Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

 ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΟΤΙ Ο ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada 

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

«Μπράβο»! Στην Βίβλο όσοι ασχολούνται και την μελετούν γνωρίζουν καλά ότι τον Ιησού Χριστό τον σταύρωση οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Σήμερα την χώρα αυτή την σταυρώνουν όλοι αυτοί οι περίλαμπροι ρασοφόροι που έχουν συνταχτεί με τους άθεους, προδότες πολιτικούς και όλους τους εχθρούς της Ορθοδοξίας και του έθνους και με αυτούς που εξοντώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τον ελληνικό λαό και το ίδιο τους το ποίμνιο,

Αλήθεια τι εντύπωση  προκαλεί στους εκκλησιαζομένους όταν ο ίδιος ο Παναγιότατος Θεσσαλονίκης δηλώνει πως, «Η Εκκλησία χάλασε τα σχέδια σε κάποιους που ήθελαν να εξεγερθεί ο λαός», (αγιορείτικο Βήμα 19/1). Δηλαδή παραδέχεται ότι με τις χιλιάδες μερίδες που προσφέρει ελεημοσύνη η εκκλησία σε ένα λαό που έχει καταστραφεί από μια προδοτική πολιτική ηγεσία και έχει φτάσει στο σημείο να μην έχει, όχι μόνον που την κεφαλή κλείναι, αλλά και τον ίδιο τον επιούσιο, σώζει αυτό το ίδιο το καθεστώς που έχει καταστρέψει τον ελληνικό λαό και έχει επιβάλλει την πιο σκληρή μεταπολεμική κατοχή στην χώρα. Αυτή είναι η εκκλησιαστική ιεραρχία που έχει ταχτεί να σώζει και να υπερασπίζεται το ποίμνιο ;  Δηλαδή  να μην μιλάμε, να τρώμε τις μερίδες τους και να σιωπάμε  στην καταστροφή της ίδιας μας της πατρίδας! Ο πάτερ Παΐσιος, αγαπητέ Παναγιότατε είχε πει : «Το ορθόδοξο πνεύμα είναι να λέει και να καταχωρεί ο καθένας την γνώμη του όχι να μην μιλεί γιατί φοβάται, ή να κολακεύει για να τα έχει καλά με τον αρχιεπίσκοπο ή με τον ηγούμενο». Πάτερ Παΐσιος ο αγιορείτης, Τόμος Α.

Οι Έλληνες βουλιάζουν στην ανέχεια, στην ανεργία, οικογένειες διαλύονται και πολλοί νέοι αναγκάζονται σαν καινούργιο παιδομάζωμα να φεύγουν στο εξωτερικό και έπονται πολύ χειρότερα για μια χώρα που υποτίθεται ότι  είναι ο φάρος της Ορθοδοξίας. Ο αρχιερέας όμως, φωτογραφίζεται χαμογελαστός… «εν μέσω των  ληστών». Όταν πράγματι έχουν αρχίσει να κατεδαφίζουν ότι ακόμα έχει μείνει όρθιο, είναι σωστό ο πιστός να μένει αδιάφορος εν ονόματι κάποιας ευλαβικότητας του;  Στο Βυζάντιο,  μας αναφέρει ο Στήβεν Ρανσιμαν, αυτός ο κορυφαίας βυζαντινολόγος στο βιβλίο του Βυζαντινή Θεοκρατία, «Ο σεβασμός  για την θεϊκή εξουσία του Αυτοκράτορα ή του Πατριάρχη δεν εμπόδιζε τους Βυζαντινούς να ξεσηκώνονται σε επανάσταση εναντίον ενός ανθρώπου που τον θωρούσαν ανάξιο για τέτοια θέση». Είναι αμέτρητοι οι ιεράρχες και οι ρασοφόροι που θυσιάστηκαν για τη ελευθερία της πίστεως μας τα ιδανικά της ελληνοορθοδοξίας που δεν χρειάζεται να τους αναφέρουμε.  Τους θυμούμαστε με κάποια θλίψη.   Κανείς δεν ζητάει να σηκωθούν φλάμπουρα ένοπλης επανάστασης, αλλά η απάθεια στην επερχόμενη καταστροφή δεν αρμόζει σε Ορθόδοξους ιεράρχες. Εδώ ίσως θα πρέπει  να θυμηθούμε αυτό που έγραψε το 1984 ο κορυφαίος ελληνορθόδοξος θεολόγος, Ιωάννης Ρωμανίδης, στο μεγαλειώδες έργο του, «Πατερική Θεολογία»  :  «Η εκκλησία όμως όταν αντιμετωπίζει ανέντιμο αγώνα εναντίον της είναι υποχρεωμένη να αμυνθεί».  Αλλά πως θα αμυνθεί μια εκκλησία με μια ηγεσία που διστάζει και παρακολουθεί αδρανής κάνοντας δημόσιες σχέσεις ενώ το ποίμνιο καταρρέει και οι εκκλησίες ερημώνουν έλλειψη ιερέων ;  Μήπως έχουμε φτάσει στο σημείο που επισημαίνει πάλι ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης,   «διότι η κρίση που νομίζω ότι περνά σήμερα η εκκλησία θα είναι και η τελευταία Της. Μετά δεν θα υπάρχει τίποτα όρθιο για να σαλευτεί και να υποστεί κρίση». Αν είναι έτσι τότε υπάρχουν και κάποιοι υπεύθυνοι για το πως φτάσαμε εδώ και οι υπεύθυνοι σίγουρα δεν είναι οι βομβαρδιζόμενοι πανταχόθεν πιστοί.  Βγάλαμε τους εαυτούς μας έξω από αυτή την κοινωνία και τώρα βλέπουμε να καταρρέουν τα πάντα να δυναμώνουν ακραίες και επικίνδυνες δυνάμεις και εμείς να είμαστε απλοί θεατές. Οχυρωθήκαμε από την κυριακάτικη προσέλευση μας στην θεια λειτουργία και αδιαφορήσαμε για τα πάντα. Αναζητάμε με αγωνία πνευματική ηγεσία να οδηγήσει το ποίμνιο.

 

«Σε μερικούς δεν συμφέρει να υπάρχει  η Ελλάδα μας κάνει κακό λένε πρέπει να την εξαφανίσουμε»,  μας λέει ο πάτερ Παΐσιος που τελευταία κάποιοι προσπάθησαν ακόμα και  να τον γελοιοποιήσουν χάριν της λεγομένης «ελευθερίας του λόγου». Σίγουρα ο πάτερ Παΐσιος θα τους είχε συγχωρέσει εκείνο όμως που δεν συγχωρούσε είναι η παθητικότητα στις προσβολές της Ορθοδοξίας χάριν του.. «πολιτισμού της διαστροφής».  «Αυτό όμως είναι ένα σημείο της εποχής μας όπου την ομορφιά την πνευματική την θεωρούν ασχήμια»,  όπως πάλι μας λέει ο πάτε ρ Παΐσιος. Ζούμε στη εποχή όπου το άρρωστο και το διεστραμμένο, το ψυχοφθόρο και το διεφθαρμένο προβάλλεται σαν το «προοδευτικό», «δημοκρατικό» και «εκσυγχρονιστικό». Έτσι το να εξευτελίζουμε το ιερό μυστήριο της θειας κοινωνίας θεωρήθηκε… αποκατάσταση των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η Ελλάδα μας καταρρέει και εμείς μοιάζουμε σαν το όστρακο που έχασε το περιεχόμενο του και φιγουράρει κούφιο σε δημόσιες σχέσεις με ένα διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο που έχει απαξιωθεί με τα εγκλήματα του.  Γίναμε άραγε η δεύτερη Κωνσταντινούπολη πριν την άλωση, αλλά με διαφορετικά ιστορικά δεδομένα ;  Γιατί σήμερα η «άλωση» δεν  είναι άλωση αρχών και εξουσίας, αλλά άλωση εγκεφάλων και ψυχών.  Θα μείνουμε έτσι απαθείς ; «Την εξουσία δεν την φοβάται όποιος κάνει το καλό αλλά όποιος κάνει το κακό» μας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ένας ιεράρχης που πολέμησε την διαφθορά του κατεστημένου της εποχής του. Γιατί άραγε  αυτό βρισκόμαστε στο σημερινό μας χάλι ; Όμορφες εκκλησίες που σε λίγο καιρό θα μείνουν άδειες, φανταχτερά άμφια που σε λίγο καιρό θα ξεπουλιούνται για λίγα αργύρια. Ως που θα φτάσουμε ακόμα ;

Πρόσφατα κάποιος χαρισματικός ηγούμενος μιας πολύ γνωστής ιεράς μονής της Χαλκιδικής, σε μια συνομιλία μαζί του μου είπε ότι είχε απευθυνθεί στον τοπικό Δεσπότη και του είχε ζητήσει να οργανώσει μια δέηση σε όλες τις εκκλησίες της μητρόπολης για να προσευχηθεί το ποίμνιο για την πατρίδα που περνάει αυτή την ιστορική κρίση.    Αντιμετώπισε την πλήρη αδιαφορία. Αλλά εκείνο που με συγκλόνισε ήταν αυτό που μου είπε όταν τον ρώτησα τι έχει να πει γιατί άρχισαν να φεύγουν ομαδικά οι νέοι μας στο εξωτερικό. Γύρισε και με κοίταξε με ύφος θλιμμένο και μου είπε το εξής που ειλικρινά με ανατρίχιασε : «Αυτό είναι ένα καινούργιο παιδομάζωμα». Γυρίσαμε δηλαδή πίσω στη εποχή του παιδομαζώματος. Αυτοί που φεύγουν θα χάσουν και την συνείδηση τους και σιγά σιγά θα αλλοτριωθούν όπως έγινε και με χιλιάδες άλλους και θα είναι κατ όνομα, (ή ακόμα και αυτό θα λείψει ; ) ορθόδοξοι.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι όλα αυτά έπρεπε να γίνουν γιατί κάπου είχαμε «ξεφύγει». Σωστό, αλλά μέχρις ενός σημείου και σίγουρα αυτό δεν μας απαλλάσσει από τις ευθύνες αντίστασης μας.  Αλλιώς  κανείς δεν θα είχε αγωνιστεί να μην πέσει το Βυζάντιο στους εχθρούς. Σήμερα οι «εχθροί» δεν παιανίζουν αλαλάζοντας τα φλάμπουρα της ημισελήνου, (τουλάχιστον ακόμα), αλλά οθόνες, «δημοκρατικές διαδικασίες» και άφθονο «εκσυγχρονισμό». Εμάς τι μας απομένει ;

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

 

Η τρόικα θεωρεί τελειωμένη την κυβέρνηση & τη στέλνει στο "απόσπασμα" των εκλογών

ΕΠΑΙΞΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

1

Η τρόικα στέλνει στο… απόσπασμα των εκλογών την κυβέρνηση που πίστεψε πώς κάνοντας το «καλό παιδί» και ψηφίζοντας μέτρα κατά των Ελλήνων πολιτών θα έχει καλύτερη τύχη από αυτή της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Το μεγάλο ερώτημα που ανακύπτει ωστόσο και από τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις είναι αν τον Μάιο η κατάρρευση της κυβέρνησης θα έρθει μέσω Ευροεκλογών ή και Εθνικών εκλογών.

Οι δανειστές ζητούσαν συνεχώς το «αίμα» των Ελλήνων και η κυβέρνηση τους το προσέφερε, κόβοντας μισθούς και συντάξεις, επιβάλλοντας νέους φόρους, προχωρώντας σε απολύσεις Δημοσίων Υπαλλήλων, μοιράζοντας δημόσια «φιλέτα» σε συμφέροντα που υποδείκνυε η τρόικα, περνώντας ρυθμίσεις για να βγαίνουν σε πλειστηριασμό τα σπίτια των πολιτών κ.α.

Η κυβέρνηση πίστευε πώς από υποτακτικός και εκτελεστικό όργανο, αφού στην ουσία αυτός ήταν ο ρόλος που αποδέχθηκε ενάμιση χρόνο τώρα πως θα μπορέσει να… ορθώσει το ανάστημα της και να το παίξει εξουσία επειδή θεωρεί ότι πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα. Αμ δε.

Συμμετείχε στο έγκλημα του ελληνικού λαού, είναι υπεύθυνη γι’ αυτό και η ώρα που θα πληρώσει έρχεται μέσω της κάλπης.

Η τρόικα δεν αναγνωρίζει το πρωτογενές πλεόνασμα και ανακαλύπτει χρηματοδοτικό κενό ύψους 14 δις ευρώ για τη διετία 2014-2015 ζητώντας να υπογραφεί νέο μνημόνιο και να ληφθούν νέας μέτρα σε βάρος των Ελλήνων.

Αυτός ήταν ο στόχος της. Να διαλύσει τη χώρα και να πάρει τα πάντα από τους Έλληνες. Αυτός υπηρετεί και αυτόν θα συνεχίσει να υπηρετεί αν κάποιοι δεν την διώξουν με τις κλωτσιές.

Δεν δέχεται ισοδύναμα μέτρα για τη διατήρηση του ΦΠΑ χαμηλά στην εστίαση, δεν είναι ικανοποιημένη από τον ενιαίο φόρο ακινήτων ούτε από το νόμο για τους πλειστηριασμούς. Εξάλλου το έχει πει και ο υπάλληλος τους στη Αθήνα, ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας πώς «τους δυσαρεστήσαμε».

Με τα δεδομένα αυτά δεν αναμένεται πριν τα μέσα Φεβρουαρίου η έγκριση για την δόση των 6,7 δισ. προς τη χώρα μας (3,1 δισ. από την ΕΕ και 3,6 δισ. από το ΔΝΤ).

Πηγαίνει έτσι πιο πίσω και όλο το χρονοδιάγραμμα των ενεργειών της Αθήνας για να ανοίξει η συζήτηση για τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, που το Μέγαρο Μαξίμου και ο Γ. Στουρνάρας θα ήθελαν να έχει οδηγήσει σε αποφάσεις έως τον Ιούνιο το αργότερο.

Η ώρα της κάλπης λοιπόν για την κυβέρνηση πλησιάζει την ώρα που το εσωτερικό «θερμόμετρο» έχει ανέβει μετά και τη θέση που εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ για μη στήριξη του Προέδρου της Δημοκρατίας στις αρχές του 2015.

Στην κυβέρνηση εξετάζουν τρόπους για να διασωθούν από μία συντριβή και δεν αποκλείεται πλέον και το ενδεχόμενο να στηθούν τρεις κάλπες το Μάιο. Πέραν των Αυτοδιοικητικών Εκλογών και των Ευρωεκλογών και αυτή των Εθνικών εκλογών.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η επιχείρηση κατά της Χρυσής Αυγής, η οποία εκτιμάται πώς θα κλιμακωθεί διότι ο Λαικός Σύνδεσμος είναι αυτός που δέχεται τη μεγαλύτερη εισροή δεξιών ψηφοφόρων.

Μέχρι στιγμής πάντως, η προσπάθεια της κυβέρνηση στέφθηκε με αποτυχία, αφού η φυλάκιση της ηγεσίας του κόμματος ενίσχυσε τη Χρυσή Αυγή η οποία ετοιμάζει «μεγάλη επιστροφή» με συμμετοχή σε Αυτοδιοικητικές Εκλογές και Ευρωεκλογές.

Παρουσιάζεται σταθερά τρίτο κόμμα και «απειλεί» σε πολλές περιπτώσεις τη δεύτερη θέση της ΝΔ.

Από το κυβερνητικό στρατόπεδο επισημαίνεται ότι καθοριστικό ρόλο θα παίξουν οι δημοσκοπήσεις του επομένου διαστήματος. Αν αυτές δείχνουν πώς η διαφορά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στο δρόμο πώς τις Ευρωεκλογές είναι μικρή τότε, ίσως επιχειρηθεί να στηθούν τριπλές κάλπες.

Διαχειρίσιμη διαφορά η κυβέρνηση θεωρεί αυτή των 3 ή 4 μονάδων. Με μεγαλύτερη από 4 και 5 μονάδες διαφορά στις Ευρωεκλογές η κυβέρνηση δεν μπορεί να σταθεί. Αναγκαστικά θα συρθεί σε εθνικές εκλογές αμέσως μετά και η κατάρρευση θα είναι τεράστια.

Το έως τώρα κλίμα πάντως δείχνει πώς η κυβέρνηση βρίσκεται στα σχοινιά και απλά παλεύει για το πώς θα χάσει και θα πέσει στο καναβάτσο. Με ήττα στα σημεία ή νοκ αουτ.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Σ. Ρομπόλης: Ο κατώτατος μισθός πρέπει να γυρίσει στα επίπεδα του 2009.

Πετρόπουλος Ανδρέας|

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα (ΑΥΓΗ)

Η αύξηση του κατώτατου μισθού, με επαναφορά στα επίπεδα του 2009, η ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αποτελούν τους βασικούς όρους για την αντιμετώπιση των δραματικών διαστάσεων που έχει προσλάβει η ανεργία, σημειώνει στην "Αυγή" της Κυριακής ο επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ Σάββας Ρομπόλης.

Συνέντευξη στον Ανδρέα Πετρόπουλο

* Την ώρα που η κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας επιμένουν να βλέπουν σταθεροποίηση ή και υποχώρηση της ανεργίας, το ΙΝΕ επιμένει ότι και το 2014 θα είναι έτος αύξησης της ανεργίας. Ποιες είναι οι τελικές εκτιμήσεις σας;

Το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ επιβεβαιώθηκε στις προβλέψεις του ότι η ανεργία το 2013 θα κυμανθεί στο 29% και θα αφορά 1.450.000 άτομα, ενώ για το 2014 το επίπεδο θα αυξηθεί και άλλο φθάνοντας στο 30% - 31% και οι άνεργοι θα υπερβούν το 1.500.000. Παράλληλα, από το 2010 είχαμε επισημάνει ότι λόγω του κύκλου της ύφεσης στην Ελλάδα η ανεργία πολύ δύσκολα θα διαμορφωθεί κάτω από το 17% μέχρι το 2026, ακόμη και με το πιο αισιόδοξο σενάριο ετήσιας αύξησης του ΑΕΠ 3,5%-4% (50.000 νέες θέσεις εργασίας τον χρόνο), καθώς αυτό το ποσοστό αποδίδεται, κατά κύριο λόγο, στα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Για να επιστρέψει η ελληνική οικονομία στα επίπεδα ανεργίας του 2009, όταν και αριθμούσε 450.000 ανέργους, για να καλύψει δηλαδή το 1 εκατομμύριο θέσεις εργασίας που χάθηκαν την περίοδο 2009-2013, θα χρειαστούν τουλάχιστον 20 χρόνια.

Για το 2014 προβλέπουμε ότι το σύνολο των απασχολουμένων θα είναι μικρότερο από τον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό και τους ανέργους κατά 1,1 εκατομμύρια άτομα. Επιπλέον βλέπουμε να συνεχίζεται μια πρωτόγνωρη διχοτόμηση της αγοράς εργασίας στη χώρα μας. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο αριθμός των επίσημα καταγεγραμμένων ανέργων (1.400.000 άτομα) συμπίπτει με τον αριθμό των απασχολουμένων στον ιδιωτικό τομέα, δημιουργώντας έτσι συνθήκες τρόμου μεταξύ απασχόλησης και ανεργίας, αλλά και απαξίωσης της λειτουργίας της αγοράς εργασίας, που προκαλεί ανησυχητικές προοπτικές στην κοινωνική συνοχή, ιδιαίτερα με το υψηλό ποσοστό (71% - 955.000 άτομα) της μακροχρόνιας ανεργίας, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που αφορούν στο τρίτο τρίμηνο του 2013.

* Στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας προωθήθηκε, όχι μόνο στην Ελλάδα του Μνημονίου αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η ευελιξία στην αγορά εργασίας. Γιατί δεν απέδωσε αυτή η πολιτική;

Σε όλες τις χώρες την τελευταία εικοσαετία επιβάλλεται μια ισχυρή τάση απορρυθμίσεων των εργασιακών σχέσεων, επειδή δήθεν με αυτόν τον τρόπο προσαρμόζεται το εργατικό δυναμικό στις τεχνολογικές εξελίξεις της παραγωγής.

Όμως εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι η ευελιξία, η απασχολησιμότητα και οι ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης δεν αντιμετώπισαν το πρόβλημα της ανεργίας. Αντίθετα, οι πολιτικές απασχόλησης και προστασίας των ανέργων έτειναν περισσότερο προς τη δημιουργία συνθηκών εργασιακής ανασφάλειας για σημαντικό τμήμα του εργατικού δυναμικού. Το ίδιο το κράτος έγινε η ατμομηχανή της ανασφάλειας, είτε ως φορέας έμπνευσης και άσκησης των εφαρμοζόμενων πολιτικών απασχόλησης είτε ως εργοδότης προς τους υπαλλήλους του.

Οι προσδοκίες της ευελιξίας της αγοράς εργασίας ως επιλογή για τη βελτίωση των δυνατοτήτων απασχόλησης, κατέρρευσαν, όπως έδειξε και η εμπειρική έρευνα στην Ευρώπη (Revue Alternatives Economiques, Decembre 2013), στην οποία αναφέρεται ότι τα κράτη - μέλη που καθυστερούν να εξέλθουν από την κρίση είναι αυτά στα οποία η αγορά εργασίας είναι περισσότερο απορρυθμισμένη και ευέλικτη.

* Ναι, αλλά προκρίθηκε για να επιλύσει το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας...

Απεναντίας, η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας όχι μόνο δεν επέλυσε το πρόβλημα της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας, αλλά συνέβαλε στην αύξηση του επιπέδου των φτωχών εργαζομένων στη ζώνη του ευρώ από 7,4% το 2006 σε 9,1% το 2012, ενώ στην Ελλάδα οι βίαιες μειώσεις των μισθών συνέβαλαν στην αύξηση των φτωχών-εργαζομένων από 11,9% το 2010 σε 15,1% το 2011 (Eurostat, 2012). Έτσι γίνεται πλέον φανερό ότι οι ασκούμενες πολιτικές της ευελιξίας της απασχόλησης και των μισθών δεν συνιστούν πολιτικές που δημιουργούν θέσεις εργασίας.

* Ποια είναι η εναλλακτική λύση για την ενίσχυση της απασχόλησης και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στην Ευρώπη και στη χώρα μας;

Είναι επιβεβλημένο στην Ευρώπη να ενταχθεί η καταπολέμηση της ανεργίας στη μακροοικονομική πολιτική. Αυτό σημαίνει, καταρχήν, την προσφυγή στη στρατηγική της ισομερούς ανάπτυξης μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την προσθήκη στα τρία κριτήρια του Μάαστριχτ (χρέος, έλλειμμα, πληθωρισμός) τέταρτου κριτηρίου που θα αναφέρεται στο επίπεδο της απασχόλησης ή της ανεργίας, ως αναγκαίο μέτρο ουσιαστικής και αποτελεσματικής αντιμετώπισης της ανεργίας στην Ευρώπη. Στο πλαίσιο αυτό, είναι επιτακτική ανάγκη η οργανική ενότητα των πολιτικών απασχόλησης με τις ανάγκες της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας της αναπτυξιακής πολιτικής στην Ε.Ε. και στην Ελλάδα.

* Τι σημαίνει αυτό;

Τρία βασικά πράγματα: Αύξηση του κατώτατου μισθού, ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Παράλληλα, απαιτείται σύνδεση των δημόσιων πολιτικών με τον χαρακτήρα και τη διάρθρωση του παραγωγικού συστήματος της χώρας καθώς και βελτίωση του πλέγματος των αλληλεξαρτήσεων των ηγετικών κλάδων παραγωγής. Έτσι, θα δημιουργηθούν οι αναγκαίες συνθήκες μεταμόρφωσης και ανασυγκρότησης της παραγωγικής βάσης, που μονοκαλλιεργείται από τις υπηρεσίες και τον τουρισμό, με τη δημιουργία δικτύων, συνεργιών και συμπληρωματικότητας μεταξύ των τομέων και των κλάδων παραγωγής σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, προκειμένου να αυξηθούν η παραγωγή, η απασχόληση, η παραγωγικότητα, το εισόδημα (αρχής γενομένης από την αύξηση του κατώτατου μισθού στα επίπεδα των 751 ευρώ) και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της χώρας.

Ποιοι πήραν τα "χρυσά" δάνεια του Τ.Τ.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ( ΑΥΓΗ)

•  167  6

Τα 35 "επιχειρηματικά" δάνεια ύψους 1,374 δισ. ευρώ που χορήγησε το Τ.Τ. μέσα σε 3,5 χρόνια (τα ποσά είναι σε χιλιάδες ευρώ)

Την απουσία εξασφαλίσεων στις χορηγήσεις δανείων σε επιχειρηματίες δείχνουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τα τρία εμπιστευτικά πορίσματα της Τράπεζας της Ελλάδος που διενεργήθηκαν για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και τα οποία έφερε στο "φως της δημοσιότητας" η "Αυγή" αποκλειστικά την Παρασκευή 17.1.2014. Όπως φαίνεται από τα εν λόγω, οι γαλαζοπράσινες διοικήσεις της τράπεζας χορηγούσαν δάνεια κατά... βούληση, ενώ, όπως αναφέρουν οι ελεγκτές της ΤτΕ, "διαπιστώθηκε ότι διενεργήθηκαν χρηματοδοτήσεις κατά παρέκκλιση των εσωτερικών διαδικασιών... και χωρίς την τήρηση βασικών αρχών τραπεζικής πρακτικής", κάτι το οποίο περιγράφει εν πολλοίς τι συνέβη από τότε που το Τ.Τ. ξεκίνησε να χορηγεί επιχειρηματικά δάνεια. Αξίζει να σημειωθεί πως από το 2008 έως και το 2012 (άρα και εν μέσω κρίσης), χορηγήθηκαν 35 επιχειρηματικά δάνεια ύψους 1,374 δισ. ευρώ! Τα εν λόγω έγγραφα (Ιούλιος 2012, Νοέμβριος 2012 και Δεκέμβριος του 2013) της ΤτΕδείχνουν τη ροή των επισφαλών δανείων προς τους επιχειρηματίες Κοντομηνά, Λαυρεντιάδηκαι Γριβέα, αναλύοντας τους λόγους που προκαλούν μεγάλες ζημιές στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ενώ εμπεριέχουν και άλλα, τα οποία, αν και δεν περιλαμβάνονται στο πόρισμα Παπανδρέου, εντούτοις η ΤτΕ διαπιστώνει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μεγάλους πιστωτικούς κινδύνους και πιθανές ζημιές.

• Η υπόθεση της Marfin και το δάνειο στο Βίκτωρα Ρέστη. Σε 3,5 χρόνια χορηγήθηκαν 35 επιχειρηματικά δάνεια 1,374 δισ. ευρώ

Το χρονικό και οι ανεπαρκείς εξηγήσεις Προβόπουλου

Για το θέμα του Τ.Τ μίλησε στη Βουλή και ο Γιώργος Προβόπουλος, διοικητής της ΤτΕ, ο οποίος δεν μπόρεσε να εξηγήσει επακριβώς την ουσιαστική απουσία ελέγχων στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο από το 2006 και μετά, όταν πήρε άδεια λειτουργίας τραπεζικού ιδρύματος εν όψει της εισόδου του στο Χρηματιστήριο. Ο διοικητής της ΤτΕ επικαλέσθηκε το ότι από τον έλεγχο που άσκησε η ΤτΕ προέκυψε η έρευνα της Αρχής κατά του "ξεπλύματος 'μαύρου' χρήματος" και οι διώξεις της Δικαιοσύνης. Όμως η ουσία είναι ότι υπήρξε κενό ελέγχων την περίοδο 2006-2009, καθυστέρηση ενός έτους (2009-2010) στην απαγόρευση χορήγησης επιχειρηματικών δανείων και κενό ελέγχου από την ΤτΕ την περίοδο 2010 -τέλη 2012. Ο Γ. Προβόπουλος επέρριψε τις ευθύνες στη διοίκηση Φιλιππίδη, ισχυριζόμενος ότι το 33,2% των δανείων που χορήγησε ήταν επισφαλή, όπως και στη διοίκηση Παπαδόπουλου. Πάντως, φαίνεται ότι το θέμα κινήθηκε έτι περαιτέρω όταν ανέλαβε η BlackRock, η οποία βρήκε ως "επιθετική" την πολιτική του Τ.Τ., οπότε "αποσύρθηκε" η ΤτΕ, η οποία επανήλθε στα τέλη του 2012, πραγματοποιώντας τον έλεγχο που έφθασε στη Δικαιοσύνη.

Η περίπτωση Κοντομηνά

Αναφορικά με τα πορίσματα της ΤτΕ που αποκάλυψε η "Αυγή", αυτά "καίνε" τον επιχειρηματία Δημήτρη Κοντομηνά και τις διοικήσεις του Τ.Τ. Σύμφωνα με αυτά, οι δανειακές υποχρεώσεις της Demco στις 18.1.2013 ανέρχονταν στο ποσό των 42,466 εκατ. ευρώ, ενώ σε σημεία όχι μόνο αυτού του εγγράφου αλλά και των δύο του 2012, εγείρονται ισχυρές ενστάσεις για την απουσία των απαιτούμενων εξασφαλίσεων που υπήρχαν.

Για δάνεια όπως το ανωτέρω φαίνεται πως υπήρξε αναδιάρθρωση τον Ιανουάριο του 2012 με νέο δάνειο 42,5 εκατ. ευρώ, ήτοι δάνειο για να ξεπληρωθούν τα δάνεια των προηγούμενων ετών, όταν οι οφειλές της εταιρείας προς το Τ.Τ. ήταν συνολικά 38,5 εκατ. ευρώ! Για την αναδιάρθρωση αυτή φαίνεται να ¨ελέγχεται", κατά το πόρισμα Παπανδρέου, και η νυν διευθύνουσα σύμβουλος του ΤΧΣ Αναστασία Σακελλαρίου.

Ο Mr. MIG

Μια επιχείρηση που απασχολεί το εμπιστευτικό πόρισμα ελέγχου της Διεύθυνσης Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος της ΤτΕ για το Τ.Τ. (Νοέμβριος 2012) είναι η Marfin, της οποίας πρόεδρος είναι ο επιχειρηματίας Ανδρέας Βγενόπουλος. Από εκεί και το απόσπασμα που ακολουθεί: "Η συνημμένη στο εισηγητικό σημείωμα ανάλυση των οικονομικών στοιχείων πραγματοποιήθηκε από την εταιρεία Chevreux (2/2009), εκτός δηλαδή της αρμόδιας υπηρεσίας της Τράπεζας, αναφέρεται σε εκτιμήσεις για τα έτη 2008-2013 και προβλέπει αισιόδοξο κύκλο εργασιών της τάξεως των 2 δισ. ευρώ περίπου, για τα έτη 2010-2013, που δεν έχει επαληθευτεί. [...] Συνεπώς, με τα διαθέσιμα δημοσιευμένα στοιχεία, κατά τον χρόνο εισήγησης της υπο-επιτροπής, δεν επιβεβαιώνεται ότι 'ο αναλαμβανόμενος πιστωτικός κίνδυνος ήταν αποδεκτός', όπως αναφέρεται. Τα δάνεια της Marfin εξυπηρετούνται σήμερα.

Λαυρεντιάδης και στο... βάθος Γριβέας

Άλλη ηχηρή περίπτωση που απασχολεί τους ελεγκτές της Τράπεζας της Ελλάδος είναι η Alapis του Λ. Λαυρεντιάδη. Στη σχετική αναφορά επισημαίνεται: "Η Τράπεζα έχει προβεί στην καταγγελία του δανείου (η πιστούχος έχει αιτηθεί από τον 120/2011 την υπαγωγή στο άρθρο 99) και έχει διενεργήσει πρόβλεψη ίση με το 85% του υπολοίπου της 30.06.2012. Εντούτοις, δεδομένης της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης της εταιρείας και ελλείψει εξασφαλίσεων, εκτιμήθηκε πιθανή ζημία στο 100% του υπολοίπου, ήτοι 97.336 χιλ.".

Για τον Όμιλο Κ. Γριβέας - C&C International A.E., το εμπιστευτικό πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος αναφέρει: "...Με τον ιδιαίτερα υψηλό πρόσθετο δανεισμό από την Τράπεζα (17 εκατ. ευρώ), ο οποίος δεν συνάδει με τα προηγούμενα μεγέθη του ομίλου, αλλά βασίζεται μόνο στα προσδοκώμενα και σε μεγάλο βάθος χρόνου στοιχεία, η εταιρεία κατέστη υπερδανεισμένη".

Από εκεί και πέρα, τα πορίσματα εμπεριέχουν το δάνειο στην οικογένεια Μπακατσέλου (συγγενείς της συζύγου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου) ύψους 1 εκατ. ευρώ (βλ. σχετικό πίνακα), το οποίο χαρακτηρίζεται "άνευ εξασφαλίσεως".

Ο Ρέστης, η IMPERIO και ο... Σέρβος

Στη συνέχεια, στα πορίσματα αναφέρονται και άλλα επισφαλή δάνεια, όπως της Express Holidays, η οποία φέρεται να ανήκει στον εφοπλιστή και επιχειρηματία Βίκτωρα Ρέστη. Για την εν λόγω αναφέρεται "...υπολογίστηκε πιθανή ζημία 60% στο ακάλυπτο υπόλοιπο της χρηματοδότησης, ήτοι 2.240 χιλιάδες ευρώ".

Επίσης στα πορίσματα, περιλαμβάνεται δάνειο της εταιρείας Imperio Argo, γνωστής σε όλους από την "εμπλοκή" της στη διανομή των σχολικών βιβλίων, επί υπουργίας της Άννας Διαμαντοπούλου, η οποία εταιρεία φερόταν να έχει χρέη προς το Δημόσιο ενώ είχε οδηγηθεί και στην πτώχευση. Το πόρισμα αναφέρει "η εξόφληση του δανείου θεωρείται αβέβαιη και επομένως εκτιμήθηκε πιθανή ζημία στο 100% του ακάλυπτου υπολοίπου, ήτοι 3.576 χιλιάδες ευρώ... η διασφαλιστική αξία του ακινήτου υπολογίστηκε μηδενική...".

Επιπρόσθετα, υπάρχουν αναφορές στους ομίλους Λ. Έλληνα - Π. Ευθυμίου όπου αναγράφεται "...οι πιστοδοτήσεις θεωρούνται υψηλού κινδύνου", ενώ για τους υπο-ομίλους Ραστέλης - Almond και Βουκαλια - Aspen ότι εμφανίζουν "έντονα αρνητική καθαρή θέση". Για τις παραπάνω εκτιμάται συνολική πιθανή ζημία 13.110 χιλιάδες ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο επιχειρηματίας Λουκάς Έλληνας εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία αναφέρει ότι "Δεν υφίσταται ουδεμία εμπλοκή του εν λόγω επιχειρηματία με τη συγκεκριμένη υπόθεση, ως άλλωστε, έχει ήδη δημοσίως γνωστοποιηθεί από τις αρμόδιες για το χειρισμό της υπόθεσης εισαγγελείς".

Τέλος, αναφέρονται και άλλες δύο επιχειρήσεις: η μια ενός Σέρβου ονόματι Zivanic για τον όμιλο R. Zivanic - Βιος, όπου γίνεται λόγος για πιθανή ζημία 4.667 χιλιάδων ευρώ, αλλά και της εταιρείας Enorasis με πιθανή ζημία 1.189 χιλιάδες ευρώ, όπως αναφέρεται στα πορίσματα.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΟΥΡΙΔΗΣ

•  

Ν. Βούτσης: Ριζοσπαστική αλλαγή με κορμό την Αριστερά

Συνέντευξη του γραμματέα της Κοινοβουλυετικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Βούτση, στην εφημερίδα NEWSMAIL και τον Ρενάτο Λέκκα

Η δικομματική κυβέρνηση θεωρεί ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κατάργηση του Μνημονίου, δεν είναι ρεαλιστική. Τι απαντάτε; Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει το Μνημόνιο εντός της Ευρωζώνης; Θα δεχτούν οι εταίροι να εφαρμοστεί το δικό σας πρόγραμμα;

Η χώρα μας επιχειρήθηκε να γίνει το πειραματόζωο μιας ακραίας αντικοινωνικής αλλά και ταυτόχρονα αδιέξοδης λύσης με προφανή πλέον τον κίνδυνο της ανθρωπιστικής καταστροφής. Οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, ιδιαίτερα και κατ’ αρχήν αυτές του Νότου, βιώνουν τη δραματική επιδείνωση στη ζωή των πολιτών τους. Στο έδαφος λοιπόν της κρίσης θα διαμορφωθούν νέοι πολιτικοί συσχετισμοί και η χώρα μας θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων για μια ριζική προοδευτική στροφή, που θα ανατρέπει υπέρ των εργαζομένων ακόμα και στοιχεία της αρχιτεκτονικής του ενιαίου νομίσματος και θα επιβάλλει ευρωπαϊκή λύση στις κρίσεις χρέους. Μιλάμε λοιπόν για σκληρή σύγκρουση πολιτικών που αφορούν άμεσα και στο ίδιο το μέλλον της Ε.Ε. Με αυτή την έννοια, το γενναίο «κούρεμα» π.χ. του χρέους που σήμερα δε δέχονται οι νεοφιλελεύθερες ελίτ που ηγεμονεύουν στην Ε.Ε., θα αποδειχθεί ως μία από τις πλευρές της συνολικής λύσης, όχι μόνο για ένα καλύτερο μέλλον των ευρωπαϊκών λαών, αλλά και για την ίδια την υπόσταση μιας Ε.Ε. παράγοντα προοδευτικού μετασχηματισμού, σε πλήρη αντίθεση με τη σημερινή της υπόσταση που οικοδομείται ως παράγων κοινωνικής υποβάθμισης και οικονομικής εξαθλίωσης των εργαζομένων.

Τελευταία καταγράφεται μια θετική τάση για τον ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις. Στελέχη σας δηλώνουν δημόσια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να πάρει ακόμα και την αυτοδυναμία. Ωστόσο, ένα μεγάλο ποσοστό όσων δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξοι ότι θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές με την πολιτική σας. Πώς το σχολιάζετε;

Εδώ και τέσσερα χρόνια διεξάγεται ένας τυπικά ακήρυκτος πόλεμος εναντίον όσων καλούνται να υποστούν υποχρεωτικά τη φτωχοποίηση και την οικονομική εξαθλίωση. Το «σοκ και δέος» στην ελληνική του εκδοχή έχει γράψει ήδη ιστορία. Ο βαθμός λοιπόν αισιοδοξίας, οι ελπίδες και οι προσδοκίες που έχουν γεννηθεί στον ελληνικό λαό για μια ριζοσπαστική αλλαγή με κορμό την Αριστερά, δεν μπορούν προφανώς να αντιστοιχηθούν με ιστορικά προηγούμενα όπου οι φοβίες και οι διεθνείς καταναγκασμοί είχαν πολύ μικρότερη βαρύτητα. Η εμπιστοσύνη και η φερεγγυότητα είναι δύο στοιχεία που έχουν οικοδομηθεί ανάμεσα σε ένα συνεχώς διευρυνόμενο τμήμα του λαού μας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι γέφυρες αυτές δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται σε πολύμορφους κοινωνικούς αγώνες και διαμορφώνουν μέσα σε πρωτόγνωρα πυκνούς πολιτικούς χρόνους τον εμβρυουλκό των άμεσων πολιτικών διεργασιών στη χώρα μας.

Ποιος είναι ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές που πλησιάζουν; Αν είστε πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές, θα ζητήσετε βουλευτικές εκλογές;

Γενικές εκλογές έπρεπε να είχαν γίνει «χθες». Κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου ούτε έχει να κάνει με τις προσεχείς αυτοδιοικητικές και τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο. Αυτό το αίτημα είναι πιο ώριμο παρά ποτέ τα τελευταία χρόνια, δεν είναι τυχαίο ότι απασχολεί πολύ σοβαρά τα επιτελεία των συγκυβερνώντων κομμάτων και του φιλικού τους Τύπου, καθώς προβλέπουν συνθήκες κατάρρευσης των κομμάτων του κραταιού κάποτε δικομματισμού. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές έχουν τη δικιά τους αυτονομία και ο προφανής στόχος μας είναι να αναδειχτούν ζωντανές, αγωνιστικές, αντιμνημονιακές δυνάμεις που θα αντιστέκονται σε αντικοινωνικές πολιτικές και θα βρίσκονται κοντά στις εστίες και τις ανάγκες αλληλεγγύης για την επιβίωση και την πολύπλευρη ανάπτυξη κατ’ αρχήν των πιο αδύνατων και ευπαθών ομάδων πολιτών.

Σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές είναι πρώτο κόμμα χωρίς όμως να έχει την αυτοδυναμία που χρειάζεται, θα βλέπατε μετεκλογική συνεργασία με τους Ανεξάρτητους Έλληνες; Μπορούν να συνυπάρξουν αυτά τα δύο κόμματα; Ποιες είναι οι δυνάμεις που μπορεί να συμπορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

Τώρα καταλαβαίνουν όλοι πόσο σωστά είχαμε εκτιμήσει έγκαιρα, ως ΣΥΡΙΖΑ, ότι στη φάση που θα γίνουν οι εκλογές και μέσα στο καταλυτικό κλίμα για την ενίσχυση της εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης με κορμό τη ριζοσπαστική αριστερά, θα υπάρξουν μεγάλες δυνατότητες ακόμα και αλλαγής στάσης από πολιτικές δυνάμεις και από στελέχη που θα στηρίξουν μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο ένα προοδευτικό πρόγραμμα σε αντιμνημονιακή βάση. Οι πολιτικές διεργασίες είναι τόσο πυκνές σε όλους τους χώρους που συνηγορούν σε αυτήν την εξέλιξη.

Ο κ. Λαφαζάνης υποστηρίζει ότι η Ε.Ε. δεν “αλλάζει” και ότι ουσιαστικά αποτελεί μονόδρομος η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη. Κύριε Βούτση, πιστεύετε ότι υπάρχει ένας εσωτερικός διχασμός στον ΣΥΡΙΖΑ;

Πλούτος είναι για το κόμμα μας, εφόσον λειτουργούμε δημοκρατικά και συνθετικά, το ότι εκφράζονται και υπάρχουν προσωπικές ή συλλογικές απόψεις που αντιστοιχούνται με ιδέες που έχει γονιμοποιήσει η κρίση σε όλους τους πολιτικούς χώρους όλου του φάσματος στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Έτσι βλέπουμε εμείς τα πράγματα και έχουμε την κουλτούρα, όχι απλά να συνυπάρχουμε αλλά να αγωνιζόμαστε καθημερινά, ώστε να συμπορευτούμε με το λαό για την κοινωνική του σωτηρία και για να ανοίξουν οι δρόμοι όχι μόνο για την υπέρβαση της κρίσης υπέρ των εργαζομένων αλλά και για τον κοινωνικό μετασχηματισμό στη χώρα.

Πολλοί θεωρούν ότι η διαγραφή του Πέτρου Τατσόπουλου από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ έγινε διότι επικράτησε η άποψη της “παλιάς φουρνιάς” των στελεχών του κόμματος. Η διαγραφή αυτή δε στερεί από το χώρο σας το άνοιγμα και σε άλλες κομματικές δυνάμεις; 

Πολλές φορές ο κ. Τατσόπουλος είχε ταχθεί υπέρ της συνεργασίας του κόμματός σας ακόμα και με “φιλομνημονιακές” δυνάμεις.

Η ερώτησή σας δεν ανταποκρίνεται σε πραγματικά δεδομένα. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι υπήρξε μία από κοινού απόφαση, εμείς δεν διαγράφουμε και αν επρόκειτο να το κάνουμε θα ήταν για πολύ πιο σοβαρές αιτίες. Αυτό το γνωρίζει όλη η ελληνική κοινωνία. Κανείς δεν απομακρύνεται -πόσω μάλλον βουλευτής έστω και συνεργαζόμενος- από το κόμμα μας στη βάση απόψεων και ιδεών, και βεβαίως κανείς δεν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του εγκλωβισμένο και να παραμένει στον ίδιο πολιτικό χώρο όταν θεωρεί ότι πρέπει να εργαστεί για μια διαφορετική στρατηγική και έμπρακτα να στηρίξει αντίθετες απόψεις. Νομίζω ότι είναι αυτονόητα πράγματα, αν για κάτι έχουμε προκληθεί και πολλές φορές κατακριθεί είναι η πολύ μεγάλη ανοχή που υπάρχει στις γραμμές μας, όμως εμείς αυτό το θεωρούμε στοιχείο της κουλτούρας μας, το υπερασπιζόμαστε και αποτελεί στοιχείο μιας άλλης πολιτικής ταυτότητας απέναντι στα αρχηγικά, μονολιθικά μορφώματα που ζήσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες στην πολιτική ζωή της χώρας.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ( LEFT)

 

- See more at: http://left.gr/news/n-voytsis-rizospastiki-allagi-me-kormo-tin-aristera#sthash.jcfbUFH3.dpuf

ΜΠΟΥΣΟΥΛΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΟ

Στη συνάντηση Κέρι - Βενιζέλου, ο πρώτος έθεσε θέμα για την απόδραση του Ξηρού και διερωτήθηκε "πώς είναι δυνατόν να δίνετε άδεια σε καταδικασμένους για τρομοκραττική δράση"... 

 

Ο "υπερήφανος" εθνικά ΥΠΕΞ Βενιζέλος απάντησε μιλώντας "για κακή εφαρμογή ενός κακού νόμου". Αφού δέχθηκε αδιαμαρτύρητα την παρατήρηση του Κέρι, θεώρησε σωστό να χαρακτηρίσει κακό ένα νόμο, που έχει ψηφίσει η ελληνική Βουλή. Λες και ήταν ο δικός του νόμος περί... ευθύνης υπουργών. Μετά το "ευχαριστούμε τους Αμερικανούς" του Σημίτη για τα Ίμια, ήρθαν... το "μειώσαμε το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων κατά 35% με τη βοήθεια της ΕΕ" και το "we delivered" του Σα(χλα)μαρά. Και τελευταίο δείγμα "υπερήφανης" πολιτικής των εκπροσώπων του προτεκτοράτου, το "κακή εφαρμογή ενός κακού νόμου" του Βενιζέλου.

 

Αυτή ήταν η απάντηση στον Κέρι. Αντί να του υπενθυμίσει ότι το FBI ακόμα "ψάχνει" τον Πρόεδρο της Union Carbide, που καταζητείται για τη διαρροή στο εργοστάσιο εντομοκτόνων της εταιρίας στη Μποπάλ της Ινδίας το 1984. Δυστύχημα που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο 15.000 με 25.000 ανθρώπων και την αναπηρία εκατοντάδων χιλιάδων. Δυστύχημα που μέχρι σήμερα κατατάσσει αυτή τη διαρροή ως το χειρότερο βιομηχανικό ατύχημα, που έχει γίνει στον κόσμο.

Γνώριζα ότι οι Αμερικανοί θεωρούν φυσικό πράγμα την επέμβαση στα εσωτερικά θέματα μιας άλλης χώρας. Γνώριζα ότι πολλές φορές είτε έχουν επέμβει στρατιωτικά, είτε δημιούργησαν τοπικές χούντες, όπως έκαναν στην Ελλάδα το 1967. Αυτό που δεν φανταζόμουν είναι το πόσο δουλοπρεπής είναι η ελληνική πολιτική ηγεσία.

swell

Ο ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.- Ο πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, προφανώς ενοχλήθηκε από τις δηλώσεις του Όλι Ρεν και αισθάνθηκε την ανάγκη να δικαιολογήσει με ανακρίβειες και «σενάρια καταστροφής»... 

του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ

Την ανύπαρκτη διαπραγματευτική του τακτική τους κρίσιμους μήνες πριν την υπογραφή του Πρώτου Μνημονίου, αλλά και μετά, για το μείζον θέμα του «κουρέματος» του ελληνικού χρέους. Η τοποθέτησή του έγινε μέσω «πύρινης» ανακοίνωσης του στενού του συνεργάτη κ. Γιώργου Ελενόπουλου.

Την απόλυτη ευθύνη για το συγκεκριμένο θέμα, έχει μόνο ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, και ουδείς άλλος. Διότι την απόφαση για να μην ζητηθεί το «κούρεμα», όπως απαιτούσε ο τότε γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, την έλαβε ο κ. Παπανδρέου, που δεν άκουσε καν την επιχειρηματολογία των στενών συνεργατών του, οι οποίοι...

γνώριζαν καλύτερα τα θέματα της οικονομίας και είχαν ήδη κάνει συζητήσεις με αξιωματούχους των Βρυξελλών και του Ταμείου.

Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να απαντήσει στα παρακάτω ερωτήματα και να δώσει αποδείξεις και στοιχεία. Γνωρίζω ότι εκείνες τις μέρες το ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο είχε πάρει …φωτιά –και τα e-mails είναι πλέον αποδεικτικά στοιχεία, που αποδέχονται και αναγνωρίζουν και τα δικαστήρια:

1). Ο πρώην πρωθυπουργός επιμένει ότι η κυβέρνησή του είχε θέσει από την αρχή το θέμα της αναδιάρθρωσης χρέους. Δεν λέει την αλήθεια…

- Στη σελίδα 49 της έκθεσης αξιολόγησης του ΔΝΤ που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2013 αναφέρεται ρητά ότι «η ίδια η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι εταίροι ήταν αντίθετοι με την αναδιάρθρωση του χρέους λόγω ανησυχιών σχετικά με το πολιτικό κόστος στο εσωτερικό, επιπτώσεων στα συνταξιοδοτικά ταμεία και επιμολύνσεις…»

- Στη σελίδα 27 της ίδιας έκθεσης υπογραμμίζεται ότι «τις παραμονές του προγράμματος οι (ελληνικές) Αρχές απέκλεισαν την αναδιάρθρωση του χρέους ως μια κόκκινη γραμμή (red herring)».

- Στα απόρρητα πρακτικά του Δ.Σ. του ΔΝΤ ημερομηνίας 10 Μαίου 2010, αναφέρεται ότι:

- Κατά την διάρκεια της συζήτησης οι εμπειρογνώμονες του Ταμείου, απαντώντας σε επικρίσεις μελών του Δ.Σ. για την τυχόν αποτυχία του προγράμματος αν δεν συνδυαστεί με «κούρεμα» του χρέους, δήλωσαν ότι «η αναδιάρθρωση του χρέους απορρίφθηκε από τις ίδιες τις Ελληνικές Αρχές». (Φωτοτυπία του σχετικού εγγράφου του ΔΝΤ δημοσιεύει σήμερα το «ΕτΚ»)*.

Με δηλώσεις τους στον Τύπο, τόσο ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου (στην Ουάσιγκτον στις 25 Απριλίου 2010) όσο και ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου (στις 28 Ιανουαρίου 2011) υπογράμμισαν ο μεν πρώτος ότι η Ελλάδα δεν έθεσε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θέμα αναδιάρθρωσης του χρέους, ο δε πρώην πρωθυπουργός ότι αν η Ελλάδα επιθυμούσε κούρεμα του χρέους θα το είχε θέσει στο τραπέζι από την αρχή. Ο κ. Παπακωνσταντίνου εξέφρασε με ακρίβεια τη θέση του τότε πρωθυπουργού, με τον οποίο συνομιλούσε συνέχεια (μέσω τηλεφώνου και e-mail) και λάμβανε εντολές.

Γνωρίζουμε ότι και μετά την υπογραφή του Μνημονίου ο Ντομινίκ Στρος Καν πίεζε τον κ. Γιώργο Παπανδρέου να ζητήσει το γρηγορότερο δυνατό την αναδιάρθρωση του χρέους ώστε αυτή να πραγματοποιηθεί το αργότερο μέχρι τον Οκτώβριο του 2010. Ο τότε πρωθυπουργός απέφυγε συστηματικά και με διάφορες έωλες δικαιολογίες να διεκδικήσει το δικαίωμά του αυτό. Οπως είμαι σε θέση να γνωρίζω, η τακτική του αυτή θύμωσε πολύ τον τότε ισχυρό άνδρα του ΔΝΤ.

Μέχρι τον Ιούλιο του 2011 -και πριν το πρώτο PSI- η ελληνική κυβέρνηση δήλωνε ότι δεν υπήρχε θέμα αναδιάρθρωσης χρέους (σ.σ. έκανε δηλώσεις και ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος με εντολή του κ. Παπανδρέου απάντησε on air στο δελτίο του Mega για να διαψεύσει πληροφορίες που μετέδωσα και αφορούσαν το κούρεμα). Ενα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι ο τότε πρωθυπουργός είχε απαγορεύσει να γίνεται αναφορά στο θέμα αυτό στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου.

2). Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να απαντήσει στο κρίσιμο σημείο των δηλώσεων του Όλι Ρεν ότι «στο ξεκίνημα της κρίσης την άνοιξη του 2010 και κάποιο διάστημα μετά, αν είχε άμεσα αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος, θα είχαμε αντιμετωπίσει δραματικές συνέπειες μετάδοσης τόσο σε άλλα κράτη μέλη όσο και μέσω του τραπεζικού διαύλου στην Ευρώπη. Άρα ήταν λογικό να αγοράσουμε χρόνο και να προσπαθήσουμε να το κάνουμε με κανονικό τρόπο»

Η δήλωση αυτή αποδεικνύει ότι οι κερδισμένοι από την καθυστέρηση αυτή ήταν, όπως υποστηρίζει στη σελίδα 18 της έκθεσής του και το ΔΝΤ (Ιούνιος 2013), οι ιδιώτες πιστωτές (κυρίως οι ξένες τράπεζες) που κατάφεραν να μειώσουν σημαντικά την έκθεση τους (σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου). Χαμένη ηταν η Ελλάδα, που αντί να δανειστεί 30 δισεκατομμύρια ευρώ, της προστέθηκαν 110 δις. ευρώ σε δανεικά.

3). Ο κ. Παπανδρέου ισχυρίζεται ότι το μονομερές κούρεμα εκ μέρους της Ελλάδας θα οδηγούσε σε χρεοκοπία της χώρας. Ομως, η κυρία Ανγκελα Μέρκελ δήλωσε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 2013 ότι «συζητήσαμε τότε (το 2010) αν η Ελλάδα έπρεπε να βγει από την Ευρωζώνη και πιστεύω ότι αν αυτό συνέβαινε θα έπρεπε όλοι να την εγκαταλείψουμε σε μια δεύτερη φάση» (Δημοσίευμα εφημερίδας Monde στις 23 Δεκεμβρίου 2013).

Δεν κατάλαβε άραγε τότε ο κ. Παπανδρέου αυτό το διαπραγματευτικό χαρτί που κρατούσε στα χέρια του; Προφανώς όχι…

Τέλος αναφέρω ότι για το θέμα του «κουρέματος» έγινε συζήτηση σε συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου. Ας δώσει στη δημοσιότητα τα πρακτικά εάν βέβαια δεν έχουν καταστραφεί;

ΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ Ο κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Ο κ. Γιώργος Ελενόπουλος, συνεργάτης του κ. Γιώργου Παπανδρέου, εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Ο Επίτροπος Όλι Ρεν, με την απάντησή του σε ερώτηση του Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκου Χουντή, επαναλαμβάνει το αυτονόητο, δηλαδή, τις επιπτώσεις που θα είχε το μονομερές “κούρεμα” του χρέους το 2010, μικρό δείγμα των οποίων βίωσε η Κύπρος πρόσφατα και μάλιστα, χωρίς μια ασύντακτη διαδικασία “κουρέματος”.

Ντόπιοι σχολιαστές, αλλά και κάποια πολιτικά στελέχη, αποκρύπτοντας αυτήν ακριβώς την παράμετρο, ζωτικής σημασίας για τη χώρα, συνάγουν συμπεράσματα τα οποία τους βολεύουν.

Έτσι όμως, δεν λένε απλώς τη μισή αλήθεια. Καταφεύγουν στο ψεύδος για να αποκρύψουν το καταστροφικό αδίεξοδο στο οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα η υιοθέτηση των δικών τους ανεδαφικών δήθεν λύσεων.

Δηλαδή, την χρεοκοπία της χώρας.

Ακόμη και η αυτονόητη αλήθεια, θυσία στην σκοπιμότητα.

Θυμίζουμε στους επιμηθείς της ιστορίας, ότι η αναδιάρθρωση του χρέους, την οποία είχε θέσει προς συζήτηση από την πρώτη στιγμή η τότε Ελληνική κυβέρνηση, απέρριπτε η ΕΕ και η ΕΚΤ. Ουσιαστικά, ήταν μια πρόταση που τότε, η συζήτησή της και μόνον δημοσίως, εκτόξευε τα επιτόκια στα ύψη!

Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς με την άποψη του κ. Ρεν, η πραγματικότητα είναι πως επιβεβαίωσε ότι, ουδεμία συμφωνία υπήρχε από εταίρους ή ευρωπαϊκούς θεσμούς -όπως η ΕΚΤ- για “κούρεμα” του χρέους το 2010.

Γι’ αυτό, ό,τι και να λένε σήμερα, ουδεμία αξία έχει από τη στιγμή που δεν έχουν απαντήσει στην κρίσιμη ερώτηση: που θα έβρισκαν τα χρήματα που είχε άμεση ανάγκη η χώρα;»

* Το έγγραφο που δημοσιεύουμε σήμερα περιλαμβάνεται –μαζί με άλλα απόρρητα ντοκουμέντα του ΔΝΤ- στο υπό έκδοση βιβλίο του ανταποκριτή μας στην Ουάσιγκτον Μιχάλη Ιγνατίου. Το βιβλίο καταγράφει την πορεία της Ελλάδας προς τον μηχανισμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Εθνος την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

http://mignatiou.com/?p=19603#ixzz2qsMTRhUZ

H ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΖΗΤΕΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΓΚΕΡΓΚΕ (DIE LINKE):

 Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΖΗΤΕΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ( ISKRA)

ΕΠΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ DIE LINKE ΣΤΟ ΓΕΜΑΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ THN ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΤΟΧΙΚΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ

Σε περίπου δύο εβδομάδες, θα τεθεί προς συζήτηση στο γερμανικό κοινοβούλιο ηεπερώτηση του Die Linke ( Κόμμα της Αριστεράς) για το ζήτημα των αποζημιώσεωνκαι των επανορθώσεων της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Σημειώνεται πως η σχετικήεπερώτηση κατατέθηκε από τον επικεφαλή της κοινοβουλευτικής ομάδας του Die Linke,Γκρέγκορ Γκίζι.

Όπως σημειώνει ρεπορτάζ κυριακάτικης εφημερίδας, το ζήτημα δεν τίθεται πρώτη φόρα στη γερμανική Βουλή, είναι όμως η πρώτη φορά που η νομική επιχειρηματολογία θα είναι σε πρώτο πλάνο.

Συγκεκριμένα, η επερώτηση του Die Linke αμφισβητεί πως το ζήτημα των αποζημιώσεων και των επανορθώσεων «έκλεισε» οριστικά με την επανένωση της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας, άποψη που είναι κυρίαρχη στη γερμανική πολιτική σκηνή.

Αφετηρία για την αμφισβήτηση της άποψης αυτής, αποτελεί μια γνωμοδότηση της Επιστημονικής Επιτροπής της γερμανικής Βουλής, σύμφωνα με την οποία η άποψη τηςγερμανικής κυβέρνησης δεν έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα για τους αντιδίκους στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Ακόμη, η Ελλάδα, αναφέρει η σχετική επερώτηση, δεν έχει παραιτηθεί από τις αξιώσεις της ούτε πολυμερώς (με διεθνείς συμφωνίες), ούτε διμερώς. Παράλληλα, δεν υπάρχει πρόβλεψη στο διεθνές δίκαιο για την παραγραφή των επανορθώσεων, ενώ τα διαβήματατης ελληνικής πλευράς τα τελευταία 24 χρόνια δεν αφήνουν περιθώριο για ισχυρισμούς σχετικά με το «χρονικό κενό» που θα δικαιολογούσε την παραγραφή.

Ιδιαίτερη σημασία έχει επίσης, πως από τη γνωμοδότηση της Επιστημονικής Επιτροπής της γερμανικής Βουλής προκύπτει πως η ελληνική αξίωση για αποπληρωμή του κατοχικού δανείου αποτελεί αυτόνομο γεγονός με την έννοια ότι μπορεί να εξεταστεί ξεχωριστά από τα υπόλοιπα ζητήματα των αποζημιώσεων. Η παροχή του αναγκαστικού δανείου, τονίζεται μπορεί να εκληφθεί ως καθαρά οικονομική συναλλαγή και να αντιμετωπιστεί αναλόγως στο πλαίσιο του δικαίου που ορίζει τα περί αποπληρωμής χρεών.

Οι συντάκτες της επερώτησης από το Die Linke αναφέρουν χαρακτηριστικά: «Η Γερμανία θα έπρεπε να κάνει από μόνη της ένα βήμα και να αναλάβει τόσο την εξόφληση του κατοχικού δανείου όσο και την αποζημίωση των θυμάτων του ναζισμού – έτσι όπως το αξίωσε και η ελληνική Δικαιοσύνη κατά τη δίκη του Διστόμου.»

Υπενθυμίζεται, πως στο πρόσφατο παρελθόν, ο (συν)πρόεδρος του Die Linke, Μπερντ Ρίξιγκερ, με δηλώσεις του σε μεγάλη γερμανική εφημερίδα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, είχε δηλώσει πως το Die Linke δεν συμμερίζεται τα ελληνικά επιχειρήματα, ενώ ύστερα παραδέχτηκε ότι το έκανε επειδή φοβήθηκε το πολιτικό κόστος σε περίοδο εκλογών.

ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΓΚΕΡΓΚΕ: ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΧΕΙ ΛΗΞΕΙ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΖΗΤΕΙ ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΕΙΣ

Ο Βόλφγκανγκ Γκέργκε, εκπρόσωπος της εξωτερικής πολιτικής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Die Linke, δήλωσε σχετικά με το ζήτημα που είχε ανακύψει για το αν το Die Linkeείναι υπέρ ή κατά των γερμανικών αποζημιώσεων για την Ελλάδα πως «το θέμα έχει λήξει, τοπροεδρείο μας αποφάνθηκε ομόφωνα ότι η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να ζητεί αποζημίωση για τις καταστροφές που υπέστη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό δεν θα πάψουμε ποτέ να το ζητάμε από τη γερμανική Βουλή.»

Η τρόικα, ο πανικός και οι εκλογές…

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ (PERIODISTA)

Τελική ευθεία προς την πτώση

“ Οι εισηγήσεις που δέχεται ο πρωθυπουργός είναι η όσο το δυνατό ταχύτερη προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, προκειμένου να μετριαστεί με διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα η εκλογική συντριβή στις εθνικές εκλογές, αλλά και το πως θα «στήσουν ξώβεργες» στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. ”

Του Κώστα Καπνίση

Δευτέρα, 20 Ιανουαρίου 2014 07:41

• Εκτύπωση 
• E-mail

Είναι κάποιες φορές που οι έχοντες την κοινή τουλάχιστον λογική και υπερασπίζονται την θεωρία του αυτονόητου, καθώς αυτή φαίνεται να είναι μια ιδιαίτερα πραγματική επαναστατική εισφορά σε αυτή τη χώρα, εκτιμούν ότι τούτη η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου εμπαίζει τους πάντες. Αυτό βέβαια είναι εύκολα αντιληπτό όταν ορίζεται ως κυβερνητικός εκπρόσωπος ο Σίμος Κεδίκογλου, ένας πρώην τηλεστάρ και αρκετοί ακόμα, οι οποίοι βρίσκονται σε συμβουλευτικό επίπεδο δίπλα στον πρωθυπουργό. Οι κυβερνώντες της ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να «ξεχνούν» ότι κυβερνούν και μάλιστα μέσω εντολών της τρόικα είτε με ηλεκτρονικά μηνύματα ταχυδρομείου είτε δια ζώσης, έχουν αποφασίσει να τερματίσουν την πολιτική διαδρομή τούτης της εξαιρετικά επικίνδυνης για τα λαϊκά και εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας συγκυβέρνησης μέσω ανακοινώσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή στα τηλεπαράθυρα της πτωχευμένης μιντιοκρατίας.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Σίμος Κεδίκογλου, «ξαναχτύπησε» και αντιμετωπίζοντας ως παιχνιδάκι την κοινωνική και οικονομική καταστροφή που έχει φέρει πάνω στη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας η δική του κυβέρνηση, η χειρότερη όλων των εποχών, κάνει δηλώσεις ότι δήθεν «Η ανάπτυξη έρχεται» και μόνο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ολόκληρος ο ελληνικός λαός είναι αυτοί που δεν την βλέπουν. Στην πραγματικότητα, οι κυβερνώντες συνειδητά κοροϊδεύουν ή εκδικούνται τον ελληνικό λαό για την επικείμενη εκλογική συντριβή που τους επιφυλάσσει σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση και αν προκύψει.

Ο ελληνικός λαός, ακόμα και την ώρα του μεγάλου του μαρτυρίου, υπομένει καρτερικά την προσφυγή στον ύψιστο θεσμό και δικαίωμα μιας Δημοκρατίας. Την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Σέβεται δηλαδή με κάθε κόστος τους θεσμούς, δίνοντας την καλύτερη δυνατή απάντηση σε εκείνους που κυβερνούν και έχουν ευτελίσει ακόμα και το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, την καρδιά του πολιτεύματος. Άλλωστε, για τους γνωρίζοντες Ιστορία, αλλά και για τους ανθρώπους που ακόμη ζουν και έχουν χαραγμένες στις μνήμες και στα κορμιά τους τις πληγές από την νίκη κατά του φασισμού στον Β’ ΠΠ, στην Χούντα και μέχρι την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, οι θεσμοί είναι κάτι πολύ σοβαρό και ιερό πράγμα και όχι παιχνιδάκι στα χέρια του κάθε εξουσιομανή και μάλιστα μνημονιακού – νεοφιλελεύθερου θιασώτη.

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, τα απομεινάρια δηλαδή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα οποία είναι διατεθειμένα να πράξουν το οτιδήποτε, προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία προς ικανοποίηση δικών τους και αλλότριων συμφερόντων, καταλαβαίνουν ότι τα ψέματα τελείωσαν και σύντομα θα λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό για την χρεοκοπία της χώρας και για το πώς έφτασε η κατάσταση ως εδώ. Το ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι ότι οι κυβερνώντες αντί να ομολογήσουν την αποτυχία τους και το γεγονός ότι κατέστρεψαν την χώρα, επιμένουν να παραμένουν γαντζωμένοι στην εξουσία. Φαίνεται όμως πως ο χρόνος πλέον μετρά αντίστροφα για ένα ολόκληρο παρασιτικό σύστημα, το οποίο διαφέντευε τις τύχες της Ελλάδας για πολλές δεκαετίες, από το 1830 και μετά.

Ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, αλλά και ο αντιπρόεδρός του, Ευάγγελος Βενιζέλος, ο άνθρωπος που τον στήριξε όσο κανείς άλλος, μαζί βέβαια με τον υπουργό Οικονομικών, τον άνθρωπο των «ειδικών αποστολών», Γιάννη Στουρνάρα, έχουν καταλάβει πως η εκλογική συντριβή πλησιάζει. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η επόμενη ημέρα για τους ίδιους, αλλά και η εξεύρεση ενός τρόπου, με τον οποίο θα μπορέσουν να χειριστούν την εκλογική συντριβή, αλλά και το πως θα «στήσουν ξώβεργες» στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, την πρώτη για τη νέα εποχή που ξημερώνει για την Ελλάδα.

Οι εισηγήσεις που δέχεται ο πρωθυπουργός είναι η όσο το δυνατό ταχύτερη προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, προκειμένου να μετριαστεί με διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα η εκλογική συντριβή στις εθνικές εκλογές. Αν το κυβερνητικό στρατόπεδο διαλυθεί στις περιφερειακές εκλογές, αλλά και στις ευρωπαϊκές κάλπες, τότε το σύστημα θα έχει σοβαρότατο πρόβλημα. Ο Αντώνης Σαμαράς, θα επιχειρήσει να βρει έναν τρόπο διαχείρισης της αναμενόμενης επίσκεψης της τρόικα, η οποία το αργότερο ως τα τέλη Ιανουαρίου θα έχει επιστρέψει στην Ελλάδα. Μπροστά είναι το δημοσιονομικό κενό για το 2014, το νέο Μεσοπρόθεσμο 2014 -2017 και η νέα δανειακή «βοήθεια», το νέο δηλαδή Μνημόνιο.

Φαίνεται πως ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πλέον δεν έχουν κάποιο λόγο να συνεργάζονται. Η πορεία προς την εκλογική συντριβή είναι βέβαιη και για τους δύο. Ο πρωθυπουργός γνωρίζει πως μετρά ημέρες ως πρόεδρος της ΝΔ και ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα προσπαθήσει να μην καταγράψει ως «ΠΑΣΟΚ» την ήττα στις περιφερειακές ελληνικές εκλογές και στις ευρωπαϊκές κάλπες, ψάχνοντας να βρει άλλη ονομασία για την παράταξή του και την κάθοδο στην εκλογική μάχη.

Συμπερασματικά, η χώρα έχει μπει πλέον και επίσημα σε προεκλογική περίοδο και η κυβέρνηση Σαμαρά ψάχνει με αγωνία να βρει ημερομηνία, και ευνοϊκή για εκείνη συγκυρία, διεξαγωγής των εθνικών εκλογών. Θα μεταχειριστεί κάθε επικοινωνιακό μέσο. Είτε μια «διαφωνία» - «επεισόδιο» με την τρόικα είτε ακόμα και την ίδια την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Όπως και να έχει, ότι κι αν σκαρφιστούν, ο ελληνικός λαός, ο οποίος είναι και ο «ξενοδόχος» δεν θα πέσει πάλι θύμα της πλάνης και της κατρακύλας τους. Πλέον, οι πάντες, ακόμα και οι υποστηρικτές τους γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια κυβέρνηση – «παιδική χαρά» της τρόικα…