Ο ιστορικός κύκλος της Μεταπολίτευσης κλείνει με την Αριστερά*

• 
  

26-10-2016

Του Γιώργου Καραμπελιά πρωτοδημοσιεύτηκε στη huffingtonpost.gr

Τονίζω συχνά, τα τελευταία χρόνια, πως ο πολιτικός και οικονομικός φιλελευθερισμός έχει ως αναγκαίο συμπλήρωμά του τονπολιτισμικό φιλελευθερισμό. Νεοφιλελεύθερη Δεξιά και εθνομηδενιστική/πολυπολιτισμική Αριστερά αποτελούν τα δίδυμα αδελφάκια της παγκόσμιας «Νέας Τάξης Πραγμάτων». Στην Ελλάδα, μάλιστα, μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά ανέλαβε να ολοκληρώσει και τις δύο λειτουργίες: παράλληλα με τον πολιτισμικό φιλελευθερισμό -μεταναστευτικός πολυπολιτισμός, κατεδάφιση της εθνικής ταυτότητας στην εκπαίδευση, κ.λπ.-, προβαίνει στην εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας, την αποσύνθεση των εργασιακών δικαιωμάτων, τη μεταβολή της χώρας κυριολεκτικώς σε αποικία…

Καθόλου τυχαία, η μεταμοντέρνα Αριστερά και η Δεξιά συμμερίζονται τις ίδιες βασικές αξίες. Την ίδια πίστη στον εργαλειακό ορθολογισμό, την ίδια λατρεία για την απεριόριστη οικονομική μεγέθυνση, την ίδια απόρριψη εν τέλει του ανθρώπου ως φύση και την επιμονή στον άνθρωπο ως κατασκευή. Η… ΟΛΜΕ και οι νέας κοπής φεμινίστριες θα υποστηρίζουν πως ακόμα και το φύλο αποτελεί «κοινωνική κατασκευή», ενώ η Google ή και το… Pokemon go θα αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν έμπρακτα αυτόν τον νέο μηχανοποιημένο άνθρωπο. Η Αριστερά την ιδεολογική προετοιμασία, η Δεξιά την υλοποίηση! Η Αριστερά θα επιμένει επί δεκαετίες στην πάλη ενάντια στην… ελληνική γλώσσα και η Δεξιά, με τον Ράλλη, θα την κάνει νόμο του κράτους. Αυτός είναι ένας συνήθης καταμερισμός εργασίας μεταξύ τους, εκτός από έκτακτες συνθήκες οπότε αναλαμβάνει η Αριστερά να φέρει σε πέρας και τα δύο καθήκοντα, όπως συνέβη στην Κίνα, ή… στην Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ. [Οι Κινέζοι, ως το πρότυπο του αναδυόμενου μεγα-κράτους του μέλλοντος, φαίνεται να έχουν επιτύχει έναν καταπληκτικό συνδυασμό των δύο προτύπων. Και κρατισμός με Κομουνιστικό Κόμμα και…πολυεθνικές κάνοντας πράξη, με τον τρόπο τους, την «υπέρβαση» Αριστεράς-Δεξιάς! Οι πρόεδροι των πολυεθνικών τους είναι «ιδιώτες» και ταυτόχρονα αξιωματούχοι του κόμματος. ]

Η ιστορική Αριστερά, λοιπόν, εδώ και δεκαετίες, τόσο στη Δύση όσο και στην Ελλάδα, όχι μόνο αδυνατεί να προτάξει μια εναλλακτική λύση στον ξέφρενο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό αλλά, αντίθετα, προωθώντας την άρνηση της πατρίδας και του ριζώματος, την ισοπέδωση των φύλων και την παγκοσμιοποίηση, την οποία βάφτισε διεθνισμό, αποδείχθηκε ο ισχυρότερος σύμμαχος του χρηματοπιστωτικού καζινοκαπιταλισμού, παράλληλα με τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά.

Ο οικονομικός φιλελευθερισμός προϋποθέτει τον πολιτισμικό, δηλαδή η Δεξιά χρειάζεται την Αριστερά για να μπορεί να κυβερνά. Επί παραδείγματι, για την κατεδάφιση της οικονομικής και δασμολογικής προστασίας των εθνών-κρατών και την ανάπτυξη της παγκόσμιας αγοράς, έπρεπε να προηγηθεί, η ιδεολογική απονομιμοποίηση των «εθνικών συνόρων», την οποία προωθεί με φρενήρεις ρυθμούς η Αριστερά. … Για να διαλυθεί η εθνική ταυτότητα και να μπορεί η Ελλάδα να ενταχθεί απρόσκοπτα σε υπερεθνικούς οργανισμούς όχι ως ισότιμο μέλος αλλά ως ημι-αποικία, θα έπρεπε η «πρωτοπόρα» Αριστερά να έχει αποσυνθέσει τους ίδιους τους πυλώνες της εθνικής ιδιοπροσωπίας, τη διαχρονία του ελληνισμού, τη σχέση του με την Ορθοδοξία, τη συνέχεια της γλώσσας. Για να καταρρεύσει η δημογραφία της χώρας, θα έπρεπε να καλλιεργηθεί το μοντέλο της ακραίας ατομικής «ανεξαρτησίας», η ολοκληρωτική συκοφάντηση των οικογενειακών δεσμών. Κατά βάθος, η ιδεολογία της μεταμοντέρνας Αριστεράς δεν είναι αντικαπιταλιστικήαλλάυπερκαπιταλιστική.

Εξάλλου, μετά τη δεκαετία του 1990, παρατηρείται μια ισχυρή σύγκλιση Αριστεράς και Δεξιάς … Είτε οι δυνάμεις της Δεξιάς (Θάτσερ, Χέλμουτ Κολ κ.λπ.) είτε οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής Αριστεράς (Φρανσουά Μιτεράν, SPD στη Γερμανία, Μπλερ στη Βρετανία, Κράξι στην Ιταλία, Σημίτης στην Ελλάδα) προωθούσαν τον ίδιο κοινωνικό και πολιτικό μετασχηματισμό, τόσο ώστε, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και ιδιαίτερα μετά το 2000, τα φιλελεύθερα και τα σοσιαλιστικά κόμματα θα μοιάζουν τόσο πολύ, ώστε πλέον οι διαφορές μεταξύ τους να καταστούν εντελώς ασήμαντες ενώ πολύ συχνά συγκυβερνούν – όπως συμβαίνει και σήμερα στη Γερμανία. Οι δυτικές μαζικές δημοκρατίες είχαν φθάσει σε εκείνο το οριακό σημείο όπου οι δύο πολιτικοί πυλώνες της, τα φιλελεύθερα και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, είχαν μεταβληθεί σε μια λίγο πολύ ενιαία πολιτική τάξη, χωρίς ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους.

Ο πολιτισμικός φιλελευθερισμός του ΣΥΡΙΖΑ μεταβλήθηκε σε χρόνο dt σε οικονομικό και κοινωνικό νεοφιλελευθερισμό, σε μια άκρως φτωχοποιημένη κοινωνία -δεν βρισκόμαστε στην εποχή Σημίτη-, και επομένως απειλείται με άμεση ιδεολογική κατάρρευση.

Γι’ αυτό στην Ελλάδα, όταν το σύστημα εισήλθε σε μια επιταχυνόμενη κρίση, ως συνέπεια της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης (το 2008 ήταν η πρώτη χρονιά που το ΑΕΠ συρρικνώθηκε), η προσκολλημένη στο ΠΑΣΟΚ «τάξη» των οργανικών διανοούμενων της Αριστεράς, που αποτελούσε ουσιαστικώς το πολιτισμικό think tank του παρασιτικού εκσυγχρονισμού, αρχίζει να διεκδικεί σταδιακώς μεγαλύτερο μέρος από την πίτα της εξουσίας και, γιατί όχι, και την ίδια την πολιτική εξουσία. Αυτή την εξέλιξη προδιέγραφε ήδη η αλλαγή ηγεσίας από τον «σημιτικό» Κωνσταντόπουλο στον «εξεγερμένο» Αλαβάνο, καθώς και, εμβληματικά, η μηδενιστική εξέγερση της νεολαίας των ανώτερων μεσοστρωμάτων, τον Δεκέμβρη του 2008.

Η πολυπολιτισμική και εθνομηδενιστική Αριστερά, από δύναμη ιδεολογικής αναπαραγωγής του μεταπολιτευτικού συστήματος, διεκδικούσε πλέον την ίδια την πολιτική εξουσία. Και τα μνημονιακά χρόνια της προσέφεραν αυτή τη δυνατότητα.

Και όμως πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε με τέτοια ταχύτητα, ένα αριστερό κόμμα δεν μεταβλήθηκε σε όργανο και εκφραστή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, τόσο ώστε δύο χρόνια μετά την άνοδο στην εξουσία να κινδυνεύει να συμπαρασύρει στην αναπόφευκτη πτώση του τον ίδιο τον πολιτισμικό νεοφιλελευθερισμό…

Διότι, αν στο παρελθόν ο εθνομηδενισμός και η διαδικτυακή παγκοσμιοποίηση μπορούσαν να συντηρούν την αυταπάτη των «πολιτών του κόσμου», ο «κοινωνικός αποκλεισμός» απαιτεί την αποτίναξη των φθαρμένων ενδυμάτων της εποχής των παχιών αγελάδων. Ο πολιτισμικός φιλελευθερισμός του ΣΥΡΙΖΑ μεταβλήθηκε σε χρόνο dt σε οικονομικό και κοινωνικό νεοφιλελευθερισμό, σε μια άκρως φτωχοποιημένη κοινωνία -δεν βρισκόμαστε στην εποχή Σημίτη-, και επομένως απειλείται με άμεση ιδεολογική κατάρρευση.

Αν υπάρχει κάποιο ιστορικό προηγούμενο, αυτό θα ανευρεθεί στην ακριβώς αντίθετη πλευρά, σε εκείνη των «εθνικιστών» της στρατιωτικής δικτατορίας, που κατέστρεψαν την Κύπρο και μετέβαλαν τον πατριωτισμό σε ύποπτη έννοια, αν όχι και σε ύβρι. Σήμερα, οι εθνομηδενιστές, κλείνοντας την περίοδο της μεταπολίτευσης, θα ανοίξουν άραγε τον δρόμο σε μια ιστορική περίοδο όπου θα αναβαθμιστούν οι αξίες του πατριωτισμού και της εθνικής συνοχής, ως οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση και τη συνοχή της χώρας;

Μπορούμε, όντως, να κάνουμε την πρόβλεψη πως ο πολιτισμικός φιλελευθερισμός και ο εθνομηδενισμός θα γνωρίσουν μια συρρίκνωση της επιρροής τους, ως συνέπεια της αποδυνάμωσης της πολιτικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ; Πιθανότατα, διότι, σε συνθήκες κρίσης, η αναπαραγωγή της διανόησης ως ενός εθνομηδενιστικού, κοινωνικού υποκειμένου καθίσταται όλο και πιο δύσκολη. Δεν μπορείς εύκολα να είσαι πολυπολιτισμικός ιντερνετάκιας, όντας άνεργος, υποαμειβόμενος, με κουτσουρεμένη τη σύνταξη και τον μισθό σου, την ίδια στιγμή που η άρχουσα πολιτική τάξη του ΣΥΡΙΖΑ αμείβεται πλουσιοπάροχα, και ταυτόχρονα να αποδέχεσαι τόσο εύκολα τα φληναφήματα του Φίλη για τη γενοκτονία των Ποντίων και της Σίας Αναγνωστοπούλου και του Αντώνη Λιάκου για την κατάργηση της ελληνοκεντρικής ιστορίας.

Άραγε, απέναντι σε αυτή τη σταδιακή αλλά αναπόφευκτη απαξίωση του εθνομηδενισμού, θα αποφύγουμε τη μετακίνηση στο αντίθετο άκρο της εθνοκαπηλίας, του ολοκληρωτισμού και της μισαλλοδοξίας, που προκρίνουν ήδη σαν φάρμακο οι φασιστικές σειρήνες; Ελπίζουμε ότι η ελληνική κοινωνία, στην ιστορική της μνήμη, έχει ήδη αποθηκεύσει το προηγούμενο της δικτατορίας, έτσι ώστε να μη βγει, από την εποχή του πολιτικού μηδενισμού και του εθνομηδενισμού, προς μία κατεύθυνση επιστροφής στους πατριδοκάπηλους αλλά σε έναν τρίτο, συνθετικό δρόμο πατριωτισμού, οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης, οικολογίας και ελευθερίας. Κυριολεκτικώς, πέρα από την Αριστερά και τη Δεξιά.

***** Σήμερα, λοιπόν, ολοκληρώνεται ο κύκλος. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, οι τρεις βασικοί πυλώνες του καθεστώτος, ανήλθαν στην εξουσία, και την καταστροφή την ολοκληρώνει η Αριστερά. Πρόκειται μάλλον για έναν νόμο της ιστορικής εξέλιξης. Όταν κλείνει μια ιστορική περίοδος, αναδεικνύονται στο προσκήνιο οι πιο χαρακτηριστικές και ακραίες μορφές της περιόδου που προηγήθηκε. Τη μετεμφυλιακή περίοδο την ολοκλήρωσε η Χούντα, ως ακραία έκφραση της μετεμφυλιακής Δεξιάς, με μία εθνική καταστροφή. Επειδή ηΜεταπολίτευση είχε μία κατεύθυνση αριστερόστροφη, θα κλείσει -καταστροφικά- με μία αριστερή κυβέρνηση. Εξάλλου, αυτά που έκανε πράξη το ΠΑΣΟΚ, όταν ανέβηκε το 1981 στην εξουσία, πήγαιναν κυριολεκτικώς πολύ πέρα από αυτά που λέει η σημερινή Αριστερά. Η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι το ΠΑΣΟΚ το οποίο και μετεξελίχθηκε, μέσα από μία κυβερνητική πορεία χρόνων· εδώ, ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίχθηκε μέσα σε έξι μήνες.

Όταν το σύστημα-μεταπολίτευση εισήλθε στην τελική κρίση του ανέδειξε ως έσχατη κυβερνητική εκδοχή τους ιδεολογικούς εκφραστές της Μεταπολίτευσης, τον χώρο της παλιάς ΚΝΕ, του ΚΚΕ εσωτερικού, και τον περιρρέοντα χώρο, μαζί με ένα τμήμα των Εξαρχείων. Ο ιστορικός κύκλος της Μεταπολίτευσης κλείνει με την Αριστερά.

*Προδημοσίευση από το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά «Πέραν της Αριστεράς και της Δεξιάς: Η Υπέρβαση», που κυκλοφορεί τις προσεχείς ημέρες από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις.

Κοροϊδία και Ξεπούλημα ή αλλιώς ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση

26-10-2016

Μιχάλης Δαγτζής, μέλος του ΜΕΚΕΑ            
                                   

Τέτοιο πολυνομοσχέδιο χωρίς να βγει άχνα μόνο «αριστερή» κυβέρνηση θα μπορούσε να φέρει. Τα εύσημα, λοιπόν, στον Τσίπρα και στον Τσακαλώτο και στους λοιπούς διανοούμενους-μαρξιστές της κυβέρνησης για το μεγαλύτερο και πιο χυδαίο ξεπούλημα της ελληνικής δημόσιας περιουσίας.

Με συνοπτικές διαδικασίες βασικοί τομείς της οικονομίας με μεγάλη κοινωνική σημασία μεταφέρθηκαν από τα χέρια του δημοσίου στο γνωστό «Υπερταμείο». ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΕΛΒΟ κλπ ακολουθώντας τη μοίρα του Ελληνικού. Τη μοίρα που τους είχαν διαφυλάξει ο Γιωργάκης, οι Σαμαροβενιζέλοι και λοιποί εντολοδόχοι της Υπερεθνικής και της ντόπιας ελίτ, δηλαδή του ξεπουλήματος και των ιδιωτικοποιήσεων. Στον ίδιο δρόμο, λοιπόν, που χάραξαν και οι προηγούμενοι βαδίζουν τώρα οι «φιλολαϊκοί» και «προοδευτικοί» κυβερνώντες, που μόνο καπηλευόμενοι το όνομα της αριστεράς θα διέπρατταν τόσο ανώδυνα το έγκλημα του ξεπουλήματος.

Βέβαια, ο υπουργός οικονομικών και καθηγητής(ααα και μαρξιστής, μην ξεχάσω) Τσακαλώτος μας ενημέρωσε ότι όσο είναι αυτός υπουργός ιδιωτικοποιήσεις δεν θα γίνουν! Επομένως, αξίζει να δούμε λίγο προσεκτικότερα τι έχει υπογράψει αυτός ο τύπος και τι είναι το Υπερταμείο.

Σύμφωνα με το άρθρο 185 του συναφούς νόμου του Μαίου του 2016, το Υπερταμείο «δεν ανήκει στο Δημόσιο ή ευρύτερο δημόσιο τομέα» και «λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας». Συνεχίζουμε διαβάζοντας από την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (Ν. 4336, ΦΕΚ 94Α’, 14.8.2015) τα εξής:

…θα συσταθεί ένα νέο ανεξάρτητο ταμείο (το «Ταμείο») το οποίο θα κατέχει σημαντικής αξίας περιουσιακά στοιχεία της Ελλάδας. Πρωταρχικός στόχος του Ταμείου είναι να διαχειρίζεται ελληνικά περιουσιακά στοιχεία σημαντικής αξίας και να προστατεύει, να δημιουργεί και εν τέλει να μεγιστοποιεί την αξία τους την οποία θα ρευστοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα. (ο τονισμός δικός μας)

Ακόμα, δεν μπορούμε να παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι η ανώτερη αρχή διοίκησης του Υπερταμείου είναι το Εποπτικό Συμβούλιο. Σε αυτό συμμετέχουν τρία μέλη από την ελληνική πλευρά, ένα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ένα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται με τη σύμφωνη γνώμη των 4/5, δηλαδή, πάντοτε, με τη σύμφωνη γνώμη ενός εκ των δύο μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρθρο 191).

Πρωτίστως, από τα παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι ίδια η μεταφορά των περιουσιακών αυτών στοιχείων στο Υπερταμείο συνιστούν ιδιωτικοποίηση. Μιλάμε για ένα ταμείο που ελέγχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και στοχεύει ρητά στο να εκποιήσει το δημόσιο πλούτο της Ελλάδας, φανερώνοντας πιο έκδηλα από ποτέ την πλήρη απώλεια τη εθνικής κυριαρχίας που έχει συμβεί στη χώρα. Υπάρχει και άλλο τρόπος να ερμηνευθεί η φράση «θα ρευστοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις» ; Όχι!

Προφανώς δεν περιμέναμε να διαβάσουμε τι είναι το Υπερταμείο για να μάθουμε τους σκοπούς της ΕΕ και του ΔΝΤ σε σχέση με τη δημόσια περιουσία στην Ελλάδα. Ήδη από το 2011 έχουν υπογραφεί οι αποκρατικοποιήσεις του Βενιζέλου ύψους 50 δις, οι οποίες παίρνουν σάρκα και οστά τώρα. Και αν δούμε την μεγαλύτερη εικόνα, αντιλαμβανόμαστε ότι τέτοιου είδους προγράμματα εφαρμόζονται εδώ και περίπου 35 χρόνια σε όλο τον κόσμο ως συνέπεια της ένταξης μια χώρας στη νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση με τη συνδρομή, βεβαίως, των διάφορων θεσμών της (ΕΕ, ΔΝΤ, Παγκοσμια Τράπεζα κλπ).

Το δεύτερο συμπέρασμα που μπορούμε να εξάγουμε έχει να κάνει με το απύθμενο θράσος που έχει ο Τσακαλώτος και τα συντρόφια του για να μας λένε ότι δεν κάνουν ιδιωτικοποιήσεις, όταν ήδη της κάνουν! Οι πολιτικοί αλήτες του ΣΥΡΙΖΑ ξεπουλάνε την ιδιοκτησία του ελληνικού λαού, τους πλουτοπαραγωγικούς μας πόρους, και παριστάνουν ότι παλεύουν για να τους κρατήσουν δημόσιους. Οι ομιλίες και τα επιχειρήματά τους αποτελούν προσβολή για τη νοημοσύνη του λαού μας ή, διαφορετικά,  νομίζουν ότι έχουμε γίνει τόσο ηλίθιοι! Η τακτική ότι το άσπρο είναι μαύρο αποτελεί κατεξοχήν εργαλείο της εξουσίας για να νομιμοποιεί τις πράξεις της στα μάτια των καταπιεζομένων. Οπότε, με άλλα λόγια, αυτοί οι τύποι την δουλειά τους κάνουν.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να επιβιώσει πολιτικά και να παραμείνει στην εξουσία έχει βασίσει το πολιτικό της προφίλ στην αντι-διαπλοκή, στη διαφάνεια, στην εντιμότητα και στην δημοκρατικότητα. Οι μάσκες όμως  πέφτουν και οι προθέσεις της αποκαλύπτονται στα λαϊκά στρώματα όσο υλοποιεί, ως σωστός εντολοδόχος, τις επιταγές της Υπερεθνικής Ελίτ. Και όπως φαίνεται από την επικαιρότητα, η όποια εντιμότητά τους σταματάει στο σημείο που αρχίζει να τους γλυστράει η καρέκλα της εξουσίας. Φυσικά, δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι κυβερνώντες για τους οποίους ισχύει κάτι τέτοιο, καθώς αυτός είναι ο κανόνας.

Πέρα όμως από τους πολιτικαντισμούς του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει μία επιχειρηματολογία υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων η οποία, δυστυχώς, πιάνει τόπο δημιουργώντας αυταπάτες ότι τέτοιου είδους προγράμματα μπορούν να βελτιώσουν την οικονομική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων.

Οι φανατικοί νεοφιλελεύθεροι (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και λοιπά παπαγαλάκια) κάνουν συνεχή αναφορά στο ελλειματικό ή/και δυσλειτουργικό δημόσιο, το οποίο(σύμφωνα με την ίδια επιχειρηματολογία) ευθύνεται για την κρίση. Επομένως, θα πρέπει να ιδιωτικοποιήθούν οι επιχειρήσεις αυτές, ώστε

1. να μην χρειάζεται το κράτος να τροφοδοτεί τα ελλείμματά τους,
2. να καρπωθεί ένα ποσό από την πώλησή τους, και επιπλέον,
3. να  βελτιωθεί η αποδοτικότητα των επιχειρήσεων αυτών, στις οποίες εργάζονται μη παραγωγικοί(διάβαζε τεμπέληδες) εργαζόμενοι εξαιτίας τις έλλειψης κινήτρων.

Με αφορμή την δημοσιονομική κρίση της ελληνικής οικονομίας (που ήταν βέβαια το αποτέλεσμα της χρόνιας κρίσης και όχι το αίτιό της, το οποίο ανάγεται στην ενσωμάτωση στην διεθνοποιημένη αγορά που εντάθηκε μετά την είσοδο στην ΕΕ) οι ελίτ στοχοποίησαν το δημόσιο εκμεταλλευόμενοι τη δυσαρέσκεια των πολιτών για τις κακές του υπηρεσίες (που είναι αποτέλεσμα των πελατειακών σχέσεων που ίδιες οι ελίτ δημιούργησαν). Έτσι, βρήκαν την ευκαιρία να πείσουν τον κόσμο ότι οι ιδιωτικοποιήσεις θα μας σώσουν, γι’ αυτό άλλωστε και οι συνεχείς επικλήσεις στις «επενδύσεις» που έρχονται.

Βέβαια, οι ιδιωτικοποιήσεις εταιριών ύδρευσης ανά τον κόσμο(για να πάρουμε μόνο την περίπτωση ιδιωτικοποίησης του νερού),  έχουν δείξει ποιες είναι οι συνέπειές τους για τους καταναλωτές αλλά και για την κοινωνία γενικότερα.

Ας πάρουμε ορισμένα παραδείγματα από την Ευρώπη για να μην σχολιάσουμε το πλιάτσικο που γίνεται στον Τρίτο Κόσμο. Στο Βερολίνο η ιδιωτικοποίηση του νερού το 1999, και μετά από 12 χρόνια ιδιωτικής ιδιοκτησίας των δικτύων ύδρευσης, έκανε το κόστος για τα νοικοκυριά να αυξηθεί σχεδόν 25%, σύμφωνα με στοιχεία της Deutsche Welle. Στο Παρίσι, από την άλλη, η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας ύδρευσης το 1985, επέφερε αύξηση της τιμής του κατά 260%, με την επαναδημοτικοποίησή της το 2009 να έχει ως αποτέλεσμα μείωση των τιμολογίων κατά 8%.

Στον ίδιο μήκος κύματος και η περίπτωση της Βρετανίας, όπου η ιδιωτικοποίηση έγινε από την Θάτσερ. Εκεί, στα πρώτα εννέα χρόνια οι τιμές αυξήθηκαν κατά σχεδόν 50%, ενώ έκθεση της UNISON έδειξε ότι από το 2004 έως το 2013 οι ανατιμήσεις ήταν ακόμη πιο απότομες, με το ύψος των λογαριασμών να κάνει «άλμα» 64%. Τέλος, υπολογίζεται ότι το 30% του λογαριασμού ενός μέσου νοικοκυριού πηγαίνει στα κέρδη των εταιρειών.

Το συμπέρασμα δικό σας.

Βέβαια, η μαζική προπαγάνδα των ελεγχόμενων μέσων μας κάνει να ξεχάσουμε ποια είναι η αιτία που διάφορα αγαθά βρίσκονται υπο δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία. Το νερό, το ηλεκτρικό κλπ καλύπτουν βασικές ανάγκες, γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικά και ιδιαίτερα, καθώς σε αυτά βασίζεται η επιβίωση του πληθυσμού. Επομένως, αποτελεί επιδίωξη κάθε πραγματικά κοινωνικής πολιτικής να απαλειφθούν οι καταστροφικές συνέπειες που έχει το συνεχές κυνήγι του κέρδους, ή αλλιώς η λειτουργία της αγοράς, πάνω στην παραγωγή και τη διανομή τέτοιων αγαθών. Δηλαδή, η προστασία τους από το να γίνουν εμπορεύματα. Αυτό είναι εφικτό μόνο όταν το δημόσιο, μακριά από τη λογική «ανάπτυξη για την ανάπτυξη» της οικονομίας της αγοράς, έχει τα αγαθά αυτά υπό την ιδιοκτησία του.

Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτή η σημασία που έχει η αντίσταση στο έγκλημα του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο αγώνας να μην ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία. Γι αυτούς, η παραμονή της χώρας στην ΕΕ των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών είναι μονόδρομος. Για εμάς, μονόδρομος είναι η πάλη για την οικονομική και εθνική κυριαρχία της χώρας, που μπορεί να έχει προοπτικές νίκης μόνο μέσα από το ΜΕΚΕΑ. Ο δρόμος που χαράσσει το ΜΕΚΕΑ είναι αυτός της απαλλοτρίωσης χωρίς αποζημίωση κάθε αγαθού που ξεπουλήθηκε από τις δωσίλογες κυβερνήσεις και η ορθολογική αναδιοργάνωση του δημοσίου τομέα με σκοπό να εξυπηρετεί τις ανάγκες του λαού.

Η ριζοσπαστικότητα του μέτρου αυτού θα ενοχλήσει τόσο τις ελίτ(ξένες και ντόπιες) που μόνο ένας λαός αποφασισμένος και ενημερωμένος θα μπορεί να αντιμετωπίσει τις όποιες ενέργειές τους. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει, παρά η συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου για την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση

Ευρωπαϊκή Ένωση = Ευρώπη των Πολυεθνικών

26-10-2016

H τελευταία έρευνα της Eurostat και τα στοιχεία Η επέλαση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης αποτυπώνεται στα ποσοστά φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού που δημοσιεύτηκαν αυτή τη βδομάδα για το 2015.
 που βγήκαν στο φως ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτό που ήδη ξέραμε. Η καταστροφή που συντελείται στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία 6 χρόνια(και τώρα με «πρώτη φορά αριστερά») οδηγεί όλο και περισσότερα κομμάτια του πληθυσμού στην υποτάξη του καπιταλιστικού οικοδομήματος των πολυεθνικών. 

Παραπάνω από το 1/3 του των Ελλήνων (συγκεκριμένα 35,7% ή αλλιώς 3,8 εκατομμύρια άνθρωποι), βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, με το αντίστοιχο ποσοστό το 2008 να ανερχόταν στο 28,1%. Αναλυτικότερα, σε συνθήκες φτώχειας βρίσκεται το 21,4% του πληθυσμού, σε συνθήκες ένδοιας το 22,2%, ενώ το 16,8% του πληθυσμού ζει σε οικογένεια που είναι αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της ανεργίας.

Τώρα, που η «αριστερή» κυβέρνηση έχει αναλάβει το έργο της πλήρους ενσωμάτωσης της ελληνικής οικονομίας στις ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές της συνθήκης του Μάαστριχτ, η διαδικασία κινείται γρηγορότερα.  Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται fast track και προσεχώς θα έχουμε τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Βέβαια, οι αντιδράσεις των λαϊκών στρωμάτων έχουν παγώσει και αυτό είναι άλλη μία «συνεισφορά» του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς» γενικά, στον τόπο.

Βέβαια, η κατάσταση αυτή δεν επικρατεί μόνο στην Ελλάδα. Όσο περισσότερο εξαπλώνεται η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση οι ελληνικές συνθήκες διαβίωσης θα γίνονται ο κανόνας σε όλον τον κόσμο. Σε ανεπτυγμένες χώρες όπως η Μ. Βρετανία τα ποσοστά της ανισότητας έχουν φτάσει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Για να μην αναφέρουμε τι γίνεται στις αναπτυσσόμενες, στις  οποίες οι πολυεθνικές κάνουν πάρτυ(Βουλγαρία 41,3% και  Ρουμανία 37,3%, τα ποσοστά φτώχειας). Πρόσφατα,  η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα δήλωσε ότι «οι συνέπειες της παγκοσμιοποίησης στις ανεπτυγμένες οικονομίες είναι συχνά άνισες και μπορεί να έχουν οδηγήσει σε αυξημένη εισοδηματική ανισότητα». Στο σημείωμα αυτό, που αναμεταδόθηκε από το BBC, αναφέρεται ακόμα ότι «ενώ το εμπόριο θα πρέπει να έχει συμβάλει στην αύξηση της ανισότητας σε οικονομίες υψηλού εισοδήματος, το ίδιο έχει κάνει και η τεχνολογική αλλαγή αλλά και η αποδυνάμωση των θεσμών που κάποτε αντιπροσώπευαν τα συμφέροντα των εργαζομένων». Ένας από τους βασικότερους θεσμούς της Νέας Διεθνούς Τάξης, η Παγκόσμια Τράπεζα, παραδέχεται έστω και διστακτικά ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα και ποιος ευθύνεται.  

Το παραμύθι της «Ευρώπης των Λαών» έχει πάψει να περνάει και αυτό διότι η καθημερινότητα φανερώνει μια άλλη εικόνα. Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αυτή που καταδικάζει 118,8 εκατομμύρια ανθρώπους σε συνθήκες τέτοιες που να μην μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες. Δεν είναι Ευρώπη των Λαών αλλά Ευρώπη των Πολυεθνικών. Αυτή και οι θεσμοί της αποτελούν σήμερα τον νούμερο έναν κίνδυνο για τους λαούς της Ευρώπης.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΗΣ ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΤΩΡΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ EΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

ΕΝΩΣΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΜΕΚΕΑ!

Βρετανός δημοσιογράφος επεσήμανε την «ακραία προκατάληψη" των Δυτικών μέσων ενημέρωσης

26-10-2016

© AFP 2016/ Ahmad Al-Rubaye

Η επίθεση από τις κυβερνητικές δυνάμεις στην Μοσούλη του Ιράκ.19 Οκτωβρίου 2016
ΜΟΣΧΑ, 24 Οκτωβρίου - RIA Novosti. Ο αρθρογράφος της  βρετανικής εφημερίδας The Independent [1] εμπειρογνώμονας στην  Μέση Ανατολή Patrick Cockburn επέστησε την προσοχή στη διαφορά της κάλυψης από τα  Δυτικά  ΜΜΕ των δύο στρατιωτικών  επιχειρήσεων  στη Μέση Ανατολή: την επίθεση στην  Μοσούλη στο Ιράκ και στο  Χαλέπι στη Συρία.


"Μπορείτε να συγκρίνετε την κάλυψη από τα ΜΜΕ των γεγονότων στη Μοσούλη και στο ανατολικό Χαλέπι - και θα σας πω πολλά για αυτή την προπαγάνδα, την  οποία  απολαμβάνουμε », - έγραψε στο άρθρο του.

Ο Cockburn εξηγεί τις ομοιότητες σε  αυτές τις δύο επιχειρήσεις. Και στο Ιράκ και στη Συρία, οι κυβερνητικές δυνάμεις,  υποστηρίζονται  από τον αέρα από άλλα κράτη τα οποία είναι σε  μεγάλη επίθεση εναντίον των σουνιτών στα  αστικά κέντρα,  ή τα αστικά κέντρα έχουν καταληφθεί από την  οργάνωση των  μαχητών "του ισλαμικού κράτους» (ISIS, απαγορευμένη οργάνωση  στη Ρωσία -. Ed).

Στο ανατολικό Χαλέπι κρύβονται  οκτώ χιλιάδες επαναστάτες που επιτέθηκαν στο συριακό στρατό ο οποίος είναι  σε συμμαχία με τους σιίτες πολιτοφύλακες από το Ιράν, του  Ιράκ και από  τον  Λίβανο. Παρέχεται  αεροπορική υποστήριξη από τα  Συριακά  και ρωσικά αεροσκάφη. Στην πόλη, σύμφωνα με Cockburn, είναι το σπίτι σε περίπου 250 χιλιάδες αμάχους.

Η διεθνής κοινότητα καταδίκασε το βομβαρδισμό του Χαλεπίου, και Cockburn πιστεύει ότι είναι σωστό.

"Αλλά μπορείτε απλά να κοιτάξτε πόσο διαφορετικά είναι τα διεθνή μέσα ενημέρωσης βλέποντας  μια παρόμοια κατάσταση στη Μοσούλη, που βρίσκεται περίπου 300 μίλια ανατολικά του Χαλεπίου, - γράφει ο αρθρογράφος -. Εκεί ο ιρακινός στρατός, πολεμά στο πλευρό των κουρδικών δυνάμεων της  Peshmerga, με ενόπλες ομάδες Σιιτών   και Σουνιτών   και λαμβάνουν ευρεία στήριξη από την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, όπου έχουν περικυκλωμένους   ένα εκατομμύριο πολίτες και περίπου πέντε χιλιάδες μαχητές. "

Καλύπτοντας την  επιχείρηση στη Μοσούλη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης  κατηγορούν  για τις απώλειες των αμάχων από  τους μαχητές  – οι οποίοι υποτίθεται ότι χρησιμοποιούν τους  αμάχους ως «ανθρώπινες ασπίδες».

Μιλώντας για την κατάσταση στο Χαλέπι, οι «ανθρώπινες ασπίδες» των μέσων ενημέρωσης δεν αναφέρονται, προτιμώντας να κατηγορούν τα θύματα μεταξύ του άμαχου πληθυσμού από την  "άγρια Ρωσία".

Επίσης, μιλώντας για την καταστροφή  από την Ρωσική  αεροπορία που  έπληξε  δήθεν το Χαλέπι, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης προτιμούν να μην θυμούνται την πολιορκία της ιρακινής πόλης Ραμάντι, η  οποία  περίπου κατά το  80% καταστράφηκε  το 2015, μετά τις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, μετά  τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Στη συνέχεια, η τοπική αντίθεση με τον Σαντάμ Χουσεΐν φέρεται να έπεισε τις  ξένες κυβερνήσεις και τον Τύπο ότι οι ντόπιοι θα αντιδράσουν στην εισβολή των αμερικανικών και βρετανικών στρατευμάτων με ενθουσιασμό.
Ο  Cockburn πιστεύει ότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο είχαν  παραπλανηθεί από  τους  ιρακινούς  προπαγανδιστές της αντιπολίτευσης, σε συνδυασμό με τη δική τους επιθυμία  που ήταν ευσεβείς πόθοι.

Ως αποτέλεσμα, οι ξένες κυβερνήσεις και οι δημοσιογράφοι είχαν παραμορφώσει  εντελώς την εικόνα του τοπικού πολιτικού τοπίου. Τώρα υπάρχει το ίδιο, προσθέτει ο συγγραφέας.

«Η Ακραία προκατάληψη  που  καταδεικνύει ο ξένος τύπος καλύπτοντας τα γεγονότα στο Ιράκ και στην Συρία θα ήταν ένα θέμα που αξίζει για διδακτορικές διατριβές μεταξύ των μαθητών, για την χρήση της προπαγάνδας και την κατάχρηση της, συνοψίζει ο αρθρογράφος.

References

1. ^↑ The Independent
      ( http://www.independent.co.uk/voices/iraq-syria-aleppo-mosul-patrick-cockburn-propaganda-we-consume-a7373951.html )

https://ria.ru/

Τα βόλια ήταν χρυσά

26-10-2016

του Γιάννη Λαζάρου 

Μετά το κάζο που έπαθαν οι Βαυαροί στη Μάνη, τον εξευτελισμό αλλά και τις απώλειες, έγιναν κυριολεκτικά "Τούρκοι" από το κακό τους. Από το "ξεβράκωτο τάγμα" που ήταν τριάντα έξι νοματαίοι και κίνησε να επιστρέψει ολοτσίτσιδο, οι δεκατρείς δεν άντεξαν τις κακουχίες και πέθαναν. Όλα αυτά έκαναν την αντιβασιλεία να "βράζει" στο Ναύπλιο. Μάλιστα εκείνες τις μέρες περίμεναν τέσσερα καινούρια Γερμανικά τάγματα στην Πάτρα. Έστειλαν μήνυμα να πάνε κατ' ευθείαν στην Μάνη και να τσακίσουν τους άγριους. 

Όταν κατέβηκαν στο Μαραθονήσι ο αρχηγός της χωροφυλακής τους προειδοποίησε πως θα τους τσακίσουν οι Μανιάτες γιατί είναι καλά ταμπουρωμένοι και έχουν εφόδια, ενώ αυτοί ήταν απροετοίμαστοι. Γι' αυτό καλό θα ήταν να ρωτήσουν το Ναύπλιο πριν επιτεθούν. Ο Γερμανός διοικητής, ο συνταγματάρχης Σαούτινερ αυτά δεν τα μάσαγε και αποφάσισε να βαρέσει αλύπητα τους ταραξίες, γκρεμίζοντας τους πύργους. 

Ξεκίνησαν από το Μαραθονήσι (Γύθειο) και με μεγάλες προφυλάξεις φτάνοντας κατέλαβαν και δυο πύργους που βρήκαν έρημους. Τη νύχτα ξεκουράστηκαν και με την αυγή βάρεσαν σάλπιγγες και ταμπούρλα για να ξεκινήσουν. Προχωρώντας συνάντησαν το στενό του Πασαβά. Κοίταξαν με το κιάλι οι αξιωματικοί και δεν είδαν ψυχή ζώσα.  Ωραία σκέφτηκαν, "οι Μανιάτες το έβαλαν στα πόδια" και προχώρησαν να περάσουν το στενό. 

Μόλις όλη φάλαγγα μπήκε μέσα άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως. Το καυτό μολύβι που ξέρναγε το βουνό τούς έκανε κομμάτια. Θρήνος και αλαλαγμός, σχεδόν οι μισοί πήγαν στον τόπο. Όπως μαρτυρά ο Νέζερ αν ήθελαν οι Μανιάτες τους καθάριζαν όλους, ένα τάγμα παραδόθηκε, οι λίγοι που γλύτωσαν έφτασαν κακήν κακώς στο Μαραθονήσι. 

Το μαντάτο που έστειλαν οι Μανιάτες ήταν πως "πούλαγαν στρατιώτες". Μαρτυρά ο Κρέμος : "δέκα στρατιώτας ανθ' ενός γηραλέου όνου, αλλ' ουδείς ευρίσκετο ο ανταλάσσων". Μέσα σε όλα είχαν χιούμορ οι ταλαίπωροι Μανιάτες. 

Όταν έφτασαν και τα καινούρια μαντάτα στο Ναύπλιο, οι αντιβασιλιάδες αλλά και όλοι οι βαυαροκαταχτητές έγιναν δέκα φορές "Τούρκοι". Να τους σκίσουμε, να φέρουμε τη Γερμανία ολάκερη, να ισοπεδώσουμε τη Μάνη, ούρλιαζαν και χτυπιόνταν. Τότε η κατάσταση άλλαξε. Φάνηκε ο Έλληνας(;) πρωθυπουργός. Φάνηκε ο άνθρωπος που η Ελλάδα του χρωστάει τέσσερις εμφυλίους πολέμους με ποτάμια αίματος. Εμφανίστηκε να κάνει κουμάντο πάλι για το προσωπικό του συμφέρον πάντα, το οποίο πήγαινε ανάλογα με τα θέλω των αφεντάδων του Γάλλων. Φάνηκε ο τουρκοπροσκυνημένος Κωλέττης. 

"Για να νικήσετε τους Μανιάτες δεν φτάνουν τα μολυβένια βόλια, τα βόλια πρέπει να είναι χρυσά". Απόρησαν οι Βαυαροί και ζήτησαν εξηγήσεις. 

"Με τα ντουφέκια δεν γίνεται τίποτε, μόνο με τον παρά θα τους νικήσουμε. Ας βάλουμε λοιπόν χρυσάφι στ' αγκίστρι μας να πιάσουμε τα πιο μεγάλα και δυνατά ψάρια τους". Τους ορμήνεψε το άλλοτε τσιράκι του Μουχτάρ πασά. 

Η ψαριά ήταν πολύ καλή. Οι Μαυρομιχάληδες, ο Κατσάκος, οι Τζανετάκηδες, δεν είπαν όχι στα φράγκα. Έτσι διάταξαν όλον τον βαυαρέζικο στρατό να πάει να βαρέσει τους Μανιάτες με αρχιστράτηγο τον βαρόνο Σμάλτς. Εκτός από τα γερμανικά τάγματα έφτιαξαν στο τσάκα-τσάκα και κάμποσα τάγματα από Έλληνες μαθημένους σε βουνίσιους πολέμους. Έδωσαν στον Σμάλτς και μια ίλη έφιππης χωροφυλακής αλλά και δυο ορειβατικές πυροβολαρχίες. Από κοντά και τον Θανάση Βαλτινό να συμβουλεύει τον αρχιστράτηγο. Μαζεύτηκαν χοντρικά πάνω από έξη χιλιάδες και κίνησαν. 

Φτάνοντας στο Μαραθονήσι τους περίμεναν να ενωθούν μαζί τους οι πουλημένοι Κατσάκος και Τζανετάκηδες με πεντακόσιους Μανιάτες που ενώθηκαν με τους Γερμανούς να πάνε να βαρέσουν τα αδέρφια τους. Ήταν πρώτη Ιουλίου όταν έφτασαν κοντά στον τόπο που θα πολεμούσαν και στρατοπέδευσαν στο χωριό Ασλάν Αγά. Ένα μέρος κοντά σε ρεματιά με νεράκι δροσερό και αφού έφαγαν και ήπιαν είπαν να βγάλουν την νύχτα. Ανάμεσα στα ροχαλητά των Γερμανών οι πουλημένοι Μανιάτες στους Γερμανούς, με εξασκημένο το αυτί άκουσαν πέτρες να κυλάνε και κατάλαβαν. Ο Κατσάκος ξύπνησε τον Σμάλτς και ετοίμασαν για μάχη τον στρατό. 

Μια περίπολος που έστειλε ο Σμάλτς γύρισε άρον άρον γιατί βάραγαν αλύπητα από τα ταμπούρια οι Μανιάτες. Από τα νεύρα του ο αρχιστράτηγος απολύει τον επικεφαλής συνταγματάρχη Σονιέ και διατάζει δυο λόχους Ελβετών να επιτεθούν. Είχαν έρθει να καζαντίσουν κι αυτοί στην Ελλάδα. Η ρεματιά γέμισε Ελβετικά κουφάρια, όσοι γλύτωσαν ακόμη τρέχουν γιατί άλλη ζωή είχαν ονειρευτεί. 

Λύσσαξε ο Σμάλτς και καλεί στρατιωτικό συμβούλιο. Ο διοικητής των ορεινών πυροβολαρχιών Βόθμαρ, προτείνει να ανεβάσει τα κανόνια στην κορυφή του αντικρινού βουνού και να βομβαρδίσει τα ταμπούρια από εκεί. Ζήτησε μάλιστα να βοηθήσουν οι Έλληνες γιατί ήξεραν από βουνά. Έτσι και έγινε. 

Τα ταμπούρια δέχτηκαν καταιγισμό φωτιάς και μπόμπες που ήταν αδύνατον να κρατήσουν οι πέτρες. Οι Γερμανοί με τους Έλληνες σημάδευαν από πλεονεκτική θέση αναγκάζοντας τους Μανιάτες να βγουν από τα ταμπούρια. Ανέβηκαν πιο ψηλά στο βουνό ακάλυπτοι πια ενώ γύρω στους τετρακόσιους δεν πρόλαβαν και ταμπουρώθηκαν στα σπίτια του Ασλάν Αγά. 

Η μάχη λυσσαλέα. Οι απώλειες των Γερμανών ανέβαιναν επικίνδυνα. Τότε, ο από μηχανής θεός τους έσωσε. Τέλειωσαν τα μπαρουτόβολα και οι Μανιάτες παραδόθηκαν. 

Τους μάντρωσαν κοντά στο απόκρημνο φαράγγι και τους φύλαγαν ενώ άλλοι έψαχναν στα σπίτια να βρουν κρυμμένους. Εκεί όμως βρήκαν πολλά πιθάρια κρασί και για να γιορτάσουν την νίκη τους κατανάλωσαν τεράστιες ποσότητες. Μέθυσαν και οι υπόλοιποι φοβήθηκαν μη το εκμεταλλευτούν οι αιχμάλωτοι Μανιάτες. Οι οποίοι φυσικά έκαναν ντου και τους άρπαξαν τα όπλα. Δεν πρόλαβαν όμως, άλλοι σκοτώθηκαν άλλοι πήδηξαν στον γκρεμό αφού ξάπλωσαν κάμποσους Γερμανούς και οι υπόλοιποι πιάστηκαν ξανά. 

Οι Γερμανοί έκαναν πλιάτσικο στο χωριό και θεώρησαν πως πέτυχαν μια μεγάλη νίκη. Βέβαια οι περισσότεροι από τους Μανιάτες είχαν ανέβει ψηλά στα βουνά και από εκεί άρχισε η μετανάστευσή τους. Όσους έμειναν μαζί με τους πουλημένους τους διόριζαν στην χωροφυλακή και άλλες υπηρεσίες για να τους εξαγοράζουν. Από τότε και μετά η πλειοψηφία τους έγινε βασιλικότερη του βασιλέως με βασιλικά φρονήματα που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.   

Φωτό: Ο Κωλέττης αναγγέλλει την εκλογή του Όθωνα. Έγχρωμη λιθογραφία  του Peter Von Hess

Robert Fisk: “Το ISIS από Ιράκ θα πάει Συρία. Και μετά;”

26-10-2016       ΠΗΓΗ

Κάτι “προφήτευαν” με νόημα δύο Τούρκοι, στο προηγούμενο άρθρο αυτής της στήλης. Ο βραβευμένος πολεμικός ανταποκριτής και δημοσιογράφος Robert Fisk, διαθέτοντας τις δικές του πηγές στον στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες της Συρίας, παραθέτει


αποκλειστικές πληροφορίες που συντείνουν στην ίδια εξέλιξη, επισημαίνοντας:«Μόλις πέσει η Μοσούλη, δεν αποκλείεται ολόκληρο το στράτευμα του χαλιφάτου του ISIS να κατευθυνθεί εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ και των συμμάχων της, μια εξέλιξη που θα γίνει δεκτή με περισσή χαρά και ευχαρίστηση από την Ουάσιγκτον».

Το θέμα, όμως, είναι τι έκβαση θα έχει και αυτό το σχέδιο των Αμερικανών, που εδώ και χρόνια βαλτώνουν από τον ένα πόλεμο στον άλλο…

Γράφει ο Robert Fisk για την εφημερίδα The Independent 

Ο Συριακός Στρατός, μαζί με την Χεζμπολλάχ και τους Ιρανούς συμμάχους της Δαμασκού, προετοιμάζονται για μια μαζική εισβολή χιλιάδων τρομοκρατών του ISIS, που θα τραπούν σε φυγή και θα εγκαταλείψουν το Ιράκ με την πτώση της Μοσούλης. Ορισμένοι Σύριοι στρατιωτικοί υποψιάζονται, ότι ο πραγματικός σκοπός πίσω από το προβεβλημένο από τα ΜΜΕ αμερικανικό σχέδιο “απελευθέρωσης” της ιρακινής πόλης είναι να κατακλυστεί η Συρία από τις ορδές τρομοκρατών του ISIS, που θα εγκαταλείψουν την ιρακινή πρωτεύουσα του χαλιφάτου τους για να εγκατασταθούν στην “συμπρωτεύουσά” τους, την Ράκα της Συρίας.

Εδώ και εβδομάδες, τα Δυτικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και οι Αμερικανοί εμπειρογνώμονες που συχνά επικαλούνται τα μέσα αυτά, προβλέπουν ότι το ISIS ή θα δώσει μια μάχη μέχρις εσχάτων σε στιλ Στάλινγκραντ μέσα στη Μοσούλη ή θα υποστεί μια γρήγορη ήττα, μετά από την οποία θα επακολουθήσουν διαθρησκευτικές μάχες μεταξύ ιρακινών φυλών για την πόλη. Ο δε ΟΗΕ προειδοποιεί για μαζικά ρεύματα εξόδου προσφύγων, συνεχούς ροής, από την πολιορκημένη πόλη. Ωστόσο, οι Σύριοι, αφού έγιναν μάρτυρες της αιφνίδιας κατάρρευσης και εκκένωσης της Παλμύρας, όταν ο στρατός τους απελευθέρωσε αυτή την αρχαία συριακή πόλη στις αρχές αυτής της χρονιάς, υποψιάζονται ότι το ISIS απλά θα εγκαταλείψει τη Μοσούλη και θα προσπαθήσει να φτάσει με ασφάλεια στις περιοχές της Συρίας που εξακολουθεί να ελέγχει.

Ήδη, στις μυστικές υπηρεσίες του Συριακού Στρατού έχουν φθάσει ανησυχητικές αναφορές από πόλεις και χωριά νότια της Χάσακα (χάρτης), μιας πόλης στο βόρειο τμήμα της χώρας, που τελεί υπό τον έλεγχο των δυνάμεων του Συριακού Στρατού και των Κούρδων. Σύμφωνα με τις αναφορές αυτές, το ISIS έχει ζητήσει να γίνουν νέες  παροχές ηλεκτρικού ρεύματος και νερού, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι μισθοφόροι του, που θα εισρεύσουν εκεί από τη Μοσούλη. Με άλλα λόγια, μόλις πέσει η Μοσούλη, δεν αποκλείεται ολόκληρο το στράτευμα του χαλιφάτου του ISIS να κατευθυνθεί εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ και των συμμάχων της, μια εξέλιξη που θα γίνει δεκτή με περισσή χαρά και ευχαρίστηση από την Ουάσιγκτον. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι όταν η ιρακινή πόλη Φαλούτζα απελευθερώθηκε από τον Ιρακινό Στρατό και κάποιες παραστρατιωτικές δυνάμεις πριν από λίγους μήνες, πολλοί μισθοφόροι του ISIS έφυγαν αμέσως από εκεί για τη Συρία.

Ο Σαγιέντ Χασάν Νασράλλα, ο ηγέτης της Χεζμπολλάχ που έστειλε χιλιάδες άνδρες του να πολέμησουν μέχρις εσχάτων (και σκοτώθηκαν πολλοί) στον αγώνα κατά του ISIS και του Τζαμπάτ-αλ-Νούσρα στη Συρία, δήλωσε την περασμένη εβδομάδα σε ομιλία του στις εκδηλώσεις μνήμης της ιερής για τους Σιίτες “ημέρας της Ασούρα”, ότι “οι Αμερικανοί σκοπεύουν να επαναλάβουν το σχέδιο της Φαλούτζα, το οποίο άνοιξε δρόμο στο ISIS, διευκολύνοντάς το ώστε να δραπετεύσει προς την ανατολική Συρία” και προειδοποίησε ότι “το ίδιο δόλιο σχέδιο μπορεί κάλλιστα να εφαρμοστεί στη Μοσούλη”. Με άλλα λόγια, μια ήττα του ISIS στη Μοσούλη θα ενθαρρύνει τους τρομοκράτες να κατευθυνθούν δυτικά και να επιχειρήσουν να νικήσουν τον στρατό του Άσαντ στη Συρία.

Αυτές οι υποψίες έχουν μάλλον ενισχυθεί, μετά από μια σειρά δηλώσεων από Αμερικανούς στρατηγούς και στρατιωτικές πηγές των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων. Ο νεοδιορισθείς διοικητής των ΗΠΑ στην περιοχή, υποστράτηγος Στήβεν Τάουνσεντ, ο οποίος έχει τεθεί επικεφαλής της αποκαλούμενης από τις ΗΠΑ “Επιχείρησης Εγγενούς Επίλυσης” (sic),  δήλωσε αλαζονικά ότι “όχι μόνο η Μοσούλη, αλλά και η συριακή πόλη Ράκα θα καταληφθεί υπό την εποπτεία μου”.

Αλλά ποιοι ακριβώς λογαριάζει ο υποστράτηγος ότι θα καταλάβουν την Ράκα; Ο Συριακός Στρατός, μετά από μια προσπάθειά του στις αρχές του 2016, η οποία εγκαταλείφθηκε για πολιτικούς και όχι στρατιωτικούς λόγους, δεν εγκατέλειψε τα σχέδιά του να συνεχίσει την αγώνα του μέχρι να ανακαταλάβει αυτή την στρατηγικής σημασίας πόλη, από τη βάση του πάνω στον ελεγχόμενο από τον στρατό αυτοκινητόδρομο δυτικά της πόλης, που συνδέει τη Δαμασκό με το Χαλέπι. Η Ρωσία προφανώς προτίμησε να επικεντρώσει την δύναμη πυρός της στον αγώνα εναντίον άλλων τρομοκρατικών ομάδων, και ειδικά εναντίον της Αλ-Νούσρα / Αλ-Κάιντα, την οποία τόσο η Μόσχα, όσο και η Δαμασκός θεωρούν σήμερα πολύ πιο επικίνδυνη από το ISIS.

Και οι δύο σύμμαχοι έχουν παρατηρήσει πως οι τρομοκράτες της Αλ-Νούσρα – η οποία άλλαξε το όνομά της σε Τζαμπάτ Φατάχ αλ-Σαμ («Μέτωπο στήριξης προς τον λαό της Ανατολής»), με την ελπίδα της απόδρασης από τις ρίζες της Αλ-Κάιντα – χαρακτηρίζονται όλο και συχνότερα ως “αντάρτες” από Δυτικούς πολιτικούς και δημοσιογράφους, ενώ το ίδιο ισχύει για πολλές άλλες ομάδες πληρωμένων τρομοκρατών που πολεμούν εναντίον των δυνάμεων του Άσαντ. Ένας Αμερικανός στρατηγός, ο οποίος θέλησε να παραμείνει ανώνυμος, με δηλώσεις του τον περασμένο μήνα, εξέφρασε ευθέως την ανησυχία του (!), ότι οι ιρακινές σιιτικές Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης (PMU) ίσως κατορθώσουν να ανακαταλάβουν την πόλη Ταλ Αφάρ στα σύνορα Ιράκ-Συρίας, με σκοπό να παγιδεύσουν τους μισθοφόρους του ISIS στο εσωτερικό του Ιράκ, με αποτέλεσμα να εμποδιστεί η μαζική έξοδος των τρομοκρατών και η μετάβασή τους στη Συρία. Και όμως το ISIS φέρεται ότι έχει ήδη εγκαταλείψει το Ταλ Αφάρ εδώ και αρκετές ημέρες. Ο κάθε ευφυής αναγνώστης ας βγάλει τα συμπεράσματά του.
Το αμερικανικό διαδικτυακό περιοδικό Military Times (το οποίο, όπως λέγεται, πρόσκειται στο Πεντάγωνο) υποστήριξε ότι ο προαναφερθείς υποστράτηγος Στήβεν Τάουνσεντ, διοικητής μιας δύναμης 5.000 Αμερικανών στρατιωτών στο έδαφος τόσο του Ιράκ όσο και της βορειοανατολικής Συρίας, “πρέπει να διώξει το ISIS και να το αναγκάσει να μετακινηθεί προς τη Συρία, όπου οι ΗΠΑ έχουν ελάχιστους συμμάχους στο έδαφος”. Και λίγα μας είπε το αμερικανικό περιοδικό. Ο ίδιος ο Τάουνσεντ μιλάει για “ένα μακρύ, δύσκολο αγώνα για τη Μοσούλη”, ενώ έχει επίσης κάνει λόγο για μια “πολιορκία” της Μοσούλης.

Αυτές είναι οι ολέθριες προβλέψεις κάποιων που θεωρούν, ότι ο λαός της Συρίας δεν πιστεύει πια στον δικό του στρατό, αυτόν τον ίδιο στρατό που μετράει 65.000 νεκρούς σε έναν αγώνα που διαρκεί ήδη πέντε χρόνια και βομβαρδίστηκε από τους Αμερικανούς στο Ντέιρ αλ-Ζορ με κόστος τουλάχιστον 60 νεκρούς (η Ουάσιγκτον αρκέστηκε στο να δηλώσει  ότι ήταν απλώς ένα λάθος) και τώρα ετοιμάζεται να αμφισβητήσει την τεράστια εισροή των τρομοκρατών του ISIS, που πιθανότατα θα διασχίσουν τα σύνορα μετά την κατάρρευση της Μοσούλης.

Ο ίδιος ο Νασράλλα έκανε μια ενδιαφέρουσα νύξη ακριβώς για αυτό στην ομιλία του. Υπαινίχθηκε μάλιστα ότι, εάν οι δυνάμεις του ISIS δεν ηττηθούν από τους ίδιους τους Ιρακινούς στη Μοσούλη, τότε οι Ιρακινοί – εννούσε προφανώς τις Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης (PMU), δηλαδή τις πολιτοφυλακές των Ιρακινών Σιιτών που αποτελούν μία από τις αιχμές του κυβερνητικού στρατού – “θα υποχρεωθούν να κινηθούν προς την ανατολική Συρία, προκειμένου να καταπολεμήσουν την τρομοκρατική ομάδα”.[Βλέπε το 2ο σημείο της ανάλυσης των Τούρκων δημοσιογράφων.]

Αν λάβει κανείς υπ’ όψιν την πιθανότητα ότι τα συριακά στρατεύματα και οι Ρώσοι σύμμαχοί τους ίσως να κληθούν να αντιμετωπίσουν την ίδια αυτή ομάδα, δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι προσπαθούν να ολοκληρώσουν την ανακατάληψη του Ανατολικού Χαλεπιού, διακινδυνεύοντας την ίδια τη ζωή τους, πριν από την πτώση της Μοσούλης.
Η επιχείρηση για την ανακατάληψη της Μοσούλης από τον Ιρακινό Στρατό είναι σε εξέλιξη. Δείτε αποκλειστικά πλάνα του “War Diary Project” από τις κινητοποιήσεις των σιιτικών Μονάδων Λαϊκής Κινητοποίησης (PMU), που θα πολεμήσουν στο πλευρό των Ιρακινών στην επικείμενη μάχη της Μοσούλης:

Δείτε την διάλεξη του Robert Fisk με τίτλο “Η ζωή μετά το ISIS” (ενεργοποιώντας τους υπότιτλους):

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΖΑΡΙΑ ΘΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ”ΚΡΑΤΟΣ”.

25-10-2016

---

    

Νομίζετε ότι κάνω πλάκα ή υπερβάλλω. Δυστυχώς, δεν κάνω πλάκα, κυριολεκτώ. Για πρώτη φορά στα παγκόσμια συνταγματικά χρονικά, εισάγεται ο θεσμός της … κλήρωσης, στη λειτουργία των σημαντικότερων θεσμών ενός κράτους!

Αυτό προβλέπεται, σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει έως τώρα, ως μία από τις δύο λύσεις στο νέο σχέδιο επίλυσης του κυπριακού, παραλλαγή επί τα χείρω του απορριφθέντος στο δημοψήφισμα του 2004 σχεδίου Ανάν. ‘Οταν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα διαφωνούν, προβλέπεται μηχανισμός λύσης των διαφορών, όπου οι εκπρόσωποί τους θα ισοψηφούν. Αν δεν βγάζει απόφαση, θα ρίχνουν δίφραγκο αποκλείοντας ένα από τα μέλη και διαλέγοντας έτσι πλειοψηφία και απόφαση. Κορώνα θα περνάει η ελληνική άποψη, γράμματα η τουρκική! (Εn passant, 82% των Κυπρίων είναι ‘Ελληνες). (Σκέφτονται και εναλλακτική, αν δεν περάσει η κλήρωση, να βάζουν ένα ξένο να αποφασίζει! Διερωτάται βέβαια κανείς εν τοιαύτη περιπτώσει γιατί δεν δίνουν απευθείας το νησί στους ξένους, να τελειώνουμε και με τις γραφειοκρατίες).

Τι είναι τώρα αυτό; Καζίνο; Ανέκδοτο; Προποτζίδικο; Κι όμως. Τέτοια πράγματα δέχτηκε κιόλας, φαίνεται, στις διαπραγματεύσεις, η κυβέρνηση Αναστασιάδη. Η ρύθμιση που αναφέραμε είναι μόνο ενδεικτική. ‘Ολη η διαπραγμάτευση διαποτίζεται από την τουρκική και δυτική λογική δύο ισοτίμων κρατών σε συσκευασία ενός. Φοβούμεθα ότι αυτά τα υποστηρίζουν επίσης ηγεσία του ΑΚΕΛ και Αθήνα!

Αυτό δεν θα είναι κράτος, θα είναι όμως ένας τρόπος να γελάει όλος ο πλανήτης μαζί μας – και, κυρίως, ο συντομότερος δρόμος για να γίνει Βοσνία η Κύπρος. Αν και, για να είμαστε ακριβείς, οι πόλεμοι στην Γιουγκοσλαβία επεβλήθησαν στους Σέρβους δια μονομερών ανακηρύξεων ανεξαρτησίας, της διεθνούς αναγνώρισής τους, κυρώσεων και βομβαρδισμών. Εδώ, θα προκαλέσουμε μόνοι μας την καταστροφή, συζητώντας και αποδεχόμενοι σαχλαμάρες.

Ο κορυφαίος συνταγματολόγος Δημήτρης Τσάτσος είπε το 2004 ότι μόνο παράφρων θα μπορούσε να συντάξει το σχέδιο Ανάν. Με αυτά που ακούμε ότι συζητούνται τώρα για το κυπριακό, οι αυτουργοί του νέου σχεδίου αξίζουν θέση όχι στο Δρομοκαίτειο, αλλά στην πτέρυγα των ιδιαιτέρως επικίνδυνων ψυχοπαθών.

Το σχέδιο Ανάν δεν το συνέταξαν ψυχοπαθείς, αλλά οι συνεργάτες ΓΑΠ και Κληρίδη, υπό την καθοδήγηση του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ (πρωτεργάτη της αιματηρής γιουγκοσλαβικής καταστροφής) και της βρετανικής “αυθεντίας” στο κυπριακό Ντέιβιντ Χάνεϊ. Κατά τον Καθηγητή Αλέξανδρο Κούτση, τον σημαντικότερο ίσως ‘Ελληνα ειδικό στο μεσανατολικό, που συμμετείχε στα προπαρασκευαστικά “Brain storms” του Ιδρύματος Κόκκαλη, τις “ιδέες” που απετέλεσαν τον κορμό του σχεδίου, τις διατύπωσαν πρώτοι Ισραηλινοί ειδικοί που συμμετείχαν. (Αν πιστέψουμε δε ένα άρθρο στα Επίκαιρα, το σχέδιο Ανάν το συνέταξε το ίδιο δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου που συνέταξε το ελληνικό Μνημόνιο και τις Δανειακές, οδηγώντας στην καταστροφή και υποδούλωση της Ελλάδας).

Αν το νέο σχέδιο Ανάν είναι, και είναι, παραλογισμός, αυτός δεν προκύπτει από ψυχοπάθεια, αλλά από το ότι οι κυβερνώντες σε Λευκωσία και Αθήνα προσπαθούν να ικανοποιήσουν τη θεμελιώδη επιδίωξη Δύσης και Τουρκίας που ήταν ανέκαθεν και διαρκώς η κατάργηση του κυπριακού κράτους, ως ανεξάρτητου, δημοκρατικού και κυρίαρχου κράτους. Αλλά βέβαια δεν μπορούν να το πουν.

Αυτό επετύγχανε ήδη, δια του δαιδάλου των διατάξεών του, μεγέθους 10.000 σελίδων, το σχέδιο Ανάν που, όπως είπε ένας άλλος συνταγματολόγος, ο κ. Βενιζέλος, “μπορείς να το ξετινάξεις” σε δύο λεπτά από πλευράς “διεθνούς, ευρωπαϊκού και συνταγματικού δικαίου”. Πίσω από την “Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία” του Ανάν, όπως και από την υπό διαμόρφωση Νέα Κύπρο των Αναστασιάδη και Ακιντζί, προβάλλει ξεκάθαρα το πραγματικό περιεχόμενο του νέου μορφώματος, ένα μεταμοντέρνο προτεκτοράτο της Δύσης, με αυξημένα τουρκικά δικαιώματα, που δεν θα είναι ούτε πραγματικά ενωμένο, ούτε κυπριακό, ούτε δημοκρατία, που, από τον καιρό του Θουκυδίδη και του Περικλή ορίζεται ως το των πλειόνων κράτος.

Υπάρχουν πολλά κράτη στα οποία θεσπίστηκαν ιδιαίτερες πρόνοιες για την προστασία των μειονοτήτων. Τέτοιες πρόνοιες δεν είναι όμως νοητό να φθάνουν στην κατάργηση του δικαιώματος της πλειοψηφίας. Ούτε υπάρχει κανένα κράτος στον κόσμο που να του απαγορεύονται τα μέσα επιβολής της κυριαρχίας του, δηλαδή στρατός και αστυνομία. Τέτοιοι όροι δεν επιβλήθηκαν ούτε σε Γερμανία και Ιαπωνία μετά το 1945.

Αν κάτι άλλωστε αποδεικνύουν οι ίδιες οι διαπραγματεύσεις είναι ότι οι δύο “κοινότητες” δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη η μία προς την άλλη. Οι επιδιώξεις τους είναι αμοιβαίως αποκλειόμενες. Η μεν επιθυμεί τη διατήρηση του κυπριακού κράτους, η δε τη διατήρηση αλώβητης της τουρκικής κυριαρχίας στη βόρειο Κύπρο, με επιπλέον δικαίωμα συγκυριαρχίας σε ολόκληρο το νησί.

Οι νομικοί παραλογισμοί και οι δημιουργικές ασάφειες που αφθονούν στο υπό διαπραγμάτευση σχέδιο θάκαναν και δύο αδελφικούς φίλους να τσακωθούν. (Η υποδαύλιση της ενδοκυπριακής αντιπαράθεσης υπήρξε ανέκαθεν το κύριο όπλο της Αυτοκρατορίας στο νησί). Αλλά εδώ δεν έχουμε καν αδελφικούς φίλους. ‘Εχουμε δύο κοινότητες πλήρεις δυσπιστίας και καχυποψίας. Οι Κύπριοι δεν έχουν άλλωστε συμμετάσχει στην προσπάθεια λύσης, δεν έχουν κουβεντιάσει σε τι συνθήκες θέλουν να ζουν, ούτε έχουν εκφέρει άποψη – οι διαπραγματεύσεις γίνονται εν κρυπτώ και εν παραβύστω, υπό την καθοδήγηση ξένων δυνάμεων. ‘Οχι μόνο οι νομικές βάσεις της επιδιωκόμενης λύσης είναι μια σαθρή συνταγή καταστροφής, δεν υπάρχει και καμία πολιτικο-ιδεολογική προϋπόθεση επιτυχίας του “πειράματος”.

Χωρίς κράτος, ο ελληνισμός της Κύπρου θα διατρέξει θανάσιμο κίνδυνο δικής του “¨Μικρασιατικής Καταστροφής”. Τέτοια λύση του κυπριακού θα επιφέρει επίσης σοβαρό πλήγμα στην Ελλάδα που, ήδη υπό τον ζυγό νεο-αποικιακού καθεστώτος, υπέστη τεράστια καταστροφή και κινδυνεύει με τελικό αφανισμό ως συγκροτημένη κοινωνία και κράτος στα αμέσως επόμενα χρόνια.
Δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες “Φιλελεύθερος” της Λευκωσίας και “Παρόν” της Αθήνας

Οι προκλήσεις Ερντογάν δεν είναι λόγια

25.10.2016 | από Σύνταξη

Δημοσίευση: Φύλλο 330 - του δρόμου της αριστεράς 

         

Από την αμφισβήτηση στην έμπρακτη άρνηση της συνθήκης της Λωζάννης

«Το 2016 δεν μπορούμε να κινούμαστε με τη λογική του 1923. Αυτό είναι άδικο δεν μπορούμε να το δεχθούμε. Όταν αλλάζουν τα πάντα στον κόσμο δεν μπορούμε να βρισκόμαστε στο σημείο που βρεθήκαμε τότε» Ταγίπ Ερντογάν

 Τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση προσυπέγραφε, στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. κείμενο που άνοιγε πόρτες στις κατηγορίες των ΗΠΑ για «εγκλήματα πολέμου» της Ρωσίας στον πόλεμο της Συρίας και στην Αθήνα έψαχναν ακόμα λάθη στη «μετάφραση» των δηλώσεων του Τούρκου προέδρου για να καθησυχάσουν τις ανησυχίες τους, ο Ερντογάν προχωρούσε σε νέες προκλήσεις. Από τη «δήθεν» θεωρητική αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάννης προχώρησε στη διατύπωση της οριστικής άρνησής της στην πράξη βάζοντας έτσι φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή.

Οι προκλητικές δηλώσεις της περασμένης βδομάδας, με τις γνωστές αναφορές στο Εθνικό Συμβόλαιο της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης του 1920, που μεταξύ άλλων προβλέπει δημοψηφίσματα για την τύχη των περιοχών που έπαψαν να αποτελούν μέρη του τουρκικού κράτους, και οι αναφορές του στα νησιά του Αιγαίου, τη Θράκη και τη Θεσσαλονίκη, παίρνουν νέες διαστάσεις με την πρόσφατη ομιλία του Ερντογάν στο Προεδρικό Μέγαρο.

«Από το 1914, από τα 2 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, μέσα σε 9 χρόνια στη Λωζάννη μαζί και με το Χατάϊ , πέσαμε στα 780.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σε μικρό χρονικό διάστημα… Δυστυχώς και στα δυτικά και στα ανατολικά σύνορά μας δεν προστατεύσαμε τα εδάφη μας». Και συνέχισε: «Μια κατάσταση που προέκυψε από ανάγκη την αποδεχθήκαμε και εγκλωβιστήκαμε. Αυτό εμείς το αρνούμαστε. Η Τουρκία ήταν του 1923 και όσοι την εγκλώβισαν είχαν ως στόχο να ξεχαστεί το παρελθόν της που είναι χιλίων ετών με Οθωμανική Αυτοκρατορία και με τους Σελτζούκους».

Από τα λόγια στα έργα

Οι δηλώσεις Ερντογάν δεν αρκούνται στα λόγια. Ήδη ο τουρκικός στρατός εφαρμόζει την πολιτική Ερντογάν στα νότια και ανατολικά σύνορα, επεκτείνοντας τα πεδία μαχών στα οποία έχει ως τώρα εμπλακεί η Τουρκία. Στη Συρία έχει ήδη δημιουργήσει μια «ελεύθερη ζώνη» πάνω από 5.000 τετρ. χλμ. υπό τον έλεγχο της. Έχοντας μάλιστα αποθρασυνθεί από τη στάση ανοχής που επέδειξαν ΗΠΑ και Ρωσία, με απόφαση της Εθνοσυνέλευσης προχωρούν σε παράταση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Συρία για ένα χρόνο μετατρέποντας την παράνομη εισβολή σε κατοχή. Θεωρώντας αυτά κατακτημένα, η τουρκική αεροπορία ξεχνά τις θέσεις του ISIS στην περιοχή, που αποτέλεσε το πρόσχημα της τουρκικής εισβολής, και βάλλει ευθέως θέσεις των κουρδικών δυνάμεων που δρουν στην περιοχή. Αυτή η πράξη, που δόθηκε στη δημοσιότητα με ατράνταχτα στοιχεία, προκάλεσε την οργή του Σύρου προέδρου Άσαντ που προειδοποίησε ότι θα καταρρίπτονται τα τουρκικά αεροπλάνα που χωρίς την άδειά του εισέρχονται στον εναέριο χώρο της Συρίας . Δεν χωρά αμφιβολία ότι για τη δήλωση αυτή ήταν τουλάχιστον ενήμερη η Μόσχα, δημιουργώντας έτσι νέα δεδομένα.

Ταυτόχρονα η Άγκυρα στέλνει δικές της δυνάμεις στη μάχη της Μοσούλη δηλώνοντας παρούσα σε μια νέα μοιρασιά των συνόρων στο Ιράκ θεωρώντας ότι έχει ήδη ανατραπεί η Συνθήκη της Λωζάννης.

Ένταση της επιθετικότητας στο Αιγαίο

Η τουρκική επιθετικότητα δεν μένει στα λόγια ούτε στο Αιγαίο. Οι δηλώσεις Ερντογάν συνοδεύονται από ένα μπαράζ παραβιάσεων του εναέριου χώρου από οπλισμένα μαχητικά που, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, σε δύο περιπτώσεις έφθασαν σε σκληρές εικονικές αερομαχίες. Έτσι τις τελευταίες μέρες καταγράφηκαν 6 παραβάσεις των κανόνων εναέριας κυκλοφορίας στο FIR Αθηνών, που εξελίχθηκαν σε 28 παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου σε διάφορες περιοχές του Αιγαίου με επίκεντρο την περιοχή της Χίου, της Παναγιάς και του συγκροτήματος Οινουσών, περιοχές που η Τουρκία διεκδικεί την κυριότητά τους.

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο Anadolu, ανακοινώθηκε ο διορισμός μόνιμου Ιμάμη στην Αγία Σοφία. Πρόκειται για τον πρώτο διορισμό μόνιμου Ιμάμη, καθώς μέχρι τώρα οι προσευχές γίνονταν υπό την επίβλεψη επισκέπτη μουσαλμάνου ιερωμένου. Έτσι συνεχίζεται ο κύκλος προκλήσεων σχετικά με το Μνημείο της Αγίας Σοφίας όπου νωρίτερα το καλοκαίρι είχε επιτραπεί ισλαμική προσευχή, παραβιάζοντας τις συμφωνίες για τη λειτουργία του χώρου ως Μνημείου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.