ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ
Πόση ταπείνωση ακόμα;
Από τη στιγμή που ξεκίνησε η μνημονιακή «σωτηρία» οι προσωπικές τραγωδίες και η εκμηδένιση ανθρώπινων υπάρξεων είναι ένα συνεχές γεγονός. Η τεράστια έκρηξη της ανεργίας , της φτώχειας , οι άστεγοι , τα συσσίτια είναι η απόδειξη της κοινωνικής κατάπτωσης και της εξαθλίωσης στην οποία ρίχτηκαν βίαια τα λαϊκά στρώματα, μετά το 2009. Η επίθεση αυτή είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό ολοκαύτωμα που έχει γίνει μετά τον εμφύλιο.
Το μνημονιακό καθεστώς, με την έντεχνα στημένη και γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα του, προσπάθησε να συγκαλύψει, όσο μπόρεσε, αυτή την κατάσταση. Στο διάστημα αυτό οι αυτοκτονίες συνανθρώπων μας πλησιάζουν τις 2.000, ενώ αρκετά παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο υποσιτισμένα και αρκετές φορές λιποθυμούν κατά τη διάρκεια των μαθημάτων τους.
Όλα αυτά για το άθλιο καθεστώς της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και τους πολιτικούς του εκφραστές δεν σημαίνουν τίποτα , αρκεί τα γεγονότα να συγκαλύπτονται και η πραγματικότητα να διαστρεβλώνεται. Χειραγώγηση δηλ. που να αποτρέπει την έκρηξη της κοινωνικής οργής. Και σ’ αυτό η μνημονιακή χούντα τα πήγε καλά , έχοντας στο πλευρό της ολόκληρο τον γκεμπελικό μηχανισμό του κεφαλαίου.(MEGA, Συγκρότημα Αλαφούζου , Κυριακού , Μπόμπολα)
Η νεοφιλελεύθερη μνημονιακή συμμορία που κυβερνά σήμερα για λογαριασμό των τοκογλύφων και του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου , θεωρεί την εξαθλίωση , τη φτώχεια και τις αυτοκτονίες παράπλευρες απώλειες των επιλογών της και απολύτως φυσιολογικά πράγματα για την επίτευξη των στόχων της.
Το οικονομικό Νταχάου που δημιουργούν για τον λαό, το ελληνικό κεφάλαιο και η Ευρωπαϊκή Ένωση δε σημαίνει μόνο κατεδάφιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και φυσική εξόντωση ανθρώπινων υπάρξεων. Στο οικονομικό μοντέλο του διεθνοποιημένου καπιταλισμού οι άνθρωποι είναι εντελώς οι περιττοί, όταν δεν αποτελούν πηγή κέρδους και δεν μπορούν να επιβιώσουν ως υποβαθμισμένη εργατική δύναμη. Αποτελούν οικονομικό κόστος , περιττές σπατάλες που πρέπει να περικοπούν , εμπόδιο για τη δημοσιονομική εξυγίανση.
Σ’ τέτοια τραγικά γεγονότα όπως το προχθεσινό. απεικονίζεται το μέλλον της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, αν περάσουν οι επιλογές της μνημονιακής χούντας. Η ευτυχία που φέρνει το Μνημόνιο για τις τράπεζες και τους τοκογλύφους είναι ο θάνατος που σπέρνει στην κοινωνία.
Χωρίς ντροπή οι λακέδες (πολιτικοί και προπαγανδιστές) της νεοφιλελεύθερης συμμορίας διατείνονται ότι 150.000 εργαζόμενοι του δημοσίου, μετεκλογικά θα πρέπει να πεταχτούν στον καιάδα της ανεργίας ή να βγουν σ’ ένα καθεστώς συνταξιοδότησης στο οποίο δεν υπάρχει σύνταξη ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ποιο μέλλον μας επιφυλάσσουν ; Κάτι ανάλογο μ’ αυτό που έγινε χθες στο Σύνταγμα ;
Σήμερα και στο μέλλον ο μνημονιακός θίασος θα συνεχίσει να δολοφονεί. Δεν έχει φραγμό για τίποτα. Η ευθύνη είναι πλέον δική μας και συνίσταται στο πολύ σημαντικό ερώτημα που καθένας μας θα πρέπει ν’ απαντήσει για τον εαυτό του και για τα παιδιά του, αν δηλ. θ’ ανεχτούμε άλλο όχι μόνο τις πράξεις αλλά και την ύπαρξη αυτού του καθεστώτος.
Πηγή: Χρ. Ρέππας - Αλφαβήτα
Γυρίζουν τη χώρα πενήντα χρόνια πίσω
Η διαπίστωση αυτή δεν αφορά μόνο στο οικονομικό επίπεδο, στην κατάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, στη διάλυση των κοινωνικών θεσμών, στις ογκούμενες στρατιές των ανέργων. Παράλληλα, η καταστροφική πορεία που ακολουθούμε εγείρει στρατηγικού τύπου ερωτήματα, που αφορούν στην υπόσταση, στο μέλλον της χώρας, στις τύχες μιας ολόκληρης κοινωνίας. Τέτοιου είδους ερωτήματα τέθηκαν τις πρώτες δεκαετίες μετά τον Εμφύλιο και αφορούσαν στην εθνική ανεξαρτησία, στην αυτονομία του πολιτικού συστήματος από τις εξωγενείς παρεμβάσεις, στη λειτουργία της Δημοκρατίας, στον τύπο της κοινωνικο-οικονομικής ανάπτυξης...
Πράγματι, οι βίαιες και καταστροφικές συνέπειες των νεοφιλελεύθερων επιλογών των Μνημονίων και ο απροκάλυπτος και κυνικός τρόπος επιβολής μιας ξένης κατοχής, που ευτελίζει και καταλύει τους δημοκρατικούς θεσμούς, διαμορφώνουν τους όρους μιας στρατηγικού τύπου αντιπαράθεσης, με επίκεντρο το Μνημόνιο και τα συστημικά συμφέροντα που το στηρίζουν.
Πάνω σ' αυτούς τους στρατηγικούς όρους, πάνω σ' αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα διαμορφώνεται η αντίθεση μεταξύ «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, που, παρά τη σχηματοποίησή της, διαπερνά τους κομματικούς σχηματισμούς, αποδομεί τις επί πολλά χρόνια δεσπόζουσες ιδεολογικές σταθερές και θεμελιώνεται σε μια νέα κοινωνική πραγματικότητα, η οποία διαμορφώθηκε από τη διάλυση της μεσαίας τάξης και την περιθωριοποίηση των πλέον αδύναμων τμημάτων του πληθυσμού.
Δεν πρόκειται, συνεπώς, ούτε για τυπικό κομματικό ανταγωνισμό ούτε για σύγκρουση ηγετικών ομάδων ούτε για αντιπαράθεση κομματικών αρχών και αντιλήψεων. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ, ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ, ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ.
Τα κόμματα του Μνημονίου και τα συμφέροντα που τα στηρίζουν έχουν απαντήσει ξεκάθαρα σ' αυτά τα ερωτήματα. Έχουν αποδεχτεί και νομιμοποιήσει την ξένη κατοχή της χώρας την εξαθλίωση του λαού της, τον ευτελισμό των δημοκρατικών θεσμών. ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ, ΜΑΛΙΣΤΑ, ΝΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ
Με «πρωτεργάτες» το ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο Παπανδρέου αλλά και τον Ευάγγελο Βενιζέλο και την σημερινή ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ -που παριστάνουν τώρα τα «αθώα θύματα» που παρασύρθηκαν από τον Γιώργο Παπανδρέου- όχι μονο δεν επιχείρησαν καν να διαπραγματευτούν τους όρους μιας καταστροφικής «συμφωνίας», αλλά δεν έχουν ούτε σήμερα το στοιχειώδες φιλότιμο να απαντήσουν -έστω και τυπικά- σε προσβλητικές δηλώσεις, όπως αυτή του Ματίας Μορς, ο οποίος καλεί τους Έλληνες να ψηφίσουν το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία για να συνεχιστεί η «βοήθεια»... Φυσικά, δεν έχουμε παρόμοιες απαιτήσεις από τον εντεταλμένο υπάλληλο της τραπεζικής «δικτατορίας» Λουκά Παπαδήμο, ο οποίος δήλωσε ότι de jure «δεν ασκεί καμιά κριτική στην τρόικα» (ιταλική II Sole 24 Ore).
Η κατάρρευση του δικομματισμού οδήγησε στη διάλυση του πολιτικού συστήματος, που δεν είχε τη δυνατότητα αναδιοργάνωσης και εξακολουθεί να λειτουργεί τόσο με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό όσο και κάτω από τις «δουλείες» του παρελθόντος.
Γι' αυτό και το υπό διαμόρφωση κοινωνικό - πολιτικό αντιμνημονιακό μέτωπο δεν μπορεί να εκφραστεί ενιαία και συνεκτικά σε κομματικό - πολιτικό επίπεδο. Παρά ταύτα, όμως, η σαφής και ξεκάθαρη αντιμνημονιακή ψήφος, η πλειοψηφική αντιμνημονιακή κοινωνική συμμαχία μπορεί να αποτελέσει τον ιστορικό καταλύτη των εξελίξεων.
Η διεθνής κερδοσκοπία, το Δ' Ράιχ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αγωνίζονται να επιβάλουν ως αυριανή συγκυβέρνηση τους «δίδυμους» υποτακτικούς τους και να διορίσουν, μάλιστα, και τον πρωθυπουργό. Ακόμα, όμως, και σ' αυτή την περίπτωση, μια κυβέρνηση η οποία θα συγκεντρώσει κάτω του 45% και θα στερείται κοινωνικής νομιμοποίησης αλλά και δεν θα διαθέτει πολιτικές συμμαχίες δεν πρόκειται να έχει κανένα μέλλον. Ίσως, μάλιστα, να αποτελέσει το τελευταίο "πολιτικό καύσιμο" της τρόικας, πριν ο λαός πάρει στα χέρια του τη μοίρα του, την πορεία της πατρίδας του.
Μενέλαος Γκίβαλος - Περιοδικό "Επίκαιρα"
Διαβάστε επίσης απ' το ίδιο περιοδικό "Το φαινόμενο του κόμματος του Πάνου Καμμένου" του Γ. Δελαστίκ
Η βία της εξουσίας
Σαν σήμερα 6/4/1941, οι ναζί επιτέθηκαν ύπουλα κατά του ελληνικού λαού. Τελικά, χάρη στον αγώνα των λαών και ιδιαίτερα των κομμουνιστών, νικήθηκαν. Έφυγαν, αλλά άφησαν πίσω τους, εκτός από πτώματα και ερείπια, τους καρπούς της ανόσιας ένωσης με τις κόρες των δοσίλογων, ταγματασφαλιτών, προδοτών και μαυραγοριτών. Χθες λοιπόν, οι μπάσταρδοι απόγονοι των SS, έδωσαν ξανά τις «κατευθυντήριες οδηγίες» για νέο ολοκαύτωμα. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ούτε και η τελευταία, εφόσον ανεχόμαστε μια τέτοια κατάσταση.
Οι πιστοί τους πραιτοριανοί, θεώρησαν απειλή μια γυναίκα δημοσιογράφο. Αφού της επιτέθηκε μια ομάδα! πάνοπλων ασφαλιτών, την χτυπούσαν ακόμα και όταν έπεσε στο έδαφος. Μπράβο ανδρείοι! Η μητέρα και ο πατέρας σας, θα πρέπει να αισθάνονται πολύ περήφανοι. Ίσως μάλιστα, γράφουν και το βίντεο για να το δείχνουν στους φίλους τους. Να το δείξετε και στα παιδιά σας, για να δουν τι μπαμπά έχουν, πως δέρνει ομαδικά «άτακτες» κοπέλες...
Δεύτερο ακόμα χειρότερο, περιστατικό. Ένας 16χρονός , ορφανός νέος, είχε ιδιαίτερη «περιποίηση», στα μπουντρούμια του αστυνομικού τμήματος. Το έγκλημά του; Δεν σταμάτησε για έλεγχο. «Βαρύ» έγκλημα, πράγματι. Να ήταν κανένας έμπορος ναρκωτικών, κανένας δουλέμπορος, παιδεραστής αιμομίκτης, κανένας φασίστας που εκτελεί αθώους, να τον λυπηθούνε. Αλλά νέος που δεν έκανε τίποτα; Βαράτε τον στο ψαχνό. Ο νεαρός είναι σε κρίσιμη κατάσταση. Εύχομαι ολόψυχα περαστικά. Αλήθεια, οι μπάτσοι είχαν κουκούλες. Θα ισχύσει και γι’ αυτούς το ιδιώνυμο αδιάβαστε; Γιατί κρύψατε τις μουτσούνες σας; Ντρέπεστε για την πράξη σας, ή είχατε κάνει πίλινγκ;
Πριν από λίγο, ξαναχτύπησαν τον Πρόεδρο της ΕΦΕ, Μάριο Λώλο, που εισήχθηκε ήδη σε Νοσοκομείο «με κρανιοεγκεφαλική κάκωση από πλήξη με γκλομπ, (κάταγμα-εμπίεσμα κρανίου), το οποίο χρήζει χειρουργικής παρέμβασης». Φίλε, ταχεία ανάρρωση.
Τα περιστατικά αυτά, έρχονται να προστεθούν στο όργιο της βίας που έχει εξαπολύσει το καπιταλιστικό σύστημα εναντίον του λαού. Οι τόνοι των χημικών, η πολιορκία της Κερατέας, οι ξυλοδαρμοί σε τμήματα, η απαγόρευση συγκεντρώσεων, οι προληπτικές συλλήψεις (απαράδεκτες σε δημοκρατικό πολίτευμα), τα μπλόκα, οι αυθαίρετες προσαγωγές, δείχνουν καθαρά ότι μας θέλουν νεκρούς. Φοβούνται τόσο την αντίσταση των θυμάτων, που έχουν σκοπό την φυσική πλέον εξόντωση μας.
Δε θα ασχοληθώ με αυτούς που έκαναν αυτά, ενώ αυτοαποκαλούνται αστυνομικοί. Είναι υπεύθυνοι, εφόσον ακολουθούν τέτοιες διαταγές. Όσο υπεύθυνοι ήταν οι ναζί στρατιώτες για την πυρπόληση χωριών και τις εκτελέσεις. Δεν θα τους ρωτήσω πλέον, αν γι’ αυτό έγιναν αστυνομικοί, ή για να προστατεύουν. Είναι ολοφάνερο από το ζήλο που δείχνουν …
Πίσω φυσικά από αυτούς είναι οι κηφήνες της Βουλής. Αυτοί δείχνουν το στόχο. Αυτοί κάνουν πλάτες στους μπάτσους. Από την ζαρντινιέρα στην δολοφονία του Γρηγορόπουλου από την δολοφονία του Λαμπράκη έως σήμερα, η τακτική και το σκεπτικό είναι το ίδιο. Αφού δεν πιάνουν τα ψέματα, ας πιάσει η τρομοκρατία.
Είναι γνωστή επίσης η δράση των χρυσών φιδίσιων αυγών. Οι παρακρατικές συμμορίες αλωνίζουν ελευθέρα, χτυπώντας δυστυχείς μετανάστες. Εκτελούν δολοφονίες, τρομοκρατούν, εκβιάζουν, κλέβουν, ότι έκαναν όλα τα χρόνια που θυμάμαι, οι παρακρατικοί. Δεν θα σχολιάσω άλλο τα ασπόνδυλα. Δεν αξίζει.
Έλληνα. Ίσως πιστεύεις ότι αυτά γίνονται σε άλλους. Ότι δε θα γίνουν σε σένα. Γελιέσαι. Άκου και αυτό:
Η βία υπάρχει και στα κανάλια. Ψυχολογική. Με εκβιασμούς. Καλούνται οι ομιλητές να κάνουν τις γλάστρες στις εκπομπές φερέφωνων, αντιμετωπίζοντας την ειρωνεία, τη χλεύη, τις διακοπές των προδοτών. Έχω μια πρόταση. Κλείστε το χαζοκούτι. Βλάπτει την ψυχική υγεία. Κάντε συζήτηση με το άνδρα ή τη γυναίκα σας, βγείτε με τους φίλους σας, παίξτε με τα παιδιά σας. Από τότε που πέταξα την τηλεόραση, βελτιώθηκε η ζωή μου. Δεν ακούω άλλα ψέματα, που κάνουν κακό στην υγεία μου, σωματική και ψυχική. Αν δεν τους ακούει κανείς, είναι άχρηστοι για το σύστημα και για όσους βάζουν τις διαφημίσεις.
Η βία είναι και στις υπηρεσίες. Το να στέκεσαι σε μια τεράστια ουρά να περιμένεις μια υπογραφή και στο τέλος να σε στέλνουν σε άλλες δέκα ουρές, είναι το λιγότερο υποτιμητικό. Πριν λίγες μέρες στον ΟΑΕΔ, μια τεράστια ουρά περίμενε από μια υπάλληλο (γιατί οι άλλοι ήταν συμβασιούχοι ή μετατέθηκαν) να τους εξυπηρετήσει. Πολλοί άνεργοι μια υπάλληλος, καταλαβαίνετε την ταλαιπωρία για όλους. Τρέχουμε με τα φωτοαντίγραφα στο χέρι, από ΔΕΗ σε εφορία, από δήμο σε υπηρεσία, από ουρά σε ουρά. Όπως τότε, επί Παπαδόπουλου, που έβαζαν τους εξόριστους στα ξερονήσια να κάνουν διάφορες αγγαρείες.
Οι εκβιασμοί των τραπεζών δεν είναι μορφή βίας; Χειρότερο και από το ξύλο είναι να χάνεις το σπίτι των γονιών σου, να βλέπεις τους κόπους μιας ζωής να πάνε σε χέρια άλλων. Ξέρεις τι θα πει να είσαι συνέχεια έξω σε συνθήκες καύσωνα, παγετού ή βροχής; Με το μνημόνιο δυστυχώς, θα το μάθουμε.
Το να είσαι στα νοσοκομεία του Λοβέρδου άρρωστος, είναι κάτι που το εύχομαι μόνο σε βουλευτή.Αν βρεθείς σε ράντζο διαδρόμου, άστα. Χωρίς φάρμακα, προσωπικό, αρρώστιες που αντιμετωπίζονται εύκολα, καταλήγουν σε βασανιστήριο του αρρώστου και των συγγενών.
Η κλοπή δεν θεωρείται βία; Δεν είναι βία όταν σου παίρνουν με το έτσι θέλω τη σύνταξη σου, που πλήρωνες τόσα χρόνια και να σε καταδικάζουν σε αργό θάνατο από πείνα κι έλλειψη περίθαλψης; Όταν σου κόβουν το μισθό και τα δικαιώματα, σε κάνουν σκλάβο από εργαζόμενο, δε σε βιάζουν; Δε σε εξαντλούν σωματικά και σε καταρρακώνουν ψυχικά; Γι’ αυτό δουλεύεις; Για ένα ξεροκόμματο; Είσαι ικανοποιημένος;
Χθες ο αγωνιστής Δημήτρης Χριστούλας. Σήμερα; Εσύ; Το παιδί σου; Κάποιος άλλος; Κανείς δεν είναι ασφαλής. Φίλε μου, δεν είμαι υπέρ της βίας. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο θέλουμε και πρέπει να επαναστατήσουμε. Γιατί είμαστε σε πόλεμο, τον οποίο μας κήρυξαν. Το να κάτσουμε στο καναπέ περιμένοντας τις εκλογές, (που δεν θα τολμήσουν να τις κάνουν ποτέ, γιατί θα μείνουν εκτός βουλής) ισοδυναμεί με αυτοκτονία.
Κοίτα την κατάστασή σου και κρίνε. Οι συνθήκες ωρίμασαν. Πιο ώριμες θα ήταν σάπιες. Κοίτα τι κατάφερε η αντίσταση ως τώρα: Περιορίσαμε τους εχθρούς στα κτήρια του κοινοβουλίου, στις κατοικίες τους και στα κτήρια των καναλιών. Ας εξαλείψουμε τους τελευταίους θύλακες των ναζί, γκρεμίζοντας τα σύμβολά τους όπως έκαναν οι κάτοικοι στα γραφεία των ανήθικων βουλευτών.Ας τελειώσουμε νικηφόρα αυτό τον πόλεμο. Αυτοί έχυσαν το πρώτο αίμα. Αυτοί άρχισαν, αλλά εμείς θα νικήσουμε. Εμπρός όλοι στον αγώνα. Για τη ζωή, την ισότητα, τη λευτεριά.
Ο «αργός θάνατος» της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας...
.jpg)
Ζούμε την απόλυτη συντριβή. Ο «θάνατος των αμνών»: 1.900 αυτοκτονίες. Με την αυτοκτονία του 77χρονου συνταξιούχου αναδεικνύεται το πεπρωμένο σχεδόν νομοτελειακά. Η απελπισία δεν γνωρίζει όρια. Ο θυμός γίνεται ποτάμι οργής. Οι απλοί άνθρωποι, τα «λογικά πρόβατα», αρχίζουν να χάνουν τα λογικά τους. Τρελαίνονται και αφηνιάζουν, και .....
όποιον πάρει ο Χάρος. Και ούτε ο τσομπάνης θα μπορέσει να τα σταματήσει. Νομοσχέδια επί νομοσχεδίων, καταιγισμός μέτρων που σπρώχνουν συνεχώς τον μέσο και χαμηλόμισθο Ελληνα στην εξαθλίωση, στην απελπισία, και πουθενά δεν μπαίνει ένα φρένο. Ελεος πια!
«Ειρηνικά και ενωμένοι, χωρίς βία και διαχωρισμούς. Αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους έπεσαν στον βωμό των μνημονίων», αναφέρεται στην ανακοίνωση που κυκλοφόρησε στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. «Δεν θα γίνουμε οι υποψήφιοι αυτόχειρες που θέλουν. Κανένας και καμία μόνοι τους ενάντια στην κρίση. Για να μη θρηνήσουμε άλλες ανθρώπινες θυσίες στον βωμό ενός άπληστου συστήματος. Για να πληρώσουν αυτοί που μας έφεραν σε αυτό το σημείο», επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, στην ανακοίνωση.
Ηταν μια ημέρα πικρή και μαύρη για την Ελλάδα η χθεσινή 4η Απριλίου, μια μέρα που θα καταγραφεί ως «μαύρη Τετάρτη» στις σελίδες της κοινωνίας μας. Οι οικονομικές κρίσεις δεν είναι «θεοδικίες». Δεν είναι παίγνια μιας ανεξέλεγκτης μοίρας. Είναι «κοινωνιοδικίες». Παρενέργειες δηλαδή ιστορικών δράσεων και επιπόλαιων επιλογών. Ετσι, κάθε κοινωνία εκτρέφει τις μορφές κρίσης που αντιστοιχούν στη δομή της, επινοεί τους συγκεκριμένους και «αρμόζοντες» ιστορικούς τρόπους για να τις αντιμετωπίσει και αποκρυσταλλώνει τον δικό της ειδοποιό περί κρίσεως πολιτικό λόγο.
Οι κρίσεις εμφανίζονται πάντα απρόσκλητες και σε «ακατάλληλες στιγμές». Μέχρις εδώ, όλα είναι εν μέρει τουλάχιστον εύλογα, αναμενόμενα, ίσως και αναπόφευκτα. Μπροστά όμως στο διάχυτο πλέον «έλλειμμα ελπίδας», οι πολιτικοί της πεντάρας αναγκάζονται να επιχειρήσουν ένα πρόσθετο και ψευδεπίγραφο πήδημα στο κενό. Στο μέτρο ακριβώς που θα πρέπει να εξηγηθεί και να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι η «ανάγκη» είναι πρακτικά ανέφικτο να θίξει όλους τους πολίτες ισομερώς και «κατ’ αναλογίαν των δυνάμεών τους», θα τεθούν αναπόφευκτα το φλέγοντα αξιακά ζητήματα της «δικαιοσύνης μέσα στην κρίση» ή της «δικαιοσύνης ενώπιον της ανάγκης».
Θέλαμε να πιστεύουμε ότι ζούμε και παράγουμε σε μία περιθωριακή οικονομία, αδύναμη, χωρίς βάθος, χωρίς υποδομές, χωρίς προοπτικές, χωρίς οικονομικές συνεργασίες, χωρίς δικαιώματα, όπως βεβαίως και υποχρεώσεις προς τη Μέρκελ και τις Βρυξέλλες όπου ανήκουμε, για όσους κουτοπόνηρα το είχαν ξεχάσει. Η μόνη διέξοδος στο τραγικό αδιέξοδο ήταν να γίνουμε πελάτης του ΔΝΤ και να πάρουμε τη θέση της Τουρκίας.
Η μεγάλη κρίση, ένα «1929» με αναλογίες και διαφορές από το πρωτότυπο, είναι εδώ. Οι κρίσεις του 20ού αιώνα οδήγησαν, ευθέως ή εμμέσως, σε θεαματικές μεταλλαγές όχι μόνο των πολιτικών ισορροπιών αλλά και του περιεχομένου των πολιτικών διακηρύξεων. Το Κραχ του ’29 δεν γέννησε μόνο το Νιου Ντιλ του Ρούσβελτ, αλλά και το Νιου Ντιλ του Χίτλερ... Πόσο είναι σήμερα δυνατή μια τέτοια προοπτική; Η «κρίση του αιώνα» που βιώνουμε μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ευκαιρία για να ασχοληθούμε με την ουσία της πολιτικής ή μπορεί να οδηγήσει σε συντηρητική στροφή; Θεωρείται βέβαια σίγουρο πως «κάποτε» η οικονομία θα επανέλθει στην «ομαλότητα της αέναης ανόδου». Αλλά συνταγές-πανάκειες για την άμεση αντιμετώπιση της (εξ υποθέσεως προσωρινής αλλά συχνά καταλυτικής) δυσπραγίας δεν φαίνεται να διατίθενται. Τα όποια θύματα δεν έχουν παρά να προσβλέπουν σε ένα καλύτερο απόμακρο μέλλον και να επιδείξουν την ιώβεια υπομονή που αρμόζει στην ανημποριά τους.
Πολλώ μάλλον που, αντίθετα με τις εξ ορισμού «δημοκρατικές» θεομηνίες και πανδημίες, οι κοινωνιοδικίες δεν αγγίζουν όλους την ίδια στιγμή και με τον ίδιο τρόπο. Πάντα οι επιτήδειοι και αδίστακτοι αντλούν οφέλη μέσα από την εξαθλίωση των άλλων. Οπως συνέβη και στη γερμανική Κατοχή, και ακόμα περισσότερο, οι εκκολαπτόμενοι αυτοί «δωσίλογοι της ειρήνης» δεν πρόκειται να υποστούν καμία απολύτως ηθική ή νομική συνέπεια. Ολοι γνωρίζουν ότι ο Μαμμωνάς, ο θεός του χρήματος, θα φροντίσει να ξεπλύνει όχι μόνο τα κέρδη αλλά και τις υπολήψεις τους.
Τώρα οι αξίες καταστρέφονται. Αλλά η καταστροφή είναι μεγαλύτερη. Τότε σημειώθηκαν γεωπολιτικές αλλαγές. Η κρίση είναι η εκκίνηση ενός νέου οικονομικού και πολιτικού ταξιδιού. Η Ιθάκη, όμως, είναι ακόμη αδιόρατη, απροσδιόριστη. Θα εξαρτηθεί (και) από την έκταση που η κρίση θα πάρει και θα εκθρέψει την κοινωνική αντίδραση...
Τα κοράκια των ΜΜΕ: Η προπαγανδιστική αχρειότητα δίχως όρια
Οι πιο στυγνοί έμποροι πλασάρουν το εμπόρευμά τους με την πώληση «ευαισθησίας». Βεβαίως «εμπορική αναισχυντία» και «ευαισθησία» είναι δύο έννοιες αυτό-αναιρούμενες…
Οι βιομηχανίες της «ενημέρωσης» έχουν αναγάγει σε «επιστήμη» την πώληση της «ευαισθησίας».
Σε κάθε συγκλονιστικό γεγονός που προκαλεί σοκ στην κοινωνία τα εμπορικά κοράκια των ΜΜΕ σπεύδουν να το εκμεταλλευτούν και να το πουλήσουν, χύνοντας νεροποντές ηθικών δακρύων και «ευαισθησίας».
Βεβαίως αυτό το τέχνασμα της πώλησης των ηθικών δακρύων και της ευαισθησίας δεν έχει στενά εμπορικά κίνητρα. Καθορίζεται από τα συνολικά συμφέροντα του καθεστώτος και ταυτίζει το «εμπορικό κέρδος» (την πώληση του προϊόντος), με το ιδεολογικό και πολιτικό κέρδος του καθεστώτος συνολικά.
Κερδοσκοπούν τα ΜΜΕ πάνω στον σπαραγμό και τον πόνο ενός συγκλονιστικού σοκ με στρατηγικό στόχο: Να παραποιήσουν το συγκλονιστικό γεγονός, να το απονευρώσουν από τις πολιτικές του αιχμές, να το αποχρωματίσουν, έτσι ώστε η συγκλονισμένη «κοινή γνώμη» να αποπροσανατολιστεί, να πνιγεί μέσα στις αναθυμιάσεις των γενικών ηθικών αφαιρέσων, της κάλπικης «ευαισθησίας», των ευχολογίων ΚΑΙ να αιχμαλωτιστεί μέσα στις ορειχάλκινες πλάκες της καθεστωτικής ΑΠΑΤΗΣ…
Σε αυτή, βεβαίως, την «επιστήμη» της εξαπάτησης, μέσω του κερδοσκοπικού εμπορίου κάθε δράματος (της πώλησης «ευαισθησίας») ασκούνται και τα κόμματα, οι πολιτικοί του καθεστώτος, κάθε δημεγέρτης και δημαγωγός.
Αυτό το είδαμε ολοκάθαρα και βοερά με την αυτό-θυσία του ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ, του συνταξιούχου πολιτικού «αυτόχειρα».
Για την αισχρότατη και αναιδέστατη εκλογική εμπορία και καπηλεία των πολιτικών γράψαμε στο άρθρο:
«Οι μελοδραματικές θρηνωδίες για τον “αυτόχειρα”».
Εδώ θα γράψουμε δυο λόγια για τα τεχνάσματα δολιότητας των ΜΜΕ και ιδιαίτερα αυτά της «πονηρής προοδευτικότητας».
Τα σκήπτρα εδώ τα έχει το Λαμπρακιστάν: Η πιο καλοδουλεμένη μηχανή παραποίησης, παραχάραξης και δολιότητας του καθεστώτος.
«Τα Νέα», λοιπόν, έκαναν πρώτο θέμα την «αυτοκτονία» του Δημήτρη Χριστούλα.
Σημείωση: το έναυσμα για τη συγγραφή αυτού του κειμένου μας το έδωσε ένα καλό άρθρο, με τίτλο «ΝΕΑ: Η ανάλυση ενός πρωτοσέλιδου», που διαβάσαμε στο «ΓΡΕΚΙ»:
http://greki-gr.blogspot.com/2012/04/blog-post_8375.html
Ο ίδιος ο κεντρικός τίτλος του άρθρου των «Νέων» είναι μια πελώρια απάτη. Εστιάζει σε μια γενική αφαίρεση: «Μήνυμα απόγνωσης με δημόσια αυτοκτονία».
Σύσσωμο το καθεστώς των ανδρεικέλων μιλάει για την «απόγνωση» της κρίσης ΓΕΝΙΚΑ, συγκαλύπτοντας τους ληστές και τους δήμιους που έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία σε απόγνωση..
Με αυτό το τέχνασμα της ΑΦΗΡΗΜΕΝΗΣ και ΗΘΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ «απόγνωσης» το δόλιο Λαμπρακιστάν ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ, κυριολεκτικά, τα ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, ιδεολογικά και πολιτικά, κίνητρα της πράξης του συνταξιούχου, Δημήτρη Χριστούλα, τον καθαρότατο πολιτικό του στόχο, την κραυγή της πολιτικής του καταγγελίας: ΟΛΑ αυτά που σαφέστατα καταγράφονται στο «πολιτικό μανιφέστο» του…
Το λαμπρακιστάν, όπως και η «Καθημερινή» και όλα σχεδόν τα ΜΜΕ αφυδατώνουν τη συνειδητότατη πολιτική ΠΡΑΞΗ του Δημήτρη Χριστούλα από κάθε ιστορικό, ιδεολογικό και πολιτικό χυμό και την εμφανίζουν σαν «ψυχολογικό» προϊόν της γενικής κοινωνικής απόγνωσης, σαν «ψυχαναλυτική» πράξη και ΟΧΙ συνειδητά πολιτική…
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το σκίτσο: Ο «Παππούς» που δεν «αντέχει»!!!
Η έννοια του «παππού» παραπέμπει σε ένα απελπισμένο γέρο και όχι σε ένα μαχόμενο αγωνιστή, παραπέμπει στην ψυχαναλυτική «τρέλλα» και ΟΧΙ στην αγωνιστική πολιτική «τρέλλα».
Τόσο μελετημένες και καλοδουλεμένες είναι οι φόρμες της προπαγανδιστικής σημειολογίας και ΑΠΑΤΗΣ του Συγκροτήματος…
Αυτή την πονηρά δόλια σημειολογία της ΑΠΑΤΗΣ την «επενδύει» το συγκρότημα και με το σχόλιο «αλληλεγγύη»:Εδώ πλέον «περνάνε» όλα τα ύπουλα ιδεολογήματα του καθεστώτος και της παπαδήμιας κυβέρνησης.
Το πιο αισχρό και φρενοβλαβές: Να αναλάβει το κράτος να στήσει ένα δίκτυο προστασίας των αδύνατων!!!!
Το κράτος και το κυβερνητικό του οικοδόμημα, υποχείρια της ευρω-χούντας και τα οποία δολοφονούν με πωρωμένη εγκληματικότητα, καθημερινά και ακούραστα, την ελληνική κοινωνία και το λαό της, να «αναλάβει» την προστασία των δολοφονηθέντων του: Δηλαδή να συμβάλλει στα έξοδα της κηδείας…
ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6392
Κουίκ: Εκτός ψηφοδελτίων οι Μουσουλμάνοι
«Κανένας Μουσουλμάνος υποψήφιος στα ψηφοδέλτια των Ανεξάρτητων Ελλήνων» τονίζει μιλώντας στοlarissanet.gr o Τέρενς Κουίκ, χαρακτηρίζει ψευτοεκβαστικό δίλλημα την έξοδο της χώρας μας από την Ευρώπη και τονίζει ότι «όσοι υπέγραψαν τα Μνημόνια ξεπούλησαν τη χώρα».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΙΚ ΣΤΟΝ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ
Ένα από τα πιο γνωστά πρόσωπα που «εισβάλουν» στα ελληνικά σπίτια εδώ και δεκαετίες, μέσω του ραδιοφώνου, των εφημερίδων αλλά ειδικά της τηλεόρασης, κάθεται δίπλα μου, αποδεχόμενος ευγενικά το αίτημά μου για μια συνέντευξη.
Εδώ και λίγες μέρες, ο Τέρενς Κουίκ, αποφάσισε να εγκαταλείψει μια καριέρα σαράντα και πλέον χρόνων και να συστρατευτεί στο πλευρό του Πάνου Καμμένου, αναλαμβάνοντας τη θέση του εκπροσώπου Τύπου του κινήματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.
Η επικαιρότητα τρέχει, οι εκλογές πλησιάζουν και τα «χτυπήματα» εκατέρωθεν πέφτουν σαν το χαλάζι. Ο ίδιος φαίνεται ευδιάθετος και καθόλου κουρασμένος, αν και οργώνει τη χώρα σε όλα τα μήκη και πλάτη της.
Να ξεκινήσουμε κατευθείαν από τα «βαθιά», του λέω.
Απ’ όπου εσείς θέλετε, μου λέει και μ’ αιφνιδιάζει παίρνοντας το δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι στα χέρια του. «Έλα πάμε», μου λέει, «αυτή είναι η δουλειά μου».
«ΨΕΥΤΟ-ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΟ ΔΙΛΛΗΜΑ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ»
Διαβάζω με προσοχή την πρόταση που διατυπώνει το κόμμα σας για σύσταση Ειδικής Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους, με στόχο την εξακρίβωση του πραγματικού χρέους της χώρας. Προφανώς, αφού αναφέρεστε και στην περίπτωση του Ισημερινού, φαντάζομαι πως το απεχθές χρέος, αν αυτό προκύψει, δεν θα αποπληρωθεί. Από αυτό όμως κ. Κουίκ προκύπτουν δυο ζητήματα που χρειάζονται περαιτέρω διευκρίνιση.
Πρώτον, αφού το χρέος, μετά την απομείωσή του, έχει περάσει στα χέρια των κρατών της ΕΕ, μιλώντας για μη πληρωμή ενός μέρους του, αυτό δεν σημαίνει πως η χώρα τίθεται αυτομάτως εκτός ΕΕ, αφού κανείς εταίρος μας δεν θα δεχθεί την διαγραφή αυτή;
Κατ’ αρχήν θα ήθελα να σας πω πως οι ευρωπαϊκές συνθήκες δεν προβλέπουν έξοδο από την Ευρώπη, έξοδο από την Ευρωζώνη, έξοδο από το ευρώ. Αυτό το ψευτο-εκβιαστικό δίλλημα που τίθεται τόσο καιρό δεν έχει καμία νομική υπόσταση, καμία υπόσταση Συνθήκης. Ούτε εμείς μπορούμε να βγούμε από το ευρώ γιατί έτσι μας ήρθε, ούτε και εκείνοι να μας βγάλουν επειδή έτσι θέλουν.
«ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΟΥΝ»
Από κει και πέρα όμως, νομίζω πως είναι υποχρέωση του κάθε κράτους να βάζει τελικά κάτω το λογαριασμό, να βλέπει τι χρωστά και τι δεν χρωστά, και να πηγαίνει στον δανειστή του- πόσο μάλλον όταν είναι τοκογλύφος- και να του λέει ότι «εγώ αυτά κύριε δεν τα αναγνωρίζω και έλα να επαναδιαπραγματευτούμε». Ξεφουρνίζουν ένα παραμύθι στον κόσμο για να τον τρομοκρατήσουν. Τον κόσμο που ήδη έχουν παραλύσει, ήδη έχουν καταδικάσει, ήδη έχουν θανατώσει κόβοντας μισθούς, συντάξεις, κλείνοντας επιχειρήσεις, εκτινάσσοντας το ποσοστό των ανέργων στα ύψη, υποθηκεύοντας την εθνική μας κυριαρχία…
«ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ»
Δεν προκύπτει όμως και ένα ζήτημα ηθικής και πολιτικής τάξης; Αν προσδιοριστεί ένα κομμάτι του χρέους ως απεχθές ή παράνομο, αυτό θα έχει προκύψει τις προηγούμενες περιόδους διακυβέρνησης της χώρας, περιόδους κατά τις οποίες ασκούσαν κυβερνητικά καθήκοντα τόσο ο κ. Καμμένος, ο κ. Μαρκόπουλος, ο κ. Ζώης και ένα σωρό άλλα στελέχη που σήμερα τάσσονται στο πλευρό των Ανεξάρτητων Ελλήνων, πράγμα που σημαίνει πως υπάρχει πολιτική, τουλάχιστον, ευθύνη…
Μισό λεπτό. Να ρωτήσω εγώ κάτι. Αν δηλαδή συμμετέχεις σε μια διαδικασία και εκ των έσω βλέπεις τελικά τι έχει συμβεί, θα πρέπει να σε στείλουν στο απόσπασμα επειδή έχεις το θάρρος να βγεις και να πεις «λάθος μου, ήρθε η ώρα να δω τα πράγματα από εκείνη τη σκοπιά που πραγματικά εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ελλάδας και όχι τα συμφέροντα των τοκογλύφων»; Δηλαδή είναι δυνατόν να τους βάλουμε στο ίδιο ζύγι με κείνους που δεν αντιλαμβάνονται το λάθος τους και συνεχίζουν να μιλάνε για μνημόνια;
Η «ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ» ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ
Θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο και για το θέμα που προέκυψε με τις δηλώσεις του κ. Καμμένου και οι οποίες ερμηνεύτηκαν από πολλούς ως επιθυμία συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ…
Μα δεν υπάρχει τέτοιο θέμα και θα ήθελα να σας το εξηγήσω…
«ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΟΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΑΡΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ»
Επιτρέψτε μου να το θέσω λίγο διαφορετικά. Ας υποθέσουμε λοιπόν πως από το αποτέλεσμα των εκλογών δεν προκύπτει αυτοδυναμία και πως τα δύο πρώτα κόμματα (υποθέτουμε πως θα είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ) δεν τα «βρίσκουν» για μια κυβερνητική συνεργασία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί λοιπόν τον κ. Τσίπρα και του δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Αυτός με τη σειρά του καλεί τις αντιμνημονιακές δυνάμεις σε συνεργασία. Τι θα πράξετε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Το θέμα της Ελλάδας δεν είναι μόνο το οικονομικό, αν θέλετε. Είναι φυσικά το μείζον, το καθημερινό. Θα ήθελα όμως να θυμίσω πως πάνω από όλα αυτά, ή παράλληλα με όλα αυτά, έχουμε και τα μέγιστα εθνικά μας ζητήματα, την ώρα που η Ελλάδα οδηγείται σιδηροδέσμια με αυτές τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί να υποκύπτει σε άλλου είδους διαδικασίες που αφορούν τα εθνικά θέματα, εξαιρετικά επώδυνες. Εγώ να σας πω πως άντε και συμφωνώ με τον γείτονά μου σε έναν από κοινού αντιμνημονιακό αγώνα μέσα από μια κυβερνητική σκοπιά, αλλά από την άλλη πλευρά «τι»; Όταν έχουμε χαοτική διαφορά σε ότι αφορά τη Θράκη, το μεταναστευτικό, το Αιγαίο και τις σχέσεις μας με την Τουρκία, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
«ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΣΤΙΣ ΛΙΣΤΕΣ ΜΑΣ»
Θα μου επιτρέψετε επίσης να σας δώσω και μια είδηση. Δεν θα έχουμε κανέναν υποψήφιο Μουσουλμάνο στις εκλογικές μας λίστες.
«ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ»
Κάνατε μόλις τώρα λόγο για το μεταναστευτικό. Διάβαζα σήμερα πως είστε κατά των στρατοπέδων συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών και πως δική σας πρόταση είναι να ανοίξουν τα σύνορα και όλοι αυτοί να φύγουν. Αν όμως κάτι τέτοιο συμβεί, τότε η χώρα αυτόματα τίθεται εκτός συνθήκης Σένγκεν, πράγμα που σημαίνει πως δημιουργούνται ένα σωρό προβλήματα στις εξαγωγές, και όχι μόνο, της χώρας.
Εκείνοι που όλο αυτό το διάστημα δεν είχαν καμία πρόταση και απλώς άφηναν τα πράγματα και εξελίσσονταν προς το χειρότερο για τη χώρα, είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση, τώρα ξαφνικά παραμονές εκλογών βάζουν διλήμματα; Αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους, αντί να βγούνε και να πούνε στον κόσμο τί δεν έκαναν όλα αυτά τα χρόνια, έρχονται να ζητήσουνε τα ρέστα από κάποιον ο οποίος λέει συγκεκριμένα πράγματα; Το ότι εμείς δεν μπορούμε, μετά από μια «χωματερή» που έχει ήδη δημιουργηθεί στη χώρα, ανέργων και συνταξιούχων οι οποίοι δεν έχουν να φάνε και ψάχνουν στα σκουπίδια, να γίνουμε τώρα και οι στρατοπεδάρχες της Ευρώπης;
«ΓΙΝΑΜΕ “ΧΩΜΑΤΕΡΗ” ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ»
Για μας κύριε συνάδελφε το θέμα φεύγει από τα όρια της λαθρομετανάστευσης. Το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί πλέον ζήτημα εθνικής ασφάλειας. Έτσι το αντιμετωπίζουμε, έτσι το πάμε στους Ευρωπαίους και θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους, πως ο Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων πριν από περίπου μια εβδομάδα είπε «όχι στρατόπεδα, δεν είναι αυτή η λύση» και συμπλήρωσε πως «το θέμα είναι καθαρά Ευρωπαϊκό πλέον, δεν είναι ελληνικό». Είπε επίσης πως «η Ελλάδα θα πρέπει να βγει από τη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ». Λοιπόν, εμείς επιμένουμε. Αν δεν εισακουστεί η φωνή μας στην Ευρώπη, με την οποία θα συγκρουστούμε εντός της και όχι εκτός, εμείς θ’ ανοίξουμε τα σύνορα, να πάνε όπου θέλουνε αυτοί οι άνθρωποι, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν ήρθαν για να μείνουν στην Ελλάδα. Γίναμε η «χωματερή» τους. Ας αποφασίσει επιτέλους η Ευρώπη να επωμιστεί και εκείνη τις ευθύνες της. Και αν σ’ αυτό το ζήτημα διαφωνούν κάποια από τα άλλα κόμματα, πρόβλημά τους. Εμείς θα παλέψουμε μέσα από τις τάξεις της Ευρώπης.
Να σας πω όμως και για τη συνθήκη Σένγκεν και να σας αναφέρω το παράδειγμα της Καστοριάς, η οποία ζει από τη γούνα. Όταν η Καστοριά μπορεί να υποδεχθεί 10 charters την εβδομάδα από τη Ρωσία, υποδέχεται μόνο ένα. Αυτό δεν δείχνει κάτι; Ότι δηλαδή ματώνει η Ελλάδα η οποία δεν εφαρμόζει ούτε καν την εθνική βίζα;
«Ο ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΣΥΝΘΕΣΗ ΜΟΥ»
Κε Κουίκ, περίπου μισός αιώνας δημοσιογραφία. Γιατί τώρα στην ενεργό πολιτική και γιατί με τον Πάνο Καμμένο;
Από το 1989 αντιστάθηκα στις διάφορες προσκλήσεις, τις οποίες είχα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, να κατέβω ως υποψήφιος, ιδιαίτερα με τα ψηφοδέλτια της ΝΔ. Δεν ήθελα γιατί προτιμούσα να έχω τη δική μου, την ανεξάρτητη φωνή. Ήθελα να έχω την ανεξάρτητη φωνή και συγγνώμη που επαναλαμβάνομαι. Συνεπώς ο ανεξάρτητος Έλληνας ταιριάζει απόλυτα με τη δική μου ψυχοσύνθεση.
Δεύτερον, τους τελευταίους 19 μήνες, και οφείλω να σας πως στο σημείο αυτό πως έτσι κι αλλιώς είχα μια εσωτερική μετάλλαξη, είτε από ωριμότητα, είτε επειδή έβλεπα τα πράγματα εκ των έσω, ήθελα να μείνω μακριά από τα κόμματα εξουσίας βλέποντας πως τρεις οικογένειες καταδυναστεύουν τη χώρα για δεκαετίες, ήθελα να συγκρουστώ με το σύστημα αυτό, μου δόθηκε λοιπόν η δυνατότητα από το Contra Channel να κάνω έναν έντονο αντιμνημονιακό αγώνα. Όταν ήρθε λοιπόν και μου πρότεινε ο Πάνος ο Καμμένος να αναλάβω εκπρόσωπος Τύπου, πραγματικά θεώρησα ότι είναι μια ευκαιρία να προσφέρω κάτι παραπάνω.
«ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΛΑΣΠΗ»
Από κει και πέρα επιτρέψτε μου να σας πω ότι η δική μου η κουλτούρα, η δική μου η λογική, η ηθική και η πολιτική σκέψη, λέει πως εγώ ανταγωνίζομαι τον άλλον πάνω σε πολιτικά επιχειρήματα. Δυστυχώς για μια ακόμη φορά βρίσκομαι αντιμέτωπος με αυτό το σίχαμα που λέγεται «χτύπημα κάτω από τη μέση» και λάσπη. Μέχρι που θα πάει αυτό; Δεν καταλαβαίνουνε όλοι εκείνοι που ασχολούνται με λάσπες ότι ο κόσμος έχει πλέον αηδιάσει με τέτοιου είδους πρακτικές και παλαιοκομματικές νοοτροπίες; Εγώ τα ζούσα και μέσα από τα δημοσιογραφικά γραφεία, τα ζω τώρα και μέσα από την τάξη της πολιτικής. Αλλά ως εδώ και μη παρέκει. Όποιος πετάει λάσπη, χάνει τελικά ο ίδιος. Θα παρακαλούσα όλους όσους δεν το αντιλαμβάνονται να θυμηθούν τις δημοτικές εκλογές του 1994 για την Αθήνα, με μονομάχους τον Θεόδωρο Πάγκαλο, φοβερό και τρομερό τότε και τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, άγνωστο ακόμα διπλωμάτη. Όλοι γνωρίζουν το αποτέλεσμα εκείνων των εκλογών.
«ΞΕΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΟΣΟΙ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ»
Εκμεταλλευόμενος την δημοσιογραφική σας εμπειρία και ιδιότητα, θα ήθελα να μου δώσετε έναν τίτλο που θα βάζατε για καθέναν από τους πολιτικούς αρχηγούς.
Κοιτάξτε, αν μιλάμε για τους πολιτικούς αρχηγούς που υπέγραψαν τα μνημόνια, που έχουν υποθηκεύσει την Ελλάδα μέχρι δεν ξέρω κι εγώ πόσες δεκαετίες, και έχουν δημιουργήσει όλη αυτή τη δυστυχία στην Ελλάδα, θα έβαζα ως τίτλο: «αυτός που ξεπούλησε τη χώρα».
Σας ευχαριστώ πολύ για αυτή την κουβέντα…
Κι εγώ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)