Συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στον Alpha 989

12-9-2016

  στην εκπομπή "Γιάφκα" με τον Σπύρο Χαριτάτο



Σπύρος Χαριτάτος: Σπεύδω για να κάνω μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με την Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, πρώην Πρόεδρο της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, που είναι στην παρέα μας.
Καλωσορίσατε και ευχαριστώ θερμά.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Καλώς σας βρήκα.
Σπύρος Χαριτάτος:  Θέλω να σας πω κάτι στον αέρα, δεν ήθελα να το πω εκτός αέρα. Την πρώτη φορά που είσαστε εδώ επί δίωρο, η αναπαραγωγή που έγινε από όλα τα Μέσα, εφημερίδες, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα σε αυτά που είπατε ήταν έως μηδενική. Μόνο στο διαδίκτυο κάποια κομμάτια των τοποθετήσεών σας, κυρίως αυτά που αναφέρονταν στην Κυβέρνηση σήμερα και στον Αλέξη Τσίπρα ισχνά μεταδόθηκαν. Υπήρξε απόλυτο σιωπητήριο σε όλα τα κανάλια, σε όλα τα ραδιόφωνα. Σε άλλες των περιπτώσεων κυνηγάγαμε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, οτιδήποτε πει, είτε για να το κραυγάσουμε είτε για να το αποθεώσουμε. Όφειλα να το πω, είναι μια διαπίστωση του δημοσιογράφου.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω ότι είναι κι ένα στοίχημα για το μέλλον. Και είναι κι ένα στοίχημα για τους πολίτες, γιατί η Ενημέρωση είναι δημόσιο αγαθό και το να παρεμβάλλεται ένα παραπέτασμα σιωπής και τελικά η πληροφορία, που είναι δύναμη για τους πολίτες, να μην φθάνει σε αυτούς είναι κι αυτό μια μορφή στραγγαλισμού της Δημοκρατίας.
Δεν μπορώ να σας πω ότι πτοούμαι από αυτό το φαινόμενο. Αντίθετα, αισθάνομαι ότι αποδεικνύεται πως αυτά που λέω ενοχλούν, φοβίζουν. Αυτά που κάνει και θα κάνει η Πλεύση Ελευθερίας, αυτονοήτως κάνουν πολλούς να χάνουν τον ύπνο τους. Επομένως, η σιωπή μπορεί να είναι ένα εύκολο, αν θέλετε, εργαλείο, αλλά εμείς θα φτιάξουμε και θα χρησιμοποιήσουμε όλα εκείνα τα αντι-εργαλεία που θα σπάσουν και τη σιωπή και την ανομία και τη διαπλοκή και τη διαφθορά και θα αποκαταστήσουν αυτά που έπρεπε να είναι δεδομένα για όλους μας: τη Δημοκρατία, την ελευθερία και την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στην πληροφορία.
Σπύρος Χαριτάτος: Θα το ρωτήσω απευθείας κι οφείλω να το κάνω αυτό γιατί είναι καρφωμένοι στα ραδιόφωνά τους τόσο στα υπουργικά γραφεία
για την απομαγνητοφώνηση όλοι οι συνάδελφοι, αλλά κυρίως οι συνάδελφοι εργαζόμενοι τεχνικοί και δημοσιογράφοι όχι μόνο σε αυτόν τον σταθμό, όχι μόνο στο Star αλλά και στην κρατική τηλεόραση, την οποία έχετε στηρίξει με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο, εντός εισαγωγικών, γιατί δεν θέλω να παρεξηγηθώ αλλά και να παρεξηγηθώ δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί εδώ είμαστε και τα συζητάμε. Ποιά είναι η άποψή σας για τη διαδικασία των τηλεοπτικών αδειών, για τα όσα έχουν προκύψει ως συμπεράσματα ή αν θέλετε κι ως εξελίξεις… Θα ήθελα την άποψη της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Χαριτάτο, εγώ είπα πάρα πολύ νωρίς ότι η Κυβέρνηση στήνει τη δική της διαπλοκή. Το είπα από τα τέλη του 2015. Από το Φθινόπωρο του 2015. Γιατί ήταν ορατή αυτή η μεθόδευση, ήδη, από τον Αύγουστο του 2015. Τότε δεν έστερξε κανένας από τους νομιμοποιούμενους, θα πω, προκειμένου να αποτραπεί αυτή η διαδικασία, η οποία είναι εξίσου αποκρουστική σε μια δημοκρατία με την προηγούμενη συνθήκη, αυτή που επικράτησε επί Κυβέρνησης Σαμαρά.
Το να θέλει μια Κυβέρνηση να ελέγχει την ενημέρωση, το να θέλει να
συναλλάσσεται με τους ιδιοκτήτες των Μέσων Ενημέρωσης, το να επιδιώκει τη συνάντηση μαζί τους, μέσα από μια διαδικασία που ήταν σε όλη της τη διαδρομή διάτρητη, απλώς αποδεικνύει ότι έχουμε μια εξουσία πολύ αδύναμη που ψάχνει υποστυλώματα εκεί όπου δεν υπάρχει δημοκρατική νομιμοποίηση. Τώρα, για τις πρόσφατες εξελίξεις θα σας έλεγα ότι η δική μου προσέγγιση είναι ότι αναλογεί ένα πολύ μεγάλο καθήκον στους πολίτες να διεκδικήσουν και να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην ενημέρωση κι αυτό είναι εντελώς άσχετο με οποιαδήποτε επιχείρηση που συνδέεται με την ενημέρωση, είναι βαθιά συνδεδεμένο με το Σύνταγμα και το δικαίωμα όλων να έχουν μια αδιαμεσολάβητη πρόσβαση στην αχειραγώγητη ενημέρωση. Είναι γνωστό ότι από το 2013 έχει μελετηθεί και αποτυπωθεί η τεχνική δυνατότητα να υπάρχουν, μέσα από πολυπλεξίες, τουλάχιστον 16 δίαυλοι προβολών. Η μεθόδευση η οποία έγινε, από τη μια πλευρά να
καταργηθεί, να παυθούν οι θητείες του ΕΣΡ, δηλαδή να μην ασχοληθεί με το θέμα της ραδιοτηλεόρασης η αρμόδια Ανεξάρτητη Αρχή, γεγονός πρωτοφανές, η μεθόδευση που έγινε για να γίνει υπουργός-καναλάρχης ο υπουργός Επικρατείας, ο κ. Παππάς, η μεθόδευση που έγινε στη συνέχεια ώστε ο κ. Παππάς να έχει την εξουσία να τείνει το μαστίγιο και το καρότο στους υποψήφιους ή εν ενεργεία καναλάρχες είναι μια μεθόδευση που από μόνη της βοά, βοά ότι κάποιος θέλει να συναλλαγεί.
 Εγώ θα σας πω με μεγάλη ειλικρίνεια, το είπαμε και στην προηγούμενη συζήτηση που κάναμε πριν από περίπου ένα μήνα, ότιδυστυχώς και οι επιχειρήσεις των Μέσων Ενημέρωσης ενέδωσαν σ΄ αυτή τη διαδικασία εκβιασμού ή προσδοκίας κι έτσι τήρησαν τις ισορροπίες μέχρι την ολοκλήρωση, αν θέλετε, και τις τηρούν ακόμα.Νομίζω, καθαρά θα σας το πω, με ισορροπισμούς δεν πρόκειται να αποκατασταθεί η ελεύθερη ενημέρωση. Κι ένας Πρωθυπουργός που κάνει καφέ σε ιδιοκτήτη Μέσων Ενημέρωσης, σε ένα κρυφό ραντεβού που έχει πια δημοσιοποιηθεί και διαλαληθεί δεν μπορεί να διατείνεται προς καμμία κατεύθυνση ότι θα πατάξει τη διαπλοκή.
Σπύρος Χαριτάτος: Έχουμε το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου εκεί στην ουσία η Κυβέρνηση πετάει το μπαλάκι για να διευκρινιστεί το αδιέξοδο στο οποίο, κατά την ταπεινή μου άποψη, έχει περιέλθει ο κ. Παππάς, που εγώ περιγράφω την εικόνα του κ. Παππά σαν να έχει μοιράσει νάρκες καλυμμένες να μην τις βλέπει κανείς και να τις πατάει και να εκρήγνυται και να εξαφανίζεται ως εχθρός, αλλά κατά λάθος πάτησε και μια δική του. Και τώρα σκέφτεται “να πηδήξω θα εκραγώ, να ζητήσω βοήθεια, τι να κάνω;” κι αυτό του βγαίνει σε επίθεση. Τί πιστεύετε ότι θα συμβεί σε επίπεδο Δικαιοσύνης; Είναι δύσκολη η θέση των δικαστών αυτήν τη στιγμή ή πιστεύετε ότι είναι ξεκάθαρη; Το λέω αυτό και για να πω στους ακροατές ότι η Πλεύση Ελευθερίας προχώρησε σε μια καινοφανή για τα πολιτικά χρονικά πρωτοβουλία, να δημιουργήσει έναν νομικό φορέα υπεράσπισης της δημοκρατίας και του δημοσίου συμφέροντος αλλά και της Δικαιοσύνης. Άρα, λοιπόν, έχει ενδιαφέρον η τοποθέτησή σας σε αυτή τη συγκεκριμένη ερώτηση.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βεβαίως θα σας απαντήσω κι ευχαρίστως μετά να μιλήσουμε και γι’ αυτήν την πολύ σημαντική πρωτοβουλία που την θεωρώ πραγματικά ιστορικής σημασίας και για το παρόν και για το μέλλον και για την αποκατάσταση της ιστορικής εκκρεμότητας ανάκτησης της Δημοκρατίας. Θα σας πω ευθέως: στο ερώτημα σας «τι θα κάνει η Δικαιοσύνη;», η απάντηση θα έπρεπε να είναι “η Δικαιοσύνη οφείλει να αποκαταστήσει τη νομιμότητα”. Κι επειδή προσωπικά δεν είχα ποτέ πρόβλημα να δίνω τις απαντήσεις που οφείλω να δώσω αυτή, είναι και η απάντηση που θα σας δώσω. Η Δικαιοσύνη οφείλει να αποκαταστήσει τη νομιμότητα. Θα το κάνει; Θα δούμε. Στο Συμβούλιο της Επικρατείας υπάρχει μια πολύ βαριά σκιά. Είναι η πολύ βαριά σκιά των αποφάσεων που έκριναν συνταγματικά, έστω και με πάρα πολλές επιφυλάξεις, τα Μνημόνια. Οι δικαστές που συνέπραξαν σε αυτές τις αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένου και του προεδρεύσαντος του ΣτΕ, στην πορεία του χρόνου παραδέχτηκαν δημόσια ότι έκαναν λάθος. Αυτό το λάθος δεν είναι ένα “συγγνώμη, λάθος”, είναι ένα λάθος που σημάδεψε την χώρα. Διότι τα μνημόνια είναι αντισυνταγματικά, διατυπώθηκαν εν εκτάσει οι λόγοι για τους οποίους είναι αντισυνταγματικά και η Δικαιοσύνη δεν ήρθη στο ύψος των περιστάσεων με εκείνες τις αποφάσεις. Με άλλες, πράγματι, ανταποκρίθηκε στο ρόλο της. Ακύρωσε το χαράτσι, ακύρωσε τις αντισυνταγματικές περικοπές κ.ο.κ. κι έδειξε ότι μπορεί και να ανθίσταται και να ενοχλεί.
Στην συνεδρίαση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών, που έγινε τον Φλεβάρη 2016, τότε που, δυστυχώς, όμως, κάποιοι δεν αισθάνονταν απειλούμενοι και έτσι δεν καλύφθηκε το γεγονός αυτό, ο Υπουργός Δικαιοσύνης επιχείρησε να υπαγορεύσει στην Δικαιοσύνη τι να κάνει. Και σε μία απεύθυνση που θα έπρεπε να είναι ουσιαστική και θεσμική, επιχείρησε να υπαγορεύσει στους Δικαστές ποια απόφαση να βγάλουν. Όχι για το θέμα των αδειών, που ακόμη τότε δεν είχε αποκρυσταλλωθεί, αλλά για το θέμα της σύνθεσης του ΕΣΡ και την πρωτοφανή ενέργεια να παυθούν εν ενεργεία μέλη με ενεργούς θητείες. Τότε αντέδρασαν οι Δικαστές. Αντέδρασε αυτοπροσώπως και ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Και καλό είναι να την αναζητήσετε αυτήν την εκδήλωση, γιατί νομίζω ότι είναι απολύτως δηλωτική. Απομένει να δούμε εάν τα λόγια θα γίνουν πράξεις. Απομένει να δούμε εάν με την δικαστική απόφαση το Συμβούλιο της Επικρατείας θα θωρακίσει το κύρος του και θα περιφρουρήσει τη συνταγματική νομιμότητα.

Σπύρος Χαριτάτος: Τώρα, θέλω να σας ρωτήσω, γιατί έχουμε ζαλίσει και τους ακροατές και τηλεθεατές και αναγνώστες των κειμένων και των απόψεων, δημοσιογράφων και πολιτικών. Τι εννοείτε; Μιλάτε για νομιμότητα, κάτι που θεωρώ ότι είναι το αυτονόητο και εδώ έχω το Σύνταγμα. Άρθρο 15, άρθρο 101Α. Είναι σαφές και για την παρουσίαση, την συνεχή και απρόσκοπτη.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Χαίρομαι που υπάρχει πια το Σύνταγμα σε δημοσιογραφικούς θαλάμους.

Σπύρος Χαριτάτος: Εγώ έχω το Σύνταγμα ανέκαθεν και προσπαθώ, γιατί θέλω να θυμάμαι και λεπτομέρειες, γι’ αυτό αν επιτρέπεται. Για ποια νομιμότητα μιλάμε; Αυτή που θεωρούμε απλά αυτονόητη διαβάζοντας απλά το Σύνταγμα, ακόμα και αν δεν ασχολούμαστε με τα νομικά, ή τη νομιμότητα που υπερασπίζεται, ή δηλώνει ότι υπερασπίζεται, το τρίπτυχο απόψεων ή το τρίο Τσίπρας, Παππάς, Γεροβασίλη; Γιατί και ο Τσίπρας, ο κύριος Πρωθυπουργός μας, και ο κύριος Παππάς και η κυρία Γεροβασίλη για νομιμότητα μιλούν. Για νομιμότητα μιλάτε και εσείς. Την ίδια νομιμότητα εννοείτε; Έχει ζαλιστεί ο κόσμος, εξαιτίας, αν θέλετε, της ανεπάρκειας των δημοσιογράφων, και εγώ είμαι χειρότερος, αν θέλετε. να υποστηρίξουν το αυτονόητο.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Και τον εαυτό τους και τον ρόλο τους πολλές φορές. Θα σας πω το εξής: χθες κάναμε μια συνέντευξη τύπου, κατά την οποία ανακοινώσαμε την πολύ μεγάλη μας αυτή πρωτοβουλία, να φτιάξουμε ένα νομικό φορέα υπεράσπισης της Δικαιοσύνης, αποκατάστασης της Δικαιοσύνης. Ένα νομικό φορέα που θα παρέμβει αρχικά στις τέσσερις μεγάλες υποθέσεις, που άπτονται το δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή, τις Γερμανικές Οφειλές, τη SIEMENS, την ΕΛΣΤΑΤ και την υπόθεση των Μνημονίων και του Χρέους, υποθέσεις στις οποίες και η Κυβέρνηση και η Βουλή και η Δικαιοσύνη έχουν ασκήσει αρμοδιότητα, αλλά, με μοναδική εξαίρεση την απόφαση για το Δίστομο, που μετράει δεκαέξι χρόνια αμετάκλητης διατύπωσης και δεκαέξι χρόνια που δεν εφαρμόζεται, γιατί κανείς Υπουργός Δικαιοσύνης δεν βάζει μία υπογραφή για να εφαρμοστεί και να πληρώσει η Γερμανία…

Σπύρος Χαριτάτος: Άραγε, ποιους φοβάται;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ή με ποιους συναλλάσσεται;

Σπύρος Χαριτάτος: Επίσης.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Και εγώ πιστεύω το δεύτερο, κύριε Χαριτάτο. Με την εξαίρεση, λοιπόν, αυτής της περίπτωσης, που έχουμε αμετάκλητη δικαστική απόφαση, σε όλες τις άλλες υποθέσεις, που έπρεπε να είχε ασκηθεί η δημόσια εξουσία, όπως ορίζει το Σύνταγμα στο άρθρο 1, δηλαδή, μια εξουσία που πηγάζει από τον Λαό και ασκείται υπέρ αυτού κατά το Σύνταγμα, οι εξουσίες έχουν ασκηθεί με τρόπο που φαλκιδεύει την λαϊκή κυριαρχία και δεν υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον: υπηρετεί αλλότρια συμφέροντα, είτε αυτά είναι του Γερμανικού κράτους, είτε είναι της Siemens, που επίσης συνδέεται με το Γερμανικό κράτος, είτε είναι διεθνών οργανισμών που παρενέβησαν και υφάρπαξαν την κυριαρχία της χώρας, όπως είναι η περίπτωση της αλλοίωσης των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ, και φυσικά η επιβολή των Μνημονίων. Εκεί, λοιπόν, λέμε, και αυτό κάνει η Πλεύση Ελευθερίας και αυτό θα παρουσιάσει δημόσια στις 15 Σεπτεμβρίου, λέμε ότι εμείς παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας, ασκούμε το κυριαρχικό δικαίωμα του λαού να ασκήσει αυτές τις εξουσίες και να διεκδικήσει Δικαιοσύνη. Και να παρέμβει σε όλες αυτές τις υποθέσεις, που η Κυβέρνηση έχει χίλιες δυνατότητες να έχει κάνει ενέργειες και αντί να κάνει ενέργειες αναλώνεται είτε σε επικοινωνιακές φανφάρες, είτε στο ροκάνισμα του χρόνου, προκειμένου να μην γίνει τίποτε και να κερδίσει χρόνο ο αντίπαλος. Είτε ο αντίπαλος είναι οι δανειστές – δυνάστες, είτε είναι το Γερμανικό κράτος, που θέλει τον χρόνο του για να αμυνθεί απέναντι στην διεκδίκηση του κατοχικού δανείου, είτε είναι εταιρείες – διαφθορείς, όπως είναι η Siemens, όπως είναι η Thissen Krupp, όπως είναι η HDV. Όταν, λοιπόν, εμείς βγάλαμε το σύνθημα με το σποτάκι αυτό με την Μαρία, την δεκαεφτάχρονη από τη νεολαία μας, που λέει ξανά και ξανά…

Σπύρος Χαριτάτος: Ενόχλησε αρκετά αυτό.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εμείς θα ενοχλούμε, θα συνεχίσουμε να ενοχλούμε. Δεν φοβόμαστε να ενοχλούμε. Και ξανά και ξανά, λοιπόν, λέει το σποτάκι «Αλλά αυτά είναι νομικά πράγματα, δεν είναι πολιτική.»
«Αλλά αυτά είναι νομικά.
-Να διεκδικήσουμε το κατοχικό δάνειο;
-Αλλά αυτά είναι νομικά πράγματα, δεν είναι πολιτική.
-Να ακυρώσουμε τον συμβιβασμό με την Siemens και να χρησιμοποιήσουμε τα εργαλεία μας;
-Αλλά αυτά είναι νομικά πράγματα.
-Να κάνουμε μήνυση στους υπαιτίους για το Μνημόνιο;
-Αλλά αυτά είναι νομικά πράγματα, δεν είναι πολιτική.»
Τι εννοούμε με αυτό; Εννοούμε ότι κάποιοι συστηματικά προσπάθησαν να απαξιώσουν νομικές οδούς, οι οποίες ενεργοποιούν δημοκρατικά δικαιώματα της χώρας και του λαού. Και επιχείρησαν να τις απαξιώσουν με αυτό το επιχείρημα, «αυτά είναι νομικίστικα, εμείς κάνουμε πολιτική». Την ίδια ώρα οι ίδιοι μιλούν κατά περιόδους για τη νομιμότητα είτε κάνοντας μία συζήτηση στην Βουλή για την διαπλοκή, είτε λέγοντας και ανακαλώντας στην ρήση του Ηλία Ηλιού, που αν μπορούσε θα σηκωνόταν από τον τάφο του…

Σπύρος Χαριτάτος: Θα έτριζαν τα κόκκαλά του.

Ζωή Κωνσταντοπούλου:… και θα επαναστατούσε, “θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα”. Δεν εννοούμε το ίδιο πράγμα, κύριε Χαριτάτο. Εμείς όταν μιλούμε για αντίσταση απέναντι στην πολιτική και πολιτειακή ανομία, μιλούμε για Δικαιοσύνη. Δεν μιλάμε ούτε για έναν τυπολατρικό νομικισμό, ούτε για νομικά τερτίπια. Μιλάμε για Δικαιοσύνη. Μιλάμε για την ουσία. Είναι, λοιπόν, πάρα πολύ διαφορετική η αντίληψη, είναι άλλο το δίκαιο και η Δικαιοσύνη και είναι άλλο η χρησιμοποίηση της δυνατότητας νομοθέτησης για να ξεπλυθούν οι πάρα πολλές κυβερνητικές και πολιτικές ανομίες.
Αυτή την στιγμή η Βουλή έχει γίνει «μία Βουλή όπως την ήξεραν», αυτό που είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στον Πρόεδρο της Βουλής, “Σε ευχαριστούμε, Νίκο μου, που έφτιαξες ξανά την Βουλή που ξέραμε”. Τι κάνει η Βουλή που ήξεραν; Ξεπλένει όλες τις ανομίες. Με τροπολογίες, οι οποίες επιτρέπουν στους Υπουργούς να διατηρούν εταιρείες Πόθεν Έσχες, με τροπολογίες που υπηρετούν ημετέρους, με τροπολογίες που καταργούν την θητεία μίας νόμιμης Ανεξάρτητης Αρχής συνταγματικά κατοχυρωμένης, όπως το ΕΣΡ κ.ο.κ. Αυτό δεν είναι νομιμότητα. Αυτό είναι σφετερισμός της κοινοβουλευτικής λειτουργίας. Και είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με όλες τις μνημονιακές Κυβερνήσεις. Γι’ αυτό εμείς λέμε, το ζητούμενο δεν είναι να ανατρέψουμε αυτήν την Κυβέρνηση μόνο. Το ζητούμενο είναι να ανατρέψουμε αυτό το καθεστώς. Και γι’ αυτό μπορούμε να το λέμε αυτό με αξιοπιστία, γιατί το ίδιο πράγμα λέγαμε και πριν.

Σπύρος Χαριτάτος: Θέλω δύο ερωτήσεις.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όσες θέλετε.

Σπύρος Χαριτάτος: Αν γνωρίζετε τον κύριο Καλογρίτσα. Αν τον γνωρίζετε, αν γνωρίζετε το περιβάλλον του και αν γνωρίζετε πώς βρέθηκε στην εικόνα, που σήμερα όλοι γνωρίζουμε, η πλευρά Καλογρίτσα. Πολλοί δεν το γνώριζαν καν. Ίσως κάποιοι στον χώρο του εκεί τον κατασκευαστικό.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας πω με ειλικρίνεια ότι η γνώμη μου δεν είναι ότι το θέμα εξαντλείται σε ένα πρόσωπο. Εδώ υπάρχει μια αντίληψη. Και η αντίληψη είναι ότι είναι επιτρεπτό να διανέμεται το δημόσιο πεδίο, η δημόσια περιουσία και η δημόσια εξουσία σε ημετέρους. Αντίστροφα, θα σας έλεγα ότι εμένα μου προκαλεί πολλαπλή ενόχληση το γεγονός ότι παρακολουθούμε εδώ και αρκετές ημέρες, μια προσωπική αφήγηση Υπουργών για το πώς γνωρίζουν και με ποιες ιδιότητες έναν ενδιαφερόμενο για άδεια τηλεοπτική και συναλλασσόμενο με το δημόσιο σε πάρα πολλές…

Σπύρος Χαριτάτος: Μιλάτε για τις κουμπαριές. Εδώ όμως έχουμε και τον κύριο Καμμένο που κατήγγειλε τον Καλογρίτσα για μαύρο χρήμα. Και δεν αντέδρασε κανείς. Να μάθουμε τι γίνεται. Να μάθουμε πώς θα αποκατασταθεί. Να μην άγεται και φέρεται οποιοδήποτε κακόπιστος και λέει κάτι για κάποιον επιχειρηματία.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Το πιο οχληρό είναι… Κοιτάξτε, εγώ δεν έχω αν θέλετε τόσο εξειδικευμένη γνώση των προσώπων. Εκείνο, όμως, που μπορώ να πω είναι ότι αυτός ο οποίος για οποιονδήποτε λόγο, έχοντας είτε προσωπική γνωριμία, είτε προσωπική φιλία, είτε οποιονδήποτε λόγο να προκαλεί αμφισβήτηση για την αντικειμενικότητα και την αμεροληψία του σε μια διαδικασία, οφείλει να απέχει από αυτήν την διαδικασία. Προσωπικά θα σας πω ότι τις φορές που βρέθηκα να αξιολογώ ότι έχω σύγκρουση, αν θέλετε, καθηκόντων, όχι ουσιαστική, αλλά ότι θα μπορούσε η παρουσία μου σε μια σύνθεση να δημιουργήσει ερωτηματικά, απείχα από κάθε συμμετοχή. Στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας το 2013. Όταν εξετάστηκε το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, αντιπρόεδρος του οποίου ήταν η μητέρα μου. Απείχα από την συνεδρίαση. Δεν εμφανίστηκα για να χαριεντίζομαι με ένα συγγενικό μου πρόσωπο. Ανεξαρτήτως του ότι ουδέποτε επέτρεψε οποιαδήποτε πλευρά να αμφισβητηθεί η αμεροληψία ή η αντικειμενικότητα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης ή η δική μου ως βουλευτή. Το ίδιο για την διαδικασία της σύνθεσης του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, όταν ήμουν Πρόεδρος της Βουλής. Αυτά είναι αυτονόητες ενέργειες θωράκισης μιας δημοκρατικής διαδικασίας.
Το αντίστροφο παράδειγμα που βλέπω, δηλαδή να «ξεκατινιάζονται» – θα μου επιτρέψετε την έκφραση, στη Βουλή, στα παράθυρα, Υπουργοί αναφέροντας τα μύρια όσα ο ένας για τον άλλον ή ο ένας για τα άπλυτα του κόμματος στο οποίο ήταν- μιλώ για τον κύριο Σπίρτζη που απευθύνθηκε στο ΠΑΣΟΚ λέγοντας “γνωριζόμαστε” και “γνωριζόσαστε” και “ο γιος” και “ο πατέρας” και “εγώ ξέρω εκείνον και εσύ ξέρεις τον άλλον”. Αυτά είναι φαινόμενα φοβερής κατάπτωσης μιας κυβερνητικής λειτουργίας. Είναι μια τζάμπα μαγκιά στην πλάτη και στην αγωνία πάρα πολλών ανθρώπων και, τελικώς, στην δική μου συνείδηση αυτό που υπηρετούν είναι η περαιτέρω υποβάθμιση και της Δημοκρατίας και της ελεύθερης ενημέρωσης.

Σπύρος Χαριτάτος: Θα σας παρακαλέσω να μείνετε δέκα λεπτά ακόμα, πριν το δελτίο ειδήσεων με τον Δημήτρη Γκόλια γιατί θέλω να σας ρωτήσω πράγματα- πρόσωπα και καταστάσεις που γνωρίζετε μόνο εσείς. Καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον που μπορεί αυτήν την στιγμή να κρίνει αυτήν την κυβέρνηση. Και θέλω να μιλήσουμε και λίγο και για την ΑΥΓΗ, για τα όσα έχουν ειπωθεί από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της εφημερίδας και έχει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον δανεισμό που είχε από την Εθνική Τράπεζα με υπογραφή Αλέξη Τσίπρα. Κάτι το οποίο θέλω να μου το διευκρινίσετε και νομικά αλλά και πολιτικά και ηθικά με την δική σας εμπειρία και άποψη.
Ζωή Κωνσταντοπούλου, Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην Πρόεδρος της Βουλής στο ραδιόφωνο του Alpha 96,5.

Σπύρος Χαριτάτος: Επιστρέφουμε στην ραδιοφωνική μας παρέα, σύντομα να προλάβουμε όσο γίνεται περισσότερες ερωτήσεις στην Ζωή Κωνσταντοπούλου, την Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, πρώην Πρόεδρο της Βουλής που μας τιμά με την παρουσία της στο ραδιόφωνο του Alpha 95,9.
Κυρία Κωνσταντοπούλου, έχω στα χέρια μου το άρθρο του Πρωθυπουργού, του Αλέξη Τσίπρα, στο Πρακτορείο, μιλάει για οραματισμό της χώρας για τα επόμενα χρόνια, μια Ελλάδα δημιουργίας, ισότητας και δικαιοσύνης. Διαβάζοντας κανείς αυτό το άρθρο μπορεί να συμπαθήσει τον λόγο του Αλέξη Τσίπρα αλλά νομίζω ότι θυμίζει έναν λόγο του οποίου είναι μακριά από την πολιτική πρακτική ή μακριά από τις εξελίξεις που βιώνουμε όλοι μας, είτε συμφωνούμε με αυτήν την Κυβέρνηση είτε διαφωνούμε.
Πώς το πάει επικοινωνιακά ο Αλέξης Τσίπρας; Πού σπούδασε επικοινωνία; Γιατί λογικά το σπούδασε. Επειδή τον γνωρίζετε προσωπικά, θα ήθελα να ξέρω πώς μπορεί ένας άνθρωπος να απέχει τόσο πολύ από αυτά που λέει στον κόσμο σε σχέση με αυτά τα οποία ο ίδιος κάνει. Εσείς κρατήσατε πειθαρχημένο λόγο, πειθαρχημένη ζωή, σε αυτά που υπερασπίζεστε, πιστεύετε είτε κανείς διαφωνεί ή συμφωνεί μαζί σας. Και πήρατε αποφάσεις οι οποίες μπορεί να θεωρούνταν ή να θεωρούνται επιζήμιες για εσάς. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος, σε αυτήν την ηλικία, νέος, που τον εμπιστεύτηκε ο κόσμος, του έδειξε αγάπη να απέχει τόσο πολύ μεταξύ πράξεων και λόγων. Πολιτικού λόγου, κομματικού λόγου, ό,τι και να είναι. Δεν το περιμένει κανείς τόσο εύκολα, προσωπική μου άποψη.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Χαριτάτο, εγώ αισθάνομαι ότι πραγματικά έχω πει ό,τι ήταν να πω για τον κ. Τσίπρα, δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο. Θεωρώ ότι θα κριθεί και από την Ιστορία και από τους πολίτες. Περιμένω αυτήν την ερώτηση να του την κάνει κάποιος συνάδελφός σας, σε μια συνέντευξη.

Σπύρος Χαριτάτος: Τελευταία από όσο γνωρίζω, μιλάει μόνο στο ΚΟΚΚΙΝΟ και σε συγκεκριμένη τηλεοπτική παραγωγή. Ίσως λόγω δημοφιλίας, λόγω τηλεθέασης δεν μπορώ να κάνω κάτι. Το παλεύουμε πάντως.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Περιμένω να του την κάνει αυτήν την ερώτηση ένας δημοσιογράφος, όπως επίσης πολλά πράγματα πρέπει να ειπωθούν λίγο πιο ουσιαστικά. Ας πούμε, δεν έχω ακούσει κανέναν να λέει, εγώ σας ομολογώ ότι το θεωρώ κομβικό. Γίνεται μια Εξεταστική Επιτροπή που διαφημίστηκε και διατυμπανίστηκε. Και αφορά τα δάνεια των Μέσων Ενημέρωσης και αφορά επίσης τις σχέσεις των Μέσων Ενημέρωσης με τις Τράπεζες. Ένα μείζον θέμα. Διότι πράγματι υπάρχει μια πατέντα διαπλοκής τραπεζικής λειτουργίας, μιντιακής λειτουργίας και κυβερνητικής λειτουργίας. Και αυτήν την πατέντα την έχουμε εντοπίσει πάρα πολύ καιρό. Και την έχουμε ονοματίσει. Προσωπικά δεν έχω αλλάξει γνώμη, θεωρώ ότι πρέπει να διαλευκανθεί αυτό το θέμα. Φαίνεται, όμως, ότι κάποιοι εμπαίζουν διατεινόμενοι ότι αυτό είναι ένα θέμα που θέλουν να το φωτίσουν. Και τι εννοώ; Ξέρετε ότι με απόφαση των μελών της Εξεταστικής Επιτροπής, δηλαδή και της Κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και του λεγόμενου ΣΥΡΙΖΑ, που σας έχω πει ότι για εμένα δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρετε ότι έχει αποφασιστεί να μην δημοσιοποιούνται τα πρακτικά αυτής της Επιτροπής;

Σπύρος Χαριτάτος: Ομολογώ ότι δεν τη γνώριζα αυτήν την λεπτομέρεια. Νόμιζα θα ήταν αυτονόητο ότι πρέπει να δημοσιεύονται.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν είναι λοιπόν. Δεν μπορεί κανείς να διατείνεται ότι διεκδικεί την Διαφάνεια και την ίδια ώρα να κρύβει τα πρακτικά από τόσο σημαντικές συνεδριάσεις. Και λέει ότι «προβάλλω -ποτέ βέβαια σε απευθείας μετάδοση, όπως κάναμε το 2015, όπως είχα ζητήσει να γίνεται για όλες τις Επιτροπές- προβάλλουμε όποτε είναι τις Συνεδριάσεις, όποιος κατάλαβε κατάλαβε, όποιος άκουσε άκουσε, όποιος θέλει ας κάνει απομαγνητοφώνηση, αλλά η Βουλή κρύβει τα πρακτικά. Αυτό δεν είναι μια ενέργεια προς την κατεύθυνση ούτε της αποκάλυψης, ούτε της Διαφάνειας, ούτε της διαλεύκανσης. Και θα σας έλεγα ότι είναι, αντίθετα, προς την κατεύθυνση αυτής της τραγελαφικής διαδικασίας που πέρασε μέσα από την έγκλειστη διαφάνεια, του πραγματικά τραγελαφικού διαγωνισμού

Σπύρος Χαριτάτος: …των 66 ωρών εγκλεισμού.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: …και ολοκληρώθηκε με ραντεβού. Ραντεβού της Κυβέρνησης με τους υπερθεματιστές. Τί δείχνουν όλα αυτά; Δείχνουν ότι θέλουν να συναντηθούν, θέλουν να διαπραγματευτούν, θέλουν να διερευνήσουν το πεδίο και τα νερά και από κει και πέρα θα πράξουν.
Αυτά, κύριε Χαριτάτο, με συγχωρείτε, δεν έχουν καμία σχέση ούτε με Δημοκρατική λειτουργία, ούτε με διαφανή λειτουργία, ούτε με Κοινοβουλευτική λειτουργία. Και αυτό είναι κάτι που περίμενα να έχει ειπωθεί.Υπάρχουν δημοσιογράφοι που καλύπτουν το τι γίνεται σε αυτή την Εξεταστική Επιτροπή. Έπρεπε να ‘χουν επαναστατήσει που δεν υπάρχουν Πρακτικά.  Επειδή, όμως, όλο το σύστημα έχει εθιστεί, όχι στην ενημέρωση, αλλά στη διοχέτευση, στην παραπολιτική, και, τελικώς, στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης όχι με την ουσία και με την πληροφορία, αλλά με αυτό που κάποιοι επιδιώκουν να βγει, γι’ αυτό το λόγο, αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός, ότι τα Πρακτικά κρύβονται και δεν δημοσιοποιούνται, δεν έχει καν αναφερθεί.
Σπύρος Χαριτάτος: Τί συμβαίνει με τον κ. Παππά; Είναι τόσο ισχυρός στις πρωτοβουλίες του ή είναι αποφάσεις του Αλέξη Τσίπρα, τις οποίες,- αν θέλετε-, εφαρμόζει ο Υπουργός;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, όπως σας είπα,- επειδή θεωρώ ότι έχω πει πραγματικά ό,τι ήταν να πω για τον κ. Τσίπρα, πολύ περισσότερο έχω πει ό,τι ήταν να πω για τον κ. Παππά. Νομίζω ότι αυτό  που παρακολουθούμε απλώς αποτυπώνει την πραγματικότητα. Αυτή είναι. Ας αφήσουμε τη σεναριολογία ότι μπορεί κάτι άλλο να συμβαίνει. Αυτό που βλέπουμε συμβαίνει. Αυτό το πραγματικά προκλητικό και οργιώδες. Αυτό είναι. Από εκεί και πέρα ο καθένας ας πάρει θέση. Κι ας αποφασίσει τι θα κάνει. Γιατί υπάρχει η λογική του «διαπραγματεύομαι και το κοιτάζω, μήπως δώσω προσωπική λύση στο γενικό πρόβλημα και κοιτάω μήπως βολευτώ για να την κουτσοβγάλω», νομίζοντας, εσφαλμένα, ότι υπάρχει περίπτωση κανείς να γλιτώσει από αυτό το σύστημα. Και υπάρχει και η άλλη λογική, αυτή που υιοθετώ εγώ κι αυτή με την οποία πορεύεται και η Πλεύση Ελευθερίας και οι πρωτοβουλίες που παίρνουμε, το «ΟΧΙ στα Ναι τους» κι αυτός ο νέος φορέας. Η λογική που λέει«Παίρνω θέση μάχης και μάχομαι.» Γιατί, αυτά τα οποία βάλλονται, είναι τα πιο ιερά, το πιο αδιαπραγμάτευτα. Ο τρόπος με τον οποίο βάλλονται είναι ο πιο ύπουλος και ο πιο αισχρός, κι από εκεί και πέρα, δεν ενεργοποιούνται απλώς τα δικαιώματά μας, ενεργοποιείται και το καθήκον μας. Να δώσουμε τη μάχη, για τη ζωή μας και για το μέλλον μας και για το μέλλον των παιδιών και των επόμενων γενεών.
Σπύρος Χαριτάτος: Επειδή όμως έτσι ξεκίνησα την κουβέντα μας, θέλω να επισημάνω ότι δεν πολύ-δίνεται χώρος στις απόψεις της Ζωής Κωνσταντοπούλου και της Πλεύσης Ελευθερίας. Σώζει λίγο τα φαινόμενα της επικοινωνίας και της ηθικής. Σε ό,τι αφορά την επικοινωνία,- γιατί μπορώ να διαφωνώ μαζί σας, αλλά οφείλω να φιλοξενώ τις απόψεις σας, θα ήθελα να μου πείτε τί θα γίνει στις 15 Σεπτέμβρη.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βεβαίως.
Σπύρος Χαριτάτος: Τί ετοιμάζετε;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κάναμε προχθές μία Συνέντευξη Τύπου και παρουσιάσαμε αυτή τη μεγάλη πρωτοβουλία. Είναι μία πρωτοβουλία της Πλεύσης Ελευθερίας και του κινηματικού μας βραχίονα,- ας τον πω έτσι- του «ΟΧΙ στα Ναι τους», που θα είναι μια κινηματική πρωτοβουλία που δεν περιχαρακώνεται κομματικά. Είναι πολύ πιο ακτιβιστική. Αυτό το οποίο θα κάνουμε κι αυτό το οποίο ανακοινώσαμε χτες, δεν έχει ξαναγίνει, ούτε στην Ελλάδα, ούτε,- αν δεν κάνω λάθος- σε καμία Ευρωπαϊκή χώρα. Είναι μία πρωτοβουλία που κατευθύνεται στο να αποκαταστήσει τη Δικαιοσύνη για όλους. Τη Δικαιοσύνη για τους πολίτες, τη Δικαιοσύνη για τη χώρα, τη Δικαιοσύνη ως πυλώνα της Δημοκρατίας. Λέμε, κύριε Χαριτάτο, το εξήςΕδώ υπάρχουν κραυγαλέες υποθέσεις, στις οποίες η Κυβέρνηση μπορούσε να αναλάβει δράση για να υπερασπιστεί τα δίκαιά μας.
Πρώτη χαρακτηριστική περίπτωση, η απόφαση για το Δίστομο. Μία υπογραφή χρειάζεται, για να δικαιωθούν ουσιαστικά τα θύματα, για να πληρώσει η Γερμανία. Υπάρχει αμετάκλητη απόφαση κατά της Γερμανικής Κυβέρνησης, κατά του Γερμανικού Δημοσίου, από την Ελληνική Δικαιοσύνη στο ανώτατο επίπεδο. Στο επίπεδο Ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Και επί 16 χρόνια, δεν έχει βρεθεί ένας Υπουργός κι ένας Πρωθυπουργός, θα το πω λαϊκά και όχι σεξιστικά, που να φοράει παντελόνια και να τιμάει τα πολιτικά του παντελόνια, και να βάλει αυτή την υπογραφή. Για θηριωδίες, οι οποίες είναι οι πιο αποτροπιαστικές που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα.
Σπύρος Χαριτάτος: Αυτά δεν τα ήξερε ο Αλέξης Τσίπρας όταν πήγε στο Κομμένο της Άρτας και είπε ότι «Θα διεκδικήσουμε ό,τι έχουμε να διεκδικήσουμε»;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτό είναι, κύριε Χαριτάτο, το θέμα. Ότι εδώ κάποιοι θέλουν να κοροϊδεύουν. Ο κ. Παρασκευόπουλος, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, είπε το Φλεβάρη του ’15,- προέδρευα εγώ στην συνεδρίαση-, και είπε στις Προγραμματικές δηλώσεις, «εγώ θα βάλω αυτή την υπογραφή». Έχουν περάσει 19 μήνες και δεν έχει βάλει αυτή την υπογραφή, αλλά έβαλε, φαρδιά – πλατιά, την υπογραφή του, για να απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, των απλών πολιτών. Δεν υπογράφει, δηλαδή, ο κ. Παρασκευόπουλος, για να κατασχεθεί η περιουσία της Γερμανίας, αν δεν πληρώσει τα θύματα του Διστόμου – υπογράφει για να κατασχεθούν από τις Τράπεζες, οι περιουσίες και το σπίτι του κάθε ανθρώπου που βρέθηκε υπερχρεωμένος και ανήμπορος σε αυτή την τρομακτική συνθήκη.
Δεύτερο θέμα, οι Γερμανικές Οφειλές συνολικά. Για τις οποίες υπάρχει εισήγηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους από το 2014, για νομικές ενέργειες και αποτύπωση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους από το 2015, που αποτιμά τις οφειλές της Γερμανίας σ’ ένα δυσθεώρητο ύψος, 278 με 340 δισεκατομμύρια. Σχεδόν ισόποσο, ή περίπου ισόποσο, με το Χρέος. Γιατί δεν εγγράφεται στον προϋπολογισμό; Γιατί δεν ασκείται μία αγωγή για αυτήν την αξίωση; Γιατί, θα πούνε κάποιοι, δεν γίνεται και μια ένσταση συμψηφισμούΚαι ξέρετε ποια είναι η απάντηση. Ότι το 2010, το πρώτο Μνημόνιο, προβλέπει απαγόρευση συμψηφισμού. Γιατί προβλέπει απαγόρευση συμψηφισμούΓιατί ξέρουνε πολύ καλά,- άκυρη βεβαίως αυτή η απαγόρευση, ξέρουν όμως πολύ καλά ότι υπάρχει η αξίωση. Και φοβούνται μιαν ένσταση συμψηφισμού.
Σπύρος Χαριτάτος: Και το δίκιο της αξίωσης, βέβαια.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Βέβαια. Άλλη υπόθεσηΗ Siemens2 δισεκατομμύρια Ευρώ τουλάχιστον, έχει πει η αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, το 2011, ότι ήταν η ζημιά του Ελληνικού Δημοσίου. Για αυτή την ζημιά των 2 δισεκατομμυρίων τουλάχιστον. Τώρα βλέπουμε σε πάρα πολλά ρεπορτάζ ότι «αναζητούνται 2 δις από τους μισθούς, αναζητούνται 2 δις να γίνουν περικοπές από τις συντάξεις». Αυτά τα 2 δις όμως για τα οποία είχε αξίωση η Ελλάδα, κάποιοι τα χάρισαν. Ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Στουρνάρας. Την υπογραφή του την έβαλε ο κ. Στουρνάρας. Είναι άκυρος αυτός ο Συμβιβασμός κι έχει ομολογηθεί, από το 2012, ότι είναι άκυρος. Έχει ομολογηθεί και από τη Siemens και από τους εκπροσώπους της τότε Κυβέρνησης. Η σημερινή Κυβέρνηση, η Κυβέρνηση Τσίπρα, τον εφαρμόζει αυτόν τον Συμβιβασμό. Και η Siemens δεν τον εφαρμόζει.
Σπύρος Χαριτάτος: Στις 15 του μήνα, το ραδιόφωνό μας θα είναι εκεί, για να δώσουμε βήμα στην Πλεύση Ελευθερίας, κυρία Κωνσταντοπούλου.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εγώ θα σας πω ότι θα περιμένουμε στις 15 του μήνα και να μεταδοθεί αυτή η πολύ σημαντική πρωτοβουλία, που εκτός από αυτές τις υποθέσεις αφορά και την ΕΛΣΤΑΤ, μεγάλη υπόθεση, και το Χρέος και το Μνημόνιο, και αφορά, τελικά, τον καθένα και την καθεμιά μας, στην διεκδίκηση Δικαιοσύνης. Στις 15 του μήνα, θα παρουσιάσουμε τα μέλη της πρώτης γραμμής αυτής της πρωτοβουλίας, έγκριτους νομικούς και επιστήμονες, θα εξηγήσουμε πώς θα λειτουργήσει αυτός ο φορέας, και θα καλέσουμε τους πολίτες να τον στηρίξουν ενεργά με τη συμμετοχή τους. Και τον Οκτώβριο θα κάνουμε 4 μεγάλες εκδηλώσεις, γι’ αυτές τις 4 υποθέσεις.
Σπύρος Χαριτάτος: Ευχαριστώ θερμά.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Σας ευχαριστώ κι εγώ.
==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το δεξιό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ

12-9-2016

Άρθρο του ομότιμου καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου, Γιώργου Ρούση στο Real.gr 
 
 
Ο διαγωνισμός για την ανάθεση των τηλεοπτικών αδειών απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι μια «αριστερή» κυβέρνηση εξυπηρετεί συχνά καλύτερα από μια δεξιά τα συμφέροντα του κεφαλαίου. 
Επιβεβαιώθηκε έτσι και με αυτόν τον τρόπο η εκτίμηση του Ανιέλι ιδιοκτήτη της Φίατ ότι «η αριστερά -στην κυβέρνηση της οποίας ο ίδιος ως γερουσιαστής έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης- κάνει μερικές φορές τη δουλειά καλύτερα από τη δεξιά».


Βεβαίως πολύ πριν από τη διαπίστωση αυτή του κεφαλαιοκράτη Ανιέλι η αριστερά με τη μορφή της ρεφορμιστικής, σοσιαλδημοκρατικής αριστεράς έχει προσφέρει στο κυρίαρχο σύστημα πολύτιμες υπηρεσίες. 

Θυμίζω την κραυγαλέα περίπτωση των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών και πιο ειδικά του Gustav Noske, ο οποίος αφού προηγουμένως το 1914 ψήφισε τις πολεμικές δαπάνες, στη συνέχεια το 1919 ανέλαβε το ρόλο του «ματωβαμένου σκυλιού» όπως ο ίδιος το προσδιόρισε και πρωτοστάτησε, κατά τη διάρκεια της αιματηρής βδομάδας του Βερολίνου στην καταστολή του κινήματος των σπαρτακιστών και τη δολοφονία των κομμουνιστών Karl Liebknecht και Rosa Luxemburg. 

Πιο ειδικά, στην εποχή όπου το δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ και τα περιθώρια μη αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης φιλολαϊκών μεταρρυθμίσεων ανύπαρκτα, εκτιμώ ότι ο ρεφορμισμός καταλήγει νομοτελειακά στη μετεξέλιξή του σε υπηρέτη του νεοφιλελευθερισμού ή καπιταλισμού της εποχής μας. 

Και στην περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών, η από γεννησιμιού της λόγω σύνθεσης της (ΑΝΕΛ - ΣΥΡΙΖΑ και τέως στελέχη του ΠΑΣΟΚ ) και κυρίαρχης ευρωκομμουνιστικής μήτρας του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, κυβέρνηση -για να μην ξεχνιόμαστε- έπαιξε τον ρόλο του καλύτερου διαχειριστή του συστήματος γενικώς αλλά και του τηλεοπτικού ειδικότερα και κάθε άλλο «του εκ βάθρων ανατροπέα του», όπως διατείνονται ορισμένοι. 

Και το έπαιξε διττά. Από τη μια και κυρίως, διότι για ακόμη μια φορά εμφυσάει στην κοινή γνώμη την αντίληψη ότι είναι αδύνατον να υπάρξει μια άλλου τύπου κυρίαρχη ενημέρωση από εκείνη των πλουτοκρατών και τελικά ότι είναι αδύνατον να υπάρξει άλλος δρόμος από τον καπιταλιστικό μονόδρομο. 

Βεβαίως, άθελα της η κυβέρνηση επιβεβαιώνει με αυτόν τον τρόπο τον περιορισμένο ως προς το περιεχόμενο του χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας και τη φιλελεύθερη παράδοση (Λοκ), η οποία σε αντίθεση με τον μαρξισμό θέλει ως κατόχους του Λόγου και του λόγου τους κατέχοντες τον πλούτο και μόνον και όχι τον ίδιο το λαό. 

Από την άλλη,
 με αυτήν της την παρέμβαση η κυβέρνηση ουσιαστικά επεδίωξε να ανταποκριθεί στο ρόλο του αστικού κράτους και των κυβερνήσεων του ως διαχειριστών όχι στιγμιαίων ή κοντοπρόθεσμων, όχι ατομικών συμφερόντων επί μέρους καπιταλιστών, αλλά των μακροπρόθεσμων και συλλογικών συμφερόντων της αστικής τάξης στο σύνολό της. 

Το αν τελικά επικρατήσει στο τηλεοπτικό τοπίο
 -κάτι καθόλου βέβαιο διότι πέρα από δεξιά, η κυβέρνηση είναι και ανίκανη- ο Μαρινάκης και ο Καλογρίτσας, αντί του Ψυχάρη και του Μπόμπολα δεν συνιστά χτύπημα κατά του κεφαλαίου, ούτε ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών. 

Αντίθετα, η δημοπρασία αποτέλεσε πράξη δηλωτική της κυριαρχίας της αγοράς, της γενίκευσης της εμπορευματοποίησης της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας συμπεριλαμβανομένων. 

Αποτελεί πράξη νομιμοποίησης της διαπλοκής πολιτικής εξουσίας και κεφαλαιοκρατών, συνιστά επιβράβευση των πιο ισχυρών εν προκειμένω κεφαλαίων και ενίσχυσης της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου. 

Το αφελές επιχείρημα ότι το δημόσιο θα εισπράξει από αυτήν τη διαδικασία το τρομερό ποσό των 246 εκατομμυρίων που έχανε μέχρι σήμερα, αποτελεί στην ουσία ξεδιάντροπη απάτη των κυβερνώντων, αν σκεφτεί κανείς την παράλληλη με αυτήν την είσπραξη πρωτόφαντη αφαίμαξη του λαού υπέρ του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και ακόμη τα ανταποδοτικά οφέλη που θα έχουν οι καναλάρχες από την κατοχή των τηλεοπτικών σταθμών. 

Τελικά, όσο και αν πασχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, του είναι όλο και πιο δύσκολο να διατηρήσει το αριστερό του προσωπείο διότι φαίνεται από παντού πια το πραγματικό του δεξιό πρόσωπο. 

Όσο για μας, μέρες που είναι, από σταγόνες επερχόμενης καταιγίδας, ας συμβάλουμε αυτή να ξεσπάσει και να πνίξει και τον ΣΥΡΙΖΑ και την δεξιά πολιτική, απ’ όπου και αν προέρχεται και ό,τι απόχρωση κι αν έχει.

ΡΕΣΑΛΤΟ - Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής Παρέμβασης

ΔΕΘ: Νέες υποσχέσεις ψεύδους…

12-9-2016

 
Όταν έχεις την εμπειρία αυτής 
της «λίστας ψεμάτων», κάθε νέα 
απόπειρα «υπόσχεσης ψεμάτων», 
πολλαπλασιάζει την ΟΡΓΗ και 
την ΑΗΔΙΑ…

Αβυσσαλέα είναι η αυθάδεια του ΨΕΥΔΟΥΣ του ανδρείκελου πρωθυπουργού μας. 
Και όχι μόνο αβυσσαλέα, αλλά και βλακώδης και σχιζοφρενική. Διότι μόνο ένας ηλίθιος και σχιζοφρενής ταυτοχρόνως, θα συνέχιζε να δίνει τελετουργικές παραστάσεις ΨΕΥΔΟΥΣ στη ΔΕΘ, μετά από το πλήθος των παραστάσεων ψεύδους τα προηγούμενα χρόνια, μετά την καθημερινή κακοήθεια ψεύδους που ξερνά χωρίς τσίπα…
 
Μόνο ένας ηλίθιος πρωθυπουργός και «σαλεμένος» ταυτόχρονα, δεν θα ήταν σε θέση να αντιληφτεί ότι ΟΥΔΕΙΣ, πλέον, ακούει τις σύνθετες ανοησίες και τα ασύστολα ψεύδη του…


ΑΠΛΩΣ εξοργίζεται… 

Ο ελληνικός λαός, όταν έχει την τραγική εμπειρία των πολλαπλών και ποικίλων ψευτιών του Τσίπρα (κάποια καταγράφονται στη «λίστα των ψεμάτων» του πίνακα) δεν είναι μαζοχιστής για να συνεχίσει να υπομένει, τα νέα μαρτύρια της ωκεάνιας υποκρισίας του και του γλοιώδους ψεύδους του. 

Ο ελληνικός λαός όταν ζει καθημερινά την κτηνωδία της δωσίλογης «αριστερής» κυβέρνησης, κτηνωδία που έχει καταργήσει κάθε ΣΥΝΘΗΚΗ της ΖΩΗΣ του, όταν ζει καθημερινά και το μακάβριο εμπαιγμό του, δεν αποδέχεται άλλο το σαδιστικό του μαστίγωμα από τον «αριστερό» πολιτικό ΑΠΑΤΕΩΝΑ… 

Ο Τσίπρας, βεβαίως, δεν αντιλαμβάνεται τίποτα. Συνεχίζει ακάθεκτος να εξαπατά τον ελληνικό λαό και να προσβάλει τη νοημοσύνη του… 

Φέτος στη ΔΕΘ έδωσε νέες παραστάσεις ψεύδους ξεπερνώντας, κατά πολύ, όχι μόνο τα ψεύδη των προγενέστερων, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του: Το «όνειδος» της απύθμενης, διαρκούς και κομπάζουσας ψευτιάς… 
Υποσχέθηκε μια αλυσίδα νέων μεγάλων ψεμάτων: Για αυξήσεις μισθών, δωρεάν ρεύμα και νερό στους φτωχούς, πάγωμα των χρεών σε ΤΕΒΕ κλπ… 

Νέα μεγάλα ψέματα με ασπίδα τους 5.000 ένοπλους φύλακες:Ασπίδα από τον όγκο και τη βοή των οργισμένων διαδηλωτών…

Κανένα, όμως, ψέμα δεν μπορεί να σώσει τους «αριστερούς» απατεώνες του ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα: το αλαλάζον κύμβαλο του ψεύδους και της ΑΠΑΤΗΣ. 

Η λαϊκή ΟΡΓΗ, πολύ σύντομα, θα ξεχυθεί στο δρόμο και το τέλος αυτού του «αριστερού» ανδρείκελου θα είναι ανάλογο της ΦΡΙΚΗΣ και του ΨΕΥΔΟΥΣ που έσπειρε…

ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ



E-mailΕκτύπωσηPDF
    11-9-2016
    Του ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ 
    ΠΟΤΕ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΑΠΟΚΤΑ ΝΟΗΜΑ  
Ας μη λησμονούμε βασικές Αρχές της οικονομικής επιστήμης ασχέτως Σχολών σκέψης. Και τούτο γιατί τα αντικειμενικώς ορθά πρέπει να υποστηρίζονται. Με αυτή την προδιάθεση υπ’ όψιν τα εξής:
Η μαρξιστική επιστήμη της οικονομίας παγίως διδάσκει ότι οι νόμοι της φύσης δρουν ανεξαρτήτως της θέλησης και της συνείδησης των ανθρώπων. Δρουν δηλαδή αντικειμενικά. Αντιθέτως οι οικονομικοί νόμοι δεν δρουν αυτομάτως αυτοί καθ’ εαυτοί, όπως π.χ. οι θύελλες στη φύση. Οι οικονομικοί νόμοι είναι οι νόμοι της οικονομικής δραστηριότητας των ανθρώπων. Επίσης η θεωρία αυτή διδάσκει ότι: «Η πολιτική οικονομία είναι η επιστήμη, που μελετά τις παραγωγικές σχέσεις. Η πολιτική οικονομία εξηγεί τους νόμους, που διέπουν την παραγωγή, τη διανομή, την ανταλλαγή και την κατανάλωση των υλικών αγαθών στις διάφορες βαθμίδες ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας, καθώς επίσης και τους τρόπους της χρησιμοποίησης αυτών των νόμων στην πρακτική δραστηριότητα. Η πολιτική οικονομία έχει να κάνει με ένα ιστορικό, με ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο υλικό. Οι αλλαγές που συντελούνται στη ζωή της κοινωνίας, στην οικονομία, βρίσκουν την έκφρασή τους στα συμπεράσματα της πολιτικής οικονομίας. Με την έννοια αυτή η πολιτική οικονομία είναι ιστορική επιστήμη» (1).
Ο Ξ.Ζολώτας στο (συλλεκτικής αξίας πλέον) ιστορικό σύγγραμμά του (2) που αφορά στη θεωρητική πολιτική οικονομία υποστηρίζει τα εξής: «Τι είναι οικονομία από απόψεως εμπειρικής είναι σχετικώς καθωρισμένονˑ πας τις γνωρίζει ότι υπάρχει κύκλος τις ενεργειών και γεγονότων, τα οποία χαρακτηρίζονται εις τον καθημερινόν βίον ως οικονομικά. Αυταί αι ενέργειαι και τα γεγονότα είναι τα δημιουργούντα την έννοιαν της οικονομίας».
Αυτές οι προσλαμβάνουσες παραστάσεις με υποχρέωσαν όταν ολοκλήρωσα νομικοοικονομικού περιεχομένου σύγγραμμά μου για τις «Τράπεζες» (3) να θέσω ως πρόθεμα την άποψη Καθηγητή της Ψυχολογίας που υποστηρίζει ότι: «μάθηση είναι η τροποποίηση της συμπεριφοράς ως αποτέλεσμα της εμπειρίας» (Λέων Κρίσταλ).
    OI NEEΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ (4)
Σύμφωνα με τα προεκτεθέντα «η πολιτική οικονομία» είναι «ιστορική επιστήμη» και εν πάση περιπτώσει η θεωρητική οικονομική από εμπειρική άποψη αφορά ενέργειες και γεγονότα εμπειρικώς καθοριζόμενα. Στην παρούσα ιστορική φάση ισχύουν τα εξής:
Το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 86% των διαθέσιμων πόρων, ενώ το εντός αυτού του ποσοστού, ποσοστό που αφορά στο 1% κατέχει το 46%. Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της ολιγαρχίας υφίσταται μια ελίτ του 1% και μια ανώτερη τάξη του 9%. Αυτό το 1% κατέχει το 46% αυτού του πλούτου και το άλλο 9% το 40% αυτού του πλούτου. Επίσης, το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν κατέχει απολύτως τίποτα. Συνεπώς το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού κινείται στα δύο άκρα: εκείνο της οικονομικής ολιγαρχίας που κατέχει το 86% του πλούτου και εκείνο της απόλυτης ένδειας και πενίας, που δεν κατέχει το παραμικρό.
Απομένει συνεπώς το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού που του αναλογεί μόλις το 14% του παγκόσμιου πλούτου. Αυτή είναι η «μεσαία τάξη» κατά τον Αλαίν Μπαντιού, ο οποίος επισημειώνει ότι σ’ αυτή την απειλούμενη και αβέβαιη «μεσαία τάξη» απευθύνονται οι προτροπές, «υπεράσπισης των αξιών»! Ο Αλαίν Μπαντιού, δε, επισημαίνει ότι κατ’ αναλογία ζούμε σε εποχή πριν τη Γαλλική Επανάσταση, καθόσον ήδη έχει διαμορφωθεί μια οικονομική ολιγαρχία η οποία «με άλλους όρους και με άλλη μορφή, δείχνει να επανέρχεται» (sic). Αυτή, όμως, η κατάσταση ιστορικώς-εμπειρικώς ήταν και η προϋπόθεση της αστικής εξέγερσης.
Κατά το μέρος δε που αφορά στην Ελλάδα, πέραν των ήδη γνωστών στοιχείων για την ανεργία, το κλείσιμο επιχειρήσεων, τη μείωση συντάξεων κ.α. συντρέχουν και τα εξής άκρως σοβαρά, ιδιαιτέρως για τη «μεσαία τάξη»:
Το κράτος το 2014 εισέπραξε 22% περισσότερα έσοδα σε σχέση με το 2002 και 242% συγκριτικά περισσότερα σε σχέση με το 1993. Από το 2002 όπου η Ελλάδα έγινε μέλος της ευρωζώνης μέχρι το 2014 οι Έλληνες κατέβαλαν 601,47 δις ευρώ σε φόρους, όπου οι έμμεσοι, που πλήττουν κυρίως τη μεσαία τάξη, αφορούν 472,84 δις ευρώ και οι άμεσοι 335,94 δις ευρώ.
Υπό τις συνθήκες αυτές η «μεσαία τάξη» στην Ελλάδα απειλείται με αφανισμό. Η εξέλιξη δε αυτή δεν αποκλείεται να προκαλέσει μείζονα εσωτερικά προβλήματα που θα επιδράσουν στα δρώντα πολιτικά υποκείμενα με συνέπεια να υπάρξουν σοβαρές πολιτικές ανακατατάξεις.
    Η ΜΟΧΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ
Ο νεοφιλελευθερισμός στην παγκόσμια σφαίρα απέκτησε (κατ’ ουσίαν κατέκτησε), ηγεμονική θέση κυρίως με την κατάρρευση του πάλαι ποτέ «Ανατολικού Μπλοκ». Έτσι η αγορά κατακτά προοδευτικώς τα πρωτεία έναντι «παλαιών αξιών». Ο «προστατευτισμός» (protectionism), ακόμη και ο «εταιρικός καπιταλισμός» (big firm) υποχωρούν στη δύναμη των «χρηματοοικονομικών αγορών». Το σύστημα αφορά πλέον τους κατέχοντες το «χρήμα» (5) και όχι τους κατέχοντες τα μέσα παραγωγής. Ο καπιταλιστής πλέον στη διαδικασία ανάμεσα στις «παραγωγικές σχέσεις» και στις «παραγωγικές δυνάμεις», δεν παράγει εκμεταλλευόμενος την υπεραξία του εργατικού δυναμικού. Απλώς καταλαμβάνει τη θέση του «δανειστή», μάλλον του «τοκογλύφου» ή άλλως του «παίκτη» του στοιχήματος των «παραγώγων». Ενταύθα άξια αναφοράς και προβληματισμών είναι και τα εξής:
Το 1990 οι παγκόσμιες ροές χρήματος άγγιζαν τα 2 δις δολάρια την ημέρα. Ωστόσο στην περίοδο της κρίσης (το 2008), αυτές οι ροές είχαν αυξηθεί στο ιλιγγιώδες ποσοστό του 2000% (6). Υπ’ αυτές όμως τις συνθήκες, όπως υποστηρίζει ο Γκόρντον Μπράουν, διαμορφώνεται «ένα αφανές και αρρύθμιστο σκιώδες τραπεζικό δίκτυο, το οποίο υπερέβη στο μέγεθός του το ήμισυ ολόκληρου του συστήματος με υπερβολική μόχλευση και κεφαλαιακή ανεπάρκεια» (sic).
Έτσι το χρήμα μέσω των αγορών κατακτά τον πρώτο λόγο, έστω και μέσω της μόχλευσης. Το χρήμα, όμως, όπως υποστηρίζει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος «αποκτά νόημα μόνον όταν υπηρετεί τον άνθρωπο». Όσο δε ο νεοφιλελευθερισμός θα επικυριαρχεί, τόσο θα δοκιμάζονται οι αντοχές των κοινωνιών και κυρίως της «μεσαίας τάξης».
Όπως προελέχθη, η πολιτική οικονομία είναι «ιστορική επιστήμη» με εμπειρίες και συνεχώς μεταβαλλόμενο υλικό. Η εμπειρία όμως, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο επιβάλλει την τροποποίηση της συμπεριφοράς. Απομένει να διαπιστωθεί κατά πόσον λαοί και κυβερνήσεις του Νότου τροποποιούν τη συμπεριφορά τους, ως αποτέλεσμα των εμπειριών τους.
Ειδικότερα το όλο «εγχείρημα» να συναντώνται οι ηγέτες του Νότου είναι ιδιαιτέρως χρήσιμο και κρίσιμο. Θα κριθεί σύντομα στο κατά πόσον μπορεί η «Συνάντηση» της 9ης Σεπτεμβρίου στην Ελλάδα να μετασχηματισθεί σε μια «πιο τυπική» διαδικασία «τακτικών Συνόδων», με κοινά ανακοινωθέντα, ικανά να ασκούν συντονισμένες παρεμβάσεις, όχι μόνο στα εντός της Ε.Ε. δρώμενα, αλλά και στη διεθνή πολιτική τάξη πραγμάτων. Θα κριθεί δηλαδή συντόμως, εάν η «Συνάντηση» αυτή μπορεί να κατακτήσει το χαρακτήρα ενός σταθερού –μόνιμου Forum παραγωγής πολιτικών επί των κρισίμων πολιτικών-οικονομικών και κοινωνικών καταστάσεων που διαμορφώνει η ευρωπαϊκή και διεθνής πολιτική. Ενός Forum δηλαδή που θα «λειτουργεί» παγίως ανεξαρτήτως των πολιτικών σχηματισμών που θα συγκροτούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις των επιμέρους αυτών κρατών-μελών της Ε.Ε.
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
  1. Βλ. Political Economy, υπό τον Α.Μ.Rumyantev (1978) σελ. 23 και επ., καθώς και Political Economy: Capitalism υπό τονC.AKozlov (1977), σελ. 85 και επ.
  2. Βλ. Ξενοφών Ζολώτας, Θεωρητική Οικονομική (1944) σελ. 26.
  3. Βλ. Πέτρος Ι. Μηλιαράκης, Τραπεζικό Δίκαιο (1994)
  4. Βλ. Alain Badiou, Το κακό έρχεται από πιο μακριά (2016) σελ. 51 και επ.
  5. Βλ. αντί πολλών Robert Gilpin, the challenge of Global Capitalism (2000) σελ. 114 και επ.
  6. Βλ. Gordon Brown, Beyond the CRASH, overcoming the first crisis of Globalisation (2010) σελ. 84
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC - EU).

''ΜΠΟΥΡΔΑ'' Η ''ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ''!

Εκτύπωση
11-9-2016 
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*  
Ούτε που τόλμησαν να ψελλίσουν κάτι για το ευρώ ή κατά της Γερμανίας οι ηγέτες του ''ευρωπαϊκού Νότου'' που μάζεψε ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην Αθήνα! Αυτό όμως δεν εμπόδισε του Γερμανούς να γίνουν έξαλλοι εναντίον του Γάλλιου προέδρου Φρανσουά Ολάντ και του Ιταλού πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι. Όσο για τον Τσίπρα, το Βερολίνο τον ''τιμώρησε'' καλώντας τον να πάει στην γερμανική πρωτεύουσα για να συναντηθεί με τη Μέρκελ, ακριβώς την ημέρα που έλαβε χώρα η Σύνοδος του Ευρωπαϊκού Νότου!  
Να αφήσει δηλαδή σύξυλους του καλεσμένους του και να τρέξει στο Βερολίνο για να του ...τραβήξει το αφτί η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ! Πάντως μια ...μπούρδα αποδείχτηκε αυτή η σύνοδος σε ό,τι αφορά στο περιεχόμενο της. ''Στόχος μας είναι να ενισχύσουμε τη συνοχή της Ευρώπης'', είπε ακόμη και ο ΑλέξηςΤσίπρας στην εισαγωγική ομιλία του. Όπως τόνισε ο πρωθυπουργός, στόχος της συνόδου που συγκάλεσε και στην οποία ανταποκρίθηκαν οι σοσιαλιστές Ολάντ και Ρέντσι ήταν ''να ενώσει ακόμη περισσότερο την Ευρώπη και όχι να τη διαιρέσει''. Αυτό δεν εμπόδισε, φυσικά, τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να κάνει ένα δηλητηριώδες σχόλιο: ''Όταν οι σοσιαλιστές συγκεντρώνονται, δεν προκύπτει κάτι έξυπνο τις περισσότερες φορές''. Ο Σόιμπλε απαγόρευσε μάλιστα στον υπηρεσιακό πρωθυπουργό της Ισπανία Μαριάνο Ραχόι να έρθει στην Αθήνα! Ο Ραχόι δεν ήθελε με τίποτα να εμφανιστεί ότι συμμετέχει στο υποτιθέμενο ...''αντιγερμανικό μέτωπο'' εναντίον του οποίου άφριζε ο γερμανικός Τύπος. Η Μάλτα και η Κύπρος, των οποίων οι δεξιοί πρωθυπουργοί ήρθαν στην Αθήνα είναι ασήμαντες σαν χώρες, ενώ η Ισπανία είναι πολύ σημαντική.  
Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίπρας ποντάρει σε ...ψόφια άλογα! Αυτή τη στιγμή, ο Φρανσουά Ολάντ δεν φαίνεται να περνάει με τίποτα στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, όπου όλα δείχνουν πως θα αναμετρηθεί η Μαρίν Λεπέν του Εθνικού Μετώπου με τον όποιο υποψήφιο του κύριου κόμματος της Δεξιάς. Όσο για τον Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, είναι άκρως αμφίβολο αν θα κερδίσει το δημοψήφισμα που θα οργανώσει τον Οκτώβρη ή τον Νοέμβρη, ίσως και αργότερα για να παραμείνει στην εξουσία μήπως και αρπάξει καμιά ευκαιρία να νικήσει -ένα δημοψήφισμα που ουσιαστικά καταργεί την απλή αναλογική και εισάγει μονίμως ως εκλογικό σύστημα της χώρας το πλειοψηφικό. Ο Αλέξης Τσίπας μπορεί να προωθεί με τον τρόπο αυτόν τη βελτίωση των σχέσεων με τους σοσιαλδημοκρατές ηγέτες και ενδεχομένως να μεταλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.  
Είναι πολύ αμφιλεγόμενο, όμως, αν αυτή η πολιτική θα τους επιστρέψει να βελτιώσει πραγματικά την οικονομική κατάσταση του λαού μας, ιδίως των λαϊκών στρωμάτων. Εκείνος πάντως που κυριολεκτικά δεν είπε τίποτα μη τυχόν και δυσαρεστήσει του Γερμανούς ήταν ο Φρανσουά Ολάντ. ''Σε μεγάλο βαθμό, το μέλλον της Ευρώπης διακυβεύεται σήμερα στη Μεσόγειο''. Ήταν η πιο ...''βαρυσήμαντη'' διαπίστωση που έκανε. Μια εξόφθαλμη αλήθεια δηλαδή που την κάνει και ο πιο άσχετος πολίτης. Προφανώς και μέσω της Μεσογείου έρχονται τα εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία, τη Λιβύη, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τις χώρες της Αφρικής που οι πολίτες τους αναζητούν καλύτερη τύχη, πλημμυρίζοντας την Ιταλία, την Ελλάδα, την Ισπανία. Αλλού βρίσκεται πάντως η ουσία. Το δυστύχημα για τον ελληνικό λαό είναι η προσέγγιση του Αλέξη Τσίπρα με τη σοσιαλδημοκρατία δεν εδράζεται κατά κανένα τρόπο σε κάποια αριστερή βάση, έστω και οπορτουνιστική. Αντίθετα, βασίζεται πάνω σε καθαρά σοσιαλδημοκρατική βάση, άρα αντιδραστική. Αντί δηλαδή να τραβάει προς τα αριστερά τους σοσιαλδημοκράτες ο Αλέξης Τσίπρας, τον τραβούν αυτοί πολύ πιο προς τα Δεξιά. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που η σοσιαλδημοκρατία ψυχορραγεί στην Ευρώπη, ως δύναμη φιλολαϊκή σε κάποιο βαθμό.  
Η τακτική του πρωθυπουργού παγιδεύει δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ και τον σπρώχνει προς τη σοσιαλδημοκρατικοποίηση, αντί να μετατοπίζει προς τα αριστερά όλο το πολιτικό φάσμα μέσω της συμπόρευσης του με τη σοσιαλδημοκρατία. Με άλλα λόγια,ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται σταδιακά ...''ΠΑΣΟΚ'', δεν γίνονται ''αριστερούλικα'' κόμματα το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, ακόμη και η Ν.Δ.
*Δημοσιεύεται στον ΠΡΙΝ την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Σε πρόστυχο πεμπτοφαλαγγίτικο ρόλο σε βάρος της κοινωνίας η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ

11-9-2016

«Οι πολίτες πληρώνουν και περιμένουν...», τιτλοφορεί το χτεσινό φύλλο της η εφημερίδα «Αυγή», σχετικά με το βαθμό της «εισπραξιμότητας» των κάθε είδους φόρων και των άλλων αντιλαϊκών χαρατσιών που επιβάλλονται πάνω στο εξαϋλωμένο λαϊκό εισόδημα και τη μαζική κατανάλωση... 
Αποτέλεσμα εικόνας για αυγη
Η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να διαφημίσει την ικανότητα της συγκυβέρνησης στην επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής. Όπως χαρακτηριστικά ομολογείται στο σχετικό ρεπορτάζ, «σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της εν λόγω εικόνας διαδραμάτισε ο φόβος των...
οφειλετών για τις κατασχέσεις στις οποίες προβαίνει η εφορία»...

Την ίδια ώρα, η συγκυβέρνηση και ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός του κράτους δίνουν στην κυριολεξία τα ρέστα τους, προχωρώντας σε μαζικές κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, προκειμένου να συγκεντρωθούν στο κρατικό ταμείο οι ληξιπρόθεσμες «οφειλές» των λαϊκών νοικοκυριών, είτε αυτές προέρχονται από τα χαράτσια της σημερινής κυβέρνησης είτε από αυτά που έχουν αφήσει «παρακαταθήκη» οι προκάτοχες κυβερνήσεις. Μάλιστα, σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων του υπουργείου Οικονομικών που ήρθαν στη δημοσιότητα, το ύψος των συνολικών κατασχέσεων για ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο, από τραπεζικούς λογαριασμούς, τους επόμενους μήνες, υπολογίζεται ότι θα ανέλθει σε τουλάχιστον 5 δισ. ευρώ!
Αποκαλυπτικό σε αυτό το επίπεδο είναι το «τεχνικό μνημόνιο» της συνεργασίας συγκυβέρνησης - κουαρτέτου, το οποίο προβλέπει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και στοχοθεσία. Εν προκειμένω, οι «ποσοτικοί στόχοι» «μιλάνε» από μόνοι τους. Σε αυτό το πλαίσιο, η επιβολή μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης (κατασχέσεις, πλειστηριασμοί) θα απογειωθεί στο 52% των οφειλετών έως το τέλος Σεπτέμβρη και στο 55% έως το τέλος του έτους. Ταυτόχρονα, η αύξηση της εισπραξιμότητας των κάθε είδους αντιλαϊκών φόρων προβλέπεται να συνεχίσει σε ρότα διόγκωσης, συγκεκριμένα στο 78% επί του συνόλου των φόρων στο τέλος του Σεπτέμβρη και στο 81,5% το Δεκέμβρη. Και βέβαια, τα ποσοστά αυτά αφορούν στους αντιλαϊκούς στόχους σε σχέση με την αυξημένη μάζα της βαριάς φορολογίας που φορτώνει η διαχείριση της σημερινής κυβέρνησης.
«Οι πολίτες πληρώνουν και περιμένουν...» «τσαμπουνάει» στο πρωτοσέλιδό της η «Αυγή», επιχειρώντας να καλλιεργήσει «φρούδες ελπίδες», σπέρνοντας αυταπάτες. Την ίδια ώρα, τα λαϊκά νοικοκυριά βρίσκονται αντιμέτωπα με τα χαράτσια του ΕΝΦΙΑ, που θα «τρέχουν» τους επόμενους μήνες, αλλά και με τις νέες ανατιμήσεις στους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης (βενζίνες, καύσιμα κ.ά.) που ήδη έχουν ψηφιστεί, προκειμένου να εφαρμοστούν το επόμενο διάστημα. Ταυτόχρονα και παράλληλα, από το φετινό χειμώνα επιβάλλεται και η παραπέρα διόγκωση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, μέτρο που έρχεται να «δέσει» με τη διάλυση του σχετικού επιδόματος για τα φτωχά νοικοκυριά, που ξεκίνησε από τον περσινό χειμώνα. Και βέβαια, η καθημερινότητα των λαϊκών στρωμάτων της χώρας στοιχειώνεται από τις μαζικές παραπέρα περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και λόγω της αυξημένης μηνιαίας παρακράτησης του επιβαλλόμενου φόρου στο εισόδημα.
Είναι χαρακτηριστικό το ότι ο αριθμός των φορολογουμένων με ληξιπρόθεσμα χρέη αυξήθηκε τον Ιούλη κατά 125.000, φτάνοντας στα 4,1 εκατομμύρια. Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (ΓΓΔΕ), «οι οφειλέτες στους οποίους δύναται να ληφθούν αναγκαστικά μέτρα είσπραξης» φτάνουν περίπου το 1,6 εκατομμύριο. Σε αυτό το φόντο, το επόμενο διάστημα, οι κατασχέσεις, οι εκβιασμοί και τα άλλα μέτρα «αναγκαστικής εκτέλεσης» απέναντι στα χρεωμένα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, θα πάρουν ακόμη μαζικότερες διαστάσεις, προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν «αποκλίσεις» από τους στόχους του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ το τοπίο των εκβιασμών και των απειλών συμπληρώνεται για τα ληξιπρόθεσμα χρέη στις τράπεζες, με τους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις ακόμη και για την πρώτη κατοικία της λαϊκής οικογένειας.
Με βάση τα παραπάνω αλλά και ενόψει της σφοδρής κλιμάκωσης που θα ακολουθήσει στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης» του μνημονίου, η συγκυβέρνηση, από την πλευρά της, έχει κάθε λόγο να καλεί το λαό να «περιμένει», δηλαδή να αποδεχθεί και να υποταχθεί στα μέτρα και την πολιτική που τον σφαγιάζουν.

Η ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΥΡΙΑ ΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ ΕΥΡΩΠΗΣ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ!


11-9-2016




του Aref Alobeid*


Η μεσογειακή Συρία ήταν βασικό μέρος του ιστορικού εμπορικού δρόμου του Μεταξιού και σήμερα αποτελεί στρατηγικό επικοινωνιακό κόμβο μεταξύ τριών ηπείρων (Ασία, Αφρική και Ευρώπη). Επιπλέον, η Συρία ήταν η γενέτειρα του αραβικού εθνικισμού από την οθωμανική εποχή μέχρι πρόσφατα. Για τους Σύριους, η Ελλάδα αποτελεί λίκνο πολιτισμού και έμπνευσης των λαών της Μέσης Ανατολής.


Από την ανεξαρτησία της Συρίας εκ των Γάλλων το 1946 διδάσκεται στα συριακά σχολεία το μάθημα της πολιτικής κοινωνιολογίας στις θεωρητικές και θετικές επιστήμες. Είναι ένα μάθημα που αναφέρεται στα έργα των Ελλήνων φιλοσόφων όπως Πλάτωνα και Αριστοτέλη, έτσι κανένας Σύριος μαθητής δεν μπαίνει πανεπιστήμιο αν δεν δώσει το μάθημα αυτό. Σε γενικές γραμμές, οι Σύριοι είναι ποτισμένοι από τις αρχές της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης του ελληνισμού με αποτέλεσμα να μη δέχονται εύκολα τα απολυταρχικά και τα φονταμενταλιστικά καθεστώτα.

Αν και η Συρία περνάει μια δύσκολη στιγμή, ωστόσο, πολλοί είναι οι παράγοντες που επιβάλλουν στα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ελλάδα και στην Κύπρο να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στις εξελίξεις στην αραβική Συρία.




Πρώτον, εκτιμάται το κόστος ανέγερσης της χώρας εκ νέου σε 250 δις $. Ο όγκος της καταστροφής είναι τεράστιος και οι υποδομές της χώρας υπέστησαν μεγάλη ζημιά. Η κατασκευή τριών εκατομμυρίων σπιτιών, δρόμων, σχολίων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων μας δείχνει ότι η Ελλάδα, που περνάει μια οικονομική κρίση, θα μπορούσε να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην ανοικοδόμησης της Συρίας, χάρη στο κατασκευαστικό διεθνή τομέα που διαθέτει.

Δεύτερον, υπάρχει θέμα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μεταξύ Συρίας και Κύπρου. Ητυχόν ανάληψη της εξουσίας στη Δαμασκό στη μετά Άσαντ εποχή από κυβέρνηση μη φιλική προς την Ελλάδα θα μπορούσε να δυσκολεύει τη διαδικασία της οριστικής οριοθέτησης της (ΑΟΖ).

Τρίτον, η Συρία του μέλλοντος στο θέμα του εξοπλισμού και της εκπαίδευσης του νέου εθνικού της στρατού θα επιθυμούσε να έχει και άλλους προσανατολισμούς, εκτός τη Ρωσίας. Η Ελλάδα λόγω των σχέσεων εμπιστοσύνης που έχει αναπτύξει στην περιοχή, ιστορικά, και του «καθαρού ποινικού μητρώου της» καθώς και του στρατού της, ο οποίος πληροί προδιαγραφές χωρών του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να συνδράμει, σημαντικά, στο θέμα επανίδρυσης του συριακού στρατού, των στρατιωτικών σχολών και των δυνάμεων αστυνομίας και ασφάλειας, σύμφωνα με τις δυτικές προδιαγραφές, που είναι επιθυμία πολλών Σύριων.




Τέταρτον, η εδαφική ενότητα και ακεραιότητα των συριακών εδαφών αποτελούν σημαντικό σημείο για την Κύπρου στο θέμα της ενέργειας. Η προσπάθεια των ελληνικών κυβερνήσεων σε ευρωπαϊκό πλαίσιο θα μπορούσε να χαρίσει στην Κύπρο, ως ευρωπαϊκή περιφέρεια, τη δυνατότητα αποδοχής της εκβολής τουλάχιστον τεσσάρων αγωγών ενέργειας από το σύνολο των επτά που θα μπορούσαν να περάσουν από το συριακό έδαφος προς τη Μεσόγειο.

Τέλος, τα αρχαία ευρήματα της Συρίας έχουν υποστεί σημαντική ζημιά λόγω του πολέμου, έτσι, στην μετά Ασαντ εποχή, η χώρα θα είχε ανάγκη από την αναστήλωση των καταστραμμένων αρχαίων και η Ελλάδα θα μπορούσε να διαδραματίσει εξαιρετικό ρόλο στην εκπλήρωση αυτού του έργου λόγω σχετικής εμπειρίας.


*Kαθηγητής γεωστρατηγικής της Μέσης Ανατολής