ΑΛΕΞΗΣ, Ο «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ» ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΝΑΤΟ…


(Δευτ. 11/7/16
Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*


Τέτοιο… «αριστερό» πρωθυπουργό σαν τον Τσίπρα είχανε καιρό να δούνε στο ΝΑΤΟ.
Είναι αλήθεια βέβαια πως του είχαν προετοιμάσει άριστα το έδαφος οι υπουργοί του.
Ο ένας είναι ο Καμμένος που ήδη από την πρώτη κιόλας περίοδο της «πρώτη φορά Αριστεράς» είχε ταχθεί υπέρ της δημιουργίας νέας ΝΑΤΟικής βάσης στην Ελλάδα, στην Κάρπαθο.
Σημείωση: Τέτοιο πράγμα, νέα ΝΑΤΟική βάση στην Ελλάδα δηλαδή, δεν είχε τολμήσει να το σκεφτεί – όχι να το ξεστομίσει κιόλας – καμία κυβέρνηση από το 1974. Ε, το έκανε η «πρώτη φορά Αριστερά»…
Εκείνος, όμως, που εκπροσώπησε παραπάνω κι από επάξια μέχρι τώρα τον Τσίπρα στο ΝΑΤΟ, ώσπου να πάρει ο ίδιος τα ηνία στα χέρια του, είναι ο Κοτζιάς.
Και τίποτα άλλο να μην είχε κάνει ο εν λόγω από όσα έχει κάνει
  • τεμενάδες στον Κέρι όταν ήρθε στην Αθήνα,
  • αγκαλιές και φιλιά με το Ισραήλ,
  • μας φτύνουνε και κάνουμε ότι βρέχει με τους Τσάμηδες στην Αλβανία,
  • εμπάργκο στην Ρωσία με αφορμή την Ουκρανία
  • μέχρι και κινήσεις αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου(!)
θα αρκούσαν τα πεπραγμένα του πέρσι στην Αττάλεια.
Μιλάμε, φυσικά, για την εικόνα ενός υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας, ενός υπουργού που δεν εκπροσωπεί τον πολιτικό εξευτελισμό αλλά την «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνηση και που με αυτή του την ιδιότητα τραγουδούσε – για λογαριασμό του ΝΑΤΟ – το «We are the world, we are the children»!
Μιλάμε για έναν υπουργό που χόρευε και πιθήκιζε – για λογαριασμό του ΝΑΤΟ – ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι το «συνδικάτο του εγκλήματος» αλλά το αποκούμπι της Ελλάδας και του κόσμου που «θα δημιουργήσει μια φωτεινότερη μέρα»…
«Είμαστε ο κόσμος, είμαστε τα παιδιά/ Είμαστε αυτοί που θα δημιουργήσουμε μια φωτεινότερη μέρα» λένε μερικοί από τους στίχους του «We are the world, we are the children».«Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν/ Και είναι ώρα να προσφέρουμε μια χείρα βοηθείας για τη ζωή»λέει πιο κάτω το τραγούδι.
Αυτό ήταν το τραγούδι με το οποίο ξεφάντωσαν οι υπουργοί του ΝΑΤΟ και μερικοί στρατηγοί του – από εκείνους που διατάζουν τους βομβαρδισμούς των αμάχων.
«Πρωτοπανηγυριώτης» αυτής της γιορτής ήταν ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, ο Κοτζιάς.
«Ψυχή» και «μαέστρος» αυτής της χορωδίας ήταν ο Κοτζιάς. Ο άνθρωπος που έλαμψε πάνω στην πίστα του ΝΑΤΟ, αυτός που ξεσήκωσε τους συναδέλφους του και τους θαμώνες της ΝΑΤΟσύναξης δεν ήταν άλλος από τον Κοτζιά…  Πρώτος και καλύτερος στο γλέντι ο Κοτζιάς. Ο υπουργός της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης.
Απολαύστε τον:



Τώρα, μετά τον Κοτζιά, είναι ο ίδιος ο Τσίπρας πρώτο τραπέζι πίστα στο ΝΑΤΟικό συνδικάτο του εγκλήματος.
Και πολύ λογικό. Αυτός άλλωστε ηγείται μιας  «αριστερής» κυβέρνησης που:
  • Έχει προσκαλέσει και έχει υποδεχτεί το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο σαν τον καλύτερο φίλο της Ελλάδας!
  • Παρουσιάζει έναν εγκληματικό μηχανισμό σαν «ανθρωπιστική» ΜΚΟ!
  • Εμφανίζει το ΝΑΤΟ της διαλυμένης Γιουγκοσλαβίας, της κτηνωδίας του Ιρακ και του κατεστραμμένου Αφγανιστάν σαν… «ναυαγοσώστη» των προσφύγων!
  • Προσκαλεί το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο σαν εγγυητή της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, την οποία πρώτο το ΝΑΤΟ αμφισβητεί!
Ε, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα πανηγυρίζει διότι έφερε το ΝΑΤΟ να κάνει απόβαση στο Αιγαίο, που ο πρόεδρός του ανταλλάσσει χαριτωμενιές με τους ΝΑΤΟικούς ομολόγους του, είναι το ίδιο κόμμα που στην «Πολιτική Απόφαση» του Ιδρυτικού Συνεδρίου του (Ιούλιος 2013), έλεγε τα εξής:
«…η απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ, η κατάργηση των ξένων στρατιωτικών βάσεων, η αποτροπή της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ και η εφαρμογή της αρχής “κανείς Έλληνας στρατιώτης σε πολεμικά μέτωπα έξω από τα σύνορα της χώρας” συνιστούν άξονες της εξωτερικής μας πολιτικής».
Όσο για το «Εκλογικό Πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ (Μάης 2012), εκεί ήταν που το κόμμα του κ.Τσίπρα υποσχόταν – μεταξύ άλλων:


«Το κλείσιμο όλων των ξένων βάσεων στην Ελλάδα. Αμεση κατάργηση των βάσεων της Σούδας και του Ακτίου. Δεν θέλουμε την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, ούτε το ΝΑΤΟ στην Ελλάδα και αγωνιζόμαστε για την διάλυσή του»

Το έχουμε ξαναγράψει και επιμένουμε: Όσο κι αν πολλές φορές γίνεται λόγος για τους «ανίκανους» πολιτικούς, εμείς πιστεύουμε ότι υπάρχουν χειρότεροι από τους «ανίκανους». Αυτοί που είναι ικανοί για όλα…
Ο «ικανός για όλα», λοιπόν, ο Τσίπρας, μέχρι τώρα ξέπλενε Μνημόνια. Τώρα ξεπλένει και τους ΝΑΤΟικούς γκάνγκστερ.
Στην προχτεσινή 27η Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία, πέρα από τα λόγια, έβαλε υπογραφή  για
  • μετατόπιση της «δομής άμυνας» της λυκοσυμμαχίας στα ανατολικά,
  • ενταση του ΝΑΤΟικού ανταγωνισμού με τη Ρωσία που σημαίνει από πυραυλική ασπίδα μέχρι ναυτική παρουσία από το Αιγαίο και τη Μεσόγειο μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα,
  • ενίσχυση της πολιτικοστρατιωτικής συνεργασίας ΝΑΤΟ – ΕΕ που υπερθεμάτισε να οικοδομηθεί σε… σωστή βάση,
  • και ούτε λίγο ούτε πολύ έσπρωξε ακόμα βαθύτερα την Ελλάδα της Σούδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στο ναρκοπέδιο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων με τη συμμετοχή της χώρας σε 23 ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων.
Ο κύριος αυτός, που ξετρέλανε με την προσαρμοστικότητά του προχτές τους εταίρους του στο ΝΑΤΟ, είναι ο ίδιος που προεκλογικά έλεγε αυτά:
Ο «αριστερός» αυτός κύριος που έχει το θράσος να λέει στον ελληνικό λαό:
  • Ξεχάστε την θηριωδία των 5.000 νεκρών, των «παράπλευρων απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και νεκροταφείων (!), από το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία.
  • Ξεχάστε τα 12 εκατομμύρια παιδιά της Συρίας που ζουν σε απελπιστική κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας ή έχουν διασκορπιστεί ως προσφυγόπουλα στο Λίβανο, την Τουρκία, την Ιορδανία και σε άλλες χώρες, επειδή οι Αμερικάνοι, οι Γάλλοι και οι υπόλοιποι του ΝΑΤΟ έχουν βαλθεί να αποκαταστήσουν τη… δημοκρατία στη χώρα τους.
  • Ξεχάστε το 1,3 εκατομμύρια νεκρούς που το ΝΑΤΟ έχει αφήσει με το πέρασμά του από το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη στο πόλεμο των συμμάχων κατά της… τρομοκρατίας.
  • Ξεχάστε τα παιδιά της Παλαιστίνης, ξεχάστε και την Ιστορία αφού οι υπουργοί του ΝΑΤΟ τραγουδούν «Θα δημιουργήσουμε μια φωτεινότερη μέρα»…
  • Ξεχάστε τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ: Από την Κορέα μέχρι την Αίγυπτο, από την Τυνησία και το Μαρόκο μέχρι τη Νικαράγουα, από τη Γουατεμάλα μέχρι το Κογκό κι από το Βιετνάμ μέχρι τον Παναμά.
  • Ξεχάστε τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού με στρατιωτικό βραχίονα το ΝΑΤΟ, από τη Χιλή μέχρι τη Γρανάδα κι από την Αϊτή μέχρι την Σομαλία.
  • Ξεχάστε ακόμα και το ρόλο του ΝΑΤΟ εδώ στην Ελλάδα. Το ρόλο του στην «Κόκκινη Προβιά». Το ρόλο του στην Κύπρο. Το ρόλο του στη χούντα των συνταγματαρχών. Τη στάση του στα Ίμια και στο «γκριζάρισμα» του Αιγαίου,
είναι ο ίδιος κύριος που το 2014, στη Θεσσαλονίκη, λίγους μήνες πριν γίνει πρωθυπουργός, έλεγε αυτά:
Κάποιοι, με όλα αυτά, ίσως οδηγηθούν στη σκέψη πως ο «αριστερός» κύριος Τσίπρας – που επί των ημερών του η Ελλάδα παραμένει 2η σε αμυντικές δαπάνες χώρα του ΝΑΤΟ μετά τις ΗΠΑ – είναι ένας πολιτικός ξεφτίλας.
Εμείς προτιμούμε μια πιο πολιτική προσέγγιση. Ο κύριος Τσίπρας είναι απλώς «αριστερός» σε εισαγωγικά.
Και μάλιστα η «ξεφτίλα» του, παρά το «ποιοτικό» της βάθος, δεν είναι καθόλου πρωτότυπη. Εξίσου «αριστεροί» σε εισαγωγικά – σαν τον Τσίπρα – ήταν ο Σολάνα, που έφτασε να γίνει και γραμματέας του ΝΑΤΟ, ή ο Γιόσκα Φίσερ, εκείνη η νυφίτσα της επιδρομής κατά της Γιουγκοσλαβίας…
Υπ’ αυτή την έννοια, τελικά, ίσως το «αριστερός» (σε εισαγωγικά) να ισοδυναμεί πολιτικά με το «ξεφτίλας». Δεν αποκλείεται…

*Πηγή: imerodromos.gr

ΑΜΟΚ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ





11-7-2016 



ΜΙΣΘΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΣΤΗ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΕΙΑ ΚΛΙΝΗ ΤΟΥ “ΚΟΦΤΗ”
ΠΕΝΙΧΡΑ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Μεγαλύτερες απ' ό,τι προβλεπόταν μέχρι τώρα θα είναι οι περικοπές στους μισθούς και τιςσυντάξεις του Δημοσίου εάν δεν επιτευχθούν οι στόχοι του προϋπολογισμού και ενεργοποιηθεί, από την άνοιξη του 2017, ο διαβόητος “κόφτης”. Αυτό προκύπτει από το Τεχνικό Μνημόνιο (TMU) που συνομολόγησε η κυβέρνηση με τους δανειστές, συνοδεύει το αναθεωρημένο Μνημόνιο της πρώτης αξιολόγησης και αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο από τηνΚομισιόν.
Οι αιματηρές περικοπές που θα φέρει ο “κόφτης” μπορεί να φτάσουν τα 3,3 δισ ευρώ (2% του ΑΕΠ) την περίοδο 2017- 2019 αν δεν εκπληρωθούν οι συμφωνημένοι στόχοι του προϋπολογισμού, που προβλέπουν πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% για φέτος, 1,7% για το 2017 και 3,5% για το 2018. Αναγνωρίζοντας, ουσιαστικά, τον ακραίο παραλογισμό των μνημονιακών μέτρων, το Τεχνικό Μνημόνιο επισημαίνει ότι οι εξοικονομήσεις εξόδων από τις περικοπές θα είναι, στην πραγματικότητα, κατά πολύ μικρότερες από τις ονομαστικές, καθώς ταυτόχρονα θα μειώσουν τα φορολογικά έσοδα του κράτους λόγω συμπίεσης της κατανάλωσης.
Τούτων δοθέντων, το Τεχνικό Μνημόνιο που υπέγραψε ο κ. Τσακαλώτος υποχρεώνει την κυβέρνηση να υπολογίζει τα “καθαρά” ποσά εξοικονόμησης, δηλαδή να επιβάλει ακόμη πιο αιματηρές περικοπέςώστε τελικά “να βγαίνουν τα νούμερα”. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι η “καθαρή” εξοικονόμηση από περικοπές σε μισθούς φτάνει μόλις το 55% των ονομαστικών, ενώ τα αντίστοιχα ποσά για τις συντάξεις και τις καταναλωτικές δαπάνες του δημοσίου είναι 85% και 80,7%. Με δυο λόγια, οι μισθοί και οι συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων θα υποστούν μεγάλες μειώσεις από την άνοιξη του 2017 στο- σχεδόν βέβαιο, με τα σημερινά δεδομένα- ενδεχόμενο απόκλισης από τους δημοσιονομικούς στόχους του προϋπολογισμού.
Προσπαθώντας να μαζέψει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα (για να τα δώσει στους δανειστές) και να μειώσει κάπως την περαιτέρω συρρίκνωση μισθών και συντάξεων- με όλες τις εκρηκτικές, κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις που εγκυμονούν- η κυβέρνηση επιδίδεται σε μια πυρετική εκστρατεία κατασχέσεων τραπεζικών λογαριασμών και πλειστηριασμών ακινήτων μέσα στο κατακαλόκαιρο. Όπως έγινε γνωστό, τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας έχουν θέσει ως στόχο να εκκαθαρίσουν το 55% των οφειλών στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να μαζέψουν τουλάχιστον 5 δισ, ως το τέλος του χρόνου.
Ήδη, στο πρώτο τετράμηνο του 2016, η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων κατέσχεσε τα υπόλοιπα των τραπεζικών λογαριασμών 430.000 οφειλετών, ενώ η Εφορία εξέδωσε 8.706 προγράμματα πλειστηριασμού ακινήτων και υπέγραψε άλλες 9.810 παραγγελίες κατάσχεσης. Πρόκειται για πραγματική ληστεία, τη στιγμή που το Δημόσιο εξακολουθεί τη “στάση πληρωμών” στους οφειλέτες του, ωθώντας στην απόγνωση επαγγελματίες και επιχειρήσεις. Επιπλέον, το κύμα των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών θα συμπιέσει ακόμη περισσότερο τη ρευστότητα στην αγορά, καθώς αυτοί που θα πληγούν θα πρέπει να επιβιώσουν με ακόμη λιγότερα διαθέσιμα, κάτι που θα συμπιέσει περαιτέρω την κατανάλωση και θα εντείνει την πιστωτική ασφυξία στην οικονομία.
Α.Θ.
ΜΑΖΙΚΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΚΑΤΑΣΧΕΤΗΡΙΑ ΜΕ ΠΕΝΙΧΡΑ ΟΜΩΣ ΕΣΟΔΑ ΓΙΑ Τ0 ΔΗΜΟΣΙΟ
Μαζικά φεύγουν τα κατασχετήρια από ΔΟΥ και Ταμεία. Σύμφωνα με την »«Καθημερινή», το μέσο ποσό που εισέπραξε το Δημόσιο από τις κατασχέσεις των λογαριασμών το πρώτο εξάμηνο του 2016 είναι530 ευρώ, καθώς από 151.000 κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, το ποσό που μπήκε στα ταμεία της Εφορίας είναι μόλις 80 εκατ. ευρώ.
Η αποστολή κατασχετηρίων γίνεται πλέον με καταγαιστικούς ρυθμούς, φθάνοντας ακόμη και τις 10.000 την ημέρα.
Η εκτέλεση κατασχέσεων το 2016 έφτασε στο υψηλότερο σημείο της τελευταίας διετίας και είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο τον μήνα Ιούνιο εκτελέστηκαν 32.500 κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμώνμε εντολές των εφοριών.
Η επίθεση στους τραπεζικούς λογαριασμούς αναμένεται να ενταθεί τους επόμενους μήνες και έως τα τέλη του χρόνου, καθώς όπως προκύπτει από το τεχνικό κείμενο του μνημονίου, το Δημόσιο έχει βάλει στόχο την είσπραξη 5 δισ. ευρώ από κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών και πλειστηριασμούς ακινήτων.

Η επέτειος μιας κοροϊδίας

11-7-2016

by 


Το προεκλογικό δημοψήφισμα του Τσίπρα και η απάτη του περήφανου «ΟΧΙ»

Του Νικόλα Δημητριάδη από το ιστολόγιο psorokostena.gr 
Έκλεισε ένας χρόνος από το προεκλογικό δημοψήφισμα του Τσίπρα. Έναν χρόνο πριν, το 62% των πολιτών που προσήλθαν στις κάλπες, άκουσε την κυβέρνησή του και αρνήθηκε να αποδεχτεί τα δύο έγγραφα που κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25/6/2015, δηλαδή το «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» (Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού) και το «Preliminary Debt sustainability analysis» (προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους). Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και ειπώθηκαν πολλά. Για την «κωλοτούμπα» του Τσίπρα και το τρίτο μνημόνιο, για ταcapital control (που κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει, καθώς δεν σχετίζονται με το λεγόμενο «bank run», αλλά είναι μια άσχετη απόφαση που πήρε πραξικοπηματικά ένα πρωινό ο Στουρνάρας), για τους «μενουμευρωπαίους» και τους «δεθελαμαλλαμενουμευρωπαίους» και άλλα πολλά.

Πάντως, το μόνο πράγμα στο οποίο δεν έχουν δίκιο οι επικριτές του Σύριζα είναι η περίφημη… «κωλοτούμπα». Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε καμία κωλοτούμπα: ο Τσίπρας ήταν σαφής: Το «ΟΧΙ» δεν σήμαινε σε καμία περίπτωση ρήξη με τους δανειστές. Η συμφωνία (δηλαδή το μνημόνιο) θα γινόταν ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Ο σκοπός του δημοψηφίσματος ήταν να χρησιμοποιηθεί ως όπλο κατά τη διαπραγμάτευση, ώστε να καταφέρει η κυβέρνηση να κλείσει μια πιο συμφέρουσα συμφωνία (δηλαδή μνημόνιο). Αυτά τα επαναλάμβαναν διαρκώς τα μέλη της κυβέρνησης, σε κάθε ευκαιρία. Δεν μπορεί, λοιπόν, να τους κατηγορήσει κανείς για κωλοτούμπα. Το μόνο που μπορούμε να τους ψέξουμε, ίσως, είναι ότι δεν τα καταφέρανε στη διαπραγμάτευση. Από την άλλη, βέβαια, υπήρχαν και οι διάφοροι καταστροφολόγοι, όπως η Τρέμη και ο Πρετεντέρης και ο Μπογδάνος που έλεγαν πράγματι ότι το «ΟΧΙ» ισοδυναμούσε με ρήξη. Αν πιστέψουμε αυτούς, τότε όντως υπήρξε κωλοτούμπα, διότι αντί για ρήξη ο Τσίπρας υπέγραψε μνημόνιο. Αλλά ποιος πιστεύει τα βοθροκάναλα της διαπλοκής, ε;

Θα μπορούσε βέβαια να υποθέσει κάποιος ότι τα πράγματα οδηγήθηκαν εκεί διότι, τελικά, το δημοψήφισμα δεν ήταν δα και κανά σπουδαίο διαπραγματευτικό χαρτί. Δεν βοήθησε την κυβέρνηση όσο φανταζόταν. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει, επίσης, ότι η καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας με τα capital control αποτέλεσε πολύ πιο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί, στα χέρια των δανειστών αυτή τη φορά. Αλλά για να κάνουμε τέτοιες σκέψεις θα πρέπει πρώτα να έχουμε απεξαρτηθεί από την επικοινωνιακή τηλε-πολιτική. Θα πρέπει να αρχίσουμε να κρίνουμε τις κυβερνήσεις με βάση την πολιτική που εφαρμόζουν και όχι με βάση τις ατάκες των υπουργών τους και τις μπαρούφες των τηλεμαϊντανών τους.

Εν τέλει το δημοψήφισμα και τα capital controls είχαν έναν και  μοναδικό σκοπό: να υποχρεώσουν τους ψηφοφόρους του Τσίπρα να αποδεχθούν το μνημόνιο, χωρίς να έχουν τύψεις. Το πιστωτικό γεγονός (capital controls) λειτούργησε ως φόβητρο(κόφτε την πλάκα μάγκες, τα πράγματα είναι σοβαρά) ενώ το δημοψήφισμα λειτούργησε ως φύλλο συκής (τα βάλαμε με τα θηρία και πέσαμε αντρίκεια). Και κάπως έτσι, οι ζαλισμένοι από τις απανωτές σφαλιάρες ψηφοφόροι πήγαν τον Σεπτέμβρη και δώσανε στην κυβέρνηση λίγο ακόμα χρόνο ζωής.
Ο Σύριζα και οι Ανέλ, λοιπόν, αποφάσισαν συνειδητά να προκαλέσουν πιστωτικό γεγονός και να διαλύσουν ακόμα περισσότερο την οικονομία της χώρας, προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία. Ήταν ένα ακόμα επικοινωνιακό τρυκ για να κερδηθούν οι εκλογές του Σεπτεμβρίου. Αυτό και τίποτε άλλο. Η μεγαλειώδης συγκέντρωση του ΟΧΙ, την προηγουμένη του δημοψηφίσματος ήταν απλώς μια προεκλογική συγκέντρωση των ΣΑΝΕΛ. Βέβαια, το επικοινωνιακό αυτό τρυκ κόστισε στη χώρα κάποια δισεκατομμυριάκια ευρώ, δηλαδή κόστισε, μεταξύ άλλων, κάποια λουκέτα σε μαγαζιά, κάποιες χιλιάδες άνεργους, κάποιες χιλιάδες οικογένειες που βρέθηκαν στον δρόμο. Αλλά δε βαριέσαι, με αυτά θα ασχολιόμαστε;. Άλλωστε… «και οι άλλοι τα ίδια θα έκαναν». Οπότε κομπλέ. Ας αράξουμε στις καρεκλίτσες μας, ας φάμε κανά φράγκο απ’ το δημόσιο ταμείο, ας διορίσουμε κανάν φίλο μας να τρώει κι αυτός  – έτσι, στην υγειά των κορόιδων.

Πέρα από τον Σύριζα, όμως, το δημοψήφισμα υπήρξε και το κύκνειο άσμα της μεταπολιτευτικής Αριστεράς. Η Αριστερά, εκούσα-άκουσα, στήριξε τον Σύριζα, και στην επιχείρηση κατάληψης της εξουσίας, και στην προεκλογική απάτη, και στη συνολική πολιτική αντίληψή του. Την ώρα του κυβερνητικού Βατερλώ, λοιπόν, το δημοψήφισμα εμφανίστηκε ως σανίδα σωτηρίας – μια ευκαιρία να αποστασιοποιηθεί η Αριστερά από τον Σύριζα και να διασωθεί από την επερχόμενη κατάρρευση. Ματαίως. Η ιδεολογική, κοινωνική και, εν τέλει, ταξική ταύτιση της μεταπολιτευτικής Αριστεράς με το καφενείο του Τσίπρα είναι πολύ πιο ισχυρή από μια πρόσκαιρη επικοινωνιακή μπαρούφα… Έτσι, ενώ χρησιμοποιήθηκε από τον Σύριζα ως –περίπου– κλακαδόρος, η Αριστερά επιμένει να υποδεικνύει το δημοψήφισμα ως κάποιο σπουδαίο, τάχα, αντιστασιακό γεγονός. Κατάπιε αμάσητο τον εκβιασμό του Τσίπρα και σήμερα, ένα χρόνο μετά, έχει μείνει να μας λιβανίζει με τη συμμετοχή της στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του «όχι» και το περήφανο επαναστατικό 62% (που με κάποιο μαγικό τρόπο, έναν μήνα μετά, έγινε… 2%).

Ανίκανη, λοιπόν, να κάνει την οποιαδήποτε αυτοκριτική, η μεταπολιτευτική Αριστερά ακολουθεί κατά πόδας τον Σύριζα στην επερχόμενη κατάρρευση. Σε αυτό μοιάζει και με πολλούς άλλους ψηφοφόρους των Σύριζα-Ανέλ: Μη μπορώντας να δεχθούν ότι εξαπατήθηκαν, μην αντέχοντας να παραδεχθούν ότι τους κορόιδεψαν και τους χρησιμοποίησαν με τον χειρότερο τρόπο, προτιμούν να κλείνουν τα μάτια στην πραγματικότητα και να στηρίζουν ακόμη την εγκληματική αυτή κυβέρνηση. Το μοναδικό τους επιχείρημα; Το εξής: «δηλαδή προτιμάς να έρθει ο Μητσοτάκης;». Δυστυχώς, με την πολιτική που εφαρμόζει ο Σύριζα, σπρώχνει τον ελληνικό λαό να κάνει ακριβώς αυτό: να προτιμήσει τον Μητσοτάκη. Και αυτό είναι το αισιόδοξο σενάριο…


ΣΥΡΙΖΑ : Γυρίζουμε Σελίδα

 (Ή όταν ο Κλικλής, υποδύεται τον Περικλή)

11-7-2016
Του Γ. Σιώζου 

Προ ημερών ,από το Μουσείο της Ακρόπολης ο Πρωθυπουργός κος Τσίπρας, εκφώνησε τον δικό του Επιτάφιο για τον Λαό και τη Χώρα. 
Η "Αξιολόγηση" επιτέλους τελείωσε, η χώρα με την εκταμίευση της δόσης των 7,5 δις Ευρώ, μπαίνει σε τροχιά ανάπτυξης!!! Μέγα επίτευγμα, βρισκόμαστε προ των πυλών ενός νέου "Χρυσού Αιώνα".

7,5 Δις. Κολοσσιαίο ποσό και συνάμα μιά κακότεχνη Ταχυδρακτυλουργία. 

Από τα 7,5 
δις τα 5,7 ποτέ δεν θα έρθουν στην χώρα, μιας και κατευθύνονται για την πληρωμή τόκων και χρεολυσίων. 

Μόνο 1,8 δις θα διατεθεί για την πληρωμή ιδιωτών προμηθευτών του δημοσίου, όταν το συνολικό ποσόν που οφείλει το δημόσιο προς αυτούς, ανέρχεται στα 6 δις Ευρώ. 

Αλλά ο Σύγχρονος Περικλής συνεχίζει ακάθεκτος. 

Πετύχαμε
 να ανοίξουμε την συζήτηση για την μείωση του Δημοσίου Χρέους. 

Και κάπως πιο χαμηλόφωνα, μετά 2018. 

Αλλά πριν Αλέκτωρ φωνήσαι, έρχεται η κα Λαγκάρτ και το διαψεύδει, χωρίς να διαψεύδεται. 

Ο καταιγισμός των επιτυχιών συνεχίζεται. 

Η Κυβέρνηση κατάφερε να πληρώνει κρατηθείτε, το 15% του ΑΕΠ!!! σε Τοκοχρεολύσια. 

Ας αναλύσουμε λοιπόν αυτή την επιτυχία, προκειμένου να κατανοήσουμε το μέγεθος της δυστυχίας για τον Λαό και τη Χώρα. 

Με το ΑΕΠ να ανέρχεται στα 180 δις περίπου - ένα ΑΕΠ που βαίνει διαρκώς μειούμενο, με αποτέλεσμα το χρέος να αυξάνει και ως ποσοστό του ΑΕΠ αλλά και σε απόλυτους αριθμούς - το 15 % αντιστοιχεί σε 27 δις Ετησίως. 

Αν δε συνυπολογίσουμε και ένα άλλο επίτευγμα της Κυβέρνησης, το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ ως 2018 ήτοι 6 δις Ευρώ που θα προέλθει από περικοπές συντάξεων και δαπανών του Δημοσίου, το επίτευγμα καθίσταται συγκλονιστικό. 

Συγκλονιστικό, γιατί σε ένα ετήσιο προϋπολογισμό, που προσδοκά έσοδα 60 δις Ευρώ, τα μισά θα πηγαίνουν για την εξυπηρέτηση του Χρέους. 

Τα 20 - 25 δις για δαπάνες μισθών και συντάξεων του Δημοσίου και τα υπόλοιπα; για την υγεία, την παιδεία, την κοινωνική πολιτική, τις δημόσιες επενδύσεις κ.α.!!! 

Και το Κερασάκι στην Τούρτα. Όταν δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι αυτής της σκληρής και έντονα ταξικής Δημοσιονομικής πολιτικής, προβλέπεται ο κόφτης. 

Ο Αυτόματος κόφτης. 

Χωρίς
 τη σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου υπουργού οικονομικών, χωρίς απόφαση του κοινοβουλίου, απλώς με την έκδοση ενός προεδρικού διατάγματος, θα επιβάλλονται περικοπές για την επίτευξή τους. 

Ακόμη και η Αστική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, στο εκτελεστικό απόσπασμα των "Εταίρων" Δανειστών. 

Η Κυβέρνηση "Πρώτη φορά Αριστερά" μετατρέπει τη χώρα σε Μπανανία, καμαρώνοντας για τις μπανανόφλουδες που κομίζει μετά από "σκληρή διαπραγμάτευση" ως τρόπαιο. 
Πώς
 θα επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι που έχουν τεθεί και πώς θα προκύψει πρωτογενές πλεόνασμα; 

Μα φυσικά
 με την αύξηση της άμεσης και έμμεσης Φορολογίας (ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ) και με περικοπές μισθών και συντάξεων (Επικουρικό, ΕΚΑΣ). 

Μιά Ελλάδα, κυριολεκτικά απ' τα κόκαλα βγαλμένη. 

Μιά ανάπτυξη
 που θα προέλθει με την υιοθέτηση άκρως υφεσιακών μέτρων!!! 

Εάν και κανείς δεν είδε Γλάρους στα βουνά, αυτή η Κυβέρνηση και αυτός ο "Λαμπρός" Πρωθυπουργός βλέπει και στα μαντριά κατάρτια. 

Και η ανάπτυξη συνεχίζεται.

  
Με σταθερούς πυλώνες το 27% της ανεργίας.
 Την κατακόρυφη αύξηση των ελαστικών μορφών εργασίας που υπερβαίνουν πλέον των σταθερών. Το τσάκισμα του Εργατικού Μισθού, την εκποίηση της Δημόσιας περιουσίας και την παράδοση της ιδιωτικής στα κεφάλαια "γύπες". 

Την φοροαποφυγή μέσω φορολογικών παραδείσων και την φοροαπαλλαγή του μεγάλου κεφαλαίου. 

Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας ανατίθεται πλήρως στην Ιδιωτική πρωτοβουλία. 

Η "αδογμάτιστη" και καινοτόμα σκέψη του κου Τσίπρα, αντλεί διδάγματα από το παρελθόν. 

Θα μας σώσουν τα "Ξύλινα Τείχη". Πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης το "δαιμόνιο" Εφοπλιστικό Επιχειρείν. 

Κάτω στον Πειραιά, αλλά όχι στα Καμίνια, εκεί που είχαν σύναξη τα εφοπλιστικά Σαΐνια, το μεγαλείο της Σκουριάς του Νεοελληνικού κράτους, σφυρηλατήθηκε και από το Ματσακόνι του Μεταμοντέρνου "Μαρξιστή" Τσίπρα. 

Σημαίες ευκαιρίας οι Έλληνες εφοπλιστές, σημαία ευκαιρίας η Αριστερά που προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ.
 

Κοσμοπολίτικο το Εφοπλιστικό κεφάλαιο, κοσμοπολίτης ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κος Τσίπρας. 

Διατήρηση και επέκταση των φοροαπαλλαγών του Εφοπλιστικού Κεφαλαίου. 

Κραυγαλέο παράδειγμα
 η φορολόγηση με το τονάζ που διαθέτουν τα πλοία των εφοπλιστικών Εταιριών και όχι με τον τζίρο που πραγματοποιούν. 

Με στοιχεία που επικαλείτο ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν Αξιωματική Αντιπολίτευση, το σύνολο των Εφοπλιστών είχε πληρώσει φόρους λιγότερους, από το ποσό που εισπράχθηκε από τα παράβολα των μεταναστών προκειμένου να νομιμοποιηθούν στη χώρα μας. 

Με νόμο του κου Σταθάκη "Εφοπλιστής γαρ" άντε και καθηγητής, απάλλαξε από κάθε φορολογία ακόμη και τις μεταβιβάσεις πλοίων. 

Αν δεν είναι αυτοί "Αριστεροί" για φίλημα, τότε ποιοί είναι;
 

Ο ΣΥΡΙΖΑ
 τους εξασφαλίζει νέα κούρσα στη δημόσια περιουσία (βλέπε Λάτσης Ελληνικό), και αδιατάρακτη πειρατεία (βλέπε Βαρδινογιάννης Πειραιώς) του Χρηματοπιστωτικού Συστήματος. 

Πάμπλουτοι οι Έλληνες εφοπλιστές και η Χώρα, Πτωχή πλην Τίμια.
 

Της Αρκεί να κυματίζει η Ελληνική Σημαία στα πέρατα της οικομένης και να μην παίρνει μία.

Οι παραγωγοί του λαϊκισμού τον ανάγουν σε σκιάχτρο…

11-7-2016

 
Ο πιο μοχθηρός λαϊκισμός: 
«Παράδεισος η ΕΕ»! 
«Θα τρώμε με χρυσά κουτάλια»...

Ο όρος «λαϊκισμός» μας καταδυναστεύει εδώ και δεκαετίες: Το κυρίαρχο σλόγκαν του νεοφιλελευθερισμού, το οποίο πήρε παραληρηματική διάσταση στα χρόνια του πασοκικού εκσυγχρονισμού (σημιτισμός). 
Πολύ εύστοχα επισημαίνει ο Στάθης στο σημερινό του άρθρο:
 
«Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, από την εποχή του πρώτου διδάξαντος κ. Σημίτη, μια λέξη πλανάται σαν φάντασμα πάνω απ’ το κεφάλι μας (κι ενίοτε μέσα), η λέξη λαϊκισμός. 


Γενικώς το σμήνος των λέξεων που χρησιμοποιούν τα όρνια είναι μεγάλο (διακύβευμα, αφήγημα, πρόσημο κ.τ.λ.), αλλά η λέξη λαϊκισμός ξεχωρίζει πρώτη μακράν, και κατά τη διάρκεια, και κατά τη συχνότητα, και κατά το εύρος της χρήσης. 
Με τη σημερινή διαστροφή των εννοιών, ο λαϊκισμός δεν προσάπτεται τόσον εναντίον των πολιτικών, όσον εναντίον των πολιτών. Δεν είναι δηλαδή δημαγωγός ο εκάστοτε Κλέων ο Βυρσοδέψης, αλλά το θύμα του, ο Μήτσος ο φουκαράς».
 



Λόλα, να ένας Λαϊκισμός, Λόλα…


ΣΤΑΘΗΣ

Όταν ο λαόςξινίζει το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέτας, είναιλαϊκιστής.
Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, από την εποχή του πρώτου διδάξαντος κ.Σημίτη, μια λέξη πλανάται σαν φάντασμα πάνω απ’ το κεφάλι μας (κι ενίοτε μέσα), η λέξη λαϊκισμός.

Γενικώς το σμήνος των λέξεων που χρησιμοποιούν τα όρνια είναι μεγάλο (διακύβευμα, αφήγημα, πρόσημο κ.τ.λ.), αλλά η λέξηλαϊκισμός ξεχωρίζει πρώτη μακράν, και κατά τη διάρκεια, και κατά τη συχνότητα, και κατά το εύρος της χρήσης.
Με τη σημερινή διαστροφή των εννοιών, ο λαϊκισμός δεν προσάπτεται τόσον εναντίον των πολιτικών, όσον εναντίον τωνπολιτών. Δεν είναι δηλαδή δημαγωγός ο εκάστοτε Κλέων ο Βυρσοδέψης, αλλά το θύμα του, ο Μήτσος ο φουκαράς.
Η αποστροφή που νιώθει για τον λαό η κυρίαΜπακογιάννη, φερ’ ειπείν, εκφράζεται με τη λέξη λαϊκισμός, την οποίαν η εν λόγω πολιτικός έχει εκστομίσει περισσότερον πάσης άλλης λέξης και υπεράγαν κάθε άλλου πολιτικού. Για την κυρία Μπακογιάννη ασφαλώς ο λαϊκισμός υπήρξε από την εποχή του Κάιν και θα υπάρχει και μετά τη Δευτέρα Παρουσία. Λογικόν. Αλλωστε ως τώρα λαϊκιστές έχουν διατελέσει ο Σόλων, ο Αγης και ο Κλεομένης, οι αδελφοίΓράκχοι, ο Ιησούς Χριστός, ο Ρομπέν των Δασών, ο Αγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, ο Τολστόι και ο Λένιν. Η ιστορία της
ανθρωπότητος θα ήταν μια ιστορία λαϊκισμού, αν δεν έβαζε τον λαϊκισμό στη θέση του ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης ή ο κ.Κουβέλης ή ο κ. Λεβέντης. Διότι μπορεί η κυρία Μπακογιάννη να είναι η βασίλισσα στη χρήση της λέξης λαϊκισμός, αλλά ουδέν μέλος της ορδής και του εσμού που συναπαρτίζουν την ελίτ του πολιτικού μας συστήματος, δεν παραλείπει να επιδεικνύει τις επιδόσεις του στη χρήση αυτής της λέξης. 
Κυρίες και κύριοι, η λέξη λαϊκισμός είναι από μόνη της ένατσίρκο
Είναι ματζούνι για κάθε ασθένεια, είναι γλειφιτζούρι, πιπίλα και καραμέλα (στις βαριές περιπτώσεις είναι και υπόθετο). Λαϊκιστής μπορεί να ‘ναι ο κομμουνιστής, μπορεί να ‘ναι και ο φασίστας –πράγμα πολύ βολικό
για τους πονηρούς που, πάνω στην αποδόμηση και τη σύγχυση χτίζουν το δικό τους σύστημα εξουσίας, υποσύστημα εκείνου του απολυταρχισμού προς την εγκαθίδρυση του οποίου κινείται η παγκόσμια ολιγαρχία. Ετσι, το 52% των Βρετανών είναι λαϊκιστές, κατά τη διάγνωση Κουμουτσάκου, το 62% των Ελλήνων είναι λαϊκιστές κατά τη διάγνωση Καρανίκα, οι Αγανακτισμένοι στη Μαδρίτη ήταν λαϊκιστές, το ίδιο και οι Αγανακτισμένοι στην Αθήνα, ο Παπαφλέσσαςήταν λαϊκιστής και η Μπουμπουλίνα το ίδιο. 
Γενικώς, όταν δεν μπορείς να αλλάξεις λαό, αυτός ο λαός είναι λαϊκιστής. Όταν μάλιστα του έχεις αλλάξει τα φώτα στη λιτότητα, την ανεργία και τη λεηλασία, τότε μπορείς να τον λες και διεφθαρμένο ή τεμπέλη, ώστε σε ένα ωραίο μείγμα με όσους ο ίδιος έχεις σπρώξει στην ακροδεξιά, την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον εθνικισμό, να συναπαρτίζουν ως λαός τον υπ’ αριθμόν Ένα Εχθρό του Λαού!Διότι αν ο λαός δεν είναι εχθρός του λαού, ποιός άλλος θα μπορούσε να είναι; 
Οσον πιο ξεκομμένη απ’ τον λαό είναι αυτή η χυδαία ελίτ (των σμπίρων που υπηρετούν τους Δυνατούς), τόσον πιο αυτάρεσκες μπαρούφες λέει. Όπως ο κ. Ρέντσι, όστις απεφάνθη ότι «η Βρετανία φεύγει, η Ευρώπη πρέπει να γίνει πιο ανθρώπινη» - δηλαδή αν η Βρετανία έμενε, η Ευρώπη θα μπορούσε να συνεχίσει μισάνθρωπη. 
Το ίδιο και ο κ. Φλαμπουράρης. Βγήκε από τη σιωπή με την οποία συμμετείχε στην κατακρεούργηση του Ασφαλιστικού, στην εκποίηση της χώρας για τα επόμενα 99 έτη, στους Κόφτες και τα συναφή βδελύγματα, για να μας πει ότι αν δεν αλλάξουν αυτοί που μας τα έκαναν όλα αυτά (πάντα με την υποστήριξη και του ιδίου) η Ευρώπη δεν θα αποκτήσει ποτέ ανθρώπινο πρόσωπο (σαν του κ.Κατρούγκαλου λόγου χάριν). Με δύο λόγια
ο ΣΥΡΙΖΑ που κατηγορήθηκε σφόδρα για λαϊκισμό, αντιμετωπίζει σήμερα ως λαϊκιστές εκείνους που εξαπάτησε. Για τον κ. Πολάκη, για παράδειγμα, όποιος δεν θεραπεύεται με το φάρμακο Βελουχιώτης απ’ τον καρκίνο, είναι λαϊκιστής. Κάνει φασαρία και διαταράσσει την κοινή ησυχία αντί να εκδημήσει ήσυχα, ευγνώμων και πολιτισμένα. 
Είναι προφανές ότι το θεώρημα του λαϊκισμού δεν εξηγεί τίποτα, είναι όμως η λυδία λίθος της προπαγάνδας ότι δεν πρέπει να αλλάζει τίποτα. Λένε, ήδη την επαύριον του Βρετανικού δημοψηφίσματος, πολλοί ότι η Ευρώπη (η Ενωση) ή θα αλλάξει ή θα διαλυθεί – και οι περισσότεροι καταλήγουν σε αυτό το συμπέρασμασωστά – στη βάση της λογικής και της ηθικής
Πότε όμως η Ενωση λειτούργησε στη βάση της λογικής ή τηςηθικής; Η Ενωση δεν υπήρξε ποτέ κάτι που απέτυχε και τώρα διαλύεται ή που θα μπορούσε να αλλάξει. Η Ενωση ήταν και είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο τα κράτη – μέλη κάνουν πόλεμο με τους λαούς – μέλη. Ταξικό πόλεμο (κι ενίοτε διακρατικό). Αυτός
ο πόλεμος των κρατών εναντίον των λαών χάριν των Δυνατών, υπήρχε και πριν από την Ενωση σε επίπεδο εθνών, όμως στο πλαίσιο της Ενωσης διεξάγεται πιο αποτελεσματικά. Πάντα εναντίον των λαών. Ο…λαϊκισμός των οποίων 
είναι αφόρητος για τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, τουςΛυκανθρώπους των τραπεζών και τους ορνιθοκέφαλους του ματωμένου κέρδους. Ένα έθνος έφυγε (αν αφεθεί να φύγει) από την Ενωση, δεν έφυγε για να φτιάξει έναν κόσμο καλύτερο, έφυγε ίσως για να σωθεί από το γενικό ναυάγιο ή για να ναυαγήσει μόνο του. Ή εν τέλει έφυγε με την ελπίδα ότι πιθανόν να «ξανακυβερνήσει τα κύματα». Όμως, παρά ταύτα 
η Ενωση έφαγε ένα βαρύ χτύπημα. Και σε εθνικό επίπεδο (κατά τον εκγερμανισμό), και σε ταξικό επίπεδο (κατά την αποθηρίωση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης), και σε κοινωνικό επίπεδο (κατά τον εκφασισμό των αστικών δημοκρατιών). Δημιουργούνται νέες συνθήκες και διαμορφώνονται νέες αντιθέσεις. Απέναντι στις οποίες, και για όσο η Αριστερά δεν μπορεί να οργανώσει εφικτές λύσεις, ο λαός θα παραμένει
εκτεθειμένος στις ορέξεις εκείνων που τον κανιβαλίζουν για λαϊκιστή, διεφθαρμένο, τεμπέλη, μαζί τα φάγαμε και άλλα συναφή δυσώδη.

Το Brexit μπορεί να αποδειχθεί μια ρηγμάτωση της Ενωσης, διαχειρίσιμη με νέους όρους και συσχετισμούς, ή μιαιστορικών διαστάσεων αλλαγή στην πορεία των πραγμάτων. Το ερώτημα και στις δύο εκδοχές αφορά σε μια Αριστερά που καιστις δύο περιπτώσεις, μπορεί να εκμεταλλευθεί (κι όχι μόνον να ερμηνεύει) τις εξελίξεις

υπέρ των λαών που χειμάζονται…

 ΠΗΓΗ: 
http://www.enikos.gr/stathis/396446,Lola-na-enas-Laikismos-Lola.html


Καταρχάς πρέπει να τοποθετήσουμε τα πράγματα όρθια, διότι με τη δόλια «διαστροφή των εννοιών» το αστικό καθεστώς, ιδιαίτερα με τη μοχθηρή μορφή του νεοφιλελευθερισμού, έχει τοποθετήσει τα πράγματα με το κεφάλι προς τα κάτω. 

Πρώτη αποκατάσταση της πραγματικότητας. 

Ο «λαϊκισμός» είναι πολιτική ιδεολογία, δηλαδή η «θεωρία και η Πράξη» των κομματικών υποκειμένων, του κράτους, των πνευματικών ελίτ, γενικά των ελίτ της εξουσίας. 

Η μήτρα του λαϊκισμού, δηλαδή οι υλικοί όροι, είναι η μικροαστική τάξη: Ο κοινωνικός χώρος μέσα στον οποίο αμβλύνονται οι αντιθέσεις των δύο βασικών κοινωνικών τάξεων… 

Η θεωρητική και ιδεολογική έκφραση αυτού του χώρου, δηλαδή της άμβλυνσης και εξαφάνισης των κοινωνικών αντιθέσεων είναι η αφετηρία του λαϊκισμού. 

Θεωρητική επεξεργασία, Ιδεολογία και Πρακτική του αστικού καθεστώτος!!!
 

Ο λαϊκισμός υπήρξε ένα από τα προνομιακά ιδεολογικά και πολιτικά οχήματα του κεφαλαίου και των εξουσιών του, με στόχο: Την κοινωνική, ιδεολογική και πολιτική αποχρωμάτωση των αντιθέσεων, την αντικατάσταση των ταξικών εννοιών με υπερταξικές, τη διάλυση των ταξικών διαφορών μέσα στη γενική έννοια «λαός». 

Ο λαός δεν παράγει το λαϊκισμό, αλλά βομβαρδίζεται, «παρασύρεται» ή εξαπατάται από το λαϊκισμό, όπως και από κάθε άλλη νόθα ιδεολογία. 

Οι ιδεολογίες παράγονται ΟΧΙ από τους λαούς, αλλά από τους εκφραστές των ποικίλων οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων: Από το ιδεολογικό και πολιτικό οικοδόμημα μιας κοινωνίας, ιδιαίτερα το κυρίαρχο… 

Όταν, συνεπώς, κατηγορούνται οι λαοί σαν «λαϊκιστές», σαν «εθνικιστές» κ.λπ, αυτό αποτελεί μια δόλια διαστροφή της πραγματικότητας: Η πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω… 

Δεύτερη αποκατάσταση της πραγματικότητας. 
Το πρώτο δόλιο αναποδογύρισμα της πραγματικότητας οδηγεί σε μια άλλη δολιότητα: Στη μετάθεση του «λαϊκισμού», του «εθνικισμού» και κάθε ιδεολογικής κατασκευής, από του παραγωγούς (θύτες) στα θύματα: στο λαό. 

Έτσι με αυτό το τέχνασμα επικαλύπτεται και αποκρύπτεται η μήτρα του λαϊκισμού και κάθε ιδεολογικής κατασκευής.Επικαλύπτεται και αποκρύπτεται τούτο: Ότι ο λαϊκισμός, όπως και κάθε άλλο τρομοκρατικό σκιάχτρο («εθνικισμός», «ρατσισμός», «φασισμός», κ.λπ) είναι ιδεολογήματα που παράγονται από του δουλοκτήτες για τους δούλους τους, που παράγονται από το κεφάλαιο και τα επιτελεία του για να βομβαρδίζουν τους λαούς, να τους χειραγωγούν και να τους εξαπατούν, για να τους τρομοκρατούν… 

Είναι, συνεπώς, ο νεοφιλελευθερισμός ο ΜΕΓΑΣ παραγωγός και κατασκευαστής του λαϊκισμού… 

Και η μεγάλη διαστροφή και ΑΠΑΤΗ είναι τούτη: Ο νεοφιλελευθερισμός και τα προπαγανδιστικά του ιερατεία (πολιτικά, δημοσιογραφικά και πνευματικά), ενώ παράγουν και κατασκευάζουν αυτά τα ιδεολογήματα του λαϊκισμού, ενώ είναι ο ίδιος (νεοφιλελευθερισμός και το υπηρετικό του προσωπικό) ποτισμένος και «μουλιασμένος» με λαϊκισμό, εμφανίζεται σαν εχθρός του λαϊκισμού. 

Είναι η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, όπως και κάθε κυρίαρχο ιδεολόγημα των οικονομικών και πολιτικών εξουσιών, που αντιμετωπίζει το λαό σαν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Εκμετάλλευσης για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των μακάβριων επιδιώξεών του χρήματος. 

Είναι αυτές οι ελίτ της εξουσίας που κολακεύουν το «αντικείμενό» τους (λαός), ξύνοντας τα ταπεινά του ένστικτα ή δημαγωγώντας ασύστολα, προκειμένου να τον χειραγωγήσουν… 

Ακριβώς, 
αυτή η ιδεολογική και πολιτική διαδικασία και πράξη (κολακείας των ενστίκτων, δημαγωγίας και χειραγώγησης του αντικειμένου-λαός) είναι ο λαϊκισμός. 

Αυτήν την ιδεολογική και πολιτική διαδικασία (λαϊκισμός) ο νεοφιλελευθερισμός και ο σύγχρονος πλανητικός φασισμός, την έχουν αναγάγει σε «επιστήμη». Έτσι ενώ είναι παραγωγοί και οι ίδιοι υστερικοί λαϊκιστές, μας παραμυθιάζουν ασύστολα και λαϊκιστικά, εμφανιζόμενοι σαν «εχθροί» του λαϊκισμού, υψώνοντας έτσι το λαϊκισμό και σε τρομοκρατικό σκιάχτρο !!! 

Είναι να γελά κανείς, λοιπόν, όταν ακούει την Ντόρα, το Σταύρο Θεοδωράκη και όλα τα ανδρείκελα και τα πολιτικά μορμολύκεια του 4ου Ράιχ, όλα αυτά τα κατακάθια της λαϊκίστικης μοχθηρίας του νεοφιλελευθερισμού, να αναθεματίζουν το λαϊκισμό και να στιγματίζουν κάθε πράξη λαϊκής ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στο δικό τους λαϊκισμό και αμφισβήτησης του 4ου Ράιχ, σαν «λαϊκισμό»!!!


ΡΕΣΑΛΤΟ - Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης