Αναπτυξιακό ξεζούμισμα ή παραγωγική ανασυγκρότηση;

Του Βασίλη Ξυδιά

14.10.2015 | από Σύνταξη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 281 - 10/10/2015

         

Αναζητείται ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση απέναντι στο δυστοπικό μέλλον

Υποθέτω πως οι αναγνώστες του Δρόμου είναι ενήμεροι για το επεισόδιο του περασμένου Σαββάτου (3/10), όπου οι συγκεντρωμένοι Κρητικοί έστειλαν πίσω τις τρεις ανεμογεννήτριες που επρόκειτο να τοποθετηθούν στο υπερμέγεθες αιολικό πάρκο, στα νότια του Ψηλορείτη. Ήταν μεγάλη επιτυχία· κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί. Είναι όμως προφανές, πως, αν η αντίσταση παραμείνει σ’ αυτό το επίπεδο, οι ενδιαφερόμενες εταιρίες, επικουρούμενες και από τους νόμους και τους αστυνόμους, θα επαναλάβουν την προσπάθειά τους -μία και δύο, και όσες φορές χρειαστεί- μέχρι τελικά να πετύχουν τον στόχο τους.

Ανάλογη απαισιοδοξία προκαλεί και η αντιπαράθεση που ακολούθησε, μεταξύ αυτών που υπερασπίστηκαν την αντίδραση των ντόπιων στις ανεμογεννήτριες και αυτών που υπεραμύνθηκαν του αιολικού πάρκου (μεταξύ των τελευταίων ήταν και πολλοί νεοΣΥΡΖΑίοι, που έχουν αποχαλινωθεί στην υπεράσπιση της μνημονιακής λογικής). Ζούμε και σ’ αυτήν την περίπτωση μια επανάληψη του σεναρίου με τις Σκουριές. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτά που συμβαίνουν τώρα, μετά τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε όσα συνέβαιναν πριν απ’ αυτό, επί υπουργίας Π. Λαφαζάνη. Γίνεται φανερό ότι η Αριστερά ως πολιτική δύναμη, αλλά και τα κοινωνικά κινήματα από τη δική τους μεριά, αποδεικνύονται πολλές φορές ισχυρά και αποτελεσματικά στο επίπεδο της αντίστασης, αλλά αποδεικνύονται αδύναμα και αναποτελεσματικά όταν το πράγμα φτάνει στο επίπεδο της διακυβέρνησης ή της εναλλακτικής λύσης.

Στην προκειμένη περίπτωση γίνεται φανερή η έλλειψη μιας ριζοσπαστικής αντιπρότασης για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας – διότι περί αυτού πρόκειται. Με τις ανεμογεννήτριες το θέμα είναι ο ενεργειακός σχεδιασμός, αλλά το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει σε όλους τους παραγωγικούς τομείς. Είναι φανερή η έλλειψη της αντιπρότασης, τόσο στο επίπεδο ενός αντιπάλου σχεδίου διακυβέρνησης, όσο και στο επίπεδο μιας άμεσης κινηματικής πράξης, που να αναδεικνύει με θετικό τρόπο τη δυνατότητα της εναλλακτικής διακυβέρνησης «εδώ και τώρα».

Φιλελεύθερη νεοφεουδαρχία

Βεβαίως, οι κυβερνητικοί νεοΣΥΡΙΖΑίοι δεν χάνουν πλέον τον καιρό τους με τέτοιου είδους εναλλακτικές αναζητήσεις και αριστερές ονειροπολήσεις. Πλέον κυβερνούν! Μπορεί να μην αποφασίζουν, αλλά σ’ αυτήν τη ζωή δεν μπορεί να τα έχει κανείς όλα. Κυβερνούν διεκπεραιωτικά, υλοποιώντας τη νεοφιλελεύθερη «ανάπτυξη» όπως την προβλέπει το μνημόνιο, και όπως την περιμένουν με πολλή αγωνία οι νομείς της ολιγαρχικής εξουσίας. Κάνουν μ’ άλλα λόγια αυτό ακριβώς που κάνανε και οι προηγούμενοι.

Βάζουν μπρος να ξεπουλήσουν ό,τι μπορεί να ξεπουληθεί από τον φυσικό πλούτο και τις υποδομές της χώρας και στρώνουν το έδαφος για να έρθουν σε δεύτερο χρόνο οι λεγόμενοι επενδυτές· τεράστιοι νεοφεουδαρχικοί όμιλοι (πολυεθνικές εταιρίες, μαφιόζοι μεγιστάνες κ.λπ.) που βασισμένοι στην ισχύ του χρήματος, αλλά και στην άμεση ή έμμεση κρατική συνέργεια και διαπλοκή, θα νέμονται με ολιγοπωλιακό ή μονοπωλιακό κατά περίπτωση τρόπο όλους ουσιαστικά τους οικονομικούς κλάδους, αντικαθιστώντας την εξαφανιζόμενη από τα μνημόνια μικροεπαγγελματική μέση τάξη. Αυτό είναι το μνημονιακό αναπτυξιακό όραμα.

Προς το παρόν το μεγάλο παζάρι γίνεται στις υποδομές και τα δημόσια έργα, αλλά πολύ γρήγορα θα εξαπλωθεί στο real-estate (εξού και οι αναμενόμενες εξώσεις και οι πλειστηριασμοί) και κυρίως στη γεωργία-κτηνοτροφία. Αυτό το τελευταίο είναι ένα τεράστιο ζήτημα και δεν το έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει επαρκώς. Δεν αποκλείεται να δούμε ξαφνικά τα ενυπόθηκα κτήματα του κάμπου της Θεσσαλίας ή άλλων περιοχών της χώρας να περνάνε με μία κίνηση στην κατοχή κάποιου πολυεθνικού κολοσσού του γεωργικού τομέα (Syngenta, Monsanto κ.λπ.), γεγονός που θα εξηγεί εκ των υστέρων την απορρόφηση τής κατά τα άλλα προβληματικής Αγροτικής Τράπεζας από την Τράπεζα Πειραιώς, καθώς και κάποια από τα μέτρα του τρίτου μνημονίου.

Στην ίδια λογική προβλέπεται να «αναπτυχθούν» και πολλοί άλλοι κλάδοι στο εμπόριο και τις υπηρεσίες. Η περιβόητη «απελευθέρωση» των λεγομένων «κλειστών» επαγγελμάτων (φαρμακοποιοί, ταξί, περιπτεράδες, μεταφορείς κ.λπ.) δεν είναι τίποτα άλλο από την αποπροσωποποίηση αυτών των επαγγελμάτων προς χάριν του εγγενώς απροσώπου κεφαλαίου.

Εναλλακτική παραγωγική πρόταση

Απέναντι σ’ αυτό το δυστοπικό μέλλον -όχι πολύ μακριά από σήμερα- δεν έχει δυστυχώς διατυπωθεί ολοκληρωμένη εναλλακτική πρόταση. Γιατί δεν είναι βέβαια λύση οι μονομερείς κρατιστικές εμμονές ή οι περιθωριακές, σ’ αυτή τη φάση, δράσεις συνεργατικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Πολύ περισσότερο δεν είναι λύση οι νεο-κεϊνσιανές πολιτικές αναδιανομής (τα παίρνουμε από τους πλούσιους και φτιάχνουμε κοινωνικό κράτος). Και δεν αρκεί ως απάντηση στο παραγωγικό ζήτημα η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα σαν μια εκ των άνω τεχνική ρύθμιση.

Τίποτα, βέβαια, από τα παραπάνω δεν απορρίπτεται. Ούτε η κρατική παρέμβαση, ούτε οι εναλλακτικοί θεσμοί, ούτε η ανάγκη της αναδιανομής, ούτε και η ανάγκη δημοσιονομικής ευελιξίας. Δεν μπορεί, όμως, να υπάρξει διέξοδος από τη νεοφιλελεύθερη δυστοπία χωρίς την επιβίωση της μέσης τάξης και την ανασυγκρότηση της μεσαίας και μικρής ιδιοκτησίας, της μεσαίας και μικρής επιχείρησης(1). Ανοικτό είναι επίσης το ζήτημα της φορολογίας, που στάθηκε η αχίλλειος πτέρνα του προηγούμενου μνημονιακού καθεστώτος. Μπορούν οι αυθόρμητες ατομικές αντιστάσεις που ξεκινούν από τη φυσική αδυναμία πληρωμής να οδηγήσουν σε μια θετική εναλλακτική προσέγγιση του φορολογικού συστήματος;

Πρέπει, επιτέλους, να ανοίξει σοβαρά ο διάλογος γι’ αυτά τα ζητήματα. Να συζητηθούν όλες οι πλευρές ενός οιονεί κυβερνητικού προγράμματος για την παραγωγική ανασυγκρότηση και παράλληλα να αρχίσουν να αναπτύσσονται άμεσες κινηματικές και επιχειρηματικές δράσεις στις ίδιες κατευθύνσεις. Ασφαλώς δεν είναι εύκολο· εννοείται δε ότι θα πρέπει να υπερβούμε τη σφαίρα του προφανούς. Θα πρέπει να οραματιστούμε ένα κίνημα πολιτικής ανυπακοής και κοινωνικής χειραφέτησης ταυτοχρόνως. Κάτι σαν τη γκραμσιανή πολιτική της «κατασκευής του κατασκευαστή», που μας θύμισε πρόσφατα ο Γιώργος Λιερός(2).

(1) Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται η άποψη που εξέφρασαν τα τελευταία χρόνια στο Τμήμα Βιομηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξανδρος Οικονομίδης και ο Ανδρέας Κυράνης. Εισηγούνται την παραγωγή προϊόντων υψηλής ποιότητας και υψηλής προστιθέμενης αξίας, με ισχυρό εξαγωγικό προσανατολισμό, βασισμένα στη σύνθεση των νέων τεχνολογιών με την παραδοσιακή μαστορική του Έλληνα τεχνίτη. Ο Δρόμος της Αριστεράς έχει κατ’ επανάληψιν προσπαθήσει να ανοίξει τον διάλογο πάνω σ’ αυτό το θέμα. (Στόχοι ενός Σχεδίου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης 29/7/2013, Για μια ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση 6/7/2013, Ψάχνοντας το φάντασμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης 29/11/2014, Η ρεαλιστική δυνατότητα για την Ενδογενή Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Ελλάδας 7/2/2015, Είναι εφικτή μία ενδογενής παραγωγική ανασυγκρότηση;14/2/2015). Βλ. επίσης στην ιστοσελίδα του ΔτΑ το βίντεο από την ημερίδα Παραγωγική Ανασυγκρότηση. Υπάρχει άλλος δρόμος; 17/1/2015, και τα ηχητικά από τις δύο ραδιοφωνικές εκπομπές για την παραγωγική ανασυγκρότηση στο ThePressProject 10-11/9/2015.

(2) Γιώργος Λιερός, Από τον αναπτυξιακό παραγωγισμό στην ουσιαστική παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, εισήγηση στο φόρουμ Ευημερία χωρίς ανάπτυξη, 20-22 Φεβρ. 2015, ΕΜΠ.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"

- See more at: http://www.e-dromos.gr/anaptyxiako-xezoumisma-h-paragwgikh-anasygkrothsh/#sthash.OIrJrXop.dpuf

Η διγλωσσία ως κανόνας διαχείρισης της κυβέρνησης

14.10.2015 | από Σύνταξη

ΘΕΜΑ

Δημοσίευση: Φύλλο 281 - 10/10/2015

         

Όταν ο Προϋπολογισμός του 2016 ακυρώνει πανηγυρικά τις Προγραμματικές Δηλώσεις Τσίπρα

του Παύλου Δερμενάκη*

Η δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα έδωσε την βδομάδα αυτή το στίγμα της, με τις Προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή αλλά και την κατάθεση του προσχεδίου του Κρατικού Προϋπολογισμού (Κ.Π.) 2016. Αυτά τα δύο κείμενα «λένε» πολλά αλλά και «κρύβουν» πολλά και γι’ αυτό καλό είναι να τα βλέπουμε πάντοτε υπό το φως της «Συμφωνίας» στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 12ης Ιουλίου 2015, αφού και εκεί καταγράφονται όλες οι δεσμεύσεις Τσίπρα έναντι των «εταίρων».

Η δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα και οι στόχοι της δεν έχουν σχέση με την πρώτη. Αυτό φαίνεται από την πρώτη παράγραφο της ομιλίας του πρωθυπουργού.

Στις 8/2/2015 ξεκινούσε λέγοντας «…Η ανάκτηση της λαϊκής μας κυριαρχίας, η αποκατάσταση του ισότιμου ρόλου της χώρας μας στο θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η αποκατάσταση της αξιοπρέπειας του λαού μας, η κοινωνική δικαιοσύνη και η πολιτισμική αναγέννηση της πατρίδας μας αποτελούν τους βασικούς στόχους της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας που συγκροτήσαμε μετά την κυρίαρχη επιλογή του λαού μας στις 25 Ιανουαρίου».

Στις 5/10/2015 ξεκίνησε λέγοντας «η αποκατάσταση της οικονομικής σταθερότητας, η ανάκαμψη της οικονομίας και η επιστροφή στην ανάπτυξη, η ουσιαστική ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, η ριζική μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης με ταυτόχρονη πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας, είναι οι άμεσοι στόχοι της κυβέρνησής μας, η υλοποίηση των οποίων αποτελεί τον μόνο ασφαλή δρόμο για την έξοδο της χώρας από την πολυετή επιτροπεία και τα μνημόνια».

Η διαφορά είναι εμφανής, όσον αφορά το κοινωνικό και πολιτικό πρόσημο των προθέσεων ανάμεσα στις δύο τοποθετήσεις. Ειδικότερα, οι προθέσεις της 5/10 θα μπορούσαν σχετικά εύκολα να αναζητηθούν σε αντίστοιχες ομιλίες προηγούμενων πρωθυπουργών αφού στόχος είναι η οικονομική σταθερότητα, η ανάκαμψη, η επιστροφή στην ανάπτυξη, αλλά πουθενά δεν φαίνεται να μπαίνουν ως προμετωπίδα στόχων η ανάκτηση της λαϊκής κυριαρχίας, η κοινωνική δικαιοσύνη… Δυστυχώς, αυτή τη διαφορά των δύο κυβερνήσεων θα την βιώνουμε με δραματικό τρόπο το επόμενο διάστημα καθώς θα πρέπει να υλοποιούνται οι δεσμεύσεις στους εταίρους. Συνεπώς, με το «καλημέρα» προσδιορίζεται ο πολιτικός ορίζοντας της κυβέρνησης ως ένα ακόμα διαχειριστικό σχήμα της κρίσης.

Όσον αφορά τα ειδικότερα θέματα, για να έχουμε ένα καθαρό ορίζοντα τι «μέλλει γενέσθαι», θα σταθούμε στα ακόλουθα 2 σημεία: Δημόσιο χρέος και κοινωνική δικαιοσύνη.

Δημόσιο χρέος:

Η κυβέρνηση έχει θέσει πολύ ψηλά στην ατζέντα της το θέμα του δημόσιου χρέους με στόχο την επίτευξη κάποιας συμφωνίας ελάφρυνσης επ” αυτού. Από την ομιλία του πρωθυπουργού γίνεται απόλυτα σαφές, όπως και από το προσχέδιο του Κ.Π., ότι η όλη «ρητορική» γύρω από το θέμα χρέος εξαντλείται στα όρια που ορίζουν οι «θεσμοί» χωρίς να προβλέπεται πουθενά διαγραφή μέρους του ούτε φυσικά χρησιμοποιούνται όροι όπως «μη βιώσιμο».

Έτσι ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι «η απομείωση του χρέους είναι ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας… Η ελληνική πλευρά θα προσέλθει στη συζήτηση αυτή (για το χρέος) με συγκεκριμένη στρατηγική, με συγκεκριμένες και σαφείς προτάσεις. Θα προτείνουμε συγκεκριμένα την επιμήκυνση των πληρωμών, τη μείωση των επιτοκίων και τη μετατροπή τους σε σταθερά επιτόκια. Θα προτείνουμε τη ρήτρα ανάπτυξης, αλλά και μία μακρά περίοδο χάριτος…».

Συνεπώς, θα προτείνει ουσιαστικά η κυβέρνηση αυτά που εκ των προτέρων έχει ήδη αποδεχθεί το ESM, καθώς στη σελίδα 11 του Κ.Π. αναφέρεται ότι «στην ανακοίνωση του ESM για τη χρηματοδότηση του προγράμματος είναι ρητά διατυπωμένο ότι θα ακολουθήσει η ελάφρυνση του χρέους υπό τη μορφή μεγαλύτερης περιόδου χάριτος και περιόδου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους. Η νέα συμφωνία, συνεπώς, μειώνει ακόμα περισσότερο το μέσο επιτόκιο δανεισμού και αυξάνει την περίοδο αποπληρωμής του χρέους, με αποτέλεσμα αυτό να έχει μεγαλύτερη ωρίμανση».

Συνεπώς, ετοιμαζόμαστε για μία ακόμα μεγάλη «επιτυχία» στο θέμα του χρέους, μακριά φυσικά από όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι πρόσφατα, που αποτελούν αποφάσεις του ιδρυτικού του Συνεδρίου.

Έτσι, για μία ακόμα φορά, μια διαχειριστική κυβέρνηση θα υπακούσει στις εντολές των «εταίρων» αποδεχόμενη κάποιες βελτιώσεις στον ορίζοντα αποπληρωμής και στα επιτόκια και αναγνωρίζοντας ότι το συνολικό ύψους του χρέους θα παραμένει «ως έχει». Έχει, δε, ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι στο θέμα αυτό έχει αγνοηθεί πλήρως η δουλειά που έγινε από την προηγούμενη Βουλή, γύρω από το δημόσιο χρέος και τα συμπεράσματα που έχουν διατυπωθεί στην Προκαταρκτική Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας Δηµοσίου Χρέους, όπου παρουσιάζονται στοιχεία που «…καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα όχι µόνο δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος, αλλά και δεν πρέπει να το πληρώσει. Πρωτίστως διότι το χρέος που προκάλεσαν οι ρυθµίσεις που επέβαλε η τρόικα παραβιάζει ευθέως τα θεµελιώδη ανθρώπινα δικαιώµατα των κατοίκων της Ελλάδας. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα δεν πρέπει να πληρώσει αυτό το χρέος διότι είναι παράνοµο, αθέµιτο και επονείδιστο».

Κοινωνική Δικαιοσύνη

Κοινωνική Ασφάλιση: Ο πρωθυπουργός μίλησε για «στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης» και δήλωσε ότι «αντί νέων περικοπών και της κούρσας προς τα κάτω, επιλέγουμε να μεταρρυθμίσουμε το ασφαλιστικό σύστημα συνολικά, προστατεύοντας το επίπεδο των παροχών. Πάμε σε ένα σύστημα με ενισχυμένο αναδιανεμητικό χαρακτήρα, με κοινωνική και διαγενεακή δικαιοσύνη…». Αν, φυσικά, αυτά που λέει τα εννοεί θα έπρεπε να υπάρχουν οι σχετικές προβλέψεις στον Κ.Π. του 2016. Δυστυχώς, όμως, εκεί υπάρχει η ακριβώς αντίθετη πραγματικότητα. Έτσι, στους Πίνακες 2.7. και 2.8. του προσχεδίου αναφέρεται η «εξοικονόμηση» 432 εκατ. ευρώ το 2015, και 1.269 εκατ. ευρώ το 2016, δηλαδή 1.701 εκατ. ευρώ τη διετία, που πρακτικά σημαίνουν μείωση συντάξεων. Ειδικότερα, τα 484 εκατ. από αυτά αφορούν «εξοικονόμηση από ασφαλιστική μεταρρύθμιση συντάξεων», τα 714 εκατ. ευρώ «αύξηση εισφορών υγείας στις κύριες και επικουρικές συντάξεις», τα 165 εκατ. ευρώ «προσαρμογές στο εφάπαξ», τα 285 εκατ. ευρώ «εξοικονόμηση από ασφαλιστική μεταρρύθμιση του δημοσίου» και τα υπόλοιπα 80 εκατ. ευρώ προσαρμογές για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Έτσι, λοιπόν, μόνο οι συντάξεις την περίοδο 2015-2016 θα μειωθούν κατά 1,7 δισ. ευρώ για να φανεί η συνέπεια λόγω και έργων του πρωθυπουργού που στις προγραμματικές του δηλώσεις ανέφερε για την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων επί του θέματος: «Στα χρόνια των δύο πρώτων Μνημονίων περικόπηκαν 14 δισεκατομμύρια ευρώ συντάξεων σε ετήσια βάση. Λύσαμε κανένα πρόβλημα; Μήπως, τελικά, τα αποτελέσματα ήταν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που διακηρύσσονταν ως επιδιωκόμενα, επιτείνοντας την ύφεση, αυξάνοντας την ανεργία και μειώνοντας σε τελική ανάλυση τις εισφορές; Μειώνοντας δηλαδή τα έσοδα και τους πόρους του ασφαλιστικού συστήματος». Έτσι, όταν τις περικοπές τις κάνουν οι «άλλοι» είναι νεοφιλελεύθερες, όταν τις κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα, τότε «προστατεύεται το επίπεδο των παροχών»!

Για την κοινωνική αλληλεγγύη ο κ. πρωθυπουργός είπε: «Μεγάλος στρατηγικός, όμως, στόχος, ο οποίος θέλουμε να ολοκληρωθεί μέσα στον ορίζοντα της τετραετίας, είναι να ιδρύσουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα εθνικό σύστημα κοινωνικής αλληλεγγύης ανάλογο του ΕΣΥ…» και υποσχέθηκε κάρτες μετακίνησης κ.λπ. Ας τα δούμε αυτά σε αριθμούς στον Κ.Π.

Δυστυχώς εκεί προβλέπεται μείωση των κοινωνικών επιδομάτων το 2016 κατά 105 εκατ. ευρώ και η αιτία αναφέρεται στη σελίδα 33 του Κ.Π.: «Σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί (ν.4336/2015) από τη συνολική επανεξέταση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας, συμπεριλαμβανομένων των παροχών τόσο σε χρήμα όσο και σε είδος, των φορολογικών πλεονεκτημάτων, των παροχών ασφάλισης και άλλων κοινωνικών παροχών σε ολόκληρο τον τομέα της Γενικής Κυβέρνησης, θα πρέπει να προκύπτει εξοικονόμηση της τάξης του 0,50% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση». Φυσικά η μείωση κατά 0,5% του ΑΕΠ δεν εξαντλείται στα κοινωνικά επιδόματα με τα 105 εκατ. Ευρώ, αλλά επεκτείνεται σε όλο το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, αφού το συνολικό ποσό που πρέπει να «εξοικονομηθεί» ανέρχεται στο ποσό των 870 εκατ. ευρώ.

Επίσης, ο κ. πρωθυπουργός μίλησε για κοινωνική δικαιοσύνη, ειδικότερα, είπε, «Θα συγκρουστούμε σκληρά με συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης που αναλαμβάνουμε, της ευθύνης να αποκαταστήσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, να εργαστούμε για μια κοινωνία ισότητας και ευημερίας». Για να δούμε αυτή την κοινωνική δικαιοσύνη εκφρασμένη σε αριθμούς και όχι σε ευχές μέσα από το προσχέδιο του Κ.Π. Το σύνολο των μέτρων της διετίας (νέοι φόροι και μειώσεις δαπανών) ανέρχεται στο ποσό των 6,4 δισ. ευρώ! Από αυτά, σύμφωνα με τους πίνακες που αναφέραμε πιο πάνω, τα 4 δισ. ευρώ αφορούν τα φορολογικά έσοδα και τα υπόλοιπα 2,4 δισ. αφορούν τις δαπάνες. Ήδη αναφερθήκαμε στις δαπάνες ότι από αυτές τα 1,7 αφορούν τις συντάξεις, τα 105 εκατ. επιδόματα πρόνοιας, 500 εκατ. ευρώ δαπάνες υπουργείου Εθνικής Άμυνας, 21 εκατ. «μισθολογικές και μη παρεμβάσεις στο δημόσιο», 22 εκατ. μείωση για τα νοσοκομεία (για να υλοποιηθεί κατά τον πρωθυπουργό ο «στρατηγικός μας στόχος είναι η οικοδόμηση ενός δημόσιου και δωρεάν συστήματος ισότιμης πρόσβασης και καθολικής κάλυψης με υψηλής ποιότητας παρεχόμενες υπηρεσίες…») 15 εκατ. μείωση επιδοτήσεων σε ΟΤΑ και 30 εκατ. Ευρώ αύξηση εσόδων νομικών προσώπων (αρχαιολογικοί χώροι, μουσεία).

Έτσι, λοιπόν, στον τομέα των δαπανών και στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης τα 1,9 δισ. ευρώ ή ποσοστό 78% αφορούν τα πλατιά λαϊκά στρώματα και κύρια τους πλέον αδύνατους.

Φορολογικά έσοδα

Όμως και στο σκέλος των φορολογικών εσόδων παρά τις διακηρύξεις η κοινωνική δικαιοσύνη είτε είναι τυφλή είτε «απεβίωσε». Έτσι ο κ. πρωθυπουργός δήλωσε πως «πρώτιστη προτεραιότητα γι’ αυτή την κυβέρνηση είναι να υλοποιήσει μια μεγάλη και ριζοσπαστική φορολογική μεταρρύθμιση, δημιουργώντας ένα σύστημα απλό, σταθερό και δίκαιο». «Εισηγούμαστε να μπει η πολιτική στο τιμόνι…. με αναδιανομή των φορολογικών βαρών…». Ας δούμε κι εδώ την υλοποίηση για το 2016 μέσω του Κ.Π. Επί συνόλου 4 δισ. ευρώ νέων φόρων τα 2,2 δισ. προέρχονται από το ΦΠΑ, δηλαδή το 55% το πληρώνουν άμεσα τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Όμως η επιβάρυνσή τους δεν σταματά εδώ. Διαβάζοντας κάποιος τον κατάλογο των νέων εισπρακτικών μέτρων διαπιστώνει ότι το σύνολο που θα επιβαρύνει τα λαϊκά νοικοκυριά είναι 2,8 δισ. ευρώ έναντι 1,2 δισ. ευρώ που θα πληρώσουν οι έχοντες και κατέχοντες. Και αυτό ονομάζεται φορολογική δικαιοσύνη… Μάλιστα, η «φορομπηχτική» πολιτική εξαντλεί κάθε όριο απέναντι στους αδύνατους με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα: για την «αντιμετώπιση της αποχής από τον περιοδικό έλεγχο ΚΤΕΟ» προβλέπονται έσοδα 56,3 εκατ. ευρώ και από την «αύξηση των συντελεστών στο φόρο πολυτελούς διαβίωσης» προβλέπονται έσοδα 50,6 εκατ. ευρώ.

Έτσι, λοιπόν, για να συνοψίσουμε, στο όνομα της «κοινωνικής δικαιοσύνης» επί συνόλου 6,4 δισ. ευρώ μέτρων τα λαϊκά στρώματα θα επιβαρυνθούν με 4,7 δισ. ευρώ ή σε ποσοστό 73,2%, οι έχοντες με 1,2 δισ. ευρώ ή 18,5% και 530 εκατ. θα είναι η μείωση δαπανών άμυνας και αύξηση εσόδων από αρχαιολογικούς χώρους ή σε ποσοστό 8,2%

«Οψόμεθα εις Φιλίππους»…

Έτσι, με όλα αυτά η δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα υλοποιεί αυτό ακριβώς που κατάγγειλε λεκτικά ο πρωθυπουργός στην ομιλία του κατά τις προγραμματικές, λέγοντας πως «οι βασικές συντεταγμένες του νεοφιλελεύθερου σχεδίου για τη διαχείριση της κρίσης, που στην Ελλάδα βρήκε την πιο ακραία εφαρμογή του, ήταν να υποστηριχθεί και να επιταχυνθεί η αυθόρμητη κίνηση της οικονομίας, όταν βρίσκεται σε κρίση. Στόχος του σχεδίου αυτού ήταν το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας να πληρωθεί με μειώσεις μισθών, απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, δηλαδή εκκαθάριση και κλείσιμο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και ουσιαστικά ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ώστε να δημιουργηθούν οι όροι για ένα νέο κύκλο συσσώρευσης με υψηλή κερδοφορία για τις επιχειρήσεις. Το νεοφιλελεύθερο αυτό σχέδιο, όπως ήταν άλλωστε αναμενόμενο, οδήγησε σε μεγάλες οικονομικές αναταράξεις αλλά κυρίως σε μεγάλες κοινωνικές αδικίες, διευρύνοντας τις ανισότητες και βυθίζοντας στην απελπισία μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Και όπως ήταν αναμενόμενο, το σχέδιο αυτό απέτυχε παταγωδώς».

Συνεπώς, «οψόμεθα εις Φιλίππους»…

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"

* Ο Παύλος Δερμενάκης είναι M.Sc. οικονομολόγος-ερευνητής

- See more at: http://www.e-dromos.gr/h-diglossia-os-kanonas-diaxeirishs/#sthash.HLN1gQUV.dpuf

«Θάνατος» της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας

Η πιο κρίσιμη ημέρα για το 

Share Tweet 9 Σχόλια e-mail

Δεν έχει κανένα απολύτως προηγούμενο το «έγκλημα» στο οποίο οι δανειστές επιχειρούν να καταστήσουν συνένοχη την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου, εις βάρος του ελληνικού φαρμάκου, της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας και κατ’ επέκταση εις βάρος της υγείας των Ελλήνων πολιτών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ήταν τα δύο κόμματα που προεκλογικά «κέρδισαν» την ψήφο των πολιτών, υποσχόμενα όχι απλά τη στήριξη, αλλά και την απόλυτη ενίσχυση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, συμπεριλαμβάνοντάς την μέσα στους τέσσερις πιο ισχυρούς πυλώνες ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Και σήμερα, αν τελικά δεν κάνουν το αυτονόητο και φτάσουν στο σημείο, μέσα από το πολυνομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, να υλοποιήσουν σε απόλυτο βαθμό τα «βρώμικα» σχέδια των δανειστών και των ξένων φαρμακοβιομηχανιών που αυτοί εκπροσωπούν, θα βάλουν την «ταφόπλακα» πάνω από το ελληνικό φάρμακο, οδηγώντας χιλιάδες εργαζομένους στην ανεργία.

 Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου είναι μέχρι στιγμής αυτή που φαίνεται ότι ξέχασε μέσα σε ελάχιστους μόλις μήνες, μια από τις πλέον βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις της και είναι έτοιμη να βάλει «βόμβα» στα θεμέλια της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας.

Μια «βόμβα» που έφτασαν στο σημείο να την απορρίψουν σχεδόν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ακόμα και η Νέα Δημοκρατία δια στόματος του υποψήφιου προέδρου της, Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι τάχθηκαν ξεκάθαρα, υπέρ της απόσυρσης από το πολυνομοσχέδιο, της διάταξης για την τιμολόγηση σε εξευτελιστικά επίπεδα, των εκτός πατέντου φαρμάκων και των γενοσήμων.

Τσίπρας και Καμμένος έφτασαν στο σημείο να λένε αυτοί όσα καταλόγιζαν σε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, να φωνάζουν, δηλαδή, «ναι σε όλα» έναντι των δανειστών και να εγκληματούν εν γνώση τους (;) εις βάρος των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών, των χιλιάδων εργαζομένων σε αυτές και φυσικά των Ελλήνων πολιτών. Γιατί οι Έλληνες ασθενείς θα είναι τελικά αυτοί, αν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ δεν αποσύρουν τη διάταξη από το πολυνομοσχέδιο, που σε λίγο καιρό θα υποχρεωθούν, αν περάσει αυτό το εκτρωματικό εφεύρημα των δανειστών, να πληρώνουν αμφίβολης ποιότητας φάρμακα της Ισραηλινών και άλλων πολυεθνικών, σε τιμές (όταν πετύχουν το στόχο της διάλυσης των ελληνικών εταιρειών) κατά πολύ υψηλότερες από αυτές που σήμερα βρίσκουν τα απολύτως ασφαλή, παραγόμενα στην Ελλάδα φάρμακα.

Υπάρχει, λοιπόν, χρόνος, έστω και στο... παρά ένα, αν πραγματικά Τσίπρας και Καμμένος, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ θέλουν να σώσουν το ελληνικό φάρμακο και να προστατεύσουν τη δημόσια υγεία, αλλά και αν πραγματικά θέλουν να αποδείξουν πως κυβερνούν τη χώρα για να προασπίζουν τα συμφέροντά της και όχι αυτά των Ισραηλινών και Γερμανικών εταιρειών, να στείλουν σε μια κόλλα χαρτί, πίσω στους δανειστές, τη δόλια και προσβλητική απαίτησή τους.

Να στηρίζουν, ακριβώς, όπως το είχαν αμφότεροι υποσχεθεί προεκλογικά, το ελληνικό φάρμακο και να πουν, επιτέλους και ένα περήφανο ΟΧΙ στους δανειστές και τον κ. Καρόνε της τρόικας, που αποτελεί το «συνδικαλιστικό» όργανο των ξένων πολυεθνικών στις Βρυξέλλες και έχει αναδειχθεί ως... «δάσκαλος» του είδους και εσχάτως νέος συμβουλάτορας του Μαξίμου, με μοναδικό σκοπό του να οδηγήσει στο κλείσιμο τις ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες.

Οφείλουν, επιτέλους, αυτοί που εξελέγησαν για να κυβερνούν αυτό τον τόπο να το πράξουν εκπροσωπώντας τα εθνικά και όχι τα... πολυεθνικά συμφέροντα. Λύσεις υπάρχουν για όλα τα ζητήματα, λύσεις εθνικές, λύσεις πατριωτικές. Αρκεί αυτοί που κυβερνούν να θέλουν να τις εφαρμόσουν και να μην περιμένουν τα email των δανειστών για να... χαράξουν τη στρατηγική τους στο χώρο του φαρμάκου.

Μια στρατηγική που αν δεν σπεύσουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ να αποτρέψουν, ζητώντας την απόσυρση της διάταξης για τα εκτός πατέντου φάρμακα και τα γενόσημα στο πολυνομοσχέδιο, θα ισοδυναμεί και με τη δική τους συνενοχή σε ένα σχεδιαζόμενο εκ προμελέτης έγκλημα εις βάρος χιλιάδων εργαζομένων, απώλειες εκατοντάδων εκατομμυρίων για το ελληνικό δημόσιο και επιπτώσεων ανυπολόγιστης αξίας στην υγεία των Ελλήνων.

Από σήμερα ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση... ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ πρέπει να αποφασίσουν αν θα βάλουν την ταφόπλακα στο ελληνικό φάρμακο.

Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι τους δείχνουν σήμερα το δρόμο...

Εμείς τους θυμίζουμε όσα εκείνοι δήλωναν προεκλογικά, σε περίπτωση που τα έχουν ξεχάσει. Ας αποδείξουν, λοιπόν, τα αυτονόητα. Έστω και την ύστατη στιγμή...

Ο πρωθυπουργός, κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Υγείας στις 2 Απριλίου 2015, είχε δηλώσει: «Δίνουμε ιδιαίτερη έμφαση στην ενίσχυση της εγχώριας βιομηχανίας φαρμάκων, μέσω δημιουργίας άμεσων και έμμεσων κινήτρων για την αύξηση της εγχώριας παραγωγής, με απώτερο στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας και των εξαγωγών της, με άμεση επίδραση στις θέσεις εργασίας και στο ΑΕΠ της χώρας». 

Ο Πάνος Καμμένος πριν τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου μίλαγε για την ελληνική φαρμακοβιομηχανία ως έναν από τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης και πρότεινε, χαρακτηριστικά, για το ζήτημα του rebate:

Κ. Μητσοτάκης: «Στρατηγικός στόχος κάθε κυβέρνησης η στήριξη της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας»

Τις ενστάσεις του για την προκλητική και μονομερή παρέμβαση των θεσμών στις τιμές των παλαιών και οικονομικών φαρμάκων, μέσω των διατάξεων που περιλαμβάνονται στο πολυνομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, εξέφρασε ο υποψήφιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης.

Μιλώντας στην εκπομπή «στον Ενικό» και ερωτηθείς από τον Νίκο Χατζηνικολάου για τη θέση του «για τους τελευταίους χειρισμούς της τρόικας, αναφορικά με το φθηνό ελληνικό φάρμακο, δηλαδή αναφορικά με την ελληνική φαρμακοβιομηχανία», ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε: «Έχουμε μία υγιή ελληνική φαρμακοβιομηχανία. Η φαρμακευτική δαπάνη έχει πέσει από τα 5 δισ. στα 2 δισ. εκατομμύρια. Έχει γίνει μια σημαντική εξοικονόμηση. Θα πρέπει να αποτελεί στρατηγικό στόχο της κάθε ελληνικής κυβέρνησης, στο βαθμό που οι τιμές των φαρμάκων είναι ανταγωνιστικές και μπορούν να είναι ανταγωνιστικές, προφανώς να μπορεί να στηριχτεί και η ελληνική φαρμακοβιομηχανία. Αυτός σημαίνει ότι στο πλαίσιο της προσαρμογής των τιμών σε σχέση με πολύ φθηνά γενόσημα μπορούμε να κάνουμε μια πολιτική που να μην επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο και ταυτόχρονα να κρατάει δουλειές στη χώρα, σε έναν κλάδο που είναι ανταγωνιστικός. Άρα υπάρχουν περιθώρια για διαφοροποίηση από την πολιτική».

Παράλληλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέκρινε την κυβέρνηση και την ηγεσία του υπουργείου Υγείας για το γεγονός ότι ενέταξαν στο πολυνομοσχέδιο την εν λόγω εγκληματική διάταξη: «Υπάρχει ένα άρθρο μόνο στο πολυνομοσχέδιο το οποίο αφορά στο φάρμακο, το οποίο έχει μπει λίγο από το... πουθενά, πρέπει να το δούμε, πρέπει να το μελετήσουμε, πρέπει να μας εξηγήσει ο αρμόδιος υπουργός τι σκοπεύει ακριβώς να πετύχει με αυτό για το φάρμακο. Γιατί η δαπάνη είναι προσδιορισμένη στα 2 δισ.».

Στο σημείο αυτό, ο παρουσιαστής της εκπομπής διέκοψε τον κ. Μητσοτάκη για να υπενθυμίσει στον ίδιο και στους τηλεθεατές ότι η φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα δεν είναι 2 δισ., αλλά ακόμα μικρότερη, καθώς περιλαμβάνει και τα εμβόλια, κάτι που δεν συμβαίνει στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς δεν περιλαμβάνεται το κομμάτι της πρόληψης στη φαρμακευτική δαπάνη.

ΠΑΣΟΚ: «Όχι» σε αποσπασματικές και εμβαλωματικές ρυθμίσεις στην πολιτική του φαρμάκου

Την έντονη διαφωνία του για τις νέες παράλογες απαιτήσεις των δανειστών στην πολιτική του φαρμάκου εξέφρασε - πριν λίγες ημέρες - και το ΠΑΣΟΚ, μέσω της υπεύθυνης Υγείας της ΚΟ της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), Εύης Χριστοφιλοπούλου.

«Το τελευταίο διάστημα υπάρχουν πληροφορίες ότι οι θεσμοί (κουαρτέτο), παρεμβαίνουν στην πολιτική του φαρμάκου, με προτάσεις που μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα επιβίωσης σε πολλές ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες που έχουν παραγωγή, κάνουν έρευνα στο χώρο του φαρμάκου, καινοτομούν και έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό», ανέφερε, σε δήλωσή της, η κ. Χριστοφιλοπούλου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τρύφων: Να ασκήσει βέτο η κυβέρνηση στις παράλογες απαιτήσεις για το φάρμακο

«Είναι σαφές ότι η μείωση της τιμής του φαρμάκου αποτελεί προτεραιότητα. Αυτή όμως πρέπει να γίνεται με τρόπο ουσιαστικό, και ολοκληρωμένο, ώστε να συμπεριλαμβάνει τις πολυεθνικές του φαρμάκου, αλλά και να διασφαλίζει πλήρως τον πολίτη - ασθενή», πρόσθεσε.

Ξεκαθάρισε, ωστόσο, ότι «η συνολική πολιτική για το καλό, ασφαλές και φθηνότερο φάρμακο απαιτεί ολοκληρωμένες πολιτικές παρεμβάσεις και όχι αποσπασματικές, εμβαλωματικές ρυθμίσεις».

Για το λόγο αυτό, όπως ανέφερε, «το ΠΑΣΟΚ – Δημοκρατική Συμπαράταξη καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους».

Μάλιστα, η κ. Χριστοφιλοπούλου είχε αποκαλύψει ότι «το αμέσως επόμενο διάστημα, θα πάρουμε πρωτοβουλία να καλέσουμε το νέο Υπουργό Υγείας κ. Ξανθό στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, έτσι ώστε να γίνει διεξοδική ενημέρωση αλλά και συζήτηση εναλλακτικών πολιτικών προτάσεων, έτσι ώστε η φαρμακευτική περίθαλψη να συνδυάζει ποιότητα και ασφάλεια για τον πολίτη με το χαμηλότερο δυνατό κόστος».

Ποτάμι: Ερωτηματικά γεννά η οριζόντια περικοπή τιμών στα φάρμακα

«Η τιμολογιακή πολιτική για τα φάρμακα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με πρόχειρο και αποσπασματικό τρόπο, υπό καθεστώς πίεσης εκ μέρους των δανειστών και με οριζόντιες λογικές», ανέφερε, από την πλευρά του, το Ποτάμι.

Σε ανακοίνωσή του, το κόμμα επισημαίνει ότι μια ακόμη οριζόντια περικοπή τιμών ετοιμάζεται, που γεννά ερωτήματα και ανησυχίες, με αφορμή αυτή τη φορά το πολυνομοσχέδιο.

«Ταυτόχρονα, η τιμολόγηση των φαρμάκων οφείλει να είναι δίκαιη και ισορροπημένη, να εξασφαλίζει επάρκεια φαρμάκων και, στο βαθμό που είναι δυνατό, να εξασφαλίζει την επιβίωση και την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας έναντι του ανταγωνισμού. Ήδη, προηγούμενες απόπειρες "οριζόντιων" περικοπών ως το μόνο μέτρο περιορισμού της φαρμακευτικής δαπάνης οδήγησαν σε ελλείψεις, στη διακοπή κυκλοφορίας σκευασμάτων, αλλά δυστυχώς και στην αύξηση του όγκου των συνταγογραφούμενων φαρμάκων», τονίζει το Ποτάμι.

Υποστηρίζει δε, ότι για να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα, πρέπει να δοθεί χρόνος για να σχεδιαστεί μια ολοκληρωμένη πολιτική για την εξυγίανση του κύκλου παραγωγής, εμπορίας, αλλά και χρήσης των φαρμάκων, με άξονες τα πρωτόκολλα συνταγογράφησης, την αντιμετώπιση της πολυφαρμακίας και της τεχνητής ζήτησης, τη χαρτογράφηση της φαρμακευτικής δαπάνης και των σκευασμάτων που την επιβαρύνουν, την ενδυνάμωση και ενημέρωση των ασθενών, σε συνδυασμό με την όποια μείωση τιμών, η οποία, όμως, θα αφορά ισότιμα τόσο τις μεγάλες πολυεθνικές όσο και τις εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες.

Read more: http://www.newsbomb.gr/ygeia/farmako/story/633234/h-pio-krisimi-imera-gia-to-thanato-tis-ellinikis-farmakoviomixanias#ixzz3oWIMr700

Πόση βρωμιά κρύβεται πίσω από τον πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ

Επιστρέφοντας στα καθ’ ημάς, μέσω Βελγίου: Το γαλλόφωνο περιοδικό Kairos1 εξετάζει πώς οι ηγέτες Σύριζα και Ανέλ εξαλείφουν επιτυχώς κάθε ελληνική εστία αντίστασης:...

«Όπως έγραφε ένας ιδεολόγος της εθνικιστικής δεξιάς το 1897, βασική προϋπόθεση της κοινωνικής ειρήνης είναι οι φτωχοί να έχουν συναίσθηση της αδυναμίας τους. Η φράση αυτή βοηθά να κατανοήσουμε το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που διεξήγαγε ο Αλέξης Τσίπρας».
Κι ο αρθρογράφος, αφού μεταφέρει λεχθέντα των δύο ανδρών (υπογράψαμε τη συμφωνία, αλλά δεν πιστεύουμε ότι είναι καλή, η Ελλάδα συνθηκολόγησε, αλλά δεν παραδόθηκε…), σημειώνει ότι:...
«Η άρνηση της αντίθεσης μεταξύ αντίστασης και συνθηκολόγησης καταργεί κάθε δυνατότητα σύγκρουσης, διότι κάνει να συνυπάρχουν δύο αλληλοαναιρούμενες δηλώσεις χωρίς η μία να επηρεάζει την άλλη. Πρόκειται για τη λεγόμενη «σχάση» στην ψυχανάλυση. Παρεμποδίζεται έτσι η μνήμη και η διαμόρφωση του «εμείς». Ο πολιτικός αυτός λόγος μας δημιουργεί ψύχωση: νομίζουμε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Ο Οργουελ περιέγραψε στο «1984» το μηχανισμό της «διπλής σκέψης», που συνίσταται στο να πιστεύουμε ταυτοχρόνως δύο αλληλοαντικρουόμενες απόψεις. Σκοπός της διπλής σκέψης είναι να στερήσει το άτομο από οποιαδήποτε δυνατότητα αντίστασης, να σβήσει κάθε ανάμνηση της επιθυμίας αντίστασης».


Στην εξωτερική πολιτική χρησιμοποιείται το ίδιο τέχνασμα: «Ο λόγος του Σύριζα παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της λαϊκής θέλησης να αντιταχθεί στον «ιμπεριαλισμό». Ταυτοχρόνως ακολουθείται πολιτική ακόμα μεγαλύτερης ενσωμάτωσης στη δομή της αυτοκρατορίας. Η ελληνική κυβέρνηση βάζει τον πραγματικό κόσμο εντός παρενθέσεων και επικεντρώνεται στις προθέσεις. Το βλέμμα δεν πρέπει να στρέφεται προς τον εξωτερικό κόσμο, προς τα αντικείμενα, αλλά προς τον εσωτερικό αποκλειστικά. Το μόνο που μετράει είναι η πρόθεση του Τσίπρα. Ο αντιιμπεριαλισμός του υφίσταται αυτομάτως –αρκεί να τον διακηρύξει– μπορεί δε άνετα να συνυπάρχει με την ενίσχυση της συνεργασίας εντός του ΝΑΤΟ, δηλαδή με μία πολιτική που αντιβαίνει σε αυτόν. Βρισκόμαστε εκτός της γλώσσας, ο λόγος και η πραγματικότητα συνυπάρχουν ανεξάρτητα ο μεν από την δε. Ο μεν είναι απόλαυση η δε είναι κάτι το ακατονόμαστο, το οποίο δεν μπορούμε να το συλλάβουμε με τη σκέψη και, συνεπώς, είναι αδύνατον να το αντιμετωπίσουμε. Οι διακηρύξεις συγχέονται με την πραγματικότητα: δεν μπορεί πλέον να υπάρξει αντίφαση μεταξύ των λεχθέντων και των πράξεων».


«Ο πρωθυπουργός βγαίνει από την πολιτική της αντιπαράθεσης και καταλαμβάνει τη θέση του θύματος: Η μητέρα του δηλώνει, «ο Αλέξης τον τελευταίο καιρό δεν τρώει, δεν κοιμάται αλλά δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Έχει χρέος στον κόσμο που τον εμπιστεύτηκε»[…] Η λαϊκή αντίσταση έχει δώσει τη θέση της στη διατήρηση της εικόνας του Τσίπρα. Πάντα εξάλλου η εικόνα ήταν σημαντική για την ελληνική κυβέρνηση: η μετονομασία της «τρόικας» σε «θεσμούς» είχε παρουσιαστεί ως επιτυχία στον ελληνικό λαό».


Προς τι όλη αυτή η παράσταση: ο αρθρογράφος εκτιμά ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα προορίζεται να ενταχθεί στο ευρύτερο πλαίσιο μίας μεγάλης διατλαντικής αγοράς. Και ότι η αντιμετώπιση της Ελλάδας ουσιαστικά στοχεύει στις χώρες με μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα (Γαλλία, Ιταλία), ούτως ώστε αυτή η μετάβαση να πραγματοποιηθεί συντεταγμένα, δηλαδή με όρους γερμανικής λιτότητας. Συνεπώς, σκηνές σαν αυτές που περιγράψαμε στην αρχή του παρόντος άρθρου αναμένεται να επαναληφθούν, μέχρι κορεσμού του φιλοθεάμονος κοινού ή, έστω, μέχρις ότου η αριστεροφανής ελληνική κατατονία ενσκήψει και στις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες.

ΑΡΔΗΝ

Ιπτάμενοι και τρισάθλιοι...

 ''Την γλύτωσε ο Ηλίθιος, την γλύτωσε ο Ψευταράς, δεν μπορεί θα τριτώσει το κακό. Δεν μπορεί να την γλυτώνουν όλοι. Κάποια στιγμή κάποιος από μάς θα φύγει με ελικόπτερο. Κάτσε να είμαστε έτοιμοι!''

Κατανοούμε απόλυτα την ανάγκη εξοικείωσης των συγκυβερνητών με τα ιπτάμενα μέσα του στρατού.

Σου λέει: ''Την γλύτωσε ο Ηλίθιος, την γλύτωσε ο Ψευταράς, δεν μπορεί θα τριτώσει το κακό. Δεν μπορεί να την γλυτώνουν όλοι. Κάποια στιγμή κάποιος από μάς θα φύγει με ελικόπτερο. Κάτσε να είμαστε έτοιμοι!''
Φόρεσαν τα τζάκετ με τις ''πουλάδες'' (αυτές που κέρδισαν στα πεδία των Βρυξελλών) και με φερετζέ την άσκηση ''Παρμενίων'', πήγαν να δούν πώς θα την κάνουν. Ο ένας μάλιστα κοίταξε να δεί κι αν χωράει, για να κάνει το κουμάντο του με καμιά δίαιτα μέχρι την άνοιξη που θα τους τσουβαλιάσουν.

Εμείς δεν θέλουμε να καταλήξουν τα πράγματα έτσι. Μόνοι τους το πάνε εκεί.
Και πολύ θα θέλαμε να τους πιστέψουμε όταν μιλάνε για τα ''παράλληλα προγράμματα'', τα αντίμετρα στα μέτρα του
μνημονίου, και άλλα κατσαρά, αλλά διαψεύδονται από μόνοι τους.
Τί αντίμετρα ρε ιπτάμενο τσίρκο;
Που είχατε πει πως η πρώτη εγκύκλιος στην ''δεύτερη φορά προς τα κάπου'' θα αφορούσε τους μεγάλους φοροφυγάδες, αυτούς που ήδη έχουν βεβαιωμένα στην εφορία τεράστια ποσά ως φόρους και πρόστιμα,
..και φέρνετε ως πρώτη εγκύκλιο προχθές τί;
Την μείωση του ακατάσχετου ποσού σε λογαριασμούς μισθών και συντάξεων, απ' τα 1500 στα 1000 ευρώ!
Εύγε ώ ρεμάλια με τις ντεμέκ πουλάδες!
Μπράβο.
Θα κλέψετε άλλο ένα πεντακοσάρικο από κάθε κατακαϋμένο που δυσκολεύεται ήδη να ζήσει.
Για να το δώσετε στους τοκογλύφους ''εταίρους'' κατ' εντολή τους.
Πόσα θα κονομήσετε ρε απ' το πεντακοσάρικο του κακομοίρη; Πεντακόσια εκατομμύρια; Ένα δις;
Δυστυχισμένοι παλιάνθρωποι! Τόσα μόνο και παραπάνω είναι όσα χρωστάει ένας μόνο από τα διαπλεκόμενα αφεντικά σας, και...
αυτά μόνο από πρόστιμα!
ΤΟ ΠΕΝΤΑΚΟΣΑΡΙΚΟ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ ΡΕ ΑΛΗΤΕΣ;
ΕΠΕΙΔΗ ΣΑΣ ΔΙΕΤΑΞΕ Ο ΣΑΚΑΤΗΣ;


Με σας πρέπει να είμαστε αυστηρότεροι από ό,τι με τους προηγούμενους παλιάνθρωπους.
Εκείνους τους ξέραμε ή τους υποψιαζόμασταν χρόνια τώρα.
Εσείς όμως μας είχατε πρήξει τα ούμπαλα εβδομήντα χρόνια τώρα, με το ''ήθος της αριστεράς'' και το ''ήθος της αριστεράς''.
Ποιό ήθος της αριστεράς; Πού είναι το ήθος της αριστεράς;
Στην μουτσούνα του Τρύφωνα που ηδονίζεται να τρομοκρατεί τους αδύναμους;
Τρεις μέρες τώρα βρίσκεται σε συνεχόμενους οργασμούς απ' την ηδονή.
Το έχει βαρέσει η μ@λακία στο κεφάλι πιά το ''αριστερό'' απόβρασμα.

Ή δεν είναι αυτό ήθος, ή δεν είσαστε εσείς αριστεροί.
Κι αν δεν είσαστε εσείς αριστεροί,
..πού είναι οι πραγματικοί αριστεροί να υπερασπιστούν το θρυλούμενο ήθος τους;

Σκ@τά στα μούτρα σας.
Γι αυτό λέμε και ξαναλέμε πως σ' αυτή την συμφορά δεν υπάρχουν πιά αριστεροί και δεξιοί.
Υπάρχουν μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί.
Καθάρματα και άνθρωποι.
Προδότες και έλληνες.

Εσείς με τις ''πουλάδες'' πού νομίζετε ότι ανήκετε;..

Κώστας Μαντατοφόρος

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"