ΟΙ ΨΕΥΤΟΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Εκτύπωση
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1-5-2015
Του ΘΟΔΩΡΟΥ ΚΑΤΣΑΝΕΒΑ
Έχει ειπωθεί από τον Ντισραέλι ότι «υπάρχουν ψεύτες, μεγάλοι ψεύτες και στατιστικές». Οι σύγχρονοι δημοσκόποι στην προσπάθειά τους να βγάλουν το ψωμί τους, διαμορφώνουν την κοινή γνώμη με βάση το παραπάνω αξίωμα. Έτσι, τελευταία μας βομβαρδίζουν με δημοσκοπήσεις που δήθεν συμπεραίνουν πως η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού τάσσεται με την παραμονή μας στην κόλαση της ευρωζώνης. Στη ναυαρχίδα του κατεστημένου, στο Βήμα της Κυριακής 26/4/15,δημοσιεύτηκε τελευταία παρόμοια δημοσκόπηση της εταιρίας ΚΑΠΑ Research όπου μεταξύ άλλων ευρημάτων, υποτίθεται ότι το 72,9%  επιθυμεί την παραμονή στο ευρώ! Πρόκειται προφανώς για χοντρό ψέμα αφού η «καλή» εφημερίδα, εκτός των άλλων, δε μας λέει επακριβώς πως τέθηκε το σχετικό ερώτημα. Αν το ερώτημα όπως γράφηκε ήταν, «θεωρείται ότι υπάρχει κίνδυνος εξόδου από το ευρώ;», τότε ακόμα και εγώ θα απαντούσα ναι και η θετική μου απάντηση θα καταγραφόταν υπέρ της παραμονής μας στην ευρωζώνη!  
Είναι λυσσαλέα η προσπάθεια του εξωνημένου και υποταγμένου στο Βερολίνο εγχώριου κατεστημένου να πείσει πως η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού επιθυμεί την παραμονή μας στην ευρωζώνη. Ακόμα και το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας σε σχετική δημοσκόπηση του που παρουσιάστηκε στον ΣΚΑΙ από τον καθηγητή Μαραντζίδη και τη Σία Κοσιώνη, υπήρξε ανάλογο συμπέρασμα με αυτό του Βήματος. Τουλάχιστον εκεί αναφέρθηκαν στο σχετικό ερώτημα που δεν ήταν άλλο από το παραπλανητικό «φοβάστε ότι θα υπάρξει έξοδος της χώρας μας από την ευρωζώνη;». Είναι φυσικό οι περισσότεροι να απαντούν αυθόρμητα ναι, θεωρώντας ότι η πραγματική ερώτηση δεν είναι ο φόβος για τη μετάβαση στη δραχμή, αλλά ότι θεωρούν πως υπάρχει μια τέτοια προοπτική. Στην παρουσίαση στον ΣΚΑΙ που παρακολούθησα τυχαία, αφού συνειδητά αποφεύγω την τηλεοπτική δηλητηρίαση, τόσο η κα Κοσιώνη όσο και ο κ. Μαραντζίδης συμπέραναν ότι ο φόβος για την έξοδο από το ευρώ είναι μεγάλος και διαρκώς διευρύνεται. Δεν είπαν δηλ. ότι η πλειοψηφία φοβάται τη δραχμή αλλά ότι οι περισσότεροι ερωτηθέντες «φοβούνται» ή ότι θεωρούν την έξοδο από το ευρώ πολύ πιθανή. Αλλά η εντύπωση που έμεινε να αιωρείται είναι πως η μεγάλη πλειοψηφία φοβάται τη δραχμή!  
Υπενθυμίζεται εδώ ότι, όταν πριν από ενάμισι περίπου χρόνο η εταιρεία Public Issue σε δημοσκόπηση της για τον ΣΚΑΙ έδωσε αποτελέσματα ισοψηφίας περίπου των ερωτηθέντων ανάμεσα στους υποστηρικτές του ευρώ και της δραχμής, τότε αμέσως απολύθηκε, προς γνώση και συμμόρφωση όλων των δημοσκόπων που καταλήγουν σε συμπεράσματα που ενοχλούν το κατεστημένο.  
Οι ψευτοδημοσκόποι, αυτοί που έδωσαν στον Στάυρο Θεοδωράκη ποσοστά της τάξης του 15%την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε το Μπομπολικό Ποτάμι του, διαμορφώνουν την κοινή γνώμη κατά πως συμφέρει στο κατεστημένο. Δεν τολμούν να θέσουν ευθέως ένα ερώτημα του τύπου «σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα θα ψηφίζατε υπέρ της παραμονής μας στο ευρώ ή για τη μετάβασή μας στη δραχμή;». Πρόσφατες μυστικές δημοσκοπήσεις διεθνών εταιρειών όπως της Gallop,δείχνουν ότι ολοένα και περισσότεροι πολίτες δεν εμπιστεύονται το ευρώ και θα προτιμούσαν την επιστροφή στη δραχμή, όπως είναι λογικό ύστερα από 6-7 συνεχόμενα χρόνια ατέλειωτου πόνου, φτώχειας, ανεργίας και υποτέλειας.  
Βέβαια ο μέσος πολίτης είναι ευεπίφορος στο βομβαρδισμό ανεξέλεγκτων ψεμάτων και παράλογου φόβου από στημένες πληροφορίες σύμφωνα με το Γκεμπελικό δόγμα «πες ψέματα όλο και κάτι θα μείνει». Αν πχ κάποιοι συστηματικά βομβαρδίσουν την κοινή γνώμη με την εξωφρενικά ψεύτικη και παράλογη πληροφορία ότι, τα ελληνικά φασόλια περιέχουν επικίνδυνες καρκινογόνες ουσίες ( ! ), είναι φυσικό οι καταναλωτές να φοβούνται να τα αγοράσουν. Κάτι ανάλογο, γίνεται και με τον ανελέητο βομβαρδισμό της κοινής γνώμης ενάντια στο εθνικό μας νόμισμα.  
Παρ’ όλα αυτά, αν σε ενδεχόμενο δημοψήφισμα με άμεσο ή έμμεσο ερώτημα για την επιλογή ανάμεσα σε ευρώ ή εθνικό νόμισμα, υπήρχε ίση μεταχείριση των δύο απόψεων από τα κεντρικά ΜΜΕ, είμαι βέβαιος ότι η συντριπτική πλειοψηφία, το 60-80% των πολιτών, θα συμφωνούσε με τις απόψεις μας. Κι’ αυτό γιατί θα απαντούσαμε σε όλες τις εξωφρενικά παράλογες και φοβιστικές αιτιάσεις ενάντια στη δραχμή με λογικά και επιστημονικά επιχειρήματα. Θα υπενθυμίζαμε πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε τώρα μέσα στην κόλαση του ευρώ. α αποδεικνύαμε ότι, το σκληρό ευρώ και η πολιτική της ακραίας λιτότητας που επιβάλλει το Βερολίνο με σκοπό την κατάκτηση της Ευρώπης, εξηγεί γιατί η ευρωζώνη και ειδικότερα οι χώρες του νότου παραπαίουν ή βουλιάζουν, την ίδια ώρα που οι περισσότερες χώρες διεθνώς, αναπτύσσονται ικανοποιητικά έως εντυπωσιακά. Και θα καταστούσαμε σαφές ότι, η παραμονή μας στην ευρωζώνη, σημαίνει συνέχιση της παραμονής μας στην κόλαση του Μνημονίου. Γιατί το ευρώ και το Μνημόνιο είναι αυτοκόλλητοι Σιαμαίοι αδερφοί.  
Εδώ και περίπου ένα χρόνο, η άποψη της μετάβασης στο εθνικό μας νόμισμα δεν έχει σχεδόν καμιά υποστηρικτική φωνή ακόμα και στα περιφερειακά ΜΜΕ. Ο μονομερής βομβαρδισμός της κοινής γνώμης ενάντια στη δήθεν καταστροφή που θα επιφέρει η έξοδος από το ευρώ, γίνεται σε βαθμό υστερίας και χωρίς αντίλογο. Οι υποστηρικτές του εθνικού νομίσματος μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ σιωπούν αναγκαστικά, αναμένοντας την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. Το ίδιο κάνουμε και εμείς. Όπως έχουμε δηλώσει και προεκλογικά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ανατρέψει το μνημόνιο μέσα στο ευρώ, κάτι που για εμάς είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο, θα τον στηρίζουμε. Αν κάνει το αντίθετο, αν ο επιλεγόμενος έντιμος συμβιβασμός σημαίνει υποχώρηση από κόκκινες γραμμές όπως η μείωση των μισθών, των συντάξεων, πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών, εκποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας όπως πχ. η ΔΕΗ κλπ, τότε θα πρόκειται για «κολοτούμπα» που πολύ δύσκολα θα γίνει ανεκτή από τον ελληνικό λαό και από εμάς.  
Πιστεύουμε και το υποστηρίζουμε δημόσια ότι, ο Αλέξης Τσίπρας με βάση τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κάνει κάτι τέτοιο. Και τότε θα έρθει η ώρα του δημοψηφίσματος για να αποφασίσει ο ελληνικός λαός για τις επιλογές του μέλλοντός του, με την προϋπόθεση, το τονίζουμε και πάλι, ότι θα έχει επαρκή και ισότιμη πληροφόρηση και για τις δυο απόψεις.
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

ΑΠΟ... 2 ΤΡΙΣ. ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΒΡΕΤΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΑ!



Εκτύπωση
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1-5-2015
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Αλήθεια, έχετε σκεφθεί ποτέ ποιες χώρες της Ευρωζώνης και της ΕΕχρωστούν τα μεγαλύτερα ποσά στους δανειστές τους; Υποσυνείδητα, με όλη αυτή τη συζήτηση για τα μνημόνια και τις χώρες που έχουν υπαχθεί σε μνημονιακό καθεστώς, υφέρπει η εντύπωση ότι είναι οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου που τα έχουν κάνει ρημαδιό. Ας απαντήσουμε όμως στα ερωτήματα αυτά βάσει των στοιχείων που εξέδωσε την περασμένη εβδομάδα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat). Ποιο κράτος της Ευρωζώνης χρωστάει, λοιπόν, τα περισσότερα χρήματα; Μα, φυσικά, η... Γερμανία! Χρωστάειπάνω από δύο τρισεκατομμύρια ευρώ! Ναι, ξεπερνά τα δύο τρισ. το δημόσιο χρέος της - για την ακρίβεια ανέρχεται στα 2,17τρισεκατομμύρια! Οι Γερμανοί δηλαδή χρωστούν τα... επταπλάσια λεφτά από τη «χρεοκοπημένη» Ελλάδα! Η πρώτη οικονομία της Ευρωζώνης, της ΕΕ, της ευρωπαϊκής ηπείρου χρωστάει περισσότερα ως δημόσιο χρέος από όλα τα κράτη της Ευρώπης - από όλα πλην ενός! Ας κρατήσουμε για πολύ λίγο μυστικό το όνομα του κράτους αυτού και ας πάμε στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής μας: Ποιο κράτος της ΕΕ χρωστάει τα περισσότερα χρήματα στους δανειστές του; Αν βιαστήκατε να απαντήσετε «Μα, φυσικά, η Γερμανία!», χάσατε! Το 2014, βάσει της ισοτιμίας της στερλίνας προς το ευρώ, είναι η Βρετανία η πιο καταχρεωμένη χώρα της ΕΕ με 2,22 τρισεκατομμύρια ευρώ ή 1,60 τρισεκατομμύρια στερλίνες! Τόσο η Γερμανία όσο και η Αγγλία ανήκουν στον βαθύ ευρωπαϊκό... Νότο! Σχεδόν πάντα μέχρι τώρα η Γερμανία καταλάμβανε τη θέση της χώρας με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στην ΕΕ. Φέτος δεν πήρε... νταμπλ, έχασε τον τίτλο της ΕΕ. Αφήνοντας όμως κατά μέρος την ΕΕ και επιστρέφοντας στην Ευρωζώνη, ποιες χώρες κατατάσσονται μετά τη Γερμανία στη «λίστα της ντροπής» των χωρών που χρωστούν τα περισσότερα χρήματα; Δεύτερη πανηγυρικά η Ιταλία, η τρίτη δηλαδή οικονομία της Ευρωζώνης. Χρωστάει οριακά λιγότερα από τη Γερμανία - 2,13 τρισεκατομμύρια ευρώ.
Μπορεί η ιταλική οικονομία να είναι μόλις η μισή από τη γερμανική (το 56% βάσει του ΑΕΠ των δύο χωρών του 2014), αλλά οι Ιταλοί έχουν κατορθώσει να δανειστούν άνω του 98% των όσων έχουν δανειστεί οι Γερμανοί. Τρίτη χώρα στην κατάταξη αυτή είναι η Γαλλία, η δεύτερη δηλαδή οικονομία της Ευρωζώνης, με δημόσιο χρέος 2,04 τρισεκατομμύρια. Η γαλλική οικονομία είναι λίγο μικρότερη από τα τρία τέταρτα της γερμανικής (το 74% βάσει των ΑΕΠ του 2014), αλλά και οι Γάλλοι κατάφεραν να δανειστούν σε απόλυτο νούμερο το 94% των χρημάτων που έχουν δανειστεί οι Γερμανοί. Αλλού όμως θέλουμε να εστιάσουμε την προσοχή των αναγνωστών μας: Οι τρεις πρώτες οικονομίες της Ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) είναι ταυτόχρονα και αυτές με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος σε απόλυτα νούμερα. Και οι τρεις αυτές χώρες μαζί έχουν συνολικό δημόσιο χρέος ύψους 6,34 τρισεκατομμυρίων ευρώ.
Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι το συνολικό δημόσιο χρέος και των 19 κρατών της Ευρωζώνης συναθροίζεται σε 9,29 τρισεκατομμύρια ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι οι τρεις οικονομικά ισχυρότερες χώρες της Ευρωζώνης ευθύνονται για το... 68% του όλου δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης! Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς ότι το συνολικό δημόσιο χρέος των τεσσάρωνκρατών της Ευρωζώνης που τέθηκαν υπό μνημονιακό καθεστώς είναι 670,9 δισεκατομμύρια ευρώ (317,1 η Ελλάδα συν 225,3 η Πορτογαλία και 109,7 η Ιρλανδία συν 18,8 η Κύπρος), αντιλαμβανόμαστε ότι η κάθε μία χωριστά από τις τρεις ισχυρότερες χώρες της Ευρωζώνης έχει μόνη της υπερτριπλάσιο δημόσιο χρέος από όσο και οι τέσσερις μαζί μνημονιακές χώρες! Αφήστε δε που το δημόσιο χρέος των 15 μικρότερων χωρών από τις 19 της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένων στην κατηγορία αυτή και των τεσσάρων μνημονιακών, είναι μικρότερο συνολικά από το δημόσιο χρέος της κάθε μίας από τις τρεις ισχυρότερες οικονομίες της Ευρωζώνης.
Δεκαπέντε κράτη έχουν όλα μαζί μικρότερο δημόσιο χρέος από ένα κράτος! Αυτό εξηγεί καλύτερα γιατί οι Γερμανοί δεν τόλμησαν να επιβάλουν μνημονιακό καθεστώς στην Ιταλία (με δημόσιο χρέος ύψους 2,13 τρισεκατομμυρίων ευρώ το 2014) ή στην Ισπανία (με δημόσιο χρέος το 2014 ύψους 1,03 τρισεκατομμυρίου). Εμάς φυσικά το πρόβλημα της Ελλάδας είναι αυτό που μας καίει, αλλά ελπίζουμε με τη σημερινή ανάλυση και τα σχετικά στοιχεία να συνειδητοποιούν καλύτερα οι αναγνώστες ότι το πρόβλημα του ευρώ δεν είναι ελληνικό. Οταν η Γερμανία η ίδια χρωστάει πάνω από δύο τρισεκατομμύρια ευρώ και είναι ο μεγαλύτερος οφειλέτης στην Ευρωζώνη, είναι προφανές ότι το ζήτημα κρίνεται αλλού και όχι στις αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα να υποταχθεί η όχι, απόφαση που θα έχει συνέπειες μόνο στη ζωή των Ελλήνων.  
*Δημοσιεύθηκε στο ''ΕΘΝΟΣ'' την Πέμπτη 30 Απριλίου 2015-ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΗ 1-5-2015

Το δημοψήφισμα στην Ελλάδα φοβίζει του δανειστές.



VESTIFINANCE.RU

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δήλωσε την Τρίτη ότι είναι βέβαιος για τη σύναψη της συμφωνίας-πλαισίου με τους διεθνείς πιστωτές εντός δύο εβδομάδων μετά την αλλαγή της σύνθεσης της διαπραγματευτικής ομάδας και την αντικατάσταση του Υπουργού Οικονομικών.


Έτσι ο Τσίπρας απείλησε να προβεί σε δημοψήφισμα, εάν οι πιστωτές θα εξακολουθήσουν να επιμένουν σε απαράδεκτες απαιτήσεις για την κυβέρνηση της αριστεράς στην Ελλάδα. Ωστόσο, ο επικεφαλής των Ευρω Υπουργών Οικονομικών της ζώνης σημείωσε ότι η κυβέρνηση της χώρας δεν έχει χρόνο για δαπανηρές εκλογές, η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως δάνεια.

Στην Αθήνα σε λίγες εβδομάδες θα ολοκληρωθεί η εξάντληση του προϋπολογισμού, ενώ οι διαπραγματεύσεις με την ΕΕ και το ΔΝΤ για την αύξηση της βοήθειας είναι σε αδιέξοδο. Η Ελλάδα δεν βιάζεται να προβεί στα αναγκαία, σύμφωνα με τους δανειστές, δηλαδή τις μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένων περικοπών στις συντάξεις και την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας.

Ο Τσίπρας είπε ότι η συμφωνία με τους πιστωτές θα πρέπει να συναφθεί πριν από την 9η Μαΐου, τρεις ημέρες πριν από το χρέος προς το ΔΝΤ στο ποσό των € 750.000.000 ($ 815.500.000). Είναι σίγουρος ότι η χώρα θα είναι σε θέση να αποφύγει τη χρεοκοπία, αλλά η προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι τώρα πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις.

Η Ελληνική χρηματοπιστωτική αγορά και το Ευρώ ενισχύθηκαν με την ελπίδα ότι ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης θα είναι σε θέση να βρει μια κοινή γλώσσα με τους πιστωτές. Οι επενδυτές φοβούνται ότι σε περίπτωση αθέτησης των υποχρεώσεων της η Ελλάδα θα εγκαταλείψει τη ζώνη του Ευρώ.

Εάν δεν είναι δυνατόν να καταλήξουν σε συμφωνία , ο Τσίπρας προτείνει να φέρουν προτάσεις των πιστωτών σε δημοψήφισμα.

". Αλλά είμαι βέβαιος ότι θα είμαστε σε θέση να το (το δημοψήφισμα) αποφύγουμε. Παρά τις δυσκολίες, η πιθανότητα επιτυχούς έκβασης των συνομιλιών είναι μεγάλη Εμείς δεν πρέπει να πανικοβαλλόμαστε Αυτός που φοβάται θα χάσει σε αυτό το παιχνίδι,..», - Λέει ο Τσίπρας.






Να απομονώσουμε την πέμπτη φάλαγγα


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1-5-2015

 Η Ελλάδα, διαχρονικά, σε όλες τις δύσκολες ώρες που πέρασε βρήκε τη δύναμη να σταθεί όρθια και να αντεπεξέλθει στις θύελλες.Η σημερινή κρίσιμη ιστορική καμπή που διανύει ο λαός μας δεν είναι χωρίς προηγούμενο.Έχουμε περάσει στην ιστορία μας εξίσου κακές, ίσως και πολύ χειρότερες περιόδους. Περιόδους κατά τις οποίες μάλιστα, η απομόνωση της χώρας έμοιαζε καταθλιπτική και ανυπέρβλητη. Τα βγάλαμε, όμως, πέρα.Και τα βγάλαμε πέρα, χάρη κυρίως στην αυτοθυσία, το απαράμιλλο φρόνημα, το αγωνιστικό πνεύμα και την αποφασιστικότητα ενός λαού, ο οποίος έβαζε πάνω από όλα την επιβίωση, την αξιοπρέπειά του και τη δικαιοσύνη.
Αυτή είναι η μεγάλη ιστορική πρόκληση, την οποία αντιμετωπίζουμε σήμερα.Σήμερα η διάσωση της χώρας μας συνδέεται στενά με την απόρριψη της υποταγής, με τη θέλησή μας να αντέξουμε σε δυσκολίες και με την απόφασή μας να συνδέσουμε τα μεγάλα «όχι» με την αταλάντευτη προσπάθεια για μια νέα προοδευτική πορεία ανασυγκρότησης, ανόρθωσης και προοπτικά αναγέννησης του τόπου μας.
Μακάρι να προκύψει μια συμφωνία που θα αντιπροσωπεύει έναν «έντιμο συμβιβασμό», αν και ο όρος αυτός είναι αδόκιμος, ρευστός και χωράει τα πάντα και τίποτα.Ωστόσο, οι λεγόμενοι εταίροι και το ΔΝΤ δεν ζητάνε από την κυβέρνησή μας μια συμφωνία που θα σέβεται στοιχειωδώς την επιβίωση του ελληνικού λαού και την πρόσφατη ριζοσπαστική λαϊκή ετυμηγορία.
Τα πιο σκληρά και αδίστακτα κατεστημένα κέντρα σε Βερολίνο, Βρυξέλλες και ΔΝΤ αυτό που θέλουν από τη χώρα μας είναι «γη και ύδωρ». Ζητάνε υποταγή και παράδοση. Ζητάνε νέα μέτρα μείωσης συντάξεων και μισθών, ξεπούλημα της χώρας, νέους φόρους και νέες απορρυθμίσεις.Η κυβέρνησή μας δεν πρόκειται να υποταχθεί ούτε να παραδοθεί.Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να συνυπογράψει ποτέ νέα μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα δεχθεί συμφωνία που θα είναι ασύμβατη με τις ριζοσπαστικές του δεσμεύσεις.Αν Βερολίνο, Βρυξέλλες και ΔΝΤ πιστεύουν ότι είτε θα σύρουν τη χώρα και την κυβέρνησή μας στην υποταγή, είτε θα μας σπρώξουν στην κατάρρευση κάνουν διπλό λάθος.Δεν θα συμβεί ούτε το ένα ούτε το άλλο.Αν «εταίροι» και ΔΝΤ πιστεύουν ότι θα μας εκβιάσουν με όπλο την άρνηση χρηματοδότησης και ότι θα τρομοκρατούν εσαεί τον ελληνικό λαό με τον «μπαμπούλα» της πτώχευσης και του εθνικού νομίσματος πλανώνται πλάνη οικτρά.
Η Ελλάδα διαθέτει πολλούς εναλλακτικούς δρόμους και μπορεί να έχει προοπτική χωρίς τη χρηματοδότηση από ΕΕ και ΔΝΤ και χωρίς τη ρευστότητα που δίνει με το σταγονόμετρο η ΕΚΤ προς τις τράπεζες.Η Ελλάδα μπορεί να αντιμετωπίσει το μαρτύριο της σταγόνας που μας υποβάλλουν ΕΕ και ΔΝΤ και το οποίο πνίγει την οικονομία και οδηγεί στην ασφυξία τα νοικοκυριά.Αν η Ελλάδα μπορεί και έχει εναλλακτικές λύσεις, δεν ισχύει κάτι ανάλογο για την ΕΕ αλλά και το ΔΝΤ με τις ληστρικές πολιτικές τους.
Τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει μια ΕΕ, η οποία παραπαίει, από μια εναλλακτική προοδευτική Ελλάδα θα είναι πελώρια και μπορεί να αποδειχθούν μη αντιμετωπίσιμα και ανυπέρβλητα.Οι κάλτσες ξηλώνονται ακόμα και από έναν πόντο.Η Ελλάδα και μαζί της η Κύπρος, συνιστούν τη Νοτιοανατολική πλευρά της Ευρώπης, στο σύνορο τριών ηπείρων.Το πολιτικό και γεωστρατηγικό βάρος της χώρας μας είναι κρίσιμο, αν όχι κεφαλαιώδες.
Η οικονομική μας διάσταση, επίσης, καθόλου αμελητέα σε ποιοτικές δυνατότητες.Είναι δύσκολο να νοηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, έστω και κατ' επίφαση, χωρίς την Ελλάδα. Το γεωπολιτικό κενό θα είναι τραγικό. Όπως είναι εκτός τόπου και χρόνου να σκέφτονται κάποιοι ότι οι οικονομικές επιπτώσεις ενός ελληνικού χρεοστασίου ή ακόμα περισσότερο ενός Grexit, θα είναι πολιτικά και οικονομικά αμελητέες για το μέλλον της ΕΕ.
Η Ελλάδα θα μπορέσει να αντέξει και σιγά-σιγά να ανορθωθεί, από μία ρήξη με την ΕΕ που θα επιβάλουν οι κυρίαρχοι κύκλοι της. Η ΕΕ, όμως, είναι πιθανόν, όσο κι αν αυτό μοιάζει παράδοξο, να υποστεί βαρύτατο ή και θανάσιμο τραύμα σε μια τέτοια περίπτωση.Η Ευρώπη έχει κάθε συμφέρον να στηρίξει πραγματικά την Ελλάδα και όχι να μείνει προσκολλημένη σε άτεγκτες θρησκευτικού τύπου νεοφιλελεύθερες ορθοδοξίες και νεοαποικιακούς ηγεμονισμούς.Άλλωστε, η σκληρή νεοφιλελεύθερη πορεία που τυφλά ακολουθούν η ευρωζώνη και η ΕΕ έχει προκαλέσει μια βαθιά οικονομική παράλυση και παρακμή στον ευρωενωσιακό χώρο.
Από την άλλη, η επικυριαρχία της Γερμανίας στην Ένωση έχει προσδώσει στην τελευταία την όψη μιας άτεγκτης Γερμανική Ευρώπης, η οποία βλέπει δίπλα στη γερμανική νομισματική και οικονομική επικυριαρχία, να κατισχύει η αμερικάνικη πολιτικοστρατιωτική ομπρέλα.Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Ελλάδα οφείλει, έτσι κι αλλιώς, να παίξει πρωτοποριακό ρόλο με την πορεία της και τη συμβολή της για μια προοδευτική ανατροπή στην Ευρώπη. Η νεοφιλελεύθερη μονεταριστική γερμανική Ευρώπη και μια ευρωζώνη με δογματική αρχιτεκτονική, κατασκευασμένη για το «λόμπι» του Βορρά, δεν έχουν κανένα μέλλον. Αυτή η Ευρώπη θα πνίγεται στην οικονομική στασιμότητα, τις μεγεθυνόμενες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, ενώ θα πολλαπλασιάζει τους κοινωνικούς διαχωρισμούς και τη φτώχεια.
Η προοδευτική ανατροπή στην Ελλάδα μπορεί να είναι το πρώτο βήμα και μιας μεγάλης ανατροπής στην Ευρώπη. Ανατροπή στη χώρα μας δεν σημαίνει μόνο μια νέα προοδευτική πορεία με σοσιαλιστικούς ορίζοντες αλλά και απαλλαγή της πατρίδας μας από τα δεσμά της υποτέλειας και της εξάρτησης, με την εφαρμογή μιας νέας γνήσιας ανεξάρτητης και πολυδιάστατης εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής.
Σε αυτήν τη λογική εντάσσεται και η θέση της κυβέρνησής μας να ενθαρρύνει την κατασκευή ενός αγωγού στο ελληνικό έδαφος, που θα ξεκινά από τα ελληνοτουρκικά σύνορα και θα φτάνει στα σύνορα με τη FYROM και ο οποίος θα μεταφέρει ρώσικο φυσικό αέριο με υποθαλάσσιο αγωγό μέσω της Μαύρης Θάλασσας.Ένα τέτοιο μεγάλο κατασκευαστικό έργο, εφ' όσον υλοποιείτο, θα είχε εξαιρετικά σημαντικά ενεργειακά και δημοσιονομικά οφέλη για τη χώρα, ενώ θα άνοιγε ένα ποιοτικά νέο κεφάλαιο στην ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων, που θα μπορούσε να προσδώσει άλλη μορφή στην περιοχή μας και την Ευρώπη.
Η Ελλάδα με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο με τον ΤΑΡ με αζέρικο αέριο όσο και με το νέο αγωγό με ρώσικο αέριο αλλά και με σειρά άλλων προσπαθειών και πρωτοβουλιών, θέλει να καταστεί πλουραλιστικός ενεργειακός κόμβος συνεργασίας, ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή και την Ευρώπη. Για μια Ευρώπη χωρίς νέα ψυχροπολεμικά τείχη, χωρίς λογικές απομόνωσης χωρών, χωρίς ηγεμονικές επικυριαρχίες, χωρίς νεοαποικιακές συμπεριφορές, στην οποία θα κυριαρχούν νέες αξίες ισότιμης συνεργασίας και συνανάπτυξης των λαών και χωρών μεταξύ τους και με τις γειτονικές περιοχές.
Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ανοίξει πολυδιάστατους ορίζοντες οικονομικών και πολιτικών σχέσεων που θα διαμορφώνουν νέα ερείσματα όχι μόνο στη Ρωσία αλλά και στην Κίνα, τη Βραζιλία, τη Λατινική Αμερική, την Ινδία, τον Αραβικό κόσμο, τη ζώνη της Αφρικής και ασφαλώς στο χώρο της Μεσογειακής λεκάνης.Η Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει να είναι αμερικανοατλαντικό οικόπεδο, γερμανικό φέουδο ή δορυφόρος του αμερικανο-ισραηλινού Μεσανατολικού άξονα και δεν θα είναι χώρα που θα προσφέρεται για πώληση, ιδιωτικοποιώντας τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας της, τις στρατηγικές επιχειρήσεις της, τις στρατηγικές υποδομές και τα στρατηγικά της δίκτυα.
Στο πλαίσιο της νέας εξωτερικής και οικονομικής της πολιτικής η Ελλάδα απορρίπτει τη διχοτομική και υποτελή συνεκμετάλλευση του Αιγαίου είτε με τις ΗΠΑ είτε με την Τουρκία είτε και με τους δύο από κοινού, ενώ επιδιώκει την αξιοποίηση του ορυκτού της πλούτου και ενδεχόμενων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων με βάση το διεθνές δίκαιο και το εθνικό της συμφέρον.
Ακριβώς με βάση το διεθνές δίκαιο και ειδικότερα το δίκαιο της θάλασσας, θέλουμε να διευθετηθούν τα προβλήματα στο Αιγαίο, έτσι ώστε το τελευταίο να καταστεί θάλασσα ειρήνης, γέφυρα φιλίας και συνεργασίας για το καλό των χωρών και των λαών που βρέχονται από αυτήν την πανέμορφη θάλασσα.Η Ελλάδα τούτη τη δύσκολη ώρα, μια από τις δυσκολότερες στην ιστορία της, αντιμετωπίζει μια ιστορική πρόκληση: να μετατρέψει την κρίση και την τραγωδία σε ευκαιρία και δυνατότητα.
Μπορούμε να κερδίσουμε αυτό το στοίχημα αν απομονώσουμε την «πέμπτη φάλαγγα» που ήταν πάντα η κατάρα αυτού του τόπου. Την «πέμπτη φάλαγγα» των ξένων κατεστημένων κέντρων, των ολιγαρχών, των κυρίαρχων μίντια και της εγχώριας πολιτικής υπαλληλίας τους. Μπορούμε να πετύχουμε, αν επιδείξουμε ως λαός ενότητα, αγωνιστικό πνεύμα και πείσμα, θέληση για μεγάλες κινητοποιήσεις, αντοχή και δύναμη σε προσωρινές αντιξοότητες, σκεπτόμενοι το προοδευτικό ανορθωτικό μέλλον που πρέπει να οικοδομήσουμε για τις γενιές που έρχονται.

Το μάθημα απο τα ψέματα για την Αργεντινή


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1-5-2015

Ποιά είναι τα δύο μεγάλα μαθήματα  που πήραμε από την Αργεντινή όλα τα  κράτη του κόσμου και όλοι οι λαοί της Γης στις αρχές του 21ου αιώνα;Το πρώτο μάθημα είναι ότι ένα έθνος, με τεράστιο εξωτερικό χρέος, μπορεί να πτωχεύσει, αλλά παρά  πολύ γρήγορα μπορεί να επανέλθει στην ανάπτυξη,  βασισμένο στο νόμισμα του,  στην πολιτική της πλήρους απασχόλησης και στην  κοινωνική πολιτική, μακριά από τα προγράμματα  της σκληρής λιτότητας του ΔΝΤ που εξυπηρετούν μια μικρή μερίδα του πληθυσμού,  τραπεζίτες, τους πολιτικούς τους και όσους συναγελάζονται μαζί τους. Το δεύτερο μάθημα που πήραμε ήταν ότι  καθώς η Αργεντινή υιοθέτησε τις παραπάνω πολιτικές, και άρχισε η ανάπτυξη να τρέχει με υψηλούς ρυθμούς, οι ξένες επενδύσεις ήσαν οι πρώτες που έκαναν την εμφάνιση τους στη χώρα.

Με άλλα λόγια, παρά την σκληρή ρητορική προς την Αργεντινή, ότι άμα εγκαταλείψεις το πρόγραμμα του ΔΝΤ δεν θα έχεις ελπίδα να ζήσεις -την προειδοποιούσαν ‘θα σε πεθάνουμε’- όχι μόνο έζησε, όχι μόνο αναπτύχτηκε, όχι μόνο προσέφερε ως αποζημίωση το 33% αυτού που χρεώσταγε ευθύς εξ αρχής και χωρίς δεύτερη κουβέντα, αλλά τα ξένα  επενδυτικά κεφάλαια άρχισαν να εισρέουν στη χώρα αμέσως.

Το δίδαγμα εδώ είναι ότι τα ξένα κεφάλαια, άμα δουν απόδοση, ότι έχουν πει μετά το λησμονούν. Είναι τόση η απληστία τους που άμα μυριστούν κέρδος σβήνουν μονοκονδυλιά το παρελθόν και την προηγούμενη ‘πολιτική’ τους.Το τρίτο μάθημα που πήραμε,   αλλά εμείς άδω δεν εμπεδώσαμε,  είναι ότι μια χώρα που εκδίδει το νόμισμα της, έχει αυστηρή φορολογική πολιτική, νοικοκυρεμένη νομισματική πολιτική, ορίζει τα επιτόκια της και το νόμισμα της διακυμαίνεται ελευθέρα στις ξένες αγορές, αυτή η χώρα και οι πολίτες της, δεν μπορεί να είναι αιχμάλωτοι στις ξένες αγορές χρήματος και κεφαλαίου. Αυτό αποκλείεται. Τελεία και παύλα. Αυτό είναι ίσως το καλύτερο μάθημα που πήραμε, αρκεί να εκλέγουμε πολιτικούς όχι καραγκιόζηδες.


Τι συνέβη στην Αργεντινή λοιπόν; Η Αργεντινή λόγω διαφθοράς του πολιτικού της συστήματος και της καθεστηκυίας τάξης της, είχε περιπέσει στο φαύλο κύκλο του πληθωρισμού. Έτσι, το ίδιο σύστημα, κατέφυγε στο ΔΝΤ το 1991 προς βοήθεια. Το πρόγραμμα του ΔΝΤ, είναι ένα και μοναδικό για πάσα νόσο της οικονομίας, και οδήγησε την χώρα στη μεγαλύτερη τραγωδία της ιστορίας της μέσα σε δέκα χρόνια έως το 2002, όπου και εξεδιώχθη κλοτσηδόν.


Τι ορμήνευσε το ΔΝΤ; Να δέσει το νόμισμα της με το δολάριο, δηλαδή το νόμισμα της πρακτικά να είναι το δολάριο, και να ακολουθηθούν οι πολιτικές λιτότητας όπως ακριβώς επέβαλλαν και σε μας.  Δολάριο (ευρώ σε μας), ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, δραστικό κόψιμο μισθών ημερομισθίων και συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση του κοινωνικού κράτους, ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων, ελεύθερη αγορά, ελευθερία στους πλειστηριασμούς και τα υπόλοιπα γνωστά. Η πολιτική αυτή μετά από δέκα χρόνια εφαρμογής επέφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα, Οι πόροι της χώρας ήσαν υπό υποεκμετάλλευση.  Η ανεργία αυξήθηκε δραματικά, με τραγικό τρόπο η φτώχεια χτύπησε τους εργαζόμενους, μειώθηκε το ΑΕΠ, μειώθηκε η βιομηχανική παραγωγή, μειώθηκε δραστικά  η αγροτική παραγωγή ενώ ο δανεισμός ανέβαινε με εκθετικό τρόπο, θανατικό, καρκινικό,  για το Έθνος αυτό. Μια πλούσια χώρα, την Αργεντινή, την έκαναν φτωχή!


Η κοινωνική έκρηξη το 2002 ανέτρεψε αυτήν την λανθασμένη πολιτική που την παραδέχτηκε ως τέτοια και το ΔΝΤ αργότερα,  αλλά χωρίς να την έχει αντικαταστήσει με κάποια άλλη, που την λουζόμαστε εμείς τώρα.Ας πάμε λίγο βαθύτερα, και κάντε τις αναλογίες σας στο μυαλό σας με το τι συμβαίνει με μας πέντε χρόνια τώρα και άλλα πολλά που έρχονται.


Την ώρα που η Αργεντινή υιοθέτησε το δολάριο ως νόμισμα της, εκείνη την στιγμή ακριβώς υιοθέτησε και τον κανόνα του χρυσού. Έγινε χρήστης νομίσματος και όχι εκδότης νομίσματος, έφτιαξε την δική της ΕΕ τρόπον τινά. Αυτόματα η χώρα επέβαλε στον εαυτό της περιορισμούς στην νομισματική της και στη δημοσιονομική της πολιτική, στην συναλλαγματική της πολιτική, στην εμπορική της πολιτική και στην εισοδηματική της πολιτική.


Ουσιαστικά δεν ήταν μια κυρίαρχη χώρα αλλά μια χώρα κάτω από τις ορέξεις των πιστωτών της που ήθελαν  να αποπληρώνονται με ένα σταθερό νόμισμα και αν όχι, να κυριαρχήσουν επί των πόρων της χώρας.Με άλλα λόγια, αν έχεις ξένο νόμισμα είσαι υποχρεωμένος για να το βρεις, να μειώσεις τα ελλείμματα σου, να μειώσεις μισθούς και συντάξεις με στόχο να αυξήσεις τις εξαγωγές σου και να μειώσεις τις εισαγωγές σου. Πολιτικές εκμετάλλευσης της εσωτερικής ζήτησης και καταπολέμησης της ανεργίας αποκλείονται.


Ανάπτυξη εδώ σημαίνει λιτότητα, ανεργία και σφοδρή φορολόγηση και όχι  δαπάνη. Αλλά ανάπτυξη, καλώς ή κακώς, σημαίνει δαπάνη κάτι που δεν είναι αντιληπτό στη χώρα μας ακόμα και στην ΕΕ, και ακούς τις μπαρούφες ‘τώρα θα πάρουμε αναπτυξιακά μετρά’ αλλά ποιος θα δαπανήσει δεν μας λένε ποτέ. Λένε κουταμάρες.

Η χώρα δεν μπορούσε να δαπανήσει αφού είχε ‘δολαριοποιηθεί’. 


Για να βρει δολάρια έπρεπε να φορολογήσει για να δαπανήσει μετά, και για να δανειστεί βρισκόταν στις ορέξεις των αγορών που εκτιμούν με τα δικά τους μέτρα την αξιοπιστία της χώρας που δανείζουν. Έτσι τα επιτόκια της χώρας δεν μπορεί να τα ορίσει η κυβέρνηση με την κεντρική τράπεζα αλλά έρχονται απ έξω. Αλλά υψηλά επιτόκια σημαίνει οικονομική δυσλειτουργία, επαχθή δανεισμό, καθόλου επενδύσεις.

Η χώρα έτσι βρέθηκε σε  δεινή οικονομική κρίση και σε κοινωνική έκρηξη. Τελικά το 2002 οι σοβαροφανείς δυνάμεις του ΔΝΤ και του ισχυρού νομίσματος, οικονομικά αγράμματες, εξεδιώχθησαν μαζί με το ΔΝΤ και η χώρα έγινε κυρίαρχη του εαυτούς της.Η χώρα έπασχε από χρηματοδότηση και από δαπάνες.  


Βήμα πρώτο, εξέδωσε το δικό της νόμισμα. Μετά από αυτό η κυβέρνηση πλέον ανέκτησε όλα τα μέσα να ασκεί πολιτική που αποσκοπεί στην πλήρη απασχόληση, στους αξιοπρεπείς μισθούς και την διατήρηση της αξίας του νομίσματος της χώρας με θρησκευτική ευλάβεια. Η κυβέρνηση ανέκτησε τα τρία ζευγάρια μέσων για να μπορεί να τα πραγματοποιεί τους στόχους της. Να φορολογεί και να δαπανά, να δανείζεται και να αποπληρώνει τα δάνεια της, και να εκδίδει χρήμα και να το αποσύρει.


Μέσα στα πλαίσια αυτά, ο μετριοπαθής κεϋνσιανός  Πρόεδρος  Kirchner, πήρε όλες της πρωτοβουλίες και άσκησε την πολιτική της εσωτερικής ζήτησης.Με το πρόγραμμα  Jefes y Jefas de Hogar, πρόγραμμα δημιουργίας θέσεων εργασίας για του οικογενειάρχες χωρίς δουλειά, μέσα σε τέσσερες μήνες δημιούργησε 2 εκατομμύρια θέσεις εργασίας που αντιστοιχούσαν στο 13% του εργατικού δυναμικού της χώρας!


Το πρόγραμμα αυτό χρηματοδοτήθηκε με το νόμισμα της χώρας. Αυτό το πρόγραμμα, που αφορούσε στις υποδομές, ήταν ουσιαστικά το πρόγραμμα που έβαλε την χώρα στο δρόμο της ανάκαμψης. Η δαπάνη για αυτό το πρόγραμμα υπολογίζεται συντηρητικά  ότι έδωσε ώθηση στο ΑΕΠ πάνω από 2, 5% και ενεθάρρυνε μετά την αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων.


 Οι καπιταλιστές νεοφιλελεύθεροι αυτοκατέρριψαν τον μύθο τους ότι η ελεύθερη αγορά τους προσφέρει καλύτερο επενδυτικό κλίμα. Με το πρόγραμμα της εγγυημένης εργασίας του Προέδρου  Kirchner έσπευσαν να επενδύσουν στην Αργεντινή γιατί το επενδυτικό κλίμα ήταν ήρεμο με εμπιστοσύνη. Στον καπιταλισμό η αρπακτικότητα και η πλεονεξία έρχονται πριν από την προκατάληψη.Συνοψίζοντας, χωρίς την ευελιξία που παρέσχε το νέο διακυμαινόμενο νόμισμα, η χώρα ποτέ δεν θα έβγαινε από την κρίση, ποτέ δεν θα μπορούσε να καταπολεμήσει την ανεργία που την μάστιζε και η μεσαία τάξη δεν θα μπορούσε να αποκαταστήσει την ενότητα της κοινωνίας.


Σύμφωνα με τα στοιχεία της WORD BANK,  το ΑΕΠ της Αργεντινής, την περίοδο 2005-2014, είχε μέση ετήσια αύξηση της τάξεως  του +12.81%, δηλαδή από 183,3 δις δολάρια το 2005 έφτασε τα 611,76 δις δολάρια το 2014 ενώ  κατά την περίοδο 2010-2014 η μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ ήταν +10,08%. Από 378,5 δις δολάρια το 2010 έφθασε τα 611,76 δις δολάρια το 2014. 


Την ίδια περίοδο η μέση ετήσια πτώση του ΑΕΠ της Ελλάδος, με τα προγράμματα της ΕΕ και του ΔΝΤ, μειώθηκε με μέσο ρυθμό  -4,56% ετησίως, δηλαδή το ΑΕΠ της χώρας από  226 δις ευρώ το 2010 έφτασε τα 179 δις ευρώ το 2014. Χάθηκε δια παντώς πλούτος από την χώρα της τάξεως των 50 δις ευρώ περίπου, αφού έχουμε ανεργία, αποβιομηχανοποίηση και αποαγροτοποίηση. Οι πόροι της χώρας χάρις στο ΔΝΤ, ΕΕ και την ΕΚΤ είναι υπό υποεκμετάλλευση, όπως ήταν και Αργεντινή πριν το 2002, που γύρισε στο νόμισμα της.


Το τι πρέπει να κάνουμε εμείς είναι προφανές. Από το να καθόμαστε να παρακαλάμε τους ψυχοβγάλτες μας πότε θα μας δώσουν ευρώ καλόν είναι να τους στείλουμε από εκεί που ήρθαν.Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν λύσεις και γνωρίζουμε ότι με το εθνικό μας νόμισμα γνωρίσαμε μια θαυμάσια περίοδο οικονομικής ανάπτυξης και μπορούμε να το ξανακάνουμε καλύτερα πια. Με το ευρώ μόλις 6 χρόνια χρειάστηκαν να οδηγηθούμε σε άλλη μια πτώχευση, και γνωρίζουμε ότι με το ευρώ δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε δουλειά και ανάπτυξη.


Πάντως όσοι σαν φέρνουν παράδειγμα την Αργεντινή, γνωρίζετε τώρα πια, ότι λένε ψέματα, εντεταγμένοι σε υπηρεσία εκφοβισμού του Ελληνικού Λαού και όσοι τους πιστεύουν είναι φοβισμένα θύματα. Μην ξεχνάμε ότι ο φόβος εξατμίζει κάθε αρετή μας, και μας καθιστά άβουλους.


spyridonstalias@hotmail.com