ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΟΛΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΑΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΩΝ
Απόψεις, Κυριακόπουλος.
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΟΥ ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΚΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΛΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ…
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Εκεί, στην ίδια πλατεία, επέλεξε ένας περήφανος απόμαχος της ζωής, να ποτίσει με το αίμα του το σπόρο της εθνικής αφύπνισης και της παρκαρισμένης μας περηφάνιας.
Αυτός το καθήκον του το έκανε.
Δεν επέλεξε απλά να μην ταπεινωθεί. Επέλεξε να αφυπνίσει συνειδήσεις.
Δεν επέλεξε να σπρώξει κάτω από το χαλί την εξαθλίωση και να συμβιβαστεί με τη μοίρα που διάλεξαν οι άλλοι για λογαριασμό του. Επέλεξε να την κοιτάξει κατάματα δίνοντας όρκο σε Θεό και πατρίδα πως θέλει με το αίμα του να ανάψει το φυτίλι της εξέγερσης μιας κοινωνίας που δε δίστασαν να ταπεινώσουν.
Δεν επέλεξε να πορευτεί το δρόμο της μιζέριας και της κακομοιριάς, αλλά να ανέβει ψηλά στο βάθρο των δικών μας ηρώων.
Και το σημαντικότερο…
Δεν μας προέτρεψε να τον ακολουθήσουμε στη δική του περήφανη διαδρομή, αλλά απαίτησε να κάνουμε ακόμη πιο περήφανη τη δική μας διαδρομή, υποδεικνύοντας σε όλους εμάς, πως το επόμενο βόλι πρέπει να σκάσει στο κεφάλι των δωσίλογων και των προσκυνημένων...
Η θυσία του – γιατί πραγματικά για θυσία πρόκειται – ήταν ένα ηχηρό χαστούκι ντροπής για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.
Χαστούκι για όσους κιότεψαν, καταδεικνύοντας πως ο ραγιαδισμός δεν είναι μονόδρομος, και ότι στον αντίποδά του βρίσκεται ο δρόμος της εθνικής υπερηφάνειας.
Χαστούκι για κείνους που κατήντησαν δηλωσίες, αποδεικνύοντας ότι ο δρόμος της περηφάνιας δε γράφεται με τους κοντυλοφόρους της Μέρκελ αλλά με την καρδιά μας και με το αίμα μας.
Χαστούκι για τα ραμολιμέντα που δε δίστασαν να πάρουν στα χέρια τους το δίευρο και το ψηφοδέλτιο της ντροπής, για να επιβραβεύσουν ως ηγέτη τους τον πρωταγωνιστή της εθνικής προδοσίας, αποδεικνύοντας πως είναι καλύτερα να καταχτάς στα μάτια τον παιδιών του τη δόξα αυτού που τίμησε τα όνειρά τους και σαν άνθρωπος και σαν πατέρας, παρά την ντροπή εκείνου που συμμάχησε ανοικτά ή κεκαλυμμένα με το δήμιο της ζωής και τον ονείρων τους.
Χαστούκι στους καιροσκόπους και τους πατριδοκάπηλους που δε δίστασαν να μετατρέψουν την έννοια της πατρίδας σε κορσέ για τις γκαστρωμένες τους φιλοδοξίες.
Χαστούκι στους φαφλατάδες του «ξεσηκωμού», που προτιμούν να αμπελοφιλοσοφούν για την ανάγκη και το χαρακτήρα του, αλλά αρνούνται επίμονα να βάλουν πλάτη για να τον οργανώσουν, παραμένοντας πεισματικά εγκλωβισμένοι σε αδιέξοδα ιδεολογήματα, θεατές μιας κοινωνίας που χάνεται και μιας πατρίδας που αποδομείται.
Μη με ρωτήσετε τι κατάλαβαν όλοι τούτοι από τη φωνή ενός περήφανου ήρωα…
Δείτε τις δηλώσεις τους…
Διαβάστε τις εφημερίδες τους…
Κοιτάξτε τα αμήχανα και γεμάτα τρόμο πρόσωπά τους….
Και τότε θα διαπιστώσετε δυο πράγματα:
1. Δεν κατάλαβαν τίποτε απολύτως είτε γιατί δε θέλησαν, είτε γιατί αρνούνται να ξεβολευτούν από την πεπατημένη…
2. Τρέμουν ακόμη και στην ιδέα πως αυτό που οι ίδιοι δεν κατάλαβαν, αργά ή γρήγορα θα το καταλάβει η κοινωνία και θα τους ξεβολέψει οριστικά.
Γι αυτό, αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα δε σουλουπώνεται. Η ανατροπή του είναι μονόδρομος αν θέλουμε ο τόπος μας να έχει μέλλον.
Γιατί μέσα στην απίστευτη αθλιότητά του, γέμισε προέδρους και αρχηγούς, αλλά δεν κατάφερε να αναδείξει ούτε έναν ηγέτη ικανό να εμπνεύσει τον ξεσηκωμό αυτού του λαού με στόχο την ανατροπή του δωσιλογισμού και την αθλιότητας.
Μόνο που αυτή η θυσία… αυτή τη φορά… δεν πρέπει να πάει χαμένη.
Αυτό που δεν έχουμε πρέπει να ρθεί…
Αυτό που δεν τολμήσαμε πρέπει να ζωντανέψει…
Αυτό που καπηλεύτηκαν πρέπει να το αρπάξουμε από τα βρωμισμένα τους χέρια, γιατί δε τους ανήκει και δε τους ανήκε ποτέ…
Το πολιτικό μανιφέστο του ξεσηκωμού γράφτηκε με αίμα. Δεν έχουμε παρά να το διαβάσουμε σωστά, και τότε τρία πράγματα θα δούμε να ξεπροβάλουν μέσα από τα λόγια του θυσιασμένου στο βωμό της αξιοπρέπειας…
-Εθνική ανεξαρτησία…
-Λαϊκή κυριαρχία…
-Κοινωνική απελευθέρωση…
Σ αυτό τον αγώνα… Οι φαφλατάδες έχουν δυο δρόμους να διαλέξουν.
Ή ακολουθούν… ή «αυτοκτονούν» οριστικά στα σκουπίδια της ιστορίας.
http://ellinikoforoum.blogspot.com
