ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΜΟΨΥΧΙΑ;

Τετάρτη, 5 Απριλίου 2017

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ...

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Ας κάνει λίγο υπομονή ο αναγνώστης, κι ας διαβάσει το κείμενο, που λίγο πιο κάτω παραθέτω. Μιλά κι αυτό γι’ έναν Απρίλη, που πάντα θα «βγαίνουν άνθια και καρποί». Είναι ο Απρίλης του ’41. 

Το έθνος καταματωμένο, αλλά υπερήφανο, διέσωσε την τιμή της ανθρωπότητας στις αετοράχες της Πίνδου. Στον Βορρά, η σκοτεινή νύχτα της γερμανικής Κατοχής, ετοιμάζεται να προσθέσει κι άλλη μια ατίμωση. Καλώς ειπώθηκε, ότι κάποιοι λαοί δεν γράφουν ιστορία, αλλά ποινικό μητρώο. Και συνεχίζουν να εγκληματούν....

Το κείμενο:

«Είμαστε πιά στον Απρίλη του 1941. Η άνοιξη αγνοούσε τα έργα των ανθρώπων και είχε φτάσει στην Αθήνα με όλο το φώς της, με τα δυνατά της χρώματα, με το ελαφρό αεράκι της, με όλη την εγκαρδιότητά της.

 Έλαμπε ο κεντρικός αθηναϊκός δρόμος. Μόνο που ενώ εβούιζε από κίνηση, έμοιαζε σαν άδειος. Έλειπε η μισή, για να μην πω, η καλύτερη Ελλάδα: έλειπε η ελληνική νεότητα. Μα να που ο δρόμος γέμισε πάλι, και η μισή Ελλάδα έγινε πάλι ολόκληρη. 

Μέσα σε μια στιγμή, μέσα σε μιαν απλή κίνηση, μέσα σε μία αυθόρμητη συνεργασία. Στο αντικρινό πεζοδρόμιο, κατέβαινε ένας τραυματίας. Η στολή του τσαλακωμένη, το μελαχροινό πρόσωπό του σκοτεινό από την ταλαιπωρία και την αγωνία, αλλά το πανί, που κράταγε το πονεμένο και βαρύ από δόξα δεξί του χέρι, καθαρό και κατάλευκο. Το βήμα του, σταθερό κ’ αισιόδοξο, μπερδεύτηκε μία στιγμή. Έσκυψε, είδε και τραβήχτηκε στην άκρη του πεζοδρομίου. Είχαν λυθή τα κορδόνια της μίας αρβύλας του. 

Πλησίασε σ’ ένα πεζούλι, έβαλε το πόδι του απάνω κ’ έσκυψε. Τότε όμως άρχισε μια προσπάθεια που παραμέρισε και την άνοιξη και κάθε ψευδαίσθηση. Για να δεθούν τα λυμένα του κορδόνια, χρειάζονται δύο χέρια γερά. Προπάντων το δεξί, με τα επιτήδεια δάχτυλά του. Μα αυτό ίσα-ίσα το χέρι κρεμόταν βαρύ και τιμημένο. Και η προσπάθεια έπρεπε να γίνει μ’ ένα χέρι και μάλιστα με τ’ αριστερό. Άρχισε, λοιπόν, αλλά δεν κράτησε πολύ. 

Την είδαν πολλοί, μα πιο κοντά της έτυχε ένας ψηλός γέροντας, με πρόσωπο πλαισιωμένο από μικρή άσπρη γενειάδα, ολόισιος σαν λαμπάδα κι αξιοπρεπής σαν ελληνική υπερηφάνεια, καλοντυμένος μα κι αυστηρός στην εμφάνιση. Ένας γνωστός άρχοντας, παλιό αθηναϊκό σπίτι, με πλούτη και με όνομα μεγάλο. Κι ο ψηλός γέροντας δεν είδε μόνο πρώτος, μα και πρόφτασε να τρέξη πρώτος κοντά στην προσπάθεια που γινόταν απάνω από την αρβύλα με τα λυμένα κορδόνια. Μ’ ένα γρήγορο βήμα, βρέθηκε πλάι στο σκυμμένο τραυματία, έβγαλε τα κίτρινα γάντια του, έσκυψε κι αυτός, σχεδόν γονάτισε, κ’ έκαμε ό,τι δεν μπορούσε να κάμη το πονεμένο χέρι.

Όταν ο γέροντας τελείωσε τη μικρή εξυπηρέτηση και ύψωσε το ανάστημά του, ο νέος πολεμιστής τον κοίταξε στα μάτια και δεν ήξερε τι να του πη, πώς να τον ευχαριστήση. Δεν βρήκε τα λόγια που ήθελε, όπως δεν τάβρισκε κανένας εκείνη τη στιγμή, κ’ έκανε κάτι πιό εύγλωττο: πήρε το δεξί χέρι του γέροντα, έσκυψε και το φίλησε.

Είχαν σταθή και μερικοί άλλοι μαζί μ’ εμένα κ’ έμεναν σαστισμένοι. Έβλεπαν και δεν πίστευαν. Έβλεπαν κ’ ένιωθαν να δυναμώνη, να κυριαρχή μέσα τους ο νέος άνθρωπος που γεννήθηκε σε όλες τις ελληνικές συνειδήσεις τους μήνες εκείνους. Όλ’ η Ελλάδα σε μιάν απλή σκηνή! Εκεί κι ο μεγάλος πατριωτισμός, εκεί κι ο βαθύς σεβασμός, εκεί και η σιδερένια κοινωνική αλληλεγγύη.

Έτσι εζήσαμε τη μεγάλη εκείνη εποχή, το κρίσιμο εκείνο ορόσημο του εθνικού μας βίου: Όλοι μαζί οι Έλληνες. Ο ένας κοντά, πολύ κοντά στον άλλο, το ένα χέρι στ’ άλλο χέρι κ’ η μία καρδιά πλάι στην άλλη καρδιά».

(Από το βιβλίο «Πανηγηρικοί λόγοι ακαδημαϊκών, 28η Οκτ 1940», επιμέλεια Π.Χάρης, σελ. 482-483. Ομιλητής, το 1969, είναι ο Πέτρος Χάρης).

Πού πήγε αυτή η Ελλάδα; 

Πώς θα ξαναβρούμε και σήμερα εκείνη την ευλογημένη ομοψυχία και αλληλεγγύη; Τον μεγάλο πατριωτισμό, την σιδερένια θέληση γιά αντίσταση στους ποικιλώνυμους εχθρούς, το μακρυγιάννειο «όλοι μαζί οι Έλληνες»;

Μήπως πόλεμο δεν ζούμε και τώρα; 

Εξ ανατολών δεν βρυχάται νυχθημερόν το λυσσαμένο αγαρηνό σκυλί, απειλώντας απροκάλυπτα ό,τι ελληνικό «ακουμπάει» το κράτος του; Γιατί ξεχνούμε, ότι είναι κράτος-ύαινα, που φροντίζει τακτικά να καταγράφει στο ποινικό του μητρώο –όπως προείπα- καινούργια εγκλήματα; Στέναζε ο λαός μας, πέθαινε από την πείνα το 1942 και οι Σαρακηνοί Τούρκοι ψήφιζαν τον έκτακτο φόρο περιουσίας, το διαβόητο «βαρλίκ βεργκισί», με τον οποίο αρπάχτηκαν όσες περιουσίες είχαν απομείνει στους Έλληνες της Μικράς Ασίας.

Ο κίνδυνος είναι δίπλα μας. Εθελοτυφλούν όσοι δεν τον βλέπουν. Κάτι πρέπει να γίνει, δεν μπορεί ένας ολόκληρος λαός να παρακολουθεί αποχαυνωμένος την υποδούλωσή του. Τινάξαμε κάποτε την δουλεία 400-500 ετών, πότε επιτέλους θα αποτινάξουμε και την δουλεία της καταστροφικής παιδείας μας;

«Κάποτε» γράφει το 1959 ο Στρατής Μυριβήλης «μία μέρα συζητούσαν δύο απλοί άνθρωποι –δύο ψαράδες ήταν- γιά την πίεση που ασκούν οι μεγάλες δεξιές και οι αριστερές δυνάμεις πάνω στην πολιτική ζωή του τόπου γιά τα συμφέροντά τους, ο ένας ξεστόμισε μία φράση που με ξάφνιασε. 

Είπε οργισμένος:

-Αν μας πιάσει καμμία μέρα το ελληνικό μας...

Αυτό το ελληνικό μας ας φροντίσει το κράτος να καλλιεργήσει συστηματικά, εντατικά, στην ψυχή της νέας γενιάς, γιατί αυτό είναι που φοβούνται οι εχθροί της φυλής και αυτό βάλθηκαν να υπονομεύσουν με χίλιους τρόπους» (περιοδικό «Γνώσεις», τ. 14, σελ. 4, 1959).

Το κράτος δεν μπορεί και δεν θέλει να καλλιεργήσει «το ελληνικό μας» γιατί ούτε κράτος είναι ούτε ελληνικό. Το κυβερνούν εδώ και δεκαετίες πειθήνια ενεργούμενα, υποτελείς μετριότητες. Όλα τα τραγικά και αποτρόπαια που συμβαίνουν σήμερα στον τόπο μας, η γενική αποσάθρωση, αποτελούν το ύστατο στάδιο ενός εκφυλιστικού φαινομένου, ρήξη κακοφορμισμένου αποστήματος, το οποίο εξέθρεψε η κομματοκρατία.

Ερωτώ και πάλι: Πότε θα μας πιάσει το ελληνικό μας, σ’ όσους τουλάχιστον παραμένουμε Έλληνες; Δεν κατανοούμε, ότι ενεδεύει ή παραμονεύει ο κίνδυνος να είμαστε οι τελευταίοι Έλληνες πάνω σ’ αυτό το γαλάζιο ακρωτήρι της Μεσογείου;

Στο σπουδαίο κείμενο, που παρέθεσα του ακαδημαϊκού Πέτρου Χάρη, ο περήφανος γέροντας, πραγματικός άρχοντας και όχι σκύβαλο δανειοσυντήρητο, όπως πολλοί τωρινοί «άρχοντες», γονάτισε ενώπιον του πληγωμένου πολεμιστή.

Ο πληγωμένος μαχητής είναι η Ελλάδα, η μάνα μας, που τώρα μας χρειάζεται να παρηγορήσουμε τις πληγές της, να δέσουμε τα τραύματά της.

Όταν τον Κολοκοτρώνη τον ελευθέρωσαν από το μοναστήρι της Ύδρας, όπου τον είχε φυλακισμένο η «κυβέρνησις», για να πολεμήσει τον Ιμπραήμ με τους αραπάδες του, μιλώντας ο μεγαλοπρεπής Γέρος του Έθνους μας, είπε: «Πριν έβγω στο Ανάπλι έριξα στη θάλασσα τα πικρά, τα περασμένα. Κάνετε κι εσείς το ίδιο! Στο δρόμο, που περνούσαμε να 'ρθούμε στην εκκλησία, είδα να σκάβουν κάτι άνθρωποι. Ρώτησα και μού 'πανε πως για να βρούνε κρυμμένο θησαυρό. Εκεί, στο λάκκο μέσα, ρίχτε και εσείς τα μίση τα δικά σας. Έτσι θα βρεθή κι ο κρυμμένος θησαυρός».

 Αδελφοί, ας ακούσουμε τον λόγο του Κολοκοτρώνη. Και σήμερα "Μπραϊμης" μας απειλεί. Μείναμε λίγοι.Όλοι μας, ας πετάξουμε στην θάλασσα τα πικρά, τα μίση. Ο κρυμμένος θησαυρός του Γένους μας είναι η ομόνοια, η ομόψυχία...

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

http://oimos-athina.blogspot.gr/

Γιατί ο πλανήτης σιώπησε μετά το «χτύπημα» στην Αγ. Πετρούπολη

 Διαφορετική αντίδραση στις επιθέσεις

5-4-2017

Γιατί ο πλανήτης σιώπησε μετά το «χτύπημα» στην Αγ. Πετρούπολη -Διαφορετική αντίδραση στις επιθέσεις
Οταν στις 22 Μαρτίου ένας άνδρας χρησιμοποίησε αυτοκίνητο και μαχαίρι, για να επιτεθεί σε πολίτες και αστυνομικούς έξω από το βρετανικό κοινοβούλιο, από όλο τον κόσμο εκφράστηκε σοκ και θλίψη. Η αντίδραση όμως ήταν διαφορετική για την τρομοκρατική επίθεση στην Αγία Πετρούπολη.

ΠΗΓΗ
Η Washington Post επισημαίνει αυτή τη διαφορά, σε άρθρο της. Στην πρώτη περίπτωση, με τους τέσσερις νεκρούς, οι παγκόσμιοι ηγέτες έσπευσαν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους, ο Ντόναλντ Τραμπ έστειλε συλλυπητήρια μέσω του Twitter και αξιοθέατα σε όλον τον κόσμο φωταγωγήθηκαν στα χρώματα της βρετανικής σημαίας, ή έσβησαν τα φώτα τους, στη μνήμη των θυμάτων.

Δύο εβδομάδες αργότερα, η αντίδραση ήταν διαφορετική για τα 14 άτομα που σκότωσε ο βομβιστής αυτοκτονίας στο μετρό της Αγίας Πετρούπολης. Αν οι Ρώσοι περίμεναν μία ανάλογη έκφραση παγκόσμιας θλίψης, πρέπει να απογοητεύθηκαν, γράφει η αμερικανική εφημερίδα.

Υπήρξαν λιγοστές εκφράσεις αλληλεγγύης στα social media, παρότι είχαν σκοτωθεί περισσότεροι άνθρωποι. Οι παγκόσμιοι ηγέτες εξέφρασαν τα συλλυπητήριά τους, αλλά η αντίδρασή τους ήταν πιο υποτονική σε σύγκριση με προηγούμενες επιθέσεις, παρατηρεί η Washington Post. Ακόμη και ο Τραμπ, που δεν χάνει ευκαιρία να κάνει ένα tweet έπειτα από τρομοκρατική επίθεση, όταν υπάρχουν υποψίες ότι εμπλέκεται εξτρεμιστής ισλαμιστής, σιώπησε στο Twitter έπειτα από την έκρηξη στην Αγία Πετρούπολη. Αντί για αυτό, ο Λευκός Οίκος εξέδωσε ανακοίνωση για την επικοινωνία που είχε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Και ο Αμερικανός πρόεδρος χαρακτήρισε «απαίσια» την επίθεση, μόνο όταν ρωτήθηκε για αυτή από τους δημοσιογράφους.

Επιπλέον, συνεχίζει το δημοσίευμα, σε όλο τον κόσμο υπήρξαν πολύ λίγες αντιδράσεις στη μνήμη των θυμάτων. Η Πύλη του Βρανδεμβούργου- που στο παρελθόν έχει φωταγωγηθεί στα χρώματα της σημαίας της Βρετανίας, της Τουρκίας και της Γαλλίας έπειτα από επιθέσεις- δεν το έκανε αυτή τη φορά. Εκπρόσωπος του δήμου Βερολίνου εξήγησε αργότερα σε δημοσιογράφους ότι αυτό γίνεται μόνο σε περιπτώσεις επιθέσεων σε πόλεις με τις οποίες το Βερολίνο έχει ιδιαίτερη σχέση.
Ούτε τα φώτα του Πύργου του Αιφελ έσβησαν, όπως επίσης έχει γίνει στο παρελθόν, το βράδυ της Δευτέρας. Αυτό αποφασίστηκε να γίνει μόνο έπειτα από τις επικρίσεις που δέχθηκε το Παρίσι, με αποτέλεσμα να ανακοινώσει η δήμαρχος Αν Ινταλγκό ότι τα φώτα θα σβήσουν το βράδυ της Τρίτης, στη μνήμη των θυμάτων, αναφέρει η Washington Post.

Αυτή η σχετική έλλειψη παγκόσμιας συμπόνιας δεν πέρασε απαρατήρητη. Ρωσικά κρατικά ΜΜΕ έγραψαν για αυτό, ενώ χρήστες των social media, στη Ρωσία και αλλού, επεσήμαναν ότι υπάρχουν δύο σταθμά στον τρόπο που αντιδρά η Δύση στις τρομοκρατικές επιθέσεις.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται κάτι τέτοιο, σημειώνει το δημοσίευμα. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Δυτική Ευρώπη ή τις ΗΠΑ γενικότερα κερδίζουν περισσότερη προσοχή, σε αντίθεση με τις συχνότερες και μακράν πιο πολύνεκρες επιθέσεις για παράδειγμα στον μουσουλμανικό κόσμο. Οι βομβιστικές επιθέσεις του ISIS στη Βαγδάτη δεν κάνουν πολλούς να αλλάξουν τη φωτογραφία στο προφίλ τους στο Facebook και να βάλουν στη θέση τους τη σημαία του Ιράκ, παρότι στοιχίζουν τη ζωή εκατοντάδων αμάχων, συνεχίζει η αμερικανική εφημερίδα.

Στην περίπτωση της Ρωσίας, το πρόβλημα είναι και η προβληματική διεθνής φήμη της χώρας. Ακόμη και ο Τραμπ, που έχει εκφράσει πολλές φορές την επιθυμία για στενότερη σχέση με τον Πούτιν, μπορεί να μην ήθελε να συνδεθεί με τη Ρωσία αυτή τη στιγμή, δεδομένης της διαμάχης που έχει ξεσπάσει στις ΗΠΑ για τις σχέσεις της προεκλογικής ομάδας του με το Κρεμλίνο, σημειώνει η Washington Post. Επίσης, συνεχίζει, η ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία και τη Συρία επηρεάζει ξεκάθαρα τον τρόπο που βλέπουν πολλοί άνθρωποι τις επιθέσεις σε Ρώσους.

Τα τελευταία 20 χρόνια, η Ρωσία έχει δεχθεί πολλές πολύνεκρες επιθέσεις. Κατά μία άποψη, έχει υποστεί τις περισσότερες από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα από το 1970. Ομως, το ρωσικό κράτος έχει αντιδράσει σκληρά και αδέξια σε αυτά τα περιστατικά, σημειώνει το δημοσίευμα. Και κάποιοι μπορεί να θεωρούν ότι αυτές οι αντιδράσεις βάζουν τους Ρώσους πολίτες σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Σφοδρή κριτική τη Μόσχας εναντίον του Ρόιτερς για την επίθεση με χημικά

“Παραποιημένη είδηση”, λένε

5-4-2017

Σφοδρή κριτική τη Μόσχας εναντίον του Ρόιτερς για την επίθεση με χημικά: “Παραποιημένη είδηση”, λένε

GROTHIA.GR: ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΩΝ ΛΕΥΚΩΝ ΚΡΑΝΩΝ ΤΗΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΓΕΟΡΓΕ ΣΟΡΟΣ KATAΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΟΥΦΑ ΕΙΔΗΣΗΣ!!
ΠΗΓΗ
Το Ρωσικό υπουργείο Αμύνης με ανακοίνωση του διαψεύδει κατηγορηματικά τις πληροφορίες που μετέδωσε το πρακτορείο Ρόιτερς, σύμφωνα με τις οποίες ρωσικά αεροσκάφη βομβάρδισαν την κατοικημένη περιοχή Χαν Σειχούν στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας, μεταδίδει το ρωσικό πρακτορείο Ria Novosti.

«Τα ρωσικά αεροσκάφη δεν πραγματοποίησαν κανένα πλήγμα στην κατοικημένη περιοχή Χαν Σεϊχούν της επαρχίας Ιντλίμπ» δηλώνει κατηγορηματικά το ρωσικό υπουργείο, αναφερόμενο με αιχμηρές διατυπώσεις στο Ρόιτερς.
«Το βρετανικό πρακτορείο, αφού μετέδωσε ότι στον βομβαρδισμό με χημικά της περιοχή Χαν Σειχούν πήραν μέρος ρωσικά αεροσκάφη, κατάφερε να εξαπατήσει και την αρχική πηγή αυτής της είδησης, το βρετανικό ‘Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων’, το οποίο δεν είχε μεταδώσει τίποτα παρόμοιο».

Το ρωσικό Υπουργείο Αμύνης, στην ανακοίνωση του επισημαίνει πως δεν είναι πρώτη φορά που το Ρόιτερς αναλαμβάνει «μια τέτοια πρωτοβουλία» μετάδοσης «παραποιημένων αντιρωσικών ειδήσεων» γεγονός που προκαλεί «μόνο βαθιά λύπη»

Το ρωσικό πρακτορείο Ria Novosti κάνει αναφορά στο τηλεγράφημα που είχε μεταδώσει το βρετανικό πρακτορείο, επισημαίνοντας ότι μετέδωσε επικαλούμενο το «Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», ότι «ρωσικά αεροσκάφη είτε αεροσκάφη της συριακής κυβέρνησης» έπληξαν με χημικά όπλα την πόλη Χαν Σεϊχούν , στην επαρχία Ιντλίμπ. Μάλιστα το ρωσικό πρακτορείο επισημαίνει ότι στην αρχική είδηση, το ‘Παρατηρητήριο’, το μόνο που έκανε ήταν να υποθέσει ότι τα πλήγματα κατάφεραν αεροσκάφη χωρίς να κάνει καμία αναφορά σε χώρα στην οποία μπορεί να ανήκαν τα αεροσκάφη.

Στη συνέχεια πάντως το πρακτορείο Ρόιτερς, μετέδωσε, επικαλούμενο το πρακτορείο Ria Novosti, με επείγον τηλεγράφημα του την είδηση για την διάψευση του Ρωσικού Υπουργείου Αμύνης, επισημαίνοντας στο τηλεγράφημα του ότι «πιστεύεται πως την επίθεση με χημικά αέρια πραγματοποίησαν μαχητικά της συριακής κυβέρνησης, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τουλάχιστον 58 άτομα στην νοτιοδυτική επαρχία Ιντλίμπ, σύμφωνα με μαρτυρίες του Συριακού Παρατηρητηρίου και ιατρικού προσωπικού»>

Στο μεταξύ εκπρόσωπος του κυβερνητικού συριακού στρατού, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο Tass, δήλωσε στο αραβόφωνο τηλεοπτικό δίκτυο Sky News Arabia, ότι ο συριακός στρατός “δεν κάνει και δεν έκανε χρήση χημικών όπλων” στην Συρία

Αρνείται και η Δαμασκός

Υψηλόβαθμος αξιωματικός του συριακού στρατού απέρριψε τις πληροφορίες ότι ο στρατός εξαπέλυσε επίθεση με τοξικό αέριο εναντίον περιοχής που τελεί υπό τον έλεγχο των ανταρτών στη βορειοδυτική επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας.

«Αυτό δεν συνέβη και δεν θα συμβεί ποτέ, ούτε τώρα και ούτε πριν», δήλωσε ο αξιωματικός του στρατού στο κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua υπό τον όρο της ανωνυμίας.

Η ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΙΚΗ αντιπολίτευση κατηγόρησε τη συριακή Πολεμική Αεροπορία ότι βρίσκεται πίσω από την επίθεση.

Όμως ο υψηλόβαθμος σύρος αξιωματικός, που ζήτησε να μην κατονομασθεί, είπε πως οι αντάρτες είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν τοξικά αέρια εναντίον αμάχων για να ενοχοποιήσουν τον συριακό στρατό.

Ο αξιωματικός υποστήριξε επίσης πως οι αρχικές εκτιμήσεις δείχνουν πως στην Ιντλίμπ ανατινάχθηκε μια αποθήκη χημικών όπλων που ανήκει στους αντάρτες.

Τα μνημόνια οδηγούν στην πλήρη απαξίωση

Από Κώστας Λαπαβίτσας -

31/03/2017

0

Η έξοδος από το ευρώ για πάρα πολλούς αποτελεί θέμα ταμπού που δεν πρέπει καν συζητείται. Για τον κύριο Κώστα Λαπαβίτσα το εθνικό νόμισμα αποτελεί αναγκαιότητα για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Ο καθηγητής Οικονομικών στο School of Oriental and African Studies του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και πρώην βουλευτής Ημαθίας, μιλώντας στον Κώστα Κετσιετζή και στο insider.gr αναφέρει ότι αν η χώρα παραμείνει στον ίδιο δρόμο, τότε θα συνεχίσει να κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Ο ίδιος δεν διστάζει να κάνει λόγο για «οικονομολογικό κατεστημένο» στα πανεπιστήμια και τους φορείς χάραξης οικονομικής πολιτικής. Προειδοποιεί ωστόσο, πως η έξοδος από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα είναι το πρώτο βήμα και ότι η Ελλάδα χρειάζεται ριζικές και δομικές αλλαγές στην οικονομία της.

Γιατί όχι στο ευρώ και ναι σε ένα εθνικό νόμισμα;

Η απάντηση θα έπρεπε να είναι προφανής, μετά από επτά χρόνια αδιέξοδης πορείας.  Το ναι σε εθνικό νόμισμα προκύπτει από όσα έχουμε ζήσει μέσα στο ευρώ μέχρι σήμερα. Στην ουσία χάσαμε είκοσι χρόνια. Είμαστε πίσω στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Η πορεία αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει πραγματικά προς το καλύτερο, επειδή δεν πρόκειται να υπάρξει γρήγορη ανάπτυξη.

Η χώρα θα συνεχίσει να κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στο μέλλον. Αν θέλουμε να υπάρξει ταχύρρυθμη ανάπτυξη, νέες θέσεις εργασίας, άνοδος του εισοδήματος και οικονομική και κοινωνική ευρωστία, πρέπει να κοιτάξουμε την άλλη πορεία που σημαίνει καταρχήν να φύγουμε από το ευρώ.

Πολλοί και επιφανείς οικονομολόγοι διαφωνούν με αυτή την άποψη. Γιατί συμβαίνει αυτο;       

Με συγχωρείτε πάρα πολύ και ήρθε η ώρα να τελειώσει αυτό το πράγμα. Η πλειοψηφία των οικονομολόγων εκτός Ευρώπης ξέρουν καλά ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει φύγει από το ευρώ εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Το ότι η Ελλάδα πρέπει να μείνει στο ευρώ είναι κάτι το οποίο καλλιεργείται επισταμένως στη χώρα μας από το -ας το ονομάσουμε- οικονομολογικό κατεστημένο στα πανεπιστήμια και τους φορείς χάραξης οικονομικής πολιτικής.

Είναι κάτι που υποστηρίζεται επίσης από ορισμένους οικονομολόγους της ΕΕ οι οποίοι συμφωνούν και αυτοί με την κατεύθυνση του ελληνικού οικονομικού κατεστημένου.

Αν όμως ρωτήσετε οικονομολόγους εκτός ΕΕ θα δείτε ότι επικρατεί η άποψη πως η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει φύγει εδώ και καιρό. Μάλιστα η άποψη αυτή έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος και εντός της Ευρωζώνης.

Οι οικονομολόγοι που καταλαβαίνουν τις βασικές παραμέτρους της κίνησης των σημερινών οικονομιών απορούν με την επιμονή της Ελλάδας να παραμένει στην ΟΝΕ.

Είναι απορίας άξιο αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας. Η πεισματική παραμονή σε ένα νομισματικό σύστημα που έχει εμφανώς καταστρέψει την οικονομία μας. Μιλάμε για απίστευτο πράγμα ιστορικά.

Διαβάζοντας το σχέδιό σας φαίνεται ότι το να φύγουμε από το ευρώ είναι απλά το πρώτο βήμα. Κάνετε λόγο για μια ριζική αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας. Κάτι τελείως εκτός ελεύθερης αγοράς με κεντρικό σχεδιασμό.

Χαίρομαι που το θέτετε έτσι γιατί εμείς πάντα αντιμετωπίζαμε το θέμα της εξόδου από το ευρώ ως ένα πρώτο βήμα για τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται η χώρα, η ελληνική οικονομία και η κοινωνία.

Η άλλη πλευρά είναι αυτή που μονίμως δημιουργούσε την εικόνα στον λαό ότι είμαστε «δραχμιστές» ή ότι άλλη ανοησία φαντάζονταν και ότι θέλαμε να πάμε την Ελλάδα πίσω. Έλεγαν επίσης ότι νομίζαμε πως αν αλλάξει το νόμισμα όλα θα γίνονταν με μαγικό τρόπο καλύτερα. Πράγμα το οποίο ούτε εγώ ούτε κάποιος άλλος από αυτούς με τους οποίους έχω συνεργαστεί μέσα στα επτά χρόνια της κρίσης έχουμε ποτέ πει. Πάντα λέγαμε και είμασταν ξεκάθαροι ότι η χώρα μας έχει ένα σωρό προβλήματα οικονομικά τα οποία όμως δεν μπορεί να επιλύσει μέσα στο ευρώ. Γιατί το ευρώ δεν είναι μόνο ένα νόμισμα είναι μια σειρά θεσμών με σκληρή νεοφιλελεύθερη λογική.

Αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι βεβαίως η έξοδος η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως ο καταλύτης για περαιτέρω σημαντικές αλλαγες.  Θέλω να τονίσω ότι αυτό δεν είναι «εκτός ελεύθερης» αγοράς, ούτε απαιτεί κεντρικό σχεδιασμό. Πραγματικά δεν αντιλαμβάνομαι από πού προκύπτουν όλα αυτά. Εμείς προτείνουμε πρόγραμμα στο οποίο ο δημόσιος τομέας θα πρέπει να λειτουργήσει ως ατμομηχανή της οικονομίας γιατί ο ιδιωτικός είναι τσακισμένος από τα χρέη και τη γενικότερη πίεση της κρίσης. Αλλά προσβλέπουμε στην τόνωση του ιδιωτικού τομέα με σημαντικές μεταρρυθμίσεις.

Ποιες πρέπει να είναι αυτές οι σημαντικές αλλαγές;

Είναι δύο χαρακτηριστικά τα οποία κάνουν και την έξοδο ξεκάθαρη ως προς τον χαρακτήρα της. Το πρώτο χαρακτηριστικό είναι το εξής: Η ελληνική οικονομία αυτή τη στιγμή χρειάζεται τόνωση της ζήτησης. Η υπερσυγκέντρωση της οικονομικής πολιτικής στην πλευρά της προσφοράς αποτελεί τραγικό σφάλμα. Η Ελλάδα πνίγεται από τη μονομερή συγκέντρωση της οικονομικής πολιτικής στην πλευρά της προσφοράς.

Η χώρα χρειάζεται εσπευσμένα τόνωση της ζήτησης. Είναι το πρώτο πράγμα που μπορεί να γίνει βγαίνονται από το ευρώ. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν θα πρέπει να πιάσουμε 3,5% πλεόνασμα το 2018 το οποίο και μόνο που συζητιέται στη χώρα μας ως σοβαρή προοπτική είναι ένδειξη ότι έχουμε χάσει κάθε μέτρο.  Όταν δεν βγαίνουν να διαμαρτυρηθούν ομαδικά οι οικονομολόγοι για την προοπτική να δεσμευθεί μια χώρα στην κατάσταση της δικιάς μας σε τέτοια πλεονάσματα σημαίνει ότι πλέον μάλλον δεν αντιλαμβάνονται τι γίνεται.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει η Ελλάδα είναι η τόνωση της ζήτησης, την οποία μπορεί να πετύχει βγαίνοντας από το ευρώ και αποκτώντας επιπλέον εργαλεία οικονομικής πολιτικής. Δηλαδή, δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής, μεγαλύτερη ελευθερία στη δημοσιονομική πολιτική, δυνατότητα άσκησης καλύτερης πιστωτικής πολιτικής και ούτω καθ’ έξης.

Το δεύτερο πράγμα που θα πρέπει να γίνει είναι η ριζική – δομική αλλαγή της ελληνικής οικονομίας. Η περίφημη παραγωγική ανασυγκρότηση. Θέλω να το τονίσω αυτό γιατί έχουμε ένα σωρό πολιτικά κόμματα τα οποία επιδιώκουν να παραμείνει η χώρα μας μέσα στο πλαίσιο των μνημονίων, αλλά φαντάζονται ότι θα βρουν ένα έξυπνο τρόπο για να κάνουν τα μνημόνια να λειτουργήσουν υπέρ της ελληνικής οικονομίας. Έχουμε πολλούς που πιστεύουν ότι θα βρουν κάποιο «εθνικό σχέδιο» που θα μεταμορφώσει σε παραγωγική κατεύθυνση την ελληνική οικονομία, πάντα μέσα στην ΟΝΕ.

Ο κ. Μητσοτάκης, για παράδειγμα, υπόσχεται ότι θα μειώσει τους φόρους και ταυτόχρονα θα πετύχει τους στόχους του μνημονίου για πλεονάσματα. Παράλληλα θα πετύχει και δυναμική παραγωγική ανασύνταξη της οικονομίας με «μεταρρυθμίσεις». Αυτά τα πράγματα απλώς δεν γίνονται. Οι μνημονιακοί στόχοι είναι σκληροί γιατί πηγάζουν από το τεράστιο χρέος. Η μόνη παραγωγική ανασυγκρότηση που τα μνημόνια επιτρέπουν είναι η συντριβή του εισοδήματος της εργασίας σε αναμονή του ξένου επενδυτή που θα βγάλει κέρδη. Αυτό όμως δεν είναι παραγωγική ανασυγκρότηση. Είναι παράδοση της χώρας.

Η έξοδος από το ευρώ επιτρέπει στοχευμένη πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Επιτρέπει δηλαδή πολιτική που θα βοηθήσει καταρχήν τη βιομηχανία, το πιο αδύναμο κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, να σταθεί στα πόδια της. Θα το πετύχει εν μέρει μέσω της υποτίμησης που θα δώσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, αλλά και μέσω πιστωτικής και οικονομικής πολιτικής που θα στηρίξει και τη βιομηχανική και την αγροτική παραγωγή.

Αυτός είναι ο τρόπος για να πετύχουμε την αλλαγή στη δομή της ελληνικής οικονομίας που αυτή τη στιγμή είναι άρρωστη. Έχουμε υπερδιόγκωση των υπηρεσιών, όπως γνωρίζετε, και συρρίκνωση των άλλων τομέων. Δεν θα αλλάξει αυτή η δομή κατεβάζοντας τους μισθούς και περιμένοντας τον ξένο επενδυτή, όπως επιτάσσει η μνημονιακή λογική.

Βεβαίως προτείνουμε βαθιά τομή και βεβαίως είναι ένα φιλόδοξο σχέδιο. Αλλά αυτός είναι ο τρόπος για να στηθεί ξανά η Ελλάδα στα πόδια της.

Πέρα από τους δημοσιονομικούς στόχους οι Θεσμοί πιέζουν για δομικές μεταρρυθμίσεις που πολλοί συνάδελφοι σας θεωρούν ότι είναι απαραίτητες να γίνουν. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

Ήδη σας έδωσα μια απάντηση με τα προηγούμενα. Θα σας πω όμως και το εξής. Ο τρόπος που αυτό συχνά λέγεται είναι εξόχως προσβλητικός για τον ελληνικό λαό. Τι υπονοεί το επιχείρημα; Ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι κατ’ ουσία άχρηστοι, ανίκανοι. Δεν μπορούν μόνοι τους να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους και χρειάζονται τα μνημόνια, δηλαδή τον ξένο δανειστή και επιτηρητή, ο οποίος επειδή είναι πονόψυχος, αλλά και πιο τίμιος και ικανός από εμάς, θα έρθει να μας βάλει σε τάξη.

Σε απλά ελληνικά, θα έρθει ο Γερμανός, ο Γάλλος και ο Ολλανδός, που φυσικά είναι ικανοί, και θα μας διορθώσουν. Αυτό το πράγμα δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ελληνική ιστορία και δεν πρόκειται να υπάρξει τώρα. Τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα πρέπει μόνοι μας να τις κάνουμε και να μην τις περιμένουμε από κανέναν επιτηρητή.

Οι δομικές αλλαγές τις οποίες επιδιώκουν τα μνημόνια κυρίως μεταφράζονται σε μια: Η συρρίκνωση των εισοδημάτων. Φτωχαίνω δηλαδή το ελληνικό εργατικό δυναμικό και υποτίθεται δημιουργώ δυνατότητες κερδοφορίας για τον ξένο, ή τον Έλληνα επενδυτή. Ούτε αυτό υπάρχει στη διεθνή εμπειρία. Είναι μια κατασκευή που προέρχεται από κακά εγχειρίδια των οικονομικών της ανάπτυξης.

Ο στόχος που πραγματικά επιδιώκει ο δανειστής μέσω των μνημονίων είναι να εξασφαλίσει με κάποιο τρόπο την αποπληρωμή των δανείων. Παράλληλα θέλει να μη του δημιουργεί η Ελλάδα προβλήματα δημιουργώντας ξανά ελλείμματα. Από κει και πέρα δε νοιάζεται.

Δεν πρόκειται να σταθεί ξανά η ελληνική οικονομία στα πόδια της με αυτό τον τρόπο. Είναι ο δρόμος για τη συρρίκνωση της χώρας και για την πλήρη απαξίωσή της.

*Πηγή: insider.gr

Υπογεννητικότητα: Η μνημονιακή λαίλαπα συρρικνώνει τον πληθυσμό

Από Δέσποινα Σπανού -

31/03/2017

0

Την 8η Μαρτίου κάθε χρόνου όλοι θυμούνται τα δικαιώματα των γυναικών, θυμούνται τη μόρφωση και τα προσόντα τους που δεν αναγνωρίζονται, την προσφορά στην οικογένεια που δεν αναγνωρίζεται, τη μειωμένη συμμετοχή τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων και πολλά άλλα, συνοδευόμενα πάντα από βαρύγδουπες δηλώσεις έκφρασης θαυμασμού!!!

Αυτά όλα εξαντλούνται τη συγκεκριμένη ημέρα!

Μετά όλα λησμονούνται. Συνεχίζεται η ίδια αντιλαϊκή πολιτική και τα αντιλαϊκά μέτρα, που μειώνουν μισθούς, συντάξεις, αυξάνει την ανεργία!!

Οι γυναίκες, φυσικά, είναι τα πρώτα θύματα αυτής της πολιτικής. Η ανεργία στις γυναίκες κυμαίνεται στο 28% (στους άνδρες είναι 19%), οι αμοιβές τους στον ιδιωτικό τομέα είναι τουλάχιστον 15% πιο χαμηλές από τις αντίστοιχες των ανδρών συναδέλφων τους, ενώ το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων γυναικών φτάνει το 62%.

Η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων αφορά σε μεγάλο βαθμό τις γυναίκες. Τα όποια κατοχυρωμένα με νόμο δικαιώματα (προστασία μητρότητας κ.λπ.) αποτελούν ουσιαστικά παρελθόν αφού ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα όταν μια γυναίκα μείνει έγκυος, κατά κανόνα εξαναγκάζεται σε απόλυση.

Το Κράτος Πρόνοιας αποδομείται συνεχώς. Παιδικοί σταθμοί χωρίς οικονομική επιβάρυνση για τους γονείς, κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, δεν υπάρχουν. Συνεπώς, μια γυναίκα ακόμα κι αν βρει εργασία αντιμετωπίζει και το πρόβλημα της φύλαξης και φροντίδας των παιδιών της.

Οι εκκλήσεις λοιπόν για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας που γίνονται πολύ συχνά σήμερα από κράτος και εκκλησία, χωρίς να αντιμετωπισθούν τα μεγάλα σημερινά οικονομικά προβλήματα και οι μνημονιακές πολιτικές αποτελούν απλά υποκρισία!

Η υπογεννητικότητα και ειδικότερα το δημογραφικό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπονομεύει το μέλλον του ελληνικού λαού με τεράστιες συνέπειες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το 2016 ο μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 75.000 άτομα και αυτό αποδίδεται στην υπογεννητικότητα και τη μετανάστευση στο εξωτερικό λόγω κρίσης.

Τεράστιο είναι και το πρόβλημα συνολικής γήρανσης του πληθυσμού.

Ο πληθυσμός ηλικίας 0-14 ετών ανήλθε στο 14,4% του συνολικού πληθυσμού έναντι 64,3% του πληθυσμού 15-64 ετών και 21,3% του πληθυσμού 65 ετών και πάνω.

Επίσης, η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε αμβλώσεις στην Ευρώπη και η τρίτη στον κόσμο με 250.000 ετησίως, δηλαδή υπερδιπλάσιες από τις γεννήσεις.

Η μετανάστευση, επίσης, είχε σαν αποτέλεσμα μέχρι σήμερα πάνω από 400.000 νέοι άνθρωποι να έχουν φύγει στο εξωτερικό. Το «κύμα φυγής» συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Με βάση τα στοιχεία της Eurostat μέχρι το 2080 θα έχει μειωθεί ο πληθυσμός της Ελλάδας κατά 3,5 εκατομμύρια κατοίκους και την επόμενη 20ετία θα μειωθεί κατά 1 εκατομμύριο!

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, αν συνεχισθούν οι ίδιες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, το 2050 ο πληθυσμός της Ελλάδας θα υποχωρήσει στα 7,5 εκατομμύρια!

Οι μνημονιακές πολιτικές, λοιπόν, οι οποίες επηρεάζουν όλους τους τομείς, ουσιαστικά οδηγούν στην εξαφάνιση αυτού του λαού.

Δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτα σε μια χώρα, όταν δεν υπάρχει νέα γενιά.

Δεν θα υπάρχει παραγωγή, δεν θα υπάρχει δημιουργία, δεν θα υπάρχει κοινωνική ασφάλιση (οι ασχολούμενοι με την κοινωνική ασφάλιση χαρακτηρίζουν το φαινόμενο «babyboom») δεν θα υπάρχει μέλλον!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα μνημονιακά κόμματα συνολικά, αυτά υπόσχονται για τον τόπο. Επεξεργάζονται τη μεγαλύτερη καταστροφή που έχει υπάρξει ποτέ και έχουν ακέραια την ευθύνη γι αυτό. Ο Ελληνικός λαός θα επιτρέψει την ολοκλήρωση αυτής της καταστροφής;

*Αναδημοσίευση από την κυριακάτικη KontraNews (26/3).

**Η Δέσποινα Σπανού είναι υπεύθυνη του Γραφείου Τύπου και μέλος της Π.Γ. της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑ.Ε.)

Οι Τσιριμώκοι των ημερών μας βεβηλώνουν και το μνημείο του Ν. Μπελογιάννη

31-3-2017

Της Τ. Γ.

Αν ο Λουντέμης είχε γνωρίσει τον Τσίπρα, ίσως γι αυτόν να 'χε γράψει πως "ειπώθηκαν τόσα ψέματα που ντράπηκαν τα ίδια, μιας και δεν ντρέπονταν τα στόματα που τα 'λεγαν".

Το όνειδος της αριστεράς, το πλυντήριο των νεοφιλελέ πολιτικών, 'κείνος που με τη στάση του έκανε να φαίνεται μύθος, το ήθος της αριστεράς, αυτός που απ' όλες τις προεκλογικές δεσμεύσεις του το μόνο που πραγμάτωσε ήταν "η συμμαχία με το διάβολο", προς ίδιον πάντα όφελος, αφού μαγάρισε την Καισαριανή, πήγε σήμερα να βεβηλώσει και το μνημείο του Ν. Μπελογιάννη.

Αραγε την ώρα που ξεστόμιζε πως "ο Ν. Μπελογιάννης έγινε σύμβολο του αγώνα για την ειρήνη και τη δημοκρατία", διόλου δε συλλογίστηκε τί συμβολίζει ο ίδιος στο νου και την ψυχή κάθε έντιμου ανθρώπου;

Κι όταν κοιτούν κατάματα την ιστορία, όπως μας πληροφόρησε ο κ. πρόεδρος της βουλής, με ποιο τρόπο εμπνέονται απ' τους αγωνιστές οι Τσιριμώκοι των ημερών μας;

Ρητορικά ερωτήματα που απλά προσπαθούν να δώσουν διέξοδο στην οργή μας...

Μα όσες επισκέψεις κι αν κάνουν σε τόπους ιερούς, την δική τους ανίερη συμπεριφορά δεν μπορούν να σκεπάσουν ... Οσες αναφορές κι αν κάνουν στην μεγαλοσύνη γνήσιων αγωνιστών, την δική τους ουτιδανότητα δεν μπορούν να καλύψουν...

Τουναντίον πιότερο φαίνεται η δική τους γύμνια, πιότερο κραυγάζει η δική τους αναξιοπρέπεια...

Σχετικά από το αρχείο μας:

1.Αφιέρωμα στον Νίκο Μπελογιάννη
2. Νίκος Μπελογιάννης: 100 χρόνια

Ο Μπελογιάννης δεν μαγαρίζεται.

Το αίμα του Μπελογιάννη είναι το λίπασμα για να ξημερώσουν μέρες «στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων».

Κανείς διαπραγματευτάκος δεν μπορεί να κοντύνει τον Μπελογιάννη.

Τον άνθρωπο που δεν διαπραγματεύτηκε, ποτέ, τίποτα.

Τον κομμουνιστή που – όπως έγραφε ο Ελιάρ – ήταν, είναι και θα παραμένει παντοτινό σύμβολο επειδή ακριβώς «δε θυσίασε τίποτα απ’ την τιμή και την ελπίδα μας….».

(από τον Real FM – Νίκος Μπογιόπουλος)

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κάποιοι δεν σέβονται ούτε τους Έλληνες πολίτες, ούτε την πατρίδα

Ούτε την ιστορία, ούτε τον εαυτό τους. 

Εγώ θα συνεχίσω να σέβομαι το ΟΧΙ μας και να τηρώ τον λόγο

 μου.

Σήμερα ο κ.Σκουρλέτης κατήγγειλε τον εαυτό του, που θα ψηφίσει Ναι στο ξεπούλημα καί της ΔΕΗ, όσο-όσο, στα "βαποράκια συμφερόντων". Θα το κάνει, λέει, από...σεβασμό στη...δημοκρατία και τη...συλλογικότητα. Μια νέα παρεοκρατία, προσώπων προ πολλού ξεπουλημένων, δίνει το δικό της αγώνα παραμονής στην εξουσία.

Η Δημοκρατία βρίσκεται στο ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος κι όχι στα ξετσίπωτα Ναι του Καθεστώτος.

Η συλλογικότητα δεν είναι ούτε ομερτά ούτε συνενοχή στο έγκλημα.

Θα υπερασπιστούμε το ΟΧΙ μας απέναντι στα Ναι τους. Και θα μπούμε μπροστά για να αποτρέψουμε και να ανατρέψουμε καί αυτό το ξεπούλημα, όπως σήμερα και κάθε Τετάρτη μπαίνουμε μπροστά αποτρέποντας τους παράνομους πλειστηριασμούς.

Όταν ο Τσίπρας έλεγε «εθνικό έγκλημα» την πώληση της ΔΕΗ

31-3-2017

Βίντεο] 

(Συνέπεια ενός πολιτικού απατεώνα)

«Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι η ΔΕΗ θα ξεπουληθεί», έλεγε ο Τσίπρας

Τα λόγια της Μαλβίνας Κάραλη και η Σάτιρα της είναι ακόμη επίκαιρα στις μέρες μας, 

γεγονός που καθιστά την Μαλβίνα ως την Πρώτη Αγανακτισμένη Ελληνίδα

Η πώληση μονάδων της ΔΕΗ, που όπως φαίνεται, συμπεριλαμβάνεται στους όρους για να κλείσει η αξιολόγηση, έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε κυβέρνηση και κόμμα.
Και όχι άδικα, αν σκεφτεί κανείς τι αγώνα είχαν δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπας για το δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ.

Αξίζει να θυμηθεί κανείς και να θυμηθεί και ο Αλέξης Τσίπρας τα όσα έλεγε το καλοκαίρι του 2014, στο Αμύνταιο, από όπου χαρακτήριζε «εθνικό έγκλημα που πρέπει να αποτραπεί» το νομοσχέδιο της τότε κυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου, ενώ καλούσε τους πολίτες, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, «να συγκροτήσουν ένα παλλαϊκό κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο».  


Όλη η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο ΑΗΣ-Αμυνταίου-Φιλώτα της ΔΕΗ:
 
(Συνέπεια ενός πολιτικού απατεώνα)

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

Πούτιν σε Αμερικάνο δημοσιογράφο: «Πώς τολμάτε να μιλάτε για Ανθρώπινα Δικαιώματα;

31-3-2-17

Πούτιν σε Αμερικάνο δημοσιογράφο: «Πώς τολμάτε να μιλάτε για Ανθρώπινα Δικαιώματα;

Ο δημοσιογράφος του CNBC κατα τη διάρκεια του Αρκτικού Forum  ρώτησε τον Πούτιν για «πολιτικές παρεμβάσεις» στην εκλογική διαδικασία των ΗΠΑ, για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις πρόσφατες διαδηλώσεις στη Μόσχα.

Ο Πούτιν δεν εντυπωσιάστηκε:
Θα συνεχίσετε να μιλάτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όλη την ώρα μιλάμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και μόλις αναφέρατε επίτηδες αυτές τις διαδηλώσεις στη Μόσχα και σε άλλες πόλεις της Ρωσίας.

Τι γίνεται με τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Τολμάτε να μιλάμε γι αυτά εσείς; Πως μπορείτε να μιλάτε για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Θέλετε να μιλάτε εσείς για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μονόπλευρα, και μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις, και στη συνέχεια δεν θέλετε τα ανθρώπινα δικαιώματα να υπάρχουν για τους άλλους ανθρώπους.

Δεν έχει κανένα νόημα. Δεν είναι δίκαιο. Δυστυχώς, βλέπουμε αυτή την υποβάθμιση του διεθνούς δικαίου στην πράξη. Πρέπει να το διορθώσετε αυτό. Μπορούμε να το κάνουμε μαζί αυτό; Ναι μπορούμε. Ας εργαστούμε σε αυτό μαζί.

Ο άνθρωπος με το τρίφυλλο

31-3-2017

του Γιάννη Λαζάρου

Τα έπεα και οι πράξεις του απίθανου υποτακτικού των Γερμανών είναι τέτοια και τέτοιες, που ούτε ένας άνθρωπος σε βαριά μαστούρα δεν θα έκανε. Οι τελευταίες ικμάδες λογικής εκτελέστηκαν στην εκδήλωση για τα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη όπου σύσσωμος ο συρφετός των χαραμοφάηδων με ένα γαρύφαλλο στο χέρι πήγαν άρον- άρον ο καθείς για τους δικούς του σκοπούς.

Αφού και οι αλαλάζοντες «ζει, ζει, ο Μπελογιάννης ζει»  δεν έχουν καταλάβει πως όχι απλά δεν «ζει» αλλά τον σκότωσαν διαχρονικά οι ίδιοι, τότε όλος αυτός ο συρφετός βρίσκει εύφορο έδαφος για τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που πίστευε και γι' αυτά που εκτελέστηκε ο Μπελογιάννης. 

Με το να αναλύσεις αυτά που είπαν οι πανηγυράκιδες  με πρώτο βιολί το διορισμένο στην πρωθυπουργία υβρίδιο της πολιτικής, θα προσβάλλεις νήπια που δεν περπατάνε ακόμη, όμως το γιατί αλλά και η πίκρα πλανάται ακόμη στον εγκέφαλο λίγων οι οποίοι δεν ενδίδουν στην σκουληκιασμένη κατάσταση που επέβαλαν οι «τιμώντες» τον Μπελογιάννη. 

Όλα στην κιμαδομηχανή στην υπηρεσία των αφεντικών που «τίμησαν» τον Μπελογιάννη. Δεν τους φτάνει η απόλυτη κατοχή με την επιβολή στην πολιτική σκηνή ό,τι πιο σάπιου γέννησε αυτή η κοινωνία, θέλουν να τα πετάξουν όλα στον σκουπιδοτενεκέ, θέλουν όλα να εξευτελιστούν. Ο ρόλος του υπαλλήλου των Γερμανών πρωθυπουργού στον εξευτελισμό της αριστεράς και των αξιών της είναι ενεργός ακόμη με καταπληκτικά αποτελέσματα τουλάχιστον στην Ευρώπη. Πρέπει και τα σύμβολα να εκμηδενιστούν. Πρέπει όλα να γίνουν ρημαδιό στο μυαλό των επερχόμενων γενεών. Γιατί; Φοβούνται ακόμη κάτι; Μπορεί ένα σύμβολο σαν το γαρύφαλλο να κάνει ανθρώπους να αντιδράσουν απέναντι στον ολοκληρωτισμό και τα όργανά τους τύπου Τσίπρα; 

Μπορεί ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο να εμπνεύσει ακόμη; Υπάρχει ακόμη θέση στο μυαλό και στην καρδιά των ανθρώπων για Μπελογιάννηδες; 

Τα τελευταία πενήντα τουλάχιστον χρόνια το «ζει» χρησιμοποιήθηκε περισσότερο ως άλλοθι για την ενδοτικότητα απέναντι στην λαίλαπα της απολιτίκ πολιτικής χρησιμοποιούμενο πιο πολύ ως συγκινησιακό μέσο για τους σκοπούς του κάθε χρήστη. Άσχετα αν αυτό αφορούσε τον Μπελογιάννη ή το Πολυτεχνείο ή όποια μορφή και αγώνα μπορεί στο παρελθόν να ενέπνεε. Τι μπορεί να εμπνεύσει σήμερα το «ζει» από χρήστες τύπου Κατρούγκαλων, παπάδων με ράσα, Βούτσηδων, Τσίπριδων, Δραγασάκηδων, Λεβέντηδων, Κουτσουμπαίων (εδώ χρειάζεται βαριά μορφή ναρκωτικού για την ανάλυση); 

Πώς αφού «ζει» ο Μπελογιάννης τουλάχιστον ουδείς από τους χρήστες δεν αγαπά την Ελλάδα όχι όσο ο ίδιος ομολόγησε στην απολογία του αλλά μια στάλα έτσι για να υπάρχει  στον ορίζοντα; 
Πώς γίνεται να σε σκοτώνουν για τη λευτεριά και ο σκλαβωμένος να φωνάζει πως «ζεις» ψωνίζοντας με πλαστικό χρήμα που του επέβαλαν οι κατακτητές το πανό που έχει τη μορφή σου με το γαρύφαλλο; 

Αυτοί που πρόδωσαν και εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη είναι από τότε στην πρώτη γραμμή εξουσίας, εξ' άλλου γι' αυτό τον εκτέλεσαν για να μην γίνει αυτός και οι ιδέες του εξουσία. Εκείνο που παραμένει ανεξερεύνητο είναι το αν η μαστούρα που τους διακατέχει προέρχεται από την γλύκα της ή από την επιθυμία να ξεχνάνε κατά περιόδους τα εγκλήματα που διαπράττουν απέναντι σε λαούς. 

Η περίπτωση των άνοων που μαζεύτηκαν να «τιμήσουν» τον Μπελογιάννη δεν εμπίπτει σε καμία από τις προαναφερθείσες κατηγορίες διότι απλά εκτελούν και εντολές εκτός από ανθρώπους. 

Θα ισχυριστεί κάποιος πως αφού δεν είναι μαστουρωμένοι τα κάνουν όλα εν πλήρη συνειδήσει. Ναι, αλλά εν πλήρη συνειδήσει λειτουργεί ο έχων συνείδηση. Αυτοί τα κάνουν εν πλήρη ασυνειδησία αφού στερούνται συνείδησης. 

Η έλλειψη συνείδησης έσπειρε πολύ πόνο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, πόνο που αν ο Μπελογιάννης «ζούσε» θα ήταν άγνωστος. Η φυσική εξόντωση του Μπελογιάννη (λέγεται και εκτέλεση) ενέπνευσε για το ο «Μπελογιάννης ζει» και γέμισε τις καρδιές πολλών ανθρώπων με ελπίδα για το αύριο. 

Τελικά αυτές δεν ήταν καρδιές, ήταν καφενεία με ανοιγμένα παράθυρα να φύγουν τα ντουμάνια, αφού για μια ψιλοβόλεψη χώρεσαν και τον Μπελογιάννη και το ΕΣΠΑ και το πλαστικό χρήμα, μα πάνω απ' όλα τους εκφραστές της προδοσίας τους οποίους ο Μπελογιάννης πολέμησε γενναία.- 

http://www.stontoixo.com/

ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ ΑΜΕΣΑ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Ε.

31-3-2017

ΧΑΟΣ ΚΑΙ ΕΕ

Γράφει η Φωτεινή Μαστρογιάννη

Το χάος μπορεί να είναι ευεργετικό και να προκαλέσει αλλαγές (όσο και εάν οι άνθρωποι αντιδρούν στις αλλαγές) αλλά δεν είναι σίγουρο εάν η νέα κατάσταση που θα διαμορφωθεί θα είναι ευεργετική και σε ποιον θα είναι ευεργετική.

Ο Smith (2007) υποστηρίζει ότι θεωρία του χάους είναι η μελέτη του τρόπου που μικρές αλλαγές στα πράγματα, ως έχουν την παρούσα στιγμή, μπορεί να έχουν πολύ σημαντικές συνέπειες για το μέλλον (το πέταγμα της πεταλούδας). Η θεωρία του χάους πλέον συνδυάζεται με τα οικονομικά και με τη διοίκηση επιχειρήσεων. Πιθανόν η θεωρία αυτή να μπορεί να εφαρμοσθεί και σε επίπεδο χωρών και γεωοικονομίας.

Ησίοδος

Στη στρατηγική των συμμαχιών των επιχειρήσεων, κάτι που ίσως να μπορεί να αναχθεί στα κράτη, οι επιχειρήσεις που έχουν περισσότερους πόρους μπορούν ευκολότερα να επιλέξουν συνεργάτες σε σχέση με αυτούς που έχουν λιγότερους (όποιος έχει λεφτά φυσά και τη φλογέρα, σύμφωνα με την ελληνική παροιμία). Στην ΕΕ οι ισχυροί είναι οι χώρες του Βορρά και αυτές είναι που επέλεξαν τη διεύρυνση της με χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και όχι την εμβάθυνσή της.

Όταν όμως οι πόροι και τα συμφέροντα των δύο επιχειρήσεων δεν ταιριάζουν αλλά και υπάρχει διαφορά ισχύος τότε μπορεί να προκληθεί απόσυρση. 

 Το ζούμε αυτό στις ημέρες μας με τη διαφορά ισχύος Βορρά –Νότου στην ΕΕ και την πρόκληση απόσυρσης μέσω της δημιουργίας μίας ΕΕ πολλών ταχυτήτων.

Οι σχέσεις καθορίζονται από συνοχή και από ένταση (στην περίπτωση που υπάρχουν συγκρουόμενοι στόχοι). Η απόσυρση επικρατεί όταν υπερισχύει η ένταση (τα χρέη των χωρών και η ανισομέρεια στην ανάπτυξη έχουν προκαλέσει ένταση στην ΕΕ και πολλές χώρες σκέφτονται την απόσυρση, αρχής γενομένης από τη Βρετανία). 

Θεωρείται ότι όσο μεγαλύτερη συνάφεια στόχων και συνεργασία υπάρχει, τόσο πιο ισχυρή είναι η συνεργασία. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει στη στρατηγική. Εάν δύο επιχειρήσεις συνεργασθούν για την απόκτηση μίας π.χ. μοναδικής γνώσης θα μοιρασθούν τους πόρους τους. 

Εάν όμως για παράδειγμα, η μία επιχείρηση έχει αλλαγή στην ηγεσία της τότε μπορεί η νέα ηγεσία να δει άλλες ευκαιρίες στην αγορά και τότε η επιχείρηση αυτή να αλλάξει τη στρατηγική της (αυτό άλλωστε δεν συμβαίνει με τη γερμανική ηγεσία αυτή τη στιγμή και τη θέση της ως προς την ΕΕ;). Στη θεωρία του χάους αυτό ονομάζεται «παράξενος ελκυστής». Η επίδραση του παράξενου ελκυστή εξαρτάται από τη θέση που έχει η επιχείρηση στην αγορά.

Οι στρατηγικές συμμαχίες αποτυγχάνουν πολλές φορές λόγω ακαταλληλότητας του συνεργάτη αλλά και λόγω άλλων διαφορών όπως είναι π.χ. οι πολιτισμικές. Καθοριστικής σημασίας για την επιτυχία ή μη των στρατηγικών είναι τα διάφορα εμπόδια προσαρμογής και ο βαθμός στον οποίο μπορεί να μεταφερθεί η γνώση.

Σύμφωνα με τη θεωρία του χάους, στον παράξενο ελκυστή το σύστημα δεν μπορεί να επαναλάβει μία συγκεκριμένη συμπεριφορά γιατί έχει «δεθεί» στον χώρο του παράξενου ελκυστή. Με άλλα λόγια μία μέτρια σε όλα της επιχείρηση εάν δημιουργήσει συμμαχία με μία άλλη τότε το αποτέλεσμα θα είναι μία καινούρια επιχείρηση γιατί οι καινούριες συνθήκες την αναγκάζουν να αφήσει πίσω το παρελθόν της.

Οι αλλαγές δεν γίνονται γρήγορα, το αποτέλεσμα είναι βέβαιο και οι εμπλεκόμενοι μπορεί να μη χειριστούν αποτελεσματικά και με επωφελή τρόπο το αποτέλεσμα της συμμαχίας. Όσο πιο γρήγορα οι επιχειρήσεις απορροφήσουν το σοκ της αλλαγής τόσο πιο καλά θα προχωρήσουν στο αρχικό τους σχέδιο αλλά δεν είναι βέβαιο ότι θα βελτιωθεί η απόδοσή τους γιατί μπορεί οι συμμαχίες που έχουν δημιουργήσει οι άλλοι να είναι πιο αποτελεσματικές, με αποτέλεσμα να υπερκεράσουν τη συμμαχία αυτών των επιχειρήσεων.

Φοβάμαι ότι η συμμαχία των χωρών για το δημιούργημα ΕΕ βρίσκεται σε αυτό το στάδιο και πολύ πιθανόν και η Ελλάδα να βρίσκεται σε αυτό όσον αφορά τη σχέση της με την ΕΕ. Οι συμμαχίες άλλων χωρών βλ. ΗΠΑ-Ρωσίας μπορεί να υπερκεράσουν την ΕΕ γιατί το σοκ που προκάλεσε η οικονομική κρίση στην ΕΕ δεν απορροφήθηκε καλά και το αρχικό σχέδιο της έχει αποτύχει. 

Μία πιθανόν τελευταία ευκαιρία, να είναι η εμφάνιση ενός «ελκυστή» υπό τη μορφή νέων ηγεσιών αλλά και μίας νέας πολιτικής και οικονομικής ιδεολογίας στην ΕΕ που θα δημιουργήσει έναν άλλο δυναμισμό και ευχή είναι προς όφελος των λαϊκών σρωμάτων, εκτός βέβαια εάν, όπως όλα δείχνουν, είναι ήδη πολύ αργά.

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Οικονομολόγος, καθ. ΜΒΑ

Ενδεικτική βιβλιογραφία

Baum, J. A. C., Cowan, R., & Jonard, N. (2014). Does evidence of network effects on firm performance in pooled cross-section support prescriptions for network strategy?Strategic Management Journal, 35(5), 652-667.

Shah, R. H., & Swaminathan, V. (2008). Factors influenc-ing partner selection in strategic alliances: The moder-ating role of alliance context. Strategic Management Journal, 29(5), 471-494

Smith, L. A. (2007). Chaos: A very short introduction. Oxford; New York: OxfordUniversity Press