ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΚΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ...

της ΜΑΡΙΛΙΖΑΣ ΞΕΝΟΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Η πορεία της Ευρώπης καθορίζεται από την κρίση  που βιώνουμε και την επιβολή του μονόδρομου, που έχει οδηγήσει σε συνθήκες εκτροπής σε σχέση με τις Ευρωπαϊκές αρχές και καλλιεργεί το έδαφος για την εμφάνιση του νέου φασισμού. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι αλήθεια ότι βασίσθηκε στην Αγορά και στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες ταυτίσθηκε με την ψυχροπολεμική διαίρεση της Ευρώπης. Υπήρξε όμως στη βασική της σύλληψη ένα πολιτικό σχέδιο ειρηνικής συμβίωσης, γεωπολιτικής σταθερότητας, αποτροπής νέων ολέθριων ηγεμονισμών και κοινής ευημερίας για τους ευρωπαϊκούς λαούς, μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Σταδιακά, από τη δεκαετία του ’70, αναπτύχθηκε ένα Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Συμβόλαιο με κοινά αποδεκτές πολιτικές και κοινωνικές αρχές, θεσμικές σταθερές και μηχανισμούς εξισορρόπησης ανάμεσα στα κράτη- μέλη, τις πολιτικές, τα οικονομικά συμφέροντα και τις κοινωνικές διεκδικήσεις, το οποίο αποτυπώθηκε  στις Συνθήκες, αποτελώντας το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο. Οι αρχές  αυτές άρχισαν να αποδυναμώνονται στα τέλη της δεκαετίας του ’90 με την επικράτηση νεοφιλελεύθερων πολιτικών στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, κλονίσθηκαν σημαντικά μετά τη μεγάλη διεύρυνση της Ε.Ε. προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, την Κύπρο και τη Μάλτα, καθώς δεν υπήρξαν οι αναγκαίες συνοδευτικές  πολιτικές, και τελικά παραβιάσθηκαν ανοικτά μετά την εκδήλωση της κρίσης το 2008. Καταρχάς παραβιάσθηκε η αρχή ότι η διεύρυνση της Ε.Ε. συνοδεύεται από την εμβάθυνση της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και ότι  η εξέλιξη της Εσωτερικής Αγοράς συνοδεύεται με την ενίσχυση των πολιτικών της Συνοχής. Είναι ενδεικτικό ότι ο Κοινοτικός Προϋπολογισμός σήμερα των 28 κρατών-μελών είναι μικρότερος από τον αντίστοιχο της Ε.Ε. των 15 κρατών –μελών, εις βάρος των αναπτυξιακών και κοινωνικών πολιτικών. Επίσης, ενώ η Συνθήκη της Ε.Ε. ρητά αναφέρει την κατοχύρωση της αρχής της δημόσιας υπηρεσίας  και του δημοσίου συμφέροντος στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς, στην πράξη επιβάλλονται με ισοπεδωτικό τρόπο ιδιωτικοποιήσεις και καταλύεται το Κοινωνικό κράτος. Η εξέλιξη της ΟΝΕ έγινε με ανισόρροπο τρόπο ανάμεσα στο νομισματικό και οικονομικό της σκέλος, ενώ αποδυναμώθηκε η αρχή ότι η εξέλιξη της πρέπει να συμβαδίζει με την τη σύγκλιση των επιπέδων ανάπτυξης των κρατών-μελών της. Η κρίση αποκάλυψε τα δομικά ελλείμματα της Ευρωζώνης, ενώ η προσπάθεια θεσμικής κατοχύρωσης της τα τελευταία χρόνια γίνεται με μονόπλευρο τρόπο,  θεσμοθετώντας την περιοριστική μονόπλευρη πολιτική που έχει επιβληθεί με τα Μνημόνια. Το δημοκρατικό έλλειμμα εντός της Ε.Ε. διευρύνεται, καθώς δεν αφορά πλέον μόνο την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας και τον δημοκρατικό έλεγχο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο σε σχέση με τις αρμοδιότητες που μεταφέρονται από τα κράτη- μέλη και το θεσμικό ρόλο των εθνικών Κοινοβουλίων. Αφορά κυρίως στην επικράτηση των Αγορών και των Τραπεζών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, στην αποδυνάμωση των Εθνικών Κοινοβουλίων μέσα από την επιβολή   του μονόδρομου στην αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και στη σταδιακή αποδυνάμωση των Ευρωπαϊκών Θεσμικών Οργάνων. Η  κατάφορη παραβίαση των Ευρωπαϊκών Συνθηκών και η υπονόμευση των κοινωνικών δικαιωμάτων και των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων συνιστά εκτροπή σε Ευρωπαϊκό επίπεδο που υποσκάπτει την ίδια την ενότητα, την αποτελεσματικότητα και την προοπτική της Ευρωζώνης και συνολικά της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Η Ευρώπη είτε θα αλλάξει και θα ξαναβρεί τη δυναμική της προοπτικής της, είτε θα διολισθαίνει στην παρακμή και σε ανυπέρβλητη υπαρξιακή κρίση. Δυστυχώς η Ιστορία έχει δείξει ότι δεν κινείται μόνο ευθύγραμμα, αλλά σε περιόδους κρίσης γίνονται πισωγυρίσματα με ολέθριες συνέπειες για τις χώρες και τους λαούς. Η Ευρώπη μόνο αν ξαναβρεί τις αρχές της και αλλάξει κατεύθυνση έχει μέλλον. Στο ερώτημα αν σήμερα χρειάζεται η Ευρώπη, η απάντηση είναι ότι χρειάζεται περισσότερο από ποτέ, αλλά μια άλλη Ευρώπη. Σε αυτήν την περίοδο της παγκοσμιοποίησης των αγορών, της ενημέρωσης και των τεχνολογιών, χρειάζεται μια Ευρώπη ως δύναμη ειρήνης, συνεργασίας, οικονομικής και κοινωνικής εξισορρόπησης, ως παράγοντας διασφάλισης της Δημοκρατίας και του περιβάλλοντος απέναντι στην παντοκρατορία των Πολυεθνικών και των συμφερόντων τους. Μια Ευρώπη ισχυρή δύναμη επιβολής του διεθνούς δικαίου και της αλληλεγγύης σε έναν πολυπολικό κόσμο. Μια Ευρώπη βιώσιμης ανάπτυξης, κοινωνικής δικαιοσύνης, συνοχής και κοινής ευημερίας για τους λαούς της. Στο κρίσιμο ερώτημα  αν είναι εφικτή σήμερα αυτή η αλλαγή, η απάντηση είναι ναι. Είναι εφικτή, δύσκολη σίγουρα, αλλά αναγκαία. Προϋποθέτει μια διπλή μάχη σε Ευρωπαϊκό και  εθνικό επίπεδο για την αλλαγή του Ευρωπαϊκού πλαισίου πολιτικής και μια νέα σθεναρή και συγκροτημένη διαπραγμάτευση για τη χώρα μας. Απαιτείται ένα ευρύ προοδευτικό μέτωπο Αλλαγής , συνειδητό εσωτερικό  κοινωνικό μέτωπο, στρατηγική και συμμαχίες σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει καταλύτη ευρύτερων Ευρωπαϊκών εξελίξεων και αλλαγών. Εξάλλου οι μεγάλες αλλαγές στην Ιστορία γίνονται από την ανάγκη των εξελίξεων, και όταν ξεκινούν συνήθως δεν είναι ορατές και φαντάζουν αδύνατες μέχρι να πραγματοποιηθούν. Ας θυμηθούμε πόσο ακλόνητη φαινόταν η ψυχροπολεμική διαίρεση της Ευρώπης και ουτοπικό το όραμα μιας Ευρώπης από τα Ουράλια έως τον Ατλαντικό μέχρι και λίγους μήνες πριν τις καταιγιστικές εξελίξεις του 1989. Έτσι και τώρα, τα γρανάζια της Ιστορίας ήδη γυρίζουν, αρκεί να ξεφύγουμε από την μοιρολατρία του φόβου και του μονόδρομου, να  πιστέψουμε και να αγωνισθούμε για τη νέα Ευρωπαϊκή Αλλαγή. ......................................................................  Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963 και είναι Δικηγόρος. Είναι πρώην Υπουργός Υγείας(2009-2010), Aν. Υπουργός Εξωτερικών για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις(2010-2012)και Βουλευτής Β΄ Αθήνας (2007-2012). Διετέλεσε επίσης Ευρωβουλευτής(2004-2007) και Γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ(2005-2006). Παραιτήθηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμου στις 10-2-2012 γιατί διαφώνησε με το δεύτερο Μνημόνιο, το οποίο καταψήφισε στη Βουλή και διεγράφη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Την 1η Νοεμβρίου 2012 αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ με επιστολή της προς τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο λόγω διαφωνίας της με τα νέα μέτρα και τη συνολική πολιτική κατεύθυνση του κόμματος.

Αθώοι και οι 14 διαδηλωτές για “στάση” στις Σκουριές

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ολοκληρώθηκε η δίκη των 14, που συνελήφθησαν την 21η Οκτωβρίου 2012 κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας στις Σκουριές. Οι κατηγορίες που αντιμετώπιζαν ήταν “στάση”, “αντίσταση”, “διατάραξη κοινής ειρήνης” και για έναν κατηγορούμενο “απόπειρα πρόκλησης σοβαρών σωματικών βλαβών”

Η εισαγγελέας της έδρας δεν πείστηκε από τις μαρτυρίες των αστυνομικών και εισηγήθηκε την αθώωση όλων για την κατηγορία της στάσης και την πρόκληση σωματικών βλαβών, ενώ για έξι κατηγορούμενους εισηγήθηκε την καταδίκη τους για “διατάραξη κοινής ειρήνης”.

Το δικαστήριο αθώωσε όλους τους κατηγορούμενους για στάση και αντίσταση, καθώς και τον κατηγορούμενο για “απόπειρα πρόκλησης σοβαρών σωματικών βλαβών”. Σε τρεις από τους κατηγορουμένους επιβλήθηκε αρχικά ποινή 3μηνης φυλάκισης με τριετή αναστολή, μετά όμως από πρόταση των συνηγόρων υπεράσπισης και προκειμένου η ποινή να είναι εφέσιμη, επιβλήθηκε ποινή 7 μηνών για “διατάραξη κοινής ειρήνης”.

Για εμάς, οι 14 κατηγορούμενοι ήταν αθώοι από την πρώτη στιγμή. Στο εδώλιο δεν ήταν μόνοι τους. Κατηγορούμενοι ήμασταν όλοι εμείς που αγωνιζόμαστε για να αποτρέψουμε τη θυσία της Χαλκιδικής και της ζωής μας, στο βωμό του κέδρους των εταιρειών, των μικροπολιτικών φιλοδοξιών και του μοντέλου καταστροφικής “ανάπτυξης”. Κατηγορούμενοι ήταν και όλοι οι πολίτες που διαμαρτύρονται διεκδικώντας τα δικαιώματά τους και προστατεύοντας τα έννομα συμφέροντά τους.

Κατά την ακροαματική διαδικασία δεν προσωποποιήθηκε καμία κατηγορία και καταρρίφθηκε το κατηγορητήριο. Οι αστυνομικοί μάρτυρες κατηγορίες έπεσαν σε καταφανείς αντιφάσεις, δεν αναγνώρισαν κανέναν απ΄τους κατηγορούμενους και ουσιαστικά παραδέχτηκαν ότι η εντολή που έλαβαν ήταν να κάνουν τυχαίες συλλήψεις.

Αποδείχτηκε λοιπόν ότι το κατηγορητήριο ήταν κατασκευασμένο. Η πρόθεση των κατασταλτικών μηχανισμών και των πολιτικών προϊσταμένων τους ήταν να σταλεί ένα μήνυμα, όχι μόνο προς τους πολίτες που αντιδρούν στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά προς όλους όσοι αντιδρούν στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους και την καταστροφή της ζωής και του μέλλοντός τους. Και το μήνυμα ήταν σαφές “Σταματήστε οποιαδήποτε δράση και σκέψη αντίστασης”. Πέρα απ΄την ποινικοποίηση των αντιδράσεων, τη στοχοποίηση πολιτών και τον εκφοβισμό που επιδιώκεται, η φιλοσοφία της “συλλογικής ευθύνης” που επιχείρησε να νομιμοποιήσει η Αστυνομία αντιτίθεται προς το Κράτος Δικαίου και είναι ένδειξη πρόθεσης απαγόρευσης κάθε πράξης διαμαρτυρίας, κατά παράβαση του Συντάγματος.

Μήπως τελικά για προσβολή του κοινού περί δικαίου αισθήματος και “στάση” έπρεπε να κατηγορούνται οι άντρες της ΕΛ.ΑΣ, οι εντολείς τους και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι;

https://soshalkidiki.wordpress.com

Να σώσουμε τα κανάλια από τους …πλειστηριασμούς

Προκλητικά, πλέον, η κυβέρνηση κοροϊδεύει τους πολίτες χωρίς ίχνος τσίπας. Με τα μικρόφωνα των επίσης προκλητικών ντελάληδων της, σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες, τα μέλη της υποκρίνονται το ρόλο των κυβερνώντων με δηλώσεις εναντίον όσων έχουν στις τράπεζες χρήματα αλλά δεν πληρώνουν τους φόρους τους. Είναι οι ίδιοι δηλωσίες που το βράδυ θα συνφάγουν με όσους δεν πληρώνουν τους φόρους τους, οι οποίοι, όμως, τυχαίνει, για παράδειγμα, να διαθέτουν ένα Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης. Είναι, δε, τόση η ξεφτίλα των προκλητικών δήμιων της κοινωνίας που μπορεί να συνφάγουν δημόσια ακόμη και με επιχειρηματίες-μιντιάρχες υπόλογους στη    Δικαιοσύνη ή κατηγορούμενους για εισφοροδιαφυγή.

Προφανώς μαζί γελάνε σε βάρος των κορόιδων που ακόμη πιστεύουν ότι το τέλος του μαρτυρίου τους είναι κοντά.

Ότι διανύσαν, ας πούμε, τα τρία τέταρτα της κόλασης, όπως φωνασκούνκαθ’ υπόδειξη των πολιτικών non paper Μαξίμου, οι ρεπόρτερ σε ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά ρεπορτάζ, και θα φανεί φως στις διαπραγματεύσεις μα την τρόικα.

Και έτσι, αντί των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, θα συναποφασίσουν για τους πλειστηριασμούς των μισθών τους με επιμήκυνση δανείων έως και 70 χρόνια.
Πώς να μην κοροϊδεύουν, όταν δήμιοι στην πολιτική σκηνή και μιντιάρχες γνωρίζουν, εκ των προτέρων, πως τα δικά τους σπίτια, τα δικά τους κέρδη δεν κινδυνεύουν από τους πλείστηριασμούε που απαιτεί η τρόικα; 

Γιατί άλλο να χρωστάει ένας πολίτηε για το σπίτι του εκατό χιλιάδες ευρώ, κι άλλο να χρωστάει μια επιχείρηση Media όπως ο Όμιλος Μπόμπολα, για παράδειγμα, 180 εκατομμύρια ευρώ -μόνο στις τράπεζες χρωστάει τόσα, συνολικά οι υποχρεώσει του ξεπερνάνε τα 223 εκατομμύρια ευρώ.

Ο Όμιλος Μπόμπολα, βέβαια, είναι ο βασικός μέτοχος του Mega στο οποίο ο Γιάννης Πρετεντέρης ανεβάζει στη σκηνή του δελτίου των 8:00 το δραματικό θρίλερ Σκοτώστε τώρα τον Πελεγρίνη.

Η άριστη ερμηνεία του ρόλου, επί τηλεοπτικής σκηνής, μας κάνει να αναρωτιόμαστε για το πόσες ώρες υπερωρίες χρειάστηκαν σε «πρωινούς και απογευματινούς καφέδες», με τους σκηνοθέτες της προπαγανδιστικής ταινίας ενάντια στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στο Mega, ο έτερος βασικός μέτοχος, ο Σταύρος Ψυχάρης του ΔΟΛ, αν δεν ήταν μιντιάρχης, πιθανόν να είχε ήδη κατεβάσει τα ρολά της επιχείρησης. 

Οι δόσεις αποπληρωμής των δανείων ύψους 135 εκατ. τρέχουν και θα εξοφληθούν με νέο δανεισμό, όπως λέγεται.  

Ο ΔΟΛ των Νέων και του βήματος χρωστάει, στο σύνολο, περισσότερα από 216 εκατ. ευρώ.  

Μαζί και οι δυο μέτοχοι του Mega πλησιάζουν το μισό δισεκατομμύριο ευρώ χρέη.

Επιπλέον, μοιράζονται τα χρέη του κοινού τους με τον Όμιλο Βαρδινογιάννη κανάλι του Mega, που μετά και τις νέες ζημιές, οι υποχρεώσεις τουςξεπερνούν τα 190 εκατ. ευρώ.

Τα δάνεια από τις τράπεζες καταγράφονται στο ποσό των 139,8 εκατ. ευρώ.
 Με τα παραπάνω οικονομικά αποτελέσματα η κυβέρνηση της χώρας, ΔΝΤ και τρόικα θα έπρεπε να ζητήσει το κλείσιμο των Media.  

Όχι μόνο δεν το ζητάει αλλά όπως έχει ήδη δημοσιευτεί, αποδέχθηκε το αίτημα των τραπεζιτών και ιδιοκτητών Media να «κουρευτούν» τα χρέη τους.

Το πώς αυτό θα συμβεί, θα το διαβάσουμε σε κάποια οικονομικά ρεπορτάζ που θα αφορούν… άλλους.

Ο τρόπος έχει ήδη συζητηθεί.  

Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα μπουν στον κουβά των «κακών κόκκινων δανείων» για να κουρευτούν.

Και όπως είναι φανερό, πιο «κόκκινα» από τα δάνεια των Media που να ενδιαφέρουν την κυβέρνηση, τις τράπεζες και την τρόικα δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή.

Ματίνα Παπαχριστούδη – “Δρόμος της Αριστεράς” /via http://edo-provokatoras.blogspot.gr

σκίτσο Πέτρος Τσιολάκης 

Εφορία: Όλο το σχέδιο για τις e-κατασχέσεις: Κι όταν δεν υπάρχουν καταθέσεις κύριε;

Αναδημοσιεύουμε απο το ιστολόγιο του INPRECOR παρακάτω το πλήρες σημείωμα περί του νέου “αναπτυξιακού σχεδίου” της κυβέρνησης των “πλεονασμάτων”, σημειώνοντας: Οι καταθέσεις στις τράπεζες μειώνονται κάθε μέρα δραματικά.  Οι μεγαλοι οφειλέτες που είχαν αξιόλογα ποσά στις ελληνικές τράπεζες τα έχουν ήδη στις ζεστές αγκαλιές ξένων θησαυροφυλακίων τραπεζών και υπεράκτιων παραδείσων του χρήματος. Οι υπόλοιποι σηκώνουν καθημερινά τα λιγοστά αποθέματα τρομαγμένοι και τα κρύβουν στις γλάστρες. Ένα απίστευτο bαnkrun σημειώνεται καθημερινά… Οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και άνεργοι που υποχρεώθηκαν να οφείλουν με τις καθημερινές φοροληστείες και τα χαράτσια δεν έχουν καταθέσεις. 400.000 καταχρεωμένες οικογένειες με κομμένο ρεύμα που να βρουν τις καταθέσεις … Χιλιάδες κατεστραμμένοι αυτοαπασχολούμενοι ψάχνουν για δανεικά, καταθέσεις δεν υπάρχουν … success story ή επι της ουσίας βλακείας απύθμενης το ανάγνωσμα. Γιατί ο στόχος της τρομοκράτησης δεν πρόκειται να αποδώσει. Συνηθίσαμε και δεν έχουμε τίποτα άλλο να χάσουμε ή μάλλον να μας πάρουν. Μήπως ήρθε η ώρα να βγούμε επιτέλους στους δρόμους για να τους πάρει αμπάριζα η οργή μας και να τους πετάξει στη θάλασσα;

Δύο νέα όπλα για εξπρές κατασχέσεις καταθέσεων φορολογουμένων με ληξιπρόθεσμες οφειλές αλλά και για επιτάχυνση των ελέγχων δίνουν στον Γενικό Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων Χ. Θεοχάρη αποφάσεις που υπέγραψαν ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας και ο υφυπουργός Γ. Μαυραγάνης.

Με την πρώτη απόφαση ανοίγει ο δρόμος για κατασχέσεις καταθέσεωνμέσα σε 10 μέρες από την ώρα που οι τράπεζες θα παραλάβουν το ηλεκτρονικό κατασχετήριο και θα διαπιστώσουν ότι υπάρχουν χρήματα στον λογαριασμό του καταθέτη, ενώ με τη δεύτερη ενεργοποιείται από τις 12 Δεκεμβρίου το Σύστημα Μητρώων Τραπεζικών Λογαριασμών και Λογαριασμών Πληρωμών, δίνοντας στους ελεγκτές άμεση πρόσβαση στο τραπεζικό προφίλ κάθε ελεγχόμενου.

Σήμερα, για να ολοκληρωθεί μια κατάσχεση κατάθεσης απαιτούνται ακόμα και τρεις μήνες και η διαδικασία διεκπεραιώνεται με τον… αραμπά μέσω δικαστικών επιμελητών, ενώ για να αποσταλούν στοιχεία για φορολογούμενους υπό έλεγχο οι αρμόδιες υπηρεσίες μπορεί να περιμένουν μέχρι και τέσσερις μήνες.

Το Μητρώο

Όσον αφορά το Μητρώο Τήρησης Τραπεζικών Λογαριασμών, δημιουργείται ένα κλειστό κύκλωμα email μέσω του οποίου πιστοποιημένοι ελεγκτές θα υποβάλλουν ηλεκτρονικά αίτημα στις τράπεζες για άρση τραπεζικού απορρήτου και θα λαμβάνουν αμέσως ηλεκτρονικές απαντήσεις.

Το Μητρώο ενεργοποιείται στις 12 Δεκεμβρίου και πρόσβαση θα έχουν όλες οι υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, το ΣΔΟΕ, η Οικονομική Αστυνομία, ο Οικονομικός Εισαγγελέας, ο Εισαγγελέας Εγκλημάτων Διαφθοράς αλλά και η Αρχή για το μαύρο χρήμα.

Οι ελεγκτές δεν θα έχουν on line πρόσβαση σε καταθέσεις και δάνεια. Θα έχουν στις οθόνες των υπολογιστών τους όμως, μέσα σε 24 ώρες, το πλήρες τραπεζικό προφίλ με όλες τις κινήσεις δανείων, καταθέσεων, επενδυτικών ή άλλων λογαριασμών σε βάθος δεκαετίας, μέσα σε μία ημέρα από την ώρα που θα ζητήσουν τις πληροφορίες.

Όπως προκύπτει από την απόφαση:

· Κόμβοι και διασυνδέσεις. Η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων, μέσω ειδικής εφαρμογής, θα λειτουργεί ως μοναδικός κόμβος διασύνδεσης και επικοινωνίας μεταξύ των ελεγκτικών αρχών και των τραπεζών. Αντίστοιχα, ως κόμβος διασύνδεσης των τραπεζών με τη ΓΓΠΣ λειτουργεί η διατραπεζική εταιρεία Τειρεσίας Α.Ε.

· Κρυπτογράφηση. Για την εξασφάλιση της εμπιστευτικότητας της διαδικασίας, όλα τα φορολογικά ή τραπεζικά δεδομένα που ανταλλάσσονται κρυπτογραφούνται, μέσω διαδικασιών ασύμμετρης κρυπτογράφησης.

· Υποβολή αιτημάτων. Για να υποβληθεί ένα αίτημα άρσης τραπεζικού απορρήτου, απαραίτητο στοιχείο είναι ο ΑΦΜ του φυσικού ή νομικού προσώπου που ελέγχεται. Επιπλέον όμως συμπληρώνονται τα στοιχεία του χρήστη- ελεγκτή (ΑΦΜ, όνομα, υπηρεσία όπου ανήκει), στοιχεία υπόθεσης (αριθμός υπόθεσης, νομοθετική διάταξη βάσει της οποίας υποβάλλεται το αίτημα), πρόσθετα στοιχεία Μητρώου που αφορούν το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που ελέγχεται καθώς και τα στοιχεία έγκρισης του προϊσταμένου.

· Όλα στη φόρα. Με την υποβολή αιτήματος με τον κωδικό «Αίτημα 01» ζητείται από τα πιστωτικά ιδρύματα να απαντήσουν για συγκεκριμένο ΑΦΜ φυσικού ή νομικού προσώπου, αρχικά αν ο κάτοχος του ΑΦΜ είναι πελάτης του πιστωτικού ιδρύματος με οποιαδήποτε σχέση. Αν είναι πελάτης, θα παρατίθεται κατάλογος με τα δεδομένα για καταθετικό λογαριασμό πρώτης ζήτησης, για καταθετικό προθεσμιακό λογαριασμό, χορηγητικό, επενδυτικό ή άλλο λογαριασμό που τηρείται στην τράπεζα.

· Πρόσβαση. Πρόσβαση στα αποτελέσματα, πέρα από τον χρήστη-ελεγκτή, θα έχει και ο προϊστάμενος του χρήστη.

· Απαντήσεις. Ως ανώτατος χρόνος διαβίβασης των αποτελεσμάτων ορίζεται η 12η μεσημβρινή της επόμενης εργάσιμης ημέρας από την ημέρα υποβολής του αιτήματος.

· Ενεργοποίηση. Από τις 12 Δεκεμβρίου, το σύστημα ανοίγει. Μετά την ημερομηνία αυτή, όλα τα ερωτήματα που καλύπτονται από τους φορείς που έχουν ενταχθεί στο σύστημα υποβάλλονται αποκλειστικά ηλεκτρονικά.

· Υπεύθυνος. Υπεύθυνος διαχείρισης είναι ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Υποστήριξης Ηλεκτρονικά Συναλλασσομένων της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων.

Ηλεκτρονικό κατασχετήριο

Με την απόφαση του Γ. Στουρνάρα, ενεργοποιείται το ηλεκτρονικό κατασχετήριο, χωρίς να μεταβάλλονται οι διατάξεις οι οποίες ορίζουνπροστασία από κατασχέσεις μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων έως 1.000 ευρώ, αλλά και το ακατάσχετο επιδομάτων, όπως για παράδειγμα του επιδόματος ανεργίας.

Για τη διεκπεραίωση των εντολών ηλεκτρονικής κατάσχεσης δημιουργούνται δύο κόμβοι. Ένας στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων (κόμβος ΥΟ), μέσω του οποίου οι ελεγκτικές υπηρεσίες υποβάλλουν τα ηλεκτρονικά αιτήματα κατάσχεσης, και ένας στην εταιρεία Τειρεσίας Α.Ε., η οποία διαβιβάζει τα αιτήματα σε όλες τις τράπεζες.

· Αποστολή αιτήματος. Η αρμόδια υπηρεσία φορολογικής διοίκησης υποβάλλει μέσω του κόμβου της ΓΓΠΣ κατασχετήριο αίτημα ηλεκτρονικά μέσω μηνυμάτων, προς τον κόμβο της εταιρείας Τειρεσίας, ο οποίος το παραλαμβάνει και το προωθεί αυτόματα, και χωρίς καμία επεξεργασία προς το πιστωτικό ίδρυμα στο οποίο απευθύνεται.

· Παρελήφθη. Το πιστωτικό ίδρυμα δημιουργεί αμέσως την ηλεκτρονική βεβαίωση παραλαβής του κατασχετηρίου, η οποία χρονοσημαίνεται, υπογράφεται ψηφιακά και κρυπτογραφείται.

· Απάντηση. Το πιστωτικό ίδρυμα υποβάλλει ηλεκτρονικά «δήλωση τρίτου» στον κόμβο του Τειρεσία, ο οποίος την προωθεί στον κόμβο της ΓΓΠΣ, απαντώντας επί της ουσίας αν υπάρχουν λεφτά στους λογαριασμούς του φορολογουμένου για τον οποίο έχει εκδοθεί εντολή κατάσχεσης. Δίνει παράλληλα παραστατικά κίνησης του λογαριασμού του κάθε οφειλέτη για διάστημα τουλάχιστον πέντε ημερών πριν από την ημερομηνία επίδοσης του κατασχετηρίου εγγράφου και μιας ημέρας μετά από αυτήν…

· Απόδοση. Σε περίπτωση όπου οι τράπεζες υποβάλλουν θετική δήλωση, και εφόσον υφίσταται πιστωτικό υπόλοιπο, υποχρεούνται στην απόδοση των κατασχεθέντων ποσών στο Δημόσιο, μέσα σε δέκα ημέρες από την υποβολή της θετικής δήλωσης.

· Αν γίνει λάθος. Σε περίπτωση απόδοσης στο Δημόσιο ποσών που υπερκαλύπτουν το ποσό για το οποίο επιβλήθηκε η κατάσχεση ή σε περίπτωση όπου το χρέος έχει εξοφληθεί, το υπερβάλλον ποσό επιστρέφεται στον φορολογούμενο μέσω της Δ.Ο.Υ.

· Ενεργοποίηση. Η διαδικασία κοινοποίησης κατασχετηρίων αιτημάτων θα λειτουργήσει δοκιμαστικά για διάστημα 15 ημερών, με τη συμμετοχή 4 Δ.Ο.Υ. και πιστωτικών ιδρυμάτων που έχουν ολοκληρώσει με επιτυχία τις δοκιμές. Από τις αρχές του 2014, οι κατασχέσεις καταθέσεων θα γίνονται μόνο ηλεκτρονικά.

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Το βαθύ πέος της διαπλοκής

Ανάρτηση από ΒΑΘΥ 

 Πηγή: Στέλιος Ελληνιάδης - "Δρόμος της Αριστεράς"

«Ο πιο ασφαλής δρόμος προς τα μεγάλα κέρδη περνούσε μέσα από τον εκφυλισμό του πνευματικού επιπέδου...», γράφει στο «Εκδότες χωρίς εκδότες» (εκδ. Πόλις) ο Αντρέ Σίφριν, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες μέρες, αναλύοντας με παραδείγματα και ονόματα την κατάσταση που διαμορφώθηκε στην Αμερική όταν οι μεγάλες επενδυτικές εταιρίες και οι «βαρόνοι» των ΜΜΕ, έβαλαν χέρι στο βιβλίο. Επενδυτές σαν τον Murdoch και τον Newhouse, ιδιοκτήτες -ταυτόχρονα- εφημερίδων, περιοδικών, ραδιοφώνων, τηλεοράσεων, εταιριών παραγωγής βιντεοταινιών, κινηματογραφικών στούντιο, δισκογραφικών εταιριών, βιβλιοπωλείων και εκδοτικών οίκων, οι οποίοι, μέσα από τον έλεγχο της γνώσης, της ενημέρωσης, της ψυχαγωγίας και κάθε σχετικής συζήτησης στο δημόσιο χώρο, όχι μόνο στηρίζουν τις πιο αντιλαϊκές πολιτικές και τους πιο αντιδραστικούς πολιτικούς, από την Θάτσερ και τον Μπλερ ως τον Κλίντον και τον Γκίνγκριτς, αλλά διαμορφώνουν και την κουλτούρα των πολιτών προκειμένου να αποδέχονται ως «φυσικό» και «μοναδικό» το καθεστώς διαφθοράς και να εκλέγουν ως εκπροσώπους τους αυτούς που απεργάζονται την εκμετάλλευση και ισοπέδωση τους, την καταστροφή του πολιτισμού και του περιβάλλοντος, τη φτωχοποίηση της κοινωνίας και τη διεύρυνση του χάσματος των ανισοτήτων!

Γύρω τους, ένας ολόκληρος κόσμος από δημοσιογράφους, συγγραφείς και πανεπιστημιακούς, φέρνει σε πέρας αυτή την «αποστολή», με προφανείς ιδιοτελείς σκοπούς. Στον αντίποδα, ο Σίφριν, εκδότης-μεταξύ άλλων- του Νόαμ Τσόμσκι, της Χάνα Αρεντ και του Χάουαρντ Ζιν, αναφέρει συγγραφείς που αρνήθηκαν να δώσουν τα βιβλία τους στους εκδοτικούς κολοσσούς, χάνοντας πολλά εκατομμύρια από προκαταβολές και δικαιώματα, και, επίσης, απέφυγαν να τα παρουσιάσουν στις μεγάλες αλυσίδες προτιμώντας τα μικρότερα ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία που συμπιέζονται αφόρητα από τα τραστ.

Στην Ελλάδα, η υπερσυγκέντρωση εκδηλώθηκε στα ΜΜΕ με τον πιο παράνομο, κραυγαλέο και χυδαίο τρόπο. Δέκα «οικογένειες» υφάρπαξαν χάρη στους διεφθαρμένους πολιτικούς με τους οποίους διαπλέκονται, τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες, οι οποίες ανήκουν εξ αδιαιρέτου στον ελληνικό λαό. Οι ίδιες «οικογένειες» ελέγχουν τις περισσότερες εφημερίδες και περιοδικά πανελλαδικής κυκλοφορίας. Στις ίδιες «οικογένειες» παρέχει τις υπηρεσίες του «ένας ολόκληρος κόσμος από δημοσιογράφους, συγγραφείς και πανεπιστημιακούς», με ανταλλάγματα πάσης φύσεως: αμοιβές συνεργασίας, προώθηση βιβλίων, κοινωνική αναγνώριση και επαγγελματική ανέλιξη, μερίδιο εξουσίας και άλλες δελεαστικές προσφορές.

Οι εφημερίδες τους εκβιάζουν τους πολιτικούς και τροφοδοτούν την τηλεόραση με την οποία από κοινού απειλούν και τρομοκρατούν τους πολίτες, τα περιοδικά τους επίσης τροφοδοτούν τα κανάλια και, από κοινού, διαμορφώνουν τη μαζική κουλτούρα και ούτω καθεξής, με στόχο τη χειραγώγηση της κοινωνίας και την ανεμπόδιστη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Καμία κοινωνία δεν θα ανεχόταν οποιαδήποτε ληστρική επιδρομή χωρίς να έχει προηγουμένως παραπλανηθεί και αποχαυνωθεί τεχνηέντως.

Πάνω από 550 εκατομμύρια χρωστούν οι δέκα «οικογένειες» στις τράπεζες για τα ΜΜΕ τους, με δάνεια που παίρνουν χωρίς εμπράγματες εγγυήσεις. Πάνω από 800 εκατ. είναι τα συνολικά τους χρέη σε ιδιώτες, στο δημόσιο, τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας, τα ασφαλιστικά ταμεία κ.λπ. 

Γιατί βγαίνει μια εφημερίδα σαν το Έθνος με καθημερινή κυκλοφορία 13 χιλιάδων φύλλων, λίγο πιο κάτω από τις πωλήσεις της Espresso; Γιατί και πώς συνεχίζει ο Πήγασος με τραπεζικά δάνεια 170 εκατ. και συνολικά χρέη 213 εκατ. ευρώ; Γιατί και πώς συνεχίζει να εκπέμπει ο Τηλέτυπος-Mega με χρέη στις τράπεζες 129 εκατ. και 194 εκατ. ευρώ προς κάθε κατεύθυνση; Γιατί και πώς επιβιώνει ο ΔΟΛ με 135 εκατ. ευρώ τραπεζικό δανεισμό και συνολικές υποχρεώσεις 193 εκατ.; 
Πώς ο όμιλος της Καθημερινής συνεχίζει με 92,8 εκατ. ευρώ χρέη σε τράπεζες και 144 εκατ. συνολικές υποχρεώσεις; 

Πώς και με ποίων εντολές οι τράπεζες δανείζουν σε επιχειρήσεις που δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να επιστρέψουν τα δανεικά; Γιατί, άραγε, οι δημοσιογράφοι τους ξεσκίζονται στην καθεστωτική προπαγάνδα; Και ποιοι είναι αυτοί οι πανεπιστημιακοί που τους αβαντάρουν και τους τροφοδοτούν με επιχειρήματα; Κι από πού προέκυψαν οι συγγραφείς που έχουν αναλάβει τον εξωραϊσμό τους; 

Τα ξέραμε αυτά, αλλά δεν το ψάξαμε αρκετά και δεν το ψάξαμε εγκαίρως. Δεν τους ξεμπροστιάσαμε, τόσα χρόνια, για να μην σπάσουμε αυγά ή γιατί υποτιμήσαμε τους εργολάβους που ελέγχουν τα ΜΜΕ και τα φερέφωνα τους που διορίστηκαν στα πανεπιστήμια και αλωνίζουν στις καθεστωτικές εφημερίδες και τηλεοράσεις.

Η απόπειρα να ελεγχθεί και το βιβλίο από τους ολιγάρχες των ΜΜΕ και των δημοσίων έργων και προμηθειών, έγινε και συνεχίζεται. Θύματα της απόπειρας, τα «Ελληνικά Γράμματα» και οι 90 εργαζόμενοι τους, μετά από ένα σύντομο, αλλά θανατηφόρο εναγκαλισμό τους από τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη, θύματα, επίσης, όλοι οι ανεξάρτητοι εκδοτικοί οίκοι και τα βιβλιοπωλεία που πλήττονται από τα εκατομμύρια αντίτυπα των βιβλίων που διαθέτουν σε χαμηλότατες τιμές οι κυριακάτικες εφημερίδες για να διατηρήσουν υψηλές κυκλοφορίες.
Τώρα, όμως, το βιβλίο κινδυνεύει πάρα πολύ από την τεχνητή οικονομική κρίση διαρκείας που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Λιγόστεψε ο κόσμος που έμπαινε στα βιβλιοπωλεία, λιγόστεψαν οι πωλήσεις, λιγόστεψαν και οι εκδόσεις.

Ο Θέμος Αναστασιάδης που πιάστηκε να βγάζει κρυφά λεφτά στο εξωτερικό και ο Πέτρος Κωστόπουλος που φέσωσε τη «μισή Αθήνα», υιοθετήθηκαν και προστατεύθηκαν, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, σαν μετρ της γκλαμουριάς και της αποχαύνωσης, από τους βαρόνους.
Ο ρόλος τους ήταν πολύ σημαντικός στα χρόνια της μαζικής αποβλάκωσης, που η απαλλοτρίωση και αλλοίωση των συνειδήσεων ήταν βασική προϋπόθεση για να προετοιμαστεί το κατάλληλο έδαφος για την λεηλασία της Ελλάδας, τον εξανδραποδισμό της κοινωνίας, τη μαζική φτωχοποίηση, την υποβάθμιση της δημοκρατίας και την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας.

 Τα «πέη», οι «κώλοι», τα «βυζιά», οι «βίζιτες», οι «μπράβοι», τα «γκάτζετ» και οι «ουσίες» δεν άφηναν χώρο για «πολιτική συμμετοχή», «αισθητική αναζήτηση», «κριτική σκέψη», «ποιοτικές απαιτήσεις» και «διανοητικό προβληματισμό» στους καταναλωτές του λάιφ στάιλ. Ο νέος τύπος πολίτη έπρεπε να αποκτήσει τα μειωμένα ανακλαστικά του πρόβατου που προορίζεται για σφαγή.
Το βλέπουμε στις συμπεριφορές των ανθρώπων που μεγάλωσαν με Κλικ, Νίτρο, Κοσμοπόλιταν, Max, Athens Voice κ.α., και με τις αντίστοιχες τηλεοπτικές εκπομπές, Πάνια, Λαμπίρη, Μελέτη, Μενεγάκη, Στεφανίδου κ.λπ..

Αυτοί, οι μικρομεσαίοι θιασώτες του λάιφ στάιλ, που διαμορφώθηκαν μ' αυτές τις «προδιαγραφές», μαζί με τους φοβισμένους συνταξιούχους, αποτελούν ακόμα, παρ' όλα τα πλήγματα που δέχονται από τις μνημονιακές εφαρμογές, υποστηρίγματα, παθητικά ή ενεργητικά, του διεφθαρμένου καθεστώτος. Μπορεί το λάιφ στάιλ να ξέφτισε και να χρεοκόπησε, αλλά οι παρενέργειες του δεν εξανεμίζονται το ίδιο εύκολα.

Εισπρακτικές: Πίνουν το αίμα του λαού (Βίντεο)

Από ΒΑΘΥ , Πέμπτη, 11 Δεκεμβρίου 2013 

Σε ανάρτηση που τιτλοφορούσαμε «Έτσι δημιουργούνται οι νεόπλουτοι στην Ελλάδα του "succes story" των Σαμαρά-Βενιζέλου»αναφερόμαστε στον τρόπο που ο Νεοδημοκράτης πρώην υφυπουργός Δημήτρης Σιούφας με τις διασυνδέσεις του και το κυβερνητικό πόστο που είχε δημιούργησε στα παιδιά του ένα ..μπακιροκοφτείο.

Η προχθεσινή ενέργεια νεολαίων που έκαναν λαμπόγιαλο το μαγαζί των υιών Σιούφα που θησαυρίζουν –όπως και οι υπόλοιπες εισπρακτικές εταιρείες- εκμεταλλευόμενοι την δραματική κατάσταση του ενός εκατομμυρίου περίπου πολιτών που έχουν πέσει στα νύχια των τοκογλύφων-τραπεζιτών, «θάφτηκε» απ’ τα μεγάλα ΜΜΕ αλλά και από διαδικτυακές ιστοσελίδες στις οποίες προσφέρει διαφήμιση.

Το μοναδικό κανάλι που το πρόβαλε -πιθανόν να μην έχει καλές σχέσεις με το περιβάλλον Σιούφα- ήταν το Extra3 απ’ όπου είναι και το βίντεο.

Μοιράσου το :

Υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ: «Με την λιτότητα που εφαρμόζει η κυβέρνηση η χώρα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει ούτε σε 30 χρόνια»

Από ΒΑΘΥ , Πέμπτη, 12 Δεκεμβρίου 2013 

Δεν έχει τόση σημασία να αναφερθούμε στην πολιτική διαδρομή του γνωστού γιατρού Θανάση Παπαχριστόπουλου. Μπορεί να ξεκίνησε από τα φοιτητικά του χρόνια σαν μέλος της νεολαίας του ΚΚΕ εσ. «Ρήγας Φεραίος» για να καταλήξει υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ. στον νομό Κορινθίας, όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε το σημαντικό κοινωνικό έργο που έχει κάνει και σαν πολίτης και σαν πολύ ενεργό μέλος των «Γιατρών της Ειρήνης».

Όταν, λοιπόν τον ακούμε – στο βίντεο που παραθέτουμε- να λέει ότι αποχωρεί από το κόμμα της Ν.Δ. γιατί έχει πια «χαώδεις» διαφορές μαζί της, και να συμπληρώνει ότι «ένα μεγάλο κομμάτι ανθρώπων που ήταν στην Ν.Δ έχουνε οργιστεί πάρα πολύ με τις επιλογές που κάνει η σημερινή ηγεσία της», καταλαβαίνουμε τι κλίμα επικρατεί στην εκλογική βάση του κυβερνώντος κόμματος.
«Με την λιτότητα που εφαρμόζει η κυβέρνηση η χώρα δεν πρόκειται να ορθοποδήσει ούτε σε 30 χρόνια» κατέληξε το πρώην στέλεχος της Ν.Δ

Μοιράσου το :

Πάρτι φοροδιαφυγής από τους πλουτοκράτες (Βίντεο)

Από ΒΑΘΥ , Πέμπτη, 12 Δεκεμβρίου 2013 

Δεν μαθαίνουμε κάτι καινούργιο από το βίντεο που παραθέτουμε. Το ότι η αστική τάξη της Ελλάδας φοροδιαφεύγει, «νόμιμα» τις περισσότερες φορές –είναι χαρακτηριστικό αυτό που ακούσαμε πριν μερικές μέρες απ’ τον Νίκο Μπογιόπουλο, ότι οι καπιταλιστές φοροαπαλλάσσονται ακόμα και από τα …κομμωτήρια των στελεχών τους- είναι γνωστό.

Το να φτάνει όμως και ένας αστός δημοσιολόγος σαν τον Χαρδαβέλα –αυτή την φορά δεν ασχολήθηκε με ούφο και εξωγήινους- να κάνει ρεπορτάζ και να φέρνει στην επιφάνεια οικονομικά στοιχεία που δείχνουν πόσο βάρβαρο, ταξικό, είναι το καθεστώς που ζούμε, δείχνει και το πόσο έχει σαπίσει το πολιτικό σύστημα.

Το ότι υπήρξε ακόμη μεγαλύτερη διεύρυνση των εισοδηματικών ανισοτήτων στην Ελλάδα, τα τρία τελευταία χρόνια και οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι μας το έδειξαν πριν μέρες και τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή,

Την στιγμή όμως που πάνε να φορολογήσουν ακόμα και τον αέρα που αναπνέουν τα λαϊκά στρώματα, δεν μπορείς να μην εξοργίζεσαι παρακολουθώντας το πάρτυ φοροδιαφυγής των πλουτοκρατών

Μοιράσου το :

πρέπει να είναι κάποιος κτήνος όταν βλέπει τον εαυτό του να λέει αυτά... και να μην έχει τον ανδρισμό να παραιτηθεί

       

Πόσο θ’ αντέξει η Ευρωζώνη;

Πληθαίνουν οι προειδοποιήσεις για αδιέξοδη πορεία. Της Αλίκης Βεγίρη

από την εφημερίδα "δρόμος της αριστεράς"

Καιρό είχαμε να τ’ ακούσουμε, αλλά να που ξαναγύρισε πρόσφατα στο προσκήνιο, όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος λοιδόρησε εκ νέου τον κ. Τσίπρα για το αδιέξοδο που πρέπει να αισθάνεται που είχε ποντάρει στο λόμπι της δραχμής, υπονοώντας ότι μετά τις οικονομικές επιτυχίες της κυβέρνησης το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή έχει πάψει οριστικά να υφίσταται αφήνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ανεπανόρθωτα εκτεθειμένο.
Δεν πρόφτασε να το πει και την επόμενη μέρα, θαρρείς για να του πάει κόντρα, εμφανίστηκε ο Wolfang Münchau στους Financial Times να γράφει ορθά-κοφτά ότι «μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει ή θα φύγει απ' το ευρώ, ή και τα δυο. Η Ευρωζώνη μπορεί να πεθάνει». Τόσο απλά και τόσο καθαρά. Φυσικά προβλέψεις σε τόσο μεγάλο χρονικό ορίζοντα αντανακλούν περισσότερο την κατάσταση του παρόντος, η οποία αν και εφόσον παραμείνει στην ίδια τροχιά θα οδηγήσει στην επαλήθευση της συγκεκριμένης μακρόχρονης πρόβλεψης. Κι αυτό θέλει να τονίσει ο Münchau. Ότι όσο η γερμανική αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης παραμένει προσκολλημένη στη συνταγή της δημοσιονομικής λιτότητας και της πιστωτικής συρρίκνωσης, τόσο βαθύτερα θα εισέρχεται στο σπιράλ του αποπληθωρισμού και της έκρηξης των χρεών, ιδιωτικών και δημόσιων. Κάτι που αποτυπώνεται πλέον στους αριθμούς.
Το μέσο χρέος των χωρών της Ευρωζώνης έχει περάσει το 90%, ενώ ο μέσος πληθωρισμός για το 2014 προβλέπεται να κυμανθεί στο 1,1%. Για την Ελλάδα, οι προβλέψεις είναι σαφώς χειρότερες, στο -1,7% δίνει τον πληθωρισμό ο ΟΟΣΑ, κι αν κάποιοι χαίρονται βλέποντας τις τιμές να κατεβαίνουν, θα πρέπει να έχουν υπ' όψιν τους ότι την ίδια στιγμή τα χρέη ανεβαίνουν και η οικονομία στομώνει. «Αν η Γερμανία με την τόσο μεγάλη ανταγωνιστικότητα έχει τόσο χαμηλό πληθωρισμό, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές οικονομίες και ειδικά η Ελλάδα θα πρέπει να αποπληθωρίσουν τις οικονομίες τους σε δραματικό βαθμό, κι αυτό ύστερα από τόσα χρόνια δηλητηριώδους λιτότητας», γράφει ο Βερολινέζος δημοσιογράφος Mathew Rose.
Εκεί γύρω με τον Münchau εμφανίζεται και ο Joseph Stiglitz με άρθρο του στο Social Europe Journal, υπό τον τίτλο Μια ατζέντα για να σωθεί το ευρώ, υπενθυμίζοντάς μας ότι κάθε άλλο παρά έχουμε δέσει το ευρώ ως Ευρωζώνη, πόσο μάλλον σαν Ελλάδα.
Στο ίδιο τέμπο και ο διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας Ignazio Visco, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Ιl Messaggero: «Το ευρωπαϊκό κοινό νόμισμα θα παραμείνει σε κίνδυνο αν η Ευρώπη δεν μπορέσει να πιέσει προς στενότερη πολιτική και οικονομική ένωση». Κάτι τέτοιο, όμως, δεν φαίνεται ακόμα στον ορίζοντα, ο οποίος σκιάζεται από διαιρετικές και αποσχιστικές τάσεις τόσο μεταξύ Βορρά-Νότου, όσο και εντός των κρατών με την άνοδο των ευρωσκεπτικιστών, γεγονός που αναμένεται να αποτυπωθεί με πάταγο στις προσεχείς ευρωεκλογές.
Τον Οκτώβριο, ο διεθνής Ερυθρός Σταυρός, σε μακροσκελή του έκθεση σχετικά με τα ανθρωπιστικά αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης γράφει ότι «η κατάσταση στα 52 κράτη που συνθέτουν την Ευρώπη όχι μόνον δεν σταθεροποιείται, αλλά βαίνει σε καθοδικό σπιράλ. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 18 εκατ. που λαμβάνουν βοήθεια σε τρόφιμα, 43 εκατ. που δεν έχουν αρκετή τροφή στο πιάτο τους σε καθημερινή βάση και άλλα 120 εκατ. που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας».
Τις προάλλες η S&P αποκαθήλωσε το ένα από τα τρία ΑΑΑ στο στέμμα της Ολλανδίας, ενώ η Φινλανδία, φοβούμενη ότι θα υποστεί οσονούπω την ίδια… ατίμωση έσπευσε να ανακοινώσει την εφαρμογή ενός δεύτερου πακέτου λιτότητας, με περικοπές (πού αλλού;) στην κοινωνική πρόνοια, με συγχωνεύσεις σχολείων, κλείσιμο κέντρων περίθαλψης για ηλικιωμένους κ.λπ., νομίζοντας ανοήτως ότι θα γλιτώσει. Από το 2008 μέχρι σήμερα το δημόσιο χρέος της Φινλανδίας αυξήθηκε κατά 20 μονάδες στο 58,3% ενώ η ανταγωνιστικότητα σημείωσε πτώση.

Επιμένει η Γερμανία
Παρά το γεγονός ότι οι θαυματουργές αναπτυξιακές ικανότητες της λιτότητας έχουν στην πράξη ολοσχερώς διαψευσθεί (θυμάστε τις περισπούδαστες θεωρίες της «expansionary austerity» του Alesina και σία, στις οποίες είχαμε αναφερθεί σε παλαιότερο φύλλο;), εν τούτοις η Γερμανία αδυνατεί να αναγνωρίσει το γεγονός και συνεχίζει πεισματικά να το αρνείται, μένοντας ασφυκτικά προσκολλημένη στο «θαύμα» των εμπορικών της πλεονασμάτων και μόνον, ένα θαύμα που όπως διατείνεται θα μπορούσε να συμβεί και στον καθένα αν ακολουθούσε με θρησκευτική προσήλωση το παράδειγμά της. Ναι μεν η κρίση τα αύξησε, ταυτόχρονα όμως κούρεψε κατά πολύ το μερίδιο των γερμανικών εξαγωγών στην παγκόσμια αγορά.
Κι όχι μόνο των γερμανικών, αλλά και ολόκληρης της Ευρωζώνης.
Τελευταία τα γερμανικά πλεονάσματα και η επίδρασή τους στην κακιά μοίρα της υπόλοιπης Ευρωζώνης αλλά και της παγκόσμιας οικονομίας βρέθηκαν στο στόχαστρο και των επίσημων κύκλων, πέραν των αναλυτών. Από τη μια είχαμε την έκθεση του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, και κατόπιν την απόφαση της Κομισιόν να προβεί σε μια εκ του σύνεγγυς εξέταση της γερμανικής οικονομίας. Πριν από λίγες, δε, μέρες άρθρο στη Wall Street Journal έθετε το ερώτημα για το «πού πήγαν οι αποταμιεύσεις των Γερμανών» για να δώσει την απάντηση ότι μόνο στην περίοδο 2007-2011 χάθηκαν περί τα 600 δισ. ευρώ από τοξικές τοποθετήσεις των γερμανικών τραπεζών, των ασφαλιστικών εταιριών και του χρηματοπιστωτικού τομέα γενικά.
Και ποια ήταν η αντίδραση της Μέρκελ στην εντεινόμενη εξωτερική κριτική; Ίδια κι απαράλλαχτη με την απάντηση του George Bush του νεώτερου στο ερώτημα «γιατί μάς μισούν», που είχε θέσει εν μέσω του πολέμου κατά της τρομοκρατίας: «Απλά μάς ζηλεύουν!».
Μέσα σ' αυτόν, λοιπόν, τον Αρμαγεδδώνα, ο Σαμαράς οραματίζεται επιτυχίες και ανάπτυξη.

Μια ιστορία, απέναντι σε όλα

Ο συγκλονισμός της κοινωνίας δεν βρίσκει έκφραση στο πεδίο της πολιτικής. Του Γιάννη Τσούτσια

 από την εφημερίδα "δρόμος της αριστεράς"

Η τραγωδία της Θεσσαλονίκης, όπου η μικρή Σάρα έσβησε μέσα στις αναθυμιάσεις που βγήκαν από ένα μαγκάλι, συγκλόνισε την κοινωνία και ανέσυρε μνήμες ξεθωριασμένες, προπολεμικές. Έτσι, όμως, συμβαίνει συνήθως. Όταν έρθει η ώρα, ακόμη και μία μονάχα ανθρώπινη ιστορία, αρκεί για να ξεκλειδώσει όλους τους ασκούς των συναισθημάτων, για να ξεχυθούν στους δρόμους, σαν χείμαρρος, οι πολλές ανάλογες πίκρες, για να βγουν στο φώς και στα επιλεκτικά τηλεοπτικά δελτία (διαλύοντας τις συμβάσεις τους), τα αληθινά δεδομένα μιας χώρας, για να έρθουν στο φώς οι πραγματικές συνέπειες της πολιτικής. Έτσι, συμβάν με το συμβάν, απλώθηκε ο συγκλονισμός στη χώρα, πήρε τους απλούς ανθρώπους, σκέπασε τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με την τρόικα, σκέπασε τις απεργίες, σκέπασε και τις συνήθεις δραστηριότητες της καθημερινότητας.
Τι κι αν το ξέραμε, το υποπτευόμασταν ή αν το έγραφαν οι στατιστικές; Πάντα η τραγωδία ενός μεμονωμένου ανθρώπου μπορεί να προκριθεί απέναντι σε γεγονότα τεράστιας κλίμακας, να συνταράξει, να τα σηματοδοτήσει, να τα καταστήσει αμετάκλητα υπαρκτά. Κι ας προϋπήρχαν πάμπολλα τα περιστατικά, οι αυτοκτονίες, οι θάνατοι, οι χιλιάδες ανασφάλιστοι, η απέραντη πείνα, οι ασθενείς χωρίς φάρμακα, τα συσσίτια, τα υπόγεια με το κομμένο ρεύμα.
Θα αντιτείνουν οι «πολιτικοί», οι καταμετρητές των δελτίων τηλεθέασης, ότι δεν αρκεί ένας σπινθήρας, ότι η ένταση θα υποχωρήσει. Όμως, στην περίπτωσή μας, ο συγκλονισμός, πρόσκαιρος ή μη, δεν είναι το έλασσον αλλά το μείζον. Δείχνει ότι η κοινωνία δεν είναι απαθής, δεν είναι συγκαταβατική, δεν εθίζεται, όπως λέγεται. Ο κόσμος κάνει βουβά τους λογαριασμούς του.
Συνεχίζει να ψάχνει ένα νέο συλλογικό, ενώ το κύμα αλληλοβοήθειας που ξεδιπλώνεται σ’ ολόκληρη τη χώρα δεν έχει προηγούμενο. Από τα μικρά έως τα πιο μεγάλα, συγκροτείται μια κοινωνία παράλληλη, που υπερβαίνει όλες τις διαχωριστικές και περιλαμβάνει τους πάντες. Ο απόηχος των γεγονότων από την τραγωδία της μικρής Σάρας, εγγράφεται στο πεδίο των συναισθημάτων, του φρονήματος, της κοινωνικής συνείδησης, απέχει από τη μοιρολατρία. Εκεί νοηματοδοτείται το συμβάν, εκεί δίνεται η μάχη, βουβή και υπόγεια.
Εκεί καθορίζεται η τύχη των εξελίξεων, αν αυτές θα μετεγγραφούν στον χώρο του πολιτικού ή όχι. Εκεί κρίνεται και το άμεσο, η προοπτική, αν αυτές οι δυναμικές θα αποτελέσουν εφαλτήριο για μια πορεία αντιστροφής. Έτσι δίνει τη μάχη του ο κόσμος. Χύμα, ασύντακτα, μοναχικά, έκαστος ανάλογα με το κουράγιο του.
Όμως, η μία αυτή ιστορία, ανέδειξε παράλληλα και το αδόκιμο της πολιτικής αντανάκλασής της. Ο κοινωνικός συγκλονισμός αδυνατεί να βρει έκφραση στο πεδίο της πολιτικής. Οι πρακτικές αλληλοβοήθειας δεν μετουσιώνονται σε πολιτική, τίποτα δεν βρίσκει δίοδο στη δημόσια έκφραση, στα πραγματικά γεγονότα. Στην πλειοψηφία τους αυτά, είναι σαν να μην υπάρχουν και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αδυνατεί να αναχθεί σε κάποιο αντιπολιτευτικό ζητούμενο (όπως πολλοί θα ήθελαν), π.χ. στο ότι «δεν τα βγάζουμε πέρα μ’ αυτούς» ή ακόμη χειρότερα, στο χοντροκομμένο ότι «η λύση θα ’ρθει από την Αριστερά».
Η εμπλοκή του πολιτικού είναι τόσο κραυγαλέα ακυρωμένη, που η απόστασή του από την πραγματική ζωή, ολοένα και μεγαλώνει. Ακριβώς γι’ αυτό, εντείνονται οι φυγόκεντρες τάσεις…
Σήμερα, κοντά στη απάνθρωπη όψη της κρίσης, αναδεικνύεται σε καθοριστικό το ζήτημα της επιβίωσης. Εισβάλλει ως ανάγκη και εγκαθιδρύεται. Συμφύεται με τον ατομισμό, που τροφοδοτεί διάφορες κοινωνικές εκδοχές, όπως τον κοινωνικό αυτοματισμό, το «όλα για την επιβίωση» (δηλαδή, το «όλοι εναντίον όλων»), δένεται με τη μετανεωτερική υπερανταγωνιστική λογική που ομνύει στο αλλοτριωμένο άτομο και εγκαθιστά το αξίωμα ότι «οι ικανότεροι θα επιβιώσουν». Αναπόφευκτα, αυτή η παγερή «θεωρία», μετατρέπει σε αποδεκτή τη διαπραττόμενη νέα εκκαθάριση. Καθένας οφείλει να αντιμετωπίσει το δίλλημα ατομικά και οι πιονέροι της νέας εποχής θα επιβιώσουν.
Ταυτόχρονα, μέσα σ’ αυτό το δηλητηριώδες κλίμα συμβιώνει η απάθεια, συναρτημένη με διάφορες αυταπάτες, όπως, ότι όλα τούτα αποτελούν ακραία συμβάντα της εποχής, αλλά δεν την χαρακτηρίζουν. Γι’ αυτό π.χ., παραμένει ενεργή η εμμονή σε αρχαϊκά συμβόλαια, η λαθραία νοοτροπία, ότι τάχα μπορεί να επιστρέψουμε σε προηγούμενα συλλογικά φαντασιακά, ως εάν η αναζήτηση της προοπτικής να αφορά σε συνταγές από τα παλιά.
Εντέλει, ο βαθύς και καθολικά βιωμένος συγκλονισμός, με αφορμή την τραγική ιστορία του δεκατριάχρονου κοριτσιού, θέτει, έστω δειλά, το ερώτημα της προοπτικής. Μέσα στο ζόφο των ημερών, μέσα στην καταστροφή και τη δυστυχία, και παρά την κοινωνικοπολιτική υποστροφή που ο διπολισμός σιγοντάρει, ένας νέος βιωτικός και επιβιωτικός δρόμος, στηριγμένος στη συλλογική και στην ατομική ευθύνη, θα αναζητηθεί. Για να θεμελιώσει τα πάντα από την αρχή, όχι με τα ίδια και γύρω από τους ίδιους, αλλά στη βάση μιας νέας κοινωνικοποίησης, με οδηγό τη Δημοκρατία (και όχι την Αγορά) και έναν διαφορετικό τύπου εκπροσώπησης, με χειραφέτηση (και όχι κυβερνητισμούς) στην προοπτική μιας νέας πολιτείας. Κι αν όλα αυτά φαντάζουν ακόμη παράταιρα, είναι επειδή επιμένουν να τα παραγνωρίζουν τα κάθε λογής πολιτικά μαγειρεία.