Όλο και… μικραίνει η Ελλάδα

25-10-2016 Δημοσίευση: Φύλλο 329 - του δρόμου της αριστεράς

         

του Σπύρου Παναγιώτου

Η προσέγγιση Πούτιν-Ερντογάν αναδεικνύει τα αποτελέσματα που μπορεί να έχει η τουρκική διπλωματία, αλλά και την έλλειψη στρατηγικής που χαρακτηρίζει τη χώρα μας

Η συνάντηση Πούτιν – Ερντογάν δεν αποτελεί απλώς μία ακόμα εξέλιξη στο δυσανάγνωστο παζλ της ταραγμένης Μέσης Ανατολής. Πιστοποιεί, κυρίως, τα αποτελέσματα που μπορεί να έχει η τουρκική διπλωματία, που διαθέτει σχέδιο και βάθος στα θέματα που αφορούν τα στρατηγικά της συμφέροντα, και αναδεικνύει την απουσία και παράλληλα τη συνεχή συρρίκνωση της παρουσίας της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή. Μάλιστα, σε μια στιγμή που αμφισβητούνται προκλητικά τα σύνορά της ενώ έχει επιβληθεί στην πράξη καθεστώς μειωμένης κυριαρχίας στο Αιγαίο και τα νησιά.

Η τρίτη κατά σειρά, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιούλη, συνάντηση των προέδρων Ρωσίας και Τουρκίας επιβεβαίωσε τη σημαντική βελτίωση του κλίματος ανάμεσα στις δύο χώρες και κατέληξε με την υπογραφή σημαντικών οικονομικών συμφωνιών, την κατασκευή του τουρκικού αγωγού μεταφοράς ρωσικού αερίου στην Ευρώπη και την κατασκευή πυρηνικού σταθμού ηλεκτρικής ενέργειας στα παράλια της Μ. Ασίας. Το αν θα πραγματοποιηθούν οι σχεδιασμοί των δύο ηγετών ή θα αποτραπούν εκ νέου με παρέμβαση των ΗΠΑ, μένει να αποδειχθεί στο κοντινό μέλλον.

Μεγαλύτερη σημασία έχει ο τρόπος που ασκούν πολιτική οι δύο χώρες και οι επιπτώσεις στην Ελλάδα. Το καθεστώς Ερντογάν, έχοντας επιβιώσει μετά από ένα αποτυχημένο πραξικόπημα, κατάφερε πολλά σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Κατά αρχήν όξυνε στο έπακρο τη διπλωματική αντιπαράθεση με ΗΠΑ και Ε.Ε., κατηγορώντας ευθέως την Ουάσιγκτον για συνδρομή στους πραξικοπηματίες.

Ταυτόχρονα, βελτίωσε τις σχέσεις της με τη Ρωσία, προχωρώντας σε σημαντικές πολιτικές και οικονομικές συμφωνίες, αφήνοντας στο παρελθόν την οξύτητα που προηγήθηκε. Απείλησε ανοικτά την Ε.Ε. ότι θα τινάξει στον αέρα τη συμφωνία για τους πρόσφυγες, θέτοντας χρονικό όριο στην τήρηση της δέσμευσης για τη βίζα και διευκρίνισε ότι δεν θα ανεχθεί άλλον εμπαιγμό στις διαπραγματεύσεις για την ευρωπαική ένταξη της Τουρκίας. Τέλος, προχώρησε σε αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, εγείροντας θέματα για το σύνολο των ελληνοτουρκικών συνόρων, αλλά και δηλώνοντας παρούσα στην επαναχάραξη των συνόρων στη Μ. Ανατολή.

Το πρακτικό αποτέλεσμα όλων αυτών των κινήσεων ήταν θεαματικό. Παρά τις ενοχλήσεις που προκάλεσε η πολιτική αυτή, ο Ερντογάν πήρε πράσινο φως από ΗΠΑ, Ρωσία και Ε.Ε. και καταπατώντας κάθε έννοια Δικαίου προχώρησε σε επέμβαση και κατοχή ενός μεγάλου τμήματος της Συρίας, στα νότια σύνορά της. Απέτρεψε, έτσι, την προέλαση των Κούρδων δυτικά του Ευφράτη ποταμού, βασική στρατηγική επιδίωξη που την έφερνε σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και στα πρόθυρα πολέμου με τη Ρωσία, ενώ οδήγησε τις ΗΠΑ να δηλώσουν ότι θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν τους Κούρδους, μόνο στο βαθμό που θα παραμείνουν ανατολικά του Ευφράτη αλλάζοντας έτσι, προσωρινά ή όχι (μένει να φανεί), τη μέχρι τώρα πολιτική της. Εξασφάλισε, παράλληλα, τη σιωπή της Ρωσίας για την επέμβαση, ενώ και οι διαμαρτυρίες του Άσαντ σχετικά είναι χλιαρές. Χωρίς καμιά καθυστέρηση, για να «κατοχυρώσει» τις θέσεις της, προχώρησε στην αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης εξασφαλίζοντας και πάλι την σιωπή όλων των μεγάλων δυνάμεων.

Η Ρωσία, από την πλευρά της, ανεξάρτητα από το βαθμό εμπιστοσύνης που δείχνει στον ίδιο τον Ερντογάν, επιχειρεί κυνικά να εκμεταλλευτεί κάθε ρωγμή που παρουσιάζεται στο δυτικό στρατόπεδο. Γνωρίζει ότι η Τουρκία είναι μια μεγάλη χώρα, με σημαντική οικονομική δύναμη και κυρίως πολιτεύεται με ένα δικό της σχεδιασμό, εκβιάζοντας ή διατηρώντας βαθμούς ανεξαρτησίας από Δύση και ΗΠΑ. Προωθεί έτσι οικονομικές συνεργασίες, επιχειρώντας να επιβάλει τετελεσμένα στη γεωγραφία των αγωγών φυσικού αερίου χωρίς να παραιτείται από τις γεωπολιτικές της βλέψεις στην περιοχή. Θεωρεί την Ελλάδα δεδομένη και δέσμια στο αμερικανονατοϊκό άρμα και έτσι στρέφεται -ανάγοντάς τον σε προνομιακό συνομιλητή- στον Ερντογάν. Αφήνει για το μέλλον όσα χωρίζουν τις δύο χώρες στο μέτωπο της Συρίας, γνωρίζοντας ότι διαθέτει πολιτική και στρατιωτική υπεροχή ώστε να επιβάλει τα συμφέροντά της, όταν το τοπίο θα είναι πιο καθαρό. Προς το παρόν το ενδιαφέρον της στρέφεται στην αντιμετώπιση της διένεξής της με τις ΗΠΑ και στη κατοχύρωση θέσεων στο πεδίο των μαχών με την ανακατάληψη του Χαλεπίου.

Η Ελλάδα απούσα από τις εξελίξεις

Ίσως κάποιος να θεωρούσε υπερβολή να αναλάβει η χώρα πρωτοβουλίες για την επίλυση της κρίσης στην Μ. Ανατολή. Κακώς! Ακόμα και αν η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς χρεοκοπίας, εκείνο που δεν γίνεται κατανοητό είναι πως οι εξελίξεις στη Μ. Ανατολή επηρεάζουν βαθιά τις εξελίξεις στη χώρα, θέτουν σε κίνδυνο την ειρήνη σε ολόκληρη την περιοχή και στην Ελλάδα. Η προκλητική αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης και οι απειλές για τα σύνορα σε Αιγαίο – Θράκη αποτελούν την πιο ορατή διάσταση της άμεσης εμπλοκής με τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή. Η απουσία πολιτικού σχεδίου και στρατηγικής δεν είναι λοιπόν δικαιολογημένη, καθώς διακυβεύεται ή ίδια η υπόσταση της χώρας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει έτσι την, εδώ και δεκαετίες, στάση του ελληνικού αστισμού στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Η ελληνική διπλωματία θεωρεί αρκετό να δηλώνει κάθε φορά ότι η Ελλάδα αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή. Υπολογίζει, και θέλει έτσι να διαβεβαιώσει τους πολίτες, ότι η χώρα δεν κινδυνεύει και πως οι διεθνείς παράγοντες θα διαφυλάξουν τη «σταθερότητα» και υπόσταση της χώρας. Η στάση αυτή αποτελεί την πιο μεγάλη (αυτα)απάτη.

Πρώτα γιατί οι μεγάλες δυνάμεις δεν έδωσαν δεκάρα για την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, θεωρώντας μια διεθνή συνθήκη, θέμα «διμερές». Δεύτερον γιατί οι ίδιες έχουν ήδη επιβάλει στην πράξη τη διχοτόμηση του Αιγαίου, καθιερώσει τη ΝΑΤΟϊκή επικυριαρχία στα θαλάσσια σύνορα, επιτρέψει γκριζάρισμα των συνόρων και τη διεθνή επιτροπεία στα νησιά – αποθήκες προσφυγικών ροών. Η επιβολή παράλογων και διαλυτικών όρων στο Κυπριακό αποτελεί απόδειξη της «σημασίας» που αποδίδεται «στη μοναδική σταθερή δύναμη της περιοχής».

Η χώρα πισθάγκωνα δεμένη με μνημονιακά δεσμά στους Δυτικούς κυρίαρχους θεωρείται χώρα περιορισμένης «κυριαρχίας» και απόλυτα πειθήνια στους σχεδιασμούς της δυτικής συμμαχίας.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σε αγαστή συνεργασία με τον αστικό πολιτικό κόσμο, επιβεβαιώνει αυτήν τη συμπεριφορά. Μοχθεί για την επίλυση του Κυπριακού με τους όρους των ΗΠΑ- Βρετανίας, αδιαφορώντας για το μέλλον της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας την ίδια στιγμή που ο Ερντογάν εκβιάζει με «game over» αν τα αιτήματα του δεν γίνουν αποδεκτά. Αποδέχεται τους όρους μιας διατεταγμένης ελληνοτουρκικής φιλίας και κλείνει τα μάτια στον τουρκικό επεκτατισμό. Κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τις απειλές για τα σύνορα, βαυκαλιζόμενος ότι πρόκειται για «εσωτερικό παιχνίδι του Ερντογάν και σιωπά στον ΟΗΕ, την Ε.Ε. σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς», αποφεύγοντας διπλωματικές επαφές με τις χώρες που υπέγραψαν τότε ή θίγονται σήμερα από την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Πανηγυρίζει και παρουσιάζει ως επιτυχία τα ανοίγματα με την Αίγυπτο αν και γνωρίζει ότι αρκεί μια «στραβή ματιά» των ΗΠΑ για να ανατρέψει ή να προσαρμόσει στα αμερικάνικα συμφέροντα όσες συμφωνίες υπογράψει.

Στην πραγματικότητα, αποπνέει την εικόνα μιας χώρας δέσμιας στη δυτική στρατηγική που κανένας δεν μπορεί να υπολογίσει στα σοβαρά. Και αυτή η αίσθηση μετατρέπεται σε πολιτική στάση από όλους τους παράγοντες της περιοχής, φίλους και εχθρούς.

Ας σημειωθεί για άλλη μια φορά· ένα σχέδιο διεξόδου για τη χώρα δεν μπορεί παρά να αναμετρηθεί σοβαρά με όσα αφορούν την εξωτερική πολιτική και θέση της χώρας και ιδιαίτερα με τους κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή.

ΟΙ ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΔΩΣΙΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥΣ...

25 Οκτωβρίου 2016

Ο ΣΟΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ LEVY ΕΒΓΑΛΑΝ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΓΙΑ ΝΑ ΘΑΨΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! ΣΚΛΗΡΟΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ, ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΛΑΟ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΠΛΟΦΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ! ΣΧΕΔΙΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ!

Στο Εκρηκτικό δελτίο με τον Αντώνη Μυλωνάκη προβλήθηκε η μεγάλη απάτη του Τσίπρα σε βάρος του λαού. Ο δήθεν αριστερός, τελικά είναι ο πιο...στυγνός νεοφιλελεύθερος ο οποίος πριν βγει πρωθυπουργός είχε δασκαλευτεί από τον Σόρος για το παιχνίδι που θα έπαιζε τόσο σε βάρος του λαού όσο και σε βάρος της Αριστεράς. 

Προσποιήθηκε τον αντιμνημονιακό, ενώ όλη τη μπλόφα προμοτάριζε Σόρος και το ίδρυμα Levy. Μέχρι και η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου προέρχεται από το ίδρυμα Levy. 

Διαβάστε τα πιο κάτω παλαιότερα ρεπορτάζ, από τα Παραπολιτικά το πρώτο και το http://nea.allnewz.gr/ το άλλο.

Πιο κατάω Το Κολέγιο Bard, που ευθέως υπαινίσσεται στην ταινία ο Αλ Πατσίνο, δεν είναι άγνωστο στην Ελλάδα. Τα τελευταία δύο χρόνια είναι το πλέον φιλόξενο για τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, καθώς τους παρέχει ηγετικό βήμα και προβολή μέσα από το Ινστιτούτο Levy, που τελεί υπό την αιγίδα του και έχει ως κεντρικό χρηματοδότη-ευεργέτη τον Τζορτζ Σόρος.

Οι πρώτοι άνθρωποι που έφεραν σε επαφή τους «άβγαλτους» μέχρι πριν από δύο χρόνια ΣΥΡΙΖΑίους με το Ινστιτούτο ήταν το ζεύγος Γεράσιμου Αρσένη και Λούκας Κατσέλη. Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε τις εμφανίσεις του στα συνέδρια του αμερικανικού ινστιτούτου στις αρχές του 2013, κατά τη διάρκεια της τετραήμερης επίσκεψης που είχε πραγματοποιήσει στην Αμερική. Ηταν κεντρικός ομιλητής σε συνέδριο που είχε διοργανώσει το Ινστιτούτο Levy με το Πανεπιστήμιο Columbia, γεγονός που είχε καταγραφεί ως «αξιοσημείωτο» για την πρώτη στροφή του Αλ. Τσίπρα προς το διεθνές επιχειρηματικό κεφάλαιο.

Εκείνη η επίσκεψή του σε Ουάσινγκτον και Νέα Υόρκη είχε συνδυαστεί με τις θετικές αναφορές του στην κοινωνική πολιτική του Αμερικανού προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, γεγονός που είχε προκαλέσει ανατριχίλα στο «Αριστερό Ρεύμα» του Παναγιώτη Λαφαζάνη. 

Λίγους μήνες αργότερα, στην Αθήνα, και συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 2013, ο Αλ. Τσίπρας ήταν κεντρικός ομιλητής σε συνέδριο που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Levy σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής για την Ανάπτυξη, πρόεδρος του οποίου είναι ο Γεράσιμος Αρσένης. 

Στις 21-22 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής, το Ινστιτούτο Levy διοργανώνει νέο διεθνές συνέδριο, με θέμα: «Η Ευρώπη στο σταυροδρόμι: Ενωση λιτότητας ή αναπτυξιακής σύγκλισης;». Από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι στιγμής έχει ανακοινωθεί ως κεντρικός ομιλητής ο επικεφαλής του κυβερνητικού προγράμματος, Γ. Δραγασάκης, ενώ δεν αποκλείεται το «παρών» να δώσει και ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας.

«Ερευνητικό ίδρυμα παγκοσμίου κύρους, με σημαντική συμβολή στην προοδευτική σκέψη», είναι η άποψη που έχει διατυπώσει για το Ινστιτούτο Levy ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γεγονός που έχει προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις στην Αριστερά. Ιδιαίτερα το ΚΚΕ έχει χρησιμοποιήσει τις αναφορές του αυτές προκειμένου να «στοιχειοθετήσει» εναντίον του κριτική για «κωλοτούμπες» και «διαπιστευτήρια» στο κεφάλαιο.

«ΝΕΟ ΠΑΣΟΚ»

Συγκεκριμένα, πέρυσι τέτοιες ημέρες ο «Ριζοσπάστης» έγραφε: «Ποιο είναι λοιπόν αυτό το “προοδευτικό ίδρυμα” που αποτελεί για το “νέο ΠΑΣΟΚ” “διπλή τιμή”; Για να πάρετε μόνο μια ιδέα: Ιδρυτής του ήταν ο Λέον Λεβί, για τον οποίον η Βικιπαίδεια στην πρώτη γραμμή της αναφοράς της γράφει: “Ηταν, σύμφωνα με το περιοδικό ‘Forbes’, η επενδυτική ιδιοφυΐα της Wall Street και παραγωγικός φιλάνθρωπος, που συνέβαλε στη δημιουργία των αμοιβαίων κεφαλαίων και των hedge funds”! 

Ναι, καλά διαβάσατε, ήταν ένας από τους βασικούς δημιουργούς των περιβόητων κεφαλαίων, αυτών που ενοχοποιούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ 2008 και 2010 ως αποκλειστικά υπεύθυνα για την κρίση, μαζί με τα “golden boys” φυσικά. Τα περί “παραγωγικής φιλανθρωπίας” είναι μάλλον ευφημισμός διαφόρων “ενάρετων ενεργειών” που χαρακτηρίζουν την “υγιή επιχειρηματικότητα” του κεφαλαίου, στην οποία και ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά να φέρει την καπιταλιστική ανάκαμψη, που θα σώσει και το λαό».

Δ. Παπαδημητρίου: Ο Ελληνας πρόεδρος με τις υψηλές επαφές

Η ηγεσία του Ινστιτούτου Levy έχει ελληνικό «χρώμα», καθώς πρόεδρος είναι ο κ. Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο οποίος, εκτός αυτής της ιδιότητας, φέρεται να είναι και μέλος του οικονομικού κλαμπ της Νέας Υόρκης και της Ελληνοαμερικανικής Ενωσης Τραπεζιτών. 

Επίσης, είναι ο άνθρωπος που από τη συνεργασία του με τον Αλ. Τσίπρα προώθησε το επιχείρημα που προβάλλει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την ανάγκη να υπάρξει ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα. Ενα ακόμη σημαντικό πρόσωπο είναι η Ράνια Αντωνοπούλου, καθηγήτρια στο Bard College και διευθύντρια του Τμήματος Ερευνας για την Ισότητα των Φύλων του Levy Economics Institute, στη Νέα Υόρκη.

Το Ινστιτούτο Levy, που στην ηλεκτρονική του διεύθυνση διαθέτει εδώ και αρκετό καιρό μεταφρασμένη σελίδα στα ελληνικά, απολαμβάνει τον τελευταίο χρόνο προνομιακή συνεργασία με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, προωθώντας διά της Ράνιας Αντωνοπούλου, η οποία είναι και ερευνήτρια σε αυτό, συνταγές για την αντιμετώπιση της ανεργίας, που έχουν εφαρμοστεί σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και στο Μεξικό. Πρόκειται για την προώθηση ενός προγράμματος που επινοήθηκε από τον Χάιμαν Μίνσκι και φέρει τον τίτλο «Εργοδότης εσχάτης προσφυγής», όπου στη θέση αυτή βρίσκεται το κράτος, για να προσφέρει κοινωφελή εργασία στους ανέργους της χώρας του.

Ποια είναι η νέα αναπληρώτρια υπουργός που θα λύσει το σημαντικότερο ίσως πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, την ανεργία και ποια είναι η “μαγική συνταγή” που έχει ήδη έτοιμη;

Μετά από 37 χρόνια στις ΗΠΑ, επέστρεψε γρήγορα στην Ελλάδα αφήνοντας πίσω της μια “λαμπρή ακαδημαϊκή και ερευνητική καριέρα”. Έχει μεγαλεπήβολα σχέδια και λύσεις άμεσες για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Η καθηγήτρια Ράνια Αντωνοπούλου η οποία -προς έκπληξη πολλών- όχι μόνο βρέθηκε από το πουθενά στη δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας τουΣΥΡΙΖΑ, αλλά ανέλαβε και ρόλο ως αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας.

Με καταγωγή από την Πάτρα και τη Μικρά Ασία, η μαθήτρια Ρ. Αντωνοπούλου είχε πρωτοστατήσει στις μαχητικές μαθητικές εκδηλώσεις της Μεταπολίτευσης, ενώ υπήρξε μέλος της οργάνωσης Ρήγας Φεραίος. Τελειώνοντας το Λύκειο, σε ηλικία 17 ετών, έφυγε για σπουδές στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ.

Εκεί βρέθηκε στο New School, ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή της υπό τον μαρξιστή οικονομολόγο Ανγουιρ Σαϊκ, κι έφτασε μέχρι και τον ΟΗΕ για την παρουσίαση μιας τέτοιας μελέτης για την ισότητα των φύλων. Εκεί γνώρισε και τον άνθρωπο που επρόκειτο να την συντροφεύει μέχρι σήμερα, τον καθηγητή Δημήτρη Παπαδημητρίου, προέδρο του αμερικανο-σιωνιστικού Ινστιτούτου Λεβί.

Πρόεδρος του Ινστιτούτο Levy είναι ο Ελληνοαμερικανός οικονομολόγος Δημήτρης Παπαδημητρίου ο οποίος έχει ταχθεί υπέρ της εξόδου από το ευρώ ή εναλλακτικά υπέρ της κυκλοφορίας παράλληλου νομίσματος σε Ελλάδα και Κύπρο: «Οι επιλογές τόσο για την Κύπρο όσο και για την Ελλάδα έχουν περιοριστεί τρομερά και οι μελλοντικές τους προοπτικές είναι φρικτές. 

Η επιλογή της εξόδου από το ευρώ δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί. Προσωπικά, βλέπω να έρχονται μεγάλες αναταραχές και ένα «σχέδιο Β’» θα πρέπει να αναπτυχθεί εκτάκτως, το οποίο θα περιλαμβάνει την εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος ή μια δραματική επαναδιαπραγμάτευση των μέτρων λιτότητας. Είναι αμφίβολο ότι θα μπορέσουν οι κοινωνίες είτε στην Ελλάδα είτε στη Κύπρο να αντέξουν σκληρότερες συνθήκες από αυτές στις οποίες έχουν ήδη υποβληθεί, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάτι τέτοιο θα ζητηθεί από την τρόικα. Θα πρέπει συνεπώς να ακολουθηθεί μια διαφορετική πορεία. Η εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στο παρελθόν και θα πρέπει να είναι μέρος του «σχεδίου Β’».

Το Ινστιτούτο ιδρύθηκε το 1986, από τον εβραϊκής καταγωγής Αμερικάνο, Leon Levy -οικονομολόγος και στέλεχος επιχειρήσεων- και είναι ένα από τα Think tank της παγκόσμιας οικονομίας. Ο Leon Levy εκτός από το Ινστιτούτο του, είχε και μεγάλο ενδιαφέρον για τους αρχαίους πολιτισμούς, αλλά… και για τον ανθρώπινο εγκέφαλο: το leonlevyfoundation.org που είναι επίσης Ίδρυμα δικό του, ασχολείται με έξι ευρύτερους τομείς: Κατανόηση του αρχαίου κόσμου – Τέχνες και Ανθρωπιστικές Επιστήμες – Διατήρηση της Φύσης και κήποι – Έρευνα Εγκεφάλου και Επιστήμη – Ανθρώπινα Δικαιώματα – και Εβραϊκός Πολιτισμός.

Τώρα το Ινστιτούτο Λεβί, έχει δυνατούς δεσμούς με τον Σόρος:

Levy Economics Institute of Bard College Publications: The Mind of Wall Street, by Leon Levy:

“Like his peers George Soros andWarren Buffett, Levy takes a long and broad view of the rhythms of the markets and the economy.”

Levy Economics Institute of Bard College Scholars: “Research Associate Daniel Karpowitz. […] In 2003, Karpowitz received a Soros Justice Fellowship…”

Levy Economics Institute of Bard College Policy Note:“Επαναπροσδιορίζοντας την αλλαγή στην εποχή του παρασιτικού καπιταλισμού” (του Χ. Πολυχρονίου):

Άτομα όπως ο Τζόζεφ Στίγκλιτς και ο Τζορτζ Σόρος έχουν συμβάλει σημαντικά στη δημόσια συζήτηση αναφορικά με τη συγκρότηση μιας νέας παγκόσμιας χρηματοοικονομικής αρχιτεκτονικής. Δεν θα αναφερθώ στασχέδια που έχουν παρουσιάσει επειδή θέλω να επεκταθεί ο διάλογος πέρα από τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό της νέας παγκόσμιας χρηματοοικονομικής τάξης πραγμάτων και να μεταφερθεί σε πιο άμεσο επίπεδο εφαρμογής. 

Ο επανασχεδιασμός του χρηματιστικού καπιταλισμού είναι ένα τεράστιο πρότζεκτ, το οποίο μπορεί να πάρει πολλά χρόνια και να χρειαστεί περισσότερες κρίσεις προτού φθάσουμε στο στάδιο υλοποίησης.”

Πώς θα πολεμήσει την ανεργία η νέα αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου

Έχει πρόγραμμα για την κάλυψη όχι 50.000 αλλά 550.000 θέσεων κοινωφελούς εργασίας θέσεων εργασίας για ένα χρόνο, έχει έτοιμο στο συρτάρι της η νέα αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας κ. Ράνια Αντωνοπούλου, αρμόδια για την καταπολέμηση ανεργίας.

Αυτό ειπώθηκε στα τέλη Ιανουαρίου λίγο μετά τις εκλογές. Σήμερα άλλο δημοσίευμα κάνει λόγο για τις μισές θέσεις από αυτές.

Αλλά ας πάρουμε τον αρχικό αριθμό και τι ανέφερε το Πρώτο Θέμα στις 27/1/15:

«Η κ. Αντωνοπούλου, που εκλέχθηκε από την δεύτερη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγήτρια στο Bard College, και ερευνήτρια του Levy Economics Institute στη Νέα Υόρκη επεξεργάζεται εδώ και δύο χρόνια μελέτη για έξοδο από την κρίση κόντρα στη λάθος συνταγή της Τρόικας η οποία αν εξακολουθήσει να εφαρμόζεται θα εκτοξεύσει την ανεργία στο 34% το 2016.

Η μελέτη αντιπροτείνει αύξηση των κρατικών δαπανών αντί για συνεχή μείωση τους ώστε να παίξουν σταθεροποιητικό ρόλο στην περίοδο της κρίσης. Συγκεκριμένα έχει προτείνει να υλοποιηθεί ένα σχέδιο Μάρσαλ με τη δημιουργία 550.000 θέσεων κοινωφελούς εργασίας για ένα έτος ώστε να συρρικνωθεί ουσιαστικά η στρατιά των ανέργων. Το κόστος μπορεί φαίνεται υπερβολικό ( 7 δις ευρώ) αλά θα μειώνεται στα 3 δις λόγω των εργατικών εισφορών που θα επιστρέψουν πάλι στα κρατικά ταμεία.»

Για ένα χρόνο μόνο, κοινωφελής εργασία, δημόσιες θέσεις, με 7 δις μικτά που στην ουσία θα είναι 4 δις καθαρά, που αν κάνετε τη διαίρεση είναι 600 ευρώ το μήνα, δηλαδή κάτω από το βασικό μισθό των 751 ευρώ που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσει και που τώρα θα δοθεί αργά σε βάθος χρόνου.

Στην εύλογη ερώτηση που θα βρεθεί αυτό το μεγάλο κονδύλι, η κυρία Αντωνοπούλου προτείνει πέντε πηγές χρηματοδότησης με πρώτη στη λίστα την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων:

α) Την αναδιάρθρωση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ

β) Κεφάλαια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

γ) Τη μείωση των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας ώστε να δημιουργηθεί πλεόνασμα ρευστότητας, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ύστερα από διαπραγματεύσεις για τη χρηματοδότηση κοινωνικής- κοινωφελούς εργασίας.

δ) Την άμεση εγκαθίδρυση του «Ευρωπαικού Ταμείου κατά της Ανεργίας» το οποίο να συνεισφέρει κάποιο ποσοστό σε ένα αντίστοιχο φορέα στην Ελλάδα.

ε) Την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής . Ένα μέρος από τα έσοδα θα μπορούσαν να στηρίξουν το Εθνικό Ταμείο Κοινωνικής Απασχόλησης.

Αυτό, λοιπόν, είναι το μεγαλεπήβολο σχέδιο της σπουδαίας καθηγήτριας που το επεξεργάζεται στο think tank των ΗΠΑ και το οποίο με λίγα λόγια μεταφράζεται: Η εισφορά αλληλεγγύης θα συνεχιστεί για όσους έχουν ήδη εργασία, θα πάρουμε (αν μας δώσουν) κεφάλαια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, αλλά δεν θα τα επενδύσουμε σε ΠΑΡΑΓΩΓΗ/ΑΝΑΠΤΥΞΗ, αλλά σε κοινωφελή εργασία ενός χρόνου στο δημόσιο. Και μετά… έχει ο Θεός… αλλά εμείς πάλι δεν θα έχουμε.

Όσο για τη φοροδιαφυγή… ακούμε αλλά ακόμα δεν βλέπουμε κι ούτε θα δούμε γιατί οι μεγαλοκαρχαρίες είναι εκτός ελληνικής παραλίας (off shore) και πάλι τα δίχτυα θα πέσουν στα μικρά και μεσαία ψαράκια, άντε και κανένα λίγο πιο μεγαλούτσικο αυτή τη φορά, για να έχουμε να λέμε… φάτε μάτια ψάρια!

Καλά… από που και πως και γιατί ξεφύτρωσαν όλα αυτά τα φιντάνια – τεχνοκράτες όπως Βαρουφάκης και οι φίλοι του εν μια προεκλογική νυκτί στο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είχε αρκετά και ικανά στελέχη το κόμμα;

Υπενθύμιση: Το Ινστιτούτο Levy, ήταν αυτό που συνδιοργάνωσε την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα και της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ (Μηλιός, Δούρου, Σταθάκης, Παππάς) στην Αμερική πριν ένα χρόνο.

ΠΗΓΗ

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με σκοπό να καταστρέψει την Ευρώπη

25 Οκτωβρίου 2016

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με σκοπό να καταστρέψει την Ευρώπη και να φέρει την Νέα Παγκόσμια Τάξη». Αποκαλυπική συνέντευξη της Ιταλίδας Ida Magli για το βιβλίο της “Η Ευρωπαϊκή Δικτατορία” (2010)

Η Ida Magli (γεννήθηκε στη Ρώμη το 1925 και πέθανε φέτος, τον Φεβρουάριο του 2016) υπήρξε ανθρωπολόγος, φιλόσοφος, συγγραφέας και ακαδημαϊκός. Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με την εφημερίδα ‘La Repubblica’ και το εβδομαδιαίο περιοδικό ‘L'Espresso’, καθώς και με την εφημερίδα ‘Il Giornale’. Δίδαξε στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας της και έγραψε εκατοντάδες έργα που αναλύουν τα κοινωνικά φαινόμενα με την μέθοδο της ανθρωπολογικής επιστήμης. Η Magli υπήρξε η πρώτη που χρησιμοποίησε την ανθρωπολογική μέθοδο για την ανάλυση της ευρωπαϊκής κοινωνίας και ιδιαίτερα της ιταλικής, από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Έντονα επικριτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στην λεγόμενη «ευρωπαϊκή ενοποίηση», στην ‘πολιτική ορθότητα’ (την οποία ονόμαζε «την πιο ριζική μορφή πλύσης εγκεφάλου που οι κυβερνήτες επέβαλαν ποτέ στους υπηκόους τους») και στο πολυπολιτισμικό μοντέλο κοινωνιών

 (βλ. αναλυτικότερα εδώ).  - redskywarning

Συνέντευξη από τον AlessioCristianini (14 Ιανουαρίου 2011):

1) Υπήρξατε πάντα αντίθετη στοproject της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και μόλις δημοσιεύσατε ένα νέο βιβλίο με έναν πολύ άμεσο και σαφή τίτλο: “La Dittatura Europea” («Η Ευρωπαϊκή Δικτατορία»). Γιατί επιλέξατε αυτή την ιστορική στιγμή για να εκτυπώσετε αυτό το νέο βιβλίο;

Το πρώτο μου βιβλίο για την Ευρώπη, που δημοσιεύθηκε το 1997, είχε επίσης έναν πολύ σαφή τίτλο: ‘Contro l’ Europa” («Εναντίον της Ευρώπης»): εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους το έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης ήταν λάθος και ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Επειδή είμαι καθηγήτρια και επιστήμονας - όχι μάντης –θα έπρεπε να χαρώ, επειδή η ανάλυση και οι προβλέψεις που έκανα εκείνη την εποχή ήταν σωστές. Αντ’ αυτού, είμαι γεμάτη θυμό και θλίψη, λόγω τηςαλαζονείας που έχουν εκείνοι που είναι στην εξουσία: ήθελαν με κάθε κόστος να χτίσουν μια αυτοκρατορία για τους εαυτούς τους, καταστρέφοντας τους υπηκόους τους. Έγραψα αυτό το δεύτερο βιβλίο επειδή έχουμε ακόμα το χρόνο να προειδοποιήσουμε τους Ιταλούς, και όλους τους άλλους λαούς της Ευρώπης - να σωθούν πριν έρθει ο σεισμός. Και ήθελα επίσης να αφήσω στους ιστορικούς του αύριο τα έγγραφα με τα ονόματα εκείνων που έχουν την ευθύνη αυτής της καταστροφής.

2) Κατά τη γνώμη σας, ποια είναι τα πεδία δράσης και οι κρυφοί στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Ο στόχος στον οποίον ήδη έχουν φτάσει είναι η μεταβίβαση της εξουσίας κυβέρνησης από τους πολιτικούς στους τραπεζίτες. Κανείς δεν μιλά για τους τραπεζίτες, αλλά η δημοκρατία, στην ουσία, έχει ακυρωθεί, δεδομένου ότι αυτοί δεν έχουν εκλεγεί από τον λαό. Ο δεύτερος στόχος που θέλουν είναι η καταστροφή της Ευρώπης ως πολιτική, οικονομική και πολιτιστική οντότητα.Οι πιο σημαντικές αρνητικές συνέπειες είναι: η μεταναστευτική εισβολή, η απώλεια της αξίας των εθνικών νομισμάτων λόγω της εισαγωγής του Ευρώ, ο εξαναγκασμός για τα προϊόντα στην αγορά, η ακύρωση του ευρωπαϊκού  πολιτισμού με την εισαγωγή των χειρότερων αμερικάνικων συνηθειών: η πολιτική ορθότητα και η απουσία συγκεκριμένης μορφής. Αυτά δεν ήταν οι παράπλευρες απώλειες της διαδικασίας ενοποίησης, αυτά ήταν οι τελικοί στόχοι που επιδιώχθηκαν σκόπιμα. Μόλις ο ευρωπαϊκός πολιτισμός εξαφανιστεί και η εξουσία των τραπεζιτών επεκταθεί στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη υπό αγγλο-αμερικανική κυριαρχία, στο εγγύς μέλλον ο αδήλωτος στόχος φαίνεται να είναι μία Νέα Παγκόσμια Τάξη. Αυτό σημαίνει μία γλώσσα, ένα νόμισμα, μία θρησκεία, μία κουλτούρα. Αλλά πιστεύω ότι η παγκοσμιοποίηση θα ακυρώσει όλες τις δημιουργικές δυνατότητες του ανθρώπινου νου, και ως εκ τούτου, αυτό δεν μπορεί να είναι ο τελικός στόχος έξυπνων ανθρώπων όπως είναι οι Τέκτονες τραπεζίτες που κρατούν την μοίρα του κόσμου στα  χέρια τους. Νομίζω ότι αυτό είναι μόνο το μέσο για την επίτευξη ενός έργου, το οποίο δεν ξέρω τι είναι.

3) Πόσο σημαντικό είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, του οποίου τα μέλη εκλέγονται από τους πολίτες, όπως διαβάζουμε στην επίσημη σελίδα του δικτυακού τόπου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου;

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Λειτουργεί απλά για να συντηρεί τη φαντασία της ύπαρξης ενός ευρωπαϊκού κράτους, απλά για να εξαπατούν τους ανθρώπους. Και, φυσικά, χρησίμευσε για να πολλαπλασιαστούν πλούσιες θέσεις εργασίας για τους ηγέτες των εθνικών κομμάτων, έτσι ώστε τα κόμματα να μπορούν να τοποθετήσουν τους δικούς τους σε αυτές τις θέσεις διοίκησης και για να απορροφούν ένα τεράστιο ποσό δημοσίου χρήματος (η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτείται με ένα μέρος του ΦΠΑ όλων των κρατών μελών). Μπορούν να ξοδεύουν αυτά τα χρήματα, όπως τους αρέσει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσα πολλά περίεργα στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς: αυτοί ήταν απλοί άνθρωποι που χάνουν το κεφάλι τους επειδή ζουν σε ένα κόσμο που δεν έχει καμία γλώσσα (27 διαφορετικές γλώσσες απλά σημαίνει ότι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν), έχουν ένα τεράστιο πλούτο και εξουσία, αλλά δεν ξέρουν πώς να την χρησιμοποιήσουν.

4) Ποιος κυβερνά την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποιος παίρνει τις αποφάσεις που τόσο δραματικά μας επηρεάζουν;

Αυτοί που χειρίζονται τα οικονομικά και οι τραπεζίτες. Περίπου είκοσι άνθρωποι όλοι κι όλοι. Και πρέπει να λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι όλοι ανήκουν στην Μασονία ή σε άλλες πολύ ισχυρές Λέσχες όπως η Bilderberg, η Τριμερής Επιτροπή και τοΙνστιτούτο Aspen. Αυτές οι Λέσχες υποστηρίζουν την καριέρα των λίγων πολιτικών που είναι υπεύθυνοι να τραβούν την προσοχή των ανθρώπων από τους τραπεζίτες, παίρνοντας τις θέσεις τους (όπως ο κ. Ciampi, πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, ο οποίος έγινε πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας). Όλη αυτή η φασαρία που κάνουν οι πολιτικοί για τα πιο περίεργα πράγματα χρησιμεύει για να τραβηχτεί η προσοχή του κοινού από τα πραγματικά προβλήματα, και να πείσουν τους λαούς ότι αν δεν υπακούσουν στους τραπεζίτες θα πνιγούν. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η Αριστερά είναι σιωπηλή: είναι αδύνατο να προσποιούνται ότι στέκονται μαζί με την εργατική τάξη, ενώ στηρίζουν τα συμφέροντα των τραπεζιτών.

5) Η Συνθήκη της Λισσαβόνας. Μπορείτε να εξηγήσετε εν συντομία ποιο είναι το τελικό αντικείμενο της αμφιλεγόμενης και τόσο μυστηριώδους συνθήκης; Τι πρόκειται να αλλάξει; Και γιατί ήταν τόσο σημαντικό να την επικυρώσουν; Είναι πραγματικά χρήσιμη για να δουλέψει η διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ένωση; Είναι αλήθεια ότι η Συνθήκη επανεισάγει την θανατική ποινή στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Ο τελικός στόχος εν μέρει χάθηκε, επειδή ήθελαν να «συνταγματικοποιήσουν» τις συνθήκες που είχαν υπογραφεί πριν, προκειμένου να τις κάνουν ιερές και απαραβίαστες. Αλλά τα λαϊκά δημοψηφίσματα απέρριψαν το Σύνταγμα, και αυτό επιβεβαίωσε ότιη ευρωπαϊκή ενοποίηση πραγματοποιήθηκε παρά τη θέληση των λαών. Η αίσθηση του «μυστηρίου» που την περιβάλλει οφείλεται στους ηθικούς και πνευματικούς υπαινιγμούς που ήταν μεταμφιεσμένοι κάτω από μια αινιγματική γλώσσα που οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν, αλλά μπορεί να ερμηνευθεί από τους «ιερείς» που εμπλέκονται. Στη Συνθήκη της Λισαβόνας είχε συμπεριληφθεί ο Χάρτης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ως υποχρεωτικό όργανο εξουσίας, αρχίζοντας από το λεγόμενο "Δικαίωμα στη Ζωή". Έκαναν διάφορες διακρίσεις, που οδήγησαν τελικά στη δυνατότητα να υπάρχει θανατική ποινή «για πράξεις που γίνονται σε καιρό πολέμου ή επικείμενου κινδύνου πολέμου». Αρχικά, η φράση αυτή ανήκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά στη συνέχεια εισήχθη λαθραία στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Τα άρθρα αυτά διαπλέκονται το ένα με το άλλο με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορώ να πω με βεβαιότητα αν πραγματικά η Συνθήκη της Λισαβόνας έχει επαναφέρει την θανατική ποινή: κατά πάσα πιθανότητα το κάνει ή καλύτερα να πούμε ότι θέλουν να την επαναφέρουν χωρίς να το δηλώνουν ανοιχτά. Εξαρτάται από το πώς θα θελήσουν να εφαρμόσουν αυτόν τον κανόνα οι νομικοί.

6) Ενώ συμβαίνουν αυτά, τα media σιωπούν. Γιατί;

Αυτό είναι το πιο δύσκολο πρόβλημα προς επίλυση, ακόμα κι αν είναι η κύρια αιτία της κατάστασης πλήρους ανικανότητας στην οποία ζούμε. Αυτό είναι το πιο τρομακτικό. Δειλία, άγνοια, δωροδοκία, βλακεία; Όλα αυτά τα στοιχεία εμπλέκονται. Αλλά μου φαίνεται αδύνατο κανένας δημοσιογράφος, κανένας διαμορφωτής γνώμης να μην έχει μείνει υγιής, τώρα που υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι επικοινωνίας σήμερα. Δυστυχώς, το γεγονός ότι ο έντυπος Τύπος σιωπά, κάνει τις φωνές στο διαδίκτυο ασθενέστερες, ακόμη και αν είναι εξαιρετικά δραστήριες. Μπορώ να αναφέρω ως παράδειγμα το γεγονός ότι όλοι γνωρίζουν στην ‘Corriere del la Sera’ το βιβλίο μου εκδίδεται από τον ίδιο εκδότη και ότι σε ένα κεφάλαιο μιλάω για την σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία είναι κοντά στο όνομα της εφημερίδας. Αλλά κανείς στην Corriere δεν μίλησε για το βιβλίο μου ή έγραψε μια κριτική, ούτε καν να για το επικρίνει.

7) Πώς ζείτε και εργάζεστε, ενώ αποφασίσατε να πάρετε μια τέτοια ισχυρή δημόσια θέση ενάντια σε ένα έργο που αφορά συμφέροντα και δυνάμεις εξαιρετικά ισχυρές;

Ζω και εργάζομαι όπως έκανα πάντα. Ναι, έκανα μια μεγάλη προσπάθεια να γράψω αυτό το βιβλίο και να το υπογράψω με το όνομά μου, κάτι που δεν έκανα ποτέ πριν. Μέσα από το δικό μου πάθος ήθελα να κάνω τους Ιταλούς να κατανοήσουν και να αισθανθούν πόσο επείγουσα και δραματική είναι η παρούσα κατάσταση. Ελπίζω ότι κάποιος θα συμφωνήσει μαζί μου, σπάζοντας τη σιωπή του και θα διαδώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις σκέψεις που κατέγραψα. Αν υπήρχαν, ανάμεσα σε αυτούς που έχουν τη δυνατότητα και την υποχρέωση να το κάνουν, 10 ή 20 άτομα σαν εμένα, που θα φώναζαν πως είναι η πραγματικότητα, οι περίφημες «ισχυρές δυνάμεις» θα είχαν γίνει πολύ ασθενέστερες. Η δύναμή τους προέρχεται από το γεγονός ότι όλοι τους - και ειδικά οι δημοσιογράφοι - βοηθούν να μείνουν μυστικά ακόμα και τα πιο βασικά τους στοιχεία. Ένα παράδειγμα: πόσοι Ιταλοί ξέρουν πραγματικά ότι η «Τράπεζα της Ιταλίας» δεν είναι Τράπεζα «της Ιταλίας», επειδή ανήκει σε εξαιρετικά πλούσιους ιδιώτες, συμπεριλαμβανομένου του κ. Draghi (Διοικητής - τότε - της Τράπεζας της Ιταλίας και σήμερα Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) και όχι στο ιταλικό κράτος; Και ότι το ίδιο συμβαίνει με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που κυριαρχεί τη ζωή μας τώρα;

8) Βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο ή έχουμε ακόμα χρόνο να διαφύγουμε; Τι νομίζετε ότι θα συμβεί;

Ναι, πιστεύω ότι μπορούμε να διαφύγουμε. Πρέπει αμέσως να επιστρέψουμε στη νομισματική μας κυριαρχία βγαίνοντας από το ευρώ, όπως προτάθηκε από τον πρώην υπουργό και οικονομολόγοPaolo Savona. Αν δεν θέλουμε να εγκαταλείψουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, τουλάχιστον θα πρέπει να αναστείλουμε τη Συνθήκη Σένγκεν, να αποκαταστήσουμε τα εθνικά σύνορα και να ασκούμεέλεγχο πάνω σε ανθρώπους και αγαθά. Το πρόβλημα είναι ότι στην Ιταλία κανένας πολιτικός δεν εξέφρασε ποτέ αρνητική γνώμη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και η βούληση του λαού για το θέμα αυτό δεν ελήφθη υπόψη. Τέλος, τώρα που το ευρώ είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης όλοι κατάλαβαν αυτό που ο (δημοσιογράφος)Lucio Caracciolo εννοούσε όταν έγραψε «Η Ευρώπη είναι μια μπλόφα». Ίσως κάποιο ιταλικό Κόμμα θα μπορούσε να αρχίσει να κάνει κάτι. Για παράδειγμα, το κόμμα του Μπέπε Γκρίλο ή το κόμμα του Antonio di Pietro (ο πρώην εισαγγελέας της υπόθεσης «Καθαρά Χέρια», που ίδρυσε το κεντρώο και «κατά της διαφθοράς» κόμμα “Italia dei Valori”, «Ιταλία των Αξιών»): ένα από τα μέλη του είναι ο Lannutti, ο συγγραφέας του “LaRepubblica dei banchieri” («Η Δημοκρατία του τραπεζίτη»). Και ίσως, επίσης, η Λίγκα (του Βορρά) και το κόμμα του MagdiCristiano Allam (αιγυπτιακής καταγωγής χριστιανός δημοσιογράφος και ευρωβουλευτής που προσχώρησε στο εθνικο-συντηρητικό ευρωσκεπτικιστικό κόμμα “Fratelli d'Italia – Alleanza Nazionale”) που ήρθε σε επαφή μαζί μου εξαιτίας αυτού του βιβλίου. Αν αρχίσουμε να μιλάμε γι’ αυτό ανοιχτά, και καταλάβαιναν ότι υπάρχει μεγάλη συναίνεση απόψεων, αυτό θα τους βοηθούσε να μιλήσουν δημόσια Ναι, θα υπάρξει κάποιο κόστος, αλλά δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με το βρόχο που μας πνίγει, καθώς και την ρωγμή που σίγουρα μας περιμένει αύριο. Αυτή η ρωγμή θα έρθει σίγουρα, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε με σκοπό να καταστρέψει την Ευρώπη. Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει αυτό, γιατί μας κυβερνούν άνθρωποι που μας εξαπάτησαν και μας πρόδωσαν - τραπεζίτες και πολιτικοί μαζί - από την αρχή της Ιταλικής Δημοκρατίας, όταν γράφτηκε το άρθρο 11 του Συντάγματος που μας αφαιρεί την ανεξαρτησία. Ήταν ένας τραπεζίτης, ο Luigi Einaudi (1874 – 1961, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας εκείνη την εποχή), που το υπαγόρευσε. Μέχρι σήμερα δεν άκουσα έναν πολιτικό να προτείνει την κατάργηση του άρθρου 11. 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η Μοσούλη έχει μερικά πολύ φονικά σενάρια και χωρίς το ISIS…

25-10-2016

Η Άγκυρα θέλει με κάθε τρόπο να είναι στη Μοσούλη όταν η τράπουλα ξαναμοιραστεί στο Ιράκ. Ο Ερντογάν απαντώντας στον Ιρακινό πρωθυπουργό αλ Αμπάντι ο οποίος απαίτησε τη μη είσοδο τουρκικών δυνάμεων στη Μοσούλη δήλωσε: «Πως ακριβώς σκοπεύει να μας κρατήσει εκτός; Αυτοί που δεν έχουν σχέση με την περιοχή θα μπουν στη Μοσούλη. Γιατί; Γιατί υποτίθεται ότι προσκλήθηκαν από τη Βαγδάτη. Θα είμαστε και στην επιχείρηση και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων»...

Του Μετίν Γκουρκάν

Η πρώτη κρίση μεταξύ Άγκυρας και Βαγδάτης ξεκίνησε όταν η Τουρκία ενίσχυσε τις δυνάμεις της στο στρατόπεδο της Μπασίκα κοντά στη Μοσούλη με στόχο τη δημιουργία ενός αυτόνομου σουνιτικού μορφώματος που... θα περιλαμβάνει και το ιρακινό Κουρδιστάν υπό τον Μπαρτζανί και τους Τουρκομάνους.

Η στάση των ΗΠΑ επί της διαμάχης Άγκυρας – Βαγδάτης είναι ξεκάθαρη. Την ίδια ώρα όμως η Τουρκία επιθυμεί μια επανάληψη της επιχείρησης «Ασπίδα του Ευφράτη» στο Ιράκ. Όπως η επιχείρηση αυτή της επέτρεψε να επανέλθει ως παίκτης στην Συρία έτσι ελπίζει να συμβεί και με μια επιχείρηση «Ασπίδα του Τίγρη».

Τα πράγματα όμως τώρα είναι διαφορετικά. Η κατά του ΙΚ συμμαχία έχει αποφασίσει πως η Μοσούλη θα απελευθερωθεί αποκλειστικά από δυνάμεις προσκείμενες σε ΗΠΑ και Ιράκ.

Οι Αμερικανοί θέλουν τη μη διάσπαση της συμμαχίας που έχουν κατορθώσει να σχηματίσουν εδώ και ένα χρόνο και δεν επιθυμούν η κρίση Άγκυρας – Βαγδάτης να την επηρεάσει. Εκπρόσωπος του Πενταγώνου δήλωσε πως το ζήτημα πρέπει να επιλυθεί μεταξύ Τουρκίας και Ιράκ.

Κοιτώντας στον χάρτη βλέπει κανείς πως στρατηγικός στόχος της επιχείρησης στη Μοσούλη φαίνεται πως η είναι η καθοδήγηση του ΙΚ προς τη Συρία στον άξονα Ταλ Αφάρ – Σιντζάρ. Φυσικά κατά την κίνησή τους οι φάλαγγες του ΙΚ θα δεχτούν επιθέσεις από την συμμαχική αεροπορία.

Για να κατανοήσουμε τη θέση της Τουρκίας για τη Μοσούλη πρέπει να δούμε την στρατιωτική της παρουσία στο Ιράκ. Από τις αρχές του 2000 η Τουρκία διατηρούσε μια επιλαρχία αρμάτων και δύο λόχους νότια της Μεντίνα. Επίσης ένα τάγμα καταδρομέων στο Ανίμας κοντά στα σύνορα και δύο ίλες αρμάτων στη Μπασίκα μαζί με μονάδες καταδρομών.

Επίσης Τούρκοι αξιωματικοί των ειδικών δυνάμεων είχαν αναπτυχθεί ως σύνδεσμοι σε 10 πόλεις της αυτόνομης κουρδικής περιοχής και κυρίως στο Ερμπίλ, το Νταχούκ και το Ζακό. Οι δυνάμεις αυτές όμως δεν είναι σε θέση σήμερα να δράσουν στη Μοσούλη. Αυτή την στιγμή η Τουρκία ότι ισχυρότερο διαθέτει στη Μπασίκα είναι τέσσερα αυτοκινούμενα οβιδοβόλα των 155 χλστ. με βεληνεκές περί τα 40 χλμ.

Στη Μπασίκα σταθμεύουν περί τους 500-600 Τούρκοι στρατιώτες, τα οβιδοβόλα, άρματα μάχης και τεθωρακισμένα. Επίσης, διατίθενται και φορητοί αντιαεροπορικοί εκτοξευτές Stinger. Η δύναμη αυτή βρίσκεται σε ύψιστη επιφυλακή.

Πηγές αναφέρουν ότι η Άγκυρα θέλει τα στρατεύματα αυτά να επιτεθούν κατά της Μοσούλης από τα βόρεια. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι από την αρχή της επιχείρησης δεν έχει χρησιμοποιηθεί καμία τουρκική αεροπορική βάση και τα οβιδοβόλα από τη Μπασίκα δεν έχουν χρησιμοποιηθεί.
Η Άγκυρα είναι ιδιαίτερα ενοχλημένη που δεν συμμετέχει έστω από αέρος στην επιχείρηση. Αυτό δε που επιθυμεί περισσότερο είναι η συμμετοχή 3.000 σουνιτών Κούρδων και Τουρκομάνων «Φρουρών της Νινευή» υπό την ηγεσία του πρώην κυβερνήτη της Μοσούλης αλ Νουτζαϊφί.

Με τον τρόπο αυτό η Τουρκία θέλει να υποχρεώσει Βαγδάτη και Τεχεράνη να αποδεχτούν τον ρόλο της στο Ιράκ. Η Τουρκία θεωρεί ότι η άποψή της πέρασε καθώς και οι «Φρουροί της Νινευή» και οι Κούρδοι Πεσμεργκά συμμετέχουν στην επιχείρηση της Μοσούλης. Τουλάχιστον 1.500 «Φρουροί της Νινευή» έχει συμφωνηθεί να συμμετάσχουν στην επιχείρηση κατάληψης του κέντρου της πόλης.

Η Τουρκία θέτει όμως έναν ακόμα βασικό όρο. Δεν θέλει με κανέναν τρόπο συμμετοχή του ΡΚΚ στην επιχείρηση, είτε ως τμήμα υποστήριξης των Πεσμεργκά, είτε παρά το πλευρό των Γιαζίντι του Σιντζάρ. Σύμφωνα με πηγές οι ΗΠΑ έχουν δεσμευτεί για τη μη συμμετοχή του ΡΚΚ.

Το βασικό ερώτημα πάντως αφορά την επόμενη μέρα στη Μοσούλη. Κάθε δρων στην περιοχή έχει διαφορετικούς στόχους. Οι Κούρδοι του Μπαρζανί θέλουν τον έλεγχο της πόλης, το ΡΚΚ ονειρεύεται τη δημιουργία του καντονιού του Σιντζάρ, ο πρώην κυβερνήτης της Μοσούλης την ανάκτηση της ηγεσίας στην πόλη. Οι σιίτες, τέλος, επίσης θέλουν τον έλεγχο της πόλης.

Η Άγκυρα επίσης δεν επιθυμεί μαζική ροή προσφύγων, δεν θέλει την είσοδο στη Μοσούλη σιιτών μαχητών και όπως αναφέρθηκε συμμετοχή του ΡΚΚ. Αν κάποιος από τους όρους αυτούς παραβιαστεί η Τουρκία είναι έτοιμη να περάσει στο σχέδιο Β βάζοντας τον Μπαρζανί και τους σουνίτες να την προσκαλέσουν στη Μοσούλη προς «αποκατάσταση της ισορροπίας».

Έτσι μια τουρκική επέμβαση θα νομιμοποιηθεί. Στις 16 Οκτωβρίου σουνιτικές ομάδες ήδη απεύθυναν σχετική πρόσκληση στην Τουρκία κάτι που δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστό. Η Τουρκία θεωρεί πως η «Ασπίδα του Ευφράτη» βαίνει καλώς και αποκατασταθεί το κύρος της στην περιοχή. Έτσι το τουρκικό σχέδιο θα αποτελεί αντιγραφή της επιχείρησης στην Συρία.

Αν τίποτε άλλο δεν επιτύχει η Τουρκία σκοπεύει να ελέγξει μια ζώνη πλάτους 10 χλμ. εντός του Ιράκ όπως έκανε και στην Συρία. Στις 17 Οκτωβρίου τουρκική διπλωματική αποστολή πήγε στη Βαγδάτη θεωρητικά για επαφές. Στην πραγματικότητα όμως μετέβη για να θέσει ξεκάθαρα τις τουρκικές απειλές σε Αμερικανούς και Ιρακινούς.

Ένα άλλο ερώτημα αφορά το ΙΚ. Η τζιχαντιστική οργάνωση βρίσκεται πλέον σε πτώση. Μια εναλλακτική που έχει είναι να αποσυρθεί με σκοπό να επιστρέψει αργότερα. Εξάλλου είναι σε θέση να αποχωρήσει σταδιακά χρησιμοποιώντας ακόμα και χημικά ή να διατηρήσει όσο μπορεί την πόλη χωρίς να φθείρει πολύ τις δυνάμεις της.

Μια άλλη εναλλακτική είναι η μέχρις εσχάτων αντίσταση. Όμως έτσι διακινδυνεύει την πλήρη συντριβή της, παρά το γεγονός ότι μπορεί να υποστηριχθεί από τον σουνιτικό πληθυσμό της πόλης, εφόσον οι σιίτες δεν συμπεριφερθούν σωστά. Σε μια τέτοια περίπτωση η μάχη θα εξελιχθεί σε φονική σύγκρουση εντός κατοικημένης περιοχής με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Αυτήν στην στιγμή οι Τούρκοι έχουν συγκεντρώσει δυνάμεις στη Σιλώπη κοντά στα σύνορα. Ίσως η κίνηση αυτή να αποτελεί προοίμιο της επιχείρησης «Ασπίδα του Τίγρη».

ΠΗΓΗ: http://www.al-monitor.com/

http://www.defence-point.gr