Απ” τον Σκόμπι στην Τρόικα

EDITORIAL

Δημοσίευση: Φύλλο 240 - 6/12/2014

         

Ενώ η μάχη της Αθήνας μαίνονταν 70 χρόνια πριν, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ έγραφε σε ένα τηλεγράφημά του προς τον Άγγλο στρατηγό Σκόμπι: «Μη διστάζετε, πάντως, να ενεργείτε σαν να βρίσκεστε σε κατεχόμενη πόλη όπου έχει ξεσπάσει τοπική εξέγερση».

Σήμερα δεν υπάρχουν τηλεγραφήματα για αυτές τις δουλειές αλλά mail. Πρόσφατα η δημοσιότητα κατακλύστηκε από φήμες και αποκαλύψεις για τα μηνύματα των δανειστών, ενώ και ο Ευ. Βενιζέλος, αστειευόμενος μετά τη χθεσινή του συνάντηση με τον Α. Σαμαρά, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι θα απαντήσει με SMS και όχι με mail στην τρόικα.

Πολλές φορές οι συγκρίσεις της σημερινής κατάστασης στην Ελλάδα με χώρες που τελούν υπό κατοχή ή δικτατορία συναντούν αντιδράσεις και κατηγορούνται ως υπερβολικές, δραματικές ή παραπλανητικές.

Ποια είναι, όμως, η γραμμή των διεθνών επικυρίαρχων απέναντι στην Ελλάδα και πώς αντιδρά η ντόπια ελίτ; Όσα συμβαίνουν θα μπορούσαν να περιγραφούν και με τρεις λέξεις που ηχούν παρόμοια: Δόλος, δούλεμα και δουλεία.

Είναι σίγουρο ότι δεν είναι οικονομική η αιτία των πρωτοφανών πιέσεων της τρόικας. Ο δόλος είναι δεδομένος και τα κίνητρα είναι πολιτικά και σχετίζονται με την ανάγκη να συνετιστεί για μια φορά ακόμα το πειραματόζωο. Αποδέκτες των μηνυμάτων δεν είναι μόνο η αντιπολίτευση και ο ελληνικός λαός αλλά και όλοι οι «άτακτοι»της Ευρώπης.

Την ίδια στιγμή, το δούλεμα στο εσωτερικό συνεχίζεται, αφού, κόντρα σε όσα πραγματικά συμβαίνουν, το παραμύθι για το τέλος της μνημονιακής εποχής επαναλαμβάνεται, έστω και με την παραδοχή ότι θα χρειαστεί μια “τεχνική παράταση”.

Η λέξη, όμως, που περιγράφει καλύτερα όσα συμβαίνουν δεν είναι άλλη από τη δουλεία. Γιατί μόνο με τυραννία και δουλεία μοιάζει η κατάσταση που επιφυλάσσουν για τη χώρα, ετοιμάζοντας νέα δεσμά για να παγιδεύσουν όχι μόνο, και όχι τόσο, τη σημερινή κυβέρνηση αλλά κάθε μελλοντική που θα είχε την ελάχιστη πρόθεση να συγκρουστεί με την κυριαρχία τους.

«Συμπεριφερθείτε σαν να βρίσκεστε σε αποικία, σε κατεχόμενη χώρα». Αυτή την εντολή μοιάζουν να έχουν δώσει στα κλιμάκια συμβούλων, τεχνοκρατών και διαπραγματευτών, οι Ευρωπαίοι προϊστάμενοι. Μόνο έτσι εξηγείται η στάση τους απέναντι στο ντόπιο προσωπικό που ακόμα κι αυτό εκφράζει πλέον απορίες και δυσαρέσκεια.

Εδώ όμως προκύπτει ένα ερώτημα για το τι στάση θα κρατήσει κανείς. Η μία επιλογή είναι να θεωρήσει ότι όσα συμβαίνουν με τους δανειστές δεν είναι και τόσο τραγικά αλλά τα δραματοποιεί η κυβέρνηση. Να μην αναγνωρίσει την τυραννία που διαιωνίζεται και να εξαντληθεί στην εσωτερική πόλωση απέναντι στους εγχώριους διαχειριστές.

Η δεύτερη επιλογή είναι να βάλει στο στόχαστρο ακριβώς την τροϊκανή τυραννία και να οικοδομήσει κάθε συμμαχία που χρειάζεται όχι για τα επόμενα κοινοβουλευτικά επεισόδια, αλλά για μια πραγματική αντιπαράθεση που μόνο ο ίδιος ο λαός μπορεί να τη δώσει, ώστε οι πόλεις του και η χώρα του να πάψουν να αντιμετωπίζονται σαν αποικίες υπό κατοχή.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

- See more at: http://www.e-dromos.gr/editorial240/#sthash.1h6AD5M6.dpuf

Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του ’44 (4ο μέρος)

Ο Εργατικός Αγώνας δημοσιεύει σήμερα το 4^ο μέρος της σειράς των ιστορικών δημοσιευμάτων στο Μεγάλο Δεκέμβρη με αφορμή την συμπλήρωση των 70 χρόνων από τότε. Στόχος μας είναι να δώσουμε όσο το δυνατό ολοκληρωμένα το ιστορικό γεγονός αλλά και να απαντήσουμε σε μια σειρά διαστρεβλώσεις της ιστορίας του εργατικού - λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος που δεν εμφανίστηκαν μόνο στο παρελθόν αλλά με διάφορους τρόπους επανέρχονται και σήμερα.

Από τον Λίβανο στην Καζέρτα - Η εδραίωση της Αγγλικής παρουσίας στην Ελλάδα

Η Συμφωνία του Λιβάνου δεν έγινε αποδεκτή με ευκολία από το κίνημα της ΕΑΜικής Αντίστασης και το ΚΚΕ. Το περιεχόμενό της έγινε γνωστό, σχεδόν, αμέσως στην κατεχόμενη και ελεύθερη Ελλάδα από τους ραδιοσταθμούς του Λονδίνου και του Καΐρου και όπως ήταν φυσικό η άμεση αντίδραση τόσο των απλών αγωνιστών όσο και της ηγεσίας του κινήματος ήταν εναντίον της συμφωνίας.

Στις 22/5/44 η ΕΑΜική αντιπροσωπεία με τηλεγράφημά της από το Κάιρο ενημέρωσε την ηγεσία του κινήματος στα Βουνά ότι επήλθε συμφωνία με υποχωρήσεις από την πλευρά της ΠΕΕΑ, του ΕΑΜ και του ΚΚΕ. Την επομένη η ηγεσία απάντησε στην αντιπροσωπεία με δικό της τηλεγράφημα το οποίο έλεγε:«Ελάβομεν μοναδικόν τηλεγράφημά σας. Στοπ. Οποίον αναφέρετε επήλθε συμφωνία με ιδικά σας υποχωρήσεις, οποίας παραλείπετε γνωρίσετε. Ραδιοφωνηθέντες όροι συμφωνίας είναι έξω και εναντίον γραπτών οδηγιών μας. Στοπ. Εντολή σας αυστηρώς καθορισμένη δια συμφωνίαν εξασφαλίζουσαν επιδιώξεις αγωνιζόμενου έθνους. Στοπ. Αναμένομεν επειγόντως εξηγήσεις. Στοπ. Δια ΠΕΕΑ. στοπ. Μπακιρτζής. Στοπ. Δια ΚΕ ΕΑΜ Χατζής. Δια ΚΚΕ Σιάντος. Στοπ.»[1].

Από το απαντητικό αυτό τηλεγράφημα δεν χωράει αμφιβολία πως η αρχική αντίδραση της ηγεσίας του κινήματος ήταν καταδικαστική για τη συμφωνία του Λιβάνου. Στη συνέχεια όμως ακολούθησαν δύο ακόμη τηλεγραφήματα του Σβώλου με τα οποία ενημέρωνε, ψευδώς, ότι δεν υπήρχε μεγάλη απομάκρυνση από τις θέσεις του κινήματος και ότι αποκρούσθηκε πρόταση για διάλυση του ΕΛΑΣ. Επίσης ζητούσε να καθορισθούν τα ονόματα αυτών που θα έμπαιναν στην κυβέρνηση[2]. Στις συνεδριάσεις των οργάνων του κινήματος (ΠΕΕΑ- ΕΑΜ- ΚΚΕ) που θα ακολουθήσουν θα επικρατήσει τελικά η μετριοπάθεια και θα αποφασιστεί να δοθεί πίστωση χρόνου στην αντιπροσωπεία να διαπραγματευθεί καλύτερους όρους μιας και οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονταν στο Κάιρο.

Στην πραγματικότητα, όμως, εκείνο που συνεχίζονταν ήταν οι πιέσεις στη αντιπροσωπεία από τον Γ. Παπανδρέου, τους Άγγλους και τον αστικό πολιτικό κόσμο, ώστε ο απαράδεκτος συμβιβασμός του Λιβάνου να γίνει αποδεκτός ενώ εκφράζονται διαμαρτυρίες για την αρνητική στάση που κρατούσε το ΕΑΜικό κίνημα στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα ο Παπανδρέου με ραδιοφωνικές ομιλίες του και γράμματα του προς την αντιπροσωπεία ασκούνταν σε επιθέσεις κατά του ΕΑΜικού κινήματος με σκοπό να εκβιάσει την συμμετοχή στην κυβέρνηση με την κοινοποίηση των ονομάτων των υπουργών.

Σιγά- σιγά η ηγεσία του κινήματος στα βουνά κάτω από την πίεση των πραγμάτων και της αντιπροσωπείας που ισχυριζόταν πως γενικά χειρίστηκε σωστά το θέμα, περιόρισε την κριτική της γύρω από τη συμφωνία του Λιβάνου μόνο στο πρόσωπο του Παπανδρέου ζητώντας την αντικατάστασή του. Για τη στροφή αυτή και τον περιορισμό του θέματος στο πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε και ο αστικός πολιτικός κόσμος, στο πλαίσιο, ενδεχομένως, των εσωτερικών του ανταγωνισμών. Συγκεκριμένα, λίγο πριν αναχωρήσει η αντιπροσωπεία από το Κάιρο- το τελευταίο κλιμάκιο αναχώρησε στα μέσα του Ιούλη του '44 ενώ νωρίτερα είχαν φύγει οι Σαράφης και Πορφυρογέννης- ο Σ. Βενιζέλος συναντήθηκε με τον Σβώλο και του πρότεινε να τεθεί με τον πιο επίσημο τρόπο από την ηγεσία των βουνών θέμα αντικατάστασης του Παπανδρέου[3].

Η αποδοχή της Συμφωνίας

Η συμφωνία του Λιβάνου συζητήθηκε εκτενώς στην ΠΕΕΑ- αμέσως μετά την επιστροφή και του τελευταίου κλιμακίου της αντιπροσωπείας- στις 24, 25, 27 και 28 Ιουλίου 1944. Νωρίτερα, ενημερώσεις στην κυβέρνηση του Βουνού έκαναν οι Στ. Σαράφης και Μιλτ. Πορφυρογέννης. Στη συνεδρίαση της 1ης Ιουνίου 1944 έκανε ενημέρωση ο Σαράφης και στη συνεδρίαση της 26ης Ιουνίου ο Πορφυρογέννης[4]. Σ' αυτές τις συνεδριάσεις αποφασίστηκε και η τακτική που θα ακολουθούνταν στο εξής. Οι αρχικές αντιδράσεις είχαν περάσει πια στο παρελθόν. Η συμφωνία ουσιαστικά είχε γίνει αποδεκτή και είχαν μείνει μόνο τα προσχήματα.

Ο Σιάντος που μίλησε στη συνεδρίαση της 27ης Ιουλίου είπε για τη συμφωνία και τη στάση της αντιπροσωπείας[5]: «Επειδή πιστεύουμε τόσο ειλικρινά στην ανάγκη της ενότητας, γι' αυτό δηλώνω ότι η συμφωνία του Λιβάνου και η δράση της αντιπροσωπείας μας τόσο στο Λίβανο, όσο και στο Κάιρο, είναι μέσα στην πολιτική μας γραμμή. Δηλώνω σαν μέλος της ΠΕΕΑ και σαν εκπρόσωπος του ΚΚΕ, ότι εγκρίνουμε τις ενέργειες της αντιπροσωπείας στο Λίβανο και στο Κάιρο με τις εξής παρατηρήσεις: α) όσον αφορά το χειρισμό των διαπραγματεύσεων. Η αντιπροσωπεία έπεσε στην παγίδα των αντιπάλων, απομονώθηκε από μας, από κατήγοροι έγιναν κατηγορούμενοι κι έτσι οι άλλοι μας υπαγόρευσαν τους όρους τους. Η συμφωνία βγήκε σαν αποτέλεσμα των δηλώσεων του Παπανδρέου, από ένα λίβελο εναντίον μας, που ρίχνει τη σκιά και μέσα στη συμφωνία αυτή. Η αντιπροσωπεία μας έπρεπε να κρατήσει σθεναρότερη στάση, να περάσει στην αντεπίθεση, οπότε θα εξασφαλίζαμε καλύτερους όρους. β) Όσον αφορά την ουσία της συμφωνίας. Έχει ένα μεγάλο τρωτό: ότι είναι αόριστη, άρα εύκολα παρερμηνεύεται και καταστρατηγείται. Την καταστρατήγηση θα την έκαναν οι αντίπαλοί μας, όπως άρχισαν κιόλας να την κάνουν. Κι αν κάναμε τέτοια ενότητα, με τέτοια συμφωνία, κι έπειτα από ένα μήνα έσπαζε, τότε δεν θα είχαμε καμιά ελπίδα να την πραγματοποιήσουμε».

Όπως βλέπουμε ο Σιάντος πατούσε σε δυο βάρκες. Από την μια ενέκρινε την στάση της αντιπροσωπείας και την συμφωνία του Λιβάνου λέγοντας πως «είναι μέσα στην πολιτική μας γραμμή» ενώ από τις κριτικές παρατηρήσεις του πάνω στο περιεχόμενο της συμφωνίας δεν προέκυπτε κάτι τέτοιο. Όπως δε στοιχειοθέτούνταν και κανένα όφελος για το κίνημα.

Στην ίδια συνεδρίαση ο Σιάντος είπε κι άλλα αξιοσημείωτα πράγματα. Άρχισε την ομιλία του επεξηγώντας τους πολιτικούς σκοπούς του ΚΚΕ. Διαβάζουμε από τα πρακτικά[6]: «Ο συναγ. Σιάντος δηλώνει ότι πριν ασχοληθεί με την έκθεση του προέδρου, θεωρεί σκόπιμο να αναφέρει ποιοι είναι οι πολιτικοί σκοποί του ΚΚΕ, που εκπροσωπεί στην ΠΕΕΑ, γιατί κυρίως στο κόμμα αυτό δυσπιστούν οι άλλοι. Τονίζει ότι η ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, καθόρισε το Γενάρη του 1934 τι επιδιώκει το ΚΚΕ και ποιος είναι ο στρατηγικός του σκοπός. Η ολομέλεια εκείνη έκανε τη διαπίστωση ότι η Ελλάδα είναι χώρα προ παντός γεωργική, καθυστερημένη, χωρίς μεγάλη βιομηχανία, χώρα εξαρτημένη από το εξωτερικό. Αυτή η αντικειμενική κατάσταση δεν σηκώνει σοσιαλισμό. Στην Ελλάδα δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε σοσιαλισμό, κι αν ακόμα όλος ο κόσμος μας πει πάρτε την και κάνετε σοσιαλισμό. Γιατί τέτοια ήτανε και είναι η κατάσταση της χώρας. Η ωρίμανση των συνθηκών οδηγεί σε αστικοδημοκρατικές λύσεις, σε αστικοδημοκρατικές αλλαγές της κατάστασης. Η αστική τάξη που κυβέρνησε ως τώρα τη χώρα, δεν κατόρθωσε να λύσει αυτά τα προβλήματα (όπως π.χ. το αγροτικό, το βιομηχανικό, ιδιοκτησία, βελτίωση όρων ζωής, λαϊκή παιδεία, διοίκηση, γλώσσα, δικαιώματα γυναίκας κλπ). Οι αλλαγές που ωριμάζουν άμεσα είναι αστικοδημοκρατικές. Αφού λυθούν όλα αυτά τα αστικοδημοκρατικά προβλήματα τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να πάμε προς το σοσιαλισμό, ομαλά, μέσα στη δημοκρατική εξέλιξη.

Εξετάζοντας ποιες δυνάμεις ποιες κοινωνικές τάξεις έχουν συμφέρον από τέτοιες αστικοδημοκρατικές λύσεις τονίζει ότι αυτές είναι α) η εργατική τάξη β) ολόκληρη η αγροτιά (αχτήμονες, μικροί, μεσαίοι και οπωσδήποτε εύποροι γεωργοί εχτός από τους τσιφλικάδες), γ) όλοι οι επιστήμονες και διανοούμενοι, οι υπάλληλοί κλπ. δ) ολόκληρη η μικροαστική τάξη (επαγγελματίες, βιοτέχνες κλπ) ε) η μεσαία κεφαλαιοκρατία. Δηλαδή, αυτές οι αστικοδημοκρατικές λύσεις ενδιαφέρουν τα 80- 90% του λαού».

Οι απόψεις που εκφράζει εδώ ο Σιάντος είναι εξόχως προβληματικές σε σχέση με τις θέσεις που είχε τότε το ΚΚΕ. Καταρχήν η 6η ολομέλεια του 1934 δεν έλεγε αυτά που ο Σιάντος ισχυριζόταν[7]. Η 6^η ολομέλεια του ’34 ολομέλεια υπογράμμιζε ότι «η επικείμενη επανάσταση των εργατών και αγροτών στην Ελλάδα θα έχει αστικοδημοκρατικό χαρακτήρα με τάσεις γρήγορης μετατροπής σε προλεταριακή σοσιαλιστική επανάσταση». Ακόμη η ολομέλεια μιλούσε για ηγεμονία του προλεταριάτου στην αστικοδημοκρατική επανάσταση με επικεφαλής το ΚΚΕ. Επίσης σαν κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης αναφέρονταν η εργατική τάξη και οι φτωχομεσαίες μάζες της αγροτιάς.

Στην ίδια ομιλία του ο Σιάντος, αναφερόμενος στην αντιπροσωπεία που πήγε στο Λίβανο και στις εγγυήσεις που έπρεπε να έχει η λεγόμενη εθνική ενότητα σημείωνε: «Η σύνθεση της αντιπροσωπείας μας μαρτυρεί ότι εμείς πήγαμε με όλη μας την ειλικρίνεια να κάνουμε πραγματική και σταθερή ενότητα. Ξέραμε με ποιους είχαμε να κάνουμε. Όμως πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι είναι δυνατό να γίνει σήμερα ενότητα και μ' αυτούς. Γιατί υπάρχει τώρα ένας καινούργιος παράγοντας. Ο ξένος κατακτητής. Ο αγώνας για το διώξιμό του από τη χώρα μας και η ανάγκη να μην πέσουμε στον εμφύλιο πόλεμο, συμφέρουν και σε μας και σε κείνους. Σ' αυτά συμπέφτουν τα συμφέροντα των 95% και των 5%. Γι’ αυτό και στη συμφωνία μ' αυτούς δύο μόνο εγγυήσεις θέλουμε: α) ότι θα παλέψουμε μαζί κατά του κατακτητή και β) ότι κανένας δεν θα δώσει δυναμικές λύσεις».

Αν συνδυάσουμε αυτή τη λογική της απόρριψης δυναμικών λύσεων με όσα λέει ο Σιάντος, περί ομαλού περάσματος στο σοσιαλισμό μέσα από τη δημοκρατική εξέλιξη, στο προηγούμενο απόσπασμα που παραθέσαμε, έχουμε μπροστά μας όλη την ιδεολογική πλατφόρμα της συνθηκολόγησης: Δεξιά αλλοίωση των προγραμματικών θέσεων του κόμματος όπως αυτές καθορίστηκαν στην 6η ολομέλεια του 1934. Άρνηση συγκεκριμένων μορφών της ταξικής πάλης- συγκεκριμένα της ένοπλης πάλης- για την κατάληψη της εξουσίας χάριν της λεγόμενης εθνικής ενότητας με την αστική τάξη και τέλος αποδέσμευση αυτής της ενότητας από τους πραγματικούς συσχετισμούς και πραγματικά δεδομένα που συμπυκνώνονταν στο αίτημα για υπεράσπιση και κατοχύρωση των κατακτήσεων του λαϊκού κινήματος που είχαν επιτευχθεί με αίμα μέσα από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.

Αποδοχή του Παπανδρέου και προσχώρηση στην κυβέρνησή του

Σ’ ότι αφορά το ΚΚΕ, αυτό καθ’ αυτό οφείλουμε να σημειώσουμε πως η αποδοχή της συμφωνίας του Λιβάνου δεν ήρθε ως αποτέλεσμα απόφασης των καθοδηγητικών του οργάνων, ιδιαίτερα δε της ΚΕ που έπρεπε να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Έτσι αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι οι πολιτικές στροφές και οι συμβιβασμοί του κόμματος- ιδιαίτερα αυτοί που είχαν οδυνηρό αποτέλεσμα- συνοδεύονταν πάντοτε από στρέβλωση- που έφτανε ως το σημείο της κατάργησης στην πράξη- των οργανωτικών αρχών λειτουργίας του.

Η ΚΕ του ΚΚΕ συνεδρίασε για το θέμα της συμφωνίας του Λιβάνου εκ των υστέρων, στις 2-3 Αυγούστου του '44[8] αλλά ο Σιάντος είχε εγκρίνει την συμφωνία για λογαριασμό του κόμματος με την ομιλία που έκανε στην ΠΕΕΑ στις 27 Ιούλη. Επίσης σ' εκείνη τη συνεδρίαση ο Σιάντος αποδέχτηκε πρόταση του Σβώλου που περιόριζε το όλο πρόβλημα με την συμφωνία του Λιβάνου στο αίτημα της αντικατάστασης του Γ. Παπανδρέου από τη θέση του Πρωθυπουργού[9]. Στην ίδια θέση κατέληξε και η ΚΕ του ΚΚΕ λίγες μέρες μετά[10].

Το αίτημα για αντικατάσταση του Παπανδρέου διαβιβάστηκε στο Κάιρο και συνάντησε- αναμενόμενο άλλωστε- τη λυσσαλέα αντίδραση των Άγγλων. Η Βρετανική κυβέρνηση ούτε που ήθελε να ακούσει για ενδεχόμενη αλλαγή του προστατευόμενού της και ο Τσόρτσιλ έγραφε, στις 6 Αυγούστου του 1944, στον υπουργό του επί των Εξωτερικών Α. Ήντεν[11]: «Και βέβαια πρέπει να πούμε στον Παπανδρέου ότι οφείλει να παραμείνει Πρωθυπουργός και να τους αψηφήσει όλους.... Δεν μπορούμε να φέρνουμε έναν άνδρα στην εξουσία, όπως κάναμε με τον Παπανδρέου, και μετά να τον αφήνουμε να ριχτεί στους λύκους με τα πρώτα ουρλιάγματα των αθλίων ελλήνων ληστών... Είτε υποστηρίζουμε τον Παπανδρέου, στην ανάγκη χρησιμοποιώντας και βία, όπως έχουμε συμφωνήσει, ή παύουμε να ενδιαφερόμαστε εντελώς για την Ελλάδα».

Η ωμή αυτή επέμβαση των Άγγλων έφερε αποτελέσματα. Πρώτοι υποχώρησαν οι αστοί πολιτικοί στο Κάιρο που είχαν αντιταχθεί στο πρόσωπο του Παπανδρέου. Στις 10 Αυγούστου του '44 οι Βενιζέλος, Μυλωνάς, Σακαλής και Ρέντης με τηλεγράφημά τους ενημέρωναν την ΠΕΕΑ: «Συνεπεία επισήμου εμπιστευτικής ανακοινώσεως Αγγλικής κυβερνήσεως, μη δεχομένης αλλαγήν Προέδρου Κυβερνήσεως παραμονάς απελευθερώσεως, κόμματα φιλελευθέρων, προοδευτικών, αγροτικών, δημοκρατικών, ποιούνται τελευταίαν έκκλησιν όπως αποστείλετε αντιπροσώπους σας καταλάβουν θέσεις των εν τη κυβερνήσει, ως έχει σήμερον. Εν εναντία περιπτώσει, αναλαμβάνετε τεραστίας ευθύνας απέναντι του έθνους εις στιγμήν που η εθνική ενότητης είναι υπέρ ποτέ άλλοτε απαραίτητος προς αντιμετώπισιν των μεταπολεμικών προβλημάτων και επούλωσιν των εκ του πολέμου πληγών»[12].

Η ΕΑΜική ηγεσία κάμφθηκε κάνοντας άλλη μια υποχώρηση, η οποία βεβαίως σε σχέση με την συμφωνία του Λιβάνου ήταν δευτερεύουσας σημασίας. Στο απαντητικό της τηλεγράφημά προς το Κάιρο- την κυβέρνηση και τους Βενιζέλο, Μυλωνά, Σακαλή και Ρέντη- αναφέρει[13]: «Σταθμίσαντες καλώς σημασίαν επισήμου ανακοινώσεως ως προς τον Πρόεδρον Κυβερνήσεως αναγκαζόμεθα να δηλώσωμεν ότι δεν επιμένομεν αλλαγή Πρωθυπουργού στοπ. Παρακαλούμεν μεριμνήσετε ταχυτέραν έλευσιν αυτόθι υπουργών μας στοπ. Θεωρούμεν αναγκαίον και σκόπιμον αποφευχθούν Κυβερνητικαί δηλώσεις εν τω μεταξύ στοπ. Δια ΠΕΕΑ στοπ. Σβώλος. στοπ. Δια ΕΑΜ στοπ. Παρτσαλίδης στοπ. Δια ΚΚΕ στοπ. Σιάντος».

Από κει και μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Η κυβέρνηση με τους ΕΑΜικούς υπουργούς ορκίστηκε στις 2 Σεπτέμβρη του '44 και λίγες μέρες μετά με διάγγελμά της δήλωνε πως πολιτικό της πρόγραμμα ήταν η συμφωνία του Λιβάνου. Επίσης οι Άγγλοι διόρισαν τον Σκόμπυ αρχηγό των χερσαίων δυνάμεων στην Ελλάδα. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για την απόλυτη εδραίωση της αγγλικής παρουσίας στη χώρα με την υπογραφή, λίγες ημέρες αργοτερα- της περιβόητης συμφωνίας της Καζέρτας.  

Η συμφωνία της Καζέρτας.

Η συμφωνία της Καζέρτας υπογράφηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1944. Ήταν μια συμφωνία πλήρους υποταγής στον Αγγλικό ιμπεριαλισμό. Προέβλεπε την υπαγωγή των ελληνικών ανταρτικών δυνάμεων κάτω από τις διαταγές του Σκόμπυ, απαγόρευε στο αντάρτικο κίνημα να πάρει με την απελευθέρωση την εξουσία στα χέρια του, απαγόρευε στον ΕΛΑΣ οποιαδήποτε δράση στις περιοχές περιφερείας Αττικής, Πελοποννήσου και Θράκης συμπεριλαμβανομένου και της Θεσσαλονίκης κλπ[14]. Με τη συμφωνία αυτή το λαϊκό κίνημα είχε δεθεί χειροπόδαρα. Η λογική των συμβιβασμών χάριν της υποτιθέμενης εθνικής ενότητας είχε οδηγήσει τη χώρα στο δόκανο του αγγλικού ιμπεριαλισμού.

Στο Λίβανο αναγνωρίστηκε στους αντιπάλους του ΕΑΜ δύναμη που δεν διέθεταν καθώς και το δικαίωμα στην Αγγλία να αναγορεύεται ρυθμιστής όλων των εσωτερικών υποθέσεων της χώρας. «Εξασφάλισις, κατά την προσεχή από κοινού μετά των συμμαχικών δυνάμεων απελευθέρωσιν της Πατρίδος, της τάξεως και της ελευθερίας του ελληνικού λαού...» προέβλεπε η συμφωνία του Λιβάνου. Κι αυτό τα λέει όλα. Στην Καζέρτα τακτοποιήθηκαν και οι τελευταίες λεπτομέρειες αυτής της συνθηκολόγησης. Προκύπτει βεβαίως το ερώτημα αν η ηγεσία του κινήματος είχε συνείδηση των πράξεών της. Φαίνεται πως είχε. Ο Γ. Ζέβγος που η «τύχη» τον έταξε να υπογράψει την Καζέρτα γράφει στο ημερολόγιο που κρατούσε, στο διάστημα από 31 Αυγούστου ως και 18 Οκτωβρίου του 1944,[15]: «Είμαστε υποχρεωμένοι να ανεχόμαστε. Να δεχόμαστε την προώθηση της αντίδρασης. Να συνιστούμε και να επιβάλουμε στο λαό, τον πανίσχυρο, μαρτυρικό, να υποχωρεί σ' όφελος της αντίδρασης.

Ως πότε; Προς το δημοψήφισμα και τις εκλογές. Η αντίδραση ελπίζει να παρασύρει πολιτικά τον λαό. Θα μας καταδικάσει η ιστορία ότι αφοπλίσαμε το λαό και επιβάλλαμε την αντίδραση; Θα μας κρίνει όπως τον Έμπερτ και Νόσκε; Όμως άλλη λύση δεν υπάρχει. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Η Αγγλία μας υποχρεώνει, μας αναγκάζει να φερθούμε έτσι». Δεν χωράει αμφιβολία πως ηγεσία αντιλαμβανόταν, τουλάχιστον, τους κινδύνους για όσα έπραττε. Η αδυναμία της, όμως, να σταθμίσει σωστά την ιστορική στιγμή και τον συσχετισμό δυνάμεων, η αδυναμία της αντιληφθεί το χαρακτήρα της εξουσίας που είχε γεννήσει στην Ελεύθερη Ελλάδα ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας με την Λαϊκή Αυτοδιοίκηση, τη Λαϊκή Δικαιοσύνη και την κυβέρνηση του Βουνού, η ηττοπαθής λογικής της ότι με την Αγγλία δεν είναι δυνατό να τα βάλει το κίνημα ή οι υπεραισιόδοξες αντιλήψεις στις γραμμές της ότι η δύναμη του κινήματος ήταν τέτοια που λειτουργούσε ανασταλτικά για τις προθέσεις των αντιπάλων καθώς και οι λεγγαλιστικές αυταπάτες ότι οι Άγγλοι θα επέτρεπαν δυνατότητα- ή λόγω της δύναμης του ΕΑΜ δεν θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς- θετικών λύσεων μέσω των εκλογών δεν της άφηναν περιθώρια να πράξει διαφορετικά.

Στην ιστορία του επαναστατικού κινήματος, τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, το ίδιο φαινόμενο συμβιβασμών και αγνόησης της αντικειμενικής πραγματικότητας εμφανίστηκε και στο κόμμα των Μπολσεβίκων- αμέσως μετά την επανάσταση του Φλεβάρη του ’17-, όταν η ηγεσία του στη Ρωσία σερνόταν πίσω από την Προσωρινή κυβέρνηση και τον μικροαστικό ρεφορμισμό ως τη στιγμή που ήρθε ο Λένιν. Δυστυχώς, το ελληνικό κίνημα αντίστασης και το ΚΚΕ δεν είχε τότε έναν ανάλογο ηγέτη ή μια ανάλογη συλλογική ηγεσία που θα σταματούσε τον κατήφορο των απαράδεκτων συμβιβασμών.

Στο επόμενο: Πώς φτάσαμε στον Δεκέμβρη

Κείμενα – Επιμέλεια: Γιώργος Πετρόπουλος

---

[1] Θ. Χατζή: «Η Νικοφάρα Επανάσταση που χάθηκε», εκδόσεις ΔΩΡΙΚΟΣ, τόμος Γ', σελ. 209- 210 και Π. Ρούσου: «Η Μεγάλη Πενταετία» , τόμος β' σελ. 152

[2] Θ. Χατζή, στο ίδιο, τόμος Γ', σελ. 210- 211

[3] Γρ. Δαφνή: "Σοφοκλής Βενιζέλος", εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ, σελ. 329

[4] «Αρχείο ΠΕΕΑ- Πρακτικά συνεδριάσεων», Εκδόσεις Σ.Ε. σελ. 103- 104 και 118- 124

[5] Αρχείο ΠΕΕΑ- Πρακτικά συνεδριάσεων, εκδόσεις Σ.Ε. σελ. 158

[6] στο ίδιο, σελ. 156, 157 και 158

[7] Βλέπε ολόκληρη την απόφαση της 6^ης ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1934) στο «ΚΚΕ- Επίσημα Κείμενα», εκδόσεις Σ.Ε., τόμος Δ’, σελ. 13- 34

[8] Ο Β. Μπαρτζιώτας στο βιβλίο του για την εθνική αντίσταση, στη σελ. 275, γράφει ότι η ΚΕ συνεδρίασε στις 28- 29 Ιούλη αλλά για συνωμοτικούς λόγους ανακοινώθηκε ότι συνεδρίασε στις 2- 3 Αυγούστου

[9] ΑΡΧΕΙΟ ΠΕΕΑ- πρακτικά συνεδριάσεων, σελ. 158

[10] Επίσημα κείμενα ΚΚΕ, τόμος 5ος, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, σελ. 219

[11] Γ. Ανδρικόπουλου: 1944 Κρίσιμη χρονιά, τόμος Β' σελ. 27-28

[12] Λευκή Βίβλος ΕΑΜ, σελ. 8

[13] στο ίδιο, σελ. 9

[14] Ολόκληρη η συμφωνία δημοσιεύτηκε στη Λευκή Βίβλο του ΕΑΜ, σελ. 10-11

[15] Το ημερολόγιο του Ζέβγου υπάρχει στο Αρχείο του ΚΚΕ που βρίσκεται στα ΑΣΚΙ. Είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα ΑΥΓΗ τον Μάρτη του 1975. Επίσης δημοσιεύτηκε ολόκληρο στο βιβλίο του Μ. Παρτσαλίδη «Διπλή αποκατάσταση της Εθνικής Αντίστασης», σελ. 234- 242

http://ergatikosagwnas.gr

ΑΘΗΝΑ: Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2008

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

Δεκέμβρης 2008. "Οι μέρες του Αλέξη" 

«Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη». 

Αυτό το σύνθημα φώναζαν χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων της Ελλάδας την ταραγμένη βδομάδα του Δεκεμβρίου τέσσερα χρόνια πριν.  
Όλα ξεκίνησαν το βράδυ του Σαββάτου της 6ης Δεκεμβρίου 2008 στα Εξάρχεια. 
Ο 15χρονος Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος βρισκόταν μαζί με φίλους του στη συμβολή των πεζόδρομων Τζαβέλλα και Μεσολογγίου.  
Το πλήρωμα ενός περιπολικού πλησιάζει το σημείο και διαπληκτίζεται με τους νεαρούς. 

Το περιπολικό αποχωρεί, αλλά οι ειδικοί φρουροί Επαμεινώνδας Κορκονέας καιΒασίλης Σαραλιώτης επιστρέφουν πεζοί. 
Ακολουθεί φραστική επίθεση και από τα δύο μέρη.

kalio

Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας βγάζει το όπλο από τη θήκη και το στρέφει προς την κατεύθυνση των νεαρών. 
Πυροβολεί δύο φορές και στη συνέχεια μαζί με το συνάδελφο του αποχωρούν και επιστρέφουν στο παρακείμενα σταθμευμένο περιπολικό. 
Όπως γίνεται γνωστό αργότερα, ενημερώνουν το επιχειρησιακό κέντρο με τον ασύρματο ότι δέχτηκαν επίθεση. 
Αυτή την εκδοχή θα διοχετεύσει προς τα ΜΜΕ και η αστυνομία, καθώς και ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε.

Στο σημείο του συμβάντος, οι φίλοι του Αλέξη, διαπιστώνουν ότι ο 15χρονος έχει δεχτεί τη σφαίρα και τον μεταφέρουν στον Ευαγγελισμό. Εκεί απλώς οι γιατροί διαπιστώνουν το θάνατο του. Πλήθος έχει συγκεντρωθεί έξω από το νοσοκομείο καθώς και στην περιοχή των Εξαρχείων. Η είδηση διακινείται μέσα από τηλέφωνα αλλά κυρίως μέσω γνωστού site του αντιεξουσιαστικού χώρου. 

Βίαιες ταραχές ξεσπούν με εμπρησμούς σε κτίρια τραπεζών και επιθέσεις εναντίον αστυνομικών τμημάτων και ενστόλων.

Οι αστυνομικές δυνάμεις αδυνατούν να ελέγξουν την κατάσταση. Οι συγκεντρωμένοι βάζουν φωτιά σε κάδους απορριμμάτων. Ο υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος και ο υφυπουργός Παναγιώτης Χηνοφώτης αφού πληροφορούνται το περιστατικό υποβάλλουν τις παραιτήσεις τους, οι οποίες δεν γίνονται δεκτές από τον πρωθυπουργό.

Την επόμενη μέρα, Κυριακή, διοργανώνεται πορεία με σημείο συγκέντρωσης το Πεδίο του Άρεως. Οι διαδηλωτές κινούνται κατά μήκος της λεωφόρου Αλεξάνδρας, όπου και σημειώνονται καταστροφές και πυρπολούνται αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και τράπεζες. Οι ταραχές συνεχίζονται και σε άλλα σημεία της πρωτεύουσας.

Οι μαθητές δίνουν και αυτοί το παρόν τις επόμενες ημέρες στις προγραμματισμένες συγκεντρώσεις με χιλιάδες σχολεία να τελούν υπό κατάληψη. Τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου διοργανώνονται μεγάλες πορείες σε όλη την Ελλάδα στις οποίες όμως σημειώνονται εκτεταμένες ταραχές. Χιλιάδες βιτρίνες καταστημάτων σπάζονται ενώ εκδηλώνονται και πολλές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών τμημάτων. Η Αθήνα φλέγεται κυριολεκτικά με πυρπολήσεις μαγαζιών και άλλων κτιρίων. Οι δρόμοι παραμένουν αποκλεισμένοι καθ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Οι συγκρούσεις αντιεξουσιαστών με δυνάμεις των ΜΑΤ συνεχίζονται και το βράδυ με ορμητήριο το κτίριο της Νομικής σχολής. Πλιάτσικο σημειώνεται σε μαγαζιά του κέντρου.

Η δίκη των δύο ειδικών φρουρών, ξεκινάει τον Ιούνιο του 2009 στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας. Στις 11 Οκτωβρίου εκφωνούνται οι ποινές των δύο κατηγορουμένων. Ισόβια κάθειρξη και φυλάκιση 15 μηνών για πράξεις οπλοχρησίας στον Επαμεινώνδα Κορκονέα και ποινή κάθειρξης 10 ετών στον Βασίλη Σαραλιώτη. 

Ο δεύτερος αποφυλακίστηκε φέτος τον Οκτώβριο με τον όρο να παραμείνει στο νομό Δράμας.

από newsbeast.gr

Η Ρωσία έχει έτοιμο υπερηχητικό υπερόπλο

Σε απάντηση της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας

Η Ρωσία έχει την ικανότητα και μπορεί να εφαρμόσουν «καινοτόμες λύσεις» για την άμυνα της χώρας, δήλωσε, ο Πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν.
«Αμφιβολία δεν υπάρχει, και η δυνατότητα, για καινοτόμες λύσεις στον τομέα της άμυνας στην
Ρωσία είναι εφικτή », δήλωσε ο Πούτιν.

«Έχουμε μιλήσει πολύ στο θέμα αυτό για την (δημιουργία της αμερικανικής αντιπυραυλικής άμυνας), και δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, παρά μόνο θα πω ένα πράγμα. Δεν έχουμε την πρόθεση να εμπλακούμε σε μια δαπανηρή κούρσα εξοπλισμών, αλλά την ίδια στιγμή (θα) εξασφαλίσουμε αξιόπιστα και εγγυημένα την άμυνα της χώρας μας, υπό νέες συνθήκες », δήλωσε ο Β.Πούτιν , αναφέρει το πρακτορείο RIA Novosti.

Για να βοηθήσουμε στην μετάφραση των δηλώσεων του ρώσου προέδρου , «η Ρωσία θέλει να πει ο Πούτιν, διαθέτει ήδη ένα εξελιγμένο οπλικό σύστημα, το οποίο όμως δεν γνωρίζουμε σε ποιο ακριβώς στάδιο βρίσκεται , αλλά αυτό που είναι απολύτως σαφές είναι ότι αυτό το οπλικό σύστημα είναι άκρως αποτελεσματικό.
Στη Ρωσία έχει εκπονηθεί ένα πρόγραμμα ανάπτυξης υπερ-υπερηχητικών όπλων. Στην εκπόνηση του προγράμματος ήδη συμμετέχουν περισσότερες από 60 επιχειρήσεις.

Οι εργασίες εκπόνησης υπερ-υπερηχητικών πυραύλων πραγματοποιούνταν ακόμα στην ΕΣΣΔ. Αρχίζοντας από το 2009 οι έρευνες σ’ αυτόν τον τομέα ξανάρχισαν κατόπιν παραγγελίας του Υπουργείου Άμυνας.

Πρόκειται για ένα καθολικό στοχευμένο πρόγραμμα δημιουργίας υπερ-υπερηχητικών όπλων. Κεντρικός φορέας, στον οποίο ανατέθηκε η διεκπεραίωση των εργασιών και ο συντονισμός είναι ο όμιλος «Tacticheskoe Raketnoe Voruzhenie» («Τακτικός πυραυλικός εξοπλισμός»). Η εκπόνηση υπερ-υπερηχητικών οπλικών συστημάτων στη Ρωσία δεν είναι κάτι εντελώς καινούργιο, καθώς η αρχή είχε τεθεί από τον προηγούμενο αιώνα, σύμφωνα με παλαιότερο άρθρο στο Pentapostagma.gr.

Πρόκειται για τη δοκιμή του προηγμένου υπερ-υπερηχητικού πυραύλου του αποκαλούμενου ως AHW (Advanced Hypersonic Weapon) .
Ο πύραυλος δύναται να φτάσει σε χαμηλή τροχιά εξωατμοσφαιρικά και στη συνέχεια να εισέλθει ξανά στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων την ώρα για να πλήξει τον στόχο του.

Η απόσταση που θα καλύψει ο υπερπύραυλος είναι 6 276 χλμ. και η ταχύτητά του 5 mach περίπου και ο χρόνος που θα μεσολαβήσει από την εκτόξευση μέχρι την προσβολή δε θα υπερβαίνει τα 30 λεπτά.

Ο νέος αυτός πύραυλος συνιστά κρίσιμο συστατικό του προγράμματος παγκόσμιας κρούσης σύμφωνα με το οποίο αναμένεται να αναπτυχθεί μια νέα γενιά όπλων τα οποία θα μπορούν να κτυπούν οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη με ελάχιστο χρόνο αντίδρασης και συμβατικό φορτίο.

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν επίσης ανέθεσε στο Υπουργείο Άμυνας την ανάπτυξη ενός συστήματος αυστηρού ελέγχου επί της χρήσης των πόρων που διατίθενται από το κράτος για την άμυνα .

«Έχω δώσει εντολή στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς να αναπτύξουν ένα σύστημα αυστηρού αποτελεσματικού ελέγχου των δαπανών στην άμυνα. Ένα τέτοιο σύστημα πρέπει να λειτουργεί και να ελέγχει όλη την αλυσίδα εφοδιασμού», δήλωσε ο Ρώσος Πρόεδρος μιλώντας στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση.

Ο Ρώσος πρόεδρος είπε ότι κατά τη διάρκεια πρόσφατης συνάντησης στο Σότσι με την ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, και την ανώτατη ηγεσία, αλλά και τους επικεφαλείς των κορυφαίων αμυντικών επιχειρήσεων, της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας , ζητήθηκε η επιτάχυνση των προγραμμάτων και η πλήρης απεξάρτηση από την δύση .

pentapostagma.gr

Αν ο Ρωμανός ήταν έμπορος ναρκωτικών ο Αθανασίου θα τον είχε βγάλει...

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου ήταν απόλυτος: ο Ρωμανός δεν είναι δυνατόν να βγαίνει από τη φυλακή για να σπουδάσει. Ο λόγος είναι οι νόμοι και οι νομικές διαδικασίες που ισχύουν. “Με τη νομιμότητα και τους νόμους” ο υπουργός,θα πει κάποιος.  Η αλήθεια είναι πως ο υπουργός είναι με τη νομιμότητα, αλλά αυτή που δημιουργεί ο ίδιος για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένες καταστάσεις και κατηγορίες παράνομων. Προφανώς όχι ένα...

νεαρό 21 χρόνων που κραυγάζει πως θέλει να σπουδάσει.

Αλλά αφού αρέσει τόσοι πολύ η νομιμότητα στον κύριο υπουργό,ας μιλήσουμε για νομιμότητα. Κατ αρχήν οφείλει να γνωρίζει ως νομικός,πως οι νόμοι αλλάζουν όταν οι ίδιες οι κοινωνικές συνθήκες και η κοινωνία απαιτούν να αλλάξουν. Η νομιμότητα δεν είναι πλαίσιο από νόμους και διατάξεις,αλλά πρωτίστως απόδοση Δικαιοσύνης συμβατή με την κοινωνία. Όταν η νομιμότητα δεν συμβαδίζει με την κοινωνική αντίληψη,το περί δικαίου αίσθημα και την απόδοση Δικαιοσύνης,τότε είναι η ώρα που αλλάζει. 

Ο κύριος Αθανασίου, δεν θέλησε να αλλάξει κάτι,το νόμο έστω αν αυτός είναι το εμπόδιο. Δηλαδή ο Υπουργός Δικαιοσύνης παρουσιάζει μια δυσπραγία στο θέμα αυτό αν και είναι ευέλικτος στις αλλαγές νόμων. Να θυμίσω πως το λίγο διάστημα που είναι Υπουργός Δικαιοσύνης.

1. Έκανε νόμο μερικών ημερών (από λάθος όπως είπε) και έδωσε τη δυνατότητα στους εγκληματίες του λευκού κολάρου,σε αυτούς που έχουν καταχραστεί Δημόσιο χρήμα να μην δικαστούν. Άλλαξε τότε άρθρο του Ποινικού Κώδικα για να το κάνει. Του ίδιου κώδικα που δεν μπορεί να αλλάξει για να σπουδάζει κάποιος ενώ είναι φυλακή.

2. Έδωσε χάρη σε εμπόρους ναρκωτικών και άλλους κατάδικους με εγκλήματα μεγαλύτερα από του Ρωμανού

3. Ψήφισε νόμο που προβλέπει πως όσοι έχουν κάθειρξη πάνω από 15 έτη για ναρκωτικά,όσοι είναι μεγαλέμποροι ναρκωτικών δηλαδή και όχι μικρέμποροι,αποφυλακίζονται στο ένα τρίτο της ποινής. Το ένα τρίτο είναι και αυτό εικονικό αφού αν κάποιος έμπορος που έφερε ένα τόνο ηρωίνη στην Ελλάδα καταδικαστεί σε 15 χρόνια κάθειρξη και κάνει μεροκάματα στη φυλακή σε δύο χρόνια το πολύ είναι έξω.

4. Άλλαξε το νόμο Κακλαμάνη για τον έλεγχο του Πόθεν Έσχες των πολιτικών και φροντίζει να αμνηστεύονται πρακτικά και να πέφτουν στα μαλακά όσοι πιάνονται με ψευδές Πόθεν έσχες. Ο νόμος αυτός αμνηστεύει και τον ίδιο ο οποίος έχει δηλώσει ψευδή περιουσιακά στοιχεία.

5.  Με αλλαγές στον ίδιο νόμο δεν επιτρέπει τον πραγματικό έλεγχο των στοιχείων των πολιτικών αφού αφαιρεί το δικαίωμα άρσης απορρήτου των τραπεζικών λογαριασμών.

Υπάρχουν πολλοί ακόμη νόμοι που αποδεικνύουν την νομική ευελιξία Αθανασίου,η οποία συγκρίνεται μόνο με αυτή του Βενιζέλου. Υπήρξε επίσης νομικά ευέλικτος στο θέμα της δικογραφίας Μιχελάκη για χρηματισμό την οποία κράτησε επί μήνες στα συρτάρια του αντί να την πάει στη Βουλή. Να θυμίσω επίσης πως ο πρώτος νόμος που επιχείρησε να περάσει στην καριέρα του ήταν για να μην δηλώνονται στο Πόθεν Έσχες περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν σε offshore ναυτιλιακές. Αν περνούσε ο νόμος,ο Καρατζαφέρης δεν θα είχε εναντίον του σήμερα κατηγορίες και πιθανότητα να φυλακιστεί. Για ποιόν άραγε παρουσίασε αυτή την νομική διάθεση που δεν παρουσιάζει για ένα νεαρό που θέλει να σπουδάσει;

Ας δούμε όμως από την άλλη πλευρά,πώς όσοι διαφυλάττουν το νόμο τον ξεφτίλισαν στην περίπτωση του Ρωμανού. Ο Νίκος Ρωμανός,ως έφηβος έζησε τη δολοφονία του φίλου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκονέα. Λίγο αργότερα συλλαμβάνεται για διάπραξη ληστειών στο Βελβεντό. Η Αστυνομία τον συνδέει με του Πυρήνες της Φωτιάς,ανακοινώνει τη σύνδεσή του με την τρομοκρατία,τον ξυλοφορτώνει και δημοσιεύει φωτογραφίες του που έχει επεξεργαστεί με photoshop για να μην φαίνεται η κακοποίηση. Όσο διάστημα είναι προφυλακισμένος,η Αστυνομία διαρρέει πληροφορίες που τον φωτογραφίζουν ως τρομοκράτη. Στη δίκη όμως που γίνεται,ο Ρωμανός και οι φίλοι του δεν καταδικάζονται για τρομοκρατία. Ο εισαγγελέας της δίκης μάλιστα Γρηγόρης Πεπόνης ρίχνει χαστούκι στους ισχυρισμούς της ΕΛΑΣ. Λέει στην αγόρευσή του:

«Πρώτη φορά βλέπω ληστεία που να αφήνουν τους ομήρους ελεύθερους, κατά δε την καταδίωξη, ενώ είχαν το επάνω χέρι διαθέτοντας βαρύ οπλισμό, ούτε πυροβόλησαν τους αστυνομικούς που τους καταδίωξαν ούτε χρησιμοποίησαν τον όμηρο σαν ασπίδα για να διαφύγουν... Από κανένα στοιχείο δεν μου προκύπτει ότι αποδεικνύεται η κατηγορία για συγκρότηση και ένταξη σε τρομοκρατική ομάδα».

Όσοι τον αποκάλεσαν τρομοκράτη και τον διέσυραν,σήμερα του απαγορεύουν να σπουδάσει,επικαλούμενοι την επικίνδυνη εικόνα που οι ίδιοι δημιούργησαν για τον Ρωμανό και η οποία δεν ισχύει. Ο Χαράλαμπος Αθανασίου έχει δικαίωμα να θεωρεί ξένο για την κουλτούρα του το να στέλνει έναν έφηβο να σπουδάσει,να σωφρονιστεί δηλαδή. Στο παρελθόν,υπήρχαν άνθρωποι όπως ο πατέρας του ο οποίος ως Χίτης, θεωρούσε πως η άλλη άποψη είναι έγκλημα που πρέπει να τιμωρηθεί με ξύλο,εξορία και φυλακή. Αλλά ο κύριος Αθανασίου εκπροσωπεί αυτή τη στιγμή την Ελληνική Δημοκρατία. Πρέπει να απαντήσει αν σε αυτή τη Δημοκρατία, το να απελευθερώνεις εμπόρους ναρκωτικών είναι προτιμότερο απ το να σωφρονίζεις και να παιδεύεις εφήβους που υπήρξαν παραβατικοί.

"κουτί της Πανδώρας"

Αλέξης Τσίπρας: Η παρούσα Βουλή δεν θα βγάλει Πρόεδρο

Την εκτίμηση ότι η παρούσα βουλή δεν θα εκλέξει πρόεδρο και η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές, εξέφρασε χθες το βράδυ, 05/12, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, από το Βελιγράδι

Μιλώντας στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Νομικής σχολής του Βελιγραδίου, στο πλαίσιο επίσημης επίσκεψης που πραγματοποιεί, ο κ. Τσίπρας εξέφρασε την εκτίμηση ότι τελικά η χώρα θα οδηγηθεί σε εκλογές.

Ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απαντώντας σε σχετική ερώτηση ακροατή, δήλωσε ότι είναι «απίθανο» να βρεθεί ο αριθμός των 180 βουλευτών για την εκλογή προέδρου Δημοκρατίας.
«Αυτήν τη στιγμή η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δε συναινεί με την πολιτική της λιτότητας που εδώ και τέσσερα χρόνια έχει καταστρέψει τη χώρα. Το πιθανότερο είναι να αποτύχει η εκλογή Προέδρου και να οδηγηθούμε σε εθνικές εκλογές» τόνισε ο κ. Τσίπρας.

Ο κ. Τσίπρας υπογράμμισε ότι «οι εκλογές αυτές θα οδηγήσουν σε μία ανατροπή στην Ευρώπη δίνοντας στον ΣΥΡΙΖΑ την απόλυτη πλειοψηφία στην επόμενη βουλή».

Χαρακτήρισε μάλιστα την εξέλιξη αυτή ως ένα «σεισμό που θα ταράξει όλη την Ευρώπη και θα δημιουργήσει ανάλογη δυναμική και στις υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού νότου».

«Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καθοριστικής σημασίας για την πολιτική της Ευρώπης και καθοριστικής σημασίας για την ενταξιακή πορεία της Σερβίας και των δυτικών Βαλκανίων», πρόσθεσε ο κ. Τσίπρας.

Συνάντηση με Αχμέτ Νταβούτογλου

Σε άλλη ερώτηση που αφορούσε στις τουρκικές προκλήσεις και την αμυντική ικανότητα της Ελλάδας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε ότι επιστρέφοντας, σήμερα 06/12 το μεσημέρι, από το Βελιγράδι στην Αθήνα θα συναντηθεί, στο αεροδρόμιο, με τον Τούρκο πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου.

Επίσης, ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε και στη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας- Τουρκίας επισημαίνοντας ότι η συνάντηση αυτή πραγματοποιείται σε μία κρίσιμη περίοδο.

«Η Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί παραβιάζοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας στέλνοντας το ερευνητικό "Μπαρμπαρός" και πολεμικά πλοία εντός της ΑΟΖ της Κύπρου» ανέφερε ο κ. Τσίπρας και πρόσθεσε: «Πρέπει να πείσουμε τους γείτονές μας τους Τούρκους, όπως και εσείς τους γείτονές σας τους Αλβανούς, ότι με τις προκλήσεις και την παραβίαση του διεθνούς δικαίου, δεν μπορεί να υπάρξει κανένα θετικό αποτέλεσμα».

«Όλα τα μέτρα που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα, απέτυχαν»

Ο αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ομιλία του έκανε εκτενή αναφορά στην οικονομική κρίση που διανύει η Ελλάδα επισημαίνοντας ότι όλα τα μέτρα που εφαρμόστηκαν απέτυχαν και η χώρα σήμερα βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση απ΄ότι πριν την κρίση.

Μίλησε για εφαρμογή νεοφιλελεύθερης πολιτικής που επιβλήθηκε «για να διαμορφωθούν κανόνες πολλών ταχυτήτων στην Ευρώπη όπου οι αδύναμοι θα εργάζονται για να δυναμώσουν οι ισχυροί». Συμπλήρωσε δε ότι «τα κυρίαρχα κέντρα στην Ευρώπη, που επέβαλλαν την πολιτική λιτότητας, δεν προέβλεψαν ότι η κοινωνική αναταραχή θα αποκτούσε πολιτικά χαρακτηριστικά». Εκτίμησε επίσης ότι το κίνημα αντίστασης «που ξεκίνησε στην Ελλάδα σύντομα θα εξαπλωθεί σε πολλές χώρες».

Ο κ. Τσίπρας πρότεινε την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες με το μοντέλο που εφαρμόστηκε το 1953 για τη Γερμανία. Δήλωσε μάλιστα ότι θα ήταν ανήθικο από την πλευρά της γερμανικής κυβέρνησης να μην επιδείξει την αλληλεγγύη, που επέδειξαν στην ίδια, οι άλλες χώρες όταν αντιμετώπιζε ανάλογα προβλήματα το 1953.
Εξάλλου, ο κ. Τσίπρας αναφερόμενος στην εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) τόνισε ότι πρέπει να αναθεωρηθεί.

«Η ΕΕ χρειάζεται μία νέα εξωτερική πολιτική που θα σέβεται τις ιστορικές σχέσεις με τις ΗΠΑ, αλλά από την άλλη θα διασφαλίζει τη συνεργασία με τη Ρωσία» τόνισε ο κ. Τσίπρας υπογραμμίζοντας ότι «ευρωπαϊκή ασφάλεια μπορεί να διασφαλιστεί μόνο σε συνεννόηση με τη Ρωσία».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε επίσης «την ανάγκη να μπορεί η Ευρώπη να αντιμετωπίσει ανησυχητικά φαινόμενα όπως αυτό της ανάδυσης του φασισμού και του τζιχαντισμού που απειλούν την ανθρωπότητα» και παράλληλα να υπερασπίζεται τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου και των αποφάσεων του ΟΗΕ. Ειδικά δε για την περιοχή στην οποία βρίσκεται και η Ελλάδα, ανέφερε ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να μπορεί να καταδικάζει ευθέως τις προκλητικές ενέργειες τις Τουρκίας έναντι της Κύπρου, η οποία αποτελεί κράτος- μέλος της».
Την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου ζήτησε ο κ. Τσίπρας και για το Κόσοβο 

newsbomb.gr

Το ΕΑΜ συγχωρούσε, ο Αθανασίου ποτέ

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για την καταγωγή του Χαράλαμπου Αθανασίου κάνει τα τελευταία 24ωρα το γύρο του διαδικτύου. 
Ο πατέρας του σημερινού υπουργού Δικαιοσύνης ήταν επικεφαλής της οργάνωσης Χ (δηλαδή συνεργάτης των Ναζί) αλλά γλίτωσε τη ζωή του εκλιπαρώντας του αντάρτες του Δημοκρατικού στρατού.
Παραθέτουμε για το λόγο αυτό ένα απόσπασμα από παλαιότερο τεύχος του περιοδικού Hot Doc προσθέτοντας μια μικρή επισήμανση: Μπορούμε να κατηγορούμε έναν άνθρωπο για τα αμαρτήματα των γονιών του; Η απάντηση είναι προφανώς όχι.
Μήπως όμως κάποια στιγμή θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιες οικογένειες στην Ελλάδα οφείλουν τη σημερινή τους δύναμη στο δωσιλογισμό των προγόνων τους; 
Ή μήπως, τουλάχιστον, δικαιούμαστε να φανταζόμαστε πως θα ήταν αυτή η χώρα αν οι συνεργάτες των Ναζί είχαν τιμωρηθεί ή εκτελεστεί όπως συνέβη σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και δεν στελέχωναν, μετά τον εμφύλιο, τον κρατικό μηχανισμό και τα «τζάκια» που κυβερνούν ακόμη και σήμερα τη χώρα;
Και τώρα το απόσπασμα από το Hot Doc: Η οικογένεια του Χαράλαμπου Αθανασίου, ήταν μία από τις παραδοσιακές δεξιές οικογένειες της Αγίας Παρασκευής Λέσβου. Ο πατέρας του Χριστόφας Αθανασίου, υπήρξε επικεφαλής της «Οργάνωσης Χ» κατά διάρκεια του Εμφυλίου, όπως καταγράφει στο βιβλίο του «Το Αντάρτικο της Λέσβου», ο παλιός αντάρτης και συγχωριανός του Νίκος Θεοχάρης, το 1986.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, τον Δεκέμβριο του 1946, μέλη της οργάνωσης «Χ», (οι γνωστοί χίτες που βρήκαν κοινό τόπο δράσης με τους γερμανούς κατακτητές κατά των κομμουνιστών και του ΕΑΜ), μπήκαν σε σπίτια μελών του ΕΑΜ στο χωριό Νάπη της Λέσβου και ξυλοκόπησαν σχεδόν μέχρι θανάτου όσους είχαν πάρει μέρος στον αντιστασιακό αγώνα.

Ανάμεσα στους βασανιστές, οι κάτοικοι του χωριού είχαν αναγνωρίσει και τον Χριστόφα Αθανασίου, πατέρα του σημερινού υπουργού.

Μερικές μέρες μετά, ένοπλα τμήματα των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού, μπήκαν στο χωριό Νάπη μεταμφιεσμένα σε τμήματα χωροφυλάκων για να βρουν και να τιμωρήσουν τους βασανιστές. Μπαίνοντας σε ένα από τα καφενεία του χωριού, ο Χριστόφας Αθανασίου, νομίζοντας πως είναι φιλικά τμήματα Εθνικοφρόνων, τους υποδέχθηκε ως αρχηγός της οργάνωσης «Χ» και δήλωσε πρόθυμος να συνδράμει στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις.

Οι αντάρτες τον συνέλαβαν μαζί με άλλους δύο που οι κάτοικοι του χωριού αναγνώρισαν ως δράστες. Πριν τους οδηγήσουν όμως σε δίκη, όπως γράφει ο Νίκος Θεοχάρης, ο ίδιος και ο επικεφαλής των ανταρτών υπέκυψαν στις ικεσίες του Χριστόφα Αθανασίου αλλά και τις διαβεβαιώσεις του ότι δεν πρόκειται να στραφεί στο μέλλον εναντίον των ανταρτών και τον άφησαν ελεύθερο. Μετά το 1981, ο Χριστόφας Αθανασίου, κάνοντας χρήση του νόμου του ΠΑΣΟΚ για την Εθνική Αντίσταση, παρουσιάστηκε με δύο μάρτυρες και δήλωσε αντιστασιακός και ζήτησε την αναγνώρισή του ως μέλος της
info-war.gr 

Αυτή η Κυβέρνηση δεν είναι Ούτε Εθνική,Ούτε Πατριωτική

του Θανάση Σιαβρακά

Ποιος Έλληνας και Ποια Ελληνίδα μπορεί να πιστέψει πλέον αυτή τη καταρρέουσα διακοσμητική κυβέρνηση,που άλλα λέει τη μια ημέρα, άλλα πράττει την άλλη! Αυτή η κυβέρνηση, είναι κυβέρνηση πολιτικών ανδρείκελων! Είναι κυβέρνηση εκλεγμένη από Έλληνες, που εκπρόσωποί όμως τα συμφέροντα της νεοφιλελεύθερης Ευρωπαϊκής και ντόπιας οικονομικής ελίτ! Είναι κυβέρνηση Γερμανικών και νέο ταξικών συμφερόντων! Είναι κυβέρνηση των ποιο διεφθαρμένων πολιτικών κομμάτων της μεταπολιτευτικής άτυχης Ελλάδας . Είναι κυβέρνηση που στηρίζεται στο πολιτικό ψέμα,την αστυνομική καταστολή, στα διεφθαρμένα ΜΜΕ  και στους νόμους νομοθετικού περιεχομένου. Είναι μια αντισυνταγματική κυβέρνηση που έχει προ καιρού χάσει την δεδηλωμένη αφού πλέον εκφράζει το 25-28% του εκλογικού σώματος , ενώ το μεγάλο κομμάτι από αυτό είναι εγκλωβισμένο λόγο της προπαγανδιστικής  χειραφέτησης των ΜΜΕ και της κυβέρνησης μέσω των  ψεύτικων φοβικών και εκβιαστικών πολιτικών διλημμάτων . Αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για τα Ελληνικά συμφέροντα γιατί δεν είναι ούτε εθνική ,ούτε πατριωτική! Είναι κυβέρνηση προσκυνημένων ραγιάδων! Συνεπώς πρέπει να φύγει ΤΩΡΑ! είτε μέσω εκλογών, είτε βιαίως! Η Ελλάδα και οι Έλληνες δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από αυτή την κυβέρνηση του σάπιου πολιτικού κατεστημένου! Με σύνθημα εκλογές ΤΩΡΑ, και κυβέρνηση εθνικής πατριωτικής ενότητας! Που θα έχει  προτεραιότητα την ανοικοδόμηση της χώρας, της σύγκρουσης με την νεοφιλελεύθερη ΕΕ τον αναπροσανατολισμό των γεωπολιτικών συμφερόντων της Ελλάδας και τη τιμωρία των ενόχων πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα στην κατάρρευση και τους Έλληνες στη φτώχεια την ανεργία και το κοινωνικό αποκλεισμό!

Από τις φορολογικές ελαφρύνσεις στα… νέα μέτρα!

Όσο …κοντή και αν είναι η μνήμη είναι δύσκολο να μην θυμηθεί κανείς ότι μέχρι και πριν από λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση μιλούσε για την ώρα των φορολογικών παροχών. Μάλιστα, οι πληροφορίες που διοχετεύονταν έκαναν λόγο για συγκεκριμένες παρεμβάσεις: μείωση του συντελεστή φορολόγησης των φυσικών προσώπων, μείωση του συντελεστή φορολόγησης των επιχειρήσεων, κατάργηση των τεκμηρίων, κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για τους επαγγελματίες με μηδενικό εισόδημα και άλλα πολλά. Και ξαφνικά… μέτρα. Θεατές στο ίδιο έργο.

Η σημερινή ανησυχία της κυβέρνησης έχει να κάνει με το αν η τρόικα θα δεχτεί να αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης με μεταβατικό στάδιο τριών ετών ή αν θα θελήσει οι αλλαγές να γίνουν εδώ και τώρα πλήττοντας σκληρά πάνω από 200.000 ασφαλισμένους. Έχει να κάνει με το αν θα περιοριστεί η λαίλαπα στην αύξηση του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία ή αν θα επεκταθεί στα φάρμακα, στα βιβλία και στους κατοίκους των νησιωτικών περιοχών.

Έχει να κάνει με το αν θα επιμείνει τρόικα να τροποποιηθεί για 3η φορά η ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα την πλήρη γελοιοποίηση του ελληνικού κοινοβουλίου και της κυβέρνησης. Προς το παρόν, η συζήτηση επικεντρώνονται στο ποια θα είναι τα νέα μέτρα, ποιους θα πλήξουν, αν θα περάσουν ή όχι από το ελληνικό κοινοβούλιο και αν θα πυροδοτήσουν ή όχι πολιτικές εξελίξεις. Τίθεται όμως και άλλο ζήτημα: Αυτό των πολιτικών ευθυνών.

Ποιος ευθύνεται για το ότι όλες οι μονομερείς επιλογές μας γύρισαν πίσω ως μπούμερανγκ; (βλέπε ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών;). Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για το γεγονός ότι ο ελληνικός τουρισμός θα πληρώσει τη νύφη επειδή η κυβέρνηση θέλησε να τακτοποιήσει τις οφειλές ακόμη και αυτών που χρωστούν ένα εκατομμύριο ευρώ στο δημόσιο σε 72 δόσεις;

Ποιος χρεώνεται το γεγονός ότι η ρύθμιση έχει εξαγγελθεί επισήμως από τον Ιούλιο και έχει υλοποιηθεί από το τέλος Νοεμβρίου με αποτέλεσμα να πληγούν τόσο τα έσοδα του δημοσίου όσο και αυτά των ασφαλιστικών ταμείων εξαιτίας της καθυστέρησης; Ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι η εξαγγελία περί δήθεν αποπομπής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και… σκισίματος των μνημονίων έγινε –όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων- χωρίς να έχει υπάρξει η ελάχιστη συνεννόηση με τους δανειστές; Ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό για το γεγονός ότι η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων δεν βεβαιώνει έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ τα οποία δεν έχουν πληρωθεί από πέρυσι;

πηγή:  fmvoice.gr