Η ΕΛΛΑΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΗΣ

Τετάρτη, 1 Φεβρουαρίου 2017

ΝΑ ΑΠΟΤΙΝΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΕΧΘΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑ....

-ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ, ΟΙ ΑΠΛΟΙ ΚΑΙ Ο ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ-

Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Παρακολουθούμε καθημερινώς τα τεκταινόμενα αλλά και το αδιέξοδο εις το οποίο έχει περιέλθει ο Λαός μας. Οι καθημερινές και έντονες συγκρούσεις εντός της Βουλής, αυτό το θέατρο του παραλόγου για να εξασφαλίσουμε την εξευτελιστική και τόσο ταπεινωτική για εμάς ως Έθνος χορήγηση της «δόσης».

Όλη αυτή η  ασυδοσία, αλόγιστη πορεία και εκφυλισμός, αυτή η πρωτοφανής για μία «σύγχρονη Πολιτεία» ατιμωρησία των ηγεσιών του πολιτικού συστήματος εξουσίας, της Αρχής της Διακρίσεως των Εξουσιών, των Οργάνων και Θεσμών της Πολιτείας ευθύνονται για τα Μνημόνια και την εκρηκτική, άκρως επικίνδυνη κατάσταση που ευρίσκεται τώρα η Πατρίδα μας.

Ο αμερικανός ιστορικός Χάουαρντ Ζίν είπε το εξής: «αν δεν γνωρίζουμε την Ιστορία, είμαστε κρέας έτοιμο για τους σαρκοφάγους πολιτικούς, για τους διανοούμενους και τους δημοσιογράφους που προμηθεύουν το πιο ακονισμένο μαχαίρι».

 Ο γράφων αυτό το άρθρο απεχθάνεται το ψεύδος που καταστρέφει τον άνθρωπο. Η Ιστορία ως εργαλείο είναι ένα δημιούργημα του απλού ανθρώπου που καταγράφει γεγονότα κάθε εποχής. Όλα τα επιτεύγματα των ανθρώπων οφείλονται εις την απλότητα της σκέψης. Που αυτό σημαίνει ότι και εις την Πολιτική ο απλός πολίτης δια της ψήφου του εκλέγει πολιτικούς και κόμματα για να κυβερνήσουν την χώρα του. 

Όμως η άσκηση της ψήφου δεν απαιτεί από τον πολίτη να έχει εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά ούτε και από τους πολιτικούς και τα κόμματα. Η ευθύνη όμως της σωστής διακυβέρνησης μίας χώρας εναπόκειται εις τις πράξεις αυτών οι οποίοι εκλέγονται. Που με απλά λόγια σημαίνει ότι η άσκηση της πολιτικής, της σωστής και χρηστής διακυβέρνησης είναι αποκλειστική ευθύνη των Πολιτικών και των Κομμάτων που οφείλουν να διαχειρίζονται τα κοινά  και τις υποθέσεις του Κράτους με φειδώ και ευσυνειδησία. 

Εις την χώρα μας, αλλά και σε κάθε χώρα του κόσμου, ο πολίτης μπορεί να απαιτεί από τους κυβερνώντας τα πάντα. Αλλά αυτό όμως δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι οι Πολιτικοί και οι Κυβερνήσεις πρέπει να ενδίδουν σε παράλογες απαιτήσεις των ψηφοφόρων και δια της υποχωρήσεως τους να εκθέτουν την χώρα σε κινδύνους, σε εκβιασμούς και εθνικές ταπεινώσεις. 

Εκ του λόγου αυτού για την σημερινή κατάντια της Πατρίδας μας ευθύνονται οι ανόητες πολιτικές ηγεσίες και όλα τα κόμματα οι οποίες από το 1981 κατασπατάλησαν 1.1 τρισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία εάν είχαν επενδυθεί για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, θα είχαν ένα πολλαπλασιαστικό όφελος της τάξης των 15 τρις ευρώ και η Ελλάδα θα ήταν από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη. (Άρθρο 12.Νοε.2012: Η λεηλασία του αιώνα και η τιμωρία του Ελληνικού Λαού).  Αυτά προς γνώση εκείνων των ενδογενών και εξωγενών εθνοκτόνων οι οποίοι τώρα κατηγορούν, τιμωρούν και ταπεινώνουν με τα πολλαπλά και επαχθή Μνημόνια τους ‘Ελληνες και την Πατρίδα μας.

Η Ιστορία έχει συνέχεια. Ο γνωστός σε όλους μας Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Γιούνκερ σε μία δημόσια δήλωση το 2015 παραδέχθηκε ότι: «τα Όργανα των Βρυξελλών και οι κύριοι συντελεστές που διαμορφώνουν την πορεία της Ε.Ε. γνώριζαν για το τεράστιο πάρτι εις την Ελλάδα., και ότι οι Βρυξέλλες δεν επενέβησαν για να το σταματήσουν, δημιουργώντας ήδη τότε τους σωτήριους Μηχανισμούς και αναχαίτισης της κατρακύλας, διότι 2 χώρες επωφελούντο από την εκτροχιαστική οικονομική κατάσταση εις την Ελλάδα!». 

Αφήνοντας έτσι υπονοούμενα για το Βερολίνο και το Παρίσι, ότι η κατασπατάληση των κοινοτικών κονδυλίων, αλλά και ο υπέρογκος δανεισμός, δημόσιος και ιδιωτικός, εν τέλει κατέληγε κυρίως εις τις τσέπες της Γερμανίας και της Γαλλίας! Για να είμαστε ειλικρινείς και εις τις τσέπες  πολιτικών παραγόντων του πολιτικού συστήματος εξουσίας της χώρας μας, εκπρόσωπος του οποίου είχε και την αυθάδεια να δηλώσει ανερυθρίαστα «μαζί τα φάγαμε!», και ο οποίος κυκλοφορεί ακόμη ατιμώρητος,  ελεύθερος και περιφέρεται και εις τα διάφορα Κανάλια.

Ας μη γελιόμαστε. Η πολυσυζητημένη «Δημοκρατία» εις την Ευρωπαϊκή Ένωση(Ε.Ε.) κατέστη έννοια κενού περιεχομένου και δεν εκφράζει δυστυχώς το πνεύμα και τις ιδέες των Οραματιστών  Robert Schumann, Jean Monet, Alcide de Gasperi, Konrad Adenauer, Winston Churchill για μία Ευρώπη των Λαών και της Αλληλεγγύης.

 Ο παροξυσμός και η αυθαιρεσία πολλών ανόητων της Ε.Ε. αλλά και της χώρας μας, καταστρέφει τις αξίες, τις συνειδήσεις και τις παραδόσεις των Λαών της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Χαρακτηριστικό φαινόμενο είναι ότι εθελοτυφλούμε για όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν εις την χώρα μας, αλλά και εις την Ε.Ε., για την προπαγάνδα των μεγάλων ΜΜΕ, και δεν βλέπουμε το πιο απλό πράγμα που έχει σχέση με την έννοια Δημοκρατίας. 

Ότι η πολιτική εις την Ε.Ε., αλλά και η τύχη των Λαών της αποφασίζεται και ευρίσκεται μόνον εις τα χέρια μερικών ολίγων. Όπως π.χ. Μέρκελ, Ολάντ, Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ, Γιούνκερ, Μοσκοβισί, οι οποίοι όμως δεν είναι εκλεγμένοι από τους Λαούς της Ε.Ε.  Και εκ του λόγου αυτού δεν έχουν ούτε την δημοκρατική νομιμοποίηση να αποφασίζουν για τις τύχες της Ευρώπης. 

Όμως με την αντιδημοκρατική και εχθρική τους συμπεριφορά εκθέτουν ακόμη και τους πολίτες των δικών τους χωρών, οι οποίοι εισπράττουν την αντιπάθεια και την έχθρα των ταπεινωμένων ευρωπαίων συνανθρώπων εξαιτίας της άφρονης πολιτικής των δικών των Πολιτικών Ηγεσιών, οι οποίες καταστρέφουν την Ε.Ε., αλλά ταυτόχρονα διχάζουν και πάλιν την Ευρώπη. 

Η Ελλάδα κατέστη ένα πειραματόζωο των ανόητων και των επικίνδυνων της Ε.Ε. Εις την Συνάντηση Κορυφής των Ευρωπαίων Ηγετών εις τις Κάνες τον Νοε.2011 ο Γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί προσέβαλε και εξύβρισε χυδαιότατα τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου, και ο Ελληνικός Λαός υποχρεώθηκε να χρεωθεί τις τεράστιες ζημίες των Ιδιωτικών Γερμανικών και Γαλλικών Τραπεζών, ως Δημόσιο χρέος της Ελλάδος. Ένα ανεπανάληπτο  έγκλημα εις βάρος της Ελλάδος, το οποίο ούτε δημοσιεύθηκε, αλλά ούτε σχολιάστηκε  από τα ΜΜΕ. 

Και ότι εξαιτίας των ζημιών των Τραπεζών των 2 χωρών, η χώρα μας υποχρεώθηκε σε ένα τεράστιο Πρόγραμμα Βοήθειας 250 δις Ευρώ, δηλαδή ένα Μνημόνιο το οποίο συνυπογράφηκε από όλες τις χώρες της Ε.Ε., δηλαδή και από τις πιο φτωχότερες. 

Μία παγίδα για να είναι τώρα η αλυσοδεμένη και ταπεινωμένη  Πατρίδα μας αντιμέτωπη και  υπόλογη  απέναντι και όλων των 28 μελών της Ε.Ε.! Ο πρώην Πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάσιμο Ντ’Αλέμα δήλωσε την 6/7/2015 ότι:«από τα 250 δις, τα 220 δις Ευρώ κατέληξαν απευθείας εις τις γερμανικές, γαλλικές τράπεζες». 

Πρόδηλο είναι επίσης, ότι οι εγχώριοι υπαίτιοι της τεράστιας εθνικής μας καταστροφής υπογράφουν προθύμως και όλα τα Μνημόνια, διότι εντός της Ε.Ε. αισθάνονται ασφαλείς και ατιμώρητοι, και απεύχονται την έξοδο της χώρας μας από την Ε.Ε. ή και την διάλυση της Ε.Ε., διότι φοβούνται την βαρύτατη τιμωρία του Ελληνικού Λαού. 

Οι ανόητοι της Ε.Ε. καταστρέφουν, δυσκολεύουν και μπερδεύουν την Ευρώπη, αλλά και δεν κατανοούν ούτε και το πιο απλό. Ότι το χρέος της Ελλάδος, για το οποίο ευθύνονται αυτοί, δεν είναι βιώσιμο εις τον αιώνα τον άπαντα, κατά την γνώμη όλων των διεθνών οικονομικών εκθέσεων. 

Κατασκεύασαν σκοπίμως ένα Γόρδιο Δεσμό που καταστρέφει και την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη. Όμως τώρα εναπόκειται εις την ιστορική ευθύνη, την θέληση και δύναμη του Ελληνικού Λαού με μία απλή πράξη να σπάσει με το σπαθί του τον Γόρδιο Δεσμό, για να σώσει την Πατρίδα μας, αλλά και την Ευρώπη.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

Ο αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια

.  

http://oimos-athina.blogspot.gr/

Η Ελλάδα σε Συλλογική Αναζήτηση της Ιστορικής Ευθανασίας;

1-2-2017

Τα αποτελέσματα της κυριαρχίας ανυπόστατων εθνομηδενιστικών ιδεολογημάτων

«Μα για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους
βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους»

Ν. Γκάτσος

Ένα είναι σχεδόν πλήρως σίγουρο. Ο μελλοντικός χάρτης της περιοχής μας δεν θα είναι ο ίδιος και οτιδήποτε είναι πιθανό.

Για το πώς εξελίσσονται τα πράγματα ας μου επιτραπεί να παραθέσω ένα εκτενές απόσπασμα του αείμνηστου Κονδύλη από το πολυσυζητημένο «Επίμετρο» στο βιβλίο του Θεωρία του Πολέμου (Εκδόσεις Θεμέλιο).

Οι προειδοποιήσεις του είναι επίκαιρες όσο ποτέ άλλοτε.

Ενέχει μεγάλη σημασία γιατί αυτή και άλλες ανάλογες ανεκτίμητες αναλύσεις και εκτιμήσεις αποτέλεσαν αφορμή για μύριες δολοφονικές επιθέσεις.

Τα είκοσι τελευταία χρόνια μιλούσε στην Ελλάδα για μια αξιόπιστη αποτρεπτική εθνική στρατηγική δεχόταν καταιγισμό δολοφονικών πυροβολισμών από ένα πολύμορφο όχλο.

Παραθέτουμε λοιπόν ένα εκτενές απόσπασμα του μεγάλου αναλυτή υπογραμμίζοντας ότι η καλή θεωρία και η καλή ανάλυση είναι αθάνατη και αλάνθαστη, πλην στην Ελλάδα διώκεται.

«Φυσικά, οι ελπίδες δεν ισοδυναμούν με βεβαιότητες.

»Ας υπογραμμίσουμε ακόμα μια φορά ότι η βαθύτερη αιτία της αύξουσας τουρκικής πίεσης πάνω στην Ελλάδα δεν είναι ούτε πολιτισμική ούτε στενά πολιτική και παροδική, αλλά έγκειται στη συνεχή διεύρυνση της διαφοράς ανάμεσα στο γεωπολιτικό δυναμικό των δύο χωρών.

»Σε ορισμένους κρίσιμους τομείς, όπως ο δημογραφικός, ξέρουμε από τώρα ότι το παιχνίδι είναι χαμένο.

»Αν θέλουμε να παραμείνουμε νηφάλιοι, έστω και με αντίτιμο την απαισιοδοξία, οφείλουμε να πούμε ότι και σε άλλα πεδία στρατηγικής σημασίας αρχίζουν να παγιώνονται αναντίστροφες εξελίξεις.

»Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, δηλαδή δικαιώματα των οποίων η κυρίαρχη άσκηση εξαρτάται από τη βούληση και τις αντιδράσεις τρίτων, ενώ παράλληλα η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική.

»Η διακήρυξη «δεν παραχωρούμε τίποτε» δεν έχει έμπρακτο αντίκρυσμα όταν η χώρα εκλιπαρεί σε κρίσιμες ώρες τις μεσολαβητικές προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών ξέροντας εκ των προτέρων ότι αυτές θα πληρωθούν με παραχωρήσεις ή όταν αποσύρει χωρίς χειροπιαστά ανταλλάγματα το βέτο της για την τελωνειακή ένωση της Τουρκίας με την Ε.Ε. αποδεικνύοντας έτσι άθελά της πόσο είναι πιθανό να μετατραπεί σε δορυφόρο της Τουρκίας ακριβώς μέσω του «ευρωπαϊκού δρόμου» και της επιρροής των «Ευρωπαίων εταίρων».

»Τέτοιες ενέργειες δεν είναι απλώς εσφαλμένοι ή έστω συζητήσιμοι χειρισμοί.

»Συνιστούν τα εύγλωττα επιφαινόμενα μιας βαθύτερης ιστορικής κόπωσης, μιας προϊούσας, ηδονικής μάλιστα παράλυσης.

»Στο βαθμό όπου η Ελλάδα θα καθίσταται ανεπαίσθητα γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας, ο κίνδυνος πολέμου θα απομακρύνεται, οι ψευδαισθήσεις θα αβγατίζουν και η παράλυση θα γίνεται ακόμα ηδονικότερη, εφόσον η υποχωρητικότητα θα αμείβεται με αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς επαίνους, που τους χρειάζεται κατεπειγόντως ο εκσυγχρονιζόμενος Βαλκάνιος, και επίσης με δάνεια και δώρα για να χρηματοδοτείται ο παρασιτικός καταναλωτισμός.

»Υπ’ αυτές τις συνθήκες ό,τι στην πραγματικότητα θα συνιστά κάμψη της ελληνικής αντίστασης κάτω από την πίεση του υπέρτερου τουρκικού δυναμικού, οι Έλληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν «πολιτισμένη συμπεριφορά», «υπέρβαση του εθνικισμού» και «εξευρωπαϊσμό».

»Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή.

»Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον οποίο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια.

»Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους –ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο˙ γιατί, αν ο πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής, ποιος πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική;

»Οι ευρύτερες μάζες, καθοδηγούμενες από το ίδιο ένστικτο της βραχυπρόθεσμης αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική λύση: το έθνος το υπηρετούν ανέξοδα περιβαλλόμενες γαλανόλευκα ράκη, όποτε το καλεί η περίσταση, και έχοντας κατόπιν ήσυχη συνείδηση το κλέβουν μόνιμα με παντοειδείς τρόπους: από τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια και τα «αυθαίρετα» ίσαμε τα ευκολοαπόκτητα πτυχία, τη χαμηλή παραγωγικότητα εργασίας (ούτε το 50% του μέσου όρου της Ε.Ε.!) και την κραυγαλέα ανισότητα ανάμεσα σ’ ό,τι παράγεται και σ’ ό,τι καταναλώνεται, με αποτέλεσμα την καταχρέωση και την πολιτική εξάρτηση του τόπου.

»Αν λάβουμε υπ ‘όψιν μας μόνον όσα πράττονται και αφήσουμε εντελώς στην άκρη την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους οι πράττοντες, τότε φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον όρο να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα, ώστε κανείς να μην έχει την άμεση ευθύνη, και επίσης υπό τον όρο να τεχνουργηθούν απροσμάχητες ανακουφιστικές εκλογικεύσεις («ελληνοκεντρικές» ή «εξευρωπαϊστικές», αδιάφορο).

»Τις τραγωδίες ή τις κωμωδίες, που μπορούν να περιγράψουν με τις αρμόζουσες αποχρώσεις αυτήν την ιδιαίτερη κοινωνική και ψυχολογική κατάσταση, θα τις γράψουν ίσως άλλοι.

»Εμένα μου έρχεται στον νου η τετριμμένη, αλλά πάντοτε ευθύβολη θυμοσοφία: όπως στρώνει ο καθένας, έτσι και κοιμάται».

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΚΤΕΝΕΣΤΕΡΗΣ, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΗΦΑΙΣΤΟΥ

(τα τονισμένα σημεία στο κείμενο είναι της ΠτΦ)

Ολο το κείμενο θα το βρείτε εδώ:
http://geromorias.blogspot.gr/2017/01/blog-post_917.html

ΠΗΓΗ: http://www.tribune.gr

https://seisaxthia.wordpress.com/

Νεκρός ο Έλληνας επικεφαλής του 3ου Τάγματος της ΛΔ Ντονιετσκ

Ραγδαία και επικίνδυνη για όλη τη περιοχή αύξηση της ΝΑΤΟικής επιθετικότητας στο Ντονμπάς.

Από Ανδρέας Ζαφείρης -31-1-2017

0

Σύμφωνα με πληροφορίες έπεσε χθες στη μάχη ο Έλληνας διοικητής του 3ου Τάγματος, του 11ου Συντάγματος της ΛΔ Ντονιετσκ,(επίλεκτη μονάδα, γνωστή και με την ονομασία «Δημοκρατική Φρουρά» ή ως «100η ταξιαρχία των εσωτερικών στρατευμάτων», Ivan Andreyevich  Balakay , γνωστός σε όλους με το όνομα Grek, λόγω της καταγωγής του.  Ο Grek έπεσε σε μάχη, στη βιομηχανική περιοχή Avdeevka, επικεφαλής ομάδας αναχαίτισης των ουκρανικών στρατευμάτων της 72ης Ταξιαρχίας, που είχαν επιτεθεί στη περιοχή. Κατά τη μάχη οι ουκρανικές δυνάμεις υποχώρησαν με σημαντικές απώλειες (15 νεκρούς και 20 τραυματίες και επιπλέον 5 νεκρούς και 10 τραυματίες από «φίλια» πυρά).

Την είδηση επιβεβαίωσε ο γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της ΛΔ Ντονετσκ και Διοικητής της ταξιαρχίας Vostok, Alexander Khodakovsky, ενώ σε πανηγυρισμούς ξέσπασαν γνωστοί ουκρανοί δημοσιογράφοι του «στρατιωτικού ρεπορτάζ» όπως ο Yuri Butusova,για το θάνατο του «τρομοκράτη» και ενός από «τους πιο έμπειρους διοικητές της ΛΔΝ».

Ο  Grek ήταν από τους πιο μαχητικούς διοικητές και είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ήττα των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στη μάχη του Debaltsevo, τη πιο σημαντική έως τώρα μάχη του πολέμου.

Ήταν  οικοδόμος και συμμετείχε από τις πρώτες διαδηλώσεις στο αντιφασιστικό κίνημα, το Μάρτιο του 2014. Τραυματίσθηκε πρώτη φορά στις 23 Μάιου του 2014 , στη μάχη στο χωριό Karlovka. Χάρις στον ηρωισμό του και τις επιτελικές του ικανότητές αναδείχθηκε  σε ηγέτη της Ταξιαρχίας Vostok (Ανατολή).

O Ivan Grek παίρνει τη θέση του δίπλα στον «δικό μας» Φάνια Κοσσέ και δεκάδες άλλους έλληνες που έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια αυτού, του υποκινούμενου από τον ευρωατλαντισμό, πολέμου. Δίπλα στο Motorola και στο Mozgovoi.

Και η τραγική απώλεια δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί η ΝΑΤΟική επιθετικότητα στη περιοχή.  Μόνο τις τελευταίες 5 μέρες έχουν χτυπηθεί πάνω από 3200 στόχοι, κυρίως περιοχές με άμαχο πληθυσμό στη ΛΔ Ντονετσκ και ΛΔ Λουγκανσκ. Με τον αριθμό των χτυπημάτων να υπερδιπλασιάζεται μέσα στο διάστημα αυτό.

Όλα δείχνουν ότι, μετά την  ήττα  στο μέτωπο της Συρίας, οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις  εντείνουν την επιθετικότητά τους στην ανατολική Ουκρανία.  Και η άνοιξη που πλησιάζει μόνο ελπίδες για ειρήνευση δεν φέρνει, όσο το ΝΑΤΟ επιθυμεί να κρατάει ανοιχτό το μέτωπο. Μέχρι τώρα όμως γνωρίζει μόνο ήττες, καθώς του καθεστώς του Κιέβου έχει απονομιμοποιηθεί εντελώς στην κοινωνία, καθώς η πορεία προς τη Δύση έφερε πόλεμο και τεράστια φτωχοποίηση.

http://nuntiusweb.eu/iskra/wp-content/uploads/2016/11/iskra-slogo.jpg

Η Ρωσία επιστρέφει δυναμικά στην Ανατολική Μεσόγειο και «κυκλώνει» την Ε.Ε.

31-1-2017

Η Ρωσία ανακάμπτει ως μεγάλη δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο. Μετά τη Συρία σειρά έχει η Λιβύη στην οποία, μέσω του ανερχόμενου στα πολιτικά πράγματα της Λιβύης, στρατηγού Khalifa Haftar, το Κρεμλίνο αποκαθιστά τους στενούς παλαιούς δεσμούς επιρροής του στη χώρα...

του ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΨΑΧΕΙΛΗ

Πλέον, ο στρατηγικός ρόλος της Ρωσίας στη Συρία και τη Λιβύη δημιουργεί ένα τόξο ανάσχεσης των συμφερόντων της ΕΕ στην ευαίσθητη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Αν συνυπολογίσει κανείς το Ρωσικό ρουά ματ στην Κριμαία και πιό πρόσφατα, προσεταιριζόμενη  την Τουρκία, τότε το τόξο ανάσχεσης διευρύνεται έναντι των...

συμφερόντων της ΕΕ στα ανατολικά. Η νέα αρχιτεκτονική σφαιρών επιρροής στα ανατολικά της ΕΕ, έχει ως στόχο την επιβολή των Ρωσικών ενεργειακών συμφερόντων στην ΕΕ και από το νότο, στοιχείο που άπτεται των ζωτικών συμφερόντων της Μόσχας και το οποίο μέχρι πρόσφατα σύσσωμες οι ηγεσίες σε Ευρώπη και ΗΠΑ προσπαθούσαν να αποτρέψουν.

Συρία και Λιβύη, τα διαμάντια του Ρωσικού «στέμματος» στη Μεσόγειο;

Η δυναμική εμπλοκή της Ρωσίας στη Συριακή κρίση το 2015 ήρθε να επισημοποιήσει ένα παλιό όνειρο της Μόσχας για ανάκαμψη στις παλαιές σφαίρες επιρροής της επί σοβιετικής εποχής. Θα λέγαμε πως απλά η Μόσχα έψαχνε την αφορμή ώστε να συνεχίσει το έργο που είχε ξεκινήσει ήδη από το 2014 με την «ανεξαρτητοποίηση» της Κριμαίας από την υπόλοιπη Ουκρανική επικράτεια.

Η καταλυτική εμπλοκή του Κρεμλίνου στη Συρία κατέστησε τη Ρωσία ρυθμιστή των εξελίξεων στην περιοχή της Μεσοποταμίας και του Λεβάντε. Στα πλαίσια του νέου ρόλου της στην περιοχή, η Ρωσία συμφώνησε με την κυβέρνηση Άσσαντ τη μακροχρόνια μίσθωση και επέκταση της Ρωσικής βάσης στην Tartus. Έτσι λοιπόν, ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο στην περιοχή εξασφαλίστηκε για τη Μόσχα, αφού το ένα και μοναδικό της πλωτό αεροπλανοφόρο μάλλον μισθούς δικαιολογεί παρά χρησιμότητα.

Επόμενος σταθμός για τη Ρωσία η Λιβύη. Η αποτυχία του Δυτικού παράγοντα και του ΟΗΕ να συνδράμουν προς την πολιτική σταθερότητα, μάλιστα με τον ΟΗΕ να συνεχίζει με την υποστήριξη ενός θνησιγενούς κυβερνητικού συνασπισμού Ισλαμιστών στην Τρίπολη, έχουν δώσει το προβάδισμα στη Ρωσία η οποία εκμεταλλευόμενη τη νομιμοποίηση του δημοκρατικά εκλεγμένου κοινοβουλίου στο Tobruk και τις επιτυχίες του Λυβικού στρατού (NLA) αποκαθιστά την παλαιά επιρροή της στη χώρα. Αρχηγός του Λυβικού στρατού είναι ο στρατηγός Khalifa Haftar, ανερχόμενος στρατιωτικός (και πολιτικός) ηγέτης στη χώρα, ο οποιός μέσα στην περασμένη χρονιά επισκέφθηκε τρείς φορές τη Μόσχα για συνομιλίες με Ρώσους αξιωματούχους, ενώ πρόσφατα με μια κίνηση ισχύος και μηνύματος με πολλούς αποδέκτες το Κρεμλίνο επέτρεψε την επιβίβασή του στο Ρωσικό αεροπλανοφόρο που έπλεε στην περιοχή, υπήρξαν μέσω τηλεδιάσκεψης συνομιλίες και αποφασίστηκε να τον συνδράμει η Μόσχα με υποστηρικτικό υλικό για τις επιχειρήσεις που διεξάγει στη Λιβύη εναντίον των Ισλαμιστών.

Στόχος της Μόσχας η επιβολή των Ρωσικών ενεργειακών συμφερόντων στην Ευρώπη

Σίγουρα υπάρχουν ιστορικοί και γεωπολιτικοί λόγοι που επέβαλαν στη Ρωσία την αποκατάσταση της παλαιάς επιρροής της σε Συρία και Λιβύη. Όμως, όσο προχωράμε στον 21^οαιώνα, τα γεω-οικονομικά συμφέροντα ολοένα και περισσότερο θα υπαγορεύουν τη στρατηγική της Ρωσίας στην παγκόσμια σκακιέρα. Στόχος της Μόσχας είναι η οικοδόμιση ενός τόξου που θα ξεκινά από τα Βαλτικά κράτη, θα διέρχεται της Μαύρης Θάλασσας και θα καταλήγει στην Λιβύη, και θα αποσκοπεί στην ανάσχεση των Ευρωπαικών συμφερόντων προς τα ανατολικά καθώς και στην επιβολή των ρωσικών ενεργειακών συμφερόντων στην ενεργειακά ελλειμματική ΕΕ.

Αυτός ο στόχος είναι ζωτικός για τη Ρωσία. Το Ρωσικό αέριο είναι πολύ ακριβό για να διοχετευθεί σε άλλες αγορές εκτός Ευρώπης και είναι σχεδόν το μόνο εξαγώγιμο προιόν που κρατά ζωντανή την Ρωσική οικονομία. Στο Βορρά τα ρωσικά ενεργειακά συμφέροντα έχουν κλειδώσει με την λειτουργία του κοινού Γερμανο-Ρωσικού αγωγού Nord Stream I, με την κατασκευή του Nord Stream II, και την συζήτηση για την κατασκευή του Nord Stream III. Για τη Μόσχα αναγκαία είναι και η επιβολή ενός νότιου ενεργειακού διαδρόμου καθώς και η συμμετοχή σε ενεργειακά projects τοπικά στην Ανατολική Μεσόγειο. Με τον προσεταιρισμό της Τουρκίας μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στη χώρα τον περασμένο Ιούλη και την όξυνση των σχέσεων με τη Δύση, η Ρωσία εξασφάλισε την επιβολή του λεγόμενου Turkish Stream ή South Stream. Με τον έλεγχο της Συρίας και της Λιβύης εξασφαλίζει έμμεσα τον έλεγχο όλων των ενεργειακών projects στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και όσων projects πρόκειται μελλοντικά να μεταφέρουν ενεργειακά φορτία από την ανατολική Αφρική προς τη Μεσόγειο.

Η ενεργειακή και όχι μόνο κύκλωση της ΕΕ από τη Ρωσία και ο απόλυτος ενεργειακός της έλεγχος, ολοκληρώνεται με την αποκατάσταση της Ρωσικής επιρροής στη Λιβύη και την προώθηση του στρατηγού Haftar στο τιμόνι της χώρας.

Οι εξελίξεις αφορούν και την Ελλάδα

Το πολύ ενδιαφέρον νέο σκηνικό που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον για την Ελλάδα.

Το πρώτο στοιχείο αφορά τη σχέση Σούδας – Tartus, μεταξύ δηλαδή των αμερικανικών και των Ρωσικών συμφερόντων στην περιοχή.

Το δεύτερο στοιχείο σχετίζεται με την ομπρέλα των S-300 που σε λίγο καιρό θα σχηματίζουν ένα τρίγωνο Ελλάδα (Κρήτη) – Συρία (Tartus) – Τουρκία (πολύ πιθανή η προμήθεια).

Ένα τρίτο στοιχείο αφορά τα ενεργειακά projects και τα κοιτάσματα της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου. Πώς θα διαμορφωθούν οι νέες ισορροπίες;

Τέταρτο στοιχείο αποτελεί η ίδια η εμπλοκή της Ρωσίας με δικές της εταιρείες στην αποκατάσταση και επαναλειτουργία των ενεργειακών εγκαταστάσεων της Λιβύης και πως μετά από δεκαετίες Δυτικού εμπάργκο και αποεπενδύσεων μπορεί να δώσει τέτοια ώθηση στον ενεργειακό τομέα της Λιβύης ώστε να καταστεί ανταγωνιστικός των «Δυτικών» ενεργειακών συμφερόντων στην υπόλοιπη Ανατολική Μεσόγειο (Αίγυπτος, Ισραήλ, Κύπρος, ενδεχομένως και Ελλάδας).

Ένα πρόσθετο πέμπτο στοιχείο είναι το πως τοποθετείται ο Ρωσικός παράγοντας απέναντι στην προσπάθεια νομικής διευθέτησης των για δεκαετίες άλυτων ζητημάτων της ευαίσθητης περιοχής μας, τώρα που επανακάμπτει ως μεγάλη δύναμη η Ρωσία στην περιοχή.

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε πολλές ακόμη παραμέτρους. Το σημαντικό είναι ότι η Ρωσία ήρθε για να μείνει στην περιοχή και αυτή η πραγματικότητα θα φέρει αλλαγές στις παλιές μετα-Ψυχροπολεμικές ισορροπίες. Η ΕΕ και η Ελλάδα βρίσκονται μπροστά σε νέα γεωστρατηγικά δεδομένα τα οποία θα πρέπει να εκτιμήσουν και να τοποθετηθούν ανάλογα.

LIBERAL

Ιμια - Ας πούμε τα πράγματα με τ όνομά τους

31-1-2017

«Σύνεση» και «ρεαλισμός»: Δυο λέξεις πολύτιμες που τείνουν να γίνουν ταυτόσημες με την ατολμία, τα φοβικά σύνδρομα, τον ανεπίτρεπτο ενδοτισμό… Ακόμη και με επιλογές που αγγίζουν τα όρια της εθνικής μειοδοσίας, τις έχουν ταυτίσει ανεκδιήγητοι πολιτικοί στη θλιβερή διαδρομή τους…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Κάποια στιγμή ωστόσο αυτό το παραμύθι θα πρέπει να τελειώσει, και όλοι όσοι στοιχίζονται πίσω από κούφιες λέξεις για να μοστράρουν ως δήθεν εμφορούμενοι από κάποιες πέτσινες δήθεν αρετές, θα πρέπει να λογοδοτήσουν, όχι μονάχα στην ιστορία, αλλά ενδεχομένως ακόμη και στο φυσικό τους δικαστή.

Η 15^η Ιουλίου, αφέθηκε να καταγραφεί ως ημέρα μνήμης για ένα δήθεν αποτυχημένο πραξικόπημα στη γείτονα, το οποίο περιέργως πως, στερείται εμπνευστών, στερείται πρωταγωνιστών, στερείται φυσικών και επώνυμων αποδεδειγμένων χορογράφων, και τα μόνα τα οποία του περισσεύουν είναι ένας εθνικοπαράφρονας πρόεδρος που απευθύνει κατηγορίες κατά πάντων, μια ανεξέλεγκτη γεωπολιτική προκλητικότητα που παραδέρνει σε έναν πρωτοφανή παροξυσμό, και η μισή Τουρκική κοινωνία να έχει τεθεί υπό ανελέητο διωγμό, από την υπόλοιπη μισή η οποία πλαισιώνει τις προεδρικές συμμορίες, που...

δρουν ασύδοτες σε ολόκληρη την επικράτεια.

Η 15^η Ιουλίου ωστόσο, θα έπρεπε να είχε οριοθετηθεί ως η ημέρα σταθμός κατά την οποία η Ελληνική εξωτερική πολιτική, θα έπρεπε να είχε αποτολμήσει την ολική της επαναφοράμε τρόπο συστηματικό και  σχεδιασμένο, στο βηματισμό της αποφασιστικής ανάκτησης της εθνικής αξιοπρέπειας, και της καθολικής αντιστροφής των όρων τόσο στην εθνοκεντρική διαχείριση των εσωτερικών της υποθέσεων, όσο και στις γεωπολιτικές  προκλήσεις που ακουμπούν το ζωτικό εθνικό της χώρο.

Και όμως… Σε αντίθεση με αυτό το διπλό στόχο που είναι ταυτισμένος απόλυτα με την υπόθεση της εθνικής επιβίωσης και την αυτονόητη υπεράσπιση αδιαπραγμάτευτων εθνικών προτεραιοτήτων, το πολιτικό προσωπικό της χώρας παραμένει εγκλωβισμένο στην ατολμία, στις συμπληγάδες μιας διαρκούς ταπεινωτικής διαπραγμάτευσης με την κοινωνία καθηλωμένη σ ένα καθεστώς ανεπίτρεπτων εκβιασμών και ανελέητων απειλών από τους υποτιθέμενους συμμάχους της, και στα γνωστά διαχρονικά φοβικά σύνδρομα αναφορικά με τη διαχείριση ακόμη και του πυρήνα των εθνικών μας θεμάτων.

Η τουρκική προκλητικότητα που αναβαθμίζεται δραματικά, και το αποκορύφωμά της με τη γνωστή επιχείρηση στην περιοχή των Ιμίων, αλλά και η αμετανόητη κλιμάκωσή της με οπλισμένα μαχητικά που παραβίασαν τον εθνικό εναέριο χώρο την αμέσως επόμενη μέρα, επαναφέρουν με τρόπο καταλυτικό μια σειρά από ζητήματα καθοριστικής σημασίας.

Οι γνωστές γενικόλογες θριαμβολογίες, αναφορικά με τη στάση των ενόπλων μας δυνάμεων στην καρδιά των γεγονότων, είναι καιρός να πάψουν να χρησιμοποιούνται ως φερετζές συγκάλυψης των διαχρονικών πολιτικών ευθυνών. Και φυσικά η επιχειρησιακή ετοιμότητα των ενόπλων δυνάμεων, αξίζει βεβαίως τα αυτοτελή μας συγχαρητήρια τα οποία βεβαίως και δεν επιδέχονται εκπτώσεων. Αυτά ωστόσο δεν μπορούν και δεν πρέπει να διαχέονται με τρόπο που να υποβαθμίζουν ή πολύ περισσότερο να παραμερίζουν τις κορυφαίες ανεπάρκειες οι οποίες είναι πρωτίστως πολιτικές, και σχετίζονται ευθέως με την ίδια τη βούληση του πολιτικού προσωπικού που λαμβάνει τις κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις, τις κρίσιμες στιγμές που τα γεγονότα είναι σε πλήρη εξέλιξη.

Ας επανέλθουμε λοιπόν στα ίδια τα γεγονότα, στους ίδιους τους χειρισμούς, που αποτελούν άλλωστε και την πλέον αυθεντική πηγή για την εξαγωγή χρήσιμων και αντικειμενικών πολιτικών συμπερασμάτων.

Η τουρκική προκλητική παραβίαση που συντελέστηκε στην περιοχή των Ιμίων, είχε ταυτότητα, συγκεκριμένο περιεχόμενο και στόχο, και αυτά περιγράφτηκαν με τρόπο ξεκάθαρο από τους Τούρκους επιτελείς. «Ήταν επίσκεψη ρουτίνας στην ευρύτερη περιοχή και από τα πληρώματα ζητήθηκε να επισκεφτούμε την περιοχή των νησίδων Καρντάκ»δήλωσε ο υπουργός Άμυνας  της Τουρκίας Φικρί Ισίκ.

Ερώτημα πρώτο: στα πλαίσια λοιπόν μιας «επίσκεψης ρουτίνας» όπως χαρακτήρισε ο Τούρκος υπουργός αυτή την ενέργεια, η Τουρκία πραγματοποίησε ή αναγκάστηκε να ματαιώσει την προγραμματισμένη της επιδίωξη??? Η επιλογή της ήταν να εμπλακεί σε επεισόδιο ή να πραγματοποιήσει αυτή την ολιγόλεπτη παρουσία στην περιοχή???

Και για να το ξεκαθαρίσουμε εδώ. Καθόλου δεν υποβαθμίζεται η σημασία της παρουσίας της Ελληνικής ναυτικής δύναμης στο πεδίο των γεγονότων. Αυτό που τονίζεται είναι πως από την Τουρκία ήταν αναμενόμενη αυτή η παρουσία, όπως αναμενόμενη ενδεχομένως ήταν η ανυπαρξία εντολής για ανάληψη παραπέρα δράσης. Και αυτό είναι μια πλευρά που καταδεικνύει την ταυτότητα της πολιτικής βούλησης του πολιτικού προσωπικού και φυσικά διόλου δεν αμφισβητεί την αδιαπραγμάτευτη ευσυνειδησία και επιχειρησιακή ετοιμότητα των ένστολων.

«Ως Τουρκία έχουμε μια συγκεκριμένη προσέγγιση. Το Αιγαίο να γίνει θάλασσα ειρήνης, λίμνη ειρήνης. Όλα τα προβλήματα πρέπει να λύνονται με διάλογο και ειρηνικούς τρόπους. Η στάση μας συνεχίζει να είναι η ίδια στο θέμα αυτό. Δεν θα υπάρξει η παραμικρή αλλαγή στη στάση αυτή, αλλά όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να δεχθεί κανένα τετελεσμένο γεγονός στην περιοχή». Συνέχισε ο Τούρκος υπουργός.

Ερώτημα δεύτερο: Όταν απέναντι σε μια Τουρκία, η οποία πλειοδοτεί σε πρωτοφανή αναθεωρητική ρητορική και πρακτική, η χώρα μας συνεχίζει να αποδέχεται σιωπηρά την προδοτική υπογραφή του Σημίτη στη συμφωνία της Μαδρίτης – η οποία ειρήσθω εν παρόδω πυροδοτεί τα προβλεπόμενα από τη συνθήκη της Λωζάνης – και δεν αναλαμβάνει συγκεκριμένη πρωτοβουλία για την καθολική καταγγελία της, ποιος εμφανίζεται να κερδίζει πρακτικά τη μάχη των εντυπώσεων??? Η «συνετή και σε πελάγη ρεαλισμού πλέουσα» Ελλάδα ή η προκλητική Τουρκία στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης???

Και αν είναι η Ελλάδα αυτή που προσπορίζεται τα διπλωματικά ωφελήματα από αυτού του είδους την αμφιλεγόμενη διαχείριση, τότε που είναι η εκμαίευση διεθνών δηλώσεων στήριξης της χώρας απέναντι σε αυτή την επικίνδυνη προκλητικότητα???

Έγινε σχεδόν κανόνας από τις 15 του Ιουλίου του 2016 και μετά, κάθε πειρατική πρωτοβουλία της Άγκυρας στο θέατρο του Αιγαίου, να αποδίδεται στις ανάγκες του Ερντογάν για «εσωτερική κατανάλωση» στην Τουρκική κοινωνία.

Ερώτημα τρίτο: Αν η υλοποίηση των τουρκικών σχεδιασμών με την ταυτότητα που τους αποδίδεται από τα τουρκικά επιτελεία, γίνεται μονάχα για "εσωτερική κατανάλωση" και δεν αποτελεί βήμα για τη δημιουργία καινούριων τετελεσμένων, τότε η περιστασιακή – απαντητική αντίδραση της Ελλάδας , που δεν εντάσσεται στα πλαίσια ενός συνολικότερου στρατηγικού σχεδιασμού και η οποία στολίζεται μεν με μεγαλόστομες κομπορημοσύνες, αλλά δεν συνοδεύεται από το αυτονόητο που είναι η ΑΜΕΣΗ και ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ της προδοτικής συμφωνίας της Μαδρίτης, δεν είναι για εσωτερική κατανάλωση αλλά συνιστά σχεδιασμένη στρατηγική πρωτοβουλία????

Είναι λοιπόν φανερό, ότι στα πλαίσια αυτής της ερμαφρόδιτης αντιμετώπισης, το πολιτικό προσωπικό ενώ επιχειρεί να ενσωματώσει και βεβαίως να καρπωθεί, με τρόπο όχι πάντοτε δόκιμο, τον απόηχο της επιχειρησιακής ετοιμότητας των ενόπλων μας δυνάμεων, την ίδια στιγμή εξαντλεί τη ρητορική του σε αμφιλεγόμενες δηλώσεις  - πυροτεχνήματα με αποδέκτη πρωτίστως τα ΜΜΕ.

• Για σύνεση, ρεαλισμό και ψυχραιμία κάνει λόγο ο πολλά βαρύς Καμμένος, εμφανιζόμενος στο σανίδι με διάφορες ενδυματολογικες παραλλαγές…
• Σύνεση, ρεαλισμό και ψυχραιμία ευαγγελίζεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στα κατά καιρούς διαγγέλματά του…
• Σύνεση, ρεαλισμό και ψυχραιμία συνιστά ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαμογελώντας ακαθόριστα κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Θεσσαλονίκη…

Ερώτημα τέταρτο: Γιατί κανείς από δαύτους δεν επιχειρεί να δώσει περιεχόμενο σ αυτούς τους όρους??? Από ποιο σημείο και πέρα η ανοχή παύει να είναι σύνεση και ρεαλισμός και ψυχραιμία και εξαλλάσσεται σε κάτι περισσότερο επώδυνο και με πανάκριβο εθνικό κόστος??? Από πότε η σιωπηρή αποδοχή μιας επιζήμιας για τα εθνικά συμφέροντα και στην ουσία της παράνομη συμφωνία, συνιστά συνετή και ψύχραιμη στάση στην εξωτερική πολιτική???

Και ο καθ όλα τραγικός Λοβέρδος??? Αυτός ο πολύτιμος συνεργάτης του πρωτεργάτη της Μαδρίτης είδε πως: «Η απόφαση των οργάνων την ελληνικής πολιτείας έχουν οδηγήσει την Τουρκία σε προκλητικές δηλώσεις και σήμερα σε εμπρηστικές ενέργειες».

Κατά τον κύριο Λοβέρδο δηλαδή, οι Τούρκοι εν πολλοίς μπορεί και να νομιμοποιούνται να τσαμπουκαλεύονται, αφού τα Ελληνικά δικαστήρια δεν έκαναν το χατήρι του Ερντογάν να επισφραγίσουν με την απόφασή τους, μια ακόμη φοβική και ενδοτική στάση του πολιτικού προσωπικού. Πρωτάκουστα πράγματα…

Εν κατακλείδι και εκ των πραγμάτων, δυστυχώς είμαστε υποχρεωμένοι να τονίσουμε γι ακόμη μία φορά τα αυτονόητα.

Αυτονόητο πρώτο: Η αποτελεσματική προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, δεν είναι μια υπόθεση επετειακή αλλά μια διαρκής πρώτιστη υποχρέωση, βασισμένη σε σχεδιασμό και με αποσαφηνισμένα ζητούμενα, ασκούμενη με τρόπο τέτοιο ώστε να μην αναγκάζεται να απαντά, αλλά να αποθαρρύνει προκαταβολικά κάθε επίδοξο από κάθε είδους επετειακές προκλήσεις.

Αυτονόητο δεύτερο: Η συνεπής και αποφασιστική προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, δε συντελείται μπροστά στις κάμερες με αποδέκτη το εσωτερικό ακροατήριο που παραμένει παρκαρισμένο στη θέση του ψηφοφόρου, αλλά εκεί που γράφονται οι σελίδες της γεωπολιτικής και με ακροατή τον κάθε επίδοξο που επιχειρεί να αμφισβητήσει την Ελληνική υπογραφή στην ούγια του βιβλίου της ιστορίας.

Αυτονόητο τρίτο: Η ασυμβίβαστη προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, δε συντελείται σ ένα περιβάλλον γκρίζο από συμφωνίες ντροπής, αλλά στο καταγάλανο περιβάλλον των αδιαπραγμάτευτων κεκτημένων. Και το έκτρωμα της Μαδρίτης, είναι το αποφασιστικό εμπόδιο το οποίο θα έπρεπε ήδη να έχει αποκαθηλωθεί, και οι πρωταίτιοι της υπογραφής του θα έπρεπε ήδη να είχαν οδηγηθεί στο φυσικό δικαστή τους.

Αυτονόητο τέταρτο: Η αποτελεσματική προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, δεν συνάδει με πολιτικό προσωπικό που προσκυνά και αποδέχεται τη συντριβή της αποτρεπτικής ισχύος των ενόπλων δυνάμεων της χώρας στις συμπληγάδες των κατοχικών μνημονίων με εκτελεστές τους Σόιμπλε, Τόμσεν, Βελκουλέσκου και λοιπούς. Δεν συνάδει καν με την αποδοχή κατοχικού καθεστώτος στη χώρα. Και φυσικά δεν συνάδει με την ανοχή της παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο σε ρόλο τροχονόμου της τουρκικής προκλητικότητας.

Αντί λοιπόν η περισσή πολιτική υποκρισία να παρελαύνει στο φακό καμαρώνοντας για όλα όσα υποτίθεται εμπόδισε με την «αποφασιστικότητα» και τη «συνετή» στάση της να επαναληφθούν στα Ίμια, μήπως είναι προτιμότερο ν αναρωτηθούμε όλοι για το απλούστερο και το πασιφανές???

Η Ελλάδα σήμερα ασκεί εθνική κυριαρχία στα Ίμια??? Και αν όχι… Τις πταίει??? 

Πότε κρίθηκε??? Γιατί δεν κρίθηκε ο βασικός υπαίτιος αυτής της τραγικής εξέλιξης??? 

Πόσο συνένοχοι είναι όσοι δεν τον παρέπεμψαν σε κρίση???

Και τελικά πόσο τελεσφόρες είναι οι όποιες «απαντήσεις» σε επίπεδο επικοινωνιακό, αν η εθνική κυριαρχία δεν ανακτάται σε ένα τμήμα της Ελληνικής επικράτειας???

Και επειδή θα εμφανιστούν και πάλι οι κουτοπόνηροι του διαδικτύου και θα αναρωτηθούν με το γνωστό ύφος: "Μα τι να κάνουμε??? Πόλεμο θέλετε να κάνουμε???"... Απαντώ:

Ο πόλεμος αποφεύγεται, μόνο αν πειστεί ο αντίπαλος ότι θα πληρώσει πανάκριβο τίμημα για τον τσαμπουκά του. Η διαρκής υποχωρητικότητα... Η υποτιθέμενη "σύνεση"... Και ο υποκρτικός "ρεαλισμός"... Όχι μονάχα δεν αποτρέπουν τον πόλεμο, αλλά ανοίγουν διάπλατα τις ορέξεις, και αυτό που φέρνουν αργά ή γρήγορα, είναι ΚΑΙ πόλεμο... ΚΑΙ εθνικές τραγωδίες...

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Tο Μικρό λεξικό της κρίσης

"Τα γκολ μιας επανάστασης"

31-1-2017

Ευρωπαϊκή Αριστερά: Πρώην υπάλληλοι της Σοβιετίας που όταν πέθαινε το αφεντικό τους έψαξαν και βρήκαν νέο αφεντικό, πρώτα τις ΗΠΑ και μετά τη Γερμανία

Κυπριακό/διαπραγμάτευση: Η επιδίωξη του πολιτικού συστήματος να επιβάλει στους Κύπριους την τουρκική κατοχή στο νησί τους.

Διεθνιστές: Ουτοπιστές που θέλουν να μοιάζουν στους ομοϊδεάτες τους στο Νταβός και για αυτό τους υπηρετούν πιστά.

Μεταναστευτικό: Βιομηχανία εκμετάλλευσης ανθρώπων που έχουν ανάγκη και ανθρώπων που έχουν ανάγκη να βοηθήσουν τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη βοήθειας. Επίσης, τακτικό όπλο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, στην τελική μορφή του και πυρηνικό.

Πέτρος Αργυρίου

Άκρα αριστερά: Παρακρατικός μηχανισμός που χρησιμοποιεί η δεξιά έχοντας την στήριξη της αριστεράς

Άκρα Δεξιά: Η αναβίωση της μεταπολεμικής συντηρητικής δεξιάς που προέκυψε από την ανάγκη των πληθυσμών να προστατεύσουν την εθνική τους κυριαρχία από τον προοδευτισμό. Οι προοδευτικοί έχοντας μετατοπίσει το πολιτικό φάσμα, μετατόπισαν τον εαυτό τους από τον έμπρακτο εξτρεμισμό τους στο κέντρο όπου συνάντησαν τους ουκρανούς ναζί και τα τζιχάντια.

Ανάπτυξη: Μεγάλη θεότητα της μνημονιακής μυθολογίας

Ανθρωπιστικοί πόλεμοι: Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Ανθρωπότητα: Παρασιτικό είδος που καταστρέφει πλανήτες για να πλουτίσει. Καρκίνωμα της φύσης με εξαιρέσεις μεγαλειωδών μονάδων που το κάνουν να νομίζει πως είναι όμοιο τους αφού πρώτα συνήθως τα εξολοθρεύει με κάθε δυνατό τρόπο

Αξιοπρέπεια: επικίνδυνα ηλίθια παράνομη τύπισσα επικηρυγμένη από τον οικονομισμό

Αρτέμης Σώρρας: Το λαμπρότερο παράδειγμα της ελληνικής παράνοιας κι απατεωνιάς

Βασίλης Λεβέντης: Πρώην πολιτικός κλόουν που μετατράπηκε σε πολιτικό ρυθμιστή από τους ανθρώπους πίσω από τον κολλητό του τον Φλαμπουράρη.

Δημοκρατία (σύγχρονη): Μηχανισμός επιβολής της βούλησης των λίγων με την εκλογική συναίνεση των πολλών

Δημοσιογράφοι: Πουτάνες του συστήματος που περνάν τη γραμμή των αφεντικών τους στο μυαλό των ανθρώπων

Δημιουργική ασάφεια: Η ασάφεια που προκύπτει όταν αμφισβητείς τη λιτότητα αλλά όχι τους μηχανισμούς μέσω των οποίων επιβάλλεται.

Δημοσιονομική Προσαρμογή: Λιτότητα μέχρι θανάτου

Διεθνιστές: Ουτοπιστές που θέλουν να μοιάξουν στους ομοϊδεάτες τους στο Νταβός και για αυτό τους υπηρετούν πιστά.

Δικαιωματισμός: Μηχανισμός της παγκοσμιοποίησης που προστατεύει τα δικαιώματα των μειονοτήτων για να μπορεί να καταστρέφει τα κεκτημένα δικαιώματα των πλειονοτήτων

Ελλάδα: Πρώην μεγάλο πλυντήριο χρήματος, νυν χωματερή χρέους και μεταναστών.

Ελπίδα: Πολύτιμο δέρμα που αφαιρείται από ζωντανό ομώνυμο πλάσμα από αριστερούς εκδοροσφαγείς που πλούτισαν από το εμπόριο της

Έντιμος συμβιβασμός: Ο φερετζές της προδοσίας

Επενδύσεις: Το άλλοθι της αποεπένδυσης και της ακατάσχετης διαρροής εγχώριου πλούτου προς το εξωτερικό

Εταίροι: Οι αποικειοκράτες του Νότου που πηδάν τις εταίρες του Νότου

Ευρωπαϊκή Αριστερά: Πρώην υπάλληλοι της Σοβιετίας που όταν πέθαινε το αφεντικό τους έψαξαν και βρήκαν νέο αφεντικό, πρώτα τις ΗΠΑ και μετά τη Γερμανία

Ευρωπαϊκή Ένωση: Ο Βόλφγκανγκ μπανγκ Σόιμπλε

Ευρωπαϊκός Προσανατολισμός: Η έντεχνα καλλεργημένη ψευδαίσθηση ότι η Ευρώπη σε αγαπάει όταν είσαι η μοναδική χώρα που η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της προστέθηκε στο δημόσιο χρέος της και η μοναδική χώρα που δεν περιλαμβάνεται στο quantitative  easing. Γενικά μαλάκα μου, είσαι χώρα μοναδική

Θεσμοί: Η θεσμοποίηση του κουαρτέτου από τον Γιάνη Βαρουφάκη

Κανονικότητα: Όρος που εφεύρε ο δημιοσοκάφρος Άρης Πρωκτοσάλτας για να αποκρύψει το γεγονός ότι όλα έχουν γίνει πουτάνα και θα γίνουν ακόμη πιο πουτάνα.

Κίνημα δεν πληρώνω: Γενναίο κίνημα ανυποταγής που μετά το ξεπούλημα ΣΥΡΙΖΑ όσοι συμμετείχαν θα το πληρώσουν με το παραπάνω.

Κυπριακό/διαπραγμάτευση: Η επιδίωξη του πολιτικού συστήματος να επιβάλει στους Κύπριους την τουρκική κατοχή στο νησί τους.

Hot spots: Η διάσπαση της Αμυγδαλέζας σε πολλές τέντες.

Λαϊκιστές: Αυτοί που θεωρούν ότι στο σύγχρονο κόσμο έχει θέση η λαϊκή βούληση, πολιτικοί αντίπαλοι των κυρίαρχων ελιτιστών

Λαϊκιστές (Ελλάδα): Αυτοί που λενε στον κόσμο αυτά που θέλει να ακούσει για να εφαρμόσουν τα ακριβώς αντίθετα: Συνώνυμα: ΓΑΠ, Αλέξης Τσίπρας.

Ο λαϊκιστής Trump στις 6 πρώτες μέρες της προεδρίας του έχει υπογράψει τα περισσότερα  από όσα έλεγε ότι θα κάνει προεκλογικά. Ο αριστερός λαϊκιστής Τσίπρας, μαζί με τον εθνικιστή λαϊκιστή Καμμένο, στα δύο πρώτα χρόνια της πρωθυπουργίας τους εχουν υπογράψει τα περισσότερα που προεκλογικά αντιπάλευαν.

Λιτός βίος: βλ. δημοσιονομική προσαρμογή

Μεταναστευτικό: Βιομηχανία εκμετάλλευσης ανθρώπων που έχουν ανάγκη και ανθρώπων που έχουν ανάγκη να βοηθήσουν τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη βοήθειας. Επίσης, τακτικό όπλο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, στην τελική μορφή του και πυρηνικό.

Μη βιώσιμο χρέος: Λογικότατη θέση αλλά και κόλπο του προεκλογικού Σύριζα για να φάει τη θέση του Σαμαρά. Όταν το ΔΝΤ υιοθέτησε την πρώην  θέση ΣΥΡΙΖΑ, οι Συριζανέλ θέλησαν να διώξουν και το ΔΝΤ.

Μοσχαράκι γάλακτος: Η δολοφονία ενός βρέφους για την ικανοποίηση των ορέξεων του ανθρωπίνου είδους

Πολιτική: η τέχνη της εξαπάτησης

Πολιτική σταθερότητα (Ελλάδα): 4 εκλογές σε εφτά χρόνια και δέκα υπουργοί οικονομικών

Πολιτική σταθερότητα (Ιταλία): Η κατάργηση των εκλογών με τρεις διαδοχικούς διορισμένους πρωθυπουργούς

Πολιτική ΣΥΡΙΖΑ: Η εξίσωση προς τα κάτω της μεσαίας τάξης στο όνομα της προστασίας των αδυνάτων.

Πρόγραμμα θεσσαλονίκης: Εξαιρετικό δείγμα ελληνικού μαύρου χιούμορ.

Προοδευτικός: Οπαδός της Προοδευτικής που τα παίρνει κρυφά από τον Ολυμπιακό.

Προσωπική διαφορά: Οι διαφορές που είχε ο μνημονιοφάγος Κατρούγκαλος με τους συνταξιούχους, πούστικη προπαρασκευή για την επόμενη κλοπή των δεδουλευμένων του λαού.

Σκουριές: Το πιο γενναίο πεδίο μάχης ιθαγενών που προσπάθησαν να προστατεύσουν τον πανέμορφο τόπο τους από την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού. Μια ακόμη μεγάλη ιστορική ήττα χάρη στους προδότες του ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΡΙΖΑ: Δέκα κώλοι που βρήκαν καρέκλες.

Agriazwa.blogspot.com: Το προσωπικό blog ενός κακομοίρη μαλάκα που νομίζει ότι θα επιβιώσει γράφοντας αλήθειες στη χώρα του ψέματος και της κομπίνα

https://seisaxthia.wordpress.com/

Ζωή Κωνσταντοπούλου... on fire! Τσίπρας, ιππότες και... μαύρες κότες!

30 Ιανουαρίου 2017

Σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη, η Ζωή Κωνσταντοπούλου αναφέρθηκε στην πολιτική επικαιρότητα, αλλά δεν παρέλειψε να εξαπολύσει νέα επίθεση εναντίον του Αλέξη Τσίπρα. Από τα "πυρά" της δεν ξέφυγε ούτε ο Αλέκος Φλαμπουράρης με την ίδια να χρησιμοποιεί "σκληρές" εκφράσεις.

Στην τηλεοπτική εκπομπή Καλημέρα, του ΣΚΑΪ, εμφανίστηκε η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Κληθείσα να σχολιάσει την απόρρητη έκθεση του ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος και τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, αλλά και την "απάντηση" του ESM (σ.σ. που έδειξε για ακόμη μια φορά πως οι απόψεις των Ευρωπαίων και του Ταμείου είναι... η μέρα με τη νύχτα), η Ζωή Κωνσταντοπούλου τόνισε:

Click4more: Η απόρρητη έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα! Τι ζητά το Ταμείο από Αθήνα και Ευρωπαίους

"Δεν μιλάμε ούτε για κυβέρνηση που διαπραγματεύεται, ούτε για δήθεν εταίρους που κάτι ζητούν σε μία διαπραγμάτευση. Είμαστε σε ένα καθεστώς επιβολής στη χώρα, σε ένα καθεστώς κατάλυσης της Δημοκρατίας, η οποία έχει υλοποιηθεί από τους δανειστές, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ και διεκπεραιώνεται όλο αυτό τον καιρό από την κυβέρνηση Τσίπρα".
"Θα ζητείται κι άλλο αίμα. Δεν έχει καμία επιρροή στο τι ζητείται, το πόσο καλά αποδίδει η όποθια κυβέρνηση. Είτε λέγεται κυβέρνηση Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά ή Τσίπρα. Ένα και το αυτό. Το καθεστώς αυτό έχει ως στόχο να συρρικνώσει έως εξαφανίσεως την αξιοπρέπεια των πολιτών και την ίδια τους τη ζωή. Στοχεύει στη ζωή μας, εξαφανίζει ανθρώπινες ζωές και οι μνημονιακές κυβερνήσεις μέχρι αυτή τη στιγμή παραδίδουν γη και ύδωρ στο βωμό της ανθρωποθυσίας που έχουν στήσει οι δανειστές", συμπλήρωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, επιτιθέμενη στην κυβέρνηση που "τα έδωσε όλα, ως μη όφειλε το καλοκαίρι του 2015", τονίζοντας ακόμη πως το σκηνικό σήμερα είναι πανομοιότυπο με εκείνο το... ταραχώδες καλοκαίρι.

Νέα επίθεση στον Αλέξη Τσίπρα - "Να τον χαίρεστε", είπε για Φλαμπουράρη!

Στη συνέχεια η κουβέντα πήγε στον πρωθυπουργό, με τον δημοσιογράφο να της επισημαίνει πως "γνωρίζει καλά τον Αλέξη Τσίπρα" και την Ζωή Κωνσταντοπούλου να απαντά αμέσως πως "όπως φάνηκε νόμιζα ότι τον ήξερα πιο καλά".
Αμέσως μετά ο παρουσιαστής της εκπομπής της θύμησε πως... κάποτε ο Αλέξης Τσίπρας της κράταγε την ομπρέλα έξω από τη Βουλή για να μη βρέχει, χαρακτηρίζοντάς τον ιππότη!
Ξανά... αμέσως, η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας απάντησε με μια φράση που όλοι είπαμε όταν ήμασταν... παιδιά: "Τώρα θα έλεγα τί λένε τα μικρά παιδιά για τους ιππότες και τις μαύρες κότες(!)", απάντησε χαρακτηριστικά.
Στο τέλος του πρώτου κομματιού της συνέντευξης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ενημερώθηκεπ πως στη συνέχεια της εκπομπής θα "έβγαινε" ο Αλέκος Φλαμπουράρης, με την ίδια να σχολιάζει: "Να τον χαίρεστε"!
Συνεχίζοντας, τόνισε: "Κάποια πρόσωπα έχουν διαδραματίσει έναν ρόλο πολύ συγκεκριμένο. Για τον κύριο Φλαμπουράρη μίλησα ήδη από το καλοκαίρι του '15. Ο κύριος Φλαμπουράρης προσπάθησε τότε να μου ασκήσει επιρροή προκειμένου να μην φέρω τον Στουρνάρα στη Βουλή με βίαιη προσαγωγή".
Δείτε το απόσπασμα για ΔΝΤ, Αλέξη Τσίπρα και Αλέκο Φλαμπουράρη (σ.σ. μετά το 16:00)

Επίθεση στον Φλαμπουράρη... μέρος δεύτερο

Σχετικά με τον Αλέκο Φλαμπουράρη, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν σταμάτησε εκεί. Στο δεύτερο κομμάτι της συνέντευξης, η αρχηγός της Πλεύσης Ελευθερίας δήλωσε:
"Σας θυμίζω ότι τότε έγινε ένα πολύ χυδαίο παιχνίδι. Μια πολύ χυδαία επιχείρηση στοχοποίησής μου και δαιμονοποίησής μου, μέσα από τα συνδεδεμένα με το πρωθυπουργικό γραφείο με παρουσίαζαν από τρελή, γραφική, ψυχοπαθή κοκ. Την ημέρα της ψήφισης του μνημονίου, τα κεντρικά μέσα που συνδέονταν με τον πρωθυπουργό, με πηχυαίους τίτλους με εμφάνιζαν ως ψυχοπαθή και το ίδιο και ο κύριος Φλαμπουράρης ισχυριζόταν από τηλεοράσεως ότι για να υπερασπίζεται κανείς ότι δεν πρέπει να περάσει το μνημόνιο, πρέπει να έχει κάποιου είδους διαταραχή".
Δείτε το δεύτερο απόσπασμα της συνέντευξης της Ζωής Κωνσταντοπούλου

http://www.newsit.gr/politikh/Zoi-Konstantopoyloy-on-fire-Tsipras-ippotes-kai-mayres-kotes-vids/695809?utm_campaign=shareaholic&utm_medium=facebook&utm_source=socialnetwork