Γενοκτονία του ελληνικού έθνους
Paul Craig Roberts
Η κάλυψη των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης για τη γενοκτονία του ελληνικού έθνους ξεκίνησε στις 20 Αυγούστου με την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλες πολιτικές δυνάμεις ανακοινώνοντας ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει.
Αυτό που εννοούν είναι ότι η Ελλάδα είναι νεκρή και τελείωσε. Έχει ξεζουμιστεί και σφαγιάστηκε μέχρις εσχάτων, και τα σφάγια έχουν ριχτεί στα σκυλιά.
350.000 Έλληνες, κυρίως νέοι και επαγγελματίες, έχουν φύγει από την νεκρή Ελλάδα. Το ποσοστό γεννήσεων είναι πολύ χαμηλότερο από το ποσοστό που είναι απαραίτητο για τη διατήρηση του εναπομείναντος πληθυσμού.
Η αυστηρότητα που επιβάλλεται στον ελληνικό λαό από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ελληνική κυβέρνηση έχει οδηγήσει στη συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 25%.
Η μείωση είναι ισοδύναμη της Μεγάλης Ύφεσης της Αμερικής, αλλά στην Ελλάδα τα αποτελέσματα είναι χειρότερα. Τότε ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt μείωσε τον αντίκτυπο της μαζικής ανεργίας με το νόμο περί κοινωνικής ασφάλισης και άλλα μέσα ενός δικτύου κοινωνικής ασφάλισης, όπως η ασφάλιση των καταθέσεων και τα προγράμματα δημοσίων έργων, ενώ η ελληνική κυβέρνηση, μετά τις εντολές του ΔΝΤ και της ΕΕ, επιδείνωσε τις επιπτώσεις της μαζικής ανεργίας με την διάλυση του δικτύου κοινωνικής ασφάλισης.
Παραδοσιακά, όταν μια κυρίαρχη χώρα, είτε λόγω διαφθοράς, κακοδιαχείρισης, κακοτυχίας ή απροσδόκητων γεγονότων, δεν ήταν θέση να εξοφλήσει τα χρέη της, οι πιστωτές της χώρας κατέγραφαν τα χρέη σε κάποιο επίπεδο που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει η χώρα που ήταν χρεωμένη.
Με την Ελλάδα υπήρξε αλλαγή του παιχνιδιού. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με επικεφαλής τον Jean-Claude Trichet, και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποφάσισαν ότι η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει ολόκληρο το ποσό των τόκων και κεφαλαίου για τα κρατικά της ομόλογα που κατείχαν γερμανικές, ολλανδικές, γαλλικές και ιταλικές τράπεζες.
Πώς έγινε αυτό;
Με δύο τρόπους, και οι δύο επιδείνωσαν σημαντικά την κρίση, αφήνοντας την Ελλάδα σήμερα σε πολύ χειρότερη θέση από την οποία βρισκόταν στην αρχή της κρίσης πριν από μια δεκαετία.
Στην αρχή της "κρίσης", η οποία θα μπορούσε εύκολα να επιλυθεί διαγράφοντας μέρος του χρέους, το ελληνικό χρέος ήταν 129% του ελληνικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος.
Σήμερα το ελληνικό χρέος είναι 180% του ΑΕΠ.
Γιατί;
Η Ελλάδα δανείστηκε περισσότερα χρήματα για να καταβάλει τόκο στους πιστωτές της ώστε να μην χρειαστεί να χάσουν ούτε ένα λεπτό εισπράξεων. Ο επιπρόσθετος δανεισμός, που ονομάστηκε "διάσωση" από τα οικονομικά μέσα ενημέρωσης, δεν ήταν διάσωση της Ελλάδας.
Ήταν διάσωση των πιστωτών της Ελλάδας.
Το καθεστώς Ομπάμα ενθάρρυνε αυτή τη διάσωση, επειδή οι αμερικανικές τράπεζες, γνωρίζοντας για τη διάσωση, είχαν πουλήσει συμβάσεις αντιστάθμισης πιστωτικού κινδύνου για το ελληνικό χρέος. Χωρίς τη διάσωση, οι αμερικανικές τράπεζες θα είχαν χάσει το στοίχημά τους και θα πλήρωναν ασφάλιστρα προεπιλογής για τα Ελληνικά Ομόλογα.
Επιπλέον, η Ελλάδα έπρεπε να πουλήσει τα δημόσια περιουσιακά της στοιχεία σε ξένους και να διαλύσει το ελληνικό δίχτυ κοινωνικής ασφάλισης, μειώνοντας έτσι τις συντάξεις, για παράδειγμα, κάτω από το όριο της φτώχειας και έτσι ριζικά (μειώνοντας την ιατρική περίθαλψη) οι άνθρωποι πεθαίνουν πριν να μπορέσουν να κάνουν οποιαδήποτε θεραπεία.
Αν σας βοηθά η μνήμη, ας θυμηθούμε πως η Κίνα αγόρασε τα ελληνικά θαλάσσια λιμάνια. Η Γερμανία αγόρασε τα αεροδρόμια. Διάφορες γερμανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες αγόρασαν τις ελληνικές δημοτικές εταιρείες παροχής νερού. Οι κερδοσκόποι ακινήτων αγόρασαν τα προστατευόμενα ελληνικά νησιά για την ανάπτυξη ακινήτων.
Αυτή η λεηλασία της ελληνικής δημόσιας περιουσίας δεν κατευθύνθηκε προς την μείωση του χρέους όπως όφειλε η ελληνική κυβέρνηση. Πήγε, μαζί με τα νέα δάνεια, στην καταβολή των τόκων.
Το χρέος, παραμένει μεγαλύτερο από ποτέ . Η οικονομία είναι μικρότερη από ποτέ, όπως και ο ελληνικός πληθυσμός που φέρει το χρέος. Η δήλωση ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει είναι απλώς μια δήλωση ότι δεν έχει απομείνει τίποτα για ξεζούμισμα από τον ελληνικό λαό για το ενδιαφέρον των ξένων τραπεζών.
Η Ελλάδα βυθίζεται γρήγορα. Όλα τα έσοδα που συνδέονται με θαλάσσια λιμάνια, αεροδρόμια, δημοτικές επιχειρήσεις και την υπόλοιπη δημόσια περιουσία που ιδιωτικοποιήθηκε με εξαναγκασμό ανήκουν τώρα στους ξένους που βγάζουν τα χρήματα έξω από τη χώρα, συρρικνώνοντας έτσι την ελληνική οικονομία.
Οι Έλληνες δεν έχουν χάσει μόνο το οικονομικό τους μέλλον το οποίο τους έκλεψαν. Έχουν επίσης χάσει την κυριαρχία τους. Η Ελλάδα δεν είναι ένα κυρίαρχο έθνος. Έχει καταληφθεί από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Στο βιβλίο μου του 2013, "Η αποτυχία του Laissez Faire Capitalism", στο Μέρος ΙΙΙ, "Το Τέλος της Κυριαρχίας", περιέγραψα με σαφήνεια πώς έγινε αυτό.
Ο ελληνικός λαός προδόθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα. Είχαν την επιλογή να επαναστατήσουν και να χρησιμοποιήσουν βία για να ανατρέψουν την κυβέρνηση που τους παρέδωσε στους διεθνείς τραπεζίτες.
Αντ 'αυτού, οι Έλληνες δέχτηκαν τη καταστροφή τους και δεν έκαναν τίποτα. Ουσιαστικά, ο ελληνικός πληθυσμός διέπραξε μαζική αυτοκτονία.
Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 δεν έχει τελειώσει. Έχει κρυφτεί κάτω από το χαλί της μαζικής συσσώρευσης χρημάτων από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ιαπωνικές κεντρικές τράπεζες.
Η συσσώρευση χρήματος έχει ξεπεράσει σημαντικά την αύξηση του πραγματικού προϊόντος και έχει οδηγήσει τις αξίες των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων πέρα από αυτό που μπορεί να υποστηριχθεί από τις "συνθήκες κάθε τόπου".
Η εξέλιξη της κρίσης παραμένει προς το παρόν. Θα μπορούσε να οδηγήσει και στην καταστροφή του δυτικού πολιτισμού. Ο σκύλος θα φάει τον σκύλο;
Μετά την Ελλάδα, θα είναι η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Αυστραλία, ο Καναδάς, μέχρι να μην απομείνει κανένας;
Το σύνολο του Δυτικού Κόσμου ζει μέσα σε ψέματα που υποκινούνται από ισχυρές ομάδες οικονομικών συμφερόντων για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Δεν υπάρχουν ανεξάρτητα μέσα εκτός από το διαδίκτυο, και αυτά τα στοιχεία δαιμονοποιούνται και στερούνται πρόσβασης.
Οι λαοί που ζουν σε έναν κόσμο ελεγχόμενης πληροφορίας δεν έχουν ιδέα για το τι τους συμβαίνει. Επομένως, δεν μπορούν να ενεργήσουν για το συμφέρον τους.
