Τσίπρας: Μία και ενιαία συμφωνία - λύση

Share Tweet 0 Σχόλια e-mail

Μια και ενιαία συμφωνία που θα περιλαμβάνει και λύση στο θέμα του χρέους τώρα, είναι το μήνυμα του πρωθυπουργού στους εταίρους - δανειστές. Ο Αλέξης Τσίπρας παίρνει πάνω του τη διαπραγματεύση στην τελική ευθεία προς την συμφωνία, καλώντας την απέναντι πλευρά να προσχωρήσει «σε ένα ρεαλιστικό σχέδιο και όχι σε επανάληψη των αποτυχημένων προγραμμάτων».

Ρεπορτάζ: Ανδρέας Πετρόπουλος

Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός και κυβέρνηση διαμηνύουν σε κάθε κατεύθυνση ότι δεν μπορεί να υπάρξει υποχώρηση από τις κόκκινες γραμμές, κάνοντας ειδική αναφορά στο εργασιακό και το ασφαλιστικό, και διαβεβαιώνουν ότι θα ολοκληρωθεί το ρεαλιστικό και εφικτό πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που αποτελεί ταυτόχρονα την δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ στον ελληνικό λαό.

Λύση και έξοδος στην Αγορές...

"Διαπραγματευόμαστε με επιμονή και αποφασιστικότητα μια και ενιαία συμφωνία με ενιαία προαπαιτούμενα που θα διασφαλίζει την ανάπτυξη και την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές σε σύντομο χρονικό διάστημα. Δεν επιδιώκουμε μια συμφωνία απλά, αλλά λύση στο πρόβλημα. Αυτό είναι το σχέδιο που συζητάμε, δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα, είμαστε ειλικρινείς, δεν μπλοφάρουμε, έχουμε συγκεκριμένους στόχους. Αυτό είναι το σχέδιο που συζητάμε...Οτιδήποτε άλλο θα αποτελεί επανάληψη αδιεξόδων και εσκεμμένων λαθών που κάποιοι από τους θεσμούς έχουν αποδεχθεί ούτως ή άλλως.

Η μία και ενιαία συμφωνία στην οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός περιλαμβάνει: Συμφωνία που θα περιλαμβάνει ολοκλήρωση της αξιολόγησης και των νέων μέτρων που θα συμφωνηθούν και από τις δύο πλευρές, αλλά και λύση στο πρόβλημα του Χρέους.

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στις τέσσερις προϋποθέσεις για την επίτευξη συμφωνίας:

-χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα
-καμία νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις
-συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους
-ισχυρό πακέτο για δημόσιες επενδύσεις, ιδίως στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες.

Το Μαξίμου από την πλευρά του παρέθεσε την Παρασκευή (15/05/2015) τον πλήρη κατάλογο με τα πεπραγμένα των πρώτων 100 ημερών της κυβέρνησης δίνοντας έμφαση στην επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στην ακύρωση της ρήτρας μείωσης των συντάξεων, στις επαναπροσλήψεις των απολυθέντων (καθαρίστριες, σχολικοί φύλακες) και στην υλοποίηση του προγράμματος αντιμετώπισης της Ανθρωπιστικής Κρίσης.

Αναλυτικά, σύμφωνα με το Μαξίμου, στα εργασιακά το σχέδιο νόμου για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την σταδιακή επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ βρίσκεται στην τελική φάση επεξεργασίας του με την πλήρη στήριξη του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας [ILO] αλλά και του Ζ.Κ. Γιούνκερ.

Οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης

Επίσης με το ίδιο νομοσχέδιο για τα εργασιακά θα επιβεβαιώσει, και νομικά, την άρνησή της να εφαρμόσει την εργασιακή νομοθεσία Σαμαρά - Βενιζέλου. Έτσι: α) θα ακυρώσει νομοθετικά τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις ώστε να παραμείνουν όπως έχουν διαμορφωθεί στις 31.12.2014, β) δεν θα δεχτεί τις ομαδικές απολύσεις και γ) θα διατηρήσει τον υφιστάμενο συνδικαλιστικό νόμο.

Ειδικότερα, οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης σε εργασιακά και ασφαλιστικό παραμένουν. Όχι από εμμονή αλλά γιατί όλο και περισσότεροι επίσημοι φορείς προσχωρούν στην άποψη της κυβέρνησης ότι η ενεργοποίηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού είναι προς όφελος της ανάπτυξης και της οικονομίας γενικότερα.

Την Παρασκευή ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας [ILO], μετά από συνάντηση που είχε ο Υπουργός Εργασίας Παναγιώτης Σκουρλέτης με τον Γενικό Διευθυντή της Οργάνωσης, χαιρέτησε την επανενεργοποίηση του κοινωνικού διαλόγου στην Ελλάδα.

Ο ILO, στην ανακοίνωσή του, τονίζει ότι εκτιμά "ιδιαιτέρως τις νέες προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης και των κοινωνικών εταίρων για την προώθηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, συμπεριλαμβανομένης της νομοθετικής προσπάθειας, που βρίσκεται σε εξέλιξη, η οποία στοχεύει στην εναρμόνιση με τα διεθνή πρότυπα εργασίας". Η ILO, μάλιστα, σημειώνει ότι "θα συνεχίσει τις προσπάθειες συνεργασίας με τους Έλληνες εκπροσώπους προς τον σκοπό αυτό, όπως επίσης και σε άλλους τομείς προτεραιότητας για την βελτίωση της ελληνικής αγοράς εργασίας".

Το Μαξίμου υπενθυμίζει πως στην ίδια κατεύθυνση ήταν και η κοινή δήλωση [06.05.2015] του Προέδρου της Κομισιόν Ζ.Κ. Γιουνκέρ και του Αλ. Τσίπρα. Στη δήλωσή τους οι δύο ηγέτες τόνιζαν ότι «υπήρξε σύγκλιση απόψεων γύρω από τον ρόλο ενός μοντέρνου και αποτελεσματικού συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων, το οποίο θα πρέπει να αναπτυχθεί μέσω ευρείας διαβούλευσης και να πληροί τα υψηλότερα ευρωπαϊκά πρότυπα». Δεν παρέλειψαν, μάλιστα, να σημειώσουν την «ανάγκη οι μισθολογικές εξελίξεις και οι θεσμοί της αγοράς εργασίας να διαδραματίσουν ένα υποστηρικτικό ρόλο στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή».

Το ΔΝΤ, ωστόσο, κόντρα σε ειδικούς και πολιτική βούληση, επιμένει ότι δεν πρέπει να ανατραπούν «πολιτικές που έχουν ήδη εφαρμοστεί» επιμένοντας, σε σχετικό έγγραφό του, ότι στον «τομέα αυτόν είχε σημειωθεί η μεγαλύτερη πρόοδος κατά το παρελθόν»! Δηλαδή είχαν περικοπεί από την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου μισθοί, συντάξεις, κ.λπ.

Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης

*Αναφορικά με τον τέταρτο πυλώνα του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, το Μαξίμου επισημαίνει πως ήδη υλοποιείται με την επαναπρόσληψη των απολυμένων από την μνημονιακή Κυβέρνηση των Σαμαρά - Βενιζέλου και την αποτελεσματικότερη δημόσια διοίκηση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τσίπρας: Νομοθετούμε και διαπραγματευόμαστε για το συμφέρον της κοινωνικής πλειοψηφίας

1.Οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, οι σχολικοί φύλακες κ.α. επανήλθαν στις εργασίες τους -προβλέπεται η επιστροφή των 3600 απολυμένων από το Δημόσιο.
2.Επαναλειτουργεί η ΕΡΤ.
3. Με την κατάργηση της τράπεζας θεμάτων στην Α’ και Β’ Λυκείου με το Νόμο για την Παιδεία.
4.Με το νόμο για τον εξανθρωπισμό των σωφρονιστικών καταστημάτων.

181.000 οι αιτήσεις για αντιμετώπιση της Ανθρωπιστικής Κρίσης

Ταυτόχρονα ο νόμος 4320/15 για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης ψηφίστηκε και το πρόγραμμα υλοποιείται συνεχώς διευρυνόμενο. Υλοποιήθηκε έτσι η βασική προτεραιότητα του κυβερνητικού προγράμματος έναντι των δοκιμαζόμενων -από την οικονομική κρίση και την μνημονιακή λιτότητα- πολιτών.

1.Εξασφαλίζεται, σε ένα μεγάλο βαθμό, διατροφή, στέγαση και ηλεκτροδότηση σε χιλιάδες νοικοκυριά. Ο αριθμός των αιτήσεων υπαγωγής στον νόμο έχει ανέλθει στις 180.974
2.Καταργήθηκε το εισιτήριο των 5 ευρώ στα νοσοκομεία
3.Υπογράφεται άμεσα ΚΥΑ για την υγειονομική κάλυψη όλων των ανασφάλιστων χωρίς εισοδηματικό κριτήριο.
4.Πληρώθηκαν οι εφημερίες στα νοσοκομεία για την περίοδο 2012-2014 που οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν αφήσει σε εκκρεμότητα.

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/587156/tsipras-mia-kai-eniaia-symfonia-lysi#ixzz3aHJzUIl4

Οι προϋποθέσεις μιας πετυχημένης άμεσης εξόδου από την ΕΕ

Γράφει: Γιώργος Ρούσης 

Υπάρχουν πολλοί σοβαροί λόγοι που οδηγούν στην αναγκαιότητα εξόδου από την Ε.Ε. Ο πρώτος λόγος είναι ότι η ΕΕ είναι μια σαφώς ταξικά προσανατολισμένη υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου μορφή ολοκλήρωσης και όχι μια ένωση των λαών η οποία για να πραγματοποιηθεί, κατ’ αναλογία του αστικού κράτους, απαιτεί όχι την εκ των έσω μεταρρύθμιση της αλλά το γκρέμισμα και το τσάκισμά της.

Ο δεύτερος από αυτούς είναι ότι καμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση σε φιλολαϊκή κατεύθυνση δεν είναι εφικτή στα πλαίσια της ΕΕ και τούτο διότι το απαγορεύουν ρητά οι κανονισμοί της ΕΕ οι οποίοι και δεσμεύον τις χώρες μέλη της. 

Αυτό έχει βαρύνουσα σημασία σε μια εποχή που η σχέση των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων με μια γενικότερη ριζοσπαστική αλλαγή είναι πιο άμεση απ’ ότι παλιότερα ακριβώς λόγω της σύγχρονης δομικής κρίσης του καπιταλισμού η οποία για την επίλυσή της απαιτεί την υπέρβασή του και όχι την επιστροφή από τον νεοφιλελευθερισμό σε ένα κευνσιανό μοντέλο. 

Ο τρίτος λόγος είναι ότι στα πλαίσια του Είναι που διαμορφώθηκε για τους λαούς των χωρών από την συμμετοχή τους στην ΕΕ όλο και περισσότεροι είναι εκείνοι που συνειδητοποιούν τον πραγματικό της χαρακτήρα και στρέφονται εναντίον της. 

Και ο ρόλος της Αριστεράς είναι να προωθήσει παραπέρα αυτό το επίπεδο συνειδητοποίησης αντί να το οδηγεί προς τα πίσω, είτε με την ΕΕ λαγνεία, είτε υποστηρίζοντας ότι η έξοδος από την ΕΕ θα πρέπει να πραγματοποιηθεί επί σοσιαλισμού και όχι εδώ και τώρα στα πλαίσια μια μεταβατικής αντισυστημικής περιόδου. 

Ο τέταρτος λόγος είναι ότι αν δε απαιτήσει η αριστερά την έξοδο από την ΕΕ και αυτό το διεκδικεί μόνον η άκρα δεξιά, εγκυμονεί ο κίνδυνος το αντιΕΕ ρεύμα να το καρπωθεί ο φασισμός κατ’ αναλογία του θρησκευτικού μουσουλμανικού φανταμανταλισμού ο οποίος ανδρώθηκε από την απουσία μιας επαναστατικής εναλλακτικής με όλες τις τραγικές συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει για τους λαούς. 

Όμως και η πρόταση της εξόδου από την ΕΕ ή ακόμη και μόνον από την Ευρωζώνη είναι ανεπαρκής και κινδυνεύει να οδηγήσει σε μια μαζική εθελοδουλία αν έχει τον χαρακτήρα του «πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα». 

Εν προκειμένω είναι βέβαιο ότι η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων θα προτιμήσει την σιγουριά της δυστυχίας στην οποία άλλωστε και έχει γαλουχηθεί από τους κυρίαρχους, από το εγχείρημα μιας αβέβαιης ευτυχίας η οποία μπορεί να είναι καταστροφική αν η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ δεν έχει προηγουμένως προετοιμαστεί θεωρητικά και δεν έχει προσλάβει ένα όσο γίνεται πιο σαφές περιεχόμενο . 

Τα δέκα σημεία της εξόδου από ευρώ και ΕΕ, της παύσης πληρωμών, των εθνικοποιήσεων, της παραγωγικής ανασυγκρότησης ….κλπ. ναι μεν αποτελούν ένα ελάχιστο πλαίσιο κίνησης, είναι όμως ανεπαρκή για να συγκροτήσουν μια ελκτική πειστική πρόταση για ευρύτερες μάζες, ανεπαρκή για να οδηγήσουν σε μια δύσκολη μεν, αίσια δε, έξοδο από το λάκκο των λεόντων. 

Μια άλλη προϋπόθεση που συνδέεται με την προηγούμενη, για να έχει αίσια προοπτική η αναγκαία έξοδος από την ΕΕ, είναι αυτή να στηρίζεται σε ένα οργανωμένο, λαϊκό, μαζικό κίνημα και ένα κομματικό πολιτικό υποκείμενο. 

Και αυτή η προϋπόθεση αποδυναμώνεται επικίνδυνα όταν καλλιεργείται η λογική της εναπόθεσης των ελπίδων μόνον σε μια εκλογική νίκη της αριστεράς και όταν το αριστερό κυβερνών κόμμα λειτουργεί αντιδημοκρατικά και οι πιο σημαντικές αποφάσεις του λαμβάνονται από ένα στενό κύκλο στελεχών. 

Ναι λοιπόν στην άμεση οργανωμένη έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, όχι στην εθελοδουλία και την άτακτη έξοδο.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

Μια αντι-ΝΑΤΟϊκή συμμαχία;

ΣΑΒΒΑΤΟ 16-5-2015

«Η παγκόσμια ηγεμονία της Αμερικής εξαρτάται άμεσα από το πόσο χρόνο και πόσο αποτελεσματικά θα διατηρήσει την κυριαρχία της στην Ευρασία», γράφει ο Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι...

του Λιουμπώφ Λιούλκο

Η διατύπωση αυτή οδηγεί εύλογα στην άποψη ότι στη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (8-10 Ιουλίου), στην πόλη Ούφα της Ρωσίας, θα μπορούσε να...

συζητηθεί η δημιουργία μιας στρατιωτικοστρατηγικής σύμπραξης με την Κίνα και την Ινδία.

Η Ρωσία σε στρατιωτικό επίπεδο είναι μια χώρα-κλειδί για την Ευρασία, καθώς είναι η μοναδική που μπορεί να καταστρέψει τις ΗΠΑ σε έναν πυρηνικό πόλεμο. Η πρόταση του υπουργού Άμυνας του Ιράν, Χοσεΐν Ντεχκάν, για συντονισμό των προσπαθειών στον αγώνα ενάντια στην απειλή των ΗΠΑ και των συμμάχων της στην περιοχή, όπως την έκανε στη Διεθνή Συνδιάσκεψη της Μόσχας για ζητήματα ασφάλειας, δεν φαντάζει παράξενη. [ ] Σύμφωνα με τον πρόεδρο της επιτροπής για την Εθνική Ασφάλεια και την Εξωτερική Πολιτική του Ιρανικού Κοινοβουλίου Αλαντίν Μπορουντζερί, η χώρα του είναι έτοιμη για διεύρυνση των σχέσεων με τη Ρωσία σε όλους τους τομείς. «Αυτή είναι και η άποψη του ανώτατου θρησκευτικού μας ηγέτη αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ για την εξέλιξη των σχέσεων με τη Ρωσία», είπε ο Μπορουντζερί. Το Ιράν, σύμφωνα με τον στρατηγό Ντεχκάν, θα ήθελε να συνάψει στρατιωτική συμμαχία όχι μόνον με τη Ρωσία, αλλά και με την Κίνα και την Ινδία. Στις συνθήκες των κυρώσεων κατά του Ιράν, η Κίνα βοήθησε το Ιράν να εμπορεύεται πετρέλαιο μέσω του δικού της συστήματος τιμολογήσεων, όταν η Δύση είχε απενεργοποιήσει το σύστημα SWIFT. Και η Ινδία δεν σταμάτησε καθόλου όλον αυτόν τον καιρό να αγοράζει ιρανικό πετρέλαιο, παρά την πίεση των Αμερικανών.

Ο Ιρανός υπουργός Άμυνας εξήγησε ότι η πρότασή του είναι πολύ απλή: η ύπαρξη της κοινής απειλής στην περιοχή από το Ισλαμικό Κράτος και τις άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις των σαλαφιστών, οι οποίες υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ. [ ]

Η δεύτερη απειλή, σύμφωνα με τον υπουργό, είναι «η δημιουργία και η διάδοση «κυβερνοστρατών» και η μονομερής αμερικανική κυριαρχία στον κυβερνοχώρο». Λαμβάνοντας υπ’ όψη αυτές τις απειλές, ο υπουργός ζήτησε μια πολύπλευρη αμυντική συνεργασία μεταξύ του Ιράν, της Κίνας, της Ρωσίας και της Ινδίας για την αντιμετώπιση της σκόπιμης επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, την εγκατάσταση αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη και συγκέντρωση αμερικανικών δυνάμεων στον νότο και στα ανατολικά της Κίνας».
Για τη Ρωσική Ομοσπονδία, αυτή η απειλή είναι πραγματικά σοβαρή. Και η Ρωσία δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνη της. Θυμίζουμε ότι ο ηγέτης του Ισλαμικού Κράτους επανειλημμένα δήλωσε ότι η Ρωσία, μαζί με τις ΗΠΑ, αποτελεί τον κύριο εχθρό του ΙΚ. Στις γραμμές των μαχητών του, σύμφωνα με τα στοιχεία της FSB (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλειάς), πολεμούν περίπου 1.700 Ρώσοι υπήκοοι.

Για την Κίνα είναι επίσης σημαντικό να αποτρέψει την προώθηση του ΙΚ στη δική της αυτόνομη μουσουλμανική περιοχή των Ουιγούρων. Η Ινδία πολεμά εναντίον των ίδιων τρομοκρατικών ομάδων (ταλιμπάν και άλλες), οι οποίες δρουν εναντίον του Ιράν, στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν. Η κατάσταση στο Αφγανιστάν βρίσκεται στο κέντρο της προσοχής των ρωσικών υπηρεσιών ασφαλείας, καθώς τα σύνορα με το Τατζικιστάν είναι διάτρητα και η Κεντρική Ασία είναι γεμάτη από εξτρεμιστικά κινήματα. Στην Κιργιζία οι εξτρεμιστές εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Ος. Στο Ουζμπεκιστάν η απειλή επικεντρώνεται στην κοιλάδα της Φεργκανά, αν και έως τώρα καταστέλλεται με επιδεξιότητα από τον πρόεδρο Ισλάμ Καρίμωφ.
Ούτε η Ρωσία, ούτε η Κίνα, ούτε η Ινδία προτίθενται να πολεμήσουν ευθέως με τη Σαουδική Αραβία, αλλά αντικειμενικά ενδιαφέρονται να περιορίσουν τη σφαίρα επιρροής της.

Οι συνήθεις αντιρρήσεις εναντίον μιας ανάλογης συμμαχίας θίγουν δύο σημεία. Το πρώτο, ότι η Κίνα δεν έχει φιλικές σχέσεις με την Ινδία, καθώς έχουν σοβαρές εδαφικές διαφορές. Και το δεύτερο, ότι η φιλία μεταξύ Ρωσίας και Ιράν είναι στιγμιαία και ευκαιριακή –εναντίον των ΗΠΑ- ενώ είναι ανταγωνιστές στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Αλλά η Ινδία και η Κίνα συμφωνούν στην κατασκευή και εκμετάλλευση του ηπειρωτικού «δρόμου του μεταξιού» (σιδηρόδρομος και αυτοκινητόδρομος), ο οποίος θέλουν να περνά μέσα από το Ιράν και τη Ρωσία και να φθάνει στην Ευρώπη.

Η ευκαιριακή φιλία της Ρωσίας και του Ιράν μπορεί να μετατραπεί σε μακροχρόνια. Οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας δεν θα αρθούν για μεγάλο ακόμη διάστημα, το Ιράν δεν θα σταματήσει να αναπτύσσει το πυρηνικό του πρόγραμμα και όπλα και ενεργειακή τεχνολογία θα συνεχίζει να αγοράζει από τη Ρωσία, και όχι από τη Δύση. Ή από την Κίνα ή από την Ινδία. Και η ανατολική στροφή στην πορεία της Ρωσίας μας λέει ότι σύντομα οι οικονομίες των ανατολικών γιγάντων θα είναι στενά συνδεδεμένες. Προοπτικά, ήδη έχουν αρχίσει να εξετάζονται κοινά προγράμματα όχι μόνο του ηπειρωτικού «δρόμου του μεταξιού», αλλά και για αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου διά μέσου του ίδιου του Αφγανιστάν. Ποιος θα έχει τη φύλαξη αυτών των αρτηριών; Ίσως ακόμη και κοινές ένοπλες δυνάμεις.

Πώς μπορούμε να υλοποιήσουμε την πρόταση του Ιράν; Το Ιράν και η Ινδία μπορούν τελικά να καταστούν πλήρη μέλη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης στη Σύνοδο Κορυφής της Ούφα, στις αρχές Ιουλίου. Ο Οργανισμός της Σαγκάης, όπου συμμετέχουν η Ρωσία, η Κίνα, το Καζαχστάν, το Τατζικιστάν, η Κιργιζία και το Ουζμπεκιστάν, βάζει ως στόχο του την καταπολέμηση της απειλής της τρομοκρατίας,  και στη Δύση αντιμετωπίζεται σαν κάτι ανάλογο του ΝΑΤΟ. Η είσοδος της Ινδίας και του Ιράν στον Οργανισμό θα σημάνει την αρχή της δημιουργίας ενός πλήρους συστήματος ασφαλείας σε μια τεράστια έκταση με τη συμμετοχή της πλειοψηφίας των χωρών της Κεντρικής Ασίας, οι οποίες είναι ενταγμένες σε ένα άλλο αμυντικό μπλοκ με τη συμμετοχή της Ρωσίας – τον Οργανισμό του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας. Στις 13 Απριλίου, ο πρόεδρος Πούτιν πραγματοποίησε συνάντηση με τους επικεφαλής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης για την οργάνωση της συνάντησης κορυφής στην Ούφα. «Η Κίνα είναι έτοιμη να συντονίσει τις ενέργειες με όλες τις πλευρές και να ενισχύσει τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας στο πλαίσιο του Οργανισμού της Σαγκάης», δήλωσε ο υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας της Κίνας Γκο Σενκούν, μετά από αυτήν τη συνάντηση. Το κλίμα στην Κίνα είναι ξεκάθαρο.

Όταν στη Σοβιετική Ένωση υπήρχε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, η ΕΣΣΔ ήταν ισχυρό κράτος. Σήμερα, ακόμη και η Σαουδική Αραβία κατόρθωσε να συγκεντρώσει έναν συνασπισμό δέκα κρατών εναντίον της Υεμένης, στον οποίο εντάχθηκαν ως και το Πακιστάν και η Τουρκία. Ποιον λοιπόν συνασπισμό μπορεί να συγκροτήσει η Ρωσία για να αντιμετωπίσει την επίθεση του ΝΑΤΟ;

Μετάφραση – επιμέλεια: 
Σωτήρης Δημόπουλος

Πηγή: 
http://www.pravda.ru/

ΑΡΔΗΝ

ΤΟ ΥΠΕΡΟΠΛΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 16/5/15 - 10:02)

Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ*

Λέγεται συχνά ότι ελάχιστοι γνωρίζουν καλύτερα τις γεωστρατηγικές εξελίξεις στις χώρες της βαλκανικής όσο οι Αμερικανοί διπλωμάτες. Όταν λοιπόν ο πρώην πρέσβης στην Αθήνα, Ντάνιελ Σπέκχαρντ, αποφάσισε πριν από μερικές ημέρες να ανοίξει τα χαρτιά του σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στην πολιτική επιθεώρηση Harvard Political Review (HPR), όλοι περίμεναν μια αποκαλυπτική ανάλυση για τις ισορροπίες με την Τουρκία, τις νέες σχέσεις με τη Μόσχα ή ακόμη και με το Ισραήλ. Ο Σπέκχαρντ όμως προτίμησε να εστιάσει τα σχόλιά του στο Ευρώ και το περιβόητο πλέον ενδεχόμενο ενός Grexit. «Μου προκαλεί εκνευρισμό και αγωνία το γεγονός ότι μέχρι πολύ πρόσφατα η Ευρώπη δε έδινε σημασία στα γεωστρατηγικά ζητήματα που διακυβεύοται από μια ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη» δήλωσε ο πρώην εκπρόσωπος της αμερικανικής διπλωματίας στην Ελλάδα. Ο ίδιος έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι λέγοντας «Ευρώπη» εννοούσε τη Γερμανία της Μέρκελ: «Πρόσφατες δηλώσεις από το Βερολίνο αποδεικνύουν ότι ακόμη δεν κατανοούν πλήρως και δεν δίνουν την αρμόζουσα σημασία στις επιπτώσεις που θα υπάρξουν σε επίπεδο γεωστρατηγικών εξελίξεων». Για να μην υπάρξουν παρερμηνείες σε τι ακριβώς αναφερόταν ο πρώην πρέσβης, το HPR έσπευσε να διευκρινίσει ότι σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ η Ελλάδα θα στραφεί αναγκαστικά και προς τηΡωσία και τότε η Αθήνα μπορεί να μετατραπεί σε σημαντικό βαθμό ρυθμιστής της ενεργειακής αυτονομίας ολόκληρης της Ευρώπης. Το άρθρο έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στις επαφές του Έλληνα υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτη Λαφαζάνη με την ρωσική Gazprom και το ενδεχόμενο να μετατραπεί η Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο για το πέρασμα της ρωσικής ενέργειας προς την Ευρώπη.

«Καθώς όμως η Ευρώπη δεν έβλεπε μέχρι σήμερα το Grexit σαν ένα πραγματικά πιθανό ενδεχόμενο» κατέληγαν οι αναλυτές του HPR «η Ελλάδα δεν κατάφερνε να χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά αυτό το όπλο στις διαπραγματεύσεις της με την Ε.Ε».

Παρά το γεγονός ότι ο Σπέκχαρντ και το Harvard Political Review εστίαζαν το ενδιαφέρον τους στην αγορά ενέργειας, φαίνεται ότι είχαν πιάσει το βαθύτερο νόημα των συζητήσεων που διεξάγονται τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά με το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.

Οι σοβαρότεροι αναλυτές συμφωνούν πλέον ότι οι εξελίξεις σε μια χώρας σαν την Ελλάδα, που αντιπροσωπεύει μόλις το 1.8% του ΑΕΠ των χωρών της Ευρωζώνης, δεν είναι πρωτίστως οικονομικές αλλά πολιτικές. «Η Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε» σημείωνε πρόσφατα ο γνωστός επενδυτής Μάρκ Φάμπερ «δεν θέλουν να φύγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα τις χτυπήσουν την πόρτα άλλοι παίχτες, όπως η Ρωσία και Κίνα». Ο ίδιος συμπλήρωνε ότι μπροστά στα μάτια μας «διεξάγεται μια γεωπολιτική σκακιστική παρτίδα... με πολιτικές και όχι τόσο οικονομικές προεκτάσεις». Γνωστός στην αγορά με το ψευδώνυμο Dr Doom (Δρ όλεθρος), ο Φάμπερ είχε την άνεση και το θάρρος να πει ξεκάθαρα αυτό που δεν μπορούσε να διατυπώσει δημοσίως ο Σπέκχαρντ: «Η Ελλάδα έχει μια πολύ ισχυρή διαπραγματευτική θέση» εξηγούσε ο γνωστός επενδυτής για να θέσει αμέσως μετά το ρητορικό ερώτημα: «Και αν δηλαδή αποφασίσουν να μην πληρώσουν τι θα κάνουμε, θα εισβάλλουμε στη χώρα τους και θα τους απαγχονίσουμε έναν προς ένα;»

Την άποψη ότι το Grexit, ως αποτέλεσμα μιας παύσης πληρωμών, αποτελεί ένα πανίσχυρο διαπραγματευτικό όπλο στα χέρια της ελληνικής κυβέρνησης είχε αναπτύξει με διαφορετικό τρόπο και ο οικονομολόγος Μαρκ Βάισμπροτ από το Κέντρο Οικονομικών και Πολιτικών Ερευνών της Ουάσινγκτον (CERP). Λίγες μόλις ημέρες πριν από τις ελληνικές εκλογές ο Βάισμπροτ είχε υποστηρίξει ότι αν υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο η Γερμανία φοβάται το ενδεχόμενο ενός Grexitείναι ότι η ελληνική οικονομία «θα ανακάμψει τόσο γρήγορα, ώστε και οι υπόλοιπες χώρες τηςευρωζώνης θα θέλουν να εγκαταλείψουν τη νομισματική ένωση».

Το γεγονός βέβαια ότι ένα πιθανό Grexit σε συνδυασμό με στάση πληρωμών μπορεί να έχει εξαιρετικά θετικές επιπτώσεις για την ελληνική οικονομία δεν μειώνει την ανησυχία των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης της Ευρώπης για τις αλυσιδωτές αντιδράσεις που μπορεί να προκαλέσει σε άλλες οικονομίες της Ευρωζώνης. Κινούμενο κοντά στα όρια της υστερίας το Bloomberg προειδοποιούσε ότι θα πρόκειται για τη «μεγαλύτερη αθέτηση πληρωμών στην ιστορία του καπιταλισμού». Αναλυτές της Barclays έκαναν τις προηγούμενες ημέρες λόγο για το ενδεχόμενο μετάδοσης σε άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας ενώ ουσιαστικά δήλωναν αδυναμία να προβλέψουν την αλλαγή που θα επέλθει στη λειτουργία των αγορών. Από την πλευρά της η Goldman Sachs σε έκθεσή της εντόπιζε το επόμενο κρούσμα στην οικονομία της Πορτογαλίας.

Ενώ λοιπόν κάθε ψυχρή οικονομική ανάλυση θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι μια οικονομία που δεν ξεπερνά το 2% της ευρωζώνης δεν μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την ευρωπαϊκή οικονομία, στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται πως... η λογική σταματά εκεί που ξεκινούν τα όρια των αγορών. Η δημιουργία κλίματος πανικού σε περίπτωση μιας ελληνικής στάσης πληρωμών και εξόδου από το ενιαίο νόμισμα μπορεί πράγματι να μετατραπεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία καθώς οι αντιδράσεις των αγορών δεν στηρίζονται σε πραγματικά δεδομένα αλλά στο γενικότεροψυχολογικό κλίμα που θα επικρατήσει. Όπως έχει δείξει άλλωστε η οικονομική ιστορία των τελευταίων αιώνων όταν ένα οικονομικό σύστημα βρίσκεται αντιμέτωπο με δομική κρίση, ακόμη και το πιο ασήμαντο γεγονός μπορεί να επιφέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Αν όμως η Ουάσινγκτον φοβάται ότι το Grexit θα ενισχύσει την επιρροή της Ρωσίας στην Ευρώπη, εάν το Βερολίνο φοβάται ότι ίσως οδηγήσει σε ταχεία ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και έτσι θα αποτελέσει πρότυπο και για άλλες χώρες και εάν οι αγορές φοβούνται ότι θα αποτελέσει τη σπίθα που μπορεί να φέρει την καταστροφή, μήπως η ελληνική κυβέρνηση έχει στα χέρια της έναυπερόπλο το οποίο μέχρι στιγμής δεν έχει σκεφτεί να χρησιμοποιήσει;

*Πηγή: Περιοδικό "Επίκαιρα"

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η «ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ» ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 16/05/15 

ΙΣΧΥΡΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ ΠΝΙΞΟΥΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΠΕΙΡΑΜΑ  

ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ECONOMIST (15/5)

Ολόκληρη η ομιλία του υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτη Λαφαζάνη στη 19η Συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης του Economist με την ελληνική κυβέρνηση, με θέμα: «Energy Alliance in the Mediterranean & North Africa: Unlocking the Full Potential», έχει ως εξής :

"Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση.
Ξέρω, όπως ξέρετε και σεις, ότι η χώρα μας βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για το παρόν και το μέλλον μας.

Η ιστορία μας διδάσκει ότι όποτε η Ελλάδα κλυδωνίζεται, μαζί της κλυδωνίζεται και η Ευρώπη.

Γι' αυτό δεν είναι λίγοι αυτή την ώρα που χρεώνουν εύκολα και αστόχαστα στη χώρα μας τα προβλήματα της Ευρώπης.

Θα πω ευθέως ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι.

Δεν είναι η καταραμένη αριστερή Ελλάδα το πρόβλημα για την Ευρώπη.

Αντίθετα, είναι οι ακραία μονομερείς επιλογές της Ευρώπης το πρόβλημα για την Ελλάδα, αλλά και για τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.

Είναι πολλοί και ισχυροί εκείνοι οι κύκλοι στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ που επιδιώκουν αυτή την ώρα να πνίξουν και να στραγγαλίσουν το ελληνικό αριστερό πείραμα. Που δεν θέλουν να αναγνωρίσουν σε μια μικρή χώρα σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή, ότι μπορεί να σταματήσει να είναι το παραδοσιακό πιόνι τους. Που θεωρούν αδιανόητο ότι η Ελλάδα μπορεί να αποκτήσει την εθνική της ανεξαρτησία και να ακολουθήσει νέες ριζοσπαστικές προοδευτικές πολιτικές.

Αυτές οι ευρωενωσιακές αδιαλλαξίες είναι που προκαλούν τα αδιέξοδα στις διαπραγματεύσεις και όχι οι δήθεν αναχρονιστικές εμμονές της χώρας μας.

Αν κάποιοι σχεδιάζουν μια ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική από την οποία θέλουν να αποκλείσουν την Ελλάδα, γιατί δεν θέλει να υποταχθεί, τότε θα πρέπει να ξέρουν ότι μια τέτοια Ευρώπη θα είναι ανάπηρη. Θα πρέπει να ξέρουν ότι αρχίζουν να ξηλώνουν την ευρωπαϊκή κάλτσα.

Τίποτα ίσως δεν επιβεβαιώνει περισσότερο αυτήν την αλήθεια από μια ματιά στον ενεργειακό χάρτη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, ο οποίος καταδεικνύει την αναντικατάστατη σημασία της Ελλάδας για όλη την Ευρώπη.

Η Ελλάδα με την κυβέρνησή μας έχει λάβει μια ιστορική απόφαση: Να ακολουθήσει μια ανεξάρτητη, πολυεπίπεδη πολιτική διεθνών πολιτικών και οικονομικών σχέσεων, πρώτα απ' όλα στον κρίσιμο ενεργειακό τομέα.

Η Ελλάδα με την κυβέρνησή μας θα πάψει, ήδη έπαψε, να είναι εξαρτημένος ενεργειακός δορυφόρος και άβουλο ενεργειακό παράρτημα.

Η Ελλάδα, ήδη, αναπτύσσει πολυδιάστατες και πολυεπίπεδες ενεργειακές σχέσεις, ενώ αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για ένταξη και σε νέους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς και αναπτυξιακές τράπεζες, όπως αυτή που πρόσφατα ίδρυσαν οι BRICS.

Έχουμε ένα όραμα που μας οδηγεί. Να κάνουμε την Ελλάδα ένα πλουραλιστικό και προοδευτικό ενεργειακό κόμβο ασφάλειας και συνεργασίας στην περιοχή μας, στη Μεσόγειο και την Ευρώπη.

Γι' αυτό στηρίζουμε χωρίς καμία επιφύλαξη στο έδαφός μας τον αγωγό ΤΑΡ, που θα φέρνει φυσικό αέριο από το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν και η κυβέρνησή μας διεκδικεί εύλογα και δίκαια αντισταθμιστικά οφέλη από τη διέλευσή του.

Γι' αυτό εργαζόμαστε υπεύθυνα για τον κάθετο διάδρομο που θα συνδέει τον ΤΑΡ με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, του οποίου η τελική συμφωνία θα υπογραφεί τις επόμενες εβδομάδες.

Γι' αυτό είμαστε έτοιμοι να υποδεχθούμε στο έδαφός μας έναν αγωγό με ρώσικο φυσικό αέριο, ο οποίος θα θέλαμε να κατευθυνθεί όχι μόνο προς τη FYROM και την Κεντρική Ευρώπη, αλλά και προς την Ιταλία και βορειότερα.

Υποστηρίζοντας έναν τέτοιο αγωγό, ενισχύουμε τη βούλησή μας και τις προσπάθειές μας για τη σταθερότητα στα βόρεια σύνορά μας. Τασσόμαστε σθεναρά ενάντια σε όποια σχέδια αποβλέπουν στην ένταση, στο αίμα και την αποσταθεροποίηση γειτονικών Βαλκανικών χωρών και περιοχών.

Γι' αυτό, ακόμα, σχεδιάζουμε να συμβάλλουμε στο μέλλον στην κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού East Med, που θα φέρνει το φυσικό αέριο της Ανατ. Μεσογείου και όχι μόνο, στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Γι' αυτό επιπλέον ενισχύουμε τους σταθμούς LNG στη χώρα μας και κατασκευάζουμε νέους, προκειμένου να φέρνουμε υγροποιημένο αέριο, συνδέοντας πρώτα απ' όλα τη Βόρεια Αφρική με τη Ν.Α. Ευρώπη, τη Βαλκανική και την Κεντρική Ευρώπη.

Επειδή οδηγούμαστε από αυτό το μεγάλο όραμα μιας Ελλάδας πλουραλιστικού ενεργειακού κόμβου, προωθούμε, επίσης, την αμφίδρομη διασυνδεσιμότητα των αγωγών φυσικού αερίου της ηπειρωτικής Ελλάδας με εκείνους των Βαλκανίων.

Όπως προωθούμε, ως ευρωπαϊκό έργο, την ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου, Κρήτης ηπειρωτικής Ελλάδας, πλάι-πλάι στην ηλεκτρική διασύνδεση ηπειρωτικής με τη νησιωτική Ελλάδα, που ήδη ξεκίνησε.

Η διασυνδεσιμότητα, σε ένα ικανό ποσοστό, όλων των ενεργειακών συστημάτων των χωρών της περιοχής μας και της Μεσογείου, αποτελεί μεγάλο στόχο της πολιτικής μας.
Μεγαλεπήβολη επιδίωξή μας είναι η Ελλάδα να αναδειχθεί πρωτοπόρα στις ενεργειακές διασυνδέσεις και να καταξιωθεί ως ο απλόχερα ανοιχτός φυσικός χώρος για τους δρόμους όλων των ενεργειακών προϊόντων ανεξαρτήτως της προέλευσης και της πηγής τους.

H ενέργεια και η διασφάλισή της, αντί να καθίσταται πεδίο ανταγωνισμών, διαιρέσεων, συγκρούσεων και συχνά πολέμων, θεωρούμε ότι μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα της περιοχής μας και να καταστεί ευκαιρία για ισότιμες συνέργειες και συνεργασίες, μακριά από ηγεμονισμούς, κηδεμονίες και επικυριαρχίες. Συνέργειες και συνεργασίες που θα προσφέρουν ασφάλεια και ευημερία στην Ανατολική και όλη την ιστορική λεκάνη της Μεσογείου.

Μια συνεργασία αν όχι συμμαχία για την ενέργεια στη Μεσόγειο, θα μπορούσε να γίνει οδηγός για να ανοίξουν ορίζοντες για μια ευρύτερη συνεργασία και συμμαχία στη Μεσόγειο.

Η Μεσόγειος με αφετηρία την ενεργειακή συνεργασία θα μπορούσε να ξαναγίνει κοιτίδα μεγάλων πολιτισμών και προόδου. Θα μπορούσε να γίνει θάλασσα που θα γεφυρώσει τις μεγάλες ανισότητες Ευρώπης – Αφρικής – Μέσης Ανατολής. Θα μπορούσε να γίνει θάλασσα ειρήνης, χωρίς ξένους στόλους, ξένες στρατιωτικές συσσωρεύσεις, επεμβάσεις, πολέμους και κατοχές χωρών και περιοχών χωρών. Μια θάλασσα που δεν θα ξεβράζονται απόβλητα και αμέτρητα ανθρώπινα θύματα του δουλεμπορίου και του ρατσισμού.

Μια από τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις για μια τέτοια ιστορική συνεργασία και Μεσογειακή συμμαχία είναι ο σεβασμός στα αναγνωρισμένα δικαιώματα των λαών και η δίκαιη οριοθέτηση των θαλάσσιων και υποθαλάσσιων δικαιωμάτων σε όλη τη Μεσόγειο και πρώτα απ' όλα στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική πλευρά της.

Όλοι ξέρουμε ότι αν σε αυτό τον τομέα υπάρχουν, πληγές, και μείζονες εντάσεις, υπάρχει μια αιτία. Το γεγονός ότι σε ορισμένες περιπτώσεις δεν τηρείται, δεν αναγνωρίζεται και δεν εφαρμόζεται το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας.

Δυστυχώς αυτό κάνει η Τουρκία ατιμώρητα και συχνά επιβραβευόμενη εδώ και δεκαετίες στην Κύπρο, στο Αιγαίο και πρόσφατα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Δυστυχώς αυτό κάνει, επίσης για δεκαετίες, και το Ισραήλ στη Γάζα και τα Παλαιστινιακά εδάφη.

Τελειώνω με μια πρόταση: Να αναληφθεί μια μεγάλη πρωτοβουλία όλων των Μεσογειακών χωρών που θα έχει ως στόχο να υπογραφεί ένα Συμβόλαιο των κρατών που βρέχονται από τη Μεσόγειο και το οποίο θα περιλαμβάνει μόνο μία δέσμευση: απόλυτη τήρηση και πλήρης εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της θάλασσας σε όλη τη Μεσογειακή λεκάνη.

Ένα τέτοιο συμβόλαιο θα στιγμάτιζε κατοχές και αυθαίρετες θαλάσσιες διεκδικήσεις και μαζί με αυτές, πρώτα απ' όλα θα απομόνωνε τα υπόλογα κράτη.
Οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ε.Ε. αντί να προωθούν επιμελώς κηδεμονίες σε βάρος της χώρας μας, όφειλαν να θέσουν τέτοιες προτεραιότητες ειρήνης, ασφάλειας, συνεργασίας και ευημερίας στην αντζέντα τους για την περιοχή μας και τη Μεσόγειο.

Από τη δυνατότητά τους να το πράξουν, αντί να επιδίδονται σε ασκήσεις νεοαποικιοκρατίας, θα κριθεί το μέλλον της Μεσογείου και της Ευρώπης''.

Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει απαντήσεις του Υπουργού ΠΑΠΕΝ, Παναγιώτη Λαφαζάνη, σε ερωτήσεις που του έγιναν στη 19η Συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης του ECONOMIST

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιες αλλαγές φέρνει η νέα κυβέρνηση στον ενεργειακό τομέα;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Θα έλεγα ότι η αλλαγή που σημειώνεται από τη δική μας κυβέρνηση στον ενεργειακό τομέα σε σχέση με τις προηγούμενες, είναι θεμελιώδης. Εμείς έχουμε μία επιλογή, ιστορική για τα δεδομένα της χώρας μας. Θέλουμε να ακολουθήσουμε μια πραγματικά ανεξάρτητη, πολυδιάστατη, πολυεπίπεδη ενεργειακή πολιτική, η οποία θα είναι μια πολιτική που κοιτάζει και στους τέσσερις ορίζοντες. Δεν θέλουμε μια πολιτική μονοδιάστατη και εξαρτημένη. Αυτό ήταν χαρακτηριστικό των προηγούμενων δεκαετιών, αν όχι και ένα χαρακτηριστικό του ίδιου του ελληνικού κράτους σχεδόν από την ίδρυσή του, με ορισμένες αναλαμπές.

Γι' αυτό βλέπετε ότι αυτή τη στιγμή επιχειρούμε ενεργειακές σχέσεις με όλες τις πλευρές και σε όλες τις κατευθύνσεις. Δεν κάνουμε εξαιρέσεις, δεν κάνουμε αποκλεισμούς, δεν δεχόμαστε εντολές, δεν κατευθυνόμαστε από τη βούληση και τα σχέδια τρίτων χωρών, παρά μόνο από το εθνικό μας συμφέρον και το συμφέρον του ελληνικού λαού. Γι' αυτό όπως βλέπετε, αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες το τελευταίο διάστημα στον ενεργειακό τομέα, οι οποίες είναι πολύπλευρες και συναντούν αντιθέσεις και επιθέσεις από κάποιες πλευρές.

Δεν θέλω να αναφερθώ λεπτομερέστερα σε αυτό το θέμα. Όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει και όλοι γνωρίζουμε τις θέσεις και τις επιθέσεις που δέχεται αυτή την ώρα η ελληνική κυβέρνηση, ιδιαίτερα στον ενεργειακό τομέα επειδή προσπαθεί να στηρίξει αυτή την πολυδιάστατη ενεργειακή πολιτική και να στηρίξει, επίσης, τις δημόσιες ενεργειακές παρεμβάσεις, τις παρεμβάσεις του δημοσίου στο ενεργειακό τομέα στη χώρα μας. Εμείς, όμως, είμαστε αποφασισμένοι. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για την Ελλάδα αν θέλει να φύγει από την κρίση και να ανοίξει θετικές διεξόδους για το μέλλον, από το να έχει έναν ισχυρό παρεμβατικό δημόσιο τομέα στην ενέργεια, ανασυγκροτημένο, με θετική προοπτική, αλλά και από το να προωθεί, επίσης, μια ανεξάρτητη ενεργειακή πολιτική. Να μετατραπεί η χώρα σε πλουραλιστικό ενεργειακό κόμβο, όπως φαίνεται ότι μπορεί να επιτευχθεί το τελευταίο διάστημα με τις επιλογές μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς το εννοείται αυτό και τι θα κάνετε;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Αυτό που θα κάνουμε είναι να μην είμαστε δορυφόρος και παράρτημα κανενός. Ό,τι ωφελεί την Ελλάδα, τη συνεργασία, τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή μας, εμείς θα το προωθούμε ανεξάρτητα από αντιδράσεις, δυσκολίες και πιέσεις. Αυτό κάνουμε και αυτό θα κάνουμε με μεγαλύτερη επιμονή και σταθερότητα στο μέλλον. Αυτό εννοούμε εμείς, ως ανεξάρτητη ενεργειακή πολιτική.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχουν διαθέσιμοι καταναλωτές για τον αγωγό με το ρωσικό φυσικό αέριο που θα περνάει από την Ελλάδα;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η ερώτησή σας είναι ενδιαφέρουσα. Αυτή την περίοδο έχει εκφραστεί -και νομίζω έντονα- η πρόθεση της Ρωσίας, μετά το ναυάγιο του South Stream, να προχωρήσει σε μια νέα όδευση για το φυσικό της αέριο προς την Ευρώπη. Η επιλογή της, απ' ό,τι φαίνεται μέχρι τώρα, είναι να κατασκευαστεί ένας νέος αγωγός, υποθαλάσσιος  στη Μαύρη Θάλασσα, που θα φτάνει μέσω της ευρωπαϊκής Τουρκίας στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Αυτός ο αγωγός, απ' ό,τι λέγεται, θα μεταφέρει περίπου 70 δισεκ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, από τα οποία ένα μέρος θα κατευθύνεται στην τουρκική αγορά και το άλλο η πρόθεση της Ρωσίας είναι να κατευθυνθεί  μέσω της Ελλάδας στην Κεντρική Ευρώπη. Απ' όσο γνωρίζω, υπάρχουν συμβόλαια και υπάρχουν διαθέσιμοι καταναλωτές γι' αυτό το αέριο. Γι' αυτό άλλωστε η Ρωσία επιχειρεί μια νοτιότερη όδευση, για να κατευθύνει το φυσικό της αέριο, ή τουλάχιστον αυτή είναι η πρόθεσή της, στην Κεντρική Ευρώπη.

Εμείς είμαστε έτοιμοι και έχουμε προχωρημένες συζητήσεις γι' αυτό, να συνεχίσουμε την πορεία αυτού του αγωγού μέσα από το ελληνικό έδαφος, μέχρι τα σύνορα με τη ΠΓΔΜ, και από κει και πέρα να κατευθυνθεί  βορειότερα προς την Κεντρική Ευρώπη, όπου όπως ξέρετε, μέσα από συμφωνίες και συνεργασίες των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης, υπάρχουν έτοιμοι υποδοχείς αυτού του φυσικού αερίου.

Δεν θα είχαμε αντίρρηση, ίσα-ίσα θα βλέπαμε ως αρκετά σωστό, αυτός ο αγωγός, σύμφωνα και με τις επιθυμίες αρκετών ιταλικών εταιριών, να πάει προς την πλευρά της Ιταλίας μέσω της Αδριατικής και να κατευθυνθεί βορειότερα. Νομίζουμε ότι αυτός ο αγωγός πρέπει να περάσει από την Ελλάδα, εφόσον βεβαίως επιλεγεί από την Ρωσία. Θα είναι ένας αγωγός που θα αναβαθμίσει τη θέση της χώρας μας. Είναι ένας αγωγός ο οποίος θα είναι εθνικά ωφέλιμος για την ελληνική οικονομία. Θα έχει ως συνέπεια φθηνότερο φυσικό αέριο για τη χώρα μας και ασφαλώς αρκετά έσοδα, δημοσιονομικά έσοδα, από τη διαχείριση αυτού του αγωγού. Γι' αυτό εμείς στηρίζουμε αυτόν τον αγωγό, εφόσον βεβαίως επιμείνει η Ρωσία σε αυτή την επιλογή της, την επιλογή δηλαδή του νότιου διαδρόμου.

Αυτός ο αγωγός θα συμπληρώνει την ενεργειακή πολιτική της χώρας μας και θα την αναδεικνύει, με ένα πιο αποτελεσματικό και ουσιαστικό τρόπο, σε έναν πλουραλιστικό ενεργειακό κόμβο. Η Ελλάδα ως κόμβος διασύνδεσης ενεργειακών προϊόντων με όλες τις δυνατές προελεύσεις. Θέλουμε ενεργειακά προϊόντα να κατευθύνονται στην Ευρώπη με την Ελλάδα, ως πύλη, προϊόντα που θα προέρχονται από τη Ρωσία, από την Κεντρική Ασία, από τη  Μέση Ανατολή. Νομίζω ότι αυτός ο ρόλος είναι θετικός για την ειρήνη και τη συνεργασία και κυρίως για τους καταναλωτές και πολύ περισσότερο είναι θετικός για την Ελλάδα και τα συμφέροντά της.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ακούμε με μεγάλη ικανοποίηση για τα έργα υποδομής που προωθεί σήμερα η Ελληνική Κυβέρνηση, κυρίως στον τομέα του Φυσικού Αερίου και στον τομέα του Ηλεκτρισμού. Η υλοποίηση αυτών των έργων υποδομής που είναι πολύ σημαντικά, απαιτούν προσέλκυση επενδυτών και διασφάλιση της βιωσιμότητας της ελληνικής αγοράς ενέργειας. Για να επιτευχθεί αυτό, το καλύτερο όπλο που έχουμε στα χέρια μας είναι η απελευθέρωση των αγορών. Η σημερινή Κυβέρνηση συμπεριλαμβάνει τον στόχο αυτό της απελευθέρωσης των αγορών, δηλαδή της αύξησης του υγιούς ανταγωνισμού στη χώρα μας προς υποστήριξη τέτοιων έργων, αλλά φυσικά και με άλλες παράπλευρες θετικές συνέπειες, με σημαντικότερη την επιστροφή καταρτισμένων νέων στην χώρα;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Βεβαίως είναι σωστό ότι στην Ελλάδα, παρά την κρίση και παρά τις δυσκολίες, αναπτύσσονται αυτήν περίοδο μεγάλες ενεργειακές επενδύσεις. Κυρίως, βεβαίως, επενδύσεις του δημοσίου, όπως της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ, αλλά και του ιδιωτικού τομέα. Και αυτό είναι θετικό γιατί δείχνει ότι η ενέργεια μπορεί να γίνει μοχλός αναπτυξιακών αναζωογονήσεων για την ελληνική οικονομία, που τόσο πολύ τις έχουμε ανάγκη. Όσον αφορά την "απελευθέρωση των αγορών", βεβαίως η Ελλάδα και η πολιτική της κυβέρνησής μας είναι υπέρ ενός υγιούς ανταγωνισμού, με μία παρατήρηση όμως : απελευθέρωση των αγορών δεν σημαίνει υποβάθμιση και κατάργηση του δημόσιου τομέα στο χώρο της ενέργειας. Απελευθέρωση των αγορών δεν σημαίνει διάσπαση της ΔΕΗ και ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Δεν σημαίνει ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, δεν σημαίνει ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ. Με δύο λόγια, απελευθέρωση των αγορών δεν σημαίνει να τελειώνουμε με τον ισχυρό δημόσιο παρεμβατικό τομέα στον ενεργειακό χώρο της Ελλάδας. Αυτό δεν θα γίνει στο όνομα οποιασδήποτε απελευθέρωσης στη χώρα μας, διότι δεν είναι εθνικά ωφέλιμο και αντί να βοηθήσει στην ενεργειακή επάρκεια και ασφάλεια, θα οδηγήσει στην ενεργειακή διάλυση. Όπως απελευθέρωση δεν σημαίνει ασυδοσία των ιδιωτικών συμφερόντων στο χώρο της ενέργειας και προνομιακή μεταχείρισή τους, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, σε βάρος των δημόσιων επιχειρήσεων. Γιατί, αυτό συμβαίνει στη χώρα μας. Αυτό που συμβαίνει, είναι προνομιακά να ενισχύονται οι ιδιώτες σε βάρος του δημοσίου. Αυτό θα σταματήσει και ήδη έχει σταματήσει από την κυβέρνησή μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ανησυχείτε, στο πλαίσιο της ανεξάρτητης ενεργειακής πολιτικής που περιγράψατε, για την πλήρη εξάρτηση του τομέα του φυσικού αερίου από αγωγούς που η όδευσή τους είναι μέσω Τουρκίας;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Όσον αφορά την Τουρκία, δεν με ανησυχεί αυτό. Ας περνάνε όσοι αγωγοί θέλουν από οποιαδήποτε χώρα. Αυτό που με ανησυχεί με την Τουρκία είναι η πολιτική που εφαρμόζει, πολιτική η οποία δεν σέβεται, όπως είπα προηγουμένως, το διεθνές δίκαιο και ειδικότερα το Δίκαιο της Θάλασσας. Με χαρακτηριστικά παραδείγματα τη στάση της Τουρκίας απέναντι στη Κύπρο, καθώς και τις αυθαίρετες απαιτήσεις που εγείρει στο Αιγαίο και πρόσφατα στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτά είναι που με ανησυχούν για τη Τουρκία και την πολιτική της και όχι το πόσοι αγωγοί περνάνε.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μιλήσατε περί ενεργειακής ανεξαρτησίας της χώρας. Το επίπεδο ανεξαρτησίας, όμως, σχετίζεται και με τον βαθμό που εμείς θα προωθήσουμε τις δικές μας αυτόνομες πηγές ενέργειας, πόσο μάλλον όταν αυτές είναι οικολογικές και χαμηλού κόστους.

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Είναι, πράγματι, πολύ σημαντική η παρατήρησή σας όσον αφορά στην ανάγκη ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στη χώρα μας. Ήδη έχουν γίνουν πολύ μεγάλα βήματα, άλματα θα έλεγα, στον τομέα αυτό. Εμείς στηρίζουμε τις ΑΠΕ. Η Ελλάδα έχει φυσικές πηγές ενέργειας, νερά, φυσικά και τον λιγνίτη, έχουμε όμως κυρίως τον ήλιο και τον άνεμο. Αυτά θα τα αξιοποιήσουμε στο έπαρκο. Έχουμε κάνει πολλά, πρέπει να κάνουμε περισσότερα και θα κάνουμε περισσότερα σε αυτόν τον τομέα.

Σας ευχαριστώ.

 

Να προετοιμάσουμε το λαό για δύσκολες επιλογές

Βασίλης Πριμικήρης

ΣΑΒΒΑΤΟ  16/05/2015 

Χωρίς καμιά αμφιβολία η επιθυμία και φυσικά ο σχεδιασμός των οικονομικών κυρίαρχων κύκλων της Ελλάδας και της Ευρώπης είναι αυτός της ήττας της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και η επανίδρυσης στην Ελλάδα ενός πολιτικού συστήματος όπου θα κυριαρχεί και πάλι ένα δικομματικό ή ένα διπολικό σύστημα κεντροαριστερού ή κεντροδεξιού χαρακτήρα. Ένα σύστημα που σε περιόδους κρίσις θα εκφράζεται ακόμα και με κυβερνήσεις «ιδικού σκοπού» «εθνικής ενότητας», του όλοι μαζί δηλαδή για να «σωθεί η Ελλάδα» και φασικά μαζί της και τα δικά τους συμφέροντα.

Θέλουν ένα πολιτικό σύστημα χωρίς την αριστερά μέσα που θα στηρίζει τους πειραματισμούς που προωθεί πανευρωπαϊκά η Γερμανία με τις πολιτικές της άγριας λιτότητας και τα «σταθεροποιητικά της προγράμματα» για να κτυπηθεί το κόστος εργασίας, οι εργασιακές σχέσεις και φυσικά το κοινωνικό κράτος πανευρωπαϊκά.

Η κυβέρνηση λοιπόν του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα για αυτούς είναι μια « κυβερνητική ανωμαλία» σε μια Ευρώπη που κυριαρχούν κυβερνήσεις συντηρητικές κεντροδεξιού χαρακτήρα ή ακόμα «Εθνικής ενότητας» σοσιαλδημοκρατών με καθαρόαιμους δεξιούς. Στόχος τους λοιπόν είναι η επίτευξη της αριστερής παρένθεσης. Θέλουν να βγάλουν το «αγκάθι» που μπορεί να γίνει κακό παράδειγμα σε άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.

Ο δρόμος που γνωρίζουν για να αντιμετωπίσουν αυτές τις καταστάσεις είναι η παλιά γνωστή μέθοδος των εκβιασμών, του εκφοβισμού, της γελοιοποίησις αλλά και της πλαγιοκόπησης του βούρδουλα και του καρότου με στόχο την ήττα ή την μετάλλαξη του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.

Απροκάλυπτος πλέον στόχος των «θεσμών», που μιλούν στο όνομα των δανειστών, είναι η ακύρωση του αποτελέσματος των εκλογών της 25ης Γενάρη και η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο το δημοσίευμα των Financial Times στις 5 Απριλίου στο οποίο ανώνυμοι υψηλά ιστάμενοι αξιωματούχοι της Ε.Ε. νουθετούσαν την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό να αποβάλλουν τα ακραία στοιχεία με πρώτη την Αριστερή Πλατφόρμα και να προχωρήσουν σε συνεργασία με την μνημονιακή «Κεντροαριστερά», το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ.

Ορισμένοι Σαμαρικοί πεμπτοφαλαγγίτες της Ν.Δ και τα πολιτικά ρετάλια του ΠΑΣΟΚ προσπαθούν απ΄ την μεριά τους να τρομοκρατήσουν τον λαό με το ευρό και την δραχμή. Παράλληλα το τελευταίο διάστημα έχει εμφανιστεί και μια πλημμύρα πρόθυμων ερμηνευτών της ψήφου του ελληνικού λαού για τις πρόσφατες εκλογές. Η Ν.Δ το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ μας βομβαρδίζουν συστηματικά με την άποψη ότι ο λαός δεν ψήφισε για ρήξη, ότι θέλει συμβιβασμό, ότι πάνω απ’ όλα θέλει να μείνει στο ευρώ και ούτω καθεξής. Ένα πράγμα όμως είναι απολύτως βέβαιο: ο λαός δεν ψήφισε για να επιστρέψει στα Μνημόνια, να υποταχθεί άνευ όρων στους δανειστές και να έχει ξανά την Τρόικα στο κεφάλι του.

Οι πολιτικές εκφράσεις του σάπιου δικομματικού συστήματος του χθες θέλουν για να επιβεβαιωθούν και να επιβιώσουν πολιτικά να έχουν ένα ΣΥΡΙΖΑ τρομοκρατημένο από την αγριότητα των αγορών. Ένα ΣΥΡΙΖΑ όπου θα έχει κυριαρχήσει στις γραμμές του μια τεχνοκρατική μετριοπαθής άποψη. Θέλουν ένα ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του αποδεκτό και καθοδηγούμενο από τα διάφορα κέντρα εξουσίας σε Αμερική και Ευρώπη όπου ελάχιστα στοιχεία από τη διαφορετικότητα της αριστεράς θα έχει κρατήσει.

Επιθυμούν με απλά λόγια να πετύχουν τον πολιτικό ευνουχισμό του ΣΥΡΙΖΑ, δια μέσου αποδοχής από την μεριά του συμβιβασμών απαράδεκτων για τον κόσμο της εργασίας και με τον τρόπο αυτό να αδρανοποιήσουν για πολλές δεκαετίες το αριστερό κίνημα.

Αυτό το ζοφερό σενάριο όμως για τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά τα ίδια τα μέλη, τα στελέχη του και η κοινοβουλευτική του ομάδα δεν πρόκειται να το αφήσουν να πραγματοποιηθεί εύκολα. Μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν δυνάμεις που θα δώσουν σκληρή μάχη, και θα τιμήσουμε τους αγώνες μιας ζωής που έκαναν. Ο δρόμος με την συγκατάθεση του λαού μας και της ελληνικής εργατικής τάξης είναι αυτός της ρήξης αρκετά μάτωσε ο λαός μας για ένα χρέος που δεν είναι και δικό του . Επιβάλετε να ακολουθήσουμε το προεκλογικό μας πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης είναι το μίνιμουμ που μπορούμε να κάνουμε . Ολα τα άλλα περί εντιμων συμβιβασμών για ενα λαό που εχει δώσει τα πάντα ακούγονται περίεργα ως και αυτό-υπονομευτικά...

Είναι μονόδρομος για τον ΣΥΡΙΖΑ η σταθερότητα σε ένα πολιτικό πρόγραμμα ανατροπής και ρήξης με το χθες. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του αντιλαμβάνονται ότι στην κοινωνία η ταξική διαίρεση είναι άκρως ευδιάκριτη με την προλεταριοποίηση και φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων. Η κυβέρνηση με ηγεμονική δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να αυτό-παγιδευθεί σε ένα καθοδικό σπιράλ όπου η μια υποχώρηση θα διαδέχεται την άλλη για να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ελίτ χάνοντας όμως την εμπιστοσύνη των εργαζομένων, για να καταλήξει στο τέλος μία παρένθεση αδιάφορη και για τους μεν και για τους δε... Οι εκβιασμοί τους δεν πρέπει να περάσουν. Να μπουν κόκκινες γραμμές. Οι «κόκκινες γραμμές» ασφαλώς έχουν την αξία τους. Δεν παύει, όμως, η επιλογή των «κόκκινων γραμμών» να είναι μια αμυντική επιλογή, πολύ περισσότερο αν προσπαθεί κανείς να βάλει «κόκκινες γραμμές» σε μια άκρως δυσμενή πολιτική πραγματικότητα. Κόκκινες γραμμές ναι αλλά ταυτόχρονα αντεπίθεση και ρήξη στη βάση ενός εναλλακτικού σχεδίου.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι υποχρεωμένη να βαδίσει με σύνεση αλλά και αποφασιστικότητα και ριζοσπαστισμό με την ταξική πυξίδα της αριστεράς. Γνωρίζει ότι οι δυσκολίες είναι μεγάλες και θα είναι μεγαλύτερες μετά από λίγες μέρες που θα ολοκληρωθεί η υπάρχουσα μεταβατική περίοδος που δημιουργήθηκε με την ανισοβαρή συμφωνία της 20ης του Φλεβάρη. Μιας συμφωνίας που μπορεί να μας έδωσε λίγο χρόνο μια «ανάσα» αλλά από την άλλη όξυνε ακόμη περισσότερο τα τρομακτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας αφήνοντας εκτός διαπραγμάτευσις το δημόσιο χρέος . Το “πάση θυσία επίσεις στο το ευρώ” δεν βοήθησε με τίποτα στην διαπραγματευτική πάλη που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η αριστερά. Σήμερα δεν είναι τυχαίο ότι πρωταγωνιστές στην διαμόρφωση αυτής της “προφορικής συμφωνίας “ έρχονται να παραδεχθούν λάθη χειρισμών.

Τον Ιουνη-Ιούλη πολύ πιθανόν όμως να επανεμφανισθούν τα γνωστά σενάρια για νέα δανειοδότηση με πακτωλό χρημάτων αυτή την φορά αλλά και την απαιτούμενη υπογραφή φυσικά τρίτου κατά σειρά μνημονίου. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του αποδεχθούν τέτοιες θανατηφόρες επιλογές τότε η μετάλλαξη του θα έχεις όντως συντελεσθεί και μαζί της θα έχει έλθει και το τέλος της αριστερής κυβερνητικής διαφορετικότητας .

Για το λόγο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προετοιμάσει τον λαό την εργατική τάξη της Ελλάδας όσο το δυνατόν καλύτερα για επιλογές δύσκολες μεν αλλά τις μόνες που θα μπορέσουν να βγάλουν την ελληνική κοινωνία από τα αδιέξοδα που ζει σήμερα. Σ΄ αυτή την προσπάθεια θα πρέπει να βοηθήσουν με την κριτική τους στήριξη όλες οι δυνάμεις της αριστεράς πέρα και έξω από μικροκομματικές αντιπαραθέσεις. Η επιδιωκόμενη ήττα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ από τις συντηρητικές δυνάμεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη θα είναι ήττα για όλες τις δυνάμεις της αριστεράς, αυτό κάποτε θα πρέπει να το αντιληφθεί και η πολιτική ηγεσία του Περισσού.

*Ο Βασίλης Πριμικηρης είναι μέλος της Κ.Ε ΣΥΡΙΖΑ  

Πηγή : ISKRA     

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/na-proetoimasoyme-lao-gia-dyskoles-epiloges#sthash.MvbZYHUP.dpuf

Ρήξη, δημοψήφισμα και συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή

Θεόδωρος Κατσανέβας

ΣΑΒΒΑΤΟ 16/05/2015 

Σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της η εφημερίδα Αυγή στις  6/5/2015, αναφέρει ότι σύμφωνα με πληροφορίες από το Μέγαρο Μαξίμου δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός με ευθύνη των Θεσμών οι οποίοι έχουν κόκκινες γραμμές παντού: Συνταξιοδοτικά, εργασιακά (ΔΝΤ) και πρωτογενές πλεόνασμα (Κομισιόν). Για το λόγο αυτό, η ελληνική κυβέρνηση δε θα φέρει στην Βουλή το πολυνομοσχέδιο πριν υπάρξει προοπτική συμφωνίας και τεθεί άμεσα το σχέδιο εξόδου της χώρας μας στις αγορές, της χρηματοδότησης και της ανάπτυξης στην μετά τον Ιούνιο εποχή. Το Μαξίμου επισημαίνει την αδυναμία συνεννόησης που προκύπτει, μεταξύ άλλων, από τις αντίθετες θέσεις ανάμεσα στο ΔΝΤ και την Ε.Ε.

Στην πραγματικότητα, διαφαίνεται ότι οι επιλεγόμενοι Θεσμοί σε συνεννόηση ή μη μεταξύ τους, παρουσιάζονται με διαφορετικές γραμμές πλεύσης απέναντι στο ελληνικό ζήτημα, έτσι ώστε να δημιουργείται πλήρης ασάφεια και αναβλητικότητα στην πορεία των διαπραγματεύσεων. Κατά την άποψή μας, όλα αυτά αποτελούν μέρος ενός σχεδίου για να καθυστερήσουν την κατάληξη των διαπραγματεύσεων, με ορατό αποτέλεσμα τον αργό θάνατο της ελληνικής οικονομίας μέσα από το στραγγάλισμα της ρευστότητας και την πλήρη υποχώρηση, την ανατροπή ή τη ρήξη με την κυβέρνηση του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είναι φυσικό να προξενεί αλλεργία στο νεοφιλελεύθερο κατεστημένο της σημερινή δύσης.

Σήμερα, επείγει να δοθεί τέλος στη σκόπιμη πολιτική της αβεβαιότητας που επιβάλλουν οι «Εταίροι» και το ΔΝΤ, η οποία μας οδηγεί σε οικονομική καταστροφή, αδυνατίζει τη διαπραγματευτική θέση της κυβέρνησης και την υπονομεύει απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους. Για το σκοπό αυτό, είναι άμεσα αναγκαία, μέσα σε δεκαπέντε μέρες, η προσφυγή σε δημοψήφισμα με συγκεκριμένο και σαφές ερώτημα του τύπου : « Nα δεχτεί ή όχι η χώρα μας τις προτάσεις των Βρυξελών; ».
Εφ΄ όσον δοθεί ισότιμο δημόσιο βήμα σε σοβαρούς υποστηρικτές των δύο απόψεων στο ίδιο ερώτημα, της θετικής και της αρνητικής, είμαστε βέβαιοι ότι η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού θα υπερψηφίσει τη δεύτερη απ’ αυτές. Η κυβέρνηση οφείλει και μπορεί να επιβάλλει την ίση μεταχείριση των δύο απόψεων από σοβαρούς εκπροσώπους τους και όχι από επιλογές διαχειρίσιμων τηλεπερσόνων που κάνουν τα ίδια τα ΜΜΕ. Παράλληλα, θα πρέπει να απαγορευτούν απόλυτα οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες υπηρετούν κατά επαίσχυντο τρόπο το κατεστημένο. Με τα δεδομένα αυτά, θα οδηγηθούμε στην έξοδο από την καταστροφική ευρωζώνη που μπορεί και πρέπει για το καλό όλων, να λάβει χαρακτήρα βελούδινου και όχι συγκρουσιακού διαζυγίου.

Η συντεταγμένη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, προσωρινή ή οριστική, με μελετημένο, συγκροτημένο, ολοκληρωμένο σχέδιο καιΛΗΨΗ κατάλληλων μέτρων στην οικονομία και το τραπεζικό σύστημα, μέρος των οποίων πρέπει να ληφθούν αμέσως με την εξαγγελία του δημοψηφίσματος, αποτελεί τη μόνη διέξοδο από τα σημερινά αδιέξοδα της ελληνικής οικονομία και της χώρας.

Ο Θόδωρος Κατσανέβας είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και επικεφαλής της Κίνησης ΔΡΑΧΜΗ

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/rixi-dimopsifisma-kai-syntetagmeni-metavasi-sti-drahmi#sthash.R3oxChlt.dpuf