Κ. Λαπαβίτσας:Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ έφτασε στο τέλος της

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Κ. ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «DER TAGESSPIEGEL» ΚΑΙ ΤΟ «PRESS-PROJECT»...

Ερ.: Ποια είναι η γνώμη σας για τις μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις; Τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση;

Απ.: Η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ ήταν - και παραμένει - ότι μια αλλαγή στην πολιτική ευθυγράμμιση των δυνάμεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη γενικά, θα λειτουργήσει ως καταλύτης στην Ευρωζώνη. Η στρατηγική αυτή έχει πλέον λήξει. Το πραγματικό ερώτημα είναι πόσος καιρός θα περάσει μέχρι να το καταλάβουν οι άνθρωποι.

Ήμουν πάντα εξαιρετικά δύσπιστος σχετικά με αυτό. Πάντα υποστήριζα ότι δεν είναι μόνο η...

πολιτική ευθυγράμμιση, υπάρχουν θεσμικοί μηχανισμοί και η λογική της νομισματικής ένωσης. Και όσοι πιστεύουν ότι μια απλή αλλαγή της πολιτικής είναι αρκετή για να το μετατρέψει  αυτό, κάνουν λάθος και νομίζω ότι αυτό έχει επιβεβαιωθεί.

Αυτό που έχουμε δει είναι ότι το θεσμικό πλαίσιο της Ευρωζώνης και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί που την ακολουθούν, δεν είναι ευαίσθητοι στα επιχειρήματα που προέρχονται από εκλογικές ανακατατάξεις. Έτσι, αυτό αντανακλά η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου στο Eurogroup.

 

Ερ.: Θεωρείτε ότι τα μέλη του κόμματός σας έχουν καταλάβει ότι αυτή η στρατηγική έχει έρθει σε ένα τέλος;

Απ.: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας μεγάλος οργανισμός που έχει αναπτυχθεί με γοργούς ρυθμούς. Αντανακλά την κοινωνία. Δεν είναι κάποιο είδος της παραδοσιακής αριστεράς, και ως εκ τούτου υπάρχει μια ποικιλία απόψεων και της πολιτικής συνείδησης.

Νομίζω ότι η ηγεσία του κόμματος δεν ξέρει ότι έχει μια πολύ σκληρή επιλογή μπροστά της: Να επιμείνουμε με το πρόγραμμα που διακηρύξαμε στον ελληνικό λαό; Ή μήπως να υποβάλουμε στο λαό, ό,τι θέλουν τα θεσμικά όργανα, η ομάδα των Βρυξελλών, η τρόικα, όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσετε; Αυτά τα δύο πράγματα είναι ασυμβίβαστα.

 

Ερ.: Έτσι, δεν υπάρχει μέση οδός;

Απ.: Δεν υπάρχει μέση οδός. Η Ευρωζώνη δεν θα το επιτρέψει. Θεωρώ ότι αυτό ήταν μία έκπληξη για την ηγεσία. Ναι, υποψιάζομαι ότι ήταν σε κάποιο βαθμό. Επειδή η δική μου ανάγνωση της κατάστασης είναι ότι η ηγεσία πραγματικά πίστευε ότι θα μπορούσε να αλλάξει τις πολιτικές ευθυγραμμίσεις, θα μπορούσε να αλλάξει την εκλογική αριθμητική, και στη βάση αυτή θα αλλάξει την Ευρώπη, θα αλλάξει τις ευρωπαϊκές πολιτικές.

 

Ερ.: Λοιπόν, τι θα πρέπει να κάνει, κατά τη γνώμη σας, η ελληνική κυβέρνηση;

Απ.: Η Ελλάδα πρέπει να εξετάσει την πραγματική εναλλακτική λύση, η οποία δείχνει ότι απέτυχε η νομισματική ένωση. Είναι σαφές ότι ο μόνος τρόπος που υπήρχε από την αρχή - είναι βασικά η έξοδος. Αν πρόκειται να εφαρμοστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διακηρύξει, το οποίο δεν είναι το ριζοσπαστικό - πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά απλά μέτριος Κεϋνσιανισμός -, θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά πώς θα μπορέσουμε να βγούμε από τα όρια της Ευρωζώνης.

 

Ερ.: Πιστεύετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την εντολή για αυτό;

Απ.: Μια ευθεία απάντηση είναι όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια εντολή για να εκπληρώσει το πρόγραμμα του. Έμμεσα, όχι άμεσα, έχει εντολή να κρατήσει τη χώρα στην Ευρωζώνη. Αλλά αυτή η ερώτηση δεν τέθηκε ποτέ ανοιχτά στον ελληνικό λαό.

 

Ερ.: Αποτελεί λύση ένα δημοψήφισμα;

Απ.: Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να μην συζητήσουμε τόσο πολύ την ιδέα ενός δημοψηφίσματος, αλλά στην πραγματικότητα, αυτή της εναλλακτικής στρατηγικής. Πρέπει να γίνει μια πραγματική δημόσια συζήτηση επιτέλους. Αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί για πέντε χρόνια η χώρα έχει υποστεί την πιο απίστευτη εκστρατεία παραπληροφόρησης και κινδυνολογίας. Έτσι, η ατμόσφαιρα έχει δηλητηριαστεί πολύ άσχημα. Δεν είναι αδύνατο να κάνουμε αυτή τη συζήτηση τώρα, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο από ό, τι μερικά χρόνια πριν.

Κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη στρατηγική αυτή τη στιγμή είναι αυτό που εγώ αποκαλώ μια συναινετική και ομαλή έξοδος. Δεν είναι μία προσβλητική έξοδος.

 

Ερ.: Μπορείτε να επεκταθείτε σε αυτό;

Απ.: Πιστεύω ότι η Ελλάδα θα πρέπει να θέσει ένα στόχο για τον εαυτό της να διαπραγματευθεί μια έξοδο ουσιαστικά χωρίς ρήξη, χωρίς να πέσει έξω, χωρίς μάχες, χωρίς μονομερείς ενέργειες. Αυτό θα σήμαινε ότι:  Γίνεται η έξοδος και η Ελλάδα επιδιώκει την εκ βάθρων αναδιάρθρωση του χρέους.

 

Ερ: Γιατί θα το δέχονταν οι εταίροι της ΕΕ; Αυτή η έξοδος έχει δύο στοιχεία που η EZ δεν θέλει: την ίδια την έξοδο και την αναδιάρθρωση του χρέους.

Απ.: Δεν είμαι απολύτως βέβαιος ότι η EZ δεν θέλει την έξοδο. Υποψιάζομαι ότι την θέλει. Και κατά τη γνώμη μου, αν μια χώρα ζητούσε μια διαπραγμάτευση για έξοδο, θα μπορούσε κάλλιστα να βοηθηθεί σε αυτό. Η Γερμανία και ο Σόιμπλε, το 2011 ήταν υπέρ μιας συναινετικής εξόδου.

Η δυσκολία για την ΕΖ θα πρέπει να είναι η αναδιάρθρωση του χρέους. Αλλά υπάρχουν δύο πολύ σημαντικά στοιχεία: η προστασία της συναλλαγματικής ισοτιμίας και η προστασία των τραπεζών. Αυτά είναι ουσιαστικά ανέξοδα για την ΕΚΤ, καθώς η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα.

 

Ερ.: Τι θα είχε να κερδίσει από αυτό η Ευρώπη;

Απ.: Ειρήνη και ηρεμία. (Παύση ...) Για ένα χρονικό διάστημα.

 

Ερ.: Γιατί μόνο για ένα χρονικό διάστημα;

Απ.: Επειδή η νομισματική ένωση κατά τη γνώμη μου είναι μια μεγάλη ιστορική αποτυχία. Είναι η μεγαλύτερη αποτυχία της Ευρώπης εδώ και δεκαετίες. Και αυτό δεν θα διαρκέσει. Αλλά προφανώς αυτό μπορεί να διαρκέσει αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και η Ελλάδα θα έχει πεθάνει. Φυσικά, οι υποστηρικτές της EZ πιστεύουν ότι πρόκειται να διαρκέσει για πάντα. Πρόκειται για μια ιστορική αυταπάτη. Νομισματικές ενώσεις δεν διαρκούν τόσο πολύ χρόνο. Ας τους αφήσουμε να το πιστεύουν. Τελικά.

 

Ερ.: Η ΕΕ ως ένα πολιτικό οικοδόμημα θα μπορούσε να επιβιώσει αν οι χώρες έβγαιναν από τη νομισματική ένωση;

Απ.: Σε 15 χρόνια, η νομισματική ένωση θα έχει αναιρέσει όλη την υπεραξία που δημιουργείται στην Ευρώπη από την ΕΕ. Η κατάσταση των σχέσεων στις ευρωπαϊκές χώρες σήμερα είναι μάλλον χειρότερη από ό, τι είναι ήδη εδώ και δεκαετίες. Η κατάσταση μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας είναι άθλιες, απολύτως φρικτές. Και αυτό λόγω του ευρώ.

Αυτό είναι απόδειξη ότι αυτά τα χρήματα δεν παράγουν αλληλεγγύη, αυτά τα χρήματα δημιουργούν διαιρέσεις. Και αυτό είναι και πάλι η μεγαλύτερη απόδειξη της αποτυχίας του. Τώρα το πείσμα, η απροθυμία να αναγνωρίσει την αποτυχία της τα τελευταία πέντε χρόνια κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αυτό που έχει κάνει η ΕΕ κατά τα τελευταία 5 χρόνια είναι να κολλήσει ακόμα περισσότερο γύρω από το κοινό νόμισμα αντί να κάνει βαθειά αναδιάρθρωση. Το έκανε πραγματικά πιο δύσκολο. Ναι λοιπόν, αν σήμερα το κοινό νόμισμα αποτυγχάνει, κάτι που νομίζω ότι γίνεται, τότε για την ΕΕ αυτό είναι το τίμημα για το ιστορικό λάθος του κοινού νομίσματος.

 

Ερ.: Έτσι, για την Ελλάδα, σημαίνει ότι η EZ δεν την αφήνει να φύγει από την ΕΕ;

Απ.: Το πιο σημαντικό είναι να γίνει διάκριση μεταξύ της ΕΕ και της ΕΖ. Σε αυτή τη χώρα, και στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, μια διαρκής σύγχυση υπάρχει εδώ και χρόνια. Ότι η συμμετοχή ενός κράτους ισούται με την ιδιότητα του άλλου κράτους. Είναι, φυσικά, παράλογο, διότι υπάρχουν κράτη μέλη της ΕΕ που δεν είναι μέλη της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης. Εάν η Ελλάδα αφήσει το ευρώ, δεν πρέπει να εγκαταλείψει την ΕΕ ταυτόχρονα. Εάν οι Έλληνες θέλουν να εγκαταλείψουν την ΕΕ, να τους αφήσουν να φύγουν από την ΕΕ. Αλλά αυτό είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα. Αυτή η ταύτιση είναι θανατηφόρα και έχει ήδη χρησιμοποιηθεί ιδεολογικά ...

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΗ ΧΩΡΑ

Ερ.: Υπήρχαν δεσμευτικοί μηχανισμοί, ακόμη και πριν από τη νομισματική ένωση ...

Απ.: Τα προηγούμενα καθεστώτα δεν ήταν επιτυχή, αλλά, σε σύγκριση με την καταστροφή που έφερε το κοινό νόμισμα, τα προηγούμενα καθεστώτα ήταν φάροι επιτυχίας. Η κατώτατη γραμμή: Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νομισματικό σύστημα που επιτρέπει τη νομισματική ευελιξία. Είναι εντελώς ανόητο να επιβάλει ένα σύστημα νομισματικής ακαμψίας και ταυτόχρονα να δημιουργήσει ευελιξία μέσω των αγορών εργασίας και τον ιδιωτικό τομέα. Αλλά η πιο βαθιά αιτία για την αποτυχία του ευρώ είναι, φυσικά, η γερμανική πολιτική.

Ερ: Γιατί αυτό;

Απ.: Η Γερμανία είναι η χώρα η οποία είναι η πιο παραβατική στην Ευρώπη. Δεν είναι η Ελλάδα, δεν είναι η Ισπανία, ούτε η Ιταλία. Και σίγουρα δεν είναι η Γαλλία. Η Γαλλία απέχει πολύ από τη Γερμανία. Η Γερμανία δεν τηρεί τους κανόνες και μπορώ να το κάνω πολύ απλό για σας: η Γερμανία κατηγορεί συχνά την Ελλάδα - ο Σόιμπλε για παράδειγμα λέει - ότι η Ελλάδα ζει πάνω από τις δυνατότητές της. Είναι αλήθεια. Ωστόσο, η Γερμανία ζει  επίσης συστηματικά κάτω από το όριό της, και αυτό είναι το ότι οι εξαγωγές που κάνει δεν γίνονται λόγω της τεχνολογίας, και γενικά της παραγωγικότητάς της. Γι 'αυτό είναι τόσο επιτυχής.

Αλλά όταν είσαι σε μια νομισματική ένωση δεν μπορείς να είσαι ένα κακό παράδειγμα και να ζεις πάνω ή κάτω από τις δυνατότητές σου. Ο πραγματικός κανόνας πρέπει να είναι όλοι να ζουν με τη βοήθεια όλων. Έτσι, η Γερμανία δεν έχει τηρήσει τους κανόνες και το τίμημα πληρώνεται από τον γερμανικό λαό.Καταλαβαίνω πολύ καλά πώς ζουν οι Γερμανοί. Γνωρίζω πολύ καλά ότι οι μισθοί δεν έχουν αυξηθεί εδώ και χρόνια, ότι το ένα τρίτο του εργατικού δυναμικού ζουν υπό κακές συνθήκες. Επισφαλείς όροι απασχόλησης, και μισθοί κάτω από την παραγωγικότητα ...

Ερ.: Έτσι, αυτό που λέτε είναι ότι το ευρώ δεν ήταν καλή επιλογή για τον γερμανικό λαό...

Απ.: Αυτό εξηγεί επίσης γιατί ο γερμανικός λαός είναι ενοχλημένος και θυμωμένοςόταν πρόκειται για την αποστολή χρημάτων στο εξωτερικό, να πληρώνει για τους άλλους. Φυσικά, θα ήμουν πάρα πολύ θυμωμένος εάν ήμουν σε αυτή τη θέση: Ζουν με ένα πολύ στενό τρόπο, μετρούν τα λιγα προϊόντα τους και, στη συνέχεια, έρχεται κάποιος και τους λέει, θα πρέπει να πληρώσετε και από πάνω.

Από την άλλη πλευρά, οι γερμανικές επιχειρήσεις εξαγωγών, οι γερμανικές τράπεζες, αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία. Γι’ αυτές είναι όλα πολύ καλά. Αλλά αυτό πρέπει να λυθεί από το γερμανικό λαό.

Ερ.: Πιστεύετε ότι οι Γερμανοί παραμένουν στο φόβο για κάποιο λόγο; Αν είσαι γερμανός, λες πάντα "τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα".Η Γερμανία - είπαμε- δεν αποδίδει όσο θα μπορούσε, η Ευρώπη δεν αποδίδει όσο θα μπορούσε, υπάρχει η Κίνα, υπάρχει η Ινδία, η παγκοσμιοποίηση ...

Απ.: Η παγκοσμιοποίηση είναι μια από εκείνες τις λέξεις που σημαίνει όλα και τίποτα. Υπήρξε μια συνεπής πολιτική από την πλευρά της γερμανικής κυβέρνησης για να τρομάξει το γερμανικό λαό, τους γερμανούς εργάτες, να τους κρατήσει στο φόβο του αύριο και της ανεργίας, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Η αρχική ιδέα κατά το 1998-1999, όταν η ανεργία ήταν υψηλή, ήταν ότι έπρεπε  να δεχθούν χαμηλούς μισθούς για την αποκατάσταση της απασχόλησης εντός των ορίων μιας νομισματικής ένωσης. Τώρα το επιχείρημα φαίνεται να είναι «δεχόμαστε χαμηλούς μισθούς για να ανταγωνιστούμε τους κινεζικούς». Δεν υπάρχει τέλος σε αυτό. Η αλήθεια είναι ότι οι χαμηλοί μισθοί δεν είναι καλό για τη Γερμανία. Η Γερμανία χρειάζεται μια πολιτική για την ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης. Αυτό είναι νεο-μερκαντιλισμός, η πεποίθηση ότι η ανάπτυξη έρχεται από το εξωτερικό μόνο, ότι ο μόνος πλούτος είναι οι εξαγωγές.

ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΤΡΙΩΝ ΦΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Ερ.: Κάνετε το ίδιο πράγμα στην Ελλάδα; Είναι η εγχώρια ζήτηση το κλειδί για να επιστρέψει στην ανάπτυξη; Πώς θα σταθεί και πάλι στα πόδια της η Ελλάδα;

Απ.: Υπάρχουν τρία στάδια. Κατ 'αρχάς, όπως είπα, είναι η διαπραγμάτευση, συναινετική, ομαλή έξοδο.

Δεύτερο στάδιο είναι η ανάκαμψη και πώς θα εξασφαλιστεί σε μεγάλο βαθμό η ανάκαμψη της εγχώριας ζήτησης, η οποία είναι σε πολύ βαριά καταστολή σε αυτή τη χώρα. Υπάρχουν τεράστιοι πόροι που βρίσκονται αχρησιμοποίητοι. Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα επανενεργοποιηθούν, αυτό είναι που πραγματικά θα επανεκκινήσει την ελληνική οικονομία. Όχι εξαγωγές - αυτή η λατρεία με τις εξαγωγές είναι ανοησίες.

Αλλά προφανώς αυτό δεν είναι πραγματικά ένας δρόμος για την αειφόρο ανάπτυξη. Αυτό που θα πρέπει να κάνει η Ελλάδα μετά από αυτό θα είναι μια βιομηχανική πολιτική για την αναδιάρθρωση της παραγωγικής της βάσης, να ενσωματωθεί στην παγκόσμια οικονομία σε διαφορετική βάση. Αυτό θα πάρει μερικά χρόνια.

Αλλά η Ελλάδα θα εξακολουθεί να αποτελεί μέρος της κοινής αγοράς, ως μέλος της ΕΕ. Γι 'αυτό δεν είναι τόσο εύκολο να πάει πίσω στην εγχώρια ζήτηση και στα ΜΜΕ, διότι θα πρέπει να διώξει τις μεγάλες εταιρείες που θα μπορούσαν να εξακολουθούν να πωλούν φθηνότερα.

Πιστεύω ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να παραγκωνίσει τις εισαγωγές πολύ εύκολα. Δυστυχώς, οι μισθοί έχουν καταστραφεί κατά τα τελευταία 5 έτη λόγω των πολιτικών διάσωσης. Μια υποτίμηση του 15-20% (αλλά όχι περισσότερο από αυτό, όπως θέλει η ΕΚΤ θα υπερασπιστεί τη συναλλαγματική ισοτιμία), θα έδινε ένα τεράστιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Οι μισθοί θα μπορούσαν τότε σταδιακά να αυξηθούν και πάλι.

Ερ.: Ποιες είναι οι πιθανότητες για να συμβεί αυτό; Για την Ελλάδα για να επιλέξει αυτό το μονοπάτι;

Απ.: Κατά το 2010, έλεγα ότι υπάρχουν 3 πιθανές λύσεις. Η λιτότητα, «το καλό του ευρώ» και η έξοδος. Είπα ότι η πιο πιθανή λύση θα ήταν η λιτότητα αλλά αυτό θα ήταν μια καταστροφή. Όσο για την καλή στρατηγική του ευρώ (δηλαδή, ότι θα επιτευχθεί κεϋνσιανή πολιτική εντός των ορίων του ευρώ - η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ), είπα ότι οι πιθανότητες να συμβεί αυτό ήταν κοντά στο μηδέν. Η στρατηγική της εξόδου είναι η μόνη λογική επιλογή. Το πραγματικό ζήτημα είναι να αμφισβητηθεί ή όχι; Δεν ξέρω. Αλλά έξοδος θα υπάρξει σε κάποιο βαθμό.

Η ΔΗΛΗΤΗΡΙΩΔΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ «ΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΥ»

Ερ.: Πώς μπορεί να είναι ομαλή, όταν ακόμη και τώρα που γίνονται οι διαπραγματεύσεις όταν δεν πάνε καλά αμέσως ο κόσμος πανικοβάλλεται και υπάρχει φόβος ενός bank run;

Απ.: Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει είναι η ΕΕ και η Ελλάδα να καταλάβουν ότι μαστιγώνουν ένα νεκρό άλογο. Μετά από 5 χρόνια βασανιστηρίων, είναι καιρός να τελειώσει αυτό. Αυτή η στρατηγική έχει έρθει στο τέλος της. Κατάλάβετέ το παρακαλώ. ‘Οταν λέω ότι αυτός είναι ο στρατηγικός στόχος το εννοώ. Οι άνθρωποι πρέπει να συμβιβαστούν με αυτό. Και εκείνοι που αρνούνται να το δουν, αυτό συμβαίνει λόγω ιδεολογίας, επειδή αυτή η ιδεολογία δηλητηριάζει τη συζήτηση. 
Ερ.: Ποιά είναι αυτή η ιδεολογία;

Απ.: Δεν πρόκειται για ένα νέο φιλελευθερισμό, είναι ο ευρωπαϊσμός. Η ιδέα της Ευρώπης ως υπερβατική οντότητα που όλοι θέλουν να ανήκουν σε αυτή. Αυτή η μεγάλη φαντασία που έχει αναδειχθεί στις κυρίαρχες χώρες και έχει έρθει για να διεισδύσει στις πιο αδύναμες χώρες.

Είμαι σοσιαλιστής, παλιό στυλ, με την παλιά έννοια της λέξης, η ιδέα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης και της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης είναι μια σοσιαλιστική ιδέα και εγώ το μοιράζομαι. Προφανώς αυτό έχει επίσης και μια ναζιστική ιδέα, που χρησιμοποιείται από τον Χίτλερ. Κανείς δεν έχει το μονοπώλιο της ιδέας της ενωμένης Ευρώπης.

Δεν πιστεύω σε έναν ενιαίο ευρωπαϊκό λαό, δεν υπάρχει ένας ευρωπαϊκός δήμος, και δεν πρέπει να υπάρχει. Η Ευρώπη είναι για πολλές, πολλές διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες. Από πότε ήταν επιθυμητό για όλους μας να είναι μόνο ευρωπαϊστές, να είναι ένα πράγμα;

Αυτές είναι οι ψευδαισθήσεις και ιδεολογίες. Δεν βλέπω μια πολιτική σύγκλισης,βλέπω την άνοδο του φασισμού, την άνοδο της ακροδεξιάς, βλέπω ακραία ένταση. Το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία καταλαμβάνει το 30% των ψήφων, και τα πράγματα πάνε κατά εκεί, δεν θα με εξέπληττε αν ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας ήταν φασίστας.

Ερ.: Εάν το ευρώ ήταν μια τέτοια κακή ιδέα, γιατί υπάρχει αυτό το «πείσμα» -όπως λέτε- σε όλη την Ευρώπη που το υποστηρίζει; Ποια είναι τα συμφέροντα πίσω από αυτή την ιδέα;

Απ.: Το χρήμα είναι η ενσάρκωση των μη-οικονομικών σχέσεων, καθώς  ενσωματώνει κοινωνικές σχέσεις, έχει ταυτότητα που επισυνάπτονται σε αυτήν. Αυτό σημαίνει ότι συχνά εκφράζει την εθνική ταυτότητα. Οι Αμερικανοί είναι το δολάριο, οι Βρετανοί είναι η λίρα, οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν το γερμανικό μάρκο. Το ευρώ ιδιαίτερα στις χώρες της περιφέρειας έχει καταλήξει να σημαίνει ότι είσαι Ευρωπαίος. Μπορείτε να το δείτε και στις χώρες της Βαλτικής. Έτσι, υπάρχει ένα στοιχείο της ταυτότητας και ένα στοιχείο της διεθνούς πολιτικής.

Ερ.: Αλλά γιατί οι χώρες του πυρήνα της ΕΕ είναι τόσο συνδεδεμένες με την ιδέα του κοινού νομίσματος;

Απ.: Νομίζω ότι ο πυρήνας δεν ξέρει πώς να βγει από αυτό. Μια κακή κίνηση έγινε πριν από 15 χρόνια, και ο κίνδυνος από την έξοδο είναι πολύ υψηλός. Την ίδια στιγμή, κάποια ειδικά συμφέροντα, ο εξαγωγικός κλάδος, ο τραπεζικός τομέας, το υπερασπίζονται έντονα επειδή έχει εξυπηρετήσει τη στρατηγική τους.

thepressproject.gr

ΓΙΑΤΙ ΓΚΡΕΜΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ;

Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΖΟΠΟΥΛΟΥ*  

Η πρώτη σοβαρή δοκιμασία που έπληξε την ευρωζώνη, ανάδειξε σοβαρά προβλήματα για το ενιαίο νόμισμα. Τα πρώτα ανέμελα χρόνια από την εμφάνιση του φαίνονται μακρινό παρελθόν. Με αφορμή την κρίση χρέους, αναδείχτηκαν οιστρεβλώσεις που έχουν σαν αίτιο τα διαφορετικά, έως αντικρουόμενα, συμφέροντα που παρουσιάζονται την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, ο διοικητής της ΕΚΤ ανακοίνωσε πρόσφατα ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, με μηνιαίες αγορές ομολόγων ύψους 60 δις, για τον επόμενο 1,5 χρόνο. Είναι προφανές πως η ΕΚΤ βλέποντας την βελτίωση της αμερικάνικης οικονομίας με την βοήθεια της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης από την FED, επιδιώκει κάτι παρόμοιο.

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

Όσο και αν θέλει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν μπορεί να ικανοποιήσει τους πάντες με την πολιτική της. Τα συμφέροντα και οι ανάγκες κάθε χώρας-οικονομίας είναι διαφορετικά.

Αν μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε τις χώρες, θα τις χωρίζαμε σε εκείνες που έχουν εμπορικάπλεονάσματα και σε εκείνες με ελλείμματα.

Οι πιο εύπορες που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, εκδίδουν ομόλογα με αρνητικό επιτόκιο. Η αρνητική απόδοση σημαίνει ότι ουσιαστικά οι επενδυτές πληρώνουν ένα κράτος για να αγοράσουν το χρέος του ! (π.χ. την Γερμανία).

Το πρόβλημα είναι πως όταν αγοράζει η ΕΚΤ ομόλογα με αρνητικά επιτόκια χάνει χρήματα, ενώ αντίθετα κερδίζει από τις χώρες με ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο που πληρώνουν τόκους. Ουσιαστικά δηλαδή, έχουμε μεταφορά κεφαλαίων από το Νότο προς τον Βορρά.

Επιπλέον έχουμε και ένα άλλο παράδοξο. Την μεγαλύτερη δόση πιστωτικής χαλάρωσης θα πάρει η Γερμανία, που έχει το μικρότερο πρόβλημα σε όλη την Ευρωζώνη. Αντίθετα μένει έξω η Ελλάδα που είναι ο μεγαλύτερος ασθενής. Μόνο το 1 δις θα κινηθεί προς την Ελλάδα, έναντι 240 δις προς Γερμανία. Δηλαδή η χώρα μας θα λάβει μόλις το ένα τοις χιλίοις, παρόλο που όχι μόνο έχει μεγαλύτερη ανάγκη, αλλά συνεισφέρει το 5% των κοινοτικών πόρων.

Το αρνητικό επιτόκιο στις πλούσιες χώρες, έχει μια ανησυχητική ερμηνεία. Αυτή πως το ευρώ, τουλάχιστον με την σημερινή του μορφή, θα καταρρεύσει υπό το βάρος των προβλημάτων του.Ίσως δεν διαλυθεί εντελώς, αλλά να σπάσει σε δύο. Το σκληρό ευρώ του βορρά και τουποτιμημένο ευρώ του νότου.

Σε οποιοδήποτε από αυτά τα δύο σενάρια της απόσχισης, αυτοί που έχουν αγοράσει, γερμανικά ομόλογα, θα ευνοηθούν. Μπορεί να μην λαμβάνουν τόκους, αλλά θα κατέχουν ένα περιουσιακό στοιχείο που θα ανατιμηθεί έναντι των υπολοίπων. Είτε γιατί θα αποτιμάται ως νέο μάρκο, είτε έως ισχυρό ευρώ.

Τα αρνητικά επιτόκια δείχνουν πως οι προσδοκίες της αγοράς δεν κινείται σε τροχιά ανάπτυξης, αλλά μακροχρόνιας ύφεσης. Βέβαια από την άλλη καθησυχάζουν, αφού θα μπορούσαν αυτά τα ποσά να καλύψουν παρενέργειες από το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας.

ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Σχεδόν όλες οι αναπτυγμένες χώρες αύξησαν το χρέος τους από την κρίσιμη περίοδο του 2008. Αυτό δεν συνέβη επειδή επιδόθηκαν σε καταναλωτικές σπατάλες ή δημόσιες επενδύσεις, αλλάεπειδή έπρεπε να διασώσουν τον τραπεζικό τομέα τους.

Την προηγούμενη εβδομάδα, η ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ στα stress tests που διεξήγαγε, έκοψε τις θυγατρικές της γερμανικής τράπεζας Deutsche Bank και της ισπανικής Santander. Αντίθετα πέρασε όλες τις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες (μόνο για την Bank of America εξέφρασε αμφιβολίες).

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες παραμένουν βαθύτατα υποκεφαλαιοποιημένες ως προς το ΑΕΠ των κρατών τους. Για να ανακεφαλαιοποιηθούν όπως πρέπει χρειάζονται πολλά χρήματα. Μόνο για τις γαλλικές, το κεφαλαιακό τους έλλειμμα ξεπερνά το 10% του γαλλικού ΑΕΠ.

ΠΟΙΟΥΣ ΩΦΕΛΕΙ Η ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΧΑΛΑΡΩΣΗ

Στην αμερικάνικη ποσοτική χαλάρωση, σε κάθε Τράπεζα μπήκαν επίτροποι με στόχο να διασφαλίσουν ότι το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων να αξιοποιηθεί για τη συνέχιση της χρηματοδότησης των επιχειρήσεων. Με αυτόν τον τρόπο αποφύγανε τον αποπληθωρισμό και μειώσανε την ανεργία.

Στην Ευρώπη η ποσοτική χαλάρωση αφορά κυρίως κράτη και τράπεζες. Από ότι φαίνεται μικρό ποσοστό θα φτάσει στην πραγματική οικονομία. Ουσιαστικά έχουμε μεταφορά κερδών στις γερμανικές τράπεζες και ενίσχυση της κεφαλαιουχικής τους επάρκειας. Ότι αγοράζουν, τα πουλάνε στην ΕΚΤ με κέρδος.

Πράγματι βρέχει λεφτά στην ευρωζώνη, αλλά κατευθύνονται στους ήδη πλουσίους: ομολογιούχους, τραπεζίτες, στελέχη χρηματοοικονομικού τομέα, κάτοχους μετοχών. Η ίδια η Yellen είχε παραδεχτεί πως η παρενέργεια της ποσοτικής χαλάρωσης είναι πως διευρύνει την ανισότητα. Δεν είναι τυχαίο που ο DAX μέσα σε λιγότερο από 3 μήνες καταγράφει άνοδο, χωρίς διακοπή, κοντά στο 30%.

Όταν υπάρχει φυσιολογική ανισοκατανομή πλούτου λειτουργεί ως κίνητρο για την πρόοδο. Ο μικροαστός έχει την δυνατότητα να περάσει την διαχωριστική γραμμή προς την επόμενη ανώτερη τάξη. Όμως όταν ο συγκεντρωμένος πλούτος είναι τόσος που δεν μπορεί να καταναλωθεί και η ισχύς είναι σε τόσο λίγα χέρια που δεν μπορεί να απειληθεί, υπάρχει πρόβλημα.

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΛΠΟ

Tο δολάριο τελευταία έχει κάνει μια εντυπωσιακή πορεία, έχοντας φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο του από το 2003. Η αμερικάνικη οικονομία πάει καλύτερα, επιτρέποντας στην FED να ανεβάσει τα επιτόκια. Υπό αυτή την προοπτική, αυξήθηκε σημαντικά η ζήτηση για δολάρια.

Από την άλλη, το ισχυρό δολάριο ίσως να είναι ένας παράγοντας για την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, για να μην αυξηθούν τα επιτόκια. Η επιπλέον ενίσχυση του θα δημιουργεί δυσκολίες στις εξαγωγές.

Ήδη τα κεφάλαια από όλο τον κόσμο, ακόμα και των αναπτυσσόμενων αγορών, κατευθύνονται με ταχύ ρυθμό από εκεί που ξεκίνησαν με την πιστωτική χαλάρωση: την FED.

Με αυτό το μαγικό κόλπο θα εξαφανίσει τα χρήματα που εμφάνισε, με εξίσου μαγικό τρόπο τα προηγούμενα χρόνια !

* Ο Βασίλης Παζόπουλος είναι οικονομολόγος, χρηματιστηριακός αναλυτής της Guardian Trust ΑΧΕΠΕΥ

Πηγή:www.capital.gr

Ερίκ Τουσέν: επικρφαλής της βουλής για το χρέος της Ελλάδας

''Τον Ιούνιο τα πρώτα συμπεράσματα της επιτροπής της Βουλής για το χρέος''

21:54

18/03/2015

1

H βελγική εφημερίδα «L' ECHO» δημοσιεύει συνέντευξη του Βέλγου εμπειρογνώμονα, Ερίκ Τουσέν, επισημαίνοντας ότι επιλέχτηκε επικεφαλής στο τεχνικο-επιστημονικό επίπεδο, της επιτροπής της Βουλής για τον λογιστικό έλεγχο του ελληνικού δημόσιου χρέους.

 

Ιστορικός και δόκτορας Πολιτικών Επιστημών (ULg και Paris VIII), ο Ερίκ Τουσέν κατάγεται από την πόλη Ναμιούρ και είναι εκπρόσωπος του Διεθνούς Δικτύου της Επιτροπής για τη Διαγραφή του Χρέους του Τρίτου Κόσμου. Έχει υποστηρίξει πρωτοβουλίες εξέτασης του χρέους στο Βέλγιο, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ελλάδα.

 

Όπως αναφέρει, η επιτροπή θα αποτελείται από περίπου 30 άτομα, των οποίων τα ονόματα θα γίνουν γνωστά μόνο στις αρχές Απριλίου, όταν αρχίσουν οι εργασίες της. Η συνέντευξη έχει ως εξής:

 

ΕΡ. Πώς και ένας Βέλγος βρίσκεται επικεφαλής σε μία τέτοια επιτροπή;

 

-«Οι Έλληνες με γνώριζαν, γιατί ήμουν μέλος μιας παρόμοιας επιτροπής στον Ισημερινό, το 2007-2008. Βάσει των εργασιών μας, ο Ισημερινός υιοθέτησε μια στρατηγική που αποδείχτηκε πολύ ωφέλιμη για τη χώρα. Το 2011, ξεκίνησα με μια σειρά ατόμων - εκ των οποίων πέντε έγιναν υπουργοί της κυβέρνησης του Αλ. Τσίπρα - μια διεθνή πρόσκληση, που κατέληξε στη συγκρότηση αυτής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους.

 

Ποιο είναι το πλαίσιο της έρευνας; Θα εξετάσετε και την εποχή του αναγκαστικού δανείου από τους Ναζί;

 

-Όχι, αυτό δεν ανήκει στην περίμετρο των ερευνών μας. Υπάρχει μια άλλη επιτροπή του ελληνικού κοινοβουλίου που θα εργαστεί σ' αυτό το συγκεκριμένο πολύ σημαντικό θέμα. Η δική μας επιτροπή θα διερευνήσει από τη δεκαετία του '90 και πέρα. Σε μια πρώτη φάση, θα επικεντρωθούμε στην τωρινή περίοδο, πριν από την παρέμβαση της τρόικας και μέχρι σήμερα. Όπως και στις ελληνικές τραγωδίες, υπάρχει ενότητα τόπου, χρόνου και πρωταγωνιστών. Σε αυτή την περίοδο, δημιουργήθηκε το 80% του χρέους, που είναι σήμερα απαιτητό από την Ελλάδα.

 

Θα εξετάσετε επίσης και την τροποποίηση των ελληνικών στοιχείων;

 

-Ναι, σε μία δεύτερη φάση, θα εργαστούμε για την περίοδο που προηγήθηκε της εισόδου της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και επί των συνθηκών, με τις οποίες αυτή έγινε. Γνωρίζουμε τα μεγάλα θέματα, όπως η τροποποίηση των ελληνικών στατιστικών στοιχείων με τη βοήθεια της Goldman Sachs, αλλά υπάρχουν και άλλα σημαντικά θέματα που έχουν να κάνουν με μεγάλες συμφωνίες ανάμεσα στην πολυεθνική Siemens και την Ελλάδα. Μια σοβαρή μελέτη εκτιμά ότι οι μίζες που κατέβαλε η Siemens ανέρχονται σε 200 εκατ. ευρώ. Θα εξετάσουμε, επίσης, την απρόβλεπτη υπερχρέωση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

 

Υπάρχει εκείνο που δανείζεται κανείς και οι λόγοι για τους οποίους δανείζεται: Θα θεωρήσετε τα φορολογικά δώρα ως πηγή υπερχρέωσης;

 

-Δεν θα αποκλείσουμε τίποτα. Θα αναλύσουμε τη διαδικασία διαμόρφωσης του δημόσιου χρέους, θα εξηγήσουμε γιατί το χρέος αυξήθηκε και τις επιπτώσεις των φορολογικών δώρων στους εφοπλιστές ή στην ορθόδοξη Εκκλησία, πράγματα που πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη μας. Είναι λογικό.

 

Δεν είναι λίγος ο χρόνος για τόσο μεγάλη δουλειά, αφού θα παρουσιάσετε μια πρώτη έκθεση τον Ιούνιο;

 

-Θα προχωρήσουμε γρήγορα. Θα παραδώσουμε τα πρώτα συμπεράσματα τον Ιούνιο, κυρίως όσον αφορά στο θέμα του χρέους που ζητάει η τρόικα, την οποία βαφτίσαμε «θεσμούς». Η ολοκλήρωση του συνόλου της εξέτασης θα μας οδηγήσει σίγουρα ως τον Δεκέμβριο του 2015.

 

Ο στόχος της επιτροπής είναι να φέρει σε γνώση του ελληνικού λαού μια ακριβή αποτύπωση του είδους των δανείων που δόθηκαν στην Ελλάδα. Είναι κάπως επείγον, όταν βλέπουμε την εκστρατεία στιγματισμού του ελληνικού πληθυσμού...

 

Ποιος τη διεξάγει;

 

Οι εκπρόσωποι κυβερνήσεων, που κάνουν προσβλητικές δηλώσεις για τον ελληνικό λαό, και σημαντικά ΜΜΕ που τις αναπαράγουν. Αρκεί να ακούσουμε σειρά δηλώσεων της Κριστίν Λαγκάρντ για τους Έλληνες και τη φορολογία... Το ελληνικό κοινοβούλιο θέλει, επίσης, να επιχειρήσει να αποκαταστήσει μια ισορροπία, για να δείξει ποια είναι η πραγματική κατάσταση.

 

Βασικά, πρόκειται να εφοδιάσετε την ελληνική κυβέρνηση με επιχειρήματα, ώστε να ζητήσει τη μείωση του χρέους;

 

Το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», με το οποίο ζητούσε ο ΣΥΡΙΖΑ εντολή από τον ελληνικό λαό, προέβλεπε τη διεξαγωγή Ευρωπαϊκής Διάσκεψης για το ελληνικό χρέος. Με μοντέλο τη Διάσκεψη του Λονδίνου, το 1953, που κατέληξε σε ριζική μείωση του γερμανικού χρέους. Η επιτροπή μας συμπεριλαμβάνεται, επίσης, στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης: υπάρχει συνέχεια, υπάρχει εντολή.

 

Εισηγείστε τη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους;

 

Η επιτροπή αυτή δεν θα υποκαταστήσει τις Αρχές, κάνει μια εξεταστική δουλειά. Θα αποφύγω, λοιπόν, να πω στον Τύπο αυτό που η Ελλάδα πρέπει να κάνει. Θα επικεντρωθώ σε μια σοβαρή ανάλυση των όρων με τους οποίους παραχωρήθηκαν δάνεια στην Ελλάδα: αν έγιναν με τρόπο νόμιμο, με σεβασμό στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, στο ελληνικό Σύνταγμα, αν το ΔΝΤ σεβάστηκε τον ίδιο τον Κανονισμό του, κ.λπ.

 

Ουσιαστικά, τι να αναμένουμε από την έκθεση του Ιουνίου;

 

Αυτό που θα πούμε θα είναι: Αυτό εννοούμε μιλώντας για παράνομο χρέος, επαχθές, αφόρητο. Και θα πούμε σίγουρα ότι συγκεντρώσαμε αδιαμφισβήτητα τεκμήρια της ανομίας, της μη νομιμοποίησης ενός μέρους του χρέους.

 

Δεδομένης της έντασης ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της, αυτή η επιτροπή δεν θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως πρόκληση;

 

-Όχι. Τον Μάιο του 2013 η Ε.Ε. υιοθέτησε τον Κανονισμό 472, που αναγκάζει τις χώρες που υποβάλλονται σε διαρθρωτική προσαρμογή, να πραγματοποιήσουν μια πλήρη εξέταση του χρέους τους, για να εξηγήσουν γιατί το χρέος τους έφτασε σε τόσο αφόρητο επίπεδο. Αυτό αποφάσισε να κάνει τώρα και η Ελλάδα».

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Το βελούδινο διαζύγιο με προσωρινό Grexit

και συνύπαρξη δπλού νομίσματος ευρώ και δραχμής

Θεόδωρος Κατσανέβας

ΠΕΜΠΤΗ 19/03/2015 

Ύστερα από το φανερό αδιέξοδο των διαπραγματεύσεων στο Eurogroup, τη σκληρή στάση που τηρεί το Βερολίνο  και τους περιορισμούς ρευστότητας που  μας έχει επιβάλλει η ΕυρωπαΊκή Κεντρική Τράπεζα,, αυξάνονται ανησυχητικά οι πιθανότητες  σύντομα,  μέχρι τα μέσα ή τα τέλη Μαρτίου, το ελληνικό δημόσιο και  οι ελληνικές τράπεζες να μη διαθέτουν ρευστότητα. Ας μη γελιόμαστε. Η  ασφυξία ρευστότητας είναι προ των πυλών , αν και πολύ καλά κάνει ο Αλέξης Τσίπρας να καθυσυχάζει τους πολίτες για το αντίθετο. Είναι λογικό να μην προκαλούμε τους δαίμονες της οικονομίας αλλά ούτε και  τους "Εταίρους" μας. ¨Όπως είναι προτιμότερο το βάρος της εξόδου μας από το ευρώ να βαρύνει εκείνους και όχι εμάς. 

Όμως, το τελευταίο που μας χρειάζεται είναι το λεγόμενο Gexident,  η απότομη δηλ. αναγκαστική πληρωμών λόγω έλλειψης ρευστότητας, η οποία θα  μας οδηγήσει είτε σε παράδοση άνευ όρων στις σκληρές απαιτήσεις του Βερολίνου, ή σε μια άναρχη έξοδο χωρίς σχέδιο έξοδο από το ευρώ με το συνακόλουθο πανικό. Γι αυτό οφείλουμε να έχουμε έτοιμες εναλλακτικές λύσεις για την άρση του αδιεξόδου.  Πολύ φοβάμαι ότι το σχέδιο ενός Grexident βρίσκεται μέσα στους σχεδιασμούς του Βερολίνου και αυτό διαφαίνεται απο την πολύ πρόσφατη ποσοτική χαλάρωση-υποτίμηση του ευρώ που αποφάσισε η ΕΚΤ . Σε όλο αυτό το σκηνικό, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται φυσικά ο ρόλος των ΗΠΑ, και οι διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες . Στην παραζάλη του σήμερα, ακούγονται και ακραίες σκέψεις όπως η προσφυγή στην ομπρέλα των BRICS, της Ρωσίας και της Κίνας, κάτι που είναι ιδιαίτερα παράτολμο και παρακινδυνευμένο. 

Με ρεαλισμό και γνώμονα το συμφέρον της χώρας, μια μέση εφικτή, έξυπνη λύση είναι η συντεταγμένη προσωρινή έξοδος της χώρας από το ευρώ και η επανένταξή της αργότερα, όταν ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα της και υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες. ( Ας το αποκαλέσουμε Regree). Η μετάβαση στη δραχμή με νοικοκύρεμα και αναπτυξιακή κατεύθυνση της οικονομίας, μπορεί να συνυπάρξει με τη χρήση του ευρώ όπως γίνεται σε πολλές χώρες της ΕΕ αλλά και εκτός αυτής, όπως μεταξύ άλλων, η Πολωνία, Τσεχία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Ισραήλ, κλπ. Τη σοφή αυτή πρόταση επανέφερε στο προσκήνιο ο Χανς Βέρνερ Ζιν, ο μέγιστος των Ευρωπαίων κορυφαίος Γερμανός οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος της Αγκέλας Μέρκελ. Με το προσωρινό Grexit, θα αποφευχθεί το φαινόμενο ντόμινο που μπορεί να οδηγήσει στη διάλυση της ευρωζώνης, κάτι που το Βερολίνο δεν πρόκειται να δεχτεί, ενώ οι συμμαχικές κυβερνήσεις του στο νότο και αλλού θα σαρωθούν από τις εσωτερικές τους αντιπολιτεύσεις.

Σήμερα, η  αντίσταση στις Βερολινέζικες συνταγές της ακραίας λιτότητας, διογκώνεται παντού, αλλά η ευρωπαϊκή πραγματικότητα δεν έχει ωριμάσει ακόμα για την ανατροπή τους. Αν η πολιτική αυτή ανατραπεί από την  Ελλάδα, θα πέσουν τα προκεχωρημένα "φυλάκια" του Βερολίνου σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και αλλού και στο τέλος το ίδιο κεντρικό "κάστρο" των Μερκελ-Σόιμπλε. Στην περίπτωση αυτή, το δάγκωμα του θηρίου στην Ελλάδα πριν ξεψυχήσει θα είναι πολύ οδυνηρό. Για τους παρόμοιους λόγους, χρειαζόμαστε χρόνο. 

Οι διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες αλλάζουν με τις χώρες των BRICS, να ισχυροποιούνται στη διεθνή σκακιέρα. Οι ΗΠΑ, επιθυμούν μια ισχυρή Ευρώπη ως προμαχώνα απέναντι στη Ρωσία, αλλά όχι μια πανίσχυρη Γερμανία. Και κάθε άλλο παρά αδιαφορούν για την πιθανή απώλεια της χώρας μας από τη δική της σφαίρα επιρροής. Στη σημερινή χρονική συγκυρία, το προσωρινό Grexit και η συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή, με παράλληλη χρήση του ευρώ και έλεγχο στη διακίνηση κεφαλαίων, είναι  ένα βελούδινο προσωρινό διαζύγιο, που δε θα τραυματίσει τις δύο πλευρές, εφ' όσον υπάρχει αμοιβαία συνεννόηση και κατανόηση και ληφθούν έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα. Είναι προτιμότερο από "κολοτούμπες" από τη μία ή  και από τις δύο πλευρές και τα συνακόλουθα βαριά τραύματα για όλους.

Η διενέργεια δημοψηφίσματος για τον ίδιο σκοπό, εφ’ όσον η πλειοψηφία του ελληνικού λαού εγκρίνει το προσωρινό Grexit όπως πιστεύουμε ότι θα γίνει, θα κατοχυρώσει τη δημοκρατική και πολιτική νομιμότητα του εγχειρήματος.  Στα περιθώρια του παρόντος σύντομου άρθρου δεν μπορεί να γίνει διεξοδική ανάλυση ζητημάτων του χρέους και άλλων πολυποίκιλων θεμάτων που έχουμε παρουσιάσει σε μελέτες, βιβλία και άρθρα μας. Επισημαίνονται εδώ, βασικές αρχές όπως η σταδιακή διολίσθηση της δραχμής σε επίπεδα υποτίμησης μέχρι 30-50% σε σχέση με το ευρώ, η προστασία των καταθέσεων και των δανείων σε αναλογία 1: 1, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, το νοικοκύρεμα της οικονομίας, η στοχευμένη ανάπτυξη, η ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης με αντιμετώπιση της ανεργίας και της φτώχειας, η πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.

Τα μέτρα αυτά με πολλά άλλα μπορούν να οδηγήσουν σε ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, σε μια αναπτυξιακή τροχιά για την ανατροπή του μνημονίου της φτώχειας, της ανεργίας και της υποτέλειας και την αντιμετώπιση των προβλημάτων του χρέους.  Η αρχική περίοδος χρειάζεται προσοχή ιδιαίτερα όσον αφορά τον έλεγχο του πληθωρισμού, Γι΄αυτό, απαιτείται διαχειριστική σύνεση με έκδοση χρήματος που δε θα ξεπερνά ένα ορισμένο μέγεθος σε επίπεδα της τάξης του 10-15% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τους γνωστούς δείκτες Μ2, κλπ.

Απαραίτητη προϋπόθεση, είναι οι αυστηροί έλεγχοι στη διακίνηση κεφαλαίων, με απαγόρευση της εξαγωγής συναλλάγματος χωρίς εύλογη αιτιολογία. Επί μέρους ζητήματα που θα προκύψουν, μπορεί να αντιμετωπιστούν κατά περίπτωση σύμφωνα με οργανωμένο σχέδιο. Με συνετή κυβερνητική διαχείριση και προβλεψιμότητα, δε θα υπάρξει πρόβλημα έλλειψης βασικών αγαθών πρώτης ανάγκης, τροφίμων, φαρμάκων, καυσίμων.

Το Μνημόνιο, ας το εκλάβουμε ως ένα τρανταχτό χαστούκι, ως ένα χρήσιμο μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα τραγικά λάθη του παρελθόντος και να βγούμε από την πλαστή ευημερία της εύφορης κοιλάδας των δανεικών που μας οδήγησε στην υποτέλεια. Απαράβατη προϋπόθεση είναι, η χώρα να κυβερνάται, με την αίσθηση του μέτρου και του δικαίου, με αποτελεσματικότητα, ικανότητα και εντιμότητα, από τους άριστους και όχι τους αρεστούς Ίσως κάπου μας χρειαζόταν ο Γερμανός μας. Αλλά όχι οι Γερμανοί με κατοχική προοπτική. Η ανατροπή του μνημονίου με προσωρινή έστω μετάβαση στη δραχμή, με αυτοδύναμη ανάπτυξη και νοικοκύρεμα του κράτους, με εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη, είναι σήμερα η καλύτερη λύση. Το προσωρινό βελούδινο διαζύγιο με προσωρινό Grexit και συνύπαρξη δπλού νομίσματος ευρώ και δραχμής, είναι η μόνη λύση

ΑΠΟ ΔΡΑΧΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/veloydino-diazygio-me-prosorino-grexit-kai-synyparxi-dploy-nomismatos-eyro-kai#sthash.m01olaqH.dpuf

Συγκροτήθηκε η Επιτροπή Ελέγχου του Δημόσιου Χρέους

 Θα εξετασθούν Ολυμπιακοί Αγώνες, Siemens, εξοπλιστικά

Τη συγκρότηση Επιτροπής Ελέγχου του Δημόσιου Χρέους ανακοίνωσε η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε μαζί με την ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σοφία Σακοράφα και το Βέλγο οικονομολόγο Ερίκ Τουσέν. Η κα. Σακοράφα αναλαμβάνει την επικοινωνία του εγχειρήματος στο εξωτερικό ενώ ο κ. Τουσέν το επιστημονικό κομμάτι καθώς θεωρείται ειδικός στον έλεγχο επί του χρέους χωρών. Μεταξύ άλλων, θα μελετηθούν κομμάτια του χρέους που σχετίζονται με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, με εξοπλιστικά προγράματα αλλά και το σκάνδαλο της Siemens.

Όπως σημειώθηκε στη...

συνέντευξη τύπου, η Επιτροπή θα τελεί υπό την αιγίδα της Ελληνικής  Βουλής και θα είναι πλήρως ανοικτή προς την Κοινωνία των Πολιτών, αλλά και σε Έλληνες και  διεθνείς οικονομολόγους, συνταγματολόγους και ειδικούς επιστήμονες του χρέους. Στόχος της επιτροπής είναι η αποκάλυψη της αλήθειας για την ευθύνη των ακολουθούμενων πολιτικών, αλλά και πράξεων ή παραλείψεων που εκτίναξαν το χρέος της Ελλάδας. Η πρώτη επίσημη συνάντηση της Επιτροπής ορίστηκε για τις αρχές Απριλίου ενώ τον Ιούνιο, τα πρώτα αποτελέσματα που θα προκύψουν, θα παρουσιαστούν σε Διεθνές Συνέδριο για το χρέος.

Κωνσταντοπούλου: Η απλουστευτική αφήγηση παραγνωρίζει βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου

Η πρόεδρος της Βουλής είπε ότι θα αντιστοιχηθούν τα δάνεια που έλαβε η χώρα στους πραγματικούς σκοπούς για τους οποίους συνήφθησαν και θα ελεγχθεί ποιο μέρος εξανεμίστηκε ερήμην του λαού, ποιο τμήμα του χρέους είναι επαχθές, απεχθές και επονείδιστο και κατά συνέπεια δεν πρέπει να αποπληρωθεί. «Σκοπός μας είναι να αναζητηθούν όλες οι παράμετροι που συγκροτούν το χρέος, να δούμε που δαπανήθηκαν τα ποσά, ποιο μέρος των δανείων πήγε σε συμβάσεις μιζών, ποιοι τόκοι έχουν πληρωθεί και πως συμφωνήθηκαν αυτοί οι τόκοι», είπε η κ. Κωνσταντοπούλου. «Η διαπίστωση ότι οι Έλληνες χρωστάνε και πρέπει να πληρώσουν, παραγνωρίζει βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου και του ανθρωπιστικού δικαίου» ανέφερε και τόνισε ότι «το ερώτημα είναι: ποιο τμήμα πήγε σε κοινωνικούς σκοπούς και ποιο εξαφανίστηκε ερήμην του λαού; Αυτό το ερώτημα είναι συνυφασμένο με το ποιο τμήμα είναι νόμιμο και ποιο είναι παράνομο και μη οφειλόμενο».

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου διέψευσε ότι υπάρχει διάσταση ανάμεσα στη Βουλή και την κυβέρνηση επειδή η εξεταστική για το μνημόνιο, που πιθανότατα θα κατατεθεί εντός της εβδομάδος, ξεκινά από το 2010 και μετά, ενώ η έρευνα της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου θα περιλαμβάνει και τα προηγούμενα χρόνια.η Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Σοφία Σακοράφα, η οποία είναι η πρώτη που είχε καταθέσει στην Βουλή, ως βουλευτής τότε, την πρόταση να συσταθεί η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου. 

Ο Ερίκ Τουσέν ανέφερε ότι η έρευνά του θα επεκταθεί και πιο πίσω από το 2010 και επεσήμανε πως η Επιτροπή σε συνεργασία με το Ελληνικό Κοινοβούλιο θα εξετάσει και θα αναλύσει τις συμβάσεις της περιόδου και πριν το 2010 (εξοπλιστικά, Ολυμπιακοί Αγώνες, SIEMENS κ.α.) που συνέβαλαν στην αύξηση του χρέους.

Από τη μεριά της η Σοφία Σακοράφα δεσμεύθηκε πως "αξιοποιώντας τον θεσμικό μου ρόλο, θα καταβάλλω κάθε προσπάθεια ώστε να γίνει κτήμα των λαών της Ευρώπης ότι με τις θυσίες τους διασώζουν  τον κύριο υπεύθυνο της κρίσης, το χρηματοπιστωτικό σύστημα".

"koutipandoras"

ΤΣΙΠΡΑΣ: «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ» ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

ΤΕΤΑΡΤΗ 18-3-2015

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*  

Κατηγορηματικός ήταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην όντως ενδιαφέρουσα συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε στο «Εθνος» χθες: «Δρόμος επιστροφής στο Μνημόνιο για την Ελλάδα δεν υπάρχει» διακήρυξε και επανέλαβε σε αρκετά σημεία με διαφορετικές διατυπώσεις. «Αυτό στο οποίο έχουμε δεσμευτεί είναι ότι οποιαδήποτε προσκόμματα και εμπόδια και αν βρούμε στη διαπραγματευτική μας προσπάθεια, δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στην πολιτική της λιτότητας και των Μνημονίων» τόνισε με ιδιαίτερη έμφαση. «Στην Ελλάδα έγιναν εκλογές και η κυβέρνηση Σαμαρά έπεσε από την ψήφο του λαού. Αν νομίζουν λοιπόν ότι θα επιμένουν να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση αυτά που άφησε η κυβέρνηση Σαμαρά, λυπάμαι, αλλά θα τους απογοητεύσουμε» υπογράμμισε ειρωνικά σε άλλο σημείο της συνέντευξής του. Κατέστησε σαφέστατο ο πρωθυπουργός ότι η κυβέρνηση της οποίας ηγείται είναι κάθετα αντίθετη προς την πολιτική λιτότητας και διαβεβαίωσε τους Ελληνες πως ό,τι και να γίνει, όσες δυσκολίες και αν συναντήσει η κυβέρνησή του, αποκλείεται να συναινέσει στην εφαρμογή πολιτικής λιτότητας. «Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τους μισθούς και τις συντάξεις» δήλωσε αναφερόμενος στην καταβολή τους «και καμιά απειλή για τις καταθέσεις», πρόσθεσε. Διευκρίνιση απαραίτητη, καθώς τόσο ο υπουργός Οικονομικών ΓιάνηςΒαρουφάκης όσο και η σύμβουλός του Ελενα Παναρίτη δήλωσαν ότι οι εταίροι της τρόικας τούς είπαν ότι αν η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει να πληρώσει μισθούς στους υπαλλήλους του Δημοσίου και συντάξεις, τότε να μην καταβάλει μισθούς και συντάξεις για έναν - δύο μήνες!

Ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στο «Εθνος» ήταν κατηγορηματικός και στον προσδιορισμό του κυβερνητικού προγράμματος. «Το πρόγραμμά μας παρουσιάστηκε στις προγραμματικές δηλώσεις και σε αυτό το πρόγραμμα έχουμε δεσμευτεί. Το πρόγραμμα αυτό έχει ορίζοντα τετραετίας και θα υλοποιηθεί μέχρι κεραίας!» υπογράμμισε. «Θα υλοποιηθούν μέχρι κεραίας», λοιπόν, αυτά που είπε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του. Βάσει αυτών θα κρίνουμε επομένως κατά πόσο τηρεί ή όχι τις υποσχέσεις του. Ας θυμίσουμε, λοιπόν, τις σημαντικότερες από τις υποσχέσεις που έδωσε ο πρωθυπουργός, χρησιμοποιώντας τις ακριβείς διατυπώσεις που εκείνος χρησιμοποίησε κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του: «Προχωράμελοιπόν άμεσα στην αποκατάσταση των αντισυνταγματικά απολυμένων από τον δημόσιο τομέα, τωνκαθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, των σχολικών φυλάκων και των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ... Επανασυστήνουμε με νόμο την ΕΡΤ από μηδενική βάση, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά πόρους από το ανταποδοτικό τέλος ... Θεσπίζουμε το αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ ... Καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ από το 2015 και τον αντικαθιστούμε με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας ... Προχωράμε άμεσα σε μέτρα για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία. Θεσπίζουμε τις εκατό δόσεις ... Δεσμευόμαστε να προωθήσουμε σε στενή συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO την άμεση αποκατάσταση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, την επαναφορά της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων και των τριετιών, τη θέσπιση αυστηρού πλαισίου για την προστασία από τις μαζικές απολύσεις, την επαναφορά του θεσμού της διαιτησίας ... Το ίδιο πιστοί θα μείνουμε και στη δέσμευσή μας για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Αυτή η αύξηση όμως θα γίνει σταδιακά μέχρι το 2016 ... Καμία αύξηση ορίων ηλικίας, καμία μείωση κύριων και επικουρικών συντάξεων ... Πρώτο μέτρο για τη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων η επαναχορήγηση δέκατης τρίτης σύνταξης ως δώρο Χριστουγέννων στο τέλος του 2015 σε όποιους λαμβάνουν συντάξεις από 700 ευρώ και κάτω μηνιαίως».

Και άλλα πολλά περιλαμβάνονται στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Εμείς ξεχωρίσαμε αυτά που είναι άμεσα ελέγξιμα και μετρήσιμα, ώστε να μπορούν όλοι οι Ελληνες να διαπιστώνουν ανά πάσα στιγμή ποιες κυβερνητικές υποσχέσεις της έχει εκπληρώσει η κυβέρνηση Τσίπρα. Σε κυβερνητικές προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού αναφερόμαστε, όχι σε προεκλογικές υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα. Κυβερνητικές προγραμματικές δηλώσεις απολύτως εντός αστικού πλαισίου, αλλά ταυτόχρονα άκρως ανακουφιστικές για τον λαό μας από οικονομική και κοινωνική σκοπιά. Ξεχνάμε και τις διατυπώσεις του «Προγράμματος της Θεσσαλονίκης» και μένουμε απλώς στις προγραμματικές δηλώσεις Τσίπρα ως πρωθυπουργού, μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Βάσει αυτών θα κρίνουμε τα έργα της κυβέρνησης, έχοντας φυσικά πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με κυβέρνηση της Αριστεράς ούτε με κυβέρνηση που επιθυμεί ή επιδιώκει να κρίνονται τα πεπραγμένα της από αριστερή, ιδεολογική και πολιτική σκοπιά. Ως κυβέρνηση συνεπή ή ασυνεπή προς τις προγραμματικές δηλώσεις της σκοπεύουμε να κρίνουμε την κυβέρνηση Τσίπρα.  

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ "ΙΣΚΡΑ"

*Δημοσιεύθηκε στο ''ΕΘΝΟΣ'' την Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Είναι εφικτή η «φιλική» έξοδος από το ευρώ;

    του Κ. Παπουλή
Είναι δυνατή μια συναινετική έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ; Όπως ακούγεται τελευταία ως πρόταση (από τον Ζ. Ντ’ Εστέν, έως τον Κ. Λαπαβίτσα κλπ). Μπορεί να υπάρξει ένα διαζύγιο σε «φιλικό πνεύμα» και χωρίς συγκρούσεις; Όπως υποστηρίζει ο φιλέλληνας Βαλερύ. Ή είναι σαν να φανταζόμαστε ότι ο δεσμοφύλακας (η Γερμανία) θα μας βοηθήσει στην απόδραση από την φυλακή του; (το ευρώ). Μήπως σπέρνουμε νέες αυταπάτες στον ελληνικό λαό αν ανοίξουμε μια τέτοια συζήτηση; Μπορούμε να φύγουμε από το ευρώ με την ευχή και την γενναιοδωρία της Γερμανίας σαν να κάνουμε μια μικρή κρουαζιέρα στα γοητευτικά ποτάμια της κομμουνιστικής Κεράλας; 'Η η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη; Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αναλάβουμε ένα ρίσκο που πιθανόν να κρύβει και την ανάγκη δυσκολιών, κάτι που έχουν πάντα οι αγώνες για εθνική ανεξαρτησία.


Η έξοδος από το ευρώ χωρίς συγκρούσεις και με την βοήθεια της Ε.Κ.Τ., (δηλαδή στήριξη...
της ισοτιμίας, άρα άμεση δημιουργία συνθηκών σταθεροποίησης) συνεπάγεται δύο πράγματα: α) συντριπτική διαγραφή του χρέους και β) ότι ανοίγει ο δρόμος και για άλλους να εγκαταλείψουν το ευρώ και μαζί του την λιτότητα.

Όσον αφορά το πρώτο ζήτημα, το χρέος, το αμοιβαίο διαζύγιο είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Η Ελλάδα γυρνώντας σε εθνικό νόμισμα δεν είναι δυνατόν να συνεχίζει να εξυπηρετεί χρέος σε ευρώ (παρά μόνο ως πολύ μικρό ποσοστό του ΑΕΠ), άρα ή θα πρέπει να γίνει σχεδόν ένα συνολικό κούρεμα, ή να υπάρξει μια περίοδος χάριτος, αναδιάρθρωση και δραχμοποίησή του ώστε να «φαγωθεί» από τον πληθωρισμό, πράγμα που είναι σχεδόν το ίδιο με ένα καθολικό κούρεμα.

Συνεπώς η Γερμανία και οι υπόλοιποι «εταίροι» θα πρέπει να δεχτούν να μας «χαρίσουν» το χρέος μας που τους αφορά, γιατί το Δ.Ν.Τ. και οι υπόλοιποι δανειστές δεν θα έχουν το κίνητρο του «χαρούμενου» διαζυγίου Με τους τελευταίους θα συνεχιστούν τα «προβλήματα....

Το δεύτερο ζήτημα που ανακύπτει είναι ότι από εδώ και πέρα, όποιος θέλει θα φεύγει από την ευρωζώνη, χωρίς ρίσκο και φόβο, αφού η Ελλάδα από τη μια θα είναι ένα πετυχημένο παράδειγμα και από την άλλη θα υπάρχει η εγγύηση της Ε.Κ.Τ., για «ανέξοδη» επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Άρα φαίνεται πιο πιθανό να «πολεμήσουν» μια ελληνική έξοδο, άμα το δει κανείς από αυτή την σκοπιά, ώστε η Ελλάδα να μετατραπεί σε παράδειγμα προς αποφυγή, παρά σε παράδειγμα προς μίμηση.

Άρα, γιατί η Γερμανία και οι υπόλοιποι να μας βοηθήσουν στην έξοδο; Και μάλιστα να πληρώσουν και τον λογαριασμό; Αυτό θα συνέβαινε μόνο αν η Γερμανία είχε πάρει απόφαση να βγάλει κάποιες χώρες από το ευρώ, αλλά και να πληρώσει και τον λογαριασμό για αυτές. ¨Η αν ιδιαίτερα η παρουσία μας στο ευρώ, έκανε τέτοιο κακό στο «κοινό» νόμισμα άρα και στην οικονομία της Γερμανίας, οπότε θα την συνέφερε τελικά, μια διαγραφή του χρέους για να γλυτώσει από την Ελλάδα. Όμως τίποτε δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Αντίθετα η Γερμανία δείχνει να μην θέλει να κάνει καμία αλλαγή στην αρχιτεκτονική της ευρωζώνης γιατί αντικειμενικά την ευνοεί (και φυσικά όλο το πολυεθνικό και χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο στην ζώνη του ευρώ). Για αυτόν τον λόγο δεν προβλέφτηκε και στις συνθήκες, η δυνατότητα της «φιλικής» αποχώρησης μιας χώρας.

Ίσως η μόνη περίπτωση που μπορεί να συζητηθεί κάτι τέτοιο είναι το γεωπολιτικό χαρτί. Η Γερμανία βοηθάει δηλαδή την Ελλάδα στην έξοδο (που η τελευταία έχει αποφασίσει) για να μην φύγει από την Ε.Ε. το ΝΑΤΟ κλπ και δημιουργηθεί «ορθόδοξο» τόξο. Άρα την βοηθάει ως γεωπολιτική «εξαίρεση». Αυτό το σενάριο για να έχει κάποιες πιθανότητες επιτυχίας προϋποθέτει μια κυβέρνηση που έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει όχι μόνο το ευρώ, αλλά και την Δύση. Οι γερμανοί όμως γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ελληνική κυβέρνηση, καθώς και το σύνολο της οικονομικής και πολιτικής ελίτ της χώρας τρέμει να φύγει από το ευρώ, πόσο περισσότερο να αλλάξει γεωπολιτικό στρατόπεδο. Η σημερινή στάση τους δεν οφείλεται σε προσπάθειά τους να μας ωθήσουν σε έξοδο, αλλά σε συντριβή μας εντός του ευρώ.

Άλλο ένα ερώτημα βέβαια που σχετίζεται με την έννοια της «φιλικής» εξόδου είναι το ζήτημα της ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής. Αν η Ε.Κ.Τ. μας εγγυηθεί την ισοτιμία πως εμείς θα έχουμε ανεξάρτητη νομισματική πολιτική; Δεν θα πρέπει να έχουμε τους ανάλογους περιορισμούς;

Μακάρι να είναι εφικτή ή φιλική έξοδος από το ευρώ. Για να το διαπιστώσουμε βέβαια, θα πρέπει κάποια ελληνική κυβέρνηση (η οποία να είναι έτοιμη να εγκαταλείψει και την Ε.Ε.) να την ζητήσει. Καλά κάνουν βέβαια όσοι θέτουν το ζήτημα, γιατί ανοίγουν την συζήτηση.

Όμως, καλύτερα να μην «περιμένουμε» από την Ε.Κ.Τ και την Γερμανία να μας βοηθήσουν. Δύσκολα θα μας «σώσουν» οι άλλοι. Θα ήταν φρόνιμο να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις. Ας διαμορφωθεί το Σχέδιο Β, όπου η ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, σε συνδυασμό με σταθεροποίηση της ισοτιμίας θα γίνει με έλεγχο κεφαλαίων που θα επιβάλλουν οι ελληνικές οικονομικές αρχές. Οι κινέζοι που κάνουν το ίδιο, και μάλιστα σε μια τεράστια οικονομία, μάλλον δεν είναι ηλίθιοι.

Ας συνειδητοποιήσουμε ως λαός, ότι με την έξοδο από το ευρώ μπορεί να μας ανοίξει η μύτη, αλλά με την παραμονή στο ευρώ θα αιμορραγούμε καθημερινά.

από το «Σχέδιο Β’»
http://seisaxthia-epam.blogspot.gr/