ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ
Λίγο πριν το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε ήδη ολοκληρώσει,στα περισσότερα σημεία του,το σχέδιο ανόρθωσης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που θα καθόριζε τη νέα γεωπολιτική τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη και όχι μόνο.
Επρόκειτο ουσιαστικά για ένα σχέδιο που θα αναγεννούσε την Αυτοκρατορία από τις στάχτες της αφού η Μητέρα Αγγλία είχε χάσει ένα μεγάλο μέρος του στρατευμένου ,τουλάχιστον ,πληθυσμού της ,της ναυτιλίας της και γενικά των πόρων της.Παράλληλα ένα κύμα εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων σάρωνε τις αποικίες της καθιστώντας την όποια προσπάθεια για ανόρθωση έξω από κάθε λογική.
Εκεί όμως που η λογική στενεύει τα περιθώρια διατήρησης ή επέκτασης της κυριαρχίας αρκεί μια ιδέα για να τα πλατυάσει,και αυτή η ιδέα ήταν ο αντικομμουνισμός.Πολύ γρήγορα και αριστοτεχνικά ο Τσώρτσιλ εντρύφησε την ιδέα του αντικομμουνισμού στον ισχυρό και λιγότερο χαμένο από τον πόλεμο σύμμαχο,τις ΗΠΑ.Αυτή η κίνηση ήταν αρκετή για να ξαναβάλει στο παιχνίδι την Βρετανία η οποία ταυτόχρονα αναλάμβανε και τον ρόλο κατευνασμού της εταίρας μεγάλης δύναμης του πολέμου,της βαριά πληγείσας Σοβιετικής Ένωσης,πάντα με τις ευλογίες των Δυτικών.
Όλα πήγαιναν σύμφωνα με το σχέδιο ,ώσπου προέκυψε η περίπτωση της Ελλάδας.Παρα το γεγονός οτι η Ελλάδα αποτελούσε βασικό και σταθερό φορέα θεμελίωσης των στρατηγικών βλέψεων της Βρετανίας στη Μεσόγειο, με επέκταση την Μέση Ανατολή και τον Ινδικό Ωκεανό,τα γεγονότα του Δεκέμβρη 1944 ενέργησαν καταλυτικά στο να καθυστερήσουν ,τουλάχιστον ,την εδραίωση του νέου Βρετανικού δόγματος.Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι οι Βρετανοί αναγκάστηκαν να μεταφέρουν εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα περίπου το μισό διαθέσιμο στρατιωτικό δυναμικό τους ,το οποίο στην πραγματικότητα ήταν περιορισμένης χρονικής χρήσης αφού ακόμα υπήρχαν ανοιχτά μέτωπα του Μεγάλου Πολέμου και ταυτόχρονα οι αποικίες εξεγείροταν ή ήταν σε αναβρασμό.
Το ζήτημα της Ελλάδας έδρασε ανασταλτικά στις διαθέσεις των Βρετανών να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της Μεσογείου και της ευρύτερης περιοχής.Από το σημείο αυτό οι Βρετανοί αρκούνται στον ρόλο δορυφόρου των ΗΠΑ και ταυτόχρονα του παροχέα πολιτικής τεχνογνωσίας τους.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 αρχίζει να ανατέλει η Αυτοκρατορία των ΗΠΑ επωφελούμενη του γεγονότος ότι βγήκε από τον πόλεμο με τις λιγότερες απώλειες,αλλά κυρίως με το πρόταγμα του ισχυρού.Οι ΗΠΑ με προμετωπίδα της πολιτικής τους τον αντικομουνισμό και εναλλακτική μέθοδο χειραγώγησης την οικονομία εως τη δεκαετία του 90 απέφευγαν τις άμεσες συρράξεις,με εξάιρεση την Κορέα και το Βιετνάμ .Χρησιμοποιούσαν ένα παγκόσμιο οικονομοπολιτικό μοντέλο επιβολής των θέσεων τους με γερή δόση απολυταρχισμού και τυρρανίας.Βασικό πεδίο πειραματισμού αποτέλεσε η Λατινική Αμερική,η Νοτιοανατολκή Ασία,αλλά και η Μέση Ανατολή.
Τη δεκαετία του 90 που ο υπαρκτός σοσιαλισμός καταρρέει και οι ενεργειακές πηγές ανα τον πλανήτη δείχνουν σοβαρά σημάδια εξάντλησης, η πολιτική συνιστώσα του Αυτοκρατορικού δόγματος μετατρέπεται από αντικομμουνιστική σε αντιισλαμική.Ετσι στη σκακιέρα της παγκόσμιας κυριαρχίας εισέρχεται η τεχνική των Προληπτικών Πολέμων,θύματα των οποίων υπήρξαν η Γιουγκοσλαβία,το Ιρακ και το Αφγανιστάν.
Ταυτόχρονα όμως όλη αυτή την περίοδο διεξάγεται και το παλιό γνώριμο παιχνίδι για την Αυτοκρατορία,αυτό της οικονομίας,που μάλλον δεν κατέχει και τόσο καλά.Ενώ ξοδεύονται ασύλληπτα ποσά για την ανάπτυξη και συντήρηση των πολεμικών μετόπων, καινούριες οικονομικές δυνάμεις αναδύονται όπως Κίνα,Ινδία και Ευρωπαϊκή Ενωση που απειλούν σοβαρά την μονοκρατορία.Η οικονομική εξάρτηση των ΗΠΑ από την Κίνα στις μέρες μας είναι γεγονός.
ΝΕΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ.
Τότε λοιπόν βγαίνουν τα κρυφά χαρτιά της Υπερδύναμης-ΗΠΑ και κατ' επέκταση των αγορών με πρώτο και καλύτερο την Ελλάδα η οποία,τι ειρωνεία, αναλαμβάνει τον ρόλο του Δούρειου Ίππου που θα βοηθήσει στην άλωση της Ευρωπαϊκή Ένωσης(ΕΕ).Το σχέδιο αυτό δεν ήταν και τόσο δύσκολο να επιτευχθεί αν σκεφτούμε ότι η ΕΕ δεν κατόρθωσε ποτέ να γίνει μια κοινοπολιτεία με κοινό κοινωνικοπολιτικό ορίζοντα αφού έμεινε στην πρωτόγονη μορφή της που περιορίζεται στην οικονομική της φύση.Πολύ γρήγορα ο γαλλογερμανικός άξονας αποκαλύπτει τον αληθινό του ρόλο που δεν είναι άλλος απ' αυτόν του ισχυρού και αυταρχικού φεουδάρχη της περιοχής.Οι υπόλοιπες πολιτείες για τις οποίες δεν υπάρχει λόγος για άμεση ανάμειξη απλά συναινούν.
Στο χώρο της Μεσης Ανατολής ο ρόλος του Φεουδάρχη ανατίθεται στην Τουρκία η οποία με διακριτικό συνδιαχειριστή το Ισραήλ καλούνται να εξασφαλίσουν την παραμονή και τα συμφέροντα της Αυτοκρατορίας στον ευρύτερο χώρο της Ανατολής.Ο ρόλος των κρατών αυτών στην περίπτωση αυτή δεν είναι και τόσο εύκολος δεδομένης της αντιδραστικότητας του Ιράν,Λιβάνου,Συρίας κάτω από το άγρυπνο μάτι της Ρωσίας.
Οι χώρες της Μέσης Ανατολής και αυτές της Βόρειας Αφρικής που έχουν έξοδο στη Μεσόγειο για χρόνια εφάρμοζαν ένα μοντέλο φιλελεύθερου αυταρχισμού κάτω από την σκέπη των ΗΠΑ και τα τελευταία χρόνια και της ΕΕ, κυρίως με πρωτοβουλίες της Γαλλίας.Έτσι η περίπτωση της Αιγύπτου δεν διαφέρει κατά πολύ εκείνης της Ελλάδας με την μόνη διαφορά ότι στην περίπτωση της Αιγύπτου για τριάντα χρόνια ο εξουσιαστής ήταν ένας ενώ στην περίπτωση της Ελλάδας η εξουσία εναλλάσοταν μεταξύ δύο κομμάτων με μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εξουσιαστές.
Στο όνομα της σταθερότητας αλλά κυρίως λόγω της επιβολής οικονομοπολιτικών και εσωτερικών οργανωτικών δομών από ΗΠΑ-ΑΓΟΡΕΣ-ΕΕ οι παραπάνω χώρες(εξουσίες τους),συμπεριλαμβανομένου και της Ελλάδας,επαναπαύτηκαν σε ρόλο διεκπαιρεωτή αντί να παράγουν πολιτική σύμφωνα με τις ανάγκες των πολιτών τους.Το έλλειμα λαϊκής πολιτικής απέκοψε τις κυβερνήσεις αυτών των χωρών από τους λαούς τους με αποτέλεσμα να αναλάβει ρόλο η διαφθορά,η δημοσιονομική ανυπαρξία και η ανασφάλεια.
Για πρώτη φορά οι λαοί αυτών των χωρών έχουν συσσωρεύσει την απαραίτητη γνώση,βοηθούμενοι της μορφωτικής τους κατάστασης ,αλλά και της τεχνολογίας ώστε συνειδητά να απαιτούν λαϊκές και προοδευτικές πολιτικές που θα καλύπτουν τις ανάγκες των πολλών.Δεν είναι τυχαίο ότι στην Αίγυπτο από τις πρώτες μέρες οργανώθηκαν από τους εξεγερμένους κατοίκους επιτροπές πόλης και πολιτοφυλακή,επίσης δεν είναι τυχαίο ότι οι Αιγυπτιακές Οργανώσεις Νεολαίας έχουν περίπου ένα εκατομμύριο μέλη.
Παρακολουθώντας κανείς τις παράλληλες διαδρομές της παρελθούσης Βρετανικής και παρούσης ΒορειοΑμερικάνικης Αυτοκρατορίας θα 'λεγε ότι και νομοτελειακά ένας κύκλος πάει να κλείσει.Οι γερασμένες ιδέες του καπιταλισμού δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τις νέες που προτάσσει η κοινωνία,όπως και οι ιδέες του γερασμένου ανθρώπου συνήθως δεν συμβαδίζουν μ' αυτές του νέου ανθρώπου.
Οπότε ο γερασμένος άνθρωπος έχει δύο επιλογές είτε να αντιδράσει ξεροκέφαλα και βίαια πρίν παραδώσει στον νέο τα ηνία είτε να αποτραβηχτεί τεχνιέντως ελπίζοντας ότι με τις ιδέες του,για τις οποίες τόσο κόπιασε να εδραιώσει,θα καθοδηγεί τον νέο.Και στις δυο επιλογές ο νέος πρέπει να αντιτάξει το πάθος του για ανεξαρτησία και αυτοκυριαρχία.
