Όταν μια κοινωνία σαπίζει, σάπια φρούτα παράγει,

Εντροπία



















































































































































































































































































































































































































































































































Όταν μια κοινωνία 
σαπίζει, σάπια φρούτα παράγει, εν προκειμένω τους ελεγκτέςτων εισητηρίων στις αστικές συγκοινωνίες. Πρόκειται για «εθελοντές» εργαζόμενους. Μάλιστα άμισθους. Που αμείβονται αναλόγως των προστίμων που επιβάλλουν. Με το 50% της αξίαςαυτών των προστίμων. Πρόκειται δηλαδή για κανονικούς κεφαλοκυνηγούς.

Οι τύποι αυτοί, χωρίς καμμιά θεσμική αρμοδιότητα, χωρίς καμμιά κρατική ιδιότητα, εξουσιοδοτούνται απ’ το κράτος να επιτελούν έργο που μόνον κρατικοί υπάλληλοι θα μπορούσαν. Οι τύποι αυτοί υποκαθιστούν το κράτος επειδή το κράτος τους αναθέτει μια υπεργολαβία, για...
το ίδιο (και τον ιδιώτη), πολύ πιο προσοδοφόρα(λόγω της αγριότητας του ιδιώτη) για το ίδιο (και τον ιδιώτη), απ’ όσα θα απέφερε αυτή η δραστηριότητα ως κρατική αρμοδιότητα.

Έτσι, ελαφρά τη καρδία, το κράτος υποκαθιστά τον εαυτόν του με έναν ιδιώτη, που ούτε το κύρος που εξασφαλίζουν οι θεσμοί διαθέτει, ούτε τις αρμοδιότητες που προβλέπουν οι νόμοι μπορεί να ασκήσει.

Ακόμα χειρότερα: το κράτος καταργεί από μόνον του το μόνον του το μονοπώλιο στη νόμιμη βία και το εκχωρεί στον κάθε τυχάρπαστο – δημιουργεί δηλαδή έναν «χρυσαυγίτη» ή τη χαρά του ψυχάκια που θέλει να υποκαθιστά τους νόμους ή «να είναι ο ίδιος ο νόμος δυτικώς του Ρίο Πέκος» κι ανατολικώς της Πατησίων.

Πρόκειται για μεγάλη πρόοδο! Για μια ακόμα «μεταρρύθμιση»! Με την ίδια λογική θα μπορούσε το κράτος να αναθέτει και την είσπραξη των φόρων σε φοροσυλλέκτες, σμπίρους και βασιβουζούκους, όπως έκανα κάποτε οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί, οι Οθωμανοί και κάνουν σήμερα οι φύλαρχοι Δυτικής Λιβύης.

΄Η να αναθέτει την άμυνα σε Εταιρείες Πολέμου – ήδη εταιρείες μισθοφόρων για αυτήν τη δουλειά υπάρχουν.

Αλλά, αν αυτό το άθλιο κράτος που δημιούργησε ο δικομματισμός μονοκομματισμός κατηγορώντας ταυτοχρόνως για κρατισμό όλους τους άλλους, διαθέτει την αναλγησία και το κυνισμό που τον χρειάζεται για να λειτουργεί, πόση αναλγησία επίσης και κυνισμό διαθέτουν  αυτοί που αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας τις σκατοδουλειές του;

Τί μυαλότί ήθος και τί παιδεία κουβαλάει αυτός ή αυτή που δέχεται να γίνει κυνηγός κεφαλών; Πού καταδέχεται να κάνει αυτή τη δουλειά παίρνοντας λεφτά με το κεφάλι; Εδώ το «καμμιά δουλειά δεν είναι ντροπή»,δεν χωράει. Διότι δεν είναι δουλειά να κάνει ο ιδιώτης τον προστιμομπήχτη για να κονομάει ο ίδιος. Ούτε η ανάγκη τα δικαιολογεί όλα. Δεν σε κάνει η ανάγκη έμπορο ηρωίνης ούτε νταβατζή.

Δεν ξέρω αν το Σύνταγμα προβλέπει να κυκλοφορούν στα λεωφορεία νταβατζήδες. Να ασκούν έλεγχοπολίτες πάνω σε πολίτες. Συχνά με τρόπο ιταμό και σκαιο (διότι αλλοιώς δεν θα προσπορισθούν μπικίνια). Δεν ξέρω αν το Σύνταγμα ανέχεται την εξύβριση, τη διαπόμπευση, τον διασυρμό ως επιτηδεύματα που μπορεί το κράτος να αναθέτει σε ιδιώτες.

Αλλά, ποιός το υπολογίζει το Σύνταγμα, όταν το παραβιάζει συστηματικώς ο Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί, η φράου Μέρκελ κι όποιος άλλος κυβερνητικός βουλευτής προλαβαίνει;

Όμως ο φόβος που ένα τέτοιο κράτος παράγει και η ντροπή μέσα στην οποίαν ένα τέτοιο κράτος μας έχει βυθίσει να ζούμε, αποτυπώνεται και στη σιωπή των επιβατών του λεωφορείου. Όταν, ένα... κρατικός ιδιώτης, ένας ιδιότυπος χρυσαυγίτης, εντοπίζει, βουτάει και διασύρει τον οποίον παραβάτη. Σιωπή θανάσιμη. Αν πρόκειται για πιτσιρικά η μια μάνα που πεινάει, προσφέρεται το πλήρωμα των επιβατών να πληρώσει εκείνο το επίδικο αντίτιμο του εισιτήριο. Αλλά ως εκεί. Να σηκωθούν εν σώματι οι επιβαίνοντες και να πετάξουν με τις κλοτσιές τον ιδιώτη που ασκεί παράνομη βία σε έναν απ΄τους ίδιους , ούτε περνάει πια απ΄το μυαλό μας.

Διότι το μυαλό μας συνήθισε σε πολλά. Στη φορολογική τρομοκρατία, στην απελπισία της καθημερινής μας δυσπραγίας. Διότι ο φόβος για το χειρότερο μας παραλύει. Διότι αισθανόμαστε εκ των προτέρων ένοχοι για ό,τι τυχόν θα μας κατηγορήσουν. Διότι επί μακρόν ιδιωτεύσαμε μέσα στις φενάκες και τις τηλεοπτικές παραμυθάς.
 
Διότι , μπορεί να σιχαινόμαστε τα παπαγαλάκια κι όσα από άμβωνος (αισχρού και δόλιου) μας κανοναρχούν, αλλά μέσα μας οι ιερεμιάδες τους έχουν υποσκάψει το σθένος μας. Ξέρεις τι είναι να σου πει η κυρία Τρέμη «γιατί δεν πλήρωσες το εισιτήριό σου;», σου κόβονται τα γόνατα. Το «δεν είχα να πληρώσω « έρχεται δεύτερο, μουρμούρισμα που χάνει το δίκιο του, παρέλκει. Όσο για το «δεν είχα να πληρώσω και φταις κι εσύ γι΄αυτό» - φτου κακά! Πολύ επαναστατικό. «Αγανακτισμένος» της πλατείας Συντάγματος είσαι; Ντροπή σου! Αχ αυτή η γαμημένη η ντροπή – πόσο εύκολα τον επικαλούνται οι ξεδιάντροποι.

Το κράτος των ιδιωτών κατηγορεί για κρατιστές αυτούς που ξεζουμίζει. Οι χειρότεροι λαϊκιστές όλων των εποχών, οι  «εκσυγχρονιστές», κατηγορούν τον λαό για λαϊκισμό. Αυτοί που μας δολοφονούν μας ζητούν να μην πάνε οι δολοφονίες μας χαμένες. Αυτοί που ξεπουλάνε την πατρίδα, θέλουν να διώξουν την Τρόικα που οι ίδιοι έφεραν και λένε ότι δεν θα μπούμε σε Τρίτο Μνημόνιο, διότι έχουν δεσμευθεί να είμαστε σε Μνημόνια μέχρι τετάρτης γενεάς.

Δεν πρόκειται για παραλογισμό, πρόκειται για την τέχνη του κυβερνάν. Όταν ο Κυνισμός ο δικός τους , κυβερνά τον φόβο τον δικό μας...
 

Του Στάθη από enikos

Τα «λάθη» και ο «φαύλος κύκλος» των Μνημονίων


ΗΕλλάδα δεν θα αποφύγει, όπως όλα δείχνουν, το τρίτο κατά σειρά Μνημόνιο, το κείμενο δηλαδή των υποχρεώσεων που θα συνοδεύει την τρίτη κατά σειρά δανειακή σύμβαση. Μόνο που αυτήν τη φορά μας λένε ότι θα πρόκειται για μια δανειακή σύμβαση light, ώς 20 δισ. ευρώ, και επομένως και για ένα Μνημόνιο επίσης light.

Η εκδοχή αυτή αναδεικνύει, ωστόσο, με έμφαση το προπατορικό «αμάρτημα» της όλης διαδικασίας, που δεν είναι άλλο από το γεγονός ότι η δανειακή στήριξη της Ε.Ε. και του ΔΝΤ προς την Ελλάδα έγινε σε εντελώς «λάθος» βάση. Σύμφωνα με τα μέχρι σήμερα δεδομένα, δύο ήταν τα καθοριστικά «λάθη» που επηρέασαν αρνητικά για τη χώρα τις εξελίξεις.

Το πρώτο, αφορά το γεγονός ότι δεν έγινε, ταυτόχρονα με την πρώτη δανειακή σύμβαση, και ένα γενναίο «κούρεμα»...
του ελληνικού χρέους, όπως απαιτούσαν οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ. Τόσο ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν όσο και οι τεχνοκράτες διευθυντές του Ταμείου είχαν θέσει επανειλημμένα το θέμα στην ελληνική κυβέρνηση και την Ε.Ε., με το σκεπτικό ότι χωρίς αναδιάρθρωση το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε.

Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, ξέρουμε πολύ καλά πως αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα λανθασμένων εκτιμήσεων και χειρισμών, αλλά καρπός συνειδητών επιλογών τής τότε ελληνικής κυβέρνησης και των Ευρωπαίων «φίλων» της.

Ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, όπως υποστηρίζει και ο τότε εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ Π. Ρουμελιώτης, στην κατάθεσή του στον εισαγγελέα Γ. Πεπόνη (την οποία δημοσίευσε ολόκληρη η «Κ.Ε.»), αλλά προκύπτει και από τα εμπιστευτικά έγγραφα των συζητήσεων, είχε απορρίψει αυτό το ενδεχόμενο. Πριν από λίγο καιρό μάθαμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι μας δεν ήθελαν με τίποτα «κούρεμα» του ελληνικού χρέους εκείνη την εποχή, για να περισώσουν τις δικές τους τράπεζες, που ήταν εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος. Και έτσι μας επέβαλαν τα δάνεια.

Το δεύτερο μεγάλο «λάθος» είναι ο «πολλαπλασιαστής», με τον οποίον το ΔΝΤ μετρά τις συνέπειες των πολιτικών του στην οικονομική ύφεση. Η υποεκτίμηση των συνεπειών του «πολλαπλασιαστή» έφερε τη χώρα μας να χάνει το 25% του ΑΕΠ της μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια. Εάν όμως είχαν κάνει σωστές εκτιμήσεις, τότε δεν θα επιτρεπόταν το ΔΝΤ να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα. Οπερ έδει δείξαι.

Το τραγικό είναι ότι σήμερα, μετά και το κούρεμα του PSI, το χρέος πάλι δεν είναι βιώσιμο. Και δυστυχώς, πάλι συνεχίζονται οι πολιτικές που μας σπρώχνουν στον ίδιο φαύλο κύκλο του διαρκούς δανεισμού, του αμείωτου χρέους και της ατελείωτης ύφεσης.

Από enet, μοντάζ dr-flantzas

ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΚΥΡΙΟΙ…



Εκτύπωση
(Πέμ. 6/2/14 
Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Μετά τη «λίστα Λαγκάρντ» (η υπόθεσις… ερευνάται), μετά τα εμβάσματα ύψους 54 δισ. ευρώ που το διάστημα 2008 – 2011 «έφυγαν» από την Ελλάδα (και από αυτά  τα 22 δισ. ευρώ θεωρούνται «αδικαιολόγητα» - η υπόθεσις… ερευνάται), έχουμε και τις καταθέσεις στην Ελβετία.
Ατυχώς, όμως, για την καλή μας κυβέρνηση και το καλό μας οικονομικό της επιτελείο, η υπόθεση αυτή έπαψε να… ερευνάται. Το ξεκαθάρισε η υπουργός Οικονομικών της Ελβετίας.  Όπως έγινε σαφές από  την κυρία Έβελιν Βίντμερ-Σλουμπφ στην προχτεσινή συνάντησή της με τον κ.Στουρνάρα, η  Ελβετία δεν δέχεται να φορολογηθούν αναδρομικά οι καταθέσεις των Ελλήνων στην συγκεκριμένη χώρα. Οι Ελβετοί, σε αντίθεση με τα φληναφήματα της ελληνικής κυβέρνησης περί «πάταξης της φοροδιαφυγής», έχουν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν. Μεταξύ άλλων, όπως εξήγησε η ελβετική αντιπροσωπία, εκείνο που έχουν να κάνουν είναι προφυλάξουν την «καλή φήμη» των τραπεζών της χώρας τους…
Φυσικά οι εγχώριοι «παπαγάλοι» δεν πρόκειται να πτοηθούν. Θα συνεχίσουν τις μπαρούφες τους. Θα συνεχίσουν να μιλούν για «φορολογική δικαιοσύνη». Και φυσικά θα επιμείνουν να εμφανίζουν την σαπίλα που μας περιβάλει σαν «ελληνική ιδιαιτερότητα». Μόνο που δεν πρόκειται για καμία «ελληνική ιδιαιτερότητα». Πρόκειται για συστημική «ιδιαιτερότητα» που τυγχάνει εφαρμογής και στα 4 σημεία του παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού ορίζοντα. Είναι δε, τόσο εδραιωμένη, ώστε ο μεγιστάνας και μεγαλοτοκογλύφος Γουόρεν Μπάφετ να μπορεί να δηλώνει όπως έκανε πρόσφατα από τις ΗΠΑ – και το δήλωσε με την άνεση μιας τάξης που τον κυνισμό της τον βαφτίζει «φιλαλήθεια» - ότι πληρώνει λιγότερους φόρους απ' ό,τι πληρώνει η γραμματέας του….
Αυτή είναι η αλήθεια που κάνουν ότι δεν τη γνωρίζουν οι εγχώριοι χαχόλοι που καμώνονται ότι τρέμουν από οργή για την απόδειξη που (πολύ κακώς) δεν έκοψε ο… υδραυλικός. Είναι οι ίδιοι, όμως, που όταν τους μιλάς για το καθεστώς της φορολογικής ασυλίας των προυχόντων, τότε με ύφος χιλίων πιθήκων (που γνωρίζουν από λογιστικά) αποφαίνονται: «Οι τράπεζες, τα μονοπώλια, οι εταιρείες δεν φοροδιαφεύγουν γιατί  είναι εισηγμένες στα χρηματιστήρια»!
Προφανώς δεν έχουν ακούσει ότι:
1) Σύμφωνα με έρευνα του «Γκάρντιαν», το 1/3 των επιχειρήσεων που είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο του Λονδίνου, μόνο το διάστημα 2005 - 2006, εφαρμόζοντας το δόγμα της «δημιουργικής λογιστικής» και εν γνώσει των κυβερνώντων, δεν πλήρωσαν ούτε μια στερλίνα φόρο.
2) Στο πλαίσιο των «φορολογικών παραδείσων» και μόνο στα νησιά Καϊμάν υπολογίζεται ότι οι καταθέσεις ξεπερνούν το 1,4 τρισ. δολάρια. Σύμφωνα με το περιοδικό «Forbs», περίπου 20 τρισ. δολάρια είναι κατατεθειμένα σε τράπεζες που έχουν την έδρα τους στους «φορο-παραδείσους».
3) Όπως και πάλι ο «Γκάρντιαν» αποκάλυψε, «σύμφωνα με μια συντηρητική εκτίμηση, το ένα τρίτο του παγκόσμιου πλούτου διατηρείται σε φορολογικούς παραδείσους, όπου πραγματοποιείται το 80% των διεθνών τραπεζικών συναλλαγών. Περισσότερα από τα μισά κεφάλαια των διεθνών χρηματιστηρίων "σταθμεύουν" εκεί σε κάποιο σημείο της διαδρομής τους».
4) Στην όμορφη πατρίδα μας το 2002 αποκαλύφθηκε ότι οι τράπεζες έβρισκαν σε μεγαλοκαταθέτες τους «παράθυρα» και τους προέτρεπαν σε εκτεταμένη φοροδιαφυγή μέσω «οφ σορ» εταιρειών. «Σέρβις σε "οφ σορ" από τράπεζες. Διευκολύνουν μεγαλοκαταθέτες να γλιτώνουν φόρο καταθέσεων και ακινήτων» σημείωναν τότε τα ρεπορτάζ στον Τύπο («Ελευθεροτυπία», 3/5/2002). Υποτίθεται ότι από το υπουργείο Οικονομικών για την εξιχνίαση αυτού του τεραστίων διαστάσεων οικονομικού σκανδάλου διεξήχθη έρευνα. Εκτοτε ουδείς έχει πληροφορηθεί κάτι για τα αποτελέσματά της...
5) Σύμφωνα με τη μελέτη του οργανισμού «Tax Justice Network» που χρησιμοποίησε στοιχεία από το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα και την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) και αποκάλυψε η βρετανική εφημερίδα «Ομπζέρβερ», ποσά συνολικού ύψους 13 τρισ. στερλινών (21 τρισ. δολάρια), όσο δηλαδή το ΑΕΠ των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας μαζί, έχουν καταφέρει να κρύψουν σε «μυστικούς», τάχα, «φορολογικούς παραδείσους», όπως η Ελβετία και τα νησιά Καϊμάν, οι μεγιστάνες του πλανήτη. Η μελέτη τονίζει ότι τα χρήματα αυτά δεν τοποθετήθηκαν στους λεγόμενους «φορολογικούς παραδείσους» ούτε μυστικά ούτε παράνομα. Αντίθετα όλα έχουν γίνει καθόλα νόμιμα και μάλιστα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα…
6) Στα τέλη του 2010, οι 50 μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες του κόσμου διαχειρίζονταν για λογαριασμό ιδιωτών πελατών τουλάχιστον 12,1 τρισ. δολάρια σε «φορολογικούς παραδείσους» έναντι  5,4 τρισ. δολαρίων το 2005. Οι τρεις τράπεζες που διαχειρίζονταν το μεγαλύτερο μέρος αυτών των «εξωχώριων» περιουσιακών στοιχείων για λογαριασμό των κροίσων του πλανήτη είναι οι καθόλα νόμιμες και ευυπόληπτες «Credit Suisse», «UBS» και «Goldman Sachs».
7) Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το 2013 η «Oxfam», η διεθνής οργάνωση για την καταπολέμηση της φτώχειας, τουλάχιστον 14,3 τρισ. ευρώ έχουν φυγαδευτεί στους δεκάδες «φορολογικούς παραδείσους». Μάλιστα περισσότερα από τα δύο τρίτα αυτού του ποσού, δηλαδή 9,2 τρισ. ευρώ, όσο και το ΑΕΠ της Ευρωζώνης το 2008, βρίσκονται σε «παραδείσους» που σχετίζονται με την Ευρωπαϊκή Ενωση, όπως το Λουξεμβούργο, η Ανδόρα και η Μάλτα.
Αξίζει να σημειωθεί το εξής: Η φοροασυλία αυτών των κεφαλαίων απαλλάσσει τους ιδιοκτήτες τους από φόρους άνω των 120,5 δισ. ευρώ το χρόνο. Η «Oxfam» υπολογίζει ότι αυτό το ποσό είναι υπερδιπλάσιο από εκείνο που απαιτείται προκειμένου να ξεπεραστεί το φαινόμενο της ακραίας φτώχειας που πλήττει 1,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους σ' όλο τον κόσμο, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να «ζουν» με λιγότερα από 1,25 δολάρια τη μέρα.
Το λιγότερο που αποκαλύπτουν όλα τα προηγούμενα είναι η άφατη υποκρισία του πολιτικού προσωπικού και των κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας (σσ: γνωρίζουμε ότι ο όρος «πλουτοκρατία» σε κάποιους δεν αρέσει – η στήλη, αντιθέτως, ενστερνίζεται την αισθητική του Πλάτωνα και του Παπαδιαμάντη που τον χρησιμοποιούσαν). Μιλάμε για τους κάθε λογής «σταυροφόρους» κατά της φοροδιαφυγής που αποτελούν ταυτόχρονα και τους θιασώτες ενός συστήματος – λέγεται: Καπιταλισμός – του οποίου οι «offshore» εταιρείες, οι «φορολογικοί παράδεισοι», οι «λίστες Λαγκάρντ» και οι ελβετικές τράπεζες είναι συστατικά του στοιχεία.
Όποιος, λοιπόν, «σωτήρας» ή επίδοξος «σωτήρας» μας ισχυρίζεται για το κεφάλαιο, που αποτελεί τον αφέντη του συστήματος, ότι «ελέγχεται» και ότι «χαλιναγωγείται», όποιος ισχυρίζεται γι’ αυτό το σύστημα – λέγεται: Καπιταλισμός – ότι «καθαρίζεται», ότι γίνεται «δικαιότερο» και ότι «εξανθρωπίζεται», δυο τινά συμβαίνουν: Είτε είναι πολιτικός ψεύτης που πουλάει πολιτικές μαϊμουδιές τάζοντας στο πόπολο μαϊμού (και ουχί ελβετικόν) ωρολόγιον, είτε είναι πολιτικά αφελής που μοιάζει με τον σκύλο που προσπαθεί να κυνηγήσει την ουρά του.
*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr" την Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. σαπίζουν ταχύτατα

Πουλημένοι διαιτητές…

Short URL: http://wp.me/p3poUN-5lr
8-xristou_highhttp://www.avgi.gr/
Χρήστου Δημήτρης
Το μεγάλο ποσοστό προτίμησης των ψηφοφόρων και οι νέες δημοσκοπήσεις που φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα έχουν κινητοποιήσει διεργασίες σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος πλην του ΚΚΕ και κάποιων αριστερίστικων ομάδων που περιμένουν το θαύμα της δευτέρας παρουσίας για τον σωστό κομμουνισμό. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. σαπίζουν ταχύτατα, χωρίς να είναι σε θέση να αντιδράσουν. Βενιζέλος και Σαμαράς είναι πλέον αδύνατο να κάνουν πολιτικά σχέδια αφού δεν διαθέτουν καμιά ελευθερία κίνησης έξω από τα Μνημόνια και τις ντιρεκτίβες των δανειστών, οι οποίοι τους έχουν μετατρέψει σε μαριονέτες.
  • Δεν βλέπουν πως ο αγωνιστικός χώρος δεν σηκώνει πλέον μια απλή διαιτησία από το πολιτικό σύστημα, όταν δεν έχουν απομείνει δυνάμεις να… παίξουν μπάλα;
ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ και Κεντροαριστερά, χωρίς οι προσδιορισμοί αυτοί να αποδίδουν τον πολιτικό χαρακτηρισμό, βρίσκονται σε αναβρασμό για να προλάβουν τις εξελίξεις. Η εμφάνιση των “58″ έχει αναστατώσει το ολίγον ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. Η κίνηση των διανοουμένων και τεχνοκρατών, οι περισσότεροι ευνοημένοι του σημιτικού συστήματος, δεν είναι πλέον μια ομπρέλα για να ενώσει τη ΔΗΜ.ΑΡ. με το ΠΑΣΟΚ. Ο Βενιζέλος, που σε αυτό ήλπιζε για να σωθεί από την πανωλεθρία και την πρόωρη συνταξιοδότηση, ανακαλύπτει πως δεν έχει μεγάλη προίκα για να απαιτήσει στο νέο σχήμα ηγετικό ρόλο και την πλειοψηφία των μετοχών. Στριμωγμένος και πανικόβλητος στη γωνιά του ρινγκ, δεν ξέρει πως πρέπει να αντιδράσει. Στη ΔΗΜ.ΑΡ. ο Φώτης Κουβέλης ανακαλύπτει αργά πως η τέχνη των εσωκομματικών συμβιβασμών ανέβαλε αλλά δεν ματαίωσε τη νέα διάσπαση. Ο τέως γραμματέας της ΔΗΜ.ΑΡ. Σπύρος Λυκούδης, ο βουλευτής Γρ. Ψαριανός, ο γνωστός Νίκος Μπίστης και ο… εγγονός του Λεωνίδα Κύρκου και πιστός συνεργάτης του (και αρκετοί ακόμα) από καιρό έχουν κουνήσει το μαντήλι για να λάβουν θέση σε σχήματα με προοπτική και ρόλο σε διακυβέρνηση χωρίς την Αριστερά.
ΣΤΗ συγκέντρωση της κίνησης των “58″ τη Δευτέρα στην Κηφισιά, στην κατάμεστη, χωρητικότητας περίπου 300 ατόμων, αίθουσα, ο νεότερος που εντόπισα στη φωτογραφία ήταν ο Πέτρος Τατσόπουλος, ίσως γιατί ο Ανδρέας Παπαδόπουλος ήταν στο πάνελ και δεν φαινόταν. Ο Μπίστης μάλιστα τον πρότεινε για ηγέτη της κίνησης ως αντι-Τσίπρα! Ωραία θα ήταν αν όσοι 38αρηδες ασχολούνται με την πολιτική ήταν ισάξιοι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά καλύτερα να αφήσουμε τον χρόνο να αποδείξει αν οι φαντασιώσεις τους έχουν ρεαλιστική βάση.
ΣΤΟΝ χώρο της Δεξιάς ο Σαμαράς ανησυχεί για τη μείωση της επιρροής του μοναδικού συστημικού κόμματος εξουσίας. Τα πλέον αδύναμα κοινωνικά στρώματα, για τιμωρία των εκτελεστών τους, δεν εγκαταλείπουν -όπως ήλπιζαν- τη Χρυσή Αυγή. Αν μάλιστα καταφέρουν Πολύδωρας, Ζώης ή και άλλα πρόσωπα από τον χώρο της Ν.Δ. να δημιουργήσουν πολιτικό φορέα και, ακόμα περισσότερο, αν στις διεργασίες αυτές μπουν και οι ΑΝ.ΕΛΛ., ο Αντωνάκης ( χαρακτηρισμός χωρίς ειρωνεία, που αποδίδει το πολιτικό του μέγεθος) θα είναι αυτός που θα κλείσει την πόρτα στο μαγαζί.
ΟΛΟΙ αυτοί, όπως και το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου, κάνουν ένα κρίσιμης σημασίας πολιτικό λάθος. Δεν βλέπουν πως ο αγωνιστικός χώρος δεν σηκώνει πλέον μια απλή διαιτησία από το πολιτικό σύστημα, όταν δεν έχουν απομείνει ομάδες να… παίξουν μπάλα και θεατές να πληρώσουν εισιτήριο; Άλλωστε, και ως διαιτητές, όταν αυτό αρκούσε, ήταν διαβλητοί και ανίκανοι να εφαρμόσουν τους κανονισμούς του πολιτικού παιχνιδιού. Είχαν πουληθεί στις πλέον αρπακτικές δυνάμεις και έστηναν τους αγώνες υπέρ των συμφερόντων της κλεπτοκρατίας.
Η ΕΛΛΑΔΑ σήμερα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Ο παραγωγικός ιστός έχει διαλυθεί και ό,τι έχει απομείνει πνέει τα λοίσθια. Ποιοι θα καταρτίσουν τα νέα αναπτυξιακά προγράμματα. Ποιοι θα απελευθερώσουν τη χώρα από τα δεσμά της υποταγής και της ολοκληρωτικής καταστροφής; Ποιοι θα κινητοποιήσουν τις πρωτοπόρες δυνάμεις της παραγωγής, της εργασίας και των επιστημών; Στη φάση της αναδιοργάνωσης και της ανοικοδόμησης χρειάζεσαι τολμηρά σχέδια, αρχιτέκτονες, μηχανικούς και τεχνίτες, χρειάζεσαι παραγωγή των υλικών, δεν ξεκινάς από τους διακοσμητές! Από μια άποψη δυστυχώς, αλλά η μόνη σοβαρή και διαθέσιμη για το τιτάνιο αυτό έργο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όσες αδυναμίες και αν βρει κανείς να του προσάψει.
dchristou52@gmail.com