Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπογράφει τα πάντα για πάντα;

19-2-2017 αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς

Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Πόσοι έπεσαν από τα σύννεφα για ακόμη μια φορά μαθαίνοντας ότι (ακόμη μια φορά) η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπογράφει τα πάντα; Και πόσοι παραμυθιάζονται ότι αν στη θέση του Τσίπρα ήταν ο Μητσοτάκης θα γινόταν έστω και κάτι ελάχιστα διαφορετικό, πέρα από δηλώσεις και κάλπικους δεκάρικους; Και πόσοι ακόμα νομίζουν ότι με τον Τσίπρα (ή τον Μητσοτάκη), θα είναι καλύτερα (ή χειρότερα) όταν είναι σαφές ότι η πολιτική στην Ελλάδα καθορίζεται από τις ανάγκες του γερμανικού ευρώ και της ΕΕ;

Η νέα εξευτελιστική εξέλιξη μιας κυβέρνησης που πουλά αντίσταση και «διαπραγμάτευση» μέχρι να σφίξουν τα πράγματα και μετά υπογράφει τη μάνα της και τον πατέρα της αρκεί να μείνει η ίδια στην εξουσία και η Ελλάδα στη θηλιά του ευρώ, είναι πολλαπλά διδακτική.

Πονάει μόνο η πρώτη φορά

Όπως για κάθε γενίτσαρο, μόνο η πρώτη φορά είναι δύσκολη. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει σημείο επιστροφής. Όποιος γενίτσαρος διαβεί τον Ρουβίκωνα και αρχίζει να σφάζει τη μέχρι πρότινος οικογένειά του, δεν έχει γυρισμό. Κάθε φορά θα γίνεται πιο φανατικός, βασιλικότερος του βασιλέως. Ξέρει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επανέλθει στο στρατόπεδο που πρόδωσε την πρώτη φορά. Απομένει να αποδείξει στα νέα του αφεντικά ότι ο νεοφώτιστος είναι ικανότερος από τους γηγενείς.

Πραγματικά, η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρότερη από ότι θα ήταν η αντίστοιχη φθορά της ΝΔ, αν αυτή πέρναγε τα ίδια μέτρα και εφάρμοζε τις ίδιες πολιτικές. Για αυτό, και παρά τα κατά καιρούς τσαλιμάκια, τόσο οι δανειστές όσο και η εγχώρια αστική τάξη στηρίζουν Τσίπρα. Περνά τα πάντα και συμφέρει. Και αν κάποια στιγμή σκάσει το λάστιχο, υπάρχει και ο Μητσοτάκης. Αποδεκτός, αγαπημένος, δικό τους παιδί, γηγενής και όχι γενίτσαρος, λιγότερο όμως ικανός να εφαρμόζει τις εντολές των δανειστών χωρίς κοινωνικές αναταραχές.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ το μοναδικό σοκ ήταν η πρώτη φορά. Από εκεί και πέρα, κάνει τα πάντα. Δεν έχει όριο, ντροπή, φιλότιμο ή κόκκινη γραμμή. Η πορεία αυτή δεν έχει γυρισμό. Δεν έχει άλλωστε και εναλλακτική.

Θα είχε, αν οι εποχές ήταν διαφορετικές. Αν επιτρεπόταν μια κάποια «σοσιαλδημοκρατική» διαχείριση της κρίσης. Αλλά κι αυτή ακόμη είναι εκτός ορίων νομιμότητας. Ή θα είσαι τελειωμένος και ακραίος νεοφιλελεύθερος ή θα είσαι (τουλάχιστον) κομμουνιστής. Όταν η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνική ανατροπή είναι όση και η σχέση της Μιράντας Ξαφά με το σοσιαλισμό, η κατάληξη είναι προδιαγεγραμμένη.

Οι δηλώσεις του Φλαμπουράρη ή τα παραμύθια της Χαλιμάς

Αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διαλαλεί την έξοδο από την κρίση και την «ανάπτυξη για την οποία θα τρίβουμε τα μάτια μας», απευθύνεται αποκλειστικά στους «εντελώς ηλίθιους» και στους υστερόβουλους. Γιατί όλοι θυμόμαστε τους όρκους για το εμπροσθοβαρές μνημόνιο του 2015 που άπαξ και ψηφιζόταν, μετά ο ΣΥΡΙΖΑ θα έκανε «παράλληλο πρόγραμμα» και οι στρατιές των έμμισθων θα παρίσταναν τους κοινωνικά αλληλέγγυους.

Τελικά το μνημόνιο Τσίπρα δεν ήταν εμπροσθοβαρές, αλλά διαρκείας. Και όλοι σήμερα καταλαβαίνουμε ότι παρά τις «προβλέψεις» του Αλέκου Φλαμπουράρη, η επιστροφή σε κανονικούς ρυθμούς ανάπτυξης δεν απαιτεί διετία ή τριετία, αλλά εικοσαετία ή τριακονταετία. Η ΕΕ και οι δανειστές θα διατηρούν καθηλωμένη την ελληνική οικονομία σε ρυθμούς που απλά θα αιμοδοτούν το χρέος κρατώντας τον αιμοδότη κλινήρη και ημιαναίσθητο.

Με βάση τις υποσχέσεις της κυβέρνησης μέχρι σήμερα, αρχές του 2017, θα είχαν όχι απλά κλείσει θετικά και χωρίς μέτρα οι διαρκείς αξιολογήσεις για την απελευθέρωση των χρηματοδοτικών δόσεων, αλλά θα είχε περίπου καταληχθεί και η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Είμαστε σε τέτοιο σημείο που η συζήτηση για το ελληνικό χρέος, όχι απλά δεν έχει ξεκινήσει, αλλά δεν είναι καν αποδεκτό το να ξεκινήσει.

Ενώ η κυβέρνηση αποδέχεται και νέες μειώσεις συντάξεων, και μείωση του αφορολόγητου, και ξεπούλημα του ΑΔΜΗΕ κοκ, τα ανταλλάγματα είναι μηδέν εις το πηλίκον. Όχι απλά δέσμευση για το χρέος δεν υπάρχει, αλλά για πολύ απλούστερα πράγματα που θα ήταν δεδομένα προϊόντα της νέας «διαπραγμάτευσης» Τσίπρα: Συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα με χρηματοδότηση, εξασφάλιση δηλαδή της πληρωμής των τοκοχρεολυσίων του 2017, και συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Τα μεν πρώτα δεν συμφωνήθηκαν από τους δανειστές, το τελευταίο, έτσι κι αλλιώς οι Γερμανοί φαίνεται να το τελειώνουν.

Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι οι υποσχέσεις για «τελευταία μέτρα» πριν τον παράδεισο της ανάκαμψης είναι παραμύθια. Και αυτό δεν είναι δυνατόν να μην το ξέρουν οι εγκέφαλοι του κυβερνώντος κόμματος.

Υπήρχε άλλος δρόμος;

Το μοναδικό διαφορετικό ενδεχόμενο για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν όχι βέβαια η ρήξη αλλά η παραίτηση. Η απόσυρση δηλαδή από την κυβέρνηση με πρόωρες εκλογές και δεκάρικους λόγους για αντίσταση στην τρόικα, ιδροκοπώντας να αποδείξουν ότι είναι διαφορετικοί από τη ΝΔ. Αυτή η επιλογή θα ήταν μια πολιτικά ψύχραιμη στάση υπολογίζοντας ότι η τρόικα και ειδικά ο Σόιμπλε, είτε έχει απέναντί του τον Σαμαρά, είτε έχει τον Τσίπρα, είτε έχει τον Μητσοτάκη, απαιτεί ένα και μόνο πράγμα: τυφλή υπακοή.

Επομένως το πολιτικό κόστος θα έφθειρε αναγκαστικά την επόμενη κυβέρνηση (με κορμό τη ΝΔ) με εξίσου γρήγορους ρυθμούς. Αρκούσε να επανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια κάποια ρητορική της «αντιμνημονιακής αντίστασης» για να κουνήσει καθρεφτάκια στα μάτια των ιθαγενών και να επανακάμψει στο μέλλον εδραιωνόμενος ως ο δεύτερος «προοδευτικός» πόλος του ενιαίου πολιτικού συστήματος. Θα έπρεπε όμως να μείνει εκτός εξουσίας και να μην προσχωρήσει στο σενάριο Βενιζέλου (και στρατηγικό αίτημα της αστικής τάξης) για «οικουμενική κυβέρνηση μετά τις εκλογές, με αρχηγό τον Μητσοτάκη και μέσα τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ».

Φυσικά, ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα είχε κανένα λόγο να βγάλει με τα χεράκια του τα ματάκια του. Όπως δεν συναινεί τώρα ο Μητσοτάκης, έτσι δεν θα συναινέσει και αύριο ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον αν τα κουκιά μιας επόμενης κυβέρνησης βγαίνουν χωρίς τη συνδρομή των γενίτσαρων.

Γιατί όμως δεν επιλέγεται ένα τέτοιο σενάριο; Ένα σενάριο διάσωσης του «αντιστασιακού προφίλ» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικά; Αν η αφήγηση της γρήγορης εξόδου στις αγορές είναι παραμύθι, αν οι δυσκολίες είναι όλες μπροστά, γιατί δεν επιλέγεται μια μακροπρόθεσμη στρατηγική παρά η κοντόθωρη απαίτηση παραμονής στην εξουσία και για αύριο «έχει ο Θεός»;

Κάλλιο πέντε και στο χέρι;

Η επιλογή –σε αυτή τη φάση- της παραμονής στην εξουσία, αφορά σχεδόν αποκλειστικά τη νομή ατομικών και πρόσκαιρων προνομίων εκ μέρους του κομματικού μηχανισμού. «Λίγο ακόμα» να τη βγάλουμε κι φέτος είναι η σκέψη του σιτιζόμενου στρατού της εξουσίας. Και δεν έχει κανένα λόγο να σκεφτεί μακροπρόθεσμα. Η ατομική επαγγελματική (και άρα οικονομική) διάσωση (τα πέντε και στο χέρι) υπερτερεί της πολιτικής (τα δέκα και καρτέρει στο μέλλον).

Το μότο του Φλαμπουράρη λοιπόν δεν αφορά τους «εντελώς ηλίθιους», αν και πιθανά αυτοί υπάρχουν. Αφορά το φύλλο συκής που θα χρησιμοποιούν όλοι όσοι έχουν ατομικό συμφέρον από την παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με εφαρμογή όμως μέτρων που διαδοχικά θα χειροτερεύουν την κατάσταση και θα απομακρύνουν περισσότερο την προοπτική ανάκαμψης.

Οι μηχανισμοί των κομμάτων εξουσίας έχουν δείξει άλλωστε κατά το παρελθόν ότι αδυνατούν να απομακρυνθούν από το κουρμπέτι. Απαιτούν παρά και ενάντια στη μακροπρόθεσμη πολιτική τους επιβίωση την εδώ και τώρα σίτισή τους. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Θα υπογράφει τα πάντα για πάντα, με ανατριχιαστική ευκολία. Και οι λόγοι δεν θα αφορούν το ζωτικό ψεύδος ότι τάχα η πολιτική του κάπου διαφέρει από αυτή της ΝΔ ή ότι μετά από λίγα (ακόμα) χρόνια υπομονής, θα ασκηθεί πολιτική κοινωνικής δικαιοσύνης.

Τα κίνητρα της υπογραφής των πάντων για πάντα, είναι εντελώς ποταπά.

Φάκελος του ανδρείκελου Στουρνάρα

Στουρνάρας: Ο αμοραλισμός και το γελοίο χωρίς όρια…

19-2-1017

Και τα δύο παρακάτω κείμενα είναι γραμμένα το Φεβρουάριο του 2013

  

Τα ανδρείκελα είναι εκείνο το αφυδατωμένο «ανθρώπινο είδος» της ελεεινής μορφής, που αποτυπώνει, πιο μοχθηρά, τη σήψη και τη βαρβαρότητα ενός καθεστώτος, την καταθλιπτική πνευματική του κενότητα και την ηθική του κατάπτωση. 
Αν παρατηρήσει κανείς τα πρόσωπα της κατοχικής μας κυβέρνησης θα το διαπιστώσει αβίαστα… Το ίδιο θα διαπιστώσει και στα πρόσωπα της κοινοβουλευτικής «Αντιπολίτευσης» (της «αριστερής»): Λες και όλα είναι περασμένα από την ίδια πρέσα…

Πάντα, βεβαίως, η «αντιπολίτευση», κάθε κοινοβουλευτική «αντιπολίτευση», έχει το πλεονέκτημα να παίζει με πιο πλούσια υλικά μεταμφίεσης, αν και σήμερα αυτά γίνονται ορατά σε πάρα πολλούς… 

Το πιο αποκρουστικό είδος των δωσίλογων ανδρεικέλων είναι τα ανδρείκελα-κλώνοι: Αυτά που έχουν βγει από άλλα ανδρείκελα, από καραμπινάτους αχυρανθρώπους της πολιτικής μας ζωής. 

Ένας τέτοιος κλώνος είναι ο Στουρνάρας: Κλώνος του «μεγάλου» ανδρεικέλου, του Σημίτη… 

Γι αυτό σε αυτόν τον κλώνο-ανδρείκελο ο κυνισμός, η βλακεία και το γελοίο παίρνουν μακάβριες μορφές. 



Δημοσιεύουμε κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου 

«Να είχαμε άλλους δέκα Στουρνάρες» 

Ο κ. Στουρνάρας δήλωσε χτες αισιόδοξος για τη χώρα καθώς, όπως είπε, αρχίζει να διαπιστώνει ενθαρρυντικά σημάδια στην οικονομία... 

Κατ' αρχάς, θυμίζουμε ότι ο Στουρνάρας, από τη θέση του τραπεζίτη και του εκπροσώπου των βιομηχάνων, ως επικεφαλής του ΙΟΒΕ, ήταν εκείνος που χειροκροτούσε εξ αρχής το Μνημόνιο. Και τούτο διότι, χάρις στο Μνημόνιο, όπως έλεγε, ήδη από το 2010, προέβλεπε την ταχύτατη έλευση της «ανάπτυξης» και αναστροφή της ύφεσης. 

Η προβλεπτική ικανότητα του κ. Στουρνάρα, δηλαδή, είναι παροιμιώδης... 
* 
Τώρα, όμως, τα όσα λέει ο Στουρνάρας, δεν ( τα λέει ως εκπρόσωπος των τραπεζιτών και των βιομηχάνων. 
Τα λέει ως υπουργός της κυβέρνησης. Ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης εξέφρασε την αισιοδοξία του ο κ. Στουρνάρας. 

Αλλά σε ποια χρονική στιγμή δηλώνει «αισιόδοξος» ο κ. Στουρνάρας, ο υπουργός των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη; 

• Τη στιγμή που η δική τους υπηρεσία, η ΕΛΣΤΑΤ, καταγράφει ότι η πολιτική του Στουρνάρα, του πριν «Στουρνάρα» και του πιο πριν «Στουρνάρα», έχει οδηγήσει 3,4 εκατομμύρια ανθρώπους στην Ελλάδα να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και μάλιστα με όριο φτώχειας το εισόδημα των 5.900 ευρώ ετησίως. Δηλαδή, λόγω των «Στουρνάρων», σε αυτήν τη χώρα έχουμε 3,4 εκατομμύρια ανθρώπους που «ζουν» με κάτω από 490 ευρώ το μήνα! Αλήθεια, πόσα είναι τα εκατομμύρια του λαού που «ζουν» με 700, 800 ή 1.000 ευρώ το μήνα κι όμως αυτοί δεν (!) θεωρούνται φτωχοί; 
• Τη στιγμή που η ίδια υπηρεσία καταγράφει ότι η πολιτική του Στουρνάρα έχει οδηγήσει στην ανεργία 1.350.181 ανθρώπους, από τους οποίους μόνο οι 240.000 λαμβάνουν ακόμα κι αυτό το γλίσχρο επίδομα ανεργίας. 
• Τη στιγμή που οι υπηρεσίες του Στουρνάρα καταγράφουν ότι η ανεργία των νέων έχει εκτιναχτεί στο 62%! 
• Τη στιγμή που σύμφωνα με το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και τις αρμόδιες φορολογικές αρχές, σήμερα οι 6 έως 8 στους 10 Ελληνες βρίσκονται πλέον σε καθεστώς ενεργειακής φτώχειας, δηλαδή πολύ απλά δεν μπορούν να καλύψουν τις δαπάνες θέρμανσης των νοικοκυριών τους. 
• Τη στιγμή που με βάση τα στοιχεία του 2012 πάνω από 700.000 νοικοκυριά σε τούτη τη χώρα έχουν αναγκαστεί να προσφύγουν σε «ρύθμιση διευκόλυνσης» με τη ΔΕΗ, ώστε να μη διακοπεί η ηλεκτροδότησή τους λόγω της αδυναμίας να πληρώσουν το ρεύμα και τούτο πριν μπουν στο λογαριασμό οι νέες ανατιμήσεις που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 2013. 
* 
Αυτά είναι μερικά μόνο κομμάτια από το παζλ της βαρβαρότητας και της εξαθλίωσης που βασιλεύει σήμερα στη χώρα. 

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες της πολιτικής που κάνουν, όμως, «αισιόδοξο» τον κ. Στουρνάρα. 

Κι όταν μιλάμε για τον «αισιόδοξο» κ. Στουρνάρα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για τον άνθρωπο, για τον οποίο πρόσφατα εκφράστηκε η ευχή «να είχαμε άλλους 10 σαν αυτόν». 

Να είχαμε, δηλαδή, «άλλους δέκα Στουρνάρες». Καθόλου τυχαία η παραπάνω ήταν μια ευχή την οποία εξέφρασε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης... 

Στουρνάρας: Ο «γύψος» της οικονομικής κτηνωδίας… 

 

Τέτοια φρενοβλάβεια οικονομικής κτηνωδίας και πολιτικού κυνισμού, επενδυμένη με τόση επαρμένη βλακεία δύσκολα συναντάς… 

Ο Στουρνάρας τα συνθέτει όλα… 

Με τον κυνισμό του πωρωμένου εγκληματία μας δηλώνει ότι το «όραμά» του είναι να εντοιχίσει τον ελληνικό λαό με το «γύψο» του ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ του: Παράκρουση ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ… 

Επίσης, με κομπάζουσα αναίδεια, καυχιέται γι αυτή του την κτηνωδία: Παράνοια αμοραλιστικής βλακείας… 

Διαβάστε το παρακάτω σχόλιο: 

«Ο,τι σας βουτάγαμε, θα σας το βουτάμε»! 
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος 
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=8/2/2013&columnId=1821 

Και μόνο αυτή η δήλωση του Στουρνάρα είναι αρκετή για να καταδειχτεί και το πόσο αδίστακτοι είναι, και το πόσο υποκριτές είναι, και το πόσο βαθιά πλέουν στα πελάγη της πολιτικής απάτης. 

Τι επαναλαμβάνει, μέρες τώρα, ο υπουργός Οικονομικών όταν τον ρωτούν για τους φόρους επί των ακινήτων; 

«Ο,τι παίρναμε, θα παίρνουμε», λέει και ξαναλέει! 

Αλλά τι σημαίνει αυτό; Μήπως ότι αυτά που παίρνανε ήταν λίγα (!) και ότι μας κάνουν και χάρη που θα συνεχίζουν να μας τα παίρνουν; 

'Η μήπως δεν είναι αυτοί που έλεγαν ότι τα χαράτσια ήταν, τάχα, κάτι το «έκτακτο», που δήθεν θα το «καταργούσαν» αν, όταν, εφόσον κλπ... 

Ομως, τι μας λέει, τώρα, κατάμουτρα ο Στουρνάρας, και μάλιστα ζητάει να τον αποθεώσουμε κι από πάνω; 

Οτι τα χαράτσια τους μόνο «έκτακτα» δεν είναι! 

Οτι η φοροκλοπή μόνο «ειδικό καθεστώς» δε συνιστά! 

Οτι η λεηλασία του λαού για το φτωχόσπιτο που με χίλια βάσανα απόκτησε (αν δεν το χρωστάει ακόμα στην τράπεζα) μόνο «περιστασιακή» δεν είναι! 

Γιατί ο κύριος Στουρνάρας, ένας εκ των «σωτήρων» της χώρας, το ξεκαθάρισε: 

«Ο,τι σας παίρναμε, ό,τι σας κλέβαμε, ό,τι σας βουτάγαμε, 
θα συνεχίσουμε να σας το παίρνουμε, να σας το κλέβουμε και να σας το βουτάμε»!

http://resaltomag.blogspot.gr/

Η παγκοσμιοποιητική “Αριστερά” του συστήματος και τα λαϊκά στρώματα

19-2-2017

 

Σχόλιο: 
Το παρακάτω άρθρο του στοχαστή Πωλ Κραιγκ Ρόμπερτς (Paul Craig Roberts) –χωρίς να χρειάζεται να συμφωνήσει κανείς με όλη την οικονομική ανάλυση του– στηλιτεύει την πλήρη ενσωμάτωση της «Αριστεράς» στη Νέα Διεθνή Τάξη και τη βρώμικη προδοσία από μέρους της των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης, κάτι που έχει ως εύλογο αποτέλεσμα τη δικαιολογημένη στροφή τους στον Τραμπ και τους νέο-εθνικιστές.

Αφιερώνοντας σήμερα όλη την ενέργεια και τους πόρους της σε άθλιες (πολλές χρηματοδοτούμενες βέβαια από τον Σόρος κλπ.) μαζικές εκστρατείες ενάντια στον Τραμπ, στην πραγματικότητα στρέφεται ενάντια στα λαϊκά κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης, που τα χαρακτηρίζει έμμεσα ή άμεσα ως ρατσιστικά, ακροδεξιά ή ακόμα και φασιστικά. 

Και αυτό επειδή δεν ακολουθούν την...άκρως αποπροσανατολιστική ατζέντα της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ για την ακλόνητη υπεράσπιση των υποτιθέμενων «ατομικών δικαιωμάτων», που είναι γνωστό ότι από τη φύση τους στρέφονται ενάντια στη συλλογική αυτονομία, τη βάση της πραγματικής δημοκρατίας και της αυτονομίας των πολιτών. 

Ο θάνατος της Αριστεράς 
 
του Paul Craig Roberts 

Σε αρκετές περιπτώσεις είχα θέσει στις στήλες μου το ρητορικό ερώτημα: Τι έγινε η Αριστερά; Σήμερα θα απαντήσω στο ερώτημα. Η απάντηση είναι ότι η Ευρωπαϊκή και η Αμερικανική Αριστερά, η οποία παραδοσιακά αγωνιζόταν για την εργατική τάξη (ψωμί και ειρήνη) δεν υπάρχει πια. Η υπόθεση για την οποία αγωνίζονται τώρα, αυτοί που παριστάνουν πως είναι η σημερινή «Αριστερά», είναι οι πολιτικές ταυτότητας. 

Η «Αριστερά» δεν υπερασπίζεται πια την εργατική τάξη, την οποία απορρίπτει με περιφρόνηση ως τους «άθλιους του Τραμπ», δηλαδή ως ρατσιστές, μισογύνηδες, ομοφοβικούς και τρελαμένους με τα όπλα… 

Αντίθετα, η «Αριστερά» υπερασπίζεται τις υποτιθέμενες περιθωριοποιημένες ομάδες-θύματα: τους έγχρωμους, τους ομοφυλόφιλους, τις γυναίκες και τους διεμφυλικούς. 

Το θέμα των WC (κοινών τουαλετών για άνδρες/γυναίκες καθώς και της χρήσης τους από τους τρανσέξουαλ), –μία εκστρατεία (στις ΗΠΑ) που είναι απίθανο να κινητοποιήσει πολλούς Αμερικανούς–, είναι πιο σημαντικό για την «Αριστερά» από την εργατική τάξη. 

Όλοι οι άνθρωποι με λευκή επιδερμίδα, εκτός από τους αριστερούς και τις θυματοποιημένες γυναίκες, είναι κατά τεκμήριο ρατσιστές. 

Ο ρατσισμός και η θυματοποίηση είναι η εξήγηση για τα πάντα, για όλη την ιστορία, όλους τους θεσμούς, ακόμη και για το αμερικανικό Σύνταγμα. 

Αυτό το πρόγραμμα της «Αριστεράς» αποκόπτει την αριστερά από την εργατική τάξη, που έχει εγκαταλειφθεί και από τα δύο πολιτικά κόμματα και έχει τερματίσει τη σύνδεση της Αριστεράς με τον λαό. 

http://resaltomag.blogspot.gr/

Επιμένει εκτός ευρώ και «δολαριοποίηση» της Ελλάδας

 Φρίττει η Γερμανία

19-2-2017

Την πρόταση για «δολαριοποίηση» της Ελλάδας, την έξοδο της, δηλαδή, από το ευρώ και τη σύνδεση της νέας δραχμής με το δολάριο, φέρνει στο προσκήνιο ο Ted Malloch, που προαλείφεται από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ για τη θέση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ενωση. ΗΠΑ και Γερμανία ερίζουν πάνω στα ελληνικά ερείπια ποια θα πάρει την κηδεμονία της χώρας. Ούτε στην Σκύλα ούτε στη Χάρυβδη πρέπει να είναι η απάντηση του ελληνικού λαού.

Μιλώντας στη Realnews, ο Αμερικανός καθηγητής και παλιός διπλωμάτης, που έχει προκαλέσει διεθνή σάλο με τις δηλώσεις του κατά της ευρωζώνης, λέει πως κάποιοι Ελληνες έχουν ήδη έρθει σε επαφή με ινστιτούτα στις ΗΠΑ για το ενδεχόμενο «δολαριοποίησης» της Ελλάδας. Επιπλέον, επαναλαμβάνει την πεποίθησή του ότι το Grexit αποτελεί την καλύτερη λύση για την Ελλάδα, ενώ αφήνει αιχμές για τη Γερμανία, τονίζοντας πως η Ε.Ε. δεν έχει μόνο ένα μέλος.

– Από το 2010 η Ελλάδα έχει υπογράψει τρία μνημόνια με τους δανειστές της και έχει εφαρμόσει πολύ σκληρά μέτρα λιτότητας, με αποτέλεσμα τον τριπλασιασμό της ανεργίας και τη μείωση του ΑΕΠ κατά 25%. Πιστεύετε ότι οι δανειστές της Ελλάδας δεν θα έπρεπε να έχουν απαιτήσει αυτά τα μέτρα;

Οι όροι ήταν υπερβολικά σκληροί και οι επιπτώσεις πολύ ατυχείς για τον ελληνικό λαό.

– Θεωρείτε πως η καλύτερη λύση για την Ελλάδα θα ήταν η επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα ήδη από το 2010;

Η επιστροφή στη δραχμή εκείνη την περίοδο θα ήταν η προτιμότερη και καλύτερη ενέργεια. Ως οικονομολόγος, δεν βλέπω τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική οικονομία ευνοήθηκε εξαρχής από την είσοδό της στο ευρώ.

– Συνεπώς, πιστεύετε ότι το Grexit παραμένει ακόμα η καλύτερη λύση…

Η Ελλάδα είναι ξανά στο χείλος του γκρεμού. Είναι το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Θα τελειώσει ποτέ; Αυτή τη φορά θα έλεγα πως οι πιθανότητες είναι υψηλότερες για μια ρήξη με το ευρώ. Κι αυτό διότι το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει σε οποιοδήποτε νέο πρόγραμμα που δεν περιλαμβάνει ελάφρυνση του χρέους – κάτι που λίγο ή πολύ διασφαλίζει μια πορεία σύγκρουσης με τους δανειστές της ευρωζώνης. Αυτό πρωτίστως πιέζει τη Γερμανία, η οποία παραμένει αντίθετη. Ολα αυτά συνηγορούν στο γεγονός ότι η Ελλάδα θα διακόψει τους δεσμούς και θα φύγει από το ευρώ.

Ας δούμε τα γεγονότα. Τα προγράμματα της σκληρής λιτότητας ήταν μια απόλυτη αποτυχία και έπληξαν βαρύτατα τον ελληνικό λαό. Πολύ απλά, η κατάσταση είναι μη βιώσιμη. Κάποιοι Ελληνες οικονομολόγοι έχουν πάει σε think tanks στις ΗΠΑ για να συζητήσουν τη «δολαριοποίηση». Και φυσικά, οι Γερμανοί φρίττουν όταν ακούνε αυτές τις ιδέες.

Δ. Καζάκης: Τι θα γίνει με την επιστροφή σε "Εθνικό νόμισμα"

(Βίντεο)

Συνέντευξη στο Star Βορείου Ελλάδας  

19/02/2017

Διαβάστε περισσότερα »

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑ

Ο ΛΑΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΔΙΔΕΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΟΥ

(ΜΕ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΤΟΥ ΟΙΜΟΥ-ΑΘΗΝΑΣ)

19-2-2017

Γράφει ο Πέτρος Χασάπης

Όσο προχωράει η κρίση και η πλήρης παράδοση της χώρας και του λαού ως λάφυρα στις άλλες χώρες της Ευρώπης (δανειστές), τόσο και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα ξεφεύγει από τα στενά οικονομίστικα όρια, τις οικονομικές αναλύσεις και τα επιχειρήματα και τείνει να γίνει ιδεολογία και δόγμα.

 Να γίνει η επιστροφή στη «γη της επαγγελίας».

Αυτή η τάση που σιγά σιγά γίνεται παρόρμηση και διαποτίζει το είναι των πολιτών, καθίσταται ακατανίκητη και νομοτελειακά στο τέλος θα κερδίσει. Η συνεχώς αυξανόμενη πλειοψηφία όσων θέλουν επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, δεν ψάχνει πλέον να πειστεί με τη λογική και με επιχειρήματα. 

Όσο εκπέμπεται τρομοκρατία από τους ευρώφιλους, τόσο μεγαλώνει και χαλυβδώνεται το πείσμα των υποστηρικτών του εθνικού νομίσματος και η υπόθεση εξελίσσεται σε κανονική πολιτική μάχη.

Το θέμα είναι το πόσο θα αντέξουν ακόμα γερμανόφιλοι και ευρώφιλοι, γιατί όσο αυτοί αντέχουν τόσο η καταστροφή και η παρακμή φουντώνουν.

Πρέπει να πάμε λοιπόν το ταχύτερο στην εναλλακτική λύση, αλλά να πάμε με τους δικούς μας όρους. Δηλαδή με ταυτόχρονη αλλαγή του πολιτικού συστήματος και με διαγραφή του χρέους.

Πέτρος Χασάπης

ΠΗΓΗ

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΟΙΜΟΥ-ΑΘΗΝΑΣ

Χρειάζεται προσοχή, όταν μιλάμε για εθνικό νόμισμα.
Το επισημαίνει ο αρθρογράφος στο τέλος, αλλά πρέπει να γίνει σαφέστερο:Το Εθνικό Νόμισμα θα πρέπει να το εκδίδει και να το ελέγχει η Τράπεζα της Ελλάδος αφού προηγουμένως έχει κρατικοποιηθεί!

Χρειάζεται προσοχή διότι αυτή τη στιγμή και αφού ολοκληρωθεί η πώληση της Ελλάδος, στόχος και της νέας τάξης πραγμάτων και των οργάνων της (Σόιμπλε, Ντάινσενμπλουμ και CIA) είναι η επιστροφή σε δραχμή εξαρτώμενη, είτε από το ευρὠ, είτε από το δολάριο και χωρίς να αρνούμαστε το χρέος το οποίο είναι σε Ευρώ! 

Το έχουν σχεδιάσει εδώ και πολλά χρόνια. 

Η ΔΡΑΧΜΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ

ΓΙΑΤΙ ΤΟ «GREXIT» ΕΙΝΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

Κυριακή, 19 Φεβρουαρίου 2017

 ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ! 

Γράφει Δρ. Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Στην Γερμανια, οπου καποτε λατρευθηκε το ελληνικο πνευμα οσο πουθενα αλλου στην Ευρωπη, σημερα κυριαρχει ενας τυφλος και κατευθυνομενος ανθελληνισμος. Το τελος της Ελλαδος δρομολογειται σημερα απο την γερμανικη πολιτικη ελιτ και με αυτην δεν θα υπαρξει ποτε ενα τελος της οικονομικης της κρισης. Η αλαζονεια και η ψευδευλαβεια της ελιτ αυτης δεν ευθυνεται μονο για τον Πρωτο και Δευτερο Παγκοσμιο Πολεμο, αλλα και για την επικειμενη διαλυση της Ε.Ε. και πιθανως και για εναν Τριτο Παγκοσμιο Πολεμο.

Η Γερμανια των «ποιητων και της νοησης» ειτε ειναι ενας καλοστημενος μυθος ειτε ανηκει για παντα στο απωτερο παρελθον. Στην πραγματικοτητα η χωρα αυτη δεν εχει σημερα τιποτε απ’ αυτα που λεγονται αρετες, αξιες και ιδανικα. Αυτο που συνεχιζει να εχη ειναι το παλαιο της οραμα «Γερμανια, Γερμανια υπερ’ ανω ολων» παρ’ ολου που οι αυτοκρατοριες της αντι για χιλια δεν ζουν περισσοτερο απο 12 χρονια. 

Αποτελει συνεπως απυθμενο ηλιθιοτητα του χαμηλου πολιτικου οριζοντα της Αθηνας να πιστευει, οτι θα ηταν σωτηρια για την Ελλαδα μια πιθανη νικη της Σοσιαλδημοκρατιας στις βουλευτικες γερμανικες εκλογες το 2017. Οποιος και εαν κερδισει τις εκλογες αυτες δεν θα αλλαξει για την Ελλαδα τιποτε. Η Ελλαδα μετα το 2009 οδηγειται συστηματικα απο την νυν γερμανικη πολιτικη ελιτ, για λογαριασμο του διεθνους πολιτικου σιωνισμου, στην καταστροφη.

Τα περι «το τελος της κρισης» του πρωην εκπροσωπου της Ελλαδος στο ΔΝΤ Θανου Κατσαμπα (1) ειναι σιωνιστικα παραμυθια για μια και χιλιες νυχτες! Στα παραμυθια αυτα ανηκουν και οι προσφατες δηλωσεις του αρχηγου της Ν.Δ. «η ουσια. ομως, ειναι πως μπορουμε να συμφωνησουμε, επιτελους, σε ενα εθνικο μεταρρυθμιστικο σχεδιο, το οποιο θα αποτελει τον αξονα εξοδου της χωρας απο την κριση και το οποιο θα πηγαινει περα και πανω απο τις δεσμευσεις του εκαστοτε Μνημονιου». 

Το μεταρρυθμιστικο του αυτο σχεδιο θα συζητησει την 13.02.2017 ο νυν προεδρος της Ν.Δ. με την Καγκελαριο Μερκελ και την 14.02.2017 με τον νυν υπουργο Οικονομικων Σο’ι’μπλε. Θα τον γραψουν και αυτον οπως εγραψαν στο παρελθον και τοσους αλλους και πασης κομματικης αποχρωσης συναδελφους του, στα παλαια τους τα παπουτσια!

Το πως κατορθωσε ο πατερας του νυν προεδρου της Ν.Δ. εν μεσω διωγμων, εξοριων και «θυσιων» δηθεν για την πατριδα, να δημιουργηση μια τεραστια περιουσια (η οικογενεια Μητσοτακη ειναι μια απο τις πλουσιωτερες πολιτικες οικογενειες της Ευρωπης) και να γινη μεγιστανας, χωρις ποτε ν’ ασχοληθη με οτιδηποτε αλλο εκτος απο την πολιτικη, παραμενει μεχρι σημερα ενα ανεξηγητο φαινομενο. Ειναι συνεπως εθνικη υποθεση ν’ ανοιχτουν οι τραπεζικοι λογαριασμοι της οικογενειας Μητσοτακη για να μαθη ο καθε Ελληνας πολιτης τις «κρυφες πτυχες» της ελληνικης ιστοριας.

Η ενταξη της Ελλαδος στην Ευρωζωνη, την 1η Ιανουαριου του 2001 με την παραποιηση απο την περιφημη Goldman Sachs των στατιστικων στοιχειων κατ’ επιθυμιαν του τοτε Πρωθυπουργου Ααρον Μαρδοχαϊ Αβουρη ή Κωστα Σημιτη για την αληθινη δημοσιονομικη κατασταση της χωρας, οδηγησε στην αναποφευκτη πλεον σημερινη καταστροφη. Ο τοτε Πρωθυπουργος του κρατιδιου της Ρωμιοσυνης αγνοησε εγκληματικα οτι «μια νομισματικη ενωση μπορει να επιζηση μονο εαν η οικονομικη ανταγωνιστικοτητα ολων των κρατων-μελων κινειται προς την ιδια κατευθυνση και οταν οι διαφορετικες κομματικων αποχρωσεων κυβερνησεις εφαρμοζουν μια υγιη δημοσιονομικη πολιτικη».

Οσα ληστρικα και εγκληματικα Μνημονια και εαν ακομη υπογραφουν απο τον χαμηλο πολιτικο και πασης κομματικης αποχρωσης οριζοντα της Αθηνας, η ως ανω προ’υ’ποθεση δεν προκειται ποτε να εκπληρωθη, που σημαινει, οτι «η παρασιτικη ταξη των επιγοντων των Τουρκοκοτσαμπασηδων στο κρατιδιο της Ρωμιοσυνης» συνεχιζει να ζη απο τον κρατικο προ’υ’πολογισμο, με την λεηλασια του δημοσιου πλουτου και απο την ογκωδη φοροδιαφυγη και φοροαπαλλαγη. Απο την αλλη πλευρα οργιαζουν ακομη με τα παιχνιδια τους (Credit-Spreads, Ασφαλιστρα-CDS, Bailout, Bailin) οι εγχωριοι και οι ξενοι κερδοσκοποι, ενω με την πολιτικη των μηδαμηνων εως αρνητικων επιτοκιων λεηλατουνται οι τραπεζικες αποταμιευσεις των πολιτων.

Στην ουσια το κρατιδιο της Ρωμιοσυνης ειναι ηδη ανυπαρκτο αφου η εκαστοτε κυβερνηση του ειναι υποχρεωμενη να συσκεπτεται και να συμφωνη με τους θεσμους της Ε.Ε., δηλαδη της Γερμανιας, για ολα τα σχεδια νομου, πριν τα υποβαλει σε δημοσια διαβουλευση. Η Ελλας συνεπως ξεπωλειτε απο την Γερμανια, απο την χωρα δηλαδη που την ισοπεδωσε κατα την διαρκεια του δευτερου Παγκοσμιου Πολεμου, την δολοφονησε και την λεηλατησε μεχρι εκει που δεν παει αλλο και που μεχρι σημερα αρνειται να πληρωση αυτα που ακομη χρωσταει.

Η χωρα αυτη ειναι συνεπως σημερα ο μεγαλυτερος «μπαταξης» της υφηλιου και ο μεγαλυτερος εχθρος της Ελλαδος. Συμπερασμα: Οι Ελληνες δεχονται επιθεση απο εκει οπου επενδυαν προκειμενου να βελτιωσουν οχι μονο την ποιοτητα της ζωης τους, αλλα και την ιδια την ασφαλεια τους. Δεν μπορουσαν καν να φαντασθουν οτι εδω κρυβεται ο μεγαλυτερος εχθρος τους. Κανενα πολεμο δεν μπορει μια χωρα να κερδιση εαν δεν γνωριζει τον εχθρο της. Αν οι αρχαιοι Ελληνες δεν γνωριζαν ποιοι ειναι οι εχθροι τους, πως θα «εστηναν» Θερμοπυλες; Αν οι αρχαιοι Ελληνες δεν γνωριζαν τα δικα τους συμφεροντα, πως θα αναγνωριζαν τους προδοτες Εφιαλτες;

Η σημερινη απαιδευσια των Ελληνων παρακωλυει την προοδο τους, διοτι προκαλει ατροφικη κατασταση του νου τους, του ενεργητικου τους, δηλαδη του στοιχειου της ανθρωπινης υποστασης, και δημιουργει κατασταση η οποια πολυ λιγο απεχει απο την κατασταση του αλογου ζωου. Εφιαλτες συνεπως ειναι αυτοι του Κοινοβουλιου σημερα που ψηφιζουν το ενα Μνημονιο μετα το αλλο και μεσα απο τις παραστασεις «ψευδοσυγκρουσεων» και αλληλοκατηγοριων «δουλευουν» τον παραπληροφορημενο ελληνικο λαο.

Ενω απαντες στο κρατιδιο της Ρωμιοσυνης αντιλαμβανονται οτι υπαρχει εισβολη και κατοχη γερμανικων δυναμεων στην πατριδα τους, ουδεις γνωριζει τι πραγματικα συμβαινει και γι\ αυτο δεν αντιδρα. Ενω απαντες στο κρατιδιο της Ρωμιοσυνης αντιλαμβανονται οτι οι ηγετες πασης κομματικης αποχρωσης του κρατιδιου αυτου ειναι προσκυνημενοι Εφιαλτες, εντουτοις αδυνατουν να τους αντικαταστησουν, γιατι δεν εχουν τα κριτηρια, για να τους αποκλεισουν απο την εξουσια. Αυτο που λειπει σημερα απο τους Ελληνες ειναι το «κριτηριο», που θα τους επιτρεψει να εντοπισουν τους Εφιαλτες και να τους αποκοψουν απο τις θεσεις εξουσιας….

Και εδω κρυβεται το κυριο προβλημα. Εαν ο ελληνικος λαος θελει πραγματι να επιβιωση, θα πρεπει να τοποθετηση Ελληνες απεναντι στους Γερμανους «εισβολεις» και τους ντοπιους «δουλους» τους…Ελληνες, ανεξαρτητως πολιτικης και ιδεολογικης προελευσης… Δημοκρατες και οχι φασιστες…Δεξιους, αλλα οχι χουντικους….Αριστερους, αλλα οχι σταλινικους….Απλους Ελληνες δημοκρατες και πατριωτες, ειτε αυτοι ειναι δεξιοι ειτε ειναι αριστεροι. Αυτο ειναι το ζητουμενο. Να κυβερνησουν την Ελλαδα οι Ελληνες μονοι τους.

Γνησιοι Ελληνες ηγετες, θα σφυρηλατουσαν εγκαιρα την εσωτερικη ενοτητα της ελληνικης κοινωνιας, θα συσπειρωναν κοινωνικοπολιτικα ολους τους Ελληνες γυρω απο τα εσχατα εθνικα συμφεροντα, θα ενισχυαν την ισχυ του ελληνικου κρατους σε ολο το φασμα της εσωτερικης ζωης και της ελληνικης διολωματιας και θα υιοθετουσαν μια εθνικη αποτρεπτικη στρατηγικη σε ολα τα επιπεδα. 

Αυτα, τα οποια με τα Μνημονια Ι, ΙΙ και ΙΙΙ δηθεν υπογραφηκαν ως «οροι» της δανειακης συμβασης, δεν δεσμευουν κανεναν λαο. Δεσμευουν τους Εφιαλτες οι οποιοι τα υπεγραψαν και ειναι ευκολο ν’ ανατραπουν, αν αποδειχθει οτι ολοι αυτοι ειναι προδοτες δουλοι των Γερμανων….

Πρεπει συνεπως να υπαρξη πρωτα μια Γνησια Κυβερνηση Ελληνων για να δρομολογηση το σωτηριο Grexit. Για να υπαρξη μια Γνησια Κυβερνηση Ελληνων, θα πρεπει ο ελληνικος λαος ν’ αποκτηση αυτο που λεγεται «κριτηριο», για να αποκλειση απο την εξουσια τους Εφιαλτες….. «Κριτηριο» για να κινηθη η Ελλας μαζικα και με ασφαλεια προς την κατευθυνση Grexit που την ευνοει. Τετοιο «κριτηριο» ειναι ενα «αντιγερμανικο» μετωπο, το οποιο, εκτος των αλλων, δημιουργει προοπτικες διεθνων συνεργασιων και συμμαχιων.

Ταυτοχρονα με το Grexit, την εθνικοποιηση (100 %) της Τραπεζας της Ελλαδος και την επαναφορα της Δραχμης, δηλωση «πτωχευσης» και προσκληση προς τους δανειστες για επαναδιαπραγματευση του δημοσιου χρεους, αφου προηγουμενως γινει ο διαχωρισμος μεταξυ γνησιου δημοσιου χρεους και αυτου εκ κερδοσκοπικης απατης. 

Αμεσως μετα ριχνονται στην κυκλοφορια χρηματος της ελληνικησ Αγορας αναγκαιες ποσοτητες δραχμης απαλλαγμενες απο τοκους και πανωτοκια με καταργιση του ΦΠΑ και της φορολογιας εισοδηματος και απαγορευση της αποταμιευσης χρηματος.

Θα εφαρμοστει αμεσως ενα νεο οικονομικο- και χρηματοπιστωτικο συστημα ως περιγραφεται στο εργο «Die HumaneMarktwirtschaft» των συγγραφεων Peter Haisenko/Hubert von Brunn, εξασφαλιζοντας για καθε Ελληνα απο την γεννηση εως τον θανατο του ενα βασικο εισοδημα απαλλαγμενο απο πασα μορφη φορολογιας και αδιαφορο απο προσφορα εργασιας. Ο Αριστοτελης ειναι αυτος που διακηρυττεν οτι «η δουλεια θα καθιστατο αχρηστη την ημερα που οι σα’ι’τες θα υφαιναν μονες τους». 

Κατα τον Πλατωνα «πασα επιστημη χωριζομενη της δικαιοσυνης και της αλλης αρετης πανουργια και ου σοφια φαινεται», και ακομη (Αλκιβιαδης) «συντελει αρα τοις πολλοις μητε ειδεναι μηδεν, μητε οιεσθαι ειδεναι….κινδυνευει γαρ το γε των αλλων επιστημων κτημα, εαν τις ανευ της του βελτιστου επιστημης κεκτημενος ‘η, ολιγακις μεν ωφελει, βλαπτειν δε τα πλειω τον εχοντα αυτο», δηλαδη ο ανθρωπος που απεκτησε την νομιζομενην σημερα μορφωση, εχει αποκτησει περισσοτερα μεσα για την εκμεταλλευση των αλλων ανθρωπων και ακομη τις κακιες εκεινες, οι οποιες χαρακτηριζουν τους συγγρονους ανθρωπους. 

Αλλως, προσθετει ο Πλατωνας, συμφερει και αυτους τους ιδιους, μητε να γνωριζουν τιποτε, μητε να εχουν την ιδεαν οτι γνωριζουν, διοτι αλλως ειναι επιβλαβεις μεν ως επι το πολυ εις την κοινωνια, πολυ δε λιγες φορες ωφελιμοι και εις αυτους τους ιδιους. 

Οι ιδεες αυτες του Πλατωνα αντικατατροπιζουν την ερμηνεια της σημερινης καταστασης τη ανθρωποτητας κατα την οποια αντι να μεταχειριζωνται τις προοδους της επιστημης και της τεχνολογιας για την ευημερια και την προοδο του συνολου, μεταχειριζονται αυτες για την καταστροφη και την δυστυχια των ανθρωπων.

Σημερα η ανθρωποτητα βρισκεται ηδη στα προθυρα αναληψης καθε παραγωγικης διαδικασιας απο ρομποτικες εγκαταστασεις. Ανεκαθεν μια συγκεκριμενη σχεση αναμεσα στον ανθρωπο και την μηχανη καθοριζε τις μορφες κυριαρχιας του ανθρωπου πανω στον ανθρωπο. 

Υπο αυτην την εννοια οι καπιταλιστικες κοινωνιες μεχρι σημερα κατεδειξαν οτι η κοινωνικη γνωση μπορει να υλοποιηθη μεσα στην τεχνολογια χωρις να κυριαρχη ο ανθρωπος στο ζευγος ανθρωπος-μηχανη. Δεν ειναι μακρια η εποχη εξοπλισμου του μελλοντος ενος συλλογιστικου μηχανισμου και ικανων κωδικων για την κατασκευη μιας ισχυρης λειτουργικης μηχανης ενος ανωτερου επιπεδουεξελεκτικης πορειας του ανθρωπου. 

Στο μελλον η ελευθερη ανθρωπινη δραστηριοτητα θα λαμβανει χωρα εξω απο καθε καπιταλιστικη συνεργασια και διαιρεση και μακρια απο την οικονομια της μισθωτης εργασιας, με επικρατηση της σφαιρας αμεσης κοινωνικης ωφελειας ενω η κριση της σχεσης ατομου-κοινωνιας θα βρει την επιλυση της σ’ενα νεο κοινωνικο συμβολαιο.

Δρ. Γ. Θ. Χατζηθεοδωρου

Βιβλιογραφια

Κατσαμπας Θ., Το τελος της κρισης, 

Peter Haisenko/Hubert von Brunn, Die Humane Marktwirtschaft, Anderwelt Verlag, 2015

ΠΗΓΗ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: 3 ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΛΥΣΗ

Κυριακή, 19 Φεβρουαρίου 2017

GREXIT 3+1 ΣΕΝΑΡΙΑ

Του Νίκου Ιγγλέση

Το ελληνικό δράμα κορυφώνεται. Μετά επτά χρόνια «μεταρρυθμίσεων», το σχέδιο των επικυρίαρχων δανειστών έχει φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο. Το ελληνικό «πειραμοατόζωο» πνέει τα λοίσθια και οι θεράποντες ειδικοί – Ευρωζώνη και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – διαφωνούν για τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθηθεί προκειμένου να αποφευχθεί το μοιραίο.

Το 2010 η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί, μ’ ένα βιώσιμο επιτόκιο, από τις «αγορές» για να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια του Δημόσιου Χρέους της και ουσιαστικά χρεοκόπησε μέσα στο ευρώ. Για να μην καταρρεύσει το ενιαίο νόμισμα και οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, Ευρωζώνη και ΔΝΤ άρχισαν να δανείζουν τη χώρα μας προκειμένου αυτή να αποπληρώνει τα ομόλογα που κατείχαν οι «αγορές». Οι επίσημοι δανειστές λειτουργούν ως μεσάζοντες μεταξύ της χώρας μας και των «αγορών». 

Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) δανείζεται από τις «αγορές» με ομόλογα (μερικά από τα οποία έχουν διάρκεια σαράντα ετών) και με τα χρήματα που παίρνει δανείζει στη συνέχεια την Ελλάδα. Τα λεφτά που παίρνει η χώρα μας δεν είναι από τους ευρωπαίους φορολογούμενους αλλά από τις χρηματαγορές.

Το ελληνικό Δημόσιο Χρέος είναι «εξαιρετικά μη βιώσιμο» (εξυπηρετήσιμο) υποστηρίζει το ΔΝΤ γι’ αυτό απαιτείται να «κουρευτεί», ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού (πριν την πληρωμή των τόκων) πρέπει να περιοριστεί στο 1,5% του ΑΕΠ, για να έχει η χώρα μια ελπίδα ανάπτυξης. Το ΔΝΤ προβλέπει ότι χωρίς «κούρεμα», το χρέος θα φτάσει στο 275% του ΑΕΠ το 2060, από 185% σήμερα. 

 Αντίθετα ο «Γενικός Επιτελάρχης» της Ευρωζώνης, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε θεωρεί ότι το χρέος είναι, για την ώρα, βιώσιμο άρα δε χρειάζεται «κούρεμα» και η Ελλάδα μπορεί να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για τα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια. 

Τελικά οι δανειστές κατέληξαν σ’ ένα συμβιβασμό σε βάρος της Ελλάδας – όχι δε θα τα εύρισκαν τα συνεταιράκια -, προκειμένου να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση: όχι «κούρεμα» του χρέους, πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ και πρόσθετα μέτρα 3,6 δις. ή 2% του ΑΕΠ για να θεωρηθεί – από το ΔΝΤ – το χρέος βιώσιμο.

 Από τα πρόσθετα μέτρα τα μισά θα εφαρμοσθούν άμεσα και τα υπόλοιπα θα θεσμοθετηθούν τώρα αλλά θα εφαρμοστούν από το 2018. Όλα αυτά για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μέχρι την έκτη!

Όσα μέτρα κι’ αν πάρουμε, όσο κι’ αν καταστρέψουμε την οικονομία μας, όσο κι’ αν διαλύσουμε την κοινωνία μας, σωτηρία δεν μπορεί να υπάρξει. Το πρόβλημα ξεκίνησε από το 2002 που η Ελλάδα μετέτρεψε το σύνολο του χρέους της στο ενιαίο νόμισμα, δηλαδή σε συνάλλαγμα, αφού η χώρα δεν μπορεί να εκδίδει ευρώ. 

Θυμίζουμε ότι το 2001 το 75% του χρέους ήταν σε δραχμές (εσωτερικό χρέος) και μόνο το 25% σε συνάλλαγμα. Άρα το 75% των τοκοχρεολυσίων πληρώνονταν σε δραχμές που μπορούσε να εκδίδει η Ελλάδα. Έτσι μεταξύ του 2002, που η χώρα εισήλθε στο ευρώ, και του 2016 το Δημόσιο Χρέος αυξήθηκε κατά 109% (από 156 σε 324 δις.) ενώ το ΑΕΠ μόνο κατά 34% (από 131 σε 175 δις.). Το ξένο νόμισμα, το ευρώ, υπερδιπλασίασε το χρέος.

Το εγχώριο μνημονιακό πολιτικό σύστημα αλλά και οι δανειστές γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορα η Ελλάδα θ’ αναγκαστεί να φύγει από την Ευρωζώνη. Προς το παρόν θέλουν ν’ αποφύγουν ένα Grexit πριν από τις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία και ενώ θα υλοποπoιείται το Brexit. 

Η συζήτηση έχει ανοίξει στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό και οι διάφορες πλευρές δίνουν στο Grexit τη μορφή και το περιεχόμενο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να καταγράψουμε τέσσερα πιθανά σενάρια:

1ο Σενάριο (παράλληλο νόμισμα)

Μπροστά στην αδυναμία στοιχειώδους λειτουργίας του κράτους και τεράστιου πολιτικού κόστους η μνημονιακή κυβέρνηση αποφασίζει την εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος «ΙΟU» (I Owe You = σου χρωστάω) το οποίο θα κυκλοφορεί μαζί με το ευρώ.

Τα «IOUs» θα είναι, με νόμο, υποχρεωτικώς αποδεκτά στις συναλλαγές με το Δημόσιο. Έτσι το κράτος θα μπορεί να πληρώνει το σύνολο ή μέρος των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων αλλά και τους προμηθευτές του, όπως και να επιδοτεί τα ασφαλιστικά Ταμεία και τα νοσοκομεία εκδίδοντας «νέο νόμισμα» χωρίς να χρειαστεί να βγει η χώρα από την Ευρωζώνη. 

Παράλληλα τα ευρώ που θα συγκεντρώνονται από τη φορολογία, τις εξαγωγές, τον τουρισμό και τη ναυτιλία θα χρησιμοποιούνται για την πληρωμή των τόκων και των χρεολυσίων του Δημόσιου Χρέους εξασφαλίζοντας τα συμφέροντα των δανειστών.

Το «ΙΟU» θα εισαχθεί σε ηλεκτρονική μορφή και με αρχική ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ (ένα «ΙΟU» προς ένα ευρώ). Στην αγορά το «ΙΟU» θα αρχίσει από τις πρώτες μέρες να υποτιμάται μειώνοντας την αγοραστική αξία μισθών και συντάξεων. 

Θα δημιουργηθεί μια ερμαφρόδιτη νομισματική κατάσταση, αφού κανείς δεν θα εμπιστεύεται το παράλληλο νόμισμα και θα προτιμά το ευρώ. Οι εισαγωγές, ο τουρισμός και οι πωλήσεις μεγάλης αξίας θα γίνονται σε ευρώ δημιουργώντας μια παράλληλη οικονομία. Στην αγορά η τιμή ενός προϊόντος θα καθορίζεται ανάλογα με το αν ο πελάτης πληρώνει σε «ΙΟU» ή σε ευρώ.

Το παράλληλο νόμισμα αποτελεί ένα ημίμετρο προκειμένου η χώρα να μην αποδεσμευτεί από το ευρώ και να παραμείνει μια ελεγχόμενη οικονομική ζώνη. Είναι αυτό που εμφανίστηκε ως «σχέδιο Βαρουφάκη» μετά την αποχώρησή του από το υπουργείο Οικονομικών. Θυμίζουμε επίσης ότι, αμέσως μετά την κατάληψη της Ελλάδας το 1941, οι Γερμανοί έθεσαν σε κυκλοφορία παράλληλα με τη δραχμή τα λεγόμενα «κατοχικά μάρκα».

 Το «ΙΟU» αποτελεί παγίδα που θα εξαθλιώσει περαιτέρω τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που θα συναλλάσσεται με ένα νόμισμα που συνεχώς θα υποτιμάται. Είναι λυπηρό ότι και κάποιοι από τους υποστηρικτές της εξόδου από την Ευρωζώνη επιλέγουν την λύση του παράλληλου νομίσματος ως ενδιάμεσο στάδιο.

2ο Σενάριο (η γερμανική δραχμή)

Οι δανειστές είναι απρόθυμοι να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση της Ελλάδας και η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει το πολιτικό κόστος της λήψης, συνεχώς, νέων επώδυνων μέτρων. Συμφωνείται έτσι η προσωρινή έξοδος («time out») από το ευρώ για μια περίοδο π.χ. πέντε ετών.

Η προσωρινή έξοδος θα προβλέπει την παραμονή της χώρας ως άτυπου μέλους της Ευρωζώνης που, αφού υποτιμήσει το εθνικό νόμισμά της, τη δραχμή, και αφού κάνει όλες τις απαραίτητες «μεταρρυθμίσεις» θα μπορεί να ζητήσει την επανένταξή της στο ενιαίο νόμισμα. 

Η συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής θα καθοριστεί με τη βοήθεια της ΕΚΤ ενώ η χώρα μας κατά τη διάρκεια του «time out» θα εποπτεύεται από μια θυγατρική του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), τον ESM-2.

Το σενάριο αυτό είχε παρουσιάσει το 2011 ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε στον τότε υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ το είχε υποστηρίξει δημοσίως ο πρώην οικονομικός σύμβουλος της Άνγκελα Μέρκελ και πρώην πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Μονάχου (Ifo) Χανς-Βέρνερ Ζιν. 

Ο Σόϊμπλε είχε επαναφέρει την ιδέα αυτή με εσωτερικό έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών που παραδώθηκε στον Γερούν Ντάϊσελμπλουμ, πρόεδρο του Eurogroup, στις 11 Ιουλίου 2015, μια μέρα πριν συμφωνηθεί στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής (12-7-15) η υπογραφή της τρίτης Δανειακής Σύμβασης – Μνημονίου.

Η γερμανική πρόταση δεν περιλαμβάνει καμιά αναφορά στο χρέος, που θεωρείται ότι πρέπει να αποπληρώνεται κανονικά σε ευρώ. Βέβαια ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, κατά τη συνάντησή του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, είχε προτείνει τη χορήγηση στην Ελλάδα 50 δις. ευρώ για ανθρωπιστική βοήθεια, χωρίς να διευκρινίζεται αν θα πρόκειται για δωρεάν βοήθεια ή δάνειο. 

Μάλλον το ποσόν αυτό θα χρησιμοποιούνταν, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων του χρέους, το πρώτο χρονικό διάστημα.

Ασφαλώς η «φιλική» αυτή έξοδος από το ευρώ αποσκοπεί στην «εξυγείανση» της ελληνικής αποικίας με τις δικές της δυνάμεις, με το δικό της κόστος, για να επανέλθει στη συνέχεια προς εκμετάλλευση, μέσω του ευρώ, στη δικαιοδοσία του γερμανικού imperium. Είναι ένα σενάριο για την έξοδο από το ευρω-μάρκο και την εισαγωγή της γερμανικής δραχμής.

3ο Σενάριο (η δραχμή της χρεοκοπίας)

Η χώρα αντιμετωπίζει το φάσμα της τυπικής χρεοκοπίας. Οι δανειστές, που μετά το πλήγμα του Brexit βλέπουν τη ραγδαία άνοδο «αντι-ευρώ» πολιτικών δυνάμεων, σε πολλές σημαντικές χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, αρνούνται να εκταμιεύσουν νέα ποσά για την ανακύκλωση του χρέους και οι «αγορές» είναι κλειστές για την Ελλάδα. 

Η ετεροπροσδιορισμένη κυβέρνηση σε κατάσταση πανικού αναγκάζεται να αποφασίσει, σε συνεργασία με τους πιστωτές, την έξοδο από την Ευρωζώνη.

Η δραχμή εισάγεται με ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ ή γίνεται μια προκαταβολική υποτίμηση, π.χ. 1 ευρώ προς 1,2 ή 1,5 ή 2 δραχμές κ.ο.κ. και στη συνέχεια, κατ’ απαίτηση των δανειστών, αφήνεται σε ελεύθερη διαπραγμάτευση. Το νέο νόμισμα δέχεται θηριώδη υποτίμηση της αξίας του, όχι μόνο για οικονομικούς αλλά και για πολιτικούς λόγους. 

Οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων αυξάνονται δραματικά ενώ τα ομοειδή εγχώρια αγαθά διαμορφώνουν παραπλήσιες τιμές. Ένας αχαλίνωτος πληθωρισμός διαλύει ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία και εξαθλιώνει περαιτέρω μισθωτούς, συνταξιούχους και όλα τα μεσαία στρώματα.

Το τραπεζικό σύστημα παραμένει υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Η κυβέρνηση δεν αμφισβητεί το χρέος και συνεχίζει την αποπληρωμή του «στραγγίζοντας» την οικονομία από τα ευρώ και επιβάλλοντας ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα. Θα πρόκειται για την «τέλεια καταιγίδα». 

Ήδη στο γερμανικό τύπο έχουν εμφανιστεί άρθρα και δηλώσεις πολιτικών που ζητούν τη δημιουργία μηχανισμού για την αντιμετώπιση της χρεοκοπίας ενός κράτους εντός της Ευρωζώνης.

Το σενάριο αυτό οι γραικύλοι ευρωφετιχιστές παρουσιάζουν ως το μοναδικό δρόμο επιστροφής στο εθνικό νόμισμα με στόχο να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό ούτως ώστε να πειστεί ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ.

 Παράλληλα παρουσιάζεται το τραγικό φαινόμενο κάποιοι οπαδοί του Grexit να υποστηρίζουν την ελεύθερη διακύμανση της δραχμής και να θεωρούν ότι η υποτίμησή της θα είναι υπέρ των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που καταναλώνουν κυρίως εγχώρια προϊόντα! Οι υποστηρικτές αυτοί του εθνικού νομίσματος παρουσιάζουν τα ίδια επιχειρήματα με τους οπαδούς του ευρω-μονόδρομου και καλλιεργούν τη σύγχιση και το φόβο στους πολίτες.

4ο Σενάριο (εθνική επιλογή)

Μια νέα πατριωτική κυβέρνηση αναλαμβάνει τις τύχες της Ελλάδας με τη θέληση να απαλλάξει τη χώρα από την ευρω-κατοχή και να επαναφέρει την εθνική κυριαρχία. Έχοντας εκ των προτέρων καταρτίσει ένα, καλά μελετημένο σ’ όλες τις λεπτρομέρειές του, στρατηγικό σχέδιο αποφασίζει την έξοδο από την Ευρωζώνη.

Το νέο εθνικό νόμισμα εισάγεται με ισοτιμία ένα προς ένα, δηλαδή, μια Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ. Όλα, μισθοί, συντάξεις, εισοδήματα, οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών, τα δάνεια και όλες οι άλλες αξίες θα μετατραπούν, από την πρώτη στιγμή, στο νέο εθνικό νόμισμα μ’ αυτήν την ισοτιμία. Αμέσως μετά η ισοτιμία αυτή θα «κλειδώσει». 

Η Νέα Δραχμή δε θα είναι διαπραγματεύσιμη στα χρηματιστήρια συναλλάγματος και δε θα μπορεί να δεχτεί κερδοσκοπικές – υποτιμητικές επιθέσεις. Έτσι η μετάβαση θα γίνει ομαλά, και το κυριότερο, δε θα αυξηθούν οι τιμές των εισαγόμενων αγαθών και υπηρεσιών και άρα δε θα υπάρξει πληθωρισμός.

Το «κλείδωμα» της ισοτιμίας ενός νομίσματος είναι εθνική επιλογή μιας χώρας και δεν εξαρτάται από ξένα κέντρα όπως κυβερνήσεις, χρηματιστήρια κλπ. Ουσιαστικά το «κλείδωμα» καθορίζει την ισοτιμία που οι εγχώριες τράπεζες θα πωλούν συνάλλαγμα, έναντι δραχμών, στους ενδιαφερόμενους π.χ. εισαγωγικές εταιρείες. 

Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα για 20 χρόνια είχει «κλειδώσει» τη ισοτιμία της δραχμής με το δολάριο (ένα δολάριο προς 30 δραχμές). Πρόσφατα η Ελβετία, από το 2011 μέχρι το 2015, «κλείδωσε» την ισοτιμία του φράγκου με το ευρώ. Η Βουλγαρία έχει «κλειδωμένη» την ισοτιμία του λέβα με το ευρώ.

Οι υπάρχουσες καταθέσεις θα έχουν ρήτρα ευρώ ώστε να μην υπάρχει κανένας φόβος στους πολίτες για τυχόν υποτίμηση της Νέας Δραχμής. 

Επειδή από την πρώτη στιγμή όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό θα γίνονται στο νέο εθνικό νόμισμα, όταν εκταμιεύονται οι καταθέσεις στην εσωτερική αγορά θα μετατρέπονται σε δραχμές, πάντα με ισοτιμία ένα προς ένα, ενώ όταν εκταμιεύονται για εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών, για εξωτερικό τουρισμό, για σπουδές στην αλλοδαπή και για λόγους υγείας σε ευρώ.

Παράλληλα θα ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να διατηρηθεί ισοσκελισμένο το Ισοζύγιο Αγαθών και Υπηρεσιών που επιτρέπει στη χώρα μας να πληρώνει σε συνάλλαγμα όλες τις εισαγωγές που κάνει σήμερα από τις εισπράξεις των εξαγωγών, του τουρισμού και της ναυτιλίας. 

Το ισοσκελισμένο Ισοζύγιο μας εξασφαλίζει ότι δε θα υπάρξουν ελλείψεις αγαθών στην εσωτερική αγορά και ούτε δελτίο χρειάζεται να επιβληθεί σε βασικά προϊόντα (καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα κ.ά).

Με όπλο το εθνικό νόμισμα και τη δυνατότητα αύξησης της κυκλοφορίας του, η κυβέρνηση θα αρχίσει να χρηματοδοτεί ένα ευρύ πρόγραμμα δημόσιων και ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων για την ανάπτυξη (όχι μεγέθυνση) της ελληνικής οικονομίας και βελτίωση της παραγωγικότητάς της. 

Οι επενδύσεις προοδευτικά θα αυξάνουν τον πλούτο της χώρας, θα βελτιώνουν τα εισοδήματα και θα μειώνουν την ανεργία. Τέλος, όποιο τμήμα του Δημόσιου Χρέους αναγνωρίσει η Ελλάδα, έπειτα από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, αυτό θα αποπληρωθεί σε δραχμές, αφού το σημερινό χρέος δεν είναι σε συνάλλαγμα αλλά στο σημερινό «εθνικό» νόμισμα της χώρας.

Απ’ όλα τα ανωτέρω είναι φανερό ότι το Grexit θα είναι σωτήριο μόνο αν είναι ελληνική επιλογή και όχι επιλογή των δανειστών. 

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 17-2-2017.

ΠΗΓΗ