Η ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Η ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Θέλουν να μας πείσουν ότι αυτές τις μέρες γίνονται διαπραγματεύσεις. Αυτό δεν είναι ακριβές.

του ΡΟΥΝΤΙ ΡΙΝΑΛΝΤΙ

Οι εκβιαστές υποβάλλουν όρους, διαπραγματεύονται πιθανόν μεταξύ τους, αλλά οι εκβιαζόμενοι δεν προσέρχονται σε καμία διαπραγμάτευση.

Οι δοτοί συνεργοί -κατοχικοί στην ουσία- εκπρόσωποι της χώρας-πειραματόζωου, προσέρχονται άβουλοι, μετά από επίδειξη ασυνάρτητης δουλικότητας, υπό την ιαχή του πληθωρικού Βενιζέλου «μέχρι την Κυριακή θα έχουν κλείσει όλα, τα καλαμπούρια τέλειωσαν».

Το βασικό πρόβλημα εκβιαστών και συνεργών είναι η διαχείριση της καταστροφής και τίποτα παραπάνω.

Οι δανειστές με το αγγλικό Δίκαιο και την γερμανική επιτροπεία να βάλουν στο χέρι ολόκληρη την χώρα, να «πληρωθούν σε είδος», χωρίς πολλά τραντάγματα και οι συνεργοί να διασωθούν από την οργή και να μασκαρευτούν, ώστε να μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι αποφεύγοντας γιαούρτια, αλεύρια, αποδοκιμασίες και άλλα πληβεία αντανακλαστικά.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Καψής, το δήλωσε άλλωστε καθαρά: «Έχουμε φθάσει στα όρια της επίσημης χρεοκοπίας». Η καταστροφή, η χρεοκοπία είναι κοντύτερα από ποτέ. Η διαχείριση της καταστροφής είναι το ζητούμενο για τους ιθύνοντες.

Αφού, λοιπόν, τα καλαμπούρια τέλειωσαν και φθάνει το επίσημο μπουμπούνισμα της χρεοκοπίας, δυναμώνει το στοιχείο της αβεβαιότητας. Σε όλα τα επίπεδα. Τόσο για τις τύχες της χώρας όσο και ατομικά για τον καθένα. Κεντρικό στοιχείο η αβεβαιότητα και τα επακόλουθά τής ρευστότητα στο έπακρο, ασταθείς προσωρινές ισορροπίες, έλλειψη σχεδίων...

Παράλληλα, γίνονται κρυφές διεργασίες σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχουν και θα εκδηλωθούν. Γίνονται διαπραγματεύσεις για τη ρότα της διακυβέρνησης, συγκρούσεις στο εσωτερικό κομμάτων, όπως και σε διάφορα επιτελεία των περισσότερων καθοριστικών παραγόντων.

Με τους όρους-τελεσίγραφα που θέτουν οι δανειστές (νέα δανειακή σύμβαση υπό αγγλικό Δίκαιο, γερμανική επιτροπεία, γραπτές δεσμεύσεις των ελληνικών κομμάτων) αποδεικνύεται πως δεν υπάρχει όριο κυριαρχίας.

Έχει απολύτως καταλυθεί σε τέτοιο βαθμό που μέχρι και ο αρχιεπίσκοπος αναγκάστηκε να τοποθετηθεί και να προειδοποιήσει για τον κίνδυνο εκτροπής των πραγμάτων.

Στο πολιτικό σύστημα παρατείνεται ο επιθανάτιος ρόγχος. Επιδιώκεται από πολλούς παράγοντες η μετάθεση εκλογών, ενώ ο Παπαδήμος έχει αρχίσει το γαϊτανάκι των εκβιασμών (ή συμφωνείτε αμέσως ή παραιτούμαι τη Δευτέρα…). Τη μετάθεση την επιδιώκει ο Παπαδήμος, προσπαθώντας να φτιάξει μηχανισμό χωρίς να νεκραναστήσει τους σημιτικούς. Το θέλει και το ΠΑΣΟΚ (πλην Βενιζέλου). 

Το θέλει και το ΛΑΟΣ που προσδοκά δικτύωση στον κρατισμό και μετάθεση της εκλογικής του κάμψης, συνδυάζοντας ίσως και μια μελλοντική καταγγελία των «άχρηστων». 

Ο Σαμαράς είναι εγκλωβισμένος στις επιλογές του. Σύρεται, χωρίς να αποκλείεται η πιθανότητα έκπληξης από μεριάς του -με ελιγμούς- για να βγάλει ευθύνες από πάνω του. Ψάχνει μια τακτική που θα εξισορροπήσει τη συμμετοχή στην κυβέρνηση, θα τον κρατά σε πρώτο πλάνο και διεκδικητή της διακυβέρνησης. Στο πλαίσιο αυτό έγιναν και οι συναντήσεις με Βεστερβέλε και το ταξίδι συνάντησης με τον Πούτιν.

Το ΠΑΣΟΚ κονιορτοποιείται. Οι δελφίνοι δεν το εκφράζουν, δεν το αναστηλώνουν. Η αντιμνημονιακή βάση του ΠΑΣΟΚ είναι μετέωρη και μη προσεγγίσιμη από την Αριστερά. Η βάση αυτή παραμένει παράγοντας του πολιτικού σκηνικού και παράγοντας διαμόρφωσης της άτολμης τακτικής της Αριστεράς. Είναι ενδεικτικό πως η ΔΗΜ.ΑΡ. εισπράττει μια κάποια φθορά του ΠΑΣΟΚ και ο κ. Φ. Κουβέλης πλασάρεται με τα ρούχα του κλασικού πολιτικού και όχι ως εκπρόσωπος ενός κομματικού μηχανισμού.

Η Αριστερά των εκλογικών βλέψεων εμφανίζεται ακόμα ως τμήμα και προσάρτημα του υπό κατεδάφιση πολιτικού συστήματος. Βαρύνεται πολύ για την κατάσταση και αυτό γίνεται ολοένα και πιο αντιληπτό από τον κόσμο. Χωρίς να τη θεωρεί κύρια υπεύθυνη για όσα ζει, την τοποθετεί κι αυτήν στο κάδρο της αναξιόπιστης και ένοχης πολιτικής. Τα ποσοστά μπορεί να είναι ψηλά αλλά πάντα καθηλωμένα χωρίς να υπάρχει κάποια εκτόξευση. Άλλωστε είναι άνευ σημασίας πια η εκλογική διαδικασία

Οι αυτόνομες, ριζοσπαστικές αγωνιστικές νοοτροπίες και προσεγγίσεις, κινήσεις και αντιστάσεις, βρίσκονται σε φάση επαναπροσδιορισμού. Μετά τις πλατείες έκλεισε ένας κύκλος.

Ο νέος κύκλος δεν θα έχει ατμομηχανή τον βρασμό, την οργή, την αγανάκτηση ενόσω αυτά τα στοιχεία παραμένουν ενεργά.

Αναζητείται μαζικά μια λύση στο πολιτικό επίπεδο, κι όσο αυτή δεν φαίνεται στον ορίζοντα, θα υπάρχει ένα ορισμένο βάλτωμα. Κυριαρχεί η αβεβαιότητα και η ρευστότητα. Το πότε θα γίνουν οι εκλογές, με ποιο εκλογικό σύστημα, ποια κόμματα θα συμμετάσχουν σε αυτές παραμένουν ακόμα σχετικά άγνωστα, αλλά και εν πολλοίς αδιάφορα.

Θα προηγηθούν ή θα ακολουθήσουν ένα «πιστωτικό γεγονός». Κι αν αυτό έρθει γρήγορα; Γι’ αυτό το «κρέμασμα» όλων των θεμάτων στα εκλογικά ποσοστά είναι σαν προοπτική τυφλή. Σε στιγμές που η κρίση τείνει να πάρει χαρακτηριστικά πανεθνικής κρίσης (και ανοίγονται και άλλα μέτωπα, γεωπολιτικά, στην περιοχή μας) είναι απαραίτητος ένας γενικότερος προσανατολισμός κι ένας εκλογικός τακτικισμός.

Αναζητείται ρεαλιστική και εφικτή πολιτική διέξοδος από το τρομερό σήμερα και σύνδεση με ένα καλύτερο αύριο. Πολιτική πρόταση - απάντηση στο τώρα. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για συνθηματολογίες και αφηρημένες γενικές επικλήσεις.

Οι κινητοποιήσεις που γίνονται περιφερειακά και δεν γίνονται στο κέντρο της πολιτικής, ως δυναμική προϋποθέτουν όχι μια σωστή πλατφόρμα, αλλά να γίνονται εκεί που μπορεί να υπάρξει πρακτικά διέξοδος.

Τα πράγματα βραχυκυκλωμένα παραπέμπονται στην περίπλοκη βασανιστική ωρίμανσή τους:

α) Πολιτικοποίηση πέρα από τα τετριμμένα.

β) Αναβάθμιση των ιδεολογικών οριζόντων.

γ) Απαιτείται βαθύτερη κοινωνικοποίηση, επώδυνη εγκατάλειψη του ατομισμού. Συλλογικοποίηση, δοτικό, πρακτικό πνεύμα, υπευθυνοποίηση και όχι γενικόλογη συνθηματολογική αλληλεγγύη.

δ) Κοινωνικοποίηση μέσα από πρακτικές διεξόδου, καινοτόμες, διαφορετικές από αυτές που κυριαρχούν.

Σε κάθε περίπτωση, το χρέος και το καθήκον είναι να οργανωθεί ο λαός για να αντιμετωπίσει την καταστροφή, να ενταθεί ο αγώνας ενάντια στην κατοχή, να οικοδομηθεί το μέτωπο για την πολιτική οικονομική και κοινωνική διέξοδο της χώρας.

Να προετοιμαστούν οι όροι για έναν πανεθνικό ξεσηκωμό που θα φέρει τη μεταπολίτευση του λαού!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕΝΑΡΙΟ... ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕΝΑΡΙΟ... ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 θα περνούσε το κατώφλι του Πρωθυπουργού ο Γκράτσι με το ιταλικό τελεσίγραφο.Ή μας παραχωρείτε ζωτικό χώρο ή κηρύσσουμε τον πόλεμο.

Aμέσως οι πολιτικοί Αρχηγοί Παπανδρέου,Σαμαράς και Καρατζαφέρης με τον Παπαδήμο θα κλείνονταν στο Μέγαρο Μαξίμου.

Τα ραδιόφωνα θα επαναλάμβαναν μονότονα σε όποια συχνότητα και αν τα γυρνούσες ως μοναδική επωδό την κρισιμότητα της διαπραγμάτευσης και το πόσο σημαντικό είναι να καταλήξουν σε συμφωνία για να αποφευχθεί η καταστροφή.

Με το πέρας της πεντάωρης συζήτησης και εξερχόμενοι του Μεγάρου ο κύριος Καρατζαφέρης-ως άλλη Πυθία- θα δήλωνε:"Δεν μπορώ να αφήσω τη λαίλαπα του πολέμου να κάψει την Ευρώπη.Θα τα πούμε αύριο".

Ο κύριος Σαμαράς θα έλεγε:" Ο πόλεμος θα φέρει κι άλλη ύφεση.Θα προσπαθήσω να σώσω όσα λιμάνια μπορώ" ενώ ο κύριος Παπανδρέου θα συγκαλούσε το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ για τα μεσάνυχτα.

Εν συνεχεία ο κύριος Παπαδήμος θα συναντιόταν μυστικά με εκπρόσωπο της Ναζιστικής Γερμανίας ενώ στις 22:00 θα υποδεχόταν μέλη της Ιταλικής Πρεσβείας.

Την επόμενη πρωία και αφού η επικοινωνιακή διαχείριση της σωτηρίας της χώρας είχε λάβει αίσιο τέλος,και ενώ όλοι οι πολιτικοί Αρχηγοί είχαν ένα ηρωικό άθλο στη προεκλογική τους φαρέτρα οι Ιταλοί θα προέλαυναν ατουφέκιστοι στην οροσειρά της Πίνδου,εν μέσω επευφημιών των ραδιοφώνων ότι ηρωικά σώθηκε η Ελλάδα με τη στάση των πολιτικών Αρχηγών...

Read more...

Σύγχρονοι σκλάβοι

Σύγχρονοι σκλάβοι

Η κρίση της Ελλάδας είναι διαφορετική, από αυτήν των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης - η επίλυση της είναι πάρα πολύ απλή, ενώ δεν υπάρχει κανένας λόγος εξόδου από το Ευρώ, χρεοκοπίας ή διαγραφής οφειλών εκ μέρους των πιστωτών της
“Οι ασιατικές «τίγρεις», το 1997, αναγκάσθηκαν να ζητήσουν τη «βοήθεια» των πυροσβεστών του ΔΝΤ, οι οποίοι βέβαια εργαζόταν προς όφελος της χώρας, η οποία προκάλεσε τις πυρκαγιές. Φυσικά το «Ταμείο» αντέδρασε θετικά στην αρχή,
παρέχοντας τα δάνεια που του ζητήθηκαν – αφού ο πραγματικός σκοπός του ήταν να προστατεύσει από τη χρεοκοπία τις τράπεζες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα επενδυτικά κεφάλαια, τους ιδιώτες κερδοσκόπους κλπ., οι οποίοι είχαν επενδύσει τεράστια ποσά στην ασιατική φούσκα των ακινήτων, «στοιχηματίζοντας» στη συνέχεια στο «σπάσιμο» της, το οποίο θα προκαλούσε τη ραγδαία υποτίμηση των νομισμάτων τους.
Τα πρώτα δάνεια λοιπόν δόθηκαν, σε συμφωνία με το ΔΝΤ, με την προϋπόθεση να χρησιμοποιηθούν από τις κυβερνήσεις της Ινδονησίας, της Ταϊλάνδης και της Ν. Κορέας, για την εξόφληση των ξένων κερδοσκόπων. Αμέσως μετά, αφού εξοφλήθηκαν δηλαδή οι «δυτικοί» κερδοσκόποι, ακολούθησε η «θεραπεία-σοκ», με την υποχρέωση των τοπικών πληθυσμών σε μία καταστροφική υφεσιακή πολιτική λιτότητας άνευ προηγουμένου. Οι μισθοί κατακρεουργήθηκαν, οι δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία κλπ. περιορίσθηκαν στο ελάχιστο και τα δάνεια προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις σταμάτησαν σχεδόν εξ ολοκλήρου.
Από τη Ν. Κορέα μέχρι την Ινδονησία, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων έχασαν τις θέσεις απασχόλησης τους, οδηγούμενοι στην ανεργία, ενώ απαγορεύθηκε στα κράτη να προσφέρουν οποιουδήποτε είδους βοήθεια στους πληγέντες Πολίτες τους. Πολλά σχολεία έκλεισαν, τα φάρμακα στα νοσοκομεία τελείωσαν, οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους, η εγκληματικότητα ξεπέρασε ακόμη και την πιο νοσηρή φαντασία, ενώ η πείνα και η έλλειψη τροφής έφτασαν στο απροχώρητο.Ένας ολόκληρος τομέας της μεσαίας τάξης, η οποία ανήκε στους κερδισμένους της προηγούμενης δεκαετίας, έπαψε πια να υπάρχει.
Όπως πάντα, αυτοί που πλήρωσαν τα περισσότερα ήταν τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, ενώ η λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα, οικόπεδα κλπ.), μέσω της υπερβολικής φορολόγησης, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Πολλές κοινωφελείς επιχειρήσεις «αποκρατικοποιήθηκαν», επίσης το τραπεζικό σύστημα, καταλήγοντας στην ιδιοκτησία των ξένων πολυεθνικών σε τιμές ευκαιρίας, το κόστος ζωής εκτινάχθηκε στα ύψη, ενώ η δημόσια περιουσία περιήλθε στα χέρια των εισβολέων – πάντοτε με νομιμοφανείς, απόλυτα διαφανείς διαδικασίες.
Η επέλαση του ΔΝΤ δεν είχε τελικά να ζηλέψει τίποτα, σε σχέση με τη διεξαγωγή ενός συμβατικού πολέμου – αφού άφησε ανθρώπινα ερείπια στο πέρασμα της και κοινωνίες που δεν πρόκειται ποτέ να συνέλθουν, από το σοκ της απόλυτης εξαθλίωσης και της καταστροφής. Σε κάθε περίπτωση, οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Ασίας δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν τα βασανιστήρια που υπέστησαν από τους αιμοχαρείς μισθοφόρους των τοκογλύφων, οι οποίοι δεν έχουν κανενός είδους ηθικούς φραγμούς, όταν «εκτελούν» τις απίστευτες εντολές της «σκιώδους» ηγεσίας τους” (Νομισματικές παρενέργειες).
ΑΡΘΡΟ
Η Ιστορία είναι γεμάτη από προδοσίες, από προδότες (άρθρο μας), από εκβιαστές, από εκβιαζομένους, καθώς επίσης από δειλούς λαούς - οι οποίοι προτιμούν την υποδούλωση, από την επώδυνη εξέγερση εναντίον αυτών που επιβουλεύονται την Ελευθερία και τη Δημοκρατία στη χώρα τους.
Στα πλαίσια αυτά, με στόχο την δημιουργία σύγχρονων σκλάβων, άβουλων, φθηνών υπηρετών της παγκόσμιας και τοπικής ελίτ, η απειλή της χρεοκοπίας λειτουργεί πάρα πολύ επιτυχημένα - αφού επιτρέπει τη θυματοποίηση των μαζών και την επιβολή «κυρώσεων» κάθε είδους, με στόχο τη διευκόλυνση των εκάστοτε εισβολέων (ο σκοπός των οποίων είναι η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, η καταστροφή της μεσαίας τάξης, στην οποία στηρίζεται η Δημοκρατία, καθώς επίσης η μετατροπή της χώρας σε επίσημο προτεκτοράτο).
Επίσης φαίνεται να λειτουργεί επιτυχημένα και η αντικατάσταση των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων από διορισμένους «τεχνοκράτες» – οι οποίοι συνήθως απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη των λαών, επειδή οι Πολίτες έχουν απογοητευθεί από τη διαφθορά, από τη διαπλοκή, από την ανικανότητα και από την «ανεπάρκεια» των πολιτικών «ανδρών» τους (άρθρο μας). Στο σημείο αυτό, η σημερινή πολιτική «επίθεση» εναντίον των αρχών της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, στηρίζεται στους παρακάτω τρεις (εσφαλμένους) ισχυρισμούς:
(α) Δεν μπορεί να εμπιστευθεί κανείς ότι, οι λαοί θα στηρίξουν εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη διατήρηση και την καλυτέρευση της κοινωνίας.
(β) Θα πρέπει κανείς να επιλέξει μεταξύ Δημοκρατίας και Επάρκειας – ικανότητας δηλαδή στη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων. Σε περιόδους κρίσεων λοιπόν, όπως η σημερινή, η Επάρκεια οφείλει να προηγείται της Δημοκρατίας – επομένως, οι τεχνοκράτες των πολιτικών.
(γ) Οι κυβερνήσεις, ειδικά οι δημοκρατικά εκλεγείσες, έχουν χάσει την ικανότητα να διαχειρίζονται σωστά τα βασικά προβλήματα - τα οποία αντιμετωπίζουν οι σημερινές κοινωνίες, στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης.
Σε γενικές γραμμές λοιπόν, η υποχρέωση των εκλεγμένων κυβερνήσεων να λογοδοτούν απέναντι στους λαούς τους, θεωρείται ως μία περιττή επιβάρυνση – ειδικά επειδή οι δημοκρατικές κυβερνήσεις πιστεύουν ότι, οι Πολίτες θα στραφούν εναντίον τους, εάν επιχειρήσουν να εφαρμόσουν εκείνα τα μέτρα, τα οποία θεωρούν απαραίτητα οι αγορές (κατάλυση του κοινωνικού κράτους), για να συνεχίζουν να δανείζουν τα κράτη.
Επομένως, η τοποθέτηση τεχνοκρατών στις κυβερνήσεις, όπως συμβαίνει στις τράπεζες και στις υπόλοιπες επιχειρήσεις, η οποία δημιουργεί μεγαλύτερη εμπιστοσύνη τόσο στις αγορές, όσο και στους Πολίτες, ενισχύεται από τα κόμματα και τους θεσμούς – ενώ η Πολιτική φαίνεται να περιορίζεται στο ρόλο του απλού μεσολαβητή μεταξύ των διορισμένων εκ των αγορών τεχνοκρατικών κυβερνήσεων και των Πολιτών.
Η ΣΤΡΕΒΛΗ ΕΙΚΟΝΑ
“Η Ελλάδα ζει, χρόνια τώρα, πάνω από τις δυνάμεις της”, αναφέρει η πρόσφατη μελέτη του γερμανικού ινστιτούτου οικονομικών ερευνών (DIW), συνεχίζοντας “Η κατανάλωση υπερβαίνει κατά πολύ την παραγωγή αγαθών. Ένας πολύ βασικός παράγοντας της οικονομικής αδυναμίας της χώρας είναι η συγκριτικά αρνητική σχέση τιμών και προσφερομένων υπηρεσιών (price for value).
Ειδικά όσον αφορά τον Τουρισμό, ο οποίος είναι ένας εκ των κύριων πυλώνων της οικονομίας της, η Ελλάδα πρέπει να ανταγωνίζεται με χώρες εκτός Ευρώπης, όπως η Τυνησία, το Μαρόκο κλπ. Το κόστος εργασίας όμως ανά ώρα στην Ελλάδα, είναι πολύ υψηλότερο από τους ανταγωνιστές της – αφού ανέρχεται στα 11,39 Ευρώ, όταν στην Πορτογαλία είναι μόλις 8,49 €, στην Τουρκία 4 € και στη Βουλγαρία 1,55 €. Εάν λοιπόν δεν περιορισθούν αισθητά οι αμοιβές, είναι αδύνατον να διαφύγει η Ελλάδα από την κρίση χρέους και δανεισμού – οπότε δεν έχει κανένα νόημα η διάσωση της από την Ευρώπη”.
Με κριτήριο την παραπάνω «μελέτη» θα έπρεπε κανείς να υποθέσει ότι, η Ελλάδα είναι μία πολύ φτωχή χώρα - η οποία είναι πλέον αδύνατον να επιβιώσει, στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις, οπότε είναι υποχρεωμένη να συνθηκολογήσει με τους τοκογλύφους δανειστές της και τον «μπράβο» τους: το ΔΝΤ. Εν τούτοις, τόσο ο «Ισολογισμός» του ιδιωτικού τομέα της, όσο και του δημοσίου, εμφανίζουν μία εντελώς διαφορετική εικόνα – η οποία δεν μπορεί να μην είναι πραγματική.
Απέναντι στα χρέη του δημοσίου της λοιπόν (παθητικό) υπάρχουν αρκετά περιουσιακά στοιχεία (ενεργητικό), τα οποία είναι κατά πολύ υψηλότερα – σε γενικές γραμμές δε, κερδοφόρες εταιρείες του δημοσίου, τεράστια ακίνητη περιουσία, υπόγειος πλούτος, γερμανικές αποζημιώσεις κλπ.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον ιδιωτικό τομέα της, ο οποίος είναι ο λιγότερο χρεωμένος στην Ευρώπη (το συνολικό μας χρέος είναι αντίστοιχο με αυτό της Γερμανίας, ενώ διαθέτουμε πολύ περισσότερα περιουσιακά στοιχεία). Ειδικά όσον αφορά τα ακίνητα, με κριτήριο την πρόσφατη ειδική φορολόγηση τους (χαράτσι), η οποία ανήλθε στα 2,4 δις € μόνο για το 2011, εάν σημειώσουμε ότι αφορά περίπου το 1/500 της αξίας τους, συμπεραίνουμε ότι η συνολική αντικειμενική αξίας τους υπερβαίνει το 1,2 τρις € - έναντι κατά πολύ χαμηλότερων χρεών.
Επομένως, πως είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεται η Ελλάδα ως μία φτωχή χώρα, μη παραγωγική και ανίκανη να ανταπεξέλθει με τις υποχρεώσεις της; Εάν ήταν πράγματι έτσι, πως εξηγείται η εξαιρετικά θετική «καθαρή θέση» της, συγκριτικά με πολλές άλλες χώρες;
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Για να μπορέσει κανείς να οδηγηθεί σε ασφαλή συμπεράσματα, καθώς επίσης στη λύση του προβλήματος της Ελλάδας, οφείλει να ξεκινήσει από την εποχή πριν την εισαγωγή του Ευρώ. Τότε τα νομίσματα των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου υποτιμούταν διαρκώς, επειδή οι κεντρικές τράπεζες τους «τύπωναν» συνεχώς νέα χρήματα – με αποτέλεσμα να διατηρούνται υψηλά τα επιτόκια δανεισμού.
Όταν υιοθετήθηκε το κοινό νόμισμα, η κατάσταση άλλαξε ριζικά – ειδικά στον τομέα των επιτοκίων. Με εξαίρεση την Ελλάδα λοιπόν, στην οποία μόνο ο δημόσιος τομέας εκμεταλλεύθηκε την πτώση των επιτοκίων αυξάνοντας το δανεισμό του, σε όλες τις υπόλοιπες χώρες αυξήθηκε κυρίως ο ιδιωτικός δανεισμός (τράπεζες, επιχειρήσεις, νοικοκυριά). Έτσι οδηγηθήκαμε στη σημερινή κρίση χρέους της Ευρωζώνης, η οποία οφείλεται στην υπερχρέωση του ιδιωτικού τομέα (πάντοτε με εξαίρεση την Ελλάδα) - σαν αποτέλεσμα της μη ισορροπημένης κατανομής ελλειμμάτων και πλεονασμάτων (άρθρο μας).
Στα πλαίσια αυτά, με σκοπό τη διάσωση του ιδιωτικού τομέα και κυρίως των τραπεζών, ο δημόσιος τομέας αναγκάσθηκε να «επωμισθεί» χρέη – με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος της Ιρλανδίας, για παράδειγμα, να ανέλθει στο 110% του ΑΕΠ της (θα συνεχίσει να αυξάνεται), από μόλις 30% πριν την κρίση (το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ισπανίας σήμερα απειλείται με κατάρρευση – αφού τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών υπολογίζονται στα 175 δις €, από «μόλις» 134,1 δις € το Νοέμβρη του 2011).
Η κρίση λοιπόν της Ευρωζώνης ήταν (είναι) το αποτέλεσμα των πολύ υψηλών ιδιωτικών χρεών, τα οποία τελικά εκβάλλουν στα δημόσια – μέσω της διάσωσης των τραπεζών, της ανεργίας, της ύφεσης κλπ.
Αντίθετα, η κρίση της Ελλάδας οφείλετο στο δημόσιο τομέα της – ενώ ο ιδιωτικός ήταν απόλυτα υγιής. Σύμφωνα όμως με την οικονομική θεωρεία, μία ιδιωτική κρίση χρέους είναι πολύ πιο δύσκολο να επιλυθεί, από μία κρίση δημοσίου χρέους – η οποία είναι πάρα πολύ εύκολη στην διαχείριση της, αφού αρκεί ο περιορισμός των δαπανών και η ορθολογική αύξηση της φορολόγησης.
Απλούστερα, τα χρήματα βρίσκονται μέσα στη χώρα, αλλά είναι λάθος κατανεμημένα – οπότε αρκεί η σωστή κατανομή τους, για να λυθεί το πρόβλημα. Στο παράδειγμα της Ελλάδας, γνωρίζοντας ότι το ιδιωτικό χρέος της είναι μόλις 170% του ΑΕΠ της, ενώ το δημόσιο 160% (συνολικό 330%), αρκεί να αυξηθεί το ιδιωτικό στα 250% (μέσω επενδύσεων των ιδιωτών σε κρατικές εταιρείες, ακίνητα κλπ.), για να περιορισθεί το δημόσιο στο 80% του ΑΕΠ της.
Η επίλυση μίας κρίσης ιδιωτικού χρέους είναι όμως πολύ πιο δύσκολη – αφού απαιτεί πλεονασματικά ισοζύγια εξωτερικών συναλλαγών (αύξηση των εξαγωγών, μείωση των εισαγωγών, εσωτερική υποτίμηση κλπ.), για μεγάλες χρονικές περιόδους. Η Γερμανία τα κατάφερε μετά το 2000 (τότε οι άνεργοι Γερμανοί ξεπερνούσαν τα 5 εκ.), μειώνοντας επί δέκα έτη τις αμοιβές των εργαζομένων της και αυξάνοντας τις εξαγωγές της, εις βάρος των «εταίρων» της. Εν τούτοις, αφενός μεν ήταν η μοναδική που το επεδίωκε τότε, αφετέρου δε συνέβη σε εποχή παγκόσμιας ανάπτυξης.
Σήμερα οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές – όχι μόνο λόγω της υφιστάμενης παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, αλλά και επειδή είναι πολλές οι χώρες, οι οποίες πρέπει να προσπαθήσουν να λύσουν τα προβλήματα του ιδιωτικού χρέους τους, αυξάνοντας τις εξαγωγές τους εις βάρος των άλλων.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Η κρίση χρέους της Ελλάδας είναι εντελώς διαφορετική, από την κρίση των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης. Η επίλυση της είναι εξαιρετικά εύκολη, ενώ τα περιουσιακά της στοιχεία είναι κατά πολύ υψηλότερα των οφειλών της. Δεν υπάρχει λοιπόν απολύτως κανένας λόγος εξόδου της από το Ευρώ ή διαγραφής χρεών εκ μέρους των πιστωτών της – στόχος των οποίων είναι, με τη βοήθεια του ΔΝΤ, η λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της (όπως συνέβη στην Τουρκία, όπου κατέρρευσαν όλα τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα και «διορίσθηκε» στην εξουσία η κυβέρνηση, η οποία τελικά ξεπούλησε τη χώρα της – άρθρο μας).
Αυτό που χρειάζεται η πατρίδα μας είναι η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των οφειλών της (χρεολύσια), με μη τοκογλυφικά επιτόκια – ίσα με αυτά που προσφέρει η ΕΚΤ στις εμπορικές τράπεζες (1%). Επίσης οι επενδύσεις εκ μέρους του ιδιωτικού της τομέα, με στόχο την ανάπτυξη – γεγονός όμως που απαιτεί την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των Πολιτών στην Πολιτική, καθώς επίσης ένα σωστό, λειτουργικό και αποτελεσματικό επιχειρηματικό/φορολογικό πλαίσιο.
Έχοντας την άποψη δε ότι, όλα τα παραπάνω είναι γνωστά σε όλους, ειδικά στη Γερμανία, στο ΔΝΤ και στην κυβέρνηση, δεν μπορούμε παρά να υποθέσουμε πως κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τις προσπάθειες χρεοκοπίας της πάμπλουτης χώρας μας – δηλαδή, κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί ή έστω να αιτιολογηθεί, με τη βοήθεια της οικονομικής επιστήμης.
Ολοκληρώνοντας οφείλουμε να συμπληρώσουμε ότι, η συνεχιζόμενη προσπάθεια ανακεφαλαιοποίησης των Ελληνικών τραπεζών, οι οποίες είναι επίσης οι λιγότερο χρεωμένες στην Ευρωζώνη (20% του ΑΕΠ), με την έκδοση κοινών μετοχών, δεν έχει τελικό στόχο την κρατικοποίηση, αλλά την ιδιωτικοποίηση τους από τους ξένους εισβολείς – οπότε οφείλει να μας προβληματίσει η εικόνα των «κακών τραπεζιτών», με την οποία σκόπιμα «βομβαρδιζόμαστε».
Τέλος, δεν υπάρχει κανένας λόγος να τρομοκρατούμαστε από μία ενδεχόμενη στάση πληρωμών – πόσο μάλλον αφού ήδη βιώνουμε συνθήκες χρεοκοπίας. Οι δανειστές μας υποχρεώνουν να έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα (όπως και σε συνθήκες χρεοκοπίας), τα νέα δάνεια εξυπηρετούν μόνο την εξόφληση των παλαιοτέρων, ενώ είμαστε ήδη (και θα είμαστε) εκτός αγορών. Επομένως, δεν έχουμε κανέναν απολύτως λόγο να συνεχίσουμε να είμαστε το πειραματόζωο της Ευρώπης – πόσο μάλλον του ΔΝΤ και των διεθνών τοκογλύφων. Ας μην ξεχνάμε δε ότι, από την ενδεχόμενη διαγραφή των 100 δις € (άρθρο μας), τα 50 δις € περίπου είναι δικά μας – των Ελληνικών τραπεζών δηλαδή και των ασφαλιστικών μας ταμείων.
ΥΓ: Είναι ευνόητο το ότι, πριν εξαγοράσεις κάτι, κάνεις ότι μπορείς για να περιορίσεις/ελαχιστοποιήσεις την αξία του – έτσι ώστε να σου κοστίσει όσο το δυνατόν λιγότερα. Η αξία των περιουσιακών στοιχείων τώρα μίας χώρας, δημοσίων και ιδιωτικών (μετοχές, ακίνητα κλπ.), μειώνεται, όσο της ανήκουν, ανάλογα με τη μείωση των μισθών και εισοδημάτων των κατοίκων της – στον περιορισμό των οποίων συμβάλλει τα μέγιστα η σκόπιμη ύφεση, η ανεργία, οι χρεοκοπίες των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ο διασυρμός της. Είναι προφανής λοιπόν ο σκοπός των τελευταίων απαιτήσεων του ΔΝΤ – ενώ απορούμε σε σχέση με το ποιοι βουλευτές-εκπρόσωποι των Ελλήνων, θα ψηφίσουν υπέρ της λεηλασίας της Ελλάδας και των Πολιτών της, οι οποίοι τους εκλέγουν για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα της πατρίδας τους.
Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)
http://www.sofokleous10.gr

Το καλό είναι ότι τα πράγματα είναι απλά… Το κακό είναι ότι είμαστε ραγιάδες..

Το καλό είναι ότι τα πράγματα είναι απλά… Το κακό είναι ότι είμαστε ραγιάδες..

Τα πράγματα είναι πολύ απλά.
Μέχρι το 2009, η Ελλάς χρωστούσε περίπου 330 δις ευρώ. Για το χρέος αυτό, οι σχέσεις με τους δανειστές μας, διέπονται από το ελληνικό δίκαιο και δεν υπάρχουν εμπράγματες εγγυήσεις (υποθήκες κλπ). Αν λοιπόν πτωχεύαμε το 2009, οι δανειστές μας δεν επρόκειτο να πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Έτσι, για να εξασφαλιστούν, μας «ανάγκασαν» να δανειστούμε ένα πολύ μεγάλο ποσό, που σε καμία περίπτωση δεν μας ήταν αναγκαίο, συνοδευόμενο από εμπράγματες εγγυήσεις.
Ο Παπανδρέου βρέθηκε στην θέση του εκλεγμένου πρωθυπουργού με μεγάλη πλειοψηφία, πρόθυμος να εκτελέσει τις εντολές εκείνων που τον «επέβαλλαν» με δημοκρατικές διαδικασίες, και με την συνέργεια των στερεών αποβλήτων της ενημέρωσης. Με επιτήδειους χειρισμούς, ο Παπανδρέου μας οδήγησε στα πρόθυρα της τεχνητής χρεωκοπίας και εν συνεχεία υπέγραψε το μνημόνιο, για να «μας σώσει».Τότε και μόνο τότε οι δανειστές μας ανακουφίστηκαν.  Ο λόγος είναι απλός.
--Με το μνημόνιο οι όποιες διαφορές μας με αυτούς, δεν υπάγονται πλέον στην αρμοδιότητα των ελληνικών δικαστηρίων, αλλά των αγγλικών.
--Με το μνημόνιο, σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής του χρέους μας, υπάρχουν πλέον εμπράγματες εγγυήσεις.
Με απλά λόγια :

Αν η Ελλάδα έλεγε το 2009, δεν θέλω ἤ δεν μπορώ να σας εξοφλήσω, οι καλοί δανειστές μας θα έχαναν τα λεφτά τους, δηλαδή 330 δις . Φρόντισαν λοιπόν να μας «μπουκώσουν» με τα δανεικά του μνημονίου (μέχρι στιγμής 62 δις περίπου), τα οποία τους επιστρέφουμε αμέσως, για την εξόφληση των παλαιών και επισφαλών απαιτήσεών τους.
Αν υποτεθεί ότι σήμερα, αποφασίζαμε να μην εξοφλήσουμε τις υποχρεώσεις μας, το ποσό που θα μπορούσαν να διεκδικήσουν και να πάρουν πίσω οι δανειστές μας,  είναι οι πέντε δόσεις του μνημονίου, περίπου 62 δις ευρώ, αφού είναι εξασφαλισμένοι πλέον με εμπράγματες εγγυήσεις. Όμως, για να καλυφθούν πλήρως και μέχρι του συνόλου των παλαιών απαιτήσεών τους, θα μας δανείζουν με το έτσι θέλω, μέχρι να φθάσουμε να χρωστάμε πάλι 330 δις, ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΜΕ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΕΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ.
Τώρα για το θέατρο που παίζεται με κάθε δόση, πτωχεύουμε, θα πτωχεύσουμε, φόροι, μέτρα, απολύσεις κλπ,  θα το παρακολουθούμε υποχρεωτικά, έως ότου οι δανειστές μας, φέρουν και την οικονομία της χώρας στα «μέτρα» τους. Τότε και μόνον τότε, ο Παπανδρέου και η μνημονιακή παρέα του, έχοντας εκτελέσει το «συμβόλαιό» τους, θα αποσυρθούν. Εκτός εάν οι πολίτες αντιληφθούν ότι αύριο θα είναι πολύ χειρότερα, και μεθαύριο δεν υπάρχει. Εκτός αν οι έλληνες καταλάβουν ότι έπεσαν θύματα απάτης. Εκτός αν οι έλληνες σταματήσουν να συμπεριφέρονται ως γιουσουφάκια. Εκτός αν οι έλληνες αντιδράσουν…
Δημήτρης Μακρής

ΕΕ - ΔΝΤ: Να φτωχύνουν οι Έλληνες!

Posted by Κωνσταντίνος

• Του Γιώργου Δελαστίκ

Τα παραμύθια τελείωσαν. Οι μάσκες έπεσαν. Ακόμη και οι τελευταίοι αφελείς Ελληνες που νόμιζαν ότι η τρόικα είχε έρθει εδώ για να διορθώσει το υπερβολικό δημόσιο χρέος και τα υπερβάλλοντα ελλείμματα του προϋπολογισμού, έχουν αντιληφθεί πλέον ότι εντελώς άλλη είναι η αποστολή της. Να φτωχύνουν δραστικά ή και δραματικά τους Ελληνες, όλους τους Ελληνες και πρωτίστως τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους θέλουν η ΕΕ και το ΔΝΤ. Αυτή είναι η αποστολή που τους έχει αναθέσει το Βερολίνο και ακριβώς αυτήν την αποστολή εκτελούν με εξαιρετική επιτυχία!

Οι Γερμανοί θέλουν να κάνουν την Ελλάδα φτωχή επαρχία της γερμανικής Ευρώπης, του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ. Το ίδιο άλλωστε επιδιώκουν να κάνουν και την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ιρλανδία, ενώ στην κατάσταση αυτή έχουν ήδη περιέλθει οι εξαθλιωμένες «ανατολικές επαρχίες του Ράιχ» - δηλαδή οι Βαλτικές και οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, συνοδευόμενες από τους Βαλκάνιους της Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Κροατίας...

Το Βερολίνο επιδιώκει κατ' αρχάς να γυρίσει τον χρόνο μισόν αιώνα πίσω, στη δεκαετία του 1960 και στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970. Τότε που οι Ελληνες, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί συνέρρεαν κατά εκατομμύρια στη Γερμανία, για να κάνουν τις κατώτερες δουλειές σε όλους τους τομείς που ήταν απαραίτητες για να αναπτυχθεί η γερμανική οικονομία.

Αν οι Γερμανοί πετύχουν να πετάξουν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους μισόν αιώνα πίσω, δεν θα είναι και τόσο δύσκολο ακόμη ένα πηδηματάκι προς τα πίσω: προς μια οικονομική επανέκδοση της δεκαετίας του 1940, όταν το Τρίτο Ράιχ προσπαθούσε και αποτύγχανε να επιβάλει μέσω της στρατιωτικής βίας τη γερμανική ηγεμονία σε όλη την Ευρώπη... Τώρα που βρισκόμαστε ακόμη σε σχετικά αρχικά στάδια της γερμανικής οικονομικής επέλασης, τα σχέδια του Βερολίνου μπορούν να αποκρουστούν - και μάλιστα με λιγότερα εκατομμύρια οικονομικά θύματα.

Η χώρα μας καλείται να παίξει ιδιαίτερο ρόλο σε αυτήν την υπόθεση που αφορά ολόκληρη την Ευρώπη. Αν αυτός ο ρόλος θα είναι θετικός ή αρνητικός θα εξαρτηθεί από τη στάση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, η οποία μέχρι τώρα κάθε άλλο παρά δείχνει να έχει το πολιτικό ανάστημα και το σθένος που απαιτείται για να σηκώσει τέτοιο βάρος.

Οι ευθύνες τους απέναντι στον λαό μας και στην ιστορία είναι πολύ μεγάλες. Οι Γερμανοί απαιτούν μέσω τρόικας όχι μόνο να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις των Ελλήνων τόσο ώστε να γυρίσουμε συγκριτικά μισόν αιώνα πίσω, αλλά και να περικοπούν δραστικά οι δαπάνες για την υγεία, την παιδεία και την άμυνα της χώρας. Να ξαναγίνουν δηλαδή άθλια τα νοσοκομεία, να συρρικνωθεί η προληπτική ιατρική, να πεθαίνουν χωρίς φάρμακα οι βαριά ασθενείς. Να κλείσουν χιλιάδες σχολεία, να ξαναγίνουν οι τάξεις των γυμνασίων με 40 και 50 παιδιά, να κλείσουν πανεπιστημιακές σχολές και ΤΕΙ κατά δεκάδες.

Οσο για την άμυνα, όταν λένε να μειωθούν οι αμυντικές δαπάνες, δεν εννοούν βεβαίως να αγοράζουμε λιγότερα γερμανικά τανκς ή πολεμικά αεροπλάνα και πολεμοφόδια ή πυραύλους και φρεγάτες. Εννοούν απλούστατα να μην πληρώνονται επαρκώς οι πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, να μην υπάρχουν σε επαρκή αριθμό αξιωματικοί για τη στελέχωση των μονάδων, να μην είναι σε θέση εν κατακλείδι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να αντισταθούν ούτε καν υποτυπωδώς σε τουρκική επίθεση.

Στο πλαίσιο αυτό οι ρυθμίσεις στο Αιγαίο, στα νησιά, στο Κυπριακό, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη κ.λπ. θα γίνουν υπό το πρίσμα μιας εκ των προτέρων ηττημένης Ελλάδας, η οποία δεν θα έχει άλλη επιλογή από την απεμπόλιση των δικαιωμάτων της και τη δουλόφρονα υποταγή στις απαιτήσεις του Ράιχ και οποιουδήποτε επιβουλεύεται ελληνικά εδάφη, φυσικό πλούτο, κυριαρχικά ή διαχειριστικά δικαιώματα της χώρας μας.
Κάποτε οι Ελληνες πολιτικοί ηγέτες έλεγαν στον κόσμο -αμφιβάλλουμε, πάντως, αν το πίστευαν ποτέ οι ίδιοι- ότι η ΕΕ θα διασφάλιζε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Η ζωή αποδεικνύει το εντελώς αντίθετο - ότι οι σημερινές απαιτήσεις της ΕΕ όχι μόνο εξαθλιώνουν τον ελληνικό λαό, αλλά και ενισχύουν τις επιβουλές εναντίον της χώρας μας.

«Νέο 1938»: Η Ελλάδα πρώτο θύμα του Δ' Ράιχ

Η ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ, ο διαμελισμός της οποίας συνομολογήθηκε από τους Αγγλους και τον Αδόλφο Χίτλερ στις 30 Σεπτεμβρίου 1938, υπήρξε το πρώτο θύμα του Τρίτου Ράιχ , στις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η Ελλάδα είναι φανερό ότι έχει επιλεγεί ως πρώτο θύμα του Τέταρτου Ράιχ καλούμενη να παίξει αντίστοιχο με την Τσεχοσλοβακία ρόλο εβδομήντα και πλέον χρόνια αργότερα. Οπως όμως το 1938 η κατάληψη και διάλυση της Τσεχοσλοβακίας αποδείχθηκε ανίκανη να κορέσει την όρεξη του Βερολίνου για πανευρωπαϊκή ηγεμονία, παρά τις ψευδαισθήσεις περί του αντιθέτου που έτρεφαν Λονδίνο και Παρίσι, έτσι και η καταβρόχθιση της Ελλάδας σήμερα αποκλείεται να κορέσει το πάθος της Μέρκελ για μια Ευρώπη υποτελή στη Γερμανία.

ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΦΡΟΥΡΕΙΤΑΙ‏

Η Ε.ΛΑ.Δ.Α. καλεί σε Αντίσταση κι Αγώνα

Εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής της Ενιαίας Λαϊκής Δημοκρατικής Αντίστασης
(Ε.ΛΑ.Δ.Α.) ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μανώλης Γλέζος έκαναν την παρακάτω δήλωση.
«Τις ώρες αυτές που η κυβέρνηση Παπαδήμου και τα κόμματα που τη στηρίζουν, συμφωνούν στην εφαρμογή των ολέθριων σχεδίων της τρόικας και οδηγούν τη χώρα στην παρακμή και το λαό στη δυστυχία και την εξαθλίωση, μόνο μια απάντηση υπάρχει:
Γενικός ξεσηκωμός.
Καλούμε εκ μέρους της « Ε.ΛΑ.Δ.Α.» τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να αντισταθούν, να ξεσηκωθούν και να ανατρέψουν τα σχέδιά τους. Να πάρουν μέρος στις διαδηλώσεις που οργανώνονται σε όλη την Ελλάδα.
Καλούμε του Αθηναίους και τις Αθηναίες να πλημμυρίσουν σήμερα το απόγευμα σε μια μεγάλη ενιαία διαδήλωση το κέντρο της πρωτεύουσας από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα .
Τώρα είναι η ώρα για Αντίσταση κι Αγώνα.

ΕΝΙΑΙΑ ΛΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Αλεξάνδρα-Μαρία Τράγκα a.tragka@gmail.com

Πηγή

ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ -- ΑΥΡΙΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ ΚΑΙ 

ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ‏

Με τον μεγάλο μας μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη θα συναντηθεί την Τρίτη, σύμφωνα με πληροφορίες του kentrinews.gr, ο ανεξάρτητος βουλευτής, Πάνος Καμμένος. Την συνάντηση ζήτησε ο βουλευτής, ο οποίος ετοιμάζεται να ανακοινώσει, μάλλον στις 19 Φεβρουαρίου, την ίδρυση νέου – αντιμνημονιακού- κόμματος.
Το ραντεβού κλείστηκε μετά από αρκετά τηλεφωνήματα που έκανε ο Π. Καμμένος. Η συνάντηση θα γίνει στο σπίτι του Μίκη στην Ακρόπολη. 
Θυμίζουμε πως πριν από λίγες ημέρες ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς Μανώλης Γλέζος και ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης παρουσίασαν την Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση (Ε.ΛΑ.Δ.Α), μια κίνηση που, όπως είπαν,..... αποσκοπεί στη συγκρότηση ενός μεγάλου αντιμνημονιακού μετώπου μέσα από την αντίσταση και την αλληλεγγύη των πολιτών
TSANTIRI.GR

Πηγή

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΓΑΠα , ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ , ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ , ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΑΣ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ μέρος τρίτο .

Posted by Τρικλοποδιά.

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΓΑΠα , ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ , ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ , ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΑΣ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ . μέρος πρώτο 

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΓΑΠα , ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ , ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ , ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΑΣ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ μέρος δεύτερο .

From HEIL GAP (or mind the GAP )


Τι ακριβώς συμβαίνει στην χώρα μας εδώ και δυο χρόνια ;
Ο θυμός και η απογοήτευση από το πολιτικό και οικονομικό μας σύστημα έχουν αυξηθεί σε πρωτοφανή υψηλά επίπεδα από τότε που η κλίκα της λέσχης Bilderberg άδραξε για τα καλά την εξουσία στην πατρίδα μας !
Όπως είναι φανερό , οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί τους ρουφιανους πολιτικούς τους που δεν έδωσαν ουδεμία σημασία στα εκατομμυρίων των διαδηλωτών , και που η μόνη τους «δημοκρατική διαδικασία» , ήταν να τους σαπίζουν στο ξύλο , 
. . . . . για να πάψουν να τους αντιστέκονται .
Χωρίς φυσικά να αντιληφτούν ότι . . . . έτσι . . . ο θυμός και η απογοήτευση του Έλληνα στο άμεσο μέλλον , θα μπορούν να εκφραστούν μόνο με επικίνδυνους και απρόβλεπτους τρόπους . 
Αυτό που είδαμε προχθές έξω από το σπίτι του , μη προδότη (κατά τους ισχυρισμούς του) , προέδρου της ελληνικής ΜΗ δημοκρατίας ( αυτό το μη αντικειμενικά πλέον ) , είναι μόνο η αρχή των τεράστιων εθνικών και οικονομικών ταραχών που έρχονται στη χώρα μας .
Οι . . . . μπλα , μπλα . . . αναρχικοί . . . . κλπ , κλπ . 
Ναι . . . . και οι «αναρχικοί» ήταν υπεύθυνοι για ένα κομμάτι της βίας που 
είδαμε αυτή την εβδομάδα , αλλά δεν ήταν οι μόνοι που εμπλέκονται . . . . . 
Εκτός εάν είμαστε αναρχικοί όλοι οι έλληνες διαδηλωτές ;
Πάντως χίλιες φορές καλλίτερα αναρχικοί ή super εθνικιστές ή περιθωριακά άτομα ροκ και γενικά ακραίοι τύποι . . . . από τους νεοφιλελεύθερους προδότες , αυτούς τους δήθεν δημοκράτες , που σε λίγο δεν θα διστάσουν ακόμη και να τραβήξουν το μωρό από . . . το βυζί της μάνας του . . . . για να . . . . της πιουν αυτοί το γάλα . . . . γιατί ; . . . . γιατί . . . δεν μπορούν να αφήσουν κάτι τι ανεκμετάλλευτο . . . . . δηλαδή δεν το βλέπετε ; . . . . 
Αν και το χειρότερο είναι . . . . . ότι πολλοί θα είναι πρόθυμοι . . . να το δεχθούν και . . . να υπακούσουν ακόμη και σε αυτό . . . . . 
Οι διαμαρτυρίες αρχίζουν να γίνονται πολύ βίαιες ! 
Μια δικαιολογημένη βεβαία βία . 
Δικαιολογημένη τόσο νομικά . . . από το ίδιο το σύνταγμα μας , όσο και ηθικά από το παράδειγμα του Ναζωραίου μας , ο οποίος κάποτε αναγκάστηκε να βγάλει το φραγγέλιο και να ραπίσει , . . . αλλά κυρίως . . . . καθαρά για λόγους αυτοσυντήρησης μας . . . . για την ζωή μας την ίδια . . . καθώς αυτό το έκτρωμα . . . . . « ο λεφτά υπάρχουν » , . . . . έκανε ΗΔΗ υπερβολική χρήση εναντίον μας 
« αυτού που ονομάζεται αστυνομική βία ».
Και ορκιζόμαστε στην ίδια την φυλή μας , ότι ο ΓΑΠας , δεν θα την γλυτώσει «με ολίγη από» μαστίγωμα στον . . . τρυφερό πισινό του !
Η φτώχεια εξαπλώνεται ραγδαία και μεγάλος αριθμός οικογενειών έχουν χάσει τα πάντα . Οι άνθρωποι θέλουν απαντήσεις , άρα είναι κατανοητό το γιατί τόσοι πολλοί δραπετεύουν από τα πέντε κόμματα του κατεστημένου , και , ενώνονται με τα κινήματα διαμαρτυρίας .  
Μπορείτε όλη την ημέρα να κηρύσσετε στους ανθρώπους τα οφέλη της μη βίας, αλλά . . . . σε μερικούς μήνες . . . . απλά κανένας δεν θα ψωνίζει πια από τα δικά σας κηρύγματα ! . . . 
"Αργά ή γρήγορα , οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι θα πρέπει να αρπάξουν τον ταύρο από τα κέρατα . . . και να αντιμετωπίσουν την κατάσταση !" 
Κατά τα τελευταία δύο χρόνια , άνθρωποι όπως ο Gerald Celente μας έχουν προειδοποιήσει ότι έρχονται οι οικονομικές αναταραχές.
Εδώ , μετά από τα γεγονότα της 28 Οκτωβρίου , ( πριν τρεις μήνες ), 
όλοι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι κάτι μεγάλο θα συμβεί . 
« Η Ελλάδα έχει φτάσει σε ένα σημείο καμπής , και αυτό που βλέπουμε τώρα δεν είναι παρά η αρχή της τρέλας . »
Στα επόμενα επεισόδια πρόκειται να δείτε ταραχές . . . άνευ προηγουμένου ! 
Είναι τόσο δύσκολο , να κρύψεις την απόγνωση σου , μέσα σε ένα τακτοποιημένο πακέτο αυτοπειθαρχίας.  

Τώρα όμως , λόγω του ότι το κείμενο αυτό έχει καθαρά ενημερωτικό σκοπό,

θα πρέπει και να συνεχίσουμε με τα κυρίως οικονομικά θέματα μας , και, την πρόσφατη επιδιωκόμενη συμφωνία ανταλλαγής-(κουρέματος) ομόλογων , 
(για να σας βοηθήσουμε, θα επαναλάβουμε μια παράγραφο από το πρώτο μέρος του άρθρου μας :
( Η πραγματικότητα είναι ότι για να γίνει δεσμευτική μια προσφορά ανταλλαγής, πρέπει να συμφωνήσει με τη συναλλαγή , κάποια πλειοψηφία των ομολογιούχων.
« Το πρόβλημα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων δεν έχουν αυτό που είναι γνωστό ως « ρήτρα συλλογικής δράσης », ή ένα πλαίσιο το οποίο να λέει : ποιο είναι το ποσοστό των θετικών ψήφων που χρειάζεται για να εφαρμοστεί μία τέτοια απόφαση , « δηλαδή πρέπει να συμφωνούν όλοι » ……
Ωστόσο, αυτό ανοίγει την πόρτα για την αλλαγή των κανόνων.
Όπως πριν από λίγο καιρό εξήγησε η Citi , “τα ελληνικά ομόλογα δεν έχουν ρήτρες συλλογικής δράσης (CAC) που σημαίνει ότι οι εθελοντικές αναδιαρθρώσεις χρειάζονται το 100% των επενδυτών να αποδεχθούν τους νέους όρους , “ένα σχεδόν ανυπέρβλητο εμπόδιο”.
” Για το λόγο αυτό , η ελληνική διαπραγματευτική διαδικασία απαιτεί εμμέσως την αναδρομική επιβολή του CAC , που αφενός θα διευκολύνει την « προσφορά ανταλλαγής» , αλλά από την άλλη θα δημιουργήσει ” ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ ” δια τις ομολογίες που έχουν εκδοθεί βάσει του εσωτερικού δικαίου σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες “.
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ ΟΠΩΣ ΔΙΑΔΙΔΟΥΝ ΟΙ ΚΟΛΑΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ! ) 

Εδώ οι αναγνώστες μας μπορούν να ρίξουν μια ματιά σε ένα δημιουργικό έγγραφο του Μάιου του 2010 , με τον τίτλο «Πώς να αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος», από τον κύριο Lee Buchheit , την ίδια εταιρία με εκείνη που συμβουλεύει σήμερα την Ελλάδα στις διαπραγματεύσεις για την κήρυξη της πτώχευσης ( να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ) στο οποία αναφέρονται τα εξής: 

Καμία χώρα στη θέση της Ελλάδας δεν θα εξέταζε σοβαρά την αλλαγή της τοπικής νομοθεσίας , ως μια εύκολη μέθοδο για την αντιμετώπιση της κρίσης του δημόσιου χρέους . 
Οι ακόλουθοι παράγοντες, ( μεταξύ άλλων ) χρίζουν εξαιρετικής προσοχής πριν προχωρήσουμε σε ένα τέτοιο τρόπο αντιμετώπισης . 
Αν γίνει μια φορά, στο μέλλον οι επενδυτές θα φοβούνται ότι θα μπορούσε να γίνει και πάλι , και, η χώρα οφειλέτης μπορεί επομένως , να υποχρεωθεί στο μέλλον σε σύναψη δανείων υπό ένα αλλοδαπό δίκαιο .( μόνο που εδώ αυτό έχει ήδη συμβεί , με το μνημόνιο ένα και τώρα με το δυο , καθώς προχωρούν στην αλλαγή του δικαίου ομολόγων αξίας 200 δις ευρώ , ώστε να διέπονται πλέον από το βρετανικό ( άγγλο-σαξονικό) δίκαιο .
Μια δραματική αλλαγή από μία χώρα , στην τοπική της νομοθεσία , μπορεί να επιτρέψει στο σκουλήκι της αμφιβολίας , να γλιστρήσει μέσα τα κεφάλια των επενδυτών της κεφαλαιαγοράς , που σημαίνει , ότι , θα επιδράσει αυξητικά στο κόστος δανεισμού και των άλλων χώρων που βρίσκονται σε αντίστοιχη κατάσταση . 
Όσο πιο δραματική αποβεί η επίδραση της αλλαγής του νόμου, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα , ότι , η χώρα θα καταδικάζεται μετά από επιτυχημένες νομικές αγωγές . 
Και εδώ ο Lee Buccheit , ενώ προβλέπει με ακρίβεια τις αδυναμίες του σχεδίου ,. . . που και ο ίδιος συγκαταλέγεται. . . μεταξύ των άλλων που πιέζουν σήμερα την Ελλάδα για την εφαρμογή του …… ε ; . . . ( τι γίνεται εδώ ; )
Τι σύμβουλος μας μπορεί να είναι αυτός ο κύριος Lee Buccheit , που παρόλα αυτά , μας συμβουλεύει ΚΑΙ την μετατροπή του δικαίου των υπαρχόντων ομολόγων μας σε άγγλο-σαξονικό ;  

« Σχέδιο με αδυναμίες που τις κατέχουν πολύ καλά όλα τα hedge funds , και , στην περίπτωση της Ελλάδας , μια τέτοια αμφισβήτηση θα μπορούσε να προέλθει από τις τρεις πιθανές πηγές. » 

Το πρώτο είναι το άρθρο 17 του Ελληνικού Συντάγματος. 

Αυτό το άρθρο δηλώνει ότι κανείς δεν δύναται να στερηθεί της ιδιοκτησίας του», εκτός εάν πρόκειται για το κοινό όφελος" και εξαρτάται από την καταβολή της πλήρους αποζημίωσης που αντιστοιχεί στην αξία των απαλλοτριωθέντων ακινήτων.
Επίσης , από την πιθανή σχέση που μπορεί να έχει το παραπάνω , με το άρθρο 
106 του Ελληνικού Συντάγματος , που ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ δίνει στο κράτος ευρείες εξουσίες για να «εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος.» 
Μια δεύτερη πηγή πιθανών νομικών ανησυχιών θα μπορούσε να βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τα Πρωτόκολλά της . 
Το άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου Αρ. 1 , προστατεύει το δικαίωμα στην "ειρηνική απόλαυση της περιουσίας". 
Το δικαίωμα αυτό μπορεί να περιορίζεται μόνο από το δημόσιο συμφέρον , και, μόνο με μέτρα που δεν συνεπάγονται υπερβολική επιβάρυνση για τον ιδιώτη . 
Λαμβάνοντας υπ όψη μας ΟΜΩΣ ότι το άρθρο 15 της σύμβασης επιτρέπει μέτρα ούτως ή άλλως ασυμβίβαστα με τη σύμβαση , για την αντιμετώπιση ενός "δημόσιου κινδύνου που απειλεί τη ζωή του έθνους". ( μετάφραση : ξεσηκωμός )
Τέλος, δεδομένου ότι Ελλάδα έχει « ήδη υπογράψει διμερείς συμβάσεις με εταίρους » , που μπορεί να εκμεταλλευτούν οι ξένοι κάτοχοι ελληνικών ομόλογων και που διέπονται υπό της τοπικής νομοθεσίας , ώστε να προστατεύουν από απαλλοτρίωση χωρίς αποζημίωση , καθώς και κάθε άδικη και άνιση μεταχείριση . 
Βεβαίως παρόλο που διαδίδεται από τα παπαγαλάκια , δεν φαίνεται καθόλου , ότι η αλλαγή του νόμου για την αναδρομική επιβολή ρητρών συλλογικής δράσης ( του CAC δηλαδή ) , είναι μια τελειωμένη υπόθεση (τουλάχιστον κατά ένα μεγάλο μέρος). 

http://subvertise-antidot.blogspot.com/

Ας σημειώσουμε ότι μέχρι σήμερα περισσότερο από το 90% των ελληνικών ομολόγων διέπονται από την τοπική νομοθεσία της χώρας μας , άρα αυτό ακριβώς ήταν και ο κύριος λόγος σχηματισμού της συγκυβερνήσεως , διότι αυτό το ποσοστό ήρθε να αλλάξει η μαύρη νεοφιλελεύθερη συμμορία του παπαδημ(ι)ου , ώστε να μην πέσει όλο το βάρος , μόνο σε κάποιον , από τον άθλιο πολιτικό κόσμο της χώρας μας . . . . 

Ακριβώς όπως προ καιρού είχα διαβάσει σε αφρικανική ιστοσελίδα ένα άρθρο του Δρ Κυριάκου Τόμπρα . . . . 
= Έγραφε τότε ο Δρ Κυριάκος Τόμπρας : 
« Όταν ένα μερίδιο πάνω από το 50% του υφιστάμενου δημόσιου χρέους της χώρας , θα έχει μετασχηματιστεί σε μια εμπράγματη υποχρέωση του χρέους , μόνο τότε θα είναι δυνατόν να συμβεί μια προεπιλογή στην Ελλάδα. Με τον τρόπο αυτό, όλοι οι Ελληνικοί εθνικοί πόροι και μέσα , θα γίνουν ιδιοκτησία των δανειστών της χώρας , καθώς τα νέα δάνεια της κυβέρνηση , στο πλαίσιο των διαφόρων συμφωνιών «διάσωσης», όχι μόνο θα είναι 100% εξασφαλισμένα, αλλά θα πρέπει επίσης να ρυθμίζονται από το Αγγλικό Δίκαιο.»  

Όσον αφορά τα ομόλογα του άγγλο-σαξονικού δικαίου : Καλή τύχη . Διότι ένα πράγμα που γνωρίζουν καλύτερα από όλους , τα «αναξιοπαθούντα » hedge funds είναι η προσφυγή τους σε δικαστικούς αγώνες , ειδικά η άσκηση ατελείωτων προσφυγών για κρατικά χρέη . Και στην περίπτωση της Ελλάδας, τα κεφάλαια αυτά έχουν ήδη απειλήσει να μηνύσουν την Ελλάδα αν προσπαθήσει να τους στριμώξει με τίποτα δήθεν ομόλογα του τοπικού δικαίου . 

Φαίνεται ότι πολλά hedge funds, αγοράζοντας ελληνικό χρέος (και φαινομενικά 
. . . μάλλον και της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας , και ούτω καθεξής ), σε απόλυτα εξευτελιστικές τιμές , αναμένουν ένα από τα δύο παρακάτω πράγματα: α) να αναγγείλουμε μια δέσμευση μετοχών, όπως αναλύθηκε ανωτέρω , ή β) ένα μέσο για να δημιουργήσουν μια αγώγιμη αξίωση (το πιο κερδοφόρο είδος των «συναλλαγών των» ) . Αυτά τα hedge funds είναι στελεχωμένο με τα πιο προσοντούχα στελέχη του διεθνούς δικαίου και τους καλλίτερους εμπειρογνώμονες πτώχευσης (πολλοί από τους οποίους εργάστηκαν δίπλα-δίπλα με τους όμοιούς του κυρίου Buccheit), και οι οποίοι είναι προσανατολισμένοι σε κάθε απόχρωση όλων των προηγούμενων διεθνών περιπτώσεων πτώχευσης. 
Με άλλα λόγια, εκτός από τις δυνατότητες προσφυγής σε περίπτωση (αναγκαστικής αναδιάρθρωσης ) αναγκαστικού κουρέματος του χρέους , υπάρχουν ανοικτές και οι λεωφόροι για ατέλειωτες προσφυγές σε περίπτωση ακόμη και « απλού » default. 
Οι επενδυτές προσελκύονται από αυτό το «εξωτικό» κέρδος ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ( έτσι , ειλικρινά φιλαράκια μου δεν κάνω πλακά αγοράς χρέους ) και συχνά αγοράζουν « κοψοχρονιά » το ομόλογο με την πρόθεση να το μηνύσουν, ώστε αργότερα να αποζημιωθούν πλήρως. 

Πριν προχωρήσουμε θα θέλαμε να επισημάνουμε, κάτι πολύ περίεργο, που θα εντυπωσιάσει και όλους τους φίλους μας , ότι : εάν όντως η Ελλάδα πετύχει με τη παρούσα προσφορά της ανταλλαγής των ομολόγων , σήμερα . . . . που ολόκληρη η Ευρώπη καταρρέει , ( εφόσον τελικά είναι πλέον φανερό ότι απέτυχε η νέα τάξη πραγμάτων και το ευρώ θα καταρρεύσει μαζί με τα αριστερά και δεξιά δεκανίκια του ) , . . . . το φυσικό επόμενο βήμα λογικά , δεν θα είναι ότι και οι άλλες χώρες των PIIGS να προβούν σε μια τέτοια άσκηση αναγκαστικής αναδιάρθρωσης προκειμένου να μειώσουν το φορτίο του χρέους των μέχρι και κατά 70% ;

Και γιατί μόνο η Ελλάδα μπορεί να έχει αυτό το πλεονέκτημα ; 
Έτσι το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι ποια χώρα θα είναι η επομένη ; 
Παραδόξως , όσο μεγαλύτερη θα είναι επιτυχία αυτής της συνολικής στρατηγικής , τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η καταστροφή της Ευρώπης . . . . καθώς όλο και περισσότεροι κάτοχοι ομολόγων θα στραφούν μακριά από όλα αυτά τα αδύναμα Ευρωπαϊκά ομόλογα ( που δεν τους έμεινε τρίχα για τρίχα από τα αναγκαστικά κουρέματα ) , πρώτα στις χώρες των PIIGS , και . . . . αργότερα στην υπόλοιπη Ευρώπη . ( από δω πάνε και τα ΑΑΑ τους . . . χα, χα, χα )
Μέχρι το τέλος του 2012 δεν θα υπάρχει ζήτηση των ομολόγων αυτών στην αγορά , και ο μόνος αγοραστής των . . . . . θα παραμένει η κεντρική τράπεζα !
Εκεί θα πάει το πράγμα !