσικοί” μας σύμμαχοι είναι άλλοι, ας τους αναζητήσουμε.
Όλοι μαζί θα αποφασίζουμε, κανένας άλλος!
Κι αν ελευθερωθούμε από τους ξένους και ντόπιους δυνάστες, μόνον εμείς όλοι οι γνήσιοι Έλληνες (Όχι οι ανθέλληνες που φοράνε μάσκα Ελλήνων! Αυτούς πρέπει να τους εντοπίσουμε και να τους απομονώσουμε) δημοκρατικά, δηλαδή όλοι μαζί, θα αποφασίζουμε για την πορεία τη δική μας, των παιδιών μας, των ξένων που φιλοξενούνται εδώ, της πατρίδας μας στο σύνολό της. Κανένας άλλος! Και την εξουσία αυτή μας τη δίνει ένα αληθινά δημοκρατικό Σύνταγμα, που όλοι μαζί θα συντάξουμε. Μια προσπάθεια για το πολιτικό μας αυτεξούσιο, που έμεινε ανολοκλήρωτη από το 1822...
Χωρίς αυτό το τέρμα, ενός άλλου Συντάγματος που να στερεώνει αμετάκλητα τη δημοκρατία, πάλι αυτοί οι δαιμονο-παμπόνηροι Νεοταξίτες θα μας βάλλουν “από κάτω”. Κι αν αυτό συμβεί μετά την ήττα τους από εμάς το λαό, θα σημάνει τον οριστικό αφανισμό μας.
Σημ: Θα υπάρξει ένα ακόμη κείμενο (Γ.μέρος), για το τι μπορεί να γίνει άμεσα προς ετοιμασία της παθητικής αντίστασης και γιατί δεν χρειάζονται “προτάγματα” αν λειτουργήσει η δημοκρατία, έστω και υποτυπωδώς στην αρχή. Το Γ.μέρος θα δημοσιευθεί, αν όχι εδώ, οπωσδήποτε στην ιστοσελίδα που αναγράφεται πάρα κάτω.
Επίλογος. Τον διαβάσατε ήδη ως πρόλογο. Στοχαστείτε το πάλι κι αποφασίστε: το χαμό ή τη σωτηρία σας (μας).
Κατερίνα Χατζηθεοδώρου
