Μάριο Βετζέτι : Στην Ε.Ε. η δημοκρατία δεν βρίσκεται σε κίνδυνο, απλώς δεν υπάρχει

ΚΥΡΙΑΚΗ 4/10/2015 

Ο Μάριο Βετζέτι, σχολιάζοντας τις εξελίξεις στην Ελλάδα και τη σχέση με την Ε.Ε., διαπιστώνει ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχει σήμερα δημοκρατία, η οποία, όπως λέει, έχει γίνει υποχείριο του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού. Ως προς το δέον γενέσθαι, τονίζει ότι πρέπει να επιμείνουμε στην αναγκαία σχέση ανάμεσα στην πολιτική και την ηθική, την εξουσία και την αρετή.

• Τα τελευταία χρόνια η αφερεγγυότητα των συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων έχει οδηγήσει σε κραυγαλέα αξιέξοδα και σ’ ένα διάχυτο αίσθημα απελπισίας, κυρίως στη Νότια Ευρώπη. Μπορούμε να ανακτήσουμε την ελπίδα και ποιος είναι ο ρόλος της ουτοπίας στον σημερινό κόσμο;

Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και του χρηματοοικονομικού χαρακτήρα του καπιταλισμού, τα σοσιαλδημοκρατικά ευρωπαϊκά κόμματα έχασαν την παραδοσιακή κοινωνική τους βάση, την οργανωμένη σε μεγάλα βιομηχανικά συνδικάτα εργατική τάξη.

Σταδιακά αφομοιώθηκαν από τα φιλελεύθερα και συντηρητικά κόμματα. Η εκλογική αναμέτρηση για την εξουσία προϋποθέτει και από τις δύο πλευρές την προσπάθεια «κατάκτησης του Κέντρου», δηλαδή την κατάκτηση των ψήφων των αστικών και μικροαστικών στρωμάτων, τα οποία ενδιαφέρονται κυρίως για τη μείωση των φόρων και την ασφάλεια της ιδιοκτησίας.

Σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι οργανώνονται ως εκλογικά πρακτορεία, ανταγωνιζόμενα για να μοιραστούν τη μερίδα της εξουσίας, αλλά συμμερίζονται την ιδέα της πολιτικής ως διαχείρισης της υπάρχουσας κοινωνίας και ως απλής διαχείρισης των καθημερινών υποθέσεων.

Οι μεγάλες στρατηγικές αποφάσεις ανατίθενται σε εξωπολιτικούς παράγοντες, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την κοινοβουλευτική δημοκρατία: το ΝΑΤΟ για τις στρατιωτικές υποθέσεις τής ξεκάθαρα ιμπεριαλιστικής εξωτερικής πολιτικής, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ και η Κομισιόν για τη σκληρά φιλελεύθερη οικονομία και η Εκκλησία ή, ανάλογα με τις χώρες, τα ΜΜΕ για τα ηθικά και κοινωνικά θέματα.

• Πώς αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση;

Απέναντι σ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να ξαναπαράξουμε μια σκέψη της Μεγάλης Πολιτικής, η οποία να βρίσκεται ανάμεσα στην ουτοπική προοπτική ενός καλύτερου κόσμου και τη θεωρία των κανόνων της Δικαιοσύνης. Σε μια ιστορική κατάσταση στην οποία η σκέψη της πολιτικής τείνει να περιορίζεται ασφυκτικά στη διαχείριση του παρόντος, η έκκληση (πλατωνικής προέλευσης) για την ανάγκη να μπορέσει ξανά η πολιτική να νοείται σε μεγάλο βαθμό ως «βασιλική γνώση», να της δοθεί η δυνατότητα προσανατολισμού στην πολυπλοκότητα οικονομικού, στρατιωτικού και ηθικού χαρακτήρα, πρέπει να θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική.

Αν και σήμερα δεν είναι δύσκολο να κατηγορηθεί κάτι τέτοιο, όπως παλαιότερα, για αναχρονιστικό «ουτοπισμό». Δύο διαφορετικά σημεία βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής της Μεγάλης Πολιτικής. Το πρώτο αφορά τον τονισμό της διάστασης της πολιτικής κοινότητας.

Η κοινότητα πρέπει να είναι το υποκείμενο και ο αποδέκτης της πολιτικής. Τασσόμενοι ανάμεσα στα δύο άκρα που στη σύγχρονη εποχή συνέβαλαν στο να την καταστήσουν ασήμαντη: από τη μία το κράτος (ως σύνολο δομών για τη διαχείριση της εξουσίας) και από την άλλη η ατομικιστική ιδιωτικότητα («αστική» στη γλώσσα του Χέγκελ) της ιδιοκτησίας και της οικονομίας.

Η πολιτική κοινότητα είναι ο τόπος στον οποίο εκπαιδεύεται ο πολίτης ως διαφορετικό ον από τον υπήκοο του κράτους και, κυρίως, από τον «αστό» της οικογενειο-οικονομικής σφαίρας. Σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει, επίσης, να επιμείνουμε στην αναγκαία σχέση ανάμεσα στην πολιτική και την ηθική, την εξουσία και την αρετή. Δεν υπάρχει δημόσια ευτυχία χωρίς δικαιοσύνη στην κοινωνική και προσωπική δράση και συμπεριφορά.

Και πρέπει να προσθέσουμε: Δεν υπάρχει δικαιοσύνη χωρίς μια συστηματική πολιτική δημόσιας Παιδείας από μέρους της πολιτικής κοινότητας που οικοδομεί την ενότητά της σε μια διαρκή προσπάθεια αυτοεκπαίδευσης.

• Οι τελευταίες εξελίξεις και η επιβολή στην Ελλάδα ενός τρίτου και σκληρότερου πακέτου λιτότητας από τους διεθνείς πιστωτές είναι αντίθετες με την πολιτική βούληση του ελληνικού λαού, ο οποίος ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να αλλάξει αυτές τις πολιτικές. Πιστεύετε ότι η δημοκρατία στην Ε.Ε. κινδυνεύει;

Φοβάμαι ότι η ερώτηση δεν έχει διατυπωθεί ορθά. Το πρόβλημα είναι εάν η Ε.Ε. πρέπει να σεβαστεί τη βούληση που εξέφρασε δημοκρατικά ο ελληνικός λαός. Το θέμα είναι ότι πλήττει μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της ίδιας της Ε.Ε., η οποία δρα ως τεχνικό όργανο για λογαριασμό της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και της γερμανικής κυβέρνησης. Υπ’ αυτή την έννοια δεν υπάρχει απειλή κατά της δημοκρατίας στην Ε.Ε., αλλά απλώς αυτή η δημοκρατία δεν υπάρχει.

Το πρόβλημα είναι ότι στις ευρωπαϊκές χώρες αναπτύσσεται ένα λαϊκιστικό κίνημα της Δεξιάς που βρίσκει έκφραση και στις εκλογές και που εχθρεύεται την Ε.Ε. Η δημοκρατία μπορεί να μας οδηγήσει στο να έχουμε αντιθέτως στο εσωτερικό της Ενωσης μια σειρά από κράτη όμοια με το ουγγρικό μοντέλο. Δεν είναι τόσο ένα θέμα εκλογικών διαδικασιών όσο ποιος υπερέχει στην κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική σύγκρουση.

Το θέμα της δημοκρατίας λοιπόν είναι στενά συνδεδεμένο με την ανάγκη ανάκτησης της ηγεμονίας στην Ευρώπη από μέρους της Αριστεράς, η οποία δεν είναι υποταγμένη στην «ενιαία φιλελεύθερη σκέψη».

• Ο χρεωμένος άνθρωπος των ημερών μας έχει απολέσει μέρος της ελευθερίας του, ακριβώς όπως ορισμένες χώρες έχουν χάσει μέρος της κυριαρχίας τους. Ποιος είναι ο ρόλος του χρέους, δημόσιου και ιδιωτικού, στον μετασχηματισμό των κοινωνιών μας;

Το χρέος είναι πρώτα απ’ όλα η επίλυση του διλήμματος του καπιταλισμού, ο οποίος θέλει να ζει με χαμηλούς μισθούς, για να αυξάνει το κέρδος, και υψηλή κατανάλωση, για να αποφεύγει κρίσεις υπερπαραγωγής. Ο εργαζόμενος, ο οποίος πληρώνεται λιγότερο απ’ ό,τι δικαιούται, μπορεί να καταναλώνει συσσωρεύοντας χρέη.

Μ’ αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η εξάρτησή του από τον εργοδότη (διότι δεν θα μπορεί να πληρώσει το δάνειο για το σπίτι κ.λπ.), αλλά υπάρχει και μια δεύτερη εξάρτηση, προς τις τράπεζες, οι οποίες κερδίζουν διά μέσου των επιτοκίων για το χρέος. Ο καταναλωτής-οφειλέτης είναι ένα ευάλωτο κοινωνικό ον, το οποίο μπορεί να εκβιαστεί, πολιτικά απομονωμένο (υπάρχουν συνδικάτα, κόμματα των εργαζομένων και όχι των οφειλετών). Με κάποιες διαφορές η ίδια εξάρτηση από τους δανειστές και από τις τράπεζες ισχύει και για τις χώρες που έχουν χρέος προς το εξωτερικό.

Ξέρουμε ποια είναι η εναλλακτική ανάμεσα στην πολιτική υποδούλωση στους δανειστές και τη χρεοκοπία, η οποία φέρνει μαζί της υποχρεωτικά μια βαθιά κοινωνική κρίση (ανεργία, τέλος του κοινωνικού κράτους, υποτίμηση). Το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος είναι ένα ισχυρό όργανο του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού, εθνικού και διεθνούς, για να αυξηθούν τόσο το κέρδος όσο και ο πολιτικός έλεγχος. Αλλά για να αποφύγουμε τη δημιουργία χρέους, διατηρώντας αποδεκτά επίπεδα καθημερινής ζωής και κοινωνικού κράτους, θα έπρεπε να μειωθούν με δραστικό τρόπο οι κοινωνικές και οικονομικές διαφορές ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς.

• Η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πολύ σοβαρό θέμα, το μεταναστευτικό και προσφυγικό, το οποίο δοκιμάζει τις ίδιες τις ανθρωπιστικές αρχές της πολιτιστικής μας παράδοσης. Αντίθετα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αντιδρούν με τον πιο υποκριτικό, κυνικό και βάρβαρο τρόπο. Τι δείχνει αυτό για τον πολιτισμό μας;

Η αρχική αιτία του φαινομένου της μετανάστευσης αφορά τη φτώχεια της υποσαχάριας Αφρικής και πολλών ασιατικών χωρών, για την οποία κατά ένα ποσοστό ευθύνεται η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία.

Η πρόσφατη αιτία που αφορά όλη την περιοχή της Μεσογείου συνίσταται στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, οι οποίοι έγιναν στη Συρία και τη Λιβύη, τόσο από ισχυρές χώρες του ΝΑΤΟ όσο και από τους περιφερειακούς συμμάχους τους. Η βοήθεια προς τους μετανάστες είναι μια ανθρωπιστική υποχρέωση και θα χρειαζόταν, τουλάχιστον κατά ένα μέρος, για να βρεθεί μια λύση στην ένοχη συνείδηση των Ευρωπαίων εξαιτίας του πρόσφατου και απώτερου παρελθόντος τους.

Είναι, όμως, σαφές ότι δεν μπορεί να θεραπευτεί μια ασθένεια δρώντας μόνο επί των συμπτωμάτων: κοστίζει πολύ, δεν είναι τόσο χρήσιμο και, τελικά, είναι και αδύνατο. Δεν μπορούμε να φιλοξενήσουμε στην Ευρώπη ολόκληρες ηπείρους. Αυτό που θα έπρεπε να κάνει η Δύση είναι να μειώσει βαθμιαία τις ζημιές που έχουν προκαλέσει ο ιμπεριαλισμός και η αποικιοκρατία για τον υπόλοιπο κόσμο. Γι’ αυτό θα χρειαζόταν ο ιμπεριαλισμός και η αποικιοκρατία να ξεπεραστούν, κάτι, όμως, από το οποίο απέχουμε πολύ.

• Ο δεσμός ανάμεσα στη λογική και στο πάθος είναι κεντρικός στο πολιτικό όραμα του Πλάτωνα, ενώ ο Αριστοτέλης ισχυρίζεται ότι θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τη λογική χωρίς την επιρροή του πάθους. Τι λέτε;

Στην πραγματικότητα υπάρχει ένα πάθος και στον Αριστοτέλη. Το πάθος για να γνωρίσει τον κόσμο. Αλλά, για να παραφράσουμε τον Μαρξ, στον Πλάτωνα υπάρχει το πάθος για να αλλάξει ο κόσμος. Ο Πλάτωνας ξέρει καλά ότι το πάθος είναι η μόνη δυνατή πηγή ενέργειας της λογικής. Χωρίς πάθος η λογική είναι αδρανής. Μόνο η παθιασμένη λογική μπορεί να είναι αποτελεσματική για τη γνώση και για τη δράση.

Ποιος είναι

Γεννημένος στο Μιλάνο το 1937 ο Μ. Βετζέτι είναι καθηγητής Ιστορίας της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας και υπήρξε πρόεδρος του Τμήματος Φιλοσοφίας για πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Πάβια. Σήμερα διδάσκει στη Σχολή Ανωτάτων Σπουδών IUSS της ίδιας πόλης. Στη γλώσσα μας κυκλοφορεί το βιβλίο του «Ιστορία της Αρχαίας Φιλοσοφίας» (Τραυλός, 2000).

Πηγή : Εφημερίδα των Συντακτών, Τάσος Τσακίρογλου

- See more at: http://www.drachmi5.gr/diethni/mario-vetzeti-stin-ee-i-dimokratia-den-vrisketai-se-kindyno-aplos-den-yparhei#sthash.JrEUXQEp.dpuf

Ρωσικό υπ. Άμυνας Με Su-34 και Su-24

 διαλύσαμε το σύστημα ελέγχου του Ισλαμικού Κράτους

04/10/2015

Ρωσικά μαχητικά πραγματοποίησαν 20 εξόδους στη Συρία και έπληξαν 10 στόχους του Ισλαμικού Κράτους τις τελευταίες 24 ώρες, ανέφερε σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Άμυνας της χώρας.

 

Οι επιδρομές έπληξαν ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης τρομοκρατών, περιλαμβανομένου και ενός εργοστασίου όπου κατασκευάζονται ζώνες που χρησιμοποιούνται για βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας, ανέφερε το υπουργείο στην ιστοσελίδα του.

 

«Ως αποτέλεσμα των αεροπορικών πληγμάτων μας εναντίον στόχων του Ισλαμικού Κράτους, καταφέραμε να διαλύσουμε το σύστημα ελέγχου τους, τις γραμμές εφοδιασμού της τρομοκρατικής οργάνωσης, και προκαλέσαμε επίσης σημαντικές ζημιές στην υποδομή που χρησιμοποιείται για την ετοιμασία πράξεων τρομοκρατίας», ανέφερε το υπουργείο.

 

Νωρίτερα, το πρακτορείο ειδήσεων RIA μετέδωσε πως η ρωσική Πολεμική Αεροπορία χρησιμοποιεί στη Συρία κατευθυνόμενους από λέιζερ πυραύλους αέρος-εδάφους KH-29L, επικαλούμενο τον συνταγματάρχη Ιγκόρ Κλίμοφ, εκπρόσωπο της Πολεμικής Αεροπορίας.

 

Οι υψηλής ακρίβειας πύραυλοι χρησιμοποιούνται από αεροσκάφη Su-34 και Su-24, είπε ο Κλίμοφ.

 

Τμήμα ειδήσεων pronews.gr

Από τη σκοπιά της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ μας αφήνει παγερά αδιάφορους

• ΚΥΡΙΑΚΗ 4-10- 2015 
• Γράφτηκε από τον  Πάσχος Λαζαρίδης
• μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσε

• 
  

Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Μπορεί η Αριστερά να υπάρχει, εφαρμόζοντας, έστω και εκβιαζόμενη, τον νεοφιλελευθερισμό; Το ερώτημα αυτό είναι καθοριστικό. Και η απάντηση δε χωρά ναι μεν αλλά. Κατηγορηματικά και απερίφραστα η Αριστερά δεν εφαρμόζει μνημόνια, δεν εφαρμόζει νεοφιλελεύθερες πολιτικές, δεν κάνει ιδιωτικοποιήσεις, δε μειώνει μισθούς και συντάξεις, δεν αφαιρεί την εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Παραφράζοντας τη διατύπωση του Άγγελου Ελεφάντη για το ΠΑΣΟΚ και το σοσιαλισμό, είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αφορά την Αριστερά. Πρόκειται για ένα άλλο, ανταγωνιστικό στην Αριστερά πολιτικό σχέδιο.

Η πραγματικότητα εννοιών έχει τόσο πολύ και τόσο βάναυσα κακοποιηθεί που καταλήξαμε να συζητάμε αν ο ήλιος βγαίνει όντως από την Ανατολή, αν υπάρχουν ανταγωνιστικά ταξικά συμφέροντα, αν η αριστερή πολιτική μπορεί να είναι αντιλαϊκή και αν ο νεοφιλελευθερισμός μπορεί να έχει αριστερό πρόσημο. Η τρομακτική σύγχυση είναι σημείο των καιρών. Ωστόσο και επειδή χρειάζεται να βάλουμε την πραγματικότητα με τα πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω, πρέπει με θάρρος και αποφασιστικότητα να διατρανώσουμε ότι το κυβερνών κόμμα έχει τόση σχέση με την Αριστερά, όση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Όπως ένα αστικό κόμμα, νεοφιλελεύθερο και αντιλαϊκό, δεν έχει σχέση με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, έτσι και ένα αριστερό κόμμα δεν έχει σχέση με την εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού, και μάλιστα στην πιο ακραία εκδοχή του που είναι το μνημόνιο.

Πρόσφατες λαθροχειρίες επιχειρούν να νομιμοποιήσουν το μνημόνιο, αποκαθαίρωντάς το από το πολιτικό του πρόσημο. Ακόμη και αν δεχτούμε αυτή τη λαθροχειρία, ακόμη και αν εξαφανίσουμε το πολιτικό πρόσημο, το μνημόνιο γενικά, και το μνημόνιο Τσίπρα ιδιαίτερα, δεν παύει να έχει σαφές ταξικό και κοινωνικό πρόσημο. Τα μέτρα που περιλαμβάνει εντάσσονται στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο του σοκ και δέους μιας δίχως όριο συμπίεσης των λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα, ακόμη κι εκείνα τα επιφανειακά μέτρα εναντίον των υψηλών εισοδημάτων που στην αρχή πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πορεία η τρόικα τα απέρριψε κατηγορηματικά.

Το μνημόνιο δηλαδή και οι πολιτικές που περιλαμβάνει, δεν είναι δεξιά πολιτική επειδή έτσι το βαφτίσαμε. Είναι δεξιά πολιτική επειδή στρέφεται ευθέως εναντίον των λαϊκών συμφερόντων. Και όσες παραδοξολογίες κι αν επιστρατευτούν, το γεγονός αυτό δεν αλλάζει. Η Αριστερά και η Δεξιά ορίζονται ιστορικά, διεκδικώντας τη μία ή την άλλη κληρονομιά, αλλά πρώτα και κύρια ορίζονται πολιτικά στον άξονα της τρέχουσας κοινωνικής αντίθεσης. Στην Ελλάδα των τελευταίων πέντε ετών, είναι προφανές ότι το μνημόνιο δεν είναι μια δευτερεύουσα πολιτική. Δεν είναι καν πρωτεύουσα. Είναι η αποκλειστική κατεύθυνση των δανειστών και της άρχουσας τάξης, που δεν αφήνει μάλιστα το παραμικρό περιθώριο άλλων ελιγμών.

Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουμε την επανάληψη του φαινομένου ΠΑΣΟΚ, που σιγά σιγά και μετά από μακρά περίοδο, άσκησε δεξιά πολιτική, αφού είχε αρχικά παραχωρήσει δικαιώματα στις εργαζόμενες τάξεις και τα λαϊκά στρώματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, κεραυνοβόλα για τους περισσότερους, πέρασε στην αντίπερα όχθη, υιοθέτησε την αντίπαλη επιχειρηματολογία, βάλθηκε να μας πείσει ότι πέρα από τη Δεξιά και την Αριστερά υπάρχει και η αριστερή δεξιά.

Ποια είναι λοιπόν η διάτρητη γραμμή άμυνας όσων επιμένουν ότι μπορεί μια Αριστερά να εφαρμόζει μνημόνια;

"Μας εκβιάσανε και εφαρμόζουμε μια πολιτική με την οποία δε συμφωνούμε", λένε οι υπερασπιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως η πολιτική χαρακτηρίζεται από την ουσία της, τον κορμό της, το ταξικό της πρόσημο. Όχι από τις συνθήκες υπό τις οποίες την δικαιολογούμε. Άλλωστε η ιδέα του εκβιασμού ή του μονόδρομου, ή ακόμη και της καταστροφής αν τυχόν βγούμε από τα μνημόνια, δεν εφευρέθηκε από τον Τσίπρα. Με "πόνο ψυχής" όλοι οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί και υπουργοί ψήφιζαν και εφάρμοζαν μνημόνια.

Η θεωρία ότι εφαρμόζουμε κάτι άδικο με το οποίο διαφωνούμε, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, έχει μεγάλη και αμαρτωλή ιστορία. Η επίκληση ειδικών συνθηκών, ιδιαίτερων καταστάσεων, που επιβάλουν τάχα έκτακτες (αλλά στην ουσία μόνιμες) συνθήκες δεξιάς πολιτικής, βρήκε πολυετή εφαρμογή στη σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία. Με πόνο ψυχής οι σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης υιοθέτησαν όλο το νεοφιλελεύθερο πλαίσιο γιατί "δεν υπήρχε άλλος δρόμος". Η κατάληξη ήταν να εφαρμόζουν το νεοφιλελευθερισμό στην πράξη ενώ στα λόγια αυτοπροσδιορίζονταν ως αριστεροί. Σε αυτή την υποκρισία, η Αριστερά στάθηκε αποφασιστικά απέναντι.

Η δεύτερη γραμμή άμυνας των υπερασπιστών του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι κοινωνικές του αναφορές. Το γεγονός δηλαδή ότι αντλεί δυνάμεις κυρίως από τα λαϊκά στρώματα σε αντίθεση με το βασικό του αντίπαλο, τη ΝΔ. Αυτό το γεγονός, συνοδεύεται επιπλέον από ρητές διαβεβαιώσεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει για τα δικαιώματα των υποτελών τάξεων. Μπορεί όμως η κοινωνική σύνθεση των ψηφοφόρων ενός κόμματος να χαρακτηρίσει το κόμμα; Και επιπλέον: μπορεί ένα κόμμα να μη χαρακτηρίζεται από αυτό που είναι και από αυτό που κάνει, αλλά να αυτοπροσδιορίζεται από αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι;

Οι κλασικοί μας έχουν προειδοποιήσει ότι υπάρχει διάκριση ανάμεσα στο πραγματικό και στο ιδεολογικό στοιχείο των σχέσεων εκπροσώπησης. Ενώ δηλαδή ισχύει ότι μια τάξη μπορεί να αναγνωρίζει τον εαυτό της σε ένα κόμμα, υπό την έννοια ότι αυτό το κόμμα εκπροσωπεί τα συμφέροντά της, ισχύει επίσης ότι μία τάξη ή μερίδα τάξεων μπορεί να αναγνωρίζεται σε ένα κόμμα αλλά αυτό το κόμμα να εκπροσωπεί στην πραγματικότητα άλλα ταξικά συμφέροντα. Ο Πουλαντζάς είναι σαφέστατος για αυτές τις στρεβλές σχέσεις εκπροσώπησης, ανεξάρτητα από το ότι οι φερόμενοι ως επίγονοι τον έχουν κατακρεουργήσει. Σε μια χώρα που επί μακρόν τα λαϊκά και φτωχά στρώματα ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, είναι κουτοπονηριά η επίκληση του ταξικού χαρακτήρα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ για να χαρακτηριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ αριστερό κόμμα.

Είναι επίσης προφανές ότι η ιστορία και η προέλευση δεν περιφρουρούν τον αριστερό χαρακτήρα ενός κόμματος. Η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία, κάποτε, ήταν Αριστερά. Έπαψε να είναι, όταν σταμάτησε να υπερασπίζεται τα λαϊκά στρώματα, ενσωματώθηκε στην αστική στρατηγική, άσκησε ιμπεριαλιστικές, αντιδραστικές πολιτικές, υπηρέτησε το νεοφιλελευθερισμό. Σε αυτή την περίπτωση είναι μονόδρομος ο άμεσος και κάθετος διαχωρισμός. Από μια Αριστερά που περνά στο αντίπαλο στρατόπεδο, δεν έχει κανείς τίποτα θετικό να αναμένει. Όσο πιο νωρίς το χωνέψουμε, τόσο καλύτερα θα είναι για όλους. Οι πολυετείς αυταπάτες για το χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ για τον δήθεν "ρεφορμισμό" του και για το αν παλεύονται τα πράγματα στο εσωτερικό του, μπορούν να είναι χρήσιμος οδηγός για τον καθένα.

Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στον καπιταλιστικό μονόδρομο, απέναντι στην ελληνική εκδοχή του πιο άγριου νεοφιλελευθερισμού (μνημόνιο), απέναντι στην κατάλυση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, απέναντι στην τρομακτική συμπίεση των εργαζόμενων τάξεων, απέναντι στον εξευτελισμό της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δεν αφήνει περιθώρια "επανάκαμψης" ή "επαναφοράς". Καλό το παραμύθι, αλλά (παραφράζοντας αυτή τη φορά τον Τσίπρα) δεν έχει ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Η εναπομείνασα Αριστερά δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλει να παλέψει για κάθε εργαζόμενο, για κάθε λαϊκό άνθρωπο, για κάθε αγωνιστή που αφελώς αναμένει ανακούφιση από τη νεομνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα. Οφείλει να αποδομήσει συστηματικά, λογικά και επίμονα κάθε αυταπάτη. Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα.

700 "εξεγερμένοι" στη Συρία, κατάθεσαν τα όπλα τους στον Αραβικό στρατό της Συρίας, ελπίζοντας...

Κυριακή, 4 Οκτωβρίου 2015

Πως δεν θα τους ασκηθούν οι σχετικές διαδικασίες για την εγκληματική τους δράση και θα τύχουν μιας αμνήστευσης από την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση και πρόεδρο της Συρίας...

Στην καταγραφή τους, πολλοί κατάθεσαν πως εκπαιδεύτηκαν σε στρατόπεδα της Τουρκίας από αμερικανούς κι ισραηλινούς αξιωματικούς... γεγονός που...

προκαλεί θέματα διεθνούς δικαίου και επεμβάσεων τρίτων σε χώρα με εκλεγμένη δημοκρατικά και νόμιμα της πολιτικής ηγεσίας και την κυβέρνησής της.

Οι τοπικές αρχές επιθεωρούν το υλικό που συγκεντρώνεται από τους εκατοντάδες που στην ουρά αναμένουν να καταγραφεί η παράδοση του οπλισμού τους και των στοιχείων τους... 

. 

sibilla-gr

Το σχέδιο επί χάρτου για μια νέα Μέση Ανατολή και το τετελεσμένο…

Κυριακή, 4 Οκτωβρίου 2015

Από τα τέλη της δεκαετίας του 90 το State Department και η CIA φέρονται να είχαν εκπονήσει ένα ΣΧΕΔΙΟ αναδιάταξης δυνάμεων στην μέση Ανατολή που η υλοποίηση του θα προχωρούσε σε διαφορετικές φάσεις ώστε να υπάρχει δυνατότητα ευελιξίας και προσαρμογής ανάλογα με τις εξελίξεις.

ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ

Η Ριζοσπαστικοποίηση του Μουσουλμανικού πληθυσμού ήταν εύκολη υπόθεση,εφόσον «εκφάνσεις» της θρησκείας αυτής εκ φύσεως είναι αρκούντως ριζοσπαστικές και βίαιες και ο πληθυσμός είναι στην...

πλειοψηφία του χαμηλού μορφωτικού επιπέδου που ζει στα όρια της φτώχειας. Σημαντικός παράγων είναι επίσης η έλλειψη εθνικής συνείδησης του πληθυσμού αυτών των χωρών, όπου η θρησκευτική η φυλετική συνείδηση, υπερτερεί της Εθνικής.

Επομένως, οποιοσδήποτε υποσχεθεί κάτι καλύτερο από την υπάρχουσα κατάσταση, μπορεί να κατευθύνει τις μάζες εκεί που θέλει. Ο στόχος του σχεδίου ήταν η εξουδετέρωση του Ιράν, η σαλαμοποίηση και καντονοποίηση χωρών που είχαν σημαντικό γεωγραφικό μέγεθος και πληθυσμό ασταθή για τα σχέδια της Δύσης και των συμμάχων τους και τέλος την αδρανοποίηση της ρωσικής στρατηγικής στην περιοχή.

Στο γενικό αυτό πλάνο, τα επιμέρους εθνικά συμφέροντα των συμμάχων είχαν τη θέση τους, η δε μέθοδος για να εφαρμοστεί αυτό το σχέδιο ήταν η δημιουργία ελεγχόμενης αστάθειας.

Το χαρτί του θρησκευτικού φανατισμού δεν είναι η πρώτη φορά που παίζεται από τους δυτικούς. Απλά, ας θυμηθούμε την ανατροπή του Σάχη από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί και τα αποτελέσματα του σχεδίου αυτού, βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες εξακολουθούν να ελπίζουν ότι μπορούν να ελέγξουν το «Τζίνι» άμα βγει από το μπουκάλι, παρόλο που η ιστορία, τους έχει διαψεύσει μέχρι τώρα.

Οι Σύμμαχοι

Οι σύμμαχοι είναι οι γνωστοί… συνήθεις ύποπτοι, Αγγλία, Γαλλία, Σαουδική Αραβία, Τουρκία και Κατάρ. Όλοι αυτοί έχουν ιστορικούς δεσμούς με την περιοχή, αποτελεσματικά και αλληλοσυμπληρούμενα δίκτυα πληροφοριών, πολιτικούς και θρησκευτικούς φίλους για τη «βρόμικη δουλειά» και τον ρόλο που ο καθένας του θα έπρεπε να παίξει. Το Ισραήλ, λόγω ιδιαιτερότητας, αφέθηκε να είναι ο μπαλαντέρ της τράπουλας.

Ας κάνουμε… «ταμείο»

Το όλο σχέδιο, ως συνήθως, δεν λειτούργησε όπως αναμενόταν. Το Ιράν δεν ανακόπηκε, αντιθέτως αποσταθεροποίησε και την Υεμένη, ανοίγοντας ένα νέο μέτωπο στις χώρες του Κόλπου. Η Αραβική Άνοιξη στη Λιβύη μετατράπηκε σε έναν εμφύλιο απολύτως εκτός ελέγχου. Στην Αίγυπτο οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ανατράπηκαν και τέθηκαν υπό διωγμό. Στη Συρία ο Άσαντ κρατάει ακόμη (μετά βίας είναι η αλήθεια).

Το Ιράκ έχει πρακτικά πολυδιασπαστεί. Οι Κούρδοι ελέγχουν τις περιοχές τους και είναι ένα βήμα πριν τα ανακήρυξη Ανεξαρτησίας τους (προς μεγάλη ανησυχία των Τούρκων). Οι φανατικοί Μουσουλμάνοι έχουν βγει εκτός ελέγχου γιατί οι ηγέτες τους έχουν τη δική τους ατζέντα και σίγουρα όχι ακριβώς την ίδια με την Αμερική και τους συμμάχους της.

Κύματα Μουσουλμάνων προσφύγων κινούνται προς την Ευρώπη και αυτοί που τους στέλνουν (και είναι πολλοί αυτοί και όχι μόνο οι συνήθεις ύποπτοι) έχουν σαν στόχο την αποσταθεροποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποτέλεσμα η συμμαχία έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι είναι στα πρόθυρα να χάσει τον έλεγχο του «παιγνίου».

Η Ρωσική Ομοσπονδία

Η Ρωσία, έμπειρη στο (γεω)πολιτικό σκάκι είχε τηρήσει μία συντηρητική στάση μέχρι που επετεύχθη διεθνής συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Σχεδόν την ίδια στιγμή, η Αίγυπτος αποφάσισε να απαντήσει δυναμικά στις εμμονές της CIA και του State Department (στενές επαφές με τη Ρωσία και μαζικοί εξοπλισμοί από μη αμερικανικές πηγές προμηθειών), με αποτέλεσμα η Δυτική Συμμαχία να διαπιστώνει, ότι το παιχνίδι δεν βγαίνει, οπότε και άρχισε να βλέπει τον Άσαντ στη Συρία (έστω και με βαριά καρδιά) σαν μέρος της λύσης, για το πρώτο τουλάχιστον διάστημα.

Σε αυτή τη φάση, η Ρωσία αναλαμβάνει δράση και στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις στη Συρία που ανατρέπουν όλα τα σχέδια της συμμαχίας. Η Δύση αντιδρά αμήχανα με ανούσιες εκκλήσεις προς την Ρωσία, έχοντας αιφνιδιαστεί για άλλη μια φορά, με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών να έχει συρθεί σε διαπραγμάτευση υπό το βάρος του τετελεσμένου (ελάχιστα κολακευτικό για μια υπερδύναμη).

Ο δε Βλαντιμίρ Πούτιν, σε μία συνέντευξη του στην Νέα Υόρκη πριν μερικές μέρες, εξήγησε στους Αμερικανούς δημοσιογράφους με μία του φράση ολόκληρη τη ρωρική πολιτική: «Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες αρχίσουν να λαμβάνουν υπόψη τα εθνικά μας συμφέροντα, τότε όλα τα προβλήματα μεταξύ μας μπορούν να βρουν τη λύση τους». Ποιο σαφές δεν θα μπορούσε να γίνει το μήνυμα.

http://www.defence-point.gr

Πόσο θα λείψει η Ζωή από τη Βουλή

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 Οκτωβρίου 2015

Φαίνεται ότι στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να έχουν προβλήματα με την Ζωή Κωνσταντοπούλου και βάλθηκαν δια της μεθόδου του Αυριανισμού να βάλουν εναντίον της πιστεύοντας ότι θα καταφέρουν να απαξιώσουν όχι μόνο την ίδια, αλλά κυρίως το έργο που έχει επιτελέσει και που σίγουρα βλάπτει το νέο δημιούργημα που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ.

Το βέβαιο είναι ότι όταν αρχίσουν να έρχονται τα νομοσχέδια της κατοχικής κυβέρνησης και ενώ όλοι οι βουλευτές του νέου μορφώματος σε τίποτε δεν θα διαφέρουν από τους αντίστοιχους του ΠΟΤΑΜΙΟΥ την περίοδο που έλεγε φέρ΄ τα όλα  εμείς εδώ είμαστε, φωνές όπως της Κωνσταντοπούλου θα  ηχούν μέσα στο κοινοβούλιο και είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα θέλανε να ξανακουστεί ένα, έστω και ένα «τι είπατε;» στον φασισμό που θα σαρώνει το κοινοβούλιο.

Τα …κυβερνητικά τίποτε τύπου Φίλη, θέλησαν να χρεώσουν την ανικανότητά τους και πάλι στην πρόεδρο της βουλής, και η απάντηση όπως πάντα «τους ήρθε».

Διάψευση διαρροών Υπουργείου Δικαιοσύνης που αφορούν τον ορισμό προσώπων στην ηγεσία της Δικαιοσύνης

Με αφορμή δημοσιεύματα που φέρουν τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κ. Νίκο Παρασκευόπουλο, να αποδίδει ευθύνες στην Πρόεδρο της Βουλής για καθυστέρηση στην τοποθέτηση Προέδρων και Αντιπροέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, επισημαίνονται τα εξής:

Οι προτάσεις της Κυβέρνησης προς τη Βουλή εστάλησαν με...

περίπου 1,5 μήνα καθυστέρηση σε σχέση με τα οριζόμενα στο Νόμο και, ειδικότερα, εστάλησαν στις 8 Ιουνίου 2015 αντί του τέλους Απριλίου που ορίζει ο Νόμος ως απώτατη προθεσμία (Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων άρθρο 49 § 3 περ. δ’).

Μολονότι ο Νόμος (το ίδιο ως άνω άρθρο § 3 περ. ε’) ορίζει ότι η Διάσκεψη συνεδριάζει εντός διμήνου από την αποστολή του αιτήματος της Κυβέρνησης, η Διάσκεψη συνεκλήθη αμέσως και, ειδικότερα, στις 26 Ιουνίου 2015, με αντικείμενο την ακρόαση των προσώπων που προτείνονταν για τις θέσεις Προέδρων του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Στις 26/6/2015 ολοκληρώθηκε η ακρόαση των προτεινομένων για τη θέση Προέδρου του Αρείου Πάγου και το σχετικό πρακτικό εστάλη στον Υπουργό στις 28/6/2015 (αρ. πρωτ. 2624/28-6-2015). Σχετικώς, αποφάσισε το Υπουργικό Συμβούλιο για το διόρισμό της κας Βασιλικής Θάνου-Χριστοφίλου στη θέση Προέδρου του Αρείου Πάγου (Π.Δ. της 30ης Ιουνίου 2015, ΦΕΚ Γ’ 622/1-7-2015). Η Αντιπολίτευση είχε τότε κατηγορήσει την Κυβέρνηση για υπερβολική σπουδή και όχι για καθυστέρηση.

Η προγραμματισμένη για την ίδια ημερομηνία ακρόαση των προτεινομένων για τη θέση Προέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου αναβλήθηκε με ομόφωνη απόφαση της Διάσκεψης, λόγω του προχωρημένου της ώρας.

Πρόταση της Προέδρου της Βουλής στη Διάσκεψη της 30 Ιουνίου 2015 ήταν να γίνει συνεδρίαση για τους υπόλοιπους προτεινόμενους και διαρκούσης της εβδομάδας προ του δημοψηφίσματος, αλλά η σχετική πρόταση συνάντησε αντιδράσεις καταγεγραμμένες στα πρακτικά.

Τελικώς συνεδρίασε η διάσκεψη των Προέδρων στις 7 Ιουλίου 2015 με αντικείμενο την ακρόαση των προτεινομένων για τη θέση Προέδρου Ελεγκτικού Συνεδρίου και το σχετικό πρακτικό εστάλη στον Υπουργό στις 8 Ιουλίου 2015 (αρ. πρωτ. 2679/8-7-2015). Μέχρι την παραίτηση της Κυβέρνησης, ωστόσο, δεν εκδόθηκε απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, το οποίο εξέδωσε εν τω μεταξύ αρκετές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ενδ. ΠΝΠ της 14ης Ιουλίου 2015, ΠΝΠ της 18ης Ιουλίου 2015 και ΠΝΠ της 31ης Ιουλίου 2015).

Στις 31/7/2015 ο Πρωθυπουργός ζήτησε από την Πρόεδρο της Βουλής να κλείσει η Βουλή από τις 3 έως και τις 16 Αυγούστου 2015. Η πρόεδρος της Βουλής, σε επιστολή της την οποία έστειλε στον Πρωθυπουργό την ίδια ημερομηνία, του γνωστοποίησε ότι θα έπρεπε να λειτουργήσει η Βουλή μέχρι και τις 5/8/2015, προκειμένου να προχωρήσουν εκκρεμότητες. Στις 3/8/2015 συνεδρίασε η Διάσκεψη των Προέδρων και πραγματοποίησε την ακρόαση των προτεινομένων για την Προεδρία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το σχετικό πρακτικό εστάλη στον Υπουργό στις 5/8/2015 (αρ. πρωτ. 2839/5-8-2015).

Στην τελευταία Διάσκεψη, προγραμματίσθηκε οι επόμενες διασκέψεις και ακροάσεις να γίνουν όταν θα άνοιγε εκ νέου η Βουλή, μετά τις 17/8.

Μεσολάβησε το αιφνιδιαστικό άνοιγμα της Βουλής στις 13/8/2015 και η αιφνιδιαστική παραίτηση της Κυβέρνησης στις 20/8/2015.

Μετά την παραίτηση της Κυβέρνησης πραγματοποιήθηκε Διάσκεψη των Προέδρων στις 23/8/2015 κατόπιν αναβολής από τις 22/8/2015 και ασχολήθηκε μόνον με θέματα για τα οποία είχαν ήδη ληφθεί αποφάσεις προηγούμενων συνεδριάσεων (συζήτηση στην Ολομέλεια του ζητήματος των Γερμανικών Οφειλών και της Προκαταρκτικής Έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους), λόγω της άρνησης της πλειοψηφίας των μελών της Διάσκεψης και των Κομμάτων να προσέλθουν. Ωστόσο, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης δεν κατέστη δυνατόν να υπάρξει απαρτία ούτε στην Ολομέλεια, λόγω της συντονισμένης απουσίας των περισσότερων κομμάτων.

Στην επίσημη συνάντησή της με την Υπηρεσιακή Πρωθυπουργό κα Βασιλική Θάνου-Χριστοφίλου στις 29/8/2015, η Πρόεδρος της Βουλής ενημέρωσε την Πρωθυπουργό για την εκκρεμότητα.

Για όλα τα ανωτέρω λαμβανόταν μέριμνα από την Πρόεδρο της Βουλής, εν μέσω των εξελίξεων που άλλοι αποφάσιζαν και προωθούσαν (4 κατεπείγουσες διαδικασίες σε 1 μήνα, 3ο Μνημόνιο, παραίτηση Κυβέρνησης και αιφνιδιαστικές και εσπευσμένες εκλογές) και την ώρα που ο Πρωθυπουργός ζητούσε να κλείσει περισσότερες ημέρες η Βουλή και διαβεβαίωνε ότι δεν θα υπήρχαν αιφνιδιασμοί.

Αυτά τα γνωρίζει και ο τότε και σήμερα Υπουργός Δικαιοσύνης, στον οποίο αποδίδονται οι σχετικές διαρροές, χωρίς να έχουν μέχρι αυτή τη στιγμή διαψευσθεί.

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης είχε στα χέρια του από τις 8/7/2015 και τις 5/8/2015 αντιστοίχως τα πρακτικά της Διάσκεψης των Προέδρων και το Υπουργικό Συμβούλιο δεν προχώρησε σε ορισμό Προέδρων του Ελεγκτικού Συνεδρίου και του Συμβουλίου της Επικρατείας μέχρι την παραίτηση της Κυβέρνησης (την οποία αποφάσισε η Κυβέρνηση χωρίς καν να ενημερώσει την Πρόεδρο της Βουλής). Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με τον Νόμο, η γνώμη της Διάσκεψης των Προέδρων πρέπει να είναι ομόφωνη ή κατά πλειοψηφία 4/5, η οποία δεν επετεύχθη σε καμμία από τις σχετικές συνεδριάσεις. Η γνώμη της Διάσκεψης δεν είναι δεσμευτική για την κυβέρνηση. Περαιτέρω, αν παρέλθει δίμηνο από την αποστολή των προτάσεων της Κυβέρνησης χωρίς να γνωμοδοτήσει η Διάσκεψη, η Κυβέρνηση μπορεί, σύμφωνα με τον νόμο, να προβαίνει στους σχετικούς διορισμούς χωρίς να γνωμοδοτήσει η Διάσκεψη.

Συνοψίζοντας, η Κυβέρνηση δεν τοποθέτησε μέχρι σήμερα πρόσωπα στην ηγεσία της Δικαιοσύνης ούτε για τις περιπτώσεις που είχαν γίνει συνεδριάσεις της Διάσκεψης (7/7 και 3/8) και αποσταλεί τα σχετικά πρακτικά, ούτε για τις περιπτώσεις για τις οποίες είχε παρέλθει δίμηνο.

Εάν, συνεπώς, αναζητούνται υπαίτιοι για τον μη ορισμό προσώπων στην ηγεσία της Δικαιοσύνης πριν την έναρξη του Δικαστικού έτους, στις 16/9/2015, αυτοί θα πρέπει να αναζητηθούν στα πρόσωπα των μελών της Κυβέρνησης.

Εκτός εάν η νέα Κυβέρνηση έχει αποφασίσει να εφαρμόσει το δόγμα "για όλα φταίει η απερχόμενη Πρόεδρος της Βουλής".

 neinnewsgr

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Αρχίζει το "φορολογικό 'Τσουνάμι'' για Αγρότες, Επαγγελματίες, Νοικοκυριά

Κυριακή, 4 Οκτωβρίου 2015

Η ΦΟΡΟΛΕΗΛΑΣΙΑ ΠΝΙΓΕΙ ΤΙΣ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ




Τα πρώτα σύννεφα της νέας φορολογικής καταιγίδας που έρχεται στην οικονομία άρχισαν να συγκεντρώνονται στον ορίζοντα. Μέσα στις επόμενες εβδομάδες σχεδόν όλοι οι φορολογούμενοι θα κληθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη προκειμένου να γεμίσουν τα άδεια κρατικά ταμεία και να επιτευχθούν οι εισπρακτικοί στόχοι του νέου προγράμματος.

Η λίστα των φορολογικών επιβαρύνσεων είναι μεγάλη:

-μέσα στις επόμενες εβδομάδες οι αγρότες και όλες οι επιχειρήσεις θα λάβουν πρόσθετο εκκαθαριστικό του φόρου εισοδήματος λόγω της αύξησης της προκαταβολής φόρου. Για τους αγρότες η προκαταβολή αυξάνεται από τα εισοδήματα του 2014 από το 27,5% στο 55%.

Έτσι αγρότης που δήλωσε καθαρό εισόδημα 5.000 ευρώ έλαβε εκκαθαριστικό με φόρο 650 ευρώ και προκαταβολή φόρου 178,75 ευρώ.
Ο συγκεκριμένος αγρότης θα λάβει πρόσθετο εκκαθαριστικό με το οποίο θα κληθεί να πληρώσει επιπλέον 178,75 ευρώ. Η προκαταβολή φόρου για τις επιχειρήσεις αυξάνεται από το 80% στο 100%.

Αντίστοιχα μια επιχείρηση που είχε το 2014 κέρδη 1.000.000 ευρώ κλήθηκε να πληρώσει με το φετινό εκκαθαριστικό φόρο 260.000 ευρώ και προκαταβολή φόρου 208.000 ευρώ. Με την αύξηση της προκαταβολής φόρου στο 100% θα κληθεί να πληρώσει επιπλέον 52.000 ευρώ.

-έως τις 20 Οκτωβρίου αναμένεται να αναρτηθούν στο taxisnet τα εκκαθαριστικά του φετινού ΕΝΦΙΑ. Οι ιδιοκτήτες θα κληθούν και φέτος να πληρώσουν συνολικά 2,65 δισεκατομμύρια ευρώ σε πέντε δόσεις με την πρώτη έως το τέλος Οκτωβρίου και την τελευταία έως το τέλος Φεβρουαρίου. Οι απαλλαγές από το φόρο παραμένουν οι ίδιες με πέρυσι ενώ, δυστυχώς, στα εισοδηματικά όρια προσμετρώνονται όλα τα εισοδήματα, όπως είναι τα επιδόματα ανεργίας, παιδιών, ακόμη και οι αποζημιώσεις απόλυσης.

-έως το τέλος Οκτωβρίου οι επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα κληθούν να αποδώσουν τον αυξημένο ΦΠΑ που αντιστοιχεί στο τρίτο τρίμηνο του έτους, λόγω της μετάταξης εκατοντάδων ...
προϊόντων και υπηρεσιών σε υψηλότερο συντελεστή (μεταφορές, μη νωπά τρόφιμα κλπ).

-εντός του Οκτωβρίου αναμένεται να εκδοθούν και τα εκκαθαριστικά για την αναδρομική αύξηση του φόρου πολυτελούς διαβίωσης λόγω της αύξησης του συντελεστή υπολογισμού του φόρου από το 10% στο 13% επί του ετήσιου τεκμηρίου. Νέο εκκαθαριστικό πρόκειται να λάβουν όσοι είχαν το 2014 στην κατοχή τους πισίνα, σκάφος αναψυχής άνω των 5 μέτρων και ΙΧ άνω των 2.500 κυβικών.

-έρχεται έως τα μέσα Νοεμβρίου το νέο φορολογικό νομοσχέδιο με το οποίο θα περιοριστούν φοροαπαλλαγές, θα θεσπιστούν νέες φορολογικές κλίμακες και θα ενσωματωθεί η εισφορά αλληλεγγύης στη φορολογική κλίμακα. Από τις παρεμβάσεις στη φορολογική κλίμακα θα αυξηθεί η φορολογική επιβάρυνση για όσους έχουν υψηλό εισόδημα χωρίς να έχει ακόμη προσδιοριστεί ποιο θα είναι αυτό το όριο πάνω από το οποίο το εισόδημα θα θεωρείται υψηλό. Οι επιβαρύνσεις ή ελαφρύνσεις για τα χαμηλά εισοδήματα θα αρχίσουν να φαίνονται από τον Ιανουάριο μέσω της παρακράτησης του φόρου εισοδήματος.

-από τον Νοέμβριο θα ξεκινήσει και η πληρωμή των τελών κυκλοφορίας για το νέο έτος με το υπουργείο Οικονομικών να έχει ξεκαθαρίσει ότι σκοπεύει να κάνει έστω και μικρές αλλαγές προκειμένου να αυξηθούν τα τέλη για τα οχήματα μεγάλης εμπορικής αξίας τα οποία σήμερα χρεώνονται με χαμηλά τέλη λόγω του υπολογισμού τους μόνο με βάση τους εκπεμπόμενους ρύπους.

-το εκκαθαριστικό του 2016 θα είναι εξαιρετικά βαρύ λόγω φορολογικών επιβαρύνσεων που έχουν θεσπιστεί ήδη. Πιο συγκεκριμένα θα περιλαμβάνει την αυξημένη εισφορά αλληλεγγύης για τα φετινά εισοδήματα και την αύξηση της προκαταβολής φόρου από το 55% στο 75% για τους ελεύθερους επαγγελματίες.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Επιτέλους, ζούμε την εποχή του κώλου

γράφτηκε στον Τοίχο 2 days ago -  1 Comments

 

του Γιάννη Λαζάρου 

Παλαιότερα δεν θα υπήρξε Έλληνας που να μην είχε ακούσει την "φιλοσοφημένη" έκφραση «ο κώλος είναι το αιδοίον του μέλλοντος». Επειδή ο άνθρωπος είναι λάτρης του ανεξήγητου, αλλά και για άλλους λόγους, η επιθυμία να ζήσει αυτή την εποχή τον μελαγχολούσε διότι υπολογίζοντας τα χρόνια παρουσίας στον πλανήτη πίστευε πως δεν θα προλάβαινε αυτή την εποχή της ευτυχίας.

Να όμως που άλλαξαν οι υπολογισμοί των χωροχρόνων και άλλων κόλπων, που θα σας τα εξηγούσε καλύτερα ο Αϊνστάιν, φτάνοντας στην εποχή του κώλου ταχύτερα από όσο πιστεύαμε.

Ζούμε την εποχή του κώλου και μάλλον είναι και αυτό που περίμενε η ανθρωπότητα για να κάνει τον κύκλο της.  Διότι δεν υπάρχει τίποτε μετά την εποχή του κώλου αφού το ανθρώπινο είδος έφτασε στο απόλυτο φως, την γνώση, την δημιουργία. Με απλά λόγια εξισώθηκε με τον κώλο. Τι να υπάρχει παραπέρα!

Το παγκόσμιο θέλω έγινε πραγματικότητα σε όλους τους τομείς. Ο κώλος είναι παραγωγή πλούτου. Τι πρωτογενείς και δευτερογενείς παραγωγές μου λες και τι οικονομικές θεωρίες, ποιους καπιταλισμούς και ποιους κομμουνισμούς; Έχεις κώλο; Τον πουλάς και γίνεσαι δισεκατομμυριούχος. Κοίτα ας πούμε την Κιμ Καρντάσιαν. Είναι κάτι σαν την coca cola των κώλων. Είναι η Κώλο Κόλα. Brand name δισεκατομμυρίων. Χρήμα με ουρά. Όλος ο πλανήτης πληρώνει να δει τον κώλο, εκατομμύρια πιστές τρέχουν σε πλαστικούς να κάνουν ίδιο κώλο. Περίπτωση κώλου που δεν είναι μοναδική.
Παρένθεση. Στην Ελλάδα δεν πάσχουμε από κώλους, απλά δεν είναι του ιδίου βεληνεκούς. Για να πεισθείς άνοιξε την τηλεόραση, όλο το 24ωρο παρέλαση κώλων μεταδίδει. Μπορεί κάποια στιγμή να σου παρουσιάζουν τον κώλο σε συσκευασία μυαλού, αλλά ο κώλος δεν κρύβεται ακόμα κι αν έχει  ατημέλητο στυλ ή φοράει γραβάτα. Αν δεν φοράει γραβάτα τότε φωνάζει (κλάνει) μόνος του : Εδώ είμαι. Όλοι αυτοί οι λαμπεροί κώλοι που έχουν φιλήσει αμέτρητους κώλους για να μεταμορφωθούν οι ίδιοι/ες σε κώλους.

Ψάξε σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας και θα το διαπιστώσεις. Θέλεις να ψάξουμε στην τέχνη; Ευχαρίστως.

Χιλιάδες ξεβράκωτα ξεκωλάκια τα πλασάρουν ως καλλιτέχνες με μουσικές που κάνουν ακόμη και πίθηκο να αυτοκτονεί και εκατομμύρια ντυμένα ξέκωλα ποδοπατιούνται στην θέα τους. 

Παρένθεση. Στην Ελλάδα προς Θεού δεν ισχύουν αυτά διότι αν πέρδεσαι γκαρίζοντας το «Άξιον εστί», ή λες σοβαρές ειδήσεις με το βυζόμπουτο πρώτη μούρη, αλλάζεις επίπεδο. Γίνεσαι κουλτουροκώλος. Από το "ένας κόμπος η χαρά μου", στο "ένας κώλος η χαρά μου". Είναι η λεγόμενη ποιότητα του κώλου!

Επειδή στον τομέα της τέχνης παγκοσμίως η κωλοκατάσταση είναι κάπως έτσι, παίρνει σοβαρότερη διάσταση όταν η προβολή του κώλου γίνεται με εφαρμοστές τουαλέτες Ντονατέλας στο κόκκινο χαλί, όπου κι αν στρώνεται παγκοσμίως.

Παρένθεση. Στην Ελλάδα δεν στρώνουμε κόκκινο χαλί, αλλά γινόμαστε οι ίδιοι χαλί να μας πατήσουν όταν αστράφτουν τα φλας στις  διάφανες τουαλέτες που φιλοξενούν (λέμε τώρα) τον κώλο των celebrities (θου κύριε), στα βραβεία MAD και άλλες μαϊμουδιές που πλασάρουν για πολιτισμό.
Η παγκόσμια διανόηση ξαλάφρωσε όταν ενέταξε στους 100 διανοητές της ανθρωπότητας τον Γ. Παπανδρέου. Έτσι έστειλε τον διανοητή Ζίζεκ (η θεωρία της σκόνης των αρχιδιών) που κατάντησε τον Αριστοτέλη να πουλάει λαχεία, για να βοηθήσει την ελπίδα τον Τσίπρα. Όμως ο Τσίπρας ήταν πιστός στην διανοήτρια Ναόμι Κάμπελ και έγινε μια κωλοκατάσταση που δεν περιγράφεται. Οι οπαδοί του Τσίπρα αμολήθηκαν να βρούνε τα άπαντα της Ναόμι Κάμπελ,  εξαντλώντας το στοκ του Playboy για να τα ντανιάσουν στο ποδήλατο γυμναστικής που ρίχνει τα παχάκια του κώλου. Έγινε ο σύστριγγλος της χαβούζας, μπερδέψανε τους κώλους τους.
Παρένθεση. Στην Ελλάδα δεν μασάμε από τέτοια. Πίνουμε γάργαρα βοθρολύματα από το ποτάμι του διανοητή Ράμφου και προσκυνάμε την φιλοσοφία του ποιητή - διανοητή Μπογδάνου μέχρι εκκενώσεως. Τα μεταξωτά βρακιά τελικώς δεν ήθελαν επιδέξιους κώλους αλλά πρόθυμους κώλους.

Ας πάμε στον τομέα της πολιτικής. Παγκοσμίως καρικατούρες του κώλου το παίζουν πολιτικοί, οδηγώντας στην δυστυχία μυριάδες ανθρώπων με πολέμους και ό,τι άλλο εξυπηρετεί τα αφεντικά τους. Σε όλον τον πλανήτη όπου να γυρίσεις το μάτι σου ένας κωλοπολιτικός κάνει παιχνίδι, και όλοι μαζί στα όργανα της παγκόσμιας χαβούζας που μπορεί να λέγονται Ενωμένη Ευρώπη, ΗΠΑ, Οργανισμός Ηνωμένων Εγκληματιών κλπ. με μόνο σκοπό να τα κάνουν όλα κώλο.

Παρένθεση. Στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοιους πολιτικούς. Είμαστε η μοναδική περιοχή του πλανήτη που έχουμε για πολιτικούς τα παράγωγα του κώλου. Πάλι δώσαμε τα φώτα μας στην ανθρωπότητα που διαπιστώνει πως όλοι οι κώλοι δεν είναι ίδιοι.

Στον αθλητισμό δεν γίνεται λόγος για κωλοκατάσταση, αλλά χαβούζα κανονική. Υπεράνθρωποι που κλάνουν στην αφετηρία και τερματίζουν σε δυο δευτερόλεπτα στα 100 μέτρα. Αμόλυντοι πρόεδροι FIFA, UEFA, διοικούν ως άλλες μητέρες Τερέζες το λαοφιλές άθλημα. Οι στοιχιματζήδες παγκοσμίως είναι κάτι σαν τον Πάπα, μόνο αγάπη μοιράζουν. 

Παρένθεση. Στην Ελλάδα προς θεού δεν έχουμε τέτοια. Αν εξαιρέσεις το ότι έχουμε ταυτίσει τον Ρονάλντο με τον κώλο της γκόμενάς του (αφού αυτά μαθαίνουμε από σοβαρούς δημοσιογράφους που εργάζονται σε σοβαρά κανάλια), κατά τα άλλα παράγοντες και πολιτεία υμνούν τον Bolt, αλλά θάβουν τον Κεντέρη και την Θάνου.

Είναι και η οικολογία που φέρνει πολύ χρήμα (εκτός των άλλων) σε κάποιους και τα τελευταία χρόνια παίζει πολύ στην καθημερινότητα του κώλου. Αφού καταχέσαμε όλον τον πλανήτη (όχι με φυσικό σκατό μόνο), κάναμε οργανώσεις και πολιτικά κόμματα και άλλες ομάδες να τον σώσουμε. Έφτασε ολόκληρος ο πλανήτης να φαντάζει από το διάστημα σαν ένας τεράστιος κώλος. Οι αστροναύτες τραβάνε τα μαλλιά τους με αυτό που βλέπουν. Η παγκόσμια κοινότητα εκστασιασμένη παρακολουθεί την ανακάλυψη νερού στον Άρη γιατί είναι το μοναδικό που με μπλε και πράσινους κόκκους θα ξεπλύνει το σκατό στην γη.

Παρένθεση. Στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοια πράγματα. Τα δάση μας δεν τα καίει κανένας. Τα σκουπίδια μας εξαϋλώνονται, ο σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον είναι τέτοιος που οι Έλληνες στην θέση του Πατρο-Κοσμά έβαλαν την Eldorando. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη διότι ακόμη και την πιο μικρή μόλυνση αναλαμβάνει να την καθαρίσει αμέσως ο Αλαφούζος με το κανάλι του. Δεν τίθεται καν το ερώτημα αν τα παράγωγα του κώλου μπορούν να καθαρίσουν παράγωγα του δικού τους κώλου. Η εργολαβία της εθνικής οδού προς τον Άρη για την μεταφορά του νερού ανατέθηκε ήδη στον Μπόμπολα και ο πλανήτης θα σωθεί τελικά γιατί εμείς δεν κάνουμε δουλειές του κώλου. Πάλι όμως οι Έλληνες θα κονομήσουν με δουλειές του κώλου.

Αν μιλήσουμε και για άλλους τομείς όπως ας πούμε η παιδεία, η υγεία κ.α. η κατάσταση θα βρομίσει κυριολεκτικά, διότι δεν θα αντέξεις την μπόχα όταν καθηγητές πανεπιστημίου τύπου Γ. Παπανδρέου, Βαρουφάκη, Τσακαλώτου, Κοντζιά κ.λπ, οδηγούν τα νιάτα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και του πλανήτη στην εποχή μετά κώλου που είναι η εποχή των αποτελεσμάτων αυτού. Δηλαδή κατ' ευθείαν στον βόθρο.

Ζούμε επιτέλους την εποχή του κώλου, η οποία δεν έχει μετά. Έτσι φτάσαμε και μεις από τα ερεθίσματα της κωλοπραγματικότητας να γράφουμε άρθρα του κώλου. 
Πετάξτε τα όλα και αναπνεύστε καθαρή ελευθερία και να θυμάστε στην κάθε κωλοκατάσταση που θα σας τύχει ότι όποιος σου πιάνει τον κώλο (με όλες τις ερμηνείες της έκφρασης) θα σε αντιμετωπίσει στο τέλος ως κώλο.