Πίσω από την κατάπτωση Μουζάλα, κρύβεται ο καρκίνος της μυστικής διπλωματίας του ΓΑΠ


Πέμπτη, 17 Μαρτίου 2016

 Κι ακόμη παραπίσω η εφιαλτική δουλοπρέπεια της σχολής Μητσοτάκη

Δηλαδή τι ακριβώς ψάχνετε όλοι εσείς που εκτονώνετε με ύβρεις την οργή σας απέναντι στον καμμένο φτωχοπρόδρομο της συμμορίας των κοτζαμπάσηδων???...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Προσωπικό φιλότιμο μέσα στο συλλογικό του εξευτελισμό???
Συλλογική απείθεια των στελεχών του μέσα στον ατομικό τους ξεπεσμό και την ταπείνωση???


Μα και τα δυο αυτά είναι πράγματα που συνιστούν στάση ζωής σε πολιτικά πρόσωπα που διαθέτουν εθνική αξιοπρέπεια και που έμαθαν να ταυτίζουν την κόκκινη γραμμή απέναντι σ αυτήν, με τη γραμμή του θανάτου.

Ποιος από δαύτους έχει τα ούμπαλα για μια τέτοια στάση, όταν στο σύνολό τους η καθημερινότητα τους στη διαχείριση των υποθέσεων της χώρας, είναι μια διαρκής επίκυψη και η απόλυτη παράδοση στο ραγιαδισμό???

Το πρόβλημα ωστόσο, δεν είναι το φαίνεσθαι, αλλά όλα εκείνα που ακόμη δεν έχουν φανεί και σηματοδοτούν τη δουλοπρέπειά τους.

Πίσω από την κατάπτωση Μουζάλα, κρύβεται ο καρκίνος της μυστικής διπλωματίας του ΓΑΠ. Κι ακόμη παραπίσω η εφιαλτική δουλοπρέπεια της σχολής Μητσοτάκη. Και δε μιλάμε εδώ για πολιτικές αστοχίες σε χειρισμούς προσωπικών πολιτικών. Μιλάμε για την αναβίωση του ραγιαδισμού που...
διαπερνά το μεδούλι των πολιτικών στυλοβατών του πολιτικού συστήματος.

Ο Μουζάλας, είναι απλά ο αφελής, που η επικοινωνιακή του ανωριμότητα τον κάνει να ξερνά πράγματα που συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Μα η αλήθεια είναι δραματικά οδυνηρή και ως τέτοια είναι ολέθριο να την προσπερνούμε. Ο Μουζάλας μέσα στην επικοινωνιακή του αφέλεια προϊδεάζει. Σύντομα όμως θα έρθει και η στιγμή των μαύρων ειδήσεων.

Ο Καμμένος δεν αποτελεί εθνικό αντιστάθμισμα. Δεν είναι η φωνή της εθνικής συνείδησης που αρνείται να συμβιβαστεί με όσα πραγματικά απειλούν σήμερα τον τόπο. 

Ένας κατάπτυστος λαθρεπιβάτης στην πατριδοκαπηλεια και την πολιτική εξαπάτηση είναι, που δε δίστασε να εξαργυρώσει φτηνά τον ίδιο του τον εαυτό, τις προσδοκίες των ανθρώπων, και επιβεβαιώνει καθημερινά το ρόλο του ως χρήσιμο δεκανίκι στη δόλια προσπάθεια ενός συστήματος που ευνουχίζει τις συνειδήσεις των αφελών.

Η χώρα μας βρίσκεται συμπιεσμένη σε γεωπολιτικές συμπληγάδες που αναθεωρούν την κυριαρχία της, που κουρελιάζουν ακόμη και την ισχύ διεθνών συνθηκών, και που την απειλούν ακόμη και με εδαφικό διαμελισμό, ως φυσιολογικό απότοκο τους εθνικού διαμελισμού που συντελείται στο μαλακό υπογάστριο της κοινωνίας της.

Μιας κοινωνίας που δεν αντιλαμβάνεται πως βρίσκεται εγκλωβισμένη στην περιδίνηση ενός (προς το παρόν) ακήρυχτου πολέμου που την απειλεί πολλαπλά.


Κι αυτή η πορεία για τον αφανισμό δε θα ανακοπεί, αν η δύναμη της ψυχής μας δεν αναδείξει την ιστορικά αναγκαία και εμπενευσμένη ηγεσία, που θα είναι ικανή και αποφασισμένη να στήσει όρθιο το ραγιά, σε θέση μάχης για τη ζωή και την αξιοπρέπειά του.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Ο απόλυτος θάνατος


Πέμπτη, 17 Μαρτίου 2016


Παρόλο που μου είναι συμπαθής, ο κ. Μουζάλας πρέπει να παραιτηθεί· όχι για να ικανοποιήσει τους επικριτές της πολιτικής του και της δήλωσής του, αλλά για τη χώρα...  

Αποτέλεσμα εικόνας για μουζαλαςτου ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Η Ελλάδα δίνει πολλές μάχες διεθνώς, δύο από τις οποίες είναι το θέμα της Μακεδονίας και η αναγνώριση της Γενοκτονίας του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Όταν ένας υπουργός όπως ο κ. Μουζάλας αποκαλεί τα Σκόπια, δημοσίως, Μακεδονία, το γεγονός εγγράφεται στη διεθνή προσπάθεια της γειτονικής χώρας να αναγνωριστεί με αυτό το όνομα επικαλούμενη στα διεθνή φόρα πως έτσι την αποκαλούν και επίσημοι Έλληνες.

Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Φίλη και την ανάλυσή του αν η εξάλειψη των Ελλήνων του Πόντου από τις πατρογονικές εστίες τους ήταν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση – λες και το θέμα αυτό είναι αντικείμενο ανάλυσης ενός αιωνόβιου φοιτητή. Το λέει όμως ως υπουργός, και συνεισφέρει στην τουρκική προπαγάνδα. Η παραίτηση και των δύο δεν έχει να κάνει με...
την εσωτερική αντιπαράθεση, αλλά με τη δήλωση της χώρας ότι τα ατοπήματα δεν γίνονται αποδεκτά οπότε δεν παράγουν επιχειρήματα προς εκμετάλλευση. Η κυβέρνηση έχει πέσει σε αδράνεια σε όλο το φάσμα της πολιτικής δραστηριότητας.

Έπρεπε ήδη να είχε κάνει ένα διάβημα προς τα Σκόπια για το βασανισμό αλλοδαπών που βρίσκονται υπό την προστασία της, και εννοώ τον ξυλοδαρμό προσφύγων και μεταναστών που πέρασαν τα σύνορα στην Ειδομένη. Ένα διάβημα στα Σκόπια θα είχε τα εξής ευεργετικά αποτελέσματα:
Θα ενέγραφε το βασανισμό από κρατική υπηρεσία των Σκοπίων (στρατός, αστυνομία) ως γεγονός.
Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον ως επιχείρημα αναστολής της ευρωπαϊκής πορείας της γειτονικής χώρας. Ποια κριτήρια ικανοποιεί όταν βασανίζει ξένους πολίτες;
Θα καταγγελθούν τα Σκόπια στη διεθνή κοινότητα με τη δημοσιοποίηση του διαβήματος.
Θα εκδηλωθεί η ελληνική ευαισθησία στον Ανατολικό κόσμο –και στους Αφγανούς– σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα και ατομικά δικαιώματά τους.
Θα τεθεί ζήτημα στην Ευρώπη ότι προκειμένου να υποστηρίξουν μια πολιτική απομόνωσης των προσφύγων με φράχτες, δέχονται την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων από μια χώρα μαριονέτα τους, όπως τα Σκόπια.

Αυτά όμως είναι ενέργειες για κυβερνήσεις που ακόμη διατηρούν κάποια στοιχειώδη δυνατότητα διαμόρφωσης πολιτικής και δεν θεωρούν την «καριέρα, χολέρα». Με όλους αυτούς που συγκέντρωσε ο κ. Τσίπρας δίπλα του, το πολύ-πολύ να χαριεντίζονται με εγχώριες ή διεθνείς σταρ. Δυστυχώς, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που επικροτούν αυτήν την πολιτική. Ας ελπίσουμε πως σε αυτούς δεν θα συμπεριληφθεί και η κ. Γεννηματά, έστω και με πίεση του κ. Ολάντ. 

Θα είναι ο απόλυτος θάνατος ενός πολιτικού κόμματος. Εκτός και αν πιστεύει πως με τον τρόπο αυτό θα επαναφέρει τους πάλαι ποτέ οπαδούς του ΠΑΣΟΚ στο κόμμα τους. Αλλά αυτοί θεωρούν πως το ΠΑΣΟΚ που τους εξέφραζε εξέλιπε, και ουδόλως το εκφράζει η κ. Γεννηματά.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ

Πέμπτη, 17 Μαρτίου 2016



Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΗ ΕΥΡΩΠΗ






- Έλληνες, δεν μας αξίζουν κριτές  και καταδίκες! - 

Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Η Πατρίδα μας διέρχεται την μεγαλύτερη κρίση εις την σύγχρονη ιστορία της. Ο Λαός  μας βιώνει την μέγιστη ανέχεια και εθνική ταπείνωση από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους. Ένας Λαός γαλουχημένος από ιδέες, αρχές και αξίες της μακραίωνης ιστορίας του, που κτίστηκαν επάνω εις την αλήθεια και την ανθρωπιά, γεμάτος υπερηφάνεια και σεβασμό για τους αγώνες και τις θυσίες του για την ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια. Μία ελληνική κοινωνία με παραδόσεις, με ήθη και έθιμα, με δική της νομοτέλεια, τον δικό της κόσμο απέναντι εις το φυσικό με αυτοτέλεια, αυτάρκεια και ολιγάρκεια, προπάντων μεστό από ανθρώπινο, πνευματικό.


Με αυτές τις αρετές, ως δύναμη και όπλα, ο Ελληνικός Λαός αντιμετώπισε όλες τις κρίσεις και προκλήσεις της Ιστορίας του. Αν ως Λαός πτωχός, όμως με δικό του και μόνον  μόχθο, εργασία, αυταπάρνηση, υπομονή, ταπεινότητα και στερήσεις αντεπεξήλθε προς όλες τις υποχρεώσεις του απέναντι εις τους δανειστές του. Προερχόμενες από δανεισμό για τον απελευθερωτικό αγώνα  του 1821. Για την απώλεια του πολέμου του 1897 και τις πολεμικές αποζημιώσεις που επεβλήθησαν εις βάρος της Πατρίδας μας και τον νέο δανεισμό. Για το κόστος των απελευθερωτικών  αγώνων  των Βαλκανικών Πολέμων και την αντιμετώπιση της μεγαλύτερης εθνικής απώλειας, της Μικρασιατικής Καταστροφής. Και τέλος λίγο μετά τις συνέπειες του 2ου  Παγκοσμίου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού, όλες αυτές τις μεγάλες θυσίες για την αποκατάσταση των μεγάλων καταστροφών και απωλειών. 

Είμαστε ένας υπερήφανος Λαός, με μεγάλη προσφορά εις την ανθρωπότητα, με δώρα προς αυτήν τον Πολιτισμό και τον Διαφωτισμό. Ουδείς έως σήμερα αμφισβήτησε τις Ιδέες, τις Αρχές και τις Αξίες του Γένους μας, και ουδείς πρόσβαλε την εργατικότητα, την τιμιότητα και την αξιοπρέπεια του αξιοσέβαστου Λαού μας, ο οποίος ανέδειξε τον μεγαλύτερο πολιτισμό εις την Παγκόσμια Ιστορία. 

Η πλήρης ένταξη της χώρας μας εις την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚ) το έτος 1981, ήταν η ανταπόδοση για την συνεισφορά της Πατρίδας μας εις την Ευρώπη και την ανθρωπότητα. Η οποία ένταξη αναμφισβήτητα θα άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο για την ανόρθωση και οικονομική ανάπτυξη του Λαού μας, και την ενεργό συμμετοχή αυτού εις το νέο παγκόσμιο στερέωμα. 

Δυστυχώς χρησιμοποιήθηκε ως μεγάλη ευκαιρία από τους ιδιοτελείς και πατριδοκάπηλους εξουσιαστές της Πατρίδας μας. Οι οποίοι συστηματικά καλλιέργησαν εις τους Έλληνες το συναίσθημα του υπηκόου π.χ. «σκλάβου» με τα καχεκτικά «πολιτικά δικαιώματα» και όχι του πολίτη ως άτομο με ολοκληρωμένη πολιτική οντότητα.  Δια της συνεχούς προπαγάνδας εμπέδωσαν τον σκοταδισμό, τον συσκοτισμό, την απόλυτη αποχαλίνωση, τον αγνωστικισμό, την παντελή έλλειψη του γνωσιολογικού για να απολέσει ο Λαός μας την πολιτικώς θεσμισμένη (=έμπρακτη)  ταύτιση του ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, που είναι η αναμφισβήτητη πληρότητα της ζωής κάθε ανθρώπου. 

Οι πατριδοκάπηλες εξουσιαστικές ομάδες της μεταπολεμικής περιόδου, και κυρίως μετά το 1981, χρησιμοποίησαν όλα τα πολιτικά «μαγειρέματα» και τις ιδεολογικοποιημένες (αυτ)απάτες της νεότερης γενιάς για να καταλύσουν το «Σύστημα Ιδεών, Αρχών και Αξιών», εις το οποίο στηριζόταν επί χιλιετίες το Ελληνικό Έθνος. Εμπέδωσαν, την αδιαφορία για τα κοινά, την αναξιοκρατία, την φαυλότητα, την διαφθορά, την διαπλοκή, την απραξία, ως νέο «Σύστημα», για να λεηλατούνε και να καταχρώνται ευκόλως, ανενόχλητοι και ατιμώρητοι όχι μόνον τους εθνικούς πόρους, αλλά και τα κοινοτικά κονδύλια και τα τραπεζικά δάνεια τα οποία συνάπτονταν από το έτος 1981 «εις το όνομα του Ελληνικού Λαού». 

Παράλληλα εδώ και δεκαετίες η υπεροπτική, αυθαίρετη, αδιάφορη και εγκληματική συμπεριφορά της Συνταγματικής Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών και ως επακόλουθα αυτής και των συντεταγμένων λειτουργιών του Κράτους ευρίσκεται σε δυσαρμονία με την ετυμηγορία και τις προσδοκίες του Ελληνικού Λαού. Η συνταγματική αυτή εκτροπή ευθύνεται για την κατάλυση της βαθιάς έννοιας της Δημοκρατίας,  για την έξαρση της διαφθοράς και της διαπλοκής, την ολοκληρωτική διάλυση του Κράτους, της ελληνικής κοινωνίας και την χρεοκοπία της Πατρίδας μας.

Η Ελλάδα που κτίστηκε με αγώνες, θυσίες, αίμα, σεισάχθεια, ιδρώτα και τιμή διαπομπεύεται τώρα ως σκλάβα από  την εγχώρια και εξωχώρια κλεπτοκρατία, τους ενόχους των Μνημονίων της συμφοράς και της εθνικής ταπείνωσης, εις τα παζάρια των χρηματαγορών και των εχθρών της.

Η απροθυμία και ατολμία εκείνων που σιωπούνε να υπερασπισθούν τώρα την Πατρίδα μας έναντι των παράλογων απαιτήσεων και εκβιασμών όλων εκείνων οι οποίοι είναι συνυπεύθυνοι για την χρεοκοπία της χώρας μας και την κατάρρευση του Ελληνικού Λαού, μας οδηγεί  εις τον Πλάτωνα   (Πολιτεία VIII, 551 d-e)  ο οποίος είχε παραδεχθεί, ότι οι ολιγαρχικοί δεν είναι ικανοί να κάνουν πόλεμο «γιατί είναι αναγκασμένοι, ή να οπλίσουν το πλήθος, οπότε θα το φοβούνται περισσότερο από τους εχθρούς, ή να μην το χρησιμοποιήσουν καθόλου». 

Όμως, το μεγαλείο του Ελληνικού Λαού, ο Πολιτισμός μας, είναι υπεράνω των αδυναμιών μας. Εις τα χέρια μας είναι η δυνατότητα να αποδείξουμε, ότι οι Έλληνες ποτέ δεν είμαστε κομπάρσοι της Ιστορίας, ούτε μας αξίζουν κριτές και καταδίκες από τους σύγχρονους «Ιεροεξεταστές» της Ευρώπης.

Έλληνες, αντισταθείτε!

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.


Κεμάλ, αυτόν τον κόσμο τον άλλαξες


17-3-2016

Το να είσαι εναντίον μιας αιμοβόρας ή άδικης εξουσίας ακόμα και δημοκρατικά εκλεγμένης  είναι σε όλες τις αναπτυγμένες ή αναπτυσσόμενες χώρες πολύ δύσκολο. Το να είσαι όμως εναντίον της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης μιας ανεπτυγμένης Τουρκίας δεν απέχει καθόλου από το να είσαι εναντίον ενός δικτατορικού καθεστώτος υπανάπτυκτης χώρας.
Μετά την σύλληψη των δεκατεσσάρων πανεπιστημιακών με εφόδους που έγιναν στα σπίτια τους από τις τουρκικές αρχές διότι υπέγραψαν δήλωση καταγγέλλοντας τις στρατιωτικές  επιχειρήσεις της Άγκυρας κατά Κούρδων μαχητών, τα πράγματα για τους Τούρκους αντικυβερνητικούς, αριστερούς ή απλά ελεύθερους ανθρώπους έχουν περάσει σε ένα άλλο επίπεδο. Ο χαρακτηρισμός της καταγγελίας των πανεπιστημιακών ως «τρομοκρατική προπαγάνδα» και των πανεπιστημιακών  ως "προδότες της Τουρκίας" από την κυβέρνηση Ερντογάν κάνει επανεκκίνηση των σκληρών καθεστώτων που πέρασαν από την Τουρκία άλλοτε με στρατιωτικές στολές και άλλοτε με κουστούμια. Το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών που τολμά να έχει φιλοκουρδικά αισθήματα είναι έτοιμο να χαρακτηριστεί ως παράνομο και οι βουλευτές του να περάσουν ό,τι πέρασαν και οι αριστεροί της Τουρκίας για ολόκληρες δεκαετίες.
Τώρα που ο Ερντογάν ετοιμάζεται να συλλάβει ακόμη 130 Τούρκους ακαδημαϊκούς ως "υποκινητές τρομοκρατίας" για την αντίδραση τους στην γενοκτονία που έχει ξεκινήσει εναντίον των Κούρδων το τουρκικό κράτος αλλά και εναντίον όποιου κρίνει την εξουσία ή απλά μιλά, στο μυαλό έρχεται ένας παλιός γνώριμος της Ελλάδας. Ο καθηγητής Οικονομικών και διανοούμενος, Μιχρί Μπελί ή όπως έμεινε στην ελληνική νεότερη ιστορία, Καπετάν Κεμάλ. Ένας πολίτης που ξεκίνησε στην εφηβεία του ως Τούρκος εθνικιστής και έφτασε στο άφταστο για τους περισσότερους σημείο να πολεμήσει για την ανεξαρτησία του εθνικού εχθρού του: Την Ελλάδα.

Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
"Η έχθρα που είχε συσσωρευθεί μέσα μου από τη σοβινιστική προπαγάνδα τόσων χρόνων, διαλύθηκε μέσα σ’ εκείνη την εβδομάδα που έζησα στην Αθήνα και είδα καθαρά στα μάτια των Ελλήνων τα φιλικά, τα αδερφικά αισθήματα που έτρεφαν για μας. Οι πρόσφυγες, οι Καραμανλήδες, δάκρυζαν στο άκουσμα της λέξης “Τουρκία”. Τα αισθήματα αδελφοσύνης ανάμεσα σε δυο λαούς που είχαν ζήσει για αιώνες μαζί βάραιναν περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο.
Την τελευταία μέρα έγινε η αποχαιρετιστήρια συγκέντρωση. Ήχησαν ξανά τα συνθήματα “Ζήτω η Τουρκία” και “Ζήτω η Ελλάδα”. Αυτή τη φορά φώναξα “Ζήτω η Ελλάδα” μ’ όλη μου την καρδιά. Είχα καταλάβει ότι δεν χρειαζόταν να πάψει να υπάρχει η Ελλάδα για να υπάρξει η Τουρκία. Όλοι οι λαοί είναι αδέλφια, αλλά ο Τούρκος και ο Έλληνας είναι ακόμα πιο κοντά ο ένας με τον άλλο". Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Μιχρί Μπελί "Καπετάν Κεμάλ, Αναμνήσεις από τον ελληνικό εμφύλιο".

Ο δρόμος όμως μέχρι να φτάσει στο σημείο που να κρίνει τον άνθρωπο βάση του δικαίου, της ελευθερίας και του δικαιώματος της εθνικής ταυτότητάς του δεν ήρθε ως μάννα εξ ουρανού. 
Γεννήθηκε το 1916 στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης και ήταν γόνος αστικής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν ένας από τους ηγέτες του τουρκικού πολέμου Ανεξαρτησίας της Ούρφα.  Σπούδασε οικονομικά στο Ροβέρτειο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και το 1937 μετέβη στις ΗΠΑ για να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Μισισίπι.
Αν κι υπήρξε Εθνικιστής στα εφηβικά του χρόνια, ασπάζεται στη συνέχεια τις ιδέες του κομμουνισμού και μέσα από το Κομουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ αγωνίζεται για τα δικαιώματα των καταπιεσμένων μαύρων του Νότου. Το 1940 επέστρεψε στην Τουρκία και μέχρι το 1943 είναι επίκουρος καθηγητής στην σχολή Οικονομικών του Πανεπιστημίου Κωνσταντινούπολης.
Ταυτόχρονα αναμειγνύεται ενεργά στην πολιτική. Εντάσσεται στο παράνομο κομουνιστικό κόμμα της Τουρκίας και το 1942 γίνεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Παράλληλα ιδρύει την Ένωση Προοδευτικής Νεολαίας όπου μέσα από τους κόλπους της γνωρίζει τις πολιτικές διώξεις και τις φυλακές.  Το 1944 συλλαμβάνεται και φυλακίζεται και εξορίζεται για δύο χρόνια.
Το 1946 ενώ ήταν εξόριστος καταφεύγει στην Ελλάδα και τον Απρίλιο του 1947 κατατάσσεται εθελοντικά στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού. Την περίοδο εκείνη οι αγωνιστές του ΔΣΕ αναζητούσαν έναν Τούρκο αριστερό επαρκώς καταρτισμένο που θα αναλάμβανε την πολιτική καθοδήγηση στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.
Ο Καπετάν Κεμάλ ανέλαβε την ηγεσία του Τάγματος Οθωμανών το οποίο αποτελούνταν από Πομάκους, Τούρκους και Έλληνες και κατά τη συμμετοχή του στον ΔΣΕ τραυματίστηκε σοβαρά δύο φορές.
Με την λήξη του εμφυλίου πολέμου, ο Μπελί επιστρέφει το 1950 στην Τουρκία όπου και φυλακίζεται την περίοδο 1951 – 1958 ως ηγετικό στέλεχος του Τούρκικου Κομμουνιστικού Κόμματος. Μετά την αποφυλάκισή του άρχισε να γράφει σε διάφορα αριστερά περιοδικά, με το ψευδώνυμο E. Tufekci. Φεύγει από την Τουρκία με το στρατιωτικό πραξικόπημα το 1971 και επιστρέφει το 1974 όπου γίνεται γενικός γραμματέας του Τουρκικού Εργατικού Κόμματος.
Το 1979 πραγματοποιείται απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, από την οποία τραυματίστηκε σοβαρά. Με το πραξικόπημα του στρατηγού Εβρέν το 1980 έφυγε και πάλι από τη χώρα και εγκαταστάθηκε στη Σουηδία, όπου υποστήριξε το Κουρδικό κίνημα μέχρι την επιστροφή του στην Τουρκία το 1992.
Ανήσυχο πνεύμα ακόμα και στα γεράματά του  συμμετείχε στην ίδρυση του Κόμματος της Ελευθερίας και της Αλληλεγγύης (ÖDP) και το 2002 του Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος (SDP). Τη χρονιά αυτή ήταν υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές. Το 2007 παραιτήθηκε, μαζί με άλλα ιδρυτικά μέλη του Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Κόμματος, και το 2008 συμμετείχε στην ίδρυση του Σοσιαλιστικού Κόμματος των Εργατών (İşçilerin Sosyalist Partisi -Workers' Socialist Party).

 Ένας παγκόσμιος εμφύλιος
Πολλοί θέλουν να υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα το 1944 απελευθερώθηκε. Η μνήμη του πολέμου, που έχει μείνει στην ιστορία ως "εμφύλιος", όσο περνάει ο χρόνος τόσο μοιάζει να μην έχει τελειώσει ποτέ διότι ο αγώνας για την Ελευθερία είναι ένας αγώνας που δεν σταματά και δεν υπογράφει καμία Συμφωνία όσες εκεχειρίες κι αν κηρυχθούν. Όσο στενεύει ο κλοιός από δημοκρατικούς κατακτητές τόσο πιο έντονο γίνεται το αίσθημα ότι ο πόλεμος ποτέ δεν τελείωσε ή τελείωσε βίαια με την βοήθεια των συμμάχων της Δύσης.   
Ο Μιχρί Μπελί ως σύμμαχος εξ Ανατολών και ως τρίτο μάτι σε αυτόν τον "εμφύλιο" ρίχνει ένα άλλο φως σε αυτό που η πλειοψηφία αποκαλεί "μαύρες ημέρες" της νεότερης ελληνικής ιστορίας: 
"Όσα κι αν είναι τα λάθη που έγιναν, ο ελληνικός εμφύλιος, με τα θετικά του και τα αρνητικά του, είναι κομμάτι του αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, που δίνει, αιώνες τώρα, όχι μόνο ο ελληνικός λαός αλλά ολόκληρη η προοδευτική ανθρωπότητα. 
Αυτοί που είχαν κάνει τον εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο ενάντια στο ιμπεριαλιστικό μέτωπο, αντιστέκονταν τώρα στην απόπειρα ενός άλλου ιμπεριαλιστικού μετώπου, που είχε έρθει με τις στρατιωτικές του δυνάμεις φορώντας τη μάσκα του συμμάχου για να επιβάλει τη κηδεμονία του, με την υποστήριξη των πλέον αντιδραστικών και προδοτικών δυνάμεων. 
Έτσι, για χρόνια, η καρδιά της παγκόσμιας επανάστασης χτυπούσε στα ελληνικά βουνά. Δεν χάθηκαν μάταια τόσοι άνθρωποι. Ο Μπαλζάκ λέει κάπου: "δεν υπάρχει πιο γόνιμο έδαφος απ’ αυτό που έχει ποτιστεί με το αίμα των ανθρώπων που έπεσαν για να το υπερασπιστούν". Αυτό ισχύει και σήμερα στην Ελλάδα. Αν σήμερα υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα, αν, για να πάμε λίγο πιο πίσω, στην περίοδο της δικτατορίας, η ελληνική χούντα που εκτελούσε χρέη χωροφύλακα των ίδιων αποικιοκρατικών δυνάμεων, δεν άπλωσε την τυραννία της, στο βαθμό που το έκανε η χούντα της Άγκυρας, αν αναγκάστηκε να καλύψει έστω και λίγο τη δουλικότητά της στον ιμπεριαλισμό και δεν τον υπηρέτησε όσο εκείνη στην Τουρκία, αυτό οφείλεται στις θυσίες του ελληνικού λαού, στη θύμηση εκείνων που χάθηκαν για την ελευθερία. 
Όσοι πολέμησαν στις τάξεις του Δημοκρατικού Στρατού, τίμησαν το Ελληνικό Έθνος. Κι εγώ, ως Τούρκος, νιώθω περήφανος και ευτυχής που συμμετείχα σ’ αυτό τον λαμπρό αγώνα, εκτελώντας ένα ταπεινό καθήκον, που πολέμησα σ’ έναν δίκαιο αγώνα, δίπλα στα πιο τίμια, τα πιο γενναία παλικάρια του ελληνικού λαού. Είναι ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα, την περίοδο εκείνη, υπήρξε ένα μέτωπο όπου ο ψυχρός πόλεμος είχε μετατραπεί σε θερμό".
 
Ο Τούρκος, ο κομουνιστής, ο αντάρτης μιλάει για έθνος και ποιος είναι αυτός ο Έλληνας που μπορεί να τα βάλει με έναν "εθνικό εχθρό", έναν μπαρουτακαπνισμένο Τούρκο που έβαλε την ελευθερία του γείτονα και τον πόλεμο για  ανεξαρτησία  από "συμμάχους κατακτητές" της εχθρικής χώρας Ελλάδας πάνω από την τουρκική του εθνικότητα; 
Ο Καπετάν Κεμάλ πέθανε τον Αύγουστο του 2011 αφήνοντας ήσυχο τον Ερντογάν και όσους νέους Ερντογάν ψηφιστούν στηριζόμενοι από το τουρκικό παρακράτος για τα πιθανά πύρινα άρθρα που θα έγραφε αυτές τις ημέρες και γιατί όχι και για το όπλο που θα σήκωνε για ακόμη μια φορά υπερασπίζοντας το δικαίωμα των ανθρώπων να ζουν στην πατρίδα τους ελεύθεροι. Είτε είναι Τούρκοι, είτε Έλληνες, είτε Κούρδοι, είτε ο,τιδήποτε. 

στον Τοίχο

Μας ενώνει ο νεοθωμανισμός και ο… Κεμάλ

Στη φωτογραφία  δεξιά ο Κεμαλιστής δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Μπουτάρης με τον Τούρκο Πρωθυπουργό


17-302016
_1299777584796.medium
Του Γιώργου Ρακκά από τη Ρήξη φ. 121
Τα δύο πρακτικά αποτελέσματα του κοινού υπουργικού συμβουλίου Ελλάδας – Τουρκίας στη Σμύρνη ήταν, βέβαια, η σύναψη συμφωνίας για την ακτοπλοϊκή σύνδεση της Σμύρνης με τη Θεσσαλονίκη και μια αντίστοιχη για τη σιδηροδρομική σύνδεση της ελληνικής συμπρωτεύουσας με την Κωνσταντινούπολη. Ο οικονομικός αντίκτυπος αυτών των συμφωνιών πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων, κάτι γενικόλογες αναφορές στην ενίσχυση της τουριστικής συνεργασίας και των εμπορικών συναλλαγών.
Στην πραγματικότητα, μεσοπρόθεσμα, τα έργα θα μεταβάλουν τη χώρα μας σε έναν μεσοσταθμό στην πορεία των τουρκικών προϊόντων προς την Ευρώπη – πράγμα που παραπλεύρως θα ενταφιάσει και οποιαδήποτε προοπτική για την ελληνική παραγωγική ανασυγκρότηση, καθώς το φτηνό κόστος των τουρκικών προϊόντων θα τινάξει στον αέρα τον ανταγωνισμό.
Και, κατά δεύτερο λόγο, υπάρχει και ένα ζήτημα που αρχίζει και τίθεται με το λιμάνι –το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, παραμένει αποκλεισμένο σε ό,τι αφορά στα επιβατικά του δρομολόγια από τα… ελληνικά νησιά! Το γεγονός ότι αναβαθμίζεται ως κόμβος λοτζίστικ των τουρκικών μεταφορών δεν συνεπάγεται άραγε την ενίσχυση της τουρκικής υποψηφιότητας που έχει κατατεθεί για την εξαγορά του;
Η διείσδυση των τουρκικών συμφερόντων στη συμπρωτεύουσα (όπως και σε ολόκληρη τη Βόρειο Ελλάδα), όπως και οι εν λόγω συμφωνίες, ψήνονται εδώ και καιρό.
Ιδιαίτερο ρόλο σε αυτές έχει παίξει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, από την πρώτη στιγμή της εκλογής του στο τιμόνι της πόλης. Μάλιστα, σε ό,τι αφορά τις πρόσφατες συμφωνίες, πριν από μερικές εβδομάδες είχε διοργανώσει φιέστα, με αφορμή την επίσκεψη αντιπροσωπείας από τον Δήμο της Σμύρνης, με ατζέντα παρόμοια με αυτήν του διακυβερνητικού συμβουλίου της Σμύρνης! Αυτό για όποιον πιστεύει τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, που σε κάθε ευκαιρία ισχυρίζεται ότι ασκεί ανεξάρτητη (sic!) διπλωματία των πόλεων, αποδεσμευμένη από κάθε κρατική μεθόδευση –ιδίως αποδεσμευμένη τάχα από τον… νεοθωμανισμό.
Σε αυτήν, ο δήμαρχος Σμύρνης είχε δηλώσει μάλιστα, υπό το επιδοκιμαστικό βλέμμα του δημάρχου Θεσσαλονίκης, ότι «τις δύο πόλεις ενώνει ο Κεμάλ», προσθέτοντας ότι η συνεργασία των δύο πόλεων έχει προοπτική στους κλάδους του τουρισμού, των μεταφορών, αλλά και των κατασκευών.
Προφανώς, η αναφορά του δημάρχου Σμύρνης στον Κεμάλ (σφαγέα των προγόνων ενός μεγάλου ποσοστού των Θεσσαλονικέων – ας μην το ξεχνάμε) δεν έγινε τυχαία. Αυτά τα πρωτοφανή, για το διπλωματικό πρωτόκολλο σχόλια (φανταστείτε τι θα συνέβαινε στο σενάριο επιστημονικής φαντασίας που θα ήθελε τον Γιάννη Μπουτάρη να μνημονεύει τον… Νικηταρά τον Τουρκοφάγο κατά την επίσημη επίσκεψή του στη Σμύρνη, παρ’ όλο που δεν είναι το ίδιο, μιας και ο Σταματελόπουλος έκανε μια επανάσταση, ενώ ο Κεμάλ διέπραξε πολλαπλές γενοκτονίες) δεν έγιναν τυχαία. Ούτε και η υπόμνηση με την οποία άρχισε τον λόγο του, ότι η οικονομία της Τουρκίας είναι εξαιρετικά ισχυρή, η οποία χαρακτηρίζεται μάλλον ανοίκεια για επίσκεψη φιλίας, καθώς δεν συνηθίζεται στο πλαίσιό της να ξεκινάει ο φιλοξενούμενος την προσφώνησή του με την υπόμνηση της ισχύος του.
Το μήνυμα ήταν σαφές –και αυτό επισφραγίζει και τον πολιτικό χαρακτήρα των ελληνοτουρκικών συμφωνιών. Κατ’ αρχάς, είναι σαφές πως, για τους Τούρκους αξιωματούχους, οικονομική συνεργασία και αποδοχή των τουρκικών θέσεων πάνε πακέτο: Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, αυτό σημαίνει ότι η παρουσία των Τούρκων τουριστών στην πόλη συνδέεται άμεσα με το αν οι αρχές της θα αποδεχθούν την επίσημη τουρκική αφήγηση για το παρελθόν της. Εξ άλλου, η συντριπτική πλειοψηφία των επισκέψεων από τη γειτονική χώρα γίνεται στο πλαίσιο του λαϊκού προσκυνηματικού τουρισμού, καθώς οι τουρίστες αποτείνουν φόρο τιμής στο υποτιθέμενο σπίτι του Κεμάλ. Γι’ αυτό εξ άλλου οι Τούρκοι αφήνουν κατά μέσο όρο πολύ λιγότερα χρήματα (γύρω στα 67 €/ημέρα, σύμφωνα με στοιχεία των ξενοδόχων της πόλης), σε σχέση με τους Κύπριους ή τους Ρώσους  – ενώ μιλάμε για μια μορφή τουρισμού που χαρακτηρίζεται από πολύ χαμηλότερη υπεραξία σε σχέση με άλλες, όπως είναι ο συνεδριακός τουρισμός.
Και, την ίδια στιγμή, βέβαια, γινόμαστε χαλί για να μας πατήσουν, υποχωρώντας σε κάθε τουρκική αξίωση. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο στο κυβερνητικό επίπεδο, όπου η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε να μετάσχει στο Ανώτατο Ελληνοτουρκικό Συμβούλιο, την ίδια στιγμή που η Τουρκία παροχετεύει συστηματικά πρόσφυγες και μετανάστες στη χώρα μας με σκοπό να εγκλωβιστούν εδώ, αλλά και μεθοδεύει τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Έχει να κάνει και στο τοπικό επίπεδο: Ο Γιάννης Μπουτάρης έκοψε τρεις φορές την προσπάθεια της παράταξης «Μένουμε Θεσσαλονίκη» να καταθέσει ψήφισμα καταγγελίας για τις σφαγές στο Βόρειο Κουρδιστάν (Νοτιοανατολική Τουρκία), λέγοντας ευθαρσώς ότι αυτό δεν αρέσει στους ομολόγους του της Σμύρνης και θα δημιουργήσει πρόβλημα στην προσέγγιση μεταξύ των δύο πόλεων.
Αν αυτό δεν αποτελεί έμπρακτη απόδειξη ότι η πόλη τελεί ήδη υπό καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας, τότε τι άλλο θα ήταν; Αυτά, για να λάβουμε μια πρόγευση το τι σημαίνει η αναζωπύρωση της ελληνοτουρκικής επαναπροσέγγισης από την κυβέρνηση Τσίπρα…
Περιοδικό Άρδην – Εφημερίδα Ρήξη

Βαρντάρσκα – Σκόπια.

17-3-2016



Γνωρίζετε ότι ο Ο Ο.Η.Ε
 απο το 1993 έχει
 αναγνωρίσει τα Σκόπια με
 την ονομασία
 VARDARSKA;;; 
Γιατί το ελληνικό κράτος
 το αγνοεί;;;

0899832001427052469

Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια από τον Απρίλιο του

 1993 όταν ο ΟΗΕ αποφάσισε για την ονομασία των 

Σκοπίων. Παρακαλούμε θερμά να ενημερώσετε όλους

 τους φίλους σας!…

Η ονομασία που αποφασίστηκε τότε για το κρατίδιο

 των Σκοπίων ήταν Fyrom ή στα Ελληνικά Πρώην 

Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία Της Μακεδονίας και η

 απόφαση (σας παραθέτουμε στο τέλος του άρθρου)

 έλεγε ότι το όνομα θα είναι προσωρινό μέχρι την 

κοινή αποδεκτή λύση του ονόματος από τις χώρες 

Ελλάδας και Fyrom.


Φυσικά οι γείτονες μας σλάβοι δεν αποδέχτηκαν ποτέ

 επίσημα αυτό το όνομα και από τότε χρησιμοποιούν

 μόνο την ονομασία Macedonia – Μακεδονία για την

 ονομασία του κρατιδίου τους.

Από τότε μέχρι και σήμερα πάρα πολλές χώρες έχουν

 αναγνωρίσει το ψευδοκράτος των Σκοπίων ως

 Μακεδονία όπου μέσα σε αυτές ήταν η Αμερική αλλά

 και η Ρωσία που έσπευσε από τις πρώτες χώρες να

 αναγνωρίσουν το ψευδοκράτος .

Παραθέτουμε πως η Ρωσία πριν λίγα χρόνια απέσυρε

 την αναγνώρισή της και δήλωσε ότι θα αναγνωρίσει 

το κράτος των Σκοπίων με την ονομασία που θα

 βρουν κοινά αποδεκτή Ελλάδα και Σκόπια.

Παράλληλα μέσα σε αυτές τις χώρες που 

αναγνώρισαν το ψευδοκράτος των Σλάβων ως

 Μακεδονία ήταν και κάποιες Αφρικανικές χώρες που

 ακόμα οι άνθρωποι εκεί τρώνε φύλλα από τα δέντρα

 και δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορία ή κάποιες

 Σκανδιναβικές χώρες που οι άνθρωποι τους εκεί 

κλαίνε χωρίς λόγο, λόγο της κατάθλιψης που μαστίζει

 αυτές τις χώρες.

Έτσι αποφασίσαμε και εμείς πρώτα ως Έλληνες να 

κάνουμε την δικιά μας αναγνώριση για το κρατίδιο των

 Σλάβων και καλούμε όλους τους Έλληνες να πράξουν

 το ίδιο από εδώ και στο εξής.

Καλούμε όλους όσους ασχολούνται με το διαδίκτυο η

 οπουδήποτε αλλού όταν κάνουν οποιαδήποτε

 αναφορά στο Κρατίδιο των Σκοπίων να το

 αναγράφουν η να το προφέρουν ως σύνθετη λέξη

 Vardarska-Skopia όταν το χρησιμοποιούν σε 

λατινικούς χαρακτήρες ή στα Ελληνικά να το

 αναγράφουν η να το προφέρουν Βαρντάρσκα –

Σκόπια.

Το μήνυμα είναι ένα και πρέπει να το στείλουμε παντού.

Η αλήθεια είναι μία και πρέπει να τη μάθουν όλοι.

Η Μακεδονία ήταν και θα είναι μία.

Η Μακεδονία ήταν και θα είναι Ελληνική!

Το έγγραφο ήταν στα Αγγλικά και έγινε σε απευθείας μετάφραση από την Google.

Δείτε την απόφαση του ΟΗΕ…

Το μακρύ ζεϊμπέκικο του (αυτο)διασυρμού

ΠΈΜΠΤΗ, 17 ΜΑΡΤΊΟΥ 2016


ΣΤΑΘΗΣ

Κι έτσι «φθάσαμε ως εδώ», ναλιάζονται οι πρόσφυγες στις λάσπες της Ειδομένης.
Στην Ειδομένηδεν υπάρχει ελληνικό κράτος, υπάρχειπαρακράτος των ΜΚΟ. Με τις οποίες ο κ.Τσίπρας και ο μισός ΣΥΡΙΖΑ έχει διττή σχέση. Από τη μια τις κατηγορεί ότι χρηματίζονται κι από την άλλη εγκρίνει (διά της χρησιμοποίησής τους) τον χρηματισμό τους. Διότι και σε αυτό το θέμα ο κ. Τσίπρας «δεν μπορεί να κάνει αλλιώς». Από τη μια

ο κ. Πρωθυπουργός παραδέχεται, υπαινίσσεται και εν τέλει δηλώνει ότι για τον «χάρτη εισόδου προσφύγων» στη FYROM υπεύθυνες (πιθανόν να) είναι ορισμένες ΜΚΟ. Δεν καταλαβαίνει (γιαμιαν ακόμα φορά) ο κ. Πρωθυπουργός ότι με τη δήλωσή του αυτή ομολογεί πως το παρακράτος των ΜΚΟ είναι κράτος εν κράτει! Ομολογεί, επίσης, ότι το ελληνικό κράτος δεν διαθέτει ούτε «μάτια», ούτε «αυτιά» σε έναν χώρο όπου εκ των πραγμάτων ανάμεσα στους αμνούς δρουν και προβατόσχημοι λύκοι - των τζιχαντιστών, των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών κι άλλων ενδιαφερομένων. Στην Ειδομένη (κι όχι μόνο) η Ελλάδα είναι ένα ξέφραγο αμπέλι μες στις λάσπες. Από την άλλη
ο κ. Τσίπρας «δεν μπορεί να κάνει αλλιώς» με τις ΜΚΟ, διότι οι μισοί Συριζαίοι (κι απ’ αυτούς οι μισοί καλοπροαίρετα) πιστεύουν ότι οι ΜΚΟ παράγουν έργο αγαθό, ενώ οι υπόλοιποι είναι ανακατεμένοι (έκπαλαι) με ΜΚΟ που απορροφούν και διαχειρίζονται πολλά φράγκα - πρόκειται για κατ’ επάγγελμα ανθρωπιστές και επί χρυσίω ιδεολόγους.
Οι ΜΚΟ παίρνουν κατευθείαν χρήματα από την Ενωση (που παρακάμπτει το ελληνικό κράτος ως αναξιόπιστο) και ορισμένες απ’ αυτές παίρνουν χρήματα και από το ελληνικό κράτος (που τις θεωρεί αξιόπιστες). Τσίρκο. Που σηματοδότησε η υπόθεση Ρόντου, καθώς και σειρά άλλων υποθέσεων που αφορούν σε κατάχρηση εκατομμυρίων ευρώ για απίθανους λόγους, όπως η κατασκευή... λέμβων στην... Αβησσυνία.
Προφανώς, η εικόνα της Ειδομένης και δεν «τιμά την Ελλάδα», ούτε ατιμάζει την Ευρώπη. Διαχείριση των «παράπλευρων απωλειών» ενός πολέμου γίνεται, και γίνεται απ’ τα θηρία που τον έχουν εξαπολύσει. Και μάλιστα με τον πιο ιταμό τρόπο - με τηνπαραοικονομία
που έχουν στήσει γύρω απ’ τον ανθρώπινο πόνολαθρέμποροι ψυχών και σοβαροφανείς Ευρωπαίοι ηγέτες από κοινού. Μια ιταμή υπόθεση, την οποίαν η ελληνική κυβέρνησηυπηρετεί-παρακολουθεί με τον πιο οικτρό τρόπο και τα πιοεπικίνδυνα αποτελέσματα. Η FYROM μας κλείνει τα σύνορα κατάμουτρα, η Ενωση το εγκρίνει, ο κ. Τσίπρας λέει και για αυτόψέματα (επειδή και για αυτό τον έπιασαν κορόιδο) και ο κ.Μουζάλας δεν έχει πρόβλημα με τους Τούρκους χωροφύλακες στα ελληνικά νησιά, παρ’ ότι η Τουρκία θα είχε κάποιο προβληματάκι με Ελληνες αστυφύλακες στις δικές της ακτές. Τσίρκο.
Η κυβέρνηση αυτή κάθε μέρα δεν ξέρει τι της ξημερώνει! Πέρα από τις προγραμματισμένες κεραμίδες που της πέφτουν στο κεφάλι (φέρ’ ειπείν στις «διαπραγματεύσεις» με την Τρόικα), της έρχονται καθημερινώς κατακέφαλα και κεραμίδες από τις δηλώσεις ή τα έργα των υπουργών ή άλλων στελεχών της κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ.
Λέει όσα είπε για τις ΜΚΟ ο κ. Τσίπρας, τις χαϊδεύει ο κ.Κυρίτσης (ο βουλευτής εκείνος που κατά την ορκωμοσία του είχε δηλώσει πως κάποτε είχε κατουρηθεί - δεν ενθυμούμαι τον λόγο, αλλά για να θέλει ο εν λόγω βουλευτής να πληροφορήσει το πανελλήνιο ότι είχε κατουρηθεί κάποτε, κάποιος σοβαρός λόγος θα ήταν). Ο ίδιος και ο αυτός κ. Κυρίτσης βρήκε την παρόλα Μουζάλα (για τη «Μακεδονία») «εντελώς ασήμαντη». Αλλο, προφανώς, ήθελε να πει, πιθανόν κάτι το αποδραματοποιητικό, αλλά δεν ήξερε πώς να το πει και έτσι το είπε! βγάζοντας «ασήμαντες» τις κουβέντες ενός υπουργού -ασήμαντον και τον ίδιοΠαρ’ ότι
για αυτές τις ασημαντότητες τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα έγιναν μαλλιά κουβάρια μεταξύ τους (και ο ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό του). Η κυβέρνηση φθίνει (εκτός των άλλων, πάει με μια παραίτηση υπουργού κάθε τρεις και λίγο), διότι ο κ. Τσίπρας «τοιαύτους επέλεξε αρχιερείς». Επί παραδείγματι ο κ. Μουζάλας, δεν «φταίει» αυτός. «Μακεδονία» ονομάζει τα Σκόπια όταν ομιλεί κατ’ ιδίαν και με τους φίλους του, «Μακεδονία» τα είπε και δημοσίως, δύο φορές. Εξις δευτέρα φύσις. Το
ότι στη συνέχεια ζήτησε συγγνώμη δείχνει απλώς πόσο «ασήμαντη» ήταν η δήλωσή του. Τέτοια που ο κ. Καμμένος να θέσει δίλημμα «ή εγώ ή αυτός», δίλημμα και για τον μισό ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί τον κ. Καμμένο «ψεκασμένο» και «λαϊκιστή», ένα αναγκαίο κακό, προκειμένου η κυβέρνηση Τσίπρα να κάνει εν τέλει το καλό, που μπορεί να κάνει μια Αριστερά με Δεξιά πολιτική. Τσίρκο. Τιμημένη
Ειδομένη όπως είπε, άλλο θέλοντας να πει ο διαρκώς αριστεύων κ. Μπαλτάς. Ο άνθρωπος που πιστεύει ότι η επανάσταση του 1821 γέννησε το ελληνικό έθνος κι όχι ότι το ελληνικό έθνος έκαμε την επανάσταση του 1821 (και καμιά εικοσαριά πριν απ’ αυτήν)! Μία επανάσταση αγνώστου μητρός. Που πριν να κάμει εκείνους που την έκαμαν Ελληνες, οι ίδιοι ήταν Πετσενέγκοι (ή Πατσινάκες, θα σας γελάσω). Ομως ούτε ο κ. Μπαλτάς «φταίει» για τη φαιδρότητα τέτοιων απόψεων, αφού τη φαιδρότητα αυτή τη θαυμάζει ο κ. Τσίπρας. Την υγειά μας να ’χουμε ως την επόμενη κεραμίδα που θα αμολήσει ο κ. Μπαλτάς ή ο κ. Μουζάλας, ως τα επόμενα «γεμιστά» της κυρίαςΦωτίου, ως τα επόμενα μέτρα Τρύφωνος και τις επόμενες αμετροέπειες Κουρουμπλή για την παχυσαρκία των δικηγόρων, τις κουτοπονηριές Κατρούγκαλου, την πρόοδο του κ. Καρανίκα στηνκαριέρα-που-είναι-χολέρα και όλα τα υπόλοιπα
που διασύρουν καθημερινώς την Αριστερά.
Διότι αυτή η κυβέρνηση διασύρει καθημερινώς την Αριστερά. Οχι την Αριστερά της κυρίας Τζάκρη και του κ. Φάμελλου, αλλά την Αριστερά που ψήφισαν οι Ελληνες και τους βγήκε νεοφιλελεύθερη Δεξιά. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε αυτή την κυβέρνηση υπάρχουν ανόητοι, ερασιτέχνες, αυτάρεσκοι, ακόμα και ιδιοτελείς, αν αυτό ήταν εκείνο που τη χαρακτηρίζει. Τη χαρακτηρίζει όμως το γονάτισμα, ηυποταγή. Η εξάρτηση από την Τρόικα και η εκτέλεση των εντολών της. Απ’ αυτό προκύπτουν
τα δεινά κι όχι απ’ την ανοησία και το ελλιποβαρές ορισμένων (αναπόφευκτο άλλωστε, αν και στη σύνθεση αυτής της κυβέρνησης υπερβαίνει το ανεκτό). Γι’ αυτό και η κυβέρνηση των εντολοδόχων της Τρόικας παρουσιάζει κόπωσηανικανότηταφθοράκαι ελλοχεύουσα επικινδυνότητα.
Στηρίζεται πλέον μόνο σε εκείνους που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι «στο τέλος κάτι καλό θα κάνει», σε εκείνους που επωφελούνται απ’ το έργο της (πλούσιοι οι μεν, λιγούρια οι δε) και σε εκείνους που πιστεύουν ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι χειρότερος απ’ τον κ. Τσίπρα - δίκιο έχουν, αλλά η πολιτική Τσίπρα είναι που οδηγεί στον κ. Μητσοτάκη. Και
πάντως, το ποιος είναι χειρότερος δεν μας λύνει το πρόβλημα. Αυτή η λογική συνιστά έναν ακόμα διασυρμό της Αριστεράς. Η Αριστερά εκλήθη από τον λαό για να εφαρμόσει το πρόγραμμά της και όχι για να του εξηγεί γιατί δεν μπορεί να το εφαρμόσει. Κι αυτό
είναι ο μεγαλύτερος αυτοδιασυρμός. Το ίδιο πεισιθάνατος με τον (αυτο)διασυρμό της υποταγής…

 ΠΗΓΗ: 
http://www.enikos.gr/stathis/377324,To-makry-zeimpekiko-toy-aytodiasyrmoy.html