Η γέννηση μιας Ορθόδοξης Συμμαχίας στα Βαλκάνια είναι κοντά!

Η CIA Προβλέπει έναν 3ο Βαλκανικό Πόλεμο. 

Τρομοκράτες του UCK ετοιμάζουν επίθεση εντός των επόμενων 20 ημερών.

Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος

Η πολύνεκρη σύγκρουση αστυνομικών δυνάμεων της πΓΔΜ με ομάδα ενόπλων Αλβανών στην πόλη Κουμάνοβο, παραμένει σαφώς στο επίκεντρο της ανησυχίας στα Βαλκάνια καθώς η ανάδειξη περιφερειακού αλβανικού κινδύνου, ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να λάβει και ισλαμιστικό πρόσημο. Ζητούμενο είναι η ετοιμότητα των χωρών της Βαλκανικής που επηρεάζονται να λειτουργήσουν ως ανάχωμα του ακόρεστου αλβανικού επεκτατισμού και του σχεδίου της «Μεγάλης Αλβανίας».

Έντονα προβληματίζει η παράμετρος ότι η Δύση, αρνούμενη να καταδικάσει τη σύγκρουση στο Κουμάνοβο ως τρομοκρατικό χτύπημα, εφαρμόζει διπλά μέτρα και σταθμά και εν τέλει υποθάλπει τον αλβανικό εξτρεμισμό. Η αποκάλυψη πως οι Αρχές των Σκοπίων είχαν ειδοποιηθεί περί δράσης εγκληματικής ομάδας και αγνόησαν τις προειδοποιήσεις προκειμένου να προκαλέσουν θέμα αλβανικής τρομοκρατίας ως αντιπερισπασμό στην ενδοσλαβική πολιτική κρίση, δεν κάμπτει την εμπεδωμένη πεποίθηση ότι το Κουμάνοβο συνιστά ένδειξη «κλιμάκωσης της αλβανικής απειλής»:

Παράλληλα, το σύνολο των εξελίξεων στα Σκόπια ερμηνεύεται ως οργανωμένη προσπάθεια ανατροπής της Κυβέρνησης Γκρούεβσκι εκ μέρους της διεθνούς κοινότητας που θέλει τον δικό της άνθρωπο στα Σκόπια, τον Ζόραν Ζάεβ.

Σύμφωνα με πληροφορίες των σερβικών υπηρεσιών ασφάλειας οι τρομοκράτες του UCK ετοιμάζουν νέα επίθεση στο Πρέσεβο ενώ έχουν έτοιμα σχέδια διάχυσης της κρίσης σε σερβικό έδαφος, διεισδύοντας από τα σύνορα με την πΓΔΜ κοντά στο Πρέσεβο.

Πρόκειται για ομάδα περίπου 50 ατόμων, βετεράνων του UCK, με ‘βάση’ το Γκίγιανε, στο κεντρικό Κοσσυφοπέδιο, το σχέδιο των οποίων περιλαμβάνει χτυπήματα σε στρατιωτικούς και αστυνομικούς στόχους στην κεντρική Σερβία εντός των επόμενων 20 ημερών.

Το γεγονός είναι γνωστό και σε πολλούς Δυτικούς αξιωματούχους που όμως αποφεύγουν συστηματικά να καταγγείλουν την αλβανική τρομοκρατία και ο λόγος είναι πως τόσο η αλβανική ελίτ όσο και ακραία αλβανικά στοιχεία υπήρξαν πάντα πρόθυμοι να δουλέψουν για τα αμερικανικά συμφέροντα. Εν τω μεταξύ, η ΕΕ κάνει πως δεν βλέπει το πρόβλημα για να μην προκαλέσει την Ουάσιγκτον.

Αξιοσημείωτη για το θέμα αποτελεί η συνέντευξη του Προέδρου της Επιτροπής Ελέγχου Υπηρεσιών Ασφαλείας της Σερβίας Μόμιρ Στογιάνοβιτς ο οποίος υπογραμμίζει ότι «Η Μεγάλη Αλβανία συνιστά κίνδυνο ασφαλείας». Εκτιμά ότι ο κίνδυνος να ξεσπάσει κύμα αλβανικής τρομοκρατικής βίας είναι υπαρκτός, σημειώνοντας την σε κάθε περίπτωση ετοιμότητα των σερβικών Αρχών. Επισημαίνει ότι η περιοχή του Πρέσεβο είναι εν δυνάμει η περιοχή με το υψηλότερο επίπεδο κινδύνου, διότι από εκεί περνάει ο Άξονας Χ ενώ παράλληλος είναι και ο σχεδιασμός του Turkish Stream. Είναι πιθανό οι μεγάλες δυνάμεις να έχουν αποφασίσει να χτυπήσουν τον πιο αδύναμο κρίκο στη διαδρομή του Turkish Stream», δηλαδή την πΓΔΜ, ενώ προειδοποιεί ότι «η Σερβία θα πρέπει να προσέχει μήπως επικεντρωνόμενη στη μάχη για το Κόσοβο-Μετόχια χάσει τη νότια και κεντρική Σερβία». Ερωτηθείς «ποιος ελέγχει τους τρομοκράτες», απαντά: «Είναι κοινό μυστικό ότι οι σχεδιασμοί των ΗΠΑ για τον έλεγχο των Δυτικών Βαλκανίων βασίζονται σε σώματα ενόπλων Αλβανών». Τέλος, εκτιμά ότι, παρά τις φαινομενικές διαφορές τους, «όλοι οι Αλβανοί πολιτικοί ηγέτες δρουν στην πραγματικότητα σαν ένας».

Σε πιο πρόσφατη αναφορά της, η αμερικανική CIA για την κατάσταση στα Βαλκάνια υποστηρίζει πως εάν οι ΗΠΑ συνεχίσουν, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Κουμάνοβο, να υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα τους Αλβανούς και εάν η Ευρώπη συνεχίσει να αγνοεί τον κίνδυνο του σχεδίου για τη ‘Μεγάλη Αλβανία’, τότε είναι πιθανό να προκληθεί μια ‘Ορθόδοξη Συμμαχία’ των χωρών της Βαλκανικής που θα τεθεί υπό ρωσική προστασία, εξέλιξη η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και σε έναν τρίτο βαλκανικό πόλεμο.

Μπορεί κάποιοι να τα θεωρούν υπερβολικά όλα αυτά τα σενάρια, όμως η διαφορά είναι ότι πλέον τα σενάρια άρχισαν να γίνονται πραγματικότητα, ενώ φυσικά κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει τις πληροφορίες των υπηρεσιών ασφαλείας αλλά ούτε και να αγνοήσει τις προβλέψεις της DIA. Ελπίζουμε η Ορθόδοξη Συμμαχία να αποτελέσει παράγοντα αποτροπής όσων επιδιώκουν να αιματοκυλήσουν την πολύπαθη γειτονιά μας.

pentapostagma.gr

Το υπέρογκο χρέος της Ελλάδας δεν ενδιαφέρει τους δανειστές

POLITINFORM SU.
Η πρώτη σύγκρουση στη μάχη για το μέλλον της Ελλάδας οδήγησε στην αναβολή της απόφασης σχετικά με το χρέος της Αθήνας για ακόμη τέσσερις μήνες. Τώρα, πολλά εξαρτώνται από τη βούληση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπήρξαν εποχές που ξεφορτώνονταν τα  χρέη   εύκολα. Για να βελτιώσουν  τα οικονομικά τους , οι βασιλείς της Γαλλίας ήταν αρκετό   να εκτελέσουν τους δανειστές. Έτσι αποκαλούσαν τότε την  "αναδιάρθρωση". Στη συνέχεια, ωστόσο, το διεθνές δίκαιο έχει στερήσει από τους οφειλέτες την  εν λόγω δυνατότητα , με την εισαγωγή της αρχής της συνέχειας των υποχρεώσεων.
«Η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει, αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού" - λένε στην ΕΚΤ.
Το ελληνικό  χρέος είναι εν τω  μεταξύ 320 δισεκατομμύρια. Ευρώ. Όπως σημειώνεται από την Financial Times  στις   27η Ιανουαρίου 2015, «την αποπληρωμή του χρέους απαιτούν από την  ελληνική οικονομία που λειτουργεί  ως μια εξαρτημένη», που ελέγχεται από το εξωτερικό, τουλάχιστον από αυτήν την  "τρόικα" των  μεγάλων πιστωτών. " Το Καθήκον είναι καθήκον», - έγραψε στις  19 Ιανουαρίου 2015  η   εφημερίδα  Le Monde σύμφωνα με την διευθύντρια του  ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ. Με άλλα λόγια, το μέγεθος του χρέους δεν λαμβάνεται  υπόψη. Πώς και πόσο η Ελλάδα είναι σε θέση να το πληρώσει.
Ωστόσο, οι υποχρεώσεις που απορρέουν από τον τύπο  "pacta sunt servanda"/ "συνθήκες που  πρέπει να τηρούνται," δεν είναι απόλυτες. "Η υποχρέωση για να εξοφληθεί το χρέος, που σύμφωνα με  διεθνές δίκαιο, δεν θεωρήθηκε ποτέ απόλυτο και συχνά περικόπτεται  γιατί υπάρχουν αμφιβολίες," - λέει το έγγραφο της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD, «η έννοια του απεχθούς χρέους στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο», Discussion Papers, nr 185, 2007). Μετά την ακύρωση του  «επαίσχυντου χρέους» που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της δικτατορίας (βλέπε: Ε. Τουσέν, «'Αυτά odieuse" Une », Le Monde diplomatique, février 2002), το χρέος" είναι  παράνομο ", χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα γενικά συμφέροντα της κοινωνίας (βλέπε:. J . Gadrey, «Faut-il Vraiment πληρωταίο ολόκληρο toute la Αυτα;», Le Monde diplomatique, Octobre 2014), ή το χρέος "υπό πίεση" υπάρχουν αρκετά νομικά επιχειρήματα για να δικαιολογήσει την αναστολή της αποπληρωμής και ακόμη και την ακύρωση του συνόλου ή μέρους αυτού του είδους του χρέους.

Όσον αφορά το άρθρο 103 του χάρτη των Ηνωμένων Εθνών,  προβλέπει ότι "σε περίπτωση που οι υποχρεώσεις των μελών των Ηνωμένων Εθνών στο πλαίσιο του παρόντος χάρτη  έρχονται σε  σύγκρουση με τις  υποχρεώσεις που απορρέουν από οποιαδήποτε άλλη διεθνή συμφωνία, οι δικές τους υποχρεώσεις  βάσει του παρόντος χάρτη θα υπερισχύουν. Εν τω μεταξύ, το άρθρο  55 του χάρτη   ορίζει ότι ο ΟΗΕ θα συμβάλλει στην αύξηση του βιοτικού επιπέδου, πλήρους απασχόλησης και συνθηκών οικονομικής και κοινωνικής προόδου και ανάπτυξης ".

Και τώρα πάλι εμείς θα κοιτάξουμε την  Ελλάδα. Κάθε δευτερόλεπτο νέοι  Έλληνες γίνονται άνεργοι , το 30% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, το 40% έζησε  αυτό το χειμώνα χωρίς θέρμανση. Ένα  μέρος του χρέους εμφανίστηκε στην δικτατορία των "μαύρων συνταγματαρχών" στο 1967-1974. Ακόμα ένα  μέρος αποκτήθηκε εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος ως γενικός δανεισμός για την επέκταση των Γερμανικών και Γαλλικών  Τραπεζών από την ΤτΕ. Ένα ακόμα μέρος του χρέους εμφανίστηκε γιατί οι πολυεθνικές εταιρείες, ιδιαίτερα δε η Siemens ανησυχούσε , επιδιώκοντας να πουλήσει σε Έλληνες διεφθαρμένους πολιτικούς  την  συχνά χαμηλής ποιότητας παραγωγή της.
Επιτέλους, είναι δυνατόν να θυμηθούμε την τράπεζα  Goldman Sachs που «βοήθησε» την Αθήνα για να αποκρύψει  την οικονομική ευπάθεια της κατά το πέρασμα της  στο Ευρώ.

Με μια λέξη, οι Έλληνες έχουν αρκετά μεγάλη και  εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία που  στηρίζεται  στο διεθνές δίκαιο και έχοντας αναγνωρίσει τα χρέη επαίσχυντα , παράνομα και υποχρεωτικά ,  μπορούν να ζητήσουν να μειωθούν , αν όχι και  να τα σβήσουν τελείως.

Το 1898, οι Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία οι ίδιοι σκηνοθέτησαν μια έκρηξη στο καταδρομικό  πλοίο  "Maine" στα χωρικά ύδατα της Αβάνας και κήρυξαν  τον πόλεμο στην Ισπανία. «Απελευθέρωσαν» την Κούβα που κέρδισε την "ανεξαρτησία" της, αλλά στην πραγματικότητα είχε μετατραπεί σε προτεκτοράτο του  Ουάσιγκτον. Η Ισπανία ζήτησε τις  πληρωμές χρέους για την  Αβάνα. Έτσι η Μαδρίτη απαίτησε  με την δικαιολογία  για  τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την «αποικισμό» του νησιού, για τα οποία οι Κουβάνοι θα έπρεπε  να είναι  ευγνώμονες στη μητρόπολη. Επιπλέον, υπήρχε ήδη ένα προηγούμενο: οι παλιές ισπανικές  αποικίες  στη Λατινική Αμερική,  που ανακήρυξαν  την ανεξαρτησία τους, ανέλαβαν ένα  μέρος του δημόσιου χρέους  της Βασιλείας.

Ο Ουάσιγκτον, ο οποίος έγινε ο νέος "προστάτης" της Κούβας, είδε το θέμα εντελώς διαφορετικά. Με βάση την έννοια της "ντροπής του χρέους», είπε  ότι από την κοινωνία δεν μπορεί να απαιτήσει την πληρωμή του χρέους, δεδομένου ότι το χρέος προέκυψε κατά τη διάρκεια της υποταγής και της καταπίεσης των  Κουβάνων.  Η Αβάνα το ισχυρίστηκε  και δεν κατέβαλε  ούτε ένα σεντάβο /σεντς. Με την ευκαιρία, η  ίδια η  Αμερική, έχοντας αποκτήσει την ανεξαρτησία της , επίσης, πριν  χρόνο αρνήθηκε να πληρώσει τον λογαριασμό για το Λονδίνο που ασκήθηκε και ήταν 15.000.000  Λίρες.

Πριν από Κουβανούς με τον ίδιο τρόπο προσπάθησαν να εισέλθουν στο Μεξικό. Το 1861, ο Πρόεδρος Benito Juarez έπαυσε να καταβάλλει  το χρέος που είχε συσσωρευθεί από τα προηγούμενα καθεστώτα. Σε απάντηση, η Γαλλία, η Βρετανία και η Ισπανία κατέλαβαν τη χώρα και κήρυξαν  εκεί την μοναρχία, βάζοντας  στο θρόνο τον αυστριακού αρχιδούκα Maximilian. Ξέρουμε  πώς τελείωσε ο Juarez  Maximilian των Αψβούργων, ο οποίος αποκαλούσε τον εαυτό του αυτοκράτορα του Μεξικού.

Στην αρχή του ΧΧΙ αιώνα οι  ΗΠΑ διοργάνωσαν μια  περίεργη οικονομική " κίνηση" υπέρ της Βαγδάτης  στο κατεχόμενο Ιράκ. «Είναι προφανές ότι ο ιρακινός λαός είναι αδύνατο να καταπιέζεται με  τα χρέη του δικτάτορα (Σαντάμ Χουσεΐν)-  που τώρα προσπαθούσαν να μην του  τον θυμίζουν", - δήλωσε στις 11 Απριλίου  του 2003 στο Fox News ο υπουργός Οικονομικών John Snow. Για την κυβέρνηση των ΗΠΑ την εποχή εκείνη ήταν εξαιρετικά σημαντικό  να  διασφαλίσουν  την  φερεγγυότητα  μιας κυβέρνησης μαριονέτας στο Ιράκ. "Η κατώτατη γραμμή είναι αν το χρέος είναι  υποφερτό», - έγραψε στους Financial Times 16 του Ιούνη 2003. Αυτή είναι η λογική και καθοδηγείται από την Ουάσιγκτον. Στις ΗΠΑ, όλα υπολογίζονται και διατάζονται. Μετά από αυτό, οι βασικοί κάτοχοι της ιρακινής αγοράς στη Γερμανία και τη Γαλλία (2,4 και 3,000.000.000. Δολάρια) δεν είχαν  καμία άλλη επιλογή από το δείξουν  «εντιμότητα και ευελιξία» με τη συμφωνία μείωσαν  σε ένα 80 τοις εκατό την αξία των ιρακινών ομολόγων.

Ωστόσο, στην  υπόθεση της  Αργεντινής τα μαθηματικά, του διεθνούς  δικαίου δεν βοήθησαν  να πείσουν  τους κατόχους των ομολόγων λόγω  της ανάγκης να επιδείξουν «ευελιξία». Το 2001 η Αργεντινή υπέφερε μια χρεοκοπία, είχε δηλώσει ότι δεν θα είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τα 95 δισεκατομμύρια του χρέους που ήταν περισσότερο σε  δολάρια. Το χρέος έγινε  εξαιτίας των υπερβολικών  δανείων  που χορηγήθηκαν  από το  1976-1983 υπό καθεστώς  δικτατορίας. Είναι σαφές, ότι το  εν λόγω χρέος μειώθηκε λόγω του ότι  κατηγορήθηκε ως «επαίσχυντο».  Η αναδιάρθρωση  του οποίου υποστηρίχθηκε από σχεδόν το 93% των κατόχων ομολόγων . Η Αργεντινή αντάλλαξε τα  παλιά ομόλογα με μια  έκπτωση  που θα πλήρωνε  33 σεντς για κάθε  δολάριο, με περίοδο αποπληρωμής το 2033. Ωστόσο, μια  ομάδα επενδυτών με επικεφαλής τον Elliott διαχειριστή  των hedge funds διαφώνησαν  σχετικά με αυτές τις συνθήκες και άρχισαν  μια δίκη στις ΗΠΑ (η Αργεντινή εξέδωσε ομόλογα, σύμφωνα με την  Αμερικανική νομοθεσία που επέτρεπε στους πιστωτές να προσφύγουν  σε περίπτωση αθέτησης των κυβερνητικών αξιώσεων  στα δικαστήρια των ΗΠΑ). Τον Ιούλιο του περασμένου έτους το ομοσπονδιακό περιφερειακό δικαστήριο της Νέας Υόρκης υποχρέωσε το Μπουένος Άιρες  να πληρώσει στους αντιδρώντες  επενδυτές περισσότερα από 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια και απαγόρευσε τις ευέλικτες  πληρωμές  προς τους πιστωτές μέχρι τότε. Οι αντιδρώντες  ξεροκέφαλοι  πιστωτές εμπόδισαν  την κυβέρνηση της Αργεντινής να τοποθετήσει τον Φεβρουάριο του 2015 ομόλογα στο Λονδίνο. Μπροστά  από τη χώρα φάνηκε   η  σκιά της αθέτησης και πάλι.

Και πάλι θα στραφούμε προς την ιστορία. Σε 1951-1953, έγινε  μια διάσκεψη στο Λονδίνο για να μειώσει το χρέος της Γερμανίας. Η Συζήτηση για αυτό έμοιαζε με το σημερινή  συζήτηση του ελληνικού χρέους. "Αυτό που διακυβεύεται είναι τα δισεκατομμύρια δολάρια. Δεν είναι, ωστόσο,  μόνο  τα χρήματα.  Στην συνεδριακή αίθουσα στο Lancaster House, πρώτα απ 'όλα, αφορά μία από τις ζωτικές αρχές του διεθνούς καπιταλισμού: την ιερότητα των διεθνών συμφωνιών », - έγραψαν στις 24 Φεβρουαρίου του 1952 οι« New York Times ».

Ο Γερμανός  καγκελάριος Konrad Adenauer στις 6 Μαρτίου 1951  κάλεσε την  Διάσκεψη  "να λάβει  υπόψη την  οικονομική κατάσταση στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία" και " να λάβουν   υπόψη το γεγονός ότι αυξάνοντας το βάρος του χρέους, η οικονομία συρρικνώνεται". Όπως συνοψίζεται από το οικονομολόγο Timothy Guinn , όλοι συμφώνησαν ότι η μείωση της κατανάλωσης στη Γερμανία δεν είναι μια λύση που εγγυάται την πληρωμή του χρέους.

Τέλος, στις 27 Φεβρουαρίου του 1953, υπεγράφη συμφωνία που  προέβλεπε τη μείωση του συνολικού χρέους της Γερμανίας κατά  το 90% και τη δυνατότητα να αποπληρώσει το υπόλοιπο στο δικό της  νόμισμα. Επιπλέον, τα μέτρα για την τόνωση της γερμανικής οικονομίας. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία συμφώνησαν να μην εξάγουν στην Γερμανία  προϊόντα που εμποδίζουν την άνοδο των τοπικών παραγωγών. Τα μέτρα αυτά έγιναν  το θεμέλιο του γερμανικού «οικονομικού θαύματος» στην δεκαετία του 50.

Οι Έλληνες πολλά χρόνια, έχοντας το προηγούμενο της  Γερμανίας, ζήτησαν τη σύγκληση μιας τέτοιας διάσκεψης. Το Πρακτορείο Bloomberg εξήγησε πρόσφατα γιατί για την  Αθήνα δεν είναι δυνατόν: «Ο λόγος που η Δυτική Γερμανία μείωσε τα  χρέη, ήταν ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία είχε γίνει ένα σημαντικό προπύργιο ενάντια στον κομμουνισμό». Στην  Ελλάδα, όπου η κυβέρνηση είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με μια κατηγορία δεν την εμπιστεύονται. Οι πιθανότητες που οι διεθνείς πιστωτές θα μειώσουν   τα χρέη της Ελλάδας είναι ανύπαρκτες.

http://politinform.su

Ο Καμμένος στηρίζει την συνεργασία της Ελλάδας με Κίνα και Ρωσία.

Μιλώντας στο συνέδριο του Economist στην Αθήνα, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας σημείωσε πως αν οι εταίροι αποφασίσουν να ρίξουν μια κυβέρνηση επειδή δεν τους είναι αρεστή, τότε η Αθήνα θα επιδιώξει άλλες πηγές χρηματοδότησης, ενώ παράλληλα τάχθηκε υπέρ της επέκτασης του ρωσο-τουρκικού αγωγού φυσικού αερίου στη χώρα μας.
Τη θερμή του υποστήριξη στη συνεργασία με την Κίνα και τη Ρωσία εξέφρασε, από το βήμα του συνεδρίου του Economist, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και κυβερνητικός εταίρος Πάνος Καμμένος, ενώ παράλληλα προανήγγειλε την επέκταση της επένδυσης της COSCO στη χώρα μας, με σιδηροδρομικό δίκτυο.



 Προανήγγειλε επίσης την κατάθεση πρότασης για δημιουργία νέας νατοϊκής αεροπορικής βάσης στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο, αλλά και την ενίσχυση της βάσης στη Σούδα.

Στέλνοντας μήνυμα στους εταίρους, ο κ. Καμμένας σημείωσε πως αν αποφασίσουν να ρίξουν μια κυβέρνηση επειδή δεν τους είναι αρεστή, τότε η Αθήνα θα επιδιώξει άλλες πηγές χρηματοδότησης. Τόνισε πάντως πως η Ελλάδα δεν θα εγκαταλείψει την ευρωζώνη, αλλά ούτε μπορεί να εκδιωχθεί από τη νομισματική ένωση.

«Τα όρια εξαντλούνται. Εάν αποφασίσουν να βγάλουν την Ελλάδα από τη Δύση θα πρέπει να βρει τη δίκη της πορεία», εκτίμησε ο υπουργός Άμυνας.

Στρέφοντας τα βέλη του συγκεκριμένα κατά της Γερμανίας, επισήμανε πως το Βερολίνο θέλει να επιβάλει τη δίκη του κυριαρχία, όμως αυτό δεν θα γίνει ανεκτό από την ελληνική πλευρά.

Αναφερόμενος στις προοπτικές της χώρας μας στον ενεργειακό χάρτη, ο κ. Καμμένος τόνισε επίσης ότι θα πρέπει να προχωρήσει το σχέδιο για κατασκευή του αγωγού Hellas Stream, ως συνέχεια του Turkish Stream, ο οποίος σχεδιάζεται ώστε να συνδέσει Ρωσία και Τουρκία.

Υπενθυμίζεται πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει καταστήσει σαφές πως αν ο αγωγός κατασκευαστεί σε έδαφος της Ε.Ε. το όλο έργο θα πρέπει να συμμορφώνεται με τους κοινοτικούς κανονισμούς περί ανταγωνισμού. Η Κομισιόν κατηγορεί τον ρωσικό ενεργειακό κολοσσό Gazprom για αθέμιτες πρακτικές σε ορισμένες χώρες της ανατολικής και νότιας Ευρώπης.

http://www.skai.gr

Λαβρόφ: «Έρχεται έκρηξη στα Βαλκάνια»

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, από το Βελιγράδι όπου και βρίσκεται, εξέφρασε την ανησυχία του για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια...

Κατά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της Σερβίας Τόμισλαβ Νίκολιτς αναφέρθηκε στην κατάσταση στα Σκόπια και γενικότερα στα Βαλκάνια, τονίζοντας ότι...

«υπάρχει κίνδυνος να αντιμετωπιστούν νέες καταστροφές».

«Μας ανησυχεί η αυξανόμενη τάση της τρομοκρατίας στα Βαλκάνια και είναι υψίστης σημασίας να μην παραμελούν οι εταίροι μας στην Ευρώπη -και ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση- το πρόβλημα. Υπάρχει κίνδυνος να αντιμετωπίσουμε νέες καταστροφές […] Στο άμεσο παρελθόν κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι η κατάσταση στα Βαλκάνια απειλεί να εκραγεί» επισήμανε ο Ρώσος ΥΠΕΞ στη συνομιλία που είχε, μπροστά στις κάμερες, με τον πρόεδρο της Σερβίας Τόμισλαβ Νίκολιτς.

Η κατάσταση στα Βαλκάνια κυριάρχησε και κατά την συνάντηση που είχε ο Σεργκέι Λαβρόφ με τον Σέρβο ομόλογό του Ίβιτσα Ντάτσιτς.

Στην κοινή συνέντευξη Τύπου, ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας ανέφερε, ότι μετέφερε στον κ. Ντάτσιτς την ανησυχία της Μόσχας για τις εξελίξεις.

«Εξέφρασα την ανησυχία μας για την αυξανόμενη αναφορά που γίνεται στην αποκαλούμενη “Μεγάλη Αλβανία”. Αυτός ο δρόμος οδηγεί σε ανοιχτή αντιπαράθεση στα Βαλκάνια και κανένας πολιτικός δεν επιτρέπεται να μιλάει για την δημιουργία μιας μεγάλης Αλβανίας» τόνισε ο κ. Λαβρόφ.

Αναφέρθηκε επίσης και σε άλλα βαλκανικά ζητήματα, επισημαίνοντας πως η Μόσχα ανησυχεί για την κατάσταση στα Σκόπια και το γεγονός ότι «οι εξελίξεις εκεί μπορεί να αποτελούν έκφραση προσχεδιασμένων τρομοκρατικών φιλοδοξιών».

Σύμφωνα με τον κ. Λαβρόφ, μπορεί οι συγκρούσεις στο Κουμάνοβο «να αποτελούν εκδήλωση της νοοτροπίας των αντιπαραθέσεων που είναι κυρίαρχη στην περιοχή», αλλά δημιουργείται η εντύπωση ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε σχέση με την άρνηση των Σκοπίων να επιβάλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας και την προθυμία της να συμμετάσχει στην υλοποίηση του τουρκικού αγωγού φυσικού αερίου.

«Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την αίσθηση ότι υπάρχει σχέση μεταξύ αυτών» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Εξέφρασε επίσης την ανησυχία του για την κατάσταση στο Κόσοβο και τη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, υπογραμμίζοντας:

«Tο ισλαμικό κράτος επιδεικνύει τη δράση του σ” αυτήν την περιοχή και συνεχίζει να στρατολογεί νέους ανθρώπους για τις τρομοκρατικές του ενέργειες». Ο Σεργκέι Λαβρόφ χαρακτήρισε «χλιαρή» τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Ίβιτσα Ντάτσιτς συμμερίστηκε τις ανησυχίες του Ρώσου ΥΠΕΞ και αναφέρθηκε επικριτικά σε πρόσφατη συνέντευξη του Αλβανού πρωθυπουργού Έντι Ράμα, ο οποίος δήλωσε ότι «αν οι Αλβανοί δεν ενωθούν σε ένα κράτος στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα αναγκαστούν το πράξουν με άλλο τρόπο».

Ο Ίβιτσα Ντάτσιτς έθεσε ρητορικά το ερώτημα: «Διανοηθείτε τι θα είχε συμβεί, αν εγώ έλεγα κάτι τέτοιο για τους Σέρβους;». Ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας χαρακτήρισε υποτονικές τις αντιδράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτά τα φαινόμενα.

«Οι Βρυξέλλες δεν θεωρούν πρόβλημα τη συμπεριφορά των Αλβανών και την ανέχονται. Η τρομοκρατία στην περιοχή πρέπει να καταδικαστεί, ενώ μέχρι σήμερα είχαμε μόνο κάποια ήπια ανακοινωθέντα από την Ευρωπαϊκή Ένωση» επισήμανε ο Ίβιτσα Ντάτσιτς, στη συνέντευξη Τύπου μετά τη συνάντηση με τον Ρώσο ΥΠΕΞ.

Ο Σεργκέι Λαβρόφ, το πρωί της Παρασκευής, κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων Ρώσων στρατιωτών κατά την απελευθέρωση, το 1945, του Βελιγραδίου από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής.

tribune.gr

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ (ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ) ΤΗΣ ΥΒΡΕΩΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 17-5-2015

Του ΣΤΑΘΗ* 

Αμέριμνος περπατάει πάνω σ’ αυτήν τη γη, παρ’ ότι άχθος αρούρης, ο κ. Σημίτης. Ασπιλος πήγε να καταθέσει στο Δικαστήριο κι άσπιλος έφυγε - σαν

τίποτα να μην είδε, τίποτα να μην άκουσε και τίποτα να μην μπορεί να πει (οι «τρεις πίθηκοι» σε έναν) για όλα όσα επί των ημερών του έγιναν. Απόκοσμος (κι απόξενος) πίνει το καφεδάκι του μες στο ηδύ θέρος της Ηλείας στο Κορακοχώρι αυτός ο άνθρωπος (που

ελπίζω οι σύντροφοι χωρικοί να μην τον κερνάνε ούτε στραγάλι) κι άδοξος τρώει με τους δικούς του «φίλους» στην Αθήνα τα γεύματα και τα δείπνα του - που θα έπρεπε εδώ και καιρό να του τα αρπάζουν οι Αρπυιες. Διότι ο άνθρωπος αυτός των Διαπλεκομένων και της Υποτέλειας «έφαγε» τη χώρα και την έφαγε ωμή. Τίποτε δεν άφησε όρθιο. Εκλήθη (τρόπος του λέγειν) να την εκσυγχρονίσει και την αποβιομηχάνισε. Τη δημόσια διοίκηση, που ήταν τούρκικο δοβλέτι, μετέτρεψε σε πρακτορείο εξυπηρέτησης ευρωπαϊκών συμφερόντων. Είναι ο πολιτικός εκείνος που έστειλε στον διάολο (με λιτανείες και κύμβαλα) τη Συνθήκη της Λωζάνης, που υπέγραψε στο Δουβλίνο τη μετατροπή της χώρας σε αποθήκη ψυχών (ξένων και ντόπιων).

Κατηγορείται ο κ. Σημίτης για τους χειρισμούς του στα Ιμια. Και κατηγορείται δικαίως. Άνοιξε την οδό για την αποδοχή της πολιτικής των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο, ευχαριστώντας μάλιστα σαν τον τελευταίο γλίτσα τους Αμερικανούς για την... επιτυχία της πολιτικής τους! Κατηγορείται ο κ. Σημίτης για το άγος του Χρηματιστηρίου. Και κατηγορείται δικαίως. Και είναι τόσον ιταμός

που το μόνον που βρήκε να πει στους Έλληνες, αφού τους έφαγε τα λεφτά, ήταν: «ας προσέχατε».

Ο κ. Σημίτης κυκλοφορεί ανάμεσά μας σαν να μην έτρεξε τίποτα. Σαν να μην γνώριζε τίποτα για τις θηριώδεις μίζες όχι μόνον στα εξοπλιστικά αλλά παντού! Σαν να μην γνώριζε τίποτα για τη διασπάθιση χρημάτων για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ανοησίες. Αν δεν γνώριζε ήταν βλαξ κι ανγνώριζε ήταν συνένοχος.

Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός που σκότωσε ο ίδιος την υστεροφημία του, που μπροστά στην ήττα του δείλιασε κι έδωσε άρον-άρον το δαχτυλίδι της διαδοχής στον Γιωργάκη, κυκλοφορεί ανάμεσά μας (έστω και δειλά-δειλά σαν τη σουπιά), σαν να μην ξέρει τίποτα για τον κ. Μαντέλη ή τα βαλιτσάκια με τα φράγκα που πηγαινοέφερνε ο κ. Τσουκάτος - όμως αυτά δεν είναι τα χειρότερα.

Ούτε η «δημιουργική λογιστική», ούτε τα swaps, ούτε η πώληση των αποθεμάτων χρυσού είναι απ’ τα χειρότερα όσων κατόρθωσε αυτός ο ολετήρας που εμφάνιζε ως «ισχυρά Ελλάδα» το προτεκτοράτο που δημιουργούσε. Άλλα ήταν τα χειρότερα: ότι επί των ημερών του η Ν.Δ. έμαθε πώς να γίνει και πώς να μείνει ΠΑΣΟΚ. Οτι ο δικομματικός μονοκομματισμός έγινε μια σούπα από σοσιαλδημοκρατία και νεοφιλελευθερισμό (το όξινο και τοξικό υβρίδιο του «εκσυγχρονισμού») η οποία έπνιγε τους Έλληνες κι απ’ την οποία έτρωγαν αχόρταγα η Διαπλοκή και το κρατικοδίαιτο επιχειρείν. Έτρωγαν (από τις σάρκες και το αίμα του λαού) και εκμαύλιζαν (κυρίως απ’ τον χώρο των ΜΜΕ και των ΑΕΙ) όσους θα έστεργαν να εμφανίζουν αυτόν τον κανιβαλισμό ως ευρωπαϊκό ιδεώδες. Κι έγινε η Ελλάδα ένα μπουρδέλο ψευδούς ευμάρειας με ιμάμηδες τους λαϊφοστυλάδες και χοτζάδες τους νεόπλουτους.

Αλλά εκεί που υπερέβαλε εαυτόν σε παλιανθρωπιά αυτό το όνειδος (διότι αλλιώς το έργο του δεν θα μπορούσε να σταθεί) ήταν η συγκρότηση ενός συρφετού που ανέλαβε να πείσει τους Ελληνες ότι είναι κομπλεξικοί, ρατσιστές, τεμπέληδες, άχρηστοι και λαϊκιστές.

Ο κ. Σημίτης είναι αυτός που δημιούργησε επί χρυσίω αυτήν την αλαζονική ελίτ (τρομάρα της) από «αριστερούς», αμοραλιστές, νεοφιλελεύθερους και «εκσυγχρονιστές» που βάλθηκαν (και επί χρόνια επιμένουν) να αποδομήσουν την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων, να τους αποκόψουν απ’ τη λαϊκή τους παράδοση, να τους κάνουν να ντρέπονται που είναι τάχα έθνος ανάδελφο και ψεκασμένο, ώστε να σκύψουν το κεφάλι και να γίνουν ευκολότερα κρέας για τα κανόνια των τόκων και των μνημονίων - όσων δηλαδή συμβαίνουν σήμερα. Αυτή είναι η κληρονομιά του άδοξου αυτού ανθρωπάκου, μια πέμπτη φάλαγγα που κατατρώει όποιον πάει να σηκώσει κεφάλι, βγάζοντας, λόγου χάριν, τους «αγανακτισμένους» φασίστες και εθνικιστές τους Συριζαίους λαϊκιστές και μπαχαλάκηδες τους πατριώτες της δεξιάς, χίτες κι εθνικόφρονες,

Αλλά, αν αυτός ο καρκίνος των από καθέδρας σερπετών είναι η αισχρή κληρονομιά της εποχής Σημίτη, αισχρότερο είναι το ότι οι άνθρωποι που την εκφράζουν υπάρχουν παντού. Σε όλα τα κόμματα (πλην ΚΚΕ και ΑΝΕΛ). Αυτό από μόνον του σημαίνει ό,τι η περίπτωση Σημίτη αποδεικνύει! Τι; Οτι η χώρα αυτή δεν θα μπορέσει ποτέ να σταθεί στα πόδια της, αν δεν στραφεί εναντίον και κατά μέτωπον σε όσα την έφεραν ως εδώ. Είτε βρίσκονται πια στ’ απόσκια όπως ο κ. Σημίτης, είτε στα πόστα όπως ο κ. Στουρνάρας, είτε βγαίνουν στο προσκήνιο όπως ο κ. ΣταύροςΘεοδωράκης - η επιτομή του Σημιτισμού.

Ενοχλήθηκε ο ευρωλιγουρισμός του ίδιου και του κόμματός του απ’ το τηλεοπτικό σποτ που περιγράφει τις φρικαλεότητες των ναζί στην πατρίδα μας κατά την Κατοχή. Και εξανέστησαν οι βουλευτές του Ποταμιού: «απαράδεκτο»! «αποκρουστικό»! Και κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια άρχισαν να διαμαρτύρονται σαν να θεωρούν τους Γερμανούς τόσον ηλίθιους, ώστε να νομίσουν ότι το βίντεο αυτό ταυτίζει τους ναζί τότε με τον γερμανικό λαό σήμερα. Όχι, δεν είναι τόσον ηλίθιοι στο Ποτάμι, κάνουν τους ηλίθιους για άλλους ανώτερους σκοπούς, προκειμένου να φανούν ευχάριστοι στους Γερμανούς εταίρους. Πλην όμως, οι Γερμανοί πρέπει να θυμούνται τι έκαναν οι ναζί και αλίμονο σε όλους μας (και τους ίδιους) αν ξεχάσουν. Το βίντεο αυτό λοιπόν υπενθυμίζει το έγκλημα και απαιτεί τον εξιλασμό του - πόσο Σταύρος Θεοδωράκης πρέπει να ’σαι για να μην το καταλαβαίνεις αυτό;

Αλλά ξέχασα, για τον κ. Σ. Θεοδωράκη, την παρέα του και τη σημιτική αλαζονική ελίτ που τραγουδάει ακόμα, οι Έλληνες είναι λαϊκιστές, ρατσιστές, τεμπέληδες, τα φάγανε μαζί με τον κυρ Πάγκαλο και «ας πρόσεχαν», ενώ οι Γερμανοί είναι εταίροι(!), κι όχι εταίροι που βγάζουν φράγκα απ’ την κρίση. Στην οποία μας σπρώχνουν όλο και πιο βαθειά (με τους όρους που μας θέτουν), ώσπου να γίνουμε Κρανίου Τόπος και να μας αγοράσουν για έναν παρά ως άλλον Αγρόν του Κεράμεως - χωρίς όμως

σ’ αυτήν την περίπτωση να πάει κανείς να κρεμαστεί για το κατόρθωμά του...  

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' Ανάρτηση από ΙΣΚΡΑ

 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΩΝ BRICS

ΚΥΡΙΑΚΗ 17-5-2015

…ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΛΕΙ ΑΙΤΗΜΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Σ. ΣΤΟΡΤΣΑΚ, ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΩΝ BRICS

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΣΙΠΡΑ-ΣΤΟΡΤΣΑΚ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 

Πρόσκληση στην Ελλάδα να συμμετάσχει ως μέλος στην υπό διαμόρφωση νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα που δημιουργούν οι χώρες BRICS (Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Ινδία, Ν.Αφρική), απηύθυνε ο υφυπουργός Οικονομικών της Ρωσίας και εκπρόσωπος - αντιπρόσωπος της νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας Σεργκέι Στορτσακ, σε αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ.

Μάλιστα, την παραπάνω πολύ σημαντική πρόταση επανέλαβε και σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο Σ. Στόρτσακ με τον Έλληνα Πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα (βλ. αναλυτικότερα παρακάτω).

Σε μια περίοδο που το χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας παραμένει οξύ και αποτελεί ένα από τα βασικά προβλήματα της διαπραγμάτευσης μεταξύ της Ελλάδας και των θεσμών, η συμμετοχή της χώρας στη νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS, όπως τουλάχιστον προκύπτει από τις δηλώσεις του Ρώσου επισήμου, θα της επιτρέψει να χρηματοδοτήσει μια σειρά αναπτυξιακά έργα.

Αναφερόμενος στις ελληνορωσικές σχέσεις ο Σ.Στόρτσακ τόνισε ότι αυτές θα μπορούν να αναπτυχθούν σε διάφορους τομείς με τη χρήση του ρωσικού ρουβλίου ως νομίσματος για τις πληρωμές αγαθών και υπηρεσιών.

Ολόκληρη η συνεντευξη έχει ως εξής:

Ερ: Είστε επικεφαλής εκπρόσωπος της Ρωσίας στον διεθνή οργανισμό των αναδυόμενων οικονομιών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν. Αφρική) και ως εκπρόσωπος/αντιπρόσωπος της υπό διαμόρφωση Νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS, πείτε μας, ποιος είναι ο ρόλος της Τράπεζας;

 Απ: Καταρχήν, θέλω να επιστήσω την προσοχή σας στο όνομα της Τράπεζας. Το επίσημο όνομα είναι Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα, αλλά συνήθως αποκαλείται Τράπεζα BRICS. Το πλέον σημαντικό, όμως, είναι ότι θα πρόκειται για τον δεύτερο παγκόσμιο τέτοιο θεσμό, που δεν θα αφορά μόνο αναπτυξιακά σχέδια στη Βραζιλία, στην Ινδία, στη Ρωσία, τη Ν. Αφρική και την Κίνα, αλλά ευρύτερα σε περισσότερες χώρες του κόσμου.

Το δεύτερο σημαντικό είναι το σύστημα διακυβέρνησης της Τράπεζας, που θα συνίσταται από τρία επιμέρους επίπεδα - το Διοικητικό Συμβούλιο των διοικητών, το Διοικητικό Συμβούλιο των διευθυντών, τον Πρόεδρο και το προσωπικό της Τράπεζας. Σε αυτά τα θεσμικά όργανα, όπου ο πρόεδρος και αντιπρόεδρος θα εκλέγονται αξιοκρατικά, αποφασίσαμε ότι ο πρόεδρος θα εναλλάσσεται κάθε πέντε χρόνια και θα εκλέγεται κάθε φορά από ένα διαφορετικό ιδρυτικό κράτος-μέλος.

Στους υφιστάμενους οργανισμούς, αν και διακηρύσσεται ότι ο διορισμός του διευθυντή στα Διοικητικά Συμβούλια είναι αξιοκρατικός, στην πραγματικότητα ο πρόεδρος στην Παγκόσμια Τράπεζα αντιπροσωπεύει τις ΗΠΑ και στο ΔΝΤ αντιπροσωπεύει τους Ευρωπαίους. Γι αυτό αποφασίσαμε να αλλάξουμε αυτήν την προσέγγιση και κάθε κράτος-μέλος θα αναλαμβάνει την ηγεσία της Τράπεζα για πέντε έτη.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο που μας διαφοροποιεί είναι το σύστημα ψηφοφορίας. Τα κράτη-μέλη θα έχουν τον ίδιο αριθμό ψήφων και τον ίδιο αριθμό μετοχών. Συμφωνήσαμε ότι σε πολλές περιπτώσεις θα ήταν σοφότερο να βασιζόμαστε στην πλειοψηφία των ψήφων, σε ειδικές πλειοψηφίες.

Συνοψίζοντας, θα σας έλεγα ότι ο ρόλος αυτού του νέου θεσμικού οργάνου είναι να δημιουργηθεί μια αναπτυξιακή τράπεζα, που θα στηρίξει μεγάλα κατασκευαστικά σχέδια. Γνωρίζουμε ότι εδώ και χρόνια ο ρόλος της Παγκόσμιας Τράπεζας στην υλοποίηση σχεδίων υποδομών συνεχώς αποδυναμώνεται αντί να ισχυροποιείται. Γι αυτό, εμείς τα πέντε ιδρυτικά κράτη-μέλη συμφωνήσαμε ώστε τα αναπτυξιακά σχέδια να αποτελέσουν τον ακρογωνιαίο λίθο των δραστηριοτήτων μας. Η Τράπεζα δεν θα λειτουργήσει με γνώμονα το κέρδος.

Ερ: Ποια οφέλη μπορεί να έχει η Ελλάδα από την νέα αυτή Αναπτυξιακή Τράπεζα;  

Απ: Αυτή η νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα θα είναι προσβάσιμη σε όλα τα κράτη-μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Συμφωνήσαμε ότι το 50% του εγκεκριμένου κεφαλαίου της Τράπεζας, δηλαδή 50 δισ. δολάρια ετησίως, θα διανέμεται μεταξύ των ιδρυτικών κρατών-μελών και τα υπόλοιπα 50 δισ. δολάρια θα διανέμονται μεταξύ των νεο-εισερχόμενων. Το αποτέλεσμα με αυτό το πολύ ευέλικτο σύστημα, μετά την επικύρωση της συμφωνίας από όλα τα κράτη-μέλη , θα είναι οι νεοεισερχόμενοι να υποβάλλουν αιτήματα και το Διοικητικό Συμβούλιο των διοικητών να αποφασίζει. Στη συνέχεια, δεν θα υπάρχει ανάγκη το θέμα να τεθεί στο εθνικό Κοινοβούλιο για να αλλάξουν άρθρα της συμφωνίας. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Έτσι δεν θα μας εκπλήξει, εάν η Ελλάδα θα είναι το πρώτο κράτος που θα υποβάλλει αίτημα χρηματοδότησης ως πλήρες μέλος. Οι ελληνικές αρχές θα μπορούν να αγοράσουν όσα μερίδια μετοχών επιθυμούν. Δεν παίζει ρόλο εάν τα μερίδια θα είναι μικρά ή μεγάλα. Όταν η Ελλάδα προσχωρήσει στην Τράπεζα, θα μπορεί να δανεισθεί για μια σειρά σκοπούς ή για την υλοποίηση εθνικών σχεδίων ανάπτυξης.

Ερ: Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης. Θα μπορούσε μια ενδεχόμενη οικονομική βοήθεια από την Τράπεζα να προκαλέσει προβλήματα στις σχέσεις της Ελλάδας με τους εταίρους της;  

Απ: Η πιθανότητα να δημιουργηθούν προβλήματα με την ΕΕ, επειδή η Ελλάδα θα γίνει μέλος των θεσμών των BRICS, είναι πολύ μικρή, επειδή πολλά κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν αποφασίσει να προσχωρήσουν σε κάποιον άλλον αναπτυξιακό θεσμό. Για παράδειγμα, υπάρχει η πρόταση της κυβέρνησης της Κίνας για την Ασιατική Τράπεζα Υποδομών και Επενδύσεων (Asian Infrastructure Investment Bank -AIIB), όπου το 25% του κεφαλαίου της θα διατεθεί σε μη ασιατικά κράτη. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία -όλα κράτη-μέλη της ΕΕ- έχουν αποφασίσει να συνεργασθούν με άλλα κράτη στο πλαίσιο της Ασιατικής Τράπεζας. Οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα, ούτε τίθεται ζήτημα κριτικής. Μέχρι τώρα, οι αναφορές που έχω διαβάσει είναι αρκετά θετικές.

Η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίζει μια σειρά προκλήσεων και μια από τις προκλήσεις είναι η έλλειψη μακροπρόθεσμων κεφαλαίων για έργα υποδομών. Αυτή η νέα Ασιατική Τράπεζα θα προσανατολισθεί στην ανάπτυξη υποδομών. Στο άμεσο μέλλον η έλλειψη σύγχρονων υποδομών δεν θα είναι μόνο ένα τεχνικό ζήτημα. Το θέμα που θα τεθεί θα είναι η εις βάθους, ολοκληρωμένη βελτίωση και οι χώρες θα ωφεληθούν από τους δυο νέους θεσμούς, όσον αφορά στην ενθάρρυνση για βελτίωση των υποδομών τους, αλλά και όσον αφορά στην παροχή κινήτρων για οικονομικές συναλλαγές -όχι μόνο στο πλαίσιο εμπορικών συναλλαγών, αλλά και για τη χρηματοδότηση των έργων.

Ερ: Η Ελλάδα συζητά με τη Ρωσία ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας σε πολλούς τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος, όπως στην ενέργεια. Πως θα μπορούσαν να αναπτυχθούν περαιτέρω οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία; 

Απ: Στον οικονομικό, χρηματοοικονομικό, πολιτιστικό, πολιτικό και πολλούς άλλους τομείς. Καθώς εργάζομαι κυρίως στον διεθνή χρηματοοικονομικό τομέα, πιστεύω ότι οι δυο λαοί μπορούν να συνεργασθούν και να προβλέψουν τη χρήση του εθνικού νομίσματος, τουλάχιστον στην περίπτωση της Ρωσίας, με τη χρήση του ρωσικού ρουβλίου στις πληρωμές για αγαθά και υπηρεσίες. Για παράδειγμα, μπορώ να φαντασθώ ότι οι δυο χώρες θα θεωρήσουν αμοιβαία επωφελή τη χρήση του ρουβλίου όσον αφορά στην ανάπτυξη του τουρισμού. Οι Ρώσοι πολίτες, που θέλουν να επισκεφθούν την Ελλάδα κυρίως την άνοιξη ή στις αρχές του καλοκαιριού που δεν έχει τόσο ζέστη, είναι ευαίσθητοι στην αλλαγή των ρουβλίων σε άλλο νόμισμα.

Οπότε, εάν σε κάποιο στάδιο καταφέρουμε να κάνουμε τέτοιες συναλλαγές θα είναι αρκετά χρήσιμο. Πιθανότατα, το επόμενο βήμα αυτού του είδους των συναλλαγών θα μπορούσε να είναι η χρησιμοποίηση του ρουβλίου ως τρόπου πληρωμής διαφόρων ελληνικών προϊόντων που πωλούνται επί ρωσικού εδάφους.

Φυσικά, όταν θα ξεπεράσουμε τις οικονομικές δυσκολίες και με δεδομένο το πολιτικό περιβάλλον των χωρών μας, πιστεύω ότι περισσότεροι Ρώσοι και ιδιωτικές εταιρείες θα είναι πρόθυμοι να επενδύσουν στην Ελλάδα. Είναι πολύ σημαντικό για εσάς και για εμάς. Όλοι ψάχνουμε για άμεσες ξένες επενδύσεις. Και δεν είναι μόνον τα προϊόντα, αλλά και οι επενδύσεις. Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι είναι πολύ πιο ενδιαφέρον, αλλά και σοφό, να στηριζόμαστε σε άμεσες ξένες επενδύσεις. Έχουμε καλή πολιτική βάση για ανάπτυξη της αμοιβαίας σχέσης και έχουμε ισχυρές ιστορικές σχέσεις και σε άλλους τομείς.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΣΙΠΡΑ - ΣΤΟΡΤΣΑΚ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΩΝ BRICS

Τηλεφωνική επικοινωνία είχε  ο  Αλέξης Τσίπρας με τον υφυπουργό Οικονομικών της Ρωσίας και εκπρόσωπο / αντιπρόσωπο της νέας αναπτυξιακής τράπεζας που δημιουργούν οι χώρες BRICS (Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Ινδία, Ν. Αφρική), Σεργκέι Στορτσακ, όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές. Ο Σεργκέι Στόρτσακ κάλεσε, μάλιστα, την Ελλάδα να γίνει το 6ο μέλος στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS!

Ο Πρωθυπουργός ευχαρίστησε τον Σ. Στορτσακ, εκφράζοντας παράλληλα την θετική του έκπληξη για την πρόσκληση να γίνει τη Ελλάδα το 6ο μέλος στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS.

Ο Αλέξης Τσίπρας του εξέφρασε το ενδιαφέρον της Ελλάδας και τη δέσμευση να εξετάσει διεξοδικά την πρόταση την οποία και θα έχει την ευκαιρία να συζητήσει διεξοδικά με τους ηγέτες, των κρατών των BRICS. στην Αγία Πετρούπολη, την οποία θα επισκεφτεί ο Πρωθυπουργός προκειμένου να συμμετάσχει στο Οικονομικό Φόρουμ που διοργανώνεται 18 με 20 Ιουνίου.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

Προς τι στην ευρωζώνη;

ΚΥΡΙΑΚΗ  17/05/2015 

Συντάκτης: Πέτρος Θ. Πιζάνιας*

Υπάρχει άραγε πραγματικός λόγος να παραμένουμε στην ευρωζώνη; Εκατομμύρια λέξεις έχουν τυπωθεί και εκφωνηθεί αλλά τα επιχειρήματα για την παραμονή μας στη ζώνη του ευρώ (αντί μόνο στην Ευρωπαϊκή Ενωση) συνοψίζονται στo εξής: Η έξοδος από το ευρώ θα μας θέσει σε αχαρτογράφητα εδάφη.

Μόνο το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι σοβαρό, σε αντίθεση με την παραπάνω κινδυνολογία, επειδή αναφέρεται στη λαϊκή εντολή των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου: Εχουμε λάβει εντολή έντιμου συμβιβασμού και όχι ρήξης με τους Ευρωπαίους, υποστηρίζει η κυβέρνηση. Πράγματι, πόσο μάλλον που η κυβέρνηση προέταξε μία επιπλέον ασφαλιστική δικλίδα εξασφάλισης της λαϊκής βούλησης, το δημοψήφισμα.

Ωστόσο, νομίζω πως στην ερμηνεία της εντολής ως έντιμου συμβιβασμού και όχι ρήξης είναι κάπως υπερβολική. Πρέπει να αναρωτηθούμε πόσος συμβιβασμός, σε ποια ζητήματα από τα διαφιλονικούμενα και ποιες κοινωνικές τάξεις θα πληρώσουν το κόστος του συμβιβασμού; Επίσης, ο συμβιβασμός πόσο θα θίγει τις δυνατότητες ανάπτυξης, τη σημαντική απομείωση του χρέους, τον δημόσιο πλούτο και φυσικά την πολιτική κυριαρχία της χώρας;

Η μόνη βεβαιότητα σχετικά με τον βαθμό του συμβιβασμού απορρέει από την εμπιστοσύνη που εκφράζει η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών για την κυβέρνηση. Και αυτή η εμπιστοσύνη αποτελεί το πλέον πολύτιμο πολιτικό αγαθό. Ωστόσο, υπάρχει και η δύναμη, ακριβέστερα ο συσχετισμός δύναμης. Ως προς αυτό η κυβέρνηση, η οποιαδήποτε κυβέρνηση στον πλανήτη, δεν μπορεί ούτε να περπατήσει πάνω στο νερό ούτε να πολλαπλασιάσει τα ψάρια και το ψωμί. Ολη η δύναμη είναι με το μέρος των Ευρωπαίων αντιπάλων μας (κακά τα ψέματα, οι ισχυρότεροι όπως και οι μικρότεροι στην Ευρώπη είναι αντίπαλοι της επιλογής που κάναμε στις εκλογές του Ιανουαρίου).

Εμείς αντικειμενικά δεν διαθέτουμε παρά μόνο τη βούληση της κυβέρνησης και την εμπιστοσύνη μας σ’ αυτήν, καθώς και την παρόξυνση των δευτερευουσών αντιθέσεων στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Αλλά αυτά είναι λίγα. Απόδειξη ότι δεν έχει ιδρώσει το αυτί των ευρωπαϊκών ελίτ, και νομίζω πως δεν πρόκειται ακόμη και εάν επιτευχθεί μια προσωρινή συμφωνία.ΑΝ δεν υποχωρούν σε μικρά, σχεδόν ασήμαντα αιτήματα της ελληνικής κυβέρνησης, όπως η αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η στοιχειώδης αύξηση του βασικού μισθού και τα συναφή, γιατί να υποχωρήσουν στη ριζική απομείωση του χρέους και στα χαμηλά πλεονάσματα;

Αν η Γερμανία και πολλές χώρες δορυφορικές περί αυτήν, ακόμη και η Γαλλία (ή οι Βαλτικές αλλά και η Πολωνία, με ελίτ ημιπαραφρονημένες πολιτικά από την αντιρωσική υστερία) παραχωρήσουν στη δική μας κυβέρνηση τα λίγα και αυτονόητα, που νομίμως απαιτεί με βάση τις εκλογές, τότε θα χάσουν πολλά. Πρώτα θα χάσουν εμπράκτως την ιδεολογική τους ηγεμονία, η οποία μέχρι την εκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ. ήταν σχεδόν αδιατάρακτη, με τους διαφωνούντες να μην ελέγχουν καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση.

Για τούτο στη θαυμάσια διεθνή επικοινωνιακή εκστρατεία του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του υπουργού Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη από την επομένη των εκλογών, όλα τα κέντρα ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού, μαζί και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ακόμη και οι υπηρεσίες της ευρωζώνης αντέταξαν μια συκοφαντική εκστρατεία σε βάρος της ελληνικής κυβέρνησης στο πνεύμα του Γκέμπελς -δείχνοντας έτσι πως η Ελλάδα γι’ αυτούς αποτελεί οιονεί εχθρική χώρα.

Το δεύτερο που διακινδυνεύεται αφορά τη γερμανική κυριαρχία. Στην περίπτωση αποδοχής των ελάχιστων που απαιτεί η ελληνική κυβέρνηση, πόσο μάλλον των μέγιστων, όπως η μείωση του χρέους, η Γερμανία διακινδυνεύει με διάσπαση των εξαναγκαστικών συμμαχιών που έχει επιβάλει σε όλες τις μικρές και μεγάλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, συμμαχίες που της εξασφαλίζουν την κυριαρχία στην Ευρώπη.

Τέλος, θα αναρωτιούνται όλες οι ευρωπαϊκές νεοφιλελεύθερες ελίτ: Αν τώρα, που η ελληνική κυβέρνηση είναι απολύτως εξαρτημένη από την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, οικονομικά γονατισμένη, ασκεί παρά ταύτα πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και ταυτόχρονα δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι θέλει να αλλάξει τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τι ακριβώς θα κάνουν αυτοί οι τρελοί Ελληνες αριστεροί όταν στήσουν τη χώρα τους στα πόδια της; Αυτή είναι η ομορφιά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛΛ.

Ωστόσο ας μην παρασυρθούμε από το πνεύμα γενναιότητας με σωφροσύνη που εκφράζει η ελληνική κυβέρνηση. Προτιμότερο είναι ένα σχέδιο εξόδου από την ευρωζώνη -όχι αναγκαστικά από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εξοδο συντεταγμένη και με προϋποθέσεις, κυρίως τη δραστική απομείωση του χρέους. Αυτό το σχέδιο, πιστεύω, πρέπει να αναπτυχθεί ανεξάρτητα από τη συμφωνία.

Η ευρωζώνη, με αυτό το απολυταρχικό πνεύμα που κυριαρχεί, τον κανιβαλισμό των γερμανικών δεξιών ελίτ, την υποτελή στάση, ακόμη και κυβερνήσεων μεγάλων χωρών όπως της Γαλλίας, επίσης με δυνητικό ρυθμιστή των πολιτευμάτων έναν κεντρικό τραπεζίτη που εκφράζει το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, είναι αντικειμενικά αδύνατον να έχει το οποιοδήποτε μέλλον. Και τότε θα είναι πολύ χειρότερα για τη χώρα μας.

*ομότιμος καθηγητής Ιστορίας, Ιόνιο Πανεπιστήμιο 

https://www.efsyn.gr/arthro/pros-ti-stin-eyrozoni

- See more at: http://www.drachmi5.gr/ellada/pros-ti-stin-eyrozoni#sthash.l2plwt9C.dpuf

Δημοσκόπηση: Μπροστά με 15,2 μονάδες ο ΣΥΡΙΖΑ

Προβάδισμα 15,2% διατηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία, σε δημοσκόπηση της Marc που δημοσιεύεται σήμερα στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Στο ερώτημα «αν είχαμε σήμερα εκλογές ποιο κόμμα θα ψηφίζατε» το 36,2% των ερωτηθέντων απάντησε τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακολουθούν Ν.Δ. με 21%, το Ποτάμι με 6,7%, η Χρυσή Αυγή με 5,4%, το ΚΚΕ με 5%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 4,1% και τελευταίο έρχεται το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 3,1%. 

Η αδιευκρίνιστη ψήφος φθάνει το 12,9%.

Το 56,7% θεωρεί ότι πρέπει να μείνουν απαραβίαστες οι κόκκινες γραμμές που αφορούν ασφαλιστικό και εργασιακά.

Έφτασε η στιγμή της αλήθειας για τον ΣΥΡΙΖΑ

Αντώνης Νταβανέλος

Σάβ, 16/05/2015 

Υπήρξαμε πολλοί που δεν συμμεριζόμασταν την «ευκολία» της προεκλογικής αφήγησης, που διευκόλυνε μεν τον δρόμο προς την κάλπη, αλλά μας έθετε μπροστά σε ένα κρίσιμο ερώτημα: είναι δυνατόν να αναπτυχθεί ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα αντιλιτότητας μέσα στο πλαίσιο ανοχής της ευρωζώνης και διά της διαπραγματευτικής μεθόδου με τους «θεσμούς» της;

Σή­με­ρα γνω­ρί­ζου­με την απά­ντη­ση: Όχι. Η ΕΕ και το ΔΝΤ επι­χει­ρούν να συ­ντρί­ψουν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χτί­ζο­ντας το δί­λημ­μα: από­λυ­τη εν­σω­μά­τω­ση ή άμεση ανα­τρο­πή; Το κά­νουν για λό­γους οι­κο­νο­μι­κούς, επει­δή η αντι­λι­τό­τη­τα είναι ασύμ­βα­τη με τη ση­με­ρι­νή κυ­ρί­αρ­χη πο­λι­τι­κή. Το κά­νουν επί­σης για λό­γους πο­λι­τι­κούς, γιατί η Ευ­ρώ­πη όφει­λε να θω­ρα­κι­στεί απέ­να­ντι στον κίν­δυ­νο της «με­τά­δο­σης» του μι­κρο­βί­ου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-Podemos.

Η συμ­φω­νία της 20ής Φλε­βά­ρη ήταν ένα ση­μα­ντι­κό λάθος, που προ­έ­κυ­ψε από τον εγκλω­βι­σμό στην προ­ε­κλο­γι­κή «αφή­γη­ση». Δώ­σα­με τη δέ­σμευ­ση της απο­πλη­ρω­μής του χρέ­ους «στο ακέ­ραιο και εγκαί­ρως», πα­ραι­τη­θή­κα­με από «μο­νο­με­ρείς ενέρ­γειες» με βάση το πρό­γραμ­μά μας, που θα οι­κο­δο­μού­σαν μια στέ­ρεα ερ­γα­τι­κή-λαϊ­κή συμ­μα­χία γύρω από την κυ­βέρ­νη­ση της Αριστε­ράς. Δεν πή­ρα­με τί­πο­τα. Η «δη­μιουρ­γι­κή ασά­φεια» λει­τούρ­γη­σε και λει­τουρ­γεί υπέρ των ισχυ­ρών.

Μετά τις 20 Φλε­βά­ρη, επι­χει­ρή­σα­με να αμυν­θού­με με τις «κόκ­κι­νες γραμ­μές». Ήταν κα­τώ­τε­ρες των δε­σμεύ­σε­ών μας στη ΔΕΘ, που ήταν κα­τώ­τε­ρες του συ­νε­δρια­κού προ­γράμ­μα­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Σή­με­ρα οι «κόκ­κι­νες γραμ­μές» ξε­θω­ριά­ζουν: Στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις –απέ­να­ντι στην εμ­βλη­μα­τι­κή ση­μαία του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού– μι­λά­με πλέον για τα έσοδα, για το πώς και πόσες δη­μό­σιες επι­χει­ρή­σεις θα εκ­ποι­η­θούν και όχι για το αν θα εκ­ποι­η­θούν. Στο ζή­τη­μα των φόρων θε­ω­ρού­με πλέον τον ΕΝΦΙΑκαι τον ΦΠΑ ως «πεδία πα­ρα­χω­ρή­σε­ων» προς τους δα­νει­στές και όχι ως ζη­τή­μα­τα βελ­τί­ω­σης της ζωής των λαϊ­κών τά­ξε­ων, όπως προ­ε­κλο­γι­κά δε­σμευ­τή­κα­με. Στο Ασφα­λι­στι­κό εγ­γυό­μαστε τις κα­τα­κτή­σεις των «σή­με­ρα συ­ντα­ξιού­χων» αφή­νο­ντας ανοι­χτό το εν­δε­χό­με­νο αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­σης στις ασφα­λι­στι­κές προσ­δο­κί­ες των μελ­λο­ντι­κών γε­νιών ερ­γα­ζο­μέ­νων. Στα ερ­γα­σια­κά, με­τα­κι­νού­μα­στε από τη δέ­σμευ­ση για απο­κα­τά­στα­ση της ισχύ­ος των ΣΣΕ προς ένα νε­φέ­λω­μα των «βέλ­τι­στων ευ­ρω­παϊ­κών πρα­κτι­κών», όπως τις κα­τα­νο­εί το ILO, με τον κίν­δυ­νο να ανα­κα­λύ­ψου­με ότι συ­ζη­τά­με για θε­σμο­θέ­τη­ση ενός νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κορ­πο­ρα­τι­σμού (που εν­σω­μα­τώ­νει ως κρι­τή­ρια στις ΣΣΕ τη δη­μο­σιο­νο­μι­κή στα­θε­ρό­τη­τα και την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα στην οι­κο­νο­μία...).

Είναι φα­νε­ρό, για όποιον εξα­κο­λου­θεί να θέλει να βλέ­πει, ότι έχου­με εγκλω­βι­στεί σε ένα κα­θο­δι­κό σπι­ράλ: σε μια δια­πραγ­μά­τευ­ση όπου σε κάθε φάση της υπο­χρε­ω­νό­μα­στε να υπε­ρα­σπί­ζου­με τον κόσμο μας, σε όλο και κα­τώ­τε­ρο επί­πε­δο.

Είναι επί­σης σαφές πού οδη­γεί αυτή η κα­τη­φό­ρα. Στο να μας υπο­χρε­ώ­σουν να υπο­γρά­ψου­με εμείς τοΜνη­μό­νιο 3, τη συμ­φω­νία που οι δα­νει­στές ετοί­μα­ζαν για συ­νυ­πο­γρα­φή με τους Σα­μα­ρά και Βε­νι­ζέ­λο. Άλ­λω­στε έχει ήδη δια­φα­νεί και η χρο­νι­κή στιγ­μή που θα επι­χει­ρη­θεί αυτή η ποιο­τι­κή κλι­μά­κω­ση της αντε­πί­θε­σης των δα­νει­στών: όταν η κυ­βέρ­νη­ση θα υπο­χρε­ω­θεί να ζη­τή­σει δα­νει­σμό για να πλη­ρώ­σει όχι πλέον τις δό­σεις του χρέ­ους, αλλά τους μι­σθούς και τις συ­ντά­ξεις, τότε –εκτι­μούν ότι– δεν θα έχει την πο­λι­τι­κή δύ­να­μη για να δια­τυ­πώ­σει την πα­ρα­μι­κρή αντίρ­ρη­ση.

Η από­φα­ση να πλη­ρώ­νο­νται μέχρι σή­με­ρα τα­κτι­κά οι δό­σεις –από­φα­ση που απορ­ρέ­ει από τη συμ­φω­νία της 20ής Φλε­βά­ρη– πα­ρό­λο που οι δα­νει­στές δεν έδω­σαν ούτε ένα ευρώ από τα υπε­σχη­μέ­να και οφει­λό­με­να από τις πα­λαιό­τε­ρες συμ­φω­νί­ες, έχει εξα­ντλή­σει επι­κίν­δυ­να τα απο­θέ­μα­τα του Δη­μο­σί­ου, φέ­ρο­ντας πλέον την κρί­σι­μη στιγ­μή πολύ κοντά μας.

Οι πο­λι­τι­κές συ­νέ­πειες μιας τέ­τοιας στρα­τη­γι­κής υπο­χώ­ρη­σης –γιατί δεν θα είναι πλέον εφι­κτό να μιλά κα­νείς για «συμ­βι­βα­σμό»– θα είναι άμε­σες. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είναι δυ­να­τόν να με­τα­τρα­πεί σε κόμμα λι­τό­τη­τας. Οι δα­νει­στές δεν θα δε­χθούν, με­σο­πρό­θε­σμα, να πα­ρα­μεί­νει ως εγ­γυ­η­τής της συμ­φω­νί­ας η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση. Θα απαι­τή­σουν να κα­τα­βλη­θεί και το πο­λι­τι­κό κό­στος της πε­ρι­πέ­τειας μετά τις 25 Γε­νά­ρη, εκ­βιά­ζο­ντας για «διεύ­ρυν­ση» της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα και, στα­δια­κά, για με­τε­ξέ­λι­ξή της σε κυ­βέρ­νη­ση εθνι­κής ενό­τη­τας ή αλ­λιώς για ανα­τρο­πή της. Η πο­λι­τι­κή ενεργο­ποί­η­ση του Γ. Στουρ­νά­ρα –με το όνει­ρο μιας αλά Πα­πα­δή­μος κυ­βέρ­νη­σης «ευ­ρω­παϊ­κού τόξου»– πρέ­πει να αντι­με­τω­πι­στεί ως προει­δο­ποί­η­ση.

Από αυτόν τον φαύλο κύκλο υπάρ­χει διέ­ξο­δος, που όμως γί­νε­ται όλο και πιο δύ­σκο­λη με κάθε εβδο­μά­δα που περ­νά­ει σε απρα­ξία, με κάθε δόση που πλη­ρώ­νε­ται στους δα­νει­στές: Στάση πλη­ρω­μών προς τους το­κο­γλύ­φους - μέτρα πε­ριο­ρι­σμού της «ελευ­θε­ρί­ας» δρα­πέ­τευ­σης των κε­φα­λαί­ων - υλο­ποί­η­ση των συ­νε­δρια­κών απο­φά­σε­ων του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για τις τρά­πε­ζες - φο­ρο­λό­γη­ση του κε­φα­λαί­ου και των πλου­σί­ων για χρη­μα­το­δό­τη­ση μέ­τρων αντι­λι­τό­τη­τας - υπο­στή­ρι­ξη αυτής της πο­λι­τι­κής με κάθε ανα­γκαίο μέσον, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της σύ­γκρου­σης με την ΕΕ και το ευρώ.

Μια τέ­τοια «τομή», που θα ήταν φυ­σιο­λο­γι­κή μετά τις 25 Γε­νά­ρη, σή­με­ρα θα πρέ­πει να αφή­νει ανοι­χτό το εν­δε­χό­με­νο της ανα­βά­πτι­σης στη λαϊκή εντο­λή. Σε εκλο­γές, υπό την προ­ϋ­πό­θε­ση της κα­θα­ρής πα­ρου­σί­α­σης αυτών των επι­λο­γών από την κυ­βέρ­νη­ση και της υπο­στή­ρι­ξής τους από το κόμμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, οι κρί­σι­μες απο­φά­σεις που έρ­χο­νται δεν είναι δυ­να­τόν να λη­φθούν από ένα κλει­στό επι­τε­λείο αν­θρώ­πων, ακόμα και των κα­λύ­τε­ρων προ­θέ­σε­ων. Το κόμμα, από την ΚΕ ως τις ΟΜ, πρέ­πει να κλη­θεί να απο­φα­σί­σει. Το κόμμα πρέ­πει να αντι­στα­θεί στον κό­ντρα άνεμο που ση­κώ­νε­ται όλο και πιο απει­λη­τι­κά.

* Πηγή: www.rproject.gr, και www.ikrs.gr

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/eftase-i-stigmi-tis-alitheias-gia-ton-syriza#sthash.e8329KEC.dpuf