Η συγκυβέρνηση της ντροπής και το δίλημμα

ανάρτηση από (periodista)

Βάζουν ψευδεπίγραφα διλήμματα στον λαό

“ Ήθελαν απεγνωσμένα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στην φιέστα του Μεγάρου Μουσικής για να νομιμοποιήσει την υπάρχουσα πολιτική διάλυσης της Ευρώπης, την οποία έχουν μεθοδεύσει και υλοποιούν με αδίστακτο τρόπο τα ακραία νεοφιλελεύθερα σταγονίδια μαζί με τα δουλικά τους. ”

Του Κώστα Καπνίση

Παρασκευή, 10 Ιανουαρίου 2014 09:17

• Εκτύπωση 
• E-mail

Έσπευσαν να πανηγυρίσουν τα παπαγαλάκια της πτωχευμένης μιντιοκρατίας για την επικοινωνιακή φιέστα του Μεγάρου Μουσικής και του Ζαππείου, σχετικά με την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε., αλλά και την «ανακάλυψη» του διλήμματος των ευρωεκλογών από τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά και τον πρόεδρο της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Την ίδια στιγμή, κατακεραύνωσαν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, για την επιλογή του να μην παραστεί στο βλαχομπαρόκ «πανηγύρι» της κακογουστιάς των πραγματικών αντιευρωπαϊκών – αντιλαϊκών δυνάμεων και ταυτόχρονα δουλικών του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης. «Ναι ή Όχι στην Ευρώπη» ανέκραξαν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, τολμώντας με απύθμενο θράσος να ταυτίσουν τους εαυτούς τους και ότι εκπροσωπούν με την Ευρώπη. Πραγματικά χυδαίο και ξεδιάντροπο.

Το ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι ότι μια ημέρα πριν, ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Χάνες Σβόμποντα, είχε προειδοποιήσει εκείνους που παριστάνουν τους ευρωπαϊστές ότι θα πρέπει να αξιοποιηθεί η ελληνική προεδρία στην Ε.Ε., προκειμένου να εξαφανιστεί η τρόικα από την Ευρώπη. Μια ημέρα μετά, ο γνωστός Μπαρόζο, ο οποίος έχει επανειλημμένως πει για την Ελλάδα και για τις χώρες που εφαρμόζουν τα Μνημόνια ότι πρέπει να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις άγριες πολιτικές λιτότητας που υπαγορεύει η Άνγκελα Μέρκελ στην υπόλοιπη Ευρώπη, συνέχισε και στην τελετή έναρξης της ελληνικής προεδρίας στο ίδιο μοτίβο. Εξάλλου, στην δημοσιότητα δόθηκε και η 16σέλιδη απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην οποία ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο είναι πρόεδρος, μέσω της οποίας η Κομισιόν εκφράζει τον θαυμασμό της για το έργο και τις ημέρες της τρόικα στην Ευρώπη.

Σε αυτά τα πλαίσια, κινήθηκε και ο πρωθυπουργός και πρόεδρος για ένα εξάμηνο της Ε.Ε., Αντώνης Σαμαράς. Τι είπε ο πρωθυπουργός; Περιέγραψε ακριβώς αυτό που έχει κάνει η κυβέρνησή του, αλλά και οι προηγούμενες μνημονιακές με την «βοήθεια» της Ευρώπης και ήταν μάλιστα και ιδιαίτερα χαρούμενος για αυτό. Αυτό το πράγμα, την συνειδητή και στοχευμένη εξαθλίωση του ελληνικού λαού και όχι μόνο, ο Αντώνης Σαμαράς την χαρακτήρισε ως «ευρωπαϊκή επιτυχία». Παραδέχθηκε δηλαδή ότι η κυβέρνησή του έκανε το παν για να διαλύσει την ελληνική κοινωνία και οικονομία με την βοήθεια της «Ευρώπης». Τις προθέσεις του βέβαια τις είχε κάνει φανερές λίγο μετά την κατάληψη του πρωθυπουργικού θώκου, αφού κορόιδεψε συνειδητά τον ελληνικό λαό, κατά την διάρκεια επίσκεψης στο Βερολίνο όπου μπροστά στα μάτια εκατοντάδων εκατομμυρίων τηλεθεατών από ολόκληρο τον κόσμο, υπέβαλε τα διαπιστευτήριά του στην Άνγκελα Μέρκελ και σε ότι εκείνη εκπροσωπεί.

Ο ίδιος ο Χάνες Σβόμποντα, παρότρυνε τον Μπαρόζο κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα, να βγει λίγο πιο έξω από το προστατευμένο περιβάλλον της φιέστας και να δει την πραγματικότητα που κυριαρχεί έξω στην ελληνική κοινωνία. Ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, φρόντισε εμμέσως να του απαντήσει την επόμενη ημέρα, θεωρώντας πως ο ελληνικός λαός ζει σε περιβάλλον Μεγάρου Μουσικής, Ζαππείου και πολυτέλειας, καλώντας τον να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο. Δηλαδή του αφανισμού του. Σε αυτήν την φιέστα του παραλόγου και του άκρατου αντιευρωπαϊσμού ήθελαν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να τον βάλουν στο χέρι. Τον ήθελαν για να νομιμοποιήσει την υπάρχουσα πολιτική διάλυσης της Ευρώπης, την οποία έχουν μεθοδεύσει τα ακραία νεοφιλελεύθερα σταγονίδια μαζί με τα δουλικά τους.

Η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, ότι πιο ακραίο έχει περάσει από την πολιτική Ιστορία της χώρας, ακριβώς για αυτόν τον λόγο χρησιμοποιήθηκε και στηρίχτηκε από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Για να μπορέσει να μετατρέψει τον ελληνικό λαό ως πειραματόζωο των πιο χυδαίων και σκοτεινών σχεδίων. Ήξεραν οι «Ευρωπαίοι» τόσα χρόνια ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι όμηροι ντόπιων και ξένων συμφερόντων, τα οποία ανεβοκατέβαζαν όποιον ήθελαν και όποια στιγμή ήθελαν. Για αυτό άλλωστε έδωσαν ιδιαίτερη βαρύτητα, αλλά και εξέφρασαν τον πανικό τους για το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών στην Ελλάδα το 2012. Ήξεραν και ξέρουν ότι αν αλλάξει στην Ελλάδα η πολιτική κατάσταση και ο ελληνικός λαός επιλέξει μια κυβέρνηση, η οποία δεν θα είναι όμηρος ντόπιων και ξένων συμφερόντων, τότε τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για την ολοκλήρωση της φτωχοποίησης και του εξανδραποδισμού της χώρας και των άλλων ευρωπαϊκών λαών.

Συμπερασματικά, ίσως δεν έχει και άδικο ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος είπε «Ναι ή όχι στην Ευρώπη», μόνο που δεν είπε, για άλλη μια φορά, την αλήθεια για το ποιος εκπροσωπεί την αληθινή Ευρώπη και ποιος κάτι άλλο. Σε καμιά περίπτωση Ευρώπη δεν είναι η συγκυβέρνησή του, η Κομισιόν του Μπαρόζο, η ΕΚΤ της Μέρκελ. Σε καμιά περίπτωση Ευρώπη δεν είναι η κυριαρχία των Τραπεζών, των διεθνών αρπακτικών, των πάσης φύσεως απορριμμάτων – «πολιτικών» μαριονετών. Όλο αυτό το παρασιτικό πλέγμα συμφερόντων και των δουλικών που το υπηρετούν πραγματικά τρέμει μπροστά στην ιδέα ότι οι ευρωπαϊκές κάλπες μπορεί να αποδειχθούν το οριστικό τέλος της κυριαρχίας τους. Για αυτό και απεγνωσμένα προσπαθούν να καπηλευτούν το χαμένο ευρωπαϊκό όραμα. Οι ευρωπαϊκοί λαοί, ανάμεσά τους και ο ελληνικός λαός έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε παράσιτα – δουλικά του νεοφιλελευθερισμού και στην Ευρώπη των λαών για την οποία αγωνίζονται οι γνήσιες δημοκρατικές – προοδευτικές δυνάμεις. Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα…

Ο τηλεπλασιέ που κατάφερε να γίνει υπουργός

Διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του μνημονιακού τζουτζέ

Όχι, δεν βρέχει κ. Γεωργιάδη… 

Ο  τηλεπλασιέ που κατάφερε να γίνει υπουργός, διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του μνημονιακού τζουτζέ.

Ο τζουτζές είχε το καθήκον να διασκεδάζει την αυτοκρατορική Αυλή. Γι’ αυτό κι έχαιρε ιδιαίτερης ασυλίας, διαθέτοντας το δικαίωμα να λέει αυτά που μπορεί να ήταν απαγορευμένα για τους υπόλοιπους. Ταυτόχρονα, ο κώδικας τιμής των ευγενών, δεν ίσχυε για τους τζουτζέδες. Μπορούσε κανείς να τον απαξιώσει ή ακόμα και να τον ταπεινώσει χωρίς ο ίδιος να προσβληθεί και να διεκδικήσει την αποκατάσταση της τιμής του.

Ο τηλεπλασιέ που κατάφερε να γίνει υπουργός, διεκδικεί με αξιώσεις τον τίτλο του μνημομιακού τζουτζέ. Αφού περιφερόταν επί βδομάδες στα κανάλια δίνοντας κανονικό σόου για να πείσει...

πόσο δίκαιο μέτρο ήταν το απάνθρωπο χαράτσι των 25 ευρώ για τη νοσηλεία στα δημόσια νοσοκομεία, χτες αποδέχτηκε αδιαμαρτύρητα την απόφαση Σαμαρά-Βενιζέλου για την κατάργησή του. Ένας φυσιολογικός πολιτικός μετά από τέτοιο άδειασμα θα είχε υποβάλει κατ’ ευθείαν την παραίτησή του. Όμως το θράσος του τηλεπλασιέ είναι αντιστρόφως ανάλογο της ευθιξίας του. Συνεχίζει κανονικά τη δραστηριότητα του στο twitter και τις τηλεοράσεις, θεωρώντας προφανώς ότι βρέχει…

Η απόσυρση του 25ευρου κάτω από τη γενική κατακραυγή, απέδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις μπορούν να φέρουν αποτελέσματα, εξαναγκάζοντας την κυβέρνηση να διαφοροποιεί το φαινομενικά άτεγκτο μνημονιακό πλαίσιο –το είδαμε άλλωστε και στην περίπτωση των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ. Ωστόσο, το γεγονός ότι η κυβέρνηση αντικατέστησε το χαράτσι με έναν επιπλέον οριζόντιο έμμεσο φόρο (που βαρύνει δηλαδή το ίδιο πλούσιους και φτωχούς) δείχνει επίσης και τα όρια μιας κυβέρνησης που ασπάζεται τις βασικές αρχές του μερκελισμού. Μα πάνω απ’ όλα, η όλη ιστορία του 25ευρου αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα του πόσο ψηλά έχει ανέβει σ’ αυτήν τη χώρα ο πήχυς της πολιτικής αναξιοπρέπειας.

Από left, μοντάζ Γρέκι

Συλλάβετέ με, είμαι υποψήφιος τρομοκράτης...

Επιτέλους... Ένας διανοούμενος δεν διστάζει να μιλήσει! O καθηγητής Γραμματικάκης φωνάζει: Συλλάβετέ με, είμαι υποψήφιος τρομοκράτης...

  

«Είμαι ένας υποψήφιος τρομοκράτης. Δεν ξέρω από όπλα. Η ανάγκη μόνον με οδηγεί: Να δω πάλι λίγα χαμόγελα στους δρόμους, να αισθανθώ την ελπίδα να κυκλοφορεί», γράφει ο καθηγητής Γιώργος Γραμματικάκης, στο protagon.gr και επιτίθεται σε νυν και πρώην πρωθυπουργούς για την οικονομική κρίση.

Γράφει ο κ. Γραμματικάκης:

Σας παρακαλώ, συλλάβετέ με. Είμαι ένας υποψήφιος τρομοκράτης. Πριν λοιπόν οδηγηθώ στις πράξεις, που έχω με επιμέλεια σχεδιάσει, κάνω μια τελευταία έκκληση προς όλους:...

Δεν χρειάζονται πια δισταγμοί, σας παρακαλώ συλλάβετέ με.

Είναι αλήθεια, ότι αυτήν την πορεία ή την κατάληξή της δεν τη φανταζόμουν. Δεν ήταν στις προθέσεις μου. Όταν ακούστηκαν για πρώτη φορά οι λέξεις «κρίση», «δημοσιονομική προσαρμογή», «ελλείμματα», τα πολιτικά κόμματα της χώρας άρχισαν όπως πάντα να αλληλοκατηγορούνται. Δεν φαινόταν όμως να ανησυχεί κανένας. Τη μέρα μάλιστα που ο τότε πρωθυπουργός -μου διαφεύγει προς ώρας το όνομά του- ανακοίνωσε ότι η χώρα «προσφεύγει» στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, θεώρησα ότι μπορεί να ήταν και προς το καλό μας. Το περιβάλλον άλλωστε του διαγγέλματος, αυτό υπονοούσε:

Ένα παραδείσιο και μοναχικό ελληνικό νησί, το Καστελλόριζο, αλλά και το αυτάρεσκο ύφος του τότε πρωθυπουργού μας -ξεχνώ τώρα το όνομά του- έπειθαν ότι μια παροδική δυσκολία ήταν όλα, και ότι γρήγορα θα επανερχόταν η εποχή της αμεριμνησίας.

Πόσο λάθος κάναμε, εγώ και οι συνταξιδιώτες μου. Καθώς το πλοίο όδευε προς το Καστελλόριζο, οι κλυδωνισμοί του ολοένα πλήθαιναν, και νερά έμπαιναν ήδη στα αμπάρια και τους διαδρόμους. Το χειρότερο όμως ήταν ότι ο καπετάνιος έμοιαζε να βρίσκεται σε ταραχή και σύγχυση, και δεν έπαυε να υπόσχεται ότι φτάνομε στο Καστελλόριζο· ενώ από δίπλα η αδράνεια των αξιωματικών και του πληρώματος μεγάλωνε την απειλή από τα κύματα. Έτσι ο πανικός οδήγησε κάποια στιγμή στην αλλαγή του καπετάνιου, και άλλα πληρώματα ανέλαβαν τη σωτηρία του σκάφους. Οι κλυδωνισμοί όμως συνεχίστηκαν, και τα νερά εξακολουθούσαν να εισέρχονται ορμητικά. Η φήμη, ότι δεν θα φτάναμε ποτέ στο Καστελλόριζο, άρχισε να γίνεται πια βεβαιότητα.

Πράγματι: Δεν φτάσαμε ποτέ στο Καστελλόριζο. Αντίθετα, μια λαίλαπα χωρίς προηγούμενο έχει σαρώσει τώρα την πατρίδα και τη μοίρα των Ελλήνων. Όχι ότι δεν φταίξαμε, κι ούτε νοσταλγούμε ένα παρελθόν διάτρητο. Δεν ήσαν όμως λίγα και τα επιτεύγματά μας. Άλλη λοιπόν έπρεπε να είναι η Εντολή, και άλλες οι διαδικασίες για να βαδίσει πιο σωστά η χώρα. Τώρα, η φτώχεια και η βαριά σκιά της ανεργίας θερίζουν την καθημερινότητά μας· και από δίπλα τα χιλιάδες κλειστά μαγαζιά, οι χιλιάδες κλειστές ψυχές, οι διαψεύσεις μιας ζωής. Κι ενώ στην ευρωπαϊκή ιδέα είχαμε τα θάρρη μας, για να υπάρξει κάποιο ξέφωτο, εκεί κυριάρχησαν η στυγνή λογική των αριθμών και τα χρονοδιαγράμματα. Καθώς μάλιστα χρειάσθηκε να συμπλεύσουν με το πολιτικό μας σύστημα, που σε κάθε κρίσιμο βήμα έδειχνε την ανεπάρκεια και την κομματική του ιδιοτέλεια, πολλά ήσαν τα δεινά και λίγη η πρόοδος που έζησε η αρχαία μας χώρα. Δεν αξίζει να συνεχίσω: Τώρα και χρόνια βιώνομε ένα θέατρο του παραλόγου, και ο εκφυλισμός των λέξεων και των εννοιών δεν έχει τέλος.

Έτσι λοιπόν, από συνεπής και δημοκρατικός πολίτης, και άνθρωπος -όπως με αποκαλούσαν- των γραμμάτων και των τεχνών, εξελίχθηκα με τον καιρό σε υποψήφιο τρομοκράτη. Λίγο πια με απασχολεί εκείνος ο θίασος, που χρόνια τώρα κατέχει ή ονειρεύεται εξουσίες. Η έγνοια του είναι να διαπληκτίζεται στις τηλεοπτικές οθόνες· και ενώ έπρεπε να επιδιώκει κάποια ενότητα, γιατί πολλοί είναι οι κίνδυνοι που απειλούν τη χώρα, αναλίσκεται σε λόγους διχόνοιας και φανατισμού. Έτσι στρώθηκε ο δρόμος σε δυνάμεις βίαιες και μισαλλόδοξες, που αποτελούν μια μόνιμη απειλή. Όχι, δεν έχω πια ελπίδες, ο δρόμος που επέλεξα εγώ είναι δύσκολος αλλά σωστός.

Γι' αυτό και κάνω αυτήν την έκκληση: Σας παρακαλώ, συλλάβετέ με. Όπως δήλωσα ήδη, είμαι ένας υποψήφιος τρομοκράτης. Δεν έχω μάθει ωστόσο να εκδικούμαι, ούτε γνωρίζω από όπλα και εκρηκτικά. Η ανάγκη μόνον με οδηγεί: Να δω πάλι λίγα χαμόγελα στους δρόμους, να αισθανθώ την ελπίδα να κυκλοφορεί. Με συνοδεύει πάντα η σκέψη εκείνων, που μέσα στη θύελλα άπλωσαν το χέρι τους στους άλλους· και αντλώ το θάρρος μου από όσους κράτησαν -στην παιδεία, την τέχνη, τη ζωή- τις ανάσες της ευθύνης και του ήθους.

Κατάρτισα λοιπόν με επιμέλεια τους στόχους μου, χωρίς προκαταλήψεις αλλά και χωρίς πάθος. Η επόμενη ημέρα με ενδιαφέρει μόνον. Δεν έχω πρόθεση να κρυφτώ, ούτε να αποδράσω, όπως έκαναν πάντα οι θρασύδειλοι του είδους μου. Καθώς εγώ θα οδηγούμαι στις εισαγγελίες και τα κρατητήρια, τι καλύτερο από το να δω την ικανοποίηση στα πρόσωπα, τι πιο σπουδαίο από το να αισθανθώ τις ευχές του κόσμου να με συνοδεύουν.

Είναι βέβαια αλήθεια ότι η διαδικασία της εκδίκησης λίγο με ελκύει. Άλλα ήταν τα όνειρα, και άλλες οι κατευθύνσεις της ζωής μου. Όσο όμως κατάρτιζα με επιμέλεια τους στόχους μου, όλο και πλήθαιναν οι υποψήφιοι προς αφανισμό: Εδώ οι προύχοντες της πολιτικής, από δίπλα εκείνοι που έκρυβαν με ιδιοτέλεια την αλήθεια, παραπέρα οι κοντόφθαλμοι αξιωματούχοι της Ευρώπης, λίγο πιο κάτω οι αξιολογητές και οι μαύρες οθόνες τους, πιο πέρα όσοι δεν δάκρυσαν μπροστά στον άνεργο. Διαρκώς κατέγραφα κατηγορίες και ενόχους. Ενώ όμως έτσι κατέληξα στον τελικό κατάλογο, τον αριθμό και τα ονόματα των στόχων, εξακολουθούσαν πάντα να με βασανίζουν τα κριτήρια μου, διασταύρωνα ξανά και ξανά όσες πληροφορίες είχα. Δεν πρόκειται ωστόσο να μου ξεφύγει ούτε λέξη παραπάνω: Οι ένοχοι αγρυπνούν, κάθε τους κίνηση περιβάλλεται από φρουρούς και προφυλάξεις, φοβούνται ότι το έγκλημά τους θα αποκαλυφθεί, ξέρουν ότι υπάρχουν πάντα -όπως εγώ- υποψήφιοι τρομοκράτες.

Γι' αυτό επιμένω: Η μόνη λύση είναι να συλληφθώ από τις αρμόδιες αρχές. Διότι, όσο και αν κατάρτισα με επιμέλεια τους στόχους μου, οι αμφιβολίες δεν με εγκαταλείπουν. Αν ήσαν αυτοί και όχι άλλοι, αν παρέλειψα ονόματα ή μερικοί δεν φταίνε, ποιοί επιτέλους οδήγησαν τη χώρα σε μια τραγωδία ανείπωτη. Ότι φταίξαμε και εμείς, οι απλοί πολίτες, δεν είναι δύσκολο να το παραδεχθώ· κι αναγνωρίζω ότι έλειψε πολύ η προσωπική ευθύνη. Άλλοι ωστόσο άνοιγαν διάπλατα τον δρόμο του λαϊκισμού, και κολάκευαν διαρκώς τις ψευδαισθήσεις μας.

Ελάχιστα πάντως με απασχολούν οι φήμες, που ισχυρίζονται ότι αύριο τα πράγματα θα είναι καλύτερα, και ότι η λαίλαπα όπου να 'ναι θα κοπάσει. Θέλω να είμαι κατηγορηματικός: Το εύχομαι, και διπλή θα είναι τότε η χαρά μου. Τα σχέδιά μου όμως δεν πρόκειται να αλλάξουν. Ποιος τότε θα πληρώσει για τους νέους ανθρώπους, που η απόγνωση οδήγησε στα ξένα, πώς θα επιστραφούν τα αγαθά και οι αξίες, που έκλεψε το Άδικο από τους αθώους, με ποια διαδικασία θα αναστηλωθούν τόσες και τόσες ζωές ακυρωμένες; Όχι, οι φήμες ότι θα κοπάσει η θύελλα, δεν με αφορούν, ούτε με επηρεάζουν.

Ο χρόνος όμως της αναμονής έχει ένα τέλος. Είναι λοιπόν καθορισμένη και αμετακίνητη η μέρα, που οι τεχνολογικοί μηχανισμοί μου θα σπείρουν τον όλεθρο και τον αφανισμό. Στη φράση όμως αυτή δεν θα προσθέσω ούτε μια τελεία. Σε τίποτα δεν το 'χουν οι ισχυροί του κράτους και οι επιτηρητές να ανιχνεύσουν την ημερομηνία αυτή της κάθαρσης, και να κηρύξουν από τώρα γενικό συναγερμό. Άδικος βέβαια κόπος: Οι δικοί μου τεχνολογικοί μηχανισμοί δεν ανιχνεύονται, ούτε έχουν να κάνουν με εκρηκτικά και όπλα. Στηρίζονται αντίθετα σε μια παραλλαγή του τρόπου, που οι αρχαίοι ήξεραν ως εξοστρακισμό. Στην ιδιοφυή αυτή εξέλιξη βοήθησαν τα διδακτορικά και οι επιστημονικές μου γνώσεις, που απέκτησα με επιμονή και μόχθο.

Το δίλημμα βέβαια δεν είναι πια μόνον δικό μου. Εγώ προσφέρθηκα, με ανιδιοτέλεια και αίσθημα ευθύνης, να με συλλάβουν οι αρχές, για να αποφύγουν τις σκληρές συνέπειες οι επόμενοι που έρχονται. Διότι όλο και πληθαίνουν οι Έλληνες, που αισθάνονται ως υποψήφιοι τρομοκράτες. Στις ρημαγμένες τους ζωές δεν χωρούν πια όνειρα, κι ούτε μετρούν οι υποσχέσεις που ακόμα ακούγονται. Υπάρχει μόνον μια αχνή ανάμνηση του Καστελλόριζου, και είναι πολλοί όσοι αναζητούν σιωπηλά τον τρόπο που θα φτάσουν στις ακτές του.

"iefimerida" μέσω "Σίβυλλα"

Πέφτουμε απ' τα σύννεφα, όποτε θέλει ο Προβόπουλος

"...καμιά υπόθεση τραπεζικού σκανδάλου δεν προχωράει, αν δεν δώσει στοιχεία η ΤτΕ και ο Γ. Προβόπουλος..."

 του Κώστα Βαξεβάνη

Για όποιον επιμένει να σκέπτεται μερικά πράγματα, η υπόθεση με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο δεν είναι μία ακόμη πτώση απ τα σύννεφα. Ας αφήσουμε αυτό τον ρόλο στον αγαπητό Γιάννη Πρετεντέρη και τους ομοειδείς του, οι οποίοι θα πέσουν για μια ακόμη φορά απ τα σύννεφα, για να διαβεβαιώσουν ωστόσο πως σε αυτή την πτώση, δεν είδαν καμιά άλλη αμαρτία (ιδιαίτερα των αφεντικών τους) πέρα από αυτή για την οποία μόλις άκουσαν.

Η ευκολία -ή μάλλον η δυσκολία- με την οποία βαφτίζονται 
σκάνδαλα, σκανδαλώδεις λειτουργίες στην ελληνική καθημερινότητα, είναι, απ ό,τι φαίνεται, υπόθεση αποφάσεων και μόνο. 
Δεν εννοώ των εισαγγελέων, οι οποίοι τουλάχιστον προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους.

Στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, γινόταν ό,τι γίνεται με τις τράπεζες στο σύστημα της ελληνικής τραπεζοκλεπτοκρατίας. 
Αυτό που γίνεται είναι πως δίνονται δάνεια χωρίς εγγυήσεις σε διάφορους που αποτελούν το σύστημα της φιλικής διαπλοκής, τα οποία πολλές φορές καταλήγουν σε θαλασσοδάνεια. 
Μόνο οι υποθέσεις τις οποίες έχουμε αποκαλύψει εμείς, είναι αρκετές για να χώσουν μια σειρά από τραπεζίτες και τραπεζοκόμους στη φυλακή. 
Καμιά όμως από τις υποθέσεις που αφορούν την Πειραιώς, το ξεπούλημα της ΑΤΕ, τα δάνεια Βγενόπουλου σε ανθρώπους που έκαναν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στις δικές τους επιχειρήσεις, δεν έχουν προχωρήσει.

Ο λόγος είναι πως οι εισαγγελείς, είτε έντιμοι είτε όχι και τόσο, δεν μπορούν να προχωρήσουν καμιά υπόθεση τραπεζικού σκανδάλου αν δεν δώσει στοιχεία η Τράπεζα της Ελλάδας και ο διοικητής της, Γιώργος Προβόπουλος. 
Στην περίπτωση απ ό,τι φαίνεται του ΤΤ, τα στοιχεία δόθηκαν, καίγοντας συγκεκριμένους εμπλεκόμενους. 
Στην υπόθεση όμως του Βγενόπουλου και της Marfin, η Τράπεζα της Ελλάδος δεν έχει δώσει στοιχεία για τα 700 εκατομμύρια -για παράδειγμα- που δόθηκαν ως δάνεια από την Marfin στον εφοπλιστή Ζολώτα, χωρίς εγγυήσεις, για να αγοράσει μετοχές του ίδιου του ομίλου Βγενόπουλου. 
Η Τράπεζα της Ελλάδας επίσης, όπως και οι εισαγγελείς, δεν έχουν εξετάσει την καταγγελία από τις κυπριακές αρχές, ότι ο Σάλλας αγόρασε το ελληνικό κομμάτι Κυπριακής Τράπεζας με ποσό μικρότερο από αυτό που χρωστούσε ο ίδιος στην Τράπεζα. 
Κανένας έλληνας εισαγγελέας, και φαντάζομαι ούτε η ΤΤΕ, δεν εξέτασε τις αποκαλύψεις του Reuters πως η οικογένεια Σάλλα αγόραζε με δάνεια της τράπεζας Πειραιώς κτίρια τα οποία μεταπουλούσε στην ίδια την Τράπεζα μέσω παρένθετου προσώπου σε πολλαπλάσιες τιμές.

Η Ελλάδα είναι χωμένη μέσα στον τραπεζικό βόθρο και πληρώνει μέσω της ανακεφαλαιοποίησης χρήματα για να κλείσει την μαύρη τρύπα που δημιούργησε η κλοπή των τραπεζιτών και την οποία έντεχνα αποδίδουν στην κρίση. 
Όσες εισαγγελικές έρευνες έχουν ξεκινήσει για τράπεζες κάπου σκοντάφτουν, με εξαίρεση δύο. 
Αυτή για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και μία ακόμη για την Proton Bank. 
Η δεύτερη οδήγησε τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη στη φυλακή αλλά υπάρχει μια ενδιαφέρουσα, επίσης σκανδαλώδης, πλευρά. 
Το πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος το οποίο κατέληγε στο συμπέρασμα πως από την Proton Bank αφαιρέθηκαν 700 εκατομμύρια ευρώ, δεν έκανε διάκριση στο ποιός ήταν ο ιδιοκτήτης της Τράπεζας όταν έγιναν όλα αυτά. 
Στο απολογητικό του υπόμνημα, ο προφυλακισμένος Λαυρεντιάδης διαβεβαιώνει πως τα μισά από αυτά τα δάνεια δεν δόθηκαν από τον ίδιο αλλά επί διοικήσεως Σάλλα. 
Κανένας όμως δεν οδήγησε τον πρόεδρο της Πειραιώς έστω ως μάρτυρα στον ανακριτή. Ακόμη και ενώ φαίνεται από το ίδιο το πόρισμα πως τρεις off shore εταιρείες πήραν δάνεια 82 εκατομμυρίων χωρίς εγγυήσεις από την Proton, για να κάνουν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου στην Πειραιώς και να φανεί η καταρρέουσα Τράπεζα ως εύρωστη.

Η εξέλιξη της έρευνας που αφορά το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο είναι θετική όπως και κάθε άλλη έρευνα που οδηγεί στον πυρήνα της διαφθοράς. 
Είναι ξεκάθαρο πως τα πρόσωπα που διοικούσαν το Ταμιευτήριο δεν λειτουργούσαν χωρίς πολιτικές εντολές. 
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν η έρευνα και οι αποκαλύψεις θα φτάσουν ως τους εντολείς. 
Θα έχει επίσης ενδιαφέρον να δούμε αν θα προχωρήσουν έστω και τώρα οι έρευνες για τα σκάνδαλα των τραπεζών, για τα οποία υπάρχει πλήθος στοιχείων. 
Για την Πειραιώς για παράδειγμα, τα στοιχεία αυτά έχουν κατατεθεί πριν 3 χρόνια, πολύ πριν δηλαδή από αυτά που αφορούσαν το ΤΤ. 

Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε να πέφτουμε απ τα σύννεφα, όποτε αποφασίσει ο κύριος Προβόπουλος να ρίξει κάποιον στην αρένα. 
Δεν υπάρχει σκάνδαλο μιας Τράπεζας, αλλά ενός συστήματος διαπλοκής και κλεπτοκρατίας που ευνοείται και συγκαλύπτεται από την Τράπεζα της Ελλάδος. 
Αυτή είναι το σκάνδαλο. 
Είναι το σύστημα που κρατά διασωληνομένα τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης με συνεχή δάνεια, διαφημιστικές δαπάνες και χρηματισμό πολιτικών και δημοσιογράφων, αλλά αρνείται να διασώσει και να χρηματοδοτήσει τις παραγωγικές διαδικασίες στη χώρα. 
Δίνει 110 εκατομμύρια στο Mega και άλλα τόσα στο ΔΟΛ, αλλά κατάσχει σπίτια και επιχειρήσεις για μερικές χιλιάδες ευρώ.

ΥΓ: Για τους συναδέλφους και τους εισαγγελείς που δυσκολεύονται να βρουν και να δημοσιοποιήσουν τα στοιχεία για τα σκάνδαλα των Τραπεζών, το αρχείο μας είναι στη διάθεσή τους.

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Συνέταιροι και στα σκάνδαλα

 από εφημερίδα (ΑΥΓΗ)

Η δικαστική έρευνα για τα σκάνδαλα που σφράγισαν την πορεία της χώρας προς τη χρεωκοπία μοιάζει με Λερναία Ύδρα. Μόλις εκδικάζεται η μία υπόθεση, ξεπετάγεται η άλλη!

Η δικαστική έρευνα για τα σκάνδαλα που σφράγισαν την πορεία της χώρας προς τη χρεωκοπία μοιάζει με Λερναία Ύδρα. Μόλις εκδικάζεται η μία υπόθεση, ξεπετάγεται η άλλη!

Δύο είναι οι βασικοί πυλώνες των ερευνώμενων αυτή την περίοδο υποθέσεων διαφθοράς: οι υπερεξοπλισμοί και οι τράπεζες. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το βάθος που θα φτάσουν οι έρευνες, αλλά, αν κρίνουμε από τον αιφνιδιασμό της δικέφαλης κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Στο θέμα των υπερεξοπλισμών και των συνακόλουθων υποθέσεων δωροδοκίας η δικαστική έρευνα διευκολύνθηκε από τα στοιχεία που ήρθαν από το εξωτερικό. Στο θέμα των "χρυσών θαλασσοδανείων" και, γενικότερα, της ροής του πολιτικού χρήματος και των επιχειρηματικών - κομματικών εξυπηρετήσεων, τα στοιχεία αποκαλύφθηκαν και πάλι από τη διεθνή έρευνα σχετικά με την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών. Η διαφαινόμενη κατάρρευση του δικομματικού συστήματος εξουσίας διευκολύνει επίσης εκ των πραγμάτων τις πρωτοβουλίες της Δικαιοσύνης. Όλοι οι παράγοντες του δημόσιου βίου μετρούν την ευθύνη που έχουν για την αποκάλυψη περιπτώσεων προκλητικής κακοποίησης του δημοσίου συμφέροντος. Ίσως γι' αυτό στο Μαξίμου να επικρατεί αιφνιδιασμός...

Οι αποκαλύψεις για το Τ.Τ. εικονογραφούν τη γενικότερη λεηλασία του Δημοσίου και την επικράτηση της διαπλοκής και των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη υπόθεση διαφθοράς όπου, σύμφωνα με τις δικαστικές ενδείξεις, συνυπάρχουν, ως να μην άλλαξε η κυβέρνηση το 2009, αξιωματούχοι των κυβερνήσεων Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου. Επίσης για πρώτη φορά έρχεται στο προσκήνιο το όνομα μεγαλοκαναλάρχη. Είμαστε, άραγε, μπροστά σε απτές αποδείξεις για τις σκοτεινές διαδρομές του πολιτικού χρήματος; Ακούγεται μάλιστα ότι στους πρωταγωνιστές των σκανδάλων, όπου εκτός των θαλασσοδανείων υπάρχει η εκκρεμότητα με τα περιβόητα CDS, διακρίνονται γόνοι επιφανών πολιτικών οικογενειών. Πόσο βαθιά θα μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο;

Προκαλεί εντύπωση η αδόκιμη ή και ωμή κυβερνητική παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης, που ανάγκασε τους δικαστές, απευθυνόμενοι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να δηλώσουν ότι δεν ενεργούν από ρεβανσισμό προς πολιτικά πρόσωπα, αλλά κάνουν την αυτονόητη δουλειά τους.

-

Π. Σκουρλέτης: Για να υπάρξει Ευρώπη πρέπει να έχουμε μια άλλη Ευρώπη

Ανάρτηση από (LEFTE)

Συνέντευξη του Πάνου Σκουρλέτη, εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ (Λυριτζής – Οικονόμου)

Αυτή τη στιγμή έχουμε και επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας

Όλα αυτά τα τελευταία χρόνια είναι συχνή εικόνα. Νομίζω ότι αποτελεί μια πάγια πρακτική εκ μέρους της κυβέρνησης η βίαιη καταστολή κάθε κοινωνικής διαμαρτυρίας που πάει χέρι – χέρι με την αντικοινωνική πολιτική που εφαρμόζει.

Εσείς επιμένετε στη θέση που εκφράσατε χθες στο σωστό της άποψής σας για τη μη παρουσία σας στη χθεσινή εκδήλωση;

Λέτε να το έχουμε αλλάξει;

Το λέω επειδή επικριθήκατε πολύ έντονα και από πολλές πλευρές…

Δεν είναι έτσι, διότι ήταν μια απόλυτα πολιτική στάση η οποία έχει να κάνει με την εκτίμησή μας ότι η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά σε σχέση με τους σχεδιασμούς και της εξαγγελίες της δεν έχει ούτε κατά διάνοια την πρόθεση να θέσει τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν την Ελλάδα και την Ευρώπη, δηλ. τα προβλήματα των κυρίαρχων στρατηγικών απέναντι στην οικονομική κρίση, κατά τη διάρκεια της Προεδρίας. Οι χθεσινές παρεμβάσεις τόσο του κ. Μπαρόζο, όσο και του κ. Σαμαρά δεν αφήνουν περιθώριο για κάποιο άλλο συμπέρασμα. Και οι δυο ταυτίστηκαν με το μνημόνιο, υπερασπίστηκαν αυτή την πολιτική και ταυτίστηκαν επιτιθέμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ.

Μια κριτική που ασκείται είναι το γεγονός ότι είναι αντιφατική σε σχέση με το μήνυμα που στέλνει η υποψηφιότητα του κ. Τσίπρα για την Προεδρία. Μια άποψη λέει ότι δεν μετέχεις κάπου μόνο όταν συμφωνείς ή όταν έχεις τον συσχετισμό δυνάμεων, αλλά μετέχεις και για τον αλλάξεις, για να διαμορφώσεις νέους συσχετισμούς. Και επειδή εδώ δεν είναι μια εσωτερική υπόθεση και είναι η Προεδρία και ο κ. Τσίπρας στέλνει ένα σήμα και με τη δική του υποψηφιότητα. Δεν είναι λίγο αντιφατικό ότι δεν πηγαίνεις;

 Δεν είναι αντιφατικό. Γιατί δεν είχε καμιά διάσταση αντιθεσμική.  Θα σας έλεγα ότι αν κάποιος είχε μια αντιθεσμική συμπεριφορά ήταν ο κ. Μπαρόζο και ο κ. Σαμαράς οι οποίοι χρησιμοποίησαν το βήμα της εναρκτήριας πανηγυρικής συνεδρίασης γα την ελληνική Προεδρία για να επιτεθούν στον ΣΥΡΙΖΑ και να θέσουν διλήμματα και ερωτήματα προεκλογικού χαρακτήρα, όπως το Ευρώπη ή Όχι. Ενώ, το πραγματικό ζήτημα είναι το ποια Ευρώπη θέλουμε. Για να υπάρξει Ευρώπη πρέπει να έχουμε μια άλλη Ευρώπη.

Δεν θα ήταν μια ευκαιρία να τα πείτε όλα αυτά με το κ. Τσίπρα σε ένα διεθνές ακροατήριο και να πει κι αυτός τη θέση του και να έπαιζε παντού η δήλωσή του;

Γνωρίζετε καλά ότι όλους τους επόμενους μήνες όχι απλώς θα τα πούμε, αλλά θα οργώσουμε την Ευρώπη. Είναι γνωστές οι απόψεις μας για την ανάγκη αλλαγής των κυρίαρχων πολιτικών εντός της Ευρώπης και αυτές θα τις πούμε και θα τις παλέψουμε λυσσαλέα.  

Σε σχέση με το άλλο θέμα που υπάρχει στην επικαιρότητα για την 17Ν και την απόδραση του Ξηρού, ακούσαμε από έναν βουλευτή που προκάλεσε εντύπωση. Ότι υπάρχουν συμπαθούντες στον ΣΥΡΙΖΑ της 17Ν. Και μερικοί λένε ότι δικαιώνει και τη ΝΔ που σας έχει εξαπολύσει επίθεση…

Νομίζω ότι η είδηση δεν είναι ότι ειπώθηκε από τον κ. Τατσόπουλο διότι φαντάζομαι ότι αυτό θα εννοείτε. Η είδηση είναι ότι το κόμμα της ΝΔ την πρώτη μέρα της ανάληψης της Προεδρίας επέλεξε να σηματοδοτήσει τη μέρα αυτή με απαγόρευση συγκεντρώσεων, δακρυγόνα, με ματαίωση 2 μέρες πριν της επίσκεψης της Επιτροπής ελέγχου για τα πεπραγμένα της τρόικας. Έχασε  δηλαδή τη μεγάλη ευκαιρία που είχε ο κ. Σαμαράς να αναδείξει τα πραγματικά προβλήματα που έχουμε σήμερα ως χώρα αλλά και στην Ευρώπη, διότι περί αυτού πρόκειται. Αντίθετα θεωρεί ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προστατεύει και υπερασπίζεται την τρομοκρατία. Ε, δεν υπάρχει τέτοιο προηγούμενο στον ευρωπαϊκό χώρο. Αναφέρθηκε, δε, με τέτοιον τρόπο και σε προσωπικότητες της ευρωπαϊκής διανόησης, όπως ο Τόνι Νέγκρι όπου ο τρόπος αυτός είναι προσβλητικός και για την Ιταλία διότι εδώ και χρόνια διδάσκει και είναι ελεύθερος, τι σημαίνει ότι και η ιταλική κυβέρνηση καλύπτει τους τρομοκράτες και η  Γαλλία του Μιτεράν που επί χρόνια φιλοξενούσε τον Νέγκρι; Δεν μπορεί λοιπόν να εμφανίζεται ως ο αμόρφωτος χωριάτης  της Ευρώπης το Γραφείο Τύπου της ΝΔ.

Να μας απαντήσετε και για τον βουλευτή σας;

Ο κ. Τσατσόπουλος αισθάνθηκε την ανάγκη να βγάλει μια ανακοίνωση και να διευκρινίσει ακριβώς τι εννοούσε. Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι προσβλητικό να τίθεται ένα θέμα γύρω από τα ζητήματα της τρομοκρατίας. Όταν είναι γνωστό ότι η αριστερά είχε πάντα μέτωπο απέναντι στην τρομοκρατία.

Η εκτίμηση που κάνετε για το μέτωπο που σας ανοίγει η ΝΔ απέναντι σε αυτά τα ζητήματα ποια είναι; Από τη στιγμή που υπάρχουν και ανοιχτά ζητήματα για το χρέος, τη χρηματοδότηση της χώρα για τα επόμενα χρόνια, κλπ. Γιατί επιλέγει η ΝΔ να ανοίξει αυτά τα θέματα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ;

Προσπαθεί να αποδράσει από το πεδίο των πραγματικών αντιπαραθέσεων και προβλημάτων και όσων αναφέρατε και πριν, όπως τα ζητήματα της οικονομίας, της εφαρμοζόμενης πολιτικής, τους χρέους, κλπ. Γιατί εκεί αισθάνεται αδύνατη και προσπαθεί να δημιουργήσει θέματα εκεί που δεν υπάρχουν. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Το έχουμε ζήσει όλα τα τελευταία χρόνια. Από τότε που ο κ. Σαμαράς ανέλαβε πρωθυπουργός, επιτίθεται κατά καιρούς στον ΣΥΡΙΖΑ, τον έχει χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση, άλλες φορές έχει υποστηρίξει τη θεωρία των δύο άκρων και τον έχει εξισώσει με την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής. Πράγματα πρωτάκουστα, που δυναμιτίζουν τον πολιτικό διάλογο στη χώρα και παραπέμπουν σε μια εμφυλιοπολεμική λογική προηγούμενων δεκαετιών.

Για το σκάνδαλο με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έχετε να κάνετε κάποιο σχόλιο;

Και αυτό το σκάνδαλο (ΤΤ), όπως και η υπόθεση των εξοπλισμών, αναδεικνύουν ουσιαστικά και σε όλες τους τις διαστάσεις την κατάρρευση ενός φαύλου δικομματικού συστήματος διαπλοκής και διαφθοράς που υπήρχε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Οι διοικήσεις του ΤΤ ήταν διορισμένες από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Είναι βασικές πλευρές όλου αυτού του συστήματος το οποίο είχε καθίσει στο σβέρκο της ελληνικής κοινωνίας και έκανε τις δουλειές του με τον τρόπο που τις έκανε. Η υπόθεση αυτή πρέπει να διερευνηθεί σε βάθος, να τιμωρηθούν οι ένοχοι και χρειάζεται επιτέλους να υπάρξει κάθαρση σε όλα τα επίπεδα.

- 

ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΝΤΡΟΠΗΣ

 

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Καλώς ήλθες στον εφιάλτη. Η τελευταία του πράξη θα είναι η κόλαση – Και η αυλαία αυτής της πράξης κοντεύει πλέον να πέσει οριστικά. Αυτή την πράξη φρόντισε να μη την ζήσεις εσύ, και ο ασφαλέστερος τρόπος για να το πετύχεις, είναι  να τους στείλεις στο διάολο τώρα, μαζί με το σκηνικό της απάτης…

Γιατί όταν τελειώσει κι αυτή παράσταση…

Η ζωή σου θα έχει βυθιστεί ακόμη βαθύτερα στην κόλαση που σχεδιάζει το σουλτανάτο και εκτελούν τα ντόπια ανδρείκελα…

Η πατρίδα σου θα έχει «κλειδώσει» ανεπιστρεπτί τη θέση της στο τελευταίο της ταξίδι που θα την οδηγήσει στον απόλυτο διαμελισμό…

Κι εσύ, εμείς, όλοι μας, θα έχουμε εξασφαλίσει τον διόλου κολακευτικό τίτλο του πιο ηλίθιου λαού σ αυτό τον πλανήτη που...

Τους ανέχτηκε, που υπέμεινε τα πάνδεινα, που αφέθηκε μέχρι την τελευταία στιγμή να επενδύει ελπίδες και όνειρα σ ένα καράβι που το ναρκοθέτησαν από παντού και η καταβύθιση του έχει καταστεί πια μοιραία και ανεπίστρεπτη.

Τα ψέμματα τελείωσαν…

Και οι δωσίλογοι ήρθε η ώρα να πληρωθούν με το νόμισμα που τους αξίζει από τις ίδιες τις συμμορίες που υπηρέτησαν πιστά και με απόλυτη δουλικότητα. Τα ΜΜΕ και οι χορογράφοι της επικοινωνίας όμως επιχειρούν να παίξουν το τελευταίους τους απατηλό χαρτί.

Επιχειρούν να εμφανίσουν τον πρωθυπουργό που κιότεψε, ως αφηνιασμένο λιοντάρι. Τον εμφανίζουν διατεθειμένο να παίξει λέει το χαρτί του Α(υ)ναστασιάδη και να εκβιάσει τις συμμορίες με …παραίτηση και με ολίγην από Τσίπρα αν δεν τον στηρίξουν… Μπαρμπούτσαλα!!!

Επιχειρούν να εμφανίσουν το Στουρναράνθρωπο των τραπεζιτών ως ατίθασο αντράκι διατεθειμένο να απειλήσει τους υπαλληλίσκους με ολίγην από Τσίπρα και αυτός, αν η τρόϊκα επιμείνει να ζητάει και άλλα μέτρα… Παπάρια!!!

Την έχουν κάνει ήδη γαργάρα και οι δυό. Θύματα της μεροδούλι – μεροφάι πολιτικής τους, πρόθυμα όμως να σου πηδήξουν και πάλι το μυαλό με φρούδες ελπίδες και αυταπάτες ολέθριες, για την επόμενη μέρα που θα είναι ακόμη χειρότερη από την προηγούμενη. Από κάθε προηγούμενο εφιάλτη που βίωσες μέχρι σήμερα που μετράς ήδη 5.000 δολοφονημένους συμπολίτες σου στην κόλαση της ψεύτικης ελπίδας.

Ποιά είναι η αλήθεια???

Και πόσο καλά την ξέρουν άραγε οι πρωταίτιοι της εθνικής καταστροφής??? Η αλήθεια είναι μία και είναι απλή και ξεκάθαρη.

• Τα 400 δις χρέος που φόρτωσαν στην πλάτη σου και στις πλάτες των αγέννητων τρισεγγόνων σου, είναι ένα νούμερο τραγικό. Συνιστούν ένα χρέος δολοφονικό, το οποίο δεν πρόκειται να αποπληρωθεί ούτε τη Δευτέρα παρουσία.

Σε παραμυθιάζουν με την προσδοκώμενη ανάπτυξη ενώ ξέρουν καλά ότι…

Και ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει. Αλλά…

Ακόμη και αν κάποτε αυτή η χιλιοτραγουδισμένη ανάπτυξη εμφανιστεί, δεν πρόκειται να αντισταθμίσει ετησίως ούτε μια τρίχα από τα αρχίδια αυτού του χρέους με το οποίο αλυσόδεσαν την πατρίδα σου.

• Όταν κάθε 1% ανάπτυξη ή αν θέλεις πλεόνασμα, μεταφράζεται σε 1,5 δις ετησίως, κάτσε και υπολόγισε πόσες εκατοντάδες χρόνια χρειάζονται για να αποπληρώσεις τα 400 δις συν τους τόκους και τα χρεολύσια.

• Βγαίνουν λοιπόν τα νούμερα??? Που οδηγούν??? Γιατί τους πιστεύεις??? Γιατί παραμυθιάζεσαι??? Σε τι νομίζεις ότι στηρίζεις αυτή τη γαμημένη σου την ελπίδα και τη γαϊδουρινή υπομονή που επιδεικνύεις τόσον καιρό???

Καταλαβαίνεις λοιπόν που σε οδηγούν???

Αντιλαμβάνεσαι στο όνομα ποιάς ελπίδας και προσδοκίας έχεις υποθηκεύσει την αξιοπρέπεια και τη ζωή σου???

Συνειδητοποιείς ότι έχεις απέναντί σου μια συμμορία ντόπιων και ξένων εκβιαστών – δολοφόνων, που κάθε δράμι ανοχής σου θα το μετατρέπουν αυτόματα σε εφιάλτη για σένα και ότι αγάπησες???

Έχεις επίγνωση του μεγέθους του ψεύδους και της απάτης με το οποίο σε φορτώνουν καθημερινά, μέχρι να τους παραδώσεις ακόμη και τη γυναίκα σου, την κόρη σου ή την αδερφή σου και αφού θα σε έχουν ξεγυμνώσει από τα πάντα το μόνο που θα σου μένει μετά θα είναι να φουντάρεις από το πρώτο μπαλκόνι που θα βρεις και αυτό το μπαλκόνι δε θα είναι καν δικό σου???

Τι στο διάολο περιμένεις λοιπόν???

Τους Γερμανοτσολιάδες να σε λυπηθούν???

Το επόμενο παραμύθι με το οποίο σχεδιάζουν να σε εξαπατήσουν και πάλι???

Δεν αντιλαμβάνεσαι το πόσο μαλάκα τελικά σε θεωρούν και τι ελεεινά παιχνίδια παίζουν σε βάρος σου???

• Μην περιμένεις λοιπόν. Το τέλος που αξίζει στους δωσίλογους δώστο εσύ, και πάρε στα χέρια σου την πατρίδα σου και τη ζωή σου.

• Κάθε επιπλέον μέρα υπομονής και ανοχής δε δίνει ζωή στο όνειρο. Σκοτώνει οτιδήποτε παραμένει ακόμη ζωντανό στο δύσμοιρο τούτο τόπο.

ΠΟΣΟ ΕΙΠΑΤΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ??? 400 δις??? ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ??? ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΡΕΣΤΑ...

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΕΥΜΑ ...

Άκου Σαμαρά! Άκου Βενιζέλο! Το τέλος των φίλων δοσίλογων της πρώτης κατοχής! Εσείς της νέας ιδιότυπης κατοχής δεν θα πάτε για εκτέλεση, αλλά για ΦΤΥΣΙΜΟ!!

Βρισκόμαστε στο έτος 1944. Ήδη το καλοκαίρι έχει έρθει και οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η παρουσία τους στην χώρα δεν θα κρατήσει πολύ. Οι σφαγές, οι εκτελέσεις και τα μπλόκα εντείνονται. Παράλληλα ο ΕΛΑΣ πολεμά αποφασιστικά για την ημέρα της απελευθέρωσης που κοντοζυγώνει...

Παράλληλα μεγάλη ανυπομονησία έχει απλωθεί στους συνεργάτες των Γερμανών στην Αθήνα και όλη την χώρα. Τι θα συμβεί τώρα που ο Κόκκινος Στρατός προελαύνει ακάθεκτος ? Τι θα απογίνουν εκείνοι ? Οι Γερμανοί φαίνονται καθησυχαστικοί. Υπόσχονται για όσους το επιθυμούν... 

Να τους πάρουν μαζί τους στην Γερμανία όταν επιστρέψουν. Οι Γερμανοί τελικά θα εγκαταλείψουν την Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, πριν όμως από αυτό διοργάνωσαν μια αποχαιρετιστήρια φιέστα... 
Με κάθε επισημότητα, οι Γερμανοί αποστέλλουν προσκλήσεις σε όλον τον "καλό" κόσμο της Αθήνας και των προαστίων. Καλούν κάθε είδους συνεργάτες τους, ταγματασφαλίτες, χωροφύλακες, δοσιλόγους και μαυραγορίτες. Η γιορτή λαμβάνει χώρα στο μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου. Σε αυτήν θα λάβουν μέρος πάνω από 100 καλεσμένοι και υψηλά ιστάμενοι της γερμανικής διοίκησης. Οι δοσίλογοι Γκόβερης, Κωστούλας, Φαρδούλης, Κούκας, Λιάσκας Χαμουρτζόγλου, Γιαννόπουλος, οι μαυραγορίτες Σταματόπουλος, Δενδρινός, Λιναρδάκης, Άρνης και Έξαρχος, ο Πέππας, προμηθευτής των Γερμανών ο Μιχαηλίδης γνωστός μαυραγορίτης λαδιού, ο Κωσταντόπουλος, ταγματάρχης των ταγμάτων ασφαλείας, ο Γεώργιος και η Αλεξάνδρα Λακιώτη καταδότες των Γερμανών, οι δοσίλογοι Χατζηδημητρίου και Σιάκος και ο Παπαβασιλείου στέλεχος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Ελλάδας και άλλοι πολλοί.
 

Η φιέστα θα ξεκινήσει με χορό, αργότερα ένα πλούσιο τραπέζι θα στρωθεί για να αποχαιρετισθούν οι συνδαιτυμόνες. Κρέας και φαγητά που σπάνιζαν ακόμα και από τα πιό εύπορα σπίτια και μπύρα άφθονη γερμανική μπύρα. Το γεύμα θα συνεχιστεί μέχρι τα ξημερώματα και τέλος θα έλθει το γκραν φινάλε. Με τις πρώτες αχτίδες του ηλίου οι Γερμανοί αποχωρούν χαιρετώντας ευγενικά τους καλεσμένους τους. 

Αμέσως μετά μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών θα μπουν οπλισμένοι στο κτίριο και θα εκτελέσουν εν ψυχρώ τους καλεσμένους. Όλοι δωσίλογοι. Δεν θα επιβιώσει ούτε ένας. 
Αυτό ήταν το μεφιστοφελικό τέλος πολλών από τους δοσίλογος της κατοχής που μας φέρνει στο νου το αρχαίο ρητό περί προδοσίας και προδοτών, "Την προδοσία αγάπησαν πολλοί, τον προδότη κανένας..." 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ 

Αρχισε να γέρνει η εκλογική ζυγαριά

του Σταύρου Λυγερού

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ δημοσκοπήσεις δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης. Επειτα από 18 μήνες αμφίρροπου εκλογικού συσχετισμού δυνάμεων, είναι σαφές ότι η ζυγαριά έχει ήδη αρχίσει να γέρνει. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί και διαφορετικά, όταν η κυβερνητική πολιτική συσσωρεύει συνεχώς ολοένα και περισσότερα οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Η απορία, λοιπόν, δεν είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει πλέον καθαρά κεφάλι. Είναι γιατί αυτό καθυστέρησε τόσο πολύ να συμβεί. Προφανώς, έχουν παίξει ρόλο και οι εδραιωμένες ιδεολογικοπολιτικές προκαταλήψεις. Η βασική αιτία, όμως, είναι οι δικαιολογημένες επιφυλάξεις ακόμα και των κεντροαριστερών ψηφοφόρων για την ικανότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να οδηγήσει με ασφάλεια και ομαλότητα την Ελλάδα εκτός μνημονίου και να στήσει την οικονομία στα πόδια της. Υπενθυμίζουμε ότι πριν από τις εκλογές του Μαΐου και κυρίως του Ιουνίου 2012, η «παράταξη του μνημονίου», με την αμέριστη βοήθεια του ευρωιερατείου, είχε προπαγανδιστικά πείσει την πλειοψηφία ότι νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ισοδυναμούσε με έξοδο από την Ευρωζώνη, κατάρρευση και πρόκληση χάους. Ο φόβος αυτός, σε συνδυασμό με την προεκλογική υπόσχεση των τριών κομμάτων που στη συνέχεια συγκυβέρνησαν (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ) ότι αντί για μονομερή καταγγελία του μνημονίου αυτά θα το επαναδιαπραγματεύονταν, διαμόρφωσε το εκλογικό αποτέλεσμα και την τότε κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η προεκλογική υπόσχεση για επαναδιαπραγμάτευση αποδείχθηκε επιταγή χωρίς αντίκρισμα, αλλά ο φόβος ότι εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγήσει σε χάος συνέχισε (με τη βοήθεια των κατεστημένων ΜΜΕ) να επηρεάζει καθοριστικά τον συσχετισμό δυνάμεων. Οσο όμως πλήττονται καίρια οι σταθερές του βίου εκατομμυρίων Ελλήνων, όσο η κυβερνητική προπαγάνδα διαψεύδεται από τα γεγονότα, τόσο διαλύονται οι αυταπάτες και τόσο κυριαρχεί η ανάγκη να δοθεί τέλος στην πορεία "αργού θανάτου". Αν και το κόμμα του Τσίπρα συνεχίζει να μην πείθει, από ένα χρονικό σημείο και πέρα αυτό που καθορίζει την συμπεριφορά των ψηφοφόρων δεν είναι τόσο η αξιολόγηση της εναλλακτικής λύσης όσο η ανάγκη να απομακρυνθεί η μνημονιακή κυβέρνηση. Η αντίθεση προς αυτή φουσκώνει τα πανιά κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής. Η πολιτική ιστορία διδάσκει, μάλιστα, ότι εάν η ζυγαριά γείρει υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η τάση δεν αντιστρέφεται. Αντιθέτως, διαμορφώνεται εκλογικό ρεύμα που συνεχώς ανοίγει την ψαλίδα. Τα εκβιαστικό δίλημμα «μνημόνιο ή χρεωκοπία;» και το φόβητρο της εξόδου από την ευρωζώνη φοβίζουν ολοένα και λιγότερους. Ο λόγος είναι απλός: Η πορεία εξαθλίωσης των μικρομεσαίων στρωμάτων έχει προσλάβει μεγάλες διαστάσεις. Εχουν πληθύνει όσοι πλέον έχουν ελάχιστα να χάσουν και ως εκ τούτου δεν είναι ευάλωτοι στον φόβο και στις φρούδες ελπίδες που καλλιεργεί η μνημονιακή προπαγάνδα. Η ασκούμενη πολιτική, άλλωστε, δεν πλήττει μόνο ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων. Πλήττει τη συντριπτική πλειονότητα των νοικοκυριών. Η κρίση έχει προσλάβει διαστάσεις οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής. Οι στατιστικές μόνο εν μέρει καταγράφουν το μέγεθος της καταστροφής. Δίπλα στο ενάμισι εκατομμύριο ανέργων, είναι και το ενάμισι εκατομμύριο εργαζομένων που έχουν πολλούς μήνες να πληρωθούν. Αλλά και όσοι έχουν ακόμα εισόδημα το βλέπουν συνεχώς να συρρικνώνεται. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι λόγω των αλλεπάλληλων περικοπών, ενώ το πλήθος των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και ελευθέρων επαγγελματιών λόγω της κατακόρυφης πτώσης του τζίρου τους. Την ίδια περίοδο, οι φορολογικές υποχρεώσεις εκτοξεύονται, καθιστώντας το διαθέσιμο εισόδημα περισσότερο ή λιγότερο ανεπαρκές για την κάλυψη των στοιχειωδών αναγκών επιβίωσης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ροκάνισμα των αποταμιεύσεων, όταν ακόμα υπάρχουν, και όταν έχουν εξαντληθεί τα νοικοκυριά να διολισθαίνουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και συχνά στην εξαθλίωση. Αυτός είναι ο λόγος που η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών στρέφεται ολοένα και περισσότερο εναντίον της κυβέρνησης. Κυβέρνηση υπό προθεσμία ΜΠΟΡΕΙ η πολιτικοεκλογική αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ να μην έχει προηγούμενο, αλλά η Ν.Δ. δεν θα ξεφύγει από τον κανόνα που θέλει το Μνημόνιο να τρώει τους υπηρέτες του. Ο λόγος που η πολιτικοεκλογική αποδόμηση της «γαλάζιας» παράταξη δεν έχει προσλάβει ακόμα τέτοιες διαστάσεις είναι ότι συσπειρώνονται πίσω της τα συνήθως προνομιούχα κεντροδεξιά αλλά και κεντροαριστερά στρώματα. Και συσπειρώνονται όχι τόσο επειδή συμφωνούν με την ασκούμενη πολιτική όσο επειδή θεωρούν ότι εάν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ η χώρα θα οδηγηθεί σε έξοδο από την ευρωζώνη και σε χάος. Με άλλα λόγια, ο φόβος κυριαρχεί ως κριτήριο πολιτικοεκλογικής συμπεριφοράς στα στρώματα που απέχουν ακόμα πολύ από τον γκρεμό. Πάντα με την αμέριστη βοήθεια των κατεστημένων ΜΜΕ, η κυβέρνηση Σαμαρά κάνει ό,τι μπορεί για να καλλιεργήσει και να εκμεταλλευθεί πολιτικοεκλογικά αυτό τον φόβο. Για την ακρίβεια, επιχειρεί συστηματικά να διαμορφώνει την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης όχι με βάση τα καυτά οικονομικοκοινωνικά προβλήματα, αλλά με όρους κομματικής αντιπαράθεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σ’ αυτό το πλαίσιο, καλλιεργεί την εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα αντίπαλο κόμμα με διαφορετική ιδεολογία και πολιτική, αλλά ένα κόμμα περιορισμένης νομιμότητας. Οι Σαμαράς και Βενιζέλος επιχειρούν να μετατρέψουν τις θεμιτές στη δημοκρατία ιδεολογικοπολιτικές διαφορές σε καθεστωτικού χαρακτήρα αναμέτρηση. Χωρίς να το λένε ρητά, αμφισβητούν τη θεμελιώδη και σταθεροποιητική αρχή της εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία. Στην πραγματικότητα, ο ισχυρισμός ότι το μνημόνιο είναι μονόδρομος υποδηλώνει ότι είναι επίσης μονόδρομος η παραμονή της «παράταξης του μνημονίου» στην εξουσία. Πρόκειται για βαθιά επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό, ο οποίος υπονομεύει τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος και βεβαίως καλλιεργεί με άλλη μορφή τον μετεμφυλιακό διχασμό της ελληνικής κοινωνίας. Ολα δείχνουν, όμως, ότι η «παράταξη του μνημονίου» έχει για τα καλά εισέλθει σε τροχιά αποδρομής από την εξουσία. Ολα δείχνουν ότι θα υποστεί καταλυτική ήττα όποτε κι αν στηθούν κάλπες. Μπορεί ο Σαμαράς να αναλύεται σε αισιόδοξες δηλώσεις, αλλά είναι κοινό μυστικό ότι η κυβέρνησή του έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται ως κυβέρνηση υπό προθεσμία. Αλάνθαστο σημάδι είναι ότι το τελευταίο διάστημα φροντίζει να κλείνει διάφορες εκκρεμότητες με έντονη οσμή διαπλοκής.

Ευρώπη χωρίς όραμα και αρχές...

Παρά τις φιέστες και τα μεγάλα λόγια, η επίσημη πρώτη της 5ης ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε. ανέδειξε πλήρως το κλίμα πολιτικής αμηχανίας που κατέχει την ελληνική κυβέρνηση και την ηγετική ελίτ της Ευρώπης, λόγω της αδυναμίας τους να εξαλείψουν τα σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά αποτυπώματα της κρίσης.

Ηταν σε όλους σαφές πως πίσω από τα σφιγμένα χαμόγελα και τις πιεσμένες ευγένειες κρυβόταν, ανεπιτυχώς, η αγωνία για το μέλλον μιας Ενωσης που παραπαίει ανάμεσα στην άγρια νεοφιλελεύθερη λιτότητα και...

στις ανεξέλεγκτες συγκρούσεις αδιαφανών, εθνικών και μη, οικονομικών συμφερόντων.

Οι ευρωεκλογές που έρχονται σε 5 μήνες, μεσούσης της ελληνικής προεδρίας, είναι ο πήχυς της ευρωπαϊκής αποτυχίας. Εκεί θα κριθεί, με την ψήφο ή με την παγερή αδιαφορία των ευρωπαϊκών λαών, η δυνατότητα επιβίωσης της Ευρώπης ως πειράματος πολιτικής ενοποίησης διαφορετικών εθνών-κρατών. Την ετυμηγορία αυτή των ευρωπαϊκών λαών φοβούνται οι ηγεσίες. Γιατί γνωρίζουν καλά ότι τα οικονομικά προγράμματα που επέβαλαν οδήγησαν στην έξαρση των οικονομικών ανισοτήτων και την όξυνση της κοινωνικής αδικίας, ιδίως μεταξύ Βορρά και Νότου.

Ειδικά για την Ελλάδα των Μνημονίων, τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Οι εκπρόσωποι της παλαιάς εξουσίας διαισθάνονται ότι έρχεται το τέλος της πολιτικής τους κυριαρχίας. Και βαφτίζουν όλη την εξέλιξη, δηλαδή την πιθανότητα εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, απαρχή πολιτικής αστάθειας, ένδειξη ανωριμότητας του λαού (λες και η ωριμότητα ταυτίζεται με τη διαιώνιση της δικής τους διαπιστωμένης φαυλότητας).

Συχνά οι ίδιοι αυτοί εκπρόσωποι του απερχόμενου πολιτικού συστήματος προσποιούνται πως ξεχνούν τη γενικευμένη διαφθορά, την ασύστολη διαπλοκή και την εκτεταμένη ατιμωρησία που έθρεψε τα φαινόμενα πολιτικής αφασίας τα οποία κυριάρχησαν στη μεταπολιτευτική περίοδο και έθρεψαν την εξουσία τους. Και δείχνουν ως κύριο υπεύθυνο τον αντίπαλό τους. Είναι έτοιμοι να καταλογίσουν στον ΣΥΡΙΖΑ τα πάντα, ακόμη και σχέση με τρομοκράτες! Με απίστευτες συκοφαντίες και ανύπαρκτες κατασκευές αναζητούν, ματαίως, τρόπους να αποτρέψουν το μοιραίο.

Αλλά και οι Ευρωπαίοι συνεταίροι τους δεν φαίνονται να συγκινούνται. Επιμένουν μονότονα και σαδιστικά στο ίδιο τροπάρι της λιτότητας. Ακόμη και τούτη την ώρα υπεραμύνονται των πολιτικών τους, δικαιολογούν τα προγράμματα λιτότητας, υπερηφανεύονται για τα επιτεύγματά τους, δακρύζουν υποκριτικά για τα θύματά τους, αλλά ρίχνουν το ανάθεμα της ευθύνης στις κυβερνήσεις που δεν τα εφάρμοσαν καλά. Ούτε τον οικοδεσπότη του Ζαππείου Α. Σαμαρά δεν εξαιρούν· έτσι, για τους τύπους.

Στην πράξη περιγράφουν ένα απέραντο Ελντοράντο αντιμαχόμενων συμφερόντων και διαρκών ανταγωνισμών. Δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης ο λόγος τους. Δεν συμβάλλει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση η πολιτική τους. Εχουν όλη την ευθύνη γι' αυτό.

Από enet

 

Προς διάλυση το ΠΑΣΟΚ, συρρίκνωση η ΝΔ, διάσπαση η ΔΗΜΑΡ

Η πορεία του ΠΑΣΟΚ προς την πολιτική εξαφάνιση και η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς σε αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά σε «κυβέρνηση εν αναμονή» μέχρι να γίνουν οι βουλευτικές εκλογές, οδηγεί σε αποσύνθεση και τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη. 

του Γιώργου Δελαστίκ 

Σε κινούμενη άμμο έχει μετατρέψει το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας η μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, όπως και η πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου που προηγήθηκε και υπήγαγε τη χώρα μας στο επονείδιστο καθεστώς εθνικής, οικονομικής και πολιτικής υποτέλειας του Μνημονίου.

Δικαίως το ΠΑΣΟΚ αποσυντίθεται, καθώς είναι το κόμμα που συνειδητά υποδούλωσε την πατρίδα μας μέσω του Μνημονίου στους Γερμανούς, στην ΕΕ και στο ΔΝΤ. Το 43,92% των ψήφων που είχε πάρει στις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 (πριν από μόλις τέσσερα χρόνια, που όμως φαίνονται σαν να έχουν περάσει... δεκαετίες!) έγινε 12,28% τον Ιούνιο του 2012. Οι 160 βουλευτές του 2009 έγιναν μόνο 33 τον περσινό Ιούνιο και από αυτούς απέμειναν στο ΠΑΣΟΚ μόλις 27 ένα χρόνο αργότερα.

Τα γεγονότα δείχνουν ότι θα επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις που θέλουν το ΠΑΣΟΚ στις επόμενες βουλευτικές εκλογές να παίρνει μονοψήφιο ποσοστό ψήφων. Αν όντως συμβεί αυτό, ο βαθύτατα ένοχος από πολιτική σκοπιά για την κατάντια του ΠΑΣΟΚ πρόεδρός του, Βαγγέλης Βενιζέλος, θα περάσει στην Ιστορία ως ο «νεκροθάφτης» του κόμματος. Θα του ανήκει και επισήμως πλέον ο τίτλος... «Ζίγδης του ΠΑΣΟΚ» από το όνομα του κατά τα άλλα συμπαθούς ηγέτη της Ένωσης Κέντρου – ΕΔΗΚ, ο οποίος παρέλαβε το κόμμα του το 1977 ηττημένο με ποσοστό 11,95% –οποία σύμπτωσις, σχεδόν όσο και ο Βενιζέλος πήρε το ΠΑΣΟΚ!– και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές του 1981 το έφερε στο... 0,4%!

Τόσο χαμηλά, βέβαια, αποκλείεται να ρίξει ο Βενιζέλος το ΠΑΣΟΚ, αλλά οι ομοιότητες είναι κραυγαλέες. Όπως το 1981 η άνοδος του ΠΑΣΟΚ σήμανε το τέλος της εποχής για την ΕΔΗΚ και τις πολιτικές δυνάμεις του Κέντρου, έτσι και τώρα η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ προοιωνίζεται το τέλος της εποχής της Κεντροαριστεράς που εκπροσώπησε επί σαράντα σχεδόν χρόνια το ΠΑΣΟΚ. 

Αποσύνθεση της ΔΗΜΑΡ

Η πορεία του ΠΑΣΟΚ προς την πολιτική εξαφάνιση και η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς σε αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά σε «κυβέρνηση εν αναμονή» μέχρι να γίνουν οι βουλευτικές εκλογές, οδηγεί σε αποσύνθεση και τη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη, αυτό το μεταβατικό, εντελώς προσωρινό πολιτικό μόρφωμα της «Αριστεράς της προσκολλήσεως».

Κανένα λόγο αυτοτελούς ύπαρξης δεν έχει πλέον η ΔΗΜΑΡ, πέρα από τη διαπραγματευτική αξία για τα στελέχη της, που σχεδόν στην ολότητά τους θα προσχωρήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν είναι, π.χ., βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ένα άτομο όπως ο Πέτρος Τατσόπουλος, είναι αστείο να ισχυριστεί σοβαρά κανείς ότι δεν μπορούν να είναι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο ο βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Γιάννης Πανούσης, αλλά ακόμη και ο επίσης βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Βασίλης Οικονόμου.

Μόνο για προσωπικούς λόγους κάποια στελέχη της ΔΗΜΑΡ θα επιμείνουν μέχρι τέλους να πάνε στο... διαλυόμενο ΠΑΣΟΚ. Με μοναδική σχεδόν εξαίρεση τον από πολλών ετών «πασοκολάγνο» γραμματέα της ΔΗΜΑΡ, Σπύρο Λυκούδη, ο οποίος βεβαίως θα καθαιρεθεί οπωσδήποτε από τη θέση του στο Συνέδριο του κόμματός του τον επόμενο μήνα, εμείς δεν γνωρίζουμε άλλο στέλεχος της ΔΗΜΑΡ που να υποστηρίζει την προσέγγισή της με το ΠΑΣΟΚ για ιδεολογικοπολιτικούς λόγους και όχι επειδή αναγκάζεται ή επειδή προσδοκά προσωπικά πολιτικά και επαγγελματικά οφέλη. 

Οι διεργασίες στη ΝΔ

Φαινομενικά, η ΝΔ δεν τα πάει κι άσχημα. Ασκώντας τη χειρότερη αντιλαϊκή πολιτική που έχει ασκήσει ποτέ κυβέρνηση σε αυτή τη χώρα, δεν έχει χάσει παρά τρεις μόνο βουλευτές της και επειδή έχει προσλάβει και έναν, οι συνολικές της απώλειες μέχρι στιγμής περιορίζονται σε δύο μόνο βουλευτές: εξέλεξε πέρσι τον Ιούνιο 129 και σήμερα έχει 127. Μηδαμινή, δηλαδή, η κοινοβουλευτική ζημιά που έχει υποστεί, ανάξια αναφοράς.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως πολλοί νεοδημοκράτες βουλευτές αντιπαθούν ή και εχθρεύονται τον Αντώνη Σαμαρά και καιροφυλακτούν για να τον καθαιρέσουν από αρχηγό του κόμματός τους μόλις βρουν την ευκαιρία. Μέχρι τις εκλογές όμως δεν φαίνεται να μπορούν να κάνουν κάτι.

Στερούνται ηγεσίας, πρώτα απ’ όλα. Ομάδα βουλευτών και στελεχών της ΝΔ απευθύνθηκε και στον Κώστα Καραμανλή προκειμένου ο πρώην πρωθυπουργός να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην επιχείρηση ανατροπής του Σαμαρά. Ο Καραμανλής αρνήθηκε κατηγορηματικά κάτι τέτοιο. Απολύτως εύλογη η στάση του. Έτσι κι αλλιώς η ΝΔ δεν σώζεται με τίποτα σε αυτές τις βουλευτικές εκλογές. Θα ηττηθεί σίγουρα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ως εκ τούτου θα ήταν πολιτικά ηλίθιο εκ μέρους του Κ. Καραμανλή να ανατρέψει τον Σαμαρά προεκλογικά, να χρεωθεί την πραξικοπηματική απομάκρυνση του νυν προέδρου της ΝΔ και κατόπιν να πάει στις εκλογές για να τις... χάσει πανηγυρικά!

Αντιθέτως, θα περιμένει την ήττα της ΝΔ στις βουλευτικές εκλογές και την πανηγυρική καρατόμηση του Σαμαρά τη νύχτα των εκλογών από όλες τις πτέρυγες του κόμματος και τη θητεία της ΝΔ στην έρημο της αντιπολίτευσης. Εκτιμώντας τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν και τις πιθανότητες επιστροφής της Δεξιάς στην εξουσία, ο Κ. Καραμανλής θα αποφασίσει τότε αν θα ανταποκριθεί στην «έκκληση» που θα μεθοδεύσει ο ίδιος να του απευθύνει το κόμμα του για να επιστρέψει ως «σωτήρας».. 

Απειλή ευρω-ολέθρου!

Δεν είναι καθόλου βέβαιο όμως ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν ομαλά προς αυτή την κατεύθυνση. Υπάρχει το εμπόδιο των ευρωεκλογών για την κυβέρνηση.

Η αναμενόμενη βαρύτατη ήττα της ΝΔ και η πανωλεθρία που θα υποστεί οπωσδήποτε το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι ίσως οδηγήσουν ακόμη και σε κατάρρευση της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, αν τα αποτελέσματα αποδειχθούν εφιαλτικά για τα δύο κυβερνητικά κόμματα.

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι οι ευρωεκλογές είναι εντελώς «της πλάκας», χωρίς καμιά πολιτική σημασία και βαρύτητα. Σύνηθες είναι το εκάστοτε κυβερνών κόμμα να παίρνει και... δέκα (!) μονάδες λιγότερες από τις βουλευτικές εκλογές και κανείς να μην ασχολείται με το θέμα αυτό μετά από δυο τρεις μέρες. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη ελάχιστες πολιτικές επιπτώσεις έχουν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. 

Εκλογικός γκρεμός

Υπάρχουν όμως και κάποια όρια ανοχής. Ας γίνουμε σαφέστεροι. Στις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2009 είχε πάρει το μεν ΠΑΣΟΚ ποσοστό 36,64%, η δε ΝΔ ποσοστό 32,29% – αθροιστικά, δηλαδή, τα δύο κόμματα που κυβερνούν σήμερα την Ελλάδα είχαν πάρει το 70% των ψήφων, το 68,93% για την ακρίβεια. Αν στις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο που θα γίνουν σε έξι μήνες, το Μάιο, πάρει η ΝΔ ένα ποσοστό γύρω στο... 20% και το ΠΑΣΟΚ γύρω στο 5%, τότε σίγουρα θα ξεσπάσει πολιτική κρίση. Αν, αντιθέτως, πάρει η ΝΔ γύρω στο 30% και το ΠΑΣΟΚ γύρω στο 10%, τότε δεν θα συμβεί τίποτα.

Έχουμε γράψει και επιμένουμε στη θέση αυτή ότι Σαμαράς και Βενιζέλος δεν εγκαταλείπουν με δική τους πρωτοβουλία την εξουσία με τίποτα. Αν όμως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ χάσουν συνολικά... σαράντα με πενήντα (!) εκατοστιαίες μονάδες στις ευρωεκλογές του Μαΐου, λογικό είναι να μην μας εκπλήξει αν «στασιάσουν» οι κυβερνητικοί βουλευτές και επιχειρήσουν να απαλλαγούν από τους απεχθείς και πολιτικά παταγωδώς αποτυχημένους ηγέτες τους προκειμένου να διασφαλίσουν την προσωπική πολιτική τους επιβίωση.

Αν, δηλαδή, Σαμαράς και Βενιζέλος, με την πολιτική που ακολουθούν, ρίξουν τα κόμματά τους σε πολιτικό γκρεμό στις ευρωεκλογές, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε να τους πετάξουν κι αυτούς στον γκρεμό οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. 

Προσπάθεια συγκάλυψης

Προσωπική μας άποψη είναι ότι η κυβέρνηση θα λαβωθεί, αλλά θα διασωθεί στις ευρωεκλογές. Με το κλίμα ψυχολογικής κατάπτωσης του πληθυσμού που παρατηρείται, δεν αποκλείεται καθόλου η αποχή στις ευρωεκλογές να υπερβεί ακόμη και το... 50%!

Κάτι τέτοιο θα είναι πρωτοφανές, αλλά θα σώσει την κυβέρνηση επειδή κατά τεκμήριο τα εκατομμύρια ψηφοφόρων που δεν θα προσέλθουν στις κάλπες θα είναι πρωτίστως πολίτες απογοητευμένοι από την πολιτική της κυβέρνησης. Με την αποχή τους αντικειμενικά θα μειώσουν τις ψήφους εναντίον της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, περιορίζοντας την έκταση της συντριβής των δύο κυβερνητικών κομμάτων.

Έτσι κι αλλιώς, η σημερινή κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου δεν εδράζεται ούτε στο 42% των ψήφων (29,66% της ΝΔ και 12,28% του ΠΑΣΟΚ) και κανείς δεν το θεωρεί άξιο αναφοράς. Αν χάσουν και πέντε εκατοστιαίες μονάδες στις ευρωεκλογές, ελάχιστοι είναι οι Έλληνες που θα αγανακτήσουν για το γεγονός ότι μας κυβερνούν δύο κόμματα που δύο στους τρεις ψηφοφόρους θα έχουν ψηφίσει εναντίον τους! Πολιτικά όμως η κυβέρνηση Σαμαρά θα έχει τελειώσει.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ (Τεύχος 214)

Σφοδρά πυρά ΣΥΡΙΖΑ - Αντιπολίτευσης για την υπόθεση του ΤΤ

«Δείγμα απόλυτης ασυδοσίας»

Ο Αλέξης Τσίπρας   (Φωτογραφία:  Eurokinissi )

---

• 8

---

Αθήνα

Σφοδρή κριτική στην κυβέρνηση εξαπολύει ο ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τις εξελίξεις στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, λέγοντας πως «είναι ένα δείγμα της τεράστιας διασπάθισης του δημόσιου χρήματος και της απόλυτης ασυδοσίας του διεφθαρμένου συστήματος εξουσίας των δύο κομμάτων και των διαπλεκόμενων συμφερόντων, που κυβερνούν τη χώρα για δεκαετίες και την οδήγησαν στην χρεοκοπία».

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιρρίπτει, επίσης, ευθύνες στη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας «για τον πλημμελή έλεγχο που ασκούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού οι παράνομες χρηματοδοτήσεις δόθηκαν από το 2006 μέχρι το 2011, με αποτέλεσμα να προκληθεί τεράστια ζημιά στο ΤΤ, εξαιτίας της χορήγησης δανείων χωρίς επαρκείς εξασφαλίσεις».

«Υπενθυμίζουμε ότι το ΤΤ μετά το διαχωρισμό του σε "καλή" και "κακή" τράπεζα και την ανακεφαλαιοποίησή του από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, έχει κοστίσει στο Ελληνικό Δημόσιο συνολικά 4,6 δις (κόστος κεφαλαιακής ενίσχυσης του Νέου ΤΤ 500 εκ. και χρηματοδοτικό κενό –funding gap– ύψους 4,1 δις), ενώ ακολούθησε το πλιάτσικο, με το χάρισμα του Νέου ΤΤ στην "υγιή" και "βιώσιμη" Eurobank, της οποίας επίκειται νέα ανακεφαλαιοποίηση, προφανώς γιατί η προηγούμενη απέτυχε.

»Έτσι, γεννά πολλά ερωτηματικά η δημοσιοποίηση του θέματος τις παραμονές της κατάθεσης του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών για την πώληση της Eurobank και τη νέα (!!!) ανακεφαλαιοποίηση (στην πραγματικότητα επανα-ιδιωτικοποίηση σε τιμή ξεπουλήματος) των υπολοίπων τραπεζών».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, επίσης τονίζει ότι δεν εμπλέκεται μόνο το ΤΤ σε παράνομες χρηματοδοτήσεις. «Υπάρχουν ενδείξεις και δημοσιεύματα στον διεθνή τύπο ότι και οι μεγάλες συστημικές τράπεζες έχουν χορηγήσει παρόμοιες, και μάλιστα πολύ πιο μεγάλες παράνομες χρηματοδοτήσεις» αναφέρει.

«Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το παρελθόν, καθώς οι ανακεφαλαιοποιημένες με δημόσιο χρήμα συστημικές τράπεζες, που έχουν κλείσει την παροχή ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, εξακολουθούν να χρηματοδοτούν αφειδώς τις κατά γενική ομολογία προβληματικές επιχειρήσεις των ΜΜΕ.

»Άραγε, έχουν ελεγχθεί οι χρηματοδοτήσεις αυτές από την Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοδοτικής Σταθερότητας;» αναρωτιέται ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ζητά, παράλληλα, να παρουσιασθούν άμεσα οι εκθέσεις ελέγχου των επιτρόπων του ΤΧΣ για τις συστημικές τράπεζες και να κληθεί να δώσει εξηγήσεις ο Διοικητής της ΤτΕ «για τον πλημμελή έλεγχο των χρηματοδοτήσεων όλων των τραπεζών, καθώς επίσης και για το γεγονός ότι το σκάνδαλο των παράνομων χρηματοδοτήσεων του ΤΤ αποκαλύφθηκε μετά από ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί την άμεση και σε βάθος εξέταση της υπόθεσης του ΤΤ, προκειμένου να αποδοθούν ευθύνες προς κάθε κατεύθυνση, τόσο για τους άμεσα όσο και για τους έμμεσα εμπλεκόμενους, συμπεριλαμβανομένων και των αρμόδιων εποπτικών αρχών.

Επίσης προειδοποιεί ότι «θα επιδιώξει να διερευνηθούν σε βάθος οι παράνομες χρηματοδοτήσεις όλων των τραπεζών και να αποδοθούν οι σοβαρές ευθύνες που έχουν οι διοικήσεις τους για τις αποφάσεις τους, αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδος και το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για πλημμελείς ελέγχους, που αποσκοπούν στη συγκάλυψη παράνομων χρηματοδοτήσεων συγκεκριμένων διαπλεκόμενων επιχειρηματικών κύκλων».

Δικαιωμένος αισθάνεται ο Καμμένος

Προσωπικά δικαιωμένος δηλώνει ο Πάνος Καμμένος, σύμφωνα με στενό του συνεργάτη που μίλησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, ενώ οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δηλώνουν ικανοποιημένοι από τις δικαστικές εξελίξεις σχετικά με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

Ο κ. Καμμένος - ο οποίος βρίσκεται στο Λονδίνο και επιστρέφει απόψε -, μιλώντας σε στενό συνεργάτη του, έκανε λόγο για προσωπική δικαίωση και παρέπεμψε στη δικαστική διαμάχη με τον Αντρίκο Παπανδρέου.

«Αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας τα είχε καταγγείλει ο Καμμένος και έγιναν δεκτά στην απόφαση με αριθμό 2644/3/06/2013, με την οποία κέρδισε την αγωγή εις βάρος του Αντρίκου Παπανδρέου» είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συνεργάτης του προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Ο ίδιος, ο Πάνος Καμμένος, σε ανάρτησή του σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, αναφέρει ότι «οι Έλληνες δικαστές απέδειξαν ότι δεν εκτελούν εντολές της εκτελεστικής εξουσίας και των διαπλεκόμενων, αλλά της συνείδησής τους».

ΔΗΜΑΡ: Σε βάθος διερεύνηση

Την σε βάθος διερεύνηση του θέματος, τη μεγίστη δυνατή επιστροφή των χρημάτων από τις επισφαλείς δανειοδοτήσεις πολύ μεγάλων ποσών σε επιχειρηματίες από το ΤΤ καθώς και την  απόδοση ευθυνών στους υπευθύνους  ζητεί και η ΔΗΜΑΡ.

ΚΚΕ: Σάπιο το καπιταλιστικό σύστημα

Το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του σημειώνει ότι «σε μια περίοδο που οι λαϊκές οικογένειες είναι αντιμέτωπες με τον εκβιασμό των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων για δάνεια που πήραν, προκειμένου να αντιμετωπίσουν βασικές ανάγκες, οι αποκαλύψεις στο ΤΤ αναδεικνύουν τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος».

Newsroom ΔΟΛ