Η Ρωσία, το Βιετνάμ και η Κούβα: Ψυχρός Πόλεμος, ή κάτι άλλο;

3-11-2016

Του Αλέξανδρου Δρίβα 

Ο Υπουργός Άμυνας της Ρωσίας, το 2014, είχε κάνει λόγο για την εκπόνηση ενός σχεδίου δημιουργίας στρατιωτικών βάσεων στο εξωτερικό. Ο Σεργκεϊ Σόϊγκου, είχε μάλιστα αναφέρει και χώρες στις οποίες η Ρωσία θα ενδιαφερόταν να αποκτήσει στρατιωτικές βάσεις. Νικαράγουα, Βιετνάμ, Σεϋχέλλες, Κούβα, Βενεζουέλα και Σιγκαπούρη. Οι μέρες εκείνες (Φλεβάρης 2014) αφορούσαν τις αντιδράσεις της Μόσχας για όσα λάμβαναν χώρα στην Ουκρανία. Λίγες μέρες πριν, ο αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας Νικολάϊ Πάνκοφ, δήλωσε πως η Ρωσία επανεξετάζει το άνοιγμα των βάσεων σε Κούβα και Βιετνάμ, τις οποίες βάσεις έκλεισε η Μόσχα το 2002.

Οι ρωσο-αμερικανικές σχέσεις επιδεινώνονται τις τελευταίες βδομάδες, κάτι που συμπαρασύρει στην ίδια επιδείνωση και τις ρωσο-νατοϊκές σχέσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τις σχέσεις Ρωσίας και Ε.Ε. Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα σπουδαίο ολίσθημα το οποίο συνεχίζεται να λαμβάνει χώρα στη Δύση σε πληθώρα κύκλων (ακαδημαϊκοί, πολιτικοί και δημοσιογραφικοί). Οι συμβολισμοί της επανεξέτασης του ανοίγματος των βάσεων σε Κούβα και Βιετνάμ, είναι όντως "ψυχροπολεμικοί". Έχουμε όμως "Ψυχρό Πόλεμο"; Τι ζητάει η Ρωσία; Ποιά είναι τα ζωτικά της συμφέροντα (κόκκινες γραμμές της) και πώς τα προστατεύει/διεκδικεί;

Ούτε Ψυχρός, ούτε Πόλεμος

Η επιστημονική μεθοδολογία, δε δέχεται οτι κάποια ιστορική στιγμή (οποιαδήποτε) μπορεί να ταυτίζεται με κάποια άλλη. Η μοναδικότητα των ιστορικών γεγονότων, είναι αδιαμφισβήτητη. Η παρόμοια εξέλιξη ιστορικών γεγονότων που φέρουν με τη σειρά τους παρόμοιες συνέπειες, είναι μια άλλη συζήτηση.

Ο Baruch, ονόμασε "Ψυχρό Πόλεμο" (αδύνατος ο Πόλεμος –πυρηνικός- αδύνατη και η Ειρήνη) την πόλωση μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ που σταδιακά ξεκίνησε από το 1945 και έλαβε τέλος (σε διαφορετικά στάδια κλιμάκωσης και αποκλιμάκωσης της πόλωσης) τα πρώτα έτη της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα. Καμία χώρα (πλην των Κινήματος των Αδεσμεύτων) δεν μπορούσε να βρει φυγόκεντρες δυνάμεις οι οποίες θα εξασφάλιζαν μια άλλη λύση για την πορεία της. Ο κόσμος, ήταν διπολικός και "τακτοποιημένος" σε "blocks". Η πόλωση μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, δημιουργούσε ένα μαγνητικό πεδίο στο οποίο τα κράτη, δεν μπορούσαν να έχουν πολλές επιλογές στην άσκηση της εξωτερικής τους πολιτικής. Ο Στάλιν είχε πει χαρακτηριστικά: "Αυτός ο πόλεμος, δε μοιάζει με κανέναν άλλον, όποιος κερδίζει έδαφος, επιβάλλει σε αυτό την ιδεολογία του, το πολιτικό και οικονομικό του σύστημα". Η αντιπαλότητα των δύο υπερδυνάμεων και -εν τέλει- των συμμαχιών τους, εκτονωνόταν σε κρίσεις όπως της Κούβας και σε τοπικούς πολέμους όπως στο Βιετνάμ και στην Κορέα. Ο Ψυχρός Πόλεμος, παρείχε λοιπόν μια πολύ απλή δομή για το διεθνές σύστημα (1945-1991) και διακρινόταν από σταθερότητα (όχι θετική ειρήνη, αλλά, σταθερότητα) καθώς οι επιλογές ήταν εγκλωβισμένες στα παίγνια μηδενικού αθροίσματος που καθόριζαν τις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών.

Το σημερινό "κύκλωμα" του διεθνούς συστήματος, δεν έχει έναν απλό διακόπτη ΟΝ/OFF. Η συζήτηση που μπορεί να γίνει για τη σημερινή εικόνα του διεθνούς συστήματος ισορροπίας δυνάμεων, είναι για το αν είναι ασταθές ή σταθερό πολυπολικό, αν είναι εν τη ζυμώσει (σταθερό ή ασταθές) και για το αν η αλληλεξάρτηση και ο χαοτικός αριθμός επιλογών και δρώντων που συνδιαμορφώνουν τις πολιτικές αποφάσεις ισχυρών και μη κρατών, μπορούν να ποσοτικοποιηθούν, να μετρηθούν και τελικά, να αξιοποιηθούν για την προβλεψιμότητα καταστάσεων για αποφυγή καταστροφικών σεναρίων.

Tο ίδιο ακραίο με το να βαφτίζουμε "Ψυχρό Πόλεμο" τις επιδεινούμενες σχέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, είναι το να υιοθετούμε απόψεις και θέσεις που απορρέουν χοντρικά, από πονήματα σαν αυτό του Φράνσις Φουκουγιάμα "Το Τέλος της Ιστορίας". Καλώς ή κακώς, η ιστορία έχει ερμηνείες και αναγνώσεις. Η ισχύς, όντως καθορίζει τις σχέσεις μεταξύ των κρατών. Το ποιά είναι η μορφή της ισχύος και (κυρίως) ποιό momentum είναι αυτό που προκρίνει μια πτυχή ισχύος που καθορίζει αποτέλεσματικότητα της στρατηγικής μιας χώρας, δεν μπορεί να εισέλθει εύκολα στη χώρα της προβλεψιμότητας. Στις διεθνείς σχέσεις, η ιστορία επαληθεύεται στο μέλλον και η ιστορία έχει μονίμως μέλλον, ποτέ τέλος.

Διμερή τα προβλήματα μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ

Η μετάβαση από τον διπολικό κόσμο στον πολυπολικό, αποδεικνύεται με τις ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις που λαμβάνουν χώρα σε κάθε περιφέρεια του κόσμου. Η εποχή Πούτιν, σηματοδότησε σταδιακά, την επάνοδο της Ρωσίας στις διεθνείς υποθέσεις, καθιστώντας τη Ρωσία, αναθεωρητική δύναμη του διεθνούς statusquo. Γεωγραφικό χαρακτηριστικό της Ρωσίας (και επομένως γεωστρατηγική της επιταγή) αποτελεί η τεράστια επικράτειά της η οποία την αναγκάζει να ενδιαφέρεται για τέσσερις υπο-περιφέρειες του πλανήτη (Ευρώπη, Κεντρική Ασία, Μέση Ανατολή, Ανατολική Ασία). Η υπερέκταση, είναι άλλοτε θετική (εξασφαλίζει ένα minimumεπιρροής σε κάθε γειτνιάζουσα περιοχή) και άλλοτε αρνητική (γίνεται κοστοβόρα και δύσκολη σε αποτελεσματικότητα αναφορικά με την εμβάθυνση, καθώς η διεύρυνση με την εμβάθυνση επιρροής τείνουν να γίνονται ποσά αντιστρόφως ανάλογα).

Η Ουκρανία, η αντιπυραυλική ασπίδα (και εν γένει παρουσία) του ΝΑΤΟ στην ανατολική Ευρώπη αλλά και η αυξητική τάση νατοϊκής ενίσχυσης χωρών της Μαύρης Θάλασσας, (Ρουμανία και Βουλγαρία) προκαλούν εξαιρετικές ανησυχίες στη Ρωσία η οποία θεωρεί πως η Δύση προσπαθεί να την εγκλωβίσει. Η προσάρτηση της Κριμαίας, υπάκουε στην επιταγή ενός minimumαπεγκλωβισμού της Μόσχας της οποίας τα συμφέροντα στην Ουκρανία, είναι ζωτικά για κάθε πτυχή της εξωτερικής και οικονομικής της πολιτικής.

Η συνέχιση της επιρροής της Ρωσίας στη Συρία, σε μια χώρα που της εξασφαλίζει έξοδο στη Μεσόγειο αλλά και χώρα που μπορεί να εξασφαλίσει ενεργειακή παρουσία μέσω αγωγών στη Μόσχα, αποτελούν εξίσου, ζητήματα στα οποία η Ρωσία θέτει κόκκινες γραμμές. Η απώλεια επιρροής και ελέγχου Ουκρανίας και Συρίας, θα δημιουργήσει ασφυξία στη Ρωσία και θα κάνει το μαλακό της υπογάστριο (Μάυρη Θάλασσα) εξαιρετικά ευπαθές. Στα σύνορα με την Πολωνία, η Ρωσία, μετέφερε πυραύλους IskanderMοι οποίοι προβληματίζουν τη νατοϊκή συμμαχία. Η Μόσχα, χαρακτήρισε τη μεταφορά πυραύλων που μπορούν να προσαρμόσουν και πυρηνικές κεφαλές "άσκηση ρουτίνας".

Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, είναι δύσκολες και απαιτούν υποχωρήσεις από ένα μέλος (οποιοδήποτε μέλος) καθώς τόσο η θεωρία των διαπραγματεύσεων, όσο και η εμπειρία πρακτικής εφαρμογής των διαπραγματεύσεων, αποδεικνύουν πως τα κράτη δεν πρέπει να διεκδικούν ακριβώς τα ίδια πράγματα, ήτοι, να μην έχουν ακριβώς τα ίδια συμφέροντα. Οι ΗΠΑ επιθυμούν να ελέγξουν την επιρροή της Ρωσίας στην ασταθή Ευρώπη (ιδιαίτερα στα ανατολικά) όπως επίσης, να απομακρύνουν τη Ρωσία από τον πάλαι ποτέ "σιιτικό άξονα" μεταξύ Συρίας και Ιράν και ταυτόχρονα, να μειώσουν το ρόλο της ρωσικής ενεργειακής διπλωματίας η οποία αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της εποχής Πούτιν καθώς άδραξε οικονομικά αλλά και διπλωματικά οφέλη από το ρωσικό ενεργειακό μονοπώλιο. Τα συμφέροντα των δύο δυνάμεων, αγγίζουν το "καθ’ ολοκληρίαν" της απόκλισης. Έτσι, η Ρωσία προσπαθεί να μεταφέρει το brasdeferreμε τις ΗΠΑ, αλλού.

Αντιπερισπασμός χωρίς bluffing game

Η διπλωματική γλώσσα, μας υπαγορεύει να μην της δίνουμε και μεγάλη σημασία, όταν αυτή χρησιμοποιείται σε υψηλό επίπεδο συναντήσεων και εκφράζεται δημόσια. Αυτό, έχει εξαίρεση τον Ρώσο Πρόεδρο. Μια έρευνα γύρω από το κομμάτι "λόγια-έργα" του Πούτιν, θα μας κάνει να εκπλαγούμε από το πόσο λίγο έχει τελικά κατανοήσει η Δύση τη Ρωσία των ημερών μας. Τόσο στη Γεωργία, όσο και στην Ουκρανία (και τελικά και στη Συρία) η Δύση θεώρησε πως η ρωσική πολιτική στηρίζεται στην "μπλόφα". Συνεχώς, διαψεύδεται. Όσο υπάρχει αυτή η κακή ανάγνωση, οι κίνδυνοι για να "ξεφύγουν" κρίσεις μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, αυξάνονται.

Ο αντιπερισπασμός, σαν κίνηση τακτικής, μπορεί να συγγενεύει με το bluffing game, όμως, δεν ταυτίζεται. Η Ρωσία θεωρεί οτι οι ΗΠΑ έρχονται στην "αυλή" της. Η απάντησή της, είναι "επιθετικά αμυντική". Η Κούβα, βρίσκεται στην "αυλή" των ΗΠΑ και η Ρωσία, επανεξετάζοντας το ενδεχόμενο για επανεμφάνιση στρατιωτικής παρουσίας εκεί, σηματοδοτεί στις ΗΠΑ, πως θα προσπαθήσει να μηδενίσει το γεωγραφικό πλεονέκτημα άμυνας των ΗΠΑ, τον Ατλαντικό Ωκεανό. Το Βιετνάμ, είναι ακόμη πιο περίπλοκο καθώς ΗΠΑ και Κίνα, ερίζουν (νομικά και πολιτικά) στην ευρύτερη περιοχή της Θάλασσας της Νότιας Κίνας. Η Ρωσία, διαμηνύει στις ΗΠΑ πως θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο την κατάσταση στην Ανατολική Ασία (όπου και βρίσκονται οι μεγαλύτερες αμερικανικές ανησυχίες) δίνοντας παράλληλα, χρόνο στην Κίνα να προετοιμάσει στόλο που να μπορέσει να υπερασπίσει τις σινικές αξιώσεις. Αυτή η γεωγραφική διασπορά/διεύρυνση της αντιπαλότητας από ρωσικής πλευράς, έχει τελικό στόχο την θέση ενός διλήμματος στις ΗΠΑ, του τύπου "Μας θέλετε στην περιφέρεια της Ασίας και στην "αυλή" σας ή στην δυτική μας πλευρά;". Το Βιετνάμ, έχει υπογράψει και το ΤΡΡ με τις ΗΠΑ, κάτι που σημαίνει πως η πολιτικο-οικονομική αρχιτεκτονική της Ασίας θα γίνει ακόμη πιο περίπλοκη.

Ο απεγκλωβισμός της Ρωσίας από τα ζητήματα της Ουκρανίας και της Συρίας (διατηρώντας ή και επαυξάνοντας τα οφέλη της) σχετίζεται με τον παραπάνω αντιπερισπασμό. Σε έναν διπολικό κόσμο (Ψυχρό Πόλεμο) τέτοιες δυνατότητες επιλογών, δε θα μπορούσαν να εξεταστούν, πόσο μάλλον, να υλοποιηθούν.

Κακής ανάγνωσης συνέχεια...

Ο δυτικός κόσμος, σε πολιτικό επίπεδο, δε διέγνωσε το τέλος της νεωτερικής εποχής και την ανατολή της μετα-νεωτερικής εποχής. Η περίπλοκη αλληλεξάρτηση που συμπορεύεται με την παγκοσμιοποίηση, δεν λαμβάνει χώρα μόνο στην οικονομική σφαίρα. Αποστάγματα ανάλογα με αυτό που αναφέραμε (Φράνσις Φουκουγιάμα και Τέλος της Ιστορίας) δημιούργησαν πλάνες στη Δύση η οποία αν θέλει να προστατεύσει τον τρόπο ζωής της, οφείλει να αναγνώσει τις νέες συνθήκες (πρωτόγνωρες σε πολυπλοκότητα) που πλαισιώνουν το διεθνές σύστημα.

Ο τρόπος που έχει ερμηνευθεί η πολιτική της Ρωσίας, θυμίζει έντονα τον αντίστοιχο τρόπο με τον οποίον ερμηνεύεται ο ισλαμικός φονταμενταλισμός και οι λύσεις που κατά καιρούς έχουν προκριθεί από τη Δύση, οι οποίες μοιάζουν με πανάκειες συμπτωμάτων και όχι με "θεραπείες ασθενειών". Ρωσία και ισλαμικός φονταμενταλισμός, δε συνδέονται ως προς το περιεχόμενο, έχουν όμως μια κοινή συνισταμένη. Και τις δύο υποθέσεις, η Δύση τις υποτίμησε και τις παρερμήνευσε σε τέτοιον βαθμό ώστε οι λύσεις να φαίνονται ακόμη και σήμερα, μακρινές αν όχι, ανύπαρκτες.

* Ο κ. Αλέξανδρος Θ. Δρίβας είναι Συντονιστής Τομέα Ρωσίας Ευρασίας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων και Υποψήφιος διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων.
Πηγή Capital

Eυρωσκεπτικισμός: Η αυτοκριτική εγρήγορση

3-11-2016

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς 

Άποψη, και κατατίθεται για να κριθεί. H χώρα μας επιτροπεύεται ταπεινωτικά (αλλά δικαιολογημένα), μπορούμε ωστόσο να εκφραζόμαστε, ακόμα, χωρίς λογοκρισία.

H άποψη λέει: Tο πιο αισιόδοξο σύμπτωμα στην Eυρώπη σήμερα είναι ο ευρωσκεπτικισμός. Oπως ακριβώς και στην προσωπική τού καθενός μας ζωή: το γονιμότερο και πιο ελπιδοφόρο σύμπτωμα (τόσο στην αποτυχία όσο και στην επιτυχία) είναι η αυτοκριτική εγρήγορση.

Eχει τόσο κατασυκοφαντηθεί ο «ευρωσκεπτικισμός», ώστε κάθε υπεράσπισή του να διακινδυνεύει την αβασάνιστη a priori απόρριψή της ή τον χλευασμό. Mας έχουν μεθοδικά βομβαρδίσει με τη μικρονοϊκή ρετσινιά ότι ευρωσκεπτικισμός σημαίνει εθνικιστικός επαρχιωτισμός, ακροδεξιά ξενοφοβία, φασιστοειδής πατριδοκαπηλία. H ευτέλεια των κακόβουλων χαρακτηρισμών φανερώνει πόσο επικίνδυνος είναι ο ευρωσκεπτικισμός για κάποιους πανίσχυρους συνασπισμούς συμφερόντων.

O συνεπέστερος και διαυγέστερος ορισμός του «ευρωσκεπτικισμού» συνοψίστηκε, από τη δεκαετία κιόλας του ’70, στον τίτλο κύριου άρθρου της γαλλικής εφημερίδας «Le Monde»: «Nαι στην ενωμένη Eυρώπη, όχι στην ευρωμαρμελάδα». Που σημαίνει: Θέλουμε τη συνεργασία και σύμπραξη των ευρωπαϊκών κοινωνιών και κρατών, θέλουμε τη θεσμική κατασφάλιση ειρηνικής συνύπαρξης, σχεδιασμένο συντονισμό παραγωγής και διακίνησης αγαθών, θέλουμε κοινά ερευνητικά και επιχειρησιακά προγράμματα για την ισορροπημένη (συγκλίνουσα) ανάπτυξη και άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Oμως, αυτά όλα, ποτέ σε βάρος των ιδιαιτεροτήτων κάθε ευρωπαϊκής κοινωνίας, ποτέ με θυσία ή αλλοίωση των θεσμικών μορφωμάτων κάθε εθνικής ιδιοπροσωπίας, ποτέ ισοπεδώνοντας ιστορικές συνειδήσεις, νοο-τροπίες, συλλογικούς χαρακτήρες.

Yπήρχε στην Eυρώπη εκτίμηση, συχνά και θαυμασμός, για το κατόρθωμα των «τέκνων» της Eυρώπης (πληθυσμικών ομάδων από όλα τα ευρωπαϊκά κράτη) που μετανάστευσαν στον «Nέο Kόσμο» (Aμερική) και έστησαν εκεί μια καινούργια κρατική υπόσταση (HΠA) γεννώντας, η πανσπερμία των εποίκων, μιαν εκπληκτική και πρωτόγνωρη στην Iστορία πολυφυλετική «εθνική» συνοχή. Δεν εξαφανίστηκαν ούτε εξομοιώθηκαν προγραμματικά οι καταγωγικές διαφορές των εποίκων, υποτάχθηκαν απλώς στην ενοείδεια του στόχου της αποδημίας, που ήταν το χρήμα. Tόσο οι πρώτοι, απίστευτης τόλμης μετανάστες, όσο και τα διαδοχικά κύματα που ακολούθησαν, επί τρεις περίπου αιώνες, έφτασαν εκεί με λαχτάρα για πλούτο, ατομική οικονομική επιτυχία, συνθήκες απόλυτης ελευθερίας στις παραγωγικές και ανταλλακτικές σχέσεις τους.

Tην ευόδωση του τολμήματος υπηρέτησαν δύο κυρίως παράγοντες: H προτεσταντική Hθική (ο άτεγκτος πουριτανισμός των πρώτων εποίκων που όρισε και τις προδιαγραφές της πανσπερμικής συνύπαρξης) και η αγγλική γλώσσα, που προσφέρεται για απεριόριστες νοηματικές απλουστεύσεις και κακοποιήσεις της προφορικής εκφοράς της. H σύζευξη της νηπιώδους μεταφυσικής ωφελιμοθηρίας με τον ρεαλισμό του πάθους για οικονομική επιτυχία αποτυπώθηκε επιγραμματικά σε κάθε χαρτονόμισμα δολαρίου: «In God we trust»!

Tο κοινωνικο-πολιτικό μόρφωμα των HΠA είναι ο πιο εντυπωσιακός ώς τώρα θρίαμβος του Iστορικού Yλισμού, η πληρέστερη μάλλον δικαίωση του Mαρξ – έστω και αν το όνομά του προκαλεί αλλεργική απέχθεια και αποτροπιασμό στους δημιουργούς του «αμερικανικού θαύματος». Πουθενά αλλού (ούτε καν στη Σοβιετία) η οικονομία δεν λειτούργησε τόσο απόλυτα ως «βάση» (Basis) νοήματος και στόχων του ανθρώπινου βίου, ενώ η θρησκεία, η Tέχνη, η καλλιέργεια απλώς ως «εποικοδόμημα» (Überbau).

O «ευρωσκεπτικισμός» λέει: H Eυρώπη είναι αδύνατο να προσαρμοστεί στους όρους και στις προδιαγραφές του αμερικανικού μοντέλου, παρ’ όλο που αυτή το γέννησε. Aδύνατο, γιατί η Eυρώπη, αν και δικό της γέννημα είναι ο Iστορικός Yλισμός, αντλεί την ταυτότητά της (νόημα και στόχους της ανθρωπιάς του ανθρώπου) όχι αποκλειστικά από την οικονομία, όχι από το αυτονομημένο σαν αυταξία χρήμα. Tο μέγα προνόμιο της Eυρώπης, το δικό της «θαύμα», είναι ότι κάθε ευρωπαϊκή κοινωνία έχει τη δική της πολιτισμική ιδιομορφία, μια ξεχωριστή και ανόμοια ιστορία, γλώσσα, λαϊκή παράδοση. Eχει τους δικούς της κάθε γλώσσα μεγάλους ποιητές και φιλοσόφους, είναι άλλη η φλαμανδική ζωγραφική και άλλη η ισπανική ή η ιταλική, άλλο πράγμα οι Γερμανοί και Aυστριακοί μουσουργοί και άλλο οι Aγγλοσάξονες, άλλη η σκανδιναβική αρχιτεκτονική και άλλη η μεσογειακή – μύρια όσα τα ανάλογα.

Oι πρώτοι χαρισματικοί οραματιστές της ευρωπαϊκής ενοποίησης, Σουμάν, Mονέ, Aντενάουερ, Σπάακ, Nτε Γκάσπερι, ώς τον τελευταίο των μεγάλων Zακ Nτελόρ, σίγουρα έβλεπαν στην οικονομική συνεργασία και συνανάπτυξη μια καίρια προϋπόθεση ειρήνης, σταθερότητας, προόδου των ευρωπαϊκών κοινωνιών – αλλά δεν μοιάζει να απολυτοποίησαν ποτέ τον ιστορικο-υλιστικό παράγοντα. H ριζική μετάλλαξη της E.E. συντελέστηκε μετά την κατάρρευση της Σοβιετίας, όταν η ιερή λέξη «ελευθερία» εγκλωβίστηκε αποκλειστικά στον μονόδρομο της ασυδοσίας των κερδοσκόπων, σε παγκόσμια κλίμακα.

Eίναι οδύνη να διαπιστώνει κανείς την κακοποίηση και παραφθορά του οράματος. Tις τύχες και το μέλλον των ευρωπαϊκών κοινωνιών, τον ιστορικό δυναμισμό του πολιτισμού της Eυρώπης, να τα διαχειρίζεται μια υπαλληλία με μάλλον αδιευκρίνιστη προέλευση, πάντως όχι με λαϊκή εντολή, σε ρόλο διεκπεραιωτή εντολών από τα αδιαφανή κέντρα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Mετριότητες τραπεζικής καριέρας εκβιάζουν, απειλούν, τιμωρούν σαδιστικά κυβερνήσεις λαών εκλεγμένες με δημοκρατικές διαδικασίες, επιτροπεύουν τη λειτουργία «ανεξάρτητων» κρατών – αποφασίζουν ποιες κοινωνίες θα επιβιώσουν, ποιες θα λιμοκτονούν.

H «ποινή» που οι νικητές του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου επέβαλαν στη Γερμανία, για να τιθασεύσουν τη μόνιμη επιθετικότητα των κατακτητικών της ορέξεων, ήταν η απαγόρευση επανεξοπλισμού της. Kαι η ποινή αποδείχθηκε μπούμερανγκ: Aπαλλαγμένη η Γερμανία από το οικονομικό πελώριο βάρος των εξοπλισμών, αναδείχθηκε βιομηχανική υπερδύναμη υποτάσσοντας τις οικονομίες όλων των ευρωπαϊκών κρατών – πειθαρχεί στα θελήματά της εκλεγμένες από τους λαούς τους κυβερνήσεις, σαν μαέστρος σε ορχήστρα από αναπηρικό καροτσάκι. Έτσι φτάσαμε να σημαίνει η ευρωπαϊκή ενοποίηση τον στανικό μετασχηματισμό της Eυρώπης σε άβουλο πιόνι στα παιχνίδια των απρόσωπων «αγορών» και των απάνθρωπων συμφερόντων που τις κινούν.

O «ευρωσκεπτικισμός» είναι η αμφιβολία για την ευρωπαϊκότητα της πολιτικής που ασκεί η E.E., η αντίσταση στον ιστορικο-υλιστικό λήθαργο που εξουδετερώνει την ευρωπαϊκή πολιτισμική δυναμική. Mακάρι να γίνει κίνημα.

Πηγή "Καθημερινή"

Ο Πούτιν ξηλώνει μεθοδικά όλους τους πράκτορες του Σιωνισμού!

3-11-2016

Ο Πούτιν ξηλώνει μεθοδικά όλους τους πράκτορες του Σιωνισμού!

ΠΗΓΗ

Ο Πούτιν ξηλώνει μεθοδικά όλους τους πράκτορες του Σιωνισμού, του Soros και των Rothschild που παριστάνουν τους ακτιβιστές και τους υπερασπιστές των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων… Στην Ελλάδα οι πράκτορες βρίσκονται στην κυβέρνηση και χρηματοδοτούν μέσω ΜΚΟ ή διορίζουν απευθείας στο Δημόσιο όσους πράκτορες δεν εκλέξαμε βουλευτές κι έμειναν χωρίς εισοδήματα.

Λουκέτο στα γραφεία της Διεθνούς Αμνηστίας στη Μόσχα-Άγνοια δηλώνει το Κρεμλίνο
Οι ρωσικές αρχές σφράγισαν τα γραφεία της οργάνωσης Διεθνής Αμνηστία στη Μόσχα χωρίς να δώσουν εξηγήσεις, ανακοίνωσε η διεθνής οργάνωσης υπεράσπισης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

«Οι εργαζόμενοι της οργάνωσης διαπίστωσαν σήμερα το πρωί κατά τις 10.00 ότι έχουν τοποθετηθεί σφραγίδες. Δεν είχαμε λάβει καμία ειδοποίηση και οι σφραγίδες τοποθετήθηκαν κατά την απουσία τους», αναφέρεται σε ανακοίνωση της οργάνωσης.

«Όλα τα πράγματα, οι υπολογιστές και τα έγγραφά μας είναι εκεί, πίσω από τις σφραγισμένες πόρτες», έγραψε στον λογαριασμό του στο Facebook ο Ιβάν Κοντρατένκο, εργαζόμενος στην Διεθνή Αμνηστία στη Ρωσία.

Η οργάνωση ανήρτησε φωτογραφία των σφραγίδων στις οποίες αναγράφεται ότι τα γραφεία ανήκουν στην Ρωσική Ομοσπονδία και ότι η οργάνωση πρέπει να απευθυνθεί στις αρχές της πόλης της Μόσχας για να λάβει πληροφορίες. Η Διεθνής Αμνηστία, που στεγάζεται τα γραφεία αυτά εδώ και 20 χρόνια, αναφέρει στην ανακοίνωσή της ότι οι κλειδαριές έχουν αλλάξει και το ηλεκτρικό ρεύμα είναι κομμένο.

Σε ερώτηση δημοσιογράφων, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε ότι «δεν έχει απολύτως καμία πληροφορία για το θέμα» και ότι «πρώτη φορά ακούει να γίνεται λόγος για κάτι τέτοιο».

Το γραφείο της Μόσχας είναι το μοναδικό γραφείο της Διεθνούς Αμνηστίας στη Ρωσία.

http://grothia.gr/

ΜΑΚΑΡΙΟΤΑΤΕ, ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΕΝΤΙΜΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ

3-11-2016

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν οι απαντήσεις του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμου στη συνέντευξή του στον Αλέξη Παπαχελά στον ΣΚΑΪ. Ειδικότερα αρνητική εντύπωση προκάλεσε η φράση του Ιερώνυμου, με το νόημα που της έδωσε, πως ο «ο τόπος μας βαδίζει σεαφελληνισμό και αποχριστιανισμό».

Ο Ιερώνυμος μέχρι πρόσφατα μας είχε συνηθίσει σε νηφάλιους και χαμηλούς τόνους και σε ένα ψύχραιμο και μετριοπαθές ύφος.

Περνούσε, σχεδόν, «απαρατήρητος», αν και η στάση του έχαιρε ευρείας προσοχής και παρατήρησης.

Το τελευταίο, όμως, διάστημα βλέπουμε να εμφανίζεται στο προσκήνιο, με αφορμή, μπορεί και με αιτία, τα ασύντακτα και αντιφατικά, χωρίς έρμα, καμώματα του Νίκου Φίλη, ένας άλλος Ιερώνυμος.

Ένας Ιερώνυμος επιθετικός. Ένας Ιερώνυμος δηκτικά αντιαριστερός. Ένας Ιερώνυμος, σχεδόν, εμπρηστικός και διχαστικός. Ένας Ιερώνυμος, τέλος, που μοιάζει να άγεται και να φέρεται από τους πιο ακραίους κύκλους της Ιεραρχίας.

Οι κουβέντες του Ιερώνυμου ότι βαδίζουμε σε «αφελληνισμό» χρειάζονται μια συζήτηση.

Δεν ακούσαμε ποτέ τον Ιερώνυμο και την ιεραρχία της Εκκλησίας να χαρακτηρίζει αφελληνισμό και υποδούλωση τη μνημονιακή κατοχή της χώρας και την αποικιοποίησή της από τους υπαλλήλους της τρόικας και τα αφεντικά της (ΕΕ και ΗΠΑ).

Δεν ακούσαμε ποτέ από τον Ιερώνυμο και την Ιεραρχία να χαρακτηρίζει αφελληνισμό το ξεπούλημα της χώρας και να αντιδρά στις εκτεταμένες «αντεθνικές» ιδιωτικοποιήσεις, συχνά σε ξένα, τρίτα κράτη.

Τσιμουδιά της Εκκλησίας για μια Ελλάδα που εξελίσσεται, τι λέω, έχει μετατραπεί, σε αποικίακαι προτεκτοράτο.

Δεν ακούσαμε ποτέ την Ιεραρχία να στηλιτεύει τον αφελληνισμό που προέρχεται από τη μετανάστευση του ανθού της νεολαίας μας σε μια Ελλάδα που γηράσκει αλλά ουχί διδασκόμενη.

Δεν ακούσαμε τον Ιερώνυμο και την Ιεραρχία να προασπίζουν την ανεξαρτησία μας και την κυριαρχία μας απέναντι στην υπαλληλία και την υποτέλεια που εκδηλώνεται σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής.

Και όμως τον αφελληνισμό τον ανακάλυψαν ο Ιερώνυμος και η Ιεραρχία στις σπασμωδικές, αντιφατικές και ευτελούς εσωκομματικής στόχευσης τακτικές κινήσεις του Ν. Φίλη.

Όπως στις αντιφατικές και χωρίς έρμα κινήσεις του Ν. Φίλη, που «έπαιζαν» με το αίτημα του χωρισμού Εκκλησίας – Κράτους, ο Ιερώνυμος και η Ιεραρχία ανακάλυψαν κινήσεις αποχριστιανισμού της χώρας και της κοινωνίας.

Έλεος!

Γιατί τόση ανασφάλεια; Γιατί τόσος φόβος; Ή μήπως η Ιεραρχία βρίσκει ευκαιρία για εκστρατείες που δεν αφορούν τον πραγματικό ρόλο και την ελευθερία της αλλά την επιβολήμιας ιδεολογικής κυριαρχίας και την ενίσχυση μιας κοσμικής πολιτικής εξουσίας ταυτισμένης με τα πιο βρώμικα πολιτικά κατεστημένα και τις πιο βρώμικες ολιγαρχίες αυτής της χώρας;

Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι η κυβέρνηση της ψευτο-Αριστεράς του Τσίπρα και του Ν. Φίληείναι απλώς το όχημα και το πρόσχημα για μια επίθεση μισαλλόδοξου θρησκευτικού φανατισμού.

Η Αριστερά, η πραγματική ριζοσπαστική και δημοκρατική Αριστερά, ουδέποτε διανοήθηκε να διεξάγει «αντικληρικαλιστικό» αγώνα ή ακόμα χειρότερα εκστρατεία.

Δεν ήταν ούτε είναι στις προθέσεις αυτής της συνεπούς Αριστεράς αρχών και αξιών να φιμώσει την Εκκλησία ή να περιορίσει στο ελάχιστο την ελευθερία της.

Το αντίθετο, αυτή η σύγχρονη και ριζοσπαστική Αριστερά, που αγωνίζεται για την επανεθεμελίωσή της, για μια διέξοδο από την κρίση με ένα νέο αποδοτικό, κοινωνικό αναπτυξιακό πρότυπο και για ένα νέο σοσιαλισμό του 21ου αιώνα, έχει διάλογο και συνεργασία με δυνάμεις της Εκκλησίας και δυνάμεις της ορθόδοξης οπτικής, όπως η Χριστιανική Δημοκρατία των κκ. Ζερβού και Μηλιαράκη. Δυνάμεις που επιδεικνύουν ένα βαθύ δημοκρατικό, κοινωνικό και πατριωτικό προσανατολισμό, μαζί φυσικά με την πίστη τους στην Ορθοδοξία.

Δεν ξέρουμε όμως γιατί τόσο ο Ιερώνυμος όσο και κυρίως η ηγεσία της Εκκλησίας, συνεχίζουν να ταυτίζουν τόσο πολύ την ελευθερία τους, ακόμα και την υπάρξή τους με ένα ιδιόμορφο απολίθωμα της Τουρκοκρατίας, όπως είναι η «ταύτιση» Εκκλησίας – Κράτους. Η Εκκλησία παράρτημα του Κράτους και το Κράτος εξάρτημα της Εκκλησίας.

Η ίδια η Εκκλησία, προκειμένου να παίξει έναν γνήσιο πνευματικό αλλά και κοινωνικό ρόλο υπέρ της δικαιοσύνης, θα όφειλε να επιζητεί τον διαχωρισμό της από το κράτος και την απελευθέρωσή της από τα αντιδραστικά δεσμά του σημερινού, ιδιαίτερα, κράτους. Όπως η Εκκλησία η ίδια όφειλε να επιδιώκει και την απελευθέρωση του κράτους από θρησκευτικά δόγματα, που αντιδραστικοποιούν και κατευθύνουν τα τελευταία σε επικίνδυνα φανατικούς ατραπούς.

Σήμερα όσο ποτέ ο κόσμος της ορθόδοξης παράδοσης αναζητά έναν διαφορετικό δρόμοεθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης για την πατρίδα μας. Σε αυτήν την αναζήτησή του, δυστυχώς, αυτός ο κόσμος βρίσκει τον Ιερώνυμο και την Ιεραρχία, όχι σύμμαχο, ούτε ουδέτερο απέναντί του. Δυστυχώς μοιάζει να τους βρίσκει όλο και περισσότερο απέναντι, αν όχι αντιπάλους. Και αυτό είναι κρίμα για όλους και πρώτα απ' όλα για την αναγεννητική συμμαχία χειραφέτησης, δημοκρατίας, ελευθερίας, ανεξαρτησίας και δικαιοσύνης που έχει τόσο ανάγκη ο τόπος για να αποτινάξει το μνημονιακό, νεοαποικιακό και νεοαποικιοκρατούμενο κατεστημένο.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ http://www.iskra.gr/index.php

Ο Γ Καραμπελιάς μιλά για τον εθνομηδενισμό και το Πατριαρχείο

Ο Γ. Καραμπελιάς προσκεκλημένος την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016 στην ραδιοφωνική εκπομπή του Σπύρου Χαριτάτου, Γιάφκα μιλά για την Εκκλησία, τον εθνομηδενισμό και το Πατριαρχείο. 

3-11-2016

Η Τουρκία ετοιμάζεται για πόλεμο

Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου 2016

Εστω και με (πολύ) μεγάλη καθυστέρηση, η οποία ξεπερνά την πενταετία, η χθεσινή απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης για την απόκτηση (και) νέων μαχητικών πέμπτης γενιάς τύπου F35 από τις ΗΠΑ, ταρακούνησε πολλούς στην Αθήνα, οι οποίοι μέχρι χθες δεν είχαν αποδώσει την απαιτούμενη σημασία στα πρωτοφανούς κλίμακας εξοπλιστικά προγράμματα της γειτονικής χώρας, που εξελίσσονται ήδη εδώ και πολύ καιρό σχηματίζοντας μία τεράστια δύναμη πυρός, σχεδιασμένη για καθαρά επιθετικούς σκοπούς...

Το γιγάντιο τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα δεν αφορά όμως μόνον στον αέρα, όπου η υπεροχή της Αγκυρας, ποιοτική και ποσοτική, καθίσταται πλέον συντριπτική για την Ελλάδα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη θάλασσα, όπου, για πρώτη φορά η Τουρκία περνά... 
μπροστά σε ναυτική ισχύ χτίζοντας ένα στόλο ικανό να προκαλέσει ανυπέρβλητα προβλήματα στην Ελλάδα όταν η Αγκυρα αποφασίσει να το πράξει.

Πρόκειται για στόλο ο οποίος ουδεμία σχέση έχει με εκείνον της εποχής των Υμίων, αλλά ο οποίος πολύ σύντομα θα είναι σε θέση να προκαλέσει περισσότερα του ενός ταυτόχρονα γεγονότα κατάληψης στο Αιγαίο, ο οποίος θα διαθέτει δυνατότητα αποκοπής θαλασσίων οδών και σχηματισμό άμυνας ζώνης μεταξύ μεγάλων ναυτικών μονάδων της Τουρκίας, ζώνη μέσα στην οποία όταν θα περιληφθούν ελληνικά νησιά, πρακτικά αυτά θα κλείνονται κάτω από μια αδιαπέραστη τουρκική «ομπρέλα πυρός» που θα είναι δυνατόν να σχηματιστεί σε διαφορετικά σημεία του Αιγαίου την ίδια στιγμή.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η Τουρκία ετοιμάζεται έχοντας στο σχεδιασμό της συγκεκριμένες επιχειρήσεις που αφορούν σε θαλάσσιο περιβάλλον με εναέρια υποστήριξη και προσαρμόζοντας τη δομή των ενόπλων δυνάμεών της (και) σε αυτές.

Οσον αφορά τα μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς πάντως, πέρα από τη δύναμη πυρός, εκείνο που θα έπρεπε να έχει προκαλέσει συναγερμό στην Αθήνα εδώ και πολύ καιρό (κάτι που δεν συνέβη) είναι το γεγονός ότι πρόκειται για αεροσκάφη τύπου «στελθ». Πρακτικά, όταν οι πιλότοι τους σβήσουν τις μεταξύ τους επικοινωνίες, τα F35 θα μπορούν να αλωνίζουν τους ελληνικούς ουρανούς χωρίς να είμαστε σε θέση ούτε να τους δούμε, καταργώντας έτσι την περίοδο των παραβιάσεων όχι επειδή θα τις σταματήσουν, αλλά επειδή εμείς θα είναι πλέον αδύνατο να τους αναχαιτίσουμε.

Η Τουρκία δεν εξοπλίζεται απλώς. Η Τουρκία ετοιμάζεται για επιθετικό πόλεμο ευρείας κλίμακας. Και ετοιμάζεται συστηματικά, αποτελεσματικά, από καιρό. Είναι εκτός πάσης πραγματικότητας όποιος πιστεύει ότι, με αυτή τη δύναμη πυρός και με αυτή την αποφασιστικότητα χρήσης των όπλων που ήδη δείχνει στα ανατολικά της, είναι μακριά η στιγμή που η Τουρκία θα χτυπήσει και στα δυτικά, έχοντας ήδη εκφράσει σε όλους τους τόνους και την περιφρόνησή της στις διεθνείς συνθήκες…

ΤΟ ΒΗΜΑ

Γιατί οι ελίτ σαμποτάρουν τον Τραμπ; Γιατί εμείς θα στηρίξουμε Τραμπ...

Τετάρτη, 2 Νοεμβρίου 2016

1. «Θα κατασκευάσω ένα τοίχος». Η μετανάστευση είναι ένα κορυφαίο ζήτημα που απασχολεί εντόνως όλους τους αμερικανούς ανεξαιρέτως.....
2. «Πρέπει να σταματήσει η Πολιτική Ορθότητα».Οι Αμερικανοί πολίτες αισθάνονται όμως και καταπιεσμένοι. Η Πολιτική Ορθότητα δεν είναι κάτι αστείο στις ΗΠΑ. Οι μη πολιτικά ορθές απόψεις πολλές φορές διώκονται ποινικά ως απόρροια του αριστερίστικου ακτιβιστικού κινήματος.....
3. «Θα πολεμήσω την διαφθορά της Washington»....
4. «Θα αποτελέσω τον καλύτερο Πρόεδρο στην δημιουργία θέσεων εργασίας»...
5. «Δεν θα αφήσω τον στρατό μας να γυρνά ανεξέλεγκτα σε όλον τον κόσμο»....

Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*

Η κοσμοπολίτικη περιφρόνηση για τον «Donald», όπως αποκαλούν τον Trump υποτιμητικά, ξεκίνησε από το ίδιο του το κόμμα. Και για τον Πρόεδρο Nixon όταν ήταν υποψήφιος για το χρίσμα ακούγονταν και γράφονταν παρόμοια αλλά κυρίως από την πλευρά των Δημοκρατικών και όχι των Ρεπουμπλικάνων. Η ιστορία όμως δεν λαμβάνει υπόψιν τις αφ’ υψηλού ειρωνείες και ο “Donald” είναι ένα βήμα πριν από την Προεδρία.

Ο Donald Trump ένιωσε τον παλμό των απλών ανθρώπων και ερμηνεύοντας το νόημα του Συντάγματος των ΗΠΑ παρουσίασε ένα συμπαγές πρόγραμμα βασιζόμενο σε ένα απλό μήνυμα: «Η Αμερική πρώτα». Αποτελείται δε από πέντε απλές ιδέες, όλες εκ των οποίων εξοργιστικές για την κοσμοπολίτικη ελίτ:

1. «Θα κατασκευάσω ένα τοίχος». Η μετανάστευση είναι ένα κορυφαίο ζήτημα που απασχολεί εντόνως όλους τους αμερικανούς ανεξαιρέτως. ...
Πόσο ακραία είναι η δήλωση περί «προσωρινής απαγόρευσης Μουσουλμάνων μεταναστών»; Επέκεινα της αιματοχυσίας στο San Bernardino, της αποδεδειγμένης δυσκολίας ενσωμάτωσης των μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ευρώπη για πάνω από πενήντα έτη ποιος διαθέτει πλέον το ηθικό ανάστημα να αποκαλέσει την πρόταση αυτή «ακραία»; Το να ελέγχεις τα σύνορά σου σηκώνοντας τείχος, το να απελαύνεις τους παρανόμους μετανάστες ή αυτούς που έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα είναι άραγε κάτι το «ακροδεξιό»; Διάφοροι mainstream Ρεπουμπλικανοί μεγαλοσχήμονες θεωρούν πως ναι. Ε, δεν θέλει και ιδιαίτερα εμβριθή σκέψη για να αντιληφθεί κανείς για ποιον λόγο τους γυρνούν την πλάτη οι ψηφοφόροι. Και μάλιστα οι Χριστιανοί ψηφοφόροι που θεωρούν αμφιβόλου ποιότητος την ηθική υπόσταση επιχειρηματιών τύπου Trump. Και όμως αυτό δικαιολογείται! Ανοικτά σύνορα σημαίνουν ανοικτές αξίες. Πόσο πιο ανοικτές αξίες μπορεί να δεχθεί στην Αμερική ένας μέσος πιστός Χριστιανός; Ο μόνος που υπερασπίζεται τις αξίες του είναι ο Trump. Εάν ο Trump δεν διεκδικούσε την αρχηγία είναι κοινό μυστικό ότι ουδείς άλλος υποψήφιος θα τολμούσε να εγείρει τέτοιο ζήτημα και, εν τέλει, τίποτα δεν θα γινόταν επ’ αυτού. Οι Αμερικανοί Σοσιαλιστές και οι ευατοφοβικοί δεξιοί επικαλούνται την «Αμερικανική μοναδικότητα» ως ικανή να ενσωματώσει τον οιονδήποτε. Όμως το ένστικτο επιβίωσης των Αμερικανών ψηφοφόρων υπέρκειται των ιδεοληψιών του αυτόχειρα.

2. «Πρέπει να σταματήσει η Πολιτική Ορθότητα».Οι Αμερικανοί πολίτες αισθάνονται όμως και καταπιεσμένοι. Η Πολιτική Ορθότητα δεν είναι κάτι αστείο στις ΗΠΑ. Οι μη πολιτικά ορθές απόψεις πολλές φορές διώκονται ποινικά ως απόρροια του αριστερίστικου ακτιβιστικού κινήματος. Τα προβλήματα για να επιλυθούν όμως πρέπει κάποιος να μιλά για αυτά, να τα περιγράφει δίχως τον φόβο της φυλάκισης. Αυτό το καταθλιπτικό γεγονός πυροδότησε και εκτόξευσε την υποψηφιότητα Trump. Προκαλεί έκσταση και ένα απελευθερωτικό αίσθημα ανακούφισης το να ακούς κάποιον να λέει αυτά που πιστεύει ενώ την ίδια ώρα υποψιάζεσαι ότι έχει και δίκιο. Όσο δε τον πολεμούν τα συστημικά ΜΜΕ, τόσο γιγαντώνεται το ρεύμα υπέρ του. Και αυτό διαφαίνεται από την δυσπιστία που συναντούν πλέον κατά κόρον παγκόσμιοι κολοσσοί όπως η Washington Post, η New York Times, το MSNBC και το CNN. Οι πολίτες τους γυρνούν επιδεικτικά την πλάτη από την στιγμή που βλέπουν ότι για μία άσεμνη φράση του Trump τα ΜΜΕ βομβαρδίζουν και επαναλαμβάνουν το γεγονός για πολλές ημέρες ενώ από την άλλη οι αποκαλύψεις των WIKILEAKS για την υπεξαίρεση 33.000 emails που εμπεριείχαν υψηλού κινδύνου ευαίσθητες πληροφορίες για την κρατική ασφάλεια των ΗΠΑ εκ μέρους της Clinton ή η χρηματοδότηση του Clinton Foundation με εκατομμύρια από την Σαουδική Αραβία περνούν στα κατάστιχά τους. Ο μέσος αμερικανός πλέον αποκαλεί περιπαικτικά το CNN: “Clinton News Network”.

3. «Θα πολεμήσω την διαφθορά της Washington».Η πιο εύστοχη, μη πολιτικά ορθή, στιγμή του Trump ήταν εκείνη στο πρώτο debate που συμμετείχε. Ερωτήθη από τον δημοσιογράφο: «εάν είσαστε τόσο αντίθετος στην υποψηφιότητα Κλίντον τότε γιατί την προσκαλέσατε στον τελευταίο γάμο σας»; Η απάντηση ήταν άμεση και αποστομοτική: «επειδή την πλήρωσα για να βρίσκεται εκεί». Το κοινό αντελήφθη ευθύς εξ αρχής τον υπαινιγμό. Κανείς πέραν του Donald Trump δεν είναι πιο κατάλληλος να πολεμήσει την διαφθορά στην Washington από όσο εκείνος που συμμετείχε σε αυτήν.

4. «Θα αποτελέσω τον καλύτερο Πρόεδρο στην δημιουργία θέσεων εργασίας». Ο Trump γνωρίζει ότι η πτώση της μεσαίας τάξης παγκοσμίως είναι κάτι τρομερά ανησυχητικό. Και η ανεξέλεγκτη παγκοσμιοποίηση δεν βοηθά απαραιτήτως στην αναστροφή αυτού του φαινομένου. Η μεσαία τάξη είναι δυσαρεστημένη και ανήσυχη, υποαμοίβεται και εργάζεται δυσανάλογα σκληρά ενώ την ίδια ώρα οι δυσκολίες στο να δημιουργηθούν οικογένειες εξαιτίας αυτού ολοένα και αυξάνονται. Σε αυτήν την λογική, πρότεινε μέτρα εμπορικού και οικονομικού προστατευτισμού ούτως ώστε να αναγκαστούν αμερικανικές επιχειρήσεις να επαναπατριστούν.

5. «Δεν θα αφήσω τον στρατό μας να γυρνά ανεξέλεγκτα σε όλον τον κόσμο». Το μήνυμα αυτής της φράσης αποκωδικοποιείται ως η λογική του σταδιακού αμερικανικού απομονωτισμού, ενός δόγματος βαθύτατα παραδοσιακού στους κόλπους του Ρεπουμπλικανικού Συντηρητισμού. Είναι δε και ένα δόγμα βαθύτατα ενάντιο στις παραδόσεις του κλασσικού στρατιωτικού παρεμβατισμού των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ.

Φυσικά, αυτό δεν είναι αποκλειστικά και μόνον ένα Αμερικανικό φαινόμενο. Όλα τα κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη έχουν διεμβολισθεί από τα αντίστοιχα Συντηρητικά που εκφράζουν έντονο σκεπτικισμό απέναντι στην μετανάστευση, στο ανεξέλεγκτο εμπόριο και στην παγκοσμιοποίηση εν γένει. Το National Front στην Γαλλία, το Fidesz Party στην Ουγγαρία και το Freedom Party στην Αυστρία αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Η αλήθεια είναι ότι τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική συντελείται μία «Αντεπανάσταση». Πρόκειται περί ενός φαινομένου μετασχηματισμού των αντιλήψεων της κοινωνίας απέναντι στην πολιτική ορθότητα, οι αιτίες του οποίου πρέπει να αναζητηθούν στην ανίερη συμμαχία των ελίτ με την Αριστερά και τον πολιτικό Φιλελευθερισμό. Η ιδεολογική τους κυριαρχία στα ΜΜΕ, στα πανεπιστήμια, στις πολυεθνικές εταιρείες, στο Hollywood, στις ΜΚΟ και στα think tanks είναι σφόδρα αναντίστοιχη με τις πραγματικές ανάγκες των δυτικών κοινωνιών οι οποίες δεν μοιράζονται τις αξίες τους. Ούσες οι ελίτ προστατευμένες στις φιλήσυχες και ακριβές περιοχές στις οποίες διαμένουν έχουν χάσει κάθε επαφή με τα χαμηλότερα και μεσαία στρώματα που δεν αισθάνονται κοσμοπολίτες αλλά Αμερικανοί, δεν αισθάνονται πολυπολιτισμικοί αλλά Γάλλοι.

Και κάπου εκεί, ενδιαμέσως, ενεφανίσθη και ένας «Donald», ένας δισεκατομμυριούχος που δεν πάσχει από τη νόσο αυτής της υφέρπουσας αλαζονείας καίτοι επιδερμικά όλοι τον χαρακτηρίζουν αλαζόνα. Για αυτό και τον μισούν με τέτοιο πάθος. Διότι είναι ένας προδότης της τάξης του που απειλεί τα συμφέροντά της και πρόκειται να διαταράξει το status quo της. Όμως, όπως όλες οι δικτατορίες, έτσι και η δικτατορία της πολιτικής ορθότητας κάποια στιγμή θα πέσει. Το ποτάμι είναι πλέον ορμητικό.

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/*Πολιτικός Επιστήμω

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΑΤΑΙΩΣΕ ΤΟΝ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟ

ΑΠΟ ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΠΙΤΙΟΥ 77 τμ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

 2/11/16                     

ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: ΤΑ «ΚΟΡΑΚΙΑ» ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ

ΜΕΓΑΛΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΣΩΣΑΝ ΑΠΟ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΛΑΪΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ

Το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς σπιτιών και λαϊκής περιουσίας σε όλη την Ελλάδα έχει καταγραφεί με μονιμότητα, διάρκεια και όλο και πλατύτερη συμμετοχή, ως μια νέα ελπιδοφόρα πραγματικότητα στη χώρα, που ανοίγει νικηφόρους δρόμους.

Σήμερα ένα μεγάλο πλήθος πολιτών, οργανώσεων, συλλογικοτήτων και νεολαίας συγκεντρώθηκε από νωρίς το απόγευμα έξω από το Ειρηνοδικείο Περιστερίου (Παλαιολόγου 14), φωνάζοντας συνθήματα ενάντια στους πλειστηριασμούς και τα μνημόνια.

Η λαϊκή κινητοποίηση στο Περιστέρι ματαίωσε ένα βρώμικο προγραμματισμένο πλειστηριασμόσπιτιού 77 τμ από μια ισπανική τράπεζα, την Union Creditos Immobilarios και συνδεδεμένο με αυτήν κερδοσκοπικό fund.

Το σπίτι των 77 τμ ήταν πρώτη και μοναδική κατοικία της οικογένειας της Κ.Τ., της οποίας ο πατέρας πήρε δάνεια για να ανοίξει μια επιχείρηση, η οποία έπεσε έξω και τώρα είναι άνεργη.

Χάρη στην αγωνιστική κινητοποίηση των πολιτών δεν εμφανίστηκε τελικά ο συμβολαιογράφοςκαι η Κ.Τ. γλίτωσε προς το παρόν το σπίτι της οικογένειάς της, που θα έμενε στο δρόμο.

Στην κινητοποίηση έξω από το Ειρηνοδικείο του Περιστερίου έδωσε το παρόν και μεγάλη αντιπροσωπεία στελεχών της ΛΑ.Ε με επικεφαλής τον Παν. Λαφαζάνη Γραμματέα του Π.Σ της ΛΑ.Ε ο οποίος μιλώντας στα Μέσα Ενημέρωσης σημείωσε ότι «τη χώρα κυβερνούν κάθε λογής “κοράκια”, από την τρόικα και τους τραπεζίτες, έως τα “κοράκια” της μνημονιακήςαντιπολίτευσης». (Ολόκληρη η δήλωση του Παν. Λαφαζάνη, βλέπε παρακάτω).

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ

ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: ΤΑ «ΚΟΡΑΚΙΑ» ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ο Παν. Λαφαζάνης, Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑ.Ε έδωσε το παρών στη λαϊκή κινητοποίησηέξω από το Ειρηνοδικείο Περιστερίου, όπου το κίνημα ματαίωσε τον πλειστηριασμό κατοικίας 77 τμ από ισπανική τράπεζα και ισπανικό fund.

Ο Παν. Λαφαζάνης έκανε την ακόλουθη δήλωση στα παρευρισκόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης:

«Τα «κοράκια» έχουν την εξουσία σε αυτήν τη χώρα, Τα «κοράκια» κάθε μορφής και κάθε είδους. Από την τρόικα και τους τραπεζίτες μέχρι τα «κοράκια» της κυβέρνησης και να μην το ξεχνάμε, και τα «κοράκια» της μνημονιακής αντιπολίτευσης.

Όλοι αυτοί θέλουν ν' αρπάξουν τα σπίτια και τη λαϊκή περιουσία των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων και μιας εξαθλιωμένης κοινωνίας.

Οι πλειστηριασμοί δεν θα περάσουν και θα σταματήσουν. Το μνημονιακό κατεστημένο γρήγορα θα ανατραπεί. Τα σπίτια των νοικοκυριών είναι ιερή παρακαταθήκη».

ΑΚΥΡΩΣΗ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ ΑΠΟ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Μαζική και δυναμική παρέμβαση έγινε και στο Ειρηνοδικείο Αθηνών από μεγάλο αριθμό μελών του κινήματος κατά των πλειστηριασμών με τη συμμετοχή της ΛΑ.Ε, του ΕΠΑΜ και άλλων συλλογικοτήτων. Οι παριστάμενοι διαδηλωτές γέμισαν ασφυκτικά την αίθουσα του Ειρηνοδικείου και φωνάζοντας συνθήματα κατά των πλειστηριασμών ακύρωσαν κάθε δυνατότητα για την πραγματοποίησή τους.

Από τη ΛΑ.Ε μεταξύ δεκάδων μελών της παραβρέθηκε και κλιμάκιο του Πολιτικού Συμβουλίουτης ΛΑ.Ε αποτελούμενο από τους Δημήτρη Στρατούλη, Διονύση Φλαμιάτο και Μάνια Μπαρσέφσκι.

ΑΠΟΤΡΑΠΗΚΑΝ ΤΡΕΙΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Τρεις πλειστηριασμοί ακινήτων αναβλήθηκαν και σήμερα στη Θεσσαλονίκη, μετά από διαμαρτυρία μελών του Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Οι πλειστηριασμοί αφορούσαν δύο διαμερίσματα και έναν αποθηκευτικό χώρο.

Ο συμβολαιογράφος που βρισκόταν στο Ειρηνοδικείο τόνισε πως πρόκειται για διαφορές μεταξύ ιδιωτών, ωστόσο οι διαδηλωτές ζήτησαν να μην ξεκινήσει η διαδικασία, φώναξαν συνθήματακαι στη συνέχεια ο συμβολαιογράφος αποχώρησε.

«Ο συντονισμός συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης και εκατοντάδες κάτοικοι της πόλης ήμασταν στο Ειρηνοδικείο για να φωνάξουμε το "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη". Έχουμε απέναντι μας μια πολιτική της κυβέρνησης πέρα από τη λάσπη που ρίχνει στο κίνημα στην πραγματικότητα και πάρα την υποτιθέμενη δέσμευση της δεν προχωρά σε καμιά νομοθετική πρωτοβουλία για πραγματική προστασία της λαϊκής κατοικίας και προστασίας», τόνισαν στελέχη του κινήματος.

Κ.Μ

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2016

 http://www.iskra.gr/index.php

Ο Κυριάκος πολιτικός κρατούμενος. Γιατί γελάτε κύριοι;

2-11-2016

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε προ ημερών συνεδρίαση της Βουλής  δήλωσε ότι ήταν πολιτικός κρατούμενος στη Χούντα, σε ηλικία 6 μηνών. Έζησε και 6 χρόνια στην εξορία…

Ο Κυριάκος, ενώ τα έλεγε αυτά, απορούσε γιατί από τα έδρανα ακούγονταν τρανταχτά γέλια και επαναλάμβανε μονότονα την ερώτηση «γιατί γελάτε;».

Πράγματι δεν αντιλαμβάνομαι γιατί κάποιοι γελούσαν…

Δεν είναι ο Κυριάκος από κούνια αιχμάλωτος μιας Αγίας Οικογενείας;

Δεν είναι όμηρος ενός τεράστιου ονόματος;

Δεν είναι κρατούμενος μια αδελφής;

Δεν είναι αλυσοδεμένος από δεξιές φατρίες και ακροδεξιές τσιρίδες (βλέπε Άδωνις);

Ήθελε ο έρμος κάπως να τα πει όλα αυτά, να βγάλει προς τα έξω τον πόνο του και μίλησε παραβολικά.

Πέτυχε έτσι μ’ ένα σπάρο δυο τρυγόνια: και τον καημό του ανέκραξε και μια αντιστασιακή αύρα ανέδειξε εν μέσω ακροδεξιών που πορεύεται αντάμα.

Γελάσανε τα έδρανα, τα μικρόφωνα, οι μοκέτες και τα μάρμαρα της Βουλής, θα μου πείτε…

Έτσι είναι, όμως, οι άνθρωποι, θα σας απαντήσω. Μη δουν ταλαίπωρο, αμέσως να τον χλευάσουν… Μη δουν κατατρεγμένο να γελάσουν με τον πόνο του…

Στο κάτω κάτω ο Κυριάκος δεν ήταν υπερβολικός, μίλησε απλώς για κράτηση, για εξορία, αλλά όχι για βασανισμό επί Χούντας. Δεν ήθελε να θυματοποιηθεί, αν και κάλλιστα θα μπορούσε να το κάνει.

Αυτό σας λέω μόνο και σκεφτείτε το: Γνωρίζετε εσείς που γελάτε πόσες και πόσες φορές χτύπησαν  τον μικρό Κυριάκο στην πλάτη για να ρευτεί;

Παπαλάμπραινα

«Βαρέλι δίχως πάτο» το ελληνικό χρέος

 Οικονομική καταστροφή μέσα σε έξι χρόνια Μνημονίων

Share Tweet 0 Σχόλια e-mail

2-11-2016

ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΔΗΘΕΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ – Η ΧΩΡΑ ΟΔΕΥΕΙ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΣΤΟ «ΜΝΗΜΟΝΙΟ 4»

Μόνο θλίψη και απογοήτευση προκαλούν τα αριθμητικά στοιχεία, όταν φτάνει η ώρα να κάνει κανείς «ταμείο» σχετικά με το χρέος της Ελλάδα. Σε έξι χρόνια επιβλήθηκαν τρία αιματηρά Μνημόνια σε περίπου 11 εκατ. Έλληνες πολίτες: επιβλήθηκαν δυσβάσταχτα μέτρα, χάθηκαν οριστικά εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών, υποτίθεται στο όνομα μιας συντονισμένης εξοικονόμησης χρημάτων και περιστολής των δαπανών.

Ωστόσο, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: Υπολογίζεται ότι μέσα στα έξι «πέτρινα» χρόνια του Μνημονίου οι Έλληνες φορολογούμενοι τροφοδοτούσαν με ρευστό ένα βαρέλι δίχως πάτο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 12 δισ. ευρώ. Με απλά λόγια, από το 2010, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου μας έβαλε μέσω Καστελόριζου στο «Μνημόνιο 1» έως και σήμερα, δεν υπήρξε η παραμικρή πρόοδος, ούτε καν μια στοιχειώδης έστω βελτίωση των δημοσίων οικονομικών της Ελλάδας.

Εάν κάποιος επιχειρήσει να υπολογίσει συνολικά τις υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους σε δάνεια και ομόλογα μαζί με το ιδιωτικό χρέος, τα δάνεια των ιδιωτών και τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του ιδιωτικού τομέα, τότε μάλλον σίγουρα θα ζαλιστεί από το ποσό: 645 δισ. ευρώ ή 360% επί του ΑΕΠ.

Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι απίστευτο: το ΑΕΠ της έχει συρρικνωθεί κατά 40 δισ. ευρώ, ο κοινωνικός πλούτος οι καταθέσεις έχουν μειωθεί κατά 115 δισ. ευρώ, ενώ τα εισοδήματα των φορολογουμένων έχουν μειωθεί δραματικά εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και των υφεσιακών μέτρων.

Κι ενώ το δημόσιο χρέος, το οποίο έπρεπε να μειωθεί, για να σταματήσει να επιβαρύνει τον φορολογούμενο, δεν μειώθηκε, και το ιδιωτικό χρέος αποτελεί έναν από τους κατεξοχήν «πνεύμονες» ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας συρρικνώθηκε σχεδόν κατά 100 δισ. ευρώ.

Κι αντί τα πράγματα να καλυτερεύουν, οι πολιτικές των Μνημονίων σπρώχνουν την Ελλάδα ακόμη πιο κάτω στην κλίμακα του χρέους. Η χώρα ασφυκτιά, η οικονομία της παραμένει παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο υπερδανεισμού και ύφεσης, χωρίς να φαίνεται φως στο τούνελ.

Την ίδια στιγμή, οι δανειστές, με «μπροστάρη» το Βερολίνο προγραμματίζουν νέα μέτρα υπό τη μορφή ενός νέου τέταρτου και ακόμη πιο σκληρού Μνημονίου. Αυτή είναι, άλλωστε, η κλασική και «αγαπημένη» συνταγή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: να παραμένει μια χώρα της Ευρώπης ταπεινωμένη και δαρμένη στο όνομα της δήθεν «α λα καρτ αλληλεγγύης» και της ευρωπαϊκής αδελφοσύνης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Στοιχεία - σοκ της ΓΣΕΕ: Μακροχρόνια άνεργοι το 72,2% του συνόλου

Με αυτά ακριβώς τα δεδομένα, δεν μπορεί παρά να μιλάει κανείς για μια παταγώδη αποτυχία του όλου πειράματος, που βιώνει καθημερινά εδώ και μια εξαετία ο Έλληνας στο πετσί του. Δεν μπορεί να αποταμιεύσει πλέον τίποτα, πληρώνεται πενιχρά ίσα για να βγάζει το μήνα του – κι αυτό με το ζόρι – πληρώνει απίστευτα ποσά σε φόρους και εισφορές. Ο πολίτης δεν ζει ούτε και επιβιώνει. Απλώς φυτοζωεί.

Οι νέοι άνθρωποι εγκαταλείπου την χώρα. Η νεότερη γενιά, όταν αναφέρεται στα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, χρησιμοποιεί δύο λέξεις: game over (σ.σ. το παιχνίδι τελείωσε). Τι να καθίσει να κάνει εδώ; Ποια είναι η προοπτική, όταν οι εφαρμοζόμενες πολιτικές στερούν κάθε δυνατότητα στη νεολαία να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή εδώ, σε αυτόν τον ευλογημένο και συνάμα καταραμένο τόπο;

Για πόσο ακόμη, άραγε, θα μπορεί να βιώνει αυτή την αβάσταχτη κατάσταση; Και για πόσο ακόμη θα μπορεί να ανέχεται αγόγγυστα την εξίσου αβάσταχτη των πολιτικών, που επιμένουν πως θέλουν να τον… σώσουν;

Ας το πάρουμε απόφαση πια: Η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει. Θα ήταν το λιγότερο αφελής κανείς, άλλωστε, εάν πίστευε πως με το χρέος στο 360% του ΑΕΠ μπορεί να τεθεί ζήτημα βιωσιμότητας. Αν το αποδεχτούμε, τότε ίσως κάνουμε ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν πάλι όχι, τότε ο τοίχος θα βρίσκεται πάντα μπροστά μας και σίγουρα κάποια στιγμή δεν θα προλάβει κανείς μας να φρενάρει…

Read more: http://www.newsbomb.gr/oikonomia/news/story/741716/vareli-dixos-pato-to-elliniko-xreos-oikonomiki-katastrofi-mesa-se-exi-xronia-mnimonion#ixzz4Oq2XmU4O