Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι, εκτός κι αν η Τρόικα νομίζει αλλιώς

Καλημέρα, προς το μέσον του οδεύει και ο Μάρτιος, καίγοντας ξύλα, πετρέλαιο, αέριο και ηλεκτρικό, γρήγορα περνάει ο καιρός, πολλά χρέη πίσω του αφήνει, έξι στους δέκα Ελληνες αδυνατούν πλέον να πληρώσουν, εφορία, τράπεζες, λογαριασμούς - μια χαρά πάμε

για να μας βγάλει στις... αγορές ο κ. Σαμαράς αρχές Μαΐου, λίγο πριν από τις εκλογές που αρχίζουν να παχαίνουν οι μύγες για να μπορούν να κυκλοφορήσουν τον Αύγουστο - ώς πότε θα κρατήσει αυτή η φάρσα,

να ξεκινάει η κάθε μέρα με μια τραγωδία;

Δύο συμπατριώτες μας αυτοκτόνησαν στην αρχή της βδομάδας, και οι δύο στο Ηράκλειο, και ο δύο για χρέη. Πόσοι άλλοι έχουν επίσης θέσει τέλος στη ζωή τους για τους ίδιους λόγους, χωρίς το δράμα τους να δημοσιοποιηθεί;

Ζούμε πλέον σε έναν βάλτο ακινησίας και περιμένουμε πάντα το χειρότερο, ποτέ το καλύτερο, ζούμε μέσα σε μια κινούμενη άμμο που ρουφάει όποιον προσπαθήσει να ξεφύγει - έλεγε προ ημερών ο Μπόνο (δεξιός κι αυτός) στην ευρωσύναξη των δεξιών τεράτων, αναφερόμενος στην Ιρλανδία, ότι «η Τρόικα μας πήδηξε»! Φαντάσου! Με μείωση μισθών εκεί 7%, και

με μείωση μισθών στην Ελλάδα 36% (συν 40% αύξηση της φορολόγησης), τι πήδηγμα έχουν ρίξει αυτοί οι ελέω θεού(;) επιβήτορες στην «ισχυρά Ελλάδα»!

Βεβαίως, ο πολύς Μπόνο συνέχισε λέγοντας ότι «όμως ο ιρλανδικός λαός τα κατάφερε». Τι κατάφερε; να γίνει σκλάβος; μάλιστα με τις «δικές του δυνάμεις» κι όχι μόνον της Τρόικας; Μεγάλη επιτυχία! Οπως και για τους Ισπανούς, τους Πορτογάλους, τους Ιταλούς, αύριο για τους Γάλλους, όλοι, για να μην πάνε οι θυσίες μας χαμένες, πρέπει να γίνουμε σκλάβοι. Και για να μη μας κάνει

σκλάβους η Τρόικα, πιο καλά θα ήταν να γίνουμε από μόνοι μας, για να μην της έχουμε και την υποχρέωση!

Με έναν λόγο, όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι, ώσπου η Τρόικα να τους κάνει σκλάβους.

Ωραία! Σε ανώτερο στάδιο απ’ αυτό, ούτε ο διαφωτισμός, ούτε η δημοκρατία, ούτε ο καπιταλισμός μπορούν να ανέβουν.

Μπορούν όμως να κατεβούν.

Κι άλλο;

Κι άλλο!

Τι ζητάει τώρα η Τρόικα, ώστε να τελειώσει τη δουλειά της και ύστερα να έλθει επιτέλους σε αυτόν τον τόπο η ανάπτυξη;

1. Ομαδικές απολύσεις.

2. Εισαγωγικόν μισθό στο Δημόσιο όμοιον με τον εισαγωγικό στον ιδιωτικό (στο τέλος θα είναι 300 ευρώ «καθαρά» και στους δύο).

3. Κατάργηση των τριετιών. Με 500 ευρώ θα μπαίνεις σε μια δουλειά, με 500 ευρώ θα βγαίνεις μετά τριάντα-σαράντα χρόνια. Στα 1.200 ευρώ βρίσκεσαι τώρα δουλεύοντας ήδη δέκα χρόνια, βγάλε τις τριετίες θα σου λέει το αφεντικό, αλλιώς θα πάρω άλλον, καινούργιον, πιο νέον, χωρίς τριετίες.

Ζούγκλα;

Βεβαίως!

Ο καθένας θα μπορεί να διαλέξει αν θα δουλεύει για τον χιμπατζή ή τονουρακοτάγκο.

Και τότε οι γορίλες θα φέρουν την ανάπτυξη. Με μισθούς Κίνας - γιατί να τρέχουν οι Ευρωπαίοι στις εσχατιές της Ασίας για φθηνά μεροκάματα, αν μπορούν να εγκαθιδρύσουν μια σειρά μικρές Κίνες στην Ευρώπη, γλιτώνοντας και τα μεταφορικά;

Εκεί να δεις ανάπτυξη! εκεί να δεις δουλειά (για όλους τους σκλάβους). Αρκεί να πληρώνουν (απ’ τους χαμηλούς τους μισθούς) το δημόσιο χρέος (που θα φθάσει στον Θεό), τα ιδιωτικά χρέη (επιμηκυνόμενα επί ορίου ζωής), τους φόρους τους, τα χαράτσια, τους λογαριασμούς και ό,τι άλλο αντέχει ένας γάιδαρος πριν να τα τινάξει ή πριν να αποφασίσει να πετάξει.

Λέμε πολλά, για το χρέος, τα δάνειο, τις δόσεις, το πλεόνασμα, τα μνημόνια, τις αγορές, τους οίκους αξιολόγησης, η ουσία είναι μία. Η κρίση είναι ένα εργαλείο για τη μεταμόρφωση χωρών και τη μετάλλαξη λαών. Ηδη από

τις αρχές της κρίσης, η στήλη αυτή υποστήριζε και υποστηρίζει ότι η διαχείριση της κρίσης σκοπό έχει τη δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών,ζωτικών χώρων και προτεκτοράτων,

όπου η εργασία θα παράγει πλούτο σε συνθήκες σκλαβιάς, στρατοπέδου αναγκαστικής εργασίας. Τι ζητάει τώρα η Τρόικα; αυτά ακριβώς!

Τι έχει κάνει έως τώρα η Τρόικα; Οσα οδήγησαν σε αυτά ακριβώς!

Πώς τα πέτυχε αυτά η Τρόικα; Με κεραυνοβόλο πόλεμο. Ο οποίος, σε επίπεδο προπαγάνδας πάει λάου-λάου, ενώ σε επιχειρησιακό επίπεδο εκτυλίσσεται με ταχύτητα πυρκαγιάς, Ποιοι βοήθησαν στη επιτυχία της καταστροφής; Αυτοί που ατιμώρητοι εξακολουθούν να τσιρίζουν στην αγορά ότι είναι οι μόνοι που μπορούν να μας σώσουν.

Εχει κρεμασθεί η Ελλάδα στο τσιγκέλι του χασάπη κι αυτοί εξακολουθούν σαν κοινοί κανίβαλοι να τρώνε τα καλύτερα (αλλά και τα χειρότερα) κοψίδια, προσφέροντας κι από πάνω οι θεομπαίχτες θυσία στην πατρίδα την ίδια της την τσίκνα.

Ποιος ετοίμασε την καταστροφή; ο κ. Σημίτης! - πρώτο και καλύτερο ζόμπι τώρα στο μόρφωμα 58, της «ελιάς», του «ποταμιού» κι όλης αυτής της φαιδράς, αλλά αισχρότατης χλωρίδας, Ποιος άνοιξε την κερκόπορτα στην Τρόικα; ο Γιωργάκης! - κι αυτός ατιμώρητος, τραγουδάει ακόμα

σαν τον αρκουδιάρη στα πανηγύρια: δες πώς χορεύει δεμένη αρκούδα η Ελλάδα τον χορό σαν πατάει σε αναμμένα κάρβουνα;

Τώρα ο κ. Σαμαράς κάνει σχέδια επί σχεδίων, πώς θα ξαναγελάσει τον λαό, πώς θα του τη φέρει ξανά, ώστε να επιζήσει στις εκλογές και να μπορέσει αμέσως μετά να πάρει η Τρόικα τα τελευταία μέτρα, ένα Τρίτο Μνημόνιο ώς τη Δευτέρα Παρουσία - διότι, αν

κάτι τέτοιο συμβεί, μόνον στη Δευτέρα Παρουσία θα αναστηθεί η Ελλάδα, λάφυρο ώς τότε κρεμασμένο στου Μαμωνά και του Μολώχ τους ναούς.

............................................................................................

Το παγκόσμιο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος των πάντων προς τους πάντες ανέρχεται στο ιλιγγιώδες ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Πρόκειται για μια φούσκα αστρονομικών διαστάσεων.

Η Γερμανία. Το χρέος της, δημόσιο και ιδιωτικό, υψώνεται πάνω από τα4 τρισεκατομμύρια ευρώ!! Πάνω δηλαδή από το 176% του ΑΕΠ της χώρας, Αν ίσχυε το Μάαστριχτ, η Γερμανία όχι μόνον θα έπρεπε να είναι υπό επιτήρησιν αλλά στα σίδερα. Και στα τέσσερα.

Δεν είναι θέμα Μάαστριχτ λοιπόν, ούτε άλλων συνθηκών, αλλά υπόθεση συσχετισμού ισχύος (όπως πάντα), υπόθεση ζούγκλας, υπόθεσηφασισμού του ισχυρότερου προς τον ασθενέστερο, υπόθεση ενός ακήρυκτου πολέμου

που βρίσκεται σε εξέλιξη παντού στον πλανήτη, αλλού με τουςτόκους κι αλλού με τα όπλα. Οι κρίσεις είναι εργαλείο. Με το οποίο ο καπιταλισμός διαμορφώνει την πραγματικότητα - σ’ αυτήν την πραγματικότητα η Ελλάδα πάει για την «τελική της λύση» - ένα φθηνό θέρετρο, ένα ακόμα πιοφθηνό προτεκτοράτο.

Εκτός αν η Αριστερά...

ο Στάθης στον Ενικό

Ή με την Ευρώπη Μέρκελ - Γιούνκερ ή με την Ευρώπη των λαών

• Σίμος Χρήστος
• |
• 11.03.2014

Αλ. Τσίπρας στο Δουβλίνο

Το δίλημμα των ευρωεκλογών του Μαΐου είναι "ή με την Ευρώπη των Μνημονίων και της τρόικας ή με την Ευρώπη των λαών", τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος του ΚΕΑ για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Αλέξης Τσίπρας, στην ομιλία του στο συνέδριο που διοργάνωσε το δίκτυο transform!europe από κοινού με το Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου στην ομώνυμη πόλη, τρεις μέρες μετά το συνεδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, το οποίο επέλεξε τον Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ για υποψήφιό του για την ίδια θέση. Ο Αλ. Τσίπρας τόνισε πως το "success story" των μνημονιακών δυνάμεων έχει οδηγήσει την Ευρώπη στην καταστροφή, ενώ υπογράμμισε πως οι επερχόμενες ευρωεκλογές μπορούν να αποτελέσουν την αφετηρία για μια συνολική αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, με επίκεντρο τον τερματισμό της πολιτικής της λιτότητας.

Η υποψηφιότητα Γιούνκερ προσωποποιεί τη συνέχιση της λιτότηταςΗ διήμερη επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής του περιοδείας ενόψει των ευρωεκλογών, ολοκληρώνεται σήμερα Τρίτη. Το πρόγραμμα των σημερινών επαφών του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει συνάντηση στο Κοινοβούλιο με την ηγεσία του Sinn Fein και τον πρόεδρό του Gerry Adams, συνάντηση με τους ηγέτες των εργατικών συνδικάτων Mandate, Unite, ICTU και τέλος συνάντηση με την Ελληνική Κοινότητα Ιρλανδίας. Χθες ο Αλ. Τσίπρας είχε συνάντηση με τον ευρωβουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας Πολ Μέρφι στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Δουβλίνο.

Σχολιάζοντας τον υποψήφιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκου Κόμματος για την προεδρία της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο Αλ. Τσίπρας σημείωσε πως πρόκειται για μια υποψηφιότητα "που αποτελεί την προσωποποίηση της λιτότητας". Και πρόσθεσε: "Είναι η επιλογή της Άνγκελα Μέρκελ, του Έντα Κένι (σ.σ.: πρωθυπουργός της Ιρλανδίας και αντιπρόεδρος του ΕΛΚ) και του Αντώνη Σαμαρά".

Ο Αλ. Τσίπρας σημείωσε πως το συνέδριο του transform!europe κατάφερε "μέσα σε μια μέρα μόλις να αποδομήσει το περίφημο "success story" που επιχείρησε με μεγάλο κόπο να στήσει το συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος". Και πρόσθεσε: "Το συνέδριο του ΕΛΚ είναι το συνέδριο της Ευρώπης της λιτότητας και του φόβου". Στον αντίποδα, το συνέδριο του transform!europe αποτελεί "το συνέδριο της ελπίδας και της αλλαγής".

Οι ευρωεκλογές του Μαΐου μπορούν να αλλάξουν την πορεία της Ευρώπης

"Το δίλημμα των ευρωεκλογών του Μαΐου είναι ή με την Ευρώπη της Μέρκελ και του Γιούνκερ ή με την Ευρώπη των λαών" τόνισε ο Αλ. Τσίπρας. Και πρόσθεσε: "Για πρώτη φορά στην ιστορία, η ψήφος των Ευρωπαίων πολιτών έχει περισσότερη αξία παρά ποτέ! Είναι μια ψήφος με ισχύ και δυναμική. Μπορεί και πρέπει να αλλάξει την πορεία της Ευρώπης". Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε πως ο "νεοφιλελευθερισμός και η γερμανική κυριαρχία έχουν οδηγήσει την Ευρώπη σε στρατηγικό αδιέξοδο". Επιπλέον τόνισε πως "η πολιτική της λεγόμενης εσωτερικής υποτίμησης έχει αποτύχει. Πλέον η κοινωνική συνοχή και η δημοκρατία τίθενται υπό απειλή". Και πρόσθεσε: "Η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης δεν είναι η λύση για την κρίση: Είναι η ίδια η κρίση".

Ο υποψήφιος του ΚΕΑ για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σημείωσε πως η πολιτική των Μνημονίων και της λιτότητας "έχει σχηματίσει ένα 'χρηματικό τείχος' ανάμεσα στους δανειστές και τους δανειζόμενους. Ένα τείχος που παράγει κοινωνίες των δύο τρίτων. Με το ένα τρίτο να δρα σαν να μην υπάρχει κρίση και τα υπόλοιπα δύο τρίτα να σπρώχνονται στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Πρόκειται για τις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις και την πρώην μεσαία τάξη". Ωστόσο υπογράμμισε πως οι εκλογές του Μαΐου "μπορούν να αλλάξουν τον συσχετισμό" με αποτέλεσμα να "ανάψει το πράσινο φως για την Ευρωπαϊκή Αριστερά, ένα πράσινο φως για την Ευρώπη της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας".

Οι Σοσιαλδημοκράτες είναι συνυπεύθυνοι για την κρίση, η Ακροδεξιά είναι απότοκο της πολιτικής της λιτότητας

Στις επερχόμενες ευρωεκλογές οι Ευρωπαίοι πολίτες "θα επιλέξουν για την Ευρώπη και τις ζωές τους, έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα σε τρεις πολιτικούς πόλους", τόνισε ο Αλ. Τσίπρας σημειώνοντας πως επικεφαλής είναι ο πόλος της Άν. Μέρκελ. Ωστόσο, τόνισε πως η πολιτική της εκπροσωπείται "και από τον κ. Γιούνκερ και από τον κ. Σουλτς ταυτόχρονα" σε ό,τι αφορά τις υποψηφιότητες για την προεδρία της Κομισιόν.

Μιλώντας λοιπόν για τον πρώτο πόλο, τον νεοφιλελεύθερο δηλαδή, ο Αλ. Τσίπρας τόνισε πως είναι αυτοί που "υποστηρίζουν κι εφαρμόζουν την καταστροφική πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης στην Ευρώπη". Και πρόσθεσε: "Τώρα που είμαστε στην προεκλογική περίοδο, κάποιοι από αυτούς παριστάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα". Απευθυνόμενος προς τον υποψήφιο των Σοσιαλδημοκρατών, ο Αλ. Τσίπρας υπογράμμισε: "Στην Ελλάδα ο κ. Σουλτς υποστηρίζεται και υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που πήρε τη θεμελιώδη πολιτική απόφαση για τα Μνημόνια. [...] Κύριε Σουλτς, είναι ορθή η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης;".

Ο δεύτερος πόλος, τόνισε ο Αλ. Τσίπρας, είναι οι πολιτικές δυνάμεις της "Ακροδεξιάς, της λαϊκιστικής Δεξιάς και του νεοναζισμου. Πρόκειται για τα 'ορφανά' της πολιτικής της λιτότητας της κ. Μέρκελ". Ο Αλ. Τσίπρας σημείωσε πως "το πολιτικό σχέδιο του πόλου αυτού είναι απλοϊκό: επιδιώκουν την επιστροφή στην Ευρώπη των εθνικών ανταγωνισμών. Η οποία οδηγεί σε ακόμα βαθύτερα σκοτάδια από αυτά του νεοφιλελευθερισμού: στην αιματοβαμμένη Ευρώπη του Χίτλερ".

Αριστερά, ο πόλος της δημοκρατίας

"Η Ευρωπαϊκή Αριστερά αποτελεί τη μόνη δημοκρατική εναλλακτική λύση στον νεοφιλελευθερισμό", τόνισε ο Αλ. Τσίπρας. Και πρόσθεσε: "Είμαστε η μοναδική επιλογή για τη δημοκρατική, οικολογική και κοινωνική επαναθεμελίωση της Ευρώπης". Μιλώντας για τις προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε σε τέσσερις άξονες: 1. "Δημοκρατική αναδιοργάνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης". 2."Τερματισμός της λιτότητας και συντονισμένη επανεκκίνση των ευρωπαϊκών οικονομιών". 3. "Βαθμιαίος οικολογικός μετασχηματισμός της παραγωγικής διαδικασίας".4. "Μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού νομικού πλαισίου για τη μετανάστευση".

Το συνέδριο χαιρέτισε ο διευθυντής του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς Χάρης Γολέμης. Από το ΙΝΠ συμμετείχαν επίσης η Μαρία Καραμεσίνη, καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου ως ομιλήτρια και η Έλενα Παπαδοπούλου ως συντονίστρια πάνελ. Μεταξύ άλλων, στο συνέδριο μίλησαν ακόμα ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητης του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ανάμεσα στις ομιλίες που ξεχώρισαν ήταν αυτή της ευρωβουλευτή του πορτογαλικού Μπλόκο της Αριστεράς Μαριάννας Μορτάγκουα, η οποία υπογράμμισε πως "η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει έναν ακόμα ΣΥΡΙΖΑ σε κάποια χώρα της Ε.Ε.".

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Χρειαζόμαστε εναλλακτικά οικονομικά παραδείγματα

Ο νεοφιλελευθερισμός έχει αποδομήσει τον πλουραλισμό, που ήταν ο βασικό επιχείρημα των δυνάμεων της Δύσης έναντι του σοβιετικού "κρατισμού" την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, τόνισε ο Ευκλ. Τσακαλώτος. Ο συνδυασμός της ιδιωτικής πρωτοβουλίας με τον ισχυρό δημόσιο τομέα τέλειωσε με τον νεοφιλελευθερισμό, ο οποίος επέβαλε τη λογική της αγοράς σε όλα τα πεδία της οικονομίας και της κοινωνίας, υπογράμμισε. Στο πλαίσιο αυτό τόνισε πως η Αριστερά οφείλει να δημιουργήσει χώρο προκειμένου να φτιαχτούν εναλλακτικά οικονομικά παραδείγματα κοινωνικής οικονομίας βασισμένα στις τοπικές ανάγκες και παραγωγικές ιδιαιτερότητες. Επιπλέον επεσήμανε πως, ακόμα και πριν από την περίοδο της παγκοσμιοποίησης, η λύση που είχε ως επίκεντρο την εθνική οικονομία, όπου δοκιμάστηκε από την Αριστερά, απέτυχε κατά τις δεκαετίες του 1970 και '80, με κορυφαίο το παράδειγμα της Γαλλίας και το περίφημο Κοινό Πρόγραμμα.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Η συστολή του Γερμανού προέδρου κατά την επίσκεψή του στην Ελλάδα έμοιαζε ανυπόκριτη. Ειδικά όταν βρέθηκε ενώπιον θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας και επισκέφθηκε τόπους μαρτυρίου... 

του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Το ίδιο και η «συγγνώμη» του. Καλοδεχούμενη. Όμως η «συγγνώμη» δεν παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Όπως  δεν είχε παράξει και η «συγγνώμη» του Κλίντον για τον ρόλο και τη στάση των ΗΠΑ όσον αφορά τη χούντα των συνταγματαρχών.

Όπως το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων δεν κλείνει με...

την αναγνώριση από τη Γερμανία της ηθικής του διάστασης έτσι και η ηθική διάσταση του θέματος δεν επιτρέπει σε κανένα στην Ελλάδα να το χρησιμοποιεί με όρους εσωτερικής κατανάλωσης. Ως αφορμή για εκτόξευση πυροτεχνημάτων πολιτικής επιβίωσης ή πολιτικής υστεροφημίας.

Η απαίτηση του ελληνικού λαού για την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος καταβολής των γερμανικών επανορθώσεων δεν μπορεί παρά να στρέφεται κυρίως προς την ελληνική κυβέρνηση. Η οποία κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι «η Ελλάδα θέτει πάντοτε αυτό το θέμα (σσ: των γερμανικών αποζημιώσεων) σε όλες τις διμερείς συναντήσεις με τη γερμανική κυβέρνηση και θα εξακολουθεί να το θέτει». Αυτό ανέφερε στη Βουλή ο υφυπουργός Εξωτερικών κ. Γεροντόπουλος. Αυτή, όμως, είναι η μια εκδοχή της πραγματικότητας. Η άλλη εκδοχή της πραγματικότητας είναι εκείνη που ισχυρίζεται η Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή (Ομοσπονδιακό Έντυπο 18/451, 6/02/2014),  σύμφωνα με την οποία: «Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ασκήσει τέτοιου είδους αξιώσεις...». Εσείς ποια νομίζετε ότι είναι η αλήθεια;...

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι το θέμα τίθεται μεταξύ τυρού και αχλαδιού στις διμερείς συναντήσεις, αυτό απέχει παρασάγγας από το να αποτελεί «διεκδίκηση». Αν το ελληνικό κράτος «διεκδικούσε» την καταβολή των γερμανικών επανορθώσεων, τότε δεν θα φτάναμε στο σημείο να ακούμε πριν από δυο χρόνια στη Βουλή από τον κ. Σταϊκούρα σχετικά με τους φακέλους της υπόθεσης των γερμανικών αποζημιώσεων ότι οι υπηρεσίες «τους έχασαν» (!), «δεν τους βρίσκουν» (!), «τους ψάχνουν αλλά δεν ξέρουν πού είναι» (!)..

Ευτυχώς, ακόμα κι όταν οι κυβερνήσεις «χάνουν» ή «βρίσκουν» τους φακέλους, ακόμα κι όταν η εκτελεστική εξουσία «ξεχνά» ή «θυμάται» - ανάλογα με τις πολιτικές συγκυρίες – την υπόθεση, υπάρχουν εκείνοι που δεκαετίες τώρα πασχίζουν με ακάματη προσήλωση και κρατούν την υπόθεση ζωντανή. Και αυτοί δεν είναι φυσικά οι εκπρόσωποι των εκάστοτε κυβερνήσεων, αλλά οι άνθρωποι που συγκροτούν το «Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα».

Ας δούμε συνοπτικά σε τί συνίστανται αυτές οι διεκδικήσεις, όπως περιγράφονται στην ανακοίνωση του Συμβουλίου της 26/11/2010. Η Γερμανία μας οφείλει:

1) 7,160 δισ. δολάρια που επιδίκασε υπέρ της Ελλάδας η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για τις καταστροφές που προξένησαν τα γερμανικά στρατεύματα στην οικονομική υποδομή της χώρας.

2) 3,5 δισ. δολάρια από το δάνειο που οι κατοχικές δυνάμεις υποχρέωσαν την Ελλάδα να τους παράσχει, πέραν των εξόδων συντήρησης των κατοχικών στρατευμάτων.

Επιπλέον οφείλουν στην Ελλάδα:

3) Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής από τα μουσεία της χώρας και από τους αρχαιολογικούς χώρους καθώς και

4) τις αποζημιώσεις προς τα θύματα των θηριωδιών των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής σε βάρος των κατοίκων 100 περίπου ολοκαυτωμάτων (πόλεων και χωριών) αλλά και γενικότερα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού.

Αυτά συνθέτουν το δίκαιο όσο και ανεκπλήρωτο αίτημα του ελληνικού λαού. Και αυτά οι ελληνικές κυβερνήσεις τα ξέρουν. 

Και δεν έχουν δικαίωμα να τα βάζουν σε φακέλους που άλλοτε τους «χάνουν» και άλλοτε τους «βρίσκουν» για να τους βάλουν, όμως, στο ράφι... Από πρώτο χέρι, επίσης, οι ελληνικές κυβερνήσεις γνωρίζουν:

Πρώτον: Με διάφορους χειρισμούς η Γερμανία κατάφερε επί δεκαετίες να αναβάλλει την εκπλήρωση αυτών των υποχρεώσεών της μέχρι που φτάσαμε στην υπογραφή από την επανενωμένη Γερμανία της οριστικής συνθήκης ειρήνης στη Μόσχα το 1990, τη λεγόμενη συμφωνία «2+4». Έκτοτε πέρασαν σχεδόν 25 χρόνια με τη μεν Γερμανία να μην εννοεί να αναγνωρίσει και πολύ περισσότερο να εξοφλήσει το χρέος της, τις δε ελληνικές κυβερνήσεις να μην τολμούν να θέσουν ούτε καν ως νύξη το θέμα. Εκτός αν θεωρείται «νύξη» ότι μέσα σε δυόμισι δεκαετίες η εκτελεστική εξουσία περιορίστηκε σε τρεις (!) όλες κι όλες δηλώσεις (από μία του Μητσοτάκη και του Σαμαρά το 1990 και μια του Αβραμόπουλου, πρόσφατα)....

Δεύτερον: Οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, όσον αφορά στις καταστροφές στην οικονομική υποδομή της χώρας και το κατοχικό δάνειο, έχουν υπολογιστεί με αγοραστική αξία δολαρίου του 1938, που σημαίνει (όπως σημειώνει το Εθνικό Συμβούλιο στην ίδια ανακοίνωση) ότι το πραγματικό μέγεθος των οφειλών ξεπερνά σε σημερινές τιμές τα 162 δισ. ευρώ.

Από την πλευρά των ελληνικών κυβερνήσεων η κατάσταση αυτή «αντιμετωπίζεται» ως εξής: Οι ελληνικές κυβερνήσεις

α) Άλλοτε μοιάζουν να κρύβονται – ανομολόγητα - πίσω από τη θεωρία πως «για την Γερμανία το θέμα έχε κλείσει». Αλλά όπως αποκάλυψε χτες η «Real Νews» είναι τα έγγραφα του ίδιου του γερμανικού κοινοβουλίου που αναγνωρίζουν ότι το θέμα του γερμανικού κατοχικού δανείου είναι ανοικτό...

β) Άλλοτε κρύβονται «περιμένοντας» γνωμοδοτήσεις του Νομικού Συμβουλίου του κράτους, που προφανώς είναι χρήσιμες, αλλά η αναμονή τους δεν αποτελεί άλλοθι για την ανυπαρξία πολιτικής δραστηριοποίησης εκ μέρους της εκτελεστικής εξουσίας.

γ) Αυτές οι κυβερνήσεις που δεν κάνουν τίποτα – επί της ουσίας - για την διεκδίκηση των επανορθώσεων, είναι οι ίδιες που παραλαμβάνουν «υποβρύχια που γέρνουν», που συναλλάσσονται με τη «Ζήμενς», τη «Χόχτιφ», την «Ντόιτσε Τέλεκομ», την «Ντόιτσε Μπανκ» κ.ο.κ.

Αυτή είναι η αλήθεια. Την οποία η ελληνική κυβέρνηση θα προσπαθήσει να συσκοτίσει καλυπτόμενη και πάλι – αυτή τη φορά πίσω από τις δηλώσεις του Κάρολου Παπούλια. Η αλήθεια είναι ότι καθ' όλη τη διάρκεια των «διπλωματικών  μαχών» ανά τας Ευρώπας, ουδέποτε τόλμησαν μεταπολεμικά οι εγχώριοι κυβερνώντες να θέσουν επί της ουσίας το θέμα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

Μια αποκαλυπτική ιστορία...

Και κάτι ακόμα:

Το ελληνικό κράτος που επί επτά δεκαετίες από τις ναζιστικές σφαγές μένει με σταυρωμένα τα χέρια, υπήρξαν στιγμές που έφτασε στο σημείο ακόμα και  να «φτύνει» στη μνήμη των θυμάτων. Ναι, να «φτύνει!

Αποκαλυπτική επ’ αυτού είναι η ιστορία της δικαίωσης των κατοίκων του Διστόμου από τον ιταλικό Άρειο Πάγο, στον οποίο προσέφυγαν οι Διστομίτες διεκδικώντας αποζημιώσεις για τις θηριωδίες των ναζί. Αλλά γιατί οι κάτοικοι του Διστόμου αναγκάστηκαν να αναζητήσουν το δίκιο τους στην... Ιταλία; Για τον πολύ απλό λόγο ότι:

Η εκτέλεση ανάλογων θετικών αποφάσεων των ελληνικών δικαστηρίων τορπιλίστηκε, «πάγωσε» και απαγορεύτηκε (!) στην Ελλάδα μετά από παρέμβαση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και των αρμόδιων υπουργών του επί της Δικαιοσύνης.

Και ενώ αυτή ήταν η «πολιτεία» του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ελληνικού κράτους γύρω από το θέμα, όταν η Γερμανία προσέφυγε κατά της απόφασης του ιταλικού Αρείου Πάγου στη Χάγη, τότε η κυβέρνηση Παπανδρέου, το Γενάρη του 2011, δήλωσε όψιμα - και για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης - ότι θα παραβρεθεί ως «συμπαραστάτης» των Διστομιτών στο Δικαστήριο της Χάγης... «Ξεχνώντας», βέβαια, ότι επρόκειτο για μια υπόθεση που η ίδια είχε ναρκοθετήσει στο εσωτερικό της Ελλάδας! 

Υστερόγραφο: Σε τέτοιο βαθμό έχει ναρκοθετηθεί αυτή η υπόθεση που η Χάγη αντί να δικαιώσει τους Διστομίτες, τελικά... ικανοποίησε τις θέσεις της Γερμανίας. Για να αποδειχτούν, και με αυτόν τον τρόπο, δυο πράγματα: Πρώτον, ότι το περίφημο «διεθνές δίκαιο» δεν είναι (ούτε αυτό) «τυφλό». Δεύτερον, ότι το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν θα λυθεί με νομικούς, αλλά με πολιτικούς όρους. Ότι, δηλαδή, πέραν της νομικής του διάστασης, συνιστά ένα κατ' εξοχήν πολιτικό ζήτημα. Και ως τέτοιο, ως πολιτική διεκδίκηση, θα βρει την λύση του. Η πολιτική διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων είναι μονόδρομος για τον ελληνικό λαό. 

Όχι μόνο απέναντι στη Γερμανία. Αλλά – δυστυχώς - απέναντι και στις κυβερνήσεις τις... ελληνικές. Που επειδή ακριβώς είναι ελληνικές, όσοι τις συγκρότησαν και τις συγκροτούν, δεν νοείται ιστορικά να αφεθούν να ξεμπερδέψουν με καμία υποκριτική «συγγνώμη» (που, άλλωστε, ούτε κι αυτή δεν έχουν πει)...

ENIKOS.GR

Πανικός στο ΠΑΣΟΚ πριν από την αναμενόμενη συντριβή

Πανικός και ηττοπάθεια έχει κυριεύσει τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος φοβάται πως το ΠΑΣΟΚ του 12%, στις τελευταίες εθνικές εκλογές, που συνεχίζει να κατρακυλά από τότε, κινδυνεύει να μην εκλέξει ούτε έναν ευρωβουλευτή το Μάιο.

Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με αγγελία κηδείας του ΠΑΣΟΚ και θα προκαλούσε σοβαρή αμφισβήτηση σχετικά με τη νομιμοποίηση της κυβέρνησης και της πλειοψηφίας στην οποία στηρίζεται.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, παρότι όλα τα σημάδια το έδειχναν από την επομένη των εκλογών του 2012, επέμενε να τα αγνοεί και αισθανόταν πανίσχυρος. Πίστευε ότι θα κατάφερνε να το γυρίσει και ότι...

σε τελική ανάλυση η «Ελιά» θα ήταν μια κάποια λύση, αφού σε αυτή θα συνέδραμαν οι Ευρωπαίοι, ο Κώστας Σημίτης αλλά και όλο το φάσμα των οικονομικών παραγόντων και τα ΜΜΕ που τη στηρίζουν σχεδόν απεγνωσμένα.

Και όμως, η τεράστια κινητοποίηση και στήριξη δεν είναι αρκετή, αφού τίποτα από όλα αυτά δεν φαίνεται ικανό να συγκινήσει τη γονατισμένη κοινωνία και τον κορμό της άλλοτε εκλογικής του πελατείας: την κατεστραμμένη σήμερα μεσαία τάξη και τους στοχοποιημένους δημοσίους υπαλλήλους.

Τους μόνους που συγκινεί η «Ελιά» είναι κάποιες κρατικοδίαιτες κυρίως και καλοζωισμένες ελίτ, οι οποίες ελάχιστα ταρακουνήθηκαν από την κρίση και μοιάζουν να ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Αυτή είναι η εικόνα που έχει η κοινωνία σήμερα για τα πρόσωπα που προσπαθούν να αναστήσουν το ΠΑΣΟΚ, ως «κεντροαριστερά».

Ο πρόεδρος του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ -παρότι είχε κάθε λόγο να ανησυχεί πολύ νωρίτερα- νιώθει για πρώτη φορά τον πανικό του τέλους που πλησιάζει. Ως ένδειξη πανικού ερμηνεύθηκε και η διαρροή που έκανε εχθές σε δημοσιογράφους, σύμφωνα με την οποία είπε στον Γ.Παπανδρέου ότι με τη μη στήριξη του στην «Ελιά» βάζει σε κίνδυνο την κυβέρνηση.

Ο Ευ. Βενιζέλος, που ποτέ δεν ήθελε τον Γ.Παπανδρέου στα πόδια του και όλες τις συνεννοήσεις για την «Ελιά» τις έκανε μόνος του με τον Κ. Σημίτη, αφήνοντας τον στο περιθώριο, βρήκε τώρα μια βολική αφορμή να φορτώσει σε εκείνον την αναμενόμενη εκλογική συντριβή.

Στο περιβάλλον του Γ. Παπανδρέου μιλούν για εξωφρενικό θράσος του Ευ. Βενιζέλου, για τον οποίο λένε ότι αφού πρώτα οργάνωσε την ανατροπή του Γ. Παπανδρέου και της κυβέρνησής του το 2011, τώρα του ζητάει να τον υποστηρίξει και ετοιμάζεται να τον κατηγορήσει ότι εάν πέσει η κυβέρνηση θα φταίει αυτός.

Επισημαίνουν επίσης ότι ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ουδέποτε τον συμβουλεύτηκε για την «Ελιά» και ότι δεν νιώθει την υποχρέωση να στηρίξει κάτι που πιστεύει ότι θα αποτελειώσει το ΠΑΣΟΚ.

Στο επιτελείο του Ευ. Βενιζέλου παρατηρούν έντονη κινητικότητα των στελεχών του Γ. Παπανδρέου το τελευταίο διάστημα και πιστεύουν ότι προετοιμάζεται για τη δημιουργία νέου κόμματος.

Πληροφορίες από το ΠΑΣΟΚ επιβεβαιώνουν ότι πράγματι υπάρχει έντονη δραστηριοποίηση στελεχών που πρόσκεινται στον Γ. Παπανδρέου, αλλά αυτή, λένε, δεν αποσκοπεί στην ίδρυση νέου κόμματος, αν και έχει πέσει στο τραπέζι και αυτή η πρόταση. Πρώην συνεργάτης του αναφέρει ότι ο Γ. Παπανδρέου είναι σε εγρήγορση, καθώς σκέφτεται σοβαρά να ξαναδιεκδικήσει το ΠΑΣΟΚ, στην περίπτωση που το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι καταστροφικό.

Της Βασιλικής Σιούτη από ThePressProject, μοντάζ Γρέκι