ΠΡΟΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ‏

Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι, για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του
κάδου για να βρει φαγητό;

ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που θα σταματήσει ΤΩΡΑ, τον εφιάλτη.

Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου). Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο, ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση.

Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι, θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ, άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους, από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους, να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι.

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου 4 εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες.

Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε, αυτό το αίσχος.

Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του Σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου, έρχεται η ανάκαμψη, ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.

Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει, ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ. Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ.

Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του, ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος.

Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις, ή σε σκοτώνει.

Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα, θα σκοτώσει, ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του, θα τη γλιτώσεις.


Καλό τέλος, μελλοθάνατε!

ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.


Θύμιος Κ.

ΠΡΟΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ‏

Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι, για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του
κάδου για να βρει φαγητό;

ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που θα σταματήσει ΤΩΡΑ, τον εφιάλτη.

Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου). Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο, ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση.

Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι, θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ, άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους, από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους, να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι.

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου 4 εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες.

Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε, αυτό το αίσχος.

Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του Σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου, έρχεται η ανάκαμψη, ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.

Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει, ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ. Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ.

Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του, ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος.

Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις, ή σε σκοτώνει.

Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα, θα σκοτώσει, ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του, θα τη γλιτώσεις.


Καλό τέλος, μελλοθάνατε!

ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.


Θύμιος Κ.

ΠΡΟΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ‏

Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι, για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του
κάδου για να βρει φαγητό;

ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που θα σταματήσει ΤΩΡΑ, τον εφιάλτη.

Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου). Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο, ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση.

Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι, θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ, άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους, από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους, να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι.

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου 4 εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες.

Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε, αυτό το αίσχος.

Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του Σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου, έρχεται η ανάκαμψη, ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.

Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει, ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ. Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ.

Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του, ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος.

Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις, ή σε σκοτώνει.

Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα, θα σκοτώσει, ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του, θα τη γλιτώσεις.


Καλό τέλος, μελλοθάνατε!

ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.


Θύμιος Κ.

ΠΡΟΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ‏

Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι, για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του
κάδου για να βρει φαγητό;

ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που θα σταματήσει ΤΩΡΑ, τον εφιάλτη.

Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου). Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο, ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση.

Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι, θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ, άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους, από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους, να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι.

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου 4 εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες.

Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε, αυτό το αίσχος.

Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του Σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου, έρχεται η ανάκαμψη, ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.

Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει, ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ. Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ.

Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του, ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος.

Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις, ή σε σκοτώνει.

Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα, θα σκοτώσει, ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του, θα τη γλιτώσεις.


Καλό τέλος, μελλοθάνατε!

ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.


Θύμιος Κ.

Η ομιλία Τσίπρα στο Ίδρυμα Καραμανλή

Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την πρόσκληση που μου απευθύνατε να παρευρεθώ στην εκδήλωση μνήμης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενός ανθρώπου που έβαλε τη σφραγίδα του στη μεταπολεμική Ελλάδα.
Ανήκω σε εκείνους που πιστεύουν ότι η Ιστορία δεν γράφεται από πρόσωπα, όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά, αλλά από τους λαούς και την πάλη τους.

Ωστόσο, δεν μπορώ να παραγνωρίσω τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν ξεχωριστές προσωπικότητες στη διαπάλη μέσα στις κοινωνίες, στη διαδρομή των εθνών, στην αέναη κίνηση προς τα μπρος.

Και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζουν οι ξεχωριστές προσωπικότητες στην Ιστορία.

Και μια τέτοια ξεχωριστή προσωπικότητα της σύγχρονης Ελλάδας, υπήρξε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Κάποτε ο Χαρίλαος Φλωράκης, είχε χαρακτηρίσει τον εν ζωή Κωνσταντίνο Καραμανλή, ως ένα σημαντικό ηγέτη της τάξης του.

Και ξέρετε ο έπαινος από τους πολιτικούς σου αντιπάλους όχι μετά θάνατον, αλλά όσο ακόμα βρίσκεσαι εν ζωή, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από τα σημερινά λόγια.
Η απόσταση από τα χρόνια εκείνα, μας βοηθά να προσεγγίσουμε σήμερα με λιγότερες προκαταλήψεις την επίδρασή του Καραμανλή στη σύγχρονη δημοκρατία και στη σύγχρονη Ελλάδα.

Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν ο πολιτικός εκείνος που κατάφερε μια σπάνια πολιτική και προσωπική υπέρβαση. Κατάφερε να υπερβεί τα ασφυκτικά όρια που είχαν επιβάλει τόσο στη χώρα όσο και στην παράταξή του, ο εμφύλιος και οι ξένοι προστάτες.

Το καθεστώς του διαχωρισμού των ελλήνων σε εθνικόφρονες και μη. Τις πρακτικές των διωγμών, της αστυνομικής ασυδοσίας και της κατάστασης πολιορκίας, που χαρακτήριζαν την Ελλάδα μέχρι το 1974. Με αποκορύφωμα, βέβαια, την εφτάχρονη δικτατορία.

Και η υπέρβαση αυτή, με τεράστια σημασία για τη δημοκρατία και τη χώρα, αποτέλεσε μια γενναία επιλογή, αφού ο ίδιος ήταν ο ηγέτης που αναδείχτηκε μέσα σε κείνο το μετεμφυλιακό πολιτικό, κοινωνικό και δημοκρατικό ημίφως. Αυτήν την υπέρβαση οφείλουμε όλες οι πολιτικές δυνάμεις να τη διαφυλάξουμε.

Και ας μη λησμονούμε ότι ήταν ο ίδιος άνθρωπος που υπήρξε επί σειρά ετών το ισχυρό πρόσωπο ενός αυταρχικού καθεστώτος, που είχε οικοδομηθεί μέσα σε διεθνείς και εσωτερικές συνθήκες που όλοι γνωρίζουμε.

Επιτρέψτε μου, όμως, εδώ μια προσωπική παρένθεση:
Ανήκω στη γενιά των ανθρώπων που γεννήθηκαν στη χώρα μετά τη μεταπολίτευση.
Και μεγάλωσα σε ένα αριστερό οικογενειακό περιβάλλον, στο οποίο συχνά οι παλιότεροι διεκτραγωδούσαν τα βάσανα και τους διωγμούς μιας γκρίζας προδικτατορικής εποχής, που χαρακτηριστικά ονόμαζαν εποχή του καραμανλισμού.

Οι ίδιοι, όμως, άνθρωποι, ήταν αυτοί που επίσης χαρακτηριστικά επαναλάμβαναν:
Το 1974 στην Ελλάδα επέστρεψε ένας άλλος Καραμανλής!

Αυτή η απλή και ίσως για κάποιους αφελής κουβέντα, λέει νομίζω πολύ περισσότερα από όσα οι αγιογραφίες και τα υμνολόγια για τον Καραμανλή. Γιατί παραμένοντας μεν συντηρητικός, υπέρμαχος δηλαδή της διατήρησης και της εμπέδωσης του κοινωνικού καθεστώτος στο οποίο πίστευε και το οποίο για μας είναι καθεστώς συντήρησης και κοινωνικής αδικίας, εντούτοις ο Καραμανλής επέδειξε ταυτόχρονα ευαισθησίες, στις νέες πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες.

Επεδίωξε και κατάφερε να διευρύνει τα όρια της παράταξής του. Αφουγκράστηκε τις νέες δημοκρατικές ανάγκες και κυρίως την ιστορική ανάγκη να οικοδομηθεί στη χώρα μια σταθερή δημοκρατική νομιμότητα, που θα προστατεύει τα στοιχειώδη δικαιώματα, θα περιορίζει στο ελάχιστο τους πολιτικούς διαχωρισμούς και θα διασφαλίζει την ομαλή εναλλαγή στην εξουσία.

Από αυτή την άποψη, δεν συνέβαλε μόνο αποφασιστικά να ξεπεραστούν πρακτικές και λογικές άλλων εποχών, που και ο ίδιος είχε υπηρετήσει και μάλιστα πρωταγωνιστικά. Αλλά ξεπέρασε με μια έννοια και τον ίδιο τον εαυτό του. Κι αυτό είναι, πιστεύω, που καθιστά την προσωπικότητά του ξεχωριστή, ακόμα και για τους αντιπάλους του.

Ότι κατάφερε η προσφορά του στη χώρα, να ξεπεράσει, σε ορισμένα σημεία, τα όρια της ιδεολογίας του. Ότι συνέβαλλε μαζί με τους ηγέτες των άλλων παρατάξεων στην εμπέδωση της κουλτούρας της ομαλής δημοκρατικής εναλλαγής. Μια κουλτούρα που πρέπει όλοι να διαφυλάξουμε.

Επιτρέψετε μου να σας εκθέσω σύντομα κάποιες σκέψεις, χωρίς εννοείται να διεκδικώ την απόλυτη ιστορική αλήθεια. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναδείχτηκε ως πολιτικός πρώτης γραμμής σε εκείνα τα χρόνια όπου η πολιτική εξακολουθούσε να διατηρεί στο δυτικό κόσμο μια πολύ μεγαλύτερη από ότι σήμερα, σχετική αυτονομία από οικονομικά κέντρα και συμφέροντα.

Το Κράτος και οι πολιτικές-θεσμικές του λειτουργίες, μαζί με τον κοινοβουλευτισμό αποτελούσαν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στις μέρες μας, το κέντρο παραγωγής των πολιτικών αποφάσεων.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, δεν υπήρξε ποτέ παθητικός αποδέκτης εντολών, ούτε παρατηρητής των συσχετισμών. Διέθετε αξιόλογα πολιτικά προσόντα, χαρακτήρα, προσωπικότητα, κι αυτό που λέμε πολιτικό τσαγανό. Θα του ταίριαζε νομίζω ένας χαρακτηρισμός από πρώτη ματιά παράδοξος:

Ο Καραμανλής υπήρξε Ριζοσπαστικός στο συντηρητισμό του.

Το 1974 δεν δίστασε να προχωρήσει στην αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, εν μέσω της σοβαρότατης εθνικής κρίσης του Κυπριακού. Την περίοδο 1975-1977 δεν δίστασε να προχωρήσει σε κρατικοποιήσεις, πιστεύοντας ότι έτσι εξυπηρετούσε καλύτερα το δημόσιο συμφέρον. Είναι δύο μόνο παραδείγματα πολιτικών κινήσεων «απρόβλεπτων», μη αναμενόμενων στις δεδομένες στιγμές, από έναν ηγέτη της ιδεολογίας του.

Κινήσεων, όμως, αλλαγής της φοράς των πραγμάτων, που ελάχιστοι συντηρητικοί ηγέτες θα τολμούσαν ακόμη και να σκεφτούν στις μέρες μας και που αποδεικνύουν νομίζω αυτό το χαρακτηριστικό, του συντηρητικού ριζοσπαστισμού του. Ένα χαρακτηριστικό που γίνεται συν τω χρόνω πιο έντονο, για να καταστεί κυρίαρχο τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Όταν η συγκρότησή του Καραμανλή επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την συγκρότηση της νέας ελληνικής δημοκρατικής τάξης.

Επίσης, θα ήθελα να σημειώσω κάτι ακόμα, κατά τη γνώμη μου πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα στις μέρες που περνάμε: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε συλλάβει και ενσωματώσει στην πολιτική του διαδρομή ένα κρίσιμο στοιχείο, που αποτελεί και τον πυρήνα άλλωστε της δομικής πολιτικής αντιπαράθεσης σήμερα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα:

Είχε συλλάβει πως κάθε μεγάλη προσπάθεια αλλαγής και μεταρρύθμισης μπορεί να ξεκινήσει μόνον από το Δημόσιο και ειδικά από τη δημόσια διοίκηση.

Στην Ελλάδα, πιο συγκεκριμένα, τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά εγχειρήματα του Καποδίστρια, του Τρικούπη, του Βενιζέλου, έφερναν τομές πριν απ’ όλα στους θεσμούς και στη διοίκηση. Από το εκπαιδευτικό μέχρι το αγροτικό ζήτημα και από τα θέματα της γλώσσας μέχρι τα μεγάλα έργα και την εκβιομηχάνιση, η βάση κάθε μεγάλης μεταρρύθμισης παρέμενε το κράτος και η δημόσια διοίκηση. Μεταρρυθμίσεις μέσω της ιδιωτικής οικονομίας δεν προέκυψαν ποτέ.
Κι αυτό γιατί αγορά χωρίς δημόσια παρέμβαση δεν μπορεί να υπάρξει.

Είναι αυτό ακριβώς που με απόλυτο και δογματικό τρόπο αναποδογυρίζεται και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα μετά τη δεκαετία του ’90, με τις γνωστές επιπτώσεις πλέον στην τεράστια ανισοκατανομή του πλούτου και στη δομική κρίση των ευρωπαϊκών πολιτικών συστημάτων.

Ο συντηρητικός πολιτικός Καραμανλής, λοιπόν, είναι μεν συντηρητικός αλλά δεν παύει να είναι πολιτικός. Θέλει να έχει την ευθύνη των πολιτικών επιλογών η πολιτική εξουσία και η δομή ενός συντεταγμένου κοινοβουλευτισμού. Θέλει η πολιτική να έχει τον πρώτο ρόλο, να εξασφαλίζει τη σταθερότητα, και στα πλαίσια αυτά την οριοθέτηση του δημόσιου συμφέροντος απέναντι στα πολλά μικρότερα ή μεγαλύτερα ιδιωτικά συμφέροντα.

Και ακριβώς επειδή ο Καραμανλής είναι πολιτικός που αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του καιρού του, η δομή της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μετά το 1974 φέρει έντονα τη σφραγίδα του, στο μέτρο που επιδίωξή του ήταν η θεσμική εξισορρόπηση των κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων και όχι η υποταγή της πολιτικής στα οργανωμένα και συμπαγή οικονομικά συμφέροντα, ούτε βέβαια η διαιώνιση της διχόνοιας του ελληνικού λαού.

Μας το έδειξε αυτό άλλωστε, όταν παρά το γεγονός ότι είχε μια απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 220 βουλευτών στην πρώτη μεταπολιτευτική Βουλή, το Σύνταγμα του ’75 κράτησε στο τέλος λογικές ισορροπίες και υποχώρησε σε πολλές από τις αιτιάσεις που προβάλλονταν για ροπή σε θεσμικό ή προληπτικό αυταρχισμό.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες
Είναι ώρες που σκέφτομαι, ειδικά τούτες τις πρωτόγνωρες στιγμές που περνά η χώρα, αν ήταν παρόντες μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Χαρίλαος Φλωράκης, για να αναφερθώ μόνο στις προσωπικότητες της μεταπολίτευσης, πως άραγε θα αντιδρούσαν;

Πολύ πιθανόν, λοιπόν, αν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν σήμερα παρόν, να σχολίαζε με τα γνωστά σε όλους… γαλλικά του, πολλές πλευρές της σημερινής ευρωπαϊκής και ελληνικής πραγματικότητας.

Σε κάθε περίπτωση θα ήθελα με ειλικρίνεια να σας καταθέσω την πεποίθηση, ότι από έναν ιδεολογικό και πολιτικό αντίπαλο του διαμετρήματος του Καραμανλή, έχουμε ακόμα και εμείς οι αριστεροί να αντλήσουμε πολύ χρήσιμα πολιτικά μηνύματα.
Και αυτό, ίσως αποτελεί την καλύτερη κατάθεση σεβασμού στη μνήμη του.
Σας ευχαριστώ.

ΠΗΓΗ

Νέα άνοδος του Μπέπε Γκρίλο. Δίνει ελπίδα και στη μνημονιακή Ελλάδα!!

Μπορεί οι Γερμανοί και οι Έλληνες συνεργάτες τους μαζί με τα ελληνικά καθεστωτικά ΜΜΕ να χλευάζουν τον Μπέπε Γκρίλο και το κόμμα του «Κίνημα Πέντε Αστέρων» και να εκφράζονται απαξιωτικά ακόμα και για τον Ιταλικό λαό, όμως πρόσφατη μετεκλογική δημοσκόπηση δείχνει νέα άνοδο στο κόμμα του Μπέπε Γκρίλο και νέα υποχώρηση του αγαπημένου των δανειστών και της Μέρκελ τραπεζίτη Μόντι!!!


Συγκεκριμένα, σε δημοσκόπηση που έκανε το ινστιτούτο Lorien Consulting και δημοσιεύεται στο δικτυακό τόπο affaritaliani.it το «Κίνημα των Πέντε Αστέρων» εμφανίζεται αυξημένο και από 25,6% που έλαβε στις εκλογές ανέβηκε ήδη στο 28,5% απέχοντας μόνο μισή μονάδα από το πρώτο κόμμα «Δημοκρατικό Κόμμα» του Πιέρ Λουίτζι Μπερσάνι το οποίο συγκεντρώνει 29%. Επίσης άνοδο μεγάλη σημείωσε και ο “Λαός της Ελευθερίας” του Μπερλουσκόνι, φτάνοντας στο 26,5%.

Αντιθέτως βυθίζεται εντελώς η «Κεντρώα Συμμαχία» που υποστηρίζει τον Μόντι χάνοντας περίπου το 50% της δύναμής της σε λίγες μόλις ημέρες και από 10,6% που έλαβε στις εκλογές, πέφτει στο 5,6% !!!

Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί και κάτι που ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό στην Ελλάδα. Ο Μπέπε Γκρίλο μιλάει μόνο σε ξένα ΜΜΕ και σε ξένους δημοσιογράφους και όχι στα ιταλικά ΜΜΕ και σε Ιταλούς δημοσιογράφους.

Αν λοιπόν αυτό το κάνει ο Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία, φανταστείτε τι πρέπει να κάνει εδώ ένα νέο πολιτικό κίνημα, αν θέλει να έχει επιτυχία.

Μακριά από τα ελληνικά καθεστωτικά ΜΜΕ.

Πέτρος Χασάπης

Αυτοί είναι τρομοκράτες!

Αυτοί είναι τρομοκράτες!

Να γκρεμίσουμε τους δωσίλογους γερμανοτσολιάδες της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ!

Η ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ ΕΙΧΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ- ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΜΙΣΘΩΝ ΓΙΑ ΧΡΕΗ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΕ ΟΡΙΟ ΤΑ 600!! ΑΝΤΙ 1000 ΕΥΡΩ

Το υπουργείο Οικονομικών έλεγε ψέματα για το όριο των 600 ευρώ στις κατασχέσεις των μισθών [έγγραφο]

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ 

Οχι απλά είχε συζητηθεί αλλά είχε αποφασισθεί, όπως αποδεικνύεται, η μείωση του ακατάσχετου ποσού μισθών και συντάξεων για χρέη προς το Δημόσιο από τα 1.000 στα 600 ευρώ, καθώς περιλαμβάνεται στην έκθεση του γενικού λογιστηρίου του κράτους που κατατέθηκε στη Βουλή. Από το...

υπουργείο Οικονομικών, διευκρινίζουν, ωστόσο, πως η διάταξη αυτή συμπεριλήφθηκε εκ παραδρομής και δεν πρόκειται να ισχύσει.

 Στις διατάξεις του κώδικα για την είσπραξη δημοσίων εσόδων που περιλαμβάνεται στην έκθεση του γενικού λογιστηρίου του κράτους που κατατέθηκε στη Βουλή προβλέπεται η μείωση του ακατάσχετου ποσού μισθών και συντάξεων για χρέη προς το Δημόσιο από τα 1.000 στα 600 ευρώ.

Μάλιστα τη διάταξη συνόδευε και σχετικό έγγραφο που προέβλεπε αύξηση των δημοσίων εσόδων από τη μείωση του ορίου του ακατάσχετου. Η διάταξη αυτή δεν συζητήθηκε τελικά στη Βουλή, με το υπουργείο Οικονομικών να υποστηρίζει ότι εκ παραδρομής συμπεριλήφθηκε η διάταξη στην έκθεση.

Υπενθυμίζεται ότι τις προηγούμενες ημέρες είχε προκληθεί σάλος με τη φήμη ότι η κυβέρνηση προσανατολίζεται προς τη μείωση του ακατάσχετου ποσού στα 600 ευρώ. Μάλιστα βουλευτές της αντιπολίτευσης είχαν καταθέσει στη Βουλή ερωτήσεις πάνω στο θέμα αυτό, με τον υφυπουργό Οικονομικών Γιώργο Μαυραγάνη να το διαψεύδει κατηγορηματικά.

Από  iefimerida, μοντάζ Γρέκι 

ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΨΉΦΙΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΔΟΣΙΛΟΓΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΣΑΜΑΡΑ-ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ-ΚΟΥΒΕΛΗ

Προς μελλοθανάτους…

Είναι υπεύθυνοι οι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, για τις αυτοκτονίες συμπολιτών μας λόγω κρίσης; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι, για τον άστεγο που κοιμάται στην είσοδο μιας πολυκατοικίας; Είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι ψηφοφόροι για τον ηλικιωμένο που σηκώνει το καπάκι του κάδου για να βρει φαγητό;

ΝΑΙ, είναι υπεύθυνοι. Είναι συνυπεύθυνοι, ηθικοί αυτουργοί αυτής της φρικτής κατάστασης. Είναι συνένοχοι. Και για να μην νομίζετε ότι με μια καταδίκη των άλλων ηρεμούμε, θα σας πω ότι και εγώ νιώθω υπεύθυνος και συνυπεύθυνος και κατά μία έννοια συνένοχος για όλα αυτά που γίνονται, χωρίς την ψήφο μου αλλά με την ανοχή μου. Νιώθω κι εγώ συνένοχος που κάνω λίγα, που συνηθίζω, που δεν τολμώ όσο πρέπει, που συμφιλιώνομαι με την φρίκη. Που δεν έχω γίνει μέρος σε ένα τσουνάμι που...

θα σταματήσει ΤΩΡΑ, τον εφιάλτη.

Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν τους ψήφισα. Δεν έδωσα την έγκρισή μου σε αυτές τις εικόνες. (αυτό καθόλου δεν μειώνει την ευθύνη και την οργή μου). Θα ρωτήσει κάποιος, όταν ο ψηφοφόρος της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ψήφιζε αυτά τα κόμματα, έδινε έγκριση για να πεθαίνουν φοιτητές από το κρύο, ή για να τρώνε από τα σκουπίδια γεροντάκια; Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Έμμεσα έδινε τέτοια έγκριση.

Δεν γνώριζε κανείς από αυτούς που ψήφισαν τα τρία αυτά κόμματα, ότι θα ληφθούν κι άλλα μέτρα; Δεν γνώριζε ότι υπακούοντας στο τέρας της Γερμανικής-Ευρωπαϊκής πολιτικής οι άστεγοι, θα αυξηθούν; Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει, ακούσει, ότι από όπου πέρασε το ΔΝΤ, άφησε πίσω καταστροφή, φτώχεια και μιζέρια. Κανείς από όλους αυτούς δεν έχει διαβάσει αναλύσεις που περιγράφουν παλαιότερες κρίσεις του καπιταλισμού, οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους, από πολέμους, ανεργία, οικονομικό μαρασμό. Περίμενε κανείς από όλους αυτούς τους ψηφοφόρους, να μειωθεί η ανεργία, τα συσσίτια, οι ψυχασθένειες; Αν το περίμενε κάποιος, τότε μάλλον και ο ίδιος θα έχει αναγνωρίσει πόσο ηλίθιος είναι.

Δεν πιστεύω όμως ότι όλοι αυτοί, περίπου 4 εκατομμύρια έλληνες είναι ηλίθιοι. Είναι κάτι περισσότερο και χειρότερο. Είναι ανήθικοι. Γιατί με την ψήφο τους προσπάθησαν να διασώσουν το σχετικά καλύτερο επίπεδο ζωής τους, την όποια ευμάρειά τους, την ηρεμία τους, αγνοώντας  την καταστροφή των άλλων. Νόμιζαν ότι με την συγκεκριμένη επιλογή τους, οχυρώνουν το επίπεδο ζωής τους, την σχετική άνεση τους, την ήρεμη καθημερινότητά τους, την βολή τους. Πίστεψαν ότι έτσι σώζουν τον τομάρι τους. Όλα τα άλλα είναι φτηνές και αισχρές δικαιολογίες.

Η ψήφος και η έγκριση σε πολιτικές που αποδεδειγμένα πια δολοφονούν, είναι ανήθικη πράξη. Δεν δικαιούται κανείς να επικαλείται άγνοια ή αφέλεια. Η παραμικρή πράξη και κίνηση του καθενός μας έχει αντίκτυπο σε ένα ματωμένο κοινωνικό σύνολο. Αυτό ισχύει και για όλους εμάς που δεν εγκρίνουμε, αυτό το αίσχος.

Τα δάκρυα, ο σπαραγμός για τους νεκρούς φοιτητές της Λάρισας είναι ψεύτικα, όταν την ίδια ώρα επιλέγεις «σωτηρίες» από δολοφόνους. Οι φιλανθρωπίες του τύπου «ένα πακέτο ρύζι στο καλάθι του Σούπερ μάρκετ», είναι για να διώξεις τις ενοχές σου. Η ευκολοπιστία σου σε ειδήσεις του τύπου, έρχεται η ανάκαμψη, ή έρχονται οι επενδύσεις, είναι για να καλμάρεις τις τύψεις σου.

Το τέρας της κρίσης, που σκοτώνει, ηλικιωμένους, μεσήλικες, φοιτητές, άνεργες μάνες, το τρέφεις εσύ. Το τέρας που μετατρέπει μέχρι χτες τακτοποιημένους ανθρώπους σε εξαθλιωμένους ζητιάνους, σε άστεγους γυρολόγους, σε «χορτασμένους» από σκουπίδια, το μεγαλώνεις εσύ.  Το τέρας που έχει 62% των νέων άνεργους, τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα, τα νοσοκομεία χωρίς βασικά είδη, τα σπίτια χωρίς θέρμανση, το κανακεύεις εσύ.

Αυτό το τέρας ποτέ δεν έκρυψε το φρικαλέο πρόσωπό του, ούτε την τρομερή κραυγή του. Φαίνεται από χιλιόμετρα και από… αιώνες. Δεν θέλει και δεν μπορεί να κρυφτεί. Το τέρας αυτό είναι το πιο άδικο σύστημα που επινόησε ο αρρωστημένος νους του ανθρώπου, για να δημιουργεί αδύναμους, να τους τιθασεύει και όποτε χρειάζεται να τους σκοτώνει, για να ανατροφοδοτείται, θυσιάζοντας τα πάντα για την υπέρτατη αξία του, το κέρδος.

Το τέρας αυτό ή το σκοτώνεις, ή σε σκοτώνει.

Όσο αργούμε τόσο το χειρότερο για όλους. Αργά η γρήγορα, θα σκοτώσει, ακόμη και μένα που διαφωνώ μαζί του, αλλά και σένα που νομίζεις ότι επειδή έχεις πάει μαζί του, θα τη γλιτώσεις.

Καλό τέλος, μελλοθάνατε!

ΥΓ. Χωρίς να το έχετε καταλάβει, πολλοί από εσάς ρίχνετε «κόκκινη ψήφο» στην κάλπη. Όχι επειδή την βάφετε με ιδεολογία, αλλά επειδή την βάφετε με αίμα.

Θύμιος Κ. από  ellinofreneia από μοντάζ Γρέκι

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ Ο "ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ"

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ Ο "ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ"

Τη στιγμή που σας γράφουμε ακόμα συνεχίζονται οι πορείες καθημερινά (από τις 12 Φεβρουαρίου που ξεκίνησαν μέχρι και τώρα 3 Μαρτίου). Κάθε απόγευμα μαζεύεται κόσμος στο κέντρο κάθε πόλης και διαδηλώνει...

   
Αυτό συμβαίνει σε πάνω από 40 πόλεις και χωριά, ακόμα και σε περιοχές όπου δεν είχαν ξαναγίνει πορείες!

Οι πορείες αρχικά ξεκίνησαν ενάντια στους νέους υπερβολικά υψηλούς λογαριασμούς του ρεύματος και της θέρμανσης (στη Βουλγαρία πληρώνεις ξεχωριστούς λογαριασμούς για αυτά τα δυο). Επίσης, μεσολάβησε ένας αυτοπυρπολισμός πολίτη ως ένδειξη διαμαρτυρίας, ο οποίος βρίσκεται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση, στην πόλη της Βάρνας. Ακολούθησαν ακόμα μαζικότερες πορείες, οι οποίες από ειρηνικές... 

(όπως είχαν ανακοινωθεί στο ίντερνετ) μετατράπηκαν σε βίαιες, κυρίως στη Σόφια, όπου στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων με την αστυνομία, βρίσκονταν οι λεγόμενοι «κουκουλοφόροι» της Βουλγαρίας. Γίνεται λόγος για νεαρούς, μέλη νεοναζιστικών και ακροδεξιών ομάδων, οι οποίοι συμμετέχουν σε οπαδικούς συνδέσμους όπου και οργανώνονται πριν τις πορείες.

Από τις συγκρούσεις αυτές υπήρξαν πολλοί τραυματίες, ως επί το πλείστον ειρηνικοί διαδηλωτές αφού η αστυνομία, το βράδυ τις 19ης Φεβρουαρίου, ξέσπασε πάνω σε όποιον διαδηλωτή έβρισκε (πράγμα που για τα δεδομένα των διαδηλώσεων στη χώρα ήταν πρωτόγνωρο).

Με τις διαδηλώσεις να συνεχίζονται για 10 συνεχείς μέρες και τον κόσμο να μην τρομοκρατείται, στις 20 Φεβρουαρίου, ο Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, Μπόικο Μπορίσοφ, ανακοινώνει την παραίτηση της κυβερνήσεώς του εφόσον δεν κατάφερε, παρά την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Συμεών Ντιάνκοφ την προηγούμενη μέρα, να ηρεμήσει την κατάσταση σε ολόκληρη τη χώρα (σε αυτό το σημείο, ας μην παραβλέψουμε και το γεγονός ότι οι βουλευτικές εκλογές στην Βουλγαρία ήταν προγραμματισμένες για τον φετινό Ιούλιο (πλέον προγραμματίστηκαν για τον Μάιο) και έτσι πολλοί υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση παραιτήθηκε ώστε να μην τραβήξει τα πράγματα στα άκρα και να μπορέσει στις επερχόμενες εκλογές να διεκδικήσει ξανά την εξουσία).

Εν τω μεταξύ όμως, οι πορείες είχαν ήδη εξελιχθεί σε διαμαρτυρίες γενικότερα ενάντια στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της Βουλγαρίας εδώ και 23 χρόνια (από την πτώση του κομμουνισμού στη χώρα το 1989 μέχρι και σήμερα). Έτσι, ο κόσμος συνεχίζει να κατεβαίνει ακόμα και τώρα στο δρόμο με συνθήματα όπως «Δεν θέλουμε νέα πρόσωπα στο ίδιο παιχνίδι, αλλά αλλαγή του συστήματος!».Τα κόμματα, τώρα όσο ποτέ άλλοτε, έχουν απαξιωθεί αφού όλα αυτά τα χρόνια το κάθε κόμμα που ανέβαινε στην εξουσία υπόσχονταν αλλαγές που ποτέ δεν έκανε. Οι πορείες που οργανώνονται σε όλη τη χώρα είναι αυστηρώς ενάντια στα κόμματα και καλούνται ως επί το πλείστον από απλούς πολίτες στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στο facebook (με παρόμοιο τρόπο με το κίνημα των πλατειών σε Ελλάδα, Ισπανία και την Αραβική Άνοιξη).

Παρά τη μαζική ριζοσπαστικοποίηση και οργή απέναντι στο κομματικό σύστημα, ο κόσμος δεν έχει καταφέρει ακόμα να εκφράσει μια γενική κατεύθυνση αντιπρότασης. Είναι γεγονός ότι στις πορείες συμμετέχουν, από κοινού, εθνικιστές-φασίστες έως και αυτοοργανωμένες, αντικαπιταλιστικές και αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες (π.χ., οι ακτιβιστές απο το βουλγαρικό “Οccupy” που κατεβαίνουν με πανό «Τέρμα οι αυταπάτες. Αυτοδιεύθυνση-καθημερινή κοινωνική δράση!»). Αυτή η εκρηκτική σύνθεση των πορειών έφτασε, στις 24 Φεβρουαρίου, στο αποκορύφωμά της, όταν το μπλοκ των ακτιβιστών με συνθήματα αντικαπιταλιστικά και για την άμεση δημοκρατία, δέχτηκε επίθεση από νεαρούς χούλιγκαν-φασίστες, οι οποίοι επίσης συμμετείχαν στην πορεία. Κάποιοι ακτιβιστές (μεταξύ τους και γυναίκες) ακόμα και απλοί πολίτες χτυπήθηκαν από αυτούς τους επονομαζόμενους πατριώτες. Η αντίδραση των απλών πολιτών που προσπάθησαν να σταματήσουν τους φασίστες φωνάζοντάς τους προβοκάτορες και η ψύχραιμη αντίδραση του μπλοκ, έδωσαν τέλος σε αυτή την κατάσταση. Είναι αλήθεια ότι η παρουσία ακροδεξιών στις πορείες έχει επηρεάσει και την συνθηματολογία των πορειών αφού ακούγονται μαζικά πλέον συνθήματα όπως «Βούλγαροι, ήρωες!», «Όχι νέο τζαμί στη Σόφια», καθώς και ο εθνικός ύμνος της Βουλγαρίας. Επίσης, κατά τη διάρκεια των πορειών δεν επιτρέπονται παρά μόνο βουλγαρικές σημαίες.

Από την άλλη πλευρά, δημιουργούνται διάφορες τάσεις και προτάσεις από πολίτες, όπως: νέο σύνταγμα, αλλαγή του συστήματος με βάση το ισλανδικό μοντέλο διακυβέρνησης, συμμετοχή και έλεγχος των πολιτών στην εξουσία. Γι' αυτό το λόγο έχουν δημιουργηθεί γενικές συνελεύσεις πολιτών όπου και προσπαθούν να διαμορφώσουν τα αιτήματά τους. Επίσης, έχουν ήδη δημιουργηθεί 2 με 3 ηλεκτρονικές πλατφόρμες όπου διαμορφώνονται και ψηφίζονται προτάσεις. 

Την 1η Μαρτίου, δημιουργήθηκε στη Σόφια βουλγαρικό κοινωνικό φόρουμ για την ανάδειξη θεμάτων όπως: άμεση δημοκρατία, κοινωνική οικολογία και συμμετοχικές μορφές οικονομίας. 

Ο βουλγαρικός λαός για πρώτη φορά μπαίνει σε διαδικασία διαλόγου και αναζήτησης εναλλακτικών από τα κάτω και παρά τις όποιες δυσκολίες, αυτό από μόνο του αποτελεί μια κινηματική παρακαταθήκη. Το τι αποτελέσματα αυτό θα φέρει μένει να το δούμε.. Το σπουδαίο είναι ότι ξυπνήσαμε!

ΔΡΑΣΗ

Ο ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ο ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ο μεγάλος ηττημένος των ιταλικών εκλογών είναι η πολιτική της Γερμανίας να υπερασπιστεί το ευρώ επιβάλλοντας λιτότητα, απορρύθμιση και ιδιωτικοποιήσεις στην περιφέρεια και γενικότερα... 

του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ

Καταρρακώθηκε ταυτόχρονα η προσδοκία ότι η γερμανική λύση θα μπορούσε να γίνει αποδεκτήαπό τους ψηφοφόρους, αν την επέβαλλαν τεχνοκράτες και όχι φθαρμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί.

Ο μόνος που ίσως ξαφνιαστεί από την απόρριψη της γερμανικής πολιτικής και των τεχνοκρατών από τον ιταλικό λαό είναι ο απομονωμένος κύκλος των ιθυνόντων της Ε.Ε. Εδώ και δύο δεκαετίες η Ιταλία υποχωρεί σταθερά στην παγκόσμια οικονομική κατάταξη. Οι λόγοι είναι πολλοί και σχετίζονται με δομικές αδυναμίες, όπως η δυσλειτουργική δημόσια διοίκηση και η διαφθορά. Ούτως ή άλλως, από το 2000 μέχρι το 2011 η ετήσια ανάπτυξη της ιταλικής οικονομίας ήταν γύρω στο 1%, χειρότερη ακόμη και από την πολύ χαμηλή ανάπτυξη της δεκαετίας του 1990. Δηλαδή οι Ιταλοί... 

Δεν έχουν κερδίσει τίποτε από το ευρώ. Δεν είχαν καν την ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας που προκάλεσε η φούσκα ακινήτων στην Ισπανία και την Ιρλανδία, ή η περίοδος πιστωτικής επέκτασης στην Ελλάδα, όπου δεν υπήρξε μεν φούσκα, αλλά εμφανίστηκε επίπλαστη ευμάρεια για ορισμένα κοινωνικά στρώματα. Η Ιταλία δεν παρουσίασε τα προβλήματα της περιφέρειας της Ευρωζώνης, όπως το τεράστιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών και η υπερδιόγκωση του εγχώριου πιστωτικού τομέα. Δεν είχε όμως ούτε οικονομικό δυναμισμό ούτε ευεξία. 

Τα χρόνια του ευρώ ήταν στην ουσία νεκρά για την οικονομία και την κοινωνία.

Κερδισμένοι ήταν ορισμένοι τομείς του μεγάλου ιταλικού κεφαλαίου. Η Φινμεκάνικα, για παράδειγμα, έγινε από τις μεγαλύτερες και πιο πετυχημένες αεροναυπηγικές εταιρείες παγκοσμίως. Η Ουνικρέντιτ απέκτησε κυρίαρχο ρόλο στις τραπεζικές αγορές της Ευρώπης. Αυτοί ήταν και οι στυλοβάτες της γερμανικής πολιτικής στην Ιταλία, οι πρόμαχοι των «σοβαρών» λύσεων για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, που εκπροσώπησε ο «σωτήρας» Μόντι.

Ο Μόντι ανήγγειλε στον ιταλικό λαό ότι θα πρέπει να δεχτεί μια σειρά από άδικα και ατελέσφορα μέτρα, όπως: λιτότητα, παρ΄ότι δεν υπήρξε ευμάρεια τα προηγούμενα χρόνια, «μεταρρυθμίσεις» στην αγορά εργασίας, που ήδη ανέβασαν την ανεργία πάνω από 11%, υψηλότερη φορολογία, που ήδη χτύπησε τους πιο ευάλωτους, και περικοπές για να μειωθεί το δημόσιο χρέος, έστω κι αν το διακρατούν κυρίως οι εγχώριες τράπεζες και άρα δεν είναι έρμαιο των διεθνών «αγορών». Με δύο λόγια, η Ιταλία θα πρέπει να μπει σε τούνελ χωρίς έξοδο, για να έχει την ικανοποίηση ότι θα μείνει στο ευρώ από το οποίο δεν έχει κερδίσει κάτι μέχρι σήμερα.

Τα ίδια περίπου όμως είπε και ο «σοβαρός» Μπερσάνι, ο οποίος κατέδειξε με τραγικό τρόπο την κατάντια της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Δέσμιος κι αυτός του ευρωπαϊσμού, παρουσιάστηκε ωςεγγυητής της γερμανικής πολιτικής.

Χωρίς άλλες επιλογές, οι ψηφοφόροι εκτόξευσαν τον Γκρίλο και νεκρανάστησαν τονΜπερλουσκόνι. Και οι δύο τόλμησαν να πουν στον ιταλικό λαό ότι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ξεκινούν από την ΟΝΕ και την Ε.Ε., ότι το ευρώ δεν αξίζει καμία θυσία, ότι η εθνική κυριαρχία παραμένει βασικό εργαλείο για τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Η απόρριψη της γερμανικής πολιτικής από τους Ιταλούς ψηφοφόρους ξαναφέρνει την κρίση της Ευρωζώνης στο προσκήνιο. Αποκλείεται πλέον να υπάρξει ιταλική κυβέρνηση που θα συναινέσει στη λιτότητα, στην απορρύθμιση και στις ιδιωτικοποιήσεις. Το επόμενο διάστημα είναι πιθανόν οι χρηματοπιστωτικές αγορές να πιέσουν ξανά ανεβάζοντας τα ιταλικά σπρεντ. Δεν είναι ξεκάθαρο πως θα μπορέσει να παρέμβει η ΕΚΤ για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, δεδομένου ότι απαιτεί τη λήψη μέτρων λιτότητας, πριν αγοράσει κρατικά ομόλογα. Η ώρα της κρίσεως για το Βερολίνο είναι ακόμη μπροστά.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Τσίπρας: Επενδύσεις παραγωγικές και όχι πειρατικές

Αναρτήθηκε από τον/την arch στο Μαρτίου 5, 2013

Συναντήσεις με τον περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, τους δημάρχους και στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης είχε σήμερα ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.

 Όπως είπε ο κ. Τσίπρας, η Θράκη, ένας ιστορικός και ευαίσθητος τόπος, χρειάζεται επενδύσεις για ανάπτυξη και όχι για λεηλασία, επενδύσεις που θα αναδείξουν τα ιδιαίτερα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής και που δεν θα λεηλατήσουν το φυσικό περιβάλλον.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημείωσε πως υπάρχουν πολλά  μοντέλα επενδύσεων: «Το Νορβηγικό, για παράδειγμα, μοντέλο όπου, με πυρήνα το δημόσιο συμφέρον, υπάρχουν επενδύσεις και αξιοποίηση των φυσικών πόρων με κοινωνική ανταποδοτικότητα. Υπάρχει και το μοντέλο της Νιγηρίας, όπου μεγάλες πολυεθνικές απομυζούν τους εθνικούς πόρους, αφήνοντας σκουπίδια και λεηλασία στην τοπική οικονομία και κοινωνία».

Απευθυνόμενος στην κυβέρνηση, ο κ. Τσίπρας πρόσθεσε πως «ο κ. Σαμαράς πρέπει να επιλέξει με ποιο μοντέλο επενδύσεων είναι», σημειώνοντας πως «αν είναι με το μοντέλο της λεηλασίας, τότε είναι βέβαιο ότι θα βρει απέναντί του όχι τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα βρει απέναντί του το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας που θέλει να ζήσει με προοπτική».

Την αντίθεσή του στην εξόρυξη χρυσού στο Πέραμα Αλεξανδρούπολης επανέλαβε ο Περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης Άρης Γιαννακίδης.

«Εμείς γνωστοποιούμε σ΄ ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο –και σήμερα βρισκόμαστε εδώ στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ- την πλήρη ομοθυμία και την εκπεφρασμένη αδιατάρακτης στο χρόνο έκφρασης όλης της θεσμικής κοινωνίας ότι η συγκεκριμένη επένδυση δεν συνάδει με το δικό μας αναπτυξιακό πρόταγμα και με το δικό μας στρατηγικό αναπτυξιακό σχεδιασμό, όπως έχει διαβουλευτεί και συναποφασιστεί και συγκεκριμενοποιηθεί από την τοπική κοινωνία» δήλωσε. Πρόσθεσε πως «όποιος αποφασίσει για μας, χωρίς εμάς, τότε θα μας βρει καθολικά απέναντι».

Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι δηλώσεις του δημάρχου Αλεξανδρούπολης Βαγγέλη Λαμπάκη ο οποίος την προηγούμενη εβδομάδα είχε ζητήσει από τον Καναδό πρέσβη να αφήσει ήσυχη τη Θράκη.

newsbomb.gr

ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Την περασμένη Κυριακή 24/2 στο αμφιθέατρο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ 28 συλλογικότητες (λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές αγώνα, συνδικαλιστικά και εργατικά σχήματα) συζητήσαμε την πρόταση των Επιτροπών αγώνα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» για προειδοποιητική λαϊκή στάση πληρωμών. Ομόφωνα η συνέλευση συντονισμού αποφάσισε να υιοθετήσει την πρόταση και να την κάνει πράξη, δράση ανατροπής που θα αναπτυχθεί με δεκάδες πρωτοβουλίες ενημέρωσης και εκδηλώσεις σε κάθε γειτονιά, θα κορυφωθεί με παλλαϊκό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στα τέλη Μάρτη και θα ξεκινήσει από την 1^η Απρίλη με γενικευμένη λαϊκή στάση πληρωμών σε ΔΕΚΟ/ΕΦΟΡΙΑ/ΤΡΑΠΕΖΕΣ. Όλοι αντιλαμβανόμαστε και κάθε προοδευτική πολιτική παράταξη διακηρύσσει ότι ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Οι σχεδιασμοί της ισοπέδωσης και της φτωχοποίησης όλης της κοινωνίας πρέπει να σταματήσουν τώρα. Μοναδικός δρόμος είναι η ανατροπή τους προκειμένου ο λαϊκός παράγοντας να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, να την επιβάλλει και μαζί να επιβάλλει πολιτικές στον αντίποδα αυτών που γεννούν ανεργία, φτώχεια, απογοήτευση, αδιέξοδα, θάνατο. Δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία και νέες συλλογικότητες συζητούν και σχεδιάζουν τη συμπόρευσή τους στην ίδια αντίδραση. Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι οργανώσεις και τα πολιτικά κόμματα της αριστεράς που μιλούν για ανυπακοή και ανατροπή δεν έχουν πάρει θέση. Οπωσδήποτε βρισκόμαστε στην αρχή αυτής της λαϊκής εκστρατείας, αλλά δεν περισσεύει χρόνος. Μαζί με τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία που δοκιμάζεται καθημερινά, δοκιμάζονται οι πολιτικές και τα ανατρεπτικά τα λόγια τα μεγάλα των πολιτικών σχηματισμών που δηλώνουν απέναντι από το μνημονιακό μέτωπο της τροικανής κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ, του ΣΕΒ και των τραπεζιτών. Ελπίζουμε οι διακηρύξεις τους περί ανατροπής να μην αποδειχτούν ανέξοδες και φρούδες. Καλούμε κάθε πολιτική παράταξη, και τους συνδικαλιστικούς φορείς να πάρουν τώρα θέση. Η λαϊκή αντεπίθεση που ξεκίνησε από τα κάτω  δεν θα σταματήσει. Θα προχωρήσει και θα φέρει ανατροπές. Θα ανατρέψει αυτούς που σχεδιάζουν και ανατρέπουν τις ζωές μας κι αυτούς που εύκολα καλλιεργούν αυταπάτες και σκέπτονται το λαό στο παρασκήνιο και τη διαχειριστική τους λογική στο προσκήνιο. Οι επόμενες μέρες θα αποδειχτούν κρίσιμες και χρήσιμες για συμπεράσματα. Αναμένουμε…

MEGA ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΗΣ ΔΟΣΙΛΟΓΗΣ ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ!

Μαγκάλι ή ΜΕΓΚΑ-λι;

 

Το πρώτο, το μαγκάλι, είναι κορυφαίο δείγμα της απόλυτης φτώχειας ενός λαού που επιβίωνε μέσα στον πόλεμο, στην γερμανική κατοχή, στον εμφύλιο και στις αναθυμιάσεις του μονοξειδίου του άνθρακα που τον αποτελείωναν..

Το δεύτερο, το μεγκα-λι, είναι κορυφαίο δείγμα σύγχρονης προπαγάνδας, δωσιλογισμού και συναίνεσης σε μια πρωτοφανή βία στην πλάτη ενός λαού που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στον πόλεμο που εξαπέλυσε εναντίον του η νεοφιλελεύθερη αγορά των τοκογλύφων με τους υπαλλήλους της πολιτικούς και τεχνοκράτες, να επιβιώσει μέσα στην φτωχοποίηση και στις αναθυμιάσεις μιας «ενημέρωσης» που τον κρατά αποτελειωμένο σε κατάσταση καταστολής και διαρκούς παθητικότητας..

Είναι κορυφαίο δείγμα μιας εξαθλιωμένης «ενημέρωσης» που αποτελεί ακραίο αντεθνικό και αντιλαϊκό φαινόμενο ενός πάλαι ποτέ μεγάλου ευρωπαϊκού πολιτισμού που σήμερα βιώνει το ναδίρ της φθοράς και παρακμής του. Μιας «ενημέρωσης» που είναι εντεταλμένη να διακηρύσσει ότι τα μνημόνια δήθεν αποτελούν μια αδήριτη αναγκαιότητα που, σκοτώνει μεν ανθρώπους, αλλά αφήνει ανέπαφα τα κτίρια μιας άδειας και έρημης πατρίδας..

Μιας «ενημέρωσης» που προπαγανδίζει πως οι πολίτες που αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν να ζήσουν εξαθλιωμένοι και ταπεινωμένοι, έχουν ..ψυχολογικά προβλήματα.. Πού όταν πεθαίνουν από τις αναθυμιάσεις μαγκαλιών γιατί αδυνατούν να πληρώσουν το πετρέλαιο, φταίνε οι ίδιοι γιατί δεν ήξεραν πως το μονοξείδιο σκοτώνει..

Γεμίζουν τον κόσμο με ενοχές και φόβο ώστε, αντί να οξυγονώνεται ο εγκέφαλος με το οξυγόνο της ενημέρωσης για να μπορεί να επιλέγει, βάλλεται με τις αναθυμιάσεις της προπαγάνδας με αποτέλεσμα να διατηρείται σε κατάσταση διαρκούς καταστολής και παθητικότητας απέναντι σε αυτό που τον σκοτώνει. Έτσι, η καθημερινή βία, οι στρατιές των ανέργων, οι χιλιάδες αυτοκτονίες, οι θάνατοι από την εξαθλίωση και την έλλειψη στοιχειωδών αγαθών επιβίωσης –που έως τώρα αποτελούσαν κατακτήσεις ενός πολιτισμού αιώνων, γίνονται συνήθεια, θεωρούνται φυσικά και θεμιτά και επομένως αποδεκτά..

Μαγκάλι ή μεγκά-λι; Ίδιες είναι οι αναθυμιάσεις και των δύο και ίδιος είναι και ο τρόπος αντιμετώπισης τους. Το πρώτο αντιμετωπίζεται με ανοιχτά παράθυρα και καθαρό οξυγόνο και το δεύτερο με ανοιχτά παράθυρα στη ζωή και καθαρή σκέψη για γεννηθεί το κουράγιο προς τη μόνη διέξοδο που μας απομένει. Την αντίσταση και τον ξεσηκωμό.. Άντε ρε παιδιά να ετοιμαζόμαστε δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα..

(αφιερωμένο στην μνήμη των αδικοχαμένων φοιτητών της Λάρισας)

http://sofistis.wordpress.com

ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ Ο ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΥΡΕΤΑΙ ΑΔΙΚΩΣ!!!

Γράφει ο Χάρρυ Κλύνν

Ο κ. Βενιζέλος, ως μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής, διερευνούσε το σκάνδαλο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, χαρακτήριζε την υπόθεση ως «προεκλογική σκανδαλολογία» (σελ. 233 του Πορίσματος) και αποφαινόταν:

«Δεν προκύπτει κανένα στοιχείο πιθανής τέλεσης ποινικού αδικήματος από τους πρώην υπουργούς Εθνικής Άμυνας κκ Απόστολο – Αθανάσιο Τσοχατζόπουλο και Γιάννο Παπαντωνίου και τα στελέχη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Αμύνης, που επί μήνες προσεβλήθηκαν και διασύρθηκαν αδίκως». (σελ. 303).

Παραθέτω και την τότε άποψη του τότε εκπροσώπου της ΝΔ Γιάννη Μιχελάκη, χωρίς, ασφαλώς, να γνωρίζω εάν εξακολουθεί να είναι η ίδια μετά την κραυγαλέα στήριξη του κόμματός του στον Βενιζέλο στη δυσώδη υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Διαβάστε τη δήλωση Μιχελάκη και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:

«Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες εταιρίες και ο ίδιος πρωταγωνιστής. Αυτό είναι …το ΠΑΣΟΚ του Άκη Τσοχατζόπουλου, του Τσουκάτου, του Μαντέλη και του Παπακωνσταντίνου. Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη, του Παπανδρέου, του Βενιζέλου. Το ΠΑΣΟΚ που δεν αλλάζει».

http://harryklynn.blogspot.gr/