Σε θανάσιμη κρίση η γερμανική Ευρωένωση

16-2- 2017 από seisaxthiablog

Η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Εποχή του Ντόναλντ Τράμπ: Πιστεύει ότι η Ε.Ε. είναι “όχημα του Βερολίνου”

Η γερμανική ΕΕ αντιμετωπίζει θανάσιμα προβλήματα. Αν και κανείς δεν το αναδεικνύει, το δημογραφικό πρόβλημα της ΕΕ είναι τεράστιο. Τα προβλήματα των κρατών μελών με τα ελλείμματα αυξάνονται κάθε ημέρα που περνά. Η οικονομική ανάπτυξη είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Η τραπεζική κρίση έρχεται όλο και πιο κοντά. Η Ρωσία γίνεται όλο και πιο επιθετική. Η Τουρκία του Ερντογάν έχει απασφαλίσει. Τα κύματα προσφύγων από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική συνεχίζονται. Και ο χορός καλά κρατεί.

Του Δημήτρη Γ. Απόκη*

Καθώς μπαίνουμε στην τρίτη εβδομάδα της Προεδρίας του Ντόναλντ Τράμπ, είναι πολύ δύσκολο ανάμεσα στις κραυγές της αντιπολίτευσης στο εσωτερικό αλλά και διεθνώς, έναντι του Αμερικανού Προέδρου, να μπορέσει κανείς να διατυπώσει μια ρεαλιστική προσέγγιση και άποψη, σχετικά με την υπό διαμόρφωση πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Προς το παρόν τα αποκαλούμενα μέσα ενημέρωσης στο εσωτερικό των ΗΠΑ και διεθνώς, το βαθιά ενημερωμένο και έμπειρο σε θέματα πολιτικής και δημοκρατίας Χόλυγουντ, και οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα του οποίου η καφρίλα δεν επιτρέπει καμία σοβαρή συζήτηση.

Με κίνδυνο να γίνω δέκτης του μένους της Ιεράς Εξέτασης αυτών που έχουν μπερδέψει τη δημοκρατία και την έκφραση πολιτικής διαφωνίας και άποψης, με τις κενές ουσίας κραυγές και την παραπληροφόρηση, θα προσπαθήσω μέσα από τα γεγονότα ουσίας των δυο πρώτων εβδομάδων του Αμερικανού Προέδρου, να κάνω μια πρώτη εκτίμηση για τις εξελίξεις όσο αφορά την ΕΕ υπό την κυβέρνηση Τράμπ.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος, με το καλημέρα της ανάληψης των καθηκόντων του, συνάντησε στο Λευκό Οίκο, την Πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας, Τερέζα Μέι. Στόχος αυτής της συνάντησης ήταν να γίνει η πρώτη επαφή και η προετοιμασία έτσι ώστε να υπάρξει σύντομα μια εμπορική συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών και να δοθεί το μήνυμα ότι η παραδοσιακή «Ειδική Σχέση» μεταξύ Ουάσιγκτον και Λονδίνου παίρνει πάλι την πρωτοκαθεδρία.

Στρατηγικά ο,τιδήποτε δένει τις ΗΠΑ με τη Μεγάλη Βρετανία είναι ωφέλιμο για την Ουάσιγκτον. Το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει το τρίτο πιο ισχυρό Ναυτικό στον κόσμο και σύντομα θα είναι η μόνη χώρα, εκτός των ΗΠΑ, που θα διαθέτει λειτουργικά σούπερ αεροπλανοφόρα. Το Λονδίνο παραμένει το δεύτερο πιο ισχυρό οικονομικό κέντρο του κόσμου, μέσω του οποίου διακινείται το μεγαλύτερο μέρος των ευρωπαϊκών κεφαλαίων. Η εμπειρία του Λονδίνου σε θέματα διεθνούς διπλωματίας είναι παροιμιώδης. Όλα αυτά καθιστούν τη Μεγάλη Βρετανία προνομιακό σύμμαχο των ΗΠΑ.

Την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση, με έναν ενθουσιασμό ο οποίος δεν στηρίζεται από στοιχεία και δεδομένα, υποστηρίζει ότι διαμορφώνει ένα δικό της βηματισμό. Οι συζητήσεις μεταξύ του Προέδρου Τράμπ και της Πρωθυπουργού Μέι για μια διμερή εμπορική συμφωνία είναι τυπικά παράνομες με δεδομένο ότι η επίσημη διαδικασία για το Brexit δεν έχει ξεκινήσει ακόμη, οπότε το Λονδίνο δεν μπορεί να κάνει τέτοιου είδους διαπραγματεύσεις. Παρόλα αυτά, τίποτα δεν είναι τυχαίο, και η βρετανίδα Πρωθυπουργός έχει ανακοινώσει παρόμοιες συζητήσεις με τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Τουρκία και την Ινδία.

Στις Βρυξέλλες οι στερούμενοι οποιασδήποτε σοβαρής, σε διεθνές επίπεδο, επιρροής θεσμοί, Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έχουν αρχίσει τις κενές περιεχομένου απειλές ότι αυτό δεν πρόκειται να επιτραπεί και άλλα τέτοια ευτράπελα. Η κ. Μέι έχει κάνει σαφές πλέον ότι προτίθεται να τα μαζέψει και να φύγει σκληρά και ωμά από το κλαμπ των Βρυξελλών στην περίπτωση που η συμφωνία που θα προκύψει από τη διαδικασία για το Brexit, δεν είναι προς το συμφέρον του Λονδίνου. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ΕΕ έχει κάποια ευελιξία έναντι της Μεγάλης Βρετανίας στον τομέα της οικονομίας, οπού υπάρχουν πολλές επιλογές. Ακόμα και αυτό δεν είναι εύκολο για τις Βρυξέλλες.

Εκεί λοιπόν που υποτίθεται ότι η ΕΕ θα έπρεπε να ασχολείται με τη σύσφιξη της Ένωσης, οι θεσμοί των Βρυξελλών ασχολούνται με αμπελοφιλοσοφίες και δεν βλέπουν το Τσουνάμι που βρίσκεται προ των πυλών. Το Λονδίνο έχει ήδη προχωρήσει και η ΕΕ θα ταλανίζεται για χρόνια να τακτοποιήσει τα απόνερα του Brexit. Από εδώ και στο εξής για τις Βρυξέλλες όλα θα είναι μια θεσμική κρίση.

Μετά από δεκαετίες όπου σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπήρξε μείωση στρατιωτικών και αμυντικών δαπανών οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία, αποτελούν την αμυντική ασπίδα της Ευρώπης. Η κ. Μέι φρόντισε να διακηρύξει την προσήλωσή της στο ΝΑΤΟ, και κατάφερε να αποσπάσει μια χλιαρή δήλωση υποστήριξης από τον Πρόεδρο Τράμπ. Αλλά, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος από την αρχή έχει ξεκαθαρίσει ότι το ΝΑΤΟ που μέχρι σήμερα ξέραμε εάν δεν υπάρξει ουσιαστική μεταρρύθμιση που να ικανοποιεί την νέα οπτική των ΗΠΑ, πολύ δύσκολα θα επιβιώσει.

Όσο λοιπόν η ΕΕ δεν μπορεί να χωνέψει το Brexit και να παίξει στο ρυθμό του Λονδίνου, είναι λάθος να περιμένει από την κ. Μέι να συνεχίσει να παίζει τον υποστηρικτή της ΕΕ στην Ουάσιγκτον. Είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα δούμε μείωση των δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Το μοναδικό ερώτημα είναι εάν αυτό θα συμβαδίσει με την εξέλιξη των σχέσεων ΗΠΑ και Ρωσίας ή όχι.

Με βάση όλα αυτά που βρίσκεται η ΕΕ; Ο Πρόεδρος Τράμπ το προσδιόρισε με τον καλύτερο τρόπο όταν χαρακτήρισε την ΕΕ όχημα του Βερολίνου. Σίγουρα αυτό έτσουξε τη Γερμανία, αλλά και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ηγεσία που για δεκαετίες έχει ανδρωθεί και σιτίζεται από το γερμανοτραφές σύστημα των Βρυξελλών.

Παρόλα αυτά ας μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας. Το έχουμε ζήσει τη χρονιά που πέρασε; Είχαμε το Brexit. To NATO, όπως το ξέραμε, έχει πάει περίπατο. Πολιτική αναταραχή και κρίση σε Ιταλία, Ισπανία, Αυστρία, Βέλγιο και Ολλανδία. Σε Ουγγαρία και Πολωνία, οδηγούμαστε σε αντιδημοκρατικές λογικές. Και όσο για την Ελλάδα, δεν είναι άστοχο να πει κανείς ότι βρίσκεται ένα βήμα πριν τα τάρταρα. Το μόνο που κρατάει στο κέντρο είναι η Γερμανία.

Και θέτω απλά ένα ερώτημα. Ιστορικά πότε έχει κρατήσει και είχε αίσιο τέλος ένα γερμανικό κέντρο στην Ευρώπη;

* Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και Δημοσιογράφος.

[Πηγή: Geopolitics & Daily News, 07/02/2017]

Πηγή: mignatiou

Ελλάδα:Δέσμια η δημοκρατία;

16-2- 2017 από seisaxthiablog

Ένα άρθρο κόλαφος για τους ευρωλάγνους εθνομηδενιστές ηγετίσκους μας, υπεύθυνους για την σημερινή καταστροφή, που μας οδηγούν στο διαλυτικό χάος, την ώρα που οι “καθ’ έξιν” ταραξίες, ο γερμανικός και τουρκικός ηγεμονισμός, μας απειλούν θανάσιμα!

“Είναι πανεύκολος ο παραπέρα ακρωτηριασμός του Ελληνισμού όσο η ελλαδική κοινωνία μετράει την “πρόοδο” και τον “εκσυγχρονισμό” με την μεζούρα του εκδυτικισμού της”.

Του Χρήστου Γιανναρά

Ο διεθνής ορίζοντας ανησυχητικά θολός, οι παράγοντες των εξελίξεων αστάθμητοι. Η συνοχή (άρα η ύπαρξη) της Ε.Ε. διακυβεύεται από μέρα σε μέρα, ο διεθνοποιημένος ολοκληρωτισμός των «Αγορών» και οι φιλοδοξίες «ενιαίας παγκόσμιας διακυβέρνησης» πυροδοτούν την έκρηξη εθνικιστικών ακροτήτων σε προηγμένες κυρίως κοινωνίες.

Ο προεκλογικός αγώνας στις ΗΠΑ ξεγύμνωσε τον αμοραλισμό και την παρακμιακή ευτέλεια του παιχνιδιού της εξουσίας στο πολιτισμικό μας «παράδειγμα». Και την ίδια ώρα οι «καθ’ έξιν» ταραξίες της Ιστορίας, ο γερμανικός και ο τουρκικός ηγεμονισμός, σηκώνουν και πάλι κεφάλι.

Μέσα σε αυτό το διεθνές σκηνικό, το ελλαδικό κράτος κυριολεκτικά παραπαίει. Δεν είναι συναισθηματισμός να θυμόμαστε ότι για να υπάρξει και να διασώζεται ώς σήμερα αυτό το κράτος θυσίασαν τη μία και μοναδική ζωή τους κάποιες εκατοντάδες χιλιάδων Ελλήνων, σε πεδία μαχών ή σφαγιασμένοι από τους κατά καιρούς Αττίλες που γεννάει αδυσώπητη η Ιστορία. Μοιάζει με τροχό η Ελλάδα, που χάνει τη μια μετά την άλλη τις ακτίνες ή τα αδράχτια του και αναδιπλώνεται στο κεντρικό σημείο, στο τιγκίλι της ρόδας – όπως έγραψε κάποτε ο Ζήσιμος Λορεντζάτος.

Και ο Ελύτης συμπλήρωνε: «Η συρρίκνωση του ελληνισμού μετά την επικράτηση των εθνικισμών –δεν το συνειδητοποιήσαμε ποτέ όσο έπρεπε– μας αποστέρησε από τον τρόπο να βλέπουμε τα πράγματα με την ανοιχτοσύνη εκείνη και την ισχύ που διέθετε το ίδιο μας το γλωσσικό όργανο σε μια μεγάλη έκταση του πολιτισμένου τότε κόσμου. Απ’ αυτή την άποψη, όσο περίεργο και αν φαίνεται, ο πριν από τους δύο παγκόσμιους πολέμους υπήκοος του μικροσκοπικού τούτου κράτους ανάσαινε τον αέρα μιας περίπου αυτοκρατορίας. Οι δυνατότητές του να κινηθεί χωρίς διαβατήριο γλώσσας καλύπτανε μεγάλα μέρη της Ιταλίας και της Αυστρίας, ολόκληρη την Αίγυπτο, την νότια Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Ρωσία του Καυκάσου και, φυσικά, την Κωνσταντινούπολη με την ενδοχώρα της, ώς κάτω, κατά μήκος του Αιγαίου, τη λεγόμενη στις μέρες μας νοτιοδυτική Τουρκία».

Μέσα σε ελάχιστο διάστημα (πενήντα χρόνια είναι λιγότερο κι από στιγμή μέσα σε τριάντα πέντε αιώνες ιστορίας) ο Ελληνισμός συρρικνώθηκε εξοντωτικά. Επαψε να πατάει και στις δύο όχθες του Αιγαίου – πανάρχαιο δεδομένο ορισμού και ταυτότητας της παρουσίας του στην Ιστορία. Ξεριζώθηκε από τη Θράκη, την Ανατολική Ρωμυλία, την Κωνσταντινούπολη, την Ιμβρο, την Τένεδο, διώχτηκε από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, τη Ρωσία, την Αίγυπτο, του αφαίρεσαν ληστρικά τη Βόρεια Ηπειρο, τη Βόρεια Κύπρο.

Αποδείχτηκε πανεύκολο στον όποιο ιταμό επίβουλο να αρπάζει και να σφετερίζεται εδάφη πανάρχαιων κοιτίδων του Ελληνισμού μακελεύοντας τους αυτόχθονες – όταν η ισχυρή Δύση με ποικίλα προσχήματα συναινούσε, το εξαρτημένο (πάντοτε και μονότροπα) από αυτήν ελλαδικό κρατίδιο συμμορφωνόταν πειθήνια. Μοιάζει να μην καταλάβαμε ποτέ οι Νεοέλληνες ότι την «προστάτιδά» μας Δύση την ενδιαφέρει να διαχειρίζεται ένα «ελληνικό» προτεκτοράτο, που θα της έφτανε να τελειώνει στη Μελούνα, αφού θα περιλάμβανε τα αρχαία τοπωνύμια (Αθήνα, Σπάρτη, Μυκήνες, Θήβα, Ολυμπία) των οποίων το πολιτισμικό αντίκρισμα θέλει να μονοπωλεί. Η Τουρκία είναι πολύτιμη για τη Δύση, όχι σαν φραγμός στη ρωσική επέκταση και επιρροή, αλλά σαν εγγύηση οριστικής ταφόπλακας του πιο μισητού ιστορικού της Δύσης αντιπάλου: της ελληνορωμαϊκής «οικουμένης» – του «Βυζαντίου», όπως δυσφημιστικά επέβαλαν οι Δυτικοί να αποκαλούμε την αυτοκρατορία της Nova Roma.

Αυτό που εμείς δεν καταλάβαμε ποτέ, το ξέρουν καλά οι γείτονες του μεταπρατικού μας κρατιδίου: ότι είναι πανεύκολος ο παραπέρα ακρωτηριασμός του Ελληνισμού όσο η ελλαδική κοινωνία μετράει την «πρόοδο» και τον «εκσυγχρονισμό» με τη μεζούρα του εκδυτικισμού της.

Γι’ αυτό και οι αξιώσεις πληθύνονται και μεγεθύνονται: Οι Τούρκοι εποφθαλμιούν δεκαοχτώ (18) νησιά του Αιγαίου και όση Θράκη μάς έχει απομείνει. Οι Αλβανοί απαιτούν να φτάσουν ώς την Πρέβεζα. Οι Σκοπιανοί ορέγονται τη Θεσσαλονίκη.

Μέσα σε ένα τέτοιο διεθνές σκηνικό, ποια θα ήταν η ενστικτώδης αντίδραση οποιουδήποτε οργανωμένου σε κράτος λαού, που θέλει να συνεχίσει να υπάρχει μέσα στην Ιστορία; Θα έβαζε στην άκρη, εντελώς στο κοινωνικό περιθώριο, τους καριερίστες της εξουσίας. Που δοκιμάστηκαν επανειλημμένα και αποδείχτηκαν κατ’ εξακολούθησιν ανίκανοι ή αηδιαστικά φαύλοι – άνθρωποι άρρωστοι, ψυχοπαθολογικά εξουσιολάγνοι. Κατάστρεψαν τις ζωές μας, βύθισαν μια ολόκληρη κοινωνία σε εξαθλίωση και πανικό, σε εφιάλτη εξωφρενικού υπερδανεισμού που θα κρατάει σε υποτέλεια και τα τρισέγγονά μας, με χαμένη την εθνική ανεξαρτησία και ατιμασμένο, της ντροπής, το όνομα των Ελλήνων.

Είναι δυνατό, ύστερα από εφτά χρόνια τέτοιας συμφοράς, να υπάρχουν ακόμα στο προσκήνιο οι φυσικοί αυτουργοί του βασανισμού μας, οργανωμένοι στα ίδια δυσώνυμα για τον λαό μας κόμματα; Να μας κουνάει το δάχτυλο η κυρία Φώφη, διάδοχος του πρωτουργού της ολεθριότητας «Γιωργάκη», να μαίνεται για εκλογές και πάλι ο κ. Μητσοτάκης, ένα μόλις χρόνο μετά τον εφιάλτη της εξουσιολαγνείας Σαμαρά, να αφιερώνουν τα κανάλια και οι εφημερίδες, ακόμα σήμερα, σχόλια και αναλύσεις στον χαμαιλεοντισμό του κ. Τσίπρα, που παραμένει μεν κομμουνιστής με τη γροθιά υψωμένη, αλλά διεκπεραιώνει ταυτόχρονα την πιο απάνθρωπη πολιτική ασυδοσίας των «Αγορών» που γνώρισε ποτέ η υφήλιος – δεν είχε καν το φιλότιμο να παραδώσει στους σεσημασμένους τη βρωμοδουλειά.

Οι γύπες έχουν αρχίσει το κλωθογύρισμα πάνω από το κορμί της Ελλάδας που αναδίνει πτωμαΐνη, παίζουμε μάλλον το τελευταίο χαρτί της ιστορικής μας επιβίωσης. Άραγε το Σύνταγμα, που καθορίζει και προστατεύει το «δημοκρατικό» μας πολίτευμα, προϋποθέτει τη δημοκρατία μόνο αυτονοήτως δέσμια των κομμάτων και του πελατειακού κράτους που τα κόμματα (όλα) πρωτευόντως υπηρετούν; Δημοκρατική έξοδος από αυτόν τον εφιάλτη και κοπρώνα είναι δυνατό να μην υπάρχει;

Το ένστικτο αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας των πολιτών προστάζει να χάσουν οι φυσικοί αυτουργοί του εφτάχρονου ολέθρου τα πολιτικά τους, τουλάχιστον, δικαιώματα, να τους τα αφαιρέσει η ψήφος του λαού. Όταν όμως η ψήφος είναι εξ ανάγκης πουλημένη, γιατί μόνο έτσι εξαγοράζει ο πολίτης το ψωμί του και το ψωμί των παιδιών του, τότε τι γίνεται;

Σκίτσο του Βασίλη Μητρόπουλου (BAS)

[Πηγή: Καθημερινή]

Ρεσιτάλ υποκρισίας…των δυτικών κανίβαλων!

16-2- 2017 από seisaxthiablog

Παπα – Ηλίας Υφαντής

Λέγεται συνήθως ότι ο Χριστός συχώρεσε τους σταυρωτές του, γιατί δεν ήξεραν τι έκαναν. Αλλά μάλλον αυτό φαίνεται να ισχύει για τους δήμιους, που ανέλαβαν το έργο της σταύρωσης κι άλλους παρατρεχάμενους. Οι οποίοι, όπως φαίνεται συμμετείχαν στο γενικό κλίμα χλευασμού σε βάρος του Χριστού. Όπως άλλωστε συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις.

Δεν φαίνεται όμως να ισχύει το ίδιο και σχετικά με τους γραμματείς και τους φαρισαίους, τους οποίους λίγες μέρες πριν απ’ τη σταύρωσή του ο Χριστός κατακεραύνωσε με τα περίφημα «ουαί» του. Γιατί αυτοί ήξεραν πολύ καλά τι και για ποιο λόγο το έκαναν. Ότι, δηλαδή, τον θυσίαζαν στο βωμό των συμφερόντων και του φθόνου τους, κατηγορώντας τον ως δήθεν βλάσφημο. Γι’ αυτό στηλίτευσε το βασικό χαρακτηριστικό της συμπεριφοράς τους, που ήταν η υποκρισία. Η υποκρισία, που χαρακτηρίζει και τη συμπεριφορά πολλών σημερινών χριστιανών. Γεγονός που ποικιλοτρόπως επιβεβαιώνεται.

Απαγορεύει, για παράδειγμα, ο κ. Τραμπ την είσοδο των μουσουλμάνων στις ΗΠΑ, με πρόφαση την τρομοκρατία. Κι όμως γνωρίζει πολύ καλά, ποιοι προκάλεσαν τα προσφυγικά κύματα. Που δεν είναι άλλοι απ’ τους δυτικούς κανίβαλους, Αμερικανούς και Ευρωπαίους. Ή μήπως δεν είναι το διαβόητο ΝΑΤΟ, με το οποίο οι προκάτοχοί του κατέστρεψαν το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και όχι μόνο; Άλλοτε με πρόσχημα την Αλ Κάιντα, άλλοτε τα πυρηνικά ή τα χημικά όπλα κι άλλοτε γενικά και αόριστα την τρομοκρατία. Ή μήπως δεν ήταν η αντίπαλός του για τις προεδρικές εκλογές, όπως και ο ίδιος υπαινίχτηκε, που εξέθρεψε το σχετικό με τους τζιχαντιστές εκκολαπτήριο; Οι οποίοι αναστάτωσαντους αραβικούς λαούς, κατέστρεψαν τις χώρες τους και τους ανάγκασαν εκόντες άκοντες να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους. Που σημαίνει ότι , όταν δημιουργείς εσύ ή οι προκάτοχοί σου μια πραγματικότητα, οφείλεις να αναλαμβάνεις και τις ευθύνες. Και όχι να προσποιείσαι ότι δεν καταλαβαίνεις την πραγματικότητα και να καταδικάζεις με τον τρόπο σου τους ανθρώπους, που οι προκάτοχοί σου ξερίζωσαν απ’ τις προγονικές τους εστίες.

Πράγμα βέβαια που  ισχύει και για τους ηγέτες της Ευρώπης. Αφού και κάποιοιαπ’ αυτούς, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο είχαν τη συμμετοχή τους στα τερατουργήματα του ΝΑΤΟ. Κι όμως τώρα ο ένας κατόπιν του άλλου υψώνουν τείχη, γα να μη μολυνθούν οι χριστιανικές τους χώρες απ’ τους μουσουλμάνους πρόσφυγες. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για μας, οι οποίοι, απ’ όσο μπορούμε να γνωρίζουμε, δεν είχαμε ενεργητική συμμετοχή στις νατοϊκές επιχειρήσεις. Κι όμως παρ’ όλα αυτά κινδυνεύουμε να υποστούμε τις βαρύτερες συνέπειες απ’ τις προσφυγικές ροές. Οι οποίες μπορεί να γίνουν εντονότερες τώρα, μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου να μην επιστραφούν στην Τουρκία οι πραξικοπηματίες αξιωματικοί. Δεδομένου ότι ήδη οι Τούρκοι κάνουν στις βραχονησίδες των Ιμίων επίδειξη της συνηθισμένης βαρβαρότητάς τους. Για την οποία μάλιστα αισθάνονται και πολύ υπερήφανοι. Δεδομένου ότι σαν λαός δεν έχουν τίποτε άλλο, εκτός της βαρβαρότητας, να παρουσιάσουν διαχρονικά. Υπάρχει όμως στην περίπτωση τη δική μας ένα πολύ ευαίσθητο σημείο, που είναι σχετικό με τη φοίτηση των μικρών αράβων στα σχολεία μας. Δεδομένου ότι τα παιδιά είναι τα αθωότερα από κάθε άποψη θύματα και η οποιαδήποτε συμπεριφορά απέναντί τους  χαράσσεται βαθιά στην ψυχή τους.

Η υποκρισία όμως δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο των ηγεσιών αλλά και των λαών. Γιατί δημιουργείται το ευνόητο ερώτημα: Αλήθεια πού ήταν όλοι αυτοί, που σήμερα ξεσηκώθηκαν εναντίον του αντιπροσφυγικού διατάγματος του Τραμπ, όταν οι προκάτοχοί του κατέστρεφαν τις αραβικέςχώρες; Πού ήταν οι διαμαρτυρόμενοι χολιγουντιανοί και μιντιακοί αστέρες; Και ξύπνησαν ξαφνικά τώρα, για να προκαλέσουν όλες αυτές τις διαδηλώσεις, που, σε τελική ανάλυση, δεν φαίνεται να έχουν ιδιαίτερη αξία. Δεδομένου ότι η καταστροφή των αραβικών και των ορθόδοξων λαών ξεκινάει από πολύ βαθιά και πηγαίνει πολύ μακριά. Γιατί αποσκοπεί στην κυριαρχία πάνω στη Γη των περιούσιων λαών, που έχουν υπέρτατο θεό τους το μαμωνά και ηθική τους το έγκλημα. Έτσι ώστε να επικρατήσει για πάντα η αρμονία του σατανισμού και να μην  ακούγονται από πουθενά οι παραφωνίες της  αλήθειας και της δικαιοσύνης.

Άλλωστε, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο,κάποιες αραβικές χώρες καταστράφηκαν, όχι γιατί οι ηγέτες τους επιβουλεύονταν άλλους λαούς αλλά επειδή έπαιρναν ευεργετικά μέτρα για το λαό τους. Και για να γίνει καλύτερα αντιληπτό αυτό, σταχυολογούμε δειγματοληπτικά ελάχιστα απ’ τα μέτρα που πήρε για το λαό του ο Καντάφι: Ο ηλεκτρισμός, για παράδειγμα, ήταν δωρεάν για όλους τους πολίτες. Τα δάνεια ήταν άτοκα. Η παιδεία και η ιατρική περίθαλψη δωρεάν. Στους  ασχολούμενους με τη γεωργία δίνονταν δωρεάν, γη, κατοικία και εξοπλισμός για το ξεκίνημά τους. Οι νεόνυμφοι έπαιρναν 50.000 δολάρια. Κάθε μητέρα έπαιρνε για το νεογέννητο παιδίτης 10.000 δολάρια. Αυτά και πληθώρα άλλων εξόχως ευεργετικών για το λαό του μέτρων είχε πάρει ο «διαβόητος τύραννος» Καντάφι…

Που σημαίνει ότι οι νατοϊκοί κανίβαλοι που φρόντισαν να τον δολοφονήσουν έκαμαν πολύ καλά. Πράγμα που ολόψυχα υποστηρίζουν και κάποιοι δικοί μας μνημονιακοί φωστήρες. Δεδομένου ότι το παράδειγμά του μπορούσε να αποτελέσει κακό προηγούμενο για τα ληστρικά καπιταλιστικά μας ήθη. Αφού είχε πάρει μέτρα,που ούτε στο όνειρό τους δεν τα βλέπουν  οι δουλοπάροικοι του καπιταλιστικού παραδείσου. Και πολύ βέβαια περισσότερο εμείς οι Έλληνες που συνειδητοποιούμε ολοένα  και περισσότερο την ιδιαίτερη περιποίηση, που επιφυλάσσει για μας το ΔΝΤ και οι λοιποί αξιολάτρευτοι σωτήρες μας τοκογλύφοι…ρεσιτάλ υποκρισίας

Αβίωτο χρέος

« ΕΥΡΩ-ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΡΓΟΣ…

13-2- 2017 από seisaxthiablog

Πέτρος Αργυρίου
Αυτές τις μέρες η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται πως η χώρα βρίσκεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, όπου σφύρα είναι ο Σόιμπλε και άκμονας το ΔΝΤ, ή αν θέλετε, ένα σφαγιαστικό μνημόνιο 4 ή Grexit και επίσημη χρεωκοπία.

Λίγοι έχουν δώσει βάση στην έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιεύτηκε στα τέλη του Γενάρη και που αποτελεί πλέον τη βάση της θέσης του ΔΝΤ για μη βιώσιμο χρέος και για σοβαρή ελάφρυνση του χρέους.

Ας δούμε τα πορίσματα και τις προβλέψεις αυτής της έκθεσης:

“Το ελληνικό χρέος παραμένει υψηλά μη βιώσιμο παρά την γενναιόδωρη ανακούφιση που ήδη έχουν δώσει οι Ευρωπαίοι εταίροι”

Πόσο μη βιώσιμο όμως;

“Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να ξεπεράσει τα πρόβλημα του χρέους της ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ.

Το ελληνικό χρέος το 2060 θα αντιστοιχεί σε ένα συνθλιπτικό 275% του ΑΕΠ….”

Ακόμη κι αν εφαρμόσει πλήρως τις μεταρρυθμίσεις. Πλήρως.

Ας δούμε τι έγραφα για το μακροπρόθεσμο χρέος τον Απρίλιο του 2016:

“3,5 πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2018, έτσι?
Για να επιτευχθεί αυτό εκτιμάται ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα της τάξης του 5% του ΑΕΠ το οποίο τα τελευταία 7 χρόνια έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 30%!!!!!
Το 5% του τωρινού ΑΕΠ είναι γύρω στα 12 δις!!!
ΤΟ ΔΝΤ επιμένει ότι σε αυτό πρέπει να εισφέρουν και οι περικοπές συντάξεων, με μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση περίπου στο 20% (!!!) σε συντάξεις που ήδη έχουν μειωθεί εως και 60%!!!
Κι όλα αυτά με τα έσοδα του κράτους να μην έχουν καμία αισιόδοξη προοπτική καθώς η φοροεξάντληση είναι δεδομένη και με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς, η μόνη δυνατή πηγή εσόδων είναι οι …φόροι!!!
Ας δούμε λοιπόν τι αποφέρει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2017 με τελικό στόχο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Την τριετία 2017-2019 οι δανειακές υποχρεώσεις προ του μνημονίου 3 αντιστοιχούν σε 28δις. Οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα για την τριετία αυτή αντιστοιχούν περίπου σε 20 δις!!!
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτή η υστέρηση καλύπτεται από το μνημόνιο 3, αυτό δεν είναι καλό νέο καθώς αλλάζει προς το χειρότερο η κατανομή χρέους για τα επόμενα χρόνια.
Την επόμενη δεκαεξατία, από το 2020 μέχρι το 2036, οι ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις είναι μεσοσταθμικά γύρω στα 7 δις ετησίως με τα δεδομένα του μνημονίου 2.
Καλύπτονται μόνο από αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος πάνω από το 5% του ΑΕΠ ή με αύξηση του ΑΕΠ 20%, δηλαδή με επιστροφή του ΑΕΠ κοντά στα επίπεδα του 2008!!!
Ποτς γενετε αυτό;
Ακόμη κι αν γίνεται, ακόμη και αν γίνει, δεν ξεμπέρδεψε το μνημόνιο με εμάς.
Γιατί η τριετία 2037-2039 είναι προσχεδιασμένη καταστροφή με ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις 15 δις ετησίως!!!!!!!! Ακόμη και με επίπεδα ΑΕΠ του 2008 καλύπτονται με πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στα 4.5%.
Με δεδομένα σημερινού ΑΕΠ απλά δεν καλύπτονται και σημαίνουν νέα δανειακή σύμβαση με τα μνημόνια της και τα όλα της.
Κι όλα αυτά με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που επί Σαμαρά δομήθηκε με ένα κυρίως τρόπο κι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο επιδιώκεται κι επί Τσίπρα: με στάση πληρωμών στο εσωτερικό, που συμβάλει φυσικά κι αυτή στην επιπλέον συρρίκνωση του ΑΕΠ!!!
Η κυβέρνηση αυτή είχε μονάχα δύο επιλογές εξ αρχής: Πραγματικές εξεταστικές επιτροπές, στάση πληρωμών, εθνικοποίηση των τραπεζών και δικά της capitalcontrols εξ αρχής με ότι κι αν αυτό συνεπαγόταν, ή συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις των δανειστών. Διάλεξε για πολύ καιρό να πατάει με ένα ποδάρι σε δύο βάρκες, εφεύρε τη θεωρία του «έντιμου συμβιβασμού», απέκρυψε με ένα τούλι αδικαιολόγητης και δόλιας αισιοδοξίας την πορεία των διαπραγματεύσεων και συνεχίζει να επιχειρεί να κρύβει την πραγματικότητα από τους πολίτες για να κρατήσει λίγο παραπάνω τα προνόμια της εξουσίας.”

Η έκθεση του ΔΝΤ είναι ακόμη πιο μελανή από την εκτίμηση μου την οποία και δικαιώνει καθώς την εκτίμηση μου την έκανα υιοθετώντας για τους κακόπιστους το πιο αισιόδοξο σενάριο της μείωσης του λόγου χρέους ΑΕΠ στο 120% το 2020, σενάριο απλά αδύνατο.

Δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε το έπαιξα ποτέ. Αναγκάζομαι να μπαίνω στα χωράφια των ειδικών ακριβώς γιατί η “ειδική” τους άποψη καθορίζεται είτε από τα δικά τους οικονομικά, επαγγελματικά ή πολιτικά συμφέροντα ή από ακόμη μεγαλύτερα συμφέροντα που αυτοί υπηρετούν. Ουδείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι αυτή η κυβέρνηση είναι τίγκα στους οικονομολόγους.

Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι το ΔΝΤ έκανε τα πρώτα χρόνια της κρίσης τα στραβά μάτια παρουσιάζοντας το ελληνικό χρέος ως βιώσιμο για τη διάσωση όχι βέβαια της χώρας αλλά της Ευρωζώνης.

Τώρα πια το ΔΝΤ δεν έχει κανένα λόγο να αποκρύπτει την αλήθεια. Το αντίθετο.

Για μια ακόμη φορά αυτό το blogg δικαιώνεται. Αύριο, θα μιλήσουμε για μια ακόμη δικαίωση του blog.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει καμία δύναμη στο σύμπαν που να μπορεί να προστατέψει το συγγραφέα του όπως και κάθε άλλο Έλληνα της τάξης του από αυτό που έρχεται.

Καλά μας κουράγια.

Δεν μας είναι μπορετό να πάρουμε τη ζωή μας και το βιος μας πίσω. Ελπίζω έστω μια μέρα να πάρουμε το αίμα μας πίσω από τις ελληνικές ελίτ που συνεχίζουν στις μαύρες μας μέρες να μας πουλάνε τρέλα καταδικάζοντας μας σε ακόμη πιο μαύρες.

Στο μοναδικό που μπορούμε να ελπίζουμε είναι στις γεωπολιτικές αναδιατάξεις. Κι αυτό πάλι μόνο αν και εφόσον έχουμε στείλει στο διάολο τις πολιτικοοικονομικές ελίτ της χώρας.

ΕΥΡΩ-ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΡΓΟΣ…

13-2- 2017 από seisaxthiablog

 

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη  

Χθες τα μεσάνυχτα παρακολούθησα τυχαία  τηλεοπτικό κανάλι, που είχε  αρκετούς καλεσμένους, και διάφορα θέματα επί τάπητος για συζήτηση. Ανάμεσα σε αυτά,  και αυτό της μετάβασης στο εθνικό μας νόμισμα.

Οι φαιδρές τοποθετήσεις πολλών ομιλητών,  όταν επιλέγουν να αναλύσουν  οικονομικά προβλήματα χωρίς να διαθέτουν στοιχειώδεις  γνώσεις οικονομίας, αποτελεί ασφαλώς σύνηθες φαινόμενο σε πολλά κανάλια. Ωστόσο, κάποιες από τις χθεσινές θέσεις, στο συγκεκριμένο αυτό κανάλι, δεν ήταν πια  «διασκεδαστικές»,αλλά  σήμαιναν συναγερμό, για νέους  και πολύ σοβαρούς εθνικούς κινδύνους.

Θα πρέπει να παραβλέψω ορισμένα «επιχειρήματα» των καλεσμένων,  που σαφώς  απέρρεαν από τις  γνωστές προσπάθειες  των πολιτικών να μην εκθέσουν σε κίνδυνο την υπουργική ή τη βουλευτική καρέκλα. Συνεπώς, τα όσα παράλογα ακούστηκαν, σχετικά, απλώς αναπαρίσταναν   την κατεύθυνση του όποιου πολιτικού  κόμματος, στο οποίο ανήκαν.

Δεν θα ασχοληθώ, επίσης με ορισμένες πλευρές ανεπίτρεπτης (ηθελημένης;;;)   άγνοιας, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι:

*  Το πρόβλημα του εκ γενετής άρρωστου ευρώ, ασφαλώς,  δεν είναι μόνον ελληνικό (όπως υποστηρίχθηκε),  αλλά γενικευμένο εντός της ΕΕ-Ευρωζώνης. Στη δυσλειτουργία του αποδίδεται η χρόνια υποτονική  ανάπτυξη της ΕΕ, καθώς και η μόνιμα υψηλή ανεργία της, η ανώμαλη κατάσταση αντιπληθωρισμού της,  η κορύφωση των ανισοτήτων κατανομής της και η καταστροφή του ευρωπαϊκού Νότου.

* Η Ευρωζώνη οδεύει σε διάλυση εξαιτίας των άλυτων λειτουργικών της προβλημάτων, αλλά και της αδυναμίας της να βελτιωθεί/μεταβληθεί, εφόσον οι αρχικές προδιαγραφές της είναι τραγικά εσφαλμένες, έτσι που  η πολιτική μόνιμης λιτότητας να  αποτελεί προϋπόθεση βιωσιμότητας του κοινού της νομίσματος.

*Το ευρώ σχεδιάστηκε για την εξυπηρέτηση των ειδικών διαρθρωτικών δεδομένων/αναγκών της γερμανικής οικονομίας (πολύ διαφορετικών των υπολοίπων εταίρων της), η οποία επιπλέον εισήλθε στην Ευρωζώνη με πολύ χαμηλή εξωτερική ισοτιμία, γι’ αυτό και ουσιαστικά είναι η μόνη οικονομία, που  αναμφίβολα ευνοήθηκε από το ευρώ.

*Είναι αστείο  να διερωτώμεθα (κάποιοι, ωστόσο, διερωτήθηκαν) το «τι απέγιναν τα δισεκατομμύρια που μας δανείζουν (υποχρεωτικά) οι εταίροι μας», αφού πρέπει να είναι γνωστό ότι πάνω από το 85% αυτών των δανείων δεν περνούν  καν από τα ελληνικά σύνορα, αλλά οδεύουν κατευθείαν προς τις τράπεζες για την εξυπηρέτηση του χρέους. Και, βέβαια….

*Ας αφήσουμε, καλύτερα, κατά μέρος  την πολύ-πολύ τραυματική ιστορία του  τόσο αποτυχημένου «κουρέματος του χρέους», που όπως είναι ή θα έπρεπε να είναι γνωστό, άργησε ανεπίτρεπτα να αποφασιστεί, για να…..μην τεθεί σε κίνδυνο το ευρώ!!!!!

Ωστόσο, αυτό το αποτυχημένο ευρωπαϊκό μόρφωμα θα μπορούσε να παρατείνει το βίο του, εξακολουθώντας να επιβάλλει   «πυροσβεστικές» λύσεις, ή ακόμη  καταστρεπτικά μέτρα στα πιο ευάλωτα μέλη του, αν ο νέος πλανητάρχης δεν ήταν ο DonaldTrump, και αν δεν είχε την τοποθέτηση που σαφέστατα εξήγγειλε, απέναντι στην ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτών των επιλογών του DonaldTrump, που σκιαγραφούν αναμφίβολα  μια πολύ εχθρική στάση απέναντι στην ΕΕ, αλλά κυρίως απέναντι στη Γερμανία, τα όσα ακούστηκαν χθες στο εν λόγω τηλεοπτικό κανάλι,  οφείλουν να κρούσουν  τον κώδωνα του κινδύνου.

Να συνεχίσω επισημαίνοντας  ότι ο νέος πλανητάρχης βρήκε το χρόνο να ενδιαφερθεί για τη δική μας μικρή και μαρτυρική χώρα (επίσημη πια αποικία της Γερμανίας, σύμφωνα και με πρόσφατο άρθρο μεγάλης γερμανικής εφημερίδας) και να επαναλάβει δια στόματος του εκκολαπτόμενου πρέσβη στην ΕΕ Ted Malloch, την άποψη που υποστήριξε για  φορά  πρώτη το 2012: ότι δηλαδή «η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα για να σωθεί».

Ασφαλώς, ο νέος πλανητάρχης δεν ήταν και δεν είναι ο μόνος, με διαυγές μυαλό, που πρότεινε  τη μοναδική οδό σωτηρίας της Ελλάδας. Αντιθέτως, ακατάπαυστα, τα τελευταία αυτά κρίσιμα χρόνια, νομπελίστες της οικονομίας και πολυάριθμοι γνωστοί οικονομολόγοι ξένοι, αλλά και Έλληνες, υποστήριξαν αυτή τη θέση. Όπως, όμως, είναι γνωστό, το θέμα αυτό ήταν χαρακτηρισμένο ως   «απαγορευμένη συζήτηση», από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις της κρίσης, όπως και από την παρούσα, γιατί το ευρώ…..ήταν φετίχ. Ήταν «μοναδικό», «ευλογημένο», «μαγικό», «προοδευτικό», «σωτήριο»  και  γι’ αυτό αποτελούσε ανοσιούργημα-προδοσία-βαρβαρότητα-οπισθοδρομικότητα κλπ.,κλπ. το να τολμήσει κανείς να το αμφισβητήσει. Και τούτο, παρότι, το 59% των συμπατριωτών μας (σε πείσμα της «θρησκείας του ευρώ» που κυριαρχεί στη χώρα μας) πιστεύει  το 2016 ότι η χώρα ζημιώθηκε από το ευρώ, έναντι 32% μόνο το 2009, αντίστοιχα (Κάπα Research 1.1.2017). Προφανώς, και το σημαντικό αυτό αποτέλεσμα, είτε το αγνοούσαν οι χθεσινοί καλεσμένοι του περί ου ο λόγος τηλεοπτικού καναλιού, είτε το θεώρησαν ανάξιο λόγου!

Τώρα, όμως, είναι ξεκάθαρο πια  ότι η νέα διεθνής οικονομική τάξη του  Donald Trump μεταβάλλει σαρωτικά ότι ίσχυε μέχρι σήμερα. Ειδικά,   για την περίπτωση της ταλαίπωρης χώρας μας, είναι θέμα ζωής και θανάτου η έγκαιρη και ορθή αποκρυπτογράφηση της νέας κατάστασης, και πάνω απ’ όλα η σοβαρή  και λεπτομερής καταγραφή  των ενδεδειγμένων  μας κινήσεων, έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε την υποστήριξη των ΗΠΑ, στην επιχείρηση εξόδου μας από το ευρώ (προκειμένου να αποφύγουμε τις δυσμενέστατες γερμανικές προδιαγραφές, στην έξοδό μας από το ευρώ, που θα συμβεί οπωσδήποτε). Και κυρίως να  εξασφαλίσουμε υποστήριξη από την Αμερική, για το διάστημα των πρώτων δύσκολων  12-18  μηνών αυτού του εγχειρήματος.

Είναι πολύ πιθανό (για να μην πω και  βέβαιο), ότι οι νέοι άρχοντες της Αμερικής, θα θελήσουν να μας βοηθήσουν. Όχι ασφαλώς επειδή μας αγαπούν (καιρός πια να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν «φιλέλληνες»), αλλά  επειδή αυτή η κίνηση  βρίσκεται εντός των στόχων και των συμφερόντων τους.

Προς Θεού….ας μην αφήσουμε και αυτήν την ευκαιρία (όπως σωρεία άλλων) να πετάξει. Η Ελλάδα τελειώνει, και ας «βλέπουν» ορισμένοι ότι ….ανασταίνεται. Και αυτή η Ελλάδα είναι η δική μας πατρίδα. Η Ελλάδα μας δεν ανήκει σε κανένα κόμμα, αλλά σε όλους εμάς. Ας προσπαθήσουμε να τη σώσουμε, αφήνοντας πίσω μας «ευτράπελες και ανεύθυνες θέσεις», όπως φευ τόσο απελπιστικά συχνά ακούγονται από τα ΜΜΕ.

[1] Θα αποφύγω να το ονομάσω, για να διατηρήσω μεγαλύτερη ελευθερία κριτικής. Άλλωστε, αυτό το συγκεκριμένο κανάλι δεν αποτελεί εξαίρεση, καθώς ανάλογα φαινόμενα αποτελούν, δυστυχώς, τον κανόνα

Η ΨΕΥΤΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΛΗΘΙΝΩΝ ΝΕΟΝΑΖΙ!

13-2-2017

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: ΞΕΠΛΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΝΑΖΙΣΜΟΥ!

Γράφει ο Ανδρέας Ζαφείρης

Επίσκεψη- στήριξης στο πόλεμο, στο φασισμό και στις εθνοκαθάρσεις. Είναι φορές που ένα άρθρο δεν χρειάζεται να παραθέσει επιχειρήματα. Είναι φορές που τα γεγονότα ουρλιάζουν την αλήθεια τους. 

Ο πρωθυπουργός της χώρας επισκέπτεται από χθές το καθεστώς του Κιέβου, παρέχοντας αναγνώριση σε ένα καθεστώς υβρίδιο νεοφιλελευθερισμού-ναζισμού,υπεύθυνο για το θάνατο δεκάδων χιλιάδων πολιτών, ανάμεσα τους και Ελλήνων.

Και η επίσκεψή αυτή δε γίνεται μια τυχαία χρονική στιγμή. Γίνεται τη στιγμή που το καθεστώς του Κιέβου, ενεργώντας σαν διεθνής προβοκάτορας, κλιμακώνει τις επιθέσεις κατά των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς, δολοφονώντας άμαχους.

Ο Αλέξης Τσίπρας μεταβαίνει στο Κίεβο για καθαρά συμβολικούς λόγους;

Τη στιγμή που το καθεστώς Ποροσένκο έχει αναλάβει εργολαβικά να βυθίσει το λαό του στο πόλεμο και τη καταστροφή, εξυπηρετώντας σχέδια κέντρων που επιθυμούν την ένταση με τη Ρωσία , στο πλαίσιο του νέου γεωπολιτικού περιβάλλοντος που άνοιξε η εκλογή Τράμπ…

Τη στιγμή που ευρωπαϊκά κράτη αρχίζουν και παίρνουν αποστάσεις από το ουκρανικό έγκλημα, αντιλαμβανόμενα το κίνδυνο που συνιστά για όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο το σχέδιο «χαμηλής έντασης σύρραξη με τη Ρωσία»…

Ο Αλέξης Τσίπρας αναλαμβάνει-κατόπιν υποδείξεων – να δώσει διεθνή στήριξη στο απονομιμοποιημένο καθεστώς του Κιέβου. Προφανώς δε γνωρίζει για τις ναζιστικές συμμορίες και τα εγκλήματά τους. Τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, το 1,5 εκ. πρόσφυγες, τους μαζικούς τάφους, τους αποκεφαλισμούς, τους βιασμούς. Προφανώς δε ξέρει τη ναζιστικού τύπου καταπίεση που υφίσταται το ελληνικό στοιχείο στη Μαριούπολη,τις εξαφανίσεις, τις φυλακίσεις , τα βασανιστήρια.

Γίνεται συνένοχος όχι μόνο σύγχρονων μαζικών νεοναζιστικών εγκλημάτων πολέμου αλλά και συνένοχος σε ένα σχέδιο πολεμικής εμπλοκής , με ανυπολόγιστες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, που μπορεί να αλλάξει την ευρύτερη περιοχή για πάντα.

Είναι άγνωστο εάν θα πάρει μαζί του το Κασιδιάρη ή τον Παππά. Λογικό να θέλουν να ανταλλάξουν τεχνογνωσία με τους ομοϊδεάτες τους στο Κίεβο.

Σήμερα το πρωί, την ώρα που το αεροπλάνο του πρωθυπουργού ταξίδευε για Κίεβο, δολοφονήθηκε ο Михаи́л Серге́евич Толсты́хο, επικεφαλής της αντιφασιστικής Λαϊκής Πολιτοφυλακής Somalia,γνωστός ως Givi, από ουκρανοναζιστική συμμορία. Τιμή και Δόξα στους νεκρούς ήρωες της αντιφασιστικής πάλης.

Αλλά όταν θα σφίγγει το χέρι του Ποροσένκο ας τον ρωτήσει τι είναι η λίστα με τα 100 ονόματα που παραθέτουμε. Είναι τα ονόματα των 100 πρώτων παιδιών που δολοφονήθηκαν από τις ναζιστικές συμμορίες.Και η λίστα δεν έχει τέλος…

Anastasia Komarova      Arseny Khakimov

Roman Misechko           Polina Solodkaia

Alexander Sorokin              Kiril Sidoryuk

         Danil Pogulai                     Valentin Ostapenko

       Arina Gusak                    Vladislav Postavnoi

Anna Bugaeva                    Timofey Chaika

Vsevolod Sukhanov                  Daniil Protasov

Jaroslav Ermishko                Dmitry Babakov

Ivan Sharko                    Sergey Chisnevich

Vladislav Polianskiy                 Dmitry Poliak

Dmitry Orlov                 George Komorowskiy

Vladimir Makhnev                        Danil Makaev

Victoria Kukharchuk                       Kiril Konoplev

Anastasia Konopleva                         Daria Konopleva

Dominica Kladko                            Vitaliy Guzhva

Danil Belih                           Vladislav Kapustnikov

Alena Demidenko                               Orest Balka

Vitaliy Chulkov                              Nikolai Nikitenko

Andrey Zaplava                                  Anna Kobza

Alexander Trufanov                        Alexander Smirnov

Elizaveta Serbienko                       Victoria Beregovaia

Timofey Voronov                            Mihail Diaduk

Vladislav Kravchenko                        Anna Kostenko

Denis Glushchenko                               Daria Popkova

Nikita Russow                             Alexander Chudinov

Ivan Nesteruk                                          Daria Barilova

          Danil Bulaev                               Alexandra Mammadkhanova

Sofia Martynyuk                            Ekaterina Mochanova

Sergey Piven                              Anastasia Podlipskaia

Egor Alexandrov                             Aleksey Butinets

Margarita Vivchar                           Vladimir Garbanev

Vladislava Dukhnenko                  Marina Evsyukova

Daria Knish                                  Ivan Kulichko

Marina Ledneva                                  Daniil Lukashuk

Daniil Sanduliak                                  Ivan Poliakov

Alexander Soroka                                     Anna Khomutova

Svetlana Borodovka                             Ivan Ermilov

Svetlana Agababiants                          Yury Ponomarev

Yury Ponomarenko                              Valeria Suglobova

Evgeny Orekhov                                       Artem Litkin

Danil Lutsenko                                      Artem Loginov

Dmitry Krivosheev                                   Christina Kovalenko

Andrey Eliseev                                        Igor Gayvoronskiy

Anastasia Butorina                                         Sofia Bulaeva

Artem Bobrishev                                    Karina Belonog

Dmitry Ruchkin                                Daniil Tereschenko

Victoria Miroshnichenko                 Daniil Kuznetsov

Nadezhda Korchak                                Ksenia Ivakhno

Kira Zhuk                                            Arthur Babenko

Andrey Khizhnyak                      Vladislav Shcherbakov

ΠΗΓΗ

Η ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΗΣ "ΣΥΝΕΠΕΙΑ" ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ ΣΕ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ ΨΕΥΤΙΚΗΣ"ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"!!!

13-2-2017

 ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΘΡΑΣΙΜΙΑ, ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΠΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΟΡΟ  "ΑΡΙΣΤΕΡΑ"... ΣΤΟ ΡΑΦΙ ΜΕ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΞΕΥΤΙΛΑΣ!

ΒΙΝΤΕΟ

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Ορισμένα θρασίμια, από αυτά που καπηλεύονται τον όρο "Αριστερά", αδερφάκια του ιδεολογικού και πολιτικού "πασοκισμού", που με την ίδια ευκολία γλύφουν εκεί που χτες (παρίσταναν ότι) έφτυναν, βάλθηκαν τώρα να απαντήσουν στην κριτική μας για το ταξίδι του Τσίπρα στην Ουκρανία, εκθειάζοντας (!) την "πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική" της κυβέρνησης. 

Έτσι ερμηνεύουν αυτά τα δήθεν "αριστερά" μαλάκια

το ταξίδι αναγνώρισης εκ μέρους του...Τσίπρα του αντιδραστικού καθεστώτος στην Ουκρανία. Σαν "πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική"! 

Είναι οι ίδιοι, που για το ίδιο ταξίδι του Βενιζέλου το 2014, κατηγορούσαν την κυβέρνηση Σαμαρά και μιλούσαν για αναγνώριση των ναζί. 

Αλλά τώρα, που ο Τσίπρας κάνει το ίδιο με ό,τι - χτες μόλις - κατηγορούσαν, έγιναν "λογικοί". Και "πολυδιάστατοι"! 

Μέσα, λοιπόν, στο ράφι με τα υπόλοιπα διαπιστευτήρια της ξεφτίλας τους, ας βάλουν κι αυτό το βιντεάκι. Τους το αφιερώνουμε. 

ΠΗΓΗ

Σχολιο Οίμου-Αθήνας

Δεν υπάρχει τίποτε που να έφτυσε ο Τσίπρας και να μην πήγε τώρα να το γλύψει... Σόιμπλε, Μέρκελ, ΔΝΤ...ο κατάλογος είναι μακρύς! Αυτή είναι η μοίρα των πουλημένων!

GREXIT ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ...

Δευτέρα, 13 Φεβρουαρίου 2017

 ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΜΑΣΤΕ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Μετά από σχεδόν επτά χρόνια συνεχούς και ραγδαίας επιδείνωσης όλων ανεξαιρέτως των δεικτών της πραγματικής ελληνικής οικονομίας, επιβάλλεται να συνειδητοποιήσουμε ότι η συνέχιση της ίδιας οικονομικής μας πολιτικής ισοδυναμεί με αυτοκτονία.

Οι υπεύθυνοι για τις τύχες μας, στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, φέρουν βαρύτατες ευθύνες, προσποιούμενοι άγνοια αυτής της αναμφισβήτητης πραγματικότητας: ότι, δηλαδή, το ελληνικό πρόγραμμα βασίστηκε εξαρχής σε τραγικά εσφαλμένες υποθέσεις, που οδηγούν αναπότρεπτα στην εξαθλίωση ολοένα μεγαλύτερων τμημάτων του ελληνικού λαού. 

Η παταγώδης αποτυχία του δεν μπορεί πια να συγκαλυφτεί, ούτε με την προσπάθεια επίρριψης ευθυνών στη χώρα μας, επειδή δήθεν δεν το εκτέλεσε σωστά (όπως διαπιστώνει ο Joseph Stiglitz στο τελευταίο του βιβλίο, “η καταστροφή της οφείλεται στο ότι το εφάρμοσε με ευλάβεια”), ούτε με την εμφάνιση δήθεν δημοσιονομικών επιτευγμάτων, όπως μεταξύ και άλλων, των πρωτογενών πλεονασμάτων, που προκύπτουν από την καταστροφή της πραγματικής οικονομίας, αλλά ούτε και με αφελείς εξαγγελίες δήθεν αναμενόμενων βελτιώσεων και δήθεν έλευσης της πολυπόθητης ανάπτυξης.

Συνοπτικά, το πρόγραμμα σταθεροποίησης της Ελλάδας βασίστηκε σε σωρεία εσφαλμένων υποθέσεων (που άλλωστε βρίσκονται και στα θεμέλια της ΕΕ-Ευρωζώνης), όπως ανάμεσα και σε άλλες, ότι η λιτότητα οδηγεί στην ανάπτυξη, η μείωση των μισθών βελτιώνει την ανταγωνιστικότητα, κάποιος βαθμός ανεργίας είναι επιθυμητός διότι ελέγχει τον πληθωρισμό, οι αγορές αυτοδιορθώνονται και συνεπώς η κρατική παρέμβαση είναι ανεπιθύμητη, η σύγκλιση των οικονομιών στο πλαίσιο νομισματικής/οικονομικής ένωσης είναι αυτόματη, η νομισματική πολιτική είναι αρκετή και δεν χρειάζεται προσφυγή στη δημοσιονομική πολιτική κ.ο.κ.

Εφαρμόζοντας αγογγύστως αυτό το πρόγραμμα, η Ελλάδα έχει οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο. Δεν μπορεί πια να αναμένει τη σωτηρία της, χάρη σε μακροχρόνια μέτρα, αφού οι εταίροι της αποφάσισαν να βαπτίσουν “βοήθεια”, τα δάνεια που εκβιαστικά της χορηγούν, με απαγορευτικά υψηλό επιτόκιο μέχρι πριν λίγο, και των οποίων το 85% περνά έξω από τα ελληνικά σύνορα με κατεύθυνση τις τράπεζες. Οι ατελεύτητες και χωρίς ουσία διαπραγματεύσεις, στις οποίες επιδίδονται οι κυβερνήσεις μας, περιλαμβάνουν ολοένα και πιο παράλογες απαιτήσεις των δανειστών, σε συνδυασμό με εξευτελιστικές υποχωρήσεις των ελληνικών κυβερνήσεων, και με υπαναχώρηση της μιας μετά την άλλη, των δήθεν “κόκκινων γραμμών”.

Η Ελλάδα, αποκτά προοδευτικά την όψη και τα χαρακτηριστικά οικονομίας του τρίτου κόσμου, με συνταξιούχους που λιμοκτονούν, νέους που μαζικά την εγκαταλείπουν σε αναζήτηση καλύτερης τύχης, άνεργους, που πυκνώνουν τις τάξεις αυτών που εργάζονται για 100-300Ε το μήνα, και που η πλήρης απασχόληση παραχωρεί τη θέση της σε ανασφαλείς μορφές, μέσα στη ζουγκλοποιημένη αγορά εργασίας. 

Η Ελλάδα εμφανίζεται ως η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, στην οποία η αποταμίευση είναι ανερχόμενα αρνητική, η κατανάλωση ακόμη και για βασικά είδη διατροφής υποχωρεί, η δημόσια και ιδιωτική επένδυση ελαχιστοποιούνται από την αρχή της κρίσης, το ποσοστό των όσων δικαιούνται σύνταξης διαχρονικά μειώνεται, οι επιχειρήσεις κλείνουν κατά χιλιάδες ενώ ο αριθμός των νέων υστερεί κατά περίπου 30% σε σύγκριση με όσες εξαφανίζονται και όπου τα capital controls συνεχίζονται χωρίς ημερομηνία λήξης.

Παράλληλα, δεν δικαιολογούνται ελπίδες για βελτίωση της συμπεριφοράς των εταίρων μας, αφού στις τάξεις των οποίων φαίνεται να υπερισχύει η τιμωρητική διάθεση. Για αυτό και δεν ενοχλούνται για το γεγονός ότι μια ευρωπαϊκή χώρα και μέλος της Ευρωζώνης έχει περιέλθει σε αυτή την οικτρή, από κάθε πλευρά, κατάσταση. Είναι εξάλλου αφελής η ελπίδα ότι θα σωθούμε από τη μείωση των, όντως, δυσβάστακτων φόρων, που πρόκειται να αντικατασταθούν από περαιτέρω μείωση των δημοσίων δαπανών, όπως προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση.

Υπενθυμίζω, σχετικά, ότι η μείωση των φόρων που αποτέλεσε τη σημαία του κ. Reagan, ως πλανητάρχη, σε συνδυασμό με τη γνωστή καμπύλη Lafer, οδήγησε τις ΗΠΑ σε μια από τις χειρότερες υφέσεις της ιστορίας της. Παράλληλα, αναγγέλλεται και η δημιουργία νέων κεντροδεξιών/κεντροαριστερών πολιτικών κομμάτων, που φαίνεται να αποβλέπουν σε συγχώνευση και, συνεπώς, ενίσχυση του ευρωπαϊκού τόξου, στην Ελλάδα.

Στη θέση επιλογής μιας οικονομικής πολιτικής, ριζικά διαφορετικής της παρούσας, όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, που βρίσκονται ή προσδοκούν να έρθουν στην εξουσία, εξαντλούνται στην πρόταση οριακών και εμφανώς αναποτελεσματικών λύσεων στο ελληνικό δράμα. Προκύπτει, έτσι, αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στις αγωνίες και τις επιθυμίες της πλειονοψηφίας του ελληνικού λαού, όπως αυτές εκφράζονται σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις, και στα όσα ασήμαντα ή ανασφαλή υπόσχεται να του εξασφαλίσει ολόκληρο σχεδόν το πολιτικό φάσμα της χώρας μας.

Συγκεκριμένα:

*Το 84% του ελληνικού λαού πιστεύει ότι η ΕΕ κινείται προς λάθος κατεύθυνση (Palmos Analysis-18.12.2016), ενώ η πολιτική εξουσία ορκίζεται σε αυτήν.

*Το 65% του ελληνικού λαού πιστεύει ότι το 2017 η οικονομική κατάσταση θα χειροτερεύσει (Κάπα Research-1.1.2017) ενώ η κυβέρνηση υπόσχεται το τέλος των δεινών μας.

*Το 47% του ελληνικού λαού φρονεί ότι θα έπρεπε να διαλυθεί η ΕΕ-Ευρωζώνη (Κάπα Research-1.1.2017), ενώ ακόμη και το εορταστικό προεδρικό διάγγελμα εύχεται την μακροημέρευσή της.

*Το 59% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η χώρα ζημιώθηκε το 2016 από τη χρήση του ευρώ, έναντι 32% μόνο το 2009 (Κάπα Research-1.1.2017), ενώ για την κυβέρνηση, όσο και για την αντιπολίτευση αποτελεί απαγορευμένη συζήτηση.

*Το 42,5% πιστεύει ότι η χώρα θα ήταν καλύτερα με τη δραχμή (Κάπα Research-1.1.2017), ενώ για την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ ισοδυναμεί με το τέλος του κόσμου.

*Το 36,5% (έναντι του 28, 5% το 2010) είναι υπέρ της δραχμής, ενώ το 47,5% υπέρ του ευρώ (έναντι του 60,5% το 2010).

Ο συνδυασμός των παραπάνω απαντήσεων αποκαλύπτει μια, χωρίς προηγούμενο, σύγχυση του ελληνικού λαού, ο οποίος παρότι διαπιστώνει, χωρίς την ελάχιστη αμφιβολία, ότι η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική είναι οριστικά και αμετάκλητα καταστρεπτική, ωστόσο δείχνει πεπεισμένος ότι η προσπάθεια μεταβολής της θα φέρει Αρμαγεδδών.

 Για την κατανόηση του πως και του γιατί δημιουργήθηκε αυτή η σύγχυση, είναι ανάγκη να ανατρέξουμε στη συντονισμένη προσπάθεια όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων επτά ετών, της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και βέβαια των ΜΜΕ, εκτός φωτεινών εξαιρέσεων, προκειμένου να πείσουν το μέσο Έλληνα, ότι εκτός Ευρωζώνης, δεν έχει οδό ούτε πλοίο δεν έχει λυτρωμό (όπως είπε και ο ποιητής).

Το ευρώ ταυτίστηκε με την ιδιότητά του Ευρωπαίου, που δήθεν χάνεται εκτός αυτού! Η παραμονή μας, στην Ευρωζώνη εμφανίστηκε ως μονόδρομος που αξίζει οποιασδήποτε διάστασης θυσία: και αυτής της εθνικής μας κυριαρχίας, της εθνικής μας αξιοπρέπειας, του ολοκληρωτικού ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας μας, της πλήρους εξαθλίωσης του λαού μας, της δουλοποίησής μας, του εξευτελισμού μας, και τελικά της εξαφάνισής μας από το πρόσωπο της Γης.

 Δεν είναι, συνεπώς ανεξήγητο το γιατί το 84% του ελληνικού λαού δέχεται ότι βαδίζουμε σε λάθος δρόμο, το 59% τολμά επιτέλους να υποδείξει ως κύριο ένοχο το ευρώ, αλλά όμως, μόνο το 36,5% έχει το σθένος να αναζητήσει μια άλλη πορεία, εκτός της καταστροφής, που δήθεν θα έρθει με τη δραχμή.

Αναμφίβολα, πρέπει να αναθεωρήσουμε αυτό το τεράστιο εθνικό λάθος, που συνίσταται στον παρανοϊκό συνδυασμό αφενός της ορθής διαπίστωσης ότι καταστρεφόμαστε, αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία, και αφετέρου της απόφασής μας να παραμείνουμε εντός των τειχών.

Η σωτηρία της Ελλάδας απαιτεί μακροχρόνια ταχύρρυθμη ανάπτυξη, για να γιατρέψει τις πληγές της και για να ξεπληρώσει σε βάθος χρόνου το τεράστιο χρέος της. Αποτελεί ουτοπία η διαβεβαίωση, παρότι επιχειρείται από πολλές πλευρές, ότι η πολυπόθητη αυτή ανάπτυξη μπορεί να υλοποιηθεί εντός του ανθυγιεινού μνημονιακού περιβάλλοντος.

 Πρόκειται, ασφαλώς, για δύσκολο και φιλόδοξο εγχείρημα, που απαιτεί, πάνω από όλα, ομοψυχία του συνόλου των πολιτικών μας, αντί του αγώνα τους για εξουσία, που διεξάγεται, αδίστακτα, επάνω στο ημιθανές σώμα της Ελλάδας. Πως, λοιπόν, να ζητηθεί, από τον ελληνικό λαό, πίστη στα πεπρωμένα του, και θυσίες για εθνική επιβίωση, κάτω από αυτές τις συνθήκες;

(δημοσιεύθηκε στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ 03/02/2017)

ΠΗΓΗ