«Εθνικιστικοί μύθοι»: Το τέχνασμα της εξαπάτησης

Θεωρούμε σκόπιμο να αναδημοσιεύσουμε και το παρακάτω παλιό μας κείμενο μια και πολλοί επανέρχονται στους «εθνικιστικούς μύθους»… 
Γραμμένο τον Οκτώβριο του 2007 

«Πέτρα πάνω στην πέτρα 
Να μη μείνει 
Εμείς δεν προσκυνάμε» 
Κολοκοτρώνης 

Γύρω από το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, από την αρχή επιχειρήθηκε να ενταχθεί η Κριτική στο απλοϊκό σχήμα αντιπαράθεσης ανάμεσα στον «εθνικισμό» και «αντιεθνικισμό». Δηλαδή, η Κριτική «φυλακίστηκε» μέσα στην ιδεολογική άλγεβρα της Νέας Τάξης.
Μια άλγεβρα που οτιδήποτε αντιτίθεται στον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης το βαπτίζει «εθνικισμό», «ρατσισμό» κ.λπ και το αντιπαραθέτει, μηχανικά και απόλυτα, στην «πρόοδο», την οποία βαπτίζει «αντιεθνικισμό», «αντιρατσισμό», «πολυπολιτισμικότητα» κ.λπ. 

Οι ιδεολογικές ύαινες του καθεστώτος (ΜΜΕ, οικότροφοι του κράτους «διανοούμενοι» και πάσης φύσεως επιδοτούμενοι λακέδες), αφού αφανίζουν κυριολεκτικά την πολυχρωμία της επιστημονικής, ιστορικής σκέψης που αποδομεί το κατάπτυστα επιδοτούμενο και πολιτικά κατασκευασμένο «ιστορικό έκτρωμα» (η πιο εφιαλτική, ιδεολογική και πολιτική κατασκευή «ιστορίας»), καταλήγουν στο απλουστευτικό και άκρως αντιεπιστημονικό σχήμα μονόχρωμων αφαιρέσεων. Στις αφαιρέσεις (δηλαδή στις λεκτικές ετικέτες) του «εθνικισμού» και «αντιεθνικισμού». 

Έτσι το όλο ζήτημα προβάλλεται σαν μια διαμάχη της Εκκλησίας με το βιβλίο, σαν μια διαμάχη των αντιδραστικών, «εθνικιστικών» καταλοίπων με το βιβλίο και όχι σαν μια γενική απόρριψη του βιβλίου από την επιστημονική, ιστορική, κοινωνική και πολιτική σκέψη και από το σύνολο της κοινωνίας. 

Πάνω σε αυτό το νεοταξικό, δόλιο τέχνασμα της τυπικής μονοχρωμίας (εθνικού-αντεθνικού), που λειτουργεί σαν προκρούστεια κλίνη, τοποθετούνται τα πάντα και οργανώνονται όλες οι αντιπαραθέσεις από τους μηχανισμούς του κράτους και τους εγκάθετους υπαλλήλους του. 

Και η επιλογή των ομιλητών στα ΜΜΕ γίνεται στη βάση αυτού του τεχνάσματος εξαπάτησης. Έτσι οι μόνοι που προβάλλονται είναι οι Καρατζαφερικοί ή κάποιοι «γραφικοί», σε αντιπαράθεση με τους γνωστούς «αριστερούς» μαϊντανούς των ΜΜΕ. 

Αυτή η «επιλογή» είναι και πολιτικά συνειδητή. Πριμοδοτεί εκλογικά τον Καρατζαφερισμό, αχαλίνωτα και συστηματικά, προβάλλοντάς τον από τη μια σαν «εθνικιστικό σκιάχτρο» και από την άλλη σαν τη συνισταμένη πολιτική έκφραση των αντιδράσεων κατά του «εκτρώματος». Διπλή δηλαδή απάτη: Γιατί ούτε «εθνικιστικό» κίνδυνο αποτελεί (εθνικιστική καρικατούρα είναι), ούτε συνισταμένη πολιτική έκφραση είναι (εκλογική δημαγωγία είναι, περιορισμένης εμβέλειας και ανύπαρκτης κοινωνικής δυναμικής). 

Το κοινωνικά και πολιτικά απειροελάχιστο λοιπόν, το μεγεθύνουν σε «εθνικιστική απειλή» και το εμφανίζουν σαν κεντρικό πολιτικό μέγεθος που συνθέτει το σύνολο των κοινωνικών αντιδράσεων και αντιστάσεων της ελληνικής κοινωνίας. 

Η κριτική κατά της ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, αυτής της «λοβοτομής», πρέπει να προτάσσει την ουσία και να κινείται πάνω στη φιλοσοφία της ιδεολογικής και πολιτικής αφυδάτωσης που επιχειρείται.

Πρέπει να καταδείχνει την ισοπέδωση και τη δολοφονία της σκέψης και της ιστορικής συνείδησης που προωθεί η καθεστωτική «ιστορία»: Η ιδεολογία της Νέας Εποχής. 

Οι «εθνικιστικοί μύθοι» είναι όχι μόνο το δευτερεύον, αλλά το νεοταξικό όχημα για να περάσει η δολοφονία της σκέψης, της Ιστορίας και της κοινωνικής (ταξικής) συνείδησης. 

Οι «εθνικιστικοί μύθοι» είναι ο πλανητικός μύθος. Γιατί αυτοί «οι εθνικιστικοί μύθοι», μπορούν να αναλυθούν και να κριθούν στη βάση της ιστορικής διαλεκτικής και όχι στη βάση μιας άλγεβρας λέξεων. Και στη βάση αυτής της ιστορικής διαλεκτικής θα δούμε ότι αυτοί οι λεγόμενοι «εθνικιστικοί μύθοι» δεν είναι όλοι τους μύθοι, αλλά στοιχεία του αγωνιστικού, λαϊκού, ιστορικού γίγνεσθαι, στοιχεία δηλαδή κοινωνικής συνείδησης που έδρασαν. Και κάτι που δρα δεν είναι μύθος… 

Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές 

Πάντα την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Συνεπώς πάντα η επίσημη ιστορία εμπεριέχει το στοιχείο της ιδεολογικής κατήχησης. Είναι γραμμένη από την ιδεολογική οπτική των κυρίαρχων τάξεων. 

Ο αγώνας της αστικής τάξης ενάντια στο φεουδαλικό καθεστώς ήταν προοδευτικός και ως εκ τούτου είχε συμφέρον η αστική τάξη να προωθήσει την επιστήμη, συνακόλουθα και την ιστορική επιστήμη. 

Οι «εθνικές ιστορίες» συνεπώς, μπορεί να είναι γραμμένες από την οπτική των αστών-νικητών, αλλά εμπεριείχαν σε ικανοποιητικό βαθμό την ιστορική αλήθεια. Φυσικά πάντα συντελεί στην ανάδειξη της αλήθειας και ο συσχετισμός των ταξικών δυνάμεων, οι ρωμαλέοι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες. Η οξύτητα αυτών των αγώνων αναπτύσσει την κοινωνική και ιστορική έρευνα και γνώση, την «ανεπίσημη» ιστορία (δηλαδή την πραγματική ιστορία) που αποτελεί «μοχλό» πίεσης και γκρεμίζει τις κατασκευασμένες μυθολογίες. 
Η επίσημη, λοιπόν εθνική ιστορία, μπορεί να είναι γραμμένη από την εθνική, αστική οπτική, αλλά απεικονίζει, έστω στρεβλά την ιστορική πραγματικότητα. 

Αναμφίβολα υπάρχουν κάποιες ιδεολογικές εθνικές κατασκευές, αλλά το χειρότερο είναι άλλο: Η εθνικιστική καπηλεία της αστικής τάξης πάνω στην ιστορία. 

Είναι λοιπόν η «εθνικιστική ιδεολογία» που σφετερίστηκε και καπηλεύτηκε, στην πορεία, την Ιστορία για τα συμφέροντα του εθνικού κεφαλαίου και για τον αγώνα του ενάντια στα κινήματα. 
Το να κηρύσσουμε συνεπώς τον πόλεμο ενάντια σε αυτούς τους μύθους της «εθνικιστικής καπηλείας» δεν σημαίνει ότι πρέπει να πετάξουμε έξω από τη σκάφη, μαζί με τις σαπουνάδες και το παιδί. 

Με δύο λόγια η «παλιά» επίσημη ιστορία δεν μας ικανοποιεί και αγωνιζόμαστε να γραφτεί η πραγματική αγωνιστική, εθνική ιστορία μας. 

Ωστόσο, αυτή η «παλιά» ιστορία έχει ως υπόβαθρο τον κοινωνικό και αγωνιστικό άξονα της εθνικής μας συγκρότησης και κοινωνικής συνείδησης. Πάνω σε αυτόν τον πραγματικό ιστορικό άξονα, το στημόνι της συνέχειας και της οργάνωσης μιας κοινωνίας, βελονίζονται και πλέκονται οι ιδεολογικοί μύθοι της κυρίαρχης αστικής τάξης. 

Πρέπει να ξεχωρίζουμε τον «άξονα», το «στημόνι», από τις βελονιές και τα μυθολογικά κεντήματα. Και όχι να παίρνουμε τις «πινελιές» και τα «κεντήματα» ως το καθοριστικό, αυτό που κάνουν οι σύγχρονοι μυθολόγοι της Νέας Αστικής Τάξης, της Πλανητικής, η οποία θέλει να απαλλαχτεί σήμερα από την εθνική ιστορία, από την ιστορία γενικά. 

Και είναι να απορεί κανείς πώς μαρξιστές που γνωρίζουν ότι η επίσημη ιστορία γράφεται από τους κυρίαρχους, δεν αντιδρούν στην «Ιστορία» που θέλουν να μας σερβίρουν οι κυρίαρχοι του πλανήτη. Γιατί αν η «παλιά» ιστορία στηρίχτηκε στον άξονα της εθνικής αστικής τάξης στην άνοδό της, δηλαδή στον αγώνα της κατά του φεουδαρχικού Μεσαίωνα, η σημερινή ιστορία θέλει να στηριχτεί στον άξονα του πλανητικού, αυτοκρατορικό ιμπεριαλισμού, που βρίσκεται όχι σε ακμή, αλλά σε παρακμή και αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να μην καταρρεύσει. 

Η «εθνική ιστορία» αποτυπώνει τον αγώνα κατά του σκοταδιστικού Μεσαίωνα και του φεουδαρχικού οθωμανικού απολυταρχισμού, ενώ αυτή που προωθούν σήμερα οι επιδοτούμενοι λακέδες της παγκοσμιοποίησης, αποτυπώνει την παρακμή του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, παρακμή που μας οδηγεί σε ένα σκοταδισμό και μια βαρβαρότητα απείρως χειρότερη από αυτή του Μεσαίωνα. 

Πάνω σε αυτή τη νεοταξική φιλοσοφία είναι γραμμένο το βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Κάτω από τις επιταγές του πλανητικού κράτους και με χρηματοδότηση του κράτους αυτού γράφτηκε αυτή η ιστορία. Εξυπηρετεί ανοικτά, όπως όλα τα νέα συγγράμματα, τις στρατηγικές αλλά και τις τακτικές επιδιώξεις του υπερεθνικού κεφαλαίου. Ποιες είναι αυτές οι επιδιώξεις το έχουμε αναλύσει κατά κόρον αλλού… 

Από αυτή τη νεοταξική φιλοσοφία και τις επιδιώξεις του νέου αυτοκρατορικού Μεσαίωνα πρέπει να ξεκινά η κριτική μας… 

Οι σημερινοί μύθοι 

 

Οι επιδοτούμενοι, σημερινοί «ιστορικοί» και οι ιδεολογικοί ιπποκόμοι του νέου αυτοκρατορικού Μεσαίωνα είναι αυτοί που κατασκευάζουν κυριολεκτικά τους νέους μύθους, στο όνομα δήθεν των «εθνικιστικών μύθων». 

Και μιλάω για δήθεν «εθνικιστικούς μύθους» γιατί πουθενά δεν μας καταγράφουν συγκεκριμένα αυτούς τους μύθους.Σπερμολογούν δημαγωγικά πάνω στους «εθνικιστικούς μύθους», γιατί αν ξεδιπλώσουν τη σκέψη τους θα φτάσουν στο θατσερικό μεταμοντερνισμό του Λιάκου. Στο κεντρικό μύθο της Νέας Τάξης: ότι τα ίδια τα έθνη είναι ιδεολογική κατασκευή, δηλαδή μύθος! 

Αυτό που έχει διατυπώσει ανοικτά ο ιπποκόμος του θατσερικού μεταμοντερνισμού δεν «χωνεύεται» ακόμα από την ελληνική κοινωνία. Είναι «ανώριμη» να δεχτεί ένα τέτοιο κραυγαλέο μύθο. Γι’ αυτό οι ιδεολογικοί λακέδες και ιδιαίτερα οι νέοι «αριστεροί γενίτσαροι» περιστρέφονται γενικά στους «εθνικιστικούς μύθους» ξύνοντας τα υγιή «αριστερά σύνδρομα» από την κατάφωρη και λυσσαλέα καπηλεία της εθνικής μας υπόστασης από την «παλιά» Δεξιά. 

Είναι αυτός και ο λόγος που η «Νέα Δεξιά» που ανταποκρίνεται αυθεντικά στο σήμερα δεν είναι η «παλιά», αλλά το «εκσυγχρονιστικό» ΠΑΣΟΚ και το κράτος που έκτισε: Το αμερικανικό κράτος-προτεκτοράτο. 

Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι «εθνικιστικοί μύθοι»; 

Μήπως ο ηρωισμός, ο Διάκος, ο Παπαφλέσσας, το Μεσολόγγι, ο χορός του Ζαλόγγου, η βαρβαρότητα των Τούρκων δυναστών, το παιδομάζωμα και λοιπά και λοιπά. Αν τους «ξύσει» κανείς όλους αυτούς τους λακέδες θα διαπιστώσει ότι όλα αυτά και πολλά άλλα τα θεωρούν «εθνικιστικούς μύθους». Όλη η ποίηση της επανάστασης, η λαογραφική επιστήμη, οι προφορικές παραδόσεις και τα άφθονα ιστορικά στοιχεία είναι για όλους αυτούς μύθοι. Ήταν βλέπετε αυτοί εκεί με μια κάμερα ή ένα μαγνητοφωνάκι και κατέγραφαν την «αντικειμενική» αλήθεια… 

Μύθοι είναι οι δικές τους αντιμυθολογικές κατασκευές. 

Φαίνεται οι ηρωικοί εργατικοί αγώνες, το ΕΑΜ, το Πολυτεχνείο, η Γαλλική Επανάσταση, η Ρωσική Επανάσταση, οι λαϊκές επαναστάσεις γενικά, ο Ροβεσπιέρος και πολλά άλλα που έχουν εξαφανιστεί παντελώς από την «ιστορία» τους ήταν μύθοι. 

Έτσι, οι ταλαίπωροι, εναγωνίως επιδιώκουν να πιαστούν από το «Κρυφό Σχολειό». Αλλά κι αυτός ο θρύλος δεν είναι μύθος. Έχει καταγραφεί στην προφορική και γραπτή παράδοση, στην Τέχνη, αλλά και σε ιστορικά στοιχεία. Μήπως θέλανε θεσμοθετημένα «κρυφά σχολειά» κάτω από την τουρκοκρατία; Ή μήπως δεν γνωρίζουν ότι κάτω από απολυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα και στη νεότερη ιστορία μας έχουμε μορφές «κρυφών σχολειών»; Οι παράνομες συναθροίσεις και οι γιάφκες, μορφή κρυφού σχολείου δεν είναι; Η ιστορία της Αριστεράς είναι γεμάτη από «κρυφά σχολεία». 

Γιατί, όμως τέτοιο μένος εναντίον των «κρυφών σχολείων»; Δύο είναι οι λόγοι. 

Ο πρώτος, τα «κρυφά σχολειά» αναδεικνύουν τον αγωνιστικό και πρωτεύοντα ρόλο της Ορθοδοξίας. 

Ο δεύτερος λόγος είναι ιδεολογικός. Τα κρυφά σχολεία παραπέμπουν στη δημιουργία κυττάρων αντίστασης στο σημερινό απολυταρχικό καθεστώς της Νέας Τάξης. 

Την αυτό-μόρφωση και την αυτό-οργάνωση των ανθρώπων την τρέμουν. Τρέμουν τα σύγχρονα «Κρυφά Σχολειά» που ο νέος Μεσαίωνας της Νέας Τάξης θα γεννήσει…

ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

Ποιοι παίρνουν "πιστοποιητικό δημοκρατίας" διαλύοντας την ΜΥΚ

"Αχ αυτοί οι φασίστες"! 

Πολύ εύκολα βγήκαν πολλοί να χαρακτηρίσουν τους άνδρες της Μονάδας Υποβρυχίων Καταστροφών για το σύνθημα που φώναξαν στην παρέλαση. Κατηγορίες για “έλλειμμα δημοκρατίας”, σχόλια για “φασίστες” και άλλα σχετικά που δυστυχώς γίνονται σιγά,σιγά …παράδοση! Δεν είναι η πρώτη φορά που αντιμετωπίζουμε το θέμα....

Άρθρο αφιέρωμα στα εθνομηδενιστικά και νεοταξίτικα ρεμάλια που τολμούν να βάλουν στο στόμα τους την ΜΥΚ.

του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτοί οι “φασίστες” ήταν οι ίδιοι που απεγκλώβιζαν κάτω από καταιγισμό πυρών άμαχους στην Αλβανία,το Λίβανο και την Λιβύη πιο πρόσφατα. Αυτούς αποθεώναμε ως ήρωες και λεβέντες. Είναι και τα δύο.

Αυτοί οι …μη δημοκρατικοί τύποι είναι έτοιμοι κάθε νύχτα να...

αναλάβουν οποιαδήποτε αποστολή παράτολμη. Το ΄χουν κάνει πολλές φορές “χτυπώντας και φεύγοντας”. Δεν το πήραμε ποτέ χαμπάρι κάτω από τα ζεστά σκεπάσματα. Δεν είναι των …ανακοινώσεων η ΜΥΚ.

Αυτοί και οι αλεξιπτωτιστές κλήθηκαν σχετικά πρόσφατα να κάνουν χωρίς καμία απολύτως νομική κάλυψη επιχείρηση τελείως εκτός των προβλεπομένων καθηκόντων τους . Και τα έβγαλαν πέρα με “μια βολή”. Ποιος έδωσε την εντολή για την αποστολή ακόμη αναμένουμε να μάθουμε.

Αυτά κι άλλα πολλά κάνουν αυτοί οι “φασίστες”!

Έχοντας πάρει σαφή θέση χρόνια τώρα για την “εισβολή” φασιστικών και νεοναζιστικών στοιχείων στο στράτευμα έχουμε να πούμε ότι είναι τελείως άδικο και αυτοκαταστροφικό να βάζουμε όλους και όλα στο ίδιο τσουβάλι. Στις Ειδικές Δυνάμεις και συνεπώς και στην ΜΥΚ υπηρετούν δικά μας παιδιά. Και η “ανθρωπογεωγραφία” και τα “πιστεύω” τους είναι περίπου ίδια μ΄ όλη την υπόλοιπη κοινωνία. Δεν θα πρέπει λοιπόν να κρίνουμε αυτούς που είναι έτοιμοι “να φύγουν πρώτοι για οπουδήποτε” με βάση τις θλιβερές μειοψηφίες, αλλά με την λαμπρή πλειοψηφία τους.

Έχοντας τόσα χρόνια μια εξ αποστάσεως έστω επαφή με την ΜΥΚ -απο την εποχή που διοικητής ήταν ο αξέχαστος και ανυπέρβλητος Ντάνι Θεοφανίδης- θεωρούμε αδύνατον οι βατραχάνθρωποι να είπαν οτιδήποτε χωρίς να έχουν διαταγή. Είναι έξω από τη φύση τους.

Θα επαναλάβουμε κουραστικά ίσως ότι είναι επικινδυνο κάποιοι να προσπαθούν να αποδείξουν την “δημοκρατικότητά” τους πάνω στους επίλεκτους της ΜΥΚ. Όταν την ίδια ώρα κι αφού τους…φόρεσαν σομπρέρο αποφάσεις και επιλογές δεν έχουν κάνει το παραμικρό για όσα έχουν πει δημόσια αξιοσέβαστοι ναύαρχοι και στρατηγοί περί παράνομων εντολών για χρήση στρατιωτικών δυνάμεων σε αποστολές “εθνικής ασφάλειας”. Δεν λέμε να διερευνήσουν,γιατί οι αξιοπιστία αξιωματικών όπως ο Κοσμάς Χρηστίδης και ο Κώστας Γκίνης απλά δεν αμφισβητείται.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν όλοι μας. Και ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Δεν είναι το πρόβλημα “δημοκρατίας” στην ΜΥΚ. Αν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα προφανώς ξεκινά από ψηλά. Αν και πιστεύουμε ότι δεν είναι καν πρόβλημα δημοκρατίας αλλά πρόβλημα ανοησίας και επαγγελματικού “ραγιαδισμού” κάποιων στρατιωτικών προς πολιτικούς τους προϊσταμένους.

on alert

“ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΑΝ ΔΕ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΩΣ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ” Δ

ΣΑΒΒΑΤΟ 28-3-2015

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου η σημερινή. Ο ένοικος της στήλης παραμερίζει. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από το κολοσσιαίο έργο του μεγάλου Πέτερ Βάις «Η δολοφονία του Μαρά»(εκδόσεις «Δωδώνη») σε αξεπέραστη μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη.

Ο Πέτερ Βάις επινοεί μια συνάντηση μεταξύ του Μαρκήσιου ντε Σαντμε τον Ζαν Πωλ Μαρά.

Από τη μια ο ηδονιστικός εγωκεντρισμός. Από την άλλη η φλόγα της Επανάστασης.

Από τη μια ο ατομικισμός που ποζάρει τον μηδενισμό του σαν «ελευθερία». Από την άλλη ένα «κατηγορώ» τόσο προς τους πατρίκιους που ζουν μακριά από το λαό και θεωρούν το λαό σαν μια άπλαστη και άμορφη μάζα, όσο και προς εκείνους που στο όνομα του λαού επιδιώκουν να υποβιβάσουν τα δικαιώματα του λαού το πολύ μέχρι το επίπεδο της «αξιοσέβαστης φτώχειας».  

ΣΑΝΤ: «Εμείς, μονάχα εμείς, δίνουμε κάποια σημασία στη ζωή μας, η Φύση θα ‘μενε σιωπηλή και αδιάφορη ακόμα κι αν ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή αφανιζόταν. Μισώ τη Φύση, θέλω να τήνε δυναστέψω, θέλω να τήνε πολεμήσω με τα δικά της τα όπλα (…).

Πάντα και πάντα, δεν πασχίζαμε, στης Φύσης να υπακούσουμε το νόμο, που παραδίνει τον αδύναμο γυμνό στο έλεος του δυνατού; Πάντα και πάντα, δεν πνίξαμε την ψεύτικη αρετή κάτω από την πιο χοντροκομμένη πονηριά; Πάντα και πάντα, δεν κάναμε πειράματα στα εργαστήρια πριν φτάσουμε στα τελικά βασανιστήρια; (…).

Η συμπόνια, Μαρά, είναι χτήμα των προνομιούχων. Όταν σκύβει ο “πονετικός” να ελεήσει ένα ζητιάνο, είναι γεμάτος περιφρόνηση, καμώθηκε πως συγκινήθηκε για να δείξει τα πλούτη του κι η ελεημοσύνη που δίνει δεν είναι παρά κλωτσιά στα πισινά.

Όχι , Μαρά, ασ’ τα φτηνοαισθήματα, ξέρω πως άλλα έχεις στο νου σου. Για σένα, όπως και για μένα, μόνο το απόλυτο έχει σημασία».  

ΜΑΡΑ: «Αν είμαι απόλυτος εγώ τότε δεν είμαι απόλυτος με το δικό σου τρόπο. Ενάντια στη σιωπή της Φύσης ορθώνω εγώ τη δράση. Μες στην απέραντη αδιαφορία της βρίσκω ένα νόημα. Κι αντί να μένω ατάραχος, ρίχνομαι στη μέση και λέω πως τούτο ή εκείνο είναι ψέμα κι άδικο και πασχίζω να τα’ αλλάξω και να τα καλυτερέψω. Αλλά, γι’ αυτό, πρέπει ν’ αρπάξεις τον εαυτό σου απ’ τα μαλλιά και να τoνε σηκώσεις αψηλά, να γυρίσεις τα μέσα σου έξω κι όλα να τα’ αντικρίσεις με καινούργια μάτια (…).

Πόσον καιρό μας λέγαν πως οι βασιλιάδες είναι οι καλοί μας πατερούληδες που, κάτω από τη σκιά τους, ζούσαμε ειρηνικά, και μας τραγουδούσαν τα κατορθώματά τους πουλημένοι ποιητές. Ευλαβικά μαθαίναν οι απλοϊκοί οικογενειάρχες το τροπάρι ετούτο στα παιδιά τους (…).

Και τα παιδιά ξαναμασούσαν το τροπάρι και το πίστευαν όπως πιστεύουμε καθετι που ακούμε ολοένα κι ολοένα. Έτσι ακούγαμε και τους παπάδες να μας λένε: “Η ευσπλαχνία μας αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους χωρίς διάκριση, ούτε σύνορα, ούτε κράτη μπορούν να μας χωρίσουν, είμαστε όλοι ένας λαός, είμαστε όλοι αδέρφια”.

Και οι παπάδες βλέπανε μπροστά τους την αδικία μα σώπαιναν και διαλαλούσαν: “Η βασιλεία μας δεν είν’ του κόσμου τούτου, η γης αυτή δεν είναι παρά τόπος προσκυνήματος, μας πρέπει μόνο υπομονή και ταπεινοσύνη”.

Κι έτσι ρουφούσαν από τους φτωχούς την τελευταία τους πεντάρα και τηνε φύλαγαν ηδονικά μέσα στους θησαυρούς τους και τρωγοπίναν με τους άρχοντες κα λέγανε στους πεινασμένους:“Υποφέρετε, υποφέρετε όπως Εκείνος πάνω στο Σταυρό γιατί έτσι θέλει ο Θεός” (…).

Και καθετί που ακούμε ολοένα κι ολοένα στο τέλος το πιστεύουμε κι έτσι χορταίναν οι πεινασμένοι με την εικόνα του Σταυρωμένου, του Ματωμένου, του Καθηλωμένου, και προσκυνούσαν την εικόνα της δικής τους δυστυχίας κι ερημιάς.

Κι οι παπάδες έλεγαν: “Σηκώστε τα χέρια σας στο ουρανό κι υπομείνετε χωρίς παράπονα τον πόνο σας, προσεύχεστε για τους δημίους σας, γιατί οι προσευχές κι οι ευλογίες σας είναι τα μόνα σας όπλα για να κερδίσετε την βασιλεία των Ουρανών”.

Έτσι τους αλυσόδεναν στην αγραμματοσύνη τους για να μην ξεσηκωθούν ενάντια στους αφέντες τους,  που βασιλεύανε απάνω τους με την απάτη κάποιας “θεικής αποστολής” (…).

Κι αν δε βλέπετε πια τόση μιζέρια, είναι επειδή την έχουμε κρυμμένη κι αν κερδίζετε χρήματα και μπορείτε κάτι ν’ αγοράστε απ’ τα “καλά” που οι βιομηχανίες σας πασάρουν, κι αν σας φαίνεται πως η καλοπέραση έφτασε στην πόρτα σας, μην ξεχνάτε πως όλ’ αυτά δεν είναι παρά απάτη εκείνων που έτσι κι αλλιώς έχουνε πάντα πιο πολλά από σας.

Μην τους πιστεύετε όταν σας χτυπάνε φιλικά την πλάτη και λένε πως δεν υπάρχουν πια διαφορές ανάμεσά σας πως δεν αξίζει να μιλάμε πια γι’ αυτές και να φιλονικούμε, γιατί ίσα - ίσα τότε  βρίσκονται στο κορύφωμα της δύναμής τους μες στους καινούργιους πύργους τους όλο μάρμαρο  κι ατσάλι  απ΄ όπου ξεγυμνώνουνε τον κόσμο ολόκληρο  με την πρόφαση πως “διαδίδουν τον πολιτισμό”.

Φυλαχτείτε γιατί μόλις τους γουστάρει θα σας στείλουν να διαφεντέψετε το χρυσάφι τους σε πολέμους, όπoυ τα όπλα τους, με τη γοργή εξέλιξη της πουλημένης επιστήμης, όλο και πιο άγρια θα χτυπάν κι όλο μυριάδες, από σας θα κομματιάζουν (…)».  

ΣΑΝΤ: «Έτσι, λοιπόν, εσύ (…) πιστεύεις πάντα πως μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη και πως όλοι μπορούμε να ‘μαστε ίσοι και υπεύθυνοι (…). Θαρρείς πως είναι μπορετό να ενώσεις τους ανθρώπους, ενώ βλέπεις πως ακόμα και οι λιγοστοί που ξεσηκώθηκαν να φέρουν την παγκόσμια αρμονία, μαλλιοτραβιούνται και για μικροπράγματα γίνονται εχθροί θανάσιμοι»;  

ΜΑΡΑ: «Δεν είναι τούτα μικροπράματα, είναι αρχή και νόμος μες στην πορεία της Επανάστασης ν’ αφανίζονται οι μικρόψυχοι κι οι καιροσκόποι. Δεν μπορούμε να χτίσουμε αν δε γκρεμίσουμε τα πάντα ως τα θεμέλια».    

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Παρασκευή 27 Μαρτίου  2015- ΑΝΑΡΤΗΣΗ  ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

 

ΟΙ ΤΟΝΟΙ ΕΠΕΣΑΝ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΒΙΑΙΕΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 28-3-2015

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*  

Αλήθεια είναι πως μετά την επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην καγκελάριο της Γερμανίας, Ανγκελα Μέρκελ, ο τόνος των επιθέσεων των γερμανικών εφημερίδων εναντίον της Ελλάδας είναι σαφώς ηπιότερος. Προφανώς η κυβέρνηση του Βερολίνου κάνει υπομονή μέχρι την αρχή της επόμενης εβδομάδας, προκειμένου να δει με τα μάτια της ποιες θα είναι τελικά οι μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνονται στη λίστα που θα υποβάλει προς έγκριση στους Ευρωπαίους εταίρους της η ελληνική κυβέρνηση. Οι πληροφορίες από το Μέγαρο Μαξίμου λένε ότι στόχος της κυβέρνησης Τσίπρα είναι να υποβάλει τη λίστα μεταρρυθμίσεων τη Δευτέρα, ει δυνατόν, και την Τρίτη να συγκληθεί εκτάκτως ηΕυρωομάδα (το Eurogroup) προκειμένου να τις εγκρίνει κατ' αρχήν ή και πλήρως. Η υποβάθμιση της φραστικής βιαιότητας των επιθέσεων εκ μέρους των Γερμανών δεν σηματοδοτεί όμως καθόλου και αλλαγή πολιτικής. Αντιθέτως. «Από τη Δευτέρα η Αθήνα πρέπει να κάνει υπεραναλήψεις από τους λογαριασμούς της» ήταν για παράδειγμα ο χθεσινός τίτλος άρθρου της εφημερίδας της γερμανικής ελίτ «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» αναφερόμενο στη χώρα μας. Ακόμη πιο επιθετικοί επί της ουσίας ήταν οι υπότιτλοι: «Στην αρχή της εβδομάδας εξαντλούνται τα μετρητά της κυβέρνησης. Η ΕΚΤ τραβάει το χαλινάρι»! Η ίδια εφημερίδα είχε φροντίσει από προχτές να καθησυχάσει τους αναγνώστες της, πληροφορώντας τους με τους τίτλους της πρώτης σελίδας της ότι «Δεν δόθηκε καμιά υπόσχεση προς την Ελλάδα στη συνάντηση με τον Τσίπρα».

Την επομένη της συνάντησης, η Μέρκελ δήλωσε στους δημοσιογράφους απλώς ότι «ο χρόνος πιέζει» για να βρεθεί λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας. Αυτό που μας προκάλεσε πάντως ομολογουμένως αλγεινή εντύπωση, είναι ότι οι Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες της «Ντι Τσάιτ», της εβδομαδιαίας εφημερίδας της γερμανικής σοσιαλδημοκρατικής διανόησης, συνεχίζουν να ηγούνται των βιαιότερων ανθελληνικών επιθέσεων - προφανώς γιατί αισθάνονται ότι αυτοί κινδυνεύουν περισσότερο να πέσουν σε πολιτική ανυποληψία και να... «πασοκοποιηθούν» σε περίπτωσηεπιτυχίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Στο χθεσινό φύλλο της «Τσάιτ» και μάλιστα στην πρώτη της σελίδα υπήρχε ένα μεγάλο άρθρο, το οποίο ανάμεσα στα άλλα περιλάμβανε και τις ακόλουθες κατάπτυστες θέσεις, γράφοντας: «Η Ελλάδα βρίσκεται στη ζώνη του λυκόφωτος της Ευρώπης. Πολλοί Ελληνες είναι και οι ίδιοι αβέβαιοι για το πού ανήκουν ανάμεσα στη Δύση και στην Ανατολή, ανάμεσα στο ανατολικορωμαϊκό και το οθωμανικό παρελθόν»!!! Δεν έχει δηλαδή δική της Ιστορία η Ελλάδα, πρέπει απλώς να διαλέξει σε ποιον κατακτητή ανήκει, στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία!

Οχι, αυτές τις ηλιθιότητες δεν τις γράφει κάποιος ιθαγενής του Ναούρου, του Κιριμπάτι ή της Μπουρκίνα Φάσο, τις γράφει ένας από τους μορφωμένους Γερμανούς δημοσιογράφους. Τόσο μορφωμένος, που γράφει επίσης στο χθεσινό πρωτοσέλιδο άρθρο της «Τσάιτ» και το εξής: «Δυστυχώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει πάρει στο πλοίο (σ.σ. της κυβέρνησης) τους δεξιούςλαϊκιστές του Καμμένου, αλλά αν αποτύγχανε, θα πήγαινε εν ανάγκη ακόμη πιο δεξιά, με τους εξτρεμιστές μπράβους της Χρυσής Αυγής. Ηδη για να αποκλειστούν τέτοια σενάρια, θα έπρεπε τα ζητήματα χρηματοδότησης να αμβλυνθούν»! Είναι να τρελαίνεται κανείς. Αυτό το... «απαύγασμα» της γερμανικής δημοσιογραφίας παρακινεί τους συμπατριώτες του να δώσουν στον Τσίπρα κάνα φράγκο, γιατί έτοιμος είναι να κάνει κυβέρνηση... ΣΥΡΙΖΑ - Χρυσής Αυγής! Εξω φρενών γίνεται όποιος Ελληνας διαβάζει αυτό το άρθρο. Λέει κι άλλα: «Η νέα αθηναϊκή κυβέρνηση σκηνοθέτησε μια συμβολική σύγκρουση με την Ευρωομάδα και κάτι σαν ψυχο-πόκερ γύρω από τους όρους χορήγησης νέων δανείων. Αυτό άρεσε σε πολλούς Ελληνες, αλλά δυστυχώς έφυγε εκτός ελέγχου. Στο Βερολίνο αισθάνθηκε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε προβοκαρισμένος από αυτό και κατάφερε πλήγματα. Η Μέρκελ το άφησε να συμβεί και σιώπησε γύρω από αυτό»! Είναι απίστευτο πώς ένας Γερμανός σοσιαλδημοκράτης δημοσιογράφος παρουσιάζει τον Σόιμπλε όχι ως επιτιθέμενο κατά της Ελλάδας, αλλά... αμυνόμενο σε προβοκάτσια που του έστησε ο Τσίπρας! Οσο για την καγκελάριο Μέρκελ, τι να κάνει η γυναίκα, την έπνιξε το δίκιο για την προβοκάτσια εναντίον του Σόιμπλε και γι' αυτό... σιώπησε!

Αλλο μας απασχολεί όμως εμάς. Αν οι σοσιαλδημοκράτες διανοούμενοι έχουν κυλήσει τόσο βαθιά στα Τάρταρα του ανθελληνισμού που μαίνεται στη Γερμανία ώστε να διαβάζουν και να πιστεύουντέτοιες απύθμενες βλακείες σαν αυτό το άρθρο της «Τσάιτ», είναι να μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι καμιά δεκαριά εκατομμύρια δεξιοί Γερμανοί των κατώτερων λαϊκών στρωμάτων πιστεύουν όσες ανοησίες γράφει εναντίον της Ελλάδας η «Μπιλντ» που θέλει να... πουλήσουμε την Ακρόπολη και μερικά νησιά του Αιγαίου για να πληρώσουμε τους Γερμαναράδες;  

*Δημοσιεύθηκε στο ''ΕΘΝΟΣ'' την Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015- ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΙΣΚΡΑ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ 

ΣΑΒΒΑΤΟ 28-3-2015

ΠΝΙΓΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ, ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ «ΚΕΦΑΛΑΙΟ» ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΝΙΚΗ ΖΟΡΜΠΑ

ΕΡ: Υπουργέ, τι επίγευση σας άφησε η επίσκεψη του Πρωθυπουργού στο Βερολίνο;

ΑΠ: Η συνάντηση του Α. Τσίπρα με την Α. Μέρκελ στο Βερολίνο όφειλε να γίνει και είναι θετικό ότι από την ελληνική πλευρά αναδείχτηκαν πρόσωπο με πρόσωπο ορισμένα από τα κρίσιμα προβλήματα για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Από κει και πέρα, όμως, δεν νομίζω ότι η επίσημη Γερμανία αλλάζει στρατηγική. Το αντίθετο θα έλεγα. Σήμερα είναι για μένα πολύ πιο σαφές ότι η πορεία διεξόδου της χώρας από την κρίση περνάει μέσα από την σκληρή αντιπαράθεση, αν όχι σύγκρουση, με τη γερμανική Ευρώπη. Το σημερινό γερμανικό κατεστημένο, παρά τις εσωτερικές διαφορές του, είναι ότι πιο καταστρεπτικό για την Ελλάδα και συνολικότερα για την ευρωπαϊκή ήπειρο. Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό αντιληπτό στην πράξη τόσο το καλύτερο. Γιατί χρόνος δεν υπάρχει. Μας έχει τελειώσει.

ΕΡ: Είστε περισσότερο ή λιγότερο ανήσυχος μετά το «λιώσιμο» των πάγων Ελλάδας- Γερμανίας;

ΑΠ: Χρειάζεται να γίνουν πολλά από τη γερμανική πλευρά για να μιλήσουμε σοβαρά για «λιώσιμο» των πάγων μεταξύ της Ελλάδας και της Γερμανίας των Μέρκελ και Σόιμπλε. Η Ελλάδα βρίσκεται σε οριακό σημείο. Ίσως σε κάτι παραπάνω από οριακό. Αυτήν την ώρα απαιτούνται στη χώρα, επειγόντως και χωρίς καμία καθυστέρηση, μεγάλες και τολμηρές επιλογές, εναλλακτικές απέναντι στη γερμανική Ευρώπη. Η γερμανική και κατεστημένη ΕΕ πνίγει κυριολεκτικά τη χώρα μας και σφίγγει βδομάδα τη βδομάδα τη θηλιά στο λαιμό της οικονομίας.

ΕΡ: Έχετε εικόνα της λίστας των μεταρρυθμίσεων που θα κομίσει η Ελλάδα τη Δευτέρα στους «Θεσμούς»; Πώς τις κρίνετε;

ΑΠ: Αυτήν την ώρα η κυβέρνηση ετοιμάζει τη «λίστα» προς τους «εταίρους». Είναι
Πρόκειται για μια πολύ επώδυνη διαδικασία. Αυτό που μπορώ να πω αυτήν την ώρα είναι ότι η λίστα αυτή δεν πρέπει να βρίσκεται σε αντίθεση με το ριζοσπαστικό πρόγραμμα μας, ούτε να το βάζει στο «ψυγείο». Καμία «λίστα» δεν μπορεί να τεθεί και δεν θα τεθεί, υπεράνω της λαϊκής βούλησης και της λαϊκής κυριαρχίας.

ΕΡ: Απ ό,τι φαίνεται πάντως. Η Κυβέρνηση «αποχαιρετά» - για την ώρα τουλάχιστον – το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

ΑΠ: Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αλλά και το συνολικό ριζοσπαστικό μας πρόγραμμα δεν τα εγκαταλείπουμε. Ήδη με τα πρώτα νομοσχέδια, που έγιναν νόμοι στη Βουλή, κινούμαστε στην κατεύθυνση αυτών των προγραμμάτων. Κανένας «θεσμός» , κανένας εκβιασμός και κανένα δίλημμα δεν πρόκειται να ενταφιάσει αγώνες δεκαετιών των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που δόθηκαν με την Αριστερά και τις αρχές της. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να απορροφηθεί στο κράτος και από το σύστημα, δεν θα γίνει δεκανίκι και διαχειριστής του νεοφιλελεύθερου «κρατικοδίαιτου» ελληνικού καπιταλισμού. Η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κοινωνία και η ανάγκη προοδευτικής ανασυγκρότησης της χώρας με σοσιαλιστικό ορίζοντα.

ΕΡ: Σας φαίνεται θεμιτό το «πάγωμα» προεκλογικών εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να περάσει η χώρα τις συμπληγάδες της οικονομικής ασφυξίας;

ΑΠ: Η ανάγκη ρευστότητας είναι το πιο κρίσιμο και επείγον πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς ρευστότητα δεν υπάρχει διέξοδος. Οι κυρίαρχοι κύκλοι της ΕΕ, κυρίως στο Βερολίνο, εκβιάζουν ωμά τη χώρα, έχοντας κόψει εδώ και αρκετό διάστημα τη ροή της χρηματοδότησης. Είναι ένα βρώμικο σχέδιο που εφάρμοσαν στην Κύπρο με τελεσίγραφο μιας εβδομάδας, ενώ στην Ελλάδα ακολουθούν μια πιο παρατεταμένη χρονικά αλλά πιο βασανιστική , ίσως , εκδοχή του. Σε κάθε περίπτωση η συμπεριφορά τους μοιάζει με αδίστακτων ιμπεριαλιστών προς μια μακρινή αποικία τους. Ξεχνάνε ,όμως, ότι αυτό το μαχαίρι, που χρησιμοποιούν, κόβει και από τις δύο πλευρές του. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να χαθεί με οικονομικό στραγγαλισμό, ούτε θα πάθει ανακοπή από χρηματοδοτική ασφυξία. Η Ελλάδα έχει πολλούς , βιώσιμους και ρεαλιστικούς εναλλακτικούς δρόμους για να αντιδράσει και μάλιστα να αντιδράσει επιτυχώς. Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα για να απειλεί αλλά είναι βέβαιον ότι η χώρα μας έχει δυνατότητες πολλαπλών επιλογών, ενώ αυτοί που την εκβιάζουν ακολουθούν μόνο μία, πολύ προβληματική και άκρως επικίνδυνη για τους ίδιους. Αν παγώσουμε τις προεκλογικές μας εξαγγελίες, που δεν θα τις «παγώσουμε», όχι μόνο δεν θα βγούμε από τις συμπληγάδες αλλά είναι τότε που θα πάμε ολοταχώς στο γκρεμό.

ΕΡ: Θα σας ρωτήσω ευθέως διότι έχει καταναλωθεί πολύ μελάνι στον Τύπο επ αυτού: «Ο Τσίπρας θέλει να κάνει στροφή στη ...ρεαλ πολιτικ. Ο Λαφαζάνης μπορεί»;

ΑΠ: Η «ρεάλ πολιτίκ» για την κυβέρνηση μας είναι μία και μόνη: να μείνουμε προσηλωμένοι και να εφαρμόσουμε το ριζοσπαστικό πρόγραμμα μας. Ο δρόμος που μας προτείνουν οι «θεσμοί» δεν διαθέτει τον παραμικρό ρεαλισμό, δοκιμάστηκε και απέτυχε οικτρά. Και ο Τσίπρας και ο Λαφαζάνης και όλοι μας στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε μία και μόνη εντολή και επιλογή: να πάμε μπροστά με τις αρχές, τις αξίες μας και το πρόγραμμα μας, στηριγμένοι στις καλύτερες ιστορικές παραδόσεις μας και στους κοινωνικούς αγώνες. Ο μοναδικός ρεαλισμός στις κρίσιμες στιγμές που διανύουμε είναι η ανατροπή.

ΕΡ: Τα σενάρια για οικουμενική κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας έχουν φουντώσει εσχάτως. Όπερ αποδίδεται στη δική σας απροθυμία να στηρίξετε «δύσκολα» μέτρα. Θα ήθελα το σχόλιό σας.

ΑΠ: Κυβέρνηση συνεργασίας υπάρχει ήδη με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Από κει και πέρα ενδεχόμενη οικουμενική κυβέρνηση όπου θα συμμετέχουν και το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν θα ήταν τίποτα άλλο επί της ουσίας από μια κυβέρνηση υποτελής της Γερμανίας, που θα ακολουθούσε ακόμα πιο φρικτούς μνημονιακούς δρόμους. Το δίλημμα «δύσκολα» μέτρα από τον ΣΥΡΙΖΑ ή οικουμενική κυβέρνηση είναι απολύτως πλαστό ! Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άλλη επιλογή από το πρόγραμμα του, το οποίο μπορεί να ενώσει και να συνεγείρει τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

ΕΡ: Το χαρτοφυλάκιό σας είναι βασικό «γρανάζι» Ιδιωτικοποιήσεων, τις οποίες ως φαίνεται ζητούν οι δανειστές και μελετά η Κυβέρνηση. Πώς θα αντιμετωπίσετε το ενδεχόμενο;

ΑΠ: Ιδιωτικοποιήσεις στη χώρα μας και πολύ περισσότερο σε στρατηγικούς τομείς και ιδιαίτερης σημασίας ακίνητα δεν πρέπει και δεν πρόκειται να υπάρξουν. Ξέρω πολύ καλά ότι εγχώρια συμφέροντα και ιδιαίτερα ξένα κέντρα έχουν «λυσσάξει» με τη ΔΕΗ και θέλουν να την τεμαχίσουν, να τη διαλύσουν και να τη βάλουν στο χέρι. Μια ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και των εταιρειών του ομίλου της θα ήταν μια ολοκληρωτική καταστροφή για τη χώρα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την καρδιά της. Η χώρα μας αντίθετα χρειάζεται ανασυγκρότηση των δημόσιων στρατηγικών τομέων ως προϋπόθεση ανάσας και διεξόδου

ΕΡ: Στο δίλημμα «Ρήξη, έξοδο από την ευρωζώνη και χρεοκοπία της χώρας ή έντιμος συμβιβασμός με την Ε.Ε», πώς απαντάτε;

ΑΠ: Το δίλημμα που θέτουν οι πιστωτές στη χώρα μας είναι υποταγή ή οικονομική ασφυξία . Το δίλημμα αυτό, όμως, είναι παραπλανητικό, πλαστό, εκβιαστικό και ταπεινωτικό. Γι αυτό το απορρίπτουμε απολύτως. Η Ελλάδα, όπως σας ανέφερα, έχει πολλούς εναλλακτικούς προοδευτικούς δρόμους να επιλέξει. Αυτοί οι δρόμοι κόντρα στα εγχώρια και ευρωπαϊκά κατεστημένα μπορεί να μοιάζουν δύσκολοι αλλά είναι οι μόνοι βιώσιμοι, ρεαλιστικοί και ελπιδοφόροι.

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ "ΙΣΚΡΑ"

Οι ελπίδες των ΗΠΑ για περικύκλωση της Ρωσίας διαλύονται

ΟΙ ΧΟΥΤΙΣ,Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΟΥΝΙΤΩΝ-ΣΙΙΤΩΝ, Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΥΕΜΕΝΗΣ, ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΤΗΣ ΡΟΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Τα πέντε σημεία-κλειδιά που oρίζουν την 

σύγκρουση της Υεμένης 

27/03/2015

Μία από τις φτωχότερες και πιο βίαιες χώρες στη Μέση Ανατολή, η Υεμένη είναι επίσης μια περιοχή στρατηγικής σημασίας για τους περιφερειακούς παίκτες - και για μερικές από τις πιο επικίνδυνες τρομοκρατικές ομάδες του κόσμου.

Στρατηγική θέση

Η περιοχή που βρίσκεται εντός των συνόρων της Υεμένης είναι μία από τις αρχαιότερες κοιτίδες του πολιτισμού στη Μέση Ανατολή, κάποτε γνωστή στην αρχαιότητα ως «Αραβία Felix" - λατινικά σημαίνει "ευτυχής" ή "τύχη". 

Τα εδάφη της Υεμένης ήταν πιο γόνιμα από τα περισσότερα στην Αραβική Χερσόνησο, καθώς έλαβαν περισσότερη βροχή κάτι που οφείλεται στα ψηλά βουνά. Αλλά λόγω της μείωσης των φυσικών πόρων, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου, στην Υεμένη με πληθυσμό περίπου 26 εκατομμύρια η κατάσταση είναι πλέον πολύ κακή.

Παρόλα αυτά, η χώρα βρίσκεται σε μια στρατηγική τοποθεσία στο νοτιοδυτικό άκρο της Αραβίας. Βρίσκεται κατά μήκος της μεγαλύτερης θαλάσσιας οδού από την Ευρώπη προς την Ασία, κοντά σε μερικά από τα πιο πολυσύχναστα  για το εμπόριο δρομολόγια της Ερυθράς Θάλασσας. Εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου περνούν μέσα από αυτά τα νερά καθημερινά και στις δύο κατευθύνσεις, στη Μεσόγειο μέσω της διώρυγας του Σουέζ και από τα διυλιστήρια πετρελαίου στη Σαουδική Αραβία στις ενεργοβόρες αγορές της Ασίας. Ο συγκοινωνιακό κόμβος του Άντεν ήταν ένα από τα πιο πολυσύχναστα λιμάνια του κόσμου κατά τον 20ο αιώνα.

Βόρεια και Νότια Υεμένη, καθώς οι φυλές

Αν και η ιστορία των εδαφών της Υεμένης χρονολογείται πριν από χιλιάδες χρόνια, η σύγχρονη Υεμένη είναι ένα νέο έθνος, με τα σημερινά σύνορα της να έχουν πάρει τη σημερινή τους μορφή το 1990, μετά την ένωση της Βόρειας και της Νότιας Υεμένης. Πριν από αυτό, τα δύο μέρη ενεπλάκησαν σε συγκρούσεις 

Η Βόρεια Υεμένη ιδρύθηκε ως δημοκρατία το 1970, μετά από χρόνια εμφυλίου πολέμου μεταξύ βασιλοφρόνων και Ρεπουμπλικάνων, με τους πρώτους να υποστηρίζονται από τη Σαουδική Αραβία και τους τελευταίους από την Αίγυπτο. Ο πρώην πρόεδρος της Υεμένης, Αλί Αμπντουλάχ Σαλέχ, ανήλθε στην εξουσία χάρη στο στρατό και διατήρησε την εξουσία για δεκαετίες. Αν και Νότια Υεμένη συμφώνησε να συγχωνευθεί με τη βόρεια Δημοκρατία του Σάλεχ το 1990, πολύ σύντομα έμειναν δυσαρεστημένοι με την κίνηση. Η βόρεια και νότια ενεπλάκησαν σε ένα νέο εμφύλιο πόλεμο, με αποτέλεσμα χιλιάδες θύματα, ενώ η εξουσία του Σάλεχ επικράτησε.

Έξω από τις μεγάλες πόλεις της Υεμένης, υπάρχουν μια σειρά από περιοχές που ανήκουν στις φυλές που είναι αποτελεσματικά αυτοδιοικούμενες. Οι τοπικές πολιτοφυλακές των φυλών συχνά καταστέλλουν τον εθνικό στρατό και εφαρμόζουν τους δικούς τους νόμους, με βάση τις παραδόσεις και όχι το σύνταγμα του κράτους. Οι σιίτες Χούτις έχουν αυξηθεί και είναι η πιο ισχυρή πολιτοφυλακή στην Υεμένη.

Σουνιτες-Σιίτες

Η πλειοψηφία του πληθυσμού της Υεμένης είναι μουσουλμάνοι, αλλά χωρίζεται μεταξύ διαφόρων κλάδων του Ισλάμ - κυρίως σουνίτες ή σιίτες Ζαΐντι. Οι διαιρέσεις μεταξύ των Σουνιτών και των Σιιτών βασίζονται σε μια μακρόχρονη θρησκευτική σύγκρουση που ξεκίνησε ως μια διαμάχη για τον διάδοχο του προφήτη Μωάμεθ. Ενώ οι Σιίτες Μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ο ξάδελφος του προφήτη έπρεπε να αναλάβει το ρόλο,οι σουνίτες υποστηρίζουν το φίλο του Μωάμεθ και σύμβουλο του, Αμπού Μπακρ, ο πρώτος χαλίφης του ισλαμικού έθνους.

Τούτου λεχθέντος, οι Zaidi Σιίτες - που αποτελούν περίπου το 40 τοις εκατό του πληθυσμού της Υεμένης - είναι η μόνη μουσουλμανική σιιτική αίρεση που δεν συμμερίζονται την πίστη στο αλάθητο και στη θεϊκή επιλογή των ιμάμηδων. 

Παράλληλα, τις τελευταίες δεκαετίες,οι αυστηρές και πουριτανικές Salafi και Ουαχάμπι ιδέες του σουνιτικού Ισλάμ - που προέρχονται από τη γειτονική Σαουδική Αραβία - έχουν ολοένα και μεγαλύτερη επιρροή στην Υεμένη.

Χούτις

Οι Χούτις αντιπροσωπεύουν την ομάδα Ζαΐντι του σιιτικού Ισλάμ από το βόρειο άκρο της Υεμένης, δίπλα στα Σαουδαραβικά σύνορα. Το όνομα της ομάδας προέρχεται από μια οικογένεια που οδηγεί τη φυλή. Μέλος του - ένας θρησκευτικός ηγέτης Ζαΐντι και πρώην μέλος του κοινοβουλίου της Υεμένης, Χουσεΐν αλ-Badreddin Houthi - κατηγορήθηκε από την κυβέρνηση ότι σχεδίασε μια εξέγερση Houthi, συμπεριλαμβανομένων βίαιων αντι-ισραηλινών και αντι-αμερικανικών διαδηλώσεων, το 2004. Το καθεστώς της Υεμένης διέταξε ένα ανθρωποκυνηγητό για την Αλ-Houthi, η οποία έληξε με εκατοντάδες συλλήψεις και τον θάνατο του ηγέτη της

Από τότε, οι Χούτις ενεργά αγωνίζονται εναντίον της κεντρικής εξουσίας, απαιτώντας μεγαλύτερη πολιτική επιρροή και κατηγορώντας την κυβέρνηση τους ότι συμμαχεί με την Ουαχάμπι Σαουδική Αραβία, ενώ παραμελεί την εθνική ανάπτυξη και τις ανάγκες των παραδοσιακών φυλών Ζαΐντι.

Ενώ ο προεδρος της Υεμένης Abed Ράμπο Μανσούρ Χάντι ισχυρίστηκε ότι Χούτις υποστηρίζονται από τη Χεζμπολάχ - τη λιβανική σιιτική πολιτοφυλακή - μερικοί δυτικοί αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι το Ιράν, ένα από τα λίγα μουσουλμανικά έθνη που ανήκουν στην ομολογία των σιιτών, στηρίζει οικονομικά Χούτις σε μια προσπάθεια να ελέγξει την Υεμένη και την Ερυθρά Θάλασσα. Ο ισχυρισμός αυτός αμφισβητείται από τους ίδιους τους Χούτις.

Αλ-Κάιντα και ISIS

Από το 2009, η Υεμένη έχει μια επιχειρησιακή βάση των μαχητών της Αλ-Κάιντα. Οι πυρήνες της Υεμένης και της Σαουδικής Αραβίας που ανήκαν στην Αλ Κάιντα συγχωνεύθηκαν για να σχηματίσουν την Αλ-Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο (AQAP),και η ομάδα έγινε ένας από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς στον κόσμο της τρομοκρατίας, με τις ΗΠΑ, να θεωρούν τη συγκεκριμένη ως το ποιοι επικίνδυνο παρακλάδι της Αλ-Κάιντα. Η οικογένεια του Οσάμα μπιν Λάντεν ζούσε στη νότια Υεμένη πριν μεταναστεύσουν στην Σαουδική Αραβία.

Nα προσθέσουμε κάτι πολύ σημαντικό. Οι Σιίτες όπως και η αίρεσή τους των Αλεβιτών-Αλαουϊτών είναι φίλα προσκείμενοι με τους Ορθόδοξους Χριστιανούς. Στην σιιτική Χεζμπολάχ μεγάλο μέρος των μαχητών της αποτελείται από Λιβανέζους Ρουμ Ορθοντοξ. Ο Χασάν Νασράλα καλοσωρίζει πάντοτε τους Ορθόδοξους χριστιανούς. Το σιιτκό "τόξο" της Μέσης Ανατολής από το Λίβανο μέχρι το Ιράν επιχειρούν να σπάσουν οι ΗΠΑ για να χτυπηθεί η Ρωσία στο μαλακό της υπογάστριο,το ρωσικό Καύκασο.

Εάν κάποιος παρατηρήσει τα τεκταινόμενα από "ψηλά" θα δει δυο παράδοξους και οξύμωρους συνασπισμούς. Από τη  μια θα δει τους δυτικούς (Καθολικούς και Προτεστάντες) μαζί με τους Σουνίτες (ISIL,Aλ Κάιντα) να προσπαθούν να επιβληθούν από κοινού εναντίον Ορθόδοξων-Σιιτών και Αλαουϊτών. Φυσικά ο στόχος είναι η περικύκλωση της Ρωσίας και ο εξανδραποδισμός όλων των ορθόδοξων πληθυσμών της Μ.Ανατολής για να μην στρέφουν το βλέμμα τους προς την ομόδοξη Μόσχα ενώ για τους ίδιους λόγους προωθείται η αθεϊα στην Ελλάδα.

Η Υεμένη ακυρώνει όλα τους τα σχέδια.

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αφεντικά ήταν, είναι και θα είναι αυτοί που έχουν τον παρά

Έχοντας το κλειδί του κουμπαρά στα χέρια, οι Βρυξέλες με υποβολέα το Βερολίνο, υποβάλουν την ελληνική κυβέρνηση στο μαρτύριο της σταγόνας. Το ελληνικό δημόσιο έχει στερέψει απο ευρώ, με συνέπεια να κινδυνεύει σύντομα να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του, για μισθούς και συντάξεις. Η ΕΚΤ έχει πιάσει την ελληνική κυβέρνηση απο το λαιμό και την οφηγεί σε αφυξία. Αρνείται να της επιστρέψει ακόμα και το ποσό του 1,2 δισ. ευρώ που κάποιοι δικοί μας ανόητοι ή ευρωσυνένοχοι από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας παρέδωσαν στους ευρωβασανιστές μας. Και βέβαια ούτε λόγος να γίνεται για τα κέρδη του Ευρωσυστήματος απο τα ελληνικά ομόλογα ύψους 1,9 δις.Αφεντικά είναι ότι θέλουν κάνουν.Τα αφεντικά άλλωστε ήταν είναι και θα είναι πάντα αυτά που έχουν τον παρά.

Σε αυτό το μοτίβο ξεκαθαρίζει ότι εφ' όσον η ελληνική κυβέρνηση δε διαθέτει εναλλακτική λύση και δεν είναι διατεθημένη στη διαπραγμάτευση που κάνει να φύγει απο την ευρωζώνη, είναι καταδικασμένη να υποκύψει στον ανελέητο εκβιασμό των "Εταίρων" μας και να δεχτεί τη συνέχιση του μνημονίου με λεκτικές μόνο διαφοροποιήσεις. Όλα τα σημερινα΄δεδομένα δείχνουν ότι, άν δεν αλλάξει κάτι τις επόμενες ημέρες, τα δημόσια ταμεία θα βρεθούν στο «κόκκινο» την ερχόμενη Δευτέρα.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαμορφώσει μία πρώτη λίστα μέτρων και παρεμβάσεων, που θα δώσει τη δυνατότητα να ξεκλειδώσει ρευστότητα έως και 3,1 δισ. ευρώ. Αρμόδια στελέχη αναφέρουν ότι στο σημερινό Euroworking Group (EWG) θα παρουσιαστεί από την ελληνική πλευρά η λίστα με τις μεταρρυθμίσεις που θέλει να προωθήσει η κυβέρνηση, με απώτερο στόχο να εγκριθεί τις επόμενες ημέρες τουλάχιστον ένα από τα δύο παρακάτω:

1. Η επιστροφή από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (EFSF) ποσού 1,2 δισ. ευρώ που κατά λάθος διατέθηκε σε αυτόν από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).

2. Η διάθεση των κερδών του Ευρωσυστήματος επί των ελληνικών ομολόγων (SMP’s) ύψους 1,9 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η κρίσιμη ημερομηνία για τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους είναι η ερχόμενη Δευτέρα 30 Μαρτίου. Εφόσον ξεπεραστεί αυτή η ημέρα, ο Απρίλιος είναι διαχειρίσιμος υπό δύο προϋποθέσεις:

• Να αναχρηματοδοτηθούν χωρίς πρόβλημα τα δύο έντοκα γραμμάτια που λήγουν εντός του μήνα, συνολικού ύψους 2,4 δισ. ευρώ.

• Να διατεθεί έστω και ένα από τα δύο παραπάνω ποσά (SMP’s ή τα κεφάλαια του EFSF).

Επίσης, σημαντική για τη ρευστότητα του Απριλίου είναι και η διατήρηση της άτυπης στάσης πληρωμών στην οποία έχει προχωρήσει το υπουργείο Οικονομικών. Με τον τρόπο αυτό, η κυβέρνηση διατηρεί σε χαμηλά επίπεδα τις δαπάνες του κράτους, οπότε μπορεί να εκμεταλλευτεί τα έσοδα που έχει για να καλύψει τις ανελαστικές της υποχρεώσεις. Να σημειωθεί ότι τον επόμενο μήνα η μοναδική υποχρέωση προς πιστωτές (πλην της αναχρηματοδότησης των εντόκων γραμματίων) είναι η αποπληρωμή μιας δόσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στις 9 Απριλίου, ύψους 410 εκατ. ευρώ.

Πάντως, για την Ελλάδα υπάρχουν διαθέσιμα αυτή τη στιγμή περισσότερα από 13 δισ. ευρώ, αλλά για να εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία τα περισσότερα εξ αυτών θα πρέπει η κυβέρνηση να εκπληρώσει όρους και προϋποθέσεις. Οι πηγές που θα μπορούσε να βρει ρευστότητα το υπουργείο Οικονομικών είναι επτά:

1. Η δόση από την Ευρωζώνη ύψους 1,8 δισ. ευρώ. Απαιτεί, όμως, την ολοκλήρωση του τελευταίου ελέγχου.

2. Η δόση από το ΔΝΤ, ύψους 3,5 δισ. ευρώ, που επίσης πρέπει να κλείσει επιτυχώς ο έλεγχος για να διατεθεί.

3. Η επιστροφή των SMP’s ύψους 1,9 δισ. ευρώ. Η Ευρωζώνη δείχνει διατεθειμένη να εξετάσει επιστροφή των κερδών αυτών εφόσον υπάρξει σαφής πρόοδος από την Αθήνα στην υλοποίηση του προγράμματος.

4. Η επιστροφή από τον EFSF ποσού 1,2 δισ. ευρώ που επίσης τελεί υπό την πολιτική έγκριση της Ευρωζώνης.

5. Η επένδυση σε κρατικούς τίτλους των ταμειακών διαθεσίμων που έχουν ασφαλιστικά ταμεία και νομικά πρόσωπα στις εμπορικές τράπεζες. Υπολογίζεται ότι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν με αυτό τον τρόπο περί τα 1,2 δισ. ευρώ, αλλά προς το παρόν τα ταμεία δεν προχωρούν σε μία τέτοια κίνηση.

6. Αντίστοιχη επένδυση σε κρατικούς τίτλους των ταμειακών διαθεσίμων των μεγάλων ΔΕΚΟ, όπως ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ, αλλά και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων όπως ο ΟΤΕ κ.λπ. Εκτιμάται ότι τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ θα μπορούσε να επενδυθεί από τις επιχειρήσεις αυτές.

7. Να επιτρέψει η ΕΚΤ στις ελληνικές τράπεζες να αγοράσουν περισσότερα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου απ’ ό,τι κατέχουν σήμερα. Αν η ΕΚΤ άρει τον περιορισμό που έχει θέσει στις τράπεζες και προβλέπει ότι οι τελευταίες θα πρέπει να διατηρούν σταθερό το απόθεμα εντόκων γραμματίων στο επίπεδο που ήταν στις 18 Φεβρουαρίου, εκτιμάται ότι θα μπορούσαν να αγοράσουν 2-3 δισ. ευρώ περισσότερα έντοκα γραμμάτια. Ετσι, θα μειωνόταν η τοποθέτηση της Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) στα έντοκα γραμμάτια και θα μπορούσε το κράτος να δανειστεί επιπλέον πόρους από την ΤτΕ μέσω βραχυπρόθεσμου δανεισμού (repos).

Θεόδωρος Κατσανέβας