Μπροστά ο Τραμπ


     2-11-2016

Τεράστια ζημιά στην Κλίντον από το σκάνδαλο του FBI


Ο εκλεκτός της δεξιόστροφης Παλαιάς Τάξης για την Προεδρία των ΗΠΑ., Ντόναλντ Τραμπ, πέρασε μπροστά και σε δεύτερη δημοσκόπηση από την παγκοσμιοποιήτρια Χίλαρι Κλίντον στον απόηχο του τεράστιου πολιτικού σκανδάλου με τα email που είχε στείλει από προσωπικό της λογαριασμό και από το στήσιμο του debate!
Το εν λόγω προβάδισμα έρχεται μία μόλις εβδομάδα πριν γίνουν οι εκλογές.
Συγκεκριμένα, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις διενεργήθηκαν για λογαριασμό του τηλεοπτικού δικτύου ABC News και από την εφημερίδα Washington Post, και δίνουν στον Ντόναλντ Τραμπ ποσοστό 46-47%, στη Χίλαρι Κλίντον 45%, στον Γκάρι Τζόνσον 2-3% και στη Τζιλ Στέιν 2%.
 Όπως τονίζεται, είναι πρώτη φορά από τον Μάιο του 2016, που ο Ντόναλντ Τραμπ προσπερνάει τη Χίλαρι Κλίντον στην συγκεκριμένη δημοσκόπηση, στην οποία βρισκόταν -11% πίσω από την εκλεκτή της Νέας Τάξης.

Χαμηλά, πιο χαμηλά ο κατώτατος μισθός

2-11-2016



του Γιάννη Ελαφρού
Γενικό υποκατώτατο μισθό (κι ακόμα πιο κάτω για τους νέους) προωθούν οι εκπρόσωποι των θεσμών, σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, καθώς το ξεκίνημα των «διαπραγματεύσεων» της δεύτερης αξιολόγησης δείχνει πως η αντιλαϊκή αντεργατική επίθεση θα κλιμακωθεί με πρωτοφανή αγριότητα. Όσον αφορά τους μισθούς, το ΔΝΤ τονίζει πως θεωρεί τον κατώτερο μισθό στην Ελλάδα υψηλό σχετικά με τις «ανταγωνίστριες χώρες», θέλοντας μισθούς Βουλγαρίας και Ρουμανίας (215 και 245 ευρώ αντίστοιχα)! Ταυτόχρονα, σύσσωμοι οι εκπρόσωποι των θεσμών ξεκαθάρισαν πως δεν τίθεται θέμα ακύρωσης των μέτρων του πρώτου και δεύτερου μνημονίου κι επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων στην προ μνημονίου κατάσταση.
Επιπλέον, ΕΕ και ΔΝΤ απαιτούν αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου έτσι ώστε να είναι σχεδόν αδύνατη η κήρυξη απεργίας και να θεσμοθετηθεί το λοκ άουτ των εργοδοτών. Επίσης, ειδικά το ΔΝΤ έθεσε θέμα μεγάλης μείωσης του αφορολόγητου (στα 5.000 ευρώ!), στο όνομα μάλιστα της εξοικονόμησης πόρων για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης (δηλαδή ένα γλίσχρο επίδομα για να μην πεθαίνει ο κόσμος από την πείνα). Για τον ίδιο λόγο προωθείται η διακοπή πλήθους επιδομάτων και των ελάχιστων φοροαπαλλαγών που έχουν απομείνει. Με τον τρόπο αυτό θα πληρώνουν φόρο ακόμα και όσοι παίρνουν το επίδομα ανεργίας ή την κατώτατη σύνταξη του ΟΓΑ (σε συνδυασμό με τα τεκμήρια διαβίωσης), ενώ θα πληθύνουν οι πάμπτωχοι, στους οποίους θα δίνονται τα ψίχουλα του Εισοδήματος Αλληλεγγύης. Βεβαίως, με την μείωση του αφορολόγητου, ο πραγματικός μισθός θα μειωθεί παραπέρα.
Αν η ισοπεδωτική γραμμή ΕΕ-ΔΝΤ δεν αποτέλεσε έκπληξη, οι πρώτες επαφές για την πολύ κρίσιμη δεύτερη αξιολόγηση απέδειξαν για μία ακόμα φορά τις κυβερνητικές απάτες και ειδικά όσες φιλοτεχνεί ο Γ. Κατρούγκαλος. Τρία υποτίθεται ήταν τα ισχυρά χαρτιά του υπουργού Εργασίας: Το ευρωπαϊκό κεκτημένο, η εθνική ενότητα των παραγωγικών φορέων και οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης. Συντρίμμια και τα τρία με την μία. Όσον αφορά το περιβόητο «ευρωπαϊκό κεκτημένο», ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ντέκλαν Κοστέλο (ο οποίος ήταν από τους πιο επιθετικούς) ξεκαθάρισε πως στα 22 από τα 28 κράτη μέλη της ΕΕ ο κατώτατος μισθός καθορίζεται από «εμπειρογνώμονες», με βάση προτάσεις των «κοινωνικών εταίρων» και νομοθετείται από την κυβέρνηση! Άρα δεν υπάρχει θέμα συλλογικών διαπραγματεύσεων, ενώ η εμπλοκή εμπειρογνωμόνων κάνει φανερή την «τεχνοκρατική» φιλοεργοδοτική προσέγγιση, στη βάση της ανταγωνιστικότητας κλπ.
Δεύτερο, η περιβόητη εθνική ομάδα κυβέρνησης-εργοδοτών-εργαζομένων, η οποία δήθεν θα παρατάσσονταν ενιαία απέναντι στους θεσμούς, διαλύθηκε από την πρώτη μέρα. Όχι βέβαια πως οι εργαζόμενοι είχαν να περιμένουν κάτι θετικό, καθώς τους εκπροσωπούσε η ΓΣΕΕ, η αστικοποιημένη …YES EE. Ο ΣΕΒ πάντως δεν έχασε ευκαιρία και αμέσως έθεσε ζήτημα υπεροχής των επιχειρησιακών συμβάσεων σε σχέση με τις κλαδικές, καθώς και παραπέρα απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων!
Τρίτο, οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης αποδείχθηκαν για μια ακόμα φορά κόκκινα χαλιά για να περάσουν οι επιδιώξεις του κεφαλαίου. Αμέσως μετά τη συνάντηση της Κυριακής, ο υπουργός Εργασίας έφερε στο προσκήνιο την πρόταση της Επιτροπής Σοφών για το εργασιακό, που προβλέπει πως όταν μια επιχείρηση «έχει πρόβλημα» να μπορεί να μειώσει τις ώρες εργασίες και τους μισθούς των εργαζομένων και το υπόλοιπο μέρος να καλύπτεται από το δημόσιο! Όλα αυτά δείχνουν πως οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να προετοιμαστούν για να αντιπαλέψουν, αποκρούσουν και ανατρέψουν μια πολύ σκληρή, ολοκληρωτικού χαρακτήρα επίθεση από κυβέρνηση, ΕΕ και κεφάλαιο. Γι’ αυτό δεν μπορούν να περιμένουν, ούτε την κυβέρνηση ούτε τον υποταγμένο συνδικαλισμό, αλλά πρέπει να πάρουν οι ίδιοι τις τύχες στα χέρια τους, γιατί αλλιώς θα μας θάψουν όλους ακόμα πιο βαθιά. Αντίθετα είναι τώρα η ώρα να αντεπιτεθούν, με σημαία τις δικές τους διεκδικήσεις για τα δικαιώματά τους (βλέπε και σελίδα 22 την αντίστοιχη πρόταση του ΝΑΡ).
Παίρνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων, με αγωνιστικό και απεργιακό σχέδιο κλιμάκωσης και νίκης, στηριγμένο στα πρωτοβάθμια σωματεία, στην εργατική βάση, τις συνελεύσεις αγώνα και το συντονισμό των μαχόμενων δυνάμεων του κινήματος. Όσο για το γενικότερο πλαίσιο, γίνεται πια καθαρό πως η δεύτερη αξιολόγηση ούτε μπορεί, ούτε πρέπει να λήξει γρήγορα, όπως λέει ο Α. Τσίπρας. Δεν πρέπει να περάσουν τα μέτρα, γιατί αυτό θα σημαίνει παραπέρα απότομη επιδείνωση της θέσης του λαού. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδυναμώνεται με ταχύτητα μέσα στο λαό, λόγω της αντιλαϊκής της πολιτικής και γι’ αυτό περιορίζεται και η δυνατότητά της να διαχειρίζεται τις υποθέσεις και τις διαμάχες της αστικής τάξης, όπως έδειξε και η ήττα της στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Η διέξοδος βεβαίως δεν βρίσκεται στην επαναφορά των νεοφιλελεύθερων κανίβαλων του Μητσοτάκη. Αλλά στη μάχιμη ανασυγκρότηση του κινήματος και της ανατρεπτικής Αριστεράς για μια νικηφόρα μάχη για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα, κόντρα στον ευρωμονόδρομο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την ανατροπή της επιδρομής και των αστικών αναδιαρθρώσεων, της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και κάθε κυβέρνησης που τις υλοποιεί.

ΠΗΓΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΡΙΝ http://prin.gr/

Ο ΣΥΡΙΖΑ έτοιμος για νέες… μάχες!


2-11-2-16



Δημοσίευση: Φύλλο 331 - 28/10/2016
       
Όλα δείχνουν ότι ο «ανασχηματισμός» του «κόμματος» έχει να κάνει με την επιβίωση ενός χρεοκοπημένου πολιτικού προσωπικού που προσπαθεί με κάθε να μείνει στην εξουσία
Του Μύρωνα Ξυδάκη

Μέσα σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία για την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει τις διαδικασίες συγκρότησής του μετά το 2ο Συνέδριο. Έτσι, την Κυριακή 23/10 έγινε η πρώτη συνεδρίαση της νέας Κ.Ε. του κόμματος από την οποία προέκυψε και η νέα Πολιτική Γραμματεία. Αποφασίστηκε, μάλιστα, να αλλάξει η δομή της και να χωριστεί σε ένα Πολιτικό και ένα Εκτελεστικό Συμβούλιο. Το πρώτο θα έχει 11 μέλη και θα ασχολείται με ζητήματα κυβερνητικής πολιτικής, ενώ το δεύτερο θα είναι 16μελες και θα έχει την ευθύνη της κομματικής λειτουργίας και οργάνωσης. Και στα δύο θα συμμετέχει ο A. Τσίπρας ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο «ανασχηματισμός» αυτός του κόμματος -όπως παρουσιάστηκε- συνοδεύτηκε από μια βερμπαλιστική ρητορική για τη δημιουργία μιας «ενιαίας συλλογικής καθοδήγησης», «ενός πολιτικού κέντρου που θα δίνει τον τόνο στους αγώνες που έρχονται» κ.λπ.
Η τέτοια αφήγηση προφανώς δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Ούτε «ενιαία και συλλογική» καθοδήγηση υφίσταται ούτε καμιά «μετατόπιση του κέντρου βάρους των αποφάσεων στο κόμμα» πρόκειται να γίνει. Και αυτό γιατί πολύ απλά οι δανειστές είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις «καθοδηγώντας ενιαία και συλλογικά» το εγχώριο πολιτικό προσωπικό. Εκείνοι είναι που παράγουν πολιτική και κυβερνούν αυτόν τον τόπο.
Και εφόσον είναι έτσι, τότε τι μένει στο κόμμα ΣΥΡΙΖΑ να κάνει; Κατ’ αρχάς είναι ένα ζήτημα το αν υφίσταται καν κόμμα. Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να επιβεβαιώσει την οριστική του μετάλλαξη σε έναν πλήρως κρατικοποιημένο μηχανισμό, απογυμνωμένο από το οποιοδήποτε λαϊκό έρεισμα. Η όλη διαδικασία του συνεδρίου απασχόλησε ελάχιστα την κοινωνία, ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ 25.000 μέλη ψήφισαν για την ανάδειξη συνέδρων τη στιγμή που στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές για τον πρόεδρο της Ν.Δ. συμμετείχαν 335.000 περίπου εκλογείς. Αν σε αυτό συνυπολογιστεί και η δημοσκοπική κατρακύλα του τελευταίου διαστήματος που δίνει στον ΣΥΡΙΖΑ ένα 15-16% τότε γίνεται ακόμα πιο σαφές το μέγεθος του προβλήματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, έχοντας απογυμνωθεί από την όποια κοινωνική δυναμική διέθετε κάποιο προηγούμενο διάστημα, έχει μετατραπεί σε έναν μηχανισμό κρατικών στελεχών με όλα σχεδόν τα ενεργά μέλη του να έχουν καταλάβει θέσεις στη Διοίκηση, κεντρικά και περιφερειακά. Ταυτόχρονα, όπως φάνηκε και από τις ψηφοφορίες για τα όργανα, οι διάφορες φατρίες και ομαδοποιήσεις συγκροτούνται όχι στη βάση γραμμών και απόψεων, αλλά στο πλαίσιο ενός αδυσώπητου διαγκωνισμού για τα πόστα εντός του κόμματος, καθώς από τη δύναμη που συγκεντρώνουν στα όργανα μπορεί να εξαρτηθεί και η θέση τους στην κυβερνητική ιεραρχία. Είναι τέτοιο το μέγεθος του εκφυλισμού που το αν θα μείνει κάποιος υπουργός ή όχι στον επικείμενο ανασχηματισμό της κυβέρνησης, δεν εξαρτάται από το έργο και τα πεπραγμένα του, αλλά από τις ψήφους που του εξασφάλισε ο προσωπικός του μηχανισμός στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια στιγμή οι όποιες διαφωνίες είναι τελείως προσχηματικές και γίνονται στο πλαίσιο ενός καλύτερου πλασαρίσματος. Δρίτσας και Σκουρλέτης διαφωνούν με την ιδιωτικοποίηση ΟΛΠ και ΔΕΗ αντίστοιχα, αλλά υπογράφουν και ψηφίζουν τα πάντα. Οι 53+, από την άλλη, διαφωνούν με την οικονομική πολιτική και αρνούνται την ιδιοκτησία του μνημονίου αλλά βγάζουν πρώτο σε σταυρούς τον Τσακαλώτο, που είναι υπουργός Οικονομικών και που στο Συνέδριο υπερασπίστηκε την διαπραγμάτευση που έκανε με τους δανειστές και άρα και το μνημόνιο που εφαρμόζει.
Αυτό που έχει απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα εργαλείο υπό τον απόλυτο έλεγχο του Τσίπρα, στην προσπάθειά του να παραμείνει στην εξουσία οικοδομώντας ένα καθεστώς με ρίζες στην κρατική μηχανή. Η νέα δομή της Πολιτικής Γραμματείας με το μικρό, ελεγχόμενο και με τον κατάλληλο συσχετισμό Πολιτικό Συμβούλιο έρχεται να υπηρετήσει αυτήν ακριβώς τη σκοπιμότητα και όχι να λειτουργήσει ως κέντρο λήψης αποφάσεων και παραγωγής πολιτικής. Αυτά, άλλωστε, έχουν από καιρό εκχωρηθεί στην τρόικα.
Οι μάχες, λοιπόν, που θα κληθεί να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε κόντρα στους δανειστές ούτε ενάντια στην εγχώρια διαπλοκή. Είναι μάχες για την επιβίωση ενός χρεοκοπημένου στις συνειδήσεις του κόσμου πολιτικού προσωπικού που προσπαθεί με κάθε τρόπο να μείνει στην εξουσία. Σε αυτή τη φάση ο αγώνας περνά μέσα από την πειθήνια εφαρμογή των προσταγών των δανειστών και την καρατόμηση όσων δημιουργούν την παραμικρή παραφωνία. Και αυτό με την ελπίδα ότι θα κερδηθεί λίγος χρόνος, μήπως και προλάβει να «δέσει» το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ που οικοδομείται και δημιουργηθούν μέσα από τα όποια ρουσφέτια τα αναγκαία ερείσματα. Αν όμως τα πράγματα στραβώσουν, όπως συνέβη με την απόφαση του ΣΤΕ για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, και στενέψει ο κλοιός περισσότερο, τότε τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο μιας «ηρωικής εξόδου».

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ http://www.e-dromos.gr/

Το αδιέξοδο με το δημόσιο χρέος


02.11.2016 | από Σύνταξη




Δημοσίευση: Φύλλο 331 - 28/10/2016
       
Το 2010 η χώρα μας χρωστούσε 137 δισ. ευρώ τα οποία, μετά από 3 μνημόνια με ολέθριες συνέπειες για το λαό και την οικονομία, ανήλθαν σε 328 δισ. ευρώ το 2016
Του Παύλου Δερμενάκη

Η συζήτηση για το θέμα της ελάφρυνσης ή όχι του χρέους από τους δανειστές καλά κρατεί. Η κυβέρνηση «αγωνίζεται» για την ελάφρυνση, με βοήθειες επί του θέματος από τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ, απέναντι στα συνεχή «όχι» της γερμανικής πλευράς ή αλλιώς της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. Πόσο, όμως, έχει νόημα η ελάφρυνση του χρέους που, στην πράξη, σημαίνει απλώς αναδιάρθρωση με επιμήκυνση των πληρωμών, δηλαδή να πληρώσουν το χρέος οι επόμενες γενιές, και κάποιες μικρές βελτιώσεις στα επιτόκια. Η εξέλιξη του χρέους από το 2010 και μετά είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική…
Το ελληνικό δημόσιο χρέος της κεντρικής κυβέρνησης στις 30/6/2010, τη στιγμή της έναρξης των μνημονίων, ήταν 317 δισ. € και αντιστοιχούσε σε 140,2% του ΑΕΠ. Σύμφωνα με το τελευταίο δελτίο δημοσίου χρέους του υπουργείου Οικονομικών στις 30/6/2016 το χρέος ήταν 328 δισ. € και αντιστοιχούσε σε 188,5% του ΑΕΠ. Δηλαδή, μετά: α) από 3 μνημόνια που επέφεραν σε βάρος του λαού ένα σωρευτικό ετήσιο σύνολο μέτρων 30 δισ. €, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και β) τη μερική διαγραφή χρέους (το γνωστό ως PSI του 2012) το χρέος βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο από εκεί που ξεκίνησε.
Συνεπώς, το σύνολο της πολιτικής που επιβλήθηκε από τους δανειστές και εφάρμοσαν πειθήνια όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, όχι μόνο δεν έλυσε το πρόβλημα αλλά το επιδείνωσε. Εκτός, όμως, από την επιδείνωση του χρέους οι συνολικές συνέπειες στο λαό και την οικονομία είναι ολέθριες: Μείωση του ΑΕΠ κατά 30%, μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος για το λαό κατά 40%, ενώ ακόμα δεν έχουμε δει τον «πάτο του βαρελιού».

Οι ζημιές από το PSI
Να σημειώσουμε ότι το λεγόμενο PSI, σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονταν τότε κυβέρνηση και δανειστές, επέφερε μείωση του χρέους κατά 105 δισ. €. Στην πράξη αυτό που έγινε ήταν ένα μικρό όφελος της τάξης των 30 δισ. €, ενώ παράλληλα α) μηδενίστηκαν τα κεφάλαια των τραπεζών, τις οποίες πλήρωσε ο λαός με την πρώτη ανακεφαλαιοποίηση των 40,2 δισ. € που καταγράφηκαν στο χρέος, β) οι οργανισμοί κοινωνικοί ασφάλισης έχασαν περί τα 15 δισ. € και γ) εξανεμίστηκαν οι επενδύσεις των μικρο-ομολογιούχων.
Με βάση τα παραπάνω δεν χρειάζεται κάποιος να είναι γνώστης της οικονομικής επιστήμης για να κατανοήσει αυτό που αρκετοί φωνάζουμε από την αρχή της κρίσης, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και συνεπώς μόνη λύση είναι η διαγραφή του. Και όμως με αυτό το ιστορικό, μέτρων και εξέλιξης του χρέους, η κυβέρνηση ζητά απλά την ελάφρυνση του για να γίνει βιώσιμο, έχοντας ξεχάσει τα όσα έλεγε ως αντιπολίτευση περί «διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους». Άκρατος καιροσκοπισμός την υπηρεσία της επικοινωνιακής προπαγάνδας.

Επιμήκυνση με σταθερά επιτόκια
Εμβαθύνοντας, δε, στο τι ετοιμάζουν να μας σερβίρουν ως επιτυχία, αν αυτό επιτευχθεί μέχρι το τέλος του έτους, προκύπτουν τα ακόλουθα βραχυπρόθεσμα μέτρα που βασίζονται στις αποφάσεις του Eurogroup της 24/5/2016: α) Μικρή επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων κατά 4,5 χρόνια (από 28 σε 32,5) με τη μεταφορά στα τελευταία 4,5 έτη κάποιων μεγάλων δόσεων στην ενδιάμεση περίοδο. β) Με την αξιοποίηση παραγώγων που θα εκδόσει ο ESM θα διασφαλιστούν τα επιτόκια (hedging) σε όλη τη διάρκεια του δανείου της Ελλάδας από τον ESM και θα παραμείνουν σταθερά αντί για κυμαινόμενα. γ) Βελτιώσεις στην αυξημένη για το 2017 δαπάνη τόκων.
Μεσοπρόθεσμα (μετά το τέλος Αυγούστου 2018), προβλέπεται η δυνατότητα να αξιοποιηθούν τα κέρδη, από το 2017 και μετά, από τα ελληνικά ομόλογα που θα κατέχουν η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες, για τη μερική αποπληρωμή δανείων εκτός του ESM. Να σημειώσουμε εδώ, ότι τα κέρδη αυτά ενώ έπρεπε να αποδίδονται στη χώρα, σύμφωνα με τη σχετική απόφαση του 2012, παρακρατήθηκαν τα τελευταία 3 χρόνια.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, στο πλαίσιο του κλεισίματος της πρώτης αξιολόγησης με κάθε κόστος, συμφώνησε α) στη μη επιστροφή τους στην Ελλάδα, χαρίζοντας στους δανειστές 8 δις. € που έπρεπε ήδη να έχουν αποδοθεί στη χώρα, β) ομοίως τους χάρισε τα αντίστοιχα κέρδη μέχρι το τέλος 2016, και γ) τα σχετικά κέρδη από το 2017 και μετά να μεταφερθούν σε ειδικό αποθεματικό με την «προσδοκία να εφαρμοστεί πιθανή δέσμη μέτρων μετά την επιτυχή εφαρμογή» του τρίτου μνημονίου για «να μειωθούν οι μελλοντικές ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες» της χώρας. Και όλα αυτά μετά την «επικαιροποιημένη ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους από τους θεσμούς, στο τέλος του προγράμματος» (Αύγουστος 2018). Δηλαδή συμφώνησε για τη χρήση τους, μόνο για τα κέρδη από το 2017 και μετά, σε μια αμφίβολη διαδικασία όσον αφορά τα ενδεχόμενα οφέλη της χώρας.

Τεχνάσματα αντί πολιτικού χρόνου
Όπως είναι φυσικό, με τα μέτρα αυτά το χρέος δεν γίνεται βιώσιμο. Απλώς κάποιοι, σε Ελλάδα και Ε.Ε., προσπαθούν να κερδίσουν πολιτικό χρόνο με τη χρήση τεχνασμάτων. Όμως ακόμα και αυτά είναι αμφίβολο αν θα μπορέσουν να επιτευχθούν, καθώς υπάρχουν αρκετοί αστάθμητοι παράγοντες όπως π.χ. η αναμενόμενη αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων και οι επιπτώσεις τους που μπορεί να δημιουργήσουν σημαντικά προβλήματα στο hedging από τον ESM.
Και μετά από όλα αυτά, στο βάθος… υπάρχει η γερμανική «πρόταση» όπως την περιέγραψε πρόσφατα η Süddeutsche Zeitung. Όταν θα «αδειάσουν τα ταμεία στην Ελλάδα» τότε «η Γερμανία και οι άλλες χώρες του ευρώ θα βρεθούν ενώπιον του προβλήματος, αν θα χαρίσουν τα ελληνικά χρέη πολλών δισ. ευρώ». Όμως «αυτό εξαρτάται από τα ελληνικά ανταλλάγματα» και ένα από αυτά, όπως το έχει περιγράψει ήδη από το καλοκαίρι 2015 ο κ. Σόιμπλε, είναι η αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Συνεπώς θα ξαναβρεθούμε εκεί που ξεκινήσαμε με τα μνημόνια, με μία δεκαετία χαμένη, με ολοσχερώς κατεστραμμένη τη χώρα και πάμπτωχο το λαό, ενώ τα βασικά περιουσιακά στοιχεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα θα έχουν περάσει στα χέρια των ξένων.

ΠΗΓΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ http://www.e-dromos.gr/

Η μυστική συμφωνία ΗΠΑ - Τουρκίας για Αιγαίο, Κύπρο και κουρδικό!

 


 2-11-2016

“Που το πάει ο Ερντογάν” είναι το ερώτημα που απασχολεί τους τελευταίους μήνες,όχι μόνο την Ελλάδα αλλά όλο κόσμο. Κι αν κρίνουμε με τα θέματα στα οποία δίνουν προτεραιότητα οι πρωταγωνιστές της πολιτικής στην Ελλάδα θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Ελλάδα -σε επίπεδο εξουσίας- ασχολείται μάλλον λιγότερο από τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι Έλληνες πολίτες ωστόσο ανησυχούν πολύ και καλά κάνουν. Η κατάσταση είναι απρόβλεπτη και ο Ερντογάν δείχνει να γίνεται όλο και πιο επικίνδυνος.

Αναλύσεις πολλές από πολλούς. Απευθυνθήκαμε σ΄ έναν άνθρωπο που γνωρίζει την Τουρκία όσο λίγοι. Ο κ.Χρήστος Μηνάγιας αρθρογράφος-αναλυτής και συγγραφέας που ασχολείται αποκλειστικά με την Τουρκία απαντά σε ερωτήματα που έχουμε νομίζουμε όλοι μας.

Ο Χρήστος Μηνάγιας αποκαλύπτει γιατί ο Ερντογάν ασχολήθηκε τώρα με τη Συνθήκη της Λωζάννης, κάνει σαφές ότι λένε ψέμματα όσοι υποστηρίζουν πως αυτή λήγει το 2023 και τέλος αποκαλύπτει την μυστική συμφωνία Τουρκίας - ΗΠΑ από το 2003, η οποία προβλέπει υποχωρήσεις της Άγκυρας στο κουρδικό τις οποίες θα “ρεφάρει” με την ικανοποίηση όσων προσπαθεί να επιβάλλει σε Αιγαίο και Κύπρο!

Militaire.gr: Γιατί ο Ερντογάν έθεσε θέμα αλλαγής της Συνθήκης της Λωζάννης; Είναι στόχος η Ελλάδα ή μήπως οι προτεραιότητες του Ερντογάν είναι άλλες και γι’ αυτό έθεσε το θέμα. Αν ναι ποιες είναι αυτές; 
 
Χ.ΜΗΝΑΓΙΑΣ: Θέμα αλλαγής της Συνθήκης της Λωζάννης δεν υφίσταται. Αυτό το γνωρίζει ο Ερντογάν  και ούτε μπορεί να πείσει κανέναν σοβαρά σκεπτόμενο τόσο στην Τουρκία όσο και στο εξωτερικό. Άλλωστε, κύκλοι Τούρκων αναλυτών που στηρίζουν το ερντογανικό  καθεστώς θεωρούν τη Συνθήκη της Λωζάννης ως μια «εγγυητική επιστολή» για την ακεραιότητα της χώρας τους και καταλαβαίνετε τι εννοώ. Ήδη, έχουν δημοσιευθεί πληροφορίες στον τουρκικό τύπο για τη δραστηριοποίηση Άγγλων στις περιοχές Hakkari, Van, Silopi και Mardin της νοτιοανατολικής Τουρκίας, οι οποίοι έχουν έρθει σε επαφή με τους αρχηγούς μερικών κουρδικών φυλών και τους χρηματοδοτούν με εκατομμύρια ευρώ για να αποπληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες.  

Σε ό,τι έχει να κάνει με την αντίκρουση των εν λόγω δηλώσεων του Ερντογάν θα πρότεινα να ανατρέξουμε στην τουρκική βιβλιογραφία και στις ιστορικά τεκμηριωμένες απόψεις Τούρκων ακαδημαϊκών. Ενδεικτικά σας παραθέτω το ακόλουθο κείμενο για τη Συνθήκη της Λωζάννης που φέρει την υπογραφή της Τουρκάλας καθηγήτριας Sevtap Demirci στο πανεπιστήμιο Boğaziçi  της Κωνσταντινούπολης: 
«Δεν υπάρχει κανένα έγγραφο στα αρχεία της Τουρκίας και της Αγγλίας που να μην το έχω διαβάσει. Αφιέρωσα πέντε χρόνια για έρευνες. Σε κανένα έγγραφο δεν αναγράφεται ότι η συνθήκη της Λωζάννης έχει ημερομηνία λήξης μετά από 100 χρόνια (δηλαδή το 2023). Εάν υπάρχει κάποιο έγγραφο, όποιος το βρει να το φέρει και να μου το δείξει. Αναφορικά με τα νησιά, η Τουρκία ούτως ή άλλως αποδέχθηκε το καθεστώς τους. Θα αναρωτηθείτε, δεν έγινε καμία προσπάθεια για τα νησιά; Ίσως θα έπρεπε να γίνει μεγαλύτερη προσπάθεια. Όμως, σε μια συμφωνία δίνετε μερικά πράγματα και σε αντάλλαγμα παίρνετε άλλα. Μακάρι να μην δίναμε τη Μοσούλη. Μακάρι να μην δίναμε τα νησιά. Μακάρι να τα παίρναμε όλα. Όμως, από μερικά πράγματα παραιτείσαι.».

Συνεπώς, η αναπαραγωγή με φοβικά σύνδρομα «το τέλος της ισχύος της Συνθήκης της Λωζάννης» και «το καθεστώς των νησιών», το μόνο που κάνει είναι να προσφέρει «άθελα» τις καλές υπηρεσίες στη συνομωσιακή και τυχοδιωκτική τακτική του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν.

Πέραν τούτου, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι από την ανάλυση των κειμένων Τούρκων αρθρογράφων (ερντογανικών και μη) το συμπέρασμα που προκύπτει από τις συνεχείς αναφορές του Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάννης και τα «σύνορα της καρδιάς» έχει να κάνει με την επιδίωξη του Τούρκου προέδρου να ανοίξει ένα διάλογο στην Τουρκία, ο οποίος δεν θα είναι ιστορικός στηριζόμενος σε ιστορικά έγραφα και πρακτικά, αλλά ιδεολογικός. 

Και φυσικά με τον διάλογο αυτό θα πρέπει να απαντηθούν δύο κύρια ερωτήματα: «Κεμαλισμός ή Χαλιφάτο;» και «Επεμβατική πολιτική πέραν των συνόρων ή μια πολιτική βάσει της οποίας δεν θα υπάρχει καμία σκέψη επέμβασης πέραν των συνόρων;».

Αναφορικά με το πρώτο ερώτημα, οι ερντογανικοί κύκλοι θεωρούν ότι ο κεμαλισμός αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό της τουρκικής ταυτότητας, εκλαμβάνοντας μάλιστα την υιοθέτηση του νέου τουρκικού αλφαβήτου το 1928 ως μια πολιτιστική γενοκτονία, με συνέπεια οι σύγχρονοι Τούρκοι να μην μπορούν να γράψουν και να διαβάσουν τα κείμενα των προγόνων τους. 
Όπως είναι φυσικό, η εν λόγω αντικεμαλική προσέγγιση του Ερντογάν ενόχλησε έντονα τους κεμαλιστές και άνοιξε εναντίον του ένα μέτωπο αντίδρασης και αμφισβήτησης της πολιτικής που εφαρμόζει. Επομένως, θα πρότεινα στους αρμόδιους Φορείς και υπηρεσίες μας να καταγράφουν όλα τα τουρκικά κείμενα που αντικρούουν τον Ερντογάν προκειμένου αυτά να τα έχουμε διαθέσιμα για μελλοντική χρήση και εκτιμήσεις. Υπόψη ότι, υπάρχουν πάρα πολλά κείμενα που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο ερώτημα, για επεμβατική πολιτική πέραν των συνόρων ή μη, επισημαίνεται ότι, η Τουρκία του Ερντογάν επενδύει σε τέσσερα μέτωπα.

Το πρώτο εστιάζεται στη Δύση (πλην Ελλάδος) και έχει ως κύριο άξονα τον πολυπολιτισμό και την ισλαμοφοβία. Φυσικά στο μέτωπο αυτό περιλαμβάνεται και η τυχοδιωκτική πολιτική της Άγκυρας αναφορικά με το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Επίσης, από την μια πλευρά ο Ερντογάν κατηγορεί τη Δύση για ισλαμοφοβία, ενώ από την άλλη οι απόψεις και οι ενέργειες του υποκρύπτουν έναν συνεχώς κλιμακούμενο ισλαμοφασισμό. Ειδικότερα, για το θέμα της ισλαμοφοβίας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η άποψη έγκριτων Τούρκων αρθρογράφων, οι οποίοι αναφέρουν ότι, η ισλαμοφοβία και ο ισλαμοφασισμός είναι δίδυμα αδέλφια όπου το ένα τροφοδοτεί το άλλο. 
Αξιοσημείωτο είναι ότι, οι αρθρογράφοι αυτοί, εμμέσως, κατηγορούν τον Ερντογάν  ως ισλαμοφασίστα, ο οποίος με την πολιτική που εφαρμόζει τροφοδοτεί την ισλαμοφοβία στη Δύση. Με την ίδια διαδικασία σκέψης, αντί να αποκαλούμε τον Ερντογάν ως Σουλτάνο ή Νεοοθωμανό, τίτλοι που του δίνουν κύρος στη χώρα του, μήπως θα έπρεπε να τον αποκαλούμε ως ισλαμοφασίστα αφού και αρκετοί Τούρκοι ασπάζονται την άποψη αυτή;

Το δεύτερο μέτωπο αναφέρεται στο διαμελισμό χωρών της Μέσης Ανατολής (Ιράκ-Συρία) και της Κύπρου. Η Τουρκία διακηρύττει ότι, υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα και ενότητα του Ιράκ και της Συρίας, ωστόσο πράττει τα εντελώς αντίθετα αφού η εξωτερική πολιτική της έχει χαρακτήρα δογματικό-θρησκευτικό (σουνιτικό), ο οποίος παραπέμπει σε διαμελισμό των χωρών αυτών και συγκεκριμένα στο μηδενισμό τους. 
Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν θα διαπιστώσουμε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει η εξέλιξη του «Στρατηγικού Βάθους» του Νταβούτογλου, το οποίο αφενός τηρεί «ευλαβικά» ο Ταγίπ Ερντογάν, αφετέρου ικανοποιεί εν μέρει την αναζήτηση ταυτότητας των Τούρκων του 21ου αιώνα.

Συγκεκριμένα πρόκειται για μια εξέλιξη που διακρίνεται σε τέσσερεις Φάσεις.

1η Φάση: Τον Απρίλιο του 2001 κυκλοφόρησε η 5η Έκδοση, ενώ τον Νοέμβριο του 2004 η 20ηΈκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου του Νταβούτογλου, βάσει του οποίου προβλήθηκε ιδιαίτερα η «σχέση των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες».

2η Φάση: Το Μάιο του 2009, κατά την τελετή ανάληψης των καθηκόντων του, ο Νταβούτογλου είχε επισημάνει ότι, η Άγκυρα θα μεταπλάσει «τη σχέση των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες» σε «σχέση μεγίστου οφέλους». Ακολούθως, ο Νταβούτογλου στην ομιλία του αυτή ανέφερε τα εξής: «Εκτός από τις υποχρεώσεις της στα 70 εκατομμύρια κατοίκους της, η Τουρκία έχει υποχρεώσεις και σε όλα τα εδάφη που έχουν κάθε είδους διασύνδεση με εδάφη του παρελθόντος και σε εδάφη όπου υπάρχουν Τούρκοι. Η Τουρκία έχει ιστορικό χρέος και είναι σε θέση να ανταποκριθεί πλήρως σε αυτό.». 
Φυσικά, όλα αυτά όχι μόνο δεν λήφθηκαν υπόψη από τις γειτονικές χώρες της Τουρκίας και από τα δυτικά κέντρα ισχύος, αλλά είχαν τελείως αγνοηθεί, με αποτέλεσμα όσοι προσπαθούσαν να αποκαλύψουν τον νέο τουρκικό επεκτατισμό να αντιμετωπίζουν δυσχέρειες στο έργο τους.  (βλ. Βιβλίο Η Γεωπολιτική Στρατηγική και η Στρατιωτική Ισχύς της Τουρκίας, σελ. 19, 34, 35 και 36, Χρήστος Μηνάγιας, 2010). 

3η Φάση: Το 2011 με την έναρξη της Αραβικής Άνοιξης και το συριακό εμφύλιο πόλεμο, η τουρκική στρατηγική μετατράπηκε σε «στρατηγική πολλαπλών προβλημάτων με τους γείτονες». 

Και τέλος μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου άρχισε η 4η Φάση κατά την οποία η «στρατηγική πολλαπλών προβλημάτων με τους γείτονες» μετατράπηκε σε «στρατηγική μηδενικών γειτόνων» με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη Συρία, το Ιράκ και την Κύπρο.

Το τρίτο μέτωπο  έχει να κάνει με την Ελλάδα και στηρίζεται σε δύο κύριους άξονες. Στον πολυπολιτισμό (Θράκη και προσφυγικό-μεταναστευτικό), καθώς επίσης στη «στρατηγική των μηδενικών ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στις θαλάσσιες ζώνες του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου».

Και τέλος, το τέταρτο μέτωπο αφορά στο εσωτερικό της Τουρκίας και συγκεκριμένα στην αλλαγή του Συντάγματος και του πολιτεύματος της χώρας από προεδρευόμενη σε προεδρική δημοκρατία. Επίσης, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι, μέσω των τριών πρώτων μετώπων που προαναφέρθηκαν, ο Ερντογάν επιδιώκει την ενεργοποίηση των εθνικιστικών αντανακλαστικών της τουρκικής κοινωνίας και μέσω της ψήφου των βουλευτών του εθνικιστικού κόμματος MHP να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα την άνοιξη του 2017 προκειμένου να υλοποιηθεί το όραμα του και να γίνει πρόεδρος Προεδρικής Δημοκρατίας, η οποία θα έχει τα χαρακτηριστικά μιας Οθωμανικής Δημοκρατίας. 
 (σ.σ. Αναφορικά με την αλλαγή του πολιτεύματος κρίνεται σκόπιμο να επισημανθούν δύο περιπτώσεις. 
Πρώτον, αυτή μπορεί να εγκριθεί από την Εθνοσυνέλευση εφόσον εξασφαλισθούν 367 ψήφοι. Τούτο όμως δεν είναι εφικτό διότι το κυβερνόν κόμμα ΑΚΡ διαθέτει 317 έδρες. 
Η δεύτερη περίπτωση, έχει να κάνει με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, με την προϋπόθεση ότι, η διεξαγωγή του θα εγκριθεί από την Εθνοσυνέλευση με 330 ψήφους και άνω, οι οποίοι προφανώς θα καλυφθούν από το εθνικιστικό κόμμα ΜΗΡ με τις 40 έδρες που διαθέτει).

Militaire.gr: Έγινε πολύς λόγος για τα όσα γράφτηκαν στον τουρκικό τύπο ως «ερμηνεία» όσων είπε ο Ερντογάν σε ομιλία του. Έγινε πολύ λόγος για τον Misak-i Milli (Εθνικό Όρκο). Τι είναι αυτός ο όρκος, τι προβλέπει και γιατί πρέπει να ανησυχούμε στην Ελλάδα;

X.ΜΗΝΑΓΙΑΣ: Στις 30 Οκτωβρίου 1918 υπογράφηκε η Συνθήκη του Μούδρου, η οποία σηματοδότησε ουσιαστικά και τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αποτέλεσμα της Συνθήκης αυτής ήταν να εκδηλωθεί πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό χάος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία ουσιαστικά είχε περιέλθει στη διάθεση των Συμμαχικών  Δυνάμεων της Αντάντ μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. 

Σε απάντηση της εν λόγω Συνθήκης, τις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου 1920, ο Κεμάλ Ατατούρκ συνέταξε στην Άγκυρα ένα ανακοινωθέν αποτελούμενο από έξη άρθρα αναφορικά με τις αρχές της εξωτερικής πολιτικής που θα εφαρμοζόταν στο μέλλον μαζί με την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. 
Το ανακοινωθέν αυτό απεστάλη με τον βουλευτή της Τραπεζούντας Hüsrev Sami Bey στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο, στις 28 Ιανουαρίου 1920, εγκρίθηκε από την τελευταία Οθωμανική Εθνοσυνέλευση παμψηφεί με 121 ψήφους, γνωστοποιήθηκε στην κοινή γνώμη στις 17 Φεβρουαρίου 1920 και του εδόθη η ονομασία Ahd-ı Milli Beyannamesi (Μανιφέστο Εθνικού Όρκου), το οποίο στη συνέχεια μετονομάσθηκε σε Misak-ı Milli (Εθνικός Όρκος).  
Έκτοτε, o Εθνικός Όρκος θεωρείται ως ο Καταστατικός Χάρτης της Τουρκίας και αποτελεί αντικείμενο εκπαίδευσης στα σχολεία και σχολές όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης. 
Πέραν τούτου, η ονομασία Misak-ı Milli έχει δοθεί σε δεκάδες σχολεία (στην Άγκυρα, στη Σμύρνη, στο Kocaeli, στο Mardin, στο Akhisar κ.λπ.), καθώς επίσης στο Κέντρο Χειρισμού Κρίσεων της τουρκικής πρωθυπουργίας. 

Το τι σημαίνει στην ουσία ο Misak-ı Milli το προσδιορίζει ο Τούρκος καθηγητής της Ιστορίας Νuri Köstüklü (σ.σ. είναι μέλος της Ανώτατης Επιτροπής Πολιτισμού, Γλώσσας και Ιστορίας  του Ατατούρκ στην Πρωθυπουργία) σε μια ιδιαίτερα αποκαλυπτική μελέτη του με τίτλο: Ο Misak-ı Milli και οι Εθνικοί Στόχοι του Ατατούρκ Σχετικά την Εξωτερική Πολιτική. Σύμφωνα με τη μελέτη, ο Μουσταφά Κεμάλ δήλωσε ότι: 
 «Κάθε έδαφος όπου ζουν Τούρκοι περιλαμβάνεται στο Misak-ı Milli. Με τη βοήθεια του Αλλάχ, θα πάρω πίσω τη Μοσούλη, το Κιρκούκ και τα νησιά (σ.σ. εννοεί τα νησιά του Αιγαίου και την Κύπρο), καθώς επίσης θα ενσωματώσω εντός των συνόρων της Τουρκίας τη Θεσσαλονίκη και τη Θράκη». 

Πέραν όμως από τους Τούρκους, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι, και ο Κούρδος ηγέτης Αμπντουλάχ Οτζαλάν σε διάγγελμά του που αναγνώσθηκε στις 21 Μαρτίου 2013 στο Ντιγιαρμπακίρ ενώπιον χιλιάδων Κούρδων στην τουρκική και στα κουρδικά για τη γιορτή του Νεβρόζ αναφέρθηκε στον Misak-ı Milli λέγοντας τα εξής: 
«Σήμερα πλέον ξυπνάμε σε μια Νέα Τουρκία, σε μια Νέα Μέση Ανατολή, σε ένα νέο μέλλον… Οι Τούρκοι και οι Κούρδοι ενωμένοι έπεσαν μαχόμενοι στα Δαρδανέλια, διεξήγαγαν μαζί τον Απελευθερωτικό Πόλεμο (σ.σ. Μικρασιατική Εκστρατεία) και προέβησαν στη σύσταση της Βουλής το 1920… Ζούμε ένα πανομοιότυπο και πιο επίκαιρο, πιο περίπλοκο και πιο βαθύ παράγωγο του Εθνικού Απελευθερωτικού Πολέμου που διεξήχθη υπό την ηγεσία των Τούρκων και Κούρδων στα πλαίσια του Misak-ı Milli της πρόσφατης ιστορίας μας…» 
(βλ. Βιβλίο Αποκαλύπτοντας τον Τουρκικό Λαβύρινθο-Ισλάμ και Πολιτική στην Τουρκία, σελ. 33-37, Χρήστος Μηνάγιας, 2014).

Αναφορικά με το ερώτημα εάν πρέπει να ανησυχούμε στην Ελλάδα από τις συνεχείς αναφορές του Ερντογάν στον Misak-ı Milli η απάντηση είναι η εξής: «Έπρεπε, πρέπει και θα πρέπει να ανησυχούμε. 
Άλλωστε, τώρα έπεσαν οι μάσκες και όλοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διαμόρφωση μιας εθνικής στρατηγικής, η οποία θα πρέπει να έχει ως κύρια χαρακτηριστικά την εθνική αξιοπρέπεια, την πολιτική σοφία, την αντίληψη της πραγματικότητας (ποιοι είμαστε και ποίες είναι οι απειλές), τη διπλωματική δεινότητα για τη διαμόρφωση ενός συμμαχικού διεθνούς περιβάλλοντος, την εγρήγορση και τον καθορισμό των κόκκινων γραμμών».

Militaire.gr: Θα περίμενε κανείς μετά την απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου, μια Τουρκία και έναν Ερντογάν πιο «μαζεμένους». Αντιθέτως, η ορμή του καθεστώτος Ερντογάν προκαλεί ερωτήματα. Το κυρίαρχο ερώτημα είναι, εάν τελικά το πραξικόπημα διευκόλυνε τον Ερντογάν στα σχέδια του για εκκαθάριση του κεμαλικού παρελθόντος. Πιστεύετε σε αυτά τα σενάρια;
   
Χ.ΜΗΝΑΓΙΑΣ: Ενώ έχουν συλληφθεί δεκάδες χιλιάδες άτομα με την κατηγορία συμμετοχής ή στήριξης του πραξικοπήματος, ακόμη δεν υπάρχουν απτά στοιχεία προκειμένου να απαντηθούν τα εξής ερωτήματα:  
Ποιος ήταν ο ηγετικός μηχανισμός των πραξικοπηματιών; 
Ποιος θα αναλάμβανε πρόεδρος Δημοκρατίας, ποιος θα ήταν ο νέος πρωθυπουργός και από ποιους θα συγκροτείτο τον νέο υπουργικό συμβούλιο; 
Ποίοι εξασφάλισαν τον συντονισμό του Γκιουλέν με τους πραξικοπηματίες στην Τουρκία; 
Από ποιους συγκροτήθηκε η ιεραρχική δομή και ποιο είναι το οργανόγραμμα του πραξικοπήματος; 
Επειδή για όλα αυτά υπάρχουν μόνο εικασίες και δεν υπάρχει κανένα συγκεκριμένο στοιχείο, γίνεται κατανοητό ότι το κίνημα Γκιουλέν προστατεύει τον ηγετικό του πυρήνα και συνεπώς η απειλή εξακολουθεί να υφίσταται, εφόσον φυσικά αποδειχθεί ότι το πραξικόπημα το οργάνωσε ο Γκιουλέν. 

Εκτός τούτου, η τουρκική πολιτειακή και πολιτική ηγεσία αντί να αναλύσει σωστά τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά αίτια που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις διεξαγωγής του πραξικοπήματος, με τις ενέργειες της καταδεικνύει ότι διεξάγει ένα αντιπραξικόπημα, απομακρύνοντας την Τουρκία έτι περαιτέρω από τη Δύση λόγω του ελλείμματος δημοκρατίας που δημιουργεί, της αποδόμησης του κράτους δικαίου, και της καταπάτησης των ατομικών ελευθεριών. 
Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι, οι Τούρκοι πολίτες που έχουν υποστεί άμεσες ή έμμεσες κυρώσεις λόγω της απόπειρας πραξικοπήματος ξεπερνούν τα δύο εκατομμύρια και ο αριθμός αυτός εκτιμάται θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Ήδη στην εφημερίδα της κυβερνήσεως της 29-10-2016 δημοσιεύθηκε η απόλυση 10.131 δημοσιών υπαλλήλων λόγω συμμετοχής τους ή στήριξης του πραξικοπήματος. Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε και την σταδιακή αποσταθεροποίηση της τουρκικής οικονομίας, τότε δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο η Τουρκία στο μέλλον να βρεθεί ενώπιον μιας παρόμοιας κρίσης με διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά με πιο οδυνηρές συνέπειες.
 
Σε ό,τι έχει να κάνει με το ερώτημα εάν τελικά το πραξικόπημα διευκόλυνε τον Ερντογάν στα σχέδια του, η απάντηση είναι ό,τι ο Τούρκος πρόεδρος επιδιώκει να μετατρέψει την κρίση που δημιουργήθηκε σε ευκαιρία, προκειμένου, μέσω της δημιουργίας φόβου, τρόμου και ψυχολογικής βίας να κάνει το όραμα του πραγματικότητα και να γίνει πρόεδρος μιας προεδρικής δημοκρατίας. Η εκτίμηση αυτή επιβεβαιώνεται άμεσα και με αρκετή σαφήνεια από την πρόσφατη δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού Μπιναλί Γιλντιρίμ ο οποίος επισήμανε το εξής: «Εάν δεν φτάσουμε σε ένα προεδρικό σύστημα υπάρχει κίνδυνος διαμελισμού της χώρας.». 

Militaire.gr: Η Τουρκία, από τη μια πλευρά, έχει ανοίξει μέτωπα ακόμη και πολεμικά, αλλά ταυτόχρονα διαπιστώνουμε ότι είναι ιδιαίτερα δραστήρια σε διπλωματικό επίπεδο και κυριολεκτικά «παίζει» με όλες τις μεγάλες δυνάμεις σαν να είναι ισότιμος συνομιλητής τους. Πιέζει στα όρια του εκβιασμού και δείχνει να κερδίζει. Είναι τόσο ικανή ή βρίσκεται σε κατάσταση απόγνωσης παίζοντας τα τελευταία της χαρτιά;

Χ.ΜΗΝΑΓΙΑΣ: Σε πρόσφατη ομιλία του, ο Ερντογάν παρουσίασε τις βασικές αρχές της νέας στρατηγικής που θα εφαρμόσει η Άγκυρα έναντι των εξωτερικών προβλημάτων και των προβλημάτων ασφαλείας που απειλούν τη χώρα του, έχοντας ως οδικό χάρτη τον Εθνικό Όρκο (Misak-ı Milli). 
Οι αρχές αυτές περιλαμβάνουν προληπτικές και αποτρεπτικές ενέργειες, οι οποίες έχουν να κάνουν με τη μεταφορά των στρατιωτικών επιχειρήσεων της Τουρκίας πέραν των συνόρων και συγκεκριμένα στα εδάφη άλλων κρατών.  
Συγκεκριμένα, αναφερόμαστε σε μια στρατηγική βάσει της οποίας, η υιοθέτηση της αντίληψης περί άμυνας θεωρείται για την Τουρκία «όλεθρος». 
Επιπλέον, με την ίδια διαδικασία σκέψης αναφερόμαστε σε μια τουρκική θεώρηση βάσει της οποίας, κάθε χώρα που δεν αποκόπτει τις απειλές της πέραν των συνόρων της και δεν δημιουργεί αμυντικά προπύργια στο εξωτερικό θα αντιμετωπίσει το διαμελισμό της στο μέλλον.  

Ας σημειωθεί ακόμη ό,τι, ο τελικός αντικειμενικός σκοπός του Ερντογάν εστιάζεται στη φράση: «Και στο πεδίο των επιχειρήσεων και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Και όταν αναφερόμαστε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εννοούμε την επιδίωξη της Τουρκίας να της ανατεθεί ρόλος στη διαμόρφωση της Νέας Συρίας και του Ιράκ μετά το πέρας των εχθροπραξιών. 

Για το λόγο αυτό μέσα στο νέο γεωπολιτικό περιβάλλον της Μέσης Ανατολής, όπου ο ανταγωνισμός της ηγεμονίας κατέχει την πρώτη θέση, η Τουρκία προβάλλει με κάθε τρόπο τον περιφερειακό της ρόλο και την περιφερειακή της ηγεμονία που αυτή επιθυμεί να αποκτήσει. 
Φυσικά, τα πλεονεκτήματα και τους κίνδυνους του νέου τουρκικού δόγματος θα αρχίσουν να φαίνονται μετά από μερικές εβδομάδες, λαμβανομένου υπόψη ότι η γραμμή Χαλέπι-Ράκκα-Μοσούλη εντάσσεται σε ένα θέατρο επιχειρήσεων όπου όλοι πολεμούν εναντίον όλων.

Militaire.gr: Τι θα πρέπει να προσέξει η Ελλάδα;

Χ.ΜΗΝΑΓΙΑΣ: Στο βιβλίο μου Αποκαλύπτοντας τον Τουρκικό Λαβύρινθο-Ισλάμ και Πολιτική στην Τουρκία (σελ. 269-270) είχα παραθέσει τις ακόλουθες πληροφορίες: 
«Στις 24-05-2003, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Abdullah Gül σε συνέντευξη που έδωσε στον Τούρκο δημοσιογράφο Sedat Sertoğlu της εφημερίδας Vatan αποκάλυψε ότι θα αλλάξουν (ανατραπούν) τα καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, αναφέροντας τα εξής: Στην πολυθρόνα που κάθεσαι καθόταν ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Powell, με τον οποίο συμφωνήσαμε σε ένα δισέλιδο σχέδιο 9 παραγράφων. Όμως δεν μπορώ να σου ανακοινώσω το περιεχόμενο του, διότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πλήθος μυστικών διαβουλεύσεων. Υπόψη ότι το γενικό πλαίσιο της συμφωνίας αυτής συντάχθηκε κατά την επίσκεψη του Powell στην Τουρκία στις 02-04-2003, χωρίς αυτή να κατατεθεί στην Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση για έγκριση, όπως προβλεπόταν από το Σύνταγμα. Ωστόσο μετά από λίγους μήνες, στις 13-07-2003, ο Doğu Perinçek αρχηγός του κόμματος İşçi Partisi (Εργατικό Κόμμα) σε συνέντευξη τύπου γνωστοποίησε το περιεχόμενο της συμφωνίας Gül-Powell που περιελάμβανε τα εξής (σ.σ. ο Perinçek κρίθηκε ένοχος για την εμπλοκή του στην υπόθεση Ergenekon και του επιβλήθηκε η ποινή φυλάκισης 34 ετών και 4 μηνών):
  • Ο τουρκικός στρατός θα αποχωρήσει από το βόρειο Ιράκ, όπου είχε στρατιωτικές βάσεις, θα τερματίσει τις επιχειρήσεις του κατά μήκος των τουρκο-ιρακινών συνόρων και σε περίπτωση που απαιτηθεί να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε επιχείρηση εναντίον του ΡΚΚ θα ζητά έγκριση από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
  • Απειλή για εμπάργκο και λήψης στρατιωτικών μέτρων κατά της Τουρκίας.
  • Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα μειώσουν την αριθμητική δύναμη και τα οπλικά συστήματα τους.
  • Η Τουρκία θα παρέχει ενεργή υποστήριξη στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα συμμετάσχει σε επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή και εναντίον του Ιράν.
  • Η Τουρκία θα αναγνωρίσει επίσημα το κουρδικό κράτος που θα ιδρυθεί στο Βόρειο Ιράκ.
  • Θα αποποινικοποιηθεί το ΡΚΚ και θα δοθεί γενική αμνηστία στα μέλη της οργάνωσης.
  • Θα παραχωρηθεί το δικαίωμα στους δήμους της νοτιοανατολικής Τουρκίας να αυτονομηθούν και να δημιουργήσουν μια ομοσπονδία.
  • Η Τουρκία θα άρει τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις που εφαρμόζει στην Αρμενία.
  • Στην Κύπρο, θα παραμερισθεί ο Dektaş, το σχέδιο Annan θα υλοποιηθεί με μικρές αλλαγές και θα υπάρξει ελαστική στάση σε ό,τι έχει να κάνει με τις αξιώσεις-διεκδικήσεις της Ελλάδος στο Αιγαίο. Συνεπώς διαπιστώνεται με τον πλέον εμφανή τρόπο η διασύνδεση που υπάρχει μεταξύ του κουρδικού προβλήματος και των ελληνοτουρκικών σχέσεων αναφορικά με το κυπριακό και τις θαλάσσιες ζώνες.»
Επειδή λοιπόν, το γεωπολιτικό περιβάλλον του 2003 με το αντίστοιχο του 2016 έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς τους Κούρδους και το κουρδικό πρόβλημα δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο να υπάρξουν εξελίξεις και εκπλήξεις τους επόμενους μήνες εάν η  Άγκυρα τροποποιήσει την υφιστάμενη πολιτική της για τους Κούρδους και προβεί σε μια νέα διαδικασία επίλυσης του κουρδικού, σύμφωνα με την επιθυμία των Μεγάλων Δυνάμεων (ΗΠΑ και Ρωσία). 
Για το λόγο αυτό θα πρέπει να δημιουργηθούν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις ώστε η Ελλάδα και η Κύπρος να μην υποχρεωθούν να τηρήσουν «ελαστική στάση» στις αξιώσεις και διεκδικήσεις της Τουρκίας, εφόσον της «ζητηθούν».

Πηγή Militaire

Ζωή Κωνσταντοπούλου: "όταν παίζεις με όρους μαφίας, θα καείς"

2-11-2016


"Τη νεολαία είναι που πρέπει να φοβούνται!!! ["Κάποιοι βλέπουν καρέκλα και αμειβόμενη θέση και δεν μπορούν να συγκρατηθούν"] - VIDEO


«διέλυσαν την επιτροπή της Βουλής για το χρέος. 
Το Σάββατο θα συνεδριάσει η επιτροπή αλήθειας δημοσίου χρέους, στις 18:00. Θα κάνει αυτά που δεν κάνει η κυβέρνηση. Αυτό που διεκδικούμε είναι να ειπωθεί η αλήθεια γιατί μας έχουν φλομώσει στα ψέματα. 
Πρέπει ο λαός να μάθει την αλήθεια και να διεκδικήσει την αλήθεια. Είναι ανοιχτή η συζήτηση για το χρέος και περιμένω να δω ποιες θα είναι οι νέες επιθέσεις που θα δεχθεί η επιτροπή αλήθειας. Θα έρθουν από όλο τον κόσμο τα μέλη της επιτροπής αλήθειας. 
Η ανυπακοή στην πράξη σημαίνει και αναζήτηση και ανάδειξη της αλήθειας και διεκδίκηση της διαγραφής του χρέους».

Αιχμηρή και εύστοχη όπως πάντα η Ζωή Κωνσταντοπούλου και χωρίς να μασάει τα λόγια της, απάντησε στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου στη συνέντευξη που έδωσε σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο του alpha και στην εκπομπή του Σπύρου Χαριτάτου. (mp3)

Παρακάτω σας παραθέτουμε μερικά κύρια σημεία της συνέντευξης αυτής.


Για την αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππα:

  • Υπάρχει οργή στον κόσμο εναντίον των τηλεοπτικών σταθμών και πάνω σε αυτό πάτησε η κυβέρνηση
  • Κυνηγάνε το παλιό προτείνοντας τον κύριο Πολύδωρα;
  • Έχουν υπάρξει αντισυνταγματικές πρωτοβουλίες κυβερνητικές που δεν καταγράφηκαν ως αντισυνταγματικές από το ΣτΕ

Για τις αλλοπρόσαλλες κυβερνητικές συμπεριφορές:


  • Όταν είσαι διατεθειμένος να πάρεις το σχήμα της καρέκλας είσαι επικίνδυνος
  • Οι διαρκεις χαριεντισμοί του Τσίπρα με τον Λεβέντη δείχνουν πόσο χαμηλά θα φτάσει ο πρωθυπουργός για να διατηρήσει την καρέκλα

Για το Σύνταγμα και την καταπάτηση των κεκτημένων των εργαζομένων:


  • Το Σύνταγμα είναι κεκτημένο μας ανεκτίμητης αξίας Δεν είναι υπό διαπραγμάτευση
  • Ο περισσότερος κόσμος όταν είναι προ του διλήμματος ελευθερία ή θάνατος... λέει ελευθερία
  • Η επίθεση στην αξιοπρέπεια γίνεται με μία τακτική σταδιακής αφαίρεσης δικαιωμάτων και ελευθεριών
  • Η σύνταξη δεν είναι επίδομα βασίζεται στην εργασία των ανθρώπων πολλά χρόνια.
  • Όταν τα παιδιά σου μεγαλώνουν δίπλα σε παιδιά δυστυχισμένα θα γίνουν και αυτά δυστυχισμένα
  • Τη νεολαία είναι που πρέπει να φοβούνται ( Σχόλια: Έλενα Χατζή)
Πυρά στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση για τις τηλεοπτικές άδειες και το ΕΣΡ εξαπέλυσε, μέσω του Αlpha 989 η Ζωή Κωνσταντοπούλου χαρακτηρίζοντας "εξωφρενική" την υποψηφιότητα Πολύδωρα για την προεδρία του ΕΣΡ.
"Κάποιοι βλέπουν καρέκλα και αμειβόμενη θέση και δεν μπορούν να συγκρατηθούν", είπε η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας. Έκανε λόγο για “ξετσίπωτο παζάρι για να βάλει ο καθένας τους δικούς του”.
Χαρακτήρισε "καπρίτσιο" τον περιορισμό των καναλιών σε 4", ενώ ζήτησε παραίτηση της κυβέρνησης αλλά όχι -όπως είπε- για να έρθει ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος διέλυσε την Δημόσια Διοίκηση.
Αποκάλυψε πως είπε πει στον Νίκο Παππά πως "όταν παίζεις με όρους μαφίας, θα καείς" ενώ απέδωσε παρακρατικά χαρακτηριστικά στην επίθεση στον αντιπρόεδρο του ΣτΕ.
Ακολουθούν τα βασικά σημεία της συνέντευξης:
«Ο Παππάς και η κυβέρνηση έπρεπε να παραιτηθούν. Γνώριζαν ότι φέρουν τον νόμο που είναι αντισυνταγματικός, τους το είχα πει από τον Αύγουστο του ’15. Επέλεξαν αυτή τη διαδρομή με αυτή τη σκηνοθετημένη διαδικασία και προσποιούνται ότι δήθεν θα δώσουν τη μεγάλη μάχη. Προσπαθούν να χειραγωγήσουν τη δικαιοσύνη και τελικά τα ήθελαν και τα έπαθαν. Η κυβέρνηση δίνει το δείγμα γραφής της και αντί να παραιτηθεί προσπαθεί να αντιμεταθέσει το ενδιαφέρον», δήλωσε στον Alpha 989 η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Για την επιλογή Πολύδωρα, σχολίασε χαρακτηριστικά:
«Γιατί όχι; Εδώ έχει ξεφτιλιστεί το σύμπαν με αυτή την κυβέρνηση. Συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχει αύριο. Κάνει τον «καμπόσο» εκεί που θεώρει ότι «την παίρνει». Τα πάντα έχουν χάσει το νόημά τους άρα γιατί όχι τέτοια εξωφρενική πρόταση και γιατί όχι και άλλες τέτοιες προτάσεις.
Κυνηγάνε το παλιό προτείνοντας τον κ Πολύδωρα; Μετερχόμενοι τις πιο παλαιοκομματικές μεθόδους.
Έχει καλλιεργηθεί η αίσθηση ότι σε αυτούς που υπηρέτησαν σε θέσεις εξουσίας τους «χρωστάει» με κάποιον τρόπο η ζωή. Όπως π.χ η κα Κατσέλη ή ο Γ. Αρσένης που είχε προταθεί ως πρωθυπουργός. Σαν να χρωστάει ο τόπος να πληρώνει δια βίου πρόσωπα που υπηρέτησαν την δημόσια σφαίρα. Είναι αντιδημοκρατική αυτή η νοοτροπία στην πλάτη των Ελλήνων πολιτών. Δεν είναι ζήτημα προσώπων».
«Το παζάρι που γίνεται να βάλει ο ένας με τον άλλο δικούς τους, είναι ξετσίπωτο. Δεν πρέπει να μιλάμε για πρόσωπα συνδεδεμένα με κόμμα. Κάποιοι βλέπουν καρέκλα και αμειβόμενη θέση και δεν μπορούν να συγκρατηθούν. Πρέπει οι πολίτες να φτάσουμε να διεκδικήσουμε και η Πλεύση Ελευθερίας γι’ αυτό συγκροτήθηκε. Για να μην πάνε τα λιγούρια αλλά οι άνθρωποι που έχουν αίσθηση ευθύνης», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενη στη ΝΔ η κα Κωνσταντοπούλου είπε ότι«χρησιμοποιεί ως πρόσχημα το παρελθόν του Πολύδωρα, είναι ανειλικρινής, ήταν κεντρικό στέλεχος προταθείς ως Πρόεδρος της Βουλής, υπουργός της ΝΔ».
«Το μείζον πρόβλημα είναι ότι εδώ παρατηρούμε ότι οι θεσμικές θέσεις και λειτουργίες αντιμετωπίζονται ως πεδίο συναλλαγής.Θα σε βάλω εκεί. Πώς έβαλαν δηλ τον Παπουτσή εκπρόσωπο της χώρας στην Παγκόσμια Τράπεζα. Είναι ουκ ολίγοι, όσοι έχουν προσφέρει αντισυνταγματικές κινήσεις σε κυβερνήσεις και δεν μπορούν να συγκρατηθούν, τους τρέχουν τα σάλια (πχ ο καθ. Συνταγματικού Δικαίου Γ. Δρόσος).
Για το ΕΣΡ είπε ότι «ο κος Παππάς έφερε μια τροπολογία και είπε ότι παύει όλα τα εν ενεργεία μέλη και τις αρμοδιότητες του ΕΣΡ. Δεν υπήρχε όμως ΕΣΡ. Με γελοία –νομικά- κατασκευή προφασίστηκαν ότι δεν μπορούσαν να συγκροτήσουν ΕΣΡ, αυτοί δηλ που το έκλεισαν. Σαν το παιδί που σκοτώνει τους γονείς του και κλαίει. Αυτό ήταν η πεμπτουσία της κατασκευής αυτής. Είναι κατασκευή ανθρώπων που καταστρώνουν σχέδια. ΕΣΡ υπήρχε με σύνθεση 4 μέλη. Για 1η φορά από τον Απρίλιο του ’15, μετά από πάρα πολλά χρόνια, το ΕΣΡ είχε ενεργά μέλη. Αυτό κατήργησε ο Παππάς. Το 2015 υπήρχε ευκαιρία να λειτουργήσει το ΕΣΡ με νόμιμες θητείες των μελών του. Είχαν απομείνει μέλη με ενεργείς θητείες και υπήρχε η ανάγκη να συμπληρωθεί με τρία μέλη, μπορούσε να λειτουργεί και με τα τέσσερα».
«Προφανώς μιλάμε για «όρους μαφίας». Είχα πει στον κ Παππά ότι «όταν παίζεις με όρους μαφίας θα καείς». Η κα Αλεξίου διορίστηκε το 2011 στο ΕΣΡ με ομόφωνη απόφαση της διάσκεψης των προέδρων στην οποία ούτε συμμετείχα, είχα ενημερώσει τότε ότι για λόγους δεοντολογίας θα απείχα και ζήτησα να αναλάβει κάποιος άλλος την διαδικασία, επειδή η αντιπρόεδρος ήταν μητέρα μου. Η κα Αλεξίου είναι ένα πρόσωπο εγνωσμένης δημοσιογραφικής διαδρομής και δευτερευόντως είναι μητέρα μου και ορίστηκε το ‘11 στο ΕΣΡ πριν από δική μου εμπλοκή στην πολιτική. Με ομόφωνη απόφαση στη διάσκεψη των προέδρων και έχει δώσει τις εξετάσεις της σε όσες θέσεις έχει υπηρετήσει αμισθί με μεγάλη επιτυχία».
Έκανε λόγο για «διαδικασία ενός κυνηγιού μαγισσών που εξαπολύθηκε μετά την προδοσία Τσίπρα. Το κυνήγι μαγισσών στόχευσε στα πρόσωπα που ήταν ανεξάρτητα
και η βλάβη σε αυτά θα ήταν και βλάβη στους αντιφρονούντες. Το δυστύχημα είναι ότι για λόγους μικροκομματικούς και μνημονιακής αλληλεγγύης τότε, όλα τα κόμματα τότε δεν αντιδρούσαν και νομιμοποίησαν τον κο Τσίπρα. Συνολικά έχει αποτυπωθεί ποιος είναι ο αυταρχισμός και η ολοκληρωτική αντίληψη αυτών που κυβερνούν».
Απέδωσε σε «καπρίτσιο» τον περιορισμό των τηλεοπτικών αδειών σε 4.
Χαρακτήρισε «πολύ χυδαίο και ακραίο αυτό που γίνεται» και πρόσθεσε χαρακτηριστικά «αν κλαίνε για τα εκατομμύρια, ας βάλει ο Παρασκευόπουλος την υπογραφή του για τα θύματα του Διστόμου. Εάν κλαίνε για αυτά που θα εισέπρατταν ας διεκδικήσουν την διαγραφή του χρέους».
Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «διέλυσαν την επιτροπή της Βουλής για το χρέος.
Το Σάββατο θα συνεδριάσει η επιτροπή αλήθειας δημοσίου χρέους, στις 18:00. Θα κάνει αυτά που δεν κάνει η κυβέρνηση. Αυτό που διεκδικούμε είναι να ειπωθεί η αλήθεια γιατί μας έχουν φλομώσει στα ψέματα.
Πρέπει ο λαός να μάθει την αλήθεια και να διεκδικήσει την αλήθεια. Είναι ανοιχτή η συζήτηση για το χρέος και περιμένω να δω ποιες θα είναι οι νέες επιθέσεις που θα δεχθεί η επιτροπή αλήθειας. Θα έρθουν από όλο τον κόσμο τα μέλη της επιτροπής αλήθειας.
Η ανυπακοή στην πράξη σημαίνει και αναζήτηση και ανάδειξη της αλήθειας και διεκδίκηση της διαγραφής του χρέους».
Αναφερόμενη στην «επίθεση» στον αντιπρόεδρο του ΣΤΕ, η κα Κωνσταντοπούλου είπε πως «έχει χαρακτηριστικά παρακρατικά και της σκοτεινότερης δράσης που κατεγράφη ιστορικά.
Λυπάμαι για τους δημοσιογράφους από δήθεν αριστερά φύλλα».
«Ζητάμε να παραιτηθεί αυτή η κυβέρνηση όχι για να έρθει ο κ Μητσοτάκης, με αντίστοιχα δείγματα έχει δώσει το στίγμα του. Έχει υπάρξει ο υπουργός που διέλυσε την δημόσια διοίκηση».
«Πρέπει να ξεκινήσουμε το «ξήλωμα» από αυτούς που κυβερνούν, κυβερνούν χειρότερα από τους προηγούμενους», πρόσθεσε χαρακτηριστικά.
«Ο πρωθυπουργός μιμείται ακόμα και στην φωνή τον Παπανδρέου», υποστήριξε η κα Κωνσταντοπούλου.
Για τις καλές σχέσεις Τσίπρα-Λεβέντη είπε πως «οι διαρκείς χαριεντισμοί του κ Τσίπρα με τον Λεβέντη δίνουν το τόνο του πόσο χαμηλά θα φτάσει ο πρωθυπουργός για να διατηρήσει την καρέκλα .
Όταν είσαι διατεθειμένος να πάρεις το σχήμα της καρέκλας, είσαι επικίνδυνος και ο κ Τσίπρας είναι επικίνδυνος».
Για τον Π. Καμμένο είπε χαρακτηριστικά: «νομίζω ότι είναι σε επίπεδο προσβολής της νοημοσύνης οι επαναστατικές ασκήσειςτου κ. Καμμένου».
Κατηγόρησε για προδοσία την κυβέρνηση λέγοντας πως «αυτοί που δέχονται να κυβερνούν χωρίς κυριαρχία είναι ακατάλληλοι να υπερασπιστούν την εθνική κυριαρχία.
Υπέγραψαν αναγνωρίζοντας στην Τουρκία να στέλνει αστυνομικούς στα νησιά μας για να ελέγχουν την διαδικασία στο προσφυγικό αναγνωρίζοντας τι;
Ότι η Τουρκία είναι ασφαλής τρίτη χώρα αναγνωρίζει στην Τουρκία.
Δεν γνωρίζει ο Πρωθυπουργός ότι η Τουρκία έχει καταδικαστεί για παραβίαση ανθρώπινων δικαιωμάτων;
Ήδη καταγράψαμε μία οπισθοδρόμηση στο πεδίο της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν εκπλήσσομαι από το γεγονός ότι μόνο λόγια ακούμε γιατί αυτοί που βρίσκονται στο τιμόνι της χώρας είναι μαριονέτες των θεσμών και δεν έχουν καμία ανησυχία για τα συμφέροντα του τόπου αυτού – τα παρέδωσαν.
Εκτελούν εντολές έξωθεν».
«Νομίζω ότι αυτό που διακυβεύεται είναι η ζωή και το μέλλον των ανθρώπων σε αυτή την χώρα. Έχουν εγκαταλείψει την χώρα πολλοί άνθρωποι και αυτό είναι μία φοβερή πραγματικότητα, όπως μιλάμε σήμερα μιλάνε κάποιοι για τη γενιά των 100 ευρώ. Η κατηφόρα αυτή δεν έχει τέλος.
Η επίθεση στην αξιοπρέπεια γίνεται με μία τακτική σταδιακής αφαίρεσης δικαιωμάτων και ελευθεριών. Οι συνταξιούχοι δεν έκλεψαν και η σύνταξη δεν είναι επίδομα, βασίζεται στην εργασία των ανθρώπων πολλά χρόνια.
Η επίθεση στην κοινωνία δεν θα σταματήσει αν δεν το κάνει η κοινωνία. Δεν υπάρχει κανείς που θα μείνει εκτός αυτής της στόχευσης, της πολίτικής υποδούλωσης, της εξαθλίωσης. Όταν τα παιδιά σου μεγαλώνουν δίπλα σε παιδιά δυστυχισμένα θα γίνουν και αυτά δυστυχισμένα.
Περισσότερος κόσμος βρίσκεται προ του διλήμματος: ελευθερία ή θάνατος».
Αναφερόμενη στους δημοσιογράφους είπε ότι «επί μνημονίων οι δημοσιογράφοι αποδέχθηκαν τον ρόλο του υποστηλωτή των μνημονίων πιστεύοντας ότι θα έχουν δουλειά. Υπήρχε και υπάρχει οργή στον κόσμο εναντίον των τηλεοπτικών σταθμών και πάνω σε αυτό πάτησε η κυβέρνηση που στην πραγματικότητα συναλλασσόταν και αυτή».
 «Δεν υπάρχει καλός σε αυτή την ιστορία. 
Οι πολίτες πρέπει να επιλέξουν και να διεκδικήσουν και να φροντίσουμε ώστε στις θέσεις ευθύνης να μην πάνε αυτοί που λιγουρεύονται και να πάνε άνθρωποι που θα συγκρουστούν και θα κάνουν ό,τι χρειαστεί», τόνισε χαρακτηριστικά.

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/