Να ασκηθεί δίωξη στον Βενιζέλο λένε γνωστοί ποινικολόγοι

Να ασκηθεί δίωξη στον Βενιζέλο λένε γνωστοί ποινικολόγοι

Να ασκηθεί δίωξη στονΕυάγγελο Βενιζέλο γιαυπεξαγωγή της λίστας Λαγκάρντ αλλά και ψευδομαρτυρίαυποστηρίζουν γνωστοί ποινικολόγοι οι οποίοι μίλησαν στο koutipandoras.gr.

Υπενθυμίζεται ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως μη αρμόδιος υπουργός, αλλά ως απλός βουλευτής, κρατούσε επί επτά μήνες τη λίστα στο σπίτι του, ενώ όφειλε να την έχει διαβιβάσει στις αρμόδιες Αρχές, δεδομένου ότι, όπως αποκαλύφθηκε, η λίστα έφθασε επίσημα στη χώρα μας για φορολογική χρήση.

Διαβάστε τις απόψεις τους...

Σπύρος Φυτράκης: Εξαρτάται πόσο αυστηρά ερμηνεύεται ο νόμος για τον κάθε πολίτη. Θεωρητικά πρέπει να ασκηθεί δίωξη.

Χάρης Οικονομόπουλος: Εκκωφαντική και βαριά η αποκάλυψη των εγγράφων. Ανοίγει τεράστιο ζήτημα που ξεπερνά τα νομικά πλαίσια. Έχει σοβαρότατες ευθύνες οποιοσδήποτε γνώριζε την ύπαρξη αυτών των εγγράφων και όχι μόνο ο Ευάγ. Βενιζέλος.

Βασίλης Καπερνάρος: Εάν αποδειχθεί η υπεξαγωγή εγγράφου, πρέπει να ασκηθεί δίωξη.

Φραγκίσκος Ραγκούσης: Σαφέστατα πρέπει να ασκηθεί δίωξη. Η λίστα έφθασε στην Ελλάδα για να επιληφθούν οι αρμόδιες δικαστικές Αρχές. Εκείνος που κράτησε τη λίστα στο σπίτι του, έχει κάνει υπεξαγωγή έγγραφου.

Γιάννης Βλάχος: Σίγουρα τόσο ο Ευαγ. Βενιζέλος όσο και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έχουν διαπράξει το αδίκημα της ψευδομαρτυρίας καθώς επίσημα κατέθεσαν τις συνθήκες παραλαβής της λίστας από τις γαλλικές Αρχές. Σε ότι αφορά την υπεξαγωγή, όπως αναφέρεται στο άρθρο 242 παράγραφος 2 του ποινικού κώδικα αν στοιχειοθετείται παρακράτηση εγγράφου από υπηρεσιακό παράγοντα τότε προβλέπεται από το νόμο η τιμωρία του.

Σαμουήλ Αλχανάτης: Αν υφίσταται πράγματι υπεξαγωγή, δηλαδή υπάρχει δόλος, πρέπει να ασκηθεί δίωξη.

Κατερίνα Τζέλη: Δεν είναι μόνο υπεξαγωγή εγγράφου αλλά και παράβαση καθήκοντος. Η Ελλάδα με τη Γαλλία το 1963 είχαν υπογράψει τη φορολογική σύμβαση. Σ” αυτή τη περίπτωση δόθηκε επίσημα από τη Γαλλία μέσω της πρεσβείας το cd κι έπρεπε απευθείας οι αρμόδιοι να ξεκινήσουν τους ελέγχους. Κατά την άποψη μου πρέπει να διαταχθεί άμεσα προκαταρκτική έρευνα για να ερευνηθεί αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τις ποινικές διώξεις.

Aνδρέας Αναγνωστάκης: Αν πράγματι η λίστα ήρθε επίσημα στην Ελλάδα, και αν προκύπτει απόκρυψή της από μη αρμόδιο πρόσωπο, τότε η δικαιοσύνη πρέπει να παρέμβει αυτεπαγγέλτως και να ασκήσει δίωξη.

Γιάννης Καρούζος: Είναι αυτονόητο πως αν ένας απλός πολίτης κάνει κάποια παρανομία θα τιμωρηθεί. Σαφώς πρέπει να υπάρξει διερεύνηση η οποία γίνεται αυτεπάγγελτα. Διευρενητέο από τη δικαιοσύνη πρέπει να είναι μάλιστα και το γιατί προέβησαν σ” αυτή τη κίνηση και ποια συμφέροντα εξυπηρετούσαν.

Από το koutipandoras μέσω harryklynn, μοντάζ dr-flantzas

Δεν το έκανα εγώ! Τ΄ ορκίζομαι!

Δεν το έκανα εγώ! Τ΄ ορκίζομαι!

Έχουμε φτάσει στο σημείο, σαν Έλληνες, να αυτοπροσδιοριζόμαστε από το τι δεν είμαστε. Η καθημερινότητά μας είναι μια δικαιολογία προς αποφυγή επιβολής διαφόρων ειδών τιμωρίας. Δεν έκλεψα εγώ, δεν τους ψήφισα εγώ, δεν είμαι φασίστας εγώ, δεν είμαι υπόδουλος εγώ, δεν βλέπω τηλεόραση εγώ, δεν πληρώνω εγώ...
οι άλλοι το κάνουν. Να εκείνος. Κι εκείνος. Κι ο άλλος. Καθένας προσπαθεί να αποδείξει ότι ανήκει σ΄εκείνους που δεν τα έφαγαν μαζί. Πως είναι από τους τιμημένους ιδιωτικούς υπαλλήλους κι όχι από τους κηφήνες του δημοσίου. Κι αν σε τσακώσουν? Δεν είμαι από τους κακούς υπαλλήλους του δημοσίου αλλά από τους καλούς. Με αποδείξεις. Όλη η Ελλάδα βρίσκεται υπό...

το καθεστώς συλλογής αποδείξεων, είτε αγοράς αγαθών, είτε νομιμότητας.

Ουσιαστικά είναι ένας πόλεμος που έχει ξεφύγει εντελώς από τα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης. Δεν ξέρω αν υπάρχει στ΄αλήθεια οικονομική κρίση. Γιατί δεν την προκαλέσαμε εμείς. Οι άλλοι το έκαναν. Στη μελλοντική πρόοδο που οραματίζεται στα εξωτικά του ταξίδια ο κ.Πρωθυπουργός, υπάρχει η πάταξη με κάθε τρόπο των ένοχων πολιτών. Ένα ανελέητο κυνηγητό στην ανίχνευση των αμαρτωλών ενόχων.

Κανείς δεν ήξερε τίποτα για κανέναν. Τώρα πρέπει να  μάθουμε τι συνέβη. Να το ανακαλύψουμε μαζί και να τιμωρήσουμε ο ένας τον άλλον. Να επιβραβεύσουμε τους υπάκουους και  να τιμωρήσουμε παραδειγματικά τους ενόχους. Μόνο που οι ένοχοι περιορίζονται σε συγκεκριμένο επίπεδο. Ένοχοι είναι όλοι όσοι τα έφαγαν μαζί με κάποιους. Οι κάποιοι παραμένουν στο απυρόβλητο. Και δεν θα τους πειράξει κανείς. Οι κάποιοι είναι ένα απροσδιόριστο μόρφωμα που αφαίρεσε κάθε δυνατότητα ανάπτυξης, που σπατάλησε το δημόσιο πλούτο, που ερήμωσε ολόκληρη τη χώρα, αλλά οι ένοχοι είναι εκείνοι που τους εξυπηρέτησαν.

Σε μια ολοκληρωτική απώλεια ταυτότητας προσπαθούμε να βεβαιώσουμε τον εαυτό μας πως δεν είμαστε κάτι. Γιατί πολύ απλά δεν ξέρουμε τι είμαστε. Είναι μια αισχρή φάρσα. Ένα παιχνίδι τζογαδόρων. Τζογαδόρων που έχουν μέσα στα καρέ τους έμπειρους κι αδίστακτους χαρτοκλέφτες. Είναι αδύνατον να τους αντιμετωπίσει κανείς αν δεν είναι του σιναφιού.

Στεκόμαστε απέναντί τους φορτωμένοι μ΄ενοχές. Αντιμέτωποι μ΄ενα σύστημα βαθιά άρρωστο, διεφθαρμένο, τιποτένιο, απολογούμαστε ή οργιζόμαστε γιατί είμαστε ή δεν είμαστε έτσι. Ποιος έκλεψε το γλυκό από το βάζο. Δεν είμαστε ένοχοι γιατί φερθήκαμε ανέντιμα απέναντι στη χώρα μας και τους συμπολίτες μας είμαστε ένοχοι από κύτταρο γιατί είμαστε Έλληνες. Το λένε οι κάμποι και τα βουνά, το φωνάζουν οι άσπιλοι και αμόλυντοι Ευρωπαίοι. Το υπονοούν σε κάθε ευκαιρία. Λες κι αυτή η κατάντια έγινε από φυλετικό βίτσιο. Από κάποιο λανθασμένο γονίδιο που επιδρά επάνω μας.

Θέλουν πάση θυσία να μας πείσουν πως δεν είναι το σχιζοφρενικό σύστημα που εξυπηρετούν που γεννάει άρρωστους ανθρώπους, που ξερνάει βαρβαρότητα και πνευματικό σκοταδισμό, αλλά η ελαττωματική φύση των Ελλήνων. Κι εμείς υποταγμένοι χρόνια σ΄αυτή τη μόλυνση, επιλέγουμε να τιμωρηθούμε. Κάθε χαρακτηριστικό που μας οριοθετεί σαν Έλληνες τσακίζεται στη συνολική κατάντια. Μαζί με τις μίζες των κλεφταράδων ενοχοποιείται και η φέτα που τρώμε. Μαζί με το ξεπούλημα των προδοτών φταίει και το μπουζούκι που βγάζει ήχους. Μαζί με την συστηματική προσπάθεια να παραμείνει ένας λαός αμόρφωτος και ανίδεος, φταίει ο ήλιος και η θάλασσα. Μαζί με τα σάπια τρόφιμα, το βρώμικο νερό, τις μολυσμένες πόλεις φταίει και το τάβλι.

Και το πιο τραγικό. Δεν πρέπει να βρούμε τρόπο να προσδιορίσουμε τι δυνατότητες έχουμε, τι κοινά σημεία μπορούμε να έχουμε ώστε να παλέψουμε για να σώσουμε ότι σώνεται ακόμα, πρέπει να μισηθούμε. Να μισήσουμε ο ένας τον άλλον γιατί είμαστε Έλληνες. Ίσως να πρέπει και να παραδώσουμε μόνοι μας τα κλειδιά του σπιτιού μας σ΄οποιον νταβατζή δίνει τις περισσότερες εγγυήσεις γιατί έτσι κάνουν οι ένοχες πουτ@νες.....

Κοιτάξτε με τι χάρη γεμίζει σιγά σιγά η χώρα από Εφιάλτες. Με τι συνέπεια μια μάζα από ανόητους προσπαθεί να αποδείξει πως είναι καλό παιδί χαφιεδίζοντας και στοχοποιόντας τους υπόλοιπους. Κοιτάξτε με τι πάθος εργάζονται φοροεισπράχτορες και μπράβοι. Με τι σθεναρότητα απειλούν κι εκβιάζουν διάφορες κατηγορίες υποτακτικών τους υπόλοιπους. Πόσοι ασχολούνται με τη συλλογή χαρατσιών. Πόσοι δουλεύουν πίσω από τηλέφωνα που απειλούν ανθρώπους πως θα τους ρημάξουν τα σπίτια αν δεν... Πόσοι σπρώχνουν με κάθε τρόπο τους υπόλοιπους για να πάρουν θέση στο δικαίωμα να εισπράττουν ένα γελοίο μεροκάματο. Πόσοι εύχονται κρυφά μέσα τους να επιζήσουν την ώρα που χιλιάδες άλλοι θα πεθαίνουν. Πόσοι θεωρούν τον εαυτό τους περήφανο γιατί έχουν να πληρώσουν τα χαράτσια, γιατί είναι σωστό το δάνειο τους στη τράπεζα, γιατί τακτοποίησαν τους λογαριασμούς τους.

Η ταυτότητα του περήφανου Έλληνα πλέον είναι συνώνυμη με την καλή διαγωγή απέναντι στους κλέφτες. Ομερτά και υποταγή στις μαφιόζικες συμμορίες που περνάνε να εισπράξουν στο τέλος της μέρας....

Δεν το έκανα εγώ, εκείνος το έκανε.

Από vasiliskos2, μοντάζ Γρέκι

Economist: Υπνοβάτες που βαδίζουν στον γκρεμό οι ευρωπαίοι ηγέτες

Economist: Υπνοβάτες που βαδίζουν στον γκρεμό οι ευρωπαίοι ηγέτες

• Αρθρο-σοκ από το περιοδικό
• Οι ολονύκτιες συνεδριάσεις δεν είναι σημάδια ανάπτυξης αλλά παρακμής
• Αν δεν αναλάβουν δράση η ευρωζώνη θα διαλυθεί
• Και ο Αντώνης Σαμαράς στη φωτό με τους ...υπνοβατούντες 

Γενεές δεκατέσσερις περνά τους Ευρωπαίους ηγέτες το περιοδικό «Economist», το οποίο τους παρουσιάζει στο τελευταίο του εξώφυλλο ως... υπνοβάτες που βαδίζουν με μαθηματική ακρίβεια προς τον γκρεμό και τους καταλογίζει έλλειψη πολιτικής βούλησης.

«Για το καλό όλων, οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να ταρακουνηθούν και να βγουν από τον λήθαργό τους.

Πρέπει να αντιληφθούν ότι εάν δεν αναλάβουν δράση, η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει τη στασιμότητα ή τη διάλυση - ενδεχομένως και τα δύο», γράφει χαρακτηριστικά το περιοδικό, που επισημαίνει ότι...

αυτή η χαλάρωση οφείλεται εν μέρει στην αναμονή μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία, αλλά πρωτίστως στην κακή εικόνα της ΕΕ και των πολιτικών στα μάτια των πολιτών.

Η ηρεμία και η αισιοδοξία που επικρατούν το τελευταίο διάστημα στις Βρυξέλλες, που απέχουν πολύ από τις «πανικόβλητες ολονύκτιες συνεδριάσεις» του περασμένου χρόνου, δεν αποτελούν για τον «Economist» σημάδια «ανάκαμψης», αλλά αντιθέτως «παρακμής».

Σαρκάζει: Αν δεν το καταλάβατε,  η ΕΕ είχε Σύνοδο Κορυφής αυτή την εβδομάδα

Με άκρως ειρωνικό τόνο το δημοσίευμα αναφέρεται στη σύνοδο κορυφής-εξπρές της περασμένης Τετάρτης. «Ισως το χάσατε, αλλά η ΕΕ είχε Σύνοδο Κορυφής αυτήν την εβδομάδα. Οι πρωθυπουργοί, οι πρόεδροι και οι καγκελάριοι της Ευρώπης αφιέρωσαν τη μισή Τετάρτη για τα σοβαρά θέματα της ενέργειας και της φορολογίας», σαρκάζει το περιοδικό, που αναφέρεται στα σημάδια ανάκαμψης τα οποία επισημαίνουν οι Ευρωπαίοι: την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στην πλειοψηφία των μελών της Ευρωζώνης, την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας στις χώρες του Νότου και τη μείωση των ελλειμμάτων.

Υπνοβατούν μέσα σε μια οικονομική έρημο 

«Είναι μια καθησυχαστική ιστοριούλα και όσοι έχουν κουραστεί από το βαγκνερικών διαστάσεων σίριαλ με το ευρώ, είναι πρόθυμοι να την πιστέψουν. Δυστυχώς, η ιδέα ότι το ευρώ είναι ένα πρόβλημα του παρελθόντος είναι μία επικίνδυνη μυθοπλασία. 

Στην πραγματικότητα οι Ευρωπαίοι ηγέτες υπνοβατούν μέσα σε μία οικονομική έρημο», γράφει το δημοσίευμα που απαριθμεί όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικονομίες της Ευρωζώνης.

«Επειτα από χρόνια κρίσης η λίστα με όσα πρέπει να γίνουν είναι σαφής», γράφει ο «Economist». «Η ΕΕ θα έπρεπε να επεκτείνει την ενιαία αγορά στις υπηρεσίες. Αντί να επινοεί κόκκινες γραμμές, θα έπρεπε να κυνηγήσει τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου που προσφέρουν οι ΗΠΑ.

Θα πρέπει να χαλαρώσουν τη λιτότητα και να ενισχύσουν την απασχόληση

Θα έπρεπε να χαλαρώσει τη λιτότητα, μειώνοντας τον ρυθμό των περικοπών στις δαπάνες και αξιοποιώντας χρήματα από τον πυρήνα της Ευρωζώνης για ενίσχυση της απασχόλησης των νέων και επενδύσεων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις της περιφέρειας».

Οι ηγέτες σαφώς και γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, αλλά, όπως τονίζει το δημοσίευμα, «οι ψηφοφόροι από τη μια επιθυμούν τη διατήρηση της Ευρωζώνης και από την άλλη δεν στηρίζουν τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για την έξοδο από την κρίση». «Αυτή είναι η συνταγή για αδράνεια», συμπληρώνει ο «Economist».

O Ντράγκι έπραξε σωστά

Ως μια πολύ σημαντική πτυχή της εξέλιξης της κρίσης και της αδράνειας των Ευρωπαίων ηγετών αναφέρεται στο δημοσίευμα του «Economist» ο ρόλος της ΕΚΤ.

«Η απειλή του οικονομικού πανικού (από τις αγορές) κρατούσε τους ηγέτες της Ευρωζώνης μέχρι τα ξημερώματα να διαπραγματεύονται και να διαμορφώνουν συμφωνίες διάσωσης και υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις. Οι οικονομικές αγορές, όμως, αναισθητοποιήθηκαν από τη στιγμή που ο Μάριο Ντράγκι, ο πρόεδρος της ΕΚΤ, υποσχέθηκε να κάνει ''ό,τι χρειάζεται'' για να προστατέψει την Ευρωζώνη από την κατάρρευση».

Οπως τονίζει το περιοδικό, οι κερδοσκόποι γνωρίζουν πως το να στοιχηματίσουν εναντίον του κοινού νομίσματος θα ισοδυναμούσε με το να τα βάζουν με τον θεωρητικά «απεριόριστο ισολογισμό της ΕΚΤ», γεγονός που θα σήμαινε ότι τουλάχιστον στην αρχή θα έπρεπε να υποστούν βαρύτατες απώλειες.

Κάποια εύσημα

Η συγκεκριμένη τοποθέτηση του «Economist» δεν συνοδεύεται από επικρίσεις κατά των χειρισμών του Ντράγκι. Αντιθέτως, σημειώνει ότι ο πρόεδρος της ΕΚΤ έπραξε σωστά κερδίζοντας χρόνο για την Ευρωζώνη και εξασφαλίζοντας τα απαραίτητα εργαλεία για να εμποδίσει την κερδοσκοπία.

«Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί χάνουν την ευκαιρία για μια πραγματική μεταρρύθμιση» υπογραμμίζει το δημοσίευμα. «Οι αισιόδοξοι λένε ότι όλα θα είναι μια χαρά μετά τις εκλογές στη Γερμανία, καθώς οι ηγέτες της θα έχουν τη νομιμοποίηση να μεταρρυθμίσουν την Ευρωζώνη.

Ομως η γερμανική απροθυμία να ηγηθεί ή να πληρώσει έχει βαθύτερες ρίζες. Επιπλέον, τα προβλήματα του Ολάντ σηματοδοτούν ότι ο γαλλογερμανικός άξονας έχει σταματήσει να κινείται» προειδοποιεί και επισημαίνει ότι η Ευρωζώνη δεν είναι συμπαγής και κινδυνεύει να απορριφθεί από τους πολίτες. «Εάν οι υπνοβάτες ενδιαφέρονται για το νόμισμα και τους λαούς τους, πρέπει να ξυπνήσουν» καταλήγει ο «Economist».

Από iefimerida

Λαός μόνος, ψάχνει..

Λαός μόνος, ψάχνει..

Μετά την βρώμικη προπαγανδιστική επίθεση ''αισιοδοξίας'' που έχει εξαπολύσει η πιό βρώμικη κυβέρνηση όλων των εποχών, με τους πιό βρωμερούς πολιτικούς που γνώρισε ποτέ αυτός ο τόπος, και μετά την χλιαρή έως ανύπαρκτη αντίδραση της αντιμνημονιακής(!) αντιπολίτευσης, ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει πιά ένα πράγμα:

     Είναι μόνος του!

     Μόνος και προδομένος από κυβέρνηση κι αντιπολίτευση.

     Μόνος και αφημένος στην τύχη του από...

εχθρούς και φίλους.

     Και ψάχνει. Ψάχνει στα συντρίμια της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής που τον οδήγησαν οι μέν, να βρεί ένα αποκούμπι από τους δε, ένα χέρι να πιαστεί να σηκωθεί, μιά φωνή τρανή να τον καλέσει σε αγώνα επιβίωσης και ανάκαμψης.

     Μέγα το έγκλημα των κυβερνητικών ολετήρων.  Έγκλημα από αυτά που δεν παραγράφονται στους αιώνες, και που αργά ή γρήγορα τιμωρούνται παραδειγματικά.

     Αλλά τεράστιο και το λάθος, οιονεί εγκληματικό, της αντιπολίτευσης που έχει αφήσει έναν λαό ορφανό, να παραπαίει και να βουλιάζει στην λάσπη απ' το ίδιο του το αίμα. Και αυτό το λάθος, θα πάρει την τιμωρία που του αξίζει.

     Η αντιπολίτευση, σύσσωμη η αντιπολίτευση, έχει αποτύχει κατά τούτο:

     Δεν καλεί τον λαό σε αντίδραση και εξέγερση. Με χρονοβόρους τακτικισμούς και ελιγμούς οδηγεί στην αδράνεια.

     Ζούμε μέσα σε μιά κρίση κυρίως αξιών, όπου δοκιμάζονται πρωτίστως η αλήθεια, η συνέπεια, η αποφασιστικότητα, η φαντασία των πολιτικών και της πολιτικής.

     Δεν θα βρεί χέρι να πιαστεί ο λαός. Ούτε φωνή τρομερή να τον συνεγείρει.

     Πρέπει μόνος του!

     Ο ένας τον άλλον παρακινώντας και βαστάζοντας, παίρνοντας θάρρος απ' τις ίδιες τις φωνές και τις ανάσες μας, η μία δίπλα στην άλλη, να κάνουμε το τρομερό άλμα.

     Το άλμα προς την ελευθερία ή τον τελικό όλεθρο. Αυτόν που έτσι κι αλλιώς μας τον ταϊζουν μπουκιά-μπουκιά.

     Δεν θέλουμε να αργοπεθαίνουμε.

     Ή θα πεθάνουμε ηρωϊκά, μιά κι έξω, ή θα νικήσουμε!

     Δεν περιμένουμε να ''ωριμάσει'' η αντιπολίτευση!

     Ούτε το πρόβλημα!

     Οι γόρδιο δεσμοί δεν ωριμάζουν..Κόβονται!

Από Ουδέν Σχόλιον

H Αναγκαία Ρήξη

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται για μία ακόμη φορά στην ιστορία της σε μία κρίσιμη καμπή, σε μία τεράστια κρίση: όλα τα νοήματα έχουν φθαρεί, όλες οι αξίες έχουν καταρρεύσει. Όμως δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια λύση ή έστω κάποια πρόταση που να δημιουργεί προοπτική ανάκαμψης. Αν και αποδείχθηκε για πολλοστή φορά πως οι επαγγελματίες του πολιτικού είναι ανίκανοι να δώσουν λύση, πως τα κόμματα όχι μόνο δεν αποτελούν λύσεις στο πρόβλημα, αντιθέτως είναι μέρος του προβλήματος, εν τούτοις η κοινωνία παραμένει εγκλωβισμένη στις κομματικές ιδεολογίες και στις σωτηριολογίες των μαθητευόμενων μάγων. Μετεωρίζεται μεταξύ σκύλας και χάρυβδης, όπως έδειξαν και οι τελευταίες διπλές εκλογές, στις οποίες το εκλογικό σώμα αν και διαμαρτυρήθηκε για τη λιτότητα και τα Μνημόνια, αποδυναμώνοντας τα δύο κόμματα της χρεοκοπίας, εν τούτοις το ποσοστό που δραπέτευσε από αυτά, περίπου 42%, δεν ριζοσπαστικοποιήθηκε πολιτικώς, αλλά παρέμεινε στην αδιέξοδη λογική του κομματοκρατικού συστήματος: εγκλωβίσθηκε είτε σε συντηρητικά εθνικιστικά και νεοναζιστικά κόμματα είτε στις ρητορείες της Αριστεράς.

Έχει ειπωθεί πως εάν οι εκλογές μπορούσαν να λύσουν τα προβλήματα, οι κυρίαρχοι θα τις είχαν καταργήσει. Πράγματι, οι εκλογές συντελούν στην κυριαρχία των ολίγων ισχυρών (των κομματικών, οικονομικών και μιντιακών ελίτ), στη διατήρηση του κοινωνικού και οικονομικού status quo, στην απομάκρυνση της κοινωνίας από τα κέντρα αποφάσεων. Οι κήρυκες του συστήματος – Δεξιοί, Κεντρώοι, Αριστεροί – επαναλαμβάνουν πως στον κοινοβουλευτισμό δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Όμως όλες σχεδόν οι εκλογικές αναμετρήσεις οδήγησαν σε μικρά ή μεγάλα αδιέξοδα, σε συγκάλυψη των προβλημάτων, σε δημαγωγία και χειραγώγηση, σε πελατειακό κράτος, σε απύθμενη και γενικευμένη διαφθορά, σε προπέτασμα για λεηλασία του δημοσίου πλούτου και τέλος στη χρεοκρατία.

Μπορεί μεν στις επόμενες εκλογές να γίνει εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, όμως είναι σίγουρο πως αυτό που θα προκύψει δεν θα είναι ουσιωδώς διαφορετικό, δεν θα είναι έτερον, αλλά μία παραλλαγή του παλαιού. Αδιάψευστη απόδειξη το παρελθόν: μετά από κάθε διχασμό ή καταστροφή και μέσα από τα ερείπια που συσσώρευαν, προέκυπτε από τις εκλογές μία κατάσταση, όχι ουσιωδώς διαφορετική, διότι επαναλάμβανε τα αδιέξοδα και τις εγγενείς αδυναμίες του παλαιού πολιτικού συστήματος, καθώς και τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.

Πράγματι, μετά τον «Εθνικό Διχασμό» το 1916 ανάμεσα σε βενιζελικούς και βασιλικούς, το διπολικό κομματικό σύστημα κατόρθωσε να διατηρηθεί και να οδηγήσει υπό τον βασιλέα τη χώρα σε μία μεγάλη καταστροφή, τη Μικρασιαστική του 1922. Μετά από αυτήν πάλι το κομματικό και οικονομικό κατεστημένο κατόρθωσε να επιβιώσει με ελάχιστες απώλειες (έξη εκτελέσεις). Ο Ελ. Βενιζέλος επανήλθε στην κυβέρνηση (1928) για να οδηγήσει στην χρεοκοπία (1932), μετά την οποία το σύστημα διετήρησε τις ισορροπίες του και επέβαλε μέσω εκλογών τη δικτατορία του Μεταξά (1936). Με την απελευθέρωση (1944) το διπολικό σύστημα εξουσίας, ανίκανο να προβεί σε ανασυγκρότηση, εμπλέκει την κοινωνία στην βαρβαρότητα του εμφυλίου πολέμου. Μετά το τέλος του εμφυλίου (1949), οι εκλογές συντηρούσαν και νομιμοποιούσαν το μισαλλόδοξο καθεστώς της Δεξιάς και των Ανακτόρων, και, όταν η ταλαιπωρημένη κοινωνία προσπάθησε να ανασάνει δίνοντας στον Γ. Παπανδρέου το πρωτοφανές 53% των ψήφων το 1964, το σύστημα εξουσίας προέβη στο Ιουλιανό πραξικόπημα το 1965 καταρρακώνοντας τα αποτελέσματα των εκλογών. Η κοινωνία δεν μπόρεσε ακόμη και τότε να απεγκλωβισθεί, ακολουθώντας πειθήνια τον ανίκανο συντηρητικό πολιτικό και την άτολμη αριστερή ηγεσία για «νέα εκλογική νίκη». Αντί για νίκη όμως επιβλήθηκε η δικτατορία του 1967. Μετά το τέλος της δικτατορίας (1974) η κοινωνία γοητευμένη από το ευρωπαϊκό όραμα και τον δανεικό καταναλωτισμό παραδόθηκε αμαχητί στη δημαγωγία του κομματισμού και στις εκλογικές αυταπάτες που επέτρεψαν τη ρεμούλα και την χρεοκρατία.

Όπως φαίνεται, με κάθε εκλογική αναμέτρηση η παρακμιακή κατάσταση ανακυκλωνόταν, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα παρέμεναν τεχνηέντως καμουφλαρισμένα, αφού η κοινωνία έδειχνε εμπιστοσύνη στις εκλογικές σειρήνες και εκχωρούσε την εξουσία σε κόμματα και πολιτικούς, ενώ η ίδια ανέμενε παθητικώς τα αποτελέσματα των αποφάσεών τους και τα ψίχουλα του συμποσίου. Η Ιστορία διδάσκει πως οι Νεοέλληνες δεν διδάσκονται από την Ιστορία.

Η σημερινή κατάσταση θυμίζει ανάλογες παρακμιακές περιπτώσεις του παρελθόντος και αντανακλά μία παραιτημένη κοινωνία, εγκλωβισμένη στη διεφθαρμένη και ανίκανη κομματοκρατία. Αναποφάσιστη και διχασμένη, οδεύει προς τη φθορά εν μέσω εκλογικών αυταπατών και αντιμνημονιακής ρητορείας. Τα ερωτήματα είναι: Θα αποκτήσει η κοινωνία τη θέληση για κάτι καλύτερο, για ρήξη με την κομματοκρατία; Θα θελήσει να βαδίσει στον δρόμο του Πολυτεχνείου 1973 και των συνελεύσεων στις πλατείες το 2011 για άμεση δημοκρατία; Θα αποφασίσει να πάρει τις τύχες στα χέρια της;

Γιώργος Ν. Οικονόμου – H Αναγκαία Ρήξη /Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα των συντακτών, 

ΛΑΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!

Θέλουν να μας τα πάρουν όλα εδώ και τώρα!  
Η νέα φάση του μνημονιακού σχεδιασμού επίθεσης στην κοινωνία  είναι σε εξέλιξη. Κάθε κοινωνική κατάκτηση και παροχή καταργείται.  Το νέο τρομο-φορονομοσχέδιο έρχεται …   Περνάνε τώρα σε κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, σπιτιών,  απειλούν με φυλακίσεις και «οικονομικά στρατόπεδα συγκέντρωσης». Οργανώνουν την καταγραφή κάθε λαϊκού περιουσιακού στοιχείου για να το χαρατσώσουν άγρια, να το χρεώσουν και  μετά να το δημεύσουν. Ετοιμάζουν νέο πετσόκομμα σε συντάξεις και μισθούς.
Ξεπουλάνε τα πάντα! Τραπεζίτες, πολυεθνικές και εθνικοί εργολάβοι-χρυσοθήρες προχωράνε στο μεγαλύτερο πλιάτσικο στην μεταπολεμική ιστορία. Ούτε ευρώ δεν πρέπει να μείνει στις τσέπες λαού.
Κάθε μέρα προσθέτουν κι άλλα βάρη. Το μαρτύριο της σταγόνας καλά κρατεί… Τι έρχεται στο μέλλον; Η αναμονή είναι αυτή που σκοτώνει. Η υπομονή είναι αυτό που μας πνίγει. Η μοιρολατρία μας ισοπεδώνει. Οι «σωτήρες» μας τελείωσαν.  Ή θα βγούμε στους δρόμους και θα τους ανατρέψουμε ή αυτοί θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια απέραντη Μανωλάδα. Αυτό το δίλημμα πρέπει να το απαντήσουμε άμεσα!
Αυτοί δεν έχουν όρια, ο λαός δεν έχει άλλα περιθώρια.
Μπροστά στην επερχόμενη φτωχοποίηση μας έχουμε μόνο ένα δρόμο: να μην πληρώσουμε τίποτα από όλα όσα με εκβιασμούς και απειλές μας ζητάνε.
Η απάντηση μας δεν μπορεί παρά να είναι  η διαρκής στάση πληρωμών μέχρι την ανατροπή τους.  Η στάση πληρωμών  να γίνει λαϊκό ρεύμα  ανατροπής αυτών των πολιτικών της ξεπουλημένης τρικομματικής κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ, κίνημα ανατροπής μαζί με τους εργατικούς αγώνες και τις δράσεις απο τα κάτω σε κάθε γειτονιά.

Μας απειλούν καθημερινά με χρεοκοπία, τους χρεοκοπούμε εμείς και τους στέλνουμε στα σκουπίδια της ιστορίας.

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ για νάχει ο λαός το πάνω χέρι! Όλοι μαζί μπορούμε!
Συλλογικός , ανυποχώρητος και ανατρεπτικός αγώνας για το σύνολο των αναγκών και των δικαιωμάτων μας.

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ /Δεν πληρώνουμε την κρίση τους
www.denplirono.info

Υπάρχουν δύο δεδομένα τα οποία επιπροσθέτως είναι και αδιαμφισβήτητα…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το πρώτο είναι πως η χώρα έχει περιέλθει σε κατάσταση οικονομικής ασφυξίας και με τη φροντίδα των αλλεπάλληλων «σωτήρων μας, το δημόσιο χρέος φλερτάρει ήδη με τα 350 δις.

Το δεύτερο είναι πως γι αυτή την οικονομική πραγματικότητα ευθύνονται συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα και φυσικά συγκεκριμένες πολιτικές με βάση τις οποίες ασκήθηκε οικονομική διαχείριση τα τελευταία 40 χρόνια, και φυσικά ουδόλως ευθύνονται οι πολίτες της στους οποίους επιχειρείται να μεταβιβαστεί με τρόπο δολοφονικό το βάρος της χρηματοδότησης της ελπίδας – απάτη περί δήθεν «σωτηρίας» της χώρας.

Όλοι όμως ζητούν «εναλλακτική πρόταση» και πίσω από την υποτιθέμενη ανυπαρξία της ταμπουρώνονται για να... 

Δικαιολογήσουν ένα πρωτοφανές πλιάτσικο σε βάρος της Γης και ορισμένων μόνο από τους ανθρώπους που κατοικούν σ αυτή τη γωνιά του πλανήτη.

Πέρα λοιπόν από την ανάγκη για ένα γενικότερο πρόγραμμα στρατηγικού και εθνοκεντρικού σχεδιασμού για τη δυναμική ανάπτυξη του τόπου (και βέβαια τέτοιο δεν είναι το πανεθνικό πλιάτσικο που χορογραφούν οι τρικολόρε γερμανοτσολιάδες), εμείς ρωτάμε το εξής απλό καιδιατυπώνουμε τέσσερις προτάσεις άμεσης προτεραιότητας…

• Γιατί δε δημεύονται άμεσα οι περιουσίες όλων εκείνων που διαχειρίστηκαν εδώ και 40 χρόνια τα δημόσια οικονομικά του τόπου και οδήγησαν με τις επιλογές (και με τις καταχρήσεις τους) τον τόπο σ αυτή την κατάσταση???

Δεν αμείφτηκαν και μάλιστα πλουσιότατα ως πολιτικό προσωπικό όταν προσέφεραν τις «υπηρεσίες» τους σ αυτόν τον τόπο???

Ας κληθούν τώρα λοιπόν να πληρώσουν και το μάρμαρο του αποτελέσματος που προέκυψε από τον τρόπο με τον οποίο άσκησαν αυτή την «παροχή» των πολιτικών τους υπηρεσιών. Ε???

Πως είπατε??? Πως θα απαιτήσουμε αναδρομικά από τα πολιτικά πρόσωπα τη δήμευση των περιουσιών τους (συμπεριλαμβανομένων των συζύγων και των τέκνων)???

Είναι απλό… Όπως ακριβώς απαιτούμε από τη γιαγιά να επιστρέψει αναδρομικά τη σύνταξη του πεθαμένου συζύγου της την οποία «καταχράστηκε δολίως», και την τσάκωσε στα πράσα το άσπιλο και αμόλυντο κράτος μας και ο νομικός του πολιτισμός. Ε???

Πως είπατε??? Αυτό είναι δημαγωγία και η δημαγωγία είναι ανεπίτρεπτη???\

Και το άλλο??? Εκείνο που είναι απροκάλυπτη δολοφονία τι είναι??? Επιτρεπτό???

• Γιατί δεν επιβάλετε άμεσα στους λαθρομετανάστες, αφού «δεν υπάρχουν λαθραίοι άνθρωποι» όπως ισχυρίζεστε, και αντί να κόπτεστε για αντιρατσιστικές αηδίες και άλλα τινά…

Γιατί δεν επιβάλλετε λοιπόν άμεσα ειδικό τέλος ανανέωσης της άδειας παραμονής ύψους 3000 ευρώ ετησίως (αντίστοιχο του τέλους επιτηδεύματος με το οποίο τσακίσατε τους ελεύθερους επαγγελματίες οι οποίοι πληρώνουν και ΤΕΒΕ και εφορία αλλά και όλα τα νταβατζηλίκια που σκαρφίστηκε το Ελλαδιστάν για να τους εξοντώσει) και όποιος συλλαμβάνεται να μην το έχει πληρώσει να οδηγείται σε άμεση απέλαση και τα κονδύλια τόσο του τέλους όσο και του κόστους της απέλασης να χρεώνονται στις αντίστοιχες πρεσβείες τους, ή κατ ευθείαν στους ανθρωπιστές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας???

Πως είπατε??? Δεν είναι πολίτες αυτής της χώρας??? Αντε καλέ…

Και τότε γιατί σκορπάτε λεφτά από τον προϋπολογισμό αυτής της χώρας για να τους φτιάξετε τζαμιά???

Και τότε γιατί δεν καταργήσατε το λαθρονόμο του αρχισυμμορίτη του Καστελόριζου που τους μοίρασε αφειδώς πολιτικά κυριαρχικά δικαιώματα???

Πως ξαναείπατε??? Δε δουλεύουν όλοι??? Και τότε πως ζουν??? Κλέβοντας και δολοφονώντας???

Κι αν ναι, τότε γιατί μιλάτε για ανθρωπισμό και λοιπές αηδίες???

Και τότε πως μόνο οι Βούλγαροι οι οποίοι είναι και ελάχιστοι σε σχέση με όλους τους άλλους έστειλαν εμβάσματα στη Βουλγαρία τα οποία μόνο σ έναν χρόνο κρίσης ανήλθαν στα 78 εκατ. ευρώ??? Ε???

• Γιατί δεν εγγράφετε κατ ευθείαν στον κρατικό προϋπολογισμό…

Τα ποσά για τα οποία είναι υπόλογη η Ζήμενς με τις θεάρεστες πράξεις της…

Το ποσόν του ΦΠΑ το οποίο υπεξαίρεσε η Χοχτιφ  από το αεροδρόμιο…

Και το ποσόν των διεκδικούμενων Γερμανικών αποζημιώσεων??? Ε???

• Γιατί – αντί να ξεπουλάτε λες και είναι προίκα σας τη δημόσια περιουσία – δεν καλείτε τους εθνικούς εργολάβους που πήραν και θα ξαναπάρουν έργα και μέσω αυτών υπερκέρδη να κατασκευάσουν δωρεάν (ως εθνική προσφορά στο κράτος που τους καλοτάισε) δημιουργήματα που θα μετατρέψουν το σκουπιδότοπο του Ελληνικού και άλλα φιλέτα σε κέντρα εθνικής κερδοφορίας??? Ε???

Κάντε λοιπόν αυτά ως πρώτο βήμα, και μετά ελάτε να συζητήσουμε λεπτομερειακά ένα εθνοκεντρικό σχέδιο δυναμικής οικονομικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης του τρόπου, αντί να κάνετε πολιτικό τουρισμό και να βγάζετε στο σφυρί τη Γη μας, την αξιοπρέπειά μας και το λαό που μόχθησε γι αυτή την πατρίδα…

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»

ΝΑ ΑΣΚΗΘΕΙ ΤΩΡΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

Υπάρχει κάποιος εισαγγελέας να κάνει το αυτονόητο; Ναι ξέρω, η φράση αυτή έχει γραφτεί και ειπωθεί χιλιάδες φορές, αλλά δεν ξέρω τι άλλο να γράψω πια... 

του ΚΩΣΤΑ ΒΑΞΕΒΑΝΗ

Στην Επιτροπή της Βουλής που ερευνά την υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ, έφτασαν επισήμως τα έγγραφα από τις Γαλλικές αρχές, τα οποία περιγράφουν με ποιο τρόπο έφτασε η λίστα στην Ελλάδα. Πρόκειται για την πλήρη επιβεβαίωση των δημοσιευμάτων του HOT DOC, το οποίο είχε γράψει πως η Λίστα έφτασε επισήμως από Γαλλία, συνοδευόμενη από τα επίσημα έγγραφα παραλαβής-παράδοσης, για φορολογική χρήση. Όλα αυτά τα οποία είχαν προκύψει δημοσιογραφικά από πληροφορίες από το Γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών και την Ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι, τώρα εγγράφως έχουν διαβιβαστεί στη Βουλή. 
Ακόμη και αυτοί που δεν έχουν καμιά συμπάθεια στην Επιτροπή (και είναι πολλοί) πρέπει τώρα να παραδεχτούν πως... 

Η Λίστα εμφανίστηκε ως ανεπίσημη για να μην αξιοποιηθεί. Με μεγάλη ευκολία λοιπόν θα αναγκαστούν ίσως να πουν πως ο Παπακωνσταντίνου είναι ένοχος γιατί εμφάνισε τη Λίστα ως «μη φορολογικά αξιοποιήσιμη». Ο Παπακωνσταντίνου προφανώς και είναι πρωταγωνιστής, αν όχι εμπνευστής, αυτού του σεναρίου. Αλλά αυτή η συγκάλυψη είναι ευρύτερη. 
Και εδώ πάει το «αν υπάρχει εισαγγελέας» που λένε οι γέροι στα καφενεία, αλλά αναγκάζομαι να πω και εγώ σήμερα. Οι υπηρεσιακοί παράγοντες που χειρίστηκαν τη Λίστα, συμμετείχαν συνειδητά στην προσπάθεια να εμφανιστεί η Λίστα ως κάτι το μη επίσημο. Ο πρέσβης της Ελλάδας στο Παρίσι κ Χαλαστάνης είχε δηλώσει στο HOT DOC πως παρέλαβε ουσιαστικά μια προσωπική αλληλογραφία για τον Υπουργό και όχι επίσημη Λίστα. Στην Επιτροπή της Βουλής είπε μάλιστα πως έχασε τα όποια συνοδευτικά έγγραφα. Υπάρχει λοιπόν εισαγγελέας να διατάξει να σχηματιστεί δικογραφία εναντίον του κ. Χαλαστάνη για παράβαση καθήκοντος και τα ψέματα που φαίνεται να είπε; 
Υπάρχει εισαγγελέας, ο οποίος να ασκήσει αυταπάγγελτα δίωξη εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου, γιατί επί επτά μήνες, ενώ δεν ήταν υπουργός, κατείχε επίσημο έγγραφο όπως αποδεικνύεται και όχι ανεπίσημο όπως ισχυριζόταν; Επειδή έκανε δηλαδή υπεξαγωγή εγγράφου;
Όλοι αυτοί οι οποίοι φρόντισαν να μην παραπεμφθεί ο Βενιζέλος είναι έκθετοι. Αποδεικνύεται πως διαχειρίστηκε και δεν αξιοποίησε ένα επίσημο έγγραφο, πιθανό αποδεικτικό στοιχείο εγκληματικών ενεργειών. «Γνωμοδότησε» ο ίδιος στον εαυτό του ότι δεν ήταν επίσημο, χωρίς να έχει τέτοια αρμοδιότητα. Ούτε εισαγγελέας, ούτε κανένας άλλος αξιολόγησε το υλικό. Αλλά αυτό είναι μια υπόθεση που θα κριθεί στο μέλλον με τον χειρότερο τρόπο για τον Βενιζέλο, είμαι σίγουρος. 
Ας μείνουμε σε αυτό που άμεσα προκύπτει από τις νέες αποκαλύψεις. Υπάρχει εισαγγελέας να του ασκήσει δίωξη για υπεξαγωγή δημοσίου εγγράφου, της Λίστας δηλαδή, ενώ δεν ήταν υπουργός; Και εννοείται πως το ερώτημα αυτό απευθύνω πρωτίστως στους «ευαίσθητους» εισαγγελείς που άσκησαν δίωξη εναντίον μου για τη δημοσιοποίηση της λίστας και στη συνέχεια έφεση για την αθώωσή μου.
_____________ 
 Να ασκηθεί δίωξη στον Ευάγγελο Βενιζέλο για υπεξαγωγή της λίστας Λαγκάρντ αλλά και ψευδομαρτυρία υποστηρίζουν γνωστοί ποινικολόγοι οι οποίοι μίλησαν στο koutipandoras.gr. 

Βόμβα: Η λίστα Λαγκάρντ είχε έρθει επίσημα στην Ελλάδα

Όπως προκύπτει από την αλληλογραφία, τα σχετικά έγγραφα είχαν αποσταλεί στις 7 Μαΐου 2013 από τον υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας Πιέρ Μοσχοβισί προς τον έλληνα ομόλογό του Γιάννη Στουρνάρα.

«Σε συνέχεια του από 6 Μαρτίου 2013 αιτήματός σας διαβιβάζω ακριβές αντίγραφο της επιστολής που επισημοποιεί την αρχική διαβίβαση πληροφοριών σχετικά με τους Έλληνες φορολογούμενους που αναφέρονται στη "λίστα HSBC" καθώς η εν λόγω επιστολή δεν περιέχει δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα», αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Μοσχοβισί.

Ραγκούσης, Σαχινίδης και Κουρής θα κληθούν να καταθέσουν στην Προανακριτική

Στην Επιτροπή θα κληθούν να καταθέσουν ως μάρτυρες οι πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Ραγκούσης και Φίλιππος Σαχινίδης, αλλά και ο δημοσιογράφος Μάκης Κουρής, όπως αποφάσισαν την Τρίτη τα μέλη της Προανακριτικής.

Ο Γιάννης Ραγκούσης θα κληθεί να καταθέσει την προσεχή Πέμπτη, για να δώσει περαιτέρω διευκρινίσεις σχετικά με δηλώσεις του «για περίεργες συμπεριφορές μελών του υπουργικού συμβουλίου σε σχέση με την υπόθεση».

Κινήσεις της Ζ. Κωνσταντοπούλου κατά Μαρκογιαννάκη

Η κ. Κωνσταντοπούλου έστειλε αναφορά προς τον πρόεδρο της Βουλής Βαγγέλη Μεϊμαράκη, καταγγέλλοντας τον πρόεδρο της Προανακριτικής Χρήστο Μαρκογιαννάκη ότι την απέτρεψε «για πολλοστή φορά να εξετάσει τον πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ Ιωάννη Διώτη».

«Με τη γνωστή τακτική της δημιουργίας κλίματος τεχνητής έντασης, ο κ. Μαρκογιαννάκης μου αφαίρεσε προκλητικά και αναίτια το λόγο», αναφέρει μεταξύ άλλων η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επισυνάπτοντας και τα σχετικά πρακτικά από την συνεδρίαση.

ΠΗΓΗ: ΑΜΠΕ

Aλέξης Τσίπρας Συμμαχία των λαών ενάντια στις πολιτικές

Ο Αλέξης Τσίπρας

“ Άρθρο του Αλ. Τσίπρα στην «El Pais» ”

Του Αλέξη Τσίπρα

• Εκτύπωση 
• E-mail

• Η δημοσιονομική λιτότητα δεν έχει μόνο προκαλέσει οικονομική καταστροφή σε κλίμακα αντίστοιχη ενός πολέμου αλλά έχει ταυτόχρονα αποτύχει στους ίδιους τους δεδηλωμένους στόχους της: την σταθεροποίηση του δημόσιου χρέους και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών στην ελληνική οικονομία.

• Η υπέρβαση της ευρωπαϊκής κρίσης και η διάσωση του κοινού νομίσματος προϋποθέτει ισότιμη συνεργασία, δημοκρατία και κατ’ αρχάς πολιτική και ιδεολογική ήττα της εμμονής στο δόγμα της λιτότητας.

• Ειδικότερα στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου που αντιμετωπίζουν κοινές και μεγάλες δυσκολίες, ο ειλικρινής διάλογος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων και η πλατύτερη δυνατή συμμαχία των λαών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για το άνοιγμα και τη διεύρυνση ρηγμάτων στις πολιτικές λιτότητας, την ανάσχεση της ύφεσης, και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που θα θεμελιώνουν τη δημοκρατία και την ισότιμη συνεργασία στην Ευρώπη.

Τον μήνα αυτό συμπληρώνονται στην Ελλάδα τρία χρόνια συνεχούς εφαρμογής μέτρων αυστηρής δημοσιονομικής λιτότητας. Στα τρία αυτά χρόνια, το εθνικό εισόδημα της χώρας μειώθηκε κατά 20%, μείωση χωρίς προυγούμενο στην οικονομική ιστορία της νεώτερης Ελλάδας με εξαίρεση τον δευτέρο παγκόσμιο πόλεμο, ενώ και οι πιό αισιόδοξες εκτιμήσεις προβλέπουν τη συνέχιση της βαθιάς ύφεσης για αρκετό καιρό ακόμα. Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 27% του εργατικού δυναμικού. Δύο στους τρείς νέους αναζητούν εργασία χωρίς επιτυχία και δύο στους τρείς ανέργους είναι μακροχρόνια άνεργοι. Τα σημάδια που αφήνει η μεγάλη ελληνική ύφεση πάνω στο κοινωνικό σώμα δεν θα επουλωθούν εύκολα. Ακόμα κι αν η κρίση τελείωνε σήμερα ως εκ θαύματος, η ελληνική οικονομία θα χρειαστεί καιρό για να αναπληρώσει τις απώλειες που η ύφεση έχει ήδη προκαλέσει στον παραγωγικό ιστό της χώρας, στο επίπεδο και την ποιότητα των δημόσιων αγαθών της παιδείας, της υγείας και της πρόνοιας, και, κυρίως, στο πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο της χώρας: τις γνώσεις και το ταλέντο της νέας γενιάς που μεταναστεύει.

Η δημοσιονομική λιτότητα δεν έχει μόνο προκαλέσει οικονομική καταστροφή σε κλίμακα αντίστοιχη ενός πολέμου αλλά έχει ταυτόχρονα αποτύχει στους ίδιους τους δεδηλωμένους στόχους της: την σταθεροποίηση του δημόσιου χρέους και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των διεθνών αγορών στην ελληνική οικονομία. Το χρέος ως ποσοστό του ακαθάριστου εγχώριου προιόντος αυξήθηκε τα τελευταία τρία χρόνια απο το 130% στο 175% και παραμένει μη βιώσιμο, ενώ το κόστος του βραχυχρόνιου δημοσίου δανεισμού, αλλά και του δανεισμού των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, είναι πολλαπλάσιο αυτού των χωρών του Ευρωπαικού βορρά. Η πλήρης αποτυχία των ακολουθούμενων πολιτικών λιτότητας, ακόμα και ως προς τους δεδηλωμένους στόχους της, δεν εκπλήσσει όσους έχουν γνώση της ιστορικής εμπειρίας. Οπως έχει δείξει η μεγάλη ύφεση των χρόνων του μεσοπολέμου, η επιθετική περιοριστική μακροοικονομική πολιτική σε ένα διεθνές περιβάλλον οικονομικής επιβράδυνσης είναι ένα καταστροφικό δόγμα: ενεργοποιεί το σπιράλ ύφεσης, επιδεινώνει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους, και δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους αποσταθεροποίησης του κοινού νομίσματος, της δημοκρατίας, της Ευρώπης.

Παρά τις ιδιομορφίες της, η ελληνική εμπειρία αποτελεί παράδειγμα ενός ευρύτερου προβλήματος: της προσπάθειας που καταβάλει μια δογματική πολιτική και οικονομική ελίτ ώστε να ξεπεράστουν ενδογενείς θεσμικές και οικονομικές ανισορροπίες της ευρωπαικής νομισματικής ένωσης με τη μονομερή συμπίεση των αμοιβών και του επιπέδου διαβίωσης των χωρών του ευρωπαικού νότου. Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία και Ιταλία γνωρίζουν, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, αντίστοιχες πολιτικές λιτότητας με αυτές της Ελλάδας, με ανάλογα καταστροφικά αποτελέσματα, όπως μπορούν να βεβαιώσουν τα έξι εκατομύρια των Ισπανών ανέργων αλλά και οι 350.000 ισπανικές οικογένειες που έχουν χάσει τα σπίτια τους. Καμία όμως επιτυχής νομισματική ένωση στη σύγχρονη οικονομική ιστορία δεν έχει επιχειρήσει, και δε μπορεί, να διορθώσει ενδογενείς μακροοικονομικές ανισορροπίες μέσω της επιβολής μίας ασύμμετρης και καταστροφικής λιτότητας σε βάρος των ελλειματικών χωρών-μελών της. Η υπέρβαση της ευρωπαϊκής κρίσης και η διάσωση του κοινού νομίσματος προϋποθέτει ισότιμη συνεργασία, δημοκρατία και κατ’ αρχάς πολιτική και ιδεολογική ήττα της εμμονής στο δόγμα της λιτότητας.

Η θεωρητική και ιδεολογική νομιμοποίηση των πολιτικών λιτότητας τα τελευταία τρία χρόνια εδράζεται σε σαθρές βάσεις χωρίς σοβαρή επιστημονική θεμελίωση ή εμπειρική τεκμηρίωση. Η πρόσφατη παραδοχή απο τον επικεφαλής οικονομολόγο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πως οι οικονομικές συνέπειες της λιτότητας υποτιμήθηκαν σημαντικά απο το διεθνή αυτό οργανισμό, καθώς και η αποκάλυψη πως βασικές μελέτες στο οπλοστάσιο των υποστηρικτών της λιτότητας ήταν λανθασμένες, αναμφισβήτητα κλονίζουν την αξιοπιστία του δόγματος1. Αλλά η λιτότητα είναι μια θεμελιώδης πολιτική επιλογή και η ανατροπή της προυποθέτει την ήττα της στο πεδίο της πολιτικής.

Στρατηγικός στόχος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, είναι να συμβάλει στην ανάπτυξη ενός ειλικρινούς και ουσιαστικού διαλόγου με όλες τις αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης ώστε να διαμορφώσει απο κοινού μια αποτελεσματική γραμμή αντίστασης στη νεοφιλελεύθερη ελίτ και μία θετική πρόταση διεξόδου γύρω απο την οποία θα είναι δυνατή η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση των λαικών δυνάμεων. Ειδικότερα στις χώρες του Ευρωπαικού νότου που αντιμετωπίζουν κοινές και μεγάλες δυσκολίες, ο ειλικρινής διάλογος των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων και η πλατύτερη δυνατή συμμαχία των λαών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για το άνοιγμα και τη διεύρυνση ρηγμάτων στις πολιτικές λιτότητας, την ανάσχεση της ύφεσης, και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που θα θεμελιώνουν τη δημοκρατία και την ισότιμη συνεργασία στην Ευρώπη.

Τα μίντια κατασπαράσσουν τους εχθρούς του συστήματος

Προσοχή στα media

“ Κατασκευάζοντας ψεύτες, συκοφάντες και κανάγιες ”

Του Γιάννη Ανανδρανιστάκη

• Εκτύπωση 
• E-mail

Μέγας χαμός είχε γίνει πριν από κάνα χρόνο με τον αντιπρύτανη του ΑΠΘ Γιάννη Παντή, ο οποίος είχε χαρίσει, λέει, στην ηθοποιό Ναταλία Δραγούμη ένα πανάκριβο κινητό τηλέφωνο.

Ο άνθρωπος αρνήθηκε εξ αρχής οποιαδήποτε σχέση με την υπόθεση, ο κύβος όμως είχε ριφθεί. Σκάνδαλο, δωροδοκία, διαφθορά, ανέκραξαν τα ΜΜΕ, μέχρι και υπόνοιες για ερωτική διασύνδεση του καθηγητή με την ηθοποιό διαχύθηκαν στην ατμόσφαιρα. Μετά από αυτά, ο οικονομικός εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη, με αποτέλεσμα ο κ. Παντής να τεθεί σε αργία, με το ερώτημα της οριστικής απόλυσης.

Πρόκειται για τον περίφημο νόμο Μανιτάκη, ο οποίος ρίχνει ανθρώπους στον Καιάδα, προκειμένου να εξευμενίσει την αδηφάγο και παμφάγο τρόικας. Πριν από λίγες ημέρες, η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο, το οποίο έκρινε τον κ. Παντή ομόφωνα αθώο, με τον Εισαγγελέα να εκφράζει την απορία του για το ότι, παρά τα τόσα αθωωτικά αποδεικτικά, η υπόθεση έφτασε στο ακροατήριο.

Να σας τη λύσουμε εμείς την απορία, κ. εισαγγελέα: Ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ διασύρθηκε για τους ίδιους λόγους που διασύρθηκε αργότερα και ο πρύτανης του ΑΠΘ, τότε που το μινιτιακό σύστημα ανακάλυψε ξαφνικά ότι ο Γ. Μυλόπουλος είχε ξοδέψει 30.000 ευρώ, για να ανακαινίσει την προσωπική του τουαλέτα. Και νά η χρυσή τουαλέτα του πρύτανη και νά οι αναλύσεις στα παράθυρα και νά τα πλάνα του Ευαγγελάτου. Μόνο που τα πλάνα του Ευαγγελάτου δεν έδειχναν καμιά χρυσή τουαλέτα, έδειχναν ένα wc της συμφοράς. Και πώς να γίνει αλλιώς, αφού τα τριάντα χιλιάρικα δεν ξοδεύτηκαν για την προσωπική τουαλέτα του πρύτανη, αλλά για το σύνολο των μπάνιων της Πρυτανείας. Λεπτομέρειες, θα μου πείτε, αλλά έτσι κι αλλιώς η ρετσινιά είχε μείνει.

Όπως έχει μείνει και η ρετσινιά στον πρύτανη του Καποδιστριακού Θ. Πελεγρίνη, ο οποίος, σύμφωνα με τα μίντια, εγκατέλειπε το πανεπιστήμιο, για να πάει να παίξει θέατρο. Βέβαια, ο κ. Πελεγρίνης έπαιζε θέατρο τα Σαββατόβραδα, όταν το Πανεπιστήμιο ήταν κλειστό, αλλά αυτή είναι μία ακόμη ασήμαντη λεπτομέρεια, που δεν θα την αφήσουμε τη ρουφιάνα να μας χαλάσει το ρεπορτάζ.

Τι κοινό έχουν οι κ. Πελεγρίνης, Μυλόπουλος και Παντής; Αντιστάθηκαν και οι τρεις στο μεγάλο μνημονιακό σχέδιο της ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων, γι΄ αυτό έπρεπε να εξοντωθούν με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο και η εξόντωσή τους να γίνει παράδειγμα σε όποιον σκοπεύει να αντισταθεί στο μέλλον. Τόσο απλά. Παρ' όλα αυτά, είμαι απολύτως βέβαιος ότι τα ΜΜΕ θα αφιερώσουν στην αθώωση του κ. Παντή τον ίδιο ακριβώς χρόνο που αφιέρωσαν στην ενοχοποίησή του. Αν δεν το πράξουν, θα είναι ψεύτες, συκοφάντες και κανάγιες, πράγμα που αδυνατώ να πιστέψω για εκλεκτούς συναδέλφους.

ΠΗΓΗ: avgi.gr