ΑΛΙΜΟΝΟ ΑΝ ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΙΛΗ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΑΚΗ

ΤΗΝ ΓΙΑΦΚΑ (-ΕΣ) ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ

Σιδηρούντιος Γιώργος

Γράφει ο άνθρωπος που έκανε διεθνές το ζήτημα των γενοκτονιών μας, ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

Δεν είναι μόνο ο Φίλης. Είναι μια σταλινογενής Κεμαλοφασιστική αριστερά, ψευτοαριστερά που πεθαίνει.
Όσον αφορά το ζήτημα της Ποντιακής γενοκτονίας. Αλίμονο αν το Ποντιακό εξαρτώνταν από το τι λέει ο Φίλης, ο Γιωργάκης, η Αυγή, η γιάφκα (-ες) του συριζα και το βαθύ περιφερειακό νεοεθνικόφρων κράτος. Εκεί δεξιοί και αριστεροί συναντώνται.
Αυτό θα σήμαινε ότι δεν είμαστε σοβαροί, υπεύθυνοι.
Το Ποντιακό κινείται σε άλλες υψηλές διανοητικές, επιστημονικές, ηθικές και αισθητικές σταθερές. Για αυτό έχει μεγάλες νίκες, μεγάλη αίγλη διεθνώς. Στους διεθνείς θεσμούς, στην κοινωνία πολιτών, στους ακαδημαϊκούς θεσμούς. Πολλά μπορώ να σας διηγηθώ.
Μου προκάλεσε όμως εντύπωση, δεν το περίμενα, παρ’ όλο που η γνώμη μου δεν είναι καλή για αυτόν τον κόσμο, η σιωπή των φίλων και συγγενών του Ανδρέα Παπανδρέου. Ένας κόσμος που έκανε καριέρες και περιουσίες. «Δεν θα τους ήξερε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους χωρίς τον Ανδρέα». Όπως ειπώθηκε.

Ο φασισμός του κειμένου του Φίλη της 20ης Αυγούστου του 2014 εντοπίζεται, εκφράζεται στην αναφορά του στο Ανδρέα Παπανδρέου, τον Πρωθυπουργό της αναγνώρισης της Ποντιακής γενοκτονίας. Θα ήμουν ανέντιμος αν δεν υπεράσπιζα την μνήμη του σ’ αυτήν την πολιτική του στιγμή. Σε μια υγιή χώρα θα παρενέβαιναν από τότε οι θεσμοί και εκπρόσωποι όλων των επιπέδων και χώρων. Μόλις εμφανίσθηκε αυτό το φασιστικό κείμενο στην «Αυγή». Τότε υπήρξε σιωπή. Τώρα πολλές κραυγές είναι κραυγές ενόχων που θέλουν να νομιμοποιηθούν.
Ποιο είναι το θετικό, το ελπιδοφόρο. Ότι όλος αυτός ο κόσμος καταρρέει, μετατοπίζεται, μεταφέρεται όχι στο χρονοντούλαπο αλλά στην χωματερή της ιστορίας. Εκεί που η ιστορία μαζεύει τα μπάζα της. Τα τοξικά μπάζα της.
Είμαστε στην αρχή μιας άλλης εποχής.
Επιστρέφει ο Λόγος στον τόπο που γεννήθηκε.

polis-agora.blogspot

Πολιτική Ανασκόπηση 2015: Από την απογείωση στη συντριβή…

ΤΡΙΤΗ 5-1-2016

• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
• Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Όλες οι απόπειρες να συμπυκνωθεί το σύντομο έτος 2015, μπορούν να συμπεριληφθούν στη φράση του τίτλου. Πέρυσι τέτοιο καιρό ξεχείλιζαν οι ευχές με πολιτικό νόημα για τη μεγάλη ανατροπή που επίκειται, την ελπίδα που έρχεται και την κατάσταση που αλλάζει. Αν δε συμμεριζόσουν τη γενικευμένη ευφορία για την επικείμενη αλλαγή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ήσουν μίζερος, περίεργος, μικρόψυχος. Και πολλά ακόμη χειρότερα. «Όργανο του Σαμαρά» και «δεκανίκι της ΝΔ», όποιος τολμούσε να ψιθυρίσει την αλήθεια που όλοι αισθάνονταν, αλλά ελάχιστοι ξεστόμιζαν: Ότι δηλαδή τα εφόδια και τα καύσιμα του ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά δεν αρκούσαν για κανενός είδους αλλαγή, αλλά οδηγούσαν κατευθείαν στη μεγάλη ενσωμάτωση. Και ο τερματικός σταθμός του εξαιρετικά σύντομου 2015 ήταν η εκκωφαντική συντριβή της ψευδαίσθησης ότι «όπως και να έχει, ο Τσίπρας δεν είναι ίδιος με τον Σαμαρά».

Το ζήτημα δεν είναι να περιγράψει κανείς τη μεγάλη αυταπάτη, ούτε να καταγγείλει όσους με περισσή αυτοπεποίθηση ζωγράφιζαν τη χίμαιρα της «κυβέρνησης Αριστεράς». Η ζωή συνεχίζεται, οι αμαρτίες πληρώνονται, οι μεταλλάξεις και οι αλλαγές στρατοπέδων είναι μέρος της πολιτικής, οι ήττες και οι αποστρατεύσεις επίσης.

Το ζήτημα είναι ο συνδυασμός ανάμεσα στο πείσμα να συνεχίζεις να παλεύεις για την ουτοπία της κοινωνικής αλλαγής και στην αυτογνωσία των προϋποθέσεων για να μην είναι αυτός ο αγώνας μια νέα οφθαλμαπάτη ή μια άχρηστη επαναστατική γυμναστική. Η ζημιά που έγινε το 2015 είναι πολύ μεγαλύτερη από τη ζημιά που έγινε αθροιστικά από το 2010 μέχρι και το 2014. Όχι με όρους οικονομικής επιβάρυνσης, ύφεσης ή κοινωνικής καταστροφής. Με όρους πολιτικού αδιεξόδου, αγωνιστικής συντριβής, τσακισμένου φρονήματος. Τι κι αν ήταν σχεδόν μαθηματικά βέβαιη η κατάληξη μιας κυβέρνησης που ορκιζόταν ότι θα καταργήσει το μνημόνιο σεβόμενη την ευρωπαϊκή επιλογή της άρχουσας τάξης και την παραμονή στο ευρωσύστημα; Ο ουρανός όταν πέφτει, πέφτει στα κεφάλια όλων.

Βεβαίως η κληρονομιά του 2015 δεν αφορά μόνο την απογείωση χωρίς καύσιμα και με αποστάτη πιλότο και την τελική συντριβή. Αφορά και τη μαγική περίοδο που ο ελληνικός λαός, μόνος, χωρίς σπαθιά και βόλια, και με καπεταναίους που την ώρα του μεγάλου αγώνα ετοιμάζαν τον τρόπο που θα έβαζαν την υπογραφή τους σε μια ατιμωτική συμφωνία συντριβής και προδοσίας, έδειχνε το παράδειγμα σε όλο τον κόσμο, ότι «τολμάμε να αγωνιζόμαστε, τολμάμε να νικάμε». Αφορά δηλαδή τη μάχη του δημοψηφίσματος

Το 2015 προσομοιάζει με το 1991. Αποτελεί μια μερική, ελλαδική και ειδική εκδοχή της πτώσης του υπαρκτού σοσιαλισμού, της τελικής ήττας απέναντι στον αντίπαλο, της διαγραφής του αντίπαλου παραδείγματος, της κυριαρχίας του δόγματος «Δεν υπάρχει εναλλακτική». Όπως και το 1991, το 2015 αποτελεί μια κατάληξη και μια διαδικασία χρόνων . Δεν κρίθηκαν τα πράγματα σε δώδεκα μήνες, αλλά σε πολλά χρόνια. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, ό,τι συνέβη, επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα και όχι μόνο τους υπερασπιστές του συγκεκριμένου παραδείγματος. Και όπως και τότε, έτσι και τώρα η ανάταξη θα είναι αργή και βασανιστική και ορισμένες φορές θα μοιάζει αδύνατη.

Η πρόκληση του 2016 δεν αφορά τη γρήγορη φθορά της κυβέρνησης του τρίτου μνημονίου, τις μεγάλες πολιτικές αλλαγές, την ανάταξη του λαϊκού κινήματος ή τις –ανεξάρτητες από τη θέληση των υποκειμένων- κοινωνικές εκρήξεις που μπορούν να υπάρξουν. Η πρόκληση και ταυτόχρονα το κάλεσμα, αφορά την ανάταξη μέρους μόνο της ιστορικής ζημιάς που έγινε από ένα κόμμα και μια κυβέρνηση που βάλθηκε να πείσει όλη την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη, ότι η Αριστερά είναι ίδια με τη Δεξιά. Ενίοτε και χειρότερη. Αυτή η (μικρή) ανάταξη μπορεί να υπάρξει με βαθιά κριτική και αυτοκριτική λογική, με πλήρη συνείδηση του βάθους και της έκτασης της υποχώρησης, με επίμονη, σεμνή και σοβαρή προσπάθεια οικοδόμησης μιας νέας αγωνιστικής, λαϊκής συνείδησης.

Και επειδή τις χίμαιρες, τις αυταπάτες, το δούλεμα, την συνειδητή ή ασυνείδητη κοροϊδία, την ανεπάρκεια, την πονηριά και την κουτοπονηριά, τις ψευδαισθήσεις και τις ονειρώξεις τις πληρώσαμε ακριβά, ας είμαστε μπροστά στο 2016 σοβαροί και μετρημένοι. Να σώσουμε αυτό που σώζεται, με την πλήρη αυτογνωσία ότι για να το κάνουμε, χρειάζεται πριν την Ελλάδα και την Ευρώπη, η Αριστερά να ανατρέψει τον εαυτό της.

http://antapocrisis.gr/

Το κόμμα του Βαρουφάκη:

τριτη 5  ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2016

 «Κίνημα για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη 2025»

ΟΙΜΟΣ  


  O YΠΑΛΛΗΛΟΣ ΤΟΥ ΣΟΡΟΣ ΣΕ ΝΕΑ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ; 
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών του Τσίπρα Βαρουφάκης, αφού έβαλε τις βάσεις για το πλαστικό χρήμα, υπογράφοντας τα capital controls, προχωρά τώρα (κατ’εντολήν;) στην ίδρυση ενός παγκοσμιοποιητικού κόμματος που όπως εκείνος λέει συγκεκαλυμμένα, «φιλοδοξεί να βάλει τέλος στον «κατακερματισμό στην Ευρώπη».

Η ανακοίνωση του νέου πολιτικού φορέα που θα ανήκει στην «ευρωπαϊκή αριστερά» (σ.σ. Οίμου:της παγκοσμιοποίησης) όπως γράφει το το POLITICO(1) θα γίνει στις 9 Φεβρουαρίου σε θέατρο στο Βερολίνο (πού αλλού)! 

Η "ευρωπαϊκή αριστερά" του Βαρουφάκη καταλαβαίνουν όλοι πόσο "αριστερά" θα είναι... 

Ο στόχος είναι να ξεκινήσουν την ίδρυση κομμάτων με παγκοσμιοποιητικές αρχές, πρώτα στην Ευρώπη κι ύστερα σε όλο τον κόσμο κι ο Βαρουφάκης κάνει την πρώτη κίνηση... 

Το «Κίνημα για την Δημοκρατία στην Ευρώπη 2025» όπως πρόκειται να είναι το όνομα του ή επί το ευρωπαϊκότερον DIEM 2025 (Democracy in Europe Movement 2025) κατά δήλωσή τους (του Βαρουφάκη των συνεργατών αλλά και των εντολέων του) «έχει ως στόχο να οδηγήσει τους πολίτες της Ευρώπης σε έναν τρίτο δρόμο, μια εναλλακτική οδό (σ.σ. Οίμου: της παγκοσμιοποίησης) ανάμεσα στην επιστροφή στο κλειστό έθνος-κράτος (σ.σ.Οίμου: που η παγκόσμια εξουσία φοβάται όπως ο εξωαποδώ το λιβάνι) και στις αντιδημοκρατικές δομές των σημερινών Ευρωπαϊκών θεσμών». 

Μας λέει δηλαδή το γνωστό παραμύθι της ψευτοαριστεράς ότι θα μετατρέψει την ΕΕ σε "μια Ευρώπη των λαών, με ισότιμα κράτη-μέλη που δρουν μέσα σε μια ενιαία αγορά με κοινές αρχές και αξίες" δηλαδή μια Ευρώπη διεθνιστική ένα σκαλοπάτι πρίν το παγκόσμιο κράτος, την παγκόσμια δικτατορία. 

Οι λαοί όμως της Ευρώπης και ιδιαίτερα οι Έλληνες γνωρίζουν πια "Βαρουφάκηδες τι σημαίνουν" και δεν πρόκειται να μασήσουν τα άχυρα της παγκοσμιοποίησης που τους προσφέρονται από ψευτοαριστερούς υπαλλήλους της Παγκόσμιας Τραπεζοπιστωτικής Εξουσίας (ΠΤΕ) 

http://resaltomag.blogspot.gr/

Πολιτικός Καρκίνος και μεταστάσεις..

Τρίτη, 5 Ιανουαρίου 2016

     Και μέσα απ' την θολούρα του μυαλού του, τού ξέφυγε και μιά αλήθεια.
     Ο καραγκιόζηςπολιτικός της πίτσας, που βρέθηκε στην Βουλή ελέω της διαπλοκής των ΜΜΕ (Καρατζαφύρερ και Κουνέλης ψόφησαν πολιτικά, ενώ κι ο Ποτάμης είναι στα τελειώματα),
     ..προκειμένου να αποτελέσει τον λαγό, την εφεδρεία, την καβάτζα του συστήματος μπας και
εκπέσει η μάστιγα των μνημονίων,
     ..πάνω στον ενθουσιασμό του που μπορεί να λέει ό,τι μ@λακία του έρθει χωρίς να του στέλνουν πίτσες και κόκα-κόλες, ξεστόμισε και το βαρυσήμαντο: ''ο πρωθυπουργός είναι πασοκτζής!''

     Έλα μου ντέ!
     Αυτό το είχαμε ξεχάσει.
     Πάνω στην ζαλούρα μας απ' την επική προδοσία της τάχα αριστερής κυβέρνησης, και του τάχα αριστερούλη πρωθυπουργού, μας διαφεύγει πάντα το οφθαλμοφανές:
     Δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα διαμαρτυρίας του 4% να ''προβιβαστεί'' σε δύο χρόνια σε κόμμα εξουσίας του 34-37%.
     Δηλαδή πώς;  Έγιναν σε δύο χρόνια αριστεροί πάνω από το 30% των ψηφοφόρων; Όχι βέβαια.
     Απλώς βρήκαν εκεί αποκούμπι και κρυψώνα τα ορφανά του ΠαΣοΚ, ''εκσυγχρονιστικά'' και μή.

     Ανάλογα, και το στελεχιακό δυναμικό ενός κόμματος του 4% δεν επαρκεί για να στελεχώσει μίακυβέρνηση και τα παρακλάδια της σε οργανισμούς, δημόσιο, επιτροπές, παρατρεχάμενους, παρακράτος, και λοιπά στοιχεία μιάς καθεστωτικής εξουσίας.
     Εξ ού και μόλις φάνηκε από την γωνία η εξουσία να τους γνέφει, άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες του 4%,
     ..και εισέρρευσαν λαμόγια και επιτήδειοι, καλοί και βρωμύλοι, σπουδασμένοι και αγράμματοι, παρακεντέδες και προικοθήρες, και όλα τα υπόλοιπα, το στοκ απ' την διάλυση της εγκληματικής πολιτικής οργάνωσης ΠαΣοΚ.

     Ας μην μας κάνει λοιπόν εντύπωση η πορεία, αλλά προπαντός το ήθος και η ποιότητα της σημερινής κυβέρνησης:
     Το ΠαΣοΚ, αυτός ο κακός δαίμονας της χώρας, το άγος και η ύβρις του πολιτικού συστήματος, ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ με την προβιά μιάς τάχα αριστερής κυβέρνησης,
     ..ενός ήδη εκλιπόντος ΣΥΡΙΖΑ.

     Ό,τι δούμε από 'δω και πέρα θα τόχουμε ξαναδεί, είτε απ' το 1981 έως το 2004, είτε απ' το 2009 ώς το 2012, είτε απ' το 2012 ως το 2015 (το 2004 έως το 2009 απλώς δεν ήταν ΠαΣοΚ. Τα άλλα ήταν τα ίδια):
     Ψέματα, εμπαιγμός, αρπαγή, λεηλασία, θρασύτητα, ανηθικότητα.
     Η παλινόρθωση της πασοκικής δυσωδίας! 

     Το είχαμε πεί πολλές φορές πιό παλιά: το ΠαΣοΚ και ο πασοκισμός δεν εξολοθρεύεται όσο βρίσκεται στην ζωή και ο τελευταίος πασόκος.
     Σαν καρκίνος στα σπλάχνα της πατρίδας θα αναπαράγεται συνεχώς, έστω και από ένα μόνο κύτταρο,
     ..μέχρι να πεθάνει όλος ο οργανισμός και να επιζήσει μόνον αυτός, ο καρκινικός όγκος με τα μεταλλαγμένα κύτταρά του.

     Ο όγκος που γεννήθηκε από ένα κύτταρο-τυχοδιώκτη είναι ακόμη εδώ!
     Ζούμε τις μεταστάσεις!.. 
          

Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ και η Ευρωπαϊκή Ένωση

ΤΡΙΤΗ 05/01/2016 

Πίσω από τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, το μυστικοπαθές καρτέλ των κορυφαίων τραπεζιτών, των επικεφαλής των ευρωπαϊκών πολυεθνικών, πολιτικών, ακαδημαϊκών και των ιδιοκτητών των ΜΜΕ που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Αποτελεί μέρος του παγκόσμιου δικτύου όπου περιλαμβάνονται το CFR(ΗΠΑ) και η Τριμερής Επιτροπή (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία). Ο κύριος σκοπός της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ από την πρώτη της επίσημη παρουσίαση στο ξενοδοχείο Bilderberg, στο Oosterbeek της Ολλανδίας το Μάιο του 1954, ήταν η δημιουργία ενός ευρωπαϊκού υπερκράτους, η υλοποίηση ενός απόκρυφου σχεδίου της «μαύρης» αριστοκρατίας των «γαλαζοαίματων» οικογενειών της Ευρώπης.

Η λέσχη Μπίλντεμπεργκ και η Ενωμένη Ευρώπη
Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Σπουδών (IISS: International Institute for Strategic Studies)

Η ιδέα της δημιουργίας του ΙΙSS προέκυψε στη συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, το 1957. Έχει υποστηριχτεί επανειλημμένα η διασύνδεση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ με το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων (Royal Institute of International Affairs – RIIA) των Illuminati.

Σύμφωνα με τον δρα John Coleman, στα μέλη του ΙΙSS περιλαμβάνονται εκπρόσωποι των 87 κυριότερων υπηρεσιών ειδήσεων και Πρακτορείων Τύπου, καθώς και 138 εκδότες και αρχισυντάκτες που δουλεύουν στις μεγαλύτερες εφημερίδες και περιοδικά. Η παραπληροφόρηση διοχετεύεται από το IISS υπό τη μορφή ειδικά κατασκευασμένων σεναρίων, όπως εκείνα που φτιάχνονταν για να δικαιολογήσουν την από αέρος επίθεση στη Λιβύη, να κατηγορήσουν την ΡLΟ, να φορτώσουν στους Σέρβους χιλιάδες εγκλήματα…

Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (CFR: Council on Foreign Relation)

Η ιεραρχία, αξιωματούχοι και διευθυντές του CFR, αποτελείται κυρίως από απογόνους των αρχικών Illuminati, πολλοί εκ των οποίων εγκατέλειψαν το παλιό οικογενειακό τους όνομα και απέκτησαν νέο εξαμερικανισμένο όνομα. Για παράδειγμα, ο Dillon, που ήταν Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, λεγόταν αρχικά Laposky. Ένα άλλο παράδειγμα είναι ο Ρauley, επικεφαλής του τηλεοπτικού καναλιούCBS, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Ρalinsky. Τα μέλη του CFRείναι περίπου 1.000 εκεί περιλαμβάνονται οι κεφαλές κάθε βιομηχανικής αυτοκρατορίας στην Αμερική, όπως ο Βlough, πρόεδρος της αμερικανικής Steel Corporation, o Rockefeller, βασιλιάς της πετρελαιοβιομηχανίας, ο Henry Ford ο Β», κ.ά. Και φυσικά όλοι οι διεθνείς τραπεζίτες.

Ανάμεσα στους προέδρους των ΗΠΑ και στα σημαντικά μέλη των κυβερνήσεων τους που ήταν μέλη του CFR περιλαμβάνονται οι Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, Ρίτσαρντ Νίξον και Τζορτζ Μπους, καθώς και οι Τζον Φόστερ Ντάλες, Μακναμάρα, Γκολντγουότερ κ.ά.

Η ΤΡΙΜΕΡΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ (THE TRILATERAL COMMISSION)

Η ύπαρξη της ελιτίστικης αυτής οργάνωσης, της οποίας ηγούνται οι David και Laurance Rockefeller, είναι αναμφισβήτητη και δεν είναι αποκύημα κάποιας συνωμοσιολογικής θεωρίας. Πρωτοεμφανίστηκε το 1973 και από τότε μέχρι σήμερα, κάθε χρόνο, τα μέλη της, μια δράκα από τους πιο ισχυρούς και πλούσιους χρηματιστές, βιομηχάνους, βαρόνους των media και πολιτικούς από τη Βόρεια Αμερική, τη Δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία, συνέρχονται σ» ένα μυστικό κονκλάβιο και αποφασίζουν για τις τύχες του κόσμου. Ορισμένοι τους αποκαλούν «η μυστική κυβέρνηση», «το κατεστημένο», «η παγκόσμια ελίτ» .

Η ιδέα του Ροκφέλερ για τη δημιουργία της επιτροπής, του προέκυψε αφότου διάβασε ένα βιβλίο του Μπρεζίνσκι (Zbignew Brzezinski) με τον τίτλο Βetween Two Ages (Ανάμεσα σε δύο εποχές), όπου πρότεινε μια πολύ μεγάλου εύρους συμμαχία μεταξύ της Βόρειας Αμερικής, της Δυτικής Ευρώπης και της Ιαπωνίας – εξ ου και ο όρος «Τριμερής»..

Στην κυβέρνηση Κάρτερ συμμετείχε ο Zbignew Brzezinski ως Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας, ο άνθρωπος που θεωρείται πνευματικός πατέρας της Τριμερούς. Και επίσης οι «Walter Mondale, Cyrus Vance, Harold Brown W.Michael Blumenthal, Andrew Young κ.ά.

Σύμφωνα με τις φήμες οι τραπεζίτες και το ΙΜF (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) ενθαρρύνουν την καλλιέργεια και τη διάδοση των ναρκωτικών. Αυτός είναι μάλλον ο λόγος που η κουλτούρα των ναρκωτικών διαδόθηκε ευρύτατα μετά την απόκτηση του ελέγχου της αμερικανικής κυβέρνησης από την Τριμερή, επί Τζιμι Κάρτερ.

Πολλοί συνωμοσιολόγοι επίσης πιστεύουν πως τα μέλη της Τριμερούς, της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και του CFR αποτελούν ένα και μοναδικό δίκτυο της ελίτ που προωθεί την παγκοσμιοποίηση και αυτό είναι αλήθεια αν λάβουμε υπ” όψιν μας την ομιλία του David Rockefeller στην συνάντηση της τριμερούς Επιτροπής τον Ιούνιο του 1991: «Ευχαριστούμε το «Washington Post» το «New York Time»το «Time Magazine»και άλλες μεγάλες εκδόσεις, των οποίων οι διευθυντές είχαν παρευρεθεί στις συγκεντρώσεις μας και τήρησαν τις υποσχέσεις τους για διακριτικότητα, για σχεδόν 40 χρόνια. Αλλά τώρα, το έργο έχει γίνει πιο εξεζητημένο και είναι έτοιμο να προχωρήσει προς μία παγκόσμια κυβέρνηση. Η υπερεθνική ηγεμονία μιάς διανοητικής ελίτ σε συνεργασία με τους διεθνείς τραπεζίτες είναι, σίγουρα, προτιμότερη από την αυτοδιάθεση που εφαρμόστηκε στους περασμένους αιώνες.

pentapostagma

http://www.drachmi5.gr/

Σάλος στο διαδίκτυο με παλαιά ομιλία του Τσίπρα

ΤΡΙΤΗ 5  Ιανουαρίου 2016

που περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια πως παίζεται το μνημονιακό παιγνίδι

Το βίντεο αυτό αποδεικνύει πως ο Αλέξης Τσίπρας ήξερε απο την αρχή τους επικοινωνιακούς όρους του παιχνιδιού και τους έπαιξε ακριβώς ίδια όπως οι προηγούμενοι.

Φούσκα όλα τα «δεν γνώριζα, δεν φανταζόμουν, στριμώχτηκα», φούσκα και οι σκληρές διαπραγματεύσεις.

Ήταν επικοινωνιακά τρικ για να μας βάλει στο τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο, την ουρά του γαϊδάρου των μεταρρυθμίσεων που οι προηγούμενοι δεν ήθελαν να αναλάβουν το πολιτικό κόστος.

Μια ουρά που αποδεικνύεται μεγαλύτερη του γαϊδάρου, τελικά.

Ρε μπας και δουλεύει για τον Κωστάκη τον Καραμανλή, που του δείχνει και μεγάλο θαυμασμό;


Μη δούμε και κανένα Κωστάκη να αναλαμβάνει Ν.Δούλα μετά από Μεϊμαράκη…

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

http://nea.allnewz.gr/?p=18077

H Ελληνική «Δικαιοσύνη» εχθρός του λαού

ΤΡΙΤΗ 5 Ιανουαρίου 2016

Η απόφαση για τα αναδρομικά των βουλευτών - Βουλευτές: Αναδρομικά εκατομμυρίων ευρώ μέσω… κυβέρνησης Καραμανλή – Η επίμαχη ΚΥΑ και ο νόμος του 2008 (έγγραφα)

Σχετικό: Βουλευτές και Δικαστές στο επίκεντρο της διαφθοράς στην Ελλάδα!

Οι σκέψεις που ακολουθούν γράφονται λήγοντος του παράξενου έτους 2015 και έχουν αφορμή την επιδίκαση αναδρομικών στους συνταξιούχους βουλευτές.
Αντί Προλόγου: Αιγιαλώ λαλείς: Δίνουν "χρυσά" αναδρομικά σε συνταξιούχους βουλευτές, όπερ εστί μεθερμηνευόμενον: Λεφτά υπάρχουν...
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική δήθεν Δικαιοσύνη, δηλαδή η συντεχνία των δικαστών και των εισαγγελέων, που ευθύνεται κυρίως αυτή για την οικτρή κατάσταση της Χώρας μας, μένει στο απυρόβλητο ενώ βρίσκεται πίσω και από αυτήν την σκανδαλώδη διεκδίκηση αναδρομικών από τους συνταξιούχους βουλευτές, αφού η υπόθεση αυτή έχει τη νομική ρίζα της στα αναδρομικά που πήραν εκβιαστικά οι δικαστικοί το 2008, σε εφαρμογή της αριθμ. 13/2006 απόφασης του Μισθοδικείου, της πιο βρώμικης από καταβολής της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Με βάση μάλιστα την ίδια αυτή απόφαση έγινε και η ανάκτηση με την αριθμ. 88/2013 του Μισθοδικείου των περικοπών (το 2012) των δικαστικών αποδοχών, καθώς και η δικαστική αναγνώριση και νέων αναδρομικών τους το 2013, όπως επίσης για τους συνταξιούχους βουλευτές το 2014, και έτσι επιβεβαιώνεται ότι η θεσμοθετημένη διαφθορά καλά κρατεί στη χώρα μας από το… 500 πΧ, οπότε καθώςδιασώζει ο Στοβαίος «Δημοκράτης ιδών κλέπτην υπό των ένδεκα απαγόμενον, Άθλιε, είπε, τι γαρ τα μικρά έκλεπτες αλλ’ ου τα μεγάλα, ίνα και εσύ άλλους απήγες»,δηλαδή, "κάποιος ονόματι Δημοκράτης όταν είδε ένα κλεφτρόνι να το πηγαίνουν φυλακή, του λέει, βρε άθλιε, έκλεβες ψιλοπράματα, ενώ αν έκλεβες εκατομμύρια θα πήγαινες εσύ τους άλλους φυλακή, γιατί θα ήσουν εσύνομοθέτης και δικαστής." 

Για να καταλάβει κανείς το τι «νόμιμη» κλεψιά είχε πέσει, το που εκτίναξε τις αποδοχές των δικαστικών η βρώμικη 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου (πέρα από τα αναδρομικά που πήραν, 140.000 ευρώ μέσο όρο ο καθένας) αρκεί να γίνει η εξής σύγκριση των πριν τις περικοπές αποδοχών των υπαγομένων στο ειδικό μισθολόγιο, με 17 χρόνια υπηρεσίας και τριτοβάθμια εκπαίδευση:
Ο στρατιωτικός (ταγματάρχης) είχε ετήσιες αποδοχές 28.796 ευρώ, ο πανεπιστημιακός (αναπληρωτής καθηγητής) 43.420 και ο δικαστικός (εφέτης) 82.547!!!

Συνεχίζουμε:

Με την αριθμ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου (δικαστήριο συγκροτούμενο από 3 δικαστικούς, 3 καθηγητές πανεπιστημίου και 3 δικηγόρους, αρμόδιο για την εκδίκαση διαφορών από δικαστικές αποδοχές) εξομοιώθηκαν οι αποδοχές των προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων (και αυτομάτως αναλογικά ΟΛΩΝ των 6000 δικαστικών και των ομόσιτων μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ) προς τις πρωτοφανείς αποδοχές ΕΝΟΣ ατόμου, του προέδρου της Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων.
Το κόστος αυτής της απόφασης του Μισθοδικείου ξεπερνούσε τα δύο δισεκατομμύρια. Άλλωστε γι’ αυτόν το λόγο οι καθηγητές πανεπιστημίου που μετείχαν στη σύνθεσή του μειοψήφησαν, με το σκεπτικό ότι, λόγω του σωρευτικού αποτελέσματος, αυτή η απόφαση «κινδυνεύει να εξουθενώσει τα οικονομικά της χώρας με συνέπεια την πρακτική αδυναμία του Κράτους να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του», όπως και έγινε!
Τι μπορούσε να κάνει η τότε κυβέρνηση Καραμανλή για να αποσοβήσει τα καταστρεπτικά αποτελέσματα αυτής της απόφασης; Εδώ χρειάζεται να εξηγηθεί το εξής:
Η απόφαση του Μισθοδικείου έχει το εξής σκεπτικό:
Κρίθηκε ότι είναι αντισυνταγματικές οι αποδοχές οποιουδήποτε λειτουργού ή υπαλλήλου του δημοσίου κατά το ποσό που υπερβαίνουν τις δικαστικές αποδοχές. Ας μην εξετάσουμε εδώ την ορθότητα αυτής της κρίσης. Πάντως η λογική, δίκαιη και νομικά ορθή συνέπεια αυτής της παραδοχής θα ήταν να ακυρώσει αυτό το δικαστήριο κατά το ισόποσο της υπέρβασης τις αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ. Αντί γι αυτό έγινε το εξής απίστευτο:
Για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης (!!!) το δικαστήριο ανέβασε τις δικαστικές αποδοχές στο ύψος των αποδοχών του προέδρου της ΕΕΤΤ!!!
 Έτσι, με βάση την απόφαση του Μισθοδικείου έβγαιναν περίπου 200.000 ευρώ αναδρομικά κατά μέσο όρο για κάθε δικαστικό και μέλος του ΝΣΚ. Δηλαδή τινάσσονταν στον αέρα τα οικονομικά της Χώρας.
Λοιπόν, τι μπορούσε και τι έπρεπε κατά Νόμο να γίνει; Έπρεπε να μειώσει η κυβέρνηση τις αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ κατά το ποσό που το ίδιο το Μισθοδικείο τις έκρινε αντισυνταγματικές, δηλαδή να τις κατεβάσει στο ύψος των αποδοχών των προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων.
Δεν θα επρόκειτο για περικοπή αποδοχών αλλά για αποκατάστασή τους στο νόμιμο ύψος. Αλλά ποιος έπρεπε να συμβουλεύσει την κυβέρνηση να κάνει αυτήν τη νόμιμη ενέργεια; Φυσικά οι φυσικοί σύμβουλοι του Κράτους, τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, αλλά δεν το έκαναν. 
Γιατί; 
Διότι απλούστατα φρόντισαν σε ανύποπτο χρόνο να βάλλουν στο Σύνταγμα τη διάταξη αριθμ. 100Α με την οποία εξομοιώθηκαν οι αποδοχές τους προς τις δικαστικές αποδοχές, δηλαδή είχαν παχυλό συμφέρον να μην εξουδετερωθούν τα αποτελέσματα της απόφασης του Μισθοδικείου.

Έτσι αντί να κάνει αυτήν τη νόμιμη και σωτήρια ενέργεια, η κυβέρνηση Καραμανλή συμβιβάστηκε με τους δικαστές και τους έδωσε, με την ΚΥΑ 2/10601/0022/30.1.2008, συνολικά 830.000.000 ευρώ αναδρομικά και αύξηση των αποδοχών τους, με το Ν 3691/2008, γύρω στο 80%. ΣΤΗΝ ΒΑΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΖΗΤΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΑ ΑΙΣΧΡΑ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΙΔΙΚΑΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ.

Αλλά πως συνδέονται αυτά; Ας το εξηγήσουμε:

Κατά το Σύνταγμα ( άρθρο111 παρ. 2 που διατηρεί την ισχύ του Ζ/1975 Ψηφίσματος) η βουλευτική αποζημίωση, με βάση την οποία ορίζεται και η βουλευτική σύνταξη, είναι ίση με τις αποδοχές του προέδρου του Αρείου Πάγου.
Λοιπόν, προσέξτε και φρίξτε:
Οι συνταξιούχοι βουλευτές, μετά την παροχή των αναδρομικών 830.000.000 ευρώ προς τους δικαστικούς, είχαν διεκδικήσει με αγωγές κατά του Κράτους τα ίδια αναδρομικά και μάλιστα με μέτρο υπολογισμού τις αποδοχές των προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων. Αλλάοι αγωγές τους απορρίφθηκαν με τις αποφάσεις αριθμ. 2 και 3/2013 της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που τρομοκρατημένο από την λαϊκή αγανάκτηση που σίγουρα θα ξεσπούσε, όπως πρέπει να ξεσπάσει και τώρα, ανακάλεσε την προγενέστερη αριθμ. 2078/2010 της ίδιας Ολομέλειας που δικαίωνε τους βουλευτές, κρίνοντας αυτή τη φορά (κατ’ αποδοχή του σκεπτικού κατώτερου δικαστηρίου, της αριθμ. 13/2012 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών!) ότι εκείνα τα αναδρομικά που πήραν οι δικαστές, τα 140.000 ευρώ μέσο όρο ο καθένας, δεν συνιστούσαν αναδρομική αύξηση τακτικών αποδοχών (οπότε ίδια αύξηση θα εδικαιούντο, κατά το Σύνταγμα, και οι συνταξιούχοι βουλευτές) αλλά έκτακτη εφάπαξ παροχή προς αυτούς για τον εξής λόγο: 
Διότι από το 2003 μέχρι το 2007 υπήρξε, λένε αυτές οι αποφάσεις, «πρόσθετος μεγάλος φόρτος εργασίας για τους δικαστικούς λειτουργούς…… και για το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους…… αφενός εξαιτίας της εισόδου μεγάλου αριθμού οικονομικών μεταναστών……… αφετέρου λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων……».
Τι πρόστυχο σκεπτικό! Και πρέπει να πω ότι δεν πρέπει να φοβούμαστε τα λόγια μας όταν αναφερόμαστε σε εκείνους που δεν φοβήθηκαν τις πράξεις τους.
Δηλαδή ουσιαστικά μας είπε αυτό το δικαστήριο ότι ενώ οι νεολαίοι μας ως εθελοντέςέδιναν την αλκή τους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι δικαστές και τα μέλη του ΝΣΚ τα τσέπωναν χοντρά, επειδή τσακίστηκαν στην κούραση από αυτούς τους Αγώνες και από τους μετανάστες – και εκείνοι οι εθελοντές που δούλεψαν χωρίς τσακιστή δεκάρα για την έστω εφήμερη δόξα της πατρίδας τώρα ρέβουν στην ανεργία και την κατάθλιψη ή πήραν τον δρόμο για την ξενιτιά.
ΟΣΟ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΙΣΧΡΑ ΤΟΥ ΦΕΡΘΗΚΕ Η ΔΗΘΕΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΣΟ ΘΑ ΠΑΡΑΤΕΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΤΩΡΑ ΚΥΡΙΩΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ.
Βέβαια, όπως είπα, ο πραγματικός λόγος της απόρριψης των αγωγών των συνταξιούχων βουλευτών ήταν ότι αν γινόταν δεκτές θα ξεσπούσε σάλος και θα έρχονταν στην επιφάνεια ότι το νομικό θεμέλιο της «δικαίωσης» των βουλευτών ήταν η αριθμ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου, που έδωσε τα αισχρά αναδρομικά στους δικαστικούς.
Λοιπόν, τα δικαστήρια προστάτεψαν αυτήν την πλουτοφόρα γι’ αυτούς απόφαση από τις παρενέργειές της, δηλαδή από την επιδίκαση 200 – 300 χιλιάδων ευρώ σε καθέναν από τους γύρω στους 700 συνταξιούχους βουλευτές που είχαν τότε κάνει αγωγή για να πάρουν και εκείνοι εκείνα τα πρώτα αναδρομικά των δικαστών.
Αλλά όπως προανέφερα, η απόφαση αριθμ. 13/2006 του Μισθοδικείου, πέρα από τα αναδρομικά που επιδίκαζε στους δικαστές προκάλεσε και την θηριώδη αύξηση ΤΩΝ ΤΑΚΤΙΚΩΝ ΑΠΟΔΟΧΩΝ ΤΟΥΣ με τροπολογία στο νόμο 3691/2008 – πρόκειται, τι σατανική σύμπτωση, για το νόμο περί βρώμικου χρήματος….
Επομένως σε περίπτωση που οι συνταξιούχοι βουλευτές επικαλούμενοι την αύξηση των δικαστικών αποδοχών διεκδικούσαν αντίστοιχη αύξηση βάσει αυτού του νόμου και του Ζ/1975 Ψηφίσματος, δεν θα μπορούσε να απορρίψει το δικαστήριο, το Ελεγκτικό Συνέδριο, τις απαιτήσεις τους για αναδρομικά, αφού δεν μπορούσε βέβαια να πει ότι και αυτές οι (τακτικές και όχι έκτακτες!) αυξήσεις στους δικαστές δόθηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και για τους οικονομικούς μετανάστες! Λοιπόν, η Δικαιοσύνη παγιδευμένη στο παλιό της αμάρτημα, στην αριθμ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου, επιδίκασε δια του Ελεγκτικού Συνεδρίου τα νέα αναδρομικά στους συνταξιούχους βουλευτές
ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΔΙΚΑΖΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΕΤΟΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ,
 δηλαδή θα υπάρχει πάντοτε μια ανοιχτή πληγή για τα δημόσια οικονομικά και μια αιτία διασυρμού του κορυφαίου θεσμού της δημοκρατίας μας, της Βουλής.

Και θα ρωτήσει κάθε απελπισμένος έλληνας, τι μπορούμε να κάνουμε;

Αν ο Χαρίλαος Τρικούπης έγραφε άρθρο με τίτλο «Τι πταίει;» αντί για το «Τις πταίει;» που έγραψε, αν δηλαδή η πολιτική κουλτούρα μας προέτρεπε να επιδιδόμαστε περισσότερο στον εντοπισμό των αιτιών αντί των αίτιων της κακοδαιμονίας μας, τότε η μοίρα της Χώρας θα ήταν πολύ διαφορετική, θα είχαν ίσως αποφευχθεί και μεγάλες εθνικές καταστροφές.
Έτσι και τώρα, αντί μόνο να στηλιτεύουμε τους συνταξιούχους βουλευτές και να κάνουμε εκκλήσεις στο εθνικό φιλότιμό τους για να παραιτηθούν από τα αισχρά αναδρομικά (πρέπει να το κάνουμε και αυτό αλλά όχι κυρίως αυτό), ας κοιτάξουμε να θεραπεύσουμε το κακό στη ρίζα του, δηλαδή να εξαλείψουμε τις αιτίες που το προκαλούν.
Και για να γίνει αυτό πρέπει 
α) Με την πρώτη ευκαιρία, δηλαδή με την πρώτη Αναθεωρητική Βουλή πρέπει να καταργηθεί το άρθρο 88 παρ. 2 του Συντάγματος που ορίζει ότι «Οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών είναι ανάλογες με το λειτούργημά τους».
Αυτή η διάταξη υπέστη ερμηνευτική κακουργία από το 1986 και μετά, αφότου θεωρήθηκε νομολογιακά ότι καμιά κατηγορία δημοσίων λειτουργών ή υπαλλήλων (αλλά ούτε και ένα μόνο άτομο, σύμφωνα με την αισχρή αριθμ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου) δεν δικαιούται να πάρει αποδοχές μεγαλύτερες από τις δικαστικές.
Αυτή η νομολογία (που ήδη συνιστά και νομοθετική διάταξη, άρθρο 57 Ν 3691/2008) πέραν των άλλων εμποδίζει το Κράτος και γενικά τον δημόσιο τομέα να προσλαμβάνει ειδικό εξειδικευμένο προσωπικό ακόμα και από την διεθνή αγορά, τόσο μάλιστα απαραίτητο στις συνθήκες κρίσης που προβλέπεται μακροχρόνια.
Βέβαια αυτή η συνταγματική διάταξη ,88 παρ. 2, θα ήταν ανώδυνη αν δεν ερμηνευόταν τόσο διεστραμμένα, αν δηλαδή δεν θεωρούσαν τα ιδιοτελή για τους δικαστές δικαστήρια ότι σε αυτήν θεμελιώνεται αδικοπραξία του Δημοσίου και υποχρέωσή του προς αποζημίωση των δικαστών αν τυχόν δοθούν σε κάποια κατηγορία λειτουργών ή υπαλλήλων αποδοχές μεγαλύτερες από τις δικαστικές χωρίς ταυτόχρονη αύξηση και των δικαστικών αποδοχών.
β) Πρέπει έστω και τώρα, έστω και τόσο αργά να ακυρωθούν αναδρομικά οι από το 2003 μέχρι το 2007 αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ κατά το ποσό που υπερέβαιναν τις αποδοχές των προέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων ώστε να εξαλειφθεί η νομική βάση της απόφασης αριθμ. 13/2006 του Μισθοδικείου και να γίνουν οι κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις για να θεραπευθούν όσο είναι δυνατό οι καταστροφικές για τα δημόσια οικονομικά αλλά κυρίως για το κύρος του βουλευτικού αξιώματος και του δικαστικού λειτουργήματος συνέπειες αυτής της απόφασης.
Και πρέπει εδώ να σημειώσω ότι οι αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ, στο ύψος των οποίων αύξησε το Μισθοδικείο τις δικαστικές αποδοχές, ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ διότι ο νόμος (παρ. 9 άρθ. 3 Ν 2867/2000) που εξουσιοδοτούσε τους υπουργούς Οικονομικών και Μεταφορών όριζε ότι μπορούν να τις καθορίζουν «κατά παρέκκλιση των ισχυουσών διατάξεων» εννοώντας φυσικά παρέκκλιση από διατάξεις τυπικών νόμων και όχι συνταγματικών διατάξεων, ενώ, όπως έκρινε το Μισθοδικείο, οι αποδοχές αυτές παραβίαζαν συνταγματικές διατάξεις, τις 26, 87 παρ. 1 και 88 παρ. 2 Συντ. και άρα η ΚΥΑ που τις καθόρισε βρισκόταν εκτός του εξουσιοδοτικού πλαισίου και συνεπώς ήταν παράνομη , λόγος άλλωστε και αυτός (που δεν πρόσεξε το Μισθοδικείο…) για τον οποίο δεν μπορούσαν αυτές οι αποδοχές να επεκταθούν (αλλά επεκτάθηκαν…) στους δικαστικούς (ad hocΑΠ 95/2011).

Και εν κατακλείδι έχω να προτείνω κάτι:
Ας μπούμε με γέλιο και χαρά στο έτος 2016 που ανέτειλε. Και μπορούμε να γελάσουμε μέχρι δακρύων, να ξεκαρδιστούμε και νε πέσουμε ξεροί απ’ τα γέλια (και να πλαντάξουμε στο κλάμα) αν σκεφτούμε τα εξής:
Ότι η απόφαση αριθμ. 13/2006 του Μισθοδικείου λέει ότι ο νομοθέτης, δηλαδή οι βουλευτές και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρανόμησαν μη εξισώνοντας τις δικαστικές αποδοχές με τις αποδοχές του προέδρου της ΕΕΤΤ.
Αποδίδοντας λοιπόν παρανομία στους βουλευτές, καταδικάστηκε το Κράτος σε αδικοπρακτική αποζημίωση των δικαστών βάσει του άρθρου 105 του ΕισΝΑΚ.
Μεταξύ όμως των βουλευτών που, κατά το Μισθοδικείο, παρανόμησαν, είναι και οι συνταξιούχοι βουλευτές που τώρα ζητούν τα πολυσυζητημένα αυτές τις μέρες αναδρομικά!
Και ζητούν αυτά τα αναδρομικά οι βουλευτές επικαλούμενοι την αριθμ. 13/2006 απόφαση του Μισθοδικείου, δηλαδή επικαλούμενοι την δική τους παρανομία!!! 

Σου λένε δηλαδή, Έλληνα πολίτη, οι συνταξιούχοι βουλευτές τα εξής: 
Η παρανομία μας, ημών των πρώην βουλευτών, θεμελίωσε τα αναδρομικά των δικαστικών. Οι δικές μας συντάξεις είναι κατά το Σύνταγμα συνάρτηση των δικαστικών αποδοχών.
Άρα πλήρωνε, φορολογούμενε πολίτη, τους δικαστές για την παρανομία μας, και μετά γύρνα πλήρωνε και σε εμάς για την ίδια παρανομία μας!!!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΔΥΣΤΥΧΕ ΕΛΛΗΝΑ, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΔΥΣΤΥΧΗ ΠΑΤΡΙΔΑ.

http://tinyurl.com/j5c7hoh

Μετά την αποκάλυψη του aftodioikisi.gr για τους 117 βουλευτές που με αγωγές τους από το ελληνικό Δημόσιο ζητούσαν εκατομμύρια ευρώ ως αναδρομικά, η ιστοσελίδα έλαβε εκατοντάδες μηνύματα τόσο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου όσο και μέσω των social media. Ένα από αυτά e-αναγνώστη του aftodioikisi.gr υπενθύμισε το ρόλο της κυβέρνησης Καραμανλή η οποία μετά την περίφημη απόφαση του Μισθοδικείου στις 5.12.2006 έδωσε (το 2008) πρώτα αναδρομικά -με την ΚΥΑ 2/1601/022/30.1.2008-  800 εκατ. ευρώ στους Δικαστικούς (σ.σ. υπολογίζεται ότι καθένας τους πήρε περί τις 200.000 ευρώ!)  και στη συνέχεια και υπέρογκες  αυξήσεις στους μισθούς τους (Ν 3691/2008 – άρθρο 57). Μ’ αυτό τον τρόπο άνοιξε η όρεξη σε πολλούς βουλευτές να διεκδικήσουν κι εκείνοι αναδρομικά για τους ίδιους.

ΚΥΑ - Ν 3691/2008

Διαβάστε επίσης:

Στους 117 είχαν ανέλθει, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του aftodioikisi.gr, οι βουλευτές που με αγωγές τους στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών είχαν ζητήσει με το νόμιμο τόκο και αναδρομικά, διαφορές αποδοχών εκατοντάδων εκατ. ευρώ, αλλά και αποζημιώσεις για ηθική βλάβη. Οι αγωγές είχαν κατατεθεί μετά την απόφαση του Μισθοδικείου το 2006 με την οποία αυξήθηκαν οι αποδοχές των δικαστικών λειτουργών και, όπως ισχυρίζονται οι βουλευτές, η συγκεκριμένη απόφαση δεν εφαρμόστηκε στους δικούς τους μισθούς και συντάξεις.  Σύμφωνα με πληροφορίες, οι συγκεκριμένες αγωγές συνδέονται με την διάταξη με την οποία το Δημόσιο αποδέχεται δικαστικές αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου που δίνουν αναδρομική αύξηση (σ.σ.: έως και 100.000 ευρώ ανά περίπτωση) σε συνταξιούχους βουλευτές περιλαμβάνεται σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών!

Όπως είχε γράψει το ΑΠΕ σε ρεπορτάζ του το 2011, μεταξύ αυτών είναι ηχηρά ονόματα που πρωταγωνίστησαν στις πολιτικές εξελίξεις του τόπου επί χρόνια, όπως οι Άκης Τσοχατζόπουλος, Τ.Μαντέλης, Γ.Ανωμερίτης, Γ.Δρυς, Ελισ.Παπαζώη, Π.Δούκας, Ελ.Ζαγορίτης, Αν.Καραμάριος, Θ.Κασίμης, Ν.Κατσαρός, Π.Τατούλης, Αντ.Φούσας κ.ά.

Από τους 117, οι 62 είναι πρώην βουλευτές της ΝΔ και 52 πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενώ το ακριβές ποσό που ζητούν οι 117 πρώην βουλευτές μέσω των Διοικητικών Δικαστηρίων δεν μπορεί να προσδιοριστεί, καθώς οι διεκδικήσεις κυμαίνονται ανάλογα με τα χρόνια που διετέλεσε ο καθένας βουλευτής. Ορισμένοι μάλιστα έχουν καταθέσει και δύο αγωγές για διαφορετικές βουλευτικές περιόδους, όπως  οι Ι.Βαϊνάς, Μυρσίνη Ζορμπά, Εμμ.Λουκάκης και Σωτ.Στολίδης. Από τις αγωγές τους ενώπιον της Διοικητικής Δικαιοσύνης παραιτήθηκαν δύο πρώην βουλευτές, οι Μιχ.Λιάπης και Λεων.Τζανής, καθώς και η χήρα του Παναγιώτη Κοσιώνη.

Οι Βουλευτές ΠΑΣΟΚ

Οι 52 πρώην και συνταξιούχοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που κατέθεσαν αγωγές και διεκδικούν αναδρομικά διαφορές αποδοχών είναι: Αλ. Ακριβάκης, Ιωάν. Ανθόπουλος, Ελένη Ανουσάκη, Παν. Αντωνακόπουλος, Γεωργ. Ανωμερίτης, Μαρία Αρσένη, Ιωαν. Βαθειάς, Ιωάν. Βαίνας, Βασ. Βασιλακάκης, Ηλ. Βλαχόπουλος, Χρ. Βοσνάκης, Αλέξ. Βούλγαρης, Δημ. Γεωργακόπουλος, Ιωάν. Γιαννακόπουλος, Μόσχος Γικόνογλου, Γκαλήπ Γκαλήπ, Μ.Ζορμπά, Χρήστος Θεοδώρου, Ιωαν. Θωμόπουλος, Λάμπρος Κανελλόπουλος, Θεόδ. Κατσανέβας, Ελεονώρα – Νόρα Κατσέλη – Καλογεροπούλου, Ιωάν. Καψής, Θεόδ. Κολιοπάνος, Ευτ. Κοντομάρης, Βασ. Κοντογιαννόπουλος (1974 – 1993 ΝΔ και 1996 – 2000 ΠΑΣΟΚ), Σωκρ. Κοσμίδης, Θεόδ. Κοτσώνης, Δημ. Κουλουριάνος (ευρωβουλευτής), Φλώρος Κωνσταντίνου, Εμμ. Λουκάκης, Αναστ. Μαντέλης, Αλεξ. Μπαλτάς, Αθαν. Μπάτσος, Φραγκ. Παπαδέλλης, Ελισάβετ Παπαζώη, Ηλ. Παπαηλίας, Βασ. Παπανικόλας, Χρ. Σμυρλής – Λιακατάς, Ιωάνν. Σουλαδάκης, Σωτ. Στολίδης, Λεων. Τζανής, Ιωάνν. Τσακλίδης, Παντ. Τσερτικίδης, Βασ. Τσιλίκας, Αποστ. Τσοχατζόπουλος, Παν. Φωτιάδης, Αλεξ. Χρυσανθακόπουλος και Αναστ. Χωρέμης.

Οι Βουλευτές ΝΔ

Από την πλευρά της ΝΔ οι 62 πρώην βουλευτές που κατέθεσαν αγωγές είναι: Νικ. Αγγελόπουλος, Παν. Αδρακτάς, Θεοδ. Αναγνωστόπουλος, Απ. Ανδρεουλάκος, Ιωαν. Βαληνάκης, Δημ. Γαλαμάτης, Σταυρ. Δαϊλάκης, Γεωργ. Δεικτάκης, Θεοφ. Δημοσχάκης, Πέτρ. Δούκας, Ελεύθ. Ζαγορίτης, Σοφία Καλαντζάκου, Ηλ. Καλλιώρας, Γεώργ. Καλός, Κρινιώ Κανελλοπούλου, Αναστ. Καραμάριος, Αντ. Καρπούζας, Θεόδ. Κασίμης, Νικ. Κατσαρός, Θεόδ. Κατσίκης, Σταυρ. Κελέτσης, Κεφαλογιάννης, Αθηνά Κόρκα – Κώνστα, Βασ. Κορκολόπουλος, Ιωάν. Κοσμίδης, (ευρωβουλευτής), Ανδρ. Κουτσούμπας, Γεώργ. Κωνσταντόπουλος, Θεόφ. Λεονταρίδης, Μιχ. Λιάπης, Αναστ. Λιάσκος, Λεων. Λυμπερακίδης, ‘Αρια Μανούσου – Μπινοπούλου, Πέτρ. Μαντούβαλος, Παν. Μελάς, Αντων. Μπέζας, Μιχ. Μπεκίρης, Νικ. Νικολόπουλος (σ.σ. με πρωτοχρονιάτικη δηλωσή του υποστηρίζει ότι παραιτήθηκε κάθε αξιώσεως από το Ελληνικό Δημόσιο στις 15.3.2012), Γεώργ. Ορφανός, Βασ. Παππάς, Αριστ. Παυλίδης, Ιωάνν. Πλακιωτάκης (με δήλωσή του στα μέσα είπε ότι παραιτήθηκε των διεκδικήσεών του), Αδάμ Ρεγκούζας, Γεώργ. Σαλαγκούδης, Δημ. Σαμπαζιώτης, Παν. Σκανδαλάκης, Θεοδ. Σολδάτος, Σπ. Σπηλιωτόπουλος, Αριστ. Σταθάκης, Νικ. Σταυρογιάννης, Αποστ. Σταύρου, Πέτρ. Τατούλης, Ιορδ. Τζαμτζής (σ.σ. με χθεσινή του δήλωση κάνει γνωστό ότι την Παρασκευή 23/3/2012 και ώρα 12:04, με Γενικό Αριθμό Κατάθεσης 6451/2012, κατατέθηκε Δήλωση Παραίτησής του από την διεκδίκηση αναδρομικών), Νικ. Τσιαρτσιώνης, Κων. Τσιπλάκης, Αριστ. Τσιπλάκος, Σάββας Τσιτουρίδης, Γεώργ. Τσούρνος, Παρθένα Φουντουκίδου – Θεοδωρίδου, Αντ. Φούσας, Χρ. Φώλιας, Ηλ. Φωτιάδης και Ευγέν. Χαϊτίδης.

Ποιοι διαχώρισαν τη θέση τους

Σε δήλωσή του εκείνη την εποχή ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Π.Τατούλης είχε αναφέρει: «Από τις αρχές του 2010 έχω παραιτηθεί από κάθε διεκδίκηση διαφοράς αποδοχών μου από τη Βουλή των Ελλήνων και μένω έκπληκτος για το γεγονός ότι περιλαμβάνεται το όνομα μου σε κατάλογο βουλευτών και πρώην βουλευτών που διεκδικούν αναδρομικά. Συνεπώς δε με αφορά η όποια διεκδίκηση βουλευτών και πρώην βουλευτών που διεκδικούν αναδρομικά. Την πρόθεσή του να μην εισπράξει το οποιοδήποτε χρηματικό ποσό ως αποτέλεσμα της προσφυγής του στη Δικαιοσύνη είχε εκδφάσει και ο πρώην βουλευτής και πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ Άκης Τζοχατζόπουλος.

Εκκρεμούν και στο Ελεγκτικό Συνέδριο αγωγές

Υπενθυμίζεται ότι μεγάλος αριθμός ανάλογων βουλευτικών αγωγών εκκρεμούν και στο Ελεγκτικό Συνέδριο.
Συγκεκριμένα, το αρμόδιο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου έχει δικαιώσει συνταξιούχους βουλευτές, κρίνοντας ότι με βάση το Ζ’ Ψήφισμα της Βουλής του 1975, οι αυξήσεις στις αποδοχές των δικαστικών λειτουργών συμπαρασύρουν και τις αποδοχές των βουλευτών.

Στην απόφαση αυτή έχει αντιδράσει το υπουργείο Οικονομικών καταθέτοντας αίτηση αναίρεσης ενώπιον της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Η Ολομέλεια έχει αναπέμψει και πάλι την υπόθεση στο Τμήμα το οποίο όμως έχει «παγώσει» το όλο θέμα.

Ήδη, από την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου έχουν δικαιωθεί οι τέως βουλευτές Β. Μπρακατσούλας (ΠΑΣΟΚ), Αγ. Αγγελούσης και Καλλιόπη Μπουρδάρα (ΝΔ) οι υποθέσεις των οποίων έχουν παραπεμφθεί στο αρμόδιο Τμήμα, χωρίς ωστόσο να έχει προσδιοριστεί η εκδίκασή τους.

Επίσης εκκρεμούν προς εκδίκαση στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου οι αγωγές των κληρονόμων του Γιαν. Σκουλαρίκη (ΠΑΣΟΚ) του Αντ. Ντετιδάκη (ΠΑΣΟΚ), Ε. Ανθόπουλου (ΠΑΣΟΚ) και Ν. Παπαηλία (ανεξάρτητος).

Να σημειωθεί πάντως, ότι παραιτήθηκε από την αγωγή που είχε καταθέσει ενώπιον της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου η χήρα του βουλευτή του Σπ. Πλασκοβίτη.

Στο μεταξύ το Μέγαρο Μαξίμου, έδωσε απάντηση για το θέμα των αναδρομικών των συνταξιούχων βουλευτών, ενώ στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε η Βουλή η οποία υποστηρίζει ότι πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις. 

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"