Η Τουρκία θα χάσει το 25% του εδάφους της αν επιτεθεί στο Αιγαίο

Την ημέρα που η Τουρκία θα αποφασίσει να τεντώσει το σχοινί σε Κύπρο και Αιγαίο, την ίδια μέρα θα χάσει το 25% του εδάφους της!

Ανάλυση του Σάββα Καλεντερίδη

Τις τελευταίες ημέρες ορισμένα ΜΜΕ, παρουσιάζουν -θέλουμε να ελπίζουμε από άγνοια- τις προκλήσεις της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ αλλά και τις «βόλτες» τουρκικών πολεμικών πλοίων στη θάλασσα του Αιγαίου με έναν τρόπο που

 πλήττεται το ήδη καταρρακωμένο ηθικό του ελλληνικού λαού σε Κύπρο και Ελλάδα.

Να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Οι παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου, βόλτες των τουρκικών κορβετών και φρεγατών στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου και οι αβλαβείς διελεύσεις στις Κυκλάδες και ορισμένες φορές ακόμα και στα ανοικτά των ακτών της Αττικής, είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να μας απασχολήσει.
Ιδιαίτερα δε η παρουσία τουρκικών πολεμικών σκαφών στα ελληνικά χωρικά ύδατα, θα πρέπει ούτως ή άλλως να αντιμετωπίζεται με τους τρόπους που προβλέπονται από τα επιχειρησιακά σχέδια των ένδοξων Ενόπλων μας Δυνάμεων, πάντα μέσα στα πλαίσια που ορίζει το διεθνές δίκαιο.
Όσον αφορά στην προκλητική παρουσία του ερευνητικού σκάφους «Μπαρμπαρός» στην κυπριακή ΑΟΖ, τη συνοδεία πολεμικών σκαφών, αυτή θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με γνώμονα το εθνικό συμφέρον αλλά και τα στρατηγικά συμφέροντα της Κύπρου.
Θα το επαναλάβουμε. Το «παιχνίδι» στην περιοχή της Αν. Μεσογείου παίζεται στο γήπεδο του διεθνούς δικαίου, της πολιτικής, της διπλωματίας, των διεθνών σχέσεων και των συμφωνιών με χώρες και ενεργειακές εταιρείες.
Στο γήπεδο αυτό η Κύπρος, η Κυπριακή Δημοκρατία ως κυρίαρχο κράτος, είναι εξαιρετικά ισχυρή, ενώ από την άλλη πλευρά η Τουρκία απολύτως ανίσχυρη.
Να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι η Τουρκία αποπειράθηκε αλεπάλληλες φορές να ανατρέψει τα δεδομένα στο γήπεδο αυτό.

Έκανε διαβήματα σε Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο να ακυρώσουν τις συμφωνίες οριοθέτησης της ΑΟΖ, έκανε αλλεπάλληλα διαβήματα σε ΗΠΑ, Ισραήλ, Ιταλία, Γαλλία και Κορέα να αποτρέψουν τις ενεργειακές εταιρείες να υπογράψουν συμφωνίες με την Κυπριακή Δημοκρατία, κίνησε γη και ουρανό για να πείσει την NobleEnergy, την Delek, τηνTOTALτην KOGAZκαι την ENIνα μην υπογράψουν συμφωνίες, να μην στείλουν ερευνητικά σκάφη και να μην στήσουν εξέδρες στην κυπριακή ΑΟΖ.

Ιδιαίτερα όσον αφορά το Οικόπεδο 12 και την εξέδρα άντλησης τηςNobleEnergy – Delek, η Άγκυρα έκανε προειδοποιητικές δηλώσεις ότι θα αντιδράσει κάνοντας χρήση στρατιωτικής βίας, σε περίπτωση εγκατάστασής της εκεί.

Η εξέδρα εγκαταστάθηκε και βρισκόμαστε στα τελευταία στάδια πριν την έναρξη της εξόρυξης του φυσικού αερίου.
Τις ημέρες που το ερευνητικό σκάφος-πλατφόρμα Saipem 10000 του κονσόρτσιουμ ENI- KOGAZ έπλεε προς το Οικόπεδο 9, όπου εγκαταστάθηκε για να εκτελέσει τις διερευνητικές γεωτρήσεις, η Τουρκία έστειλε στην ευρύτερη περιοχή το δικό της ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός», συνοδευόμενο από δυο φρεγάτες, με σκοπό να εκφοβίσει τους Ιταλούς και τους Κορεάτες και να εκτρέψει με τον τρόπο αυτό το χρονοδιάγραμμα εκμετάλλευσης των ενεργειακών αποθεμάτων αλλά και των ρου των εξελίξεων, όπως αυτές έχουν προδιαγραφεί από τις προαναφερθείσες ενέργειες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία, που δεν έχει κανένα απολύτως έρεισμα στο γήπεδο του Διεθνούς Δικαίου, της διπλωματίας, της πολιτικής, των διεθνών σχέσεων και συμφωνιών και των ενεργειακών συμφωνιών, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα άλλο γήπεδο, όπου οι εξελίξεις θα προδιαγράφονται από την στρατιωτική ισχύ και την επιβολή.

Εκεί θέλει να μας εφελκύσει την Κύπρο και την Ελλάδα και στο ζήτημα αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

 Γιατί μόνο ένας τρελός ή ένας προδότης θα εγκατέλειπε το γήπεδο που είναι ισχυρός, για να περάσει σε ένα γήπεδο όπου ο αντίπαλος έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει τον στόχο του.

Εννοούμε ότι δεν θα πρέπει να διολισθήσουμε στην πολιτική των κανονιοφόρων και φυσικά δεν εννοούμε ότι θα νικήσει σε έναν ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο, ο οποίος εκτιμούμε ότι είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβεί.

Αλλά και να συμβεί, η Τουρκία δεν θα χάσει μόνο στο πεδίο της μάχης και του ελληνοτουρκικού μετώπου, όπου η Ελλάδα έχει στρατηγικά πλεονεκτήματα, όπως ισχυρότατη αντιαεροπορική άμυνα, S-300,PATRIOT, TORM-1, OSA, ισχυρή πολεμική αεροπορίαμε αεροσκάφη τουλάχιστον ισάξια των τουρκικών και πυραύλους SCALP, υποβρύχια τ. 214, που είναι ίσως τα καλύτερα του κόσμου (ας όψονται εκείνοι οι τουλάχιστον ανόητοι που καθυστέρησαν την παραλαβή τους), επιθετικά ελικόπτερα ΑΗ-64 Απάτσι και πόσα άλλα…

Θα χάσει αυτομάτως τουλάχιστον το ένα τέταρτο του εδάφους της και η τουρκική κυβέρνηση το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Άλλωστε, η Κομπάνι φωτίζει το δρόμο στους Κούρδους, μην το ξεχνάμε αυτό!

Για όλους τους παραπάνω λόγους, στρατηγική ψυχραιμία, ελληνική ευστροφία, εθνική αυτοπεποίθηση και ψηλά το κεφάλι Έλληνες.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "κυριακάτικη δημοκρατία"

 

ΟΥΤΕ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

 Η ληστεία του μνημονίου ολοκληρώνεται, αφαιρώντας και τα μελλοντικά έσοδα των ασφαλισμένων.

Posted by olympiada στο Νοεμβρίου 9, 2014

ΟΙ ΝΕΟΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΡΗΜΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΕΝΤΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ.

Σοκ και μόνο προκαλεί το αποκαλυπτικό δημοσίευμα της Αυγής της Κυριακής, που φέρνει στο φως το τελικό σχέδιο για τη συμφωνία της τρόικας με το υπουργείο εργασίας και τον κ. Βρούτση, για τη χαριστική βολή διάλυσης του ασφαλιστικού και τον εκμηδενισμό των συντάξεων.
Πρόκειται για τη χαριστική βολή που στην ουσία αποτελούσε από την πρώτη στιγμή το μεγάλο στόχο των δανειστών και της μνημονιακής κυβέρνησης, αλλά που πάντα απέφευγαν αμφότερες οι δυο πλευρές να τη ρίξουν στους ασφαλισμένους, φοβούμενες την κοινωνική έκρηξη.
Όμως, η εφημερίδα Αυγή αποκαλύπτει πλέον το ύπουλο αυτό σχέδιο των κυβερνώντων που κατά τ’ άλλα οδηγούν τη χώρα εκτός μνημονίων, στο δρόμο της ανάκαμψης και της ανακούφισης των ομάδων που έχουν καταστραφεί ολοσχερώς μέχρι σήμερα.
Πώς; Με την οριστική διάλυση του ασφαλιστικού, της απώλειας κεκτημένων για παλαιούς και νέους ασφαλισμένος, την κατάργηση δια της συγχώνευσης στο ΙΚΑ, επικουρικών ταμείων και εφάπαξ.
Ουσιαστικά, πρόκειται για τη δημιουργία ενός μόνιμου μηχανισμού μείωσης των συντάξεων, αφού η κυβέρνηση είναι παντελώς ανίκανη να διασφαλίσει πόρους για την «επιβίωση» του δημοσίου και του εικονικού πλεονάσματος από άλλους τομείς.
Το σχέδιο που φέρνει στο φως το αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Η Αυγή», θα περιλαμβάνεται στο νέο Μεσοπρόθεσμο που θα κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή μαζί με τον προϋπολογισμό του 2015 στις 7 Δεκεμβρίο και θα περιλαμβάνει:
– Μόνιμο μηχανισμό μείωσης των κύριων συντάξεων.
– Ενσωμάτωση και σταδιακή “εξαέρωση” των επικουρικών και των εφάπαξ παροχών διαμορφώνεται με το νέο (τελικό) σχέδιο για το Ασφαλιστικό.
– Συμφωνία και για τα εργασιακά όπου περιλαμβάνονται δομικές αλλαγές στον “συνδικαλιστικό νόμο” και αφορούν στην κατάργηση των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και στην επαναφορά του εργοδοτικού “λοκ άουτ” μέσω δικαστικών αποφάσεων.
Κάθετη συγχώνευση ταμείων και… όλοι στο ΙΚΑ
Η Αυγή αποκαλύπτει το έγγραφο του υπουργείου Εργασίας προς την τρόϊκα και το σχέδιο για το Ασφαλιστικό υπό τον τίτλο, “Διοικητική Αναδιοργάνωση των Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης” το οποίο στηρίζεται στο τρίτο σενάριο της μελέτης του ΚΕΠΕ για την “Οριζόντια Διοικητική και λειτουργική Ενοποίηση” και περιλαμβάνει την διοικητική (κάθετη) συγχώνευση όλων των ταμείων επικουρικής ασφάλισης και εφάπαξ παροχών στο ΙΚΑ.
Έτσι στο μεγαλύτερο ασφαλιστικό Ταμείο Κύριας Ασφάλισης θα ενταχθούν τα Επικουρικά και τα Ταμεία Εφάπαξ παροχών όπως: ΕΤΕΑ (Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης όπου έχουν ενταχθεί ταμεία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα) το ΤΑΠΙΤ (Ταμείο Πρόνοιας Ιδιωτικού Τομέα) ΤΑΥΤΕΚΟ (Ταμείο Ασφάλισης εργαζομένων στις Τράπεζες και τις ΔΕΚΟ) και ΤΠΔΥ (Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων).
Οπως αποκαλύπτει η Αυγή: «Στο σχέδιο διευκρινίζεται ότι παρά την ένταξη στο ΙΚΑ διατηρείται η “οικονομική αυτονομία για τους λογαριασμούς της επικουρικής ασφάλισης”. Ωστόσο αμέσως μετά προστίθεται πως “από την 1.7.2015 όλα τα απομείναντα ταμεία (κύρια και επικουρικά) θα ενσωματωθούν σε ΙΚΑ και ΕΤΕΑ (σ.σ.που θα συγχωνευθεί στο ΙΚΑ) υπό τον όρο ότι δεν θα έχουν μετατραπεί σε ΝΠΙΔ μέχρι 30.6.2015. Σημειώνονται χαρακτηριστικά τα ταμεία ΕΤΑΑ (Ανεξάρτητο Ταμείο Αυτοαπασχολουμένων – Επιστημόνων), ΟΑΕΕ ΕΤΑΠ ΜΜΕ, ΚΕΑΝ (Επικουρικό Ναυτικών) και διευκρινίζεται ότι “η συμπερίληψη των προαναφερθέντων ταμείων θα οδηγήσει στην κατάργηση της οικονομικής αυτονομίας των ξεχωριστών λογαριασμών για εισφορές και παροχές των ταμείων αυτών».
Είναι απόλυτα σαφές, λοιπόν, ότι από όλα τα προαναφερόμενα, προκύπτει το ύπουλο σχέδιο κυβέρνησης και δανειστών να προχωρήσουν στην ενιοποίηση εισφορών και παροχών που θα έχει ως αποτέλεσμα την άμεση μείωση των (κύριων) συντάξεων (μέχρι και 30%) για μεγάλες κατηγορίες συνταξιούχων και ασφαλισμένων, ενώ οι επικουρικές συντάξεις και οι εφάπαξ παροχές θα συρρικνωθούν δραματικά τα επόμενα χρόνια μέχρι σημείου εξαφάνισης.
Τι άλλο περιλαμβάνεται στο σχέδιο κυβέρνησης – τρόικας;
– Θεσμοθέτηση ενός Συνθετικού Μηχανισμού Είσπραξης που θα διαμορφωθεί σε δύο φάσεις: Η πρώτη θα αφορά την συνένωση διαδικασιών μέσω της πλήρους ανάπτυξης του ΚΕΑΟ (Ενιαίο Κέντρο Είσπραξης Εισφορών)και τον συμψηφισμό των καθυστερούμενων οφειλών (προς τα Ταμεία) με τις πληρωμές από το δημόσιο, και, η δεύτερη θα αντιμετωπίζει την ενοποίηση με Φορολογική Διοίκηση που αναμένεται να συμπληρωθεί το πρώτο εξάμηνο του 2017.

Ντόνετσκ:“Ξέρουμε ποιοι σκότωσαν τα παιδιά”

“Ξέρουμε τα ονόματα τους και τους τόπους διαμονής τους, θα πληρώσουν όλοι”

Νυρεμβέργη στους ναζί από τους αγωνιστές του Ντόνετσκ: “Ξέρουμε ποιοι βομβάρδισαν το σχολείο και σκότωσαν τα παιδιά”

Αυτή την σφαγή παιδιών δεν την είδε η “πολιτισμένη δύση”. Μιλάμε για τον βομβαρδισμό με βαρύ πυροβολικό σε σχολείο του Ντόνετσκ, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους μικρά παιδιά.

Σε συνέντευξη τύπου λοιπόν, ο πρόεδρος της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ ανακοίνωσε πως εντόπισε τους δράστες της φρικτής επίθεσης οι οποίοι θα “εντοπιστούν και θα τιμωρηθούν”.

“Γνωρίζουμε τους ουλαμούς που πραγματοποίησαν την επίθεση. Τον διοικητή, τους αξιωματικούς, τους πυροβολητές. Τα ονοματεπώνυμα τους και τους τόπους διαμονής τους. Θα τακτοποιήσουμε και κάθε στρατιώτη που συμμετείχε στην επίθεση. Όλοι θα τιμωρηθούν παραδειγματικά” ήταν η λιτή ανακοίνωση.

[olympia.gr]

Δημοσκόπηση: Δέκα μονάδες μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ

Στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει ποσοστό 29,4%, έναντι 19% της Νέας Δημοκρατίας 

Δέκα μονάδες μπροστά εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ σε δημοσκόπηση της εταιρείας Palmos Analysis που διεξήχθη για λογαριασμό του τηλεοπτικού καναλιού SBC. Η Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει ποσοστό κάτω του 20%.

Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία» που δημοσιεύει τη δημοσκόπηση, στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει ποσοστό 29,4%, έναντι 19% της Νέας Δημοκρατίας, και ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 6,5%, το Ποτάμι με 5,4%, το ΚΚΕ με 4,3%, το ΠΑΣΟΚ με 4,1%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 3%, οι Οικολόγοι Πράσινοι με 1,4%, ο ΛΑΟΣ και η Δημιουργία Ξανά με 1,2% και η ΔΗΜΑΡ με 0,5%. 

Άλλο κόμμα επιλέγει το 4% των ερωτηθέντων, αναποφάσιστο δηλώνει ένα 9,7%, λευκό ή άκυρο δηλώνει ότι θα ψηφίσει το 3,8%, ενώ το 4,8% επιλέγει την αποχή.

Στην παράσταση νίκης, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται με ποσοστό 63%, έναντι 25% της Νέας Δημοκρατίας. Ενώ καταλληλότερος για πρωθυπουργός θεωρείται ο Αντώνης Σαμαράς με ποσοστό 37%, έναντι 30% του Αλέξη Τσίπρα.

ΣΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΔΟΥΛΙ

Μαύρο χρήμα ξεπλένεται στις τράπεζές της, όπου ο βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ιλ είναι γνωστό πως έχει κρύψει δισεκατομμύρια από τον μόχθο του λαού του...

 

Το κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος της χώρας είναι τουλάχιστον εκατό φορές περισσότερο από...

το αντίστοιχο χρέος των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης.

Μέρες που είναι, με τις δημοσιογραφικές αποκαλύψεις για τη «μηχανή» φοροδιαφυγής που έχουν στήσει οι αρχές του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, φίλος του Ημεροδρόμου μας «ταχυδρόμησε» την ακόλουθη συνεργασία του. Η υπόθεση είναι λίγο – πολύ γνωστή: Η χώρα που κυβερνούσε ο «εντιμότατος κύριος Γιουνκέρ», νυν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είναι συνεργός δεκάδων πολυεθνικών κολοσσών στην προσπάθεια τους να γλυτώνουν φόρους αξίας πολλών δισ. ευρώ.

 Από ελληνικής πλευράς εμπλέκονται στη «νομότυπη φοροδιαφυγή»:

•  Η EFG Group, συμφερόντων Λάτση.
•  Η Badcock & Brown με επενδύσεις σε αιολικά πάρκα.
•  Η Weather Investments που ελέγχει τη Wind Hellas.
•  Η Olayan, υποψήφια για την ιδιωτικοποίηση του Αστέρα, με ποσοστό στην Chipita.
•  Η Macquarie Group.

Επίσης οι γνωτές στην Ελλάδα Pepsi, IKEA, AIG, Coach, Deutsche Bank, Abbott Laboratiories, PriceWaterHouseCoopers και άλλες 340 εταιρίες, εμπλέκονται στο «μεγάλο ξέπλυμα».

Ο φίλος αναγνώστης, μας υπενθυμίζει ένα άρθρο που είχε γράψει πριν από περίπου 3 χρόνια ο αείμνηστος αγωνιστής δημοσιογράφος Ρούσσος Βρανάς στη στήλη του στα «Νέα» (δηλαδή στην εφημερίδα που τώρα «έθαψε» την είδηση κατά τον ιδανικότερο τρόπο). Το παραθέτει, και το παραθέτουμε, γιατί αξίζει να ξαναδιαβαστεί, αλλά και τιμητικά στη μνήμη του καλού αυτού γραφιά και εργάτη της ενημέρωσης.
……………………………….

ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ…

Του Ρούσσου Βρανά

Στα σκοτεινά…… βάθη της Ευρώπης βρίσκεται μια χώρα διεφθαρμένη μέχρι το μεδούλι. Μαύρο χρήμα ξεπλένεται στις τράπεζές της, όπου ο βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ιλ είναι γνωστό πως έχει κρύψει δισεκατομμύρια από τον μόχθο του λαού του. Το κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος της χώρας είναι τουλάχιστον εκατό φορές περισσότερο από το αντίστοιχο χρέος των προβληματικών χωρών της ευρωζώνης. Η δημοκρατία της είναι της πλάκας, με έναν κληρονομικό και μη αιρετό αρχηγό κράτους που μπορεί όχι μονάχα να διαλύει τη Βουλή αλλά και να διορίζει μέλη της. Πού βρίσκεται λοιπόν αυτό το καρκίνωμα; Στην Ιβηρική; Στα Απέννινα; Στα Βαλκάνια; Οχι. Στην καρδιά του ευρωπαϊκού χάρτη και ονομάζεται Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου.

Ποδηλάτες…

… και πεζοπόροι απολαμβάνουν τα βουκολικά τοπία αυτής της χώρας και τραπεζίτες μετρούν με αγαλλίαση τα θεαματικά πλούτη της. Το Λουξεμβούργο περηφανεύεται για το υψηλότερο κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν στον κόσμο: 108.832 δολάρια το 2010. Ομως, το κατά κεφαλήν εξωτερικό χρέος ξεπερνά τα 3,7 εκατομμύρια δολάρια. Κάτι σαν να μην πηγαίνει καλά σε αυτήν τη χώρα. Οι πολίτες της νιώθουν το ίδιο «ευτυχισμένοι» όσο και οι κάτοικοι του σπαραγμένου από τον εμφύλιο πόλεμο Σουδάν (σύμφωνα με τον δείκτη Χάπι Πλάνετ). Το έχουν ρίξει στο τσιγάρο και στο πιοτό. Και ωστόσο δεν παύουν να επαναλαμβάνουν: «Θέλουμε να μείνουμε όπως είμαστε». Ομως, άλλα λέει στο αμερικανικό περιοδικό «Φόρεϊν Πόλισι» ο συγγραφέας Ζορζ Χαουζέμερ, το βιβλίο του οποίου «Πάνω από το νερό» μοιάζει με καθρέφτη του μυστικού κόσμου των τραπεζιτών και της κοινωνίας της χώρας του: «Είμαστε κάπως χαμένοι. Γίναμε μια χώρα εμπόρων και τραπεζιτών και έχουμε χάσει όλα τα άλλα».

Κάτι μεγάλο…

… πολύ μεγάλο, θα συμβεί σύντομα σε αυτήν τη χώρα. Μπορεί να μην κάνει τους πολίτες της πιο ευτυχισμένους, αλλά σίγουρα θα κάνει τους τραπεζίτες της πιο πλούσιους. Επειδή εκεί, στο Λουξεμβούργο, θα εγκατασταθεί ένας νέος ευρωπαϊκός οργανισμός που θα μοιάζει με εταιρεία και που θα συγκεντρώνει και θα εκποιεί τα περιουσιακά στοιχεία των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης. Σύμφωνα με γερμανικό σχέδιο, μέρος του οποίου αποκάλυψε η γαλλική εφημερίδα «Λα Τριμπούν», αυτός ο οργανισμός – εταιρεία θα συσταθεί στο πρότυπο της Τρόιχαντ, που διαχειρίστηκε την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας της Ανατολικής Γερμανίας, ξεπουλώντας 8.500 δημόσιες επιχειρήσεις και απολύοντας 2,5 εκατομμύρια εργαζομένους. Πλάι στους τραπεζικούς κωδικούς που κρύβουν τα δισεκατομμύρια του Κιμ Γιονγκ Ιλ, θα προστεθεί και ο κωδικός αυτού του οργανισμού στον οποίο θα κατατίθενται τα έσοδα από την εκποίηση του πλούτου των χωρών.

Τι θα απογίνει…

… με το χρέος του Λουξεμβούργου; Τίποτα. «Μπορεί να μην παράγουμε τίποτα, αλλά διαχειριζόμαστε μια τεράστια ποσότητα χρημάτων που είναι για εμάς πακτωλός», λέει στο «Φόρεϊν Πόλισι» ο Λουσιάν Τιλ, πρώην πρόεδρος της Ενωσης Τραπεζιτών. «Οποιον και αν ρωτήσεις εδώ τι επιθυμεί στη ζωή του, αυτός θα σου πει: “Να παραμείνουμε πλούσιοι”». Με τα λεφτά των άλλων.

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ & Η ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΤΗΣ "ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ"

Του ΑΝΤΩΝΗ ΝΤΑΒΑΝΕΛΛΟΥ*

Την Κυριακή 2 Νοέμβρη η εφημερίδα-φωνή του καθεστώτος επανήλθε στο σενάριο, σε μια πολύ πιο προωθημένη βάση: σε δισέλιδο άρθρων αφιερωμένων στον ΣΥΡΙΖΑ, παρουσίαζε το «πώς βλέπουν στην Κουμουνδούρου τα σενάρια του μεγάλου συνασπισμού». Το ρεπορτάζ αναφερόταν σε ανησυχίες ηγετικών στελεχών για προεκλογικό bank run, που οδήγησαν σε μια χλιαρή αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στα stress tests των τραπεζών. Αναφερόταν στον κίνδυνο ενός «θερμού» ελληνοτουρκικού επεισοδίου (την ώρα που ο Αβραμόπουλος αντάλλασε αγκαλιές με τον Ερντογάν...), σε εκτιμήσεις που οδηγούν, λέει, σε σκέψεις για συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (μετά πάντως από εθνικές εκλογές) και μάλιστα με την πρόβλεψη ότι αυτός θα προέρχεται από το χώρο... της Δεξιάς! Η εφημερίδα απέδιδε (σε εισαγωγικά!) σε κοινοβουλευτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τη θέση: «Σε συνθήκες ασφυξίας της χώρας ή αστάθειας από άλλους γεωπολιτικούς παράγοντες, εμείς δεν αρνιόμαστε την αναγκαιότητα μεγάλων συμφωνιών (!)».

Αυτή η κινδυνολογία έχει βάση στην πραγματικότητα. Τόσο στην οικονομία, όπου η κρίση αποδεικνύεται βαθύτερη στην Ευρώπη όπως και εδώ. Όσο και στα «γεωπολιτικά», όπου το σύνολο των σχέσεων και ισορροπιών στην Α. Μεσόγειο έχει μπει σε πλήρη αστάθεια και ανακατανομή ρόλων και συμμαχιών. Όμως το τετριμμένο στερεότυπο ότι, τάχα, οι κίνδυνοι κάνουν επιβεβλημένη την «εθνική συνεννόηση» ή ακόμα και μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.

Ας θυμίσουμε αρχικά ότι το μοντέλο του «μεγάλου συνασπισμού» –που πρωτοδοκιμάστηκε στη Γερμανία, με τη συγκυβέρνηση Δεξιάς και SPD– επιχειρήθηκε ήδη στην Ελλάδα. Και μάλιστα με μιαν ενισχυμένη «τριαδική» μορφή: της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όχι μόνο δεν προέκυψε σταθερή διέξοδος από την πολιτική κρίση, αλλά, αντίθετα, και τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης βυθίστηκαν σε πρωτοφανή, σχεδόν διαλυτική κρίση. Αυτή την εμπειρία οφείλουν να μην ξεχνούν οι αρχιτέκτονες των «ανοιγμάτων» και των «πλατιών συμμαχιών». Σε περιόδους οξύτατης κοινωνικοοικονομικής κρίσης, η πολιτική επιτυχία –και πολύ περισσότερο για ένα κόμμα της Αριστεράς– δεν βασίζεται στο εύρος των συμμαχιών του, αλλά στο βάθος της πολιτικής του και στη σχέση που αυτή η πολιτική μπορεί –ή όχι– να διατηρεί με τις ευρύτατες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις. Η κοινωνική αναφορά και οι κοινωνικές συμμαχίες ήταν, είναι και θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Και αυτός ο παράγοντας όσο δύσκολα συγκροτείται –μέσα στημακρά πορεία των μαζικών αγώνων και της πολιτικής πάλης– τόσο εύκολα μπορεί να διαλυθεί μέσα στη σούπα μιας «εθνικής συνεννόησης».

Την απόδειξη γι’ αυτόν τον ισχυρισμό παρέχει η πρόσφατη ιστορία της ευρωπαϊκής Αριστεράς. Στη Γαλλία η κυβέρνηση «πληθυντικής Αριστεράς» οδήγησε στην ιστορική κρίση του ΚΚ Γαλλίας και στη δημιουργία του πολιτικού κενού που σήμερα καλύπτει η Λε Πεν. Στην Ιταλία, οι ακροβασίες του Μπερτινότι με την κυβέρνηση Πρόντι διέλυσαν την ελπιδοφόρα ανάπτυξη της Κομουνιστικής Επανίδρυσης και έστρωσαν το δρόμο για το «δίδυμο της συμφοράς»: κυβέρνηση Ρέντσι-αντιπολίτευση Γκρίλο...

Όπως σωστά σημείωσε, πρόσφατα, ο Γ. Δελαστίκ: Η λιτότητα, σήμερα, διαλύει το πολιτικό σκηνικό σε όλη την Ευρωζώνη. Σε αυτήν την εικόνα της κατεδάφισης, ακόμα και ιστορικών κομμάτων, αναδεικνύονται κάποιες εξαιρέσεις: ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, το Podemos στην Ισπανία, εν μέρει τοSin Fein στην Ιρλανδία. Οι επιτυχίες τους δεν οφείλονται (κυρίως) σε «έξυπνες τακτικές» ή σε «ευέλικτες συμμαχίες». Οφείλονται, αντίθετα, στην υπόσχεση της αντι-λιτότητας, στη δέσμευση (έστω και στα θολά) για ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών της περιόδου της κρίσης. Και αυτή η δέσμευση δεν χωράει σε «εθνική συνεννόηση»: δεν υπάρχει σήμερα κανένα υπολογίσιμο τμήμα των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των δανειστών, του κόσμου των «αγορών», που να είναι διατεθειμένο έστω και να πειραματιστεί με πολιτικές αντι-λιτότητας. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία αντικειμενική βάση για τακτικές «συνεννόησης», για τακτικές διαλόγου και «συναινέσεων». Σε αυτή την εκτίμηση, ο ταξικός αντίπαλός μας είναι απολύτως καθαρός, απολύτως συμπαγής, τόσο στους εθνικούς όσο και στους διεθνικούς θεσμούς. Όσο ταχύτερα το πάρουμε κι εμείς απόφαση –και σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τους τακτικισμούς των «συναινέσεων»– τόσο καλύτερες θα είναι οι πολιτικές προοπτικές μας.

Μια πρώτη προειδοποίηση για το πόσο παραλυτική μπορεί να είναι για τον κόσμο μας η παραδοχή των «μεγάλων συμφωνιών» πήραμε μέσα από την περιπέτεια στην Περιφέρεια Αττικής. Οι επιτελείς της Ρ. Δούρου μπορεί να έχουν χίλια δίκια όταν εξηγούν τις λεπτομέρειες γιατί δεν μπορούσε να αλλάξει τώρα ο προϋπολογισμός του Σγουρού, γιατί αυτό θα γίνει τον Γενάρη κ.ο.κ. Όμως η είδηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε μαζί με τον Σγουρό, η εικόνα ότι οι Μελισσανίδηδες θα πάρουν τις επιχορηγήσεις για τα γήπεδα την ώρα που δεν υπάρχουν πόροι για στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες, έπεσε σαν ψυχρολουσία πάνω σε έναν πλατύ κόσμο της Αριστεράς που έχει τις ακριβώς αντίθετες προσδοκίες. Και αν η ζημιά αυτή είναι εφικτό να διορθωθεί με τους κατάλληλους χειρισμούς στην περιφέρεια, ας αναλογιστούν όλοι τι μπορεί να συμβεί στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ αν βρεθεί αντιμέτωπος με την εικόνα συνδιαμόρφωσης «μεγάλων συμφωνιών» με τους αντιπάλους μας.

Σε μια κατάσταση πολωμένη και πολωτική, ο ΣΥΡΙΖΑ και όλη η Αριστερά έχουν έναν και μόνο δρόμο: να επιχειρήσουμε να νικήσουμε. Ριζοσπαστικοποιώντας το πρόγραμμα, με στήριξη στους εργαζομένους και στις λαϊκές δυνάμεις, αντιμετωπίζοντας τον αντίπαλο στην πραγματική μάχη και όχι με το στρίβειν διά της «εθνικής συνεννοήσεως».

*Πηγή: rproject.gr-ανάρτηση από iskra

ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

ΣΗΜΕΡΑ (9/11) Η ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ*

Σήμερα θα διεξαχθεί η ημερίδα ''Χρέος και Τράπεζες'' στο Πάντειο, η οποία διοργανώνεται απόσυλλογικότητες της Αριστεράς. Στόχος της είναι η συμμετοχή ευρύτερων δυνάμεων και κοινωνικών φορέων που θα συζητήσουν ανοιχτά τα δύο αυτά καίρια θέματα, καθώς υπάρχει έντονη ανάγκη για πειστικές ριζοσπαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια της ημερίδας θα παρουσιαστούν σχετικέςεπιστημονικές εργασίες, αλλά ο κύριος κορμός της θα είναι ο διάλογος με τους παρευρισκόμενους τόσο στοοικονομικό όσο και στο πολιτικό σκέλος των δύο θεμάτων. Με αφορμή τη δράση αυτή αναρτάται και το παρακάτω κείμενο ειδικά για το δημόσιο χρέος.  

Στο τέλος του 2013 το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν (στρογγυλεύοντας) 320δις, από τα οποία τα 65δις ήταν στα χέρια ιδιωτών, με μέσο επιτόκιο περίπου 4,4% και άλλα 65διςκατείχαν η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, με σχεδόν το ίδιο μέσο επιτόκιο. Τα υπόλοιπα 190δις ήταν στην κατοχή της ΕΕ και του ΕΤΧΣ (διμερή και μνημονιακά δάνεια), με μέσο επιτόκιο ίσως κοντά στο 1%. Οι ετήσιοι τόκοι στο σύνολο ανέρχονταν στα 8-9δις.

Το ΔΝΤ επισήμως πιστεύει ότι αυτό το χρέος είναι βιώσιμο, αρκεί να ικανοποιηθούν ορισμένοι όροι. Συγκεκριμένα, αν το διάστημα 2015-19 η Ελλάδα αναπτυχθεί με μέσο ρυθμό 3,4%, ο ετήσιος πληθωρισμός είναι περίπου 1,1%, τα μέσα επιτόκια παραμείνουν τα ίδια και οι ιδιωτικοποιήσεις αποφέρουν ετήσια έσοδα της τάξης του 1,4% του ΑΕΠ, τότε το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Με την επιπλέον προϋπόθεση φυσικά ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να ζει με σκληρή λιτότητα παρουσιάζοντας πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 4,1% κατ' έτος. Αν συμβούν όλα αυτά, το ελληνικό χρέος θα μειωθεί παράλληλα από 175% του ΑΕΠ το 2013 σε 135% το 2019.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι όροι του ΔΝΤ έχουν ελάχιστες πιθανότητες να ικανοποιηθούν. Πως θα πετύχει τόσο υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης η χώρα σε περιβάλλον διεθνούς οικονομικής δυσπραγίας; Πως θα υπάρξει πληθωρισμός 1,1%, όταν ήδη έχουμε περάσει σεαποπληθωρισμό – πτώση των τιμών – περίπου 1% το 2014; Ο αποπληθωρισμός είναι εξαιρετικάεπίμονο φαινόμενο που φυσικά κάνει το χρέος ακόμη επαχθέστερο. Πως θα υπάρξουν ετήσιαέσοδα 1,4% του ΑΕΠ (δηλαδή περίπου 2,5δις!) από τις ιδιωτικοποιήσεις, όταν τον στόχο αυτό δεν τον έχει καν πλησιάσει η χώρα το 2011-14; Πως θα αντέξει, τέλος, ο ελληνικός λαόςπρωτογενή πλεονάσματα (δηλαδή αφόρητη λιτότητα) 4,1% για άλλα πέντε χρόνια, όταν η κοινωνία είναι ήδη σε κατάσταση διάλυσης;

Ο υπολογισμός του ΔΝΤ είναι ανεδαφικός και για αυτό επισφαλέστατος. Αν πάρουμε μια πιο ρεαλιστική περίπτωση, όπου για το 2015 – 19 η ανάπτυξη της Ελλάδας θα είναι 2,5% κατ' έτος (δηλαδή όσος ήταν ο μέσος όρος της μεταπολεμικής περιόδου), τα επιτόκια θα μείνουν ως έχουν, αλλά ο πληθωρισμός θα κινηθεί στο -0,4% και οι ιδιωτικοποιήσεις θα αποφέρουν 0,4% του ΑΕΠ (δηλαδή και για τα δύο μεγέθη ο μέσος όρος του 2011-13), τότε για να εξυπηρετείται το χρέος και για να μειωθεί στο 135% του ΑΕΠ μέχρι το 2019, θα πρέπει τα δημοσιονομικά πλεονάσματα να κινηθούν γύρω στο 10% του ΑΕΠ!

Ακριβώς αυτό είναι το νόημα του μη βιώσιμου χρέους για την Ελλάδα. Ακόμη και με τις υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις του ΔΝΤ, η δημοσιονομική πολιτική που θα απαιτηθεί για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση του χρέους είναι εξαιρετικά σφιχτή και δύσκολη. Με μια μικρή και ρεαλιστική αλλαγή των εκτιμήσεων, η απαιτούμενη δημοσιονομική πολιτική γίνεται απολύτως εξωπραγματική.

Μπορεί το πρόβλημα να λυθεί με ''ήπιους'' τρόπους, όπως η επιμήκυνση, ή η μείωση των επιτοκίων; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο όχι. Η επιμήκυνση στα 50, ή ακόμη και στα 70 χρόνιαθα μειώσει φυσικά την καθαρή παρούσα αξία του χρέους και θα ελαφρύνει την πίεση χρηματοδότησης των χρεολυσίων, αλλά δεν θα επηρεάσει σημαντικά τους τόκους, οι οποίοι είναι και το καθοριστικό στοιχείο για τη διαμόρφωση δημοσιονομικής πολιτικής. Κοινώς, δεν πρόκειται να υπάρξει άρση της λιτότητας μέσω της επιμήκυνσης, ούτε και θα ανασάνει σημαντικά η οικονομία.

Η μείωση των επιτοκίων, από την άλλη, για να έχει ένα σημαντικό μέγεθος – ας πούμε, συνολικά 1% - απαιτεί να πέσουν δραστικά τα επιτόκια της ΕΚΤ και του ΔΝΤ και να μειωθούν κι άλλο τα ήδη πολύ χαμηλά επιτόκια του ΕΤΧΣ. Ακόμη όμως κι αν επιτευχθεί η εξαιρετικά δύσκολη αυτή μείωση, το αποτέλεσμα στο χρέος θα είναι πολύ περιορισμένο. Η ελάφρυνση ως προς το ΑΕΠ θα είναι της τάξης του 10% μέχρι το 2019, ενώ το δημοσιονομικό όφελος θα είναι περίπου 2-3δις κατ' έτος. Πρόκειται για ημίμετρα σε μια οικονομία στην κατάσταση της ελληνικής.

Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη σε μακροχρόνια οικονομική δυσανεξία και συνεχή λιτότητα όσο το χρέος της θα αντιμετωπίζεται με τέτοιους τρόπους. Το επιχείρημα ότι η ανάπτυξη και το ξεπέρασμα της κρίσης θα έρθει από τις περιβόητες ''μεταρρυθμίσεις'' αντιπροσωπεύει την εγκατάλειψη της λογικής και την εναπόθεση των ελπίδων στον Μεγαλοδύναμο. Η χώρα χρειάζεται βαθιά διαγραφή και συνακόλουθη άρση της λιτότητας με στόχο την επανεκκίνηση της οικονομίας. Αυτή και μόνο αυτή μπορεί να είναι η βάση για τις ριζικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να περάσουμε σε φάση υγιούς ανάπτυξης υπέρ της κοινωνίας συνολικά.

Πως όμως θα επιτευχθεί η βαθιά διαγραφή και η ουσιαστική άρση της λιτότητας δεδομένου ότι255δις του χρέους είναι στα χέρια της ΕΚΤ, του ΔΝΤ, του ΕΤΧΣ και της ΕΕ; Είναι δυνατόν να υπάρξει συναινετική διαγραφή, όταν οι ζημίες θα επιβαρύνουν αμέσως τους δημόσιους φορείς της ΕΕ και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος; Και γιατί να δεχθούν συναινετική διαγραφή του ελληνικού χρέους οι χώρες της περιφέρειας της ΟΝΕ, χωρίς να την απαιτήσουν και για τον εαυτό τους; Αλλά πως θα δεχθούν η Γερμανία και οι άλλες χώρες του κέντρου γενική διαγραφή του χρέους της περιφέρειας, αφού θα σημαίνει αποδοχή μεγάλων ζημιών από την πλευρά τους;

Είναι προφανές ότι η συναινετική διαγραφή του χρέους είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο για την Ελλάδα. Εξίσου προφανές είναι ότι η χώρα δεν μπορεί να περιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή έως ότου αναγκαστεί να λάβει κάποια απόφαση η ΕΕ για το χρέος συνολικά, γιατί η οικονομίακαι η κοινωνία της είναι σε οριακό σημείο. Η πίεση είναι ήδη αφόρητη. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, μια ριζοσπαστική κυβέρνηση θα είναι αναγκασμένη να εξετάσει την προοπτική μονομερώνενεργειών και της επιβολής λύσης με κυρίαρχο τρόπο.

Αυτό ακριβώς το ζήτημα θα συζητηθεί με λεπτομέρεια σήμερα στο Πάντειο .

* Πηγή: costaslapavitsas.blogspot.gr

Χαμένοι στη μετάφραση της ανεργίας

Σπύρος Στάλιας

Πριν λίγες μέρες είχαμε τον παρακάτω διάλογο με έναν πολιτικό της συμπολίτευσης (όνομα δε λέω) για την ανεργία.Πολιτικός (Π): Θα ήθελα να μιλήσουμε σήμερα για την ανεργία στη Χώρα μας. ΕΓΩ (Ε): Μμμ, Ωραίο θέμα Άδωνη, δύσκολοι καιροί. Νομίζω ότι είναι 27% το ποσοστό της ανεργίας στη Χώρα μας, όπως διάβασα στις εφημερίδες. Π; Τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν δουλειά!Ε: Δεν κατάλαβες καλά, αυτοί που δεν δουλεύουν είναι 40%. Π: Μα πριν λίγο είπες 27% ότι είναι το ποσοστό ανεργίας.

Ε: Ναι αυτό είπα. Το ποσοστό ανεργίας είναι 27%.Π: Σωστά, το 27% του εργατικού δυναμικού δεν δουλεύει.Ε: Όχι, το 40% δεν δουλεύει.Π: Ωραία, εν τάξει, το ποσοστό ανεργίας είναι 40%.Ε: Α, με σένα, δεν καταλαβαίνεις. Το ποσοστό ανεργίας στη Χώρα μας είναι 27%.

Π: Α, εσύ θα με τρελάνεις, είναι 27% ή 40%;Ε: Το ποσοστό ανεργίας στη Χώρα είναι 27% αλλά οι αυτοί που δεν δουλεύουν είναι 40%!!Π: Αν δεν δουλεύεις δεν είσαι άνεργος;Ε: Όχι, άνεργος δεν μπορείς να θεωρείται αυτός που δεν δουλεύει. Πρέπει να ψάχνεις για δουλειά για να θεωρείσαι άνεργος..Π: Μα όλοι είναι άνεργοι!!Ε: Αχ Άδωνη, χάνεις το λεπτό σημείο του σκεπτικού! Π: Ποιο λεπτό σημείο?

Ε: Κάποιος Άδωνη μου που δεν ζητάει δουλειά δεν μπορεί να προσμετράτε σε αυτούς που ζητούν δουλειά. Δεν είναι δίκαιο!!Π: Σε ποιούς;Ε: Στους ανέργους.Π: Μα όλοι δεν δουλεύουν.Ε: Όχι βεβαία, οι άνεργοι ψάχνουν ενεργά για δουλειά. Αυτοί που έχουν σταματήσει να ψάχνουν για δουλειά δεν είναι δυνατόν να θεωρούνται άνεργοι. Αφού δεν ζητούν δουλειά, δεν θέλουν να δουλέψουν, άρα πως είναι άνεργοι;

Π: Δηλαδή αν κάποιος δεν είναι γραμμένος στους πίνακες των ανέργων τότε η ανεργία στη Χώρα μειώνεται?Ε: Απολύτως. Έτσι είναι! Π: Άρα η ανεργία μειώνεται αν δεν είσαι γραμμένος στους πινάκες αυτών που ζητάνε δουλειά;Ε: Βεβαίως, έτσι μειώνεται η ανεργία. Μ αυτό το τρόπο είναι η ανεργία 27% αλλιώς θα ήταν 40%. Δεν νομίζω να θες να ακούς ότι η ανεργία είναι 40% στη Χώρα μας!

Π: Θεέ μου, θα ήταν φρικτό!! Ε: Μην το συζητάς, απολύτως!Π: Αλλά έχω μια ερώτηση ακόμα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν δυο τρόποι να μειώσουμε την ανεργία?Ε: Σωστά, δυο τρόποι.Π: Η ανεργία μειώνεται ότι κάποιος βρει δουλειά, σωστά;Ε: Πολύ σωστά.Π: Και η ανεργία μειώνεται επίσης αν κάποιος πάψει να γυρεύει δουλειά.Ε: Τα λες πολύ ωραία!! 

Π: Έτσι λοιπόν υπάρχουν δυο τρόποι να μειώσουμε την ανεργία εκ των οποίων ο πιο εύκολος είναι να πάψουν οι άνεργοι να ζητούν δουλειά.Ε: Μίλησες τώρα σαν σπουδαίος οικονομολόγος Άδωνη, ούτε ο Κέϋνς νάσουνα!Π: Με συγχωρείς αλλά δεν νομίζω να κατάλαβα τι είπα!Ε: Τώρα μίλησες σαν πραγματικός πολιτικός!!!! Υπάρχει όμως και ένα τρίτος τρόπος.Π: Ποιος; Πες μου να κάνω κάτι να μειώσουμε την ανεργία!Ε: Δεν χρειάζεται, έχεις κάνει πολλά. Διώχνεις τους νέους από την Ελλάδα! 

O Σπύροw Στάλιας είναι οικονομολόγος,Ph.D, αν. γραμματέας του κόμματος ΔΡΑΧΜΗ,  spyridonstalias@hotmail.com

(Ο διάλογος είναι εμπνευμένος από ένα αμερικανικό σήριαλ προσαρμοσμένος στα Ελληνικά. Παντού τα ίδια προβλήματα με τους πολιτικούς)

-ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΡΑΧΜΗ ΠΕΝΤΕ ΑΣΤΕΡΩΝ

Πουτιν: το σχέδιο επικράτησης.στην Παγκόσμια Σκακιέρα

Μέσω της τράπεζας ανάπτυξης  

Posted by spitha80 στο Νοεμβρίου 

Στις 11 και 12 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε μια Σύνοδος Κορυφής σε μια πόλη που εμπλέκεται σε έναν οργανισμό που οι περισσότεροι πιθανότατα δεν έχουν ακούσει ποτέ. Η κάλυψη από τα συστημικά ΜΜΕ ήταν ανύπαρκτη.

Η πόλη ήταν η Ντουσάνμπε, η πρωτεύουσα του Τατζικιστάν, μίας χώρας που πολύ λίγοι Δυτικοί θα μπορούσαν να εντοπίσουν στο χάρτη.

Ωστόσο, ο Βλαντιμίρ Πούτιν γνωρίζει πολύ καλά πού ακριβώς βρίσκεται το Τατζικιστάν…

Ο οργανισμός που συναντήθηκε εκεί αποτελεί το πιο πρόσφατο «δημιούργημα» του Ρώσου Προέδρου. Πρόκειται για τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), ο οποίος αποτελείται από έξι κράτη μέλη: τη Ρωσία, την Κίνα, το Καζακστάν, την Κιργιζία, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν.

Ο Οργανισμός ιδρύθηκε το 2011, με πρόσχημα τη συλλογική αντιμετώπιση του εξτρεμισμού και την ενίσχυση της ασφάλειας των συνόρων.

Όμως ο πραγματικός σκοπός της δημιουργίας του είναι πολύ μεγαλύτερος: ο Πούτιν τον θεωρεί, σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, ως το αντίβαρο του ΝΑΤΟ. Μια άποψη που παρεμπιπτόντως o SCO δεν έχει ποτέ αρνηθεί.

Επισήμως ο Οργανισμός πρεσβεύει την ουδετερότητα, τη μη σύγκρουση και τη μη παρεμβολή στις υποθέσεις των άλλων χωρών, ωστόσο διεξάγει κοινές στρατιωτικές ασκήσεις.

Γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει λοιπόν αυτή η συνάντηση στη μέση του πουθενά; Προφανώς οτιδήποτε αποφασίσουν να κάνουν από κοινού η Ρωσία και η Κίνα δικαιολογεί την προσοχή μας. Όμως υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό στην όλη ιστορία.

Από τη σύσταση του SCO, η Ρωσία έχει τηρήσει χαμηλούς τόνους, μη θέλοντας ο Οργανισμός να καταλήξει σε «Δούρειο Ίππο» για την κινεζική επέκταση, στην περιοχή που θεωρεί δική της στρατηγική «αυλή», την Κεντρική Ασία.

Την ίδια ώρα ωστόσο ο, Πούτιν κάνει νέους φίλους σε όλο τον κόσμο, όσο πιο γρήγορα μπορεί. Αν είναι να αμφισβητήσει την παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ, θα χρειαστεί όσους περισσότερους συμμάχους γίνεται.

Πολλοί παρατηρητές προβλέπουν ότι η Σύνοδος της Ντουσάνμπε θα αποδειχθεί ιστορική. Όλοι περίμεναν ότι βασικό θέμα της Συνόδου θα ήταν το «άνοιγμα» του Οργανισμού σε νέα μέλη. Παρόλα αυτά το θέμα της επέκτασης αναβλήθηκε και οι συμμετέχοντες επικεντρώθηκαν στην κατάσταση στην Ουκρανία. Όπως ήταν αναμενόμενο, τα μέλη υποστήριξαν τις ρωσικές θέσεις και τάχθηκαν υπέρ της συνέχισης των συνομιλιών με την Ουκρανία. Χαιρέτισαν τη συμφωνία του Μινσκ για κατάπαυση του πυρός στην ανατολική Ουκρανία και εκφράστηκαν υπέρ της εφαρμογής της ειρηνευτικής πρωτοβουλίας του προέδρου της Ρωσίας.

Ωστόσο, η ιδέα της διεύρυνσης δεν ξεχάστηκε. Υπάρχουν χώρες που επιδιώκουν σταθερά να ενταχθούν στον Οργανισμό. Τώρα που η εκ περιτροπής προεδρία του Οργανισμού περνά στην Μόσχα-και με την επόμενη Σύνοδο Κορυφής να έχει προγραμματιστεί για τον Ιούλιο του 2015 στην Ούφα της Ρωσίας-οι συνθήκες για τη διεύρυνση του Οργανισμού είναι πιθανό να έχουν ωριμάσει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, υποστηρίζει ο Πούτιν.

Για το σκοπό αυτό, οι συμμετέχοντες στη Ντουσάνμπε υπέγραψαν τα σχετικά έγγραφα: «το πρότυπο του μνημονίου των υποχρεώσεων για την απόκτηση της ιδιότητας κράτους-μέλους στον SCO» και τη «διαδικασία χορήγησης της ιδιότητας του κράτους-μέλους του SCO».

Η διεύρυνση είναι εξαιρετικά σημαντική, τόσο για τη Ρωσία, όσο και για τη Δύση, επειδή δύο από τα κράτη που ανυπομονούν να ενταχθούν αποτελούν μεγάλους γεωπολιτικούς «παίκτες»: η Ινδία και το Πακιστάν. Και στην αναμονή βρίσκεται ένας ακόμη μεγάλος «παίκτης»: το Ιράν.

Σχολιάζοντας την αναβολή της ψηφοφορίας για την είσοδο των χωρών αυτών στον Οργανισμό, ο σύμβουλος του Ρώσου προέδρου Πούτιν, Γιούρι Ουσάκοφ, ήταν ειλικρινής. Συγκεκριμένα, ο Ουσάκοφ δήλωσε στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης ότι οι συνθήκες για τη διεύρυνση αυτή τη στιγμή δεν είναι ακόμα ώριμες, λόγω των γνωστών περίπλοκων σχέσεων μεταξύ Ινδίας και Κίνας, της Ινδίας με το Πακιστάν, καθώς και λόγω των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στο Ιράν. Οι διαμάχες αυτές θα μπορούσαν να αποδυναμώσουν τη συμμαχία και αυτό είναι ένα ενδεχόμενο που η Ρωσία θέλει οπωσδήποτε να αποφύγει.

Το να βάλεις στο ίδιο τραπέζι χώρες που επί χρόνια είναι αντίπαλες, απαιτεί ιδιαίτερους διπλωματικούς ελιγμούς. Αυτό όμως δεν αποτελεί πρόβλημα για τον Πούτιν. Ποιος άλλος άλλωστε έχει καταφέρει να διατηρεί άριστες σχέσεις τόσο με το Ιράν, όσο και με το Ισραήλ;

Όπως πάντα, ο Πούτιν δεν σκέφτεται βραχυπρόθεσμα ούτε κοντόφθαλμα. Μεταξύ των προτεραιοτήτων που έχει θέσει για τη ρωσική προεδρία του SCO είναι οι εξής:

-η ενίσχυση του ρόλου του Οργανισμού στην παροχή περιφερειακής ασφάλειας

-η σύσφιξη των πολιτιστικών και ανθρωπιστικών σχέσεων μεταξύ των κρατών-μελών

-ο σχεδιασμός ολοκληρωμένων προσεγγίσεων για τα τρέχοντα παγκόσμια προβλήματα.

Παράλληλα, προετοιμάζει τη στρατηγική ανάπτυξης του SCO για την περίοδο 2015-2025, η οποία πιστεύει ότι θα είναι έτοιμη μέχρι την επόμενη Σύνοδο Κορυφής.

Όσα συμβαίνουν εντός του SCO είναι εξαιρετικά σημαντικά και ενδιαφέροντα. Από τη στιγμή που θα ενταχθούν η Ινδία και το Πακιστάν και ακολουθήσει και το Ιράν, το γεωπολιτικό παιχνίδι θα αλλάξει τελείως.

Ο Πούτιν κατέχει ηγετικό ρόλο στη δημιουργία μιας διεθνούς συμμαχίας που περιλαμβάνει τις τέσσερις από τις δέκα πιο πολυπληθείς χώρες του πλανήτη ( ο πληθυσμός των 4 αυτών χωρών αντιστοιχεί στο 40% του παγκόσμιου πληθυσμού. Η συμμαχία περιλαμβάνει τις δύο ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου, ενώ με την προσθήκη του Ιράν, τα κράτη-μέλη θα ελέγχουν περισσότερο από το ήμισυ του συνόλου των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου. Η ανάπτυξη των ασιατικών αγωγών θα ενισχύσει τα έθνη της περιοχής από οικονομικής άποψης και παράλληλα θα δημιουργήσει ισχυρότερους και στενότερους δεσμούς μεταξύ τους.

Αν ο Πούτιν τα καταφέρει, τότε ο SCO δεν θα αποτελέσει μόνο αντίβαρο στο ΝΑΤΟ, αλλά και μια νέα οικονομική δομή, ικανή να ανταγωνιστεί «στα ίσα» το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Η δημιουργία της Νέας Τράπεζας Ανάπτυξης (της τράπεζας που δημιούργησαν το καλοκαίρι οι πέντε χώρες – μέλη των BRICS) ήταν ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό το βήμα μπορεί να οδηγήσει στην εκθρόνιση του αμερικανικού δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, με ολέθριες συνέπειες για την αμερικανική οικονομία.

Και αυτός ακριβώς είναι ο απώτερος στόχος του Πούτιν: να «χτυπήσει» το δολάριο ώστε να φέρει τις ΗΠΑ στο επίπεδο ενός οποιουδήποτε άλλου κράτους…Εν ολίγοις, να εξαλείψει διαπαντός την αμερικανική τυραννία

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ

.olympia.gr

Πλήρες το στρατηγικό αδιέξοδο της κυβέρνησης

Ανάρτηση από Tvxs Ανάλυση

 

Η επιστολή-βέτο της τρόικας που ήρθε χθες στην δημοσιότητα, σύμφωνα με την οποία οι δανειστές ζήτησαν από τον υπουργό Οικονομικών να αποσύρει τις διατάξεις για τη ρύθμιση των οφειλών προς το Δημόσιο, δεν διαψεύστηκε από την κυβέρνηση, που βρίσκεται κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο: η τρόικα ζητάει επιτακτικά από τους κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλο να εφαρμόσουν κατά γράμμα τις οδηγίες της, απειλώντας ότι διαφορετικά η αξιολόγηση της τρόικας θα αργήσει ή και μπορεί να μετατεθεί για τον Μάρτιο του 2015.

Όμως η μετάθεση της αξιολόγησης, που θα συνοδευθεί και με την παρακράτηση της τελευταίας δόσης του 2014, ύψους 7,2 δις , ανατρέπει ότι είχε απομείνει από τον σχεδιασμό της κυβέρνησης, ο οποίος είχε υποστεί τις τελευταίες εβδομάδες διαδοχικές ακυρώσεις και πλήγματα. Μετά την άρνηση της Μέρκελ να υποστηρίξει τα κυβερνητικά σχέδια, την έξοδο στις αγορές που κατέληξε σε φιάσκο και τις χωρίς περιστροφές δηλώσεις των εταίρων ότι η νέα συμφωνία ισοδυναμεί με νέο μνημόνιο, η μόνη ελπίδα που απέμενε στην κυβέρνηση ήταν να τελειώσει σύντομα η αξιολόγηση.

Οι πιο αισιόδοξοι από την κυβέρνηση διατηρούσαν την ελπίδα ότι οι δανειστές "θα έβαζαν πλάτη" και οι επώδυνες αποφάσεις που αφορούν το ασφαλιστικό ή τα εργασιακά θα μπορούσαν να μετατεθούν για το 2015, μετά την προεδρική εκλογή. Έτσι  μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης,  η συμφωνία στα πλαίσια του eurogroup στις 8 Δεκεμβρίου, θα μπορούσε να παρουσιαστεί, με την βοήθεια των φιλικών ΜΜΕ,  ως σημαντική κυβερνητική επιτυχία, ώστε να ξεκινήσει η "συλλογή" των 180 βουλευτών. Όμως οι δανειστές όχι μόνο απαιτούν την πλήρη εφαρμογή του μνημονιακών δεσμεύσεων εδώ και τώρα, αλλά ζητούν από την κυβέρνηση να πάρει πίσω και όσα έχει ήδη ανακοινώσει. Το αδιέξοδο είναι πλήρες, αν συνυπολογιστεί ότι η κυβέρνηση είχε καλλιεργήσει όλο το προηγούμενο διάστημα μεγάλες προσδοκίες για αποδέσμευση από το μνημόνιο, έξοδο από τις αγορές κλπ που τώρα διαψεύδονται πανηγυρικά.

Στο Μέγαρο Μαξίμου επέστρεψαν ξανά οι σκέψεις για πρόωρες εκλογές, έστω και αν αυτό ισοδυναμεί με "λευκή πετσέτα". Στο κυβερνητικό επιτελείο ακόμη μεγαλύτερη ανησυχία προκαλεί όμως η συνειδητοποίηση ότι ούτε το Βερολίνο ούτε οι Βρυξέλλες δείχνουν διάθεση να υποστηρίξουν πολιτικά την κυβέρνηση. Μάλιστα σε ανταπόκριση από την γερμανική πρωτεύουσα που δημοσιεύεται στο σημερινό Βήμα,ανώτατος κυβερνητικός αξιωματούχος φέρεται να λέει: «η Ελλάδα είναι πολύ σημαντική για να την αφήσουμε στους Έλληνες».« Εννοώντας με τους "Έλληνες" -προσθέτει η ανταπόκριση- την ελληνική κυβέρνηση».