New York Times: "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"...

New York Times: "Ετσι λεηλατούν την Ελλάδα η τρόϊκα και οι τραπεζίτες"...

Την λεηλασία της Ελλάδας μέσω της δανεικής σύμβασης και του Μνημονίου, περιγράφει σε έρευνά της η αμερικανική εφημερίδα New York Times και είναι πραγματικά ανατριχιαστικά αυτά που περιγράφονται για το πως η τρόϊκα και οι τραπεζίτες που βρίσκονται από πίσω της, λεηλατούν ένα ολόκληρο κράτος και τον πληθυσμό του.

Επί της ουσίας δεν αποκαλύπτει τίποτα περισσότερο από το οτι τα περίφημα δάνεια που δήθεν δίνονται στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα είναι μια διαδικασία "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει". 

Η τρόϊκα (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ), πρακτικά οι τραπεζίτες που ελέγχουν όλο αυτό το παγκόσμιο

παιχνίδι, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν με άλλο τρόπο τα δάνεια που άπληστα έδιναν στην Ελλάδα (άπληστα με την έννοια ότι ήξεραν ότι η χώρα ήταν υπερδανεισμένη και δεν μπορούσε να εξυπηρετεί τα νέα δάνεια) από το να ... δανειοδοτήσουν τυπικά την Ελλάδα, αλλά στην πράξη να χρηματοδοτήσουν τους εαυτούς τους. «Στέλνεις τα χρήματα το αποκαλείς "δάνειο" - τα παίρνεις πίσω το αποκαλείς "τόκο"» λέει σαρκαστικά ο Στέφαν Ντίο της UBS στην New York Times. 

Φορολογούν τους λαούς τους και επειδή δεν μπορουν να αποπληρώσουν απ'ευθείας τα ελληνικά δάνεια στις τράπεζές τους, έτσι χρησιμοποιούν απλά ως "ενδιάμεση στάση" την Ελλάδα!

Και οι περίφημε "δόσεις" που δήθεν κρατούν ζωντανή της ελληνική οικονομία; Στο εσωτερικό δεν μπαίνει ρευστότητα; Ελάχιστη! Και αν σταματούσε να μπαίνει, σε καμία περίπτωση δεν θα σταματούσε να λειτουργεί η ελληνική οικονομία όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι τροϊκανοί και οι εγχώριοι συνεργάτες τους. Δεν τα λέμε μόνο εμείς αυτά, πλέον. Τα λέει και oι ΝΥΤ. 

«Τη στιγμή που η συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση είναι αβέβαιη, η Ελλάδα συνεχίζει να λαμβάνει δισεκατομμύρια ευρώ ως έκτακτη βοήθεια από μία αποκαλούμενη τρόικα δανειστών που επιβλέπει τη διάσωσή της. Αλλά σχεδόν καθόλου από αυτά τα χρήματα δεν πηγαίνουν στην ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να πληρώσει για ζωτικές δημόσιες υπηρεσίες. Αντίθετα, διοχετεύονται κατευθείαν πίσω στη τσέπη της τρόικα» αναφέρει το άρθρο.
Oπως επισημαίνει η αμερικανική εφημερίδα, καταρρίπτοντας τον μύθο που θέλει την Ελλάδα να αδυνατεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις επειδή οι δανειστές θα διακόψουν την παροχή βοήθειας προς αυτή, «το ευρωπαϊκό πακέτο διάσωσης των 130 δισ. ευρώ που υποτίθεται θα αγόραζε χρόνο για την Ελλάδα, εξυπηρετεί κατά κύριο λόγο μόνο τους τόκους του χρέους της χώρας - ενώ η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να πασχίζει». 

«Καθώς πληρώνουν τους εαυτούς τους, τα μέλη της τρόικα παρακρατούν παράλληλα άλλα κεφάλαια, τα οποία θα διατηρούσαν το ελληνικό κράτος σε λειτουργία» γράφει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα. Όπως εξηγεί στους New York Times ο Τόμας Μάγιερ, σύμβουλος της Deutsche Bank στη Φραγκφούρτη «η Ελλάδα δεν θα κηρύξει στάση πληρωμών απέναντι στη τρόικα, αφού η τρόικα πληρώνει τον εαυτό της».

Η αμερικανική εφημερίδα επικαλείται έναν σύμβουλο της ελληνικής κυβέρνησης, ο οποίος μιλώντας υπό το καθεστώς της ανωνυμίας, είπε σχετικά με τη τρόικα: «Διασφάλισαν το ποσό για τις εσωτερικές δαπάνες να είναι τόσο μικρό, ώστε η Ελλάδα να υποχρεωθεί να αυξήσει δραματικά τα δικά της έσοδα». Πάει και ο μύθος του ότι "Αν δεν πάρουμε την επόμενη δόσο πτωχεύουμε" που έφαγε το συκώτι του ελληνικού λαού σαν όρνεο εδώ κια δύο χρόνια. Η πραγματικότητα είναι: "Αν δεν πάρουμε την επόμενη δόση ΑΥΤΟΙ πτωχεύουν"!

Πώς γίνεται αυτό; Μέσω της συνεχούς συσσώρευσης φορολογικών εσόδων σε μία διαλυμένη οικονομία. «Η κατάσταση μοιάζει παράλογη. Οι ευρωπαϊκές Αρχές δανείζουν χρήματα στην Ελλάδα ώστε η Ελλάδα να ξεπληρώνει τα λεφτά που δανείζεται από εκείνους» συνεχίζει το δημοσίευμα. «Στέλνεις τα χρήματα το αποκαλείς "δάνειο" - τα παίρνεις πίσω το αποκαλείς "τόκο"» λέει σαρκαστικά ο Στέφαν Ντίο της UBS.

«Γι' αυτό ακριβώς τον λόγο οι κυβερνήσεις δεν χρεοκοπούν όπως οι επιχειρήσεις. Οι δανειστές δεν μπορούν να τις διαλύσουν, να πουλήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και να πάρουν πίσω κάποια από τα χρήματά τους. Έτσι οι δανειστές έχουν κίνητρο να διασφαλίσουν ότι οι κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να αποπληρώνουν τα χρέη τους, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι τους δανείζουν τα χρήματα» προσθέτει το δημοσίευμα και καταλήγει:  «Μία κυβέρνηση κατά του Μνημονίου μπορεί να διακόψει την αποπληρωμή του χρέους, εκτός ευρωζώνης και χωρίς το βάρος των τόκων. Προκειμένου να βοηθήσει τους ηγέτες της Ελλάδας να αντισταθούν σε αυτό τον πειρασμό, η λογική της τρόικα, είναι να τους βοηθήσει να εξυπηρετήσουν το χρέος άμεσα. Δηλαδή να αλλάξουν τους όρους της χρηματοδότησης».

Απέναντι στο Νεοφιλελευθερισμό, η Αυτονομία

30/05/2012ΣΥΝΤΑΞΗΓράψτε ένα σχόλιοGo to comments

 

 

 

 

 

 

Rate This

Είναι γενικά αποδεκτό, ότι η Ευρωπαϊκή κοινότητα πολιτών [1] βρίσκεται σε τέλμα, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό. Η Νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια στις χώρες της Ευρώπης, προτάσσοντας την υπερκατανάλωση, τον πολιτισμικό μηδενισμό, την άφεση της δημιουργικότητας στα χέρια των “ειδικών” και τον περιορισμό βασικών δημοκρατικών (κυρίως εργασιακών) δικαιωμάτων μας οδήγησε στις πύλες του κοινωνικού χάους. Παρ’ ότι μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως η διόγκωση του χρέους, η ολοένα και αυξανόμενη ανεργία (με συνέπεια την εξαθλίωση) έχουν σχεδιαστεί από τις ελίτ, είτε ώστε να ανταγωνιστούν το τέρας της Κίνας και της Ινδίας, (με τη μείωση του κατά κεφαλήν εισοδήματος) είτε ώστε να περάσουν όλα τα μέσα παραγωγής στους ιδιώτες, η πραγματικότητα φαίνεται πως είναι διαφορετική. Φαίνεται πως οι παγκόσμιες ελίτ αυτοτραυματίζονται (σκοτώνοντας μέρος του υπόλοιπου πληθυσμού φυσικά) από το ίδιο τους το δημιούργημα, το Νεοφιλελευθερισμό ή νεοσυντηρισμό, που καθώς απελευθερώνει από όλους τους περιορισμούς που μπορεί να θέσει το κράτος αφήνεται στην κερδοσκοπική ασυδοσία των εταιριών, μετατρέποντας το κουρδισμένο καπιταλιστικό σύστημα, στο σημερινό οικονομικό καζίνο.

Η σημερινή κατάσταση, βέβαια, δεν θα αφεθεί στην τύχη της για μεγάλο διάστημα. Ήδη το ενδιαφέρον των οικονομικών αναλυτών επικεντρώνεται στις μεθόδους που μπορεί το τεράστιο εταιρικό κέρδος να νομιμοποιείται κοινωνικά, μέσα από την επέκταση του τεχνάσματος της εταιρικής ευθύνης. Δηλαδή, καθώς οι βασικοί πυλώνες της κοινωνίας περνούν ολοένα και περισσότερο μέσα από την ιδιωτική πρωτοβουλία, ο πολίτης δεν διεκδικεί από το κράτος, το οποίο όσο απρόσωπο κι αν είναι έχει ως εκφραστές του τους θεσμούς του, αλλά ευχαριστείται ή δυσαρεστείται από την “κοινωνική προσφορά”, έναντι φοροαπαλλαγών βέβαια, της εκάστοτε εταιρίας, χωρίς να έχει τη δυνατότητα παρέμβασης αφού ούτε αντιπρόσωπο στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας εκλέγει, ούτε να την καταστρέψει μπορεί (καθώς εξαρτά άμεσα την επιβίωση του απ’ αυτή).

Το αποτέλεσμα της σημερινής οικονομικής κρίσης, αν συνεχίσουμε να κλείνουμε τα μάτια κλεισμένοι στο καβούκι της απογοήτευσης, θα είναι πράγματι η σταθερότητα, και η ανάπτυξη την οποία επικαλούνται οι θιασώτες του φιλελευθερισμού, όπως ο Α.Σαμαράς, ο Ε.Βενιζέλος και οι διάφοροι σαλτιμπάγκοι θιασώτες του θατσερισμού Τζήμερος και Μάνος. Για ποιά ανάπτυξη όμως μιλάνε; Πρόκειται για την ανάπτυξη που έχει γνωρίσει η Κίνα, με το βιοτικό επίπεδο των πολιτών να βρίσκεται σε σημείο που οι περισσότεροι/ες δεν μπορούμε να διανοηθούμε ακόμη. Η ανάπτυξη που επιτυγχάνεται με κριτήριο όρους της αγοράς και όχι δείκτες ουσιαστικής ανθρώπινης ευημερίας. Σε αυτή την ανάπτυξη εμείς απαντούμε με την αποανάπτυξη. Ποιά είναι η σταθερότητα που προτάσσουν; Η σταθερότητα της ανέχειας, της εξαθλίωσης για το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας και σταθεροποίηση, αν όχι αύξηση, των κερδών για τους λίγους προνομιούχους και η “επιβολή της τάξης” μέσω της άμεσης καταπάτησης του δικαιώματος της διαμαρτυρίας (ήδη στις Η.Π.Α, στον Καναδά, στην Βρετανία και στην Γερμανία γίνεται λόγος για την θέσπιση νέων νόμων που θα περιορίζουν τις διαδηλώσεις, πράγμα που ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε και ο δήμαρχος της Αθήνας Γ.Καμίνης). Είναι άλλωστε λογικό! Προκειμένου να επιτευχθούν τα κέρδη απαιτείται είτε κοινωνική ειρήνη (εξ ου και η “εταιρική ευθύνη”) είτε βίαιη καταστολή οποιασδήποτε αντίδρασης. Η συρρίκνωση αυτή βασικών πολιτικών δικαιωμάτων οδηγεί, με αργό αλλά σταθερό ρυθμό, – χωρίς να το αντιληφθούμε – σε ένα κοινωνικά νομιμοποιημένο αυταρχικό καθεστώς (με τον ψευδεπίγραφο τίτλο της δημοκρατίας), κατά το οποίο οι κατασταλτικοί μηχανισμοί θα μπορούν να επεμβαίνουν διαλύοντας οποιαδήποτε κοινωνική δημιουργία, βαφτίζοντας την άμεσα ως “τρομοκρατική” ενέργεια ή εσωτερικό εχθρό. Όσο αφήνουμε έννοιες, όπως “στρατόπεδα συγκέντρωσης”, “πολιτοφυλακή”, “υγειονομικές βόμβες” να εισέρχονται στην καθημερινότητα μας, τόσο θα συνηθίζουμε στην ιδέα της σταθερής μας υποταγής. Σε αυτή τη σταθερότητα εμείς απαντούμε με την αναταραχή.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει σοβαρός ιδεολογικός αντίπαλος στο νεοφιλελευθερισμό που να υποστηρίζεται από μαζικά κινήματα και να έχει εφαρμοστεί επιτυχώς στην πράξη. Καθώς τα “κομμουνιστικά” κράτη, στην πραγματικότητα υπήρξαν αποτρόπαια ολοκληρωτικά καθεστώτα, τα οποία αντί να στηριχτούν στην ισότητα, τη δημοκρατία και την αυτονομία δημιούργησαν γραφειοκρατίες ανάλογες με την καπιταλιστική αστική τάξη, βύθισαν πληθυσμούς ολόκληρους στο ζόφο και την εξαθλίωση, προκάλεσαν γενοκτονίες και άφησαν πίσω τους εκατομμύρια νεκρούς. Στον Δυτικό κόσμο, η κατάρρευση του Μαρξισμού στα τέλη της δεκαετίας του 80 συνέβαλε ριζικά στην καταρράκωση κάθε ελπίδας για κοινωνική αλλαγή, κληροδότησε την απόλυτη κυριαρχία της μαζικής αποχαύνωσης, του θεάματος, κάτω από την απόλυτη κυριαρχία των κατευθυνόμενων Μέσων Επικοινωνίας. «Οι άνθρωποι στη Δύση λένε: «αυτός είναι ο σοσιαλισμός, άλλος δεν υπάρχει, συνεπώς οι κοινωνίες μας, με όλα τα κουσούρια τους είναι οι καλύτερες ανθρώπινες δυνατές»» αναφέρει ο Κορνήλιος Καστοριάδης [«Είμαστε Υπεύθυνοι για την Ιστορία μας» (1998-99, σελ.16)]. Τα πάντα πλέον καθορίζονται από την «ανωτερότητα» του φιλελεύθερου καπιταλισμού (ντετερμινισμός) που «επειδή σαν κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό σύστημα υπερέχει όλων των άλλων θα πρέπει να αποτελεί σημείο αναφοράς». Δηλαδή, ο «θρίαμβος» του ενάντια στον Σταλινικό ολοκληρωτισμό, τον καθιστά ως «το καλύτερο που θα μπορούσε να επιτευχθεί», το τέλος της ιστορίας «δεν υπάρχει κανένα εναλλακτικό σύστημα. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και θα πρέπει να την αποδεχτούμε».Οι σταλινικές διώξεις ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της υπόθεσης του κομμουνισμού και αυτό που τελικά τον δυσφήμισε στα μάτια δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Τις συνέπειες αυτής της δυσφήμησης αντικειμενικά ακόμα και σήμερα το χειραφετησιακό κίνημα πληρώνει. Έτσι λοιπόν, γεννιέται το εξής ερώτημα: Υπάρχει επαναστατικό πρόταγμα σήμερα; Υπάρχει διέξοδος από την καπιταλιστική βαρβαρότητα; Στα ερωτήματα αυτά έχουμε ήδη απαντήσει παραπάνω, θέτοντας το πρόταγμα της αποανάπτυξης εντός των πλαισίων της συλλογικής και ατομικής αυτονομίας.

«Το πρόταγμα της αυτονομίας είναι μια δημιουργία της ιστορίας μας. [...] Το πρόταγμα της αυτονομίας δεν είναι μια πολιτική επιχείρηση σαν οποιαδήποτε άλλη. Δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο δια μέσου της αυτόνομης δραστηριότητας του κόσμου. Η δραματική απουσία αυτής ακριβώς της αυτόνομης δραστηριότητας είναι αυτό που χαρακτηρίζει τη σημερινή πραγματικότητα. [Α]…Στόχος της πολιτικής δεν είναι η ευτυχία, αλλά η ελευθερία. Την πραγματική ελευθερία (δεν ασχολούμαι εδώ με τη φιλοσοφική “ελευθερία”) την αποκαλώ αυτονομία. Η αυτονομία της κοινότητας, που μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με τη ρητή αυτοθέσμιση και αυτοκυβέρνηση, είναι αδιανόητη χωρίς την πραγματική αυτονομία των ατόμων που απαρτίζουν την κοινότητα. Η συγκεκριμένη κοινωνία, που ζει και λειτουργεί, δεν είναι τίποτε άλλο απ’ τα συγκεκριμένα,δρώντα,”πραγματικά” άτομα [Β] .

[Α] Κορνήλιος Καστοριάδης, Ο Θρυμματισμένος κόσμος 
[Β] Κορνήλιος Καστοριάδης, Η Δημοκρατία ως Διαδικασία και ως Καθεστώς, Η Άνοδος της Ασημαντότητας.

Πρόκειται για το μόνο πρόταγμα που μπορεί να σταθεί σοβαρά απέναντι στην εταιρική κουλτούρα. Ήδη εδώ και έναν χρόνο, βλέπουμε κινήματα μη ιεραρχικά να ξεπηδούν. Από τους αγανακτισμένους της Ισπανίας και της πλατείας Συντάγματος μέχρι το Occupy Wall Street που ραγδαία εξαπλώθηκε και σε άλλες πολιτείες της Αμερικής, και τέλος το κίνημα των φοιτητών στο Κεμπέκ και Μόντρεαλ του Καναδά, για τα οποία ελάχιστη έως μηδενική αναφορά γίνεται στα Ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Κάποτε ο Κορνήλιος Καστοριάδης είχε πει πως οι λαοί θα την βρουν την λύση. Η λύση είναι μπροστά μας λοιπόν. Η νέα ελπίδα γεννιέται στους δρόμους και τις πλατείες. Το μόνο που χρειάζεται είναι η δική μας προσπάθεια και θέληση για μια κοινωνία ανθρώπινη και δίκαιη. Όσο περιμένουμε να επαναληφθεί η περσινή λαοθάλασσα του Συντάγματος ή μαζικές καταλήψεις τύπου Μάη 68, ή να βιώσουμε ένα νέο φοιητικό κίνημα ανάλογο με αυτό του Μόντρεαλ, τόσο η πραγματικότητα θα μας απογοητεύει. Χωρίς να έχουμε αυτοσκοπό τη μαζικότητα, χωρίς να θέτουμε κριτήρια επαναστατικότητας, το ζητούμενο είναι όσοι νιώθουμε ακόμη ζωντανοί, όσοι διψάμε για δημιουργία, να βρεθούμε στους δρόμους, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για κοινωνική επανάσταση.

[1] Αντιμετωπίζουμε τις κοινωνίες της Ευρώπης όχι ως μια ομοιογενή ολότητα, αλλά ως μία σύνθεση διαφορετικών κοινωνιών που συνυπάρχουν σε μια οικονομική και πολιτική ένωση εδώ και αρκετά χρόνια, και ως αποτέλεσμα αντιμετωπίζουν περίπου κοινά προβλήματα και ακολουθούν παρόμοιες κατευθύνσεις (χωρίς να αγνοούμε φυσικά τις διαφοροποιήσεις που θα συναντήσει κανείς φυσικά στο φαντασιακό των σύγχρονων πχ Γερμανών και Ισπανών).

28/05/2012 | » Eagainst

Συνδιαμόρφωση από Efor, Julien Febvre

Κανιβαλισμός, το ανώτατο στάδιο του νεοφιλελευθερισμού

του Νίκου Νικήσιανη

Ο νέος εγχώριος σταρ του νεοφιλελευθερισμού Θάνος Τζήμερος δήλωσε, λέει, ότι «κάθε μετανάστης που εργάζεται παίρνει μια θέση από τους Έλληνες». Ως πρακτικός όμως άνθρωπος, ο κ. «Αυτοδημιούργητος» δεν στέκεται στη διαπίστωση του προβλήματος, αλλά προτείνει και ριζοσπαστικές λύσεις: οι μετανάστες θα μπορούσαν, λέει, «να αξιοποιηθούν ως φθηνά εργατικά χέρια σε επιχειρήσεις που πρέπει να ανταγωνιστούν αντίστοιχες στη Βουλγαρία», ενώ οφείλουμε να τους αναγκάζουμε να περνάνε τόσο άσχημα, ώστε «όταν τηλεφωνούν στα χωριά τους να μην λένε ότι η ζωή στη χώρα μας είναι αρκετά καλύτερη από ό,τι στις πατρίδες τους». Αν συνδυάσουμε τις δύο προτάσεις, οφείλουμε να υποθέσουμε ότι αυτή η εργασία θα είναι μάλλον καταναγκαστική: αλλιώς, θα φεύγανε και αυτοί στα “χωριά” τους.

Οι ιδέες αυτές μπορεί να μην ακούγονται βέβαια και τόσο «φιλελεύθερες» και «δημιουργικές»· όπως όμως έχει διακηρύξει με ειλικρίνεια, μπροστά στην προοπτική να κονομάσει λίγες έδρες, ο φέρελπις γκουρού των αγορών είναι ικανός να ξεπουλήσει ακόμα πιο φτηνά τις ήδη φτηνές νεοφιλελεύθερες ιδέες του. Πριν δύο μέρες εξάλλου, αυτός ο μέγιστος εχθρός των ξεπουλημένων πολιτικών, έδιωξε με μία δήλωση όσους «στενούς συνεργάτες» του τόλμησαν να διαφωνήσουν με τη γραμμή του κόμματος και τη συνεργασία με τον άφθαρτο κ. Μάνο. Για αυτό άλλωστε εδώ και μήνες προσπαθεί το ΣΚΑΪ να τον κάνει άνθρωπο· μπας και χρειαστεί μία τσόντα για να δέσει καλύτερα το σενάριο της συγκυβέρνησης και όχι για να παπαγαλίζει τις τετριμμένες, καφενειακού επιπέδου, “αναλύσεις” του, με αυτό το περισπούδαστο ύφος ενός και καλά αποφασιστικού Βασιλάκη Καΐλα.

Στην προσπάθειά του ωστόσο να γλύψει το μαλακό υπογάστριο του λαϊκιστικού ρατσισμού, ο γραφικός τηλεπλασιέ μεταχειρισμένων συνταγών έρχεται τελευταίος και καταϊδρωμένος. Όταν η διαχείριση του μνημονίου έχει διπλασιάσει την ανεργία σε ένα χρόνο, το επιχείρημα ότι «οι ξένοι (επίσης άνεργοι) μας παίρνουν τις δουλειές», δεν το πολυδουλεύει πια ούτε η Χρυσή Αυγή, η οποία, πολύ πιο έξυπνη από τον κ. «Πετυχημένο», επικεντρώνει στην ασφάλεια, αλλά και στην καταγγελία των «πουλημένων πολιτικών». Όσο για την εκμετάλλευση των μεταναστών ως φτηνά εργατικά χέρια, αυτό γίνεται από το ’90, ενώ αν πιστεύει ότι η ζωή των μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας είναι σήμερα τόσο ελκυστική που χιλιάδες νέοι από την Καμπούλ ονειρεύονται ακόμα να μετακομίσουν στον Άγιο Παντελεήμονα, ο επιχειρηματίας μας μάλλον έχει καιρό να περάσει από εκεί· άλλωστε, την πρόταση του για σχεδιασμένη επιδείνωση των ήδη άθλιων συνθηκών την εφαρμόζουν καιρό τώρα οι ομοϊδεάτες του από τη Χρυσή Αυγή.

Ο πόλεμος όλων εναντίον όλων

Δεν θέλαμε ωστόσο να ασχοληθούμε τόσο με τον ίδιο τον κ. Τζήμερο· άλλωστε, το πιο πιθανό είναι μετά τη διαγραφόμενη αποτυχία του στις ερχόμενες εκλογές να μην τον θυμάται ούτε ο σ. Πορτοσάλτε. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι οι δηλώσεις του, εξαιτίας ακριβώς αυτού του ενθουσιασμού του νεοφώτιστου, αποκαλύπτουν το πόσο κοντά είναι ο νεοφιλελευθερισμός με το νεοφασισμό. Ειδικά σε περίοδο κρίσης, όταν το προσωπείο των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» καθίσταται μία περιττή πολυτέλεια, ο φιλελευθερισμός, όχι μόνο βέβαια του Μάνου ή του Τζήμερου, αλλά –ακόμα περισσότερο- του Σαμάρα, του Βενιζέλου, του Δασκαλόπουλου ή του Μανδραβέλη, καταφεύγει στην αρχική του μήτρα: τον πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Πριν από μερικούς μήνες, ο κ. Βενιζέλος προσπαθούσε να μας πείσει για την αναγκαιότητα των νέων μέτρων απορρύθμισης της μισθωτής εργασίας – ναι, πρόκειται για τα ίδια μέτρα που σήμερα υποστηρίζει ότι αυτός αντιστάθηκε, αλλά του την έφερε ο ΣΕΒ. Έλεγε τότε λίγο – πολύ ότι οι μισθωτοί οφείλουν να χάσουν ένα μέρος του μισθού τους για χάρη των άνεργων, υπονοώντας σαφώς ότι αν δεν το δεχθούν αυτό με χαρά, είναι κοινωνικά ανάλγητοι και εχθροί του λαού.

Ακολουθώντας τη λαμπρή παράδοση του σημίτειου «κοινωνικού αυτοματισμού», ο κ. Βενιζέλος και οι συγκυβερνήτες του προσπαθούσαν τότε μεθοδικά να υποκινήσουν ένα είδος πολέμου ανάμεσα στους μισθωτούς και τους άνεργους, μεταξύ δηλαδή των φτωχών και των πιο φτωχών. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, είχαν προηγούμενα προσπαθήσει να στρέψουν τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα ενάντια στους συναδέλφους τους του δημοσίου, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τώρα ο Τζήμερος, ο Καιάδας και ο Χρυσοχοΐδης προσπαθούν να στρέψουν τους ντόπιους άνεργους ενάντια στους αλλοδαπούς αδερφούς τους. Όσο όμως η μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα αύξησε τους μισθούς στο ιδιωτικό, όσο η διάλυση των εργασιακών σχέσεων μείωσε την ανεργία, άλλο τόσο η επίθεση εναντίον των μεταναστών, θα βοηθήσει τους άνεργους να βρουν δουλειά.

Η ανθρωποφαγία ως μοχλός ανάπτυξης

Για να είμαστε ωστόσο δίκαιοι, τα παραπάνω επιχειρήματα έχουν μια πραγματική βάση: αν απολυθούν 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι ως απατεώνες και τεμπέληδες, αν διαλυθούν οι συλλογικές συμβάσεις και κοπούν στη μέση οι μισθοί (ο Μάνος προτείνει επιπλέον να καταργηθούν οριστικά και τα ασφαλιστικά ταμεία, να τελειώνουμε), αν κλείσουμε τους μετανάστες σε εργοστάσια καταναγκαστικής εργασίας (ή έστω «ειδικές οικονομικές ζώνες» κοκ), τότε πράγματι, ίσως, (ίσως και όχι βέβαια), να αυξηθεί τόσο το περιθώριο κέρδους που μπορεί μετά από καιρό να επανεκκινηθεί και η ανάπτυξη.

Προφανώς, για τους ίδιους τους εργαζόμενους και μαζί και τους ανέργους, οι παραπάνω “αναγκαίες, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” ακούγονται σαν σενάριο για ταινία τρόμου με πρωταγωνιστές ανθρωποφάγα ζόμπι. Για τους πολλούς, το σημαντικό δεν είναι γενικά η ανάπτυξη (δηλαδή, το ξαναλέμε, η κερδοφορία), αλλά η ευημερία, η ευτυχία, η αξιοπρέπεια και άλλες μη ποσοτικοποιήσιμες έννοιες. Οτιδήποτε όμως (υποτίθεται ότι) φέρνει την ανάπτυξη, εμφανίζεται αυτόματα ως αυτονόητη, ομόφωνη απαίτηση σύμπασας της κοινωνίας – ή μάλλον της κοινής γνώμης, που κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει (ακόμα μάλιστα και οι αριστεροί πολέμιοι του Μνημονίου αναγκάζονται πολλές φορές να οχυρώνονται πίσω από την -χοντρικά αληθή- θέση ότι το Μνημόνιο αναστέλλει την ανάπτυξη, αντί να αμφισβητούν τη φύση αυτής της ανάπτυξης).

Για τους λίγους ωστόσο, μπροστά στην υπεράσπιση της κερδοφορίας και τελικά στην υπεράσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας, κάθε δευτερεύον δικαίωμα μπορεί και πρέπει να περιοριστεί. Παρά τις διαδεδομένες φιλελεύθερες κοινοτοπίες ότι «η ελευθερία του ενός σταματά, εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου», η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η ελευθερία όλων μας σταματά εκεί που κινδυνεύει η ελευθερία του κεφαλαίου. Αν, για παράδειγμα, ο ρατσισμός και ο αποκλεισμός μπορούν να ρίξουν τα μεροκάματα, αν τα πεσμένα μεροκάματα βοηθούν την ανάπτυξη και αν η ανάπτυξη οφελεί όλη την κοινωνία, τότε ναι, μπροστά στο υπέρτατο αγαθό της ανάπτυξης δεν χρειάζεται να έχουν όλοι τα ίδια “ανθρώπινα δικαιώματα”. Και τότε ο φιλελευθερισμός μπορεί άνετα να συνδυαστεί και με ολίγον (ή πολύ) από ρατσισμό: ρωτήστε και τον κ. Τζήμερο, κάτι ξέρει αυτός από φιλελευθερισμό.

Στους καιρούς της κρίσης λοιπόν, το ιερό δικαίωμα στην ιδιοκτησία μπορεί να αναχθεί ακόμα και σε δικαίωμα στην ανθρωποφαγία. Πίσω όμως από τον «πόλεμο όλων εναντίον όλων» που κηρύσσει ο Βενιζέλος, η Χρυσή Αυγή και ο Αντώνης Σαμαράς (θυμάστε το σύνθημα εφόδου «για να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας»;), κρύβεται πάντα ο πόλεμος των πλούσιων ενάντια στους φτωχούς. Και για να κερδίσουν οι πλούσιοι αυτόν τον πόλεμο, βάζουν τους φτωχούς να τρώνε τις σάρκες τους. Δεν πρέπει λοιπόν μόνο να τους φάμε πριν μας φάνε, αλλά πρέπει να τους φάμε πριν φαγωθούμε μεταξύ μας.

http://www.alterthess.gr

Ο σφαγιασμός ενος λαού

Καθώς απο αύριο μπαίνουμε στις 17 τελευταίες ημέρες πριν ψηφίσουμε η κατάσταση στην Ελλάδα βαίνει απο δραματική εως εφιαλτική για τον ελληνικό λαό που ζει μια "σιδηρά γερμανική κατοχή" - που μόνο με αυτή του 1941-44 μπορεί να συγκριθεί.


Οι "οικονομικές βόμβες" έχουν βυθίσει στην απόγνωση και την απελπισία τα ελληνικά νοικοκυριά και τους έλληνες νέους που δεν βλέπουν ούτε καν ενα παράθυρο στο βαθος του τούνελ. Με σχέδιο και άγρια αποφασιστικότητα δολοφόνου, οι ξένοι τοκογλύφοι μαζεύουν ακόμη και τα "ασημικά και τα χρυσαφικά" απο κάθε σπίτι ελληνικό.

Ακόμη και «η γιαγιά» έχει παρει τον ασημένιο δίσκο και τα μαχαιροπήρουνα, για να τα δώσει στον τοκογλύφο να πάρει 100 ευρώ να πληρώσει κάποια απο τις εκατοντάδες "οικονομικές βόμβες" με την οποία μας βομβαρδίζουν.

Δεν υπάρχει "σάλιο" στην αγορά. Εχουν στεγνώσει τα πάντα. Χρήματα έχουν μόνο οι τοκογλύφοι - απειρα δις ευρώ!!! (και δεν είναι υπερβολή αυτό που γράφουμε - προφανώς κάποιοι τους τα δίνουν για να αγοράζουν ό,τι κινείται στην "μαύρη αγορά"). ΕΑΝ υπάρχει ακόμη σταγόνα ή ιχνος ελληνικού κράτους, πρέπει να κλείσει ΑΜΕΣΩΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΊΑ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΙΣΜΟΥ και τοκογλυφίας, τα λεγόμενα "ενεχυραδανειστήρια"(ή όπως αλλιώς τα ονομάζουν) που ξεφυτρωσαν σαν τα μανιτάρια με...άδεια (τρομάρα της) της αστυνομίας.

Πρόκειται για προμελετημένο - καλά σχεδιασμένο - έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού. Και όπως γράφουν και οι NYT η δανειακή σύμβαση ενα στόχο έχει: Να (δια)σωσει (στην Ελλάδα) την...τρόϊκα (δεν πέφτει ούτε ενα ευρώ στην ελληνική αγορά - όλα ξαναγυρίζουν στην τσέπη τους, απο αυτά που υποτίθεται οτι μας δανείζουν).

Οι νέοι μας σταμάτησαν πια να παντρευονται - διαλύουν ΚΑΙ την ελληνική οικογένεια (με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό). Αφού η ανεργία, η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η έλλειψη δυνατότητας στέγασης και πολλά άλλα, καθιστούν απαγορευτικο και τον...γαμο(ιδίως στις πόλεις).

Πρόκειται για τον σφαγιασμό εν ψυχρώ ("με το βαμβάκι") ενος ολόκληρου λαού απο τους τοκογλύφους με τα εγχώρια όργανα τους.

Υστερα απορούν για την...ψήφο του ελληνικού λαού.

ΠΗΓΗ

Πηγή: Ο σφαγιασμός ενος λαού - RAMNOUSIA 

Επιτέλους διαλέξτε τι θα λέτε κ. Βενιζέλο!

«Πάντα ζητούσαμε στη σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα να κινούνται σε επίπεδα σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο, αλλά η επιμονή της τρόικας υπαγορευόταν και από πιέσεις συγκεκριμένων κύκλων στην Ελλάδα που ακολούθησαν παρασκηνιακές διαδικασίες».

Αυτή η φράση του Ευάγγελου Βενιζέλου κατά την συνάντησή του με την ΑΔΕΔΥ αναμένεται να συζητηθεί.

ΣΧΟΛΙΟ: 

ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΔΥ, Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ:
α) ότι η μέχρι τώρα διαπραγμάτευσή τους και οι υπογραφές τους έγιναν με την καθοδήγηση και επιβολή από παρασκηνιακές διαδικασίες συγκεκριμένων κύκλων. ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΣΕΙ!

β) ότι ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος έχει στενούς δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ προφανώς γιατί αυτό διόρισε ρουσφετολογικά τη σάρα τη μάρα και το κακό συναπάντημα στο δημόσιο τομέα μέχρι που τον βούλιαξε.

γ) ότι ο δεσμός αυτός παραμένει μεταξύ δημοσιοϋπαλληλικού κόσμου και ΠΑΣΟΚ προφανώς γιατί τα "δικά τους παιδιά" δεν θα τ' ακουμπήσουν, αντίθετα τις ΔΕΚΟ δεν τις αγγίζουν.

δ) τέλος ομολογεί για πρώτη φορά ότι δεν υπήρξε καλή διαπραγμάτευση και ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν ό,τι καλύτερο για την Ελλάδα, παρά το ότι πριν την προκήρυξη των πρώτων εκλογών ούρλιαζε ότι έκανε το καλύτερο δυνατό και πέτυχε τα αδύνατα με την υπογραφή του στα μνημόνια 1 και 2 και έπρεπε να του είμαστε και ευγνώμονες!

Διαλέξτε κύριε Βενιζέλο επιτέλους τι θα λέτε πριν και μετά τις εκλογές!!! μη γελιοποιείστε άλλο...
Ο κ. Βενιζέλος επισήμανε ότι ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος έχει στενούς και αδελφικούς δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι και παραμένουν, παρόλο που «μπορεί αυτή την περίοδο να ζούμε τη δυσαρέσκεια και την απαισιοδοξία και πολλές φορές την αγανάκτησή του».

«Το δίλημμα των επικείμενων εκλογών είναι αν θα πορευτούμε μόνοι μας, με τη γραμμή της μονομερούς καταγγελίας της δανειακής σύμβασης -που είναι παιχνίδι με τη φωτιά και που μπορεί να μας οδηγήσει είτε από επιλογή είτε από λάθος έξω από το ευρώ με τραυματικές συνέπειες- ή στη γραμμή της θαρραλέας αναθεώρησης, με θεμέλιο λίθο την παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής» σημείωσε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Αναφορικά με την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τη δημοσιονομική προσαρμογή, ο κ. Βενιζέλος είπε ότι θα μπορούσε να παραταθεί «όσο γίνεται περισσότερο, ίσως και για τρία χρόνια» αν βρεθούν τα χρηματοδοτικά εργαλεία, τα οποία -όπως τόνισε- μπορούν να βρεθούν και συμπλήρωσε ότι πάνω σε αυτό μπορούν να οικοδομηθούν τα έξι σημεία για την αναθεώρηση των δυσμενών όρων της δανειακής σύμβασης.

Αναφερόμενος στο δεύτερο σημείο της πρότασής του, «που αφορά σε μεγάλο βαθμό τον δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο» ο κ. Βενιζέλος τόνισε ότι για τη συλλογική αυτονομία και τις εργασιακές σχέσεις «πάντα ζητούσαμε στη σκληρή διαπραγμάτευση με την τρόικα να κινούνται σε επίπεδα σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο, αλλά η επιμονή της τρόικας υπαγορευόταν και από πιέσεις συγκεκριμένων κύκλων στην Ελλάδα που ακολούθησαν παρασκηνιακές διαδικασίες».

Υποστήριξε, ακόμη, ότι η εργασιακή εφεδρεία και η πρόβλεψη της δανειακής σύμβασης για συγκεκριμένο αριθμό μείωσης του προσωπικού, ήταν σημεία στα οποία επέμενε η τρόικα στη διαπραγμάτευση και τα οποία «εμείς δεν είχαμε αποδεχτεί, αλλά έπρεπε κάποια στιγμή να σταθμίσουμε τα δεδομένα, να δούμε αν πρέπει να υπογραφεί η σύμβαση για να μειωθεί το χρέος και να λάβουμε τα χρήματα ή αν έπρεπε να επιμείνουμε σε κάτι που θα μπορούσαμε να το θέσουμε στην πρώτη αναθεώρηση της σύμβασης».

ΠΗΓΗ

Πηγή: Επιτέλους διαλέξτε τι θα λέτε κ. Βενιζέλο! - RAMNOUSIA 

Ο ΛΑΚΚΟΣ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ Ε.Ε

Ο ΛΑΚΚΟΣ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ Ε.Ε

 Νέος ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ
  Τελευταία η απάτη έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και όχι τόσο από τους συνήθεις ύποπτους αλλά από τους κάθε λογής και κοπής αντιμνημονιακούς οι οποίοι ουρλιάζουν υστερικά εναντίον του μνημονίου και υπόσχονται καταγγελία, κατάργηση, επαναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση και ό,τι άλλο τους κατέβει στο κεφάλι χωρίς φυσικά να μας λένε πώς θα το καταφέρουν. 
Γιατί, τα παραμύθια της επαναδιαπραγμάτευσης και της Ευρώπης που αλλάζει κατέρρευσαν 
σαν χάρτινος πύργος μόλις οι εταίροι από τους πιο αριστερούς (ο θεός να τους κάνει) Μελανσόν, Ολάντ μέχρι τη Μέρκελ δήλωσαν προκαταβολικά ότι δεν υπάρχει επαναδιαπραγμάτευση και ότι πρέπει να τηρήσει η Ελλάδα τις δεσμεύσεις της. 

Φυσικά εδώ όλοι οι πούροι αντιμνημονιακοί σφυρίζουν αδιάφορα γιατί δεν είναι διατεθιμένοι να θίξουν τα όσια και ιερά των αστικών επιλογών, το ευρώ και την Ε.Ε. 

Η πραγματικότητα είναι ότι χωρίς σύγκρουση με τον ευρωμονόδρομο και τα ασφυκτικά του πλαίσια τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Η Ε.Ε δεν άλλαξε χαρακτήρα τα τελευταία χρόνια ούτε για όλα ευθύνεται η Μέρκελ όπως πολύ απλοϊκά παρουσιάζεται από πολλούς. 

Επίσης η χρεοκοπία της χώρας και το μνημόνιο δεν βγήκαν σαν την Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Η πολιτική που χάρασσε και επέβαλλε η Ε.Ε έπαιξε καθοριστικό ρόλο και οδήγησε στο σημερινό κατάντημα. Γι΄ αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία της και στους πιο σημαντικούς σταθμούς διαμόρφωσής της. 

Η Ε.Ε από γεννησιμιού της δεν ήταν μια ένωση ισότιμων κρατών η οποία προέκυψε από κάποιους οραματιστές. Είναι ένας διακρατικός οργανισμός μέσω του οποίου εκφράζονται τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και επιβάλλονται οι θέσεις των πιο ισχυρών από αυτά. Γι' αυτό κυριαρχεί η Γερμανία επειδή τα γερμανικά μονοπώλια είναι τα ισχυρότερα παρά τις τριβές που υπάρχουν λόγω ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. 

Τα βασικά στάδια εξέλιξης της Ε.Ε. 

Το 1951 ιδρύεται η Ευρωπαϊκή κοινότητα άνθρακα και χάλυβα με τη συμμετοχή έξι κρατών: Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο. Καταργούνται οι δασμοί και οι ποσοστώσεις στις εισαγωγές καθώς και οι επιχορηγήσεις για τον άνθρακα και τον χάλυβα. Ο ανταγωνισμός με τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία ανάγκασε το ευρωπαϊκό κεφάλαιο να διευρύνει την οικονομική του επιφάνεια για να τους αντιμετωπίσει. 

Το 1957 ιδρύεται η ΕΟΚ με την υπογραφή της συνθήκης της Ρώμης από τα έξι κράτη. Η Μ. Βρετανία αρνείται να συμμετάσχει. Ιδρύεται και η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας που λειτουργεί ξεχωριστά από την ΕΟΚ μέχρι το 1967. Γενικεύεται η κατάργηση δασμών και ποσοστώσεων και απελευθερώνονται οι συναλλαγές. 

Η εθνική κυριαρχία θεωρείται ήδη ένα ξεπερασμένο δόγμα. 

Η Αγγλία, η Δανία και η Ιρλανδία μπαίνουν στην ΕΟΚ το 1973. Η Ελλάδα ακολουθεί το 1981 και το 1985 μπαίνουν η Πορτογαλία και η Ισπανία. 

Με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη το 1986 μειώνεται ακόμη περισσότερο η εθνική κυριαρχία με την κατάργηση του δικαιώματος του βέτο και την αντικατάστασή του από αποφάσεις κατά απλή πλειοψηφία στα συμβούλια των υπουργών με τις ισχυρότερες χώρες να επιβάλλονται με μεγαλύτερη ευκολία. 

Η ΕΟΚ μετατρέπεται σε Ε.Ε με τη συνθήκη του Μάαστριχτ.Μπήκαν οι βάσεις για τη δημιουργία της (ΟΝΕ ) Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης και την καθιέρωση ενιαίου νομίσματος με απώτερο σκοπό την πολιτική ενοποίηση της Ε.Ε σε μορφή συνομοσπονδίας. Η διαδικασία διαμόρφωσης της Ε.Ε χωρίστηκε σε τρία στάδια. 

Στο πρώτο στάδιο αίρονταν οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Προβλεπόταν η εφαρμογή μιας πολιτικής σε κάθε χώρα που θα οδηγούσε στην περιβόητη ''σύγκλιση των οικονομιών'' που ποτέ δεν έγινε, το αντίθετο συνέβη. Τα ενιαία κριτήρια για τη σύγκλιση αφορούσαν τον πληθωρισμό, τα δημόσια ελλείμματα, τα επιτόκια και το χρέος. Τα Συμβούλια κορυφής και το ΕΚΟΦΙΝ ανέλαβαν τη διαδικασία ελέγχου. 

Το 1994 άρχισε το δεύτερο στάδιο με τη δημιουργία του ( ΕΝΙ ) Ενιαίο Νομισματικό Ινστιτούτο για το συντονισμό της νομισματικής πολιτικής και την προώθηση του κοινού νομίσματος. Ξεκίνησε η ανεξαρτητοποίηση των κεντρικών τραπεζών από τις εθνικές νομοθεσίες. 
Σήμερα η ελληνική κυβέρνηση δεν γνωρίζει καν την ταυτότητα του 92% των μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδος. Η Τράπεζα της Ελλάδος ασκεί οικονομική πολιτική όμως είναι ιδιωτική εταιρία. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα ελέγχου στην Τράπεζα της Ελλάδος. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του ελληνικού χρυσού. 

 

Η Τράπεζα της Ελλάδος έκανε αγοροπωλησίες με τον ελληνικό χρυσό χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Λειτουργεί κυριολεκτικά ως κράτος εν κράτει με τις ευλογίες της ΕΚΤ. 

Στο τρίτο στάδιο υπήρξε έλεγχος των κρατών μελών ως προς το βαθμό σύγκλισης των οικονομιών και το ΕΝΙ μετατράπηκε σε ΕΚΤ το 1998. 

Η ΕΚΤ έχει το δικαίωμα να εκδίδει αποφάσεις με υποχρεωτική ισχύ για κάθε κράτος μέλος. Άλλος ένας μεγάλος περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. 

Για να εφαρμοστεί η συνθήκη του Μάαστριχτ επιβλήθηκε η Λευκή Βίβλος που υπαγορεύτηκε από: 

α) την ανάγκη να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση 

β) την πτώση στο μέσο ποσοστό κέρδους 

γ) την ακόμα περισσότερη Ευρωπαϊκή Ένωση 

δ) την ανάγκη συσσώρευσης κεφαλαίου. 

Η στρατηγική της Λευκής Βίβλου περιλαμβάνει: 

1) ενίσχυση ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων 

2) περικοπές σε κοινωνικές παροχές (παιδεία,υγεία) 

3) θέσπιση της μερικής απασχόλησης και της ευέλικτης εργασίας 

4) αλλαγή εργασιακών σχέσεων εις βάρος των εργαζομένων 

5) την είσοδο σε νέες αγορές κυρίως τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Στη συνέχεια έχουμε τη συνθήκη του Άμστερνταμ και το σύμφωνο σταθερότητας για την ενίσχυση της ΟΝΕ. Ακολούθησε η ''Ατζέντα 2000'' που χάραξε την πολιτική της Ε.Ε στην διαχείριση πόρων και χρηματοδοτήσεων. Μειώθηκε η χρηματοδότηση της γεωργίας. 

Το 1999 εισάγεται το ευρώ στις : Ισπανία, Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Βέλγιο, Φιλανδία, Ιταλία, Ολλανδία. 

Η Βρετανία, η Σουηδία και η Δανία δεν συμμετείχαν ενώ η Ελλάδα μπαίνει το 2001 με τα γνωστά πλέον μαγειρέματα Σημίτη-Παπαδήμου και ΕΛΣΤΑΤ. 

Τα πλεονεκτήματα του ευρώ από την πλευρά των απολογητών του: 

α) ισχυρό νόμισμα έναντι του δολαρίου 

β) μικρότερο κόστος συναλλαγών με περισσότερη ταχύτητα και ευελιξία

γ) ενιαίους όρους κίνησης του κεφαλαίου. 

Στη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε στη Θεσσαλονίκη έρχεται στο φως της δημοσιότητας το περίφημο ''ευρωσύνταγμα'' με το οποίο η Γαλλογερμανική επικράτηση είναι πλήρης σε μιά προσπάθεια ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ. 

Το ευρωσύνταγμα όριζε ξεκάθαρα: 

1) την ελευθερία του κεφαλαίου και την διαμόρφωση ευνοϊκότερων όρων για την κερδοφορία του 

2) την εκχώρηση ακόμα περισσότερων δικαιωμάτων άσκησης και χάραξης εθνικής πολιτικής προς τους ισχυρούς της Ε.Ε 

3) περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και κατάργηση εργασιακών κατακτήσεων και κοινωνικού κράτους. 

Στις περισσότερες χώρες γίνονται δημοψηφίσματα για την υιοθέτηση του ευρωσυντάγματος τα οποία ή περνούν με οριακές πλειοψηφίες ή καταψηφίζονται όπως έγινε στην περίπτωση της Ιρλανδίας. Οι κυβερνήσεις επιμένουν εκβιάζοντας κάνοντας επαναληπτικά δημοψηφίσματα. 

Στην Ελλάδα το ευρωσύνταγμα ψηφίστηκε με απλή πλειοψηφία στη βουλή. 

Το 2004 έχουμε τη ''στρατηγική της Λισαβόνας'' που έχει ως κυριότερα σημεία της: 

1) τη δια βίου μάθηση και εκπαίδευση 

2) προώθηση ευέλικτων μορφών εργασίας 

3) μείωση μισθολογικού κόστους και αντιστοίχιση με την παραγωγικότητα για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα 

4) μεταρρυθμίσεις σε υγεία, παιδεία (ιδιωτικοποιήσεις) αλλαγές σε ασφαλιστικό (μειώσεις συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας). 

Μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση της πολιτικής που προωθούσε διαχρονικά η Ε.Ε είναι η οδηγία Μπολκενστάινσύμφωνα με την οποία οι επιχειρήσεις που εγκαθίστανται σε ένα κράτος μέλος έχουν το δικαίωμα να υπάγονται στο νομικό καθεστώς που δηλώνουν ως έδρα. Π.χ αν μια εταιρία δήλωνε ως έδρα τη Ρουμανία και άνοιγε ένα παράρτημα στην Ελλάδα θα είχε τη δυνατότητα να αμοίβει τους Έλληνες εργαζόμενους με μισθούς Ρουμανίας δηλαδή ξεκάθαρη κατάργηση των εθνικών συλλογικών συμβάσεων. 

Πολλά από τα μέτρα του μνημονίου ετοιμάζονταν και προωθούνταν χρόνια τώρα μέσω της Ε.Ε και βγήκαν στην επιφάνεια με την κατάλληλη ευκαιρία. 

Από τα τελευταία πονήματα της Ε.Ε είναι και η ''Πράσινη Βίβλος'' το 2006 που έφερε τον ''εκσυγχρονισμό της εργατικής νομοθεσίας''. Δηλαδή κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, νομιμοποίηση γραφείων ευρέσεως εργασίας κτλ. 

Η ιστορική εμπειρία απέδειξε ότι αντί για την περίφημη σύγκλιση των οικονομιών και αντί να φτάσουμε τους μισθούς Γερμανίας οι αντιθέσεις και οι ανισότητες μέσα στην Ε.Ε οξύνθηκαν και βάθυναν περισσότερο. 

Η απώλεια εθνικής κυριαρχίας και η μεταφορά εξουσιών στο διευθυντήριο των Βρυξελλών ήταν συνεχής όσο διαρκούσε η ''ευρωπαϊκή ολοκλήρωση''. 

Η ελληνική οικονομία όχι απλά δεν εκμεταλλεύτηκε τις παραγωγικές της δυνατότητες αλλά η παραγωγική της βάση διαλύθηκε και αποσαρθρώθηκε τελείως με αποτέλεσμα την πλήρη παρασιτοποίησή της και την οριστική πτώχευση. 

Γίνεται όλο και περισσότερο προφανές τα τελευταία χρόνια ότι η Ε.Ε δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί, άλλωστε όλα τα χρόνια την ίδια πολιτική είχε είτε με κεντροδεξιές είτε με κεντροαριστερές κυβερνήσεις. 

Άλλωστε η αντικειμενική ροπή των πραγμάτων δείχνει ότι ειδικά η ευρωζώνη οδεύει προς διάλυση και μάλιστα όχι πολύ μακροπρόθεσμα. Οι αντιθέσεις και τα αδιέξοδα που έχουν συσσωρευτεί δεν μπορούν να λυθούν με ομαλό τρόπο. 

Η Ε.Ε είναι ένας λάκκος των λεόντων και καμιά αλληλεγγύη δεν υπάρχει μεταξύ των κρατών μελών. Ισχύει το ρητό ''ο καθένας για τον εαυτό του και ο θεός για όλους''. 

Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει αν βγεί από αυτό το λάκκο, το αντίθετο μάλιστα. 

Φυσικά έχει πολύ μεγάλη σημασία με ποιόν τρόπο θα βγει και με ποιά ηγεσία, δηλαδή αν θα βγει συνειδητά και με σχέδιο ή άτακτα. 

Πάντως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα πτώχευσε και έφτασε σε απόλυτο αδιέξοδο μέσα στο ευρώ και ακόμα και τώρα παρά τους ευσεβείς πόθους πολλών οι εταίροι μας επιμένουν να εκτελέσουμε το συμβόλαιο θανάτου που έχουμε υπογράψει.

Η Ελίτ τρέμει...Tο πείραμα απέτυχε

Η Ελίτ τρέμει...Tο πείραμα απέτυχε

Της Μιχαλούς

Μήπως τελικά βρισκόμαστε λίγα βήματα πριν να συμβεί το αναπόφευκτο; Δηλαδή το ευρώ να υποστεί την ολοκληρωτική του κατάρρευση; Και τελικά μήπως ήρθε η ώρα να δούμε επιτέλους  το τέλος της ηγεμονικής στάσης των πρώην αποικιοκρατών;

Ποιος ξέρει; Εκείνο που ξέρουμε πλέον είναι ότι σε κάθε περίπτωση ένα τέτοιο γεγονός δεν θα το έχει δημιουργήσει η χώρα μας αλλά η αδιαλλαξία και η επιμονή των κερδοσκόπων για......... 
περισσότερη συσσώρευση χρήματος στα ταμεία του!

Το πείραμα τους απέτυχε τους στόχους του και ο ποντικός έγινε θηρίο και ξεσκέπασε τις καταστροφικές τακτικές τους … Ο μεγαλύτερος φόβος τώρα των τεχνοκρατών που ελέγχουν την Ελλάδα δεν είναι τι θα απογίνει ο ελληνικός λαός σε περίπτωση που θα κλιμακωθεί το φαινόμενο των μαζικών αναλήψεων και του γενικευμένου πανικού που θα προκύψει από μια πιθανή έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Αυτό που φοβάται περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο η διεθνής τραπεζική ελίτ είναι η πιθανότητα ανάκαμψης της Ελλάδας μετά από την αποχώρησή της από το κοινό νόμισμα και το τι θα επακολουθήσει μόλις η Ελλάδα αποτελέσει πρότυπο για άλλα κράτη, εξωθώντας τα και αυτά να βγουν από την ευρωζώνη.

Άλλωστε καθόλου τυχαία δεν είναι η δήλωση του Kit Juckes, διοικητικού στελέχους και διευθυντή του τμήματος ξένου συναλλάγματος της τράπεζας Société Générale ο οποίος τόνισε ότι «Η ελίτ προτιμά να δει την Ελλάδα να φτάσει στο στάδιο της αποσύνθεσης και να μετατραπεί σε υποτελή χώρα παρά να της επιτρέψει αυτή η ελίτ να βγει από την ευρωζώνη και να επανακτήσει την οικονομική ανεξαρτησία της».

Την ίδια ώρα πληθαίνουν μέρα με τη μέρα τα δημοσιεύματα που λένε ότι η συνταγή της τρόικας δεν έχει ποτέ στόχο να βοηθήσει την χώρα μας να σταθεί στα πόδια της…  Σε έρευνά της η αμερικανική εφημερίδα New York Times περιγράφει, την λεηλασία της Ελλάδας μέσω της δανεικής σύμβασης και του Μνημονίου επισημαίνοντας χαρακτηριστικά ότι «Τη στιγμή που η συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση είναι αβέβαιη, η Ελλάδα συνεχίζει να λαμβάνει δισεκατομμύρια ευρώ ως έκτακτη βοήθεια από μία αποκαλούμενη τρόικα δανειστών που επιβλέπει τη διάσωσή της. Αλλά σχεδόν καθόλου από αυτά τα χρήματα δεν πηγαίνουν στην ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να πληρώσει για ζωτικές δημόσιες υπηρεσίες. Αντίθετα, διοχετεύονται κατευθείαν πίσω στη τσέπη της τρόικα»

Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνεται και η επισήμανση του οικονομικού παράγοντα της Αυστρίας, Χάνες Αντρος ο οποίος λέει ότι το  «πακέτο σωτηρίας» της Ελλάδας είναι μια  «απερίσκεπτη θεραπεία», που θα μπορούσε να στείλει τον ασθενή ακόμη και στον θάνατο, καθώς, χωρίς θεραπεία των αιτίων, η «επιβληθείσα, υπερβολική, εξαναγκαστική λιτότητα», δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση ενώ καταγγέλλει ότι «Έτσι κι αλλιώς ούτε ένα ευρώ δεν έχει φτάσει στους Έλληνες, αφού η σωτηρία της Ελλάδας είναι μια σωτηρία των τραπεζών».

Και όμως τα τζιμάνια που συμμετείχαν στα σχέδια της τρόικας επιμένουν ότι η οικονομική πενία στην οποία μας έριξαν έγινε για το Καλό μας!

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΜΕ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟ ΛΑΟ ΜΑΣ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΔ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΜΕ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟ ΛΑΟ ΜΑΣ

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Είναι πλέον, γνωστό σε όλο τον Ελληνικό λαό (εκτός βεβαίως εκείνων των πολιτών που ακόμη εξυπηρετούνται μέσω του πελατειακού κράτους που εγκαθίδρυσαν στην πατρίδα μας τα δυο άθλια κόμματα εξουσίας), πως οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του Παπαδήμου ουδέποτε διαπραγματεύτηκαν, από τον Μάιο του 2010 μέχρι σήμερα. Δεν διαπραγματεύτηκαν ποτέ ισότιμα με τους εταίρους μας στην Ε.Ε. τα δίκαια αιτήματα της χώρας μας και των πολιτών της, αλλά αποδέχτηκαν ως κοινοί δανειολήπτες μόνο τις.........
υποχρεώσεις της χώρας μας μέσω της ψηφίσεως του επαίσχυντου μνημονίου που εξαθλίωσε τους Έλληνες και της δανειακής σύμβασης που απεμπόλησε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και μεταβίβασε  το ιδιοκτησιακό καθεστώς της πατρίδας μας στους διεθνείς τοκογλύφους δανειστές μας. 

Αυτά λοιπόν, τα αισχρά κόμματα εξουσίας, δηλαδή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που έχουν κύρια και ακέραιη την ευθύνη της πολιτικής, πολιτισμικής και οικονομικής διάλυσης της πατρίδας μας, αντί να κάνουν αυστηρή αυτοκριτική των τεράστιων ευθυνών τους, έστω μετά το αποτέλεσμα των Εθνικών εκλογών της 6^ης Μαΐου 2012, αυτοσαρκάζονται και προκαλούν τον λαό μας τρομοκρατώντας τον ως προς τις άθλιες επιπτώσεις που θα έχει στη ζωή τους η επιστροφή στη δραχμή. Αυτά τα απαρχαιωμένα και διεφθαρμένα κόμματα που ξεπεράστηκαν από τις πολιτικές εξελίξεις, παίζουν δυστυχώς, επικίνδυνα παιχνίδια εις βάρος της Ελλάδας και του Ελληνικού λαού, προς όφελος των εντολέων τους (ΔΝΤ, ΕΚΤ και ΕΕ), της ύπαρξής τους και της διατήρησης των αρχηγών τους στην προεδρία τους.    

Εργολάβοι θανάτου σε αυτό το παιχνίδι κατατρομοκράτησης του Ελληνικού λαού με την προώθηση των τραγικών επακόλουθων της επιστροφής μας στη δραχμή, έχουν αναλάβει τα εγχώρια Ελληνικά ΜΜΕ (Μega, Ant1, Alpha και Skai), που είναι υποταγμένα στους νταβατζήδες του μεγάλου κεφαλαίου και της διαπλοκής, της προπαγάνδας και της ευνουχισμένης ενημέρωσης του Ελληνικού λαού. Αυτοί, λοιπόν, οι «πρωτοκλασάτοι» και μεγαλοσχήμονες δημοσιογράφοι, που «υπηρετούν», έναντι αδράς αμοιβής ως μισθοφόροι, τα κατά καιρούς προστάγματα και συμφέροντα του συστήματος που προσδοκά αργά ή γρήγορα την επιβολή της νέας τάξεως πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης, έχουν αναλάβει την ανασύνταξη του σάπιου πολιτικού κατεστημένου-συστήματος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μπροστάρηδες της τρομοκράτησης και της παραπληροφόρησης του Ελληνικού λαού στα κεντρικά δελτία ειδήσεων στις 29/5/2012, των 19:00 του Alpha ο κ. Σρόιτερ και των 20:00 του Mega η κ. Τρέμη, οι οποίοι ως πρώτο θέμα παρουσίασαν τις τραγικές επιπτώσεις της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Η κ. Τρέμη, επιπλέον, μετέφερε πως έξοδος από το ευρώ ισοδυναμεί με πυρηνική καταστροφή.

Ωστόσο, την ίδια ημέρα, δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg αναφέρει πως ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα συνιστούσε απειλή για την παγκόσμια ευημερία. Πιο αναλυτικά παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή της χώρας μας στην παγκόσμια οικονομία είναι μόλις 0,4%, οι επιπτώσεις θα έφθαναν έως την Κίνα. Επίσης, το ίδιο πρακτορείο παραπέμπει σε δηλώσεις αναλυτών διεθνών επενδυτικών ταμείων και τραπεζών που ισχυρίζονται πως μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλούσε ζημιά στα ενέχυρα. Στη χειρότερη περίπτωση, θα μπορούσε να προκαλέσει χρεοκοπίες κρατών της Ευρώπης καθώς και επιδρομές σε τράπεζες, πιστωτικές κρίσεις και υφέσεις που μπορεί να οδηγήσουν και άλλες χώρες στην έξοδο από το ευρώ. Το σημαντικότερο όμως, είναι πως μέσω των διασυνδέσεων των χωρών αυτών με το διεθνές εμπόριο και τις χρηματοπιστωτικές ροές, οι επιπτώσεις δεν θα περιορισθούν στην Ευρωζώνη. Η JPMorgan εκτιμά ότι κάθε υποχώρηση της οικονομίας της Ευρωζώνης κατά 1% μειώνει την ανάπτυξη στις άλλες περιοχές του κόσμου κατά 0,7%.

Την ίδια πάντα ημέρα, ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch Raitings, ανακοίνωσε πως το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ παραμένει απίθανο, σύμφωνα με το βασικό σενάριο και εάν πραγματοποιείτο αυτό, θα ασκούσε πίεση στο αξιόχρεο των άλλων χωρών της Ευρωζώνης.

Τα παραπάνω ενισχύουν, όσα επί δυο χρόνια γράφει και βροντοφωνάζει ο έχων την τιμή να υπογράφει τούτο το άρθρο περί μη δυνατότητας εξόδου της Ελλάδος από την ευρωζώνη και το ευρώ, από την στιγμή που η κυρωμένη, από όλα τα μέλη-κράτη της ΕΕ, συνθήκη της Λισσαβόνας, αναφέρει πως «τελεσίδικα και αμετάκλητα τα μέλη της ευρωζώνης έχουν παραιτηθεί του Εθνικού τους νομίσματος».

Ενισχυτικά της αδυναμίας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, είναι η παρακάτω διατύπωσή μου:  Το θέμα της ελληνικής κρίσης του χρέους δεν είναι οικονομικό όπως διατυπώνουν κάποιοι αφελείς και κάποιοι ιδιοτελείς. Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Μόλις διαρρεύσει έστω, η φήμη πως η Ελλάδα προτίθεται να εκτυπώσει Εθνικό χαρτονόμισμα (δλδ νέες δρχ.), οι αγορές θα αντιδράσουν με μαζικές πωλήσεις ομολόγων άλλων αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει με απλά λόγια ότι, την επομένη ημέρα θα καταρρεύσουν οι τιμές των ομολόγων της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Θα πτωχεύσουν δε, αρκετές Ισπανικές τράπεζες, οι οποίες είναι βαριά εκτεθειμένες στα πορτογαλικά ομόλογα (τουλάχιστον 80 δις ευρώ κατέχονται από το ισπανικό τραπεζικό σύστημα). Επίσης, θα χρεοκοπήσουν αρκετές Ιταλικές τράπεζες που έχουν στην κατοχή τους περί τα 150 δις ευρώ Ισπανικά ομόλογα. Αντέχει λοιπόν η Μέρκελ και ο Ολάντ μια τέτοια καταστροφή; Θεωρώ πως όχι.

Γι΄αυτό, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο θα αναγκασθούν από την δυναμική πιθανότατα  τέτοιων εξελίξεων, να συνεχίσουν την χρηματοδότηση της Ελλάδος με σημαντικά ευνοϊκότερους όρους.

Αλλά και αυτά να μην συμβούν, η Ελλάδα έχει την δυνατότητα, η οποία της παρέχεται από το διεθνές δίκαιο, να κηρύξει στάση πληρωμών επικαλούμενη κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Σας παραθέτω για περισσότερες πληροφορίες και αιτιολόγηση της απόλυτα νόμιμης δυνατότητας της πατρίδος μας να επικαλεσθεί την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, το άρθρο του φίλου μου, Μιχάλη Βάρδα, με τίτλο: «Γιατί η Ελλάδα καλείται να παραδώσει τα όπλα στους εχθρούς της».

http://vardas-politiki.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

Έτσι, το εκπνέον πολιτικό σύστημα μετέρχεται το ακροτελεύτιο επιχείρημά του, που είναι η τρομοκράτηση των Ελλήνων ψηφοφόρων. Στην προσπάθεια αυτή μετέχει από χθες και η Διοίκηση της κρατικής ΕΤΕ ΑΕ, η οποία απειλεί τον Ελληνικό λαό με ελλείψεις τροφίμων, φαρμάκων, καυσίμων και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης, αδιαφορούσα για τις επιπτώσεις που αυτά τα προφανή ψεύδη έχουν στην ασθμαίνουσα Ελληνική οικονομία. 

http://www.nbg.gr/wps/wcm/connect/37dad0804b6c2758a7bcaf277c464667/Dilemma_v20_%CE%91%CE%A4.pdf?MOD=AJPERES&CACHEID=37dad0804b6c2758a7bcaf277c464667

Συνεπώς, πρέπει η ΝΔ και τα ποδηγετούμενα από τους διεθνείς τοκογλύφους-δανειστές μας ΜΜΕ, να πάψουν να τρομοκρατούν τον Ελληνικό λαό με ψευδοδιλλήματα, γιατί αυτές οι τακτικές ελλοχεύουν τον κίνδυνο αιματηρής λαϊκής εξέγερσης του λαού μας, που αυτή τη στιγμή πένεται και δυστυχεί.

Φροντίδα του Ελληνικού λαού, να σπάσει τα δεσμά της δουλείας  του, καταψηφίζοντας στις προσεχείς εκλογές τους δυνάστες μας, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Παναγιώτης Αποστόλου

Οικονομολόγος

egerssi@otenet.gr

«Θα διαλυθούν όλα στην ΕΕ!»

«Θα διαλυθούν όλα στην ΕΕ!»

Ολοι οι Ελληνες έχουν βαθιά πεποίθηση ότι οι απειλές της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ και του υπουργού της επί των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ή της διευθύντριας του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ πως η Ελλάδα θα βρεθεί εκτός Ευρωζώνης, αν οι Ελληνες δεν ψηφίσουν μνημονιακόμματα συνιστά χυδαία και απαράδεκτη ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας. Δικαίως είναι πάμπολλοι αυτοί που οργίζονται και αρνούνται να ψηφίσουν τα κόμματα που τους υποδεικνύουν το Βερολίνο και όλοι οι ξένοι επικυρίαρχοι, θεωρώντας το ως στάση ελάχιστης εθνικής αξιοπρέπειας.

Πέρα όμως από τις εξόφθαλμες...

προεκλογικές σκοπιμότητες, υπάρχει πραγματικά ένα κρίσιμο ερώτημα: Συμφέρει τη Γερμανία και την ΕΕ να διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ; Αν αποφασίσουν να το κάνουν, οι οικονομικές και πολιτικές συνέπειες είναι ασήμαντες;

Σε άρθρο του με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Αποκάλυψη αρκετά σύντομα» που δημοσιεύθηκε στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», ο προοδευτικός Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν έχει πολύ μεγάλες αμφιβολίες για το κατά πόσο η ΕΕ μπορεί να αντέξει τις συνέπειες μιας ελληνικής απομάκρυνσης από την ευρωζώνη.

«Αυτή η απόδειξη ότι το ευρώ είναι στην πραγματικότητα ακυρώσιμο, θα οδηγήσει με τη σειρά της σε εφόδους στις ισπανικές και τις ιταλικές τράπεζες. Για μια ακόμη φορά η ΕΚΤ θα έπρεπε να διαλέξει αν θα παράσχει απεριόριστη χρηματοδότηση επ' αόριστον. Αν επρόκειτο να πει «όχι», τότε το ευρώ θα εκραγεί συνολικά!» υπογράμμιζε στο άρθρο του ο Κρούγκμαν.

Δεν είναι ο μόνος που έχει αυτή την άποψη. Φανατικός υποστηρικτής της άποψης ότι η Ελλάδα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αποβληθεί από την Ευρωζώνη είναι ο Τσαρλς Νταλάρα, ο επικεφαλής της Διεθνούς Ενωσης Τραπεζών. «Απειλή για τα χρηματοοικονομικά ιδρύματα σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά πρωτίστως απειλή για την παγκόσμια οικονομία» χαρακτήρισε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. «Θα αποσταθεροποιούσε την παγκόσμια οικονομία» επανέλαβε σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «Ιλ Σόλε - 24 Ορε».

Το ίδιο ανήσυχος και κατηγορηματικός είναι και ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Ρομάνο Πρόντι, ο οποίος δεν μασάει τα λόγια του. Είναι βέβαιο με μαθηματική ακρίβεια ότι, αν βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, θα ακολουθήσουν και άλλοι - Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία» υπογράμμισε και κατέληξε σε σαφέστατη προειδοποίηση: «Αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, θα διαλυθούν τα πάντα» στην ΕΕ.

Ο Μάριο Μόντι, ο εν ενεργεία πρωθυπουργός της Ιταλίας που τόσο είχαν υμνήσει οι Γερμανοί ως τεχνοκράτη και όχι εκλεγμένο, άρα αδιάφορο για τις ανάγκες του ιταλικού λαού, υπέδειξε διακριτικά σε συνέντευξή του στο ιταλικό τηλεοπτικό δίκτυο Λα Σέτε ότι δεν συμφέρει καμία χώρα της Ευρωζώνης η εκδίωξη της Ελλάδας, ούτε καν την ίδια τη Γερμανία.

«Το να αποφύγουμε την έξοδο μιας χώρας από το ευρώ είναι προς το συμφέρον όλων, αρχίζοντας από τη Γερμανία» τόνισε και εξήγησε γιατί:

«Πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι η Γερμανία ευνοείται ιδιαίτερα από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Δεν θέλω ούτε καν να αναφερθώ σε τέτοιου είδους σενάρια, αλλά αν η Ιταλία έβγαινε από το ευρώ υποτιμώντας τη λιρέτα, αυτό θα αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα για τις γερμανικές εξαγωγές»!

Οταν φθάνουμε στο σημείο ένας πρωθυπουργός σαν τον Μόντι να απειλεί εμμέσως τη Γερμανία ότι, αν συνεχίσει την ίδια πολιτική, ακόμη και η Ιταλία θα υποχρεωθεί να γυρίσει στη λιρέτα και τότε το Βερολίνο θα συνειδητοποιήσει τις συνέπειες της αλαζονείας του, είναι φανερό πως η κατάσταση στην ευρωζώνη επιδεινώνεται διαρκώς.

Ο Τσαρλς Νταλάρα προσπαθεί και αυτός να πιέσει για αλλαγή της γερμανικής πολιτικής στο θέμα αυτό. «Η ηγεσία της Ευρωζώνης πρέπει να κάνει πίσω και να αναρωτηθεί αν η στάση της απέναντι στην Ελλάδα και γενικότερα απέναντι στις προβληματικές χώρες της Ευρώπης χρειάζεται κάποια ουσιαστική αναθεώρηση» υποστήριξε.

Ευρώπη

Ολέθριες πολιτικές επιπτώσεις παντού

ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΟ σταυροδρόμι βρίσκεται η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, εκτιμά ο Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν. «Η αποτυχία του ευρώ θα ισοδυναμούσε με μια τεράστια ήττα του ευρύτερου ευρωπαϊκού σχεδίου, της προσπάθειας να φέρει ειρήνη, ευημερία και δημοκρατία σε μια ήπειρο με τρομερή ιστορία» έγραψε σε άρθρο του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».

Αναφερόμενος στη γερμανική πολιτική λιτότητας, ο Κρούγκμαν σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό «Ντερ Σπίγκελ» τονίζει: «Τουλάχιστον εδώ και δύο χρόνια είναι καθαρό ότι αυτή η συνταγή δεν λειτουργεί και παρ' όλα αυτά διακηρύσσεται συνεχώς ως μοντέλο επιτυχίας... Πόσο καιρό θα συνεχιστεί έτσι η κατάσταση;». Με την πολιτική αυτή «η Γερμανία οδηγεί την Ευρωζώνη σε ταξίδι θανάτου» υποστηρίζει.

Του Γιώργου Δελαστίκ από το ΕΘΝΟΣ, μοντάζ Γρέκι

Αφιέρωμα της Deutsche Welle στον Πάνο Καμμένο και τους Ανεξ. Έλληνες

5:24 μμ. Εκτεταμένο αφιέρωμα στον Πάνο Καμένο και τους Ανεξάρτητούς Έλληνες έκανε το τηλεοπτικό δίκτυο Deutsche Welle.

Δείτε το βίντεο:

Τα νέα του καναπέ