ΤΟ ΔΙΑΦΘΟΡΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΓΟΣΜΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ


28-2-2017Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ   ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΡΕΛΛΑΣ 



Της Αθηνάς Κατσαφάδου*

Με αφορμή την Επίθεση στην Σεξουαλική κανονικότητα των Ελληνοπαίδων από το Υπουργείο Παιδείας

Η πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργείου Παιδείας προς τις διευθύνσεις της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και όλα τα γυμνάσια της χώρας, με βαθμό μάλιστα “Εξαιρετικά Επείγον”, καλεί τους μαθητές και τους γονείς τους σε ειδικά σεμινάρια στο πλαίσιο των διδακτικών ωρών μιας σχολικής εβδομάδας υπό τον τίτλο “Σώμα και Ταυτότητα” να ενημερωθούν σχετικά με το φύλο τους! 

Τι άραγε ενημέρωση θα λάβουν; Μερικά από τα θέματα που περιλαμβάνει ο θεματικός άξονας των “Έμφυλων Ταυτοτήτων” είναι: “Βιολογικό και Κοινωνικό Φύλο”, “Αποδομώντας τα Έμφυλα Στερεότυπα” (εννοώντας ως έμφυλα στερεότυπα το να είναι κάποιος άνδρας ή γυναίκα!), “Φύλο, Σεξουαλικός Προσανατολισμός και Ανθρώπινα Δικαιώματα”, “Ομοφοβία και Τρανσοφοβία στην Κοινωνία και το Σχολείο”.

Ουσιαστικά καλούνται τα παιδιά να διαλέξουν αυτά το φύλο τους (gender), ανεξαρτήτως εάν έχουν γεννηθεί αγόρι ή κορίτσι. Δηλαδή να μάθουν τα παιδιά στην προεφηβική ηλικία ότι δεν υπάρχουν κανονικότητες και αποκλίσεις στην ανθρώπινη σεξουαλικότητα, ότι το φύλο είναι κοινωνικό, ότι η ερωτική έλξη προς το ίδιο φύλο και οι ομόλογες σεξουαλικές πρακτικές είναι τόσο κανονικές, όσο και οι παραδοσιακές μεταξύ των δύο φύλων. 

Ότι το βιολογικό φύλο έρχεται σε δεύτερη μοίρα και μπορεί να μανιπουλάρεται από τον φορέα του κοινωνικού φύλου δηλαδή το πρόσωπο που επιθυμεί την αλλαγή του ώστε να είναι συμβατό με το κοινωνικό φύλο όπως το αισθάνεται ο καθένας.

Εν ολίγοις, το φύλο όπως μας το έδωσε ο Θεός ή η φύση για τους μη πιστεύοντες αποτελεί μία μη δεσμευτική προϋπόθεση ζωής. Μπορούμε να την αλλάξουμε όποτε το θελήσουμε. Και όλα αυτά σε παιδιά προεφηβικής ηλικίας. Αποτελεί ή δεν αποτελεί ενημέρωση-προτροπή του υπουργείου παιδείας στα Ελληνόπουλα προς άλλες κατευθύνσεις όλως αντίθετες από το ήθος, την ηθική και την ορθόδοξη πίστη της μέγιστης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού; Ανθρώπινο δικαίωμα σού λένε οι “δικαιωματιστές αριστεροί”. 

Όσοι αντιδρούν είναι ρατσιστές, ακροδεξιοί, φασίστες. Οι δε γονείς μάς επιβάλλει η εγκύκλιος να έρχονται αρωγοί στις επιλογές αυτές των παιδιών τους, αφού με την σχετική κατήχηση θα μάθουν (θέλουν δεν θέλουν) να “αποδομούν” μέσα τους τα “έμφυλα στερεότυπα” (το άνδρας και το γυναίκα) και να μη προσπαθούν να τα αποτρέψουν γιατί κάτι τέτοιο αποτελεί “ομοφοβία και τρανσοφοβία”.

Πάραυτα, η χρωματιστή νεολαία (Colour Youth) με τα αρχικά τού αγγλικού αλφαβήτου LGBTQ Νέων Αθήνας χαιρετίζει την έκδοση της εγκυκλίου για τις έμφυλες ταυτότητες και συγχαίρει το υπουργείο Παιδείας. Από κοντά, συγχαίρει τον κ. Γαβρόγλου και το Κιδησο του Γιώργου Παπανδρέου (ναι, αυτόν που περιμάζεψε το εναπομείναν Πασόκ): “Ο “φοβικός” λόγος απέναντι σε αυτόν που δεν είναι λευκός, χριστιανός, ετερόφυλος και άρρεν, δεν έχει καμμία δικαιολογία: είναι μισαλλόδοξος, ρατσιστικός και φαλλοκρατικός”. Είπεν και ελάλησεν το ανασυρθέν από τον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας κομματίδιο τού επανακάμψαντος Παπανδρέου.

Η χρωματιστή Νεολαία (μήπως είναι και παρδαλή;) επίσης καλεί τον υπουργό “να μη υποκύψει στις φωνές τού συντηρητισμού, συναισθανόμενος τις ευθύνες του για μία “συμπεριληπτική” εκπαίδευση, και να μην αποσύρει την εγκύκλιο Φ20.1/220482/Δ2. Του δίνει επίσης εντολές να εισαγάγει σχολικό μάθημα για την σεξουαλική αγωγή, τις διάφορες σεξουαλικότητες και την ταυτότητα των φύλων ...., να εκδώσει άμεσαεξειδικευμένη εγκύκλιο για την διαχείριση ... και ότι σκοπεύει εντός τού πρώτου εξαμήνου του 2017 να διεξάγει έρευνα για το σχολικό κλίμα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση... κλπ.

 (Για να μη τρελλαθούμε. Ως τι θα διεξάγει έρευνα η χρωματιστή; Aπό πού αρύεται το δικαίωμα να ελέγξει και να αποφανθεί για ο,τιδήποτε; Πού στηρίζει αυτήν την αναιδή, αντιδημοκρατική, παράνομη, αντισυνταγματική και προσβλητική για τους θεσμούς της χώρας μας απαίτηση; 

Aπό πού και ώς πού η όποια χρωματιστή, παρδαλή ή θεοπάρδαλη ανθυπομειοψηφία χαράσσει εθνική πολιτική στην παιδεία μας, και από πότε γίνεται τιμητής και κήνσορας στην κανονικότητα της ζωής των Ελλήνων στον τρόπο που εκείνοι βλέπουν και θέλουν να βλέπουν και να βιώνουν τις σχέσεις τους και την ζωή τους εδώ και χιλιάδες χρόνια;).





Ποια είναι τέλος πάντων αυτή η χρωματιστή νεολαία, που δίνει μάλιστα και εντολές στον υπουργό; Και από πότε η μειοψηφία της μειοψηφίας καθορίζει την συμπεριφορά της πλειοψηφίας; Αυτό έγινε επί χούντας. Ένας μικρός αριθμός επίορκων στρατιωτικών κινήθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού και κατέλαβε την εξουσία. Κατελύθη η δημοκρατία. Επεβλήθη η δικτατορία. 

Βασικός κανόνας της δημοκρατίας ήταν και παραμένει η αρχή της πλειοψηφίας. Γιατί την καταπατά συνεχώς η κυβέρνηση; Όπως τότε, στο δημοψήφισμα. Πώς ενθαρρύνει και πλειοδοτεί τις ετερόφωτες και ξενοκίνητες πνευματικά και υλικά μειοψηφίες, καταπατώντας το συνταγματικό καθήκον της περί σεβασμού της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού; 

Ο υπουργός πρόθυμος, όπως όλοι οι αξιωματούχοι τής “Πρώτης φοράς Αριστεράς”, έσπευσε να υλοποίηση τις ντιρεκτίβες της χρωματιστής Νεολαίας, παρακαλώ. Όχι, αυτήν την νεολαία δεν θα την δείτε ποτέ να διαδηλώνει και να διαμαρτύρεται για τα εθνικά μας θέματα, ή για την μνημονιακή υποδούλωση και εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές ή για τα δίκαια του ελληνικού λαού ή για τον σφαγιασμό της δημοκρατίας από την επιβολή του κατοχικού δικαίου. (Είναι αλήθεια πως μέχρι σήμερα γνωρίζαμε την νεολαία των κομμάτων, των συλλόγων, των δήμων... Τώρα πληροφορηθήκαμε και την χρωματιστή!). Είναι οι “δικαιωματιστές” ομοϊδεάτες ψηφοφόροι του Σύριζα.

Η χώρα είναι περικυκλωμένη από εχθρικούς γείτονες που επιβουλεύονται την εδαφική μας ακεραιότητα, ο λαός μας, κατακρεουργημένος, βρίσκεται στο έλεος των δανειστών και των μνημονίων που επέβαλε στην χώρα ο στρατολογημένος Γιώργος Παπανδρέου, το Κυπριακό, με τις πολιτικές Αναστασιάδη είναι στην άκρη του γκρεμού, το Αιγαίο κινδυνεύει άμεσα από τον ισλαμοφασισμό και την εισβολή των παράνομων μεταναστών, οι Βορειοηπειρώτες κακοποιούνται και εκδιώκονται από τις πατρογονικές τους εστίες από την Αλβανική κυβέρνηση, η Θράκη άμεσα απειλείται από την πολιτική του Τουρκικού Προξενείου, και η “Πρώτη φορά Αριστερά” καταταλαιπωρεί επιπλέον τον ελληνικό λαό με τούς έμφυλους και τρανσέξουαλς και υπονομεύει τους θεσμούς και κάθε έννοια εθνικής ταυτότητας και εθνικού φρονήματος! 

Την ίδια στιγμή, αφαιρεί τον Επιτάφιο του Θουκυδίδη, την Αντιγόνη του Σοφοκλέους και τού προτείνεται από το Ινστιτούτο Παιδαγωγικής Πολιτικής να αφαιρέσει την ελληνιστική, μυκηναϊκή, μινωϊκή και αιγαιακή περίοδο, τους περσικούς πολέμους και την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τα ήδη πολύ αφελληνισμένα σχολικά εγχειρίδια. Τυχαίο; Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Το υπουργείο όμως δεν περιορίζεται στην επίθεση κατά της εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας τών Ελλήνων, αναλαμβάνει τώρα και μία νέα επίθεση. Μια καθαρά φασιστική επίθεση από πλευράς υπουργείου με την μορφή μάλιστα του εξαιρετικά επείγοντος (γιατί άραγε;) στην ανθρώπινη φυσιολογία και οντολογία.

Κάποιοι αποφάσισαν ότι η φυσιολογία αποτελεί περιορισμό της ελευθερίας του ανθρώπου. Γινόμαστε επομένως μάρτυρες σκοτεινών και απρόβλεπτων για τον άνθρωπο πολιτικών εξελίξεων, οι οποίες στρέφονται μεθοδικά κατά των κοινωνικών θεσμών, π.χ. οικογένεια, και της ίδιας της φύσης. Η εξάλειψη του φυσικού προσδιορισμού γίνεται στο όνομα της ελευθερίας του ατόμου (αυτοπροσδιορισμός) και της ισότητας (όπου ισότης σημαίνει γι΄ αυτούς ισοπέδωση). “Άνδρας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι”. 

Δηλαδή, δεν υπάρχει βιολογική σταθερά στον πυρήνα της ανθρώπινης ταυτότητας, υπάρχουνδήθεν μόνον αυθαίρετα κοινωνικά στερεότυπα “άνδρας”-”γυναίκα”, τα οποία δήθεν στόχο έχουν την “κυριαρχία του άνδρα” επί της γυναίκας και την καταπίεση των ατόμων με “διαφορετικό σεξουαλικό προσδιορισμό”. Έχει όμως αυτή η ιδεολογία επιστημονική τεκμηρίωση; Ο καθηγητής της Εξελικτικής βιολογίας Ulrich Kutschera στο πανεπιστήμιο Stanford – Kassel υποστηρίζει πως εδώ έχουμε μία ψευτοεπιστήμη, μία ανοησία, η οποία διαδίδεται μέσω πολιτικών προγραμμάτων, και έχει καταστροφική επίδραση στην οικογένεια και στην κοινωνία.

 Οι εξελικτικοί βιολόγοι γνωρίζουν, επισημαίνει, ότι τα νεογέννητα είναι 99% αρσενικά ή θηλυκά και ότι τους πρώτους μήνες επιδεικνύουν αναλόγως διαφορετικές συμπεριφορές. Το φύλο στον άνθρωπο σχηματίζεται κατά τον δεύτερο μήνα της κύησης. Σπάνιες εξαιρέσεις αποτελούν ατυχήματα της εξέλιξης. Η καταπίεση αυτής της εξελικτικής κληρονομιάς, όπου λένε “είστε όλοι όντα Unisex (ενός φύλου)” είναι απαράδεκτη, και θα έπρεπε να απαγορευτεί αμέσως δια νόμου, προσθέτει εξοργισμένος ο καθηγητής. 

Το να ανατρέφουμε τα παιδιά μας ως ουδετερόφυλα (σαν να μην έχουν άρρεν ή θήλυ γένος) έχει ως συνέπεια την δημιουργία ψυχικής αναπηρίας στα παιδιά. Το πρόγραμμα αυτό επιδιώκει, κατά την γνώμη του καθηγητή, την κατάργηση της οικογένειας. 

Το άτομο από την φύση του δεν έχει, υποτίθεται, συγκεκριμένη σεξουαλική ταυτότητα. Και επειδή η φύση είναι πλήρως αδιάφορη στους κανόνες που επιβάλλει “η Νέα Τάξη” και συνεχίζει να καθορίζει τα νεογνά σε άρρεν ή θήλυ, επιστρατεύονται από τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα για την εξάλειψη των φυσικών εμποδίων. 

Εγχειρήσεις, ορμονικές προσαρμογές, τεχνολογία ανάπτυξης των εμβρύων μέσα στον σωλήνα μέχρι και τεχνικές κλωνοποίησης και μηχανικής προσθετικής (κυβερνοοργανισμό, δηλαδή υβρίδιο ανθρώπου – μηχανής).




"Δεν υπάρχει ταυτότητα. Είσαι αυτό που νοιώθεις"

Στην Αμερική, στην ατέλειωτη ιστορία των “δικαιωμάτων”, που ολοένα ανακαλύπτονται νέα (μόνο το δικαίωμα του πτωχού έναντι του πλουσίου περιέργως δεν ανακαλύπτεται, όταν όλο και περισσότερο μεγαλώνει πλανητικά η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και πτωχών), μέγα θέμα έχει γίνει ο λεγόμενος “ρατσισμός της τουαλέτας” και οι “τουαλέττες ουδέτερου φύλου”. Εδώ, έχουμε το δικαίωμα να πηγαίνει ο καθένας στις τουαλέττες που “αισθάνεται” ότι είναι του φύλου του. 

Ο Μπρούς Σπρίνγκστιν (μετά και ο Ρίνγκο Στάρ και ο Μπράϊαν Άνταμς και άλλοι) αποφάσισε να διακόψει την συναυλία του στην Βόρεια Καρολίνα εξαιτίας ενός νόμου που δεν επιτρέπει να χρησιμοποιούν τουαλέττες γυναικών τρανσέξουαλ και άνδρες που νοιώθουν γυναίκες! Επίσης στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα βίντεο από το Ινστιτούτο Οικογενειακής Πολιτικής της Ουάσιγκτον, το οποίο δείχνει τα αποτελέσματα του κωμικοτραγικού και απέραντα απάνθρωπου αυτού ιδεολογήματος των έμφυλων ταυτοτήτων. Οι σκέψεις που σου υποβάλλει είναι θλίψης και σιχασιάς για το μέλλον του ανθρώπου. Ποιος σκοτεινός και μισάνθρωπος νους το 'χει συλλάβει;

Ο διευθυντής του παραπάνω Ινστιτούτου, Joseph Backholm, έθεσε στους φοιτητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με την ταυτότητα φύλου, φυλής, ηλικίας και ύψους. Οι φοιτητές σε μεγάλο βαθμό συμφώνησαν πως αν ο Backholm, οοποίος είναι λευκός, αυτοχαρακτηρίζεται Κινέζα, τότε είναι Κινέζα.

Ομοίως, οι φοιτητές συμφώνησαν ότι αν ο Backholm αυτοχαρακτηρίζεται ως επτά ετών, αν και θα ήταν δύσκολο να τα πιστέψει κανείς εξ αρχής, θα το δέχονταν. “Εάν αισθάνεσαι επτά στην καρδιά, τότε ας είναι έτσι, αφού είναι καλό για σένα”, είπε γελώντας μία φοιτήτρια. “Αν αυτό είναι που αισθάνεσαι ψυχικά, τότε πιστεύω να υπάρχουν κοινότητες που θα σε δεχτούν, για να εγγραφείς στην πρώτη τάξη του δημοτικού”! (Πονηρός ο Backholm, σού λέει, αισθάνομαι που αισθάνομαι Κινέζα, να μην αισθάνομαι και επτά ετών;).

 Σύμφωνα με τους φοιτητές που ο Backholm πήρε συνέντευξη, η ταυτότητα φύλου, η ταυτότητα φυλής και ακόμη και η ταυτότητα ηλικίας καθορίζεται από τα συναισθήματα και όχι από την φυσική πραγματικότητα. Οι φοιτητές είχαν μεγάλη δυσκολία να αποδεχτούν ότι ο Backholm, ο οποίος έχει 1,76 ύψος, θέλει να τον βλέπουν ως 1,96, γιατί έτσι “αισθάνεται”. (Έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου. 

Η παγκοσμιοποίηση του παραλογισμού και της τρέλλας. Ποιος ωφελείται; Ποιος επιδιώκει την καταστροφή των κρατών με την δημιουργία χάους; Χάους; Δημιουργικού χάους, αναλύει στα άρθρα του ο Τζώρτζ Σόρος. Δεν είναι απαραίτητα καταστροφικό το χάος, μάς λέει ο φιλοσοφών κερδοσκόπος. Είναι επιδιωκόμενο το δημιουργικό χάος για τις μπίζνες, ευνοούνται οι μπίζνες. Οι δικές του. Στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος.....).


Η εφημερίδα Daily Mail ανέφερε την περίεργη ιστορία ενός τρανσέξουαλ (βιολογικού άνδρα, πρώην τραπεζίτη), που ήθελε να γίνει δράκος. Και πριν απ΄ αυτόν είχαμε έναν Καναδό πατέρα επτά παιδιών που αυτοχαρακτηρίζεται ως εξάχρονο κορίτσι. Και μία εικοσάχρονη Νορβηγίδα που αυτοπροσδιορίζεται και ζει ως γάτα. Νομίζω ότι εδώ, στον τόπο αυτό, θα τα βρουν σκούρα και θα τα βάψουν μαύρα οι χρωματιστοί. Θα συγκρουστεί η μπουρδολογία με τον Ελληνικό Ορθό Λόγο.

Ο Ignazio Silone (1900-1978), επιφανής διανοητής συγγραφέας και πολιτικός -μέλος της βουλής των αντιπροσώπων της Ιταλίας, από τα ιδρυτικά μέλη του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος- αντιτάχθηκε στον σταλινισμό και διεγράφη το 1931 από το ΙΚΚ. Κορυφαίος μεταξύ των αντιφαστών συγγραφέων της Ευρώπης, ο Silone γνώριζε πολύ καλά τα συστήματα και τους μηχανισμούς του Μουσολινικού φασισμού. Θεωρούμενος μία από τις φωτεινότερες πέννες της εποχής του, έγραφε: “Ο νέος φασισμός δεν θα πει: Είμαι ο Φασισμός. Θα πει: είμαι ο Αντιφασισμός”. Ο αντιρατσίστας, ο δικαιωματιστής, ο αλληλέγγυος, θα προσέθετα εγώ. 

Η Παγκοσμιοποίηση, με την θεωρία της Πολιτικής Ορθότητας και με εργαλεία τις ΜΚΟ, τις μειοψηφίες ομοφυλοφύλων και τρανσέξουαλς, τούς αντιεξουσιαστές, αλληλέγγυους και λαθραίως εισαχθέντες μετανάστες (όχι τους πρόσφυγες), υγροποιεί τις έννοιες, ρευστοποιεί τις αξίες και εκποιεί τα ιδανικά. 

Διαμορφώνει, προωθεί και εγκαθιστά τον μηδενισμό. Το άτομο δεν πιστεύει σε τίποτα. Δεν διαθέτει κριτήριο. Είναι ένα μηδενιστικό άτομο. Eίναι ένα απαίδευτο άτομο. Δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό. Ζει όπως του αρέσει. Έχει μπερδέψει την έννοια της ελευθερίας με την ελευθεριότητα. Γι' αυτό και αποθεώνει ήσσονος μεγέθους πρόσωπα σαν την lady Gaga και την Madona. Οι συγκεκριμένες αποτελούν ένα παγκοσμιοποιητικό χολυγουντιανό προϊόν, το οποίο ανεδείχθη μέσα από τις τεράστιες διαφημιστικές καμπάνιες της παγκόσμιας βιομηχανίας του θεάματος προωθώντας πειθήνια όλα τα κελεύσματα της Νέας Τάξης, η οποία τα “περνάει” στις νεολαίες όλου του πλανήτη ως μόδα.

 Θυμηθείτε την Μadona, ένθερμη οπαδό της Χίλαρι, και αυτά τα χυδαία που πρότεινε στους αλαλάζοντες θαυμαστές της σε περίπτωση που καταψηφίσουν τον Τραμπ και ψηφίσουν την Χίλαρι, πρωτάκουστα ακόμα και σε αυτόν τον “ανοιχτό δυτικό πολιτισμό” (τώρα, εάν αυτό λέγεται πολιτισμός είναι άλλης τάξεως συζήτηση) ή - εδώ, θα χαρεί η χρωματιστή – η ερωτική εξομολόγησή της από σκηνής με προτάσεις για δεσμό σε δεκαοχτάχρονη Ελληνοαμερικανίδα θαυμάστριά της παρουσία της μητέρας της μάλιστα, οι οποίες και παραληρούσαν... Αυτό πάντως δεν είναι πολιτισμός.

 Είναι η σύγχρονη βαρβαρότητα, ο πλήρης εξευτελισμός του ανθρώπου. Αυτό το μοντέλο ζωής μάς προτείνουν οι κυβερνώντες. Μας προτείνουν τον μηδενισμό. Μας προτείνουν την ασχήμια. Μας προτείνουν την ευτέλεια. Και ξεκινούν από τα παιδιά μας. Όπως τότε, με το ξαναγράψιμο των βιβλίων της ιστορίας. Που συνεχίζεται.

 Δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό να παραθέσω μερικά χαριτωμένα σχόλια του Ένγκελς για την παιδεραστία από επιστολή του στον Καρλ Μάρξ, στις 22 Ιουνίου του 1869:
“Οι παιδεραστές έχουν αρχίσει να μετριούνται μεταξύ τους και ανακάλυψαν ότι είναι δύναμη στο κράτος. Και, φυσικά, μιας και έχουν ανθρώπους σε όλα τα κόμματα, από τον Ρόσνικ ώς τον Σβάϊτσερ, δεν μπορεί παρά να νικήσουν. Το σύνθημα θα είναι τώρα “πόλεμος στα αιδοία, ειρήνη στους πρωκτούς”. Εσύ και εγώ, είμαστε τυχεροί που, λόγω ηλικίας, δεν έχουμε φόβο να πληρώσουμε 'σε είδος τους νικητές'”.

Στο οπλοστάσιο της αποδόμησης και της ρευστοποίησης εννοιών σημαντική θέση έχει ο φιλόσοφοςDerrιda, με την φιλοσοφική του εμμονή στην έννοια της διαφοράς (la difference). Oι μειονότητες “νέας κοπής” από τους “ανθρώπους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό”, ώς τους μετανάστες, αξιώνουν να γίνονται σεβαστοί επειδή είναι “διαφορετικοί”. Στην δημόσια σφαίρα, στα προγράμματα της ΕΕ, στα σχολεία μας, επιτακτικά, προβάλλεται η αξίωση να γίνεται σεβαστή η διαφορετικότητα. 

Ο καθηγητής φιλοσοφίας Κωνσταντίνος Ρωμανός, στο βιβλίο του Αντίλογος στην σοφιστική της Νέας Τάξης, αναλύει διεξοδικά την αποδόμηση των εννοιών: “....η διαφορετικότητα καθαυτή δεν έχει τίποτε άξιον σεβασμού, πέραν της αρχικής καλής θελήσεως που οφείλουμε να έχουχε απέναντι σε κάθε άγνωστο άνθρωπο. 

Διαφορετικοί είναι και οι βιαστές, οι ληστές και οι δολοφόνοι. Δεν σεβόμεθα κάποιον επειδή είναι διαφορετικός, αλλά εάν και εφ' όσον είναι και άξιος σεβασμού, παρά το ότι είναι διαφορετικός. Τελεία και παύλα”.

Γίνεται κατανοητό από όλους τους Έλληνες πως πρέπει να αντιδράσουμε παντοίω τρόπω και σε αυτήν την ασχήμια του υπουργείου Παιδείας. Να κατακλυσθεί το υπουργείο Παιδείας κατ΄ αρχήν με διαμαρτυρίες γονέων.
E-mail υπουργού Παιδείας: minister@minedu.gov.gr, τηλ. 210 3442887

*Αθηνά Κατσαφάδου, δικηγόρος, τέως πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά.


ΠΗΓΗ

Στην κόψη του ξυραφιού - Ριζική στρατηγική μεταστροφή τώρα

28-2-2017

Οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν εγκλωβιστεί μάλλον αμετάκλητα στη ρητορική της έντασης και στην πρακτική των τετελεσμένων... 


Και από αυτή την άποψη στους όποιους σχεδιασμούς των επιτελείων, τα ίδια τα γεγονότα πλέον φλερτάρουν όλο και πιο δραματικά, με την απρόβλεπτη  όσο και ανεξέλεγκτη δυναμική του «τυχαίου».

Η πρώτη διαπίστωση, είναι πως συνιστά ολέθριο σφάλμα στρατηγικής διαχείρισης, ο μονομερής προσανατολισμός στην ενασχόληση με τη δίκη προθέσεων του ισλαμοπαράφρονα Ερντογάν. Ακόμη και οι πλέον εύστοχες προσεγγίσεις σ αυτή την αδιέξοδη ενασχόληση, βολεύουν αλλά δεν αφυπνίζουν, αναφορικά με το τι δεν κάναμε δεκαετίες ολόκληρες, και φτάσαμε στο σημείο να έχει αντικατασταθεί και τυπικά πια, η έννοια των «ελληνοτουρκικών σχέσεων» με αυτή των «ελληνοτουρκικών προβλημάτων».

Πρόκειται για μια επικίνδυνη στρατηγική εξαλλαγή, που...
στην ουσία διευκολύνει τις στρατηγικές επιδιώξεις της Άγκυρας.

Η δεύτερη διαπίστωση, είναι πως συνιστά θεμελιακό λάθος τακτικής διαχείρισης, η διολίσθηση στην επιλογή της Άγκυρας, μέσα από την οποία αναβαθμίζονται τα επικοινωνιακά τερτίπια - στα πλαίσια ενός ιδιότυπου υβριδικού πολέμου - και αναγορεύονται σε συστατικό στοιχείο στα πλαίσια μιας ιδιότυπης ρητορικής. Και συνιστά θεμελιακό λάθος αυτή η επιλογή, για δυο κυρίως λόγους:
  • Πρώτον γιατί αυτή επιλογή, όχι μονάχα δεν ακυρώνει, αλλά αντίστοιχα ενισχύει όλα εκείνα τα στοιχεία στα πλαίσια της αποσπασματικής (και όχι τόσο ρεαλιστικής εκτίμησης) πως ο παροξυσμός των τουρκικών προκλήσεων, προσβλέπει στην εσωτερική κατανάλωση με αποδέκτη την τουρκική κοινή γνώμη. Και…
  • Δεύτερον γιατί από μόνη της συνδυάζεται με ένα διπλό τακτικό λάθος.
Η μια του πλευρά, είναι ότι προσπερνά αβασάνιστα το γεγονός, πως το επικοινωνιακό φορτίο με το οποίο επιχειρεί να επιβαρύνει τις εξελίξεις ο Ερντογάν, έρχεται να «κουμπώσει» εύκολα με τον παραλογισμό και τον τυχοδιωκτισμό στην επιχειρησιακή διαχείριση. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο τυχοδιωκτικής επικοινωνίας και τυχοδιωκτικής πρακτικής που αλληλοτροφοδοτείται αδιάκοπα.

Η άλλη του πλευρά, είναι το γεγονός ότι παραβλέπει πως η υιοθέτηση μιας μεγαλόστομης επικοινωνιακής ρητορικής από τη μεριά της Ελλάδας, οφείλει να συνοδεύεται από την απαραίτητη ετοιμότητα, αποφασιστικότητα και κυρίως την πολιτική βούληση, έτσι ώστε στην επόμενη πρόκληση να καταδειχτεί στους πάντες πως δεν ήταν κούφια και ανέξοδη ρητορική, αλλά μέρος του επιχειρησιακού σχεδιασμού που οφείλει ΚΑΙ να προειδοποιεί ΚΑΙ να εννοεί αυτά που δηλώνει.

Είναι προφανές πως δεν έχουμε πληροφόρηση – και σωστά δεν έχουμε – για το μέτρο της αποφασιστικότητας της πολιτικής ηγεσίας στο πλαίσιο των εν εξελίξει χειρισμών. Οφείλουμε ωστόσο να προειδοποιήσουμε πως: 
  • Αν η επόμενη πρόκληση μείνει πρακτικά αναπάντητη…
  • Αν το ποτήρι της υπομονής αντικαθίσταται διαρκώς με όλο και μεγαλύτερο προκειμένου να μην ξεχειλίσει…
  • Αν η εξοικείωση με την υπομονή, μας καθιστά επιρρεπείς σε όλο και πιο αυξημένη δόση. Τότε…

Η όποια δυναμική αποτροπής της ρητορικής των προειδοποιήσεων θα έχει πρακτικά ακυρωθεί…
Η ασάφεια των ορίων της ανοχής θα προκαλεί τον τυχοδιώκτη αντίπαλο να δοκιμάσει και σε κάθε περίπτωση να προκαλέσει τα όρια της.
Και φυσικά ο εναγκαλισμός των εξελίξεων με την ναρκοθετημένη περιοχή του «τυχαίου», θα γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός και από αυτή την άποψη απρόβλεπτος.

Η τρίτη διαπίστωση, είναι πως ο μονομερής προσανατολισμός στη ρητορική της «εσωτερικής κατανάλωσης», οδηγεί και αυτός με τη σειρά του σ ένα τριπλό τακτικό με στρατηγικές προεκτάσεις ολίσθημα.
  • Πρώτον: Στο επίπεδο της εθνικής αφύπνισης η όλη διαχείριση δείχνει να προσβλέπει στην εσωτερική κατανάλωση με θύμα τον Ελληνικό λαό, εγκλωβισμένη (η διαχείριση) στην ψευδαίσθηση ότι αυτό ακριβώς κάνει και ο Ερντογάν στην Τουρκία.
  • Δεύτερον: Στο επίπεδο της συνολικής πολιτικής διαχείρισης, η κυβέρνηση δεν αποτολμά καν να αποστασιοποιήσει την πολιτική ζωή του τόπου από τη ρητορική της επαναδιαπραγμάτευσης και επαναξιολόγησης, συναισθανόμενη το μέγεθος των πραγματικών εθνικών προκλήσεων για τη χώρα.
  • Τρίτον: Στο επίπεδο της διπλωματικής διαχείρισης υπάρχει μια πρωτοφανής νιρβάνα, με αποτέλεσμα η Ελληνική διπλωματία… 
ΟΥΤΕ συνειδητοποιεί πως παράλληλα με την επιχειρησιακή προκλητικότητα, υπάρχει και ένας οργασμός σε διπλωματικό επίπεδο όπου η Τουρκία επιχειρεί να δημιουργήσει μια σειρά από καινούρια τετελεσμένα ανατροπής του διεθνούς δικαίου. Και δυστυχώς… 

ΟΥΤΕ αναλαμβάνει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες επιθετικής διπλωματίας με στόχο την κατάδειξη της απαίτησης για καθολικό σεβασμό και προάσπιση των διεθνών συμφωνιών σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα.

Συμπερασματικά θα λέγαμε πως ο συνδυασμός όλων αυτών των στοιχείων που συνθέτουν μια φοβική, αποσπασματική, και στρατηγικά ασυνεχή διαχείριση, που κάπως έτσι σέρνεται και μέσα στο χρόνο, δεν οδηγούν απλά στην καταγραφή φαινομένων τακτικής ανικανότητας στην πολιτική διαχείριση των σοβαρών εθνικών προκλήσεων, αλλά δυστυχώς καταγράφουν και μια δυσάρεστη πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα αυτή τη στιγμή εμφανίζεται ασφυκτικά συμπιεσμένη και τραγικά μόνη, σε μια στιγμή που όφειλε να είχε συστρατεύσει τη διεθνή κοινότητα σε μια καθολική διπλωματική αντεπίθεση στη βάση της υπεράσπισης του Διεθνούς Δικαίου… Του δικού της Δικαίου σε τελευταία ανάλυση…

Στο βίντεο που ακολουθεί, η πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τις αθέατες πλευρές των πρόσφατων εξελίξεων


Απόρρητη έκθεση της CIA: Τι λένε οι Αμερικάνοι για την Ελλάδα και το Δίκαιο της Θάλασσας

28 Φεβρουαρίου 2017





Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, όταν άρχισε η Τρίτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο τη Θάλασσας, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την δημιουργία του νέου Συντάγματος των Θαλασσών και των Ωκεανών αφού το νερό καλύπτει το 71% του πλανήτη Γη. Έτσι άρχισαν να μελετούν όχι μόνο τις επιπτώσεις για την Αμερική αλλά και για άλλα παράκτια κράτη.

Έτσι, το 1974 η CIA εκπόνησε μελέτες για την τότε Σοβιετική Ένωση, την Μεγάλη Βρετανία, την Ρουμανία, την Αργεντινή, την Κίνα, την Ταϊλάνδη, και την Ελλάδα. Δεν έπεσε στην αντίληψή μου κάποια μελέτη για την Τουρκία ή την Κύπρο.
Η απόρρητη μελέτη για την Ελλάδα συντάχθηκε τον Απρίλιο του 1974, έφερε τον τίτλο «Law of the Sea Country Study – Greece” και αποχαρακτηρίστηκε το 2001. Η έκθεση ασχολείται με τις γενικές θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης (περίοδος χούντας),  που αφορούσαν το Καθεστώς των Νήσων, τα Όρια της Αιγιαλίτιδας Ζώνης, τα Στενά Διεθνούς Ναυσιπλοΐας, το Αρχιπέλαγος, και την υφαλοκρηπίδα. Δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ΑΟΖ , γιατί το θέμα αυτό δεν είχε ακόμα συζητηθεί στη Διάσκεψη. ...
Η έκθεση, στην αρχή, ασχολείται με γενικά θέματα αναφέροντας ότι δεν υπάρχει καμία περιοχή της Ελλάδας που να απέχει περισσότερα από 50 μίλια από την θάλασσα. Η τοπογραφία του βυθού του Ιονίου Πελάγους είναι πιο βαθιά αλλά και πιο κανονική από του Αιγαίου Πελάγους. Το βάθος σε απόσταση 6 ν.μ. από την ακτή δεν ξεπερνά τα 360 μέτρα. Η βόρεια πλευρά του Ιονίου έχει βάθος από 720 μέχρι 1260 μέτρα, ενώ η νοτιοδυτική πλευρά φτάνει, σε ορισμένα σημεία, σε βάθος 3,600 μέτρων.
Το Αιγαίο Πέλαγος έχει έναν ακανόνιστο βυθό στα περισσότερα σημεία γύρω στα 180 μέτρα. Διαθέτει τρεις μεγάλες λεκάνες, την περιοχή βόρεια της Κρήτης με βάθος 1,800 μέτρα, την περιοχή του Θερμαϊκού Κόλπου και την περιοχή ανάμεσα στην Τήνο και την Σάμο που φτάνει σε βάθος 3,600 μέτρων. Ακολουθεί μια αναφορά στους ορυκτούς πόρους επισημαινοντας ότι από το 1968 δόθηκαν άδειες για έρευνες σε μια δωδεκάδα εταιριών και η πρώτη ανακάλυψη έγινε έξω από την Θάσο με τις τότε εκτιμήσεις για αποθέματα πετρελαίου 2,5 εκατ. τόνων και φυσικού αερίου 50 εκατ. κυβικών ποδιών.
Για την αλιεία αναφέρουν ότι οι Ελληνες δεν έχουν δείξει την κατάλληλη φροντίδα και εισάγουν το ένα τέταρτο της ζήτησης από εισαγωγές. Η υπερεκμετάλλευση έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στον κλάδο και η πτώση της παραγωγής έχει αναγκάσει τους Έλληνες αλιείς να στραφούν για αλιεύματα στον κεντρικό και βόρειο Ατλαντικό. Η Ελλάδα δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για άλλα μεταλλεύματα,  που μπορεί να υπάρχουν στους βυθούς των θαλασσών της αλλά δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την προστασία των εναλίων αρχαιολογικών θησαυρών της.

Ο πατέρας της ΑΟΖ Θεόδωρος ΚαρυώτηςΟ πατέρας της ΑΟΖ 
Θεόδωρος Καρυώτης

Αναφερόμενοι στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό οι αναλυτές της CIA είχαν την γνώμη ότι διέθετε τον μικρότερο στόλο από όλα τα κράτη του ΝΑΤΟ και ήταν προσανατολισμένο στην προστασία της ηπειρωτικής χώρας. Κάνουν, επίσης, μνεία στα αμερικανικά αντιτορπιλικά, που είχαν χρησιμοποιηθεί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και τότε είχαν δοθεί στην Ελλάδα με αποτέλεσμα το ελληνικό ναυτικό να  διαθέτει καλύτερες δυνατότητες για να υπερασπιστεί τις ακτές και καλύτερη επιμελητεία υποστήριξης για την μεταφορά στρατευμάτων ανάμεσα στην ηπειρωτική χώρα και στα νησιά. Το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας είχε αναπτύξει μια καλή συνεργασία με το ιταλικό ναυτικό αλλά σχεδόν μηδενική συνεργασία με το τουρκικό ναυτικό, που θεωρείται μια δυνητική εχθρική δύναμη.
Για την πολιτική που σκεφτόταν να ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση, σχετικά με τις συζητήσεις που διεξάγονταν στον ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, οι αναλυτές της CIA πίστευαν ότι οι δικτάτορες στην Αθήνα δεν είχαν τα προσόντα να ασχοληθουν με θεματα διεθνούς δικαιου.
Στην έκθεση αυτή εκθειάζουν μόνο τον Νομικό Σύμβουλο του Υπουργείου Εξωτερικών κ. Γεώργιο Ζωτιάδη. Βέβαια, ο Ζωτιάδης, τον Απρίλιο του 1973, ήταν της γνώμης ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε να υποστηρίξει την δημιουργία ενός συστήματος, στο οποίο τα χωρικά ύδατα θα είχαν το ίδιο μήκος σε όλη την έκταση των ακτών και ιδιαίτερα των ακτών των νήσων. Επρόκειτο για τραγικό λάθος που, αργότερα, διόρθωσε η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Στην Έκθεση οι Αμερικανοί αναφέρουν ότι ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της χούντας του Ιωαννίδη,  Σπυρίδων Τετενές είχε προτείνει την ιδέα συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων του Αιγαίου με την Τουρκία πέραν των 12 ν.μ. (Εδώ πρέπει να απολογηθώ στους Αμερικανούς διότι πάντα ανέφερα ότι οι πρώτοι διδάξαντες την ιδέα της συνεκμετάλλευσης ήταν οι ΗΠΑ).
Καστελόριζο
Τέλος, μια άλλη έκθεση της CIA, τον Αύγουστο του 1964 με τίτλο:
CASTELLORIZO (KASTELLORIZON) ISLAND
(Turkish-Meis; Italian-Castelrosso; French-Chateau-Rouge)
δεν αμφισβητεί καθόλου την ελληνικότητα του νησιού επισημαίνοντας ότι κατοικείται από Έλληνες για εκατοντάδες χρόνια και ότι παραχωρήθηκε στην Ελλάδα από την Ιταλία το 1947.
Αναφέρει, επίσης, ότι αποτελεί ένα σύμπλεγμα νήσων με τον Άγιο Γεώργιο, το Μαράθι, την Υψηλή (Στρογγυλό) και τα βράχια Βουτζάκι). Το Καστελόριζο απέχει 1,25 ν.μ. από τις τουρκικές ακτές, 72 ν.μ. από την Ρόδο και 150 ν.μ. από την Κύπρο. Οι νησίδες ανάμεσα στην Στρογγύλη και τις τουρκικές ακτές ανήκουν στην Τουρκία. Στη συνέχεια, η έκθεση περιγραφει την ιστορία του νησιού, τον πληθυσμό, την οικονομία του, τις τηλεπικοινωνίες, τα μεταφορικά μέσα και καταλήγει με αυτόν τον απίστευτο επίλογο:
«Μια παράδοση του Καστελόριζου στην Τουρκία από την Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρηθεί γενναιόδωρη. Το νησί είναι γενικά άγονο, δεν έχει καμία γεωργική ή βιομηχανική μονάδα και υποστηρίζει έναν φθίνοντα πληθυσμό. Προσφέρει μόνο ένα προστατευμένο μικρό λιμάνι αλλά δεν είναι εξοπλισμένο με ναυτικές επιδιορθώσεις, αποθήκες ή διευκολύνσεις ανεφοδιασμού. Το Καστελόριζο δεν είναι κατάλληλο για την δημιουργία αεροδρομίου».       
Ο Ρεξ Τίλλερσον και η επερχόμενη βαθιά ελληνοτουρκική ρήξη 
Ξαφνικά τα σύννεφα στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος έχουν ένα βαθύ μαύρο χρώμα. Ο σουλτάνος Ταγίπ Ερντογάν αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η καρέκλα του έχει  αρχίσει να τρίζει επικίνδυνα και προετοιμάζεται να παίξει το τελευταίο του χαρτί για την επιβίωσή του. Γι’ αυτό παίζει με την φωτιά παριστάνοντας τον φίλο του Πούτιν και θέλει να προμηθευτεί τα πιο σύγχρονα ρωσικά αντιαεροπορικά S-400, χωρίς να υπολογίζει τις αμερικανικές αντιδράσεις. Κανείς δεν γνωρίζει στην Ουάσιγκτον τι σκέπτεται, εάν σκέπτεται, ο Ντόναλντ Τραμπ για τον Τούρκο Σουλτάνο, μια και όλοι γνωρίζουν ότι αντιπαθεί ιδιαίτερα τους ισλαμιστές. Έτσι η μοναδική διέξοδος για τον ΅Ερντογάν δεν είναι τίποτε άλλο από το να παγιδεύσει τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις σε μια κίνηση που θα έχει σαν αποτέλεσμα ακόμα και μια σύντομη σύγκρουση.
Οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι θέλουν θάλασσα και όχι νησιά, αλλά για να αποκτήσουν θάλασσα πρέπει να έχουν νησιά. Για αυτό το λόγο εποφθαλμιούν το Καστελόριζο και δυο νησιά στο βόρειο Αιγαίο. Βάσει του UNCLOS το ποσοστό που δικαιούται η Τουρκία σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα είναι 7,5% της συνολικής έκτασης του Αιγαίου, όπως δείχνει ο παρακάτω χάρτης.

ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΟΖ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Πηγή: Θεόδωρος Καρυώτης «Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ», Αθήνα, Εκδόσεις Λιβάνη, 2014, σελ. 62

Πηγή: Θεόδωρος Καρυώτης «Η ΑΟΖ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ», Αθήνα, Εκδόσεις Λιβάνη, 2014, σελ. 62

Αυτό τον εφιαλτικό χάρτη βλέπει ο Ταγίπ Ερντογάν και αντιλαμβάνεται ότι δεν τον συμφέρει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και προτιμά να μας παγιδεύσει.
Όπως, πρόσφατα, έγραψε ο Μιχάλης Ιγνατίου:
«Είναι, λοιπόν, πιθανή μία ελληνοτουρκική σύγκρουση; Η απάντηση αβίαστα είναι θετική καταφατική, και όπως πάντα δεν είναι η Ελλάδα αυτή που θα την προκαλέσει. Η Τουρκία του ευρισκόμενου σε εξαιρετικά δύσκολη θέση Ταγίπ Ερντογάν, είναι απρόβλεπτη όπως και ο ηγέτης της. Δεν μπορούμε να εφησυχάζουμε ούτε να αντιδρούμε εντελώς σπασμωδικά στις προκλήσεις της Τουρκίας. Αντιθέτως, πρέπει επειγόντως να λάβουμε τα μέτρα μας.»
Έτσι, δεν επιτρέπεται πλέον καμία άλλη καθυστέρηση. Πρέπει ο Νίκος Κοτζιάς να επισκεφθεί την Ουάσιγκτον και να συναντήσει τον Ρεξ Τίλλερσον. Ο Έλληνας ΥΠΕΞ κάνει πολλά και δικαιολογημένα ταξίδια τους τελευταίους μήνες,  αλλά έπρεπε ήδη να έχει έρθει στην Ουάσιγκτον για να συζητήσει με τον νέο Αμερικανό ομόλογό του. Ο Ρεξ Τίλλερσον είναι ο πιο ικανός υπουργός του Ντόναλντ Τραμπ και ίσως ο μοναδικός από τη νέα κυβέρνηση που γνωρίζει τα θέματα του Δίκαιου της Θάλασσας. Ως Πρόεδρος της EXXONMOBIL υπήρξε άριστος γνώστης της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας μια και η εταιρία του είχε αλωνίσει δεκάδες θαλάσσιες περιοχές για να εντοπίσει υδρογονάνθρακες. Η τελευταία ενέργειά του, ως  Πρόεδρος της εταιρίας του ήταν να διεκδικήσει  η EXXONMOBIL το οικόπεδο 10 της Κυπριακής ΑΟΖ.
Το τελευταίο που θα ήθελε η νέα κυβέρνηση Τραμπ θα ήταν ένα πολύ θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο. Ήδη έχουμε τα πρώτα δείγματα γραφής ότι οι Αμερικανοί που κυβερνούν σήμερα τις ΗΠΑ δεν συμπαθούν και μάλλον αντιπαθούν την σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Πρέπει, επιτέλους, να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τα γνωμικά του Τσακαλώτου και να ασχοληθούμε, στα σοβαρά, με την κυβέρνηση Τραμπ. Όπως είπε κάποτε ο πρόεδρος Ρούσβελτ, «we have nothing to fear but fear itself».
mignatiou.com
http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

«Ναι» Γερμανίας στον «πόλεμο» με ΗΠΑ






γερμανίας
Εντυπωσιακά αντιαμερικανικό ήταν το εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού Spiegel στις αρχές του μήνα: Έδειχνε ένα σκίτσο του νέου προέδρου των ΗΠΑ Donald Trumpο οποίος κρατούσε ένα αιματοβαμμένο μαχαίρι και είχε μόλις αποκεφαλίσει το άγαλμα της Ελευθερίας, ενώ από το κεφάλι του συμβολικού αυτού αγάλματος έσταζαν σταγόνες αίμα! Για όποιον γνωρίζει τη μεταπολεμική νοοτροπία της Γερμανίας, αυτό το εξώφυλλο ήταν ακραία εξτρεμιστικό.
Ο λόγος είναι απλούστατος. Η μισητή ναζιστική Γερμανία που ηττήθηκε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν χάρη στις ΗΠΑ που αντί να διαμελιστεί και να μοιραστεί στους νικητές, παρέμεινε δύο κράτη, ένα υπό δυτική και ένα υπό σοβιετική κατοχή, με τελικό αποτέλεσμα τα δύο αυτά κράτη να ενωθούν σε μια ενιαία Γερμανία, η οποία έχει πάλι υπό την επιρροή της ολόκληρη την Ευρώπη. Η μεταπολεμική νοοτροπία της Γερμανίας, στην οποία ήδη αναφερθήκαμε, χαρακτηριζόταν λοιπόν από την επίδειξη υπέρτατου σεβασμού προς τις ΗΠΑ, αφού λόγω των αποφάσεων της Ουάσιγκτον συνέχισε να υπάρχει ελεύθερο το γερμανικό έθνος. Το κύριο όμως στο περιοδικό του Spiegel που αναφερόμαστε δεν είναι το εξώφυλλο, αλλά το κύριο άρθρο του περιοδικού στη σελίδα 6, που μετά τον προκλητικό τίτλο «Ο Νέρων Trump», από τον υπότιτλό του κιόλας υπογραμμίζει την πολιτική του Βερολίνου: «Ο πρόεδρος των ΗΠΑ γίνεται κίνδυνος. Η Γερμανία πρέπει να προετοιμάσει την αντίσταση»!!! Είναι απίστευτα τα όσα γράφονται εκεί: «Ταυτόχρονα πρέπει η Γερμανία να χτίσει μια συμμαχία εναντίον του Donald Trump αλλιώς αυτή η συμμαχία δεν θα υπάρξει. Όμως πρέπει να υπάρξει».
Και το κύριο άρθρο του Spiegel συνεχίζει: «Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ένας παθολογικός ψεύτης (προκαλεί σωματικό πόνο το να γράψεις αυτή τη φράση). Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ένας ρατσιστής (παρομοίως). Προσπαθεί να κάνει το πραξικόπημα από τα πάνω, θέλει να εγκαταστήσει την ανελεύθερη δημοκρατία ή κάτι χειρότερο… Έτσι μιλούσε ο Νέρων, ο Κάιζερ και οι καταστροφείς της Ρώμης. Έτσι σκέπτονται οι τύραννοι»! Το κύριο άρθρο συνεχίζει: «Είναι παράλογο ότι η πυρηνική υπερδύναμη των ΗΠΑ, η οποία κυριαρχεί επί δεκαετίες στον κόσμο οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτιστικά, εμφανίζεται τώρα ως θύμα και φωνάζει με κάθε σοβαρότητα “Πρώτα η Αμερική” και θέλει να αποσπάσει από τον υπόλοιπο κόσμο ταπεινωτικέςπαραχωρήσεις». Και το Spiegel καταλήγει: «Η απειλή δεν θα παραμεριστεί από μόνη της. Η γερμανική οικονομία είναι ο αντίπαλος της αμερικανικής εμπορικής πολιτικής, η γερμανική δημοκρατία είναι για όλο τον κόσμο ο σαφής αντίπαλος του Trump»!!!
Φυσικά, οι Γερμανοί θέλουν να ωθήσουν ολόκληρη την Ευρώπη να συγκρουστεί με την Αμερική του Trump, βεβαίως υπό τη δική τους ηγεμονία. Γράφει το Spiegel στο κύριο άρθρο του: «Η Γερμανία πρέπει να τοποθετηθεί εναντίον του 45ου προέδρου των ΗΠΑ και της κυβέρνησής του… Θα είναι ακόμη δυσκολότερο να πετύχει η αντίσταση εναντίον της κυβέρνησης της Αμερικής μόνο από κοινού με τους Ασιάτες και Αφρικανούς εταίρους. Σίγουρα μόνο από κοινού με τους εταίρους στην Ευρώπη, με την ΕΕ… Αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη πρέπει να δυναμώσει και η πολιτική όπως και η οικονομική άμυνα να σχεδιαστούν. Εναντίον του επικίνδυνου προέδρου της Αμερικής», καταλήγει. Είναι προφανές, η Γερμανία αναζητεί ηγεμονικό ρόλο σε παγκόσμιο επίπεδο και οι Γερμανοί νομίζουν, σε επίπεδο κυβέρνησης, ότι η άνοδος του Trump στην εξουσία των ΗΠΑ τους νομιμοποιεί ώστε να διεκδικήσουν τώρα τον ρόλο αυτό. Αν όμως ο Trump εξελέγη όντως από τον αμερικανικό λαό προκειμένου να ακολουθήσει αντιγερμανική πολιτική και η ελίτ των ΗΠΑ συγκλίνει προς την άποψη αυτή, τότε σίγουρα δύσκολες μέρες περιμένουν την ΕΕ. Ιδίως αν οι πανίσχυροι μηχανισμοί των ΗΠΑ, με τις αλλαγές που κάνει ο Trump στους μηχανισμούς αυτούς, δεχτούν να υπηρετήσουν τη γραμμή Trump. Πρόκειται για ριζική αλλαγή πολιτικής, όπως άλλωστε αποδεικνύει η συγκλονιστική διαπάλη που γίνεται στις ΗΠΑ. Κανένας, κυριολεκτικά κανένας πρόεδρος των ΗΠΑ δεν αντιμετώπισε τόσο λυσσώδη αντίσταση πριν καλά καλά αναλάβει την εξουσία. Λογικό όμως αυτό.
Ο Trump θέλει να αλλάξει εκ βάθρων την πολιτική των ΗΠΑ στον οικονομικό τομέα και επιθυμεί ουσιαστικά τη διάλυση της ΕΕ ή τη ραγδαία υποβάθμισή της, αν ισχύουν οι βασικές εκτιμήσεις μας. Θα τα καταφέρει; Πρέπει να περιμένουμε για να δούμε, χωρίς να μπορούμε να προβλέψουμε προς τα πού θα πάει η κατάσταση, τουλάχιστον για την ώρα.
*Πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ, Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2017.

Τετρασέλιδο ερωτήσεων και απαντήσεων: Ευρώ ή Δραχμή;



28-2-2017

Ο Κώστας Παπουλής μας έστειλε προς αξιοποίηση ένα πολύ ενδιαφέρον τετρασέλιδο ερωτήσεων – απαντήσεων για το ζήτημα του εθνικού νομίσματος.
Δημοσιεύουμε λόγω της επικαιρότητας και της αξίας του ολόκληρο το τετρασέλιδο, ως συμβολή στον σχετικό διάλογο που έχει ανοίξει για το πέρασμα στο εθνικό νόμισμα.
ΛAϊκή Ενότητα-για την Λευτεριά, – Ευρώ ή Δραχμή;
Γιατί υποστηρίζετε την έξοδο από την Ζώνη του Ευρώ;
Μετά τον ταπεινωτικό «συμβιβασμό» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την συνέχιση της εκχώρησης της όποιας εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, στα ξένα αφεντικά και στο Βερολίνο, αποδείχτηκε, ότι η Ζώνη του Ευρώ, είναι μια οικονομική περιοχή, όπου κάνει κουμάντο μια γραφειοκρατική «μαφία» που ελέγχει το νόμισμα, τις τράπεζες και τελικά τις κυβερνήσεις. Μπορεί να ανοίγει και να κλείνει την «κάνουλα» του νομίσματος, να επιβάλει οικονομική ασφυξία, να κουρεύει καταθέσεις (Κύπρος), και τελικά μέσω εκβιασμών, να επιβάλλει μια ατέλειωτη λιτότητα και κοινωνική καταστροφή. Οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική οικονομική πολιτική, για έξοδο από την κρίση, υπέρ των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας, έχει ως απαραίτητη προϋπόθεση τον έλεγχο των τραπεζών από μια κυρίαρχη ελληνική κυβέρνηση, προϋποθέτει δηλαδή μια νέα, δημόσια, και ανεξάρτητη από την Ε.Κ.Τ. τράπεζα της Ελλάδος, προϋποθέτει τελικά, την έκδοση εθνικού νομίσματος.
Το ευρώ όμως ως κοινό νόμισμα δεν ενώνει με κάποιο τρόπο την Ευρώπη, ή αντίθετα διαιρεί τους λαούς της;
Το ευρώ διόγκωσε σε υπέρμετρο βαθμό την αντίθεση Βορρά-Νότου, ή κέντρου-περιφέρειας που υπήρχε ήδη μέσα στην Ε.Ε.. Απόδειξη είναι, ότι ακόμη και η Ιταλία, μια πάντα πλούσια και ευημερούσα χώρα, βρίσκεται σε κρίση χρέους, κρίση τραπεζική, κρίση οικονομική και σε συνεχή μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού της. Το Βερολίνο μέσω των «κανόνων» και των «συνθηκών», του Μάαστριχτ, του Συμφώνου Σταθερότητας, και του πρόσφατου Δημοσιονομικού Συμφώνου, ελέγχει τους κρατικούς προϋπολογισμούς και επιβάλει λιτότητα σε όλους τους «παραβάτες», είτε είναι σε μνημόνια, είτε δεν είναι. Η ίδια η ευρωζώνη, με τους κανόνες της είναι από μόνη της ένα σκληρό μνημόνιο. Είναι πολύ πιθανό, αν όχι σίγουρο, ότι η Ιταλία θα εγκαταλείψει σύντομα και αναγκαστικά την ευρωζώνη και θα μετατρέψει το χρέος της σε λιρέτες, κάτι που θα οδηγήσει σε διάλυση όχι μόνο τη ζώνη του ευρώ, αλλά ίσως και την Ε.Ε.. Δεν αποκλείεται, η διάλυση να έρθει και από την Γαλλία μέσω της Λεπέν. Θυσιάζουμε λοιπόν την χώρα μας και την νεολαία μας, για κάτι, που σαπίζει, την λεγόμενη «παραμονή στην ευρωζώνη», που όλο και περισσότερο διαιρεί τους λαούς της, δημιουργεί ακροδεξιά «παρέκκλιση» και καταστρέφει τον Νότο και την περιφέρεια.
Μετά όμως από επτά χρόνια θυσίες, δεν είναι μεγάλο ρίσκο να γυρίσουμε στην δραχμή; Τώρα μάλιστα που έρχεται η ανάπτυξη;
H επιστροφή στην ανάπτυξη είναι ένας μύθος, που από το 2010 και μετά, όταν επιβλήθηκε το μνημόνιο, την προβλέπουν για τον επόμενο, η τον μεθεπόμενο χρόνο. Επτά χρόνια, σε μια νέα δικτατορία, η Ελλάδα βυθίζεται συνέχεια, και τίποτε δεν δείχνει την αλλαγή πορείας. Η κρίση στην Ελλάδα, είναι η μεγαλύτερη που υπήρξε μεταπολεμικά σε χώρα με μέσο ή υψηλό επίπεδο ανάπτυξης, τόσον όσον αφορά το χρόνο της ύφεσης, την πτώση του ΑΕΠ, και το μέγεθος της ανεργίας. Όπως άλλωστε οι ίδιοι ομολογούν, είμαστε, μέσω του χρέους, δεμένοι χειροπόδαρα, τουλάχιστον έως το 2060!!! Η Ελλάδα γερνάει και πεθαίνει, οι νέοι και οι επιστήμονες την εγκαταλείπουν, η πατρίδα μας μετατρέπεται σε βάλτο του ευρώ και η πλειοψηφία των ελλήνων, σε σύγχρονους δουλοπάροικους.
Πόσο αλήθεια ανάπτυξη θέλουμε, για να ξαναδούμε δουλειές με αξιοπρεπείς αποδοχές και συνθήκες εργασίας; για να δούμε το τέρας της ανεργίας να πεθαίνει;
Η ανεργία στην Ελλάδα, η καλύτερα, η εξαΰλωση της εργασίας, είναι πρωτοφανής. Αν δεν υπήρχαν οι εκατοντάδες χιλιάδες που μεταναστεύουν, οι άλλοι τόσοι που συνταξιοδοτήθηκαν τα χρόνια των μνημονίων και οι νέες θέσεις «εργασίας», που στην πλειοψηφία τους είναι θέσεις τρίωρης και τετράωρης απασχόλησης, θα είχαμε σπάσει το ρεκόρ της Ν. Αφρικής και θα καταγράφαμε ανεργία, της τάξης του 40% και 50%. Δυστυχώς δεν αρκεί ανάπτυξη 2%-2,5% το έτος (όσο ελπίζουν και «ονειρεύονται», κυβέρνηση, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ) για να μειωθεί η ανεργία. Είναι νόμος της οικονομικής επιστήμης, ότι ένας τέτοιος ρυθμός ανάπτυξης δεν αυξάνει την απασχόληση. Μια μικρή αύξηση της παραγωγής, δεν οδηγεί σε προσλήψεις μια επιχείρηση, γιατί μπορεί να την καλύψει με τους υφιστάμενους εργαζόμενους. Χρειαζόμαστε, μεγάλη ανάπτυξη, π.χ.: 5%-6% για πέντε χρόνια, η δημιουργία 180.000 περίπου θέσεων εργασίας ανά έτος, για να επιστρέψει η απασχόληση και η ανεργία σε επίπεδα προ μνημονίων. Για να είμαστε σαφείς, ακόμη και αν οι φρούδες ελπίδες τους για ετήσια ανάπτυξη 2%-2,5% την επόμενη τριετία αποδειχτούν σωστές, δεν θα βελτιωθεί η κατάσταση της ανεργίας. Αντίθετα οι μισθοί θα πέφτουν και οι συνθήκες μεσαίωνα θα εξαπλώνονται.
Μπορούμε να δούμε τέτοιο άλμα με την Δραχμή;
Είναι ο μόνος δρόμος που επιτρέπει τέτοιο άλμα. Στην πατρίδα μας υπάρχει τεράστια υποαπασχόληση ανθρώπων και κεφαλαίου. Μπορούμε λοιπόν να πάμε αντίθετα ακριβώς με την πολιτική των μνημονίων. Να κάνουμε αυτό που λένε, τα «παλαιά» οικονομικά βιβλία του εθνικού νομίσματος, σε συνθήκες κρίσεις. Δηλαδή με την κατάλληλη κρατική-παρεμβατική πολιτική να ρυθμίσουμε την οικονομία, ώστε να προσεγγίσει συνθήκες πλήρης απασχόλησης.
Πώς ακριβώς γίνεται αυτή η πολιτική;
Η αποχώρηση από την ευρωζώνη και η Δραχμή, οδηγούν σε επανεθνικοποίηση της οικονομικής πολιτικής. Η Ελλάδα, αποκτάει άμεσα τρείς μοχλούς οικονομικής πολιτικής που είχε εκχωρήσει στην ευρωζώνη, την δημοσιονομική, την νομισματική και την συναλλαγματική. Αυτοί, π.χ., μας λένε να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 6-7 δις του ΑΕΠ για να πληρώνουμε τους τόκους. Αν γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα, τότε μπορούμε αντίστροφα να έχουμε λελογισμένα δημόσια ελλείμματα, αντί για πλεονάσματα, που θα ανακουφίσουν την οικονομία, θα μειώσουν τους φόρους, μπορεί να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, να γίνουν δημόσιες επενδύσεις, να χρηματοδοτηθεί η παιδεία και η υγεία, να δημιουργηθεί σταδιακά πάλι κοινωνικό κράτος, να αναπνεύσουν οι συνταξιούχοι κλπ, κλπ.
Θα «κόψετε» λοιπόν χρήμα όπως στο παρελθόν για να καλύψετε δημόσιο έλλειμμα; Δεν θα δημιουργήσετε υπερπληθωρισμό;
Είναι Γκαιμπελική προπαγάνδα αυτά που λέγονται, περί υπερπληθωρισμού. Η Ελλάδα σήμερα δεν πρέπει να φοβάται τον πληθωρισμό, αλλά αυτό που βιώνει, την κατάρρευση της εγχώριας ζήτησης, δηλαδή τον «αποπληθωρισμό». Όσο η αύξηση της ζήτησης κινητοποιεί το υποαπασχολούμενο παραγωγικό δυναμικό της χώρας, το κόψιμο χρήματος με φειδώ, και σχέδιο, δεν δημιουργεί κινδύνους μεγάλου πληθωρισμού. Κάτι τέτοιο, μπορεί να συμβεί όταν η οικονομία προσεγγίσει συνθήκες πλήρους απασχόλησης, δηλαδή όταν η ανεργία μειωθεί στο ελάχιστο όριο και η υποαπασχολούμενη παραγωγική δυνατότητα της χώρας εξαντληθεί. Όταν δηλαδή, η αύξηση της ζήτησης, δεν μπορεί πλέον να καλυφτεί από αύξηση της παραγωγής. Αυτό λέει η οικονομική λογική.
Τι άλλα πλεονεκτήματα έχει η σήμερα η Δραχμή;
Συναλλαγματική και Νομισματική πολιτική. Η αύξηση της εγχώριας ζήτησης πρέπει να κατευθυνθεί στο εσωτερικό της χώρας. Τα εγχώρια προϊόντα πρέπει να προστατευθούν, οι εξαγωγές πρέπει να γίνουν ανταγωνιστικές, δικιά μας παραγωγή να αντικαταστήσει κομμάτι των εισαγωγών. Αυτό συνεπάγεται την ανάγκη μιας υποτίμησης. Το ευρώ είναι ένα σκληρό και ακριβό νόμισμα που έθαψε την ανταγωνιστικότητα της χώρας. Αυτή η υποτίμηση θα δώσει ώθηση στην ανάκαμψη και στην αύξηση της απασχόλησης. Μην ξεχνάμε ότι με μια πετυχημένη υποτίμηση, το 1953, αυτή του Μαρκεζίνη άλλαξε η ρότα της Ελλάδος. Συγχρόνως, οι τράπεζες θα περάσουν σε δημόσιο έλεγχο, θα υπάρξει ρευστότητα στην αγορά, τα πραγματικά επιτόκια θα πέσουν, οι επιχειρήσεις θα ανακουφιστούν, οι «μικρομεσαίοι» που εξαφανίζονται θα ξαναδούν τον ήλιο.
Με την υποτίμηση όμως δεν θα μειωθεί η αγοραστική μας δύναμη; Δεν θα υπάρξει άλλος πληθωρισμός, ο λεγόμενος εισαγόμενος;
Η μεγάλη γάγγραινα της χώρας είναι η ανεργία. Σε κάθε σπίτι υπάρχει ένας-δύο-τρείς άνεργοι. Όταν ανοίξουν οι δουλειές θα ανεβεί αμέσως η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών αφού οι άνεργοι θα φέρουν εισόδημα. Επίσης από μελέτες αποδεικνύεται ότι μια υποτίμηση π.χ., 25%, (δηλαδή όταν ένα ευρώ θα κοστίζει 1,25 νέας Δραχμής) φέρνει τον πρώτο χρόνο, έναν εισαγόμενο πληθωρισμό 5% στην χειρότερη περίπτωση που θα βαίνει μειούμενος. Όμως, θα υπάρξει ΑΤΑ πάνω από τον πληθωρισμό, οπότε οι πραγματικοί μισθοί θα αυξηθούν. Ο πληθωρισμός δεν είναι έτσι κατανάγκην «κακός», όπως μας λένε. Μάλιστα, είναι υπέρ αυτών που χρωστούν, γιατί με τον χρόνο «τρώει» τα χρέη. Αντίθετα, η απουσία πληθωρισμού είναι πάντα σύμμαχος των πιστωτών.
Δεν θα ακριβύνει η βενζίνη, το πετρέλαιο;
Όχι, ιδίως όσο αφορά τα καύσιμα θα συμβεί το αντίθετο. Η Ελλάδα έχει την πιο ακριβή βενζίνη στην Ε.Ε. (και στον πλανήτη) μετά την Ολλανδία. Γιατί, τα μνημόνια, έχουν επιβάλλει 70% της τιμής να είναι φόροι. Στην Ελλάδα του ευρώ, η βενζίνη κοστίζει 1,5 ευρώ το λίτρο. Στην Βουλγαρία του Λέβα, κάνει 1 ευρώ. Χιλιάδες, άλλωστε συμπολίτες μας στην Β. Ελλάδα, ταξιδεύουν εκεί για να γεμίσουν τα αυτοκίνητά τους. Στην Ελλάδα της Δραχμής με την μείωση των φόρων που θα επιτρέπει η απαλλαγή από τα μνημόνια, το 1 λτ βενζίνης θα κοστίζει λιγότερο από 1,5 δραχμές.
Τι θα γίνει με τα χρέη των πολιτών;
Όλα τα χρέη των πολιτών θα μετατραπούν σε αναλογία ευρώ προς δραχμή 1:1, αν κάποιος χρωστάει 30.000 ευρώ θα χρωστάει 30.000 Δραχμές. Ο όποιος πληθωρισμός θα ροκανίζει σταδιακά το χρέος. Για τους πιο αδύναμους, θα υπάρξουν ευνοϊκές ρυθμίσεις, μια νέα «σεισάχθεια».
Ο Τσίπρας και οι άλλοι λέγανε όμως, ότι η Ελλάδα δεν έχει συναλλαγματικά διαθέσιμα, άρα δεν μπορεί να καθορίσει αυτή την ισοτιμία της;
Πέρα από το ότι αυτή η διαπίστωση είναι λάθος, η Τράπεζα της Ελλάδος θα ελέγχει αυστηρά το πρώτο διάστημα τις πωλήσεις Δραχμών στις αγορές, καθώς και τις κινήσεις συναλλάγματος. Οι φραγμοί που πρέπει να επιβληθούν στην ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων, οδηγούν και σε «ελεύθερη» νομισματική πολιτική αλλά και στην σταθερή και επιθυμητή ισοτιμία του νέου εθνικού νομίσματος. Οι φραγμοί βέβαια αυτοί, αφορούν τις κινήσεις των κεφαλαίων και τις πωλήσεις συναλλάγματος. Οι πολίτες θα παίρνουν από τις τράπεζες όσες δραχμές θέλουν, από τις καταθέσεις τους, θα καταργηθούν οι σημερινοί περιορισμοί στις αναλήψεις.
Και με το Δημόσιο Χρέος της χώρας τι θα γίνει;
Κατά αρχάς, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η βασική αιτία του εξωτερικού δημόσιου χρέους είναι τα εμπορικά ελλείμματα, που διόγκωσε η συμμετοχή της χώρας στην Ζώνη του Ευρώ. Σήμερα το δημόσιο χρέος καλπάζει στο 180% του ΑΕΠ και για αυτό υπεύθυνη είναι η πολιτική των μνημονίων που μας επέβαλλαν η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., για να κρατήσουν αλώβητες τις ξένες τράπεζες και την ευρωζώνη. Έχουμε κάθε πολιτικό, νομικό και ηθικό δικαίωμα να αρνηθούμε αυτό το χρέος για την επιβίωση του λαού μας. Το μέσον σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η κήρυξη χρεοστασίου, (σταματάμε τις πληρωμές στους πιστωτές και ξεκινάμε διαπραγματεύσεις με όρους κυρίαρχου κράτους). Πρόσφατα η Αργεντινή, η Ρωσία, ο Ισημερινός κ.α., αλλά και η μικρή Ισλανδία ακολούθησαν παρόμοια διαδικασία. Η Αργεντινή για δέκα χρόνια μετά την παύση πληρωμών του 2002 και την αποδέσμευση του πέσο από το δολάριο, αναπτυσσόταν με ρυθμούς πάνω από 7% ετησίως, ήταν δεύτερη χώρα σε ανάπτυξη στον κόσμο, μετά την Κίνα. Η Ρωσία, μετά την παύση πληρωμών της και την επιτυχημένη αναδιάρθρωση του χρέους της το 1997, άρχισε να πατάει πάλι στα πόδια της. Η δε μικρή Ισλανδία, ακολούθησε την αντίθετη συνταγή από αυτήν που της πρότεινε η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.. Αρνήθηκε το απίθανο χρέος των τραπεζών της, αποσύρθηκε από το «φλέρτ» για είσοδο στην Ε.Ε., εφάρμοσε φραγμούς στην κίνηση κεφαλαίων και αποτελεί σήμερα μια δημοκρατική, ελεύθερη και κυρίαρχη χώρα. Συγχρόνως, όχι μόνο έσωσε το κοινωνικό της κράτος, αλλά δημιούργησε και ένα ζηλευτό οικονομικό θαύμα, σε απόλυτη ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες συνταγές. Αποτελεί σήμερα παράδειγμα όχι μόνο για μελέτη, αλλά και για μίμηση. Ο Σημίτης σε μια «νύχτα», με την είσοδο στην ΟΝΕ μετέτρεψε όλο το δημόσιο χρέος της χώρας, από δραχμές σε ευρώ. Δικαιούμαστε όχι μόνο μια μεγάλη διαγραφή χρέους, τέτοια που να μην είναι το χρέος αλυσίδα για την οικονομία και την κοινωνία, αλλά και την μετατροπή αυτού του μικρού τμήματος που θα μείνει στο εθνικό μας νόμισμα.
Η άρνηση του χρέους και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αρκεί για να ευημερήσουμε;
Όχι για πάντα, όμως μπορεί να απελευθερώσει την χώρα από την σφοδρή κρίση, να της δώσει την αναπνοή που της λείπει, να την βγάλει από την εντατική των μνημονίων. Φυσικά, χρειάζεται ένα λαϊκό ρεύμα και μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει τις κατάλληλες πολιτικές. Μια κυβέρνηση της δημοκρατίας, του λαού και των δυνάμεων της εργασίας. Χρειάζεται επίσης ένας οικονομικός σχεδιασμός, με έλεγχο της αγοράς και των τιμών ιδίως κατά την πρώτη περίοδο της νομισματικής αλλαγής .
Μήπως λέτε τα ίδια με τον Σόιμπλε;
Καθόλου. Πέρα από το ότι η περίφημη πρόταση Σόιμπλε για επιστροφή στη δραχμή, παραμένει «εντέχνως» μυστική και δεν αποκλείεται να μην έχει καμία βάση, δεν αγνοούμε ότι μπορεί να υπάρξει και συντηρητική έξοδος από την ευρωζώνη. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα κάνει «διάλειμμα» από το ευρώ, θα παραμένει δέσμια κανόνων και συνθηκών λιτότητας. Δεν θα μπορεί να «κόψει» χρήμα, και να ακολουθήσει δικιά της επεκτατική, νομισματική και δημοσιονομική πολιτική. Εμείς μιλάμε για προοδευτική έξοδο, για εγκατάλειψη της λιτότητας, για οριστική απόσχιση από την ΟΝΕ και από κάθε διαδικασία ευρωπαϊκής ενοποίησης όπως περιγράφεται στην συνθήκη του Μάαστριχτ. Μιλάμε για απόσχιση, που οδηγεί στην εθνική ανεξαρτησία και στην λαϊκή κυριαρχία, για κατάργηση του οικονομικού ελέγχου και την αποαποικιοποίηση και απελευθέρωση της πατρίδας μας.
Μπορούν να γίνουν και άλλα βήματα;
Επόμενα βήματα θα μπορούσαν να είναι, τράπεζες που θα χρηματοδοτούν συγκεκριμένες κλαδικές πολιτικές με χαμηλά επιτόκια. Επιστροφή στο δημόσιο, κερδοφόρων υποδομών και επιχειρήσεων, όπως αεροδρόμια, ΟΠΑΠ κλπ, επανεθνικοποίηση των ΔΕΚΟ για έλεγχο της οικονομίας και των τιμών, ώστε να μην ληστεύεται ο λαός. Πέρασμα της Αττικής Οδού και των εθνικών οδών στο δημόσιο, με παράλληλη κατάργηση των διοδίων. Άνοιγμα των ναυπηγείων της χώρας, ίδρυση νέων βιομηχανιών, εθνικοποίηση διυλιστηρίων και άλλων στρατηγικών επιχειρήσεων, διαμόρφωση συνθηκών εργατικού ελέγχου. Τελικά μια συντακτική εθνοσυνέλευση θα διαμορφώσει μια νέα και κυρίαρχη ελληνική δημοκρατία με ένα σύνταγμα που θα ορίζει πρωταγωνιστές και κυρίαρχους, τους μισθωτούς, τους εργάτες, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους, τους επιστήμονες.
Μέχρι το που μπορεί να φτάσει ο λαός, θα είναι αποτέλεσμα της θέλησης και της δύναμής του. Δεν είναι όμως του παρόντος να λυθεί αυτό το ζήτημα. Πρώτη ανάγκη, πρώτο στάδιο, είναι η έξοδος της χώρας από τον Λάκκο των Λεόντων, την ευρωζώνη και την συνθήκη του Μάαστριχτ, η απελευθέρωσή της από τα μνημόνια και τον ζυγό του χρέους, η έξοδος από την κρίση με ενίσχυση των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας, η εθνική και λαϊκή κυριαρχία.
Με την Ε.Ε. τι θα γίνει, θα πάμε τελικά σε αποδέσμευση;
Η νέα σχέση της χώρας με την Ε.Ε. θα αποτελέσει αντικείμενο μιας μεγάλης και σχετικά χρονοβόρας διαπραγμάτευσης. Ούτως ή άλλως, η διαδικασία αποδέσμευσης μέσω της μοναδικής διόδου, του άρθρου 50, της συνθήκης της Λισαβόνας, παραπέμπει σε χρονική διάρκεια της τάξης των δύο ετών. Η Ελλάδα θα πρέπει να ικανοποιηθεί σε ζητήματα εμπορικής, αγροτικής και βιομηχανικής πολιτικής. Ιδίως η βιομηχανία, είναι η μεγάλη μαύρη τρύπα της χώρας σε όλα τα επίπεδα, για αυτό χρειάζεται σχεδιασμό και μέσα προστατευτισμού για να αναπτυχθεί (δασμολογικά ή μη). Λογικά η χώρα θα εγκαταλείψει την Ε.Ε., αν βέβαια αυτή δεν έχει διαλυθεί ήδη. Αν θα μείνει μέρος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου, έξω όμως από την Ε.Ε., όπως η Ισλανδία και η Νορβηγία, θα εξαρτηθεί από το αν θα ικανοποιηθούν οι όροι που θα θέσει η ελληνική πλευρά στα καίρια ζητήματα της ανάκτησης βιομηχανικής, αγροτικής και εμπορικής πολιτικής. Σε κάθε περίπτωση για την τελική σχέση με την Ε.Ε., θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός με αμεσοδημοκρατικό τρόπο, με δημοψήφισμα.
Δεν φοβάστε την σύγκρουση με την Ε.Ε., ή μια Ελλάδα μόνη της, απέναντι στην Τουρκία;
Η Ε.Ε. βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης, ήδη το Ηνωμένο Βασίλειο την εγκατέλειψε και η διαδικασία αποδέσμευσής του, ανοίγει πολλούς δρόμους. Φυγόκεντρες δυνάμεις υπάρχουν σε μια σειρά χώρες, μερικές, πολύ πιο σημαντικές για την Ε.Ε., από ότι η Ελλάδα. Εμείς άλλωστε δεν λέμε να πάμε για πόλεμο, λέμε να πάμε, για να διαπραγματευτούμε το διαζύγιο. Δεν περιμένουμε όμως και βοήθεια από κανέναν, θα προχωρήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις που θα μας δώσει το εθνικό μας νόμισμα. Αν μας «κλείσουν» τις τράπεζες, εμείς θα τις «ανοίξουμε» με το δικό μας νόμισμα. Θα διακόψουμε αμέσως τις πληρωμές των δόσεων και τις ανάγκες του χρέους. Δεν θα πάμε σαν τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ως πρόβατα για σφαγή. Πρόσφατα η Ισλανδία, πήρε τον δικό της δρόμο αρνούμενη να συναινέσει στο σχέδιο Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. και βγήκε κερδισμένη. Εχθρός του λαού μας είναι ο «φόβος», ο φόβος της Δραχμής, που έχουν σπείρει ο ξένος παράγοντας και η εγχώρια ολιγαρχία. Αν υπάρχει μια αποφασισμένη κυβέρνηση που έχει ολοκληρωμένο Σχέδιο Β., αν υπάρχει αποφασισμένος λαός, ο ξένος παράγοντας, αλλά και η εγχώρια παρασιτική ολιγαρχία, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε, θα συμβιβαστούν με μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Ελλάδα. Μήπως εντός Ε.Ε., δεν έγιναν τα Ίμια; Μήπως το ευρώ μας εγγυάται οποιαδήποτε εθνική ασφάλεια; Μήπως με το ευρώ κάναμε έρευνες για πετρέλαιο στο Αιγαίο, ή σταμάτησαν τις παραβιάσεις οι Τούρκοι; Για την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της χώρας, ένας πρώτος παράγοντας είναι η οικονομική της ευρωστία που μπορούμε να κερδίσουμε μόνο βγαίνοντας από το ευρώ. Ως επαίτες και παρηκμασμένη αποικία του Βερολίνου, δεν μας σέβεται κανείς, ούτε μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την σημαντική γεωπολιτική μας θέση.
Σημαντικά όλα αυτά, αλλά ποιος θα τα κάνει;
Όλοι εμείς, που σήμερα ζούμε την καταστροφή της ζωής μας, της εργασίας μας, που βλέπουμε τα παιδιά μας να φεύγουν στο εξωτερικό. Όλοι εμείς, που βιώνουμε το καθημερινό πένθος μιας Ελλάδας που διαλύεται για ξένα και ντόπια συμφέροντα, όπως ακριβώς έγινε και στις ανατολικές χώρες. Όλοι εμείς, ας γίνουμε το κύμα που θα αλλάξει την ζωή μας. Όλοι εμείς, μαζί, μπορούμε!